Eπιστημονική ομάδα medlabnews.gr iatrikanea 

Παρόλο που έχουμε εισέλθει στη χειμερινή περίοδο της γρίπης και των κρυολογημάτων, τα επίπεδα των εποχικών λοιμώξεων από ιούς της γρίπης, ρινοϊούς και άλλους πιο αβλαβείς κοροναϊούς παραμένουν υπερβολικά χαμηλά. Η εξήγηση, σύμφωνα με τους επιστήμονες, δεν είναι άλλη από την πανδημία Covid-19 και τα περιοριστικά μέτρα που έχουν επιβληθεί σε μεγάλο μέρος του πλανήτη εξαιτίας της.

Προφανώς, λένε οι ειδικοί, «μαζί με τον βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα», καθώς τα μέτρα κατά του κοροναϊού SARS-CoV-2 (lockdown, χρήση μάσκας, αποφυγή κοινωνικών επαφών και ταξιδιών, πλύσιμο χεριών κ.α.) έχουν τεράστια επίπτωση και στις άλλες αναπνευστικές λοιμώξεις πέρα από την Covid-19. Είναι ενδεικτικό, σύμφωνα με το «Nature», ότι στο νότιο ημισφαίριο της Γης, όπου ο χειμώνας πέρασε, η εποχική γρίπη δεν εμφανίστηκε σχεδόν καθόλου. Μεταξύ Απριλίου-Ιουλίου 2020 καταγράφηκαν ασυνήθιστα χαμηλοί αριθμοί κρουσμάτων γρίπης σε Νότια Αμερική, Νότια Αφρική και Αυστραλία.

Κάτι παρόμοιο ίσως συμβεί και στο βόρειο ημισφαίριο, τουλάχιστον όσον αφορά τη γρίπη. Αν αυτό επιβεβαιωθεί, θα αποτελεί «δώρο» για τους γιατρούς και επιστήμονες που ανησυχούν μήπως βρεθούν αντιμέτωποι με παράλληλους «εχθρούς» μέσα στο χειμώνα. Μια τέτοια εξέλιξη -ένα κύμα γρίπης μαζί με την Covid-19- θα ασκούσε μεγάλη πίεση στα ήδη πιεσμένα συστήματα υγείας.

Από την άλλη, μερικοί ιοί του κοινού κρυολογήματος, ιδίως οι ρινοϊοί, φαίνεται να μην έχουν επηρεασθεί αρνητικά από την πανδημία. Υπάρχουν ενδείξεις ότι σε ορισμένες περιπτώσεις -κυρίως όταν πρόκειται για άλλους κοροναϊούς- μπορεί ακόμη και να προστατεύουν σε ένα βαθμό τους ανθρώπους από την Covid-19.

Αυτή τη στιγμή οι περισσότεροι ειδικοί στο βόρειο ημισφαίριο «ποντάρουν» σε μια πολύ ήπια περίοδο εποχικής γρίπης 2020-2021, χωρίς πάντως να μπορούν να αποκλείσουν τελείως τη δυσάρεστη έκπληξη ταυτόχρονων κυμάτων Covid-19 και γρίπης από το νέο έτος. Η αμφιβολία εν μέρει οφείλεται στο ότι η εποχική γρίπη δεν έχει κατανοηθεί καλά όλα αυτά τα χρόνια. Κανένας π.χ. δεν ξέρει γιατί τα τελευταία χρόνια η Αυστραλία είχε χτυπηθεί βαριά από την γρίπη, αλλά όχι η γειτονική Νέα Ζηλανδία.

Μια παρενέργεια της πιθανής εξαφάνισης της γρίπης φέτος το χειμώνα στο βόρειο ημισφαίριο θα είναι ότι θα καταστήσει πιο δύσκολο για τους επιστήμονες να προβλέψουν τα σωστά στελέχη των ιών της, τα οποία θα πρέπει να στοχεύσει το επόμενο αντιγριπικό εμβόλιο της περιόδου 2021-22. Μπορεί επίσης να υπάρξουν και άλλες πιο μακρόχρονες επιπτώσεις, όπως να εξαφανιστούν τα λιγότερο κοινά στελέχη των ιών της γρίπης, κάνοντας απλούστερη την ιολογική εικόνα για τους επιστήμονες τα επόμενα χρόνια.

Από την άλλη, η μείωση του ιικού ανταγωνισμού μέσα στον οργανισμό των ανθρώπων θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια πιο δυσοίωνη κατεύθυνση, ανοίγοντας την πόρτα σε νέα στελέχη της γρίπης των χοίρων στο μέλλον. Ορισμένοι επιστήμονες, όπως ο κλινικός επιδημιολόγος Ρόμπερτ Γουέαρ του αυστραλιανού Πανεπιστημίου Γκρίφιθ, εκτιμούν ότι η γρίπη θα επανέλθει δριμύτερη, αλλά θα περάσουν μερικά χρόνια ώσπου να συμβεί αυτό.

Οι ιοί της γρίπης δεν είναι οι μόνοι που έχουν επηρεαστεί από την πανδημία. Υπάρχουν εκατοντάδες ιοί που προκαλούν αναπνευστικά συμπτώματα παρόμοια με αυτά του κρυολογήματος, οι οποίοι επίσης -όπως δείχνει η εμπειρία του νοτίου ημισφαιρίου- φαίνεται να έχουν περιοριστεί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο αναπνευστικός συγκυτιακός ιός (RSV) που εμφανίζει απότομη -αν και πιθανώς πρόσκαιρη- μείωση κρουσμάτων.

Πρόκειται για ένα κοινό ιό, ο οποίος συνήθως μολύνει μικρά παιδιά και μερικές φορές προκαλεί επιπλοκές, όπως η πνευμονία. Δεν υπάρχει εμβόλιο για τον RSV, ο οποίος προκαλεί περίπου το 5% των θανάτων παιδιών έως πέντε ετών παγκοσμίως. Οι ανθεκτικοί ρινοϊοί

Μια οικογένεια ιών που δεν φαίνεται να έχει επηρεαστεί από την πανδημία, σύμφωνα με την ειδική στην παιδιατρική λοιμωξιολογία Τζάνετ Ένγκλουντ του Νοσοκομείου Παίδων του Σιάτλ, είναι οι ρινοϊοί, η κύρια αιτία κρυολογημάτων, ιδίως στα παιδιά. Υπάρχουν περισσότερα από 100 στελέχη ρινοϊών και καμιά δεκαριά συνήθως κυκλοφορούν σε οποιαδήποτε κοινότητα.

Οι έως τώρα αναφορές δίνουν μια εικόνα ότι οι λοιμώξεις από αυτούς τους ιούς δεν έχουν «φρεναριστεί» και κανένας δεν ξέρει γιατί οι ρινοϊοί εμφανίζουν αυτή την ανθεκτικότητα εν μέσω πανδημίας.

Εν μέρει αυτό πιθανώς οφείλεται στο ότι οι ρινοϊοί- αντίθετα με τους ιούς της γρίπης και τους κοροναϊούς- δεν διαθέτουν εξωτερικό λιπώδες περίβλημα που είναι ευάλωτο στα σαπούνια και στα αντισηπτικά, συνεπώς εκτιμάται ότι είναι πιο σταθεροί πάνω στις επιφάνειες των χεριών και των αντικειμένων. Ακόμη υπάρχει σε μεγαλύτερο ποσοστό ασυμπτωματική μετάδοση των ρινοϊών από ό,τι των ιών της γρίπης ή των κοροναϊών, πράγμα που, μεταξύ άλλων, τους επιτρέπει να κυκλοφορούν πιο ελεύθερα στα σχολεία, όπου μόνο τα εμφανώς άρρωστα παιδιά μένουν στο σπίτι τους.

Το κοινό κρυολόγημα

Το καλό νέο είναι πως το κοινό κρυολόγημα ίσως παρέχει μια μερική προστασία έναντι της Covid-19. Για παράδειγμα, μια πρόσφατη μελέτη σε περισσότερα από 800.000 άτομα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι ενήλικες που είχαν κρυολογήσει τον προηγούμενο χειμώνα, είναι λιγότερο πιθανό να βγουν φέτος θετικοί στα τεστ για το νέο κοροναϊό - αν και παραμένει μάλλον μυστήριο γιατί συμβαίνει αυτό.

Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι μια προηγούμενη λοίμωξη από άλλο κοροναϊό του κοινού κρυολογήματος παρέχει κάποια διασταυρούμενη ανοσία και έναντι του πανδημικού SARS-CoV-2, αν και είναι γνωστό πως ένας άνθρωπος μπορεί να κολλήσει τον ίδιο κοροναϊό του κρυολογήματος ξανά και ξανά ή ακόμη να κολλήσει ταυτόχρονα πολλούς ιούς του κρυολογήματος.

Λίγες μελέτες, σύμφωνα με τον ανοσολόγο Σκοτ Χένσλεϊ του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, συμπέραναν ότι, λόγω παρελθουσών λοιμώξεων από άλλους κοροναϊούς, περίπου ο ένας στους τέσσερις ανθρώπους έχουν αντισώματα που μπορούν να προσδεθούν και στο νέο κοροναϊό SΑRS-CoV-2, αποτρέποντας τον έτσι να μολύνει όλο το σώμα. Όμως δεν έχουν πειστεί όλοι οι επιστήμονες ότι πράγματι υπάρχει τέτοια διασταυρούμενη ανοσία από άλλους κοροναϊούς του κρυολογήματος, η οποία να είναι αποτελεσματική ως προστασία κατά της Covid-19.

Μια άλλη πιθανή εξήγηση, που τα εποχικά κρυολογήματα μπορεί να βοηθάνε εν μέρει στην ανοσία κατά της Covid-19, είναι ότι μια τρέχουσα λοίμωξη από ρινοϊό πιθανώς δυσκολεύει την ταυτόχρονη λοίμωξη από το νέο κοροναϊό. Μια αμερικανική μελέτη εκτίμησε ότι ένας άνθρωπος με λοίμωξη ρινοϊού έχει 70% μικρότερη πιθανότητα να κολλήσει επίσης κοροναϊό του κρυολογήματος.

Κατά πόσο όμως είναι εξίσου μειωμένη η πιθανότητα να μολυνθεί κάποιος και από το νέο ιό της Covid-19, αυτό δεν είναι σαφές. Οι επιστήμονες θεωρούν πάντως πιθανό αυτό να συμβαίνει, δηλαδή δύσκολα να συνυπάρχουν στο ίδιο άτομο ένας ρινοϊός και ο νέος κοροναϊός. Κάποιοι μάλιστα, όπως η ανοσολόγος Έλεν Φόξμαν της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Γιέηλ, υποστηρίζουν ότι ήταν οι ρινοϊοί αυτοί που τελικά έβαλαν φρένο στην πανδημία γρίπης Η1Ν1 το 2009. Η ίδια σύντομα θα ανακοινώσει αποτελέσματα μελέτης, σχετικά με τη δυνατότητα των ρινοϊών να μπλοκάρουν και τον κοροναϊό SARS-CoV-2.

Εν κατακλείδι, θεωρείται «πολύ πιθανό σενάριο», σύμφωνα με τον κλινικό μικροβιολόγο Αλμπέρτο Μοντόλφι της Ιατρικής Σχολής του Όρους Σινά στη Νέα Υόρκη, ότι οι ρινοϊοί και οι άλλοι κοροναϊοί θα βοηθήσουν -μαζί με τα εμβόλια- να σταματήσει η εξάπλωση της Covid-19.

Αλλά δεν λείπουν οι επιφυλακτικοί, που είναι έτοιμοι και για το χειρότερο σενάριο, μια κακή περίοδο εποχικής γρίπης που θα συμπέσει με την πανδημία Covid-19. «Είναι καλύτερα να είμαστε προετοιμασμένοι. Δεν ξέρουμε τι πρόκειται να συμβεί», δήλωσε η επιδημιολόγος Σόνια Όλσεν των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) των ΗΠΑ.

Στην Ελλάδα η γρίπη το 2021 (στοιχεία ΕΟΔΥ)

Κατά την εβδομάδα 3/2021 (18–24 Ιανουαρίου 2021) οι επισκέψεις σε ιατρό για γριπώδη συνδρομή παραμένουν σε χαμηλά επίπεδα

Κατά την εβδομάδα 3/2021 (18–24 Ιανουαρίου 2021) στα δύο Εθνικά Εργαστήρια Αναφοράς Γρίπης (Τμήμα Ιολογίας, Ελληνικό Ινστιτούτο Παστέρ, και Β' Εργαστήριο Μικροβιολογίας, Ιατρική Σχολή Α.Π.Θ.), ελέγχθηκαν για ιούς γρίπης συνολικά 7 κλινικά δείγματα και συγκεκριμένα 6 από νοσοκομεία και 1 από τα δίκτυα Sentinel. Κανένα δείγμα δεν ήταν θετικό για ιούς γρίπης

Από την εβδομάδα 40/2020 έως και την εβδομάδα 53/2020 στην Ελλάδα δεν καταγράφηκε κανένας θάνατος από εργαστηριακά επιβεβαιωμένη γρίπη. 

Με βάση τα ανωτέρω, η δραστηριότητα της γρίπης στην Ελλάδα παραμένει σε χαμηλά για την εποχή επίπεδα. Η πανδημία από τον ιό SARS-CoV-2 φαίνεται να έχει συνολικά επηρεάσει τις επισκέψεις στις δομές για αναζήτηση υγειονομικής περίθαλψης. Τονίζεται η σημασία του αντιγριπικού εμβολιασμού ως ο καλύτερος τρόπος προφύλαξης από τη γρίπη.
Πηγή: medlabnews.gr iatrikanea   

Ο τσελίστας Αλέξης Καραϊσκάκης-Νάστος

και η πιανίστα Αλεξάνδρα Παπαστεφάνου

σε έργα Beethoven, Schumann και Fauré

 

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου | 8:30 μ.μ.

To Megaron Online υποδέχεται δύο καταξιωμένους καλλιτέχνες, τον τσελίστα Αλέξη Καραϊσκάκη-Νάστο και την πιανίστα Αλεξάνδρα Παπαστεφάνου, σε ένα ρεσιτάλ μουσικής δωματίου που μεταδίδεται σε δωρεάν streaming από την ιστοσελίδα και το fb του Μεγάρου, την Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου στις 8:30 το βράδυ. Οι δύο σολίστ συμπράττουν για πρώτη φορά στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, παρουσιάζοντας ένα πρόγραμμα για βιολοντσέλο και πιάνο που εκτείνεται από τον 18ο μέχρι τον 20ό αιώνα. Από τη Σονάτα για φορτεπιάνο και βιολοντσέλο έργο 5 αρ. 2 σε σολ ελάσσονα του Ludwig van Beethoven [Λούντβιχ βαν Μπετόβεν], η οποία αντικατοπτρίζει τη γνωριμία του συνθέτη με τους διάσημους τσελίστες αδελφούς Duport [Ντυπόρ], περνούν στον ονειρικό κόσμο των Φανταστικών κομματιών του Robert Schumann [Ρόμπερτ Σούμαν] για να καταλήξουν στη Δεύτερη σονάτα για πιάνο και βιολοντσέλο του Gabriel Fauré [Γκαμπριέλ Φωρέ].

Το ταξίδι του Αλέξη Καραϊσκάκη-Νάστου και της Αλεξάνδρας Παπαστεφάνου στον κόσμο της ευρωπαϊκής μουσικής δωματίου αρχίζει με τη Δεύτερη σονάτα για πιάνο και βιολοντσέλο από το έργο 5, μια νεανική σύνθεση του Beethoven, η οποία γράφτηκε στο Βερολίνο στα 1796 για τον Φρειδερίκο-Γουλιέλμο Β΄ της Πρωσίας, φανατικό φιλόμουσο και εξαίρετο τσελίστα. Πρωτοπαρουσιάστηκε με τον ίδιο τον συνθέτη στο πιάνο και με τον γάλλο βιρτουόζο Jean-Louis Duport [Ζαν-Λουί Ντυπόρ] στο βιολοντσέλο. Η μουσική διαδρομή των δύο σολίστ συνεχίζεται με τα Φανταστικά κομμάτια για κλαρινέτο και πιάνο, έργο 73 σε μεταγραφή για τσέλο και πιάνο του Robert Schumann, κορυφαίου εκπροσώπου του ευρωπαϊκού Ρομαντισμού. Ο γερμανός μουσουργός συνέθεσε το έργο στα 1849 μέσα σε μόλις δύο μέρες και γνώρισε αμέσως μεγάλη επιτυχία. Μάλιστα, η εντυπωσιακή δημοφιλία των Κομματιών συνετέλεσε στη γρήγορη ενσωμάτωσή τους στο ρεπερτόριο εκείνης της εποχής και στη συχνή τους παρουσίαση σε συναυλίες. Περίπου εβδομήντα χρόνια αργότερα (1921), ο Γάλλος Gabriel Fauré, ένας από τους σημαντικότερους παρισινούς συνθέτες και μουσικοπαιδαγωγούς του καιρού του, θα ακολουθήσει το δικό του μονοπάτι. Θα διαφοροποιηθεί από τη Γαλλική Σχολή και θα γράψει τη Σονάτα αρ. 2 για πιάνο και βιολοντσέλο, έργο 117, αποφεύγοντας τα υπερβολικά δεξιοτεχνικά περάσματα και παραδίδοντάς μας μια σύνθεση που συνδυάζει τον λεπτό λυρισμό με την έντονη δραματικότητα.

Το ρεσιτάλ μεταδίδεται σε streaming από τις ιστοσελίδες του ΜΜΑ και του ΥΥΠΟΑ:

 

https://www.megaron.gr/event/alexis-karaiskakis-alexandra-papastefanou/

https://digitalculture.gov.gr/

Μπορείτε να το παρακολουθήσετε και από το fb του Μεγάρου:

https://www.facebook.com/megaron.gr   

 

Θα είναι διαθέσιμο σε όλες τις πλατφόρμες για 48 ώρες.

 

Όλες οι αναμεταδόσεις πραγματοποιούνται στο πλαίσιο της συνεργασίας του ΟΜΜΑ με την υπηρεσία ΔΙΑΥΛΟΣ (diavlos.grnet.gr) του ΕΔΥΤΕ.

Πληροφορίες

http://www.megaron.gr

https://www.facebook.com/megaron.gr   

https://digitalculture.gov.gr/

Ασπασία Καλαφάτη

Το παρόν άρθρο συνέταξα με αφορμή το ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ άρθρο (1) της κ. Αργυρώς Τέγουτζικ, Ειρηνοδίκου, το οποίο είχε αναρτηθεί στην ιστοσελίδα της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, όπου και το είχα πρωτοδεί. Λυπάμαι που δεν μπορώ να σας παραπέμψω στη σχετική διεύθυνση, διότι δεν υπάρχει πλέον αναρτημένο στην ως άνω ιστοσελίδα, για λόγους άγνωστους σε μένα.

Η θεωρία των “εξαιρετικών περιστάσεων”. Μια θεωρία παντός καιρού, κομμένη
και ραμμένη στα μέτρα της εκτελεστικής εξουσίας

20/1/2021

Πρίν δέκα περίπου χρόνια, η Οικονομία αναδείχθηκε ως επικυρίαρχη έναντι της
πολιτικής και οι απόψεις των οικονομολόγων και τεχνοκρατών του είδους απέκτησαν
σημαίνουσα θέση στις ζωές μας. Αρχίσαμε να εξοικειωνόμαστε με όρους όπως
“χρηματοπιστωτική ικανότητα”, “δημοσιονομικό χρέος”, “ισοζύγιο εμπορικό και εξωτερικών
συναλλαγών”, “ομόλογα”, “CDS” και “CDO”, “PSI”, βομβαρδιστήκαμε με το περίφημο
“καταναλώναμε περισσότερα από όσα παράγαμε” και “πρέπει να πληρώσουμε τα χρέη
μας” (αν και, σημειώνω, ουδέποτε ενημερωθήκαμε ως πολίτες για την προέλευσή τους),
μας έγιναν δεύτερη φύση οι όροι “αγορές”, “μνημόνια”, “υποχρεώσεις”, “θεσμοί” (εκτός
συντάγματος και ελληνικού πολιτισμού) και “επιτελεία ελέγχου”, είδαμε το μοναδικό
δημοψήφισμα που έγινε στην μεταπολίτευση να αλλάζει αποτέλεσμα εν μία νυκτί, είδαμε
την δημόσια κτήση να γίνεται ιδιωτική (ΤΑΙΠΕΔ), να υποθηκεύεται για 99 χρόνια στους
“δανειστές” μέσω της ΕΕΣΥΠ (γνωστή και ως Υπερταμείο), βιώσαμε μιαν απίστευτη
κατάρρευση του βιοτικού μας επιπέδου, από την οποία ουδείς (εκτός ελαχίστων) έχει
ανακάμψει και κλάψαμε ανθρώπους. Πολλούς ανθρώπους του στενού και μη
περιβάλλοντός μας, που δεν άντεξαν και χαιρέτησαν τον μάταιο τούτο κόσμο μία ώρα
νωρίτερα (και δεν αναφέρομαι μόνον στις επίσημες αυτοκτονίες της πρώτης περιόδου,
αλλά και στην για πρώτη φορά μείωση του πληθυσμού της Ελλάδος μετά την κατοχή (2)).

Για όλα τα παραπάνω, δεν θα παραπέμψω κάπου ιδιαίτερα, καθώς φρονώ ότι είναι κοινό
πλέον κτήμα, αποτελούν διδάγματα κοινής πείρας. Αυτό που επίσης αποτελεί κοινό κτήμα
και δίδαγμα κοινής πείρας είναι ότι για τα αμαρτήματα αυτής της δεκαετίας, ουδέποτε
επήλθε κάθαρση. Η ελληνική κοινωνία ουδέποτε ενημερώθηκε από τα πολιτειακά της
όργανα πώς από “θωρακισμένη οικονομία” συρθήκαμε στην περιπέτεια των μνημονίων,
ποιοί τελικά κέρδισαν από τα “CDS”, τα “CDO” και το “PSI”, ποιά ταμεία φίλιων χωρών και
ποιά διεθνή funds επωφελήθηκαν από τα κερδοσκοπικά παιχνίδια με τα ελληνικά ομόλογα
και, τελικώς, αυτό που έμεινε είναι ότι οι υπαίτιοι της οικονομικής κατάρρευσης ζουν και
βασιλεύουν, χωρίς ποινικές και αστικές ευθύνες.

Σ’ αυτή την δεκαετία, αυτό που σημάδεψε το νομικό κόσμο ήταν η επαναφορά του
“δικαίου της ανάγκης” στο προσκήνιο. Η εκτελεστική εξουσία δια των οργάνων της,
πυρετωδώς εργαζόμενη, με την έκδοση Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου κατ’
επίκληση του άρθρου 44 παρ. 1 του Συντάγματος και μυριάδων Υπουργικών Αποφάσεων,
επικυρώνοντας αλλοτρίων χωρών και διεθνών οργάνων τις αποφάσεις, θεσπίζοντας μέτρα
και πάλι μέτρα και, κυρίως, υλοποιώντας τα μέτρα αυτά, αναδείχθηκε ο τρανός νικητής των
τριών λειτουργιών, με μία υποτονική νομοθετική, η οποία απλώς επικύρωνε το
(προπαρασκευαστικό) έργο της εκτελεστικής και με μία δικαστική, που, κατά την άποψή
μου, με κομβικές αποφάσεις της τύλιξε με τον μανδύα της νομιμοποίησης τα πεπραγμένα.
Τα ανωτέρω επισημάνθηκαν και διατυπώθηκαν από την γράφουσα ως εισηγήτρια στο
Πανελλήνιο Συνέδριο της Λάρισσας της 7-8/10/2016, με θέμα «Η θεωρία των εξαιρετικών
περιστάσεων. Η νομολογία για το δημοσιονομικό συμφέρον ως δημόσιο συμφέρον και η
αδήριτη πραγματικότητα» (3), εν κατακλείδι δε συνοψίσθηκαν στο ότι : «Η νομολογία του
Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου (Συμβουλίου της Επικρατείας), που ξεκίνησε με την
περίφημη 668/2012 απόφαση-σταθμό της Ολομελείας του και κατέστη κρατούσα, τελικώς
φαίνεται να αποτελεί το “νομιμοποιητικό άλλοθι”, άλλως, την “σφραγίδα νομιμοποίησης”
των επιλογών του “μνημονιακού” νομοθέτη. Ενός νομοθέτη εντελώς απογυμνωμένου από
τον συνταγματικό του ρόλο, αφού εν τοις πράγμασι δρα διεκπεραιωτικά, αφ’ ενός
κυρώνοντας διεθνείς συμβάσεις και άμεσα εφαρμοζόμενους ενωσιακούς κανόνες και αφ’
ετέρου ψηφίζοντας -πολλάκις άνευ συζήτησης και διαβούλευσης, με την διαδικασία του
επείγοντος και του κατεπείγοντος- νομοθετήματα, κυρίως εφαρμοστικά, τα οποία έχουν
επεξεργαστεί και διατυπωθεί από όργανα της ετέρας εξουσίας, της εκτελεστικής, μετά από
διαβουλεύσεις οργάνων της με όργανα εκτός της ελληνικής επικράτειας. Η “σφραγίδα”
αυτή έχει χορηγηθεί δια του δικανικού μανδύα της “θεωρίας των εξαιρετικών περιστάσεων”,
η οποία στο παρελθόν έχει συνδεθεί με “ιδιαίτερες” ιστορικές καταστάσεις και, τελικώς,
φαίνεται να υποστηρίζει την διαπιστούμενη τάση της σημαντικής “ενίσχυσης” της
λειτουργίας της εκτελεστικής εξουσίας, έναντι των δύο άλλων εξουσιών, διαταράσσοντας
έτσι, ανεπίγνωστα αν μη τι άλλο, την συνταγματική ισορροπία μεταξύ των τριών αυτών
εξουσιών».

Βέβαια, το ζήτημα της τάσης ενίσχυσης της εκτελεστικής εξουσίας και της άμβλυνσης
της αρχής της διάκρισης των εξουσιών δεν είναι ζήτημα που απασχόλησε το νομικό κόσμο
της χώρας μας μόνο την ανωτέρω δεκαετία, αλλά ζήτημα που απασχολούσε το νομικό
κόσμο εντόνως καθ’ όλη την διάρκεια του τεταραγμένου 20ου αιώνα (αιώνα της
Μικρασιατικής Καταστροφής, 2 παγκοσμίων πολέμων, 2 μακρυχρόνιων δικτατοριών) έως
την μεταπολίτευση (βλ. Αριστόβουλου Μάνεση “Περί Αναγκαστικών Νόμων. Αι Εξαιρετικαί
Νομοθετικαί Αρμοδιότητες της Εκτελεστικής Εξουσίας” Εκδ.Οικ. Ν.Α. Σάκκουλα, 1953).
Μόνον που, κατά πως φαίνεται, η πριν 10 έτη επανεμφάνισή του στον 21ο αιώνα, σε πιο
σύνθετη μορφή, δεν ήταν μια παρένθεση, αλλά μια νέα αρχή, σε ειρηνική περίοδο.
Ή μήπως διανύουμε περίοδο ακήρυχτου πολέμου, με διαφόρων τύπων αόρατους
εχθρούς, όπου ο εχθρός έχει μεταλλαχθεί και καμουφλαρισμένος καθώς είναι, δεν τον
βλέπουμε;
Μόλις πέρσι, περίπου τέτοιον καιρό, η Ιατρική αναδείχθηκε ως επικυρίαρχη έναντι της
πολιτικής και οι απόψεις λοιμωξιολόγων, επιδημιολόγων και άλλων ειδικών απέκτησαν
σημαίνουσα θέση στις ζωές μας. Αρχίσαμε να εξοικειωνόμαστε με όρους όπως
“πανδημία”, “Covid-19”, “εμβόλια RNA”, “κοινωνική αποστασιοποίηση (αγγλιστί social
distancing)”, βομβαρδιστήκαμε από “κρούσματα” και “θανάτους” από τον “φονικό ιό”, με
την “υπερμετάδοση”, αρχίσαμε να αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξη του άλλου ως θανάσιμο
κίνδυνο για την δική μας ύπαρξη και υποχρεωθήκαμε στην συμμόρφωση “περιορισμών”,
(ενδεικτικώς, μασκοφορία, lock down καθολικό και μερικό, κυκλοφορία και μετακίνηση με
άδεια, μετάβαση σε χώρους μαζικής συνάθροισης υπό όρους αναγκαιότητας και
προϋποθέσεις, άσκηση θρησκευτικής λατρείας υπό όρους, κλείσιμο σχολείων), οι οποίοι
φαίνονταν αρχικά βραχυχρόνιας εφαρμογής, όμως, όπως δείχνουν τα πράγματα, δεν
αποκλείεται διόλου να ισχύσουν μακροπρόθεσμα. Καθότι, δια στόματος “ειδικών”, τους
οποίους φέρεται να επικαλούνται οι δικοί μας “αρμόδιοι”, πληροφορούμαστε ότι ο ιός είναι
εδώ, παρών, όπως και οι μεταλλάξεις του, μάλιστα πρέπει να είμαστε έτοιμοι γιατί θα
παραμείνει έως το 2025 ή και ισόβια (βλ. δηλώσεις και Επικεφαλής του Παγκόσμιου
Οργανισμού Υγείας, περί του ότι ο ιός ήρθε για να μείνει) (4). Επομένως, ευλόγως
διαχέονται μηνύματα και προβληματισμοί ότι μιλάμε πλέον για μια “νέα κανονικότητα”.
Με την ως άνω υπόθεση εργασίας, -που κατά την προσωπική μου άποψη δεν είναι και
τόσο υπόθεση-, οι “περιορισμοί” (υπό την μορφή “αναστολής ή υπό όρους” άσκησης
ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων) που εισάγονται με πράξεις της εκτελεστικής
εξουσίας επαναλαμβανόμενες και καθορισμένης κάθε φορά χρονικής διάρκειας, υπό
συνεχή αναθεώρηση, εξακολουθούν να έχουν τον χαρακτήρα “περιορισμών” ή μήπως
βαίνουμε σε άλλες καταστάσεις; Μήπως βαίνουμε σε καταστάσεις όπου οι ατομικές και
κοινωνικές ελευθερίες και τα συνταγματικώς κατοχυρωμένα ατομικά και κοινωνικά
δικαιώματα, όπως τα ξέραμε, φαίνεται να μας κουνάνε το μαντήλι του αποχαιρετισμού,
καθώς πλήττονται στον πυρήνα τους, με “αιτιολογημένη αφορμή” κατά κάποιους, με
“πρόσχημα” κατ’ άλλους, την διασφάλιση της δημόσιας υγείας από έναν ιό-εχθρό, που
σήμερα φέρει την ονομασία Covid-19 και στο μέλλον ίσως, κατόπιν μετάλλαξης/εων,
μπορεί να φέρει νέα ονομασία ή ποιός μας διαβεβαιώνει ότι δεν αποκλείεται να είναι και
ένας νέος ιός; Μάλιστα ο Μάϊκλ Ράϊαν, του Π.Ο.Υ., δήλωσε ότι η πανδημία αυτή δεν είναι
κατ’ ανάγκη η χειρότερη (5).

Για όσους δε, “ξενίζονται” από την χρήση του όρου “πρόσχημα”, θα ήθελα να
παραθέσω τα κατωτέρω : Εντός της ιατρικής και βιολογικής επιστημονικής κοινότητας, έχει
συγκεντρωθεί σωρεία διαφορετικών απόψεων, εντελώς αντίθετων από την κρατούσα, της
οποίας είμαστε αποδέκτες σε καθημερινή βάση από τα επιδοτούμενα προς τούτο ΜΜΕ και
την έχουμε εμπεδώσει πλέον. Οι απόψεις αυτές δεν τυγχάνουν της ανάλογης προβολής,
το αντίθετο μάλιστα. Τα κυρίαρχα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, YouTube, Facebook, Twitter
κ.α., επιδίδονται σε ένα συνεχή αγώνα να τις φιμώνουν, διαγράφοντας τα σχετικά βίντεο
και δημοσιεύσεις, κατά συνεχή παραβίαση του άρθρου 5Α παρ. 2 του Συντάγματος. Κάτι
παρόμοιο συμβαίνει και με τα ΜΜΕ, τα οποία τις προβάλουν από ελάχιστα έως καθόλου,
κατά συνεχή παραβίαση του άρθρου 5Α παρ. 1 του Συντάγματος. Οι απόψεις αυτές
αφορούν είτε την ύπαρξη του συγκεκριμένου ιού (υπό την έννοια ότι δεν έχει γίνει
απομόνωσή του και δεν πληρούνται τα κριτήρια Κοχ και Ρίβερς) (6), είτε για την
δυνατότητα διάγνωσής του στο ανθρώπινο σώμα (βλ. περί διάγνωσής του με το PCR, ή
κοινώς μοριακό τέστ) (7), -για το οποίο, οι εταιρείες που το παράγουν επισημαίνουν ότι το
τεστ είναι κατάλληλο για ερευνητικούς και όχι για διαγνωστικούς σκοπούς (8), βάσει δε
των αποτελεσμάτων του γίνονται οι εισηγήσεις των γνωμοδοτικών (επιστημονικών)
οργάνων και τα αποφασίζοντα (κυβερνητικά) λαμβάνουν τα “περιοριστικά” μέτρα,
μάλιστα πρόσφατα, πορτογαλικό δικαστήριο (Εφετείο στη Λισαβόνα), φέρεται να
αποφάνθηκε ότι το PCR δεν είναι αξιόπιστο τεστ για τον Sars-Cov-2 και, ως εκ τούτου,
οποιαδήποτε επιβεβλημένη καραντίνα με βάση τα αποτελέσματα των δοκιμών είναι
παράνομη) (9), ενώ ήδη έχουν ξεκινήσει από την Γερμανία, κατόπιν ενδελεχούς έρευνας
ομάδας Γερμανών δικηγόρων, ομαδικές αγωγές για αποζημιώσεις, για τον λόγο αυτό (10)-,
είτε για την θνησιμότητα και την θνητότητα λόγω αυτού (11), είτε για τον τρόπο απόδοσης
των θανάτων στον ιό, βάσει ειδικού λογισμικού (12), είτε για το αν εξακολουθούν να
πληρούνται οι ουσιαστικές (ιατρικής φύσεως) προϋποθέσεις για την διατήρηση της
κήρυξης κατάστασης “πανδημίας” (13).

Για ένα περίπου έτος, η εκτελεστική εξουσία στην Χώρα μας, δια των οργάνων της,
πυρετωδώς εργαζόμενη, με την έκδοση Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου κατ’
επίκληση του άρθρου 44 παρ. 1 του Συντάγματος και πλειόνων εκτελεστικών Υπουργικών
Αποφάσεων λήψης μέτρων για ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ,
αναδεικνύεται και πάλι ο τρανός νικητής των τριών εξουσιών, με μία ανύπαρκτη
νομοθετική, η οποία απλώς επικυρώνει με νόμο τις κατεπείγουσας φύσεως αποφάσεις της
εκτελεστικής εξουσίας. Κι επειδή, καλό είναι να έχουμε ένα σημείο αναφοράς, το Σύνταγμα
στο άρθρο 44 παρ. 1 ορίζει ότι : “1. Σε έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και
απρόβλεπτης ανάγκης ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί, ύστερα από πρόταση του
Υπουργικού Συμβουλίου, να εκδίδει πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Οι πράξεις αυτές
υποβάλλονται στη Βουλή για κύρωση σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 72
παράγραφος 1, μέσα σε σαράντα ημέρες από την έκδοσή τους ή μέσα σε σαράντα ημέρες
από τη σύγκληση της Βουλής σε σύνοδο. Αν δεν υποβληθούν στη Βουλή μέσα στις προαναφερόμενες προθεσμίες ή αν δεν εγκριθούν από αυτή μέσα σε τρεις μήνες από την
υποβολή τους, παύουν να ισχύουν στο εξής” και στο άρθρο 48 παρ. 1 ότι : “1. Σε
περίπτωση πολέμου, επιστράτευσης εξαιτίας εξωτερικών κινδύνων ή άμεσης απειλής της
εθνικής ασφάλειας, καθώς και αν εκδηλωθεί ένοπλο κίνημα για την ανατροπή του
δημοκρατικού πολιτεύματος, η Βουλή, με απόφασή της, που λαμβάνεται ύστερα από
πρόταση της Κυβέρνησης, θέτει σε εφαρμογή, σε ολόκληρη την Επικράτεια ή σε τμήμα
της, το νόμο για την κατάσταση πολιορκίας, συνιστά εξαιρετικά δικαστήρια και αναστέλλει
την ισχύ του συνόλου ή μέρους των διατάξεων των άρθρων 5 παράγραφος 4, 6, 8, 9, 11,
12 παράγραφοι 1 έως και 4, 14, 19, 22 παράγραφος 3, 23, 96 παράγραφος 4 και 97. O
Πρόεδρος της Δημοκρατίας δημοσιεύει την απόφαση της Βουλής. Με την απόφαση της
Βουλής ορίζεται η διάρκεια ισχύος των επιβαλλόμενων μέτρων, η οποία δεν μπορεί να
υπερβεί τις δεκαπέντε ημέρες.”. Επισημαίνω δε, ότι από τα μέτρα που έχουν ληφθεί έως
τώρα, στα πλαίσια πρόληψης για την αντιμετώπιση εξάπλωσης του ιού, κάποια είναι
μέτρα αναστολής άσκησης ή άσκησης υπό όρους και προϋποθέσεις ατομικών και
κοινωνικών δικαιωμάτων, που αναφέρονται στο ως άνω άρθρο 48 παρ. 1 του
Συντάγματος, δηλαδή, του άρθρου 5 παρ. 4 (ελεύθερης κίνησης στη Χώρα, εισόδου και
εξόδου, με την επισήμανση της ερμηνευτικής δήλωσης ότι δεν περιλαμβάνεται στην
απαγόρευση η λήψη μέτρων που επιβάλλονται για την προστασία της δημόσιας υγείας ή
της υγείας ασθενών, όπως νόμος ορίζει και με την επιπλέον επισήμανση της
προβληματικότητας των σχετικών διατάξεων του ισχύοντος νόμου), του άρθρου 11 (της
συνάθροισης) και του άρθρου 14 (ελευθερίας του λόγου) και κάποια είναι μέτρα
αναστολής άσκησης ή άσκησης υπό όρους και προϋποθέσεις ατομικών και
κοινωνικών δικαιωμάτων, που δεν περιλαμβάνονται στο ανωτέρω άρθρο [βλ. ενδ.
άρθρο 5 παρ. 1 για την οικονομική ελευθερία, 5 παρ. 5 για την προστασία της υγείας και
της γενετικής ταυτότητας (και δη το άρθρο πρώτο παρ. 2 περ. α΄ και β΄ του ν. 4682/2020
για υποχρεωτική υποβολή σε κλινικό και εργαστηριακό έλεγχο, υγειονομική
παρακολούθηση, εμβολιασμό, φαρμακευτική αγωγή, υποχρεωτική νοσηλεία κλπ., με
απόφαση του Υπουργού Υγείας κατόπιν γνώμης του ΕΟΔΥ, αλλά και άρθρο 4 του ν.
4675/2020, που δίδει την δυνατότητα στον Υπουργό Υγείας να καταστήσει τον εμβολιασμό
υποχρεωτικό), άρθρο 5Α παρ. 2 για το δικαίωμα της κοινωνίας της πληροφορίας, άρθρο
13 παρ. 2 για το δικαίωμα στην άσκηση της θρησκευτικής λατρείας].

Τα αποτελέσματα δε των μέτρων που έχουν ληφθεί, αρχίζουν να διαφαίνονται
τουλάχιστον σε οικονομικό (14) και κοινωνικό επίπεδο [νέου τύπου σχέσεις εργασίας (15),
υπό επιδότηση επιχειρήσεις και εργαζόμενοι, ήτοι ένα μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας
εξαρτά την επιβίωσή του από τον πενιχρό κρατικό κουρβανά, αύξηση διαζυγίων (16),
αύξηση αυτοκτονιών (για την Ιαπωνία έχουμε στοιχεία… (17), σημαντική αύξηση
κατανάλωσης ψυχοτρόπων και ναρκωτικών ουσιών από τον ελληνικό πληθυσμό (18) και,
ας μου επιτρέψετε την υιοθέτηση της διάσπαρτης άποψης για πολλούς, πολλούς θανάτους
και όχι από τον Covid, ιδίως τώρα που στα δημόσια νοσοκομεία έχουμε αναστολή των
τακτικών χειρουργείων (19), αλλά και από την αποφυγή νοσηλείας σε δημόσια νοσοκομεία
ατόμων πασχόντων από άλλα νοσήματα (και λόγω του φόβου να μην κολλήσουν τον ιό)].

Με δεδομένα :
Α) ότι η “πανδημία” είναι ένας όρος που δεν συναντάται στο νομικό κόσμο, είναι όρος της
ιατρικής επιστήμης και μάλιστα διόλου ξεκάθαρος και οριοθετημένος, αν δε, υιοθετηθεί από
τη νομική επιστήμη ως γεγονός ανωτέρας βίας, τούτο δεν σημαίνει ότι πρέπει να
λαμβάνονται καταχρηστικές αποφάσεις που να θίγουν τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, καθ’
ότι θα πρέπει να υπενθυμίσω ότι με βάση το Σύνταγμα και το διεθνές δίκαιο, ΥΠΕΡΤΑΤΟ
ανθρώπινο αγαθό είναι η ελευθερία (άρθρο 1 της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα
Δικαιώματα, “Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα
δικαιώματα”, Άρθρο 2 “Κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την προσωπική
του ασφάλεια¨, Άρθρο 4 “Κανείς δεν επιτρέπεται να ζει υπό καθεστώς δουλείας…”),
Β) μόλις τέλη του Νοέμβρη του 2020, ήτοι με πολύ μεγάλη καθυστέρηση, ο Π.Ο.Υ., όργανο
κατεξοχήν υπεύθυνο για την θέση των χωρών του πλανήτη (που δέχθηκαν να τεθούν) σε
κατάσταση πανδημίας, ανακοίνωσε το πλάνο για την διερεύνηση της προέλευσης αυτής
(20),
Γ) το ποσοστό των θανάτων που αποδίδεται στον ιό, με διαγνωστικά μέσα, επιεικώς εν
αμφιβολία ως προς τα αποτελέσματά τους, αξιολογείται ως πολύ σοβαρότερο από το
ποσοστό θανάτων από άλλους ιούς (HIV), την ελονοσία, τον καρκίνο, τα καρδιακά
νοσήματα, τον διαβήτη, την κοινή γρίπη, … κ.α., όταν οι θάνατοι από τις αιτίες αυτές είναι
παρασάγγας πολλαπλάσιοι στατιστικά (21),
Δ) του ενός περίπου έτους πειθαναγκαστικού, κατά μεγάλα διαστήματα, εγκλεισμού και
υποβολής σε συνεχείς και ανανεούμενους “περιορισμούς” ατομικών ελευθεριών και
συνταγματικών δικαιωμάτων,
Ε) του εμπειρικού παραδείγματος ότι άλλες χώρες (π.χ. Ελβετία στην δεύτερη φάση
πανδημίας) έχουν τον ίδιο αριθμό κρουσμάτων και θανάτων, χωρίς ούτε καν να
διανοηθούν να λάβουν τα μέτρα που λήφθηκαν στην Χώρα μας (22),
δικαιούμαι να διερωτώμαι, έχοντας κατά νου πάντα και την συνταγματικά κατοχυρωμένη
αρχή της αναλογικότητας :
Υπάρχουν μελέτες που έχουν δείξει την αποτελεσματικότητα των ληφθέντων στην
Χώρα μας μέτρων (περί περιορισμού, αναστολής και τελικά κατάλυσης των ατομικών μας
ελευθεριών); Υπάρχουν μελέτες που βεβαιώνουν ότι το πρόβλημα που δημιουργεί ο
υποχρεωτικός εγκλεισμός είναι μικρότερο του προβλήματος που προσπαθεί να λύσει; Και
αν ναι, γιατί δεν δημοσιεύονται;
Υπάρχει υπεύθυνη ενημέρωση γιατί θανόντες με βαριά υποκείμενα νοσήματα και με
Covid-19 καταγράφονται ως θάνατοι από Covid-19, με αυτόθροη συνέπεια να αυξάνονται
τα ποσοστά που αποδίδονται στον ιό (και ότι αυτό συνεπάγεται);
Υπάρχει υπεύθυνη ενημέρωση για τους θανάτους που έχουν επέλθει έως τώρα από
τον αναγκαστικό εγκλεισμό μας και την αποφυγή νοσηλείας σε δημόσια νοσοκομεία
ατόμων πασχόντων από άλλα νοσήματα;
Υπάρχουν μελέτες για τις πιθανές επιπτώσεις στην ψυχολογία όλων μας και ειδικά των
μικρών παιδιών, λόγω της κοινωνικής αποστασιοποίησης και της δημιουργίας ενοχών ότι
είμαστε ατομικά υπεύθυνα και εμείς και τα παιδιά, για το αν θα αρρωστήσει ο παπούς και η
γιαγιά εξαιτίας μας;
Έχει καταγραφεί το έως τώρα μέγεθος της οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής
που έχει επέλθει από την εφαρμογή των μέτρων;
(Εξ όσων γνωρίζω, τα ως άνω θέματα δεν έχουν διερευνηθεί, ώστε να αποτελέσουν
αντικείμενο υπεύθυνης πληροφόρησης του ελληνικού λαού).
Και, τέλος, πώς θα προστατευθεί ο κάθε Έλληνας πολίτης (ο ήδη και εν δυνάμει
κατεστραμμένος, ο ήδη και εν δυνάμει θιγόμενος) από τα ίδια του τα πολιτειακά όργανα, τα
οποία κάνουν εκτενή και συνεχόμενη χρήση του άρθρου 44 παρ. 1 του Συντάγματος ή
Άλλως, πώς είναι δυνατόν να διασφαλισθεί η λειτουργία ενός Κράτους Δικαίου, όταν
αναδεικνύονται, δικαίω ανάγκης, δοτά γνωμοδοτικά όργανα (βλ. ΕΟΔΥ, Εθνική επιτροπή
προστασίας της δημόσιας υγείας έναντι του κορωνοϊού, ΕΕΔΥ) είτε σε κυρίαρχους
συνδιαμορφωτές λήψης αποφάσεων (αν και ουδέποτε εξελέγησαν) είτε σε άλλοθι
νομιμοποίησης των αποφάσεων των αποφασιζόντων οργάνων (που ναι μεν εξελέγησαν,
αλλά δεν λογοδοτούν στο εκλογικό σώμα, υπό την πεπατημένη οδό της επίκλησης
πολιτικών και μόνον ευθυνών), αποφάσεων που έχουν άμεσες και μακροπρόθεσμες
επιπτώσεις στις ζωές όλων μας;

Τούτο ιδίως, όταν ουδείς εξ ημών των απλών πολιτών έχει την απαιτούμενη
πολύπλευρη (και όχι μονομερή) πληροφόρηση στα επιστημονικά δεδομένα που
αποτελούν την βάση της λήψης των αποφάσεων της εκτελεστικής εξουσίας [να
υπενθυμίσω ότι φορείς των οργάνων αυτών απέκτησαν μόνιμη παρουσία και λόγο και
μάλιστα με χρηματοδότηση των ΜΜΕ με σημαντικά κονδύλια από τους φόρους μας];
Όταν ουδείς εξ ημών των απλών πολιτών έχει το δικαίωμα ελέγχου ή αμφισβήτησης
των γνωμοδοτήσεων των ως άνω οργάνων [να υπενθυμίσω ότι οι φορείς των οργάνων
αυτών έχουν πολλαπλώς υποπέσει σε εμφανείς αντιφάσεις (πχ. άλλοτε η μάσκα πλήττει
την υγεία μας και άλλοτε μας προστατεύει από τον ιό), οι απόψεις τους έχουν δημιουργήσει
ένα status μόνιμα καλλιεργούμενου φόβου για την ζωή μας και απειλής της από τους
συνανθρώπους μας, την ίδια στιγμή που ανεγείρονται διάφορα ηθικής τάξεως ζητήματα,
όπως ότι κάποιοι εκ των επιστημόνων που τα απαρτίζουν έχουν, νομίμως επισημαίνω,
γίνει αποδέκτες διόλου ευκαταφρόνητων χρηματικής φύσεως δωρεών, από κολοσσούςφαρμακευτικές εταιρείες (23)].
Και μετά την θέση των ως άνω ερωτημάτων, στα καθ’ ημών.
Η προσφυγή στην δικαιοσύνη, που αποτελεί το ύστατο καταφύγιο του πολίτη, πώς
λειτουργεί υπό τις ως άνω συνθήκες; Κατά την γνώμη μου, τουλάχιστον σε επίπεδο
διοικητικής δικαιοσύνης, αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων άνευ σημασίας. Οι αποφάσεις
που έχουν ληφθεί από την Επιτροπή Αναστολών του ΣτΕ, δηλαδή οι 49 και 60 (Τμήματος,
για την απαγόρευση πράξεων λατρείας κατά το διάστημα από 16/3 έως 30/3/2020 και για
τον περιορισμό κυκλοφορίας των πολιτών έως 27-4-2020), 172/2020 (για τα μέτρα
απαγόρευσης κυκλοφορίας οχημάτων στον Πόρο από 26-6 έως 31-8-2020, όπου το
Δικαστήριο δομεί την αιτιολογία του ιδίως στην βλάβη των αιτούντων και παρεμπιπτόντως
μόνον αναφέρεται στους λόγους που επέβαλαν την έκδοση των πράξεων, που ανάγονται
στην προστασία της δημόσιας υγείας και συνίστανται στη μείωση του κινδύνου διασποράς
του Covid-19), 256/2020 (για την εκλογή αιρετών εκπροσώπων στα Υπηρεσιακά
Συμβούλια των εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης), 262-
3/2020 (για την απαγόρευση υπαίθριων συναθροίσεων άνω των 4 ατόμων στις 17-11-
2020), 1-3/2021 (Ολομελείας, για την αναστολή τέλεσης κάθε είδους λειτουργιών, για το
διάστημα από 13-12-2020 έως 7-1-2021, για την παρουσία έως 25 πιστών στις
θρησκευτικές τελετές 25/12/2020, της 1/1/2021 και της 6/1/2021), καταδεικνύουν
εμφανέστατα το πρόβλημα, υπό την έννοια ότι οι “εξαιρετικές περιστάσεις”
επαρκούν για να αποτελέσουν την αιτιολογία απόρριψης των αιτήσεων αναστολής
των πολιτών. Δεν υποστηρίζω ότι το Δικαστήριο θα μπορούσε να αποφανθεί διαφορετικά,
αντιθέτως, με βάση το νομοθετικό και δικονομικό πλαίσιο (περί πρόδηλης βασιμότητας του
κυρίου ένδικου βοηθήματος και, συνακόλουθα, μη εξέτασης της αρχής της αναλογικότητας
στο στάδιο της αναστολής), το Δικαστήριο δεν θα μπορούσε να αποφανθεί διαφορετικά
(εκτός αν μεταβάλλει άρδην, την παγίως διαμορφωθείσα νομολογία του).
Στην πράξη και κατ’ ουσίαν, όμως, τούτο σημαίνει ότι υφισταμένων ή μη των
ουσιαστικών προϋποθέσεων συνδρομής εξαιρετικών περιστάσεων, αυτές δεν
μπορούν να ελεγχθούν δικαστικά, ούτε σε επίπεδο αναστολής, αλλά ούτε και σε
επίπεδο ουσίας (περί ής κατωτέρω), καθότι, κατά τον χρόνο εκδίκασης των κυρίων
ενδίκων βοηθημάτων έχουν ήδη παύσει να ισχύουν οι προσβαλλόμενες αποφάσεις
που επιβάλλουν τα μέτρα και η αρχή της αναλογικότητας παραμένει ευχολόγιο,
διατυπωμένο στο άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγματος.

Μια πρόχειρη επισκόπηση της νομολογίας, νομίζω ότι θα καταστήσει σαφέστατο τον
προβληματισμό μου. Το Δικαστήριο, στις δύο πρώτες υποθέσεις (επί των οποίων οι 49 και
60/2020 αποφάσεις), αφού έλαβε υπόψη ότι : α) τα μέτρα λήφθησαν για “εξαιρετικούς
λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας από τον κίνδυνο εξαπλώσεως του κορωνοϊού”, β)
τον προσωρινό χαρακτήρα τους και την εύλογη διάρκειά τους, γ) ότι δεν προέκυπτε επί
του παρόντος, ότι υφίστατο δυνατότητα να ληφθούν και εφαρμοσθούν αμέσως άλλα
μέτρα για την αποτελεσματική προφύλαξη της δημόσιας υγείας και δ) λόγω της
συνδρομής επιτακτικών λόγων δημοσίου συμφέροντος, δεν χορήγησε αναστολή εκτέλεσης
κατ’ άρθρο 52 παρ. 6 εδάφιο δεύτερο του π.δ/τος 18/1989. Στην υπόθεση επί της οποίας
εκδόθηκε η 256/2020 απόφαση λήφθηκε υπόψη ότι “είναι παγκοίνως γνωστό ότι το
χρονικό διάστημα εντός του οποίου οφείλει να διενεργηθεί η εκλογή αυτή (αρχές
Νοεμβρίου) χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερα υψηλή έξαρση της πανδημίας αυτής και, για τον
λόγο αυτόν, έχουν ληφθεί έκτακτα περιοριστικά μέτρα προστασίας από τη διασπορά του
κορωνοϊού COVID-19 με ανά τακτά χρονικά διαστήματα εκδιδόμενες και κλιμακούμενες ως
προς την έκταση και την ένταση των μέτρων υπουργικές αποφάσεις”. Στις δύο επόμενες
(επί των οποίων οι 262 και 263/2020 αποφάσεις της Ολομελείας) μνημονεύεται η
“Ημερήσια έκθεση επιδημιολογικής επιτήρησης λοίμωξης από τον νέο κορωνοϊό (COVID19)”, η οποία δημοσιεύεται καθημερινά στον οικείο ιστότοπο του Εθνικού Οργανισμού
Δημόσιας Υγείας – ΕΟΔΥ και, επιπλέον λαμβάνεται υπόψη και ότι “…η ένταση πίεσης του
Εθνικού Συστήματος Υγείας βαίνει και έως την έκδοση της προσβαλλομένης αποφάσεως
συνεχώς αυξανόμενη” αλλά και η από 4-11-2020 ομόφωνη γνώμη της Εθνικής Επιτροπής
Προστασίας της Δημόσιας Υγείας (ΕΕΔΥ), ενώ, το εξαιρετικά σημαντικό δεδομένο που είχε
τεθεί με τις 49 και 60/2020 αποφάσεις (του ότι δεν προκύπτει ότι υφίσταται δυνατότητα
λήψης άλλων αποτελεσματικών μέτρων επί του παρόντος), δεδομένο που κατά την γνώμη
μου συνδέεται με την αρχή της αναλογικότητας, ατυχώς, εγκαταλείφθηκε από τις ως άνω
αποφάσεις, αν και επαναλαμβάνεται ο όλως προσωρινός χαρακτήρας και η υπό τα
δεδομένα (των εξαιρετικών περιστάσεων για την τρέχουσα επιδημιολογική επιβάρυνση της
χώρας) προσωρινή και εύλογη διάρκεια των μέτρων. Τέλος, με τις 1-3/2021 αποφάσεις του
το Δικαστήριο αναφέρει ότι το προσβαλλόμενο μέτρο ελήφθη “…κατόπιν
επαναξιολογήσεως των επιδημιολογικών δεδομένων, για τους ίδιους εξαιρετικούς λόγους
προστασίας της δημόσιας υγείας από τον κίνδυνο της περαιτέρω διασποράς του
κορωνοϊού COVID-19 (βλ. αποσπάσματα πρακτικών των 10.12.2020 και 14.12.2020 της
Εθνικής Επιτροπής Προστασίας της Δημόσιας Υγείας έναντι του κορωνοϊού COVID-19,
που αναγράφονται στο προοίμιο της προσβαλλόμενης κοινής υπουργικής αποφάσεως
υπό στοιχ. 7, και το απόσπασμα πρακτικού της 10.12.2020 της Επιτροπής Αντιμετώπισης
Εκτάκτων Συμβάντων Δημόσιας Υγείας από Λοιμογόνους Παράγοντες)”.
Σε επίπεδο εκδίκασης τακτικού ένδικου βοηθήματος, να σημειώσω την 1294/2020
απόφαση του ΣτΕ επί αιτήσεως ακυρώσεως (σημ. η αίτηση αναστολής απερρίφθη με την
ΕΑΣτΕ 49/2020), που συζητήθηκε στις 26-5-2020 και στρεφόταν κατά της 2867/Υ1/16-3-
2020 Κ.Υ.Α. των Υπουργών Παιδείας και Θρησκευμάτων και Υγείας, με τίτλο “Επιβολή του
μέτρου της προσωρινής απαγόρευσης της τέλεσης κάθε είδους λειτουργιών και
ιεροπραξιών στους θρησκευτικούς χώρους λατρείας από 16-3-2020 έως 30-3-2020″ (Β΄
872/16-3-2020) και της Δ1α/ΓΠ.οικ. 21285/28-3-2020 κοινής αποφάσεως των ίδιων
Υπουργών (Β΄ 1082/29-3-2020), με την οποία παρατάθηκε η ισχύς της έως τις 11-4-2020.
Το Δικαστήριο κατήργησε την δίκη ως προς τις ως άνω αποφάσεις και ως προς τις
υπουργικές αποφάσεις που εκδόθηκαν μετά την άσκηση της αίτησης ακύρωσης
[δηλ. τις i) Δ1α/ΓΠ.οικ. 23093/6-4-2020 κ.υ.α. (Β΄ 1178/6-4-2020), με την οποία επιβλήθηκε
όμοιο απαγορευτικό μέτρο για την χρονική περίοδο από 12-4-2020 έως 20-4-2020. Η
ισχύς της ανωτέρω κ.υ.α. παρατάθηκε έως τις 28-4-2020 με την Δ1α/ΓΠ. οικ. 25763/16-4-
2020 κ.υ.α. (Β΄ 1471/16-4-2020) και έως τις 3-5-2020 με την Δ1α/ΓΠ.οικ. 27283/28-4-2020
κ.υ.α. (Β΄ 1628/28-4-2020) και ii) Δ1α/ΓΠ.οικ. 27807/2-5-2020 κ.υ.α. (Β΄ 1643/2-5-2020)
περί επιβολής ομοίου απαγορευτικού μέτρου με χρονική ισχύ από 4-5-2020 έως 16-5-
2020] λόγω λήξης της ισχύος τους και μη διαπιστούμενου ιδιαίτερου εννόμου
συμφέροντος για την συνέχιση της δίκης. Περαιτέρω, το Δικαστήριο, αναφορικά με την
εκδοθείσα μεταγενεστέρως Δ1α/ΓΠ.οικ. 29519/12-5-2020 κ.υ.α. (Β΄ 1816/12-5-2020),
ισχύουσα για το χρονικό διάστημα από 17-5-2020 έως 5-6-2020, με την οποία επιτράπηκε
η τέλεση λειτουργιών και κάθε είδους θρησκευτικών τελετών υπό όρους, οι οποίοι αφορούν
κυρίως τον αριθμό των προσώπων που μπορούν να συμμετέχουν σε λατρευτικές πράξεις
εντός των θρησκευτικών χώρων, κατά πλειοψηφία κατήργησε την δίκη, κρίνοντας ότι
“…η απόφαση αυτή, η οποία ισχύει από 17-5-2020 έως 5-6-2020 και δεν συνιστά
αντικατάσταση ή τροποποίηση της αμέσως προηγούμενης πράξεως, η ισχύς της οποίας
είχε λήξει στις 16-5-2020, διαφέρει, εν πάση περιπτώσει, ουσιωδώς κατά περιεχόμενο από
τις προηγούμενες αποφάσεις, καθόσον δεν απαγορεύει τη λειτουργία των θρησκευτικών
χώρων, αλλά την επιτρέπει υπό όρους σχετικούς, κυρίως, με τον αριθμό των προσώπων
που μπορούν να εισέρχονται και να παραμένουν στους χώρους λατρείας κατά τη
λειτουργία τους, με συνέπεια το αντικείμενο της δίκης να διαφοροποιείται ουσιωδώς από το
αρχικό ως προς τις νομικές και πραγματικές προϋποθέσεις του”. Ωστόσο, δεν πρέπει να
μας διαφεύγει της προσοχής η διατύπωση της μειοψηφίας, κατά την οποία “Η από 25-2-
2020 πράξη νομοθετικού περιεχομένου προβλέπει προς τον σκοπό αντιμετώπισης της
πανδημίας τα μέτρα αυτά, που έχουν ως στόχο την προστασία της δημόσιας υγείας από
την συγκεκριμένη πανδημία, η δε χρονική τους διάρκεια, καθώς και η ένταση των
περιορισμών που εισάγουν, εξαρτώνται από την εκάστοτε μεταβαλλόμενη κατάσταση που
χρήζει προστασίας. Εν όψει αυτών τα εν λόγω μέτρα υπόκεινται σε συνεχή αναθεώρηση,
με αποτέλεσμα, κάθε πράξη της οποίας η ισχύς λήγει, είτε να παρατείνεται είτε – στο
πλαίσιο της ίδιας ανάγκης προστασίας της δημόσιας υγείας – να αντικαθίσταται από άλλη
πράξη που επιβάλλει διαφορετικά μέτρα. Εφόσον δε τα μέτρα αυτά, έστω και ηπιότερου
χαρακτήρα, εξακολουθούν να είναι δυσμενή για τους αιτούντες, πρέπει να θεωρηθεί ότι η
νέα πράξη εκδίδεται σε αντικατάσταση της προηγουμένης που έληξε, με συνέπεια να
μπορεί να συνεχισθεί η δίκη κατά την έννοια της παρ. 3 του άρθρου 32 του π.δ. 18/1989”.
Φρονώ ότι η μειοψηφία καταδεικνύει το πρόβλημα που αναδεικνύεται και συνδέεται
άμεσα με τον προβληματισμό που διατυπώνω στο παρόν άρθρο.

Με δεδομένο ότι τα μέτρα που λαμβάνονται είναι πάντοτε “εύλογης χρονικής
διάρκειας”, καθόσον τα αποφασίζοντα της εκτελεστικής εξουσίας όργανα μεριμνούν (και θα
μεριμνούν) να λαμβάνουν τις γνωμοδοτήσεις των ειδικών επιστημονικών οργάνων πριν
την υιοθέτησή τους και, φυσικά, μεριμνούν (και θα μεριμνούν) κάθε φορά τα λαμβανόμενα
μέτρα (περιορισμού των ελευθεριών) να είναι κατά περιεχόμενο και ολίγον τι διαφορετικά,
τα τελευταία τούτα θα εκφεύγουν παγίως του ακυρωτικού δικαστικού ελέγχου,
διερωτώμαι, ΠΟΙΟΣ, εν τέλει ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΛΕΓΧΕΙ τα όργανα της εκτελεστικής εξουσίας για
τα μέτρα που λαμβάνουν, κατ’ επίκληση των έκτακτων εξαιρετικών περιστάσεων και
ΠΟΙΟΣ και ΠΩΣ ΕΛΕΓΧΕΙ τα γνωμοδοτικά όργανα που τις εισηγούνται στα αποφασίζοντα;

Εν κατακλείδι, πολύ φοβούμαι ότι οι ιστορικές αναλογίες επαναλαμβάνονται για ακόμη
μία φορά, πολύ φοβούμαι ότι ο τίτλος του παρόντος ισχύει και θα ισχύει, θα μας
συνοδεύσει δε εις βάθος χρόνου, ελπίζω και εύχομαι, για το καλό των παιδιών μας, όχι δια
βίου και πολύ φοβαύμαι ότι όλοι μας θα καταστούμε έρμαια αποφάσεων που λαμβάνονται
(ακόμη μία φορά) για μας, χωρίς εμάς, ελπίζοντας ότι τα εκάστοτε όργανα που τις
λαμβάνουν, έχουν το ηθικό διαμέτρημα να τις λαμβάνουν με γνώμονα το συμφέρον της
κοινωνίας και μόνον. Πλην όμως, το συμφέρον αυτό δεν το ξέρει κανείς καλύτερα,
εξόν από την ίδια, την υπεύθυνα και πολύπλευρα πληροφορημένη κοινωνία.

Ασπασία Καλαφάτη, Εφέτης Δ.Δ. 
 
 
(1).https://enromiosini.gr/arthrografia/%ce%b2%ce%b9%cf%89%ce%bd%ce%bf%cf
%85%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%b7%ce%bd-
%ce%b5%cf%80%ce%bf%cf%87%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-
%ce%bd%ce%b5%ce%b1%cf%82-
%ce%ba%ce%b1%ce%bd%ce%bf%ce%bd%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b9/
(2).http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=364831 και
https://www.tanea.gr/2018/05/03/greece/ayksanontai-katakoryfa-oi-aytoktoniesstin-ellada/ και
https://www.youtube.com/watch?v=MYEzt33DvmA&t=2s&ab_channel=Instituteof
PublicHealth-ACG
(3).https://edd.gr/images/conferences/akalafati.pdf
(4).https://www.kathimerini.gr/1090502/article/epikairothta/kosmos/poy-h-pandhmia-toykorwnoioy-8a-diarkesei-poly-kairo και https://www.in.gr/2020/08/25/health/healthnews/tha-zisoume-polla-xronia-ton-koronaio-ti-fovountai-se-ti-elpizoun-oiepistimones/ και https://www.naftemporiki.gr/story/1598935/poy-as-toapodextoume-o-koronoios-mporei-na-mi-fugei-pote και
https://www.skai.gr/news/world/o-koronoios-irthe-gia-na-meinei-to-mellon-tispandimias-ki-oi-agnostoi-paragontes και
https://www.naftemporiki.gr/story/1652202/rosos-epistimonas-ta-antisomataeksafanizontai-se-xrono-rekoro-ios-einai-edo-gia-na-meinei και
https://www.larissapress.gr/2020/12/24/ellinas-erevnitis-metallaxeis-tha-ginontaisynecheia-den-glitonoume-gia-2-chronia/
(5).(https://www.iefimerida.gr/kosmos/poy-kosmos-etoimos-pandimia-koronoioy-teleytaia).
(6).The Contagion Myth:Why Viruses (including “Coronavirus”) are not the cause of
disease, by Thomas S. Cowan, MD and Sally Fallon Morell, Publisher Skyhorse
και Virus Mania : How the Medical Industry Continually Invents Epidemics,
Making Billion-Dollar Profits At Our Expense, by Torsten Engelbrecht and Claus
Cohnlein, Publisher Trafford Publishing και MD Andrew Kaufman
(https://questioningcovid.com/) και PhD Stefan Lanka
https://medium.com/@caseyburridge8/debunking-covid-1-do-viruses-causedisease-544a5229992f<br< a="">>(7).https://cormandrostenreview.com/report/?fbclid=IwAR2daHOkgkeMAc7xiJ8ynUCT0avJm
oUg0-oiViUMFbp5SC4e40fjCOIhWvc και
https://www.bmj.com/content/371/bmj.m4916 και https://offguardian.org/2020/11/17/covid19-evidence-of-global-fraud/ και
https://emperorsclothes.gr/covid-19/7115/ και
https://www.rcreader.com/commentary/questioning-unreliable-pcr-testing-is-
hardly-trivial
(8). https://www.creative-diagnostics.com/pdf/CD019RT.pdf και https://www.creativebiogene.com/products/pcr-diagnostic-kits.html
(9). https://bankingnews.gr/index.php?id=531864
(10). https://emperorsclothes.gr/video/6925/
(11). https://www.who.int/bulletin/online_first/BLT.20.265892.pdf και
https://onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1111/eci.13222
(12). https://www.youtube.com/watch?v=Ow6cYNHOIwY&feature=share&fbclid=
IwAR1pOplFgCZe07kDtaTZGYveimypwNLc_lpUTLGctTu1GHeVazx0_R6HwrU&ab
_channel=%CE%98%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%82%CE%9A%CF%8C%CE
%BA%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CF%82-
%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%BF%CE%B3%CF%
81%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%822
(13). https://www.thehindubusinessline.com/news/science/former-pfizer-chiefclaims-covid-19-pandemic-effectively-over-no-need-for-anyvaccine/article33198549.ece#
(14). https://www.dw.com/el/%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC-
%CF%84%CE%BF%CE%BD-
%CE%BA%CE%BF%CF%81%CF%89%CE%BD%CE%BF%CF%8A%CF%8C-
%CE%B7-
%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%AF%CE%B1-
%CF%87%CF%81%CE%AD%CE%BF%CF%85%CF%82/a-55667726 και
https://www.businessdaily.gr/oikonomia/34188_anatrepei-tis-problepseis-ipandimia-gia-tin-anaptyxi-tis-eyrozonis
(15). https://lawyermagazine.gr/covid-19-kai-ergasiakes-sxeseis/
(16). https://www.tanea.gr/2020/12/12/greece/i-xronia-ton-diazygion-i-karantinaapogeiose-tous-dialymenous-gamous/
(17). https://www.cnn.gr/focus/story/244925/to-syndromo-tis-iaponias-o-minaspoy-oi-aytoktonies-xeperasan-toys-thanatoys-apo-covid-19-gia-to-2020
(18). https://dimpenews.com/?s=Marie-Estelle+Dupont+
(19). https://www.tanea.gr/2020/10/31/greece/koronaios-anastoli-taktikon-xeirourgeionsto-80-anakoinose-o-xardalias/
(20). https://www.skai.gr/news/ygeia/telika-apo-pou-proekypse-o-koronoios-oi-ereynespou-kai-oi-ektimiseis
(21). https://de.statista.com/statistik/daten/studie/1108171/umfrage/todesfaelleaufgrund-des-coronavirus-covid-19-in-der-schweiz-nach-altersklasse/ και
https://de.statista.com/themen/6018/corona/
(22). https://www.worldometers.info/gr/
(23). https://eretikos.gr/epithesi-tragka-se-tsiodra-sypsa-kontozamani-kaipolyethnikes-farmakoy/314883

δημοσιεύθηκε στο site: Ένωση Διοικητικών Δικαστών www.edd.gr
dimpenews.com

Η πινακίδα την οποία έχουν τοποθετήσει ακτιβιστές στην οδό Γλάδστωνος, στο σημείο δολοφονίας του Ζακ Κωστόπουλου, απομακρύνθηκε και πάλι μέσα στην προηγούμενη βδομάδα. «Φίλες και συντρόφια της Zackie αποκατέστησαν την πινακίδα, που στέκει και πάλι περήφανη πάνω από τα κεφάλια των αμετανόητων δολοφόνων» αναφέρει η πρωτοβουλία Justice For Zak/Zackie.

«Δεν είναι η πρώτη φορά που οι φασίστες παρεμβαίνουν στο δρόμο του μαρτυρίου του Ζακ, επιχειρώντας να σβήσουν τη μνήμη, αφήνοντας τα δικά τους ίχνη μίσους. Ας γνωρίζουν καλά, όμως, ότι η μνήμη δε διαγράφεται» σημειώνει η Πρωτοβουλία Justice For Zak/ Zackie.

Ακτιβιστές βρέθηκαν στο σημείο μετά την αφαίρεση της πινακίδας και την αποκατέστησαν. «Την Zackie δεν θα την σβήσετε. Τα δάκρυά μας θα την κρατούν παρούσα μέχρι τη δικαίωση» αναφέρει η Πρωτοβουλία.


Πηγή: https://thepressproject.gr/

Η Nike αποφάσισε να διακόψει την συνεργασία της με περισσότερα από 300 καταστήματα σε όλη την Ελλάδα! Τελευταία παραγγελία στις 27 Οκτωβρίου 2021

Την Παρασκευή 29 Ιανουαρίου έγινε γνωστό πως η Nike, μέσω της Ολλανδικής θυγατρικής της, έβαλε τέλος στην συνεργασία της με περισσότερες από 90 εταιρείες με περίπου 300 καταστήματα πώλησης αθλητικών κυρίως ειδών στην Ελλάδα. Η Nike με επιστολή της, τονίζει πως οι πολίτες δεν θα μπορούν να αγοράσουν τα προϊόντα της με φυσική παρουσία σε μαγαζιά, μετά τις 27 Οκτωβρίου του 2021. 

Μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε το μέγεθος της Nike και την αλλαγή που θα προκαλέσει στον τζίρο στην Ελλάδα (ξεπερνάει τα 100 εκατομμύρια ευρώ). H Nike λοιπόν έστειλε επιστολή στην οποία κάνει γνωστό πως θα δεν μπορούν ν' αγοράζουν (!) προϊόντα της Nike μετά τον Οκτώβριο του 2021. Για την ακρίβεια μετά τις 27 του συγκεκριμένου μήνα.

«Η στρατηγική της επιχείρησής σας δεν ταιριάζει πλέον με τα στρατηγικά σχέδια και τις ανάγκες της ΝΕΟΝ», ανέφερε μεταξύ άλλων η επιστολή της Nike European Operation Netherlands.

Στο πώς η Ελλάδα χάνει τη Nike μεγάλο ρόλο έπαιξε ότι η εταιρεία έχει ήδη κλείσει προμηθευτικούς λογαριασμούς και σε όσους επιχειρηματίες συνεργάζονταν μαζί της μέσω της Folli Follie (με τις γνωστές περιπέτειες της εταιρείας). Η Nike γνωρίζοντας τις συγκεκριμένες «περιπέτειες» ουσιαστικά έθεσε ζήτημα αξιοπιστίας των συνεργατών της. Για πιστωτική επάρκεια και φερεγγυότητα.

Η Nike είχε βάλει χρονικό όριο έως και την 15η Ιανουαρίου για να έχει εξασφαλιστεί εγγυητική επιστολή. Ωστόσο εν μέσω πανδημίας ήταν σχεδόν αδύνατο να συμβεί και έτσι φτάσαμε στην συγκεκριμένη είδηση!

Οι αντιδράσεις

Οι ελληνικές επιχειρήσεις απευθύνθηκαν στην πολυεθνική θέτοντας ζητήματα ανήθικης συμπεριφοράς της εταιρίας «απέναντι σε έντιμους επιχειρηματίες που δεν έχουν δώσει καμία αφορμή» . .

Αξίζει να σημειωθεί ότι ενήμεροι για την πρακτική της NIKE είναι και Έλληνες ευρωβουλευτές που αναμένεται να φέρουν το ζήτημα ενώπιον του Ευρωκοινοβουλίου ενώ πλήρη ενημέρωση έχει λάβει και ο Υπουργός Ανάπτυξης κ. Αδωνις Γεωργιάδης ο οποίος δεν είναι γνωστό αν έχει προβεί σε συγκεκριμένες ενέργειες.
 

Ζητούν να αναλάβει ο Δήμος την συντήρηση και όχι η κτηματομεσιτική εταιρεία Prodea

Τη στιγμή που το δημοτικό συμβούλιο συνεδριάζει για να αναθέσει την ανάπλαση του λόφου Στρέφη στη κτηματομεσιτική εταιρεία Prodea, συγκεντρωμένοι πολίτες έξω από το δημαρχείο της Αθήνας, ζητούν να προστατευθεί η περιοχή από ιδιωτικά συμφέροντα.

Οι διαμαρτυρόμενοι προχώρησαν σε κινητοποίηση και σήκωσαν πανό με συνθήματα «κάτω τα χέρια από τους δημόσιους χώρους».

«Η Prodea είναι κτηματομεσιτική που βρίσκεται στην πρωτοπορία της μετατροπής των γειτονιών μας σε τουριστικά θέρετρα, με έντονη ενασχόληση στο airbnb, υπευθυνή για την αύξηση των ενοικίων και κατ’ επέκταση για τον εκδιωγμό πολλών κατοίκων της κοινωνικής βάσης, ειδικά από τα Εξάρχεια.

Ο λόφος του Στρέφη είναι ένας πνεύμονας πρασίνου και κοινωνικής ζωής του κέντρου της πόλης, που χρειάζεται συντήρηση. Τελευταία φορά που έγιναν σχετικά έργα ήταν το 1980. Το πράσινο συντηρείται ελάχιστα, ενώ η καθαριότητα του χώρου από τον δήμο είναι ελλιπέστατη. Ο λόφος φροντίζεται από τους κατοίκους της περιοχής, που ασχολούνται ενεργά με τη διαχείριση του πρασίνου και την καθαριότητα του.

Αυτή την ευθύνη οφείλει να αναλάβει ο Δήμος την καθαριότητα του χώρου, τη φροντίδα του πρασίνου την προσβασιμότητα σε όλους/ες, την πυρασφάλεια, τον επαρκή φωτισμό, τα έργα στήριξης των βράχων μέσα από τους δημοτικούς πόρους – που απλόχερα σπαταλά η Δημοτική αρχή σε ανώφελα έργα όπως ο  Μεγάλος περίπατος– και με το προσωπικό του Δήμου», τονίζεται μεταξύ άλλων σε ανακοίνωσή τους.

Tα σοβαρά προβλήματα της εστίασης που απειλείται με λουκέτο, αν δεν ληφθούν ουσιαστικά μέτρα στήριξης, τόνισε ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ, Γιώργος Καββαθάς, μιλώντας στον Alpha 98,9.

«Ο κλάδος περνάει μια δύσκολη συγκυρία. Έχεις 160 μέρες κλειστός με κρατική εντολή. Έχει υποστεί μείωση του κύκλου εργασιών γύρω στο 50%, που σημαίνει ότι βρίσκεται σε κίνδυνο η βιωσιμότητά του. Η παράταση του lockdown οδηγεί τον κλάδο σε λουκέτα», υπογράμμισε ο κ. Καββαθάς.

Και προσθέτει: «Ηδη έκλεισαν 50 επιχειρήσεις στο κέντρο της Αθήνας και περίπου άλλες τόσες στη Θεσσαλονίκη. Λουκέτα έχουν μπει και σε άλλες πόλεις». Εξέφρασε το παράπονο του κλάδου, ότι το 40% έμεινε εκτός από τον πέμπτο κύκλο της επιστρεπτέας προκαταβολής, ενώ άλλοι έλαβαν δυσανάλογα μικρά ποσά , ενω αναμένει να υλοποιηθούν «αυτά που έχουν ειπωθεί», αναφορικά με νέα μέτρα στήριξης του κλάδου.

Παράλληλα, τόνισε ότι πρέπει να ληφθεί χρηματοδοτικό μέτρο που θα καλύπτει το 30% του τζίρου από τον αντίστοιχο μήνα του προηγούμενου έτους, «για να διατηρηθεί η βιωσιμότητα και να αναταθεί η εστίαση και να ανοίξει».

Καταλήγοντας, τόνισε ότι οι εκπρόσωποι της εστίασης δεν συμφώνησαν να μην ανοίξει ο κλάδος τον Φεβρουάριο, αλλά «διαφωνήσαμε να ανοίξει μόνο με τους εξωτερικούς χώρους. Μιλάμε για περαιτέρω δαπάνες και ουσιαστικά δεν υπάρχει αντίκρισμα στη βιωσιμότητα. Κάθε μέρα που περνάει, κάποιες επιχειρήσεις θα βάζουν λουκέτο».

https://tvxs.gr

O νόμος για την αστυνομία στα Πανεπιστήμια και τα συναφή τερατουργήματα  (κατάργηση φοιτητικών παρατάξεων, ποινικοποίηση αφισοκόλλησης, βάσεις εισαγωγής στις εισαγωγικές κλπ) επιστρέφει την πανεπιστημιακή ζωή δεκαετίες πίσω. Συγχρόνως όμως, χρησιμεύει και σαν προπέτασμα καπνού, για ένα λιγότερο γνωστό σχέδιο της κυβέρνησης.
 
Η κυβέρνηση επέλεξε συνειδητά πού να δώσει την πρώτη μάχη: το υπαρκτό και απαράδεκτο καθεστώς ανομίας σε ορισμένα- όχι στα περισσότερα- Πανεπιστήμια καθώς και η κατάχρηση της έννοιας του Ασύλου τις τελευταίες δεκαετίες, έχει διαμορφώσει μια αρνητική εικόνα στην κοινή γνώμη για την κατάσταση στα ΑΕΙ.
 
Τα συνήθως θορυβώδη ρεπορτάζ των περισσότερων  ΜΜΕ δεν κάνουν τη διάκριση ούτε ανάμεσα στις σχολές και τις πόλεις, ούτε στο ποιοι επιδίδονται σε βαρβαρότητες, όπως η τελευταία με τον πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστήμιου. Η πλειοψηφία των πολιτών(καλύτερα των τηλεθεατών) έχει σχηματίσει την εντύπωση ότι οι Πανεπιστημιακές Σχολές είναι κάτι σαν αυτό που έχει επιβληθεί ως εικόνα για τα Εξάρχεια: μπάφοι και αναρχία.
 
Σε δημοσκόπηση που δημοσιεύθηκε αυτή την εβδομάδα, συμφωνεί «με την αστυνόμευση των πανεπιστημιακών χώρων που αποφάσισε να εφαρμόσει η κυβέρνηση» το 64% των ερωτηθέντων ενώ διαφωνεί το 31%. Μπορεί η «αστυνόμευση» να είναι πιο γενική έννοια από  ένα ερώτημα για την παρουσία της αστυνομίας μέσα στα Πανεπιστήμια όπως τη σχεδιάζει η κυβέρνηση, αλλά οι απαντήσεις δεν παύουν να δίνουν το κλίμα( πριν 20 χρόνια, τα αποτελέσματα θα ήταν τελείως διαφορετικά).
 
Πολύ περισσότερο αφού με τα κυβερνητικά σχέδια αστυνόμευσης, στην ίδια δημοσκόπηση της Metron Analysis, συμφωνεί το 39% όσων ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ το 2019, το 27% όσων ψήφισαν ΚΚΕ και το 84% των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ!. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το ΚΙΝΑΛ, αποφεύγοντας να στρουθοκαμηλίσει, κατέθεσε -και σωστά- τη δική του νομοθετική πρόταση για την αντιμετώπιση του ζητήματος.
 
Η κυβέρνηση είχε ήδη σφυγμομετρήσει την κοινή γνώμη για αυτό και διάλεξε την αστυνόμευση και την πειθάρχηση των φοιτητών. Η πανδημία βοηθούσε στην παρουσίαση των αντιπάλων της ως ιδεολογικά κολλημένων και υγειονομικά ανεύθυνων.
 
Αλλά όσοι από την κυβερνητική παράταξη έχουν περισσότερο μυαλό από τον Αδωνι ή την Κεραμέως, γνωρίζουν ότι το σχέδιο «1000 αστυνομικοί μέσα στα Πανεπιστήμια» δεν είναι μακράς πνοής. Η παρουσία τους θα προκαλέσει σφοδρές συγκρούσεις, που ίσως ευνοήσουν την κυβέρνηση προπαγανδιστικά, σε επίπεδο τακτικής και κοντοπρόθεσμα.
 
Αλλά κάποια στιγμή οι αστυνομικοί αναγκαστικά θα αποχωρήσουν, ιδίως αν μια άλλη κυβέρνηση έρθει στα πράγματα. Αυτό που κρύβεται πίσω από το νομοσχέδιο Κεραμέως - προπέτασμα καπνού, θα είναι όμως  πολύ πιο δύσκολο να αναιρεθεί: Η μετατροπή της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης, σε εκπαίδευση για πιο λίγους και πιο εύπορους. Σε εκπαίδευση επί πληρωμή. 
 
Το επόμενο βήμα θα γίνει με την αλλαγή του τρόπου διοίκησης των ΑΕΙ. Ήδη με τα ΜΜΕ που ελέγχουν, έχουν συκοφαντήσει σαν κομματική καμαρίλα πρυτάνεις-κοσμήτορες κλπ, ενώ γνωρίζουν ότι εδώ και πάνω από 10 χρόνια οι φοιτητικές παρατάξεις δεν εκλέγουν πρυτάνεις-προέδρους, ενώ ούτε το 2% από αυτούς δεν είναι μέλος κόμματος της αριστεράς.
 
Τους έχουν επίσης παρουσιάσει να ανέχονται τη βία. «Οι συγκλητικοί βολεύονται μέσα στην αναρχία», φωνάζει το ένα άρθρο της Καθημερινής. « Οι θέσεις των προέδρων, των κοσμητόρων, του πρύτανη σε ένα ΑΕΙ δεν είναι συνδικαλιστικής κοπής οφίτσια. Οι άνθρωποι που τις καταλαμβάνουν πρέπει να διαθέτουν ακαδημαϊκό και κοινωνικό κύρος – και όχι μόνο στην ιατρική », προσθέτει το άλλο.
 
Σε προηγούμενο άρθρο μου(«Η νεοθατσερική αντεπανάσταση στα ΑΕΙ») είχα ακριβώς εξηγήσει τα βήματα που σχεδιάζει η κυβέρνηση, με τα διαβόητα φοιτητικά δάνεια και τις άλλες δήθεν «πρακτικές» και λογικές ρυθμίσεις, με τις οποίες οι φοιτητές -και οι οικογένειες τους- θα υποχρεωθούν να πληρώνουν τις σπουδές τους.
 
Η έκθεση Πισσαρίδη προτείνει ακριβώς φοιτητικά δάνεια, μια πρακτική των Ρήγκαν-Θάτσερ και διαδόχων.  Μετά την εισαγωγή τους από την Θάτσερ, το 1998 η κυβέρνηση Μπλαιρ  εισήγαγε μικρό τέλος εγγραφής των Άγγλων προπτυχιακών φοιτητών, 1000 λίρες ετησίως, για να καλυφθούν «μικρά» κόστη λειτουργίας των ΑΕΙ.  Τότε ειπώθηκε ότι τα λίγα αυτά τέλη εγγραφής, εύκολα μπορούσαν να καλυφθούν με τα φοιτητικά δάνεια.
 
Η έλλειψη αντιδράσεων(στην Ελλάδα θα τις εμποδίσουν οι 1000 αστυνομικοί μέσα στα Πανεπιστήμια) οδήγησε σε περαιτέρω αυξήσεις στα δίδακτρα. Το 2004 οι 1000 λίρες/έτος έγιναν 3000 και το 2009 αυξήθηκαν σε 9000 λίρες ετησίως. Τα φοιτητικά δάνεια για τον μέσο Άγγλο φοιτητή αυξήθηκαν αντιστοίχως από 2,7 χιλιάδες λίρες το 2000 σε 40.280 λίρες το 2020.  Αυτός ο μέσος όρος δηλώνει ότι, αφού κάποιοι εύποροι Άγγλοι φοιτητές δεν έχουν καθόλου δάνεια, κάποιοι άλλοι ξεπερνούν  τις 100.000 λίρες σε χρέος.
 
Όταν περάσουν τα δίδακτρα στα προπτυχιακά, θα παραμείνουν όπως παρέμειναν τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, τα οποία ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ μπόρεσε να καταργήσει (θεσμοθέτησε δωρεάν το 30% για χαμηλού εισοδήματος , το 70% των μεταπτυχιακών φοιτητών πληρώνουν) γιατί δεν έβρισκε από αλλού πόρους να τα καλύψει.
 
Αυτά τα μέτρα δύσκολα θα υιοθετήσουν οι τωρινές πρυτανικές αρχές, που έχουν απαξιωθεί από τη φιλοκυβερνητική προπαγάνδα. Το επόμενο βήμα θα είναι η αλλαγή του νόμου περί πρυτανικών αρχών και ο διορισμός « αρίστων »  διοικήσεων, υπεράνω πολιτικής υποψίας, που με ορθολογικό, δήθεν τεχνοκρατικό  τρόπο θα προχωρήσουν στη νόθευση της δημόσιας εκπαίδευσης.
 
«Η κυβέρνηση οφείλει άμεσα να θεσμοθετήσει τα Συμβούλια Ιδρυμάτων, τα οποία θα έχουν τη δικαιοδοσία να επιλέγουν τους πρυτάνεις», δήλωσε μόλις προχθές ο φιλοκυβερνητικός κ. Ιωακείμ Γρυσπολάκης,  πρώην πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης.  Δεν τον ήξερα τον άνθρωπο και κατέφυγα στη wikipedia. Αντιγράφω ορισμένα αποσπάσματα από το προφίλ του:
 
«Έχει δεχθεί κριτική από την Πρυτανεία του ΕΜΠ για τις έωλες κατηγορίες του περί διακίνησης ναρκωτικών μέσα στην Πολυτεχνειούπολη του ΕΜΠ, τις οποίες ανασκεύασε αργότερα… Στους επικριτές του συμπεριλαμβάνονται και συνάδελφοί του, οι οποίοι τον κατηγορούν για κατασταλτικές και αντιδημοκρατικές ερμηνείες των νομοθετικών διατάξεων, για πίεση και εκφοβισμό φοιτητών και καθηγητών με σκοπό να απέχουν από κινητοποιήσεις και από τα συνδικαλιστκά όργανα .. έχει δεχθεί σκληρή κριτική από μία κοινότητα φοιτητών .. και για άλλες δραστηριότητες:

https://tvxs.gr

Έρχεται στο nationalopera.gr/GNOTV από τις 14 Φεβρουαρίου, λίγο πριν παρουσιαστεί από την Όπερα του Γκαίτεμποργκ & τη Βασιλική Όπερα της Δανίας.

O Ντον Τζοβάννι του Μότσαρτ είναι η πρώτη από τις διεθνείς συμπαραγωγές της Εθνικής Λυρικής Σκηνής που ήταν προγραμματισμένο να δημιουργηθεί και να κάνει πρεμιέρα στην Αθήνα και στη συνέχεια να ταξιδέψει και να παρουσιαστεί στα άλλα δύο λυρικά θέατρα που συμμετέχουν στη συμπαραγωγή. Λόγω της πανδημίας, η παραγωγή δεν παρουσιάστηκε σε κοινό, όμως βιντεοσκοπήθηκε στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος και θα παρουσιαστεί σε πρώτη παγκόσμια μετάδοση από την GNO TV. Η παράσταση θα είναι διαθέσιμη στο nationalopera.gr/GNOTV από τις 14 Φεβρουαρίου 2021. Στη συνέχεια, όπως είναι προγραμματισμένο, θα παρουσιαστεί στο Γκαίτεμποργκ εντός του 2021 και στην Κοπεγχάγη το 2022. Η παραγωγή του Ντον Τζοβάννι και η GNO TV υλοποιήθηκαν με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) [www.SNF.org] για την ενίσχυση της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

 

Ένα από τα σπουδαιότερα ορόσημα του οπερατικού ρεπερτορίου, ο Ντον Τζοβάννι αποτελεί πρόκληση τόσο για τους τραγουδιστές της όπερας όσο και για τη δημιουργική ομάδα που καλείται να τον αποδώσει σκηνικά. Η εξαιρετικά ευρηματική μουσική του Μότσαρτ αποδίδει όλες τις όψεις της πορείας του ανθρώπου που τα βάζει με τον Θεό και παίρνει την τύχη στα χέρια του και καταφέρνει να συνδέσει τον κόσμο των ευγενών με τους κωμικούς χαρακτήρες με τρόπο πρωτόγνωρο. Στο εμβληματικό αυτό έργο τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται, αφού η αμφισημία διαπερνά το ποιητικό κείμενο αλλά και τη μουσική. Η υπόθεση αφορά τις ερωτικές περιπέτειες του ακόλαστου Ισπανού ευγενούς Ντον Τζοβάννι. Σε μια από αυτές, αποπειράται να βιάσει την Ντόννα Άννα. Προσπαθώντας να διαφύγει, σκοτώνει τον πατέρα της, ο οποίος επιστρέφει από τον κόσμο των νεκρών προκειμένου να πάρει εκδίκηση. Καθώς ο Ντον Τζοβάννι δεν μετανοεί για όσα έχει πράξει, οδηγείται στην Κόλαση.

Τα σκηνικά και τα κοστούμια της νέας παραγωγής του Ντον Τζοβάννι δημιουργήθηκαν εξ ολοκλήρου στα κατασκευαστικά εργαστήρια της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, οι πρόβες πραγματοποιήθηκαν τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο του 2020 στις αίθουσες δοκιμών της ΕΛΣ και η παράσταση βιντεοσκοπήθηκε στα μέσα Δεκεμβρίου στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος. Η βιντεοσκόπηση της παραγωγής έγινε με οκτακάμερο σύστημα τελευταίας τεχνολογίας και ειδική κινηματογραφική σκηνοθεσία, προκειμένου να προσφέρει μια υψηλή εμπειρία θέασης και ακρόασης στον θεατή. Η παράσταση θα παρουσιαστεί στην GNO TV με δυνατότητα επιλογής υποτίτλων σε ελληνικά, αγγλικά και γαλλικά.

Τη μουσική διεύθυνση της παραγωγής υπογράφει ο Αυστραλός αρχιμουσικός Ντάνιελ Σμιθ, τη σκηνοθεσία ο Τζων Φούλτζεϊμς, συμμετέχει η Ορχήστρα και η Χορωδία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, ενώ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους συναντούμε τους διακεκριμένους Έλληνες μονωδούς Τάση Χριστογιαννόπουλο, Βασιλική Καραγιάννη, Γιάννη Χριστόπουλο, Πέτρο Μαγουλά, Άννα Στυλιανάκη, Τάσο Αποστόλου, Νίκο Κοτενίδη και Χρύσα Μαλιαμάνη.

O Τζων Φούλτζεϊμς είναι καλλιτεχνικός διευθυντής της Βασιλικής Όπερας της Δανίας, ενώ υπήρξε αναπληρωτής καλλιτεχνικός διευθυντής της Βασιλικής Όπερας του Λονδίνου και ιδρυτής και καλλιτεχνικός διευθυντής της πρωτοποριακής βρετανικής καλλιτεχνικής ομάδας The Opera Group. Έχει σκηνοθετήσει στα μεγαλύτερα λυρικά θέατρα του πλανήτη, όπως η Σκάλα του Μιλάνου, το Κόβεντ Γκάρντεν, το Ρεάλ της Μαδρίτης, το Λισέου της Βαρκελώνης, το Σατλέ στο Παρίσι κ.ά. Ο σκηνοθέτης, ο οποίος τοποθετεί τη δράση της όπερας σε ένα σημερινό ξενοδοχείο, στον μικρόκοσμο μιας πόλης όπου το ιδιωτικό γίνεται δημόσιο και ο χρόνος παραμονής είναι περιορισμένος, σημειώνει: «Ο Ντον Τζοβάννι είναι μια όπερα που διαρκεί στον χρόνο επειδή είναι πολύπλευρη· έχει πολύ χιούμορ και σπουδαία θεατρικά σκηνικά, όλα ενταγμένα μέσα σε μια σκοτεινή ιστορία μυστηρίου για έναν αποπλανητή που κάποιος πρέπει να τον σταματήσει. Είναι ένα έργο για το πώς ζούμε μαζί στην κοινωνία και, όπως συμβαίνει πάντα με την όπερα, για το πώς αντιμετωπίζουμε τον θάνατο. Η κορύφωσή του έγκειται στον πολυαναμενόμενο θάνατο του ίδιου του Ντον Τζοβάννι, καθώς προτιμάει τον θάνατο, ακόμα και την Κόλαση, από το να απαρνηθεί το ποιος είναι. Ο θάνατός του είναι μια έκφραση της τάξης που επανεπιβεβαιώνει την ισχύ της έναντι της αχαλίνωτης ελευθερίας που εκείνος αντιπροσωπεύει».

Για την εντυπωσιακή σκηνική απόδοση του έργου συνεργάστηκαν με τον Φούλτζεϊμς η Αϋλίν Μπόζοκ ως συνεργάτιδα σκηνοθέτρια, ο Ντικ Μπερντ στα εντυπωσιακά σκηνικά που εικονοποιούν όλες τις όψεις ενός ξενοδοχείου πόλης, η Άνμαρι Γουντς που υπογράφει τα σύγχρονα κοστούμια, η Μαξίν Μπρέιαμ στη χορογραφία, η Φαμπιάνα Πιτσόλι στους φωτισμούς και οι Ουίλ Ντιουκ και Νταν Τρέντσαρντ στον σχεδιασμό και τον προγραμματισμό των βιντεοπροβολών.

Σημείωμα σκηνοθέτη Τζων Φούλτζεϊμς

Ο θάνατος διατρέχει ως ατμόσφαιρα τον Ντον Τζοβάννι – το προφανές είναι ότι ο Διοικητής πεθαίνει, αλλά και η Ντόννα Άννα σκέφτεται να αφαιρέσει τη ζωή της, ο Ντον Οττάβιο λέει ότι είναι πρόθυμος να θυσιάσει τη δική του για να πάρει εκδίκηση γι’ αυτήν, ο Λεπορέλλο σχεδόν σκοτώνεται, ο Μαζέττο σχεδόν σκοτώνεται, φοβόμαστε για την Τσερλίνα… Αλλά φυσικά ο θάνατος που αποτελεί την πολυαναμενόμενη κορύφωση στην οποία οδηγείται η όπερα είναι αυτός του ίδιου του Ντον Τζοβάννι –γίνεται αναπόφευκτος και μάλιστα επιθυμητός από τον ίδιο, καθώς επιλέγει τον θάνατο, ακόμη και την Κόλαση, από το να απαρνηθεί το ποιος είναι– καθώς η ατομικιστική απειλή της πλήρους, ανεξέλεγκτης ελευθερίας την οποία αυτός αντιπροσωπεύει μπορεί να εξαφανιστεί μόνο με τον θάνατό του. Ο θάνατός του είναι μια έκφραση τάξης που επαναβεβαιώνεται. Όλα τα ίχνη του εξαφανίζονται και η κοινωνία συνεχίζει. Μια μικρογραφική εκδοχή αυτής της επαναδιακήρυξης της τάξης συμβαίνει κάθε φορά που αφήνουμε ένα ξενοδοχείο, καθώς τα δωμάτιά μας απολυμαίνονται και γίνονται και πάλι καινούρια για να δημιουργήσουν ξανά την ψευδαίσθηση ότι ένας νέος ένοικος, απόψε, θα είναι ο πρώτος. Τα ξενοδοχεία είναι σκηνές στις οποίες ζούμε ζωές αψηφώντας τη θνητότητα. Το χάος που δημιουργούμε καθαρίζεται, καμία πράξη δεν έχει συνέπειες και υπάρχουν καθαρά σεντόνια κάθε μέρα.

Τα ξενοδοχεία είναι σημαντικά και για άλλους λόγους. Είναι μέρη όπου συναντώνται διαφορετικά άτομα και τάξεις – είτε πρόκειται για μια αστική εκδήλωση, είτε για έναν γάμο όπου η οικογένεια ξοδεύει τις αποταμιεύσεις της ζωής της, είτε για έναν εύπορο ένοικο που φιλοξενείται εκεί επί μακρόν, είτε για έναν ταξιδιώτη που επισκέπτεται μια πόλη. Μέρη όπου υπάρχει τόσο οικειότητα όσο και ανωνυμία, τόσο ιδιωτικοί όσο και δημόσιοι χώροι. Μέρη στα οποία μεγάλο κομμάτι της λειτουργίας προσανατολίζεται γύρω από αυτό που συμβαίνει αφού πέσει το σκοτάδι. Αλλά πάνω απ’ όλα είναι μέρη από τα οποία μια μέρα πρέπει να κάνουμε check-out. Γι’ αυτό, παρακαλούμε να αισθανθείτε σαν στο σπίτι σας, να κάνετε check-in, να παραλάβετε το κλειδί του δωματίου σας, να κλειδώσετε τα τιμαλφή σας και να αφήσετε τον κόσμο έξω.

Ο Ντον Τζοβάννι με μια ματιά

 

Ο συνθέτης / Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Μότσαρτ υπήρξε ένας διανοούμενος, μια από τις σημαντικότερες, πιο ανήσυχες και ενδιαφέρουσες προσωπικότητες της εποχής του, χαρισματικός, ευαίσθητος, με υψηλά ιδανικά. Η σύγχρονη μουσικολογική έρευνα προσθέτει καθημερινά ψηφίδες σε ένα πορτρέτο του οποίου διαρκώς αποκαλύπτονται νέες, όλο και πιο συναρπαστικές όψεις.

Το έργο / Το δίπρακτο ποιητικό κείμενο του Ντα Πόντε βασίστηκε σε προγενέστερο του Τζοβάννι Μπερτάτι για την όπερα του Τζουζέππε Γκατσανίγκα Ντον Τζοβάννι ή Ο πέτρινος συνδαιτυμόνας, που πρωτοπαρουσιάστηκε στη Βενετία το 1787.

Κωμωδία ή δράμα; / Ο Ντα Πόντε χαρακτήρισε το ποιητικό του κείμενο με τον όρο dramma giocoso, ο οποίος αποδόθηκε αρκετά νωρίς ως παιγνιώδες δράμα. Ο ίδιος ο Μότσαρτ καταχώρισε την όπερα στον ιδιόχειρο κατάλογο των έργων του ως opera buffa, δηλαδή κωμική όπερα. Εκτός από τα ουσιαστικά στοιχεία του έργου, θέματα δομής, μουσικού χαρακτηρισμού προσώπων κ.ά., που παραπέμπουν ευθέως σε κωμική όπερα, σήμερα πλέον οι μουσικολόγοι συμφωνούν και ως προς το τυπικό μέρος: δέχονται, δηλαδή, ότι στα τέλη του 18ου αιώνα ο όρος dramma giocoso δεν σήμαινε παρά μουσική κωμωδία, τίποτε διαφορετικό από τον όρο opera buffa. Την εποχή του Μότσαρτ οι όροι δεν χρησιμοποιούνταν με την αυστηρότητα στην οποία συχνά επιμένουμε σήμερα.

Πρεμιέρες / Ο Ντον Τζοβάννι ακούστηκε για πρώτη φορά στις 29 Οκτωβρίου 1787 στην Πράγα, στο Θέατρο των Τάξεων –σημερινό Θέατρο Τυλ–, το οποίο το 1848 προσαρτήθηκε στο Εθνικό Θέατρο. Για την πρεμιέρα της όπερας στη Βιέννη (7 Μαΐου 1788), ο Μότσαρτ προσάρμοσε την παρτιτούρα στους νέους τραγουδιστές, συνέθεσε επιπροσθέτως ορισμένα μουσικά μέρη και αφαίρεσε άλλα. Ο Ντον Τζοβάννι περιελήφθη στο ρεπερτόριο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στις 30 Μαρτίου 1962 σε μουσική διεύθυνση του Αντίοχου Ευαγγελάτου με τον Κώστα Πασχάλη στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Στη νέα συμπαραγωγή της ΕΛΣ η όπερα δίδεται στην αρχική εκδοχή της Πράγας.

 

Σύνοψη του πρωτοτύπου

 

Α΄ Πράξη / Νύχτα. Μπροστά στο σπίτι του Διοικητή, ο Λεπορέλλο, υπηρέτης του Ντον Τζοβάννι, περιμένει τον κύριό του, που αποπειράται να βιάσει την Ντόννα Άννα, κόρη του Διοικητή. Μόλις η Ντόννα Άννα αντιλαμβάνεται παρά το σκοτάδι ότι δεν πρόκειται για τον αρραβωνιαστικό της, Ντον Οττάβιο, καλεί βοήθεια και καταδιώκει τον επίδοξο βιαστή. Σπεύδει να την υπερασπιστεί ο πατέρας της. Στη σύντομη συμπλοκή που ακολουθεί ο Ντον Τζοβάννι σκοτώνει τον ηλικιωμένο πατέρα και διαφεύγει χωρίς να τον αναγνωρίσουν. Ντόννα Άννα και Ντον Οττάβιο ορκίζονται εκδίκηση για το έγκλημα. Η Ντόννα Ελβίρα, ένα από τα προηγούμενα θύματα του Ντον Τζοβάννι, τον αναζητά. Μόλις την αντιλαμβάνεται, ο Ντον Τζοβάννι εξαφανίζεται. Συναντά μια συντροφιά που γιορτάζει ένα γάμο και επιχειρεί να αποσπάσει την Τσερλίνα από τον Μαζέττο, μελλοντικό της σύζυγο, προκειμένου να την αποπλανήσει. Όμως, παρεμβαίνει η Ντόννα Ελβίρα ματαιώνοντας το σχέδιό του. Η Ντόννα Άννα και ο Ντον Οττάβιο παρακαλούν τον Ντον Τζοβάννι να τους βοηθήσει να βρουν τον φονιά του Διοικητή. Τα λόγια που ανταλλάσσουν κάνουν την Ντόννα Άννα να αναγνωρίσει στο πρόσωπο του Ντον Τζοβάννι τον φονιά του πατέρα της. Ο Ντον Τζοβάννι έχει καλέσει όλους τους συνδαιτυμόνες του γάμου σε γιορτή. Εμφανίζονται μεταμφιεσμένοι η Ντόννα Ελβίρα, η Ντόννα Άννα και ο Ντον Οττάβιο. Ο Ντον Τζοβάννι αποπειράται ξανά να αποπλανήσει την Τσερλίνα, που αυτή τη φορά καλεί σε βοήθεια. Ο Ντον Τζοβάννι προσπαθεί μάταια να στρέψει τις υποψίες στον Λεπορέλλο. Στριμωγμένοι, κύριος και υπηρέτης καταφέρνουν να ξεφύγουν.

Β΄ Πράξη / Απαυδισμένος από τις περιπέτειες, ο Λεπορέλλο θέλει να εγκαταλείψει τον κύριό του. Αντ’ αυτού, ο Ντον Τζοβάννι τον πείθει να μεταμφιεστεί με τα δικά του ρούχα και να παρασύρει την Ντόννα Ελβίρα, ώστε ο ίδιος, ανενόχλητος, να μπορέσει να αποπλανήσει την καμαριέρα της. Όμως, το σχέδιο αποτυγχάνει επειδή εμφανίζονται ο Μαζέττο και οι φίλοι του. Ο Ντον Τζοβάννι καταφέρνει να παρασύρει τους διώκτες του σε λάθος ίχνη και ξυλοφορτώνει τον Μαζέττο. Η Ντόννα Ελβίρα και ο Λεπορέλλο, που φορά τα ρούχα του Ντον Τζοβάννι, συναντούν την Ντόννα Άννα, τον Ντον Οττάβιο, την Τσερλίνα και τον Μαζέττο. Θεωρώντας ότι πρόκειται για τον Ντον Τζοβάννι οι τέσσερίς τους αποπειρώνται να τον σκοτώσουν, αλλά ο Λεπορέλλο κατορθώνει να ξεφύγει. Στο νεκροταφείο Ντον Τζοβάννι και Λεπορέλλο βρίσκονται ξαφνικά αντιμέτωποι με το επιτύμβιο άγαλμα του Διοικητή. Γεμάτος υπεροψία ο Ντον Τζοβάννι το καλεί σε δείπνο κι εκείνο δέχεται. Ο Ντον Τζοβάννι δειπνεί περιμένοντας τον Διοικητή. Καταφθάνει η Ντόννα Ελβίρα που, για τελευταία φορά, προσπαθεί μάταια να πείσει τον Ντον Τζοβάννι να απαρνηθεί την άσωτη ζωή. Εμφανίζεται το άγαλμα του Διοικητή, που απαιτεί από τον Ντον Τζοβάννι να μετανοήσει. Εκείνος αρνείται. Τιμωρία του είναι οι φωτιές της Κόλασης. Συμφωνώντας ότι «ο κακός πηγαίνει στην Κόλαση», οι υπόλοιποι αναλογίζονται πώς θα συνεχίσουν τη ζωή τους: Η Τσερλίνα και ο Μαζέττο θα απολαύσουν ήρεμη συζυγική ζωή, η Ντόννα Άννα θα αναβάλει τον γάμο της με τον Ντον Οττάβιο λόγω πένθους, η Ντόννα Ελβίρα θα αποσυρθεί σε μοναστήρι και ο Λεπορέλλο θα αναζητήσει καλύτερο αφεντικό.

Βιογραφικά

 

Ντάνιελ Σμιθ Μουσική διεύθυνση

Αυστραλός αρχιμουσικός, έχει αποσπάσει πολυάριθμα βραβεία σε σημαντικούς διεθνείς διαγωνισμούς. Υπήρξε βασικός προσκεκλημένος αρχιμουσικός του Θεάτρου Κάρλο Φελίτσε της Γένοβας, αλλά και ο πρώτος Αυστραλός που διηύθυνε τη Φιλαρμονική της Τσεχίας και τη Φιλαρμονική του Λονδίνου, αλλά και σε Θέατρο Μαριίνσκι, Θέατρο Όπερας Ρώμης, Θέατρο Σαν Κάρλο Νάπολης κ.α. Έχει ιδρύσει τον φιλανθρωπικό οργανισμό με όνομα “The Daniel Smith ‘Gift of Music’ Foundation”, μέσω του οποίου δίνεται η δυνατότητα σε ευπαθείς ομάδες να παρακολουθήσουν δωρεάν παραστάσεις. Αυτή είναι η δεύτερη συνεργασία του με την Εθνική Λυρική Σκηνή.

Τζων Φούλτζεϊμς Σκηνοθεσία

Καλλιτεχνικός διευθυντής της Βασιλικής Όπερας της Δανίας, υπήρξε αναπληρωτής διευθυντής της Βασιλικής Όπερας του Λονδίνου, αλλά και καλλιτεχνικός διευθυντής της πρωτοποριακής βρετανικής ομάδας The Opera Group. Έχει σκηνοθετήσει διάσημα έργα σε σπουδαία θέατρα παγκοσμίως, ενδεικτικά: Ο Νίξον στην Κίνα (Κοπεγχάγη, Όπερα Σκοτίας), Ορφέας και Ευρυδίκη (Σκάλα Μιλάνου, Βασιλική Όπερα Λονδίνου), Σκηνή του δρόμου (Βραβείο Καλύτερου Μιούζικαλ των Evening Standard Awards 2008, Μόντε Κάρλο, Θέατρο Ρεάλ, Όπερα Κολωνίας, Θέατρο Σατλέ, Λισέου Βαρκελώνης), Φάουστ (Ντόρντμουντ), Έτσι κάνουν όλες (Γκάρσινγκτον, Βουκουρέστι) κ.ά. Με την Εθνική Λυρική Σκηνή έχει συνεργαστεί με μεγάλη επιτυχία παλαιότερα στις όπερες Μια φλωρεντινή τραγωδία, Τζάννι Σκίκκι και Μαύρα.

Τάσης Χριστογιαννόπουλος Ντον Τζοβάννι

Βαρύτονος, από το 1989 πρωταγωνιστεί σε παραγωγές της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, ενώ εμφανίζεται στα σημαντικότερα θέατρα παγκοσμίως. Το ρεπερτόριό του περιλαμβάνει πρωταγωνιστικούς ρόλους σε έργα όπως Ο κουρέας της Σεβίλλης, Μάκβεθ, Ντον Τζοβάννι, Ντον Κάρλος, Τραβιάτα, Ο μαγικός αυλός, Ευγένιος Ονιέγκιν, Φάουστ, Άμλετ, Ένας χορός μεταμφιεσμένων, Φάλσταφ, Ο τροβαδούρος. Εκτός από ηχογραφήσεις οπερατικών έργων και τραγούδια Γάλλων συνθετών, έχει ηχογραφήσει έργα Ελλήνων συνθετών. Παράλληλα συνθέτει μουσική. Τιμήθηκε από τη γαλλική Ακαδημία Σαρλ Κρο ως «Καλύτερος ερμηνευτής γαλλικών τραγουδιών».

Βασιλική Καραγιάννη Ντόννα Άννα

Υψίφωνος, έχει πρωταγωνιστήσει επανειλημμένα σε παραγωγές της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, καθώς επίσης σε Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης. Έχει εμφανιστεί στα σημαντικότερα λυρικά θέατρα, φεστιβάλ και αίθουσες συναυλιών διεθνώς, όπως Βασιλική Όπερα Λονδίνου, Σκάλα Μιλάνου, Κωμική Όπερα Βερολίνου, Γερμανική Όπερα Ρήνου (Ντύσσελντορφ), Εθνικό Θέατρο Σάο Κάρλος, Θέατρο Μουσικού Φλωρεντινού Μάη, Αίθουσα Βασίλισσα Ελισάβετ και Κάντογκαν Χολ, Βασιλική Όπερα Δανίας. Έχει ερμηνεύσει πάμπολλους πρωταγωνιστικούς ρόλους, μεταξύ άλλων Βασίλισσα της νύχτας (Ο μαγικός αυλός), Λουτσία (Λουτσία ντι Λαμμερμούρ), Βιολέττα (Τραβιάτα), Ροζίνα (Ο κουρέας της Σεβίλλης), Νορίνα (Ντον Πασκουάλε), Τζίλντα (Ριγολέττος), Τσερλίνα (Ντον Τζοβάννι).

 

Γιάννης Χριστόπουλος Ντον Οττάβιο

Τενόρος, ως σολίστ έχει εμφανιστεί, μεταξύ άλλων, σε ΕΛΣ, ΜΜΑ, ΜΜΘ ερμηνεύοντας ρόλους κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου. Έχει συμπράξει με όλες τις σημαντικές ελληνικές ορχήστρες, ενώ έχει εμφανιστεί σε παραστάσεις και συναυλίες σε διεθνή και ελληνικά φεστιβάλ, καθώς και σε θεατρικές σκηνές (Ελληνικό Φεστιβάλ, Δημήτρια, Φεστιβάλ Σαντορίνης, Λευκωσίας, Μουσικού Φλωρεντινού Μάη, Κάρνεγκυ Χολ, Εθνικό Μέγαρο Μουσικής Μαδρίτης, Όπερα Καΐρου κ.α.). Έχει ηχογραφήσει πολυάριθμα έργα (Θάνου Μικρούτσικου, Γιώργου Χατζηνάσιου, Μπιζέ κ.ά.), ενώ από το 2011 είναι μόνιμος μονωδός της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

 

Πέτρος Μαγουλάς Διοικητής

Bαθύφωνος, έχει τραγουδήσει σε ΕΛΣ, Όπερα Κιέλου, Βασιλική Όπερα Λονδίνου, Εθνική Όπερα Oυαλίας, Όπερα Μπιλμπάο, ΜΜΑ και ΜΜΘ, Φεστιβάλ Αθηνών κ.α. ρόλους όπως Ζαράστρο (Ο μαγικός αυλός), Οσμίν (Η απαγωγή από το σεράι), Βασιλιάς Χάινριχ (Λόενγκριν), Ντάλαντ (Ο ιπτάμενος Ολλανδός), Φιέσκο (Σιμόν Μποκκανέγκρα). Επιπλέον, έχει ερμηνεύσει Ρέκβιεμ Βέρντι και Μότσαρτ, 9η Συμφωνία Μπετόβεν, 14η Συμφωνία Σοστακόβιτς κ.ά. Οι ηχογραφήσεις του περιλαμβάνουν βραβευμένες διεθνείς εκδόσεις των έργων του Χαίντελ (MDG και Decca Classics) υπό τον Γιώργο Πέτρου. Τo 2019 ερμήνευσε τον ρόλο του Διοικητή στη Βασιλική Όπερα Λονδίνου, παραγωγή που κινηματογραφήθηκε και παρουσιάστηκε σε εκατοντάδες αίθουσες παγκοσμίως.

Άννα Στυλιανάκη Ντόννα Ελβίρα

Υψίφωνος, σπούδασε μονωδία και μελοδραματική στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης. Συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στη Μουσική Ακαδημία Μονάχου, ενώ ειδικεύτηκε στο τραγούδι (Lied). Απέσπασε υποτροφία από το Σωματείο «Μαρία Κάλλας» και τη Διεθνή Ένωση Ρίχαρντ Βάγκνερ (Μόναχο). Έχει ερμηνεύσει, μεταξύ άλλων, ρόλους όπως Βερονίκη (Ο θαυματουργός γιατρός), Μιμή (Μποέμ), Φιορντιλίτζι (Έτσι κάνουν όλες), Βιβίκα (O βαφτιστικός), Ανθούλα (Περουζέ), Μαρία Μποκκανέγκρα (Σιμόν Μποκκανέγκρα), Ροζαλίντα (Η νυχτερίδα). Συμμετείχε στην πρώτη παρουσίαση έργων των Σ. Αλτάν, Α. Ελκάνα, Γ. Κουμεντάκη στο Μόναχο («Οδύσσεια», 2013). Απέσπασε έπαινο στον διαγωνισμό Grand Prix Maria Callas (2014) και τρίτο βραβείο στον Διεθνή διαγωνισμό «Μαρία Κράγια» (2015).

 

Τάσος Αποστόλου Λεπορέλλο

Βαθύφωνος, σπούδασε τραγούδι στην Αθήνα με τον Φραγκίσκο Βουτσίνο και στο Μιλάνο με τους Μαρία-Λουίζα Τσόνι και Ρομπέρτο Νέγκρι. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών της Νομικής Σχολής Αθηνών και της Σχολής Δραματικής Τέχνης Βεάκη. Έχει τραγουδήσει, μεταξύ άλλων, σε ΕΛΣ, Όπερα Θεσσαλονίκης, ΜΜΑ, ΜΜΘ, Ωδείο Ηρώδου Αττικού, Επίδαυρο, σε ΟΗΕ και Λίνκολν Σέντερ και αλλού, με πολύ σημαντικές ορχήστρες. Έχει μετάσχει σε συναυλίες, πρώτες εκτελέσεις και ηχογραφήσεις έργων σημαντικών Ελλήνων συνθετών. Έχει πρωταγωνιστήσει σε αρχαίο και σύγχρονο ρεπερτόριο με Εθνικό Θέατρο, Θέατρο Τέχνης κ.ά., και σε ταινίες των Θόδωρου Αγγελόπουλου, Λευτέρη Ξανθόπουλου και άλλων.

Νίκος Κοτενίδης Μαζέττο

Βαρύτονος, σπούδασε κλασική κιθάρα και μονωδία στο Εθνικό Ωδείο Κοζάνης. Συνέχισε σπουδές τραγουδιού στο Ωδείο Ατενέουμ, ενώ φοίτησε στο Στούντιο Όπερας της ΕΛΣ. Συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στη Μουσική Ακαδημία Μονάχου, ενώ υπήρξε μέλος του μόνιμου δυναμικού της Όπερας του Κλάγκενφουρτ. Έχει ερμηνεύσει, μεταξύ άλλων, Γκουλιέλμο (Έτσι κάνουν όλες), Ντον Τζοβάννι, Παπαγκένο (Ο μαγικός αυλός), Μοράλες και Ντανκάιρε (Κάρμεν), Λορέντζο (Καπουλέτοι και Μοντέκκοι). Εμφανίστηκε σε γκαλά στην Όπερα της Βουδαπέστης με τους Π. Μπετσάλα και Φ. Φουρλανέττο (2014). Έχει συνεργαστεί με Συμφωνική Ορχήστρα Δήμου Αθηναίων, ΚΟΑ, Ορχήστρα Ραδιοφωνίας Μονάχου.

Χρύσα Μαλιαμάνη Τσερλίνα

Υψίφωνος, σπούδασε μονωδία στο Νέο Ωδείο Θεσσαλονίκης με τη Βαρβάρα Τσαμπαλή, ενώ ολοκλήρωσε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ανώτατη Μουσική Ακαδημία του Βύρτσμπουργκ της Γερμανίας. Από τον Σεπτέμβριο του 2012 έως τον Ιούλιο του 2014 ήταν μέλος του Θεάτρου Πλάουεν-Τσβίκαου Γερμανίας. Πρόσφατα ερμήνευσε τους πρωταγωνιστικούς ρόλους σε Λουτσία ντι Λαμμερμούρ και Κατερίνα ντι Γκουίζα (Κάρλο Κότσα), Λεϊλά (Αλιείς μαργαριταριών), Ευρυδίκη (Ο Ορφέας στον Άδη, Θέατρο Ολύμπια). Στην ΕΛΣ (Κεντρική και Εναλλακτική Σκηνή) έχει ερμηνεύσει ρόλους όπως Παμίνα (O μαγικός αυλός), Σουζάννα (Οι γάμοι του Φίγκαρο), Φρασκίτα (Κάρμεν) και Καμαριέρα (Powder Her Face).

Ντον Τζοβάννι

Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ

Από τις 14 Φεβρουαρίου 2021 στην GNO TV

Μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με την Όπερα του Γκαίτεμποργκ & τη Βασιλική Όπερα της Δανίας

Βιντεοσκοπήθηκε στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της ΕΛΣ στις 10, 12 και 15 Δεκεμβρίου 2020

Μουσική διεύθυνση Ντάνιελ Σμιθ

Σκηνοθεσία Τζων Φούλτζεϊμς

Συνεργάτιδα σκηνοθέτρια Αϋλίν Μπόζοκ

Σκηνικά Ντικ Μπερντ

Κοστούμια Άνμαρι Γουντς

Χορογραφία Μαξίν Μπρέιαμ

Φωτισμοί Φαμπιάνα Πιτσόλι

Σχεδιασμός βιντεοπροβολών Ουίλ Ντιουκ

Προγραμματιστής βιντεοπροβολών Νταν Τρέντσαρντ

Διεύθυνση χορωδίας Αγαθάγγελος Γεωργακάτος

Ντον Τζοβάννι Τάσης Χριστογιαννόπουλος

Ντόννα Άννα Βασιλική Καραγιάννη

Ντον Οττάβιο Γιάννης Χριστόπουλος

Διοικητής Πέτρος Μαγουλάς

Ντόννα Ελβίρα Άννα Στυλιανάκη

Λεπορέλλο Τάσος Αποστόλου

Μαζέττο Νίκος Κοτενίδης

Tσερλίνα Χρύσα Μαλιαμάνη

Με την Ορχήστρα και τη Χορωδία της ΕΛΣ

* Στην παράσταση εμφανίζονται γυμνά σώματα.

 

 

 

Για τη μετάδοση του Ντον Τζοβάννι από την GNO TV προπωλούνται εισιτήρια των 10 ευρώ στην www.ticketservices.gr και στο https://tickets.public.gr/

Με το εισιτήριο των 10 ευρώ ο θεατής:

• μπορεί να απολαύσει μέσω του nationalopera.gr/GNOTV την παράσταση στην άνεση του σπιτιού του, στον χρόνο που αυτός θα επιλέξει, από τον υπολογιστή, το ipad, την τηλεόραση ή ακόμα και το κινητό του τηλέφωνο.
• έχει τη δυνατότητα απεριόριστων προβολών της παράστασης για διάστημα 30 ημερών από την πρώτη προβολή.
• έχει πρόσβαση στο online πρόγραμμα της παράστασης.

H προπώληση ξεκινά την Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2021. Πληροφορίες: Ταμεία ΕΛΣ 2130885700

 

 

Λίγα λόγια για την GNO TV

 

Η GNO TV αποτελεί έναν νέο άξονα προγραμματισμού της ΕΛΣ και στόχο έχει να διαδώσει το καλλιτεχνικό έργο του μοναδικού ελληνικού λυρικού θεάτρου στα πέρατα του κόσμου, διευρύνοντας την έννοια της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας. Η GNO TV υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) [www.SNF.org] για την ενίσχυση της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Αν και η GNO TV γεννήθηκε την περίοδο της πανδημίας, εντούτοις η νέα αυτή υπηρεσία δεν είναι απλώς μια απάντηση στον κορονοϊό, αλλά η ψηφιακή μετάβαση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής σε μια εποχή με διαφορετικές ανάγκες και νέα δεδομένα. Η GNO TV στοχεύει στο να προσελκύσει κοινό σε όλο τον κόσμο, δεδομένου ότι η καλλιτεχνική ταυτότητα της ΕΛΣ και η ποιότητα των παραγωγών της μπορούν να σταθούν επάξια στην παγκόσμια διαδικτυακή αγορά του λυρικού θεάτρου.

Η μετάδοση των παραστάσεων από την GNO TV θα πραγματοποιείται μέσω του παγκόσμιου δικτύου παράδοσης περιεχομένου Akamai. Πρόκειται για μια κορυφαία υπηρεσία cloud security, web performance και media delivery, η οποία διασφαλίζει μεταδόσεις ασφαλείς, αξιόπιστες και γρήγορες, σε κάθε συσκευή και τοποθεσία. Με περισσότερα από 270.000 μηχανήματα σε πάνω από 120 χώρες, η Akamai διανέμει πάνω από το 40% της διαδικτυακής κίνησης παγκοσμίως, καθώς υποστηρίζει πάνω από 3 τρισεκατομμύρια ψηφιακές αλληλεπιδράσεις ημερησίως, από 6.000 εταιρείες και οργανισμούς που πρωτοστατούν στον τομέα τους σε παγκόσμιο επίπεδο.

Μέγας Δωρητής ΕΛΣ & Δωρητής παράστασης Ντον Τζοβάννι

Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) [www.SNF.org]