Ελεύθερη διασκευή από το ομώνυμο έργο του Ο. Σαίξπηρ
Πρεμιέρα: Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου
Θέατρο Ελέρ
Ελένη Ερήμου
Μετά τη μεγάλη επιτυχία του Ριχάρδου ΙΙΙ* που παίχτηκε για δύο σεζόν στο Σύγχρονο Θέατρο η σκηνοθέτης Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη ανεβάζει με τον ίδιο ανατρεπτικό τρόπο τον Άμλετ* σε μια συμπαραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης, του ΔΗΠΕΘΕ Σερρών και της Animatheater, που θα συζητηθεί.
Πρόκειται για μεταγραφή του κλασικού αριστουργήματος του Ουίλιαμ Σαίξπηρ «Άμλετ», από τον Ανδρέα Φλουράκη. Η δράση μεταφέρεται από τα ανάκτορα της Δανίας στα γραφεία και στα υπόγεια μιας σύγχρονης πολυεθνικής εταιρείας, διατηρώντας τη βασική πλοκή και τα πρόσωπα της ιστορίας.
Στον κόσμο αυτό, οι μηχανορραφίες, οι συμμαχίες και οι προδοσίες δεν διαδραματίζονται πια σε θρόνους και παλάτια, αλλά σε διοικητικά συμβούλια και σε υπουργεία ξένων χωρών. Ο Άμλετ καλείται να αντιμετωπίσει όχι μόνο τον θάνατο του πατέρα του και τον γάμο της μητέρας του με τον Κλαύδιο, αλλά και την αποκάλυψη πως ο ίδιος ο πατέρας του δολοφονήθηκε για να καλυφθούν πιθανά εγκλήματα στα οποία ήταν μπλεγμένη η κατασκευαστική τους εταιρεία.
Με αναφορές στη σημερινή κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα, η μεταγραφή φωτίζει τα διαχρονικά ερωτήματα του έργου: την αλήθεια και το ψέμα, την ευθύνη και τη συνενοχή, την προσωπική ηθική απέναντι στο δράμα του συνανθρώπου, τη λογική και την τρέλα. Ο Άμλετ του Φλουράκη παλεύει μέσα σε έναν κόσμο όπου η εξουσία εξαγοράζει συνειδήσεις και οι φανταστικές φιγούρες μπερδεύονται με τις ενοχές των ζωντανών.
Η σκηνοθεσία της Ρουμπίνης Μοσχοχωρίτη αναδεικνύει το πώς το σαιξπηρικό δράμα παραμένει επίκαιρο, δίνοντας νέα πνοή σε ένα κείμενο που συνεχίζει να συνομιλεί με τους αγώνες του σήμερα. Ένα έργο για τον κυνισμό, τον αμοραλισμό και την ανάγκη για αλήθεια, σε μια τολμηρή θεατρική ανάγνωση που συνδυάζει την κλασική τραγωδία με το σύγχρονο πολιτικό θέατρο.
Ιδιαίτερα ελκυστική για το νεανικό κοινό, η παράσταση προσφέρει έναν Άμλετ κοντά στις ανησυχίες των εφήβων: την ανάγκη για ταυτότητα και δικαιοσύνη, την αγωνία τους για το μέλλον. Η σημερινή γλώσσα, το αιχμηρό χιούμορ, οι αιφνιδιαστικές ανατροπές και τα σύγχρονα σκηνικά καθιστούν το έργο προσιτό και οικείο, δημιουργώντας μια θεατρική εμπειρία που μπορεί να αποτελέσει αφορμή για προβληματισμό των ενηλίκων, αλλά και για γόνιμο διάλογο με τη νέα γενιά.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Ελεύθερη διασκευή: Ανδρέας Φλουράκης, από το ομώνυμο έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ
Η αναβίωση των μυθικών ηρώων μέσα από την τέχνη του χορού και τα μάτια μιας γυναίκας
Μετά τις επιτυχημένες παρουσιάσεις της παράστασης «Μάρθα Γκράχαμ & Ελληνικοί Μύθοι: Ιοκάστη» σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, όπως και στο Παρίσι, το ταξίδι συνεχίζεται. Αυτή τη φορά, μεγάλη πρωταγωνίστρια είναι η Κλυταιμνήστρα.
«Μάρθα Γκράχαμ και Ελληνικοί Μύθοι: Κλυταιμνήστρα» 6-9 Μαρτίου
Πένυ Διαμαντοπούλου, Καθηγήτρια τεχνικής και ρεπερτορίου Γκράχαμ Προπώληση: Ticketservices.gr https://t.ly/2XpjR
Ένα πολυσυλλεκτικό δρώμενο
Πρόκειται για μια πρωτότυπη παράσταση στην οποία η αφήγηση εναλλάσσεται με τον χορό. Η Δρ. Νίνα Παπαθανασοπούλου, Καθηγήτρια Κλασικών Σπουδών στο College Year in Athens, δίνει μια επιδραστική ομιλία, προσιτή σε μικρούς και μεγάλους, σχετικά με την τεχνική, το όραμα και το κινητικό λεξιλόγιο της Μάρθα Γκράχαμ. Η παρουσίασή της εστιάζει στον μύθο της Κλυταιμνήστρας και του Αγαμέμνονα, καθώς και στον τρόπο με τον οποίο η Γκράχαμ ερμήνευσε την αρχαία ελληνική μυθολογία – ιδιαίτερα τις αρχαίες Ελληνίδες ηρωίδες και τα έντονα συναισθήματά τους – οργή, πένθος, ζήλια, φόβο κι επιθυμία για εκδίκηση.
Η καθηγήτρια τεχνικής και ρεπερτορίου Γκράχαμ, Πένυ Διαμαντοπούλου, σε συνεργασία με τo Martha Graham Center of Contemporary Dance στη Νέα Υόρκη διδάσκει, δημιουργεί, κι αναβιώνει χορευτικές συνθέσεις εμπνευσμένες από το κλασικό ασκησιολόγιο της τεχνικής Γκράχαμ, καθώς και αποσπάσματα από τα έργα της χορογράφου, Clytemnestra και ErrandintotheMaze.
Στη σκηνή θα βρεθούν Έλληνες επαγγελματίες χορευτές, όλοι εκπαιδευμένοι στην τεχνική και το ρεπερτόριο της Γκράχαμ, και θα ερμηνεύσουν αποσπάσματα από το έργο της εμβληματικής χορογράφου.
Η Μάρθα Γκράχαμ, η μυθολογία και η Γυναίκα
Αμερικανίδα χορεύτρια και χορογράφος, μια από τις πιο εμβληματικές προσωπικότητες του 20ου αιώνα, η Μάρθα Γκράχαμ προσεγγίζει τον μύθο από την οπτική γωνία μιας γυναίκας και χρησιμοποιεί το σώμα ως εργαλείο για να διεισδύσει στον εσωτερικό κόσμο των συναισθημάτων και του ασυνειδήτου της.
Η ίδια εμπνεύστηκε από την αρχαία ελληνική τραγωδία, και η μυθολογία τη βοήθησε να οραματιστεί έναν κόσμο όπου οι γυναίκες και η αντίληψή τους κατείχαν κυρίαρχη θέση.
Μέσα από την παράσταση «Μάρθα Γκράχαμ και Ελληνικοί Μύθοι: Κλυταιμνήστρα» αναδεικνύεται η πολιτιστική κληρονομιά της Ελλάδας κι η επιρροή των αρχαίων κειμένων στις τέχνες και τον πολιτισμό των ΗΠΑ, αλλά και ευρύτερα.
Ταυτότητα παράστασης
«Μάρθα Γκράχαμ & Ελληνικοί Μύθοι: Κλυταιμνήστρα»
Πρεμιέρα: 6 Μαρτίου
Συντελεστές:
Σύλληψη/Έρευνα/Ομιλήτρια: Δρ. Νίνα Παπαθανασοπούλου, Καθηγήτρια Κλασικών Σπουδών, College Year in Athens (CYA) /Διεθνές Κέντρο Ελληνικών και Μεσογειακών Σπουδών (ΔΙ.ΚΕ.ΜΕ.Σ) Χορογράφος: Πένυ Διαμαντοπούλου, Καθηγήτρια τεχνικής και ρεπερτορίου Γκράχαμ
Πού: Θέατρο ΕΛΕΡ-Ελένη Ερήμου, Φρυνίχου 10, Αθήνα, τηλ.: 211 7353928
Πότε: Πέμπτη 6, Παρασκευή 7 και Σάββατο 8 Μαρτίου στις 20:00 και Κυριακή 9 Μαρτίου στις 15:00 και τις 19:00
Εισιτήρια: 16 € γενική είσοδος, 12 € μειωμένο (φοιτητές, ΑμεΑ και άτομα άνω των 65 ετών)
Προπώληση: https://t.ly/2XpjR
Διάρκεια: 70’ (χωρίς διάλειμμα)
Η είσοδος συστήνεται για θεατές ηλικίας 8 ετών και άνω.
Η παράσταση πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Ιδρύματος Ιωάννου Φ. Κωστοπούλου, του CollegeYearinAthens / Διεθνές Κέντρο Ελληνικών και Μεσογειακών Σπουδών και του MarthaGrahamCenterofContemporaryDance στη Νέα Υόρκη.
Έγραψαν για την παράσταση
(πρώτη παρουσίαση στη Βενετία, τον Ιούλιο του 2024)
«Για να το θέσω συνοπτικά, ήταν απλά καταπληκτική! Η απόδοση της χορογραφίας της Μάρθα Γκράχαμ ήταν υπέροχη και η αφήγηση εξαιρετική. Η ομιλία ήταν συνοπτική και ξεκάθαρη και εξήγησε γλαφυρά τη λαμπρή χορογραφία που ακολούθησε» George Gilson, print and broadcast journalist at Alter Ego Media
«Μια μοναδική παράσταση που κάνει το κοινό να αισθάνεται μέρος ενός “ζωντανού” ντοκιμαντέρ».
Δρ. Ρόζα Βασιλάκη, Καθηγήτρια Κοινωνιολογίας, College Year in Athens (CYA) / Διεθνές Κέντρο Ελληνικών και Μεσογειακών Σπουδών
«Από ιστορική, χορογραφική, καλλιτεχνική άποψη, ο μύθος, η έρευνα που έγινε, σε συνδυασμό με την τεχνική, το λεξιλόγιο… μια πλήρης και ολοκληρωμένη δουλειά που αξίζει να δει και να απολαύσει κανείς ξανά!»
Tancredo Tavarez Πρώην Χορευτής με την Martha Graham Dance Company
«Δεν είναι η πρώτη φορά που παρακολουθώ ως θεατής την ανάλυση και την “ανατομία” σχεδόν μιας χορογραφίας. Ποτέ ως τώρα όμως δεν το είχα δει να συμβαίνει ταυτόχρονα με τον χορό. […] Ο θεατής νιώθει έτσι ότι ανακαλύπτει το αλφάβητο που χρησιμοποίησε η Γκράχαμ».
Rafael Molina Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Graham for Europe
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση και την πρωτοβουλία «Μάρθα Γκράχαμ & Ελληνικοί Μύθοι» μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Προσφορά προπώλησης Παρασκευή 6 και Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου όλα τα εισιτήρια 12 ευρώ
Μετά από την ενθουσιώδη υποδοχή της παράστασης από κοινό και κριτικούς, «Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα Φον Καντ» σε διασκευή και σκηνοθεσία της Έφης Ρευματά, συνεχίζονται για 2η σεζόν στο Θέατρο ΕΛΕΡ, κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή μέχρι τις 15/12.
Για τις δύο επόμενες Παρασκευές 6/12 και 13/12 όλα τα εισιτήρια θα είναι στα 12 ευρώ.
Τον ομώνυμο ρόλο ερμηνεύει η Βίκυ Βολιώτη, μαζί της: η Κατερίνα Αγγελίτσα και ο Αντώνης Καρναβάς.
Το αριστούργημα του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, παρουσιάζεται μέσα από μια διαφορετική οπτική, με τρεις ηθοποιούς επί σκηνής και τα κουστούμια της Λουκίας, σε πρώτο πλάνο.
Στο βίντεο της παράστασης εμφανίζονται: η Αγγελική Παραδεισανού, η Ευδοκία Ρουμελιώτη και η Άντζελα Γκερέκου.
Σκηνοθετικό σημείωμα:
Μέσα σ’ ένα ατελιέ, με φόντο έναν πίνακα μπαρόκ, ανάμεσα σε κούκλες βιτρίνας και υπέρλαμπρα φορέματα, παρακολουθούμε ένα παιχνίδι εξουσίας με πρόσχημα τον έρωτα. Οι ρόλοι αντιστρέφονται πολύ γρήγορα, το θύμα γίνεται θύτης, ο θύτης θύμα, ο έρωτας γίνεται μίσος, το ψέμα αλήθεια, οι χαρακτήρες ξεδιπλώνονται, οι κούκλες απογυμνώνονται.
«Μ’ αρέσει να πηγαίνω σινεμά, να βλέπω αισθηματικά έργα, με πόνο και κλάματα…» λέει η Κάριν το φιλόδοξο μοντέλο όταν γνωρίζει την γνωστή σχεδιάστρια Πέτρα φον Καντ και εκείνη την ερωτεύεται παράφορα. Το θεατρικό έργο του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ «Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ» είναι ακριβώς αυτό: ένα αισθηματικό έργο με πόνο και κλάματα για όσους ξέρουν να κατακτούν κι όχι ν’ αγαπούν.
Έφη Ρευματά
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ :
Μετάφραση – Διασκευή – Σκηνοθεσία: Έφη Ρευματά
Πέτρα Φον Καντ: Βίκυ Βολιώτη
Κάριν Τιμ: Κατερίνα Αγγελίτσα
Μαρλέν: Αντώνης Καρναβάς
Κοστούμια: Λουκία
Βοηθός Σκηνοθέτη: Βασιλική Ασίκογλου
Βοηθός Ενδυματολόγου: Lito Barre
Επιμέλεια Σκηνικού Χώρου: Μαργαρίτα Τζαννέτου
Μουσική Επιμέλεια: Φοίβος Σαμαρτζής
Κατασκευή LED - Υποστήριξη Φωτισμών: Αντώνης Καρανδεινός
ΒΙΝΤΕΟ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ:
Σκηνοθεσία: Σίμος Σαρκετζής
Παίζουν (με σειρά εμφάνισης)
Γκαμπριέλα Φον Καντ: Αγγελική Παραδεισανού
Ζιντονί Φον Γκραζεναπ: φιλική συμμετοχή η Ευδοκία Ρουμελιώτη
Στο ρόλο της Βαλερί Φον Καντ η Άντζελα Γκερέκου
Ηχολήπτης: Μαρίνα Σπαγουλάκη
Βοηθός Οπερατέρ: Ασημίνα Λυδία Διονυσόπουλου
Φωτογραφίες: Θοδωρής Φράγκος
Επικοινωνία / Δημόσιες Σχέσεις: Γιώτα Δημητριάδη
Εκτέλεση Παραγωγής: Εύη Γιαννακοπούλου
Social Media: Ανδρέας Καψάμπελης
Διεύθυνση Παραγωγής: Αντώνης Λάμπρος
Παραγωγή: Bright Productions
Ευχαριστούμε τους: Μυρσίνη Κοντού, Ξένια Κούβελα και τα την e-epipla by Avant Garde. A.E
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ :
Πρεμιέρα: 11 Οκτωβρίου
Τελευταία παράσταση: 15 Δεκεμβρίου
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00/ Κυριακή στις 18:00
Διάρκεια: 100 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Εισιτήρια: 18€( γενική είσοδος), 14€(φοιτητικό και άνω των 65), 10€ (ανέργων, ΑΜΕΑ και ατέλειες)
Ο Άρης Τρουπάκης σκηνοθετεί το αριστούργημα του Άουγκουστ Στρίντμπεργκ «Οι Δανειστές». Στη σκηνή θα απολαύσουμε τη Δήμητρα Χατούπη, τον Φίλιππο Σοφιανό και τον Γιώργο Σταυριανό. Η παράσταση θα παρουσιάζεται Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15, στο Θέατρο ΕΛΕΡ. Η πρεμιέρα αναμένεται για τις 14 Οκτωβρίου.
Λίγα λόγια για την υπόθεση:
Οι «Δανειστές» είναι ένα έργο ακραιφνούς νατουραλισμού που συνδυάζει το δράμα με την κωμική σκληρότητα, καθώς οι “ήρωες” ορμούν ακάθεκτοι και αφύλακτοι προς την κορυφή των παθών τους.
Η δράση τοποθετείται σε ένα θέρετρο, έναν σύγχρονο Παράδεισο – Νεκροτομείο, όπου το τυπικό τρίγωνο, ο κάποτε απατημένος σύζυγος, η αιώνια μοιχαλίδα και ο νυν σύζυγος -άλλοτε εραστής-, παίζουν παιχνίδια εξουσίας, άλλοτε “εκδραματίζοντας” και άλλοτε εσωτερικεύοντας ο ένας την οπτική του άλλου. Τα πρόσωπα περιχαρακώνονται, αυτοσχεδιάζουν και ανατρέπουν συνεχώς ο ένας το παιχνίδι του άλλου, χρησιμοποιώντας τόσο τη σύμβαση του γάμου, όσο και την καθοδηγημένη ανατρεπτικότητα της πολυχρησιμοποιημένης “αγάπης”.
Ο Άντολφ και η Τέκλα, οι “καλλιτέχνες”, που έως τώρα δεν υπολόγιζαν τη δύναμη του -καθηγητή νεκρών γλωσσών- πρώην συζύγου εκείνης, διαλύονται μόλις ο τελευταίος εισβάλει στην υποτιθέμενα αντισυμβατική ζωή τους. Ο απατημένος Γκούσταφ ξεκινά ένα φαινομενικά αθώο παιχνίδι εκδίκησης, το οποίο θα πάρει απρόβλεπτες διαστάσεις, καθώς τα τρία πρόσωπα μπλέκουν όλο και πιο βαθιά στα γρανάζια ενός μηχανισμού –καλοκουρδισμένου όπως στις καλές φάρσες- που αποκαλύπτει τις προσωπικές πληγές που νομίζουν πως έχουν επουλώσει και τις αδυναμίες που ελπίζουν πως ελέγχουν.
Ο Στρίντμπεργκ γράφει το έργο ως ιδιοφυή ανατομία ενός “νεκρού” -και, ως εκ τούτου, φαιδρού- ερωτικού τριγώνου, ακριβώς τη χρονιά που ο Τέσλα διερευνά τις δυνατότητες του εναλλασσόμενου ρεύματος, ο Έντισον παρουσιάζει τον φωνόγραφο, ο Γουλιέλμος Β΄ ενθρονίζεται ως ο τελευταίος Γερμανός Κάιζερ, η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης διασφαλίζει την ελεύθερη διέλευση της Διώρυγας του Σουέζ, ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης αναλαμβάνει δράση στους δρόμους του Λονδίνου, ενώ κατοχυρώνεται το εμπορικό σήμα της Kodak. Η εποχή είναι μεταιχμιακή, το έργο επίσης. Και αν το τέλος του 19ου αιώνα, η εποχή του Στρίντμπεργκ, βιάζεται να θάψει το παρελθόν της και καλπάζει προς το αβέβαιο μέλλον της, τον επελαύνοντα 20ό αιώνα, σήμερα καλπάζουμε ήδη στον 21ο, έχοντας κρατήσει στην ντουλάπα τους σκελετούς του 20ού που, σιγά σιγά αποκαλύπτονται.
Σκηνοθετικό σημείωμα:
Τα κωμικά κλειδιά που μεταφέρουν το δράμα στη λοξή οπτική του σήμερα, απεμπολούν τα συνήθη έμφυλα στερεότυπα -άλλωστε, μισογύνης ή όχι, ο Στρίντμπεργκ -ως δαιμόνιος συγγραφέας- υπερβαίνει σταθερά τις απόψεις του, ενώ συνεχώς παραπλανά ως προς το ποιος είναι ισχυρότερος ή ποιος οδηγεί σε κάθε στιγμή το παιχνίδι, το οποίο αν και είναι δομημένο μαθηματικά, μοιάζει μ’ ένα μεγάλο αυτοσχεδιασμό.
Το έργο διατρέχουν με –συγχρόνως- βαθύ και ανάλαφρο τρόπο θέματα φύλων, γενεών, διαφορετικότητας, καθώς και εννοιολόγησης της προόδου. Μεταφέροντας το θέμα στο σήμερα, δεν μπορεί να μην παρατηρήσει κανείς, αν και με πικρό γέλιο, πώς η πρόοδος και η “προοδευτικότητα” συγκρούονται μετωπικά, τόσο στο έργο, όσο και στη σύγχρονη πραγματικότητα.
Εντέλει, οι «δανειστές» μας, όλοι κάπου χρωστούν. Παράλληλα, όλοι αγωνιούν για την επιδραστικότητά τους.
Μετά από την ενθουσιώδη υποδοχή της παράστασης από κοινό και κριτικούς, «Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα Φον Καντ» σε διασκευή και σκηνοθεσία της Έφης Ρευματά, επιστρέφουν από τις 11 Οκτωβρίου και για λίγες παραστάσεις, στη σκηνή του Θεάτρου ΕΛΕΡ.
Τον ομώνυμο ρόλο ερμηνεύει η Βίκυ Βολιώτη, μαζί της: η Κατερίνα Αγγελίτσα και ο Αντώνης Καρναβάς.
Το αριστούργημα του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, παρουσιάζεται μέσα από μια διαφορετική οπτική, με τρεις ηθοποιούς επί σκηνής και τα κουστούμια της Λουκίας, σε πρώτο πλάνο.
Στο βίντεο της παράστασης εμφανίζονται: η Αγγελική Παραδεισανού, η Ευδοκία Ρουμελιώτη και η Άντζελα Γκερέκου.
Σκηνοθετικό σημείωμα:
Μέσα σ’ ένα ατελιέ, με φόντο έναν πίνακα μπαρόκ, ανάμεσα σε κούκλες βιτρίνας και υπέρλαμπρα φορέματα, παρακολουθούμε ένα παιχνίδι εξουσίας με πρόσχημα τον έρωτα. Οι ρόλοι αντιστρέφονται πολύ γρήγορα, το θύμα γίνεται θύτης, ο θύτης θύμα, ο έρωτας γίνεται μίσος, το ψέμα αλήθεια, οι χαρακτήρες ξεδιπλώνονται, οι κούκλες απογυμνώνονται.
«Μ’ αρέσει να πηγαίνω σινεμά, να βλέπω αισθηματικά έργα, με πόνο και κλάματα…» λέει η Κάριν το φιλόδοξο μοντέλο όταν γνωρίζει την γνωστή σχεδιάστρια Πέτρα φον Καντ και εκείνη την ερωτεύεται παράφορα. Το θεατρικό έργο του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ «Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ» είναι ακριβώς αυτό: ένα αισθηματικό έργο με πόνο και κλάματα για όσους ξέρουν να κατακτούν κι όχι ν’ αγαπούν.
Έφη Ρευματά
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ :
Μετάφραση – Διασκευή – Σκηνοθεσία: Έφη Ρευματά
Πέτρα Φον Καντ: Βίκυ Βολιώτη
Κάριν Τιμ: Κατερίνα Αγγελίτσα
Μαρλέν: Αντώνης Καρναβάς
Κοστούμια: Λουκία
Βοηθός Σκηνοθέτη: Βασιλική Ασίκογλου
Βοηθός Ενδυματολόγου: Lito Barre
Επιμέλεια Σκηνικού Χώρου: Μαργαρίτα Τζαννέτου
Μουσική Επιμέλεια: Φοίβος Σαμαρτζής
Κατασκευή LED - Υποστήριξη Φωτισμών: Αντώνης Καρανδεινός
ΒΙΝΤΕΟ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ:
Σκηνοθεσία: Σίμος Σαρκετζής
Παίζουν (με σειρά εμφάνισης)
Γκαμπριέλα Φον Καντ: Αγγελική Παραδεισανού
Ζιντονί Φον Γκραζεναπ: φιλική συμμετοχή η Ευδοκία Ρουμελιώτη
Στο ρόλο της Βαλερί Φον Καντ η Άντζελα Γκερέκου
Ηχολήπτης: Μαρίνα Σπαγουλάκη
Βοηθός Οπερατέρ: Ασημίνα Λυδία Διονυσόπουλου
Φωτογραφίες: Θοδωρής Φράγκος
Επικοινωνία / Δημόσιες Σχέσεις: Γιώτα Δημητριάδη
Εκτέλεση Παραγωγής: Εύη Γιαννακοπούλου
Social Media: Ανδρέας Καψάμπελης
Διεύθυνση Παραγωγής: Αντώνης Λάμπρος
Παραγωγή: Bright Productions
Ευχαριστούμε τους: Μυρσίνη Κοντού, Ξένια Κούβελα και τα την e-epipla by Avant Garde. A.E
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ :
Πρεμιέρα: 11 Οκτωβρίου
Τελευταία παράσταση: 15 Δεκεμβρίου
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00/ Κυριακή στις 18:00
Διάρκεια: 100 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Εισιτήρια: 18€( γενική είσοδος), 14€(φοιτητικό και άνω των 65), 10€ (ανέργων, ΑΜΕΑ και ατέλειες)
Ο Άρης Τρουπάκης σκηνοθετεί το αριστούργημα του Άουγκουστ Στρίντμπεργκ «Οι Δανειστές». Στη σκηνή θα απολαύσουμε τη Δήμητρα Χατούπη, τον Φίλιππο Σοφιανό και τον Γιώργο Σταυριανό. Η παράσταση θα παρουσιάζεται Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15, στο Θέατρο ΕΛΕΡ. Η πρεμιέρα αναμένεται για τις 14 Οκτωβρίου.
Λίγα λόγια για την υπόθεση:
Οι «Δανειστές» είναι ένα έργο ακραιφνούς νατουραλισμού που συνδυάζει το δράμα με την κωμική σκληρότητα, καθώς οι “ήρωες” ορμούν ακάθεκτοι και αφύλακτοι προς την κορυφή των παθών τους.
Η δράση τοποθετείται σε ένα θέρετρο, έναν σύγχρονο Παράδεισο – Νεκροτομείο, όπου το τυπικό τρίγωνο, ο κάποτε απατημένος σύζυγος, η αιώνια μοιχαλίδα και ο νυν σύζυγος -άλλοτε εραστής-, παίζουν παιχνίδια εξουσίας, άλλοτε “εκδραματίζοντας” και άλλοτε εσωτερικεύοντας ο ένας την οπτική του άλλου. Τα πρόσωπα περιχαρακώνονται, αυτοσχεδιάζουν και ανατρέπουν συνεχώς ο ένας το παιχνίδι του άλλου, χρησιμοποιώντας τόσο τη σύμβαση του γάμου, όσο και την καθοδηγημένη ανατρεπτικότητα της πολυχρησιμοποιημένης “αγάπης”.
Ο Άντολφ και η Τέκλα, οι “καλλιτέχνες”, που έως τώρα δεν υπολόγιζαν τη δύναμη του -καθηγητή νεκρών γλωσσών- πρώην συζύγου εκείνης, διαλύονται μόλις ο τελευταίος εισβάλει στην υποτιθέμενα αντισυμβατική ζωή τους. Ο απατημένος Γκούσταφ ξεκινά ένα φαινομενικά αθώο παιχνίδι εκδίκησης, το οποίο θα πάρει απρόβλεπτες διαστάσεις, καθώς τα τρία πρόσωπα μπλέκουν όλο και πιο βαθιά στα γρανάζια ενός μηχανισμού –καλοκουρδισμένου όπως στις καλές φάρσες- που αποκαλύπτει τις προσωπικές πληγές που νομίζουν πως έχουν επουλώσει και τις αδυναμίες που ελπίζουν πως ελέγχουν.
Ο Στρίντμπεργκ γράφει το έργο ως ιδιοφυή ανατομία ενός “νεκρού” -και, ως εκ τούτου, φαιδρού- ερωτικού τριγώνου, ακριβώς τη χρονιά που ο Τέσλα διερευνά τις δυνατότητες του εναλλασσόμενου ρεύματος, ο Έντισον παρουσιάζει τον φωνόγραφο, ο Γουλιέλμος Β΄ ενθρονίζεται ως ο τελευταίος Γερμανός Κάιζερ, η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης διασφαλίζει την ελεύθερη διέλευση της Διώρυγας του Σουέζ, ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης αναλαμβάνει δράση στους δρόμους του Λονδίνου, ενώ κατοχυρώνεται το εμπορικό σήμα της Kodak. Η εποχή είναι μεταιχμιακή, το έργο επίσης. Και αν το τέλος του 19ου αιώνα, η εποχή του Στρίντμπεργκ, βιάζεται να θάψει το παρελθόν της και καλπάζει προς το αβέβαιο μέλλον της, τον επελαύνοντα 20ό αιώνα, σήμερα καλπάζουμε ήδη στον 21ο, έχοντας κρατήσει στην ντουλάπα τους σκελετούς του 20ού που, σιγά σιγά αποκαλύπτονται.
Σκηνοθετικό σημείωμα:
Τα κωμικά κλειδιά που μεταφέρουν το δράμα στη λοξή οπτική του σήμερα, απεμπολούν τα συνήθη έμφυλα στερεότυπα -άλλωστε, μισογύνης ή όχι, ο Στρίντμπεργκ -ως δαιμόνιος συγγραφέας- υπερβαίνει σταθερά τις απόψεις του, ενώ συνεχώς παραπλανά ως προς το ποιος είναι ισχυρότερος ή ποιος οδηγεί σε κάθε στιγμή το παιχνίδι, το οποίο αν και είναι δομημένο μαθηματικά, μοιάζει μ’ ένα μεγάλο αυτοσχεδιασμό.
Το έργο διατρέχουν με –συγχρόνως- βαθύ και ανάλαφρο τρόπο θέματα φύλων, γενεών, διαφορετικότητας, καθώς και εννοιολόγησης της προόδου. Μεταφέροντας το θέμα στο σήμερα, δεν μπορεί να μην παρατηρήσει κανείς, αν και με πικρό γέλιο, πώς η πρόοδος και η “προοδευτικότητα” συγκρούονται μετωπικά, τόσο στο έργο, όσο και στη σύγχρονη πραγματικότητα.
Εντέλει, οι «δανειστές» μας, όλοι κάπου χρωστούν. Παράλληλα, όλοι αγωνιούν για την επιδραστικότητά τους.
Μετά από την ενθουσιώδη υποδοχή της παράστασης από κοινό και κριτικούς, «Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα Φον Καντ» σε διασκευή και σκηνοθεσία της Έφης Ρευματά, επιστρέφουν από τις 13 Οκτωβρίου και για λίγες παραστάσεις, στη σκηνή του Θεάτρου ΕΛΕΡ.
Τον ομώνυμο ρόλο ερμηνεύει η Βίκυ Βολιώτη, μαζί της: η Κατερίνα Αγγελίτσα και ο Αντώνης Καρναβάς.
Το αριστούργημα του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, παρουσιάζεται μέσα από μια διαφορετική οπτική, με τρεις ηθοποιούς επί σκηνής και τα κουστούμια της Λουκίας, σε πρώτο πλάνο.
Στο βίντεο της παράστασης εμφανίζονται: η Αγγελική Παραδεισανού, η Ευδοκία Ρουμελιώτη και η Άντζελα Γκερέκου.
Σκηνοθετικό σημείωμα:
Μέσα σ’ ένα ατελιέ, με φόντο έναν πίνακα μπαρόκ, ανάμεσα σε κούκλες βιτρίνας και υπέρλαμπρα φορέματα, παρακολουθούμε ένα παιχνίδι εξουσίας με πρόσχημα τον έρωτα. Οι ρόλοι αντιστρέφονται πολύ γρήγορα, το θύμα γίνεται θύτης, ο θύτης θύμα, ο έρωτας γίνεται μίσος, το ψέμα αλήθεια, οι χαρακτήρες ξεδιπλώνονται, οι κούκλες απογυμνώνονται.
«Μ’ αρέσει να πηγαίνω σινεμά, να βλέπω αισθηματικά έργα, με πόνο και κλάματα…» λέει η Κάριν το φιλόδοξο μοντέλο όταν γνωρίζει την γνωστή σχεδιάστρια Πέτρα φον Καντ και εκείνη την ερωτεύεται παράφορα. Το θεατρικό έργο του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ «Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ» είναι ακριβώς αυτό: ένα αισθηματικό έργο με πόνο και κλάματα για όσους ξέρουν να κατακτούν κι όχι ν’ αγαπούν.
Έφη Ρευματά
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ :
Μετάφραση – Διασκευή – Σκηνοθεσία: Έφη Ρευματά
Πέτρα Φον Καντ: Βίκυ Βολιώτη
Κάριν Τιμ: Κατερίνα Αγγελίτσα
Μαρλέν: Αντώνης Καρναβάς
Κοστούμια: Λουκία
Βοηθός Σκηνοθέτη: Βασιλική Ασίκογλου
Βοηθός Ενδυματολόγου: Lito Barre
Επιμέλεια Σκηνικού Χώρου: Μαργαρίτα Τζαννέτου
Μουσική Επιμέλεια: Φοίβος Σαμαρτζής
Κατασκευή LED - Υποστήριξη Φωτισμών: Αντώνης Καρανδεινός
ΒΙΝΤΕΟ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ:
Σκηνοθεσία: Σίμος Σαρκετζής
Παίζουν (με σειρά εμφάνισης)
Γκαμπριέλα Φον Καντ: Αγγελική Παραδεισανού
Ζιντονί Φον Γκραζεναπ: φιλική συμμετοχή η Ευδοκία Ρουμελιώτη
Ερμηνεύουν:
Δήμητρα Χατούπη, Νάνα Παπαδάκη και Βάλια Παπαχρήστου
Παραστάσεις:
Παρασκευή, Σάββατο, στις 21.00
Κυριακή, στις 19.00
Έως 26 Μαΐου
Θέατρο ΕΛΕΡ – Ελένη Ερήμου
(Φρυνίχου 10, Πλάκα)
«Ζούμε λάθος ζωή, μα πώς να το πεις;»
Η συγκλονιστική «Τιμάνδρα», του πολυβραβευμένου Έλληνα συγγραφέα Θοδωρή Καλλιφατίδη, ολοκληρώνει τον κύκλο της παρουσίασής της θέατρο ΕΛΕΡ - Ελένη Ερήμου την Κυριακή 26 Μαΐου.
Τη σκηνοθεσία υπογράφει η Χρύσα Καψούλη. Πρωταγωνιστούν: η Δήμητρα Χατούπη, η Νάνα Παπαδάκη και η Βάλια Παπαχρήστου.
Πρόκειται για ένα έργο που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Ο συγγραφέας του έχει βραβευτεί με σημαντικά διεθνή βραβεία, όπως το Μεγάλο Βραβείο Μυθιστορήματος, Βραβείο Σουηδικής Ακαδημίας, Βραβείο Τιμής της Στοκχόλμης, Ελληνικό Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας, Χρυσό Μετάλλιο του Κύκλου των Καλών Τεχνών της Μαδρίτης κ.ά. Πρόσφατα βραβεύτηκε από την Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας με το Βραβείο Πολιτισμού και Τεχνών της Διεθνούς Ένωσης «Αργώ» Δικτύου Ελλήνων των Βρυξελλών.
Ο νομπελίστας Μάριο Βάργκας Λιόσα έχει γράψει για τον συγγραφέα: «Ο Θοδωρής Καλλιφατίδης έχει την ικανότητα να αφηγείται μια ιστορία με φυσικότητα, δηλαδή σαν να έχει εκτυλιχθεί αβίαστα, χωρίς να ασφυκτιά μέσα στον ψυχολογικό κατακλυσμό ενός ανθρώπου που στην πραγματικότητα αγωνίζεται να επιβιώσει».
Η παράσταση αντλεί τη θεματική της από μια εταίρα της αρχαιότητας και τη σχέση της με τον Αλκιβιάδη, όμως θίγει απόλυτα σύγχρονα ζητήματα, όπως ο έρωτας, ο πόλεμος, η εξουσία, αλλά και η γυναικεία σεξουαλικότητα φωτίζοντας με απρόσμενο τρόπο ακόμη και το πλατωνικό Σπήλαιο και άλλα θέματα που συνήθως αντιμετωπίζουμε με έναν συμβατικό τρόπο.
Οι τρεις γυναίκες που ενσαρκώνουν την Τιμάνδρα, σε διαφορετικές στιγμές της ζωής της, προσεγγίζουν το σώμα, τη σκέψη και τη συνείδησή της από μιαν άλλη οπτική, ώσπου να ενωθούν σε μια κοινή μοίρα και να διασχίσουν την ιστορία, αλλά και τον εαυτό τους.
Λίγα λόγια για το έργο
Η «Τιμάνδρα» αποτελεί μια διαχρονική ματιά στη γυναίκα, τον έρωτα, τον πόλεμο, τη φιλοσοφία και την εξουσία. Το σώμα και η ευφυΐα της γυναίκας παίρνουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο και προσφέρουν ένα άλλο βλέμμα στην ιστορία, αυτή τη φορά, μέσα απ’ τα μάτια μιας εταίρας, της Τιμάνδρας, μητέρας της περίφημης Λαΐδας, ερωμένης του Αλκιβιάδη.
Η Τιμάνδρα εξιστορεί τη ζωή της ξεκινώντας από τρεις διαφορετικές αφετηρίες μες στον χρόνο. Κατά τη διάρκεια της πλοκής τους ξετυλίγεται ο πρώτος εμφύλιος σπαραγμός των Ελλήνων, η συναναστροφή της με μεγάλες προσωπικότητες της εποχής και, φυσικά, ο έρωτάς της με τον αντισυμβατικό Αλκιβιάδη.
Κομβικά ιστορικά γεγονότα, συγκρούσεις, απώλειες και προδοσίες την οδηγούν στην αφιλόξενη γη της Φρυγίας, καθώς τη δημοκρατία του Περικλή διαδέχεται η τυραννία και η Τιμάνδρα καλείται να αντιμετωπίσει τη μοίρα και τον ίδιο της τον εαυτό.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ο Θοδωρής Καλλιφατίδης γεννήθηκε στους Μολάους Λακωνίας, το 1938, παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Σπούδασε υποκριτική στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν κι αφού ολοκλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, έφυγε μετανάστης στη Σουηδία. Τα πρώτα χρόνια του εκεί ήταν αρκετά δύσκολα και χρειάστηκε να κάνει διάφορες δουλειές για να παρέχει στον εαυτό του τα απαραίτητα. Ταυτόχρονα σπούδαζε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης, όπου αργότερα δίδαξε ως καθηγητής. Έχει εκδώσει μυθιστορήματα, ποιητικές συλλογές, ταξιδιωτικά δοκίμια, θεατρικά έργα· έχει γράψει σενάρια για τον κινηματογράφο και έχει σκηνοθετήσει μια ταινία. Επί τέσσερα χρόνια διηύθυνε το λογοτεχνικό περιοδικό «Μπόνιερς Λιττερέρα Μαγκαζίν». Έχει διατελέσει, επίσης, διευθυντής της Σουηδικής Τηλεόρασης. Από το 1976 ζει αποκλειστικά από το γράψιμο. Σε πολλά μυθιστορήματά του προσεγγίζει το θέμα του μέσα από διαφορετικές οπτικές, γωνίες και πρόσωπα και έχει μια φιλοσοφική διάθεση και διάσταση. Έχει τιμηθεί με σημαντικά διεθνή βραβεία για το έργο του και σχεδόν όλα τα βιβλία του κυκλοφορούν σε είκοσι γλώσσες.
Σκηνοθετικό Σημείωμα
Η πρώτη μου επαφή με την «Τιμάνδρα» του Θοδωρή Καλλιφατίδη ήταν όταν πήρα στα χέρια μου το κείμενο. Κι όσο προχωρούσε η δραματουργική επεξεργασία του κειμένου, μπορώ να πω ότι συγκινούμουν όλο και περισσότερο. Πρόκειται για ένα κείμενο που μιλάει για την μνήμη, τον θάνατο, αλλά και για την αθανασία. Θα έλεγε κανείς ότι τελικά είναι ένας τρόπος να μιλήσει σήμερα για την αρχαιότητα, την ιστορία, την φιλοσοφία και τον πόλεμο.
Η «Τιμάνδρα» αποτελεί ένα έργο βαθιά φιλοσοφικό, ιστορικό αλλά και υπαρξιακό ταυτόχρονα. Θίγει με ένα μοναδικό τρόπο ζητήματα όπως την ελευθερία, το νόημα της ζωής, την αλήθεια, τον έρωτα, τον πόλεμο, τον χρόνο, την ουσία, εν τέλει, της ίδιας της Ζωής, μέσα απ’ τα μάτια, όμως, μιας γυναίκας, η οποία διαπερνά τα όρια της εποχής της και φτάνει στο σήμερα ζωντανεύοντας κάθε πτυχή της σκέψης και των σύγχρονων προβληματισμών και αναζητήσεών μας.
Η εταίρα Τιμάνδρα μέσα από την συνεχή της πάλη για επιβίωση προσπαθεί να βρει τον εαυτό της και να τον τοποθετήσει στην κοινωνία, μια κοινωνία ανδροκρατούμενη, που δεν διαφέρει και τόσο πολύ από την σύγχρονη κοινωνία που ζούμε. Συνοδοιπόρος της, ο Αλκιβιάδης. Ο ευφυής Αθηναίος στρατηγός που αγαπήθηκε αλλά και μισήθηκε ταυτόχρονα όσο ποτέ κανείς άλλος στην ιστορία. Μέσα από αυτή την περιήγηση της Τιμάνδρας στο χρόνο και στον χώρο, παρατηρούμε τις σχέσεις που αναπτύσσει με τα πρόσωπα που διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα της. Πρόκειται για μια συνεχή μετατόπιση και μετακίνηση που δίνει την ευκαιρία στους θεατές να βιώσουν ιστορικά γεγονότα που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην παγκόσμια ιστορία. Η πραγματικότητα, η ιστορία, η φιλοσοφία αλλά και η μυθοπλασία συναντιούνται σε όλες τις στιγμές του έργου, προκαλώντας συνεχώς το ενδιαφέρον των θεατών.
Είναι μεγάλη πρόκληση να διαχειρίζεσαι το εύρος, από πολλές πλευρές, ενός κειμένου σαν κι αυτό. Προσπάθησα να αφουγκραστώ, με πολλή επιμονή, το κείμενο μέσα από την ροή της σκηνικής πράξης και μέρα με τη μέρα να το παρατηρώ να αναπτύσσεται και σιγά-σιγά να εγκαθίσταται μέσα από τα σώματα των ηθοποιών.
Χρύσα Καψούλη
Λίγα λόγια για την Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρία Μαλντορόρ
Η Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρία Μαλντορόρ λειτουργεί υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της ηθοποιού, σκηνοθέτιδος και συγγραφέως Νάνας Παπαδάκη. Έχει παρουσιάσει, μέχρι στιγμής, Πλάτωνα, Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, Γιάννη Ρίτσο, Νίκη Τριανταφυλλίδη, σε παραστάσεις που έχουν παιχτεί, μεταξύ άλλων, στην Αθήνα, στην Ελευσίνα, στη Σκιάθο και στις Βρυξέλλες. Πιο πρόσφατη θεατρική παραγωγή της η «Νίκη, απόψε στο πάρτι» σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη. Τα δικαιώματα του έργου του Θοδωρή Καλλιφατίδη «Τιμάνδρα» παραχωρεί ο διεθνής εκδοτικός οίκος του συγγραφέα Galaxia Gutenberg, με έδρα στην Ισπανία.
Η παράσταση επιχορηγείται απ’ το Υπουργείο Πολιτισμού και πραγματοποιείται υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και του Σουηδικού Ινστιτούτου Αθηνών.
*Η παράσταση περιέχει σκηνές γυμνού
**Θερμότατες ευχαριστίες στην Ελένη Καραΐνδρου, στη Χρύσα Παπαϊωάννου, στον Τηλέμαχο Μούσα και στον Αλέξανδρο Σάουκ.
μια επί σκηνής συνάντηση για τις έμφυλες διακρίσεις
5 γυναίκες αφηγούνται
Η παράσταση εκκινεί από την ιστορία της ΜΑΡΙΚΑΣ, μιας γυναίκας που έζησε στην ελληνική επαρχία από τη δεκαετία του ’30 έως και τις αρχές του 21ου αιώνα. Το ενδιαφέρον μας επικεντρώνεται στα νεανικά της χρόνια –τα οποία συνέπεσαν με την περίοδο του Εμφυλίου– και τις κρυφές συναντήσεις με τον μεγάλο της έρωτα, ο οποίος ήταν αντάρτης στα γύρω βουνά. Ακολούθησε γάμος από προξενιό˙ για να ξεπλύνει την «ντροπή».
Η ζωή της άγνωστης αυτής γυναίκας αποτελεί την αρχή της δικής μας ιστορίας. Πραγματοποιήσαμε έρευνα*, διεξάγαμε συνεντεύξεις και καταγράψαμε προσωπικές μαρτυρίες γυναικών από διαφορετικές πόλεις στην Ελλάδα και με διαφορετικό κοινωνικό υπόβαθρο. Τα ηχητικά ντοκουμέντα από την ιστορία της ΜΑΡΙΚΑΣ αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της παράστασης, που στόχο έχει να αναδείξει το υλικό των συνεντεύξεων. Με βάση τις μαρτυρίες, η παράσταση αφηγείται ιστορίες γυναικών, που στην πλειονότητά τους υπήρξαν σε βίαια, νοσηρά και τοξικά περιβάλλοντα. Μέσα από τις αφηγήσεις, το χιούμορ και τις προσωπικές τους ανατάσεις, την ευαισθησία και τον αυτοσαρκασμό τους αποτυπώνεται το ατομικό και συλλογικό γυναικείο βίωμα.
Η εμβόλιμη χρήση λογοτεχνικών αναφορών, μουσικής και βίντεο, ενισχύουν τη σκηνική αφήγηση.
Η παράσταση θεματοποιεί τα αφανή καθημερινά βιώματα –λόγω των έμφυλων ανισοτήτων– και ανιχνεύει τα ταυτοτικά στερεότυπα, από την εποχή του Εμφυλίου έως σήμερα. Οι μαρτυρίες ως τεκμήρια,αναδεικνύουν τον αντίλογο στο κοινωνικό παρόν, τους πόλους, τα άκρα και την ταλάντευση μέσα στην Ιστορία.
Μια συνάντηση γυναικών. Μια συλλογική αναζήτηση και περιπλάνηση εντός και εκτός σκηνής. Γυναίκες γήινες, ακίνητες κι άλλοτε μετέωρες. Εκπορευόμενες από το παρελθοντικό τους τραύμα, πέφτουν και σηκώνονται, διαλύουν, γκρεμίζουν, ξαναχτίζουν. Γυναίκες «Ά-τοπες» στο παρόν, σταδιακά όμως περιπλανώμενες προς την εύρεση νέου τόπου, ενός συλλογικού τοπίου.
Την παράσταση συνοδεύουν δωρεάν θεατροπαιδαγωγικά εργαστήρια για το κοινό που την παρακολούθησε, επιχορηγούμενα από τον γαλλικό φορέα Mediterranean Women’s Fund.
Σκηνοθετικό σημείωμα:
Η παράσταση ΜΑΡΙΚΕΣ #δενπροκειταιγιαδιασημεςπερσονες, επιδιώκει να αναδείξει τα καθημερινά βιώματα των γυναικών, που χαρακτηρίζονται συνήθως ως απλά ή ασήμαντα στην ελληνική πατριαρχική κοινωνία. Επί σκηνής συναντιούνται πέντε γυναίκες: ακούνε, μιλούν, συμφωνούν, διαφωνούν, αυτοσαρκάζονται, υποστηρίζουν –η μία την άλλη–, παίζουν, χτίζουν, κρύβονται, ανοίγουν δρόμους, βοηθούν, γελούν, πέφτουν και σηκώνονται· συνεχίζουν.
Οι ηθοποιοί φέρουν τα λόγια και τις εμπειρίες συνεντευξιαζόμενων γυναικών από διαφορετικούς τόπους της Ελλάδας, σε έναν εξαιρετικά ανοίκειο και «ψυχρό», «υπό κατασκευή» χώρο. Δεν βολεύονται. Μέσα σε αυτόν αναζητούν τη θέση τους˙ γι’ αυτό τον οικοδομούν και τον μεταμορφώνουν. Συνομιλούν με τα σκηνικά υλικά και δημιουργούν συμβολικές εικόνες, «γλυπτά», χάος και τάξη.
Τα ηχητικά ντοκουμέντα, που αφορούν την ιστορία της πρωταρχικής, για εμάς, Μαρίκας, εκείνης που αποτέλεσε το ερέθισμα για να ερωτηθούν και άλλες γυναίκες και τελικά να μιλήσουν, γίνονται η αφορμή για τις σκηνικές αφηγήσεις, οι οποίες συνδιαλέγονται με εμβόλιμα λογοτεχνικά αποσπάσματα και βίντεο.
Το ηχοτοπίο της παράστασης συνθέτουν παραδοσιακά τραγούδια, τα οποία ντύνουν τις στιγμές κορύφωσης των σύγχρονων αφηγήσεων, και πειραματικοί αυτοσχεδιασμοί σύγχρονης μουσικής. Από κοινού αναδεικνύουν τη διαχρονικότητα των γυναικείων βιωμάτων.
Η παράσταση ΜΑΡΙΚΕΣ #δενπροκειταιγιαδιασημεςπερσονες προβάλλει τη μοναδικότητα κάθε γυναίκας που διαχρονικά παραγκωνίζεται, παρόλο που διατρέχει κάθε ιστορία μέσα στην Ιστορία. Απευθύνεται σε ενήλικο και εφηβικό κοινό με στόχο την ευαισθητοποίηση και ενεργοποίηση των θεατών-τριών στα ζητήματα έμφυλης ανισότητας.
Ευχαριστούμε θερμά τη Λαμπρινή Καρακώστα για την παραχώρηση του τραγουδιού, Ακούγομαι; στο teaser από τον ομώνυμο δίσκο, 2019˙
Υπό την αιγίδα και σε χρηματοδότηση το Υπουργείο Πολιτισμού 2023-2024, για 15 παραστάσεις.
*Η έρευνα και το πρωτογενές υλικό για την παράστασηΜΑΡΙΚΕΣ #δενπροκειταιγιαδιασημεςπερσονες, προέκυψε από συνεντεύξεις γυναικών σε διαφορετικά μέρη της Ελλάδας, ως κομμάτι του εφηβικού θεατροπαιδαγωγικού προγράμματος “Μ.Α.Ρ.Ι.Κ.Α._Μίλα. Άκου. Ρώτα. Ιστόρησε. Κατανόησε. Άλλαξε” που υλοποιήθηκε από την Α.Μ.Κ.Ε. Τέχνες στο μίξερ υπό την αιγίδα και χρηματοδότηση του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού 2022-2023.
Ερμηνεύουν:
Δήμητρα Χατούπη, Νάνα Παπαδάκη και Βάλια Παπαχρήστου
Πρεμιέρα:
Σάββατο 6 Απριλίου 2024 στις 21.00
Παραστάσεις:
Παρασκευή, Σάββατο, στις 21.00
Κυριακή, στις 19.00
Θέατρο ΕΛΕΡ – Ελένη Ερήμου
(Φρυνίχου 10, Πλάκα)
«Ζούμε λάθος ζωή, μα πώς να το πεις;»
Η συγκλονιστική «Τιμάνδρα» του πολυβραβευμένου Έλληνα συγγραφέα που διαμένει μόνιμα στη Σουηδία Θοδωρή Καλλιφατίδη θα παρουσιάζεται από τις 6 Απριλίου και κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή, για λίγες μόνο παραστάσεις, σε σκηνοθεσία Χρύσας Καψούλη, με πρωταγωνίστριες τις Δήμητρα Χατούπη, Νάνα Παπαδάκη και Βάλια Παπαχρήστου στο θέατρο ΕΛΕΡ - Ελένη Ερήμου (Φρυνίχου 10, Πλάκα).
Πρόκειται για ένα έργο που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Ο συγγραφέας του έχει βραβευτεί με σημαντικά διεθνή βραβεία, όπως το Μεγάλο Βραβείο Μυθιστορήματος, Βραβείο Σουηδικής Ακαδημίας, Βραβείο Τιμής της Στοκχόλμης, Ελληνικό Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας, Χρυσό Μετάλλιο του Κύκλου των Καλών Τεχνών της Μαδρίτης κ.ά. Πρόσφατα βραβεύτηκε από την Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας με το Βραβείο Πολιτισμού και Τεχνών της Διεθνούς Ένωσης «Αργώ» Δικτύου Ελλήνων των Βρυξελλών.
Ο νομπελίστας Μάριο Βάργκας Λιόσα έχει γράψει για τον συγγραφέα: «Ο Θοδωρής Καλλιφατίδης έχει την ικανότητα να αφηγείται μια ιστορία με φυσικότητα, δηλαδή σαν να έχει εκτυλιχθεί αβίαστα, χωρίς να ασφυκτιά μέσα στον ψυχολογικό κατακλυσμό ενός ανθρώπου που στην πραγματικότητα αγωνίζεται να επιβιώσει».
Η παράσταση αντλεί τη θεματική της από μια εταίρα της αρχαιότητας και τη σχέση της με τον Αλκιβιάδη, όμως θίγει απόλυτα σύγχρονα ζητήματα, όπως ο έρωτας, ο πόλεμος, η εξουσία, αλλά και η γυναικεία σεξουαλικότητα φωτίζοντας με απρόσμενο τρόπο ακόμη και το πλατωνικό Σπήλαιο και άλλα θέματα που συνήθως αντιμετωπίζουμε με έναν συμβατικό τρόπο.
Οι τρεις γυναίκες που ενσαρκώνουν την Τιμάνδρα, σε διαφορετικές στιγμές της ζωής της, προσεγγίζουν το σώμα, τη σκέψη και τη συνείδησή της από μιαν άλλη οπτική, ώσπου να ενωθούν σε μια κοινή μοίρα και να διασχίσουν την ιστορία, αλλά και τον εαυτό τους.
Λίγα λόγια για το έργο
Η «Τιμάνδρα» αποτελεί μια διαχρονική ματιά στη γυναίκα, τον έρωτα, τον πόλεμο, τη φιλοσοφία και την εξουσία. Το σώμα και η ευφυΐα της γυναίκας παίρνουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο και προσφέρουν ένα άλλο βλέμμα στην ιστορία, αυτή τη φορά, μέσα απ’ τα μάτια μιας εταίρας, της Τιμάνδρας, μητέρας της περίφημης Λαΐδας, ερωμένης του Αλκιβιάδη.
Η Τιμάνδρα εξιστορεί τη ζωή της ξεκινώντας από τρεις διαφορετικές αφετηρίες μες στον χρόνο. Κατά τη διάρκεια της πλοκής τους ξετυλίγεται ο πρώτος εμφύλιος σπαραγμός των Ελλήνων, η συναναστροφή της με μεγάλες προσωπικότητες της εποχής και, φυσικά, ο έρωτάς της με τον αντισυμβατικό Αλκιβιάδη.
Κομβικά ιστορικά γεγονότα, συγκρούσεις, απώλειες και προδοσίες την οδηγούν στην αφιλόξενη γη της Φρυγίας, καθώς τη δημοκρατία του Περικλή διαδέχεται η τυραννία και η Τιμάνδρα καλείται να αντιμετωπίσει τη μοίρα και τον ίδιο της τον εαυτό.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ο Θοδωρής Καλλιφατίδης γεννήθηκε στους Μολάους Λακωνίας, το 1938, παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Σπούδασε υποκριτική στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν κι αφού ολοκλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, έφυγε μετανάστης στη Σουηδία. Τα πρώτα χρόνια του εκεί ήταν αρκετά δύσκολα και χρειάστηκε να κάνει διάφορες δουλειές για να παρέχει στον εαυτό του τα απαραίτητα. Ταυτόχρονα σπούδαζε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης, όπου αργότερα δίδαξε ως καθηγητής. Έχει εκδώσει μυθιστορήματα, ποιητικές συλλογές, ταξιδιωτικά δοκίμια, θεατρικά έργα· έχει γράψει σενάρια για τον κινηματογράφο και έχει σκηνοθετήσει μια ταινία. Επί τέσσερα χρόνια διηύθυνε το λογοτεχνικό περιοδικό «Μπόνιερς Λιττερέρα Μαγκαζίν». Έχει διατελέσει, επίσης, διευθυντής της Σουηδικής Τηλεόρασης. Από το 1976 ζει αποκλειστικά από το γράψιμο. Σε πολλά μυθιστορήματά του προσεγγίζει το θέμα του μέσα από διαφορετικές οπτικές, γωνίες και πρόσωπα και έχει μια φιλοσοφική διάθεση και διάσταση. Έχει τιμηθεί με σημαντικά διεθνή βραβεία για το έργο του και σχεδόν όλα τα βιβλία του κυκλοφορούν σε είκοσι γλώσσες.
Σκηνοθετικό Σημείωμα
Η πρώτη μου επαφή με την «Τιμάνδρα» του Θοδωρή Καλλιφατίδη ήταν όταν πήρα στα χέρια μου το κείμενο. Κι όσο προχωρούσε η δραματουργική επεξεργασία του κειμένου, μπορώ να πω ότι συγκινούμουν όλο και περισσότερο. Πρόκειται για ένα κείμενο που μιλάει για την μνήμη, τον θάνατο, αλλά και για την αθανασία. Θα έλεγε κανείς ότι τελικά είναι ένας τρόπος να μιλήσει σήμερα για την αρχαιότητα, την ιστορία, την φιλοσοφία και τον πόλεμο.
Η «Τιμάνδρα» αποτελεί ένα έργο βαθιά φιλοσοφικό, ιστορικό αλλά και υπαρξιακό ταυτόχρονα. Θίγει με ένα μοναδικό τρόπο ζητήματα όπως την ελευθερία, το νόημα της ζωής, την αλήθεια, τον έρωτα, τον πόλεμο, τον χρόνο, την ουσία, εν τέλει, της ίδιας της Ζωής, μέσα απ’ τα μάτια, όμως, μιας γυναίκας, η οποία διαπερνά τα όρια της εποχής της και φτάνει στο σήμερα ζωντανεύοντας κάθε πτυχή της σκέψης και των σύγχρονων προβληματισμών και αναζητήσεών μας.
Η εταίρα Τιμάνδρα μέσα από την συνεχή της πάλη για επιβίωση προσπαθεί να βρει τον εαυτό της και να τον τοποθετήσει στην κοινωνία, μια κοινωνία ανδροκρατούμενη, που δεν διαφέρει και τόσο πολύ από την σύγχρονη κοινωνία που ζούμε. Συνοδοιπόρος της, ο Αλκιβιάδης. Ο ευφυής Αθηναίος στρατηγός που αγαπήθηκε αλλά και μισήθηκε ταυτόχρονα όσο ποτέ κανείς άλλος στην ιστορία. Μέσα από αυτή την περιήγηση της Τιμάνδρας στο χρόνο και στον χώρο, παρατηρούμε τις σχέσεις που αναπτύσσει με τα πρόσωπα που διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα της. Πρόκειται για μια συνεχή μετατόπιση και μετακίνηση που δίνει την ευκαιρία στους θεατές να βιώσουν ιστορικά γεγονότα που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην παγκόσμια ιστορία. Η πραγματικότητα, η ιστορία, η φιλοσοφία αλλά και η μυθοπλασία συναντιούνται σε όλες τις στιγμές του έργου, προκαλώντας συνεχώς το ενδιαφέρον των θεατών.
Είναι μεγάλη πρόκληση να διαχειρίζεσαι το εύρος, από πολλές πλευρές, ενός κειμένου σαν κι αυτό. Προσπάθησα να αφουγκραστώ, με πολλή επιμονή, το κείμενο μέσα από την ροή της σκηνικής πράξης και μέρα με τη μέρα να το παρατηρώ να αναπτύσσεται και σιγά-σιγά να εγκαθίσταται μέσα από τα σώματα των ηθοποιών.
