ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΚΜΗΝΗ
Αλκμήνης 8-12, στάση μετρό Κεραμεικός
τηλ. 2103428650 Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
ΟΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΕΣ...
της Άννας Αδριανού
ΕΝΑΡΞΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ: σαββατο 28 ιανουαριου 2023
Κάθε Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 19:30
«ΟΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΕΣ…» της Άννας Αδριανού ανεβαίνουν από το Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2023 στην σκηνή του ΘΕΑΤΡΟΥ ΑΛΚΜΗΝΗ σε νέα δυναμική εκδοχή, η οποία έχει εμπλουτιστεί με επιπλέον σκηνές και χαρακτηριστικά βίντεο.
ΤΟ ΕΡΓΟ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ:
Ένας από τους πιο "δυνατούς" μονολόγους του Αύγουστου Στρίντμπεργκ μεταμορφώνεται σε ένα καινούργιο θεατρικό έργο, ένα σύγχρονο "παιχνίδι για δύο" μέσα από μια αιρετική διασκευή, που φωτίζει το θέμα της απιστίας κι από τις δυο πλευρές. Αλλά και το θέμα της συναισθηματικής κακοποίησης δυο γυναικών, που αγάπησαν τον ίδιο άντρα, χάνοντας την δύναμη τους. Σύζυγος και ερωμένη, συναντιούνται παραμονή Χριστουγέννων, σε ένα καφέ μπαρ και μέσα από αλλεπάλληλες προκλήσεις, εκθέτουν την ζωή τους και τους ρόλους τους κι αναμετριούνται μέχρις εσχάτων για το ποια υπήρξε η νικήτρια και «η πιο δυνατή». Δυο ερωτικοί θηλυκοί ρόλοι, δυο διαφορετικές απόψεις ζωής, δυο τρόποι να αγαπάς, να μισείς και να είσαι γυναίκα. Αντικείμενο: ο εραστής και σύζυγος, που αν και απών, κυριαρχεί ακόμα στην σκέψη και την καρδιά τους. Ένας άντρας που τις θέλει και τις δυο, μιας και δεν τις θεωρεί επιβάτιδες της ίδιας θέσης στο τρένο της ζωής του.
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ ΑΔΡΙΑΝΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ:
«Όταν πρωτοδιάβασα την ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ του Στρίντμπεργκ, όπου μια παντρεμένη γυναίκα κάνει έναν σαρκαστικό μονόλογο μπροστά στην ερωμένη του άντρα της, βάζοντας την στη θέση της και προσπαθώντας να της αποδείξει ότι «αυτή είναι η πιο δυνατή»… αναρωτήθηκα τι θα είχε άραγε να απαντήσει σε όλο αυτό, εκείνη η «άλλη γυναίκα», που στον Στρίντμπεργκ παραμένει μυστηριώδης και δέχεται την ήττα της σιωπηλή. Η επαφή μου με την σκηνοθέτη Πέπη Μοσχοβάκου και όσα είπαμε ψάχνοντας να κάνουμε ένα έργο, που να αφορά στις γυναίκες και στους ερωτικούς ρόλους, που τις κακοποιούν, με ιντριγκάρισε… και με έβαλε μπροστά στην πρόκληση να «συμπληρώσω» το έργο με την απάντηση αυτής της ερωμένης… Μια απάντηση που εκθέτει την ζωή της και τα πιστεύω της για τις σχέσεις… Άλλωστε ερωμένη και σύζυγος είναι δυο πλευρές της γυναικείας ερωτικής ζωής … Οι δύο όψεις του θηλυκού προσώπου, που ψάχνει μέσα από διαφορετικούς δρόμους το ίδιο πράγμα: Την αγάπη του άντρα, καθώς και οι δυο θέλουν να επηρεάσουν την ζωή του… και να γίνουν γι’ αυτόν, «η μία και μοναδική»… Μια αγάπη, που αυτός ενώ την υπόσχεται, την χρησιμοποιεί για να χειρίζεται και τις δύο.
Για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία του θεάτρου η Μήτηρ Θεού ενσαρκώνεται στην σκηνή, σε μια καθηλωτική παράσταση, με απόλυτο σεβασμό, από την Γεωργία Ζώη
Η Κατερίνα Κόρου συμπρωταγωνιστεί και ερμηνεύει σμυρναίικα τραγούδια και εκκλησιαστικούς ύμνους
Υπό την αιγίδα
της ΓΕΝΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΑΙΓΑΙΟΥ
και ΝΗΣΙΩΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
της ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
της ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΓΛΥΦΑΔΑΣ, ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ, ΒΟΥΛΑΣ, ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ και ΒΑΡΗΣ
της ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΣΥΡΟΥ
«Ω γη της Ιωνίας, σένα
αγαπούν ακόμη,
σένα οι ψυχές των
ενθυμούνται ακόμη» -Κ.Π. Καβάφης
Η φετινή χρονιά, το 2022, έχει έναν ιδιαίτερο συμβολισμό μιας και συμπληρώνονται 100 χρόνια από την κορύφωση των γεγονότων της Μικρασιατικής Καταστροφής. Μια θλιβερή επέτειος που έχει αφήσει τραυματικό αποτύπωμα, όχι μόνο στη συνείδηση των απογόνων του Μικρασιατικού Ελληνισμού, αλλά και στο σύνολο των Ελλήνων. Με αφορμή την θύμηση της θλιβερής επετείου, σας παρουσιάζουμε τη νέα θεατρική παραγωγή «ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ - ΕΝΑΣ ΥΜΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΜΥΡΝΗ» σε κείμενο του Θανάση Ν. Σταυρόπουλου και σκηνοθεσία του Μενέλαου Τζαβέλλα. Οι παραστάσεις θα ξεκινήσουν την Τετάρτη 30 Νοεμβρίου και θα παρουσιάζονται κάθε Τετάρτη στις 8:30 μμ στο ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΚΜΗΝΗ.
Το θεατρικό αυτό έργο είναι μία πρόταση που συνθέτει δύο τόσο διαφορετικές πτυχές της Ιστορίας. Αυτής του Θείου Δράματος, και συγκεκριμένα την πορεία Του Ιησού προς τον Γολγοθά, και τον μαρτυρικό διωγμό των Ελλήνων, και όχι μόνο, από την πολύπαθη Σμύρνη. Για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία του θεάτρουη Μήτηρ Θεού ενσαρκώνεται στην σκηνή, σε μια καθηλωτική παράσταση, με απόλυτο σεβασμό, από μία από τις σημαντικότερες ηθοποιούς της Ελληνικής θεατρικής σκηνής την Γεωργία Ζώη.Η σπουδαία τραγουδοποιός Κατερίνα Κόρου συμπρωταγωνιστεί και ερμηνεύει σμυρναίικα τραγούδια και εκκλησιαστικούς ύμνους.
Λίγα λόγια για την παράσταση:
Μία γυναίκα, η Ελπίδα, προσπαθεί να βρει τον χαμένο της γιό μέσα στις φλόγες της Σμύρνης. Μία άλλη γυναίκα με έναν νεαρό άντρα της παρουσιάζονται και γίνονται αρωγοί της. Η Ελπίδα δεν μπορεί να κατανοήσει εκείνες τις τραγικές στιγμές που ζει ότι μπροστά της βρίσκονται η Παναγία και ο Άγιος Ιωάννης, ο μαθητής Του. Παρότι εγκλωβισμένη στον προσωπικό της Γολγοθά, η Ελπίδα θα καταλήξει να ακολουθήσει την Παναγία σε ένα διαφορετικό οδοιπορικό όταν πια όλα γύρω της θα είναι χαμένα για την ίδια. Η Παναγία θα της δείξει την Οδό του Μαρτυρίου του Θεανθρώπου προς τον Γολγοθά. Θα της παρουσιάσει την άκρα πικρία της Μητρός μπροστά στο πέρασμα του Υιού της. Εκεί η Ελπίδα θα κατανοήσει ότι το δράμα Του εμπεριέχεται στο προσωπικό δράμα του καθενός μας ξεχωριστά. Η μεγαλοσύνη της Παναγίας θα της διδάξει ότι η καρτερία και η συγχώρεση είναι αρετές σπουδαιότερες και ισχυρότερες του πόνου. Μπροστά από τα μάτια της Ελπίδας θα παρελάσουν πρόσωπα του Θείου Δράματος, αλλά και της Καταστροφής της Σμύρνης. Ο Άγιος Ιωάννης, η Μαρία η Μαγδαληνή, ο Ιούδας, ο Πόντιος Πιλάτος, η Μοιχαλίδα, ο Χρυσόστομος Σμύρνης, ο Νουρεντίν Πασάς, αλλά και απλοί άνθρωποι θα παρουσιαστούν και θα μιλήσουν για τα δρώμενα, ενώ ταυτοχρόνως το υμνολόγιο και τα λόγια των Ευαγγελίων της Εκκλησίας και η προφορική μας παράδοση θα πλαισιώνουν τους λόγους των ηρώων.
Σκοπός της παράστασης:
Ο σκοπός της συγκεκριμένης παράστασης δεν είναι άλλος από το να μπορέσει και ο πιο απλός θεατής να προσεγγίσει μία τόσο σημαντική και εξαιρετικά επίκαιρη στιγμή της Ελληνικής Ιστορίας, από μία πλευρά διαφορετική. Η Σμύρνη, όσο και αν ακουστεί κοινότυπο, δεν αποτελεί ουδεμία εξαίρεση από τις υπόλοιπες πόλεις του Ελληνισμού, που στα χρόνια του Οθωμανικού ζυγού υπέστησαν διωγμούς, καταστροφές, σφαγές, εξανδραποδισμούς και υποδουλώσεις. Από τη Βασιλεύουσα έως την πρόσφατη μαρτυρική Κύπρο ο κατάλογος των πόλεων είναι αμέτρητος. Η παρουσία όμως της χριστιανικής πίστεως και των ιερέων της, υπήρξε αρωγός βασικός και ουσιώδης. Ήταν το στοιχείο αυτό, που μαζί με το φρόνημα του λαού κράτησαν ψηλά την αντοχή, την ελπίδα, την καρτερία και την υπομονή των διωχθέντων. Έτσι λοιπόν, με την παρουσία της στο έργο, η Παναγία, που αντιπροσωπεύει για όλους τους χριστιανούς στη Γη, το μέγιστο παράδειγμα υπομονής και εγκαρτέρησης, προστρέχει ως η απόλυτη και πανταχού παρούσα, «μάνα», να παρηγορήσει τα παιδιά της. Τα παιδιά της, αυτά που στο πρόσωπο της Ελπίδας, της Σμυρνιάς μάνας, υποφέρουν και στενάζουν την αποφράδα εκείνη ημέρα της Καταστροφής της Σμύρνης. Η νοητή μεταφορά της Ελπίδας, από την Παναγία και τον Άγιο Ιωάννη, στην Οδό του Μαρτυρίου, υποδεικνύει και επισημαίνει τη μέγιστη στιγμή του ανθρώπινου γένους. Τη στιγμή που ο άνθρωπος ως ελεύθερο ον, κατά Θεού παραχώρηση αλλά και προσωπική επιλογή, αποφασίζει να «σκοτώσει» τον Αθάνατο και Έναν δημιουργό του. Μπροστά λοιπόν σε αυτό το Θείο Δράμα η Ελπίδα κατανοεί ότι η Καταστροφή της Σμύρνης δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ακόμα μία τραγική στιγμή της απώλειας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Ουσιαστικά θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι μία αναβίωση μετά από τέσσερις αιώνες του Λειτουργικού Δράματος που εμφανίστηκε στο Μεσαίωνα και άκμασε μέχρι και το 16ο αιώνα.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ (Συγγραφέας)
Μου ζητήθηκε από τον σκηνοθέτη, Μενέλαο Τζαβέλλα να γράψω ένα επετειακό θεατρικό έργο για τα 100 χρόνια από την Καταστροφή της Σμύρνης. Το πρόβλημα που με απασχόλησε ήταν ότι τη θεατρική περίοδο 2022-23, πολλοί συγγραφείς θα καλούντο να γράψουν κάτι ανάλογο. Το θέμα της «Σμύρνης» είναι γνωστό στο Ελληνικό κοινό και έχει παρουσιαστεί με πολλές και διαφορετικές μορφές (μελέτες, βιβλίο, μυθιστόρημα, θέατρο κλπ.). Το να γράψω λοιπόν μία παράθεση ιστορικών γεγονότων με το όποιο μυθοπλαστικό πλαίσιο μού ήταν σχεδόν αδιάφορο συγγραφικά. Έπρεπε να αναζητηθεί από εμένα ένας άλλος, κάπως καινούργιος τρόπος για να ειπωθούν τα γεγονότα των ημερών εκείνων. Έτσι κατέληξα σε μία πεποίθηση για τις ημέρες εκείνες, που είχα πάντα. Ότι πέρα από την ιστορικότητα των στιγμών, η Καταστροφή της Σμύρνης εμπεριείχε και μία τρόπο τινά «θρησκευτικότητα». Επέλεξα λοιπόν να ενσωματώσω σε αυτό το τόσο καθοριστικό γεγονός της νεότερης Ελληνικής Ιστορίας, ένα απείρως σπουδαιότερο. Αυτό της πορείας προς τη Σταύρωση του Θεανθρώπου. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει ανθρώπινο δράμα που να μη συμπεριλαμβάνεται, να μην «εσωκλείεται» σε αυτό του Θείου Δράματος. Έτσι δημιουργήθηκε μία θεατρική συνθήκη παρουσιάζοντας τον παραλληλισμός των ζωών και των γεγονότων της Σμύρνης με αυτών των γεγονότων προς τη Σταύρωση.
Καλή θέαση.
Δήλωση του σκηνοθέτη Μενέλαου Τζαβέλλα
Πάντα ήθελα να σκηνοθετήσω μια Θρησκευτική και Ιστορική παράσταση. Έτσι είπα την ιδέα στον συγγραφέα Θανάση Σταυρόπουλο και δημιουργήσαμε την παράσταση μας ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ - ΕΝΑΣ ΥΜΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΜΥΡΝΗ που είναι ένας φόρος τιμής στα χιλάδες θύματα από την καταστροφή της μάνας Σμύρνης. Μια Ιστορία που 100 χρόνια μετά ζούμε ξανά κοντά μας, δίπλα μας ...Λαός που ξεχνάει το παρελθόν του είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει!!
Indigo Theatre Project
Σκηνοθεσία: Γιάννα Δ. Γκιώνη
Δεύτερη Σεζόν Παραστάσεων
Κάθε Κυριακή στο Θέατρο Αλκμήνη
Τα Παιδιά Του Ήλιου του Μάξιμ Γκόρκυ, το αριστούργημα της Ρωσικής δραματουργίας, ανεβαίνει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στο θέατρο Αλκμήνη από ένα θίασο 10 ηθοποιών.
Μια παρέα νέων ανθρώπων, επιστημόνων, καλλιτεχνών, ανθρώπων της ανώτερης τάξης με προνόμια αλλά και προοδευτικές ιδέες, ξοδεύουν το χρόνο τους σε φιλοσοφικές συζητήσεις με θέμα την επιστήμη, την τέχνη, την αισθητική και τον έρωτα ενώ γύρω τους χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα και την εξαθλίωση. Και ο Γκόρκυ αναρωτιέται: Λογική, επιστήμη, πρόοδος για ποιόν; Και με ποιο τίμημα; Υπάρχει αληθινή πρόοδος όταν είναι μόνο για λίγους; Ποια είναι η ευθύνη των διανοουμένων, των καλλιτεχνών αλλά και κάθε ατομικότητας εν τέλει όταν η ανθρωπότητα υποφέρει; Γραμμένο αμέσως μετά την επανάσταση του 1905 στη Ρωσία και 12 χρόνια πριν την Οκτωβριανή επανάσταση που θα ταρακουνήσει συθέμελα την Ιστορία και θα γυρίσει τον κόσμο ανάποδα, ο Γκόρκυ στηρίζει πως αν ταυτόχρονα με την κατεδάφιση των οικονομικών δομών και την ανατροπή των κοινωνικών σχέσεων δεν συντελεστεί μια επανάσταση που θα γκρεμίσει τα τείχη στο μυαλό και θα σπάσει τις αλυσίδες στη συνείδηση του ανθρώπου αυτή η Νέα Επανάσταση που ετοιμάζεται να γεννηθεί είναι καταδικασμένη να καταλήξει σε μια Νέα Βαρβαρότητα. Στο σύμπαν του Γκόρκυ η πραγματική πρόοδος είναι να νοιάζεσαι για τον Άλλον. Η βαθιά αλλαγή έρχεται μόνο μαζί με μια νέα Ηθική. Και τέλος, η Επιστήμη καθώς και η Τέχνη του μέλλοντος είναι αυτή που έχει ως γνώμονα τη φύση και τον άνθρωπο, πάντοτε ως σκοπό και ποτέ ως μέσο.
Οι Indigo Theatre Project δίνουν μια σύγχρονη πνοή στο γεμάτο χιούμορ κοινωνικό δράμα του κορυφαίου Ρώσου συγγραφέα. Από την Κυριακή 6/11, και κάθε Κυριακή στις 21:15
Θέατρο Αλκμήνη
«Άκου να δεις»
Κωμωδία του Άθα Ροδίτη
Πρόκειται για μια γλυκιά, ανθρώπινη και συγκινητική παράσταση, που πραγματεύεται τις διαφορετικότητες των ανθρώπων, με την βεβαιότητα ότι όλα μπορούν να γίνουν, φτάνει να υπάρχει θέληση, αγάπη, πίστη και χιούμορ.
Το κεντρικό ζευγάρι είναι ο Αλέξης και η Θεανώ , κωφοί, με την μοναχοκόρη τους Ολυμπία, ομιλούσα αλλά γνωρίζει τη νοηματική. Η Ολυμπία βοηθάει την οικογένεια στις συναλλαγές και συγχρόνως σπουδάζει στη γεωργική σχολή με αποτέλεσμα να έχει εγκλωβιστεί στη ζωή των κωφών γονέων ώσπου εμφανίζεται στην οικογένεια η Θεία Ρωξάνη, χήρα, πρώην τραγουδίστρια, για να μείνει μαζί τους και να ανακαλύψει το ταλέντο της κόρης στο τραγούδι ανατρέποντας όλα τα δεδομένα. Σ όλο αυτό το γαϊτανάκι εμπλέκονται ο νευρικός μαέστρος της χορωδίας Ερρίκος που ερωτεύεται την θεία και ο νεαρός Άρης, που προέρχεται από οικογένεια τυφλών βλέπει τον έρωτα στα μάτια της Ολυμπίας.
Έρωτες, συγκίνηση , ανατροπές, όνειρα, κωμικές παρεξηγήσεις, φάρσες, διαφορετικότητα, θέληση και πείσμα για ζωή, είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της παράστασης
Σκηνοθεσία: Θανάση Θεολόγη
Μουσική: Γιάννη Ζουγανέλη
Σκηνικά Κοστούμια: Μιχάλης Σδούγκος
Διδασκαλία Νοηματικής: Σοφία Ρομπόλη
Φωτογραφίες: Math studio
Επικοινωνία : Άντζυ Νομικού ( Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.)
Παίζουν οι ηθοποιοί: Καλαθάς Στέλιος, Ηλιοπούλου Βερόνικα, Παλιός Γιώργος Θεολόγη Ηλέκτρα, Λόντου Αντρέας, και η Γκολέμα Αναστασία,
Στο θέατρο Αλκμήνη έχουν πρόσβαση τα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες.
Πρεμιέρα : 12 Νοεμβρίου 2022
Ημέρες και Ώρες Παραστάσεων: Σάββατο 21:30 και Κυριακή 18:30
Διάρκεια: 90’ (χωρίς διάλειμμα)
Εισιτήρια: Γενική είσοδος: 15 €
Φοιτητικό, ανέργων, Άνω των 65 ετών, ΑΜΕΑ: 12 €
Ομαδικό άνω των 10 ατόμων 10 €
Ειδικές τιμές για σχολεία και γκρουπ κατόπιν επικοινωνίας
Προπώληση εισιτηρίων: Ταμείο του θεάτρου “Αλκμήνη”, Τηλεφωνικές κρατήσεις στο 2103428650,
Η θεατρική ομάδα «Ανέμη» παρουσιάζει
από τις 31 Οκτωβρίου 2022, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21. 15 μ.μ στο θέατρο Αλκμήνη την μουσικο-θεατρική παράσταση: «ΙΒΑΛΑ, ΙΒΑΛΑ Ω, ΠΑΜΕ ΓΙΑΛΟ ΓΙΑΛΟ …..» μια πρωτότυπη σύνθεση, ταπεινό αφιέρωμα στην Σμύρνη του 1922.
Μια ομάδα ηθοποιών, ως σύγχρονος “χορός” (ανα)συνθέτει μια καταιγιστική και εν τω άμα τελετουργική μουσικο-θεατρική παράσταση/αφήγηση για την Σμύρνη μια μοναδική πολυπολιτισμική πόλη που αφανίζεται από την έξαρση των εθνικισμών, τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, την καλλιέργεια των παθών, την αμετροέπεια, τον μικροκομματισμό, τον διχασμό.
Πάνω σε ένα κείμενο πρωτότυπης γραφής που συντίθεται από μετάπλαση/κολλάζ αφηγήσεων, θραύσματα ιστορίας ,ντοκουμέντα, δημιουργείται μια παράσταση, όπου το τραγικό εμπλέκεται με το χιούμορ, την σάτιρα, τον Καραγκιόζη, την χορική απαγγελία.
Οι θεματικές της αρχαίας τραγωδίας η Ύβρις, η Άτις -το σκοτάδι της πλάνης - , βρίσκουν σε τούτο το βαθύ και ανεπούλωτο τραύμα, γόνιμο έδαφος αλλά η Νέμεσις η κτυπά κυρίως τους Μικρασιάτες χριστιανούς.
Η παραγωγή πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος 2022, του θεσμού "Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός" του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Αναλυτικές πληροφορίες και προκρατήσεις θέσεων στο TicketServices.gr
Τηλέφωνα για κρατήσεις: 6945565000 , 6984943621, 6979251327
Τηλέφωνο θεάτρου Αλκμήνη 2103428650 και 6930590839
«Η Δίκη των έξι», μια ιστορία - δύο πλευρές, αποτελεί ένα ιστορικό δράμα που ανεβαίνει για πρώτη φορά στο θεατρικό σανίδι. Η ιστορία συναντά τη μυθοπλασία φωτίζοντας τα γεγονότα που ακολούθησαν την Καταστροφή της Μικράς Ασίας. Τρεις ήρωες, σε μία νέα κι αφιλόξενη πατρίδα, αποζητούν τη δική τους δικαίωση μετά τα δεινά που υπέστησαν. Δύο πλευρές, δύο διαφορετικές όψεις του δράματος συμβολίζουν την - χωρισμένη στα δύο - κοινωνία εκείνης της εποχής. Θα καταφέρουν να δικαιωθούν; Πού βρίσκεται η αλήθεια και πόσο αντικειμενικά μπορούμε να κρίνουμε τόσο σημαντικά ζητήματα, όπως αυτό της Δίκης των έξι;
Σκηνοθετικό σημείωμα
Κεντρικό πρόσωπο του έργου είναι η αφηγήτρια, τοποθετημένη χρονικά κάπου στη δεκαετία του 1990. Η παράσταση αρχίζει με μια παλιά βαλίτσα, τη βαλίτσα του παππού Σάββα που μέσα της έχει όλες τις αναμνήσεις, τις διηγήσεις, ένα κομμάτι της ιστορίας, εν τέλει, αυτού του τόπου. Αυτό το κομμάτι ζωντανεύει η αφηγήτρια. Θα μεταφερθούμε ως θεατές στο τότε, στο 1922, στην πολύκροτη Δίκη των έξι. Μπροστά μας ζωντανεύουν η Δόμνα, η Ευανθία και ο Σάββας. Μαζί τους θα παρακολουθήσουμε τη Δίκη από την αρχή μέχρι το τέλος της και παράλληλα θα εισβάλλουμε στον χαρακτήρα τους, στις σχέσεις, στις συγκρούσεις τους. Όπως σε κάθε ιστορία, πάντα υπάρχουν δύο πλευρές, δύο αλήθειες. Έτσι κι εδώ. Στόχος μου είναι να αναδειχθεί ένα κομμάτι της ιστορίας που επιμελώς θάφτηκε, που έμεινε ανέγγιχτο. Να ζωντανέψει μέσα από τους ήρωες του τότε αλλά και από την οπτική της αφηγήτριας που εκπροσωπεί την τρίτη γενιά. Να φύγει ο θεατής με ερωτήματα και απορίες και όχι με έτοιμες απαντήσεις. Να ψάξει, να διαβάσει, να μάθει κάτι παραπάνω για τους προγόνους του. Γιατί η ιστορία επαναλαμβάνεται, μην το ξεχνάμε…
Όταν οι άνθρωποι φόρεσαν... ρούχα, έπαψαν να είναι ο εαυτός τους.
Μεταμορφώθηκαν ή θέλησαν να μεταμορφωθούν σε κάτι άλλο…
Τα ρούχα δεν κάνουν τον παπά ή μερικές φορές τον κάνουν;
Ποιοι είναι Αυτοί; Και ποια τα παντελόνια τους;
Η νεοσύστατη ομάδα Θεατρείς, που μας συστήθηκε στο Φεστιβάλ Κολωνού, βασίστηκε σε εμβληματικά θεατρικά κείμενα και συνέθεσε ένα νέο έργο.
Καμπανέλης, Μολιέρος, Ζενέ, Γκόγκολ, Τσέχωφ, και πέντε έργα τους («Αυτός και το παντελόνι του», «Αρχοντοχωριάτης», «Το Μπαλκόνι», «Επιθεωρητής», «Βυσσινόκηπος») εμπνέουν τους Θεατρείς, που μας παρουσιάζουν ένα χιουμοριστικό θεατρικό κείμενο, διανθισμένο με δυνατή μουσική και πολλή κίνηση.
Το σκεπτικό τους:
«Ο λόγος που θελήσαμε να ανεβάσουμε τη συγκεκριμένη παράσταση είναι απλός: Στην πορεία της ζωής του, καθένας μπορεί να βρεθεί στη θέση να εκποιήσει ό,τι πολυτιμότερο έχει, την τιμή του, την αξιοπρέπεια του, την καρδιά του κι όλα αυτά για να αποκτήσει μία θέση, έναν τίτλο, ένα “παντελόνι”. Κι όταν αυτό συμβεί τα “παντελόνια” έρχονται να καθορίσουν την αξία του, την τιμή του, την πορεία της καρδιάς του.
Άνθρωποι αναγκάζονται να φορέσουν το “παντελόνι” που τους επιβάλλει το κοινωνικό καθεστώς ανεξάρτητα με το πώς νιώθουν γι’ αυτό, κι άλλοι νομίζουν πως το “παντελόνι” θα γίνει το όχημα για την ένταξή τους σε κάτι σημαντικό.»
Δύο λαμπεροί κομπέρ παρουσιάζουν ιστορίες ανθρώπων, άλλοτε κωμικές και άλλοτε τραγικές, που αναμετριούνται με τον εαυτό τους αλλά και με τον καθρέφτη τους, για να ανακαλύψουν αν τελικά το «παντελόνι» τους μετράει περισσότερο από το περιεχόμενο του.
Συντελεστές
Πρωτότυπο κείμενο και διασκευή: Μαριλένα Μοραγλή, Πάνος Γεωργουλής
(βασισμένο σε έργα Καμπανέλλη, Μολιέρου, Ζενέ, Γκόγκολ, Τσέχωφ)
Σκηνοθεσία: Μαριλένα Μοραγλή
Κινησιολογία: Νατάσα Παπαμιχαήλ
Σκηνικά, κοστούμια, μουσική: Ομάδα Θεατρείς
Video, επεξεργασία ήχου: Αλέξης Φάλαντας
Φωτογραφίες: Φανή-Μαρία Χατζή
Σχεδιασμός Αφίσας/banner: Ελένη Πάρλα
Υπεύθυνη επικοινωνίας: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Art Ensemble
Η νεοσύστατη ομάδα Θεατρείς, που μας συστήθηκε στο Φεστιβάλ Κολωνού, βασίστηκε σε εμβληματικά θεατρικά κείμενα και συνέθεσε ένα νέο έργο.
Καμπανέλης, Μολιέρος, Ζενέ, Γκόγκολ, Τσέχωφ, και πέντε έργα τους («Αυτός και το παντελόνι του», «Αρχοντοχωριάτης», «Το Μπαλκόνι», «Επιθεωρητής», «Βυσσινόκηπος») εμπνέουν τους Θεατρείς, που μας παρουσιάζουν ένα χιουμοριστικό θεατρικό κείμενο, διανθισμένο με δυνατή μουσική και πολλή κίνηση.
Το σκεπτικό τους:
«Ο λόγος που θελήσαμε να ανεβάσουμε τη συγκεκριμένη παράσταση είναι απλός: Στην πορεία της ζωής του, καθένας μπορεί να βρεθεί στη θέση να εκποιήσει ό,τι πολυτιμότερο έχει, την τιμή του, την αξιοπρέπεια του, την καρδιά του κι όλα αυτά για να αποκτήσει μία θέση, έναν τίτλο, ένα “παντελόνι”. Κι όταν αυτό συμβεί τα “παντελόνια” έρχονται να καθορίσουν την αξία του, την τιμή του, την πορεία της καρδιάς του.
Άνθρωποι αναγκάζονται να φορέσουν το “παντελόνι” που τους επιβάλλει το κοινωνικό καθεστώς ανεξάρτητα με το πώς νιώθουν γι’ αυτό, κι άλλοι νομίζουν πως το “παντελόνι” θα γίνει το όχημα για την ένταξή τους σε κάτι σημαντικό.»
Δύο λαμπεροί κομπέρ παρουσιάζουν ιστορίες ανθρώπων, άλλοτε κωμικές και άλλοτε τραγικές, που αναμετριούνται με τον εαυτό τους αλλά και με τον καθρέφτη τους, για να ανακαλύψουν αν τελικά το «παντελόνι» τους μετράει περισσότερο από το περιεχόμενο του.
Συντελεστές
Πρωτότυπο κείμενο και διασκευή: Μαριλένα Μοραγλή, Πάνος Γεωργουλής
(βασισμένο σε έργα Καμπανέλλη, Μολιέρου, Ζενέ, Γκόγκολ, Τσέχωφ)
Σκηνοθεσία: Μαριλένα Μοραγλή
Κινησιολογία: Νατάσα Παπαμιχαήλ
Σκηνικά, κοστούμια, μουσική: Ομάδα Θεατρείς
Video, επεξεργασία ήχου: Αλέξης Φάλαντας
Φωτογραφίες: Φανή-Μαρία Χατζή
Σχεδιασμός Αφίσας/banner: Ελένη Πάρλα
Υπεύθυνη επικοινωνίας: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Art Ensemble
Στην Αθήνα οι «Γυναίκες της Ανατροπής» του Θεατρικού Ομίλου Ερμιονίδας, για μία μοναδική παράσταση στο Θέατρο Αλκμήνη, το Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2022 ώρα 6μμ
Μια πρωτότυπη σκηνική σύνθεση αρχαίου δράματος από το Θεατρικό Όμιλο Ερμιονίδας
ΕΚΑΒΗ-ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ-ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ-ΗΛΕΚΤΡΑ-ΑΤΟΣΣΑ-ΜΗΔΕΙΑ-ΦΑΙΔΡΑ-ΑΝΤΙΓΟΝΗ… αρχετυπικές γυναικείες μορφές της αρχαίας τραγωδίας, που είτε ανέτρεψαν τη μοίρα τους, είτε ανατράπηκαν από αυτή.
Η πρωτότυπη σκηνική σύνθεση αρχαίου δράματος, παραγωγή του Θεατρικού Ομίλου Ερμιονίδας, που έκανε αίσθηση στο θεατρόφιλο κοινό για δύο συνεχείς χρονιές στο πλαίσιο των 8ου και 9ου Φεστιβάλ Θεάτρου «Ερμηνείες στην Ερμιονίδα» που διεξάγεται από το 2014 υπό την επιμέλεια του Καθηγητή και κριτικού θεάτρου Κώστα Γεωργουσόπουλου, παρουσιάζεται και στην Αθήνα για μία μόνο παράσταση, το Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2022, στις 6μ.μ. στο Θέατρο Αλκμήνη.
Ο Θεατρικός Όμιλος Ερμιονίδας, ανανεώνοντας το ετήσιο ραντεβού του με το αρχαίο δράμα, παρουσιάζει την -ένατη κατά σειρά- παραγωγή του με τίτλο «Γυναίκες της Ανατροπής», βασισμένη σε αποσπάσματα έργων της αρχαίας τραγωδίας, που έχουν ως σημείο αναφοράς τις γυναίκες που «ανατρέπουν» τη μοίρα τους, ή «ανατρέπονται» από αυτή.
Η εταιρία θεατρικών παραγωγών A PRIORI παρουσιάζει ξανά από Δευτέρα 10 Οκτωβρίου στο θέατρο Αλκμήνη τη θεατρική διασκευή του έργου του Λέοντος Τολστόι Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΒΑΝ ΙΛΙΤΣ σε διασκευή/σκηνοθεσία της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη. Η παράσταση που απέσπασε διθυραμβικές κριτικές και η οποία παρουσιάστηκε σε Πανελλήνια Πρώτη κάνοντας γνωστό στο ελληνικό κοινό το μεγαλειώδες αυτό έργο του Τολστόι, συνεχίζει την επιτυχημένη της πορεία για 4η χρονιά προσφέροντας μια πρωτόγνωρη εμπειρία στους θεατές.
Οι ηθοποιοί Γιώργος Γαλίτης και Θανάσης Κουρλαμπάς ξετυλίγουν όλη την υποκριτική τους γκάμα επί σκηνής, τόσο σε κωμικό όσο και σε δραματικό επίπεδο, ενσαρκώνοντας όλους τους ρόλους της νουβέλας, σ’ ένα θεατρικό παιχνίδι το οποίο σφύζει από Ζωή!
Υπόθεση
Ο ευκατάστατος δικαστής Ιβάν Ιλίτς, αρρωσταίνει βαριά. Η αρρώστια κι ο επικείμενος θάνατός του, εκμηδενίζουν όλη την προηγούμενη ζωή του. Επιτυχίες, ανούσιες συναναστροφές, εξουσία, κύρος και χρήμα στέκουν αδύναμα μπροστά στο τέλος. Ολόκληρη η ύπαρξη του Ιβάν Ιλίτς σείεται συθέμελα γιατί, όσο κι αν προσπαθεί να αποδεχτεί το συμπέρασμα ότι «ο Γάιος είναι άνθρωπος, οι άνθρωποι είναι θνητοί, άρα και ο Γάιος είναι θνητός» που διδάχτηκε κατά την περίοδο των φοιτητικών του χρόνων, το Εγώ του τον κρατάει γερά δέσμιό του. Ο Γάιος ναι… αυτός όμως όχι! Αυτός μπορεί να ξεγελάσει τον Θάνατο!
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΒΑΝ ΙΛΙΤΣ βασίζεται σε αληθινό γεγονός, στην αρρώστια και στον θάνατο του δικαστή Ιβάν Ιλίτς Μετσνίκοφ, όπως τα διηγήθηκε στον ίδιο τον Τολστόι η μητέρα του αποθανόντος. Παρ’ όλο που δεν είναι από τα πιο γνωστά έργα, συγκαταλέγεται από φιλοσόφους και λογοτέχνες στα πιο σημαντικά και πιο ώριμα έργα του Τολστόι.
Πρωτοδιάβασα αυτό το αριστούργημα σε ηλικία 20-22 χρονών. Το είχα βρει ανάμεσα σε κάτι βιβλία της θείας μου και το «έκλεψα» με μαεστρία. Παρ’ ότι δεν έχω καλή μνήμη, θυμάμαι έντονα τη στιγμή που διάβασα τη συγκεκριμένη νουβέλα. Ήταν νύχτα και ήμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου, στο πατρικό μου. Είχε ησυχία. Όταν διάβασα και την τελευταία του λέξη, το έκλεισα, έμεινα λίγο στη σιωπή και αναρωτήθηκα -πέραν όσων ένιωσα τα οποία είχαν τεράστιο όγκο για να καταφέρω να αποκρυπτογραφήσω εκείνη τη στιγμή- τι είχα μόλις… δει; Ναι, δεν είχα διαβάσει για τον Θάνατο του Ιβάν Ιλίτς, τον είχα δει. Κι όχι μόνο. Τον είχα ζήσει! Η υπέροχη πένα του Τολστόι μπόρεσε, όχι μόνο να μου δημιουργήσει εικόνες, αλλά να με κάνει συνοδοιπόρο. Ήμουν εκεί, σε όλα όσα συνέβησαν σ’ αυτόν τον άνθρωπο. Μα, αυτό το έργο είναι θέατρο! Το έκλεισα. Δεν ήταν τότε η ώρα του να το κάνω κάτι. Δεν μπορούσα τότε να το κάνω κάτι. Μετά, χαθήκαμε. Πέρασαν τα χρόνια, ξέχασα τον τίτλο, ξέχασα την υπόθεση, ξέχασα ακόμα και τον συγγραφέα. Μόνο την απόχρωση του εξώφυλλου θυμόμουν, ένα περίεργο όνομα κι ένα πόμολο. Α! Και μια κουρτίνα! Αυτά θυμόμουν. Κι έναν Θάνατο. Τον Θάνατο. Πριν 5 χρόνια άρχισα να το αναζητώ πιο επίμονα. Το έψαξα πάρα πολύ, σφούγγιζα το μυαλό μου να βρω μία έστω μικρή πληροφορία για κάτι… Κάτι! Δυστυχώς τίποτα. Ρώτησα πολλούς, περιέγραψα όπως-όπως την ιστορία (είχε ξεθωριάσει κι αυτή, παρ’ όλο που το συναίσθημα ήταν το ίδιο έντονο μέσα μου όπως εκείνη τη νύχτα), έψαξα στο ίντερνετ… αλλά τι να βρεις με μια κουρτίνα, ένα πόμολο κι έναν θάνατο. Η πίστη όμως μετακινεί βουνά κι εγώ πίστευα βαθιά μέσα μου ότι θα το βρω, ότι θα με βρει. Και με βρήκε. Αυτό με βρήκε, ναι. Μετά από τόσα χρόνια. Την καταλληλότερη στιγμή. Και να ‘μαστε τώρα ακόμα εδώ, με τον Θανάση και τον Γιώργο, να συνεχίζουμε να αγγίζουμε με σεβασμό αυτή την υπέροχη ιστορία που μας συντροφεύει 4 χρόνια τώρα. Να γελάμε, να κλαίμε, να φοβόμαστε, να μαθαίνουμε, να αγαπάμε… Αυτά κι άλλα τόσα, μέσα απ’ τον Θάνατο του Ιβάν Ιλίτς. Ένας απλός θάνατος ενός απλού ανθρώπου κι ένας ύμνος στη Ζωή και στον Θάνατο.
