Βράχος έπεσε πάνω σε ενοικιαζόμενο διαμέρισμα στο οποίο μέσα βρισκόταν μια τριμελής οικογένεια από την Τσεχία – Νεκρή η 45χρονη μητέρα, πατέρας και γιος έζησαν από θαύμα και μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο
Συγκλονισμένη είναι η τοπική κοινωνία της Κρήτης με την τραγωδία που έλαβε χώρα τις πρώτες πρωινές ώρες της Κυριακής 30 Οκτωβρίου σε ξενοδοχείο στην Αγιά Φωτιά στο Λασίθι.
Μια γυναίκα έχασε τη ζωή της όταν βράχος αποκολλήθηκε και έπεσε στην ταράτσα του ξενοδοχείου όπου κοιμόταν και την πλάκωσε.
Συγκλονισμένη είναι η τοπική κοινωνία της Κρήτης με την τραγωδία που έλαβε χώρα τις πρώτες πρωινές ώρες της Κυριακής 30 Οκτωβρίου σε ξενοδοχείο στην Αγιά Φωτιά στο Λασίθι.
Μια γυναίκα έχασε τη ζωή της όταν βράχος αποκολλήθηκε και έπεσε στην ταράτσα του ξενοδοχείου όπου κοιμόταν και την πλάκωσε.
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, κομμάτι βράχου, υπό άγνωστες μέχρι στιγμής συνθήκες, αποκολλήθηκε και άρχισε να κατρακυλά. Ο κόσμος άκουσε το βουητό όμως κανείς δεν φαντάζονταν τι μπορεί να είναι ή τι μπορούσε να προκαλέσει. Ο βράχος με τη φόρα που είχε πάρει παρέσυρε και άλλους βράχους μαζί με αποτέλεσμα να καταλήξουν πάνω στην ταράτσα ξενοδοχείου
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, κομμάτι βράχου, υπό άγνωστες μέχρι στιγμής συνθήκες, αποκολλήθηκε και άρχισε να κατρακυλά. Ο κόσμος άκουσε το βουητό όμως κανείς δεν φαντάζονταν τι μπορεί να είναι ή τι μπορούσε να προκαλέσει. Ο βράχος με τη φόρα που είχε πάρει παρέσυρε και άλλους βράχους μαζί με αποτέλεσμα να καταλήξουν πάνω στην ταράτσα ξενοδοχείου.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η ταράτσα να μην αντέξει το βάρος και να γκρεμιστεί στο ανατολικότερο διαμέρισμα του ξενοδοχείου καταπλακώνοντας τη γυναίκα που κοιμόταν στο δωμάτιο.
Ο 51χρονος σύζυγός της, ο οποίος βρισκόταν σε άλλο δωμάτιο μαζί με το ανήλικο παιδί τους παρακολουθούσε τι συνέβαινε χωρίς να μπορεί να πιστέψει στα μάτια του.
Από θαύμα γλύτωσε ο 51χρονος πατέρας με το 9χρονο παιδί, το οποίο ήταν εγκλωβισμένο και φέρει τραύματα στο πόδι, και οι δύο μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το μισό ξενοδοχείο έχει καταστραφεί ολοσχερώς από την αποκόλληση του βράχου ο οποίος κύλησε στην πλαγιά και σκότωσε την 45χρονη γυναίκα.
Η επιχείρηση απεγκλωβισμού διήρκεσε περίπου 6 ώρες αφού η κλήση στην Πυροσβεστική έγινε στις 12:20 τα μεσάνυχτα. Αμέσως έσπευσαν στο σημείο 20 οχήματα της Πυροσβεστικής, 50 πυροσβεστικοί υπάλληλοι, 3η ΕΜΑΚ, εθελοντές, πεζοπόρα, οχήματα από την Ιεράπετρα, τη Σητεία και τον Άγιο Νικόλαο.
Σύμφωνα με την ΕΡΤ, ήταν το τελευταίο βράδυ που διέμενε στο συγκεκριμένο κατάλυμα η οικογένεια από την Τσεχία (μητέρα, πατέρας και το μικρό παιδί τους). Το διαμέρισμα ισοπεδώθηκε ολοσχερώς.
Το ξενοδοχείο είχε την επωνυμία “Διαμερίσματα Μάρκος Studio”.
Η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Maria Zakharova επιτίθεται ευθέως στην ελληνική κυβέρνηση για τη μη πρόσκληση της Ρωσίας στους εορτασμούς της 195ης επετείου της Ναυμαχίας του Ναυαρίνου
Οργή επικρατεί στη Μόσχα για την απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να μην προσκαλέσει την ρωσική πρεσβεία στους εορτασμούς της 195ης επετείου της Ναυμαχίας του Ναυαρίνου με την εκπρόσωπο του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Maria Zakharova να επιτίθεται ευθέως στην ελληνική κυβέρνηση, λέγοντας «προδώσατε τους εαυτούς σας».
Προσθέτει ότι η ελληνική κυβέρνηση επιχειρεί «να ξαναγράψει την Ιστορία» ενώ απευθυνόμενη στους Έλληνες πολίτες τονίζει: «Είμαστε σίγουροι ότι ο ελληνικός λαός δε θα επιτρέψει να σβηστούν από τη μνήμη οι κοινές μας σελίδες της ιστορίας, δε θα ξεχάσει τον αποφασιστικό ρόλο της Ρωσίας για να αποκτήσει η Ελλάδα την ανεξαρτησία της».
Η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών κατέληξε την ανακοίνωσή της με μία σαφή προειδοποίηση: «Οι άνθρωποι που ξεχνάνε τη δική τους ιστορία, προδίδουν τους εαυτούς τους».
Δεν προσκλήθηκε η Ρωσία
Η ρωσική πρεσβεία στην Αθήνα, απαντώντας σε ανάρτηση του ρωσικού υπουργείου τιμούσε τη ναυμαχία του Ναυαρίνου στις 20 Οκτωβρίου, στηλιτεύει την ελληνική κυβέρνηση με την φράση «για πρώτη φορά οι εκπρόσωποι της Ρωσικής Πρεσβείας δεν προσκλήθηκαν στους εορτασμούς της 195ης επετείου της Ναυμαχίας του Ναβαρίνου».
«Τίθεται συχνά το ερώτημα: τι είναι “η παραχάραξη της ιστορίας”; Μας έδειξαν σήμερα ένα καλό παράδειγμα», κατέληξε η ανάρτηση της ρωσικής πρεσβείας.
Τότε το ρωσικό ΥΠΕΞ αναφερόμενο στην επέτειο της ναυμαχίας είχε σημειώσει: «Σαν σήμερα, το 1827 συμμαχικές δυνάμεις από τη Ρωσία, τη Βρετανία και τη Γαλλία αποφασιστικά νίκησαν τις Οθωμανικές δυνάμεις στην επική ναυμαχία του Ναυαρίνου στο Ιόνιο Πέλαγος. Η νίκη οδήγησε την Ελλάδα στο να λάβει τελικά την ανεξαρτησία της».
Ολόκληρη η δήλωση της Zakharova μετά από ερώτηση του international Info .gr
«Απορίας άξιον πως φέτος οι εκπρόσωποι της ρωσικής Πρεσβείας στην Αθήνα για πρώτη φορά εδώ και πολλές δεκαετίες δεν προσκλήθηκαν στις εκδηλώσεις με την ευκαιρία της επετείου της νίκης της ενιαίας μοίρας της Ρωσίας, της Αγγλίας και της Γαλλίας στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου στις 20 Οκτωβρίου του 1827.
Λυπούμαστε ότι οι ελληνικές αρχές με πρόσχημα της τρέχουσας διεθνούς συγκυρίας συνεχίζουν τις μάταιες προσπάθειές τους να ξαναγράψουν την ιστορία, να «καταργήσουν» όλα όσα έχουν σχέση με τη χώρα μας. Δεν καταλαβαίνουν ότι ακυρώνοντας τη Ρωσία, ακυρώνουν και τη δική τους ιστορία;
Εν τω μεταξύ, τα πολεμικά πλοία των Μεγάλων Δυνάμεων στάλθηκαν στη Μεσόγειο Θάλασσα ακριβώς με την επιμονή της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Και σύμφωνα με τα σαφή συμπεράσματα των ειδικών, η νίκη στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου 195 χρόνια πριν ήταν ζωτικής σημασίας για να επιτευχθεί ο ελληνικός εθνικός απελευθερωτικός αγώνας. Αυτό το γεγονός δεν έχει ήδη καμιά σημασία για την Αθήνα;
Είμαστε σίγουροι ότι ο ελληνικός λαός δε θα επιτρέψει να σβηστούν από τη μνήμη οι κοινές μας σελίδες της ιστορίας, δε θα ξεχάσει τον αποφασιστικό ρόλο της Ρωσίας για να αποκτήσει η Ελλάδα την ανεξαρτησία της. Οι άνθρωποι που ξεχνάνε τη δική τους ιστορία, προδίδουν τους εαυτούς τους».
Ένα συγκλονιστικό γκράφιτι με το πρόσωπο του Αλέξανδρου Νικολαΐδη έξω από το κολυμβητήριο του Βύρωνα θα μένει να θυμίζει τον σπουδαίο αθλητή, μα πάνω από όλα υπέροχο άνθρωπο.
Στο γκράφιτι που κοσμεί, πλέον, τον τοίχο του κολυμβητηρίου, απεικονίζεται το πρόσωπο του Ολυμπιονίκη του Τάε Κβο Ντο.
Χαμογελαστός, γαλήνιος, έχοντας στον λαιμό του κρεμασμένο το αργυρό μετάλλιο.
Ο δημιουργός του γκράφιτι, «Πλάτων», επέλεξε να προσθέσει την εξής φράση από την τελευταία συγκλονιστική επιστολή που άφησε ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης πριν φύγει από τη ζωή:
«Αν σωθεί έστω κι ένα παιδί, θα αξίζει κάθε κλωτσιά που έχω φάει στο κεφάλι, κάθε κάταγμα στα πόδια μου».
Ο Έλληνας πρωταθλητής και αναπληρωτής εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ έφυγε από την ζωή, νικημένος από μία σπάνια μορφή καρκίνου σε ηλικία 43 ετών, στις 14 Οκτωβρίου.
Μια απάνθρωπη πρακτική αποκαλύπτεται σε ρεπορτάζ της Guardian με φόντο την Ινδία. Νεαρά κορίτσια στο κρατίδιο Ρατζαστάν της βόρειας Ινδίας πωλούνται ως «εξόφληση» για δάνεια που δεν μπορούν να πληρώσουν οι γονείς τους, δήλωσε ο εθνικός οργανισμός που προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η Εθνική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εξέδωσε ανακοίνωση προς την κυβέρνηση του κρατιδίου απαιτώντας αστυνομική έρευνα και απαντήσεις εντός ενός μηνός για αυτήν την «αποτρόπαια» πρακτική.
Άνθρωποι που ζουν σε αγροτικές περιοχές της Ινδίας συχνά αναγκάζονται να δανείζονται χρήματα από άλλους χωρικούς όταν ένα μέλος της οικογένειας αρρωσταίνει σοβαρά και χρειάζεται ιατρική περίθαλψη.
Εάν μια οικογένεια δεν μπορεί να αποπληρώσει ένα δάνειο, ο θιγόμενος πιστωτής θα διαμαρτυρηθεί στα «caste panchayats», όπως ονομάζονται τα συμβούλια των καστών.
Δεν είναι λίγες οι φορές που αυτά τα συμβούλια έχουν διατάξει την οικογένεια να παραδώσει την κόρη της - μερικές φορές περισσότερες από μία ανάλογα με το ύψος του δανείου - ώστε ο πιστωτής να την πουλήσει σε έναν διακινητή για να ανακτήσει τα χρήματά του.
Στην ανακοίνωσή της, η επιτροπή ανέφερε ότι αν η οικογένεια αρνηθεί να πουλήσει την κόρη της, "οι μητέρες τους υποβάλλονται σε βιασμό με βάση τις επιταγές των παντσαγιάτ της κάστας για τη διευθέτηση των διαφορών".
Φρικτές ιστορίες
Μία από τις υποθέσεις που αποκάλυψε στην αναφορά της η Επιτροπή, αφορά έναν άνδρα ο οποίος δανείστηκε 1,5 εκατομμύριο ρουπίες (περί τις 18.000 ευρώ) από γείτονα, εξαναγκαζόμενος από το περιβόητο αυτό συμβούλιο καστών να πουλήσει την αδερφή και τη 12χρονη κόρη του για να διευθετήσει το χρέος.
Σε άλλη περίπτωση, άνδρας που δανείστηκε 600.000 ρουπίες (7.300 ευρώ) όταν αρρώστησε η γυναίκα του και χρειάστηκε να νοσηλευτεί, δήλωσε αδυναμία αποπληρωμής. Το panchayat τον ανάγκασε να παραδώσει την κόρη του στον δανειστή, ο οποίος αργότερα την πούλησε σε διακινητή στην Άγκρα. Από εκεί «πουλήθηκε ξανά άλλες τρεις φορές και έμεινε έγκυος τέσσερις φορές» καταγγέλλει στην αναφορά της η Επιτροπή.
Η επιτροπή έστειλε έναν υπάλληλο στο Ρατζαστάν για να διερευνήσει τις υποθέσεις. Ο έφορος της περιφέρειας Bhilwara, Ashish Modi, δήλωσε ότι τα εγκλήματα ήταν τα πρώτα του είδους τους. «Είναι εντελώς παράνομες. Η αστυνομία διεξάγει έρευνα και θα διασφαλίσουμε ότι τα θύματα θα δικαιωθούν και οι ένοχοι θα τιμωρηθούν», δήλωσε ο Μόντι.
Τα panchayats είναι γνωστά συχνά για τη διαβόητα αναχρονιστική δύναμή τους στην ινδική ύπαιθρο που με «δίκες» - παρωδία διατάσσουν εγκλήματα τιμής για περιπτώσεις ζευγαριών που αψήφησαν την παράδοση και παντρεύτηκαν κόντρα σε κάστες ή θρησκεία ή παραδειγματικές τιμωρίες για «άπιστα» ζευγάρια.
Από τα απομνημονεύματα Εθνικής Αντίστασης 1940-1944 του Δημήτρη Κυρατζόπουλου-Φωτεινού, "Δυτική Μακεδονία η Ελεύθερη Ελλάδα της Κατοχής, Τόμος Α"
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΟΧΙ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΟΥΣ ΙΤΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΕΠΙΔΡΟΜΕΙΣ
Έτσι φτάσαμε στην 28η του Οκτώβρη του 1940, στην ιστορική αυτή ημέρα, με το τελεσίγραφο του Μουσολίνι και την απόρριψή του από την κυβέρνηση, από τον Μεταξά, που ήταν πρωθυπουργός και υπουργός των εξωτερικών, με το ιστορικό «ΟΧΙ», το καινούργιο «μολών λαβέ».
Η απόρριψη του τελεσίγραφου των Ιταλών από τον Μεταξά στις 28 Οκτώβρη με το ιστορικό «ΟΧΙ» έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αντίσταση του λαού κατά των επιδρομέων του Άξονα, που η σημασία του, η απήχηση και τα αποτελέσματά του από τον αντίκτυπο αυτό, ξεπερνούν τα σύνορα της Ελλάδας και έχουν διεθνή σημασία, ήταν προς όφελος όλης της ανθρωπότητας. Πολλοί θέλουν να μειώσουν τη σημασία και τον αντίκτυπό του, θέλουν να υποβιβάσουν τον ρόλο και το κύρος του Μεταξά σ’αυτό το γεγονός επειδή ήταν δικτάτορας, αλλά και συγγένευε ιδεολογικά με το χιτλεροφασισμό και στην Ελλάδα είχε επιβάλει φασιστικό καθεστώς.
Νομίζουμε ότι οι κύκλοι που υποστηρίζουν ότι το «ΟΧΙ» του Μεταξά ήταν «ψεύτικο» και ότι δεν είχε «καμιά απολύτως σημασία και επίδραση στο λαό, στο στρατό και στα γεγονότα που επακολούθησαν», υποστηρίζουμε ότι οι κύκλοι αυτοί είναι ξένοι και έξω από την πραγματικότητα.
Μόνο όσοι έζησαν τις δραματικές εκείνες στιγμές του Οκτώβρη, τότε που κραδαίνονταν η σπάθη των Ιταλών και του Άξονα πάνω από το λαό, τότε που όλη η Ευρώπη χτυπιόνταν και σφάδαζε κάτω από τη σκληρή μπότα του χιτλεροφασισμού, μόνο αυτοί ξέρουν πως ο λαός ήταν ψυχικά ενωμένος και περίμενε τι θα πει και τι θα κάνει η κυβέρνηση.
Και όταν ο λαός και ο στρατός άκουσε το «ΟΧΙ» που είπε ο Μεταξάς και ας ήταν ψεύτικο όπως ισχυρίζονται, τότε όλος ο στρατός και ο λαός έγινε ένα σώμα, μια ψυχή, ένα γρανιτένιο τείχος, που έφραξε και τσάκισε την επίθεση των Ιταλών στα ίδια τα σύνορα και στην πρώτη γραμμή. Εμείς που ζήσαμε όλες εκείνες τις δραματικές και τραγικές στιγμές του Οκτώβρη, μέσα στο λαό και στο στρατό, στην πρώτη γραμμή και στα σύνορα, εκεί που παίχτηκε το δράμα, εκεί που ο λαός και στρατός τα έπαιξε όλα για όλα και είπε το «ταν ή επί τας», εκεί που έπαιξε την τύχη του «κορώνα γράμματα», εμείς νιώσαμε στα κατάβαθα της ψυχής την απάντηση του «ΟΧΙ», εμάς όλους ηλέκτρισε και εμψύχωσε, εμάς όλους μας ξεσήκωσε στον αγώνα υπέρ πάντων.
Και αν ο Μεταξάς υποκλίνονταν και υπόκυπτε στο τελεσίγραφο; ποιος θα ξεσηκώνονταν και ποιος θα εναντιώνονταν; όλοι ήμασταν ενάντια στους Ιταλούς, λαός και στρατός, αλλά δεν υπήρχε κεφαλή, οργάνωση, που θα παραμέριζε τον Μεταξά, θα έπαιρνε την αρχή και θα αντιστέκονταν στους Ιταλούς. Κι εμείς που ζήσαμε όλη αυτή την κατάσταση από κοντά, μέσα στη ζωή και τη δράση σαν ενεργά πρόσωπα και όχι από μακριά και σαν παρατηρητές, ή εκ των υστέρων από τα χαρτιά και τα μυθεύματα άλλων, εμείς που ζήσαμε και παρακολουθήσαμε την εξέλιξη των γεγονότων, ως την 28η του Οκτώβρη που δόθηκε η απάντηση του Μεταξά με το «ΟΧΙ», εμείς που πήραμε μέρος ενεργό -έστω μικρό-αν και πολέμιοι ή και αντίθετοι της πολιτικής και της τακτικής του Μεταξά, λέμε ότι το «ΟΧΙ» που ειπώθηκε από το Μεταξά δεν ήταν ψεύτικο αλλά ήταν απόρροια των συμφερόντων που εξυπηρετούσε και από αυτήν την πλευρά στη δοσμένη στιγμή η πρόσφορά του ήταν θετική, προς όφελος της Ελλάδας. Και το δικό του το «ΟΧΙ», ο λαός και ο στρατός το έκανε σύνθημα παλλαϊκό και σημαία, μ’ αυτό έγραψε τα αθάνατα κατορθώματα και το έπος της Αλβανίας. Και οι ταλαντεύσεις του Μεταξά προέρχονταν από τις ιδεολογικές του αντιλήψεις και τοποθετήσεις και από την ήδη υπάρχουσα και διαμορφωμένη κατάσταση στην Ευρώπη.
Το «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού στα 1940 που δόθηκε σαν απάντηση στο τελεσίγραφο των Ιταλών φασιστών και αργότερα στο χιτλεροφασισμό, το Χίτλερ, συμβολίζει την αέναη δόξα, την ακατάβλητη και δυναμική ορμή και θέληση του ελληνικού λαού για αγώνα και πάλη ενάντια στους ξένους εχθρούς και επιδρομείς.
Συμβολίζει το αγέρωχο πνεύμα και την αγάπη προς την ελευθερία και την ανεξαρτησία, την αθάνατη και άσβεστη Ελλάδα με τους αγώνες της για ελευθερία, ανεξαρτησία και δημοκρατία.
Το ΟΧΙ περικλείνει μέσα του τον διακαή πόθο και την ομόθυμη θέληση και απόφαση του λαού να αντιταχθεί στη βία, τις φοβέρες και τις άδικες απαιτήσεις των Ιταλών φασιστών για υποταγή της Ελλάδας.
Το ΟΧΙ περικλείνει και συνενώνει όλο το λαό, ανεξάρτητα από πολιτικές, οικονομικές, θρησκευτικές και ιδεολογικές πεποιθήσεις, ανταποκρίνεται πλήρως στην υπάρχουσα κατάσταση και στα καθήκοντα της εποχής και της στιγμής εκείνης, αντιπροσωπεύει όλο το έθνος και όλες τις τάξεις και παρατάξεις, περικλείνει όλη τη μακραίωνη ιστορία του ελληνικού έθνους, με τις παραδόσεις και παρακαταθήκες της. Και το ΟΧΙ είναι το σύμβολο της συμπυκνωμένης ιστορικής και αδιάκοπης ενεργητικότητας και δράσης του ελληνικού λαού για τη ζωή και την ύπαρξή του δια μέσου των αιώνων, είναι το κατατεθέν σήμα και σύμβολο του ελληνικού λαού, της Ελλάδας.
Το ΟΧΙ ήταν η απάντηση που έδωσε ο Μεταξάς σαν κυβερνήτης της χώρας. Γύρω λοιπόν από το «ΟΧΙ» έχουν γραφεί πολλά, από φίλους και αντιπάλους, από πολλές πλευρές, που αντικρούει η μια την άλλη.
Όταν το πρόβλημα το εξετάσουμε μόνο από την πολιτική σκοπιμότητα, από τη μια πλευρά, τότε μπορούμε να πούμε ότι το «ΟΧΙ» δεν το είπε και δεν είναι του Μεταξά, αλλά του ελληνικού λαού και στρατού.
Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος έδειξε πράγματι τον αποφασιστικό ρόλο των λαϊκών μαζών, που δημιούργησαν την ιστορία τους, όμως επίσης φανερώθηκε και ο ρόλος των πρωτοπόρων και προοδευτικών παραγόντων, που βρίσκονταν επικεφαλής των μαζών στον αγώνα και την πάλη για λευτεριά και ανεξαρτησία, για κοινωνικές μεταρρυθμίσεις και αλλαγές. Και οι δυνατότητες επιτάχυνσης της ιστορίας εξαρτώνται ευθέως από την ενεργητική συμμετοχή των ανθρώπων στην πολιτική ζωή, την οργάνωση και τη συνείδηση, όπως επίσης και την κατανόηση που έχουν για τα συμφέροντά τους. Οι δε επικεφαλής, οι αρχηγοί, μπορούν με την καθοδήγησή τους να υποβοηθήσουν ή να εμποδίσουν , δηλαδή να επιταχύνουν ή να επιβραδύνουν την πορεία εξέλιξης των γεγονότων και ως ένα βαθμό όλη την πορεία της κοινωνικής ζωής.
Επιμέλεια-Χρήστος Παπαδημητρίου (Ιστορικός-καθηγητής ερευνητής, πρώην διευθυντής του Κεντρου Ιστορίας Θεσσαλονίκης)
Οι περισσότερες ταινίες που αναφέρονται στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου γυρίστηκαν στη χρυσή περίοδο του ελληνικού εμπορικού κινηματογράφου. Δείτε τις 14 πο συγκεντρώσαμε.
Με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, συγκεντρώνουμε 14 ελληνικές ταινίες που αναφέρονται στο Έπος του '40.
Σύμφωνα με το SanSimera.gr, όλες αυτές -εκτός από μία - γυρίστηκαν στη χρυσή περίοδο του ελληνικού εμπορικού κινηματογράφου (δεκαετία του '60 και αρχές της επόμενης δεκαετίας). Η μία και μοναδική που γυρίστηκε στα χρόνια της Κατοχής, με κίνδυνο της ζωής του δημιουργού της, είναι ένα φιλμάκι κινουμένων σχεδίων του σπουδαίου σκιτσογράφου Σταμάτη Πολενάκη που σατιρίζει το Μουσολίνι. Οι πιο πολλές από τις ταινίες συνδυάζουν έρωτες και πόλεμο, ενώ δεν λείπει και ο αγαπημένος κινηματογραφιστής της χούντας Τζέιμς Πάρις, με τις "πολεμικές" και "πατριωτικές" ταινίες του οποίου ανατράφηκαν γενιές Ελλήνων.
Η πιο εμπορική ταινία είναι "Η Δασκάλα με τα Ξανθά Μαλλιά" του Ντίνου Δημόπουλου, με πρωταγωνίστρια την Αλίκη Βουγιουκλάκη, που σάρωσε εισπρακτικά την κινηματογραφική σεζόν 1969-1970 και η πιο καλλιτεχνική μία αντιπολεμική ταινία, ο "Ουρανός" του Τάκη Κανελλόπουλου, που προβλήθηκε στο διαγωνιστικό τμήμα του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Καννών το 1963 κι εκτιμήθηκε διεθνώς.
14. Ο Ντούτσε αφηγείται
Διάρκεια: 7’
Χρώμα: Ασπρόμαυρη
Σκηνοθεσία: Σταμάτης Πολενάκης
Σενάριο: Σταμάτης Πολενάκης
Υπόθεση: Ο Σταμάτης Πολενάκης (1908-1997), ένας από τους κορυφαίους έλληνες σκιτσογράφους του 20ου αιώνα και πρωτοπόρος του κινούμενου σχεδίου στη χώρα μας, σατιρίζει την εισβολή των Ιταλών στην Ελλάδα στις 28 Οκτωβρίου 1940 και ειδικά τον Μουσολίνι, ο οποίος αφηγείται τα κατορθώματά του, αλλά η πραγματικότητα συνεχώς τον διαψεύδει.
Έτος Παραγωγής: 1942-1945
Η ταινία χάθηκε κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου και μόλις το 1980 βρέθηκε ένα αρνητικό της και αποκαταστάθηκε.
Υπόθεση: Λίγο μετά την επίθεση των Ιταλών, ο επιλοχίας Τάσος (Στέφανος Ληναίος) τραυματίζεται, αλλά ο φίλος του Δημήτρης (Γιάννης Φέρτης) του σώζει τη ζωή. Οι δυο τους παίρνουν πενθήμερη άδεια κι έρχονται στην Αθήνα, όπου ο Τάσος αναζητεί την Άννα Ραϊση (Ξένια Καλογεροπούλου), την κοπέλα με την οποία αλληλογραφούσε από το μέτωπο. Μετά από προτροπή του πατέρα της (Λαυρέντης Διανέλλος), η Άννα βγαίνει με τους δύο «άγνωστους στρατιώτες», μαζί με τη φίλη της Σάσα (Μάρθα Βούρτση), που δεν αργεί να μάθει ότι ο μνηστήρας της σκοτώθηκε στον πόλεμο. Η Άννα, αν και συνοδός του Τάσου, δείχνει να προτιμά τον Δημήτρη, αλλά εκείνος, παρ’ όλο που η κοπέλα δεν του είναι αδιάφορη, δεν θέλει να πληγώσει τον φίλο του. Η ρήξη ανάμεσα στους δύο άνδρες έρχεται όταν γίνεται γνωστό ότι ο Τάσος, που πριν τον πόλεμο ήταν δεξιοτέχνης του μπουζουκιού, δεν θα μπορέσει να ξαναπαίξει. Ο Δημήτρης πνίγει την αγάπη του για την Άννα και φεύγει για το μέτωπο, όπου ο Τάσος, έχοντας μάθει (από τη Σάσα) τις συνέπειες του τραύματός του και (από την Άννα) την αγάπη της για τον Δημήτρη, θυσιάζει τη ζωή του για να μπορέσει ο φίλος του να γυρίσει ζωντανός στη γυναίκα που αγαπά και τον αγαπάει.
Πρεμιέρα: 1961
Εισιτήρια: 7.566 (51η στις 58 ταινίες της σεζόν 1960-1961)
Είναι η πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση του Γιάννη Φέρτη. Στην ταινία εμφανίζονται ο Τόλης Χάρμας (μπουζούκι), η Νάνα Μούσχουρη (τραγούδι) και Αδαμάντιος Πανάρετος (τραγούδι).
12. Ουρανός
Αγγλικός Τίτλος: Glory Sky
Γαλλικός Τίτλος: Ciel
Διάρκεια: 87
Χρώμα: Ασπρόμαυρη
Παραγωγή: Βασιλεία Δρακάκη
Σκηνοθεσία: Τάκης Κανελλόπουλος
Σενάριο: Γιώργος Κιτσόπουλος και Τάκης Κανελλόπουλος
Διευθυντές Φωτογραφίας: Τζιοβάνι Βαριάνο και Γρηγόρης Δανάλης
Υπόθεση: Σ’ ένα χωριό της Μακεδονίας, η Ανθούλα (Νίκη Τριανταφυλλίδη) αγαπά τον Γιάγκο (Τάκης Εμμανουήλ) και η Σοφία (Αιμιλία Πίττα) τον Στράτο (Φαίδων Γεωργίτσης). Η κήρυξη του πολέμου τους χωρίζει, καθώς οι δυο νέοι, μαζί με τον δάσκαλο, φεύγουν για το μέτωπο. Ο δάσκαλος σκοτώνεται, το ίδιο και ο λοχίας του φυλακίου κοντά στο χωριό. Ο Στράτος είναι ο πρώτος από τους φαντάρους που μαθαίνει ότι το μέτωπο κατέρρευσε, και αυτοκτονεί. Μια σφαίρα βρίσκει τον Γιάγκο, που πεθαίνει δίπλα σε μια πηγή. Οι φαντάροι υποχωρούν εξαθλιωμένοι και θλιμμένοι, γυναίκες τους μοιράζουν ψωμί, οι Γερμανοί έρχονται τραγουδώντας.
Τοποθεσίες γυρισμάτων: Πελεκάνος Κοζάνης, Οξυά και Πολυκέρασο Καστοριάς, και στην ευρύτερη περιοχή του Βιτσίου.
Ελληνική Πρεμιέρα: 20 Σεπτεμβρίου 1962
Διεθνής Πρεμιέρα: Μάιος 1963 (Στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών)
Εισιτήρια: 29.993 εισιτήρια (22η στις 82 ταινίες της σεζόν 1962-1963)
Βραβεία: Βραβείο φωτογραφίας (Τζιοβάνι Βαριάνο και Γρηγόρης Δανάλης) στην Τρίτη Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης (1962). Αργυρό Βραβείο στο φεστιβάλ κινηματογράφου της Νάπολης (1963)
Πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του σκηνοθέτη, ένα αντιπολεμικό αριστούργημα και μία από τις κορυφαίες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Ο Κανελλόπουλος βλέπει τον ελληνοϊταλικό πόλεμο μέσα από τα τραγικά επεισόδια ανθρώπων που χάθηκαν, σε αντίστιξη με την προηγούμενη ειρηνική ζωή τους. Η ταινία συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Καννών το 1963.
11. Εγκατάλειψη
Διάρκεια: 86’
Χρώμα: Ασπρόμαυρη
Παραγωγή: Μπάμπης Σαρόγλου και Κώστας Ασημακόπουλος
Σκηνοθεσία: Κώστας Ασημακόπουλος
Σενάριο: Κώστας Ασημακόπουλος, βασισμένο στο ομώνυμο διήγημά του από τη συλλογή «Έλληνες».
Υπόθεση: Με το τέλος του πολέμου στην Αλβανία, η Ελένη (Ξένια Καλογεροπούλου), μία εθελόντρια νοσοκόμα, επιστρέφει στον τόπο της, την Καστοριά, μαζί με τον Αλέξη (Γιάννης Φέρτης), έναν πληγωμένο στρατιώτη που πάσχει από αμνησία. Στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής που ακολουθούν, γεννιέται ανάμεσά τους ένας μεγάλος έρωτας. Εκείνη αποφασίζει να τον βοηθήσει να ξαναβρεί τη μνήμη του και, ερευνώντας το παρελθόν του, μαθαίνει ότι είναι παντρεμένος κι έρχεται αντιμέτωπη με το δίλημμα: να του πει την αλήθεια και να τον χάσει ή να τον κρατήσει κοντά της, ξέροντας ότι τον έκλεψε από μια άλλη γυναίκα; Όμως, η γυναίκα του Αλέξη, νομίζοντας ότι ο άνδρας της πέθανε, έχει ξαναπαντρευτεί, κι αυτός επιστρέφει για πάντα στην Ελένη, που για χάρη του έχει απαρνηθεί την πρόταση γάμου ενός παιδικού της φίλου.
Τοποθεσίες γυρισμάτων: Σε περιοχές της Καστοριάς
Πρεμιέρα: 1965
Εισιτήρια: 45.266 (82η θέση σε 101 ταινίες τη σεζόν 1965-1966)
10. Οι Ένοχοι
Διάρκεια: 74’
Χρώμα: Ασπρόμαυρη
Παραγωγή: Κώστας Ασημακόπουλος και Μπάμπης Σαρόγλου
Σκηνοθεσία: Κώστας Ασημακόπουλος
Σενάριο: Κώστας Ασημακόπουλος, από τη νουβέλα του «Στο στόμα του λιονταριού»
Υπόθεση: Στη διάρκεια του ελληνο-ιταλικού πολέμου, η Χριστίνα (Άννα Φόνσου), μια όμορφη νέα γυναίκα, εξομολογείται στον νεαρό στρατιωτικό ιερέα πατέρα-Γρηγόρη (Πέτρος Φυσσούν) ένα έγκλημα που διέπραξε για να προστατέψει τον εαυτό της, ένα έγκλημα για το οποίο κατηγορείται ένας αθώος λοχίας (Λάκης Κομνηνός). Εκείνος, στην αρχή προσπαθεί να την πείσει να παραδοθεί στη δικαιοσύνη για να μην πεθάνει ένας αθώος και στη συνέχεια, κυριευμένος από ένα παράφορο ερωτικό πάθος γι’ αυτήν, πείθει τον Σωτήρη Ντάβο (Κώστας Καζάκος), έναν δραπέτη των φυλακών, να πάρει πάνω του την ευθύνη του φόνου. Ο Ντάβος, καταδικασμένος ήδη δύο φορές σε θάνατο, αποφασίζει να κάνει τη μοναδική καλή πράξη στη ζωή του. Ομολογεί ένα έγκλημα που δεν έχει διαπράξει, καταδικάζεται σε θάνατο για μια ακόμα φορά και οδηγείται στο εκτελεστικό απόσπασμα. Η Χριστίνα είναι πια ελεύθερη να ενώσει τη ζωή της με τον Δημήτρη (Τέλης Ζώτος), τον άνδρα που αγαπά, και είναι ενήμερος όσων συνέβησαν.
Τοποθεσίες γυρισμάτων: Εύβοια
Πρεμιέρα: 1966
Εισιτήρια: 147.346 (44η θέση σε 117 ταινίες τη σεζόν 1966-1967)
Στην ταινία τραγουδούν η Έλενα Κυρανά και ο Γιώργος Φέρρης.
Υπόθεση: Αθήνα, λίγο πριν την έκρηξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η Νίκη (Τζένη Καρέζη), πολιτικός υπάλληλος του Γενικού Επιτελείου Στρατού (ΓΕΣ), κατηγορείται ότι παρέδιδε στρατιωτικά έγγραφα σ’ έναν πράκτορα των Ιταλών (Ανδρέας Μπάρκουλης). Και είναι αλήθεια, μια κι εκείνος την εκβίαζε με τη ζωή του αδελφού της, φοιτητή στην Ιταλία. Δεν υπερασπίζεται τον εαυτό της και αδιαφορεί αν θα καταδικαστεί σε θάνατο, αλλά αποδέχεται την πρόταση του στρατηγού Δαρείου (Μάνος Κατράκης) να συνεχίσει να δίνει στον εχθρό απόρρητα έγγραφα, που θα τα κατασκευάζει το ΓΕΣ. Στο διπλό αυτό παιχνίδι των κατασκόπων μπλέκεται και ο λοχαγός Θεοδώρου (Κώστας Καζάκος), ερωτευμένος με τη Νίκη, που συλλαμβάνεται, περνά από στρατοδικείο και καταδικάζεται σε καθαίρεση και θάνατο, όταν ανακαλύπτεται η δήθεν κλοπή των εγγράφων αυτιών. Η εκτέλεσή του ήταν εικονική και, την ημέρα που τα ελληνικά στρατεύματα μπαίνουν θριαμβευτικά στην Κορυτσά, εκείνος εμφανίζεται ζωντανός μπροστά στην αγαπημένη του.
Πρεμιέρα: 27 Φεβρουαρίου 1967
Εισιτήρια: 427.698 (8η σε 117 ταινίες τη σεζόν 1966-1967)
8. Αγάπησα ένα προδότη
Διάρκεια: 83’
Χρώμα: Ασπρόμαυρη
Παραγωγή: Cal Films
Σκηνοθεσία: Κώστας Παπανικολόπουλος
Σενάριο: Χρήστος Καλόμπαρης και Σταμάτης Φιλιππούλης
Διευθυντής Φωτογραφίας: Τάκης Γεωργόπουλος
Μουσική: Χρήστος Μουραμπάς
Ηθοποιοί: Νίκη Τριανταφυλλίδη, Παύλος Λιάρος, Βασίλης Μαυρομάτης, Στέφανος Στρατηγός, Νάσος Κατακουζηνός και Μάκης Δεμίρης.
Υπόθεση: Στη διάρκεια της Κατοχής, ο Δημήτρης (Στέφανος Στρατηγός), αρραβωνιασμένος με την Ειρήνη (Νίκη Τριανταφυλλίδη) πριν από τον πόλεμο, κρατά κρυφή μια τραυματική εμπειρία του στο αλβανικό μέτωπο. Η Ειρήνη, όπως και ο αδελφός της Βαγγέλης (Παύλος Λιάρος), είναι ενεργά μέλη της Αντίστασης. Τα δύο αδέλφια δεν θέλουν να μάθει κανείς ότι πολεμούν τον κατακτητή, αλλά οι κινήσεις τους γίνονται αντιληπτές από τον Δημήτρη. Αυτός, όταν συλλαμβάνεται από τους Γερμανούς, προδίδει τους συντρόφους τους και οι τύψεις τον οδηγούν στην αυτοκτονία.
Πρεμιέρα: 1969
Εισιτήρια: 41.377 (85η θέση σε 108 ταινίες τη σεζόν 1968-1969)
Υπόθεση: 1940. Η Στέλλα Σαλβατόρε (Βέρα Κρούσκα), η κόρη του ιταλού πρέσβη (Γιώργος Μοσχίδης) στην Αθήνα, αγαπά τον Δημήτρη Νικολάου (Κώστας Πρέκας), έναν έλληνα υπολοχαγό. Η επίθεση της Ιταλίας κατά της Ελλάδας τους χωρίζει. Ο Δημήτρης πολεμά στην Αλβανία και η Στέλλα κλείνεται σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Μετά την κατάρρευση του μετώπου και την εισβολή των Γερμανών, η οικία Νικολάου επιτάσσεται από τον συνταγματάρχη Σβάιτσερ των SS (Χρήστος Πολίτης), o οποίος βάζει στο μάτι τη Στέλλα. Ο Δημήτρης, ήρωας του Ρούπελ, φεύγει στη Μέση Ανατολή για να συνεχίσει τον αγώνα, αλλά επιστρέφει κρυφά στην Ελλάδα με αποστολή να οργανώσει ένα μεγάλο σαμποτάζ. Όταν συνθηκολογεί η Ιταλία, ο πρώην ιταλός πρέσβης και νυν συνταγματάρχης Σαλβατόρε αυτοκτονεί, αρνούμενος να συνεργαστεί με τον Σβάιτσερ, και ο Δημήτρης μετά τη διάπραξη του σαμποτάζ συλλαμβάνεται και εκτελείται. Μαζί του, δήθεν ως συνεργάτης του, εκτελείται και η Στέλλα, επειδή αρνήθηκε να γίνει ερωμένη του Σβάιτσερ.
Πρεμιέρα: 1 Οκτωβρίου 1969
Εισιτήρια: 554.428 (5η σε 99 ταινίες την σεζόν 1969-1970).
Βραβεία: Ο Δημήτρης Παπακωνσταντής βραβεύτηκε για τη φωτογραφία της ταινίας στο Φεστιβάλ Κινημοmατογράφου της Θεσσαλονίκης το 1969.
Υπόθεση: Σ’ ένα μικρό χωριό της Ελλάδας, λίγο πριν ξεσπάσει ο ελληνο-ιταλικός πόλεμος, έρχεται μία νέα δασκάλα, η Μυρτώ Θεοδώρου (Αλίκη Βουγιουκλάκη), για να αντικαταστήσει τον γερασμένο πια δάσκαλο. Γεμάτη αγάπη για τη δουλειά της και τα μικρά παιδιά, προσπαθεί να εφαρμόσει ένα καινούργιο σύστημα εκπαίδευσης, χωρίς ξύλο και τιμωρίες, αλλά οι γονείς δεν εγκρίνουν τις μεθόδους της. Η κατακραυγή εναντίον της κορυφώνεται όταν συνδέεται με τον Στέφανο (Δημήτρης Παπαμιχαήλ), γιο του προέδρου της κοινότητας (Παντελής Ζερβός). Όμως την ημέρα του γάμου των δύο νέων κηρύσσεται ο πόλεμος και ο σύζυγός της φεύγει για το μέτωπο, όπου και μαθαίνει ότι σκοτώνεται. Στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής που ακολουθούν, η Μυρτώ αφοσιώνεται στο έργο της, έχοντας στο πλευρό της τον Άγγελο (Άγγελος Αντωνόπουλος), έναν παλιό της φίλο και συνάδελφο, που έχει μετατεθεί στο χωριό. Με την απελευθέρωση, όταν ο Άγγελος της εκφράζει την αγάπη του, δέχεται να τον παντρευτεί, αλλά ο γυρισμός του Στέφανου – που είχε απλώς τραυματιστεί και όλα αυτά τα χρόνια νοσηλευόταν σ’ ένα ιταλικό νοσοκομείο – ενώνει και πάλι τη Μυρτώ με τον αγαπημένο της.
Πρεμιέρα: 27 Οκτωβρίου 1969
Εισιτήρια: 739.001 (1η ανάμεσα σε 99 ταινίες τη σεζόν 1969-1970).
Υπόθεση: Με την κήρυξη του ελληνο-ιταλικού πολέμου, ο Νέστορας (Νικηφόρος Νανέρης) και οι φίλοι του φεύγουν για το μέτωπο. Η αδελφή του Μάρθα (Ζωή Λάσκαρη) υπηρετεί εθελόντρια νοσοκόμα σ’ ένα συρμό στη Βόρεια Ελλάδα, όπου συναντά τον τραυματισμένο Κώστα (Γιάννης Φέρτης), έναν από τους φίλους του αδελφού της, κι ένα αίσθημα γεννιέται ανάμεσά τους. Επτά μήνες αργότερα, όταν οι Γερμανοί μπαίνουν στην Αθήνα, ο πατέρας του Κώστα (Μάνος Κατράκης) γίνεται συνεργάτης τους, παρά τις αντιρρήσεις του γιου του. Ο Νέστορας, η Μάρθα και οι φίλοι τους μετέχουν σε μία αντιστασιακή ομάδα, στην οποία δεν θέλουν τον Κώστα, λόγω της δράσης του πατέρα του. Όλοι τους, ακόμα και ο Κώστας, θα συλληφθούν και θα βασανιστούν. Η Μάρθα θα επιζήσει, ενώ κάποιοι άλλοι θα υποκύψουν. Για να εξιλεωθεί, ο Κώστας θα βοηθήσει τον Νέοτορα να δραπετεύσει και να κρυφτεί, και θα κανονίσει να εκτελεστεί ο πατέρας του ως προδότης. Με την Απελευθέρωση, η Μάρθα και ο Κώστας θα είναι πια ελεύθεροι να ζήσουν μαζί, ευτυχισμένοι για πάντα.
Πρεμιέρα: 23 Μαρτίου 1970
Εισιτήρια: 277.395 (21η σε 99 ταινίες την σεζόν 1969-1970).
Η ταινία βασίζεται σε προσωπικά βιώματα και αναμνήσεις του σκηνοθέτη της. Παρότι γυρίστηκε την περίοδο της χούντας, όπου ήταν της μόδας οι πολεμικές ταινίες, ο Γιάννης Δαλιανίδης γύρισε μία σοβαρή και αξιοπρεπή ταινία χωρίς υπερβολικές πατριωτικές κορόνες και χωρίς μεγαλοστομίες.
Υπόθεση: Η κήρυξη του πολέμου βρίσκει τους κατοίκους του γραφικού μακεδονικού χωριού Μικρή Λεύκα στο γλέντι, αλλά τα παλικάρια σταματούν αμέσως τον χορό και ξεκινούν για τον πόλεμο. Με την κατάρρευση του μετώπου, οι Γερμανοί μπαίνουν στο χωριό και ο διοικητής τους (Δημήτρης Μπισλάνης) μετατρέπει το κρατικό εργοστάσιο ξυλείας σε εργοστάσιο κατασκευής πολεμοφοδίων και υποχρεώνει τους κατοίκους του να δουλεύουν σ’ αυτό. Μέσα σ’ ένα κλίμα βίας και τρόμου, το πνεύμα της αντίστασης φουντώνει, μέχρι που έρχεται η μέρα της απελευθέρωσης και μία ελεύθερη ζωή ξαναρχίζει. Εστία της αντίστασης ήταν ο τρελόγερος, όπως πίστευαν πολλοί, Τρύφωνας Πλατανιάς (Φερνάντο Σάντσο), που στην πραγματικότητα ήταν ένας ένθερμος πατριώτης, και ο γιος του Κυριάκος (Γιάννης Κατράνης), που είχε χάσει και τα δυο του πόδια στο αλβανικό μέτωπο. Παράλληλα, αναπτύσσονταν η ιστορία αγάπης του Κυριάκου και της Φρόσως (Γιώτα Σοϊμοίρη), που αρχικά ο Πλατανιάς δεν ήθελε για νύφη του, και της αδελφής του Ελένης (Βέρα Κρούσκα) και του Στέλιου (Χρήστος Πολίτης), ενός ακόμα ήρωα του πολέμου.
Πρεμιέρα: 1971
Εισιτήρια: 321.543 (10η σε 87 ταινίες την σεζόν 1970-1971).
Υπόθεση: Το 1940, λίγο πριν την έκρηξη του Πολέμου, γίνεται γνωστό από την ελληνική πρεσβεία της Ρώμης ότι μέσα στο Γενικό Επιτελείο Στρατού (ΓΕΝ) υπάρχει ένας ιταλός κατάσκοπος, αλλά ο εντοπισμός του έρχεται αργά, γιατί βρίσκεται νεκρός. Μετά τον τορπιλισμό της Έλλης, ο κλήρος πέφτει στον πλωτάρχη Βασίλη Βαχλιώτη (Κώστας Καρράς), μνηστήρα της κόρης του υποναύαρχου Λιώση (Καίτη Παπανίκα), που δέχεται να καθαιρεθεί για να υπηρετήσει την πατρίδα του, βοηθώντας στην ανακάλυψη και σύλληψη των κατασκόπων, που σχεδιάζουν να κλέψουν τα απόρρητα σχέδια διάταξης του ελληνικού Στόλου.
Υπόθεση: Η αληθινή ιστορία της δράσης του υποβρύχιου Παπανικολής και τη διάρκεια του ελληνοιταλικού πολέμου 1940-41. Με κυβερνήτη τον πλωτάρχη Μίλτο Ιατρίδη (Κώστας Καζάκος) και ύπαρχο τον υποπλοίαρχο Βασίλη Ασλάνογλου (Γιάννης Φέρτης), το υποβρύχιο αναλαμβάνει περιπολία στα στενά του Οτράντο, όπου συναντά μία ιταλική νηοπομπή και βυθίζει τρία πολεμικά. Καταδιώκεται από ολόκληρο τον ιταλικό στόλο της Αδριατικής, αλλά χάρη στην ικανότητα του κυβερνήτη και του πληρώματός του, επιστρέφει στη βάση του.
Πρεμιέρα: 24 Σεπτεμβρίου 1971
Εισιτήρια: 280.388 εισιτήρια (12η θέση σε 90 ταινίες την περίοδο 1971-1972).
Βραβεία: Ειδική μνεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης το 1971. Ο σκηνοθέτης της ταινίας Γιώργος Ζερβουλάκος αρνήθηκε να παραλάβει την τιμητική διάκριση, χαρακτηρίζοντάς την «απαράδεκτη» και δήλωσε ότι οι παραγωγοί της ταινίας θα προσφύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας για την ακύρωση των αποφάσεων της κριτικής επιτροπής.
Υπόθεση: 28 Οκτωβρίου 1940, δυόμισι μήνες μετά τον τορπιλισμό της Έλλης από ένα ιταλικό υποβρύχιο. Από ένα προκεχωρημένο φυλάκιο των ελληνοαλβανικών συνόρων κατεβαίνει ένα στρατιωτικό καμιόνι, που δέχεται επίθεση από ιταλικά τανκς. Ο Πέτρος (Γιάννης Βόγλης), ο μόνος που κατορθώνει να γλιτώσει τον θάνατο ή την αιχμαλωσία, σώζει τη χωριατοπούλα Μαρία (Ξένια Καλογεροπούλου). Ωστόσο, οι Έλληνες κατορθώνουν να ανακαταλάβουν το ελληνικό πολυβολείο, ελευθερώνοντας τους εγκλωβισμένους έλληνες στρατιώτες. Η μονάδα τους θα δώσει τον δικό της αγώνα ενάντια στους ιταλούς εισβολείς, ενώ ο ελληνικός στρατός ετοιμάζει τη γενική αντεπίθεση. Πολύ γρήγορα, θα εξαναγκάσουν τους Ιταλούς να υποχωρήσουν στην Αλβανία, θα ανακτήσουν τη Βόρειο Ήπειρο και θα πετάξουν τον στρατό του στρατηγού Μπαντόλιο στη θάλασσα της Αδριατικής.
Πρεμιέρα: 1972
Εισιτήρια: 103.381 (48η σε 90 ταινίες την σεζόν 1971-1972).
Η ΑΑΔΕ ξεκινά «επιδρομές» στους οφειλέτες – Θα εισβάλει σε σπίτια & θα παίρνει ότι κρίνει!
ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΜΥΛΩΝΑ
«Επιδίωξη της τυραννίας είναι να πτωχεύσουν οι πολίτες, αφ ενός για να συντηρείται με τα χρήματα τους η φρουρά του καθεστώτος και αφ ετέρου για να είναι απασχολημένοι οι πολίτες και να μην τους μένει χρόνος για επιβουλές. Σε αυτό το αποτέλεσμα αποβλέπει τόσο η επιβολή μεγάλων φόρων, η απορρόφηση των περιουσιών των πολιτών, όσο και η κατασκευή μεγάλων έργων που εξαντλούν τα δημόσια οικονομικά…» (ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ)
Είδαμε πρόσφατα και συγκεκριμένα τις 07-10-2022 η κυβέρνηση και γενικότερα η βουλή ψήφισε τον νόμο 4978( ΦΕΚ Α΄190/07-10-22) που ορίζει τον κώδικα είσπραξης δημοσίων εσόδων. Η είσπραξη των δημοσίων εσόδων εμπίπτει αποκλειστικά στην αρμοδιότητα της ΑΑΔΕ, μιας ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΧΩΡΙΣ ΝΟΜΙΚΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ που ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΗ, εκπροσωπεί το Δημόσιο χωρίς να δίνει λογαριασμό στα 10 Υπουργεία τα οποία ελέγχει, ορίζει τους φόρους μας, και έχει δικαστική ΑΣΥΛΙΑ για τους εγκληματικούς φόρους και τρόπους είσπραξης που επιβάλλει με σκοπό το πλιάτσικο της περιουσίας των Ελλήνων.
Η ΑΑΔΕ ιδρύθηκε με σκοπό την κλοπή της ιδιωτικής περιουσίας των ελλήνων μέσω δυσβάσταχτων και παράνομων φόρων (φόρος εισοδήματος, ΕΝΦΙΑ, φόρος επιτηδεύματος, ειδικοί φόροι κατανάλωσης και δεκάδες άλλοι φόροι και τέλη) που είναι αδύνατον να εξοφληθούν από οποιονδήποτε μισθωτό-επαγγελματία-επιχειρηματία, αφού στο σύνολό τους οι φόροι αυτοί υπερβαίνουν τις εισπράξεις τους από μισθούς η συντάξεις. Έτσι οι έλληνες στην πλειοψηφία τους είναι μονιμως χρεωμένοι στην ΑΑΔΕ η οποία τώρα για χρέη από 500 ευρώ και άνω θα μπουκάρει στα σπίτια τους προκειμένου να κατάσχει ο,τι βρει.
Στον συγκεκριμένο νόμο ο διορισμένος διοικητής της ΑΑΔΕ μπορεί να μεταβιβάζει αρμοδιότητες αλλά και να αναθέτει τα καθήκοντα του ιδίου ή της ΑΑΔΕ και σε άλλα όργανα..
Ετσι, η είσπραξη των δημοσίων εσόδων που ανήκει στην αρμοδιότητα της ΑΑΔΕ μπορεί με απόφαση του διοικητή της ΑΑΔΕ να ανατεθεί σε διάφορα πρόσωπα εξουσιοδοτώντας τα όπως :
α) πιστωτικά ιδρύματα που η έδρα τους μπορεί να βρίσκεται οπουδήποτε. Το ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ δεν ορίζεται, άρα η έδρα των ιδρυμάτων αυτών μπορεί να βρίσκεται ακόμη και σε εχθρικό προς την Ελλάδα κράτος με ο,τι αυτό συνεπάγεται…
β )επίσης πλείστα ιδρύματα όπως ιδρύματα ηλεκτρονικού χρήματος, ιδρύματα πληρωμών, γραφεία ταχυδρομικών επιταγών, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με το δημόσιο.
Η είσπραξη των εσόδων μπορεί να γίνει και με αναγκαστικά μέτρα, που σημαίνει σε κατασχέσεις κινητών και ακινήτων. Όλα αυτά τα μέτρα εναπόκεινται στην κρίση του διοικητή της ΑΑΔΕ ο οποίος καθορίζει τα κριτήρια και δεν είναι υποχρεωμένος να τα δημοσιοποιήσει. Ακόμη και ο υπουργός οικονομικών αν θέλει στοιχεία τα ζητά εκ των υστέρων από την ΑΑΔΕ.
Με τον επαίσχυντο αυτό νόμο, ο εκτελών την κατάσχεση έχει την εξουσία να εισέλθει στα σπίτια των ελλήνων πολιτών και να προβαίνει σε όποια έρευνα θέλει, παραβιάζοντας το άσυλο κατοικίας που προβλέπει ρητά το άρθρο 9 του Συντάγματος.
Η μαθήτρια του Επαγγελματικού Λυκείου με την ειδικότητα της Τεχνικού Εφαρμογών Πληροφορικής, Ελισάβετ Λυκούρα καταγγέλλει στη «Ζούγκλα» τη χαοτική κατάσταση που επικρατεί στο σχολείο της στην Αγία Παρασκευή και στο Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών, σχετικά με τον διαμοιρασμό των θέσεων των μαθητών για την πρακτική τους άσκηση, αλλά και την αδικία που βιώνει καθώς η ίδια τελικά βρέθηκε εκτός προγράμματος.
Όπως η ίδια καταγγέλλει όλα ξεκίνησαν όταν βρέθηκε ανάμεσα στους οχτώ επιτυχόντες του Μεταλυκειακού Έτους - Τάξης Μαθητείας που θα πραγματοποιήσουν Μαθητεία - Πρακτική Άσκηση σε φορείς του Δημοσίου Τομέα. Όταν κλήθηκε την Τρίτη 25 Οκτωβρίου η ίδια μαζί με τους υπόλοιπους επιτυχόντες για τον διαμοιρασμό των διαθέσιμων θέσεων η ίδια καταγγέλλει πως δεν είχε τη ευκαιρία να επιλέξει συγκριτικά με άλλους συμμαθητές της.
Επισημαίνει πως επέλεξε τελικά το Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών, παρόλο που δεν ήταν στις προτιμήσεις της και παρά τους ενδοιασμούς της σχετικά με την πολιτική των νοσοκομείων για υποχρεωτικό εμβολιασμό, καθώς η ίδια δεν έχει εμβολιαστεί. Το ΕΠΑΛ, όπως καταγγέλλει η κα Λυκούρα, την διαβεβαίωσε πως δεν θα προκύψει ζήτημα που δεν έχει πιστοποιητικό εμβολιασμού και πως θα αρκούσαν δύο rapid test την εβδομάδα. Όταν όμως, πήγε στον συγκεκριμένο φορέα, ο Τομεάρχης, Νικόλαος Βουλγαράκης, αρνήθηκε να υπογράψει το έντυπο μαθητείας και να εγκρίνει την πρακτική της άσκηση, επιβεβαιώνοντας τους χειρότερούς της φόβους της. Σύμφωνα με την καταγγέλλουσα ο κ. Βουλγαράκης την πληροφόρησε πως το ΕΠΑΛ της ήταν πλήρως ενημερωμένο για την πολιτική του νοσοκομείου. Καταλήγει η κα Λυκούρα συναισθηματικά φορτισμένη πως «έφτασα εκεί που ήμουν, μια εκ των οκτώ επιτυχόντων, να βρίσκομαι εκτός προγράμματος».
Τρίτη 25 Οκτωβρίου, ο Παναγιώτης Μαντάς, μέλος της Δ.Ε του ΔΗΚΚΙ, στο studio του e roi, στο πλαίσιο της εκπομπής "Πίσω από τα γεγονότα" συζητάει με τον κ. Κώστα Καραϊσκο, Μαθηματικό, επικεφαλής της δημοτικής παράταξης "ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ" της Κομοτηνής, υπεύθυνο της εφημερίδας "Αντιφωνητής", με θέμα: "Τι αποκόμισα από την επίσκεψη στη Ρωσία"
Ο βραβευμένος έλληνας σκηνοθέτης, ηθοποιός και συγγραφέας Στρατής Πανούριος με το βραβείο βραβείο award business excellence winner θα παραχωρήσει συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στο ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ την Τετάρτη στις 20.00 www.ertopen.com
Αφορμή της συνέντευξής μας είναι το Ο Στρατής Πανούριος στο νέο του βιβλίο με τίτλο «Γιατί σε χώρισε», (εκδόσεις Διάνοια), προσπαθεί σε αυτή την έξυπνη, πρωτότυπη, δοκιμιακή επιστολογραφία του να απαντήσει στο μεγάλο φροϋδικό αίνιγμα. Να ανιχνεύσει δηλαδή, τη μαύρη ήπειρο που έχει μείνει ανεξερεύνητη, αυτή της γυναικείας ψυχής. Ο συγγραφέας μας, μέσω της σωκρατικής οδού, συμβουλεύει τον φανταστικό του φίλο για το πώς θα ξεπεράσει το χωρισμό του, και να το μετατρέψει σε δώρο αυτοβελτίωσης. Σας έχει τύχει να πέσει στα χέρια σας κάποιο παλιό σας τετράδιο η ημερολόγιο και να συνειδητοποιήσετε πόσο πολύ έχετε αλλάξει μέσα σε λίγο καιρό; Να παραξενευτείτε με τα λάθη σας και από τα υπέροχα πράγματα που έχετε γράψει διαβάζοντας τα πεπραγμένα; Κι όμως, τότε δεν είχατε συναίσθηση ότι αλλάζετε. Ε λοιπόν, περίπου το ίδιο συμβαίνει και με τις ανθρώπινες σχέσεις, ή μήπως όχι; Τι ωραία που θα ήταν αν υπήρχε ένας φίλος να σας φωνάξει: Προσοχή, προσοχή! Να σας μιλήσει για τη νέα αλλαγή, για τη νέα εποχή που διανύεται και να σας προφυλάξει από τις κακοτοπιές.
Αυτό ακριβώς πετυχαίνει ο συγγραφέας μας, να αναζωογονήσει την αγάπη και να εξαλείψει τον καιροφυλακτούντα κίνδυνο του χωρισμού. Το «Γιατί σε χώρισε» επιχειρεί να εδραιώσει τη θέση της γυναίκας μέσα στον πολιτισμό, καθώς την τοποθετεί στην ολύμπια θέση που της πρέπει. Γυναίκα σε όλους τους ρόλους, αρχή της ζωής και ομορφιά του σύμπαντος. Γυναίκα-τροφός, γυναίκα-νησί, γυναίκα-Θεά όπως την αποκαλεί ο συγγραφέας μας. Με σαφήνεια και ομαλή σύνθεση, λιτό και απλό ύφος γεμάτο παραδείγματα της καθημερινότητας, ο Στρατής Πανούριος μας πείθει ότι η βασική αιτία χωρισμού είναι η έλλειψη θαυμασμού.
