Αποκαλυπτικές οι δηλώσεις που έκανε ο επικεφαλής του Associated Press (ΑΡ) μετά το βομβαρδισμό του κτιρίου που στεγαζόταν το πρακτορείο στη Γαζα - Η «χλιαρή» αντίδραση των ΗΠΑ και το τηλεφώνημα Νετανιάχου - Μπάιντεν

«Είμαστε σοκαρισμένοι και τρομοκρατημένοι από το γεγονός ότι ο ισραηλινός στρατός στόχευσε και κατέστρεψε το κτίριο όπου στεγάζονταν το γραφείο του AP και άλλων ΜΜΕ στη Γάζα. Γνωρίζουν εδώ και καιρό την τοποθεσία του γραφείου μας και γνωρίζουν ότι εκεί βρίσκονταν δημοσιογράφοι. Μας προειδοποίησαν ότι το κτίριο θα πληγεί. Πρόκειται για μια απίστευτα ανησυχητική εξέλιξη. Αποφύγαμε για λίγο τρομερές ανθρώπινες απώλειες. Καμιά δεκαριά δημοσιογράφοι και ανεξάρτητοι συνεργάτες του AP βρίσκονταν στο κτίριο και ευτυχώς, μπορέσαμε να το εκκενώσουμε εγκαίρως».

Τα παραπάνω δήλωσε ο επικεφαλής του AP Γκάρι Προύιτ για το γεγονός πως η ισραηλινή αεροπορία βομβάρδισε και κατεδάφισε σήμερα, λίγο πριν τις 4 το μεσημέρι, ένα 15όροφο κτίριο στη Γάζα, στο οποίο στεγάζονταν τα γραφεία αμερικάνικου πρακτορείου ειδήσεων Associated Press (ΑΡ) και του τηλεοπτικού δημοσιογραφικού δικτύου Al Jazeera. Μια επίθεση που ευθέως κρίνεται ως επίθεση ενάντια στην ελευθερία του Τύπου.

Οι βομβιστικές επιθέσεις της ισραηλινής αεροπορίας στον πύργο al Jalaa πραγματοποιήθηκαν περίπου μια ώρα μετά την προειδοποίηση –τελεσίγραφο του ισραηλινού στρατού ο οποίος ενημέρωσε τον ιδιοκτήτη και διέταξε την άμεση εκκένωση του κτιρίου.

Στο 15όροφο κτίριο al Jalaa, εκτός από τους δυο διεθνείς δημοσιογραφικούς οργανισμούς, στεγάζονταν γραφεία και άλλων μέσων ενημέρωσης, παρόχων διαδικτύου και άλλες ιδιωτικές επιχειρήσεις.

 Το κτίριο χτυπήθηκε έξι φορές πριν καταρρεύσει μέσα σε μαύρους καπνούς που σκέπασαν ολόκληρη τη γειτονιά.

Δεν υπήρξε καμιά άμεση εξήγηση, από τα πριν, για ποιόν λόγο το 15όροφο κτίριο μπήκε στο στόχαστρο του Ισραήλ.

Σε δήλωση των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων που ακολούθησε την ισοπέδωση του κτιρίου, ανέφερε ότι το κτίριο περιείχε στρατιωτικά περιουσιακά στοιχεία που ανήκουν στα γραφεία πληροφοριών της Χαμάς.

«Πριν από το χτύπημα, οι IDF (Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις) προειδοποίησαν έγκαιρα τους πολίτες του κτιρίου και παρείχαν αρκετό χρόνο για την εκκένωση του χώρου», ανέφερε η δήλωση του IDF, « η Χαμάς τοποθετεί σκόπιμα στρατιωτικούς στόχους στην καρδιά πυκνοκατοικημένων αστικών περιοχών στη Λωρίδα της Γάζας».

Ότι απόμεινε από το 15όροφο κτίριο, τον Πύργος al Jalaa στην πόλη της Γάζας. Φωτογραφία: Mohammed Salem / Reuters

Το τηλεοπτικό δίκτυο Al Jazeera δημοσίευσε ζωντανά ένα τηλεφώνημα μεταξύ του ιδιοκτήτη του κτιρίου, Abu Husam, και ενός Ισραηλινού αξιωματικού πληροφοριών, στο οποίο ο Husam ζητά από τον αξιωματικό να δώσει στους εργαζόμενους των Μέσων Ενημέρωσης χρόνο να πάρουν τον εξοπλισμό τους από τα γραφεία τους. Το αίτημά του απορρίφθηκε.

Η Δέσποινα Χατζή επιστρέφει με ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις ολέθριες συνέπειες του πολέμου, εμπνευσμένο από τη μακραίωνη ιστορία και τη σαγήνη του ιταλικού Νότου.

Αθήνα, 1941. Ο δικηγόρος Αριστείδης Ιωακειμίδης και ο αδελφός του Ανδρέας τάσσονται με δουλική προθυμία στο πλευρό των Γερμανών κα­τακτητών. Στον αντίποδα, ο μικρότερος αδελφός τους, Φωκάς, και τρεις γυναίκες της οικογένειας αντιστέκονται δρώντας με απόλυτη μυστικότητα. Η οικογενειακή ισορροπία διαταράσσεται από εχθρότητες, πάθη και ασίγαστους έρωτες.

Ορεινή Μπόβα, Καλαβρία, 1946. Η κόρη του Αριστείδη Ιωακειμίδη, Αντονέλλα, θέλοντας να ξεφύγει από το βάρος που νιώθει για τη στά­ση του πατέρα της, εγκαταλείπει οριστικά την Ελλάδα ακολουθώντας τον σύζυγό της Αναστάζιο Αντριότι στην πατρίδα του, την Κάτω Ιταλία.
Η ελληνόφωνη Καλαβρία την καλοδέχεται και η νεαρή κοπέλα γοη­τεύεται από την ειδυλλιακή ύπαιθρο, τους ανθρώπους της, τις μνήμες τους, αλλά και την ιστορία της αλλοτινής Μεγάλης Ελλάδας. Ωστόσο, το ζευγάρι έρχεται αντιμέτωπο με τις πληγές που άφησε η αγριότητα του Μουσολίνι: την απόλυτη φτώχεια, ανεργία, μετανάστευση, κοινωνική αδικία. Εργαζόμενοι σκληρά, το 1960 αποκτούν το πανδοχείο «Magna Grecia», ανακουφίζοντας εν μέρει την κακοπαθημένη ζωή τους.

Ρήγιο, Καλαβρία, 1995. Πρωτοπόρα και δυναμική, η Αντονέλλα αποφασί­ζει να περάσει το γέρμα της ζωής της στο πανδοχείο με μια παρέα συνο­μηλίκων της. Οι ζωές τους γίνονται μέρος της δικής της ζωής και οι ξεχω­ριστές ιστορίες όλων μπλέκονται σε μια ασίγαστη επιθυμία για λύτρωση.

Λίγα λόγια για τη Δέσποινα Χατζή

Η Δέσποινα Χατζή γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε Τεχνολόγος Ιατρικών Εργαστηρίων, εκπαιδεύτηκε στα κέντρα Αιμοδοσίας των Νοσοκομείων Γ.Ν.Α. «Λαϊκό» και Παίδων «Αγία Σοφία» και εξειδικεύτηκε στον ιολογικό έλεγχο. Εργάστηκε στην Αιμοδοσία του Νοσοκομείου Παίδων «Αγία Σοφία» και στην Αιμοδοσία του Γ.Α.Ο.Ν.Α. «Άγιος Σάββας». Συμμετείχε σε ιατρικά συνέδρια, επιμορφωτικά προγράμματα ιατρικών εργαστηρίων και εκπαιδευτικές ημερίδες. Το 2012 συνταξιοδοτήθηκε.

Παράλληλα, ασχολήθηκε με εναλλακτικές θεραπείες, ρεφλεξολογία και ρέικι, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Σήμερα εργάζεται εθελοντικά στους Γιατρούς του Κόσμου. Μιλάει αγγλικά και ιταλικά. Είναι παντρεμένη και μητέρα δύο παιδιών.

Έργα της ίδιας: Μοιρογιασεμόλαδο (μυθιστόρημα, 2002), Ζωή σαν κρύσταλλο (μυθιστόρημα, 2009), Ο Λαέρτης και το μολύβι του σε ρυθμούς τανγκό (νουβέλα, 2011). Από τις εκδόσεις Μίνωας έχουν εκδοθεί τα βιβλία της Έρωτας μαΐστρος (μυθιστόρημα, 2014), Σμαρώ – Από τον Βόσπορο στον Σηκουάνα (μυθιστόρημα, 2017), Αλεξανδρινές – Η ζωή στην Νειλοχώρα (μυθιστόρημα, 2019).

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ουσιαστικά θα βάλει τη «σφραγίδα» στα στην Συμφωνία των Πρεσπών, αφού χωρίς τα πρωτόκολλα δεν μπορεί να υπάρξει και άρα κάνει στροφή 180 μοιρών σε σχέση με αυτά που έλεγε προεκλογικά.

Αναφερόμενος στα τρία μνημόνια συνεργασίας, ο Ζ. Ζάεφ έκανε λόγο για «υπόσχεση» από τον Κ. Μητσοτάκη και τόνισε ότι «τα τρία μνημόνια συνεργασίας με τη χώρα μου φέρνουν μόνο χαρά. Το ένα είναι για την επιτήρηση του FIR της Βόρειας Μακεδονίας στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, το δεύτερο είναι για την στήριξη της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας και το τρίτο είναι για την οικονομική συνεργασία. Άλλωστε η Συμφωνία των Πρεσπών σηματοδοτεί μία στρατηγική εταιρική σχέση».

Πρόσθεσε, ότι «η Συμφωνία των Πρεσπών αποτελεί μοντέλο επίλυσης διαφορών, διότι αποδεικνύει πώς άνθρωποι που κοιτούν στο μέλλον, μπορούν να προχωρήσουν αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος».

Αρχικά ο Ζάεφ υπογράμμισε πως «το βήμα αυτό άλλαξε την περιοχή και πρέπει να διατηρήσουμε τη δυναμική που δημιούργησε για τη σταθερότητα και την ενταξιακή διαδικασία», προσθέτοντας τη σημασία που έχει η ενεργή στήριξη της Ελλάδας στην πραγματοποίηση Διακυβερνητικής Διάσκεψης το συντομότερο δυνατόν

«Πιστεύω ότι είναι καιρός να συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας για διμερή συνεργασία με πραγματοποίηση Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας και πρόοδο σε σχέση με τα σχολικά βιβλία και τα εμπορικά σήματα».

Ο κ. Ζάεφ στην αντιφώνησή του σημείωσε πως «έρχομαι από τις Βρυξέλλες και τη Μαδρίτη και όλοι μιλάνε για τη Συμφωνία των Πρεσπών, διότι βρήκαμε έναν ξεχωριστό τρόπο να σκεφτόμαστε και να συνεργαζόμαστε», προσθέτοντας πως «αυτή η Συμφωνία άλλαξε πραγματικά τα Βαλκάνια».

Επιπλέον, επεσήμανε πως «σήμερα πλέον, η κυβέρνηση είναι πολύ υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών και είμαι πολύ ευχαριστημένος για αυτό», τονίζοντας πως υπάρχουν πολλά θετικά που έγιναν και θα γίνουν λόγω αυτής.

Παράλληλα, υπογράμμισε ότι η Επιτροπή για τα βιβλία έχει συγκληθεί έξι φορές και θα συγκληθεί και έβδομη, ενώ τόνισε πως είναι σε εξέλιξη οι συζητήσεις για τα εμπορικά σήματα από τους ειδικούς.

Κατά τη συζήτηση που είχαν, ο κ. Τσίπρας υπογράμμισε τη σημασία που έχει η διμερής συνεργασία να μην περιοριστεί στην οικονομία αλλά να αποκτήσει στρατηγική διάσταση, να κυρωθούν τα μνημόνια άμεσα, να πραγματοποιηθεί Ανώτατο Συμβούλιο Στρατηγικής Συνεργασίας και να υπάρξει πρόοδος ειδικά σε σχέση με τα εμπορικά σήματα και τα σχολικά βιβλία, καθώς εκκρεμούν εδώ και δύο χρόνια, από τον Ιούλιο του 2019, οι αλλαγές ειδικά σε σχέση με την αρχαία Ελλάδα.

Από την πλευρά του ο κ. Ζάεφ υπερθεμάτισε για την ανάγκη υλοποίησης των μνημονίων για τα οποία η Κυβέρνησή του, έχει ήδη κάνει συγκεκριμένα βήματα. Τόνισε παράλληλα, ότι εάν δεν προχωρήσει η ενταξιακή προοπτική των Σκοπίων, θα υπάρξουν επιπτώσεις για τη σταθερότητα όλης της περιοχής.

Τα βασικά σημεία της Συμφωνίας των Πρεσπών 

1. Το επίσημο όνομα θα είναι «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας», το οποίο θα είναι το συνταγματικό όνομα και θα χρησιμοποιείται erga omnes, όπως προβλέπεται στη συμφωνία. Το σύντομο όνομα θα είναι «Βόρεια Μακεδονία».

2. Η ιθαγένεια θα είναι Μακεδονική/Πολίτης της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας, όπως θα εγγράφεται σε όλα τα ταξιδιωτικά έγγραφα.

3. Η επίσημη γλώσσα θα είναι η «μακεδονική γλώσσα» όπως αναγνωρίστηκε από την Τρίτη Συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την τυποποίηση των γεωγραφικών ονομάτων που διεξήχθη στην Αθήνα το 1977, και περιγράφεται στο άρθρο 7 (3) και (4) της παρούσας συμφωνίας.

4. Οι όροι «Μακεδονία» και «Μακεδόνας» έχουν την έννοια που αποδίδεται στο άρθρο 7 της συμφωνίας.

5. Οι κωδικοί χώρας για τις πινακίδες αυτοκινήτου θα είναι NM και NMK. Για όλους τους άλλους σκοπούς κωδικοί χώρας παραμένουν οι ΜΚ και MKD, όπως επισήμως αποδόθηκαν από τον Διεθνή Οργανισμό τυποποίησης.

Το άρθρο 7 της συμφωνίας αναφέρει:

1. Τα μέρη αναγνωρίζουν ότι η εκατέρωθεν αντίληψή τους ως προς τους όρους «Μακεδονία» και «Μακεδόνας» αναφέρεται σε διαφορετικό ιστορικό πλαίσιο και ιστορική κληρονομιά.

2. Αναφορικά με την Ελλάδα, με αυτούς τους όρους νοούνται όχι μόνο η περιοχή και ο πληθυσμός της βόρειας Ελλάδας αλλά και τα χαρακτηριστικά τους, καθώς και ο ελληνικός πολιτισμός, η ιστορία, η κουλτούρα και η κληρονομιά αυτής της περιοχής από την αρχαιότητα έως σήμερα.

3. Αναφορικά με την ΠΓΔΜ, με αυτούς τους όρους νοούνται η επικράτεια, η γλώσσα, ο πληθυσμός και τα χαρακτηριστικά τους, με τη δική τους ιστορία, πολιτισμό και κληρονομιά, διακριτώς διαφορετικά από αυτά που αναφέρονται στο παραπάνω εδάφιο (άρθρο 7.2)

4. Η ΠΓΔΜ σημειώνει ότι η επίσημη γλώσσα της, η Μακεδονική γλώσσα ανήκει στην ομάδα των νότιων σλαβικών γλωσσών. Επίσης, τα δύο μέρη σημειώνουν ότι η επίσημη γλώσσα και τα άλλα χαρακτηριστικά της ΠΓΔΜ δεν έχουν σχέση με τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, την ιστορία, την κουλτούρα και την κληρονομιά της βόρειας περιοχής της Ελλάδας.

Στο άρθρο 2 της συμφωνίας προβλέπεται ότι η Ελλάδα δεν θα αντιταχθεί στην ένταξη της γείτονος υπό το νέο όνομα και τις ορολογίες σε διεθνείς, πολυμερείς και περιφερειακούς οργανισμούς και θεσμούς που η Ελλάδα είναι μέλος.

Έχω υπάρξει παιδί ενός τρομακτικά συγκρουσιακού διαζυγίου. Οι γονείς μου σύρθηκαν και με έσυραν στα δικαστήρια για χρόνια. Πολλά χρόνια. Για την ακρίβεια πέρασα την πρώιμη εφηβεία μου μέχρι και τα πρώτα μου ενήλικα χρόνια σε αίθουσες δικαστηρίων και γραφεία δικαστών.

Ο πατέρας μου ήταν ένας πολλαπλά κακοποιητικός πατέρας. Μέρος αυτής της κακοποίησης, ήταν και σωματική. Χτυπούσε τη μητέρα μου και εμάς, τα παιδιά του.

Η μητέρα μου είχε πάψει να εργάζεται και ασχολήθηκε με το μεγάλωμά μας. Της ήταν, όπως καταλαβαίνετε, πολύ δύσκολο το να φύγει από αυτόν τον γάμο. Τα λεφτά τα έφερνε εκείνος. Εκείνη, ως πρώην ξεναγός, είχε βγει από την αγορά εργασίας, είχε χάσει όλες της τις επαφές με τα γραφεία, δεν την θυμόταν κανείς, παρ’ ότι μιλάει τέσσερις ξένες γλώσσες και έχει δύο πτυχία. 

Τότε τα πράγματα ήταν αρκετά διαφορετικά σε σχέση με το σήμερα. Δεν είχε την επιλογή κάποιου ξενώνα για κακοποιημένες γυναίκες και παιδιά. Δεν ξέρω κι αν θα το επέλεγε, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν μας βοήθησε κανείς.

Άρχισε να μεθοδεύει την έξοδο βγαίνοντας και πάλι στην αγορά εργασίας. Την οριστική απόφαση την πήρε μετά από ένα βράδυ άγριου καυγά. Ήμουν πια 13 ετών και μπορούσα να βάλω το σώμα μου μπροστά για να την προστατεύσω. Ούρλιαζα. Πήγα μαζί της στο αστυνομικό τμήμα αφήνοντας πίσω την μικρότερη αδελφή μου. Την αφήσαμε μαζί του. Ακόμα έχω τύψεις γι’ αυτό.

Στο τμήμα μας είπαν να γυρίσουμε πίσω και να προσπαθήσει να τα βρει μαζί του. Θα του τηλεφωνούσαν, είπαν, για να τον συνετίσουν. Επιστρέψαμε. Μόνες. Αυτός έφυγε κατόπιν συμβουλής του δικηγόρου του, φοβούμενος το αυτόφωρο. Όχι ότι ασχολήθηκε κανείς βέβαια μαζί του.

Την επόμενη μέρα έδινα εξετάσεις. Πάτωσα. Δεν ξαναγυρίσαμε σε εκείνο το σπίτι. Δεν είχαμε δεκάρα. Μου τηλεφώνησε κάποια στιγμή η θεία μου, αδελφή του πατέρα μου και γυναίκα του δικηγόρου του. Της είπα ότι δεν έχουμε να φάμε. Μου απάντησε ότι πλήγωσα τον πατέρα μου με τα λόγια και τις πράξεις μου. Ότι με αγαπάει αλλά είναι κάπως νευρικός.

Άφησε απλήρωτα τα δίδακτρα των σχολείων μας. Πηγαίναμε στο Αρσάκειο. Κάποια ψυχολόγος του σχολείου με είδε μια φορά. Κάλεσαν και τη μητέρα μου. Δεν ξέρω τι έγινε μετά. Μάλλον τίποτα αν κρίνω από το αποτέλεσμα. Ένας θείος μου προσφέρθηκε να πληρώνει το σχολείο για την αδελφή μου. Ήταν μικρότερη και κρίναμε ότι θα ήταν καταστροφικό για εκείνη να χάσει και το σχολικό της περιβάλλον.

Πήγα στο δημόσιο της νέας μας γειτονιάς. Έμεινα από απουσίες. Ο γυμνασιάρχης έδωσε ένα χαρτί στον πατέρα μου το οποίο στη συνέχεια εκείνος χρησιμοποίησε μαζί με κάποια άλλα «ενοχοποιητικά στοιχεία» σε δικαστήριο, ισχυριζόμενος ότι η μητέρα μου ασκεί πλημμελώς την επιμέλειά μου και ζητώντας να με πάρει.

Τότε άρχισα να γράφω. Θυμάμαι εκείνο το πρώτο μου κείμενο. Ήταν μια ωδή στην αυτοκτονία. Υποστήριζα ότι θα αυτοκτονούσα αν βρισκόμουν στο σπίτι του πατέρα μου. Δεν το έδειξα ποτέ στη μητέρα μου. Είχε ξαναζητήσει την επιμέλεια μας - στην αρχή ζητούσε και τις δυο μας. Θυμάμαι να σερνόμαστε στο γραφείο κάποιου δικαστή. Έπρεπε να πούμε τα πάντα αλλά γρήγορα γιατί «δεν ακούνε πολλά, δεν έχουν χρόνο». Έξω από το γραφείο βρίσκονταν οι δυο αδελφές του πατέρα μου για να μας ασκήσουν ψυχολογική πίεση. Κλάψαμε και οι δυο πολύ εκείνη τη μέρα. Τα καταφέραμε όμως. Δεν μας πήρε.

Τώρα ζητούσε εμένα. Το μαύρο πρόβατο, αυτή που δημιουργούσε προβλήματα στο Αρσάκειο, που έμεινε στο δημόσιο στην ίδια τάξη. Η Γ’ Γυμνασίου δεν επαναλαμβάνεται. Δίνεις μέχρι να περάσεις. Έδωσα τον Σεπτέμβρη όλα τα μαθήματα και έμεινα μαθηματικά, φυσική, χημεία και βιολογία. Ξανάδωσα τον Φεβρουάριο και πέρασα. Μαζί με το φροντιστήριο ξεκίνησα να δουλεύω και σε μια καφετέρια. Ήθελα να έχω χαρτζιλίκι, χωρίς να την επιβαρύνω. Αυτό ήταν ακόμα ένα «ενοχοποιητικό στοιχείο» κατά την άποψη του πατέρα μου που ακόμα δεν έδινε διατροφή. «Δουλεύει σε καφέ- μπαρ. Τι θα γίνει; Πουτάνα; Σαν την πουτάνα τη μάνα της;».

Σ’ αυτό το δικαστήριο δεν έκλαψα. Και πάλι όμως τα κατάφερα. Δεν με πήρε. Παρ’ ότι ζήτησε δυο φορές την επιμέλειά μου, τον έβλεπα μόνο στα δικαστήρια. Αυτός ο άνθρωπος που ήθελε τόσο πολύ την επιμέλειά μας δεν ήρθε να μας δει ούτε μία φορά. Για την ακρίβεια εμφανίστηκε μία φορά. Τη συνάντηση την κανόνισαν οι δικηγόροι. Η μητέρα μου μας είπε ότι έπρεπε να πάμε. Την μίσησα γι’ αυτό. Πώς είναι δυνατόν να με στέλνει σ’ αυτόν. «Πρέπει να πάτε, κορίτσια. Διαφορετικά θα ισχυριστεί ότι εμποδίζω την επικοινωνία σας μαζί του εγώ». «Να την εμποδίσεις» της απάντησα. «Μαρινίκη, θα μπλέξουμε κι άλλο. Σας ορκίζομαι ότι αν συμβεί οτιδήποτε, θα είμαι εκεί σε πέντε λεπτά. Αν σας πειράξει βγείτε στον δρόμο κι αρχίστε να φωνάζετε για βοήθεια. Προσπαθείστε να βρείτε κάποια μεγάλη γυναίκα και πείτε της να σας φέρει στον σταθμό. Εγώ θα μείνω εδώ και θα περιμένω».

Το ραντεβού δόθηκε στην Κηφισιά. Επέμενε να μας πάει στα μαγαζιά να ψωνίσουμε κάτι που θέλουμε πολύ. Η αδελφή μου ήθελε κάτι μποτάκια. Της τα πήρε. Εγώ δεν πήρα τίποτα. Αργότερα, εμφανίστηκε σε κάποιο δικαστήριο με την απόδειξη από αυτά τα κωλομποτάκια. Ήταν η απόδειξη ότι νοιάζεται για εμάς. Θυμάμαι να ζητάω από τη μητέρα μου να το αποκρύψουμε αυτό από την αδελφή μου. Τα ήθελε τόσο πολύ εκείνα τα μποτάκια. 

Και κάποια κοινωνική λειτουργός είχε έρθει στο σπίτι. Δεν θυμάμαι πολλά, εισαγγελέας πρέπει να την έστειλε. Μετά από μακρύ και δαπανηρό αγώνα καταφέραμε να λάβουμε διατροφή. Είχαμε την τύχη να εργάζεται σε δημόσιο νοσοκομείο και έτσι τουλάχιστον την αμοιβή του δεν μπορούσε να την κρύψει. Έτσι λοιπόν, κάθε μήνα η μητέρα μου πήγαινε στο λογιστήριο του νοσοκομείου επιδεικνύοντας τη δικαστική απόφαση και έπαιρνε το ποσό που μας είχε επιδικαστεί. Με την περιουσία τα πράγματα ήταν πολύ δυσκολότερα και ακόμα πιο δαπανηρά, αλλά ας μην σας κουράσω άλλο με τις λεπτομέρειες της προσωπικής μου ζωής.

Αυτά και άλλα πολλά συνέβησαν με τον παλιό νόμο, τον νόμο του ‘83. Αυτόν που η μια πλευρά ονομάζει «παιδοκεντρικό» και η άλλη «ξεπερασμένο».

Σήμερα κοντεύω τα 40. Έχω ένα δικό μου παιδί πια όπως ανέφερα και στην αρχή και προσπαθώ πολύ για ένα διαφορετικό παράδειγμα γονεϊκότητας. Κάνω ψυχοθεραπεία, παρακολουθήσαμε σεμινάρια γονεϊκότητας με τον άντρα μου, διαβάζουμε, συμμετέχουμε σε ομάδες γονέων στο facebook. Είμαστε συνοδοιπόροι σε αυτό το ταξίδι. Και πιστεύω βαθιά πως ακόμα κι αν τα φέρει ο κόσμος τούμπα και χωρίσουμε μια μέρα, θα βάλουμε τα δυνατά μας ώστε να προφυλάξουμε το παιδί μας από ένα συγκρουσιακό διαζύγιο, να μην περάσει ποτέ αυτά που πέρασα εγώ.

Το προσωπικό μου βίωμα στον δικό μου γάμο όμως, το ότι εγώ δεν αντιμετωπίζω έναν κακοποιητικό σύζυγο, έναν αδιάφορο ή/ και εκδικητικό πατέρα του παιδιού μου, δεν επιτρέπω να θολώσει ούτε τη μνήμη ούτε την κρίση μου. 

Σε μια γυναικεία συνέλευση που πραγματοποιήθηκε πριν λίγες ημέρες και στην οποία αποφασίστηκε μεταξύ άλλων και μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στο νομοσχέδιο Τσιάρα, κόντεψαν να με πιάσουν τα κλάματα όταν τους είπα ότι δεν αντέχω να σκέφτομαι τον παιδικό μου εαυτό αντιμέτωπο με το ενδεχόμενο να με εξανάγκαζε ο νόμος να περνάω έστω και μισό λεπτό με αυτόν τον άνθρωπο. Όχι το ⅓ ή το ½ του χρόνου μου που προβλέπει το νομοσχέδιο.

Δεν αντέχω να αναλογίζομαι τι θα είχε συμβεί σε εμένα, την αδελφή μου και τη μητέρα μου αν ένας δικαστής αποφαινόταν ότι οφείλουμε να τον έχουμε στη ζωή μας μέχρι την οριστική καταδίκη του ως κακοποιητικού γονέα και συζύγου. Ότι η μητέρα μου θα έπρεπε να τον ενημερώνει για κάθε λεπτομέρεια της καθημερινότητάς μας. Ότι θα έπρεπε να είμαι γλυκομίλητη με τις αδελφές του αλλά και τον θείο μου και δικηγόρο του, καθώς διαφορετικά θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να αφαιρεθεί η γονική μέριμνα από τη μητέρα μου. Γιατί και αυτό το προβλέπει ο νέος νόμος. Αν κατάφερναν δηλαδή να πείσουν έναν δικαστή ότι τα αισθήματά μου για την οικογένειά του και τον ίδιο είναι υποκινούμενα από τη μητέρα μου, αυτή θα ήταν η ποινή προς τον «αποξενωτή» γονέα. Προς την «αποξενώτρια» για να χρησιμοποιήσω με μεγαλύτερη ακρίβεια την ορολογία του λόμπι των «ενεργών μπαμπάδων».

Ξέρω ότι παρά την εξαιρετικά έντονη δημόσια συζήτηση γύρω από το νομοσχέδιο, εξακολουθούν να υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι όσες και όσοι στεκόμαστε απέναντι στο νομοσχέδιο, δεν είμαστε και κάποιου είδους εχθροί της αξίας της συνεπιμέλειας.. Δεν ισχύει. Η συνεπιμέλεια είναι σωστή ως αρχή. Επίσης δεν ξέρω πόσες και πόσοι γνωρίζουν ότι αυτή η δυνατότητα και δίνεται ήδη από το υπάρχον νομικό πλαίσιο αλλά και εφαρμόζεται.

Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι η συνεπιμέλεια προϋποθέτει συναινετικά διαζύγια. Όχι τα συγκρουσιακά, σαν αυτό τον δικών μου γονιών. Το νομοσχέδιο Τσιάρα, αυτό που προσπαθεί να επιβάλει είναι η εξαναγκαστική συνεπιμέλεια στα συγκρουσιακά διαζύγια.

Αυτοί που το στηρίζουν αποκρύπτουν σκόπιμα τη διαφορά ανάμεσα στα δύο. Μιλούν για «αποξενώτριες» γενικά και αόριστα που χρησιμοποιούν το παιδί εργαλειακά για να εκδικηθούν τους πρώην τους. Αν υπάρχουν και τέτοιες; Ασφαλώς. Και η απάντηση εδώ ποια είναι; Να θεσπίσουμε έναν νόμο που όχι μόνο θα εργαλειοποιεί αλλά θα φτάνει να επαναθυματοποιεί όλα τα παιδιά ανεξαιρέτως προσωπικής ιστορίας, ηλικίας και αναγκών για να τιμωρήσουμε αυτές τις «αποξενώτριες»; Είστε με τα καλά σας;

Θα φτιάξουμε έναν νόμο που θα στέλνει παιδιά στους κακοποιητές τους, επειδή δεν είναι όλοι οι μπαμπάδες κακοποιητικοί; Και με αυτά τα παιδιά τι θα γίνει; Ποιος θα τα προστατεύσει;

Είμαι σε θέση να το απαντήσω και αυτό. Κανείς.

Και είμαι σε θέση να το απαντήσω γιατί εκτός από τα προσωπικά μου βιώματα, σήμερα είμαι και δημοσιογράφος. Και με την δημοσιογραφική και ερευνητική ομάδα στην οποία ανήκω, πραγματοποιούμε μια έρευνα σε βάθος από το καλοκαίρι του ‘18 αναφορικά με το καθεστώς παιδικής προστασίας στη χώρα. Και ξέρω ότι το λεγόμενο «σύστημα παιδικής προστασίας» στη χώρα μας είναι ένας αχταρμάς από υποστελεχωμένες υπηρεσίες που δεν συνομιλούν. Ότι ένα παιδί μπορεί να φτάσει να επανάλαβει έως και 14 φορές την ιστορία κακοποίησής του σε διάφορα στάδια της δικαστικής διερεύνησης γιατί ο φιλόδοξος υπουργός δικαιοσύνης αρνείται να υλοποιήσει ψηφισμένο νόμο για τη σύσταση και λειτουργία των λεγόμενων «σπιτιών του παιδιού». Των φιλικών δηλαδή προς το κακοποιημένο παιδί χώρων, όπου θα δίνει μία και μοναδική συνέντευξη και δεν θα θυματοποιείται ξανά και ξανά από το ίδιο το σύστημα που κατ’ ευφημισμό υπάρχει για να το προστατεύει.

Είμαι σε θέση να το γνωρίζω γιατί μαζί με τους συναδέλφους μου στάθηκα απέναντι από την αξιωματικό και ψυχολόγο του τμήματος προστασίας ανηλίκων στη ΓΑΔΑ και την άκουσα με τα ίδια μου τα αφτιά να λέει ότι εδώ είναι Ελλάδα, δεν είναι Σουηδία για να λειτουργούμε σπίτια του παιδιού. Ότι το παιδί πρέπει να σέρνεται στη ΓΑΔΑ «για να καταλαβαίνει ότι τα πράγματα είναι σοβαρά». Γιατί «για να εκδικηθούν τους πρώην τους βάζουν τα παιδιά να λένε ότι κακοποιήθηκαν». Όλες; Πολλές; Πόσες; Αδιάφορο.

Θα μπορούσα να γράφω για μέρες. Σταματάω όμως εδώ. Πιστεύω ότι αυτό που υποστηρίζω το εξήγησα επαρκώς με διάφορους τρόπους. Δεν έχω αυταπάτες για τον υπουργό που κατέβασε αυτό το εκτρωματικό νομοσχέδιο. Έχω μια απεύθυνση προς όλες και όλους τους υπόλοιπους βουλευτές και βουλεύτριες του ελληνικού κοινοβουλίου: σας ικετεύω, μην το αφήσετε να περάσει! Μην εκθέσετε σε κίνδυνο με ακόμα έναν κακό νόμο άλλα παιδιά. Σταματήστε το!         


Πηγή: tvxs.gr

Κεντρικό θέμα:

Η Ελλάδα ως πλατφόρμα των ΗΠΑ-Ισραήλ-Ε.Ε.

Στηρίζοντας ανοιχτά το Ισραήλ, σε πλήρη κι άνευ όρων ευθυγράμμιση με τη Δύση, η χώρα αποδυναμώνεται σε περίοδο γεωπολιτικού αναδασμού ● Ο τουρισμός και το πακέτο των 60 δισ. της Ε.Ε. δεν ισοσκελίζουν την κρίση και τις εθνικές περιπέτειες ● Επί της ουσίας ακολουθείται μια τυχοδιωκτική πολιτική

Γράφουν, μεταξύ άλλων, οι: Δημήτρης Γκάζης, Ρούντι Ρινάλντι, Απόστολος Αποστολόπουλος, Στάθης Σταυρόπουλος, Νίκος Ταυρής, Ιάσονας Κωστόπουλος, Δημήτρης Μπελαντής, Τάσος Βαρούνης, Λόλα Σκαλτσά, Ερρίκος Φινάλης, Βαγγέλης Πισσίας, Γιώργος Κυριακού, Γιάννης Σχίζας, Νίκος Γεωργιάδης, Βάννα Σφακιανάκη, Ιφιγένεια Καλαντζή, Θανάσης Μουσόπουλος, Κώστας Στοφόρος, Στέλιος Ελληνιάδης. Ανθολογεί ο Λουκάς Αξελός. Συνέντευξη με τον συγγραφέα Κώστα Ακρίβο.

Παλαιστίνη

Ø  Η Ελλάδα και οι Παλαιστίνιοι, του Δημητρη Μπελαντή

Ø  Παλαιστίνη – Ισραήλ: Ελευθερία και Θάνατος, του Βαγγέλη Πισσία

editorial

Τα πάντα όλα, να φυσήξει ο άνεμος…

το θέμα της εβδομάδας

Νέος γύρος ανάφλεξης στη Μέση Ανατολή

του Δημήτρη Γκάζη

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Πανδημία: Οι αβεβαιότητες της «επόμενης μέρας»

του Κώστα Δημητριάδη

Από τι κινδυνεύει η κυβέρνηση

του Απόστολου Αποστολόπουλου

Στην Αυλή των Θαυμάτων, με τον Στάθη

Ιοί πολιτικοί

Φόρουμ των Δελφών: Η Ελλάδα ως πλατφόρμα…

του Νίκου Ταυρή

Τουρισμός: Δύσκολη πρεμιέρα παρά την επίπλαστη εικόνα

του Ιάσονα Κωστόπουλου

Διδακτορικά και overqualified

του Τάσου Βαρούνη

Ημερολόγια Πανδημίας, επιμέλεια: Χριστόδουλος Δολαψάκης

Πέρασαν 200 χρόνια…

Στον αντίποδα, του Κώστα Μελά

Οι τράπεζες συνεχώς στο προσκήνιο – Μέρος Γ΄

ΔΙΕΘΝΗ

Τρίτο κύμα στην Κολομβία

του Γιώργου Αναστασίου

Γαλλικός μονόδρομος;

Η παρέμβαση των στρατιωτικών αυξάνει την ένταση

του Ερρίκου Φινάλη

Το «σλοβενικό» non paper

του Γιώργου Κυριακού

Στη στήλη της επιστήμης και της κοινωνίας, επιμέλεια: Γιάννης Σχίζας

Το «σλοβενικό» non paper, Ο κινέζικος πύραυλος έπεσε…

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Προς ξεπούλημα και τα ΕΛΠΕ

του Νίκου Γεωργιάδη

Στη στήλη Τοπία της Ενέργειας, επιμέλεια: Βάννα Σφακιανάκη

Η «Δίκαιη Μετάβαση» για τα νησιά ως πρόσχημα για την προώθηση της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας

Στις σελίδες του ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, μεταξύ άλλων:

Μάης του ’68, πέρα από στυλ

Για το ντοκιμαντέρ «Οι Εξεγερμένοι» (2018), των Μισέλ Αντριέ και Ζακ Κεμπαντιάν

της Ιφιγένειας Καλαντζή

«Αρμονία φύσης και ανθρώπου»

Από τους Αρχαίους Έλληνες στον Χριστιανισμό της καθ’ ημάς Ανατολής
του Θανάση Μουσόπουλου

Γεώργιος Καραϊσκάκης: Πότε διάβολος πότε άγγελος

Συνέντευξη του συγγραφέα Κώστα Ακρίβου στον Κώστα Στοφόρο

Πολιτισμός & βαρβαρότητα, του Ηρόστρατου

Η Βίλα Ιόλα και η εμπορευματοποίηση του δημόσιου χώρου

ΜΑΤΙΕΣ

Πάτρικ Λη Φέρμορ: Ωραίος σαν φιλέλληνας

του Γιάννη Σχίζα

Στο ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΙΔΕΩΝ του Στέλιου Ελληνιάδη

Ø  1821: Βανδαλισμοί στην Ακρόπολη – Μέρος Δ΄

Στη στήλη εν τέλει

Ψηφιακοί και άλλοι νομάδες

του Ιάσονα Κωστόπουλου

Και όπως κάθε βδομάδα, διαβάστε τις σελίδες του Ηρόστρατου και δείτε τα σκίτσα των Στάθη Σταυρόπουλου, CarlosLatuff, Vasco Gargalo.

Εφημερίδα Δρόμος αναζητήστε την μέχρι και Τρίτη στα περίπτερα

Κάθε μία ώρα, κάπου στον κόσμο, ένας νέος άντρας διαγιγνώσκεται με καρκίνο του όρχι και κάθε μέρα μια ζωή χάνεται από την ίδια αιτία.

Ο Απρίλιος είναι παγκόσμια ο μήνας ευαισθητοποίησης για τον καρκίνο του όρχι. Δυστυχώς στη χώρα μας η ενημέρωση για αυτό το είδος καρκίνου είναι ελλιπής. Το θέμα θεωρείται ταμπού από μεγάλη μερίδα των νέων, παρόλο που αποτελεί τη συχνότερη κακοήθεια στους νέους άνδρες.

Ο καρκίνος του όρχι είναι ο συχνότερα εμφανιζόμενος καρκίνος στα αγόρια και τους νέους άνδρες ηλικίας 20-40 ετών, επισημαίνει ο Ιωάννης Μπουζαλάς Ουρολόγος - Διευθυντής ΣΤ΄ Ουρολογικής Κλινικής, Κλινική Ενδοουρολογίας και Ελάχιστα Επεμβατικής Αντιμετώπισης της Ουρολιθίασης Metropolitan General. Θεωρείται σήμερα η πλέον θεραπεύσιμη μορφή κακοήθειας του ουροποιητικού συστήματος και τα ποσοστά επιβίωσης στα πρώιμα στάδια αγγίζουν το 100%.

✔️ Η συνηθέστερη κλινική εκδήλωση είναι η ανώδυνη διόγκωση του όρχι, την οποία ο ασθενής διαπιστώνει συνήθως μόνος του ή ανακαλύπτεται από την ερωτική του σύντροφο.
✔️ Η αυτοεξέταση των όρχεων είναι απλή και συστήνεται να γίνεται μία φορά το μήνα στους νέους άνδρες.

Ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο να αναπτύξουν καρκίνο του όρχι;

Κατά καιρούς έχουν ενοχοποιηθεί διάφοροι παράγοντες συγγενείς ή επίκτητοι, όπως κακώσεις και τραύματα στην περιοχή, επανειλημμένες λοιμώξεις, έκθεση σε διάφορες ουσίες κ.ά., ωστόσο η αιτιοπαθογένεια της νόσου παραμένει ουσιαστικά άγνωστη. Η μόνη αποδεδειγμένη σχέση είναι αυτή μεταξύ κρυψορχίας και ανάπτυξης καρκίνου του όρχι.
Διεθνείς μελέτες έχουν δείξει πως τα αγόρια με κρυψορχία έχουν 3-15 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα ανάπτυξης καρκίνου του όρχι.

Άλλοι παράγοντες κινδύνου είναι:

• Οικογενειακό ιστορικό καρκίνου όρχι
• Ιστορικό καρκίνου στον αντίπλευρο όρχι
• Λευκοί και ψηλοί άνδρες έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν καρκίνο του όρχι

Η αυτοεξέταση των όρχεων (testicular self exam) είναι απλή και συστήνεται να γίνεται μία φορά τον μήνα στους νέους άνδρες.
Η καλύτερη στιγμή για την αυτοεξέταση των όρχεων είναι αμέσως μετά από ένα ζεστό μπάνιο ή ντους. Το δέρμα του οσχέου τότε είναι πιο χαλαρό και οι όρχεις μπορούν να ψηλαφηθούν ευκολότερα. Η εξέταση διαρκεί μόνο λίγα λεπτά. Κάθε όρχις εξετάζεται ξεχωριστά και σε σύγκριση με τον άλλο. Ο άνδρας τοποθετεί τους αντίχειρες του στην πρόσθια επιφάνεια του όρχι, υποστηρίζοντάς τον με τους δείκτες και τα μεσαία δάκτυλα και των δύο χεριών. Κάθε όρχις περιστρέφεται ήπια ανάμεσα στα δάκτυλα και τους αντίχειρες. Προσεκτικά ελέγχεται για εξογκώματα, σκληρότητα ή πάχος, σε σύγκριση με τον άλλο όρχι.

Αν παρατηρήσετε κάτι από τα ακόλουθα:

• Σκληρές μάζες
• Στρογγυλές μάζες
• Αλλαγές στο σχήμα, στο μέγεθος ή στη σύσταση

Επίσης αν γίνει αντιληπτό οποιοδήποτε σύμπτωμα (πόνος, διόγκωση, σκληρία, αίσθημα βάρους) επιβάλλεται η άμεση επίσκεψη σε ουρολόγο.

Η καλύτερη πρόληψη είναι η μηνιαία αυτοεξέταση. O καρκίνος του όρχι προλαμβάνεται και όταν προλαμβάνεται, θεραπεύεται με εξαιρετικά υψηλά ποσοστά επιτυχίας. Ενημερώσου, αυτοεξετάσου, πρόλαβε!

Ο αγώνας dragster γινόταν στο στρατιωτικό αεροδρόμιο Αγρινίου. 

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, το βελτιωμένο Nissan GT-R έτρεχε με πάνω από 270 χλμ./ώρα. Ο Γεράσιμος Φιλιππάτος αν και είχε λάβει όλα τα μέτρα ασφαλείας και ήταν δεμένος στο μπάκετ κάθισμα με ζώνη τεσσάρων σημείων πετάχτηκε έξω από το αυτοκίνητο.

O άτυχος οδηγός είχε τρία παιδιά. Στον χώρο του ελληνικού dragster θεωρούνται το Νο1 όνομα, ο καλύτερος και πιο ταλαντούχος.

Το δυστύχημα σημειώθηκε στο πλαίσιο του Πανελληνίου Πρωταθλήματος DRAGSTER 2021 και συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια των δοκιμών του πρώτου αγώνα στο Αγρίνιο.

Ο αθλητής και παρά το γεγονός ότι στο αυτοκίνητό του τηρούσε όλα τα μέτρα ασφαλείας και ήταν δεμένος με ειδικές ζώνες, πετάχτηκε έξω από το αυτοκίνητο και βρήκε ακαριαίο θάνατο. Ο οδηγός, σύμφωνα  με  τις πρώτες πληροφορίες ήταν 34 ετών, καταγόταν από την Αθήνα και ήταν πατέρας τριών παιδιών.