Αντιμετωπίζοντας τη συνεχιζόμενη κρίση του κορωνοϊού και τη δυσκολία να γεμίζουμε δημιουργικά τον χρόνο μας παραμένοντας σπίτι για να εμποδίσουμε την περαιτέρω εξάπλωση της πανδημίας, η μη κερδοσκοπική οργάνωση The Internet Archive προχώρησε στην πρωτοβουλία να προσφέρει στον οποιονδήποτε στον πλανήτη δωρεάν διαδικτυακή πρόσβαση και στα 1,4 εκατομμύρια βιβλία της δανειστικής βιβλιοθήκης της (και ο αριθμός αυτός αυξάνεται).

Εγκαινίασε πλατφόρμα την οποία, αναγνωρίζοντας τον χαρακτήρα του επείγοντος στο πρόβλημα, βάφτισε National Emergency Library. Η οργάνωση «οικοδομεί» μια ψηφιακή βιβλιοθήκη ιστότοπων, δίνοντας τη δυνατότητα ελεύθερης πρόσβασης σε ερευνητές, ιστορικούς, ακαδημαϊκούς, άτομα χωρίς δυνατότητα εκτύπωσης και ευρύ κοινό, και ήδη προσφέρει ελεύθερη πρόσβαση σε 2,5 εκατομμύρια βιβλία. Με την πρόσφατη πρωτοβουλία της διευρύνει την ελεύθερη πρόσβαση και στους 1,4 εκατομμύρια τόμους της δανειστικής της βιβλιοθήκης: έως τις 30 Ιουνίου ή έως τη λήξη του εθνικού συναγερμού στις ΗΠΑ, παύουν να ισχύουν οι λίστες αναμονής για αυτούς. Αν και η National Emergency Library θα λειτουργεί στις ΗΠΑ, οποιοσδήποτε έχει σύνδεση internet θα μπορεί να την αξιοποιεί.

«Λόγω του εθνικού μας συναγερμού, το σύστημα βιβλιοθηκών έρχεται να βοηθήσει εκείνους που υποχρεώνονται να μαθαίνουν στο σπίτι» είπε ο Brewster Lurton Kahle, ιδρυτής της The Internet Archive. «Αυτό ήταν το όνειρο μας για το αρχικό ίντερνετ και το οποίο τώρα ζωντανεύει: η βιβλιοθήκη, στα ακροδάχτυλα του καθενός

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

 

«Σήμερα επισκεφθήκαμε το Γηροκομείο Αθηνών, μετά απο έκκλησή του για κάλυψη αναγκών σε είδη πρώτης ανάγκης και καθαριστικών, φροντίζοντας την υγεία αλλά και την αξιοπρέπεια των ηλικιωμένων που φιλοξενεί. Μπορέσαμε με τη βοήθεια όσων ανταποκρίθηκαν και στο δικό μας κάλεσμα, να μαζέψουμε αρκετά είδη.

Ακολουθεί η ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ.

Ένας από τους τελευταίους ήρωες της εθνικής αντίστασης, ένας πρόσωπο -σύμβολο της κατεχόμενης Ελλάδας την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο αγωνιστής, δημοσιογράφος και πολιτικός Μανώλης Γλέζος έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 98 ετών.

Ο Μανώλης Γλέζος γεννήθηκε στην Απείρανθο της Νάξου το 1922. Το 1935 ήλθε στην Αθήνα μαζί με την οικογένειά του και ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές, δουλεύοντας παράλληλα ως φαρμακοϋπάλληλος. Το 1940 πέτυχε στην ΑΣΟΕΕ, το σημερινό Οικονομικό Πανεπιστήμιο.
Ως μαθητής γυμνασίου, ακόμα, δημιούργησε, το 1939, αντιφασιστική ομάδα για την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου από τους Ιταλούς και την αποτίναξη της δικτατορίας του Μεταξά. Μόλις ξέσπασε ο ελληνοϊταλικός πόλεμος, στις 28 Οκτωβρίου 1940, ζήτησε να καταταχτεί ως εθελοντής, αλλά λόγω του νεαρού της ηλικίας του δεν του επετράπη. Εργάστηκε, όμως, εθελοντικά στο Υπουργείο Οικονομικών (Γ' Ταμείο Εισπράξεων Αθηνών).

Την περίοδο της ναζιστικής κατοχής, 1941-1944, ανέπτυξε έντονη απελευθερωτική δράση μέσα από τις γραμμές της ΟΚΝΕ, του ΕΑΜ Νέων και της ΕΠΟΝ, με αποτέλεσμα να υποστεί φυλακίσεις και διώξεις. Τη νύχτα της 30ης προς την 31η Μαΐου 1941, μαζί με τον Απόστολο Σάντα, κατέβασε από την Ακρόπολη τη γερμανική σβάστικα και καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο.

Στις 24 Μαρτίου 1942 συνελήφθη, μαζί με τον Απόστολο Σάντα από τα γερμανικά στρατεύματα και φυλακίστηκε επί ένα μήνα στις φυλακές Αβέρωφ, όπου βασανίστηκε απάνθρωπα, με αποτέλεσμα να προσβληθεί από φυματίωση βαρυτάτης μορφής. Στις 21 Απριλίου 1943 συνελήφθη από τα ιταλικά στρατεύματα κατοχής και παρέμεινε φυλακισμένος επί τρεις μήνες. Στις 7 Φεβρουαρίου 1944 συνελήφθη από συνεργάτες των αρχών κατοχής και παρέμεινε στις φυλακές επί επτάμισι μήνες, απ' όπου δραπέτευσε στις 21 Σεπτεμβρίου 1944. Κατά τη διάρκεια της κατοχής δούλεψε ως υπάλληλος στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό (1941-1943) και στον Δήμο Αθηναίων (1943-1945).

Μετά την απελευθέρωση δούλεψε στην εφημερίδα «Ριζοσπάστης» ως συντάκτης και από τις 10 Αυγούστου 1947 έως το κλείσιμό της ως αρχισυντάκτης, εκδότης και διευθυντής.

Στις 3 Μαρτίου 1948 συνελήφθη εκ νέου. Συνολικά παραπέμφθηκε σε 28 δίκες και καταδικάστηκε σε διάφορες ποινές, από τις οποίες μία φορά σε θάνατο, τον Οκτώβριο του 1948. Άλλη μία φορά καταδικάστηκε σε θάνατο, στις 21 Μαρτίου 1949, για παράβαση του Γ' Ψηφίσματος. Οι θανατικές καταδίκες δεν πραγματοποιήθηκαν, ύστερα από έντονες διαμαρτυρίες της ελληνικής και της διεθνούς κοινής γνώμης. Το 1950 οι θανατικές ποινές μετετράπησαν σε ισόβια και τελικά αποφυλακίστηκε στις 16 Ιουλίου 1954.

Στις εκλογές της 9ης Σεπτεμβρίου 1951, αν και φυλακισμένος, εκλέχτηκε βουλευτής Αθηνών με την ΕΔΑ. Τότε κήρυξε απεργία πείνας, με αίτημα την αποφυλάκιση των δέκα εκλεγέντων βουλευτών της ΕΔΑ, που ήταν στην εξορία και στη φυλακή. Σταμάτησε την απεργία πείνας τη 12η ημέρα, όταν έφεραν από την εξορία τους επτά εξόριστους βουλευτές. Μετά την αποφυλάκισή του, εκλέχτηκε μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της ΕΔΑ και ανέλαβε οργανωτικός γραμματέας της.

Τον Δεκέμβριο του 1956 ανέλαβε τη διεύθυνση της εφημερίδας «Η Αυγή». Στις 5 Δεκεμβρίου 1958 συνελήφθη με την κατηγορία της κατασκοπίας και καταδικάστηκε. Αποφυλακίστηκε στις 15 Δεκεμβρίου 1962, ύστερα από τις έντονες αντιδράσεις της ελληνικής και της διεθνούς κοινής γνώμης. Στις εκλογές της 29ης Οκτωβρίου 1961 εκλέχτηκε βουλευτής Αθηνών με την ΕΔΑ, παρά το γεγονός ότι βρισκόταν στη φυλακή.
Αμέσως μετά την εκδήλωση του στρατιωτικού πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967 συνελήφθη μαζί με άλλους πολιτικούς ηγέτες και κρατήθηκε στου Γουδή, στο Πικέρμι, στη Γενική Ασφάλεια, στη Γυάρο, στο Παρθένι Λέρου και τέλος στον Ωρωπό, απ' όπου αποφυλακίστηκε το 1971.

Μετά τη Μεταπολίτευση εργάστηκε για την ανασυγκρότηση της ΕΔΑ, της οποίας διετέλεσε γραμματέας ως το 1985 και πρόεδρος από το 1985 έως το 1989. Παράλληλα, συνεργάστηκε με το ΠΑΣΟΚ σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις. Το 1981 εκλέχτηκε βουλευτής Αθηνών, το 1984 ευρωβουλευτής και το 1985 βουλευτής Β' Πειραιά.

Στις δημοτικές και κοινοτικές εκλογές του 1986 εξελέγη κοινοτάρχης Απειράνθου, του χωριού όπου γεννήθηκε, και εισήγαγε τον θεσμό της Άμεσης Δημοκρατίας στη λήψη και την εκτέλεση των αποφάσεων.
Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2002 κατήλθε επικεφαλής του συνδυασμού «Ενεργοί Πολίτες» για τη διευρυμένη Νομαρχία Αθηνών-Πειραιώς, που υποστηρίχθηκε από τον Συνασπισμό και εξελέγη νομαρχιακός σύμβουλος, ενώ ο συνδυασμός του συγκέντρωσε το 11% των ψήφων.
Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010 εξελέγη δημοτικός σύμβουλος Πάρου, επικεφαλής του συνδυασμού «Κίνηση Ενεργών Πολιτών Πάρου».

Επανήλθε στην κεντρική πολιτική σκηνή το 2012, όταν στις διπλές εκλογές της 6ης Μαΐου και της 17ης Ιουνίου εκλέχτηκε βουλευτής Επικρατείας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Με το ίδιο κόμμα εξελέγη ευρωβουλευτής στις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου 2014, για να κάνει γνωστό το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων στην Ελλάδα. Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 ήταν επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας της ΛΑΕ, χωρίς όμως να εκλεγεί.

Ο Μανώλης Γλέζος παρέμεινε δραστήριος κοινωνικά και πολιτικά για περισσότερο από 80 χρόνια! Η ενασχόλησή του με τα κοινά και η διαρκής δραστηριοποίησή του ήταν και ένα από τα μυστικά της μακροζωίας του, όπως είχε χαρακτηριστικά αναφέρει και ο ίδιος, ως ομιλητής στο Διεθνές συνέδριο με θέμα «Μακροζωία ένας ρεαλιστικός στόχος». Τα άλλα δύο ήταν η θέληση για ζωή και η καλή διατροφή.

Το 2016, με απόφαση του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ, έγινε μέλος της Ένωσης για να πραγματοποιηθεί έτσι μία μεγάλη επιθυμία του σπουδαίου αυτού αγωνιστή, ο οποίος και με τη διαδρομή του στη δημοσιογραφία τίμησε τη δημοκρατία. Ο ίδιος, άλλωστε, δήλωνε πάνω από όλα δημοσιογράφος και μέσα από το λειτούργημα της δημοσιογραφίας υποστήριξε και υπερασπίστηκε, μαζί με τα οράματα και τα ιδανικά του, τα ατομικά δικαιώματα και τις ελευθερίες του ατόμου και του πολίτη.

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ στο θλιβερό άγγελμα του θανάτου του Μανώλη Γλέζου, εκφράζει το σεβασμό και την ευγνωμοσύνη του για την απαράμιλλη προσφορά του στην πατρίδα, υποκλίνεται στη μνήμη του και συλλυπείται βαθύτατα τη σύζυγο και τους οικείους του.

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Ενώ τα περιοριστικά μέτρα για την πανδημία του κορωνοϊού εντείνονται, υπηρεσίες και οργανισμοί σε όλο τον κόσμο καταγράφουν κατακόρυφη αύξηση στα φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας. Η μία μετά την άλλη, μεγαλουπόλεις μπαίνουν σε lockdown με αποτέλεσμα πολλές κακοποιημένες γυναίκες και παιδιά να βρίσκονται σχεδόν μόνιμα εγκλωβισμένοι στον ίδιο χώρο με τους οικείους βασανιστές τους εν μέσω καραντίνας. 
Από την Ιταλία μέχρι την Κίνα και από την Βραζιλία έως την Γερμανία οι αναφορές για βία αυξάνονται, όπως σημειώνει στο αφιέρωμά του ο Guardian. Στην Χουμπέι, το αρχικό επίκεντρο της πανδημίας – όταν ακόμα ήταν απλή επιδημία – οι αναφορές για οικογενειακή βία στην αστυνομία τριπλασιάστηκαν κατά τη διάρκεια του lockdown από 47 σε 162 (σ.σ σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο πέρυσι). «Η επιδημία είχε τεράστιο αντίκτυπο», λέει ο Wan Fei, συνταξιούχος αστυνομικός που ίδρυσε μια φιλανθρωπική οργάνωση κατά της βίας.
Ενδεικτικό είναι πως στην Ιταλία, ενώ οι κλήσεις έχουν μειωθεί απότομα, αυξήθηκαν κατακόρυφα τα SMS και τα emails γυναικών που ζητούν βοήθεια – επειδή βρίσκονται στον ίδιο χώρο με τους δράστες και ο κίνδυνος να τις καταλάβουν είναι σημαντικά υψηλότερος αν ρισκάρουν να μιλήσουν.
Το ίδιο μοτίβο επαναλαμβάνεται και αλλού στον κόσμο. Η τοπική κυβέρνηση της Καταλονίας λέει πως οι κλήσεις για βοήθεια αυξήθηκαν κατά 20% τις πρώτες ημέρες της καραντίνας. Στην Κύπρο, μια αντίστοιχη γραμμή βοήθειας είδε άνοδο κατά 30% μέσα σε μία εβδομάδα μετά τις 9 Μαρτίου, οπότε και καταγράφηκε το πρώτο επιβεβαιωμένο κρούσμα στο νησί. «Είναι μία δραματική αύξηση και μόνο ανεβαίνει», δήλωσε η Αννίτα Βράχα, του Συνδέσμου για την Πρόληψη και Αντιμετώπιση της βίας στην Οικογένεια (ΣΠΑΒΟ) με έδρα την Λευκωσία. «Είναι 24ωρη γραμμή και δεχόμαστε κλήσεις όλη την ώρα».

Στην Βραζιλία, ένα κρατικό κέντρο βοήθειας καταγράφει την ίδια εικόνα στην σκιά της καραντίνας. «Μιλάμε για άνοδο 40% με 50%», λέει η δικαστής Αντριάνα Μέλο, που εξειδικεύεται σε περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Και τα νούμερα αυτά αφορούν μόνο στις περιπτώσεις που οι γυναίκες ζήτησαν τελικά βοήθεια και καταγράφηκαν τα περιστατικά. Πολλά θύματα φοβούνται να καλέσουν, καθώς αν γίνουν αντιληπτά από τους βασανιστές τους θα υπάρξουν «συνέπειες», σε μια περίοδο που δεν μπορούν καν να βγουν από το σπίτι.
Ενδεικτικό είναι πως στην Ιταλία, ενώ οι κλήσεις έχουν μειωθεί απότομα, αυξήθηκαν κατακόρυφα τα SMS και τα emails γυναικών που ζητούν βοήθεια – επειδή βρίσκονται στον ίδιο χώρο με τους δράστες και ο κίνδυνος να τις καταλάβουν είναι σημαντικά υψηλότερος αν ρισκάρουν να μιλήσουν.
«Ένα μήνυμα ήταν από μια γυναίκα που είχε κλειδωθεί στο μπάνιο και μας έγραψε ζητώντας για βοήθεια», λέει η Λέλα Παλαντίνο, πρόεδρος του D.i.RE, του Δικτύου Γυναικών κατά της Βίας. «Είναι μία κατάσταση έκτακτης ανάγκης που μας ξεπερνά. Και υπάρχει μεγαλύτερη απόγνωση καθώς οι γυναίκες δεν μπορούν να βγουν έξω». Η Παλαντίνο λέει πως περίμενε να δει αυτή την εκρηκτική αύξηση. Στην Ρώμη, όλα τα καταφύγια ήταν ανοικτά και ακτιβιστές του “Casa Lucha y Siesta” όπως η Μάρα Μπεβιλάκουα, αναζητούν γυναίκες που χρειάζονται βοήθεια.
Στην Ισπανία, όπου οι κανόνες του lockdown είναι εξαιρετικά αυστηροί και επιβάλλονται πρόστιμα για τους παραβάτες, η κυβέρνηση γνωστοποίησε πως εξαιρούνται από τις ποινές όσες γυναίκες φύγουν από το σπίτι τους για να γλιτώσουν και να καταγγείλουν ενδοοικογενειακή βία. Όμως στις 19 Μαρτίου, πέντε ημέρες μετά την επιβολή καραντίνας, μία γυναίκα δολοφονήθηκε μπροστά στα παιδιά της, από τον σύζυγό της στη Βαλένθια.
Η «έκρηξη» της κακοποίησης στο σπίτι είναι μία κατάσταση που φαίνεται να επαναλαμβάνεται σε πολλές περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης μεγάλης κλίμακας – είτε πρόκειται για οικονομική κρίση, είτε για διαμάχη – αλλά η καραντίνα αποτελεί ένα ξεχωριστό, ακόμα μεγαλύτερο παράγοντα κινδύνου. «Συμβαίνει σε όλες τις κρίσεις», λέει η Μάρσι Χερς της ανθρωπιστικής οργάνωσης Women Deliver. «Αυτό που μας ανησυχεί τώρα είναι πως ενώ τα περιστατικά πληθαίνουν, η δυνατότητα των γυναικών να αναζητήσουν βοήθεια σε υπηρεσίες θα μειώνεται. Αυτή είναι η πραγματική πρόκληση».

Το ντιμπέιτ για την αντιμετώπιση του προβλήματος έχει ξεκινήσει σε αρκετές χώρες. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η ηγέτιδα του κόμματος Women’s Equality, Μάντου Ρέιντ, ζητά η αστυνομία να προβαίνει σε «έξωση» των δραστών από τα σπίτια τους, κατά τη διάρκεια του lockdown.
Ένας εισαγγελέας στο Τρέντο της Ιταλίας απεφάνθη πως σε περίπτωση ενδοοικογενειακής βίας θα πρέπει να εγκαταλείπει ο δράστης το σπίτι και όχι το θύμα. Στην Γερμανία, η επικεφαλής των Πράσινων, Κατρίν Γκέρινγκ Έκαρντ δήλωσε αυτή την εβδομάδα ότι τρέμει για την ζωή χιλιάδων γυναικών που είναι εγκλωβισμένες στον ίδιο χώρο με τους βίαιους συντρόφους τους, ζητώντας από την κυβέρνηση να εκταμιεύσει χρήματα για την λειτουργία καταφυγίων, με την αξιοποίηση χώρων που παραμένουν κλειστοί – όπως ξενώνες και ξενοδοχεία.
Στην Ινδία, στην Πολιτεία Uttar Pradesh που διατηρεί ένα από τα χειρότερα ρεκόρ βίας σε βάρος των γυναικών σε ολόκληρη την χώρα, οι αρχές έθεσαν σε λειτουργία μια νέα γραμμή βοήθειας καθώς τα περιστατικά αυξάνονται μετά το υποχρεωτικό lockdown.
«Καταπιέστε τον κορωνοϊό, όχι την φωνή σας» είναι το μήνυμα της διαφήμισης. Η αστυνομία δεσμεύεται πως σε αυτές τις περιπτώσεις θα διαχειρίζεται την υπόθεση γυναίκα αστυνομικός και οι αρχές θα συλλαμβάνουν τους δράστες σε κάθε περίπτωση. Στην Ελλάδα οι αρχές λένε ότι ξεκινούν μία καμπάνια για να βοηθήσουν τις γυναίκες να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που ξεκάθαρα ανακύπτουν από τον περιορισμό και την απομόνωση.
«Να αναγνωρίσουμε ότι, γενικά, σε συνθήκες κρίσης αυτό είναι πρόβλημα, δουλεύουμε ασταμάτητα ώστε να το επικοινωνήσουμε,», λέει η Μαρία Συρεγγέλα, Γενική Γραμματέας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων. «Μόλις οι επίσημοι αριθμοί δημοσιευτούν την επόμενη εβδομάδα, θα γνωρίζουμε την πραγματική κλίμακα του προβλήματος και θα χρησιμοποιήσουμε τηλεοπτικούς διαύλους καθώς και τα social media και τον Τύπο. Κατ’ εμέ, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πώς με τον αντίκτυπο στην οικονομία, αυτό θα χειροτερεύσει».

Πηγή: www.lifo.gr
Με πληροφορίες από Guardian

 

Ο πλούτος του ίντερνετ μας προσφέρει ένα σύμπαν αχαλίνωτο και αέναο για γνώση,θέαμα, κτλπ η παρακολούθηση μια θεατρικής παράστασης ή συναυλίας μέσω διαδικτύου μας προσφέρει το έργο του Καλλιτέχνη αλλά πάντα μας αφήνει εκείνη την απουσία της στιγμής που δεν ζήσαμε μεν απο την άλλη μπορούμε να ανατρέχουμε σε εκείνη ανα πάσα στιγμή με την όραση και την ακοή.Το παρελθόν περνά απο τις οθόνες αλλά ο χρόνο έχει παρέλθει.
Σήμερα,το τελευταίο διάστημα  γινόμαστε μάρτυρες μιας άγνωστης κατάστασης,πρωτόγνωρης, με θέατρα και εστίες πολιτισμού κλειστά, με μουσεία μπροστά σε ενα οικονομικό κραχ και σε μια αβεβαιότητα τρομαχτική.

.. ήδη αρκετοί καλλιτέχνες έχουν δηλώσει παρόντες (Αμαλία Αρσένη, Βάσω Καμαράτου, Σοφία Παπάζογλου  ,Σοφία Φιλιππίδου κ.ά):