Η «Ψυχιατρική Παιδιού και Εφήβου - Ψυχική υγεία και ψυχοπαθολογία» είναι το νέο βιβλίο του  Γεράσιμου Α. Κολαΐτη (καθηγητή Παιδοψυχιατρικής και διευθυντή της Παιδοψυχιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία») και των συνεργατών του, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις ΒΗΤΑ Ιατρικές Εκδόσεις.

Η Ψυχιατρική Παιδιού και Εφήβου αποτελεί ένα περίπλοκο, ευαίσθητο και συναρπαστικό πεδίο το οποίο -όπως κάθε ιατρική ειδικότητα- διεκδικεί κάθε φορά το βιβλίο αναφοράς του. Τόσο στην πολυπλοκότητα των μηχανισμών αιτιολογίας των ψυχικών διαταραχών όσο και στη διαγνωστική και θεραπευτική προσέγγισή τους, οι γνώσεις μας αυξάνονται με ταχύτατο ρυθμό, ενώ ταυτόχρονα είναι ανάγκη να αλλάζουν και να προσαρμόζονται οι υποδομές και οι υπηρεσίες μας. Εξάλλου κάθε εποχή αναδεικνύει τις δικές της ιδιαιτερότητες σε σχέση με τα ψυχικά προβλήματα και τα φαινόμενα που τα υποθάλπουν ή τα επιτείνουν.

Το παρόν βιβλίο λαμβάνει όλα αυτά υπόψη του και προτείνει μια σύνθεση των νεότερων δεδομένων της Ψυχιατρικής Παιδιού και Εφήβου, σεβόμενο την πολυφωνία και αντιμετωπίζοντας με δυσπιστία την παγίωση και οριστικοποίηση των γνώσεων μας στην επιστήμη, πόσο μάλλον στα τόσο βαθιά και ανθρώπινα ζητήματα που αφορούν στην ψυχική υγεία και τη νοσολογία των παιδιών και των εφήβων.

Ο καθηγητής Γεράσιμος Κολαΐτης έχει συμμετάσχει σε περισσότερα από 10 ευρωπαϊκά διακρατικά (π.χ. Psychotherapy of Childhood Depression, Mental Health Europe, COSIP, EUMAP, EDIG, CAMHEE) και πολλά ελληνικά προγράμματα, χρηματοδοτούμενα και μη. Έχει δημοσιεύσει 60 επιστημονικές εργασίες σε ξενόγλωσσα και 30 σε ελληνικά επιστημονικά περιοδικά και συγγράμματα, ενώ έχει κάνει πολλές ανακοινώσεις σε διεθνή και ελληνικά συνέδρια και ημερίδες. Τα κύρια ενδιαφέροντά του αφορούν τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας παιδιών και εφήβων, το μετατραυματικό στρες, την κατάθλιψη, τις παρεμβάσεις πρόληψης και προαγωγής ψυχικής υγείας, τις ανάγκες ψυχικής υγείας σε νεαρά άτομα με νοητική υστέρηση/αυτισμό, καθώς και τη χρήση ερωτηματολογίων και δομημένων ψυχιατρικών συνεντεύξεων σε παιδιά και εφήβους. Συμμετέχει στην εκπαίδευση προπτυχιακών και μεταπτυχιακών φοιτητών, ειδικευομένων ιατρών στην Παιδοψυχιατρική, επαγγελματιών ψυχικής υγείας, παιδιάτρων,  καθώς και ειδικών  εκτός  του χώρου της υγείας, εκπαιδευτικών κ.ά. Έχει διατελέσει μέλος Δ.Σ. διαφόρων επιστημονικών εταιρειών (Παιδοψυχιατρική Εταιρεία Ελλάδος, ΕΨΥΠΕ κ.ά.), καθώς και ειδικών επιτροπών σε θέματα ψυχικής υγείας παιδιών και εφήβων.

Πληροφορίες και κεντρική διάθεση του βιβλίου: ΒΗΤΑ Ιατρικές Εκδόσεις, Αδριανείου 3 & Κατεχάκη, 115 25 Αθήνα (Ν. Ψυχικό), Τηλ.: 210 - 67 14 371, 67 14 340.

Η παράσταση «ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ» που παρουσιάστηκε για 2 συνεχόμενες soldout σεζόν στο Θέατρο Χώρα και είχε τεράστια απήχηση σε κοινό και κριτικούς, θα προβληθεί διαδικτυακά για 4 μοναδικές μαγνητοσκοπημένες παραστάσεις στις 23 και 24 Ιανουαρίου 2021, μέσω του Viva.gr, στις 15:00 και 21:00 (ώρα Ελλάδας).

Η Νένα Μεντή συναντά τον Πέτρο Ζούλια καιμαζί με την΄Ερση Μαλικένζου, την Ευγενία Δημητροπούλου, τη Χριστιάννα Ματζουράνη, τη Μαριάννα Τουντασάκη και την Έφη Σακελλαρίου ζωντανεύουν με ανεπανάληπτο τρόπο τις ηρωίδες του Σκιαθίτη συγγραφέα!

Οι γυναίκες στον Παπαδιαμάντη, μοναχικές αλλά δυναμικές φιγούρες, παλεύουν με τη φύση, τη ζωή, το θάνατο, με τη χαρά και τη λύπη. Μάνες, γυναίκες, κόρες ξενιτεμένων, ναυτικών ή χαμένων ανδρών που συμμαχούν για να κερδίσουν την επιβίωση, το παρόν και το μέλλον των παιδιών τους, αποτελούν το δραματουργικό καμβά αυτής της σκηνικής δημιουργίας με αρωγό το δημοτικό τραγούδι, την παράδοση και το θρησκευτικό πνεύμα του συγγραφέα.

Με προεξάρχουσα γυναίκα-ηρωίδα τη Φραγκογιαννού-Φόνισσα, που αποτελεί το βασικό πρόσωπο της παράστασης αλλά και της παπαδιαμαντικής δημιουργίας, στήνεται ένας χορός από κωμικά και δραματικά περιστατικά ζωής γυναικών στις αρχές του 20^ου αιώνα, σε ένα απομονωμένο νησί της Ελλάδας.

Οι μελωδίεςκαι η ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων μπερδεύονται με το πένθιμο πνεύμα της Σταύρωσης και του Πάσχα, η χαρά της γέννας συναντά τον πόνο του θανάτου. Η μαγεία και η δεισιδαιμονία διασταυρώνονταιμε τη θρησκοληψία και την προκατάληψη.

Πλούσιο το υλικό των υπέροχων διηγημάτων του συγγραφέα ζωντανεύει μπροστά μας μια σειρά από μοναδικά πορτραίτα ηλικιωμένων και νεαρών γυναικών. Κοινός τους στόχος η επιβίωση, κόντρα στα εμπόδια, τη φτώχια και τις απώλειες μιας αντίξοης ζωής. Μια δύσκολη εποχή που ακουμπά σε πολλά ζητήματα της σύγχρονης κοινωνίας…«Σα να ΄χαν ποτέ τελειωμό τα πάθια κ΄ οι καημοί του κόσμου», όπως λέει ο Παπαδιαμάντης.

Η πολυσχιδής προσωπικότητα της Φραγκογιαννούς γίνεται το όχημα για να ταξιδέψει  κανείς μέσα στο πέλαγο της παπαδιαμαντικής αφήγησης. Στο τιμόνι, καπετάνιος για το θεατρικό ταξίδι στέκει η «γραία» γυναίκα που φτάνει να σκοτώσει για να χαρίσει ζωή και γίνεται δολοφόνος για να ακουμπήσει την αγιοσύνη και την αγνότητα του Θεού, θύτης και θύμα στη διαχρονική ανθρώπινη περιπέτεια…

SAVE THE DATE: 23 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ στις 15:00 και 21:00 & 24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021στις 15:00 και 21:00 (ώρα Ελλάδας) – η παράσταση θα είναι διαθέσιμη για 3 ώρες από την ώρα έναρξης.

Διάρκεια: 90’ 

Εισιτήριo: 11 ευρώ

 

Προμηθευτείτε το εισιτήριο σας και παρακολουθήστε μέσω του Viva.gr:

https://www.viva.gr/tickets/theater/streaming/gynaikes-tou-papadiamanti/

 

 

 

Ταυτότητα Παράστασης:

Κείμενο- σκηνοθεσία: Πέτρος Ζούλιας

Σκηνικά – Κοστούμια:Αναστασία Αρσένη

Φώτα: Κατερίνα Μαραγκουδάκη

Μουσική επιμέλεια:Παναγιώτης Αυγερινός

Φωτογραφίες: Μαριλένα Αναστασιάδου

Πρωταγωνιστούν:

Νένα Μεντή, ΄Ερση Μαλικένζου, Ευγενία Δημητροπούλου, Χριστιάννα Ματζουράνη, Μαριάννα Τουντασάκη, Έφη Σακελλαρίου.

Παραγωγή: Χώρα ΑΕΒΕ Πολιτιστικές Εκδηλώσεις

Επικοινωνία: Μαρκέλλα Καζαμία, 6946507792

 

 

Επίσημος δικτυακός τόπος θεάτρου: www.choratheatro.gr

Facebook Page: https://www.facebook.com/choratheatro/

Η κλινική Ψυχολόγος και ψυχοθεραπεύτρια, συγγραφέας Marie-Estelle Dupont : “δεν παρατηρώ στο γιατρείο μου άτομα που κουράρω λόγω του φόβου για τον Covid. Είναι οι συνέπειες της διαχείρισης της κρίσης που αρρωσταίνουν τ΄άτομα.”

Άνθρωποι που δεν ήταν ποτέ ασθενείς τώρα διαμορφώνουν μια νέα κατηγορία ασθενών που πλήττονται γιατί δεν υπάρχει κοινωνική διαδραστικότητα. Πολλαπλασιάστηκε η κακομεταχείρηση η ενδο-οικογενειακή βία γιατί δεν υπάρχει πια διέξοδος κοινωνική για τ΄άτομα που υπέφεραν ήδη από αυτή.

Ψυχική κατάρρευση. Ο τρόπος της διαχείρισης της κρίσης και οι κοινωνικο-οικονομικές συνέπειες της κρίσης έκαναν να εκραγούν τα ναρκωτικά και οι ψυχότροπες ουσίες..

Οι νέοι, οι έφηβοι αντιμετωπίζουν ιδιαίτερο πρόβλημα αφού πια δεν μπορούν ούτε ν’ αγγίξουν ο ένας τον άλλον. Οι νέοι επίσης δεν βλέπουν μέλλον, δεν υπάρχουν σπουδές.. Οι γονείς τους έχουν χάσει τις δουλειές τους κι αυτό επιβαρύνει τους νέους.

Η ανθρωπότητα σε μια πανδημία όπως και σε πόλεμο έχει τον τρόπο να την αντιμετωπίσει αλλά η χρήση διαχείρισης αυτής της κρίσης προκάλεσε έκρηξη στα ναρκωτικά και ψυχότροπες ουσίες.Άνθρωποι που ποτέ ως τώρα δεν έπαιρναν ψυχοφάρμακα άρχισαν τώρα..Άλλοι που έπιναν λίγο αλκοόλ και έπαιρναν λίγα φάρμακα τώρα αύξησαν τη χρήση τους. Υπάρχει αύξηση ναρκωτικών.

Οι γυναίκες που ήταν θύματα κακομεταχείρισης σπίτια τους πηγαίνουν τώρα στα ψυχιατρεία γιατί δεν έχουν άλλο τρόπο να ξεφύγουν από το σπίτι τους.


Πηγή: dimpenews.com

Έφυγε τη Δευτέρα 11 Ιανουαρίου από τη ζωή σε ηλικία 77 ετών ο γνωστός συγγραφέας Βασίλης Αλεξάκης.

Ο Βασίλης Αλεξάκης έζησε πάνω από 40 χρόνια στο Παρίσι και εργάστηκε ως συγγραφέας, αλλά και ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα Le Monde. Τα περισσότερα βιβλία του τα έγραψε κατευθείαν στη γαλλική γλώσσα, ωστόσο ξεκίνησε να γράφει μυθιστόρημα πρώτα στα ελληνικά και στη συνέχεια στα γαλλικά.

Σε ηλικία 17 ετών ο Βασίλης Αλεξάκης έλαβε υποτροφία και έφυγε για τη Λιλ της Γαλλίας για να σπουδάσει δημοσιογραφία. Η υποτροφία του ήταν μικρή και έτσι αναγκάστηκε να δουλέψει σε ένα εστιατόριο. Μετά από τρίχρονες σπουδές επέστρεψε στην Ελλάδα για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία, αλλά γύρισε να εγκατασταθεί στο Παρίσι το 1968 μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα.

Εργάστηκε στη Monde des livres για δεκαπέντε χρόνια. Όντας σχεδιαστής σκίτσων, ο Αλεξάκης υπήρξε δημοσιογράφος της εφημερίδας Le Monde ενώ έγραψε και ραδιοφωνικά κομμάτια.

Το 2007 η Γαλλική Ακαδημία του απένειμε το Μεγάλο Βραβείο μυθιστορήματος.

Το 2014 συνυπέγραψε το κείμενο ''Είναι η ώρα της Ευρωπαϊκής αριστεράς", στηρίζοντας τον Αλέξη Τσίπρα.

Το 2017 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας από το τμήμα Γαλλικής γλώσσας και φιλολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Το συγγραφικό του έργο

Στα Γαλλικά

1974: Le Sandwich. Paris: Julliard.

1975: Les Girls de City-Boum-Boum. Paris: Julliard.

1978: La Tête du chat. Paris: Le Seuil.

1978: Mon amour! Città Armoniosa.

1985: Contrôle d’Identité. Paris: Le Seuil.

1987: Le fils de King Kong. Geneva: Les Yeux ouverts.

1989: Paris-Athènes. Paris: Le Seuil.

1992: Avant. Paris: Le Seuil. (Prix Albert Camus, Prix Charles-Exbrayat, Prix Alexandre-Vialat)

1997: Papa. Paris: Fayard. (Erzählung, Prix de la Nouvelle de l’Académie française)

1997: L’invention du baiser. Geneva: Nomades.

1999: Le colin d’Alaska

2002: Les mots étrangers. Paris: Stock.

2005: Je t’oublierai tous les jours. Paris: Stock.

2007: Ap. J.-C. Paris: Stock.

Στα Ελληνικά

1980: Tάλγκο, εκδόσεις ΕΞΑΝΤΑΣ

1995: Η Μητρική γλώσσα, εκδόσεις ΕΞΑΝΤΑΣ

1999: Η καρδιά της Μαργαρίτας, εκδόσεις ΕΞΑΝΤΑΣ

Ταξιδιωτικός οδηγός

Les Grecs d’aujourd’hui, Paris, Balland, 1979, 159 p. "Pour voyager au présent ; 1" (ISBN 2-7158-0200-5)

Κινηματογράφος

Je suis fatigué, 1982 un court métrage de Vassilis Alexakis [5]

Nestor Carmides passe à l’attaque, 1984

La table, 1989

Les Athéniens, 1991

Χιουμοριστικά σκίτσα

Mon amour !, 1978.

L’Aveugle et le Philosophe, Éd. Quiquandquoi (Suisse), 2006

Έργα που έχουν εκδοθεί στην Ελλάδα

Η πρώτη λέξη, Εξάντας

Μη με λες Φωφώ, εκδόσεις Εξάντας

Τα κορίτσια του Σίτυ Μπουμ-Μπουμ, εκδόσεις Μίνωας

Μήπως πρέπει να κλείσουμε τα σιντριβάνια όταν βρέχει;, εκδόσεις Μίνωας

Τάλγκο, εκδόσεις Εξάντας

Παρίσι - Αθήνα, εκδόσεις Εξάντας

Πριν, εκδόσεις Εξάντας και το 2017 εκδόσεις Μαιταίχμιο

Η μητρική γλώσσα, εκδόσεις Εξάντας

Ο μπαμπάς, εκδόσεις Εξάντας

Η σκιά του Λεωνίδα, εκδόσεις Εξάντας

Γδύσου, εκδόσεις Εξάντας

Η καρδιά της Μαργαρίτας, εκδόσεις Εξάντας

Η τελευταία νύχτα του αιώνα, εκδόσεις Εξάντας

Το μυστικό του κίτρινου τάπητα, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα

Έλεγχος ταυτότητας, εκδόσεις Εξάντας

Οι ξένες λέξεις, εκδόσεις Εξάντας

Εγώ δεν, εκδόσεις Εξάντας

Greek around the world, εκδόσεις Άποψη

Θα σε ξεχνάω κάθε μέρα, εκδόσεις Εξάντας

Το κεφάλι της γάτας, εκδόσεις Μίνωας

μ.Χ., εκδόσεις Εξάντας

Το Κλαρινέτο, 2016 εκδόσεις Μεταίχμιο.

Δωρεάν ασύρματο Internet θα είναι πλέον διαθέσιμο στους επισκέπτες πολύ σημαντικών αρχαιολογικών χώρων, στο πλαίσιο της συνεργασίας του Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού με την COSMOTE για την παροχή δωρεάν WiFi σε μεγάλους αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία της Ελλάδας. Με την επέκταση του μνημονίου συνεργασίας ανάμεσα στα δύο μέρη, έχουν επιλεγεί από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού συνολικά 25 σημεία υψηλού πολιτιστικού και ιστορικού ενδιαφέροντος. Η COSMOTE ήδη προσφέρει δωρεάν ασύρματες ευρυζωνικές υπηρεσίες σε δεκατρείς χώρους πολιτιστικού ενδιαφέροντος, ενώ συνεχίζει τη δημιουργία υποδομών και στους υπόλοιπους χώρους, με τη συνολική επένδυση της εταιρείας να ξεπερνά τα 3 εκατ. ευρώ.

Η ελεύθερη πρόσβαση σε ευρυζωνικό δίκτυο στους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία δίνει τη δυνατότητα στους επισκέπτες να αναζητούν εύκολα πληροφορίες για τα μνημεία, να μοιράζονται την εμπειρία τους μέσω ίντερνετ και κοινωνικών δικτύων, αλλά και στους αρμόδιους πολιτιστικούς φορείς να αναπτύσσουν νέους τρόπους ξενάγησης και φιλοξενίας του κοινού.

Για την υπογραφή της επέκτασης του μνημονίου συνεργασίας, πραγματοποιήθηκε σήμερα συνάντηση στο Υπουργείο Πολιτισμού ανάμεσα στην Υπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού, κ. Λίνα Μενδώνη, και τον Προέδρο και Διευθύνοντα Σύμβουλο του Ομίλου ΟΤΕ, κ. Μιχάλη Τσαμάζ, κατά τη διάρκεια της οποίας συζητήθηκαν, εκτός από τη συνεργασία και την πορεία υλοποίησης των έργων, και οι δυνατότητες που προσφέρει η τεχνολογία για την ανάδειξη της πολιτισμικής μας κληρονομιάς.

Όπως δήλωσε η κ. Μενδώνη, «Θέλω να ευχαριστήσω τον κ. Τσαμάζ προσωπικά αλλά και στο πρόσωπό του το σύνολο των συνεργατών και των εμπλεκομένων σε αυτό το σπουδαίο πρόγραμμα της χορηγίας σε είδος εκ μέρους του Ομίλου ΟΤΕ για την παροχή δικτύου WiFi στους σημαντικούς Αρχαιολογικούς χώρους και τα Μουσεία μας. Το πρόγραμμα αυτό ξεκίνησε εδώ και κάποια χρόνια, όμως αυτή τη στιγμή αναβαθμίζεται και επεκτείνεται σε 25 σημεία υψηλού πολιτιστικού και ιστορικού ενδιαφέροντος. Θα μεταφέρω και το πνεύμα της συζήτησης που έγινε στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο λίγους μήνες πριν όταν χρειάστηκε να γνωμοδοτήσει για την συγκεκριμένη προσφορά της εταιρείας προκειμένου να φτάσουμε στη σημερινή ημέρα της υπογραφής του Μνημονίου Συνεργασίας.  Δημιουργείται ένα αναβαθμισμένο περιβάλλον που θα προσφέρει μια διαφορετική, ακόμη καλύτερη εμπειρία για τους χιλιάδες Έλληνες και ξένους επισκέπτες. Με το WiFi στους αρχαιολογικούς χώρους θα τους παρέχουμε ψηφιακές υπηρεσίες. Είναι σημαντικό για τις Υπηρεσίες του Υπουργείου γιατί μέσω των υποδομών που προσφέρει ο ΟΤΕ, μπορούμε να εφαρμόσουμε διάφορες υπηρεσίες τηλεμετρίας, τηλεπισκόπησης ακόμη και την επέκταση του ηλεκτρονικού εισιτηρίου, την οποία ούτως ή άλλως το Υπουργείο και ο αρμόδιος Οργανισμός Διαχείρισης και Ανάπτυξης Πολιτιστικών Πόρων έχουν σχεδιάσει και βρίσκεται σε εξέλιξη. Γι΄ αυτό πραγματικά ευχαριστώ και εκ μέρους όλων μας, των συνεργατών μου και των Υπηρεσιών του Υπουργείου την εταιρεία και τον κ. Τσαμάζ για την προσφορά τους. Είναι εξαιρετικά ουσιαστική γιατί ενισχύει τους τρόπους προστασίας του πολιτιστικού αποθέματος της χώρας, προάγει τον ελληνικό πολιτισμό, προωθεί την εξωστρέφειά του, υποστηρίζει τις σύγχρονες υπηρεσίες που η ελληνική πολιτεία οφείλει να προσφέρει στους επισκέπτες της».

Ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος του Ομίλου ΟΤΕ κ. Μιχάλης Τσαμάζ δήλωσε: «H συνεργασία μας με το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, μας επιτρέπει να αξιοποιήσουμε την τεχνολογία για να αναδείξουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά και να πολλαπλασιάσουμε τον αντίκτυπο της ιστορίας μας. Με τις υποδομές δικτύων νέας γενιάς και το δωρεάν internet, στέλνουμε εικόνα και ήχο από τα σημαντικότερα μνημεία σε όλον τον κόσμο, ενισχύοντας την εικόνα της σύγχρονης ψηφιακής Ελλάδας. Στην COSMOTE, στηρίζουμε τον πολιτισμό και την ιστορία μας, γιατί η γνώση τους αποτελεί πυξίδα για το μέλλον. Μόνο αν γνωρίζουμε τις ρίζες μας μπορούμε να ξέρουμε και πού πηγαίνουμε. Με τη θετική μας επίδραση στην κοινωνία, την οικονομία και το περιβάλλον, δημιουργούμε έναν κόσμο καλύτερο για όλους»,

Οι αρχαιολογικοί χώροι και τα μουσεία που ήδη διαθέτουν δωρεάν WiFi είναι: Αρχαιολογικός χώρος Ακροπόλεως, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, Βυζαντινό & Χριστιανικό Μουσείο, Παλάτι του Μ. Μαγίστρου και Αρχαιολογικό Μουσείο στη Μεσαιωνική πόλη της Ρόδου, Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου, Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, Αρχαιολογικός χώρος Κνωσού, Αρχαιολογικός χώρος και Μουσείο Δελφών, Αρχαία Επίδαυρος, Ακρόπολη και Μουσείο Μυκηνών, Σπιναλόγκα, Αρχαία Κόρινθος, Αρχαιολογικός χώρος Δήλου, Αρχαιολογικός χώρος Ακρωτηρίου Θήρας.

Σύντομα θα διαθέτουν δωρεάν WiFi και οι: Αρχαία Ολυμπία, Ακρόπολη Λίνδου, Αρχαιολογικός χώρος Σουνίου, Βασιλικοί Τάφοι Αιγών (Βεργίνα) και νέο Μουσείο Βεργίνας, Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, Αρχαία Δωδώνη, Αρχαιολογικός Χώρος Αρχαίας Νεμέας, Μυστράς, Αρχαιολογικός χώρος και Μουσείο Ελεύθερνας, Κάστρο Παλαμηδίου, Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Χανίων.

Το πρόγραμμα παροχής δωρεάν WiFi σε σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία από την COSMOTE σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού καταφέρνει να αναδείξει την ελληνική ιστορία και τον πολιτισμό με τη δύναμη της σύγχρονης τεχνολογίας.

 

Σε ολη την Ελλάδα και ολόκληρη την ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ   μια Δικαστικός Λειτουργός εχει το θάρρος της γνώμης και να δημοσιεύσει για ΤΗΝ ΑΠΑΤΗ με την Πανδημια για την σωρεία διοικητικών πράξεων και διαταγμάτων τα οποία στην ουσία υπερσκελίζουν το νομοθετικό έργο της βουλή.

Πρόκειται για την Αργυρώ Τέγουτζικ Ειρηνοδίκη Β΄ η οποία ρητά αναφέρει οτι:

“Η οποιαδήποτε π α ρ ά κ α μ ψ η του κοινοβουλίου αποτελεί κ α κ ο π ο ί η σ η του πολιτεύματος με σύγχρονη επιβολή συνεχών μέτρων απαγόρευσης, με ταχύτατους ρυθμούς και πολύτροπα.Στην κυριολεξία δεν προλαβαίνει ο πολίτης να πάρει ανάσα και να ανασυγκροτηθεί.

Ασκείται μία βίαιη εξουσία επί του σώματος (περιορισμός μετακινήσεων, χρήση μάσκας παντού, μη επιτρεπτές αθλητικές δραστηριότητες, απαγόρευση σωματικών επαφών κ.ά.), επί  του πνεύματος (τέλεια κατάλυση κι απαγόρευση κάθε πνευματικής εκδήλωσης), επί της διανόησης και κριτικής σκέψης και συλλογιστικής (εκμηδενισμός κάθε αντίθετης απόπειρας σκέψης και αντίδρασης), επί της υπάρξεως συνολικά, η οποία έχει ιατρικοποιηθεί. Επί πλέον, η ύπαρξη του κάθε πολίτη έχει υποστεί ασφυκτική πίεση καθημερινή και 24 ωρη, με την τεχνολογία και τα ΜΜΕ να συμβάλουν αποφασιστικά σε όλα αυτά, όπου η μεν πρώτη αδρανοποιεί και δημιουργεί εξαρτώμενους άνοους εγκεφάλους, η δε δεύτερη, παίζει αποφασιστικό ρόλο στην καθυποταγή και στον εκφοβισμό του ατόμου”

 Το κείμενο δημοσιεύτηκε στη σελίδα της ΕΝΩΣΗΣ ΔΙΚΑΣΤΩΝ και ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΝ.

ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΚΟΝΟΝΙ[ΣΤΙ]ΚΟΤΗΤΑΣ ΑΡΓΥΡΩ ΤΕΓΟΥΤΖΙΚ  ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΗΣ Β'

Ο Αριστοτέλης είναι ο πρώτος που διατυπώνει την άποψη του χωρισμού των λειτουργιών δηλ. των ενεργειών μιας ευνομούμενης πολιτείας σε τρεις (3) κατηγορίες: νομοθετική , εκτελεστική και δικαστική, ενώ στα Πολιτικά του καταγράφει τις παρεκβάσεις των πολιτευμάτων.

 Όσον αφορά τη δικαιοσύνη, αφιερώνει ολόκληρο το πέμπτο βιβλίο των Ηθικών Νικομαχείων και τη δικαιοσύνη την ορίζει ως αγαθό που δεν στοχεύει στην ευδαιμονία εκείνου που την ασκεί, αλλά στον άλλο άνθρωπο.

Η αρχή της διάκρισης των λειτουργιών στο Σύνταγμα της Ελλάδος, μορφοποιείται και εδραιώνεται στη διατύπωση του άρθρ.26 Σ απ΄όπου προκύπτει, όπως κι από άλλα σημεία του συντάγματος συνάγεται ερμηνευτικά, ότι είναι καθοριστική για την Οργάνωση της Πολιτείας. Εξ΄αυτής της αρχής, μεταξύ άλλων, προκύπτει η εγγύση και κατοχύρωση του κράτους δικαίου που διέπει τις ρυθμίσεις του συντάγματος. Οι μεταξύ άλλων εγγυήσεις του ουσιαστικού κράτους δικαίου προκύπτουν όμως κι από διάφορες άλλες διατάξεις του συντάγματος, όπως π.χ. άρθρ.2 παρ.1 που θεσπίζει την προστασία της αξίας του ανθρώπου, άρθρ.25 παρ.1,2, άρθρ.85 παρ.2 όπου αναγνωρίζεται στους δικαστές το δικαίωμα του ελέγχου της συνταγματικότητας των νόμων και του άρθρ.120 παρ. 4 όπου προβλέπεται η αντίσταση κατά της αρχής ως ΔΙΚΑΙΩΜΑ και ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ του πολίτη, όταν επιχειρείται η κατάλυση του συντάγματος. Ταύτα δε, δημιουργούνται ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ προσπάθειας κατάλυσης του συντάγματος, έστω κι αν αυτή η προσπάθεια παρουσιάζεται νομότυπη ( σ.258 Συντ. Δίκαιο Τσάτσου, εκδ. Σάκκουλα).

Άπαντες γνωρίζουμε τι σημαίνει η αρχή της διάκρισης των λειτουργιών και ποιες λειτουργίες επιτελεί το κάθε ένα από τα αρμόδια όργανα. Η βουλή νομοθετεί (κυρίως) και ασκεί τον κοινοβουλευτικό έλεγχο, η εκτελεστική εξουσία ασκεί τη διοίκηση (κατά βάσιν) και η δικαστική τηρεί κι εφαρμόζει το δίκαιον και τους νόμους.

Την ως άνω αρχή, έρχεται σήμερα (εδώ κι ένδεκα μήνες σχεδόν) να διαταράξει ή καλύτερα κλονίσει μια σειρά από εκδόσεις Π.Ν.Π. υπό της Προέδρου της Δημοκρατίας, όπου βάσει αυτών εκδίδονται σωρεία διοικητικών πράξεων και διαταγμάτων τα οποία στην ουσία υπερσκελίζουν το νομοθετικό έργο της βουλής και αποκτώντας την ισχύ τυπικού νόμου, βάσει της διαδικασίας του άρθρ.44 παρ.1, υποκαθιστούν-αν μη τι άλλο- όλους τους προγενέστερους θεσπιζομένους νόμους. Η σωστή λέξη στην προηγούμενη πρόταση θα ήταν «αφανίζουν» αν όχι «καταλύουν». Και εξηγούμαι:

Με αφορμή λοιπόν την «κρίση της πανδημίας» στη χώρα μας, η εκτελεστική εξουσία από τον Μάρτιο του 2020, επέλεξε να κάνει χρήση της διάταξης του άρθρου 44 παρ.1 Σ για την έκδοση Π.Ν.Π. από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας με προσυπογραφή, ήτοι αποφασιστική αρμοδιότητα, της Κυβέρνησης προς αντιμετώπιση «έκτακτης περίπτωσης εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης». Δεν υπήρξε καταφυγή στη διάταξη του άρθρ.48 Σ (κήρυξη κατάστασης πολιορκίας). Δηλαδή, μέχρι σήμερα εδώ και ένδεκα (11) μήνες σχεδόν η Κυβέρνηση (ως Κράτος) προβαίνει σε λήψη μέτρων (κατά covid) και ασκεί τη διοίκηση ( την κατά covid), προφασιζόμενη εδώ και 11 συναπτούς μήνες το εξαιρετικό και επείγον της κατάστασης (ούτε το σύνδρομο του Θουκυδίδη να βιώναμε, όπου ειρήσθω, τότε, ουδέν μέτρο ανάλογο ελήφθη ή επεβλήθη). Βεβαίως, η διάταξη του άρθρ.44 παρ.1 του Σ, εισάγουσα απόκλιση από την αρχή της διακρίσεως των εξουσιών, και ερμηνευομένη ως εκ τούτου, υπό το φως του άρθρ.26 παρ.1 Σ, έχει την έννοια ότι εκχωρείται μεν προσωρινή αρμοδιότης του Προέδρου της Δημοκρατίας να ασκεί κανονιστική εξουσία χωρίς νομοθετική εξουσιοδότηση, τούτο όμως επιτρέπεται υπό τον όρο ότι συντρέχουν «έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης» δηλ., περιπτώσεις που συνιστούν αντικειμενική αδυναμία της βουλής, ένεκα χρονικών πιέσεων, να ασκήσει τη λειτουργία της. Με τη ρύθμιση αυτή δηλαδή, δεν ανατίθεται παράλληλη και προσωρινή νομοθετική αρμοδιότης στον Αρχηγό της εκτελεστικής εξουσίας, αλλά απλώς παρέχεται σ΄αυτόν συνταγματική, αντί νομοθετικής, εξουσιοδότηση να ασκεί κανονιστική εξουσία υπό αυστηρές προϋποθέσεις, η συνδρομή των οποίων δέον να ελέγχεται από τον ακυρωτικό δικαστή, σε περίπτωση νόμιμης προσφυγής. Ο έλεγχος αυτός είναι αυτονόητος και αναγκαίος προς διασφάλιση των αρχών του κράτους δικαίου και προς αποφυγή της αλλοιώσεως του πολιτεύματος από τον κίνδυνο καταχρηστικής προσφυγής στην εξαιρετική διαδικασία του άρθρ.44 παρ.1 Σ.

Ωστόσο, αυτή η προσωρινή, όπως υπογράμμισα, αρμοδιότης της κυβέρνησης δια μέσου της Προέδρου της Δημοκρατίας, μόνο προσωρινή δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί αφού, διαρκεί εδώ και 11 συναπτούς μήνες, ενώ ο δικαστικός έλεγχος των αυστηρών προϋποθέσεων ελλείπει. Άραγε, η τήρηση των αυστηρών προϋποθέσεων επαφίεται στο αν θα χαρακτηρίσει η ίδια η εκτελεστική εξουσία την κατάσταση εξαιρετικά επείγουσα και απρόβλεπτη. Για να το κάνει αυτό, εδώ και 11 μήνες βασίζεται στην εκτίμηση και γνωμοδότηση μιας επιτροπής εμπειρογνωμόνων υγείας που η ίδια η εκτελεστική εξουσία θέσπισε και διόρισε.

Τώρα, πώς εκτιμά και κατόπιν γνωμοδοτεί η ως άνω επιτροπή; Βάσει των ημερησίων στοιχείων που λαμβάνει από τον ΕΟΔΥ. Ωστόσο, μέλη της επιτροπής εμπειρογνωμόνων, έχουν υποστηρίξει δημοσίως ότι υπάρχει έλλειμμα στοιχείων, καθώς δεν ανακοινώνονται από τον ΕΟΔΥ τα ημερήσια τεστ που γίνονται ανά περιοχή: ο αριθμός των δεδομένων που τους δίδεται είναι ελλειπής, καθώς στον αριθμό κρουσμάτων δεν υπάρχει ο παρανομαστής, δηλ. ο αριθμός των δειγμάτων. Είναι απαραίτητος ο παρανομαστής για να βγάλει η επιτροπή συμπεράσματα και να ξέρει τη θετικότητα κάθε περιοχής. Επίσης, η επιτροπή δε γνωρίζει πόσα είναι τα μοριακά και πόσα τα rapid test από αυτά. Δεν υπάρχουν αυτά σε καμία ανακοίνωση. Έπρεπε να υπάρχουν δημόσια τα στοιχεία στην ημερήσια έκθεση, πλην όμως κάτι τέτοιο δε συμβαίνει. Από την άλλη, μια απλή και στοιχειώδης δικαστική έρευνα ή εισαγγελική παραγγελία για προκαταρκτική έρευνα θα διαπιστώσει και ανακαλύψει την ακαταλληλότητα των ως άνω rapid test τα οποία ονομάζονται PCR (Polymerace Chain Reaction) για την ανίχνευση του covid-19, καθώς αυτά είναι απολύτως ανίκανα να ανιχνεύουν όχι μόνο τον συγκεκριμένο ιό, αλλά κι οποιαδήποτε μολυσματική ασθένεια. Τα λεγόμενα rapid test (PCR), στα οποία βασίζεται η δοτή επιτροπή εμπειρογνωμόνων προκειμένου να μας πείσει ότι είναι μονόδρομος η επιβολή αυστηρών μέτρων περιορισμού (και μάλιστα των τριών πιο αυστηρών που ισχύουν παγκοσμίως μετά τη Βενεζουέλα και τη Μογγολία, σύμφωνα με δημοσιευθείσα στις 15/12/2020 έρευνα του πανεπιστημίου της Οξφόρδης) που αναστέλλουν βασικές διατάξεις του συντάγματος, σχετικά με τις ανθρώπινες αξίες κι ελευθερίες του ατόμου, εφευρέθηκαν το 1985 από τον Karry Mullis όχι για ιατρικές διαγνώσεις, διότι δεν ενδείκνυνται, αλλά ως μια ισχυρή κατασκευή για ερευνητικούς σκοπούς στα εργαστήρια, αποτελώντας απλά μια μέθοδο θερμικής ανακύκλωσης που χρησιμοποιείται για να δημιουργήσει έως και δισεκατομμύρια αντίγραφα ενός συγκεκριμένου δείγματος DNA, καθιστώντας το αρκετά μεγάλο για μελέτη. Η χρήση του επικουρεί την βιοϊατρική έρευνα και την ποινική εγκληματολογία, αλλά δεν συνιστάται για ιατρική διάγνωση, όπως έλεγε και τόνιζε ο ίδιος ο εφευρέτης του. Ουδέποτε δε, πήρε έγκριση για κάτι τέτοιο. Ήδη, πολλοί επιστήμονες της ιατρικής, γενετικής και βιοϊατρικής, από την εσωτερική και διεθνή κοινότητα, στους οποίους δεν δίδεται βήμα επίσημα ενώ λοιδωρούνται και κατηγορούνται σκόπιμα ή τουλάχιστον αποκρύβονται, συμφωνούν ότι η επιδημία κακώς και σκόπιμα παρουσιάσθηκε και εξακολουθεί να παρουσιάζεται ως πανδημία, ενώ έχει ήδη τελειώσει εδώ και μήνες. Ο δε πραγματικός αριθμός των κρουσμάτων ήταν πολύ μικρότερος απ΄αυτόν που παρουσίαζαν και παρουσιάζουν τα ΜΜΕ και η θνησιμότητα πολύ μικρότερη από άλλες κατά καιρούς γρίπες ή την εποχική γρίπη και «γι΄αυτό δεν χρειάζεται να έχει ιδιαίτερη θέση στην Ιατρική σαν θανατηφόρος ιός», δρ.Sucharit Βhakdi ,ειδικός μικροβιολόγος, ιολόγος, ανοσολόγος, επιδημιολόγος-λοιμωξιολόγος (δήλωση στο Διεθνές Διεπιστημονικό Συνέδριο στις 20/9/2020). Συνεπώς, είναι απορίας άξιον πώς βγάζει συμπεράσματα, μορφώνει κρίση και γνωμοδοτεί η επιτροπή εμπειρογνωμόνων και ελέω αυτής και βάση αυτής, λαμβάνονται εδώ και 11 μήνες όλα αυτά τα απαγορευτικά και περιοριστικά μέτρα; Σε τι συνίσταται το άμεσο και επείγον; Συντρέχουν οι αυστηρές προϋποθέσεις του νόμου; Εντωμεταξύ, από τις 30/11/2020 διενεργείται προκαταρκτική έρευνα από τον εισαγγελέα κ. Νίκο Ορνεράκη με ειδική εντολή και παραγγελία της Προϊσταμένης της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών κ. Σωτηρία Παπαγεωργοκοπούλου, για το αν υπάρχει διπλό σύστημα καταγραφής κρουσμάτων από τον ΕΟΔΥ. Όπως γνωρίζετε, η καταγγελία είναι σοβαρή και κρίσιμη και θέτει εν αμφιβόλλω περαιτέρω του εάν και κατά πόσον υπάρχει εξαιρετικά επείγουσα κατάσταση και απρόβλεπτη ανάγκη. Βέβαια, είναι νομίζω φαιδρό να μιλούμε για απρόβλεπτη ανάγκη μετά από 11 μήνες, καθώς η ανάγκη (εάν υπάρχει) έχει ήδη προκύψει και υποτίθεται είναι γνωστή, τη βιώνουμε (έστω και λεκτικά ή εικονικά και ξέρουμε περί τίνος πρόκειται.

Και βάσει όλων των ανωτέρω, η εν αμφιβόλλω και εν πλήρη συγχύσει εξαιρετικά επείγουσα κατάσταση, εξακολουθεί να μας περιορίζει και να μας απογυμνώνει. Η ζωή πλέον όλον αυτόν τον καιρό έχει μειωθεί στο επίπεδο μιας καθαρά βιολογικής συνθήκης κι έχει χάσει όχι μόνο την πολιτική της διάσταση, αλλά κι οποιαδήποτε ανθρώπινη διάσταση. Μια κοινωνία η οποία ζει σε μια μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης δεν μπορεί ν΄αποτελεί μια ελεύθερη κοινωνία. Ζούμε σε μια κοινωνία η οποία έχει θυσιάσει την ελευθερία της υπέρ των υποτιθέμενων λόγων «ασφαλείας» κι έτσι καταδικάζεται να ζει αδιάκοπα μέσα σε μια κατάσταση φόβου και ανασφάλειας. Τι είναι μια κοινωνία η οποία πιστεύει μόνο στην επιβίωση; Μια ζωή γυμνή που θυσιάζει όλες τις κανονικές συνθήκες, κοινωνικές σχέσεις, συναισθήματα, πνευματικότητα, μπροστά στον κίνδυνο μόλυνσης. Βιώνουμε μια έκνομη κατάσταση απ΄όπου ελλείπει ο πολιτισμός, η ελευθερία και η αξιοπρέπεια. Ου δει ένεκα του κινδύνου πράττειν τι ανελεύθερον (Πλάτων).

Όπως ρητά ομολογήθηκε κατά τη σχετική συζήτηση του άρθρου στη βουλή (άρθρ.44 παρ.1 Σ), η διάταξη αυτή επιχειρεί να συγκαλύψει και να νομιμοποιήσει μια ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ του παρελθόντος, όταν μολονότι το Σύνταγμα του 1952 δεν περιείχε σχετική πρόβλεψη, το υπουργικό συμβούλιο εξέδιδε πράξεις με νομοθετικό περιεχόμενο που αργότερα τις κύρωνε η βουλή (σ. 141-142, Συντ. Δίκαιο Δημ. Τσάτσου, εκδ. Σάκκουλα).

Στην πρόσφατη Έκθεση της Επιτροπής της Βενετίας τέθηκαν υπό συγκριτική επισκόπηση τα μέτρα που έχουν υϊοθετήσει τα κράτη-μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της πανδημίας σε συνάρτηση με τη δημοκρατία, το κράτος δικαίου και τα θεμελιώδη δικαιώματα. «Επιτροπή της Βενετίας» ονομάζεται η ΕυρωπαΪκή Επιτροπή για τη Δημοκρατία μέσω του Δικαίου, η οποία αποτελεί ανεξάρτητο όργανο του Συμβουλίου της Ευρώπης. Τη χώρα μας εκπροσωπεί ο ομότιμος καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου της Νομικής Σχολής ΕΚΠΑ, κ. Νίκος Αλιβιζάτος. Συγκεκριμένα, η εξέταση αφορούσε στο εάν και σε ποιο βαθμό εξακολουθούν να λειτουργούν ικανοποιητικά, εν μέσω υγειονομικής κατάστασης ανάγκης, τα θεσμικά αντίβαρα (checks and balances), ο κοινοβουλευτικός έλεγχος, απρόσκοπτη διεξαγωγή των εκλογικών αναμετρήσεων και η πλήρης αποτελεσματική δικαστική προστασία των εθνικά και υπερεθνικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων-ελευθεριών.

Διαπιστώθηκε ότι στη χώρα μας, εξαρχής αξιοποιήθηκε η θεσμική δυνατότητα που παρέχει το άρθρ.44 παρ.1 Σ για την έκδοση Π.Ν.Π. από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας με προσυπογραφή, όπως στην αρχή αναφέρθηκε, δηλ. η de facto κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Η έκθεση της Επιτροπής της Βενετίας, πάντως, φαίνεται να προκρίνει την de jure κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης, εξαιτίας του γεγονότος ότι συνοδεύεται από τις ακόλουθες αυστηρές εγγυήσεις: την υποχρέωση ενημέρωσης των αρμόδιων οργάνων του Συμβουλίου της Ευρώπης (Γενικός Γραμματέας), την ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολόγηση της απολύτως αναγκαίας παρέκκλισης από τη συνήθη προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων και τον εξ ορισμού προσωρινό χαρακτήρα της απόκλισης από τον «κανόνα». Απεναντίας, η de facto κατάσταση έκτακτης ανάγκης δηλ. η εξουσία να κηρύσσει το αρμόδιο πολιτειακό όργανο με απόφασή του κατάσταση εξαίρεσης, κρίνεται ανεπαρκής για τη διαφύλαξη των εγγυήσεων του φιλελεύθερου και δημοκρατικού κράτους δικαίου. Η Επιτροπή της Βενετίας θέτει μια σειρά δικλείδων ασφαλείας στις οποίες οφείλουν ν΄ανταποκρίνονται οι ρυθμίσεις της –τεχνοκρατικά αναβαθμισμένης και πολιτικά ενισχυμένης- εκτελεστικής εξουσίας σε «καιρούς κρίσης». Τα αρμόδια όργανα δέον να ελέγχονται με στόχο την αποφυγή κατάχρησης εξουσίας. Συνεπώς, οι εξαιρετικές ρυθμίσεις που θέτουν θα πρέπει να πληρούν τους όρους της προσήκουσας αιτιολόγησης, της ασφάλειας δικαίου, της απαγόρευσης διακρίσεων, της ισότητας όλων ενώπιον του νόμου (γενικός και αντικειμενικός χαρακτήρας των ρυθμίσεων) και, φυσικά, της τήρησης του ανάλογου μέτρου ανάμεσα στην έκταση των περιορισμών και στον επιτακτικό λόγο δημοσίου συμφέροντος που συντρέχει (δημόσια υγεία). Η προσφορότητα (καταλληλότητα του μέτρου σε συνάρτηση με τον επιδιωκόμενο σκοπό), η αναγκαιότητα (έλλειψη ηπιότερων εναλλακτικών μέσων για την επίτευξη του ίδιου αποτελέσματος) και η strict sensus αναλογία (το κοινωνικό όφελος από τη λήψη των περιοριστικών μέτρων να υπερβαίνει το αθροιστικά προκαλούμενο κόστος), δεν μπορεί παρά να εξετάζεται σε συσχέτιση με τη χρονική εμβέλεια των μέτρων. Όσο παρατείνεται, λοιπόν, η κατάσταση ανάγκης, τόσο πιο επιτακτικός και εμπεριστατωμένα αιτιολογημένος οφείλει να είναι ο σκοπός δημοσίου συμφέροντος που λειτουργεί ως ratio για τη θέσπιση περιορισμών στην ελευθερία κίνησης, την οικονομική-επαγγελματική ελευθερία, την ελευθερία του συνέρχεσθαι, την ελευθερία των θρησκευτικών συναθροίσεων κλπ.

Η πολιτικά υπεύθυνη κυβέρνηση επιχειρεί να νομιμοποιήσει την αυξημένη εξουσία που απολαμβάνει σε καιρούς «κρίσης» μέσα από τον λόγο (εργαλειακός ορθολογισμός και discourse συνάμα) της τεχνοκρατικής ειδημοσύνης. Προσδίδει οιονεί θεσμικό χαρακτήρα σε ανεπίσημες διαδικασίες (λ.χ. συναντήσεις με την επιτροπή ειδικών και γνωμοδοτήσεις αυτών), αποδυναμώνοντας, παράλληλα, τον παραδοσιακό κοινοβουλευτικό έλεγχο της δράσης της. Ελλοχεύει έτσι, ο κίνδυνος υποκατάστασης της δημοκρατικής διαβούλευσης από την «αυταπόδεικτη» αποτελεσματικότητα. Αποκρύπτεται βέβαια, το γεγονός ότι δεν πρόκειται για ομοφωνία όλων των λοιμωξιολόγων σαν να πρόκειται για φυσικό φαινόμενο, αλλά για συνθήκες πρωτοφανούς επιστημονικής αβεβαιότητας και κατά πλειοψηφία κρίση των συγκεκριμένων λοιμωξιολόγων που έχουν επιλεγεί από την πολιτικά υπεύθυνη κυβέρνηση. Έτι περαιτέρω, τα πορίσματά τους αν και αξιοποιούνται ως η βασική αιτιολόγηση των ρυθμίσεων της κανονιστικώς δρώσας διοίκησης, δε δημοσιεύονται, αλλά ούτε και εξάγονται ασφαλώς και τεκμηριωμένα (καθόσον υπάρχουν ελλειπή και ανακριβή στοιχεία αμφιβόλλου εγκυρότητας από τις αναφορές του ΕΟΔΥ, ως προείπα) με αποτέλεσμα να εξασθενεί η λογοδοσία των κυβερνώντων απέναντι στους πολίτες.

Όπως διατυπώνεται ρητά και απερίφραστα στην Έκθεση, «το κοινοβούλιο πρέπει να παραμένει το κέντρο της πολιτικής ζωής (σ.19) ανεξαρτήτως συνθηκών».

Η δε πρόεδρος της Επιτροπής Ursula von der Leyen δήλωσε στις 31 Μαρτίου 2020 ότι «κάθε μέτρο έκτακτης ανάγκης πρέπει να περιορίζεται σε ό,τι είναι αναγκαίο και να είναι απολύτως αναλογικό, ενώ δεν μπορεί να διαρκεί επ΄αόριστον. Επιπλέον, οι κυβερνήσεις πρέπει να διασφαλίζουν ότι τα μέτρα αυτά υπόκεινται σε τακτικό έλεγχο».

Εξάλλου, η Επιτροπή της Βενετίας, στην παρ. 49 της ενδιάμεσης έκθεσης, υπογραμμίζει ότι η επανεξέταση της κήρυξης και η παράταση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, καθώς και η ενεργοποίηση και εφαρμογή των εξουσιών έκτακτης ανάγκης, είναι ζωτικής σημασίας και ότι θα πρέπει να είναι δυνατός ο κοινοβουλευτικός και δικαστικός έλεγχος. Εξάλλου, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με το ψήφισμά του της 13ης Νοεμβρίου 2020 σχετικά με τον αντίκτυπο των μέτρων κατά της covid-19 στη δημοκρατία, τα θεμελιώδη δικαιώματα και το κράτος δικαίου καλεί τα κράτη-μέλη (μεταξύ άλλων):

-να εξετάσουν το ενδεχόμενο εξόδου από την κατάσταση έκτακτης ανάγκης ή να περιορίσουν με άλλο τρόπο τις επιπτώσει της στη δημοκρατία, το κράτος δικαίου και τα θεμελιώδη δικαιώματα,

-να αξιολογήσουν τους συνταγματικούς και θεσμικούς κανόνες που ισχύουν στην εθνική τους τάξη υπό το πρίσμα των συστάσεων της Επιτροπής της Βενετίας, για παράδειγμα μεταβαίνοντας από μια de facto κατάσταση έκτακτης ανάγκης που βασίζεται στο κοινό δίκαιο σε μια de jure κατάσταση έκτακτης ανάγκης που βασίζεται στο σύνταγμα, παρέχοντας έτσι καλύτερες εγγυήσεις για τη δημοκρατία, το κράτος δικαίου και τα θεμελιώδη δικαιώματα σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Να ορίσουν ρητά σε νομοθετική πράξη , όπου διατηρείται η de facto κατάσταση έκτακτης ανάγκης , τους στόχους, το περιεχόμενο και την έκταση της εκχώρησης εξουσίας από τον νομοθετικό βραχίονα στον εκτελεστικό,

-να διασφαλίσουν ότι τόσο η κήρυξη και η πιθανή παράταση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, αφενός, όσο κι η ενεργοποίηση και εφαρμογή των εξουσιών έκτακτης ανάγκης, αφετέρου, υπόκεινται σε αποτελεσματικό κοινοβουλευτικό έλεγχο και δικαστικό, τόσο εσωτερικό όσο και εξωτερικό, και να διασφαλίσουν ότι τα κοινοβούλια έχουν το δικαίωμα να διακόψουν την κατάσταση έκτακτης ανάγκης ( σύμφωνα με την ενδιάμεση έκθεση της 8ης Οκτωβρίου 2020 (CDL-AD(2020) 018) παράγραφοι 59-62 κλπ..

Στη χώρα μας, η βουλή, παράλληλα με τη νομοθετική της αρμοδιότητα, έχει επίσης ως πρωταρχικό έργο τον ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ. Οι βασικές πράξεις κοινοβουλευτικού ελέγχου ορίζονται από το σύνταγμα.

Αλήθεια, τους 300 της βουλής, όλον αυτόν τον καιρό, γιατί τους πληρώνουμε; Ποιος ο ενεργός ρόλος των βουλευτών σήμερα; Εξακολουθεί να ισχύει σήμερα το άρθρ.1 του συντάγματος; Εξακολουθεί να ισχύει το ίδιο το σύνταγμα της Ελλάδας ή ισχύει «l’ etat c’ est mois»; Ή μήπως η κατά Σμιτ κυριαρχία,όπου με την αναστολή των νόμων και την κήρυξη του καθεστώτος εξαίρεσης, η κυριαρχία γίνεται αυτόνομη, ανεξάρτητη και αυτοθεσπιζόμενη;

Η οποιαδήποτε παράκαμψη του κοινοβουλίου, αποτελεί κακοποίηση του πολιτεύματος με σύγχρονη επιβολή συνεχών μέτρων απαγόρευσης, με ταχύτατους ρυθμούς και πολύτροπα. Στην κυριολεξία δεν προλαβαίνει ο πολίτης να πάρει ανάσα και να ανασυγκροτηθεί.

Ασκείται μία βίαιη εξουσία επί του σώματος (περιορισμός μετακινήσεων, χρήση μάσκας παντού, μη επιτρεπτές αθλητικές δραστηριότητες, απαγόρευση σωματικών επαφών κ.ά.), επί  του πνεύματος (τέλεια κατάλυση κι απαγόρευση κάθε πνευματικής εκδήλωσης), επί της διανόησης και κριτικής σκέψης και συλλογιστικής (εκμηδενισμός κάθε αντίθετης απόπειρας σκέψης και αντίδρασης), επί της υπάρξεως συνολικά, η οποία έχει ιατρικοποιηθεί. Επί πλέον, η ύπαρξη του κάθε πολίτη έχει υποστεί ασφυκτική πίεση καθημερινή και 24 ωρη, με την τεχνολογία και τα ΜΜΕ να συμβάλουν αποφασιστικά σε όλα αυτά, όπου η μεν πρώτη αδρανοποιεί και δημιουργεί εξαρτώμενους άνοους εγκεφάλους, η δε δεύτερη, παίζει αποφασιστικό ρόλο στην καθυποταγή και στον εκφοβισμό του ατόμου.

Η δε επιβαλλόμενη φυσική και σωματική απομόνωση του ατόμου, σε συνδυασμό με την τακτική φόβου επί μακρόν, εκμηδενίζει την ατομική προσωπικότητα και όλα τα άτομα συγχωνεύονται ως μάζα σε μία ενιαία οντότητα σκέψης και συναισθήματος.

«Αν το άτομο χαρακτηρίζεται από την κριτική ικανότητα, τη συνείδηση και τη λογική, αν μπορεί να σκεφτεί και να αξιολογήσει τις καταστάσεις και τη θέση του μέσα σ΄αυτές, στη μάζα όλα τα άτομα εξισώνονται προς τα κάτω» Gustav le bon “Η ψυχολογία των μαζών”.

Σε όλο αυτό το καθεστώς άγνοιας και τρόμου που τεχνιέντως μας καθοδήγησε η κυρίαρχη εκτελεστική εξουσία, η τάξη των ειδημόνων και των λειτουργών της δικαιοσύνης τηρούμε «σιγή ιχθύος» λες και ηδονιζόμαστε με το να βλέπουμε τα αδαή άτομα να τρέμουν εγκλωβισμένα ψυχή τε και σώματι σ΄ένα πλέγμα μύθων και παραμυθιών με δράκους από τη μία και προστάτες από την άλλη.

Βλέπουμε και υφιστάμεθα καθημερινά επί 11 τραγικούς μήνες , την εκμηδένιση του ατόμου, την παραβίαση των ανθρωπίνων αξιών και δικαιωμάτων (που τόσο όμορφα και τεχνοκρατικά προστατεύονται κατά τ΄άλλα από το σύνταγμα, τους εθνικούς νόμους και πλήθος ευρωπαϊκών συνθηκών, οικουμενικές διακηρύξεις και Διεθνή σύμφωνα, ψηφίσματα, οδηγίες και συμβούλια), κι όμως σιωπούμε, εθελοτυφλούμε και κωφεύουμε «τυφλοί τα τ΄ώτα τον τε νουν, τα τ΄όμματα» γινόμαστε και παραπαίουμε ανάμεσα στο «αίσθημα ευθύνης και παραδειγματισμού» και στην ξιπασιά του λειτουργού της τρίτης εξουσίας, κρατώντας φιμωμένα τα στόματα και τις σκέψεις μας. Όμως, «ου γαρ εκπέλλει φρονείν μέγα όστις δούλος εστι των πέλας»(Σοφοκλής, Αντιγόνη). Διότι, εξανδραποδισθήκαμε και ημείς κι ας θεωρούμε ότι κρατούμε κάποια ηνία. Τις αλυσίδες μας κρατάμε κι ας μην τις βλέπουμε ή κάνουμε πως δεν τις βλέπουμε. Το μόνο που βλέπουμε είναι το έδαφος και τα πόδια μας, είτε από άγνοια είτε από φόβο που μας τον φυτεύσανε. Βέβαια, η άγνοια στον χώρο μας δεν συγχωρείται ούτε νοείται ενώ γνωρίζουμε πολύ καλά τον σημερινό εκμαυλισμό που υφίσταται το δίκαιο και όσα ανωτέρω εξετέθησαν και παρ΄όλα αυτά καμία δικαστική έρευνα, εισαγγελική παραγγελία για έρευνα ή δικαστικός έλεγχος δε γίνεται. Καμία αντίσταση κατά της κατάλυσης του συντάγματος, το οποίο κακοποιείται βάναυσα τελευταία ή παρακάμπτεται άνομα. Μήπως έγινε πραξικόπημα και μόνο τα τανκς δεν είδαμε; Και ανεπαισθήτως «έκτισαν τα τείχη» και μεις «δεν ακούσαμε ποτέ κρότον ή ήχον»; Ενώ ακόμη «περιμένουμε τους βαρβάρους»; Καμία προσφυγή στο ΕΔΔΑ δεν έγινε! Άραγε, μήπως λοιπόν από φόβο; Μα ούτε αυτό επιτρέπεται και συγχωρείται στο χώρο μας, διότι είμαστε ΓΝΩΣΤΕΣ. Γνωρίζουμε καλύτερα από τον καθένα τους θεσμούς, τους νόμους και τα δικαιώματα των πολιτών. Μπορούμε να απαιτήσουμε την τήρηση των νόμων και του συντάγματος με τον πλέον νόμιμο τρόπο, και είμαστε ανεξάρτητοι, τίποτα δεν θα έπρεπε να μας φοβίζει . τίποτα δεν θα έπρεπε να μας αναγκάσει να σκύψουμε τον τράχηλον. Παρ΄όλα αυτά, τον σκύβουμε! Αιδώς Αργείοι!!!

  Τελειώνω με τον αγαπημένο μου δάσκαλο και σεπτό πανεπιστήμονα Αριστοτέλη:

«το ξεχείλωμα των νόμων προκειμένου να προωθούνται συγκεκριμένα συμφέροντα (ή πολύ περισσότερο, η θέσπιση άδικων νόμων για τους ίδιους λόγους) δεν προδίδει μόνο μια κοινωνία αρπακτικών, αλλά, πρωτίστως, μια κοινωνία ηλιθίων».

Φευ!

Ενδεικτικά θέτω υπ΄όψιν όσων ενδιαφερθούν προς έρευνα, συλλογή στοιχείων, σύγκρισυη, ανάλυση, ενημέρωση, νομική βασιμότητα ή απλή πληροφόρηση, πέραν των μονοφωνικών δεδομένων που λαμβάνουμε καθημερινά και επιπλέον των όσων αναφέρθηκαν στο περιεχόμενο του παρόντος:

1.»Διεθνής μήνυση για το σκάνδαλο του κορωναϊού» , you tube, Reiner Fullmich, δικηγόρος Γερμανίας,

2. συνέντευξη του δρ. Ιωαννίδη, καθηγητή στο Στάνφορντ της ιατρικής στατιστικής,
3. συνέντευξη του ερευνητή David Icke και
4. άρθρ. 134 επ. Π.Κ. «περί εσχάτης προδοσίας».

Μετά  τιμής,

Αργυρώ Τέγουτζικ, Ειρηνοδίκης Β΄.

https://ende.gr

 

Η κατάθλιψη είναι μια κοινή και σοβαρή ιατρική ασθένεια που επηρεάζει αρνητικά τον τρόπο που αισθάνεται κάποιο άτομο, τον τρόπο που σκέφτεται και τον τρόπο που ενεργεί. Η κατάθλιψη προκαλεί συναισθήματα θλίψης, απαξίωσης ή και απώλεια ενδιαφέροντος για τις δραστηριότητες που παλιότερα χαροποιούσαν το άτομο που την έχει. Μπορεί να οδηγήσει σε μια ποικιλία συναισθηματικών και σωματικών προβλημάτων και μπορεί να μειώσει την ικανότητα ενός ατόμου να λειτουργεί αποτελεσματικά τόσο στην εργασία του όσο και στο οικογενειακό περιβάλλον και στις προσωπικές του σχέσεις, αναφέρει η Αικατερίνη Ν. Τρικκαλινού, MD, PHDC

Παθολόγος – Διαβητολόγος, Επιμελήτρια Διαβητολογικού - Καρδιομεταβολικού Κέντρου Metropolitan Hospital.

Θλίψη & κατάθλιψη

Η κατάθλιψη μερικές φορές συγχέεται με τη θλίψη. Η θλίψη όμως και η κατάθλιψη είναι διαφορετικά πράγματα. Η διαδικασία της θλίψης είναι φυσική και μοναδική για κάθε άτομο και μπορεί να περιλαμβάνει κάποια από τα χαρακτηριστικά της κατάθλιψης: π.χ. τόσο η θλίψη όσο και η κατάθλιψη μπορεί να περιλαμβάνουν έντονη λύπη και απόσυρση από τις συνήθεις δραστηριότητες, ωστόσο όμως, η θλίψη έρχεται σε κύματα, πολλές φορές αναμειγνύεται με θετικές αναμνήσεις και κατ’ αυτήν η αυτοεκτίμηση του ατόμου διατηρείται, όπως επίσης διατηρούνται και η οργάνωση και η λειτουργία της καθημερινότητας.

Κάποια γεγονότα όπως ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου, η απώλεια εργασίας, η σωματική επίθεση, η μεγάλη καταστροφή μπορεί να οδηγήσει κάποια άτομα σε κατάθλιψη. Όταν συμβεί αυτό η θλίψη είναι πιο σοβαρή και διαρκεί περισσότερο.

Τα συμπτώματα της κατάθλιψης

Στην κατάθλιψη και μάλιστα στη μείζονα κατάθλιψη η διάθεση, το ενδιαφέρον για δραστηριότητες, χόμπι, κοινωνικές σχέσεις, η ευχαρίστηση… μειώνονται για περισσότερες από δύο εβδομάδες. Επίσης, στην κατάθλιψη, τα συναισθήματά απαξίωσης, χαμηλής αυτοεκτίμησης και απέχθειας προς τον εαυτό μας είναι πολύ συνηθισμένα.

Τα συμπτώματα της κατάθλιψης ποικίλουν από ήπια έως και σοβαρά και μπορεί να περιλαμβάνουν:

• αίσθημα βαθιάς θλίψης ή κατάθλιψης
• απώλεια ενδιαφέροντος για δραστηριότητες που το άτομο απολάμβανε πριν
• αλλαγές στην όρεξη που οδηγούν είτε σε απώλεια είτε σε αύξηση βάρους
• πρόβλημα αϋπνίας ή αντίθετα υπερβολικές ώρες ύπνου
• απώλεια ενέργειας
• αύξηση της άσκοπης σωματικής δραστηριότητας (όπως για παράδειγμα κινήσεις χεριών ή άσκοπος βηματισμός ) ή, αντιθέτως, επιβραδυνόμενες κινήσεις και ομιλία (ενέργειες που παρατηρούνται από άλλους)
• αίσθημα απαξίωσης
• δυσκολία σκέψης, συγκέντρωσης ή λήψης αποφάσεων
• σκέψεις θανάτου η αυτοκτονίας.

Τα ανωτέρω συμπτώματα πρέπει να διαρκούν τουλάχιστον δύο εβδομάδες για να διαγνωστεί η κατάθλιψη.

Πρέπει να σημειωθεί όμως ότι και άλλες ιατρικές καταστάσεις όπως για παράδειγμα προβλήματα του θυρεοειδούς, όγκος του εγκεφάλου, ανεπάρκεια βιταμινών μπορεί να μιμηθούν τα συμπτώματα της κατάθλιψης και επομένως είναι σημαντικό να αποκλειστούν.

Τα συμπτώματα της κατάθλιψης είναι διαφορετικά στις γυναίκες, στους άντρες και στους ηλικιωμένους.

Κατάθλιψη & γυναίκες

Όσον αφορά τη γυναικεία κατάθλιψη θα πρέπει να σημειωθεί πως τα συμπτώματα είναι συνήθως τα τυπικά που παρατηρούνται και στα δύο φύλα:

• στενοχώρια, ανησυχία, κακή διάθεση
• συναισθήματα απελπισίας ή απαισιοδοξίας
• ευερεθιστότητα
• συναισθήματα ενοχής, απαξίωσης η αδυναμίας
• μειωμένη ενέργεια ή εύκολη κόπωση
• χαρακτηριστική δυσκολία στον ύπνο, την πρωινή αφύπνιση ή υπερβολικά παρατεταμένος ύπνος
• απώλεια ενδιαφέροντος ή ευχαρίστησης από προηγούμενες ενδιαφέρουσες δραστηριότητες και χόμπι
• αργή κίνηση ή αργή ομιλία, αίσθημα ανησυχίας
• δυσκολία παραμονής σε ακινησία
• δυσκολία στη συγκέντρωση, στην ανάμνηση, στη λήψη αποφάσεων
• αλλαγές στην όρεξη και στο βάρος
• σκέψεις θανάτου ή αυτοκτονίας, ή απόπειρες αυτοκτονίας
• σωματικοί πόνοι, πονοκέφαλοι κράμπες, δυσπεπτικά ενοχλήματα χωρίς σαφή φυσική αιτία που δεν υποχωρούν ακόμα και με τη θεραπεία.

Ωστόσο, κάποιες μορφές κατάθλιψης είναι αποκλειστικό προνόμιο των γυναικών:

• η προεμμηνορρυσιακή δυσφορική διαταραχή (Premenstrual Dysphoric Disorder - PMDD).
• περιγεννητική κατάθλιψη (Perinatal Depression)
• περιεμμηνοπαυσιακή κατάθλιψη (Perimenopausal Depression)

Οι άντρες μπορεί να βιώνουν τα προαναφερθέντα τυπικά συμπτώματα και να νιώθουν λύπη, απελπισία, αίσθημα κενού, κούραση, να εμφανίζουν διαταραχές του ύπνου, ανηδονία αλλά και να εκδηλώνουν συμπεριφορές που θα μπορούσε να είναι σημάδια κατάθλιψης και να μην αναγνωρίζονται ως τέτοια.

Αυτό συμβαίνει επειδή αυτές οι συμπεριφορές μπορεί να αλληλοεπικαλύπτονται με άλλα ζητήματα ψυχικής υγείας ή μπορεί να σχετίζονται με ιατρικές παθήσεις.

Σε αυτές, όπως και σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις η αναζήτηση επαγγελματικής συμβουλής και βοήθειας είναι το κλειδί για μια ακριβή διάγνωση και την κατάλληλη θεραπεία. Κάποια τυπικά σημάδια ή «κόκκινες σημαίες» κατάθλιψης είναι:

• Η συμπεριφορά δραπέτη (escapist): Συνίσταται στο να ξοδεύει κάποιος πολύ χρόνο στη δουλειά, στον αθλητισμό στον ηλεκτρονικό υπολογιστή αγνοώντας τη ζωή της οικογένειας και την πορεία των σχέσεών του.
• Φυσικά συμπτώματα όπως πονοκέφαλοι, πεπτικά προβλήματα σωματικοί πόνοι.
• Η έντονη ροπή προς ποικίλες καταχρήσεις όπως υπερβολικό κάπνισμα, υπερβολικό αλκοόλ και ναρκωτικές ουσίες.
• Δυσλειτουργικές συμπεριφορές όπως προσπάθεια έλεγχου και βίαιη ή καταχρηστική συμπεριφορά τόσο στο επαγγελματικό όσο και στο οικογενειακό περιβάλλον.
• Κάποιες φορές η ευερεθιστότητα, ο θυμός και η επικίνδυνη συμπεριφορά μπορεί να οδηγήσουν σε ακραίες καταστάσεις, σε βλάβη του περιβάλλοντος, σε τροχαία ατυχήματα ή και σε τραυματισμούς μέσα στην οικογένεια.

Κατάθλιψη & τρίτη ηλικία 

Όσον αφορά την τρίτη ηλικία, οι αιτίες και οι παράγοντες που ευνοούν την εμφάνιση της κατάθλιψης είναι πολλές: γνωσιακή έκπτωση, σωματική αναπηρία, οικονομική δυσπραγία, άνοια, δύσκολη πρόσβαση στις δομές υγείας, νόσοι που προκαλούν κατάθλιψη και κοινωνική απομόνωση, δυσκολία στη φροντίδα του εαυτού, απώλεια της ανεξαρτησίας, τοποθέτηση σε δομές φροντίδας ηλικιωμένων, εξηγεί η κα Τρικκαλινού.

Στην τρίτη ηλικία τα σημάδια της κατάθλιψης επίσης διαφοροποιούνται. Μπορεί να υπάρχουν τα κλασικά συμπτώματα της κατάθλιψης, ωστόσο είναι εμφανή και κάποια άλλα σημάδια που αποτελούν τις αντίστοιχες «κόκκινες σημαίες» για την αναγνώρισή της στα ηλικιωμένα άτομα. Τέτοια συμπτώματα είναι:

• ευερεθιστότητα - επιθετικότητα
• ανεξήγητες ενοχλήσεις, επιδεινούμενες ενοχλήσεις και πόνοι σωματικοί
• απώλεια ενδιαφέροντος για κοινωνικοποίηση ή για χόμπι
• απώλεια βάρους, η απώλεια όρεξης
• συναισθήματα απελπισίας
• αδυναμία, έλλειψη κινήτρων ή ενέργειας
• διαταραχές στον ύπνο
• απώλεια της αυτοεκτίμησης, ανησυχίες για επιβάρυνση των άλλων
• αργή κίνηση και ομιλία
• κατάχρηση αλκοόλ
• σκέψεις αυτοκτονίας
• προβλήματα μνήμης
• παραμέληση της προσωπικής φροντίδας
• παραμέληση των γευμάτων, των φαρμάκων, της προσωπικής υγιεινής.

Αυτό δε που θα πρέπει να λαμβάνεται πάντα υπόψη είναι το ότι οι ηλικιωμένοι με κατάθλιψη μπορεί να μην αισθάνονται λυπημένοι, μπορεί να μην καταλαβαίνουν το αρνητικό τους συναίσθημα, καθώς και το ότι στην τρίτη ηλικία εμφανίζονται διάφορες ιατρικές παθήσεις που μπορούν να προκαλέσουν κατάθλιψη όπως είναι:

• η νόσος του Πάρκινσον
• το αγγειακό εγκεφαλικό
• η καρδιακή νόσος
• ο καρκίνος
• ο διαβήτης
• οι διαταραχές του θυρεοειδή
• η ανεπάρκεια της βιταμίνης B 12
• η άνοια
• η σκλήρυνση κατά πλάκας
• ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος.

Επιπλέον, κάποια κοινά χρησιμοποιούμενα φάρμακα όπως είναι τα φάρμακα για την αρτηριακή υπέρταση, για τη χοληστερίνη, τα ηρεμιστικά, τα φάρμακα για τη νόσο του Πάρκινσον, για το έλκος, τα καρδιολογικά φάρμακα, η κορτιζόνη, τα παυσίπονα και τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία των διαταραχών του πεπτικού μπορούν δυνητικά να προκαλέσουν κατάθλιψη.

Πέντε χρήσιμες ερωτήσεις για την ανίχνευση την κατά της κατάθλιψης:

1. Τις τελευταίες δύο βδομάδες πόσο συχνά αισθανθήκατε άσχημα ή κατάθλιψη ή απελπισία;
   • Καθόλου
   • Αρκετές ημέρες
   • Περισσότερες από τις μισές μέρες
   • Σχεδόν κάθε μέρα
2. Έχετε σκέψεις αυτοκτονίας;
3. Πώς είναι ο ύπνος σας;
   • Όπως συνήθως
   • Έχω μια ελαφρά δυσκολία
   • Έχει μειωθεί κατά τουλάχιστον 2 ώρες
   • Κοιμάμαι λιγότερο από 3 ώρες τη νύχτα
4. Πώς είναι η ενέργεια σας;
   • Όπως πάντα
   • Έχω λιγότερη ενέργεια από πριν
   • Όχι αρκετή
   • Σχεδόν δεν έχω
   • (Για τους γηριατρικούς ασθενείς)
5. Προτιμάς να μένεις στο σπίτι παρά να βγεις έξω και να κάνεις νέα πράγματα;

Διαχείριση της κατάθλιψης

Ο καναδικός οργανισμός ψυχικής υγείας Ontario Mental Health Assosiation προτείνει τα ακόλουθα για τη διαχείριση της κατάθλιψης:

• Φάτε σωστά, κοιμηθείτε σωστά, βγείτε εκτός σπιτιού, ασκηθείτε. Όλα αυτά είναι υγιείς συμπεριφορές που μπορεί να κάνουν μια θετική διαφορά στο συνολικό σύστημα σώματος-πνεύματος.
• Αποφύγετε το αλκοόλ, αποφύγετε τα ηρεμιστικά, αποφύγετε φυσικά τα ναρκωτικά. Μπορεί να φαίνεται πως βοηθούν πρόσκαιρα αλλά μακροπρόθεσμα θα κάνουν τα πράγματα πολύ χειρότερα και θα αποτρέψουν την ανάρρωση από την κατάθλιψη.
• Βρείτε τρόπους να μειώσετε το στρες: όταν και όπου μπορείτε δοκιμάστε διάφορες ασκήσεις, διατάσεις και ήπια γυμναστική.
• Κρατήστε ημερολόγιο των σκέψεων και των συναισθημάτων σας. Προσπαθήστε να βρίσκετε κάθε μέρα ένα-δυο πράγματα για τα οποία είστε ευγνώμονες και γράψτε τα, αυτό μπορεί να βοηθήσει.
• Εκφραστείτε δημιουργικά: για παράδειγμα χορέψτε, ζωγραφίστε, χρησιμοποιήστε τα χέρια σας δημιουργικά, ακούστε μουσική, γράψτε μουσική, κάντε οτιδήποτε σας εκφράζει.

Η θεραπεία της κατάθλιψης

Οι ασθενείς με κατάθλιψη πρέπει οπωσδήποτε να αναζητήσουν τη συνδρομή των ειδικών. Αφού διαγνωστεί η κατάθλιψη, ο θεράπων ιατρός, νευρολόγος ή ψυχίατρος, θα χορηγήσει την κατάλληλη θεραπεία μέσα από μια πλειάδα αντικαταθλιπτικών φαρμάκων συνυπολογίζοντας όλα τα συμπτώματα και τις συνυπάρχουσες ασθένειες.

Είναι δε ζωτικής σημασίας για τους ασθενείς με κατάθλιψη το να ακολουθούν τη θεραπεία κατά γράμμα και να μην την διακόπτουν πρώιμα, καθώς διαφορετικά θα ακολουθήσει υποτροπή των συμπτωμάτων.

Εφόσον η αρχική θεραπεία οδηγήσει σε ύφεση των συμπτωμάτων θα πρέπει να έχει και την κατάλληλη διάρκεια ώστε να εδραιωθεί αυτή η ύφεση, καθώς επίσης και να προληφθεί μια υποτροπή. Επίσης, θα πρέπει να δοθεί προσοχή στην προληπτική θεραπεία συντήρησης ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος επανεμφάνισης της κατάθλιψης. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό εάν η/ο ασθενής είχε δύο ή περισσότερα επεισόδια κατάθλιψης τα τελευταία πέντε χρόνια. Τέλος, η ψυχολογική θεραπεία ή αλλιώς ψυχοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της υποτροπής, καθώς επίσης και να χρησιμοποιηθεί συνδυαστικά με τη φαρμακευτική θεραπεία.

Εν ολίγοις…

Η κατάθλιψη είναι μία νόσος όπως τόσες άλλες βιολογικές νόσοι, που ταλαιπωρεί σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού. Παρότι έχει επιτελεστεί πρόοδος στην αντιμετώπισή της, ακόμη και σήμερα για κάποιους ανθρώπους αποτελεί ταμπού.
Όταν η κατάθλιψη συμπορεύεται με χρόνια νοσήματα όπως ο διαβήτης, επιδεινώνει την πρόγνωσή τους και τις επιπλοκές τους.

Χρειάζεται να είναι σε εγρήγορση τόσο οι ασθενείς όσο και οι πάροχοι υγείας, προκειμένου η κατάθλιψη να ανιχνευτεί έγκαιρα και να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά.

Είναι πολύ σημαντικό για τους ασθενείς να ακολουθούν ακριβώς τη θεραπεία που τους δίνουν οι θεράποντες ιατροί, προκειμένου να μη βιώνουν υποτροπές της κατάθλιψης. Σήμερα, υπάρχουν αρκετές δυνατότητες τόσο φαρμακευτικής αγωγής όσο και μέθοδοι ψυχοθεραπευτικής προσέγγισης ή και συνδυασμοί τους προκειμένου να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης, καταλήγει η κα Τρικκαλινού.