Για ακόμη μια φορά ξεκαθαρίζει πως δεν έχει σχέση με την έκρηξη στην οδό Αρκαδίας ο Νίκος Ρωμανός, ο οποίος σε επιστολή του από τις φυλακές που κρατείται για την υπόθεση των Αμπελοκήπων κάνει λόγο για «δικαστική ομηρία καφκικού χαρακτήρα». «Δεν μπορώ να εκβιαστώ για τίποτα και για κανέναν, για τον πολύ απλό λόγο ότι μου χρωστάνε την ελευθερία μου και δεν τους χρωστώ απολύτως τίποτα», τα λόγια του.

Στην επιστολή, την οποία δημοσιεύει η «Εφ.Συν», ο Νίκος Ρωμανός περιγράφει πολιτική εργαλειοποίηση σε βάρος του, στο πλαίσιο ενός «χυδαίου παιχνιδιού πολιτικού μάρκετινγκ».

«Είμαι ένας άνθρωπος που στο παρελθόν έχω αναλάβει την ευθύνη των επιλογών που μου αντιστοιχούσαν», γράφει ο πολιτικός κρατούμενος, «ακόμα και όταν κοιτούσα κατάματα αλλά δίχως φόβο μακροχρόνιες καταδίκες».

«Εξακολουθώ και είμαι περήφανος για αυτές τις επιλογές και τη στάση μου γιατί αποτελούν ένα κομμάτι της ύπαρξής μου», συμπληρώνει.

«Βιώνω τη συνθήκη του εγκλεισμού με τον σκληρό αποχωρισμό συγγενικών και φιλικών μου προσώπων, της βίαιης απομάκρυνσης από τη ζωή και την καθημερινότητά μου γιατί πολύ απλά αποτελώ τον ιδανικό συνήθη ένοχο», σημειώνει ο Ρωμανός και επαναλαμβάνει: «Δεν έχω καμία απολύτως σχέση με την έκρηξη στο διαμέρισμα της οδού Αρκαδίας, δεν εμπλέκομαι με κανέναν τρόπο στη συγκεκριμένη υπόθεση».

«Θα δώσω τη μάχη -μέσα και έξω από τις δικαστικές αίθουσες- μέχρι να κατακτήσω την ελευθερία μου. Θα επαναλάβω ξανά πως για την ιστορία μας θα μιλήσουμε εμείς», διαμηνύει.

Χαρακτηριστικό είναι, πως την επιστολή του κλείνει με ένα ολόκληρο δακτυλικό του αποτύπωμα. «Για να διευκολύνω στο μέλλον τους πρόθυμους αχθοφόρους της ΕΛ.ΑΣ.», όπως γράφει.

Αναλυτικά η επιστολή

Οπως έλεγε ο Μανώλης Αναγνωστάκης, «οι λέξεις πρέπει να καρφώνονται σαν πρόκες, να μην τις παίρνει ο άνεμος». Σκοπός αυτού του κειμένου λοιπόν είναι να ρίξει γέφυρες επικοινωνίας μέσω γερά θεμελιωμένων λέξεων που κουβαλούν την αλήθεια και την εμπειρία μου – σκληρά αποκρυσταλλωμένη σε μια δικαστική ομηρία καφκικού χαρακτήρα. Γέφυρες επικοινωνίας με τα μυαλά όσων δεν έχουν αντικαταστήσει την πνευματική τους λειτουργία με τους πολεμικούς μονολόγους των κυβερνητικών δημοσιογράφων. Με όσους αναγνωρίζουν ότι δεν βαίνουν όλα καλώς. Με όσους αντιλαμβάνονται ότι η λογική των δύο μέτρων και δύο σταθμών αποτελεί ένα φαινόμενο που διαπερνά κάθετα όλο το φάσμα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Τη δικαιοσύνη, την κρατική γραφειοκρατία, το πολιτικό σύστημα, τη θεσμική λειτουργία του κράτους. Διότι μπορεί στο πρόσωπό μου η εξουσία να εξαντλεί όλη την εκδικητικότητά της, παρόλα αυτά δεν σκοπεύω να κάτσω με σταυρωμένα χέρια. Δεν σκοπεύω να υποκλιθώ μπροστά στην ασυδοσία και την αλαζονεία αυτών που παίζουν στα ζάρια του πολιτικού τζόγου με ζωές ανθρώπων για να εξυπηρετήσουν τις πολιτικές τους καριέρες.

Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι προφυλακισμένος με ένα εντελώς σαθρό κατηγορητήριο που αποτελεί μνημείο νομικών ακροβασιών και αυθαιρεσιών. Με μοναδικό στοιχείο «τμήμα δακτυλικού αποτυπώματος του παράμεσου» –όπως αναφέρει αυτολεξεί η δικογραφία– που βρέθηκε σε μια πλαστική σακούλα σκουπιδιών (ένα καθόλα νόμιμο αντικείμενο) στο διαμέρισμα της οδού Αρκαδίας, βρίσκομαι αντιμέτωπος με ένα σύνολο κατηγοριών με τις οποίες δεν προκύπτει καμία νομική σύνδεση ούτε καν σε επίπεδο ενδείξεων. Καλούμαι να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας και να εξηγήσω τα αυτονόητα, ενώ οι ίδιοι οι ενορχηστρωτές της δίωξης αυτής πρέπει να απαντήσουν σε σωρεία ερωτημάτων όπως:

• Πότε εντάχθηκα στην ανώνυμη «τρομοκρατική» οργάνωση για την οποία κατηγορούμαι;
• Πώς προκύπτει ότι είναι οργάνωση αφού η αστυνομία δηλώνει ότι είναι άγνωστη;
• Με ποιον τρόπο συστάθηκε μια άγνωστη «τρομοκρατική» οργάνωση σε άγνωστο τόπο και χρόνο μεταξύ ανθρώπων που δεν γνωρίζονται καν μεταξύ τους;
• Ποια όπλα προμήθευσα και σε ποιους;
• Γιατί, ενώ έχει βρεθεί αντίστοιχο στοιχείο –σε σακούλα οικιακής χρήσης στην οδό Αρκαδίας–, δεν έχει κάνει η αστυνομία (ορθώς, γιατί μιλάμε για σακούλες) κάποια αντίστοιχη κατασταλτική επιχείρηση;

Τι διαφοροποιεί λοιπόν τη δική μου περίπτωση; Η πολιτική εργαλειοποίηση που στήθηκε πάνω στο πρόσωπό μου από την αντιτρομοκρατική υπηρεσία και τον πολιτικό της προϊστάμενο. Πόσο τυχαίο είναι το επικοινωνιακό σόου του πρωθυπουργού με τους ενοίκους της πολυκατοικίας, που στήθηκε την ημέρα που απολογούμουν στην ανακρίτρια, ενώ είχαν μεσολαβήσει σχεδόν είκοσι μέρες από το τραγικό περιστατικό της έκρηξης; Η απάντηση είναι: καθόλου. Στο χυδαίο παιχνίδι του πολιτικού μάρκετινγκ πουλήθηκα ως τηλεοπτικό προϊόν προς κατανάλωση από ένα συντηρητικό και φοβικό εκλογικό ακροατήριο. Το προφίλ του ενόχου –και δη του συνήθη ενόχου με ποινικό παρελθόν– είναι μια κατασκευή που κουμπώνει άρτια στο Tetris της τέλειας δίωξης. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που βρίσκομαι αντιμέτωπος με κατηγορητήρια–εκτρώματα και φουσκωμένες διώξεις που ξεφούσκωσαν απότομα.

Είμαι ένας άνθρωπος που στο παρελθόν έχω αναλάβει την ευθύνη των επιλογών που μου αντιστοιχούσαν, έχοντας κρατήσει μια συγκεκριμένη πολιτική γραμμή υπεράσπισής τους μέσα στις δικαστικές αίθουσες, ακόμα και όταν κοιτούσα κατάματα αλλά δίχως φόβο μακροχρόνιες καταδίκες. Εξακολουθώ και είμαι περήφανος για αυτές τις επιλογές και τη στάση μου γιατί αποτελούν ένα κομμάτι της ύπαρξής μου. Εχω πληρώσει και με το παραπάνω τις συνέπειες των παραπάνω επιλογών με πολλά χρόνια εγκλεισμού. Εχω δώσει αγώνες με όπλο το σώμα μου και έχω κερδίσει δικαιώματα για όλους τους κρατούμενους που θεωρούνται από τα ελάχιστα εναπομείναντα κεκτημένα στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις του ποινικού – σωφρονιστικού συστήματος από το 2019 μέχρι σήμερα (εκπαιδευτικές άδειες). Εχω φτάσει μέχρι το ανώτατο δικαστήριο του Αρείου Πάγου προκειμένου να μου αναγνωριστεί ελαφρυντικό στοιχείο, έπειτα από εκατοντάδες εκπαιδευτικές άδειες που είχα πάρει, το οποίο όλως τυχαίως δεν μου είχε αναγνωριστεί από το εφετείο.

Θα ήθελα να σταθώ συγκεκριμένα σε ορισμένες περιπτώσεις γιατί έχουν τη δικιά τους σημασία. Διότι αποτελούν τα ακριβή παραδείγματα πάνω στα οποία εδώ και χρόνια ξεδιπλώνονται όλες οι μηχανορραφίες της αστυνομίας για να καλλιεργήσει ένα συγκεκριμένο προφίλ «ενόχου παντός καιρού» και να με συνδέσει με υποθέσεις με τις οποίες αποδείχθηκε ότι δεν είχα σχέση.

Έχω κατηγορηθεί, προφυλακιστεί και οδηγηθεί σε δικαστήριο για τρεις βομβιστικές επιθέσεις της Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς με μοναδικό στοιχείο ένα αποτύπωμα σε ένα μπουκάλι μπίρας που βρέθηκε σε ένα φοιτητικό σπίτι στο Χαλάνδρι που είχε βαφτιστεί γιάφκα από την αστυνομία. Αθωώθηκα από το σύνολο των κατηγοριών στο δικαστήριο.

• Εχω κατηγορηθεί, προφυλακιστεί και οδηγηθεί σε δικαστήριο για τη «γιάφκα» του Βόλου της Σ.Π.Φ. με στοιχείο δείγμα γενετικού υλικού σε πλαστικό μπουκάλι νερού. Αθωώθηκα και πάλι από το σύνολο των κατηγοριών στο δικαστήριο.
• Εχω στοχοποιηθεί από την εφημερίδα «Δημοκρατία» με μια κατασκευασμένη είδηση που παρουσίαζε έναν άσχετο άνθρωπο ο οποίος υποτίθεται πως ήμουν εγώ, με μια ευφάνταστη ιστορία ότι δήθεν παρακολουθούσα τον τότε υπουργό Εξωτερικών Νίκο Δένδια και προετοίμαζα κάποιο χτύπημα. Εχω ασκήσει όλα τα νομικά δικαιώματά μου εναντίον της συγκεκριμένης εφημερίδας καθώς αποτελούσε μια ευθεία στοχοποίηση, που καλλιεργούσε αυτό ακριβώς το προφίλ του ενόχου που περιγράφω. Μάλιστα πριν από λίγες μέρες καταδικάστηκαν για αυτή τους τη μεθόδευση ως συκοφάντες σε ποινές φυλάκισης. Μπορεί μέσα στην εμπάθειά τους να παραληρούν για φίμωση της δημοσιογραφίας. Ομως η πραγματικότητα είναι απλή, μια εξόφθαλμα κατασκευασμένη είδηση με δόλο, που εξυπηρετούσε αστυνομικούς σχεδιασμούς, αποδείχθηκε με τους όρους που επιλέγουν και αναγνωρίζουν οι ίδιοι. Η στάμπα του συκοφάντη και της συκοφάντριας, της μεροληπτικότητας και της δολοπλοκίας θα τους ακολουθεί.
• Εχω καταγγείλει δημόσια και επώνυμα την παρακολούθησή μου και την παρενόχληση συγγενικών μου προσώπων εξαιτίας αυτής, τον Ιούνιο του 2022, με κάμερες μέσα σε οχήματα και προκλητικές ενέργειες αστυνομικών της αντιτρομοκρατικής εις βάρος μου.

Ολα τα παραπάνω συνθέτουν το γενικό πλαίσιο της δίωξής μου και αποτελούν όλα κομμάτια του ίδιου παζλ, με ξεκάθαρα πολιτικά χαρακτηριστικά. Η κυβέρνηση παρουσιάζει μια ψεύτικη εικόνα στην κοινή γνώμη, όπου οι θεσμοί λειτουργούν ανεξάρτητα, δεν υπάρχουν πολιτικές παρεμβάσεις στην αστυνομία και στη δικαιοσύνη, δεν υπάρχουν πολιτικοί σχεδιασμοί που εκτελούνται από χέρια αστυνομικών και δικαστών και εξυπηρετούν σκοπιμότητες.

Οι μηχανισμοί συγκάλυψης και απαλλαγής των εγκλημάτων των παιδιών του συστήματος πάντα βρίσκουν πρόθυμα χέρια να κάνουν τη βρόμικη δουλειά. Οι ίδιοι μηχανισμοί που λερώνουν τη μνήμη όσων θυσίασαν ανιδιοτελώς τη ζωή τους για τα ιδανικά τους, κάνοντας πράξη τις δικές τους εφόδους στον ουρανό.

Στην τελευταία απορριπτική απόφαση του συμβουλίου, μάλιστα, προστίθεται και ένα έξτρα τραγελαφικό επιχείρημα, ότι δηλαδή στην επίμαχη σακούλα όπου βρέθηκε τμήμα του δακτυλικού αποτυπώματός μου υπάρχουν μόνο το δικό μου και του συγκατηγορούμενου και φίλου μου Α.Κ. και όχι –και εδώ είναι η παράλογη ανάγνωση των δικαστικών– άλλων προσώπων, όπως των ανθρώπων που βρίσκονταν στο διαμέρισμα της οδού Αρκαδίας. Πόσο γελοίο φαντάζει σαν επιχείρημα όταν είναι δεδομένο ότι σε περίπτωση που είχαν βρεθεί αποτυπώματα των ανθρώπων που αναφέρουν θα αποτελούσε ένα βασικό επιχείρημα για την ποινική μου επιβάρυνση, ενώ τώρα το δικαστικό συμβούλιο θεωρεί ως στοιχείο ενοχής το γεγονός ότι ΔΕΝ ΒΡΕΘΗΚΑΝ. Είναι ηλίου φαεινότερο πως ερμηνεύουν τα πάντα με τέτοιο τρόπο ώστε να με ενοχοποιήσουν, τσαλαπατώντας την ίδια την κοινή λογική. Αυτοί έχουν το καρπούζι, αυτοί έχουν και το μαχαίρι. Με θέλουν ένοχο με κάθε τρόπο, με κάθε τίμημα, χωρίς προσχήματα.

Για να τελειώνουν τα ψέματά τους, γιατί όλα πλέον είναι εξόφθαλμα.

Εγκληματογόνοι παράγοντες είναι με αποδείξεις όλο το διεφθαρμένο πολιτικό προσωπικό που χρεοκόπησε τη χώρα και οδήγησε πολλούς συνανθρώπους μας στην οικονομική εξαθλίωση και στην αυτοκτονία.

Εγκληματογόνοι παράγοντες είναι οι υπεύθυνοι του εγκλήματος των Τεμπών, ένα έγκλημα που έχει πάνω του τα ματωμένα αποτυπώματα του πολιτικού συστήματος που στοίχισε τη ζωή σε 57 ανθρώπους, και συνεχίζουν να συγκαλύπτουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τους εαυτούς τους.

Εγκληματογόνοι παράγοντες είναι οι παρακρατικοί υπεύθυνοι που έστησαν με πολιτική κάλυψη και λειτούργησαν ένα τεράστιο δίκτυο υποκλοπών με το predator και έτσι μπορούν και εκβιάζουν κομμάτια του πολιτικού και επιχειρηματικού κόσμου για να συνεχίζουν τις βρομοδουλειές τους.

Ζούμε σε μια χώρα που όσοι είχαν την ατυχία να έρθουν σε επαφή με την ωμή εκδοχή του συστήματος γνωρίζουν… Εκεί που οι χειραψίες και τα ψεύτικα χαμόγελα σταματάνε πίσω από κλειστές πόρτες, εκεί που το μακιγιάζ της θεσμικότητας και της ορθής λειτουργίας του πολιτεύματος ξεθωριάζει. Εκεί όπου η πραγματικότητα είναι το δίκιο του ισχυρού και ο πλήρης αμοραλισμός. Οσοι είχαν αυτή την ατυχία γνωρίζουν με μεγάλη λεπτομέρεια τον τρόπο λειτουργίας και τους κανόνες του παιχνιδιού. Το παιχνίδι αυτό λοιπόν μπορεί να είναι σκληρό και κυνικό, αλλά έχει και όρια τα οποία αυτή τη στιγμή ξεπερνιούνται και αυτό πρέπει να γίνει σαφές προς πάσα κατεύθυνση.

Εγώ, από τη δικιά μου πλευρά, από το δικό μου μετερίζι πίσω από τα κάγκελα, δεν μπορώ να εκβιαστώ για τίποτα και για κανέναν, για τον πολύ απλό λόγο ότι μου χρωστάνε την ελευθερία μου και δεν τους χρωστώ απολύτως τίποτα. Βιώνω τη συνθήκη του εγκλεισμού με τον σκληρό αποχωρισμό συγγενικών και φιλικών μου προσώπων, της βίαιης απομάκρυνσης από τη ζωή και την καθημερινότητά μου γιατί πολύ απλά αποτελώ τον ιδανικό συνήθη ένοχο. Θα το επαναλάβω για ακόμα μία φορά: Δεν έχω καμία απολύτως σχέση με την έκρηξη στο διαμέρισμα της οδού Αρκαδίας, δεν εμπλέκομαι με κανέναν τρόπο στη συγκεκριμένη υπόθεση.

Θα δώσω τη μάχη –μέσα και έξω από τις δικαστικές αίθουσες– μέχρι να κατακτήσω την ελευθερία μου.

Θα επαναλάβω ξανά πως για την ιστορία μας θα μιλήσουμε εμείς. Ζήσαμε χρόνια ολόκληρα στο περιθώριο του χρόνου, εκεί όπου οι ώρες είναι σταλαγμίτες που κρέμονται στις σπηλιές της μοναξιάς. Ζήσαμε χρόνια ολόκληρα αγκαλιά με το κουτί της Πανδώρας, περιμένοντας δηλητηριασμένοι από ελπίδα και απόγνωση.

Κουβαλήσαμε φέρετρα στις πλάτες μας μαζί με το ιστορικό βάρος που λέει ότι η πολεμική της αξιοπρέπειας χαράζει τον δρόμο της. Περιφρονήσαμε τους δειλούς που εκπροσωπούν τις καρέκλες ενός συστήματος παρωδία. Σεβαστήκαμε τους αντιπάλους που οριοθέτησαν το πεδίο της αντιπαράθεσης στο πραγματικό του μέγεθος. Τώρα ο καθένας βρίσκεται προ των ευθυνών του.

Με τα λόγια του Νίκου Καζαντζάκη από το προσφάτως εκδοθέν βιβλίο του «Ο Ανήφορος»: «…ένας πνευματικός άνθρωπος σήμερα περισσότερο παρά ποτέ έχει μεγάλη ευθύνη. Εχει χρέος να συνεργαστεί με τη μοίρα της εποχής του, να μην λιποταχτήσει, να σταθεί στο σταυροδρόμι όπου φυσούν όλες οι ανησυχίες και οι ελπίδες, Ρόδο των Ανέμων…», γραμμένα το μακρινό 1946, και σε μια εποχή σαν τη σημερινή που όλος ο πλανήτης έχει μετατραπεί σε ένα πολεμικό λουτρό αίματος, από τη γωνιά του κελιού μου ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου κάθε άνθρωπο που στέκεται αλληλέγγυος.

Μέχρι τη δικαίωση, μέχρι την ελευθερία.

Κουράγιο και δύναμη σε όλους τους συγκατηγορούμενούς μου.

ΥΓ.: Αφήνω και ένα ολόκληρο δακτυλικό αποτύπωμα για να διευκολύνω στο μέλλον τους πρόθυμους αχθοφόρους της ΕΛ.ΑΣ.

Επιστολή στον υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ) Σταύρο Παπασταύρου, απέστειλε χθες 2 Ιουνίου 2025, ο γενικός διευθυντής του WWF Ελλάς, Δημήτρης Καραβέλλας, με δεδομένο τον άμεσο πια κίνδυνο απώλειας του προστατευτικού καθεστώτος για τη Θαλάσσια Προστατευόμενη Περιοχή (ΘΠΠ) της Γυάρου, όπως έκανε γνωστό η οργάνωση.

Σύμφωνα με το WWF, στην επιστολή υπογραμμίζεται ότι σε 30 ημέρες από σήμερα (στις 3 Ιουλίου 2025), λήγει η ισχύς της 5ης κατά σειρά και υποχρεωτικά τελευταίας Υπουργικής Απόφασης (ΥΑ) του ΥΠΕΝ, με την οποία θεσπίστηκε το προστατευτικό καθεστώς, με κίνδυνο να πέσει στο κενό ένα από τα πιο σημαντικά έργα προστασίας της ελληνικής βιοποικιλότητας, εκθέτοντας έτσι τη χώρα μας σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.

Αυτό σημαίνει, συνεχίζει η οργάνωση, πως εάν μέσα σε ένα μήνα δεν εκδοθεί το απαραίτητο Προεδρικό Διάταγμα που θα θεσμοθετεί ένα μόνιμο νομικό πλαίσιο προστασίας, η περιοχή κινδυνεύει να χάσει ολοκληρωτικά όλα αυτά τα σημαντικά οφέλη της προστασίας, με άμεσες συνέπειες για τη θαλάσσια βιοποικιλότητα, τους αλιευτικούς πόρους, αλλά και την τοπική κοινωνία και οικονομία. Σημειώνεται πως η έκδοση του Προεδρικού Διατάγματος αποτελεί υποχρέωση και δέσμευση του ΥΠΕΝ που εκκρεμεί από το 2018.

«Αντίστοιχη επιστολή είχε προηγηθεί πριν λίγους μήνες (Νοέμβριος 2024) στον τέως υπουργό Περιβάλλοντος, η οποία ωστόσο έως σήμερα έχει μείνει αναπάντητη. Μέσω της επιστολής, και ειδικά σε αυτή τη χρονική συγκυρία που η ελληνική κυβέρνηση παρουσιάζει σε διεθνή φόρα ορισμένες σημαντικές πρωτοβουλίες της για την προστασία των ελληνικών θαλασσών, το WWF Ελλάς καλεί τον υπουργό να αναλάβει κατεπειγόντως κάθε αναγκαία πρωτοβουλία, προκειμένου να διασφαλιστεί η ουσιαστική προστασία της Γυάρου» καταλήγει η οργάνωση.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη «κατάφερε να απαξιώσει την μοναδική βιομηχανία που παράγει σιδηρονικέλιο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στην συνέχεια πάγωσε την τσιμινιέρα της και σταμάτησε την παραγωγή της, ενώ μετέπειτα την «ξεπούλησε» με 6 ευρώ το στρέμμα, 6 εκατομμύρια ευρώ συνολικά, δηλαδή όσο βγάζει η ΛΑΡΚΟ σε μια εβδομάδα».

Τα παραπάνω τονίζονται μεταξύ άλλων στο γράμμα των εργαζομένων στη Λάρκο. «Ο αγώνας των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ, έχει μετατραπεί σε μέτωπο υπεράσπισης της επαναλειτουργίας της για ολόκληρη την περιοχή γύρω από αυτή και συνεχίζεται μέχρι τη νίκη» αναφέρουν οι εργαζόμενοι.

«Λέμε όχι στα προγράμματα ανεργίας και την σπατάλη των χρημάτων από τον κρατικό προϋπολογισμό» επισημαίνουν .

Οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ «διεκδικούμε με χρήματα που έχει η ΛΑΡΚΟ στα ταμεία της να υλοποιηθεί σχέδιο συντήρησης και προετοιμασία επαναλειτουργίας με παράλληλη διασφάλιση όλων των θέσεων εργασίας».

Μάλιστα οι εργαζόμενοι απευθύνουν κάλεσμα, την Παρασκευή 10 Μαΐου στις 19.00 μμ  στο Σύνταγμα, «να δώσουμε άλλη μία μάχη».

«Δεν πρόκειται να εγκαταλείψουμε τα μάρμαρα των νεκρών εργατών της ΛΑΡΚΟ» διαμηνύον οι εργαζόμενοι.

Ακολουθεί ολόκληρη η ανακοίνωση

«Αδέλφια, Οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ κλείσαμε 4 χρόνια και 6 μήνες αγώνα υπεράσπισης της ενιαίας λειτουργίας.
 
Μέσα σε αυτό το διάστημα η Κυβέρνηση σπατάλησε 110 εκατομμύρια ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό και άλλα 400 από την πώληση  προϊόντων της ΛΑΡΚΟ που με την εργασία μας παράχθηκαν. Παράλληλα δεχθήκαμε δυσβάσταχτες περικοπές στους μισθούς μας με αποτέλεσμα να έχουμε καταστραφεί οικονομικά, παρασύροντας τις περιοχές γύρω από τη ΛΑΡΚΟ σε 5 νομούς.
 
Αυτά τα χρήματα ήταν υπέρ αρκετά για τον εκσυγχρονισμό της ΛΑΡΚΟ, την ανάπτυξη της με κατασκευή μονάδας παραγωγής ανοξείδωτου χάλυβα, την διασφάλιση των θέσεων εργασίας, την καταβολή του μόχθου των εργαζομένων και των αυτοαπασχολούμενων μικροεργολάβων. Το άνοιγμα εκατοντάδων νέων ειδικευμένων θέσεων εργασίας με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
 
Το σχέδιο όμως της Κυβέρνησης απέτυχε. Κατάφερε να απαξιώσει την μοναδική βιομηχανία που παράγει σιδηρονικέλιο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στην συνέχεια πάγωσε την τσιμινιέρα της και σταμάτησε την παραγωγή της, ενώ μετέπειτα την «ξεπούλησε» με 6 ευρώ το στρέμμα, 6 εκατομμύρια ευρώ συνολικά, δηλαδή όσο βγάζει η ΛΑΡΚΟ σε μια εβδομάδα.
 
«Μία με το μαστίγιο,  μία με το καρότο». Μέσα σε αυτή την χρονική περίοδο η Κυβέρνηση προσπάθησε πολλές φορές να μας πετάξει έξω από την ΛΑΡΚΟ, να μας εξωστρακίσει από τον τόπο μας και τα σπίτια μας.
 
Μέχρι σήμερα δεν μπόρεσε  να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του νέου ιδιοκτήτη, της κοινοπραξίας ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ - AD HOLDING που θέλει να βγάλει τους εργαζόμενους από την μέση έτσι ώστε να την κάνει σκραπ, να αρπάξει 500 εκατομμύρια ευρώ από την ισοπέδωση της ΛΑΡΚΟ και παράλληλα να βάλει στο «σεντούκι»  20 δισεκατομμύρια ευρώ νικελίου για να το αξιοποιήσει, οπότε και όπως της «καπνίσει».
 
Η σθεναρή αντίσταση των εργαζομένων και η πρωτόγνωρη έκφραση αλληλεγγύης εκατοντάδων σωματείων και χιλιάδων εργαζομένων από όλη τη χώρα, τους έχει καθυστερήσει στην υλοποίηση της τελικής πράξης του εγκλήματος.
 
Ο αγώνας των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ, έχει μετατραπεί σε μέτωπο υπεράσπισης της επαναλειτουργίας της για ολόκληρη την περιοχή γύρω από αυτή και συνεχίζεται μέχρι τη νίκη.
 
Σε αυτή τη φάση η κυβέρνηση διαθέτει άλλα 56 εκατομμύρια ευρώ από το κρατικό προϋπολογισμό για να μας πετάξει σαν «στημένες λεμονόκουπες» και να «πέσουν» στη συνέχεια υπογραφές της μεταβίβασης. Η πρόταση των εργαζομένων είναι με τα χρήματα που έχει ΛΑΡΚΟ στα  ταμεία της να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε, να υλοποιηθεί σχέδιο συντήρησης και προετοιμασία επαναλειτουργίας.
 
Αδέρφια, Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι χωρίς την έκφραση αλληλεγγύης δεν θα τα είχαμε καταφέρει ως και σήμερα.
 
Μπροστά μας έχουμε ενδεχόμενη μετωπική σύγκρουση. Σύμφωνα με τις δηλώσεις της Κυβέρνησης στις 12 Μαΐου ετοιμάζονται να μας πετάξουν έξω από τις δουλειές μας και τα σπίτια μας.
 
Είναι αδίστακτοι,  με την απομάκρυνση των εργαζομένων από τις εγκαταστάσεις της ΛΑΡΚΟ ενεργοποιούν το κίνδυνο μεγάλου βιομηχανικού ατυχήματος. Βάζουν σε κίνδυνο σχολεία, ιατρεία, σπίτια, οικογένειες, αρρώστους και παιδιά.
 
Κοιτάζοντάς σας κατάματα και ευχαριστώντας σας από καρδιάς για την αμέριστη αλληλεγγύη που έχετε εκφράσει στους αγώνες μας μέχρι σήμερα, σας καλούμε, τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά να εκφραστεί, ακόμη πιο δυνατά, ακόμη πιο αποφασιστικά, ακόμη πιο αποτελεσματικά η αλληλεγγύη σας.
 
Σε αυτή τη βάση σας καλούμε να στηρίξετε οικονομικά τα σωματεία μας. Σας καλούμε να γίνεται οι καθημερινοί προπαγανδιστές του εγκλήματος στη ΛΑΡΚΟ και του δίκαιου αγώνα των εργαζομένων.
 
Σας καλούμε με τη φυσική σας παρουσία, όλοι μαζί, την Παρασκευή 10 Μαΐου στις 19.00 μμ  στο Σύνταγμα, να δώσουμε άλλη μία μάχη.
 
Δεσμευόμαστε απέναντί σας, εάν χρειαστεί ντουβάρι στα ντουβάρια της ΛΑΡΚΟ θα γίνουμε. Έξω από αυτήν  δεν πρόκειται να βγούμε, δεν πρόκειται να επιτρέψουμε να μπουν σε κίνδυνο τα παιδιά μας και οι  άρρωστοι συνάδελφοί μας. Δεν πρόκειται να εγκαταλείψουμε τα  μάρμαρα των νεκρών εργατών της ΛΑΡΚΟ.

Χρόνια πολλά.
Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά.
Ζήτω η Εργατική Αλληλεγγύη.
Συνεχίσουμε μέχρι τη νίκη.
 Καλή αντάμωση αδέρφια.
Καλούς αγώνες.»

Το Ελληνικό τμήμα της Παγκόσμιας Συμμαχίας για την Ελευθερία απευθύνει την παρακάτω επιστολή στον Υπουργό Υγείας και καλεί συλλογικότητες και άτομα να την αποστείλουν επίσης.

Προς τον Υπουργό Υγείας κ. Μιχάλη Χρυσοχοΐδη - Παραιτηθείτε ή ξεκινήστε την απαραίτητη διαβούλευση!

Ο Υπουργός Υγείας Μιχάλης Χρυσοχοΐδης είναι ένας από τους ανθρώπους που σήμερα ξεπουλάνε την αυτοδιάθεση της Ελλάδας, μετατρέποντάς μας σε έθνος δούλων υπό τον ΠΟΥ. Ποια είναι τα διαπιστευτήρια του ΠΟΥ που τον καθιστούν ικανό να του αποδοθούν σχεδόν δικτατορικές εξουσίες κατά τη διάρκεια της επόμενης πανδημίας και μεταξύ των πανδημιών;               

Αν ο ΠΟΥ δεν είχε μαζική υποστήριξη από τη βιομηχανία εμβολίων, αλλά θα έπρεπε να επιβιώσει με την αξία του, θα είχε απορριφθεί ως ένας ανίκανος και επικίνδυνος οργανισμός όπως έχει αποδειχθεί ότι είναι.

Η προτεινόμενη συνθήκη του ΠΟΥ και οι τροποποιήσεις των ΔΥΚ (Διεθνείς Υγειονομικοί Κανονισμοί) είναι αντίθετες με τον ορισμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων! Γιατί λοιπόν δεν έχει ξεκινήσει μια διαβούλευση στην Ελλάδα, εφόσον πρόκειται για τη μεγαλύτερη καταπάτηση της κυριαρχίας και της δημοκρατίας μας από τότε που μπήκαμε στην ΕΕ;

Έξι μήνες μετά το ξέσπασμα της πανδημίας COVID-19, παρουσιάστηκε μια πρωτοβουλία για την ετοιμότητα και αντιμετώπιση μελλοντικών πανδημιών, με τη μορφή παγκόσμιας συνθήκης, και μετά από διάφορες διατυπώσεις ονομάζεται σήμερα Συνθήκη του ΠΟΥ για την Πανδημία. Η συμφωνία που έχει κατατεθεί (https://apps.who.int/gb/inb/pdf_files/inb7/A_INB7_3-en.pdf) έχει αναπτυχθεί επίσημα από το Διακυβερνητικό Σώμα Διαπραγμάτευσης (ING) με τη συμβολή του ΠΟΥ, της ΕΕ, των εθνικών πολιτικών και λομπιστών. Οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται και η Συνθήκη για την Πανδημία αναμένεται να ψηφιστεί τον Μάιο του 2024. Αυτό είναι αξιοσημείωτο, αλλά όχι το πιο πιεστικό ζήτημα αυτήν τη στιγμή.

Παράλληλα με την ανάπτυξη της Συνθήκης για την Πανδημία, η Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας δραστηριοποιείται για την αναθεώρηση των Διεθνών Υγειονομικών Κανονισμών (ΔΥΚ). Υπάρχουν δύο ξεχωριστά σύνολα τροποποιήσεων, με το ένα σύνολο να έχει ήδη εγκριθεί σε συνεδρίαση του ΠΟΥ στις 27 Μαΐου 2022. Η τελευταία προθεσμία για την απόρριψη αυτών των τροποποιήσεων είναι η 30ή Νοεμβρίου 2023. Αυτό πρέπει να γίνει εγγράφως στον ΠΟΥ από τον επικεφαλής της κυβέρνησης του κράτους μέλους.

Στην περίπτωση της Ελλάδας, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης θα πρέπει να απορρίψει τις τροποποιήσεις μέχρι τις 30 Νοεμβρίου, ώστε να μην τεθούν σε ισχύ την 1η Δεκεμβρίου 2023. Ο πρωθυπουργός μας πρέπει να εξετάσει προσεκτικά και να δηλώσει με ακρίβεια ποιες τροποποιήσεις δεν μπορούμε να δεχτούμε ως χώρα.

Το δεύτερο σύνολο τροπολογιών των ΔΥΚ αποτελείται από 300 τροπολογίες που έχουν διαπραγματευτεί χωρίς καμία διαβούλευση. Αυτές θα υποβληθούν στη Επιτροπή Επιθεώρησης Διεθνών Κανονισμών Υγείας  στις 15 Δεκεμβρίου 2023 και αναμένεται να ψηφιστούν το Μάιο του 2024, μετά από μια διαδικασία επικύρωσης που αρχικά ήταν 18 μήνες, αλλά τώρα έχει συντομευτεί.

Στην πράξη, θα είναι αδύνατο να κατανοηθεί το πλήρες νόημα των τροποποιήσεων σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.

Μια σημαντική και πρόσφατη αλλαγή στους Διεθνείς Υγειονομικούς Κανονισμούς (ΔΥΚ) είναι ότι ένα και μοναδικό πρόσωπο, ο Γενικός Διευθυντής του ΠΟΥ, έχει την εξουσιοδότηση να κηρύξει μια διεθνή υγειονομική κρίση έκτακτης ανάγκης στηριζόμενη σε πολύ χαλαρούς λόγους, γεγονός που μπορεί να δικαιολογήσει περιορισμούς κυκλοφορίας (lockdown) παγκοσμίως σχεδόν όλου (194 κράτη-μέλη) ή τμημάτων του κόσμου.

Ένα σημαντικό ερώτημα που πρέπει να θέσουμε είναι ποια από τα συνιστώμενα μέτρα του ΠΟΥ από την πρόσφατη πανδημία COVID-19 μπορούν να δικαιολογήσουν την ανάθεση αυξημένων εξουσιών και εμπιστοσύνης στον ΠΟΥ; Τι έχει κάνει ο ΠΟΥ που είναι καλό και έχει συμβάλει σημαντικά στην υγεία των Ελλήνων πολιτών; Η σύντομη απάντηση είναι... τίποτα!

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, οι περισσότερες χώρες του κόσμου ακολούθησαν σε γενικές γραμμές τις συστάσεις του ΠΟΥ, οι οποίες εκ των υστέρων αποδείχθηκαν ένα εξαιρετικά αμφισβητήσιμο μονοπάτι. Σοβαρές παρενέργειες και θάνατοι μετά τον εμβολιασμό κατά του COVID-19 σε όλον τον κόσμο ξεπερνούν σε αριθμό αυτές από όλα τα εμβόλια που χρησιμοποιήθηκαν τα τελευταία 32 χρόνια! Ο ΠΟΥ συνέστησε εμβόλια κατά του COVID-19 τα οποία αποδεδειγμένα δεν προστατεύουν από τη μόλυνση ούτε σταματούν την εξάπλωση της μόλυνσης. Ο ΠΟΥ συνέστησε αυστηρούς περιορισμούς κυκλοφορίας, οι οποίοι αποδείχθηκαν αναποτελεσματικοί όταν μελέτες συνέκριναν στη συνέχεια τους διαφορετικούς βαθμούς περιορισμών των χωρών. Ακόμη και η χρήση μασκών προσώπου έχει επιβεβαιωθεί από επιστημονικές μελέτες ότι είναι εξαιρετικά αμφισβητήσιμη ως προς την αναχαίτιση των σωματιδίων του ιού.

Στις αρχές της πανδημίας, κατέστη σαφές ότι τα τεστ PCR δεν ήταν αξιόπιστα για την ανίχνευση της μόλυνσης. Αυτό ισχυρίστηκε ο Οργανισμός Δημόσιας Υγείας της Σουηδίας και οι ΗΠΑ, καθώς και ο δημιουργός της, Kary Mullis, ο οποίος κέρδισε το βραβείο Νόμπελ για την ανακάλυψή του το 1992. Αντίθετα, οι εξετάσεις PCR παρήγαγαν μεγάλο αριθμό ψευδώς θετικών αποτελεσμάτων που τροφοδότησαν την πανδημία. Αυτό επέτρεψε στον ΠΟΥ να κηρύξει διεθνή υγειονομική κρίση. Ο αριθμός των ανθρώπων που μολύνθηκαν φαινόταν να αυξάνεται, ενώ ο αριθμός των σοβαρά ασθενών με COVID μειώθηκε δραματικά σε όλο τον κόσμο. Ο ΠΟΥ υποστηρίζει ότι το τεστ PCR είναι κατάλληλο για την ανίχνευση της μόλυνσης.

Ο ΠΟΥ υποστήριξε επίσης ότι τα εμβόλια ήταν ο μόνος τρόπος να δημιουργηθεί ανοσία στον πληθυσμό και απέρριψε τη φυσική ανοσία μέσω της μετάδοσης. Απέρριψε επίσης κάθε είδους έγκαιρη θεραπεία για την πρόληψη σοβαρής νόσησης, συμβάλλοντας στην απώλεια πολλών ζωών λόγω έλλειψης θεραπείας. Με μεγάλη απογοήτευση παρατηρούμε τώρα πολύ υψηλή υπερβάλλουσα θνησιμότητα σε όλες τις ηλικιακές ομάδες σε όλο τον κόσμο. Χώρες με υψηλά ποσοστά ανοσοποίησης είναι επίσης μεταξύ εκείνων που πλήττονται από συνεχιζόμενη υψηλή υπερβάλλουσα θνησιμότητα.

Η αναφορά στον ισχυρισμό αυτό προέρχεται από τη Βάση Δεδομένων για την Ανθρώπινη Θνησιμότητα. Τη βάση δεδομένων διαχειρίζεται ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ των ΗΠΑ και το Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ για τη Δημογραφική Έρευνα στο Ροστόκ της Γερμανίας. Το "Our World in Data" επικαλείται την ίδια πηγή για παρουσιάσεις σχετικά με την υπερβάλλουσα θνησιμότητα στον μεταπανδημικό κόσμο. Η γονιμότητα έχει επίσης μειωθεί απότομα μετά την εκστρατεία εμβολιασμού Covid-19. Η αιτία δεν έχει εξακριβωθεί, αλλά τα εμβόλια COVID19 δεν μπορούν να αποκλειστούν ως εξήγηση.

Παρακάτω παρατίθενται ορισμένες από τις δικτατορικές αλλαγές που έχουν κατατεθεί και στις οποίες η ελληνική κυβέρνηση, εκπροσωπούμενη από τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, θα πρέπει να αντιταχθεί σθεναρά. Εάν αυτές περάσουν, παρά τις διαμαρτυρίες της ελληνικής κυβέρνησης, η Ελλάδα θα πρέπει λογικά να εγκαταλείψει τον ΠΟΥ αμέσως.

Εάν αυτό δεν συμβεί, μια συζήτηση για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι δικαιολογημένη.

- Άρθρο 12 των ΔΥΚ: Ο Γενικός Διευθυντής εξουσιοδοτείται να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης ακόμη και αν υπάρχει μόνο μια "δυνητική κατάσταση έκτακτης ανάγκης". Το τι συνιστά "δυνητική κατάσταση έκτακτης ανάγκης" ορίζεται από τους ΔΥΚ και συνεπώς δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Για να καθοριστεί αν υπάρχει τέτοια κατάσταση έκτακτης ανάγκης, οι ΔΥΚ απαιτούν εκτεταμένη παρακολούθηση και υποβολή εκθέσεων. Ο Γενικός Διευθυντής έχει επίσης την εξουσία να δημιουργήσει έναν κεντρικό φορέα για τον έλεγχο της παραγωγής και της διανομής φαρμάκων που απαιτούνται για την αντιμετώπιση μιας κηρυχθείσας διεθνούς κατάστασης έκτακτης υγειονομικής ανάγκης ή πιθανής κατάστασης έκτακτης υγειονομικής ανάγκης.

- Άρθρο 1 των ΔΥΚ: Επί του παρόντος, όλες οι συστάσεις του ΠΟΥ δεν είναι δεσμευτικές για τα κράτη μέλη. Στη νέα έκδοση, η λέξη μη δεσμευτικές έχει αφαιρεθεί.

- Άρθρο 13α των ΔΥΚ: Τα κράτη μέλη έχουν τον ΠΟΥ ως καθοδηγητική και συντονιστική αρχή και αναλαμβάνουν την υποχρέωση να ακολουθούν ��ις νομικά δεσμευτικές συστάσεις του ΠΟΥ στα μέτρα δημόσιας υγείας (Health Responses).

- Άρθρο 42 των ΔΥΚ: Τα κράτη μέλη δεσμεύονται να ακολουθούν και να θεσπίζουν χωρίς καθυστέρηση νομικά δεσμευτικές συστάσεις κατά τη διάρκεια μιας έκτακτης ανάγκης, αλλά και να ακολουθούν μόνιμες νομικά δεσμευτικές συστάσεις που ενδέχεται να προταθούν μεταξύ πανδημιών. Ο Γενικός Διευθυντής εξουσιοδοτείται να διατάσσει νομικά δεσμευτικά μέτρα, όπως καραντίνα, εμβόλια, ιατρικές εξετάσεις και ιατρικές θεραπείες.

- Άρθρο 17 των ΔΥΚ: Τα Κράτη Μέλη αναλαμβάνουν την υποχρέωση να αντιμετωπίζουν τις ψευδείς, παραπλανητικές ή ανακριβείς πληροφορίες ή παραπληροφόρηση και να διεξάγουν τακτική κοινωνική ακρόα��η/παρακολούθηση και ανάλυση για τον εντοπισμό της παρουσίας τέτοιων προφίλ πληροφοριών και παραπληροφόρησης.

- Άρθρο 18 των ΔΥΚ: Το άρθρο 18 αφορά τις νομικά δεσμευτικές συστάσεις που μπορεί να διατυπώσει ο ΠΟΥ σε διάφορες πιθανές καταστάσεις. Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει τη χρήση δοκιμών PCR, εμβολίων και προφύλαξης κ.λπ.

- Άρθρο 44 των ΔΥΚ: Τα Κράτη Μέλη αλληλοβοηθούνται για την αντιμετώπιση των ψευδών και αναξιόπιστων πληροφοριών σχετικά με συμβάντα δημόσιας υγείας. Οι ψευδείς και αναξιόπιστες πληροφορίες μπορεί να περιλαμβάνουν δραστηριότητες στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στα κοινωνικά δίκτυα και πληροφορίες που διαδίδονται με άλλα μέσα. Θα υπάρχουν δύο επιτροπές υπό τον ΠΟΥ, μία για τη διασφάλιση της εφαρμογής και μία για τη συμμόρφωση των κρατών μελών.

- Κεφάλαιο 3 των ΔΥΚ: Η αναθεώρηση των ΔΥΚ του 2005 τονίζει ότι όλες οι δράσεις που συνιστώνται από τον ΠΟΥ θα πρέπει να αναλαμβάνονται με "πλήρη σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών". Η φράση αυτή διαγράφεται και αντικαθίσταται από χαλαρές και ασαφείς εκφράσεις όπως "ισότητα των φύλων και συμπερίληψη".

- Κεφάλαιο 2 των ΔΥΚ: Ασχολείται με το πεδίο εφαρμογής και τον σκοπό όπου δίνεται στον ΠΟΥ το δικαίωμα να κηρύξει μια επείγουσα κατάσταση δημόσιας υγείας και διεθνή ανησυχία λόγω κάποιου - οτιδήποτε - μπορεί να απειλήσει τη δημόσια υγεία, όπως η κλιματική αλλαγή, οι απειλές κατά της βιοποικιλότητας, η διαταραχή των οικοσυστημάτων, νέες παραλλαγές ιών κ.λπ.                                                                                                     

Παράδειγμα δύο βασικών παραγράφων της Νέας Συνθήκης για την Πανδημία.

- Άρθρο 18: Τα Κράτη Μέλη θα πρέπει να καταπολεμούν την "Infodemic" (= πανδημία παραπληροφόρησης). Τα Κράτη Μέλη θα πρέπει να καταπολεμούν επίσης τις ανακριβείς και ψευδείς πληροφορίες, την παραπληροφόρηση. Τα Κράτη Μέλη θα πρέπει να διεξάγουν "κοινωνική ακρόαση" με περιοδική ανάλυση για τον εντοπισμό προφίλ και της επικράτησης και διάδοσης της παραπληροφόρησης.                                                                                           

- Ακούγεται σαν να θέλουν να εντοπίσουν άτομα/έρευνες που απλώς δεν συμμερίζονται τη "σωστή" άποψη του ΠΟΥ σε ό,τι αφορά, για παράδειγμα, τα εμβόλια ή για το αν μπορεί να βρισκόμαστε σε κατάσταση έκτακτης υγειονομικής ή κλιματικής ανάγκης.

- Άρθρο 12: Το άρθρο αυτό θα διασφαλίζει τις εξουσίες του ΠΟΥ σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης για τη δημόσια υγεία. Το άρθρο υπάρχει ήδη και θα επεκταθεί με μια περιφερειακή κατάσταση έκτακτης ανάγκης δημόσιας υγείας και επίσης με μια ενδιάμεση προειδοποίηση για την υγεία.

Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης θα πρέπει να κληθεί να εξηγήσει                                                                                                                

- Γιατί ο ελληνικός λαός πρέπει να παραδώσει την κυριαρχία και την ανεξαρτησία του σε έναν οργανισμό που απέτυχε τόσο ολοκληρωτικά στις συστάσεις του κατά την πρόσφατη πανδημία COVID-19;                                  

Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης πρέπει επίσης να εξηγήσει πώς δικαιολογεί ότι μόνο ένα άτομο, ο γενικός διευθυντής του ΠΟΥ Teodros Adhanom Ghebreyesus, θα πρέπει να έχει την εξουσία να επιβάλει περιορισμούς κυκλοφορίας σε ολόκληρο τον κόσμο. Μιλάμε εδώ για ένα πρόσωπο που ήταν ηγετική φυσιογνωμία του TPLF (Tigray People's Liberation Front), το οποίο στο παρελθόν είχε χαρακτηριστεί τρομοκράτης από τις ΗΠΑ. Ο Teodros Adhanom Ghebreyesus κατείχε δύο υπουργικές θέσεις στην Αιθιοπία κατά τη διάρκεια μιας περιόδου καταστολής, εξαφανίσεων, πείνας, βασανιστηρίων και διώξεων αντιφρονούντων.

Κατανοεί ο Υπουργός Υγείας τις νομικές συνέπειες και την έννοια του νέου υγειονομικού κανονισμού (Συνθήκη για την Πανδημία) που συντάσσεται και τις επικαιροποιήσεις των ΔΥΚ; Κατανοεί επίσης τις συνέπειες για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα; Γιατί δεν υπάρχει εντατική δημόσια συζήτηση για αυτές τις αλλαγές στη Ελλάδα;

Γιατί έχουν σωπάσει τα ΜΜΕ σχετικά με αυτό το ζήτημα; Είναι αυτό αποτέλεσμα της συναινετικής σκέψης; Ή απλά καθόλου σκέψης;

Το άρθρο 1 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών τονίζει την αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών και ότι δεν πρέπει να ελέγχονται από τρίτους χωρίς τη συγκατάθεσή τους. Ο κώδικας της Νυρεμβέργης αναφέρει ότι κανείς δεν πρέπει να συμμετέχει σε ιατρικά πειράματα χωρίς να έχει τη εθελοντική συγκατάθεσή του/της.

Το ερώτημα τώρα είναι αν η σημερινή ελληνική κυβέρνηση μπορεί να εγγυηθεί ότι το άρθρο 1 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και ο Κώδικας της Νυρεμβέργης δεν θα διακινδυνεύσουν εάν οι νέοι ΔΥΚ και η Συνθήκη για την Πανδημία ψηφιστούν τον Μάιο του 2024; Πιστεύουμε  ότι θα είναι πολύ δύσκολο.                               

Η Ελλάδα πρέπει να ζητήσει την αποχώρησή της από τον ΠΟΥ.

Δεν είναι η πρώτη φορά που αξιόλογοι άνθρωποι της Τέχνης με θεσμικό ρόλο σε Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα της χώρας κρούουν των κώδωνα του κινδύνου στο υπουργείο Πολιτισμού για μια σειρά ζητημάτων που τους απασχολούν δυσχεραίνοντας τη λειτουργία τους, ενώ με ανοιχτή επιστολή τους επανέρχονται ζητώντας λύσεις για το νομοθετικό πλαίσιο που αφορά στη λειτουργία των ΔΗΠΕΘΕ.

Ζητώντας άμεση συνάντηση με την αρμόδια υπουργό, Λίνα Μενδώνη, 11 καλλιτεχνικοί διευθυντές και διευθύντριες και ανάμεσά τους η καλλιτεχνική διευθύντρια του Θεσσαλικού Θεάτρου, Κυριακή Σπανού, επανέρχονται με επιστολή, προτείνοντας μάλιστα μία άμεση και εφικτή λύση, η οποία μέσω μίας απλής τροπολογίας του Ν. 1958/1991, θα επιτρέψει στα ΔΗΠΕΘΕ, να ευθυγραμμιστούν με τους υπόλοιπους καλλιτεχνικούς οργανισμούς (Εθνικό Θέατρο, Λυρική Σκηνή, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος).

//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΔΗΠΕΘΕ

Οι καλλιτεχνικοί διευθυντές των ΔΗΠΕΘΕ ΑΓΡΙΝΙΟΥ, ΒΕΡΟΙΑΣ , ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ , ΚΑΒΑΛΑΣ, ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ, ΚΕΡΚΥΡΑΣ, KOZANHΣ, ΚΡΗΤΗΣ, ΛΑΡΙΣΣΑΣ, ΡΟΥΜΕΛΗΣ και ΣΕΡΡΩΝ, στις αρχές Οκτωβρίου, προβήκαμε σε κοινή επιστολή προς τα Υπουργεία Εσωτερικών και Πολιτισμού, για την εξεύρεση λύσης σχετικά με το νομοθετικό πλαίσιο λειτουργίας μας, ως θεατρικών οργανισμών, η οποία εδώ και χρόνια χωλαίνει λόγω σοβαρών δυσμορφιών στη νομοθεσία, στην οποία πολλές φορές το ΥΠΠΟ υποσχέθηκε να ενσκήψει, με τη συνδρομή του Υπουργείου Εσωτερικών, στο οποίο διοικητικά υπάγονται τα ΔΗΠΕΘΕ, χωρίς μέχρι στιγμής αποτέλεσμα.

Και ενώ δεν έχει επιλυθεί κανένα από τα διαχρονικά προβλήματα που δυσχεραίνουν την εύρυθμη λειτουργεία ΟΛΩΝ των ΔΗΠΕΘΕ,  σε πλήρες αδιέξοδο οδήγησε η εφαρμογή της ΚΥΑ 2/9844/ΔΕΠ/24.02.2023 (ΦΕΚ 1077/24.02.2023), με αποκορύφωση τα γνωστά αποτελέσματα στην Δραματική Σχολή του ΔΗΠΕΘΕ ΠΑΤΡΑΣ.

Με την επιστολή μας αυτή, προτείνουμε τη λύση που εδώ και χρόνια έχουμε επεξεργαστεί με τις νομικές μας υπηρεσίες, και επανειλημμένα έχει δεσμευτεί το ΥΠΠΟ, ότι θα ληφθεί υπόψιν από τις δικές του νομικές υπηρεσίες, χωρίς νεότερη ενημέρωση μέχρι στιγμής. 

Σε αυτήν προτείνουμε μία άμεση και εφικτή λύση, η οποία μέσω μίας απλής τροπολογίας του Ν. 1958/1991 , θα επιτρέψει στα ΔΗΠΕΘΕ, να ευθυγραμμιστούν με τους υπόλοιπους καλλιτεχνικούς οργανισμούς (Εθνικό Θέατρο, Λυρική Σκηνή, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος) . Λεπτομέρειες παραθέτουμε στην επιστολή που επισυνάπτουμε.

Ταυτόχρονα, αιτούμαστε επείγουσα συνάντηση με το Υπουργείο Πολιτισμού, για περαιτέρω συζήτηση εξαιρετικά επειγόντων θεμάτων, όπως η νέα προγραμματική, αλλά  και η δέσμευση για έμπρακτη στήριξη των ΔΗΠΕΘΕ, με την αύξηση της χρηματοδότησης,  και την επεξεργασία ενιαίου  σχεδίου ρύθμισης, η οποία θα καθορίζει τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα εκ μέρους των Δήμων και των Περιφερειών, καθώς και τον τρόπο λειτουργίας των Διοικητικών Συμβουλίων και Καλλιτεχνικών Διευθυντών.

Τα ΔΗΠΕΘΕ αποτελούν πόλο έλξης και άνθησης της επαγγελματικής πολιτιστικής δημιουργίας σε όλη την Ελλάδα, και πρέπει να διευκολυνθούν, άμεσα, ούτως ώστε να αναβαθμιστεί ο ρόλος τους.
Αναμένουμε άμεσα μία σοβαρή και εμπεριστατωμένη απάντηση από τους αρμόδιους φορείς του ΥΠΠΟΑ και του Υπουργείου Εσωτερικών.

ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΑΓΡΙΝΙΟΥ  Νίκος Καραγέωργος
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΒΕΡΟΙΑΣ  Καλλιόπη Σίμου
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ  Χάρης Πεχλιβανίδης
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΚΑΒΑΛΑΣ  Εύα Οικονόμου- Βαμβακά
ΔΗ.ΠΕΘΕ. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ  Γιάννης Μαργαρίτης
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΚΕΡΚΥΡΑΣ  Βαρβάρα Δούκα
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΚΟΖΑΝΗΣ  Λευτέρης Πλασκοβίτης
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΚΡΗΤΗΣ  Έφη Θεοδώρου
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΛΑΡΙΣΣΑΣ  Κυριακή Σπανού
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΡΟΥΜΕΛΗΣ  Νίκος Ορφανός
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΣΕΡΡΩΝ  Γιώργος Ανδρέου

////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

                                                                                              Ημερομηνία: 9.10.23
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΚΕΡΚΥΡΑΣ                                                            Αρ. Πρωτοκόλλου: 329/2023
                           Προς: α) το Υπουργείο Εσωτερικών
 (Υπόψη  Υπουργού κας Κεραμέως)
                                                                                                     β) το Υπουργείο Πολιτισμού
                                                                                              (Υπόψη Υπουργού κα ς Μενδώνη)

Αγαπητοί Κύριοι:

Oπως γνωρίζετε η υπαγωγή των ΔΗΠΕΘΕ σε Κοινωφελείς Επιχειρήσεις των Δήμων, (ν.3852/2010) έχει καταστήσει τη λειτουργία μας σχεδόν αδύνατη, γεγονός που οξύνθηκε με την υπαγωγή μας στην ΚΥΑ 2/9844/ΔΕΠ/24.02.2023 (ΦΕΚ 1077/24.02.2023) και η οποία έφερε τα γνωστά αποτελέσματα στην Δραματική Σχολή του ΔΗΠΕΘΕ ΠΑΤΡΑΣ, αλλά και στις προσλήψεις δασκάλων στα Εργαστήρια των ΔΗΠΕΘΕ.

Γενικότερα η λειτουργία μας ως θεάτρων, αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα, και όσοι προσπαθούν να τα ξεπερνούν, βρίσκονται στα όρια της νομιμότητας.

Καταλαβαίνουμε ότι μία εξαρχής αντιμετώπιση του Νομικού πλαισίου που διέπει τα ΔΗΠΕΘΕ είναι απαραίτητα από κοινού με το ΥΠΠΟΑ, όμως επειδή αυτό όπως  έχει αποδειχθεί καθίσταται χρονοβόρο, προτείνουμε μία πιο εύκολη και διαχειρίσιμη προς το παρόν λύση:

 1) Ζητούμε την  τροποποίηση του Ν. 1958/1991   ΑΡΘΡΟ 82, η οποία ρυθμίζει τα θέματα των Κρατικών  Θεάτρων και της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και αυτή η τροποποίηση να συμπεριλάβει  τα  ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. 

Το άρθρο 82 ορίζει τις προσλήψεις Καλλιτεχνών, Τεχνικών και Βοηθητικών Υπαλλήλων για την πραγματοποίηση του Καλλιτεχνικού Έργου, με συμβάσεις έργου.  

Τα ΔΗΠΕΘΕ είναι επιχειρήσεις ειδικού σκοπού και αφορούν στις προσλήψεις για την πραγματοποίηση καλλιτεχνικού έργου, και για την απρόσκοπτη λειτουργία τους πρέπει να ακολουθήσουν τις ρυθμίσεις των Κρατικών Θεάτρων.

(Σημειώνουμε εδώ δε, ότι οι προσλήψεις Τεχνικού και Βοηθητικού προσωπικού, αορίστου χρόνου , που είναι ενεργές  για τους ανθρώπους που δούλευαν στα παλαιότερα ΔΗΠΕΘΕ, έχουν λήξει, (τα ΔΗΠΕΘΕ ιδρύθηκαν το 1983,  και τώρα έχουν όλοι συνταξιοδοτηθεί) , πράγμα που καθιστά αδύνατη την  εκτέλεση του Καλλιτεχνικού έργου, εφόσον δε μπορούν να γίνουν νέες προσλήψεις ακόμα και από υπαλλήλους των δήμων).

2) Για τις μισθώσεις σπιτιών:  ΚΑΛΥΨΗ ΜΙΣΘΩΜΑΤΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΩΝ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΩΝ (και Καλλιτεχνικού Διευθυντή) 

Αναφορικά με την κάλυψη των μισθωμάτων για ακίνητα που μισθώνουν οι καλλιτεχνικοί συντελεστές των παραστάσεων , (ηθοποιοί και άλλοι συντελεστές) μπορεί να γίνει πρόταση για προσθήκη:

 εε) υποεδαφίου στο εδ β της παρ 2 του αρ 33 του ν. 4129/2013, σύμφωνα με το οποίο θα θεωρούνται λειτουργικές δαπάνες και η καταβολή μισθωμάτων για ακίνητα που μισθώνουν οι καλλιτεχνικοί συντελεστές παραστάσεων των ΔΗΠΕΘΕ για όσο χρόνο απαιτείται για την προετοιμασία και την υλοποίηση της παράστασης, εφόσον η μόνιμη κατοικία ή διαμονή τους είναι εκτός της έδρας του ΔΗΠΕΘΕ και δεν διαθέτουν ελεύθερο προς χρήση ακίνητο  ιδιοκτησίας τους ( του οποίου δηλαδή να είναι κύριοι ή επικαρπωτές) εντός της έδρας αυτού.

Οι Καλλιτεχνικοί Διευθυντές
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΑΓΡΙΝΙΟΥ Νίκος Καραγέωργος
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΒΕΡΟΙΑΣ Καλλιόπη Σίμου
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ Χάρης Πεχλιβανίδης
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΚΑΒΑΛΑΣ Εύα Οικονόμου- Βαμβακά
ΔΗ.ΠΕΘΕ. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ Γιάννης Μαργαρίτης
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΚΕΡΚΥΡΑΣ Βαρβάρα Δούκα
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΚΟΖΑΝΗΣ Λευτέρης Πλασκοβίτης
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΚΡΗΤΗΣ Έφη Θεοδώρου
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΛΑΡΙΣΣΑΣ Κυριακή Σπανού
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΡΟΥΜΕΛΗΣ Νίκος Ορφανός
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΣΕΡΡΩΝ  Γιώργος Ανδρέου

Με ανοικτή επιστολή προς τον Στέφανο Κασελλάκη, ο ευρωβουλευτής Στέλιος Κούλογλου ανακοίνωσε την αποχώρηση του από την ευρωομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και την ανεξαρτοποίησή του.

την επιστολή του σημειώνει, μεταξύ άλλων, ότι «η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο κόμμα στερείται σοβαρότητας» και ότι σε αυτές τις συνθήκες «για όσους ήθελαν να κρατήσουν μια ανεξάρτητη στάση, η κατάσταση είναι ανυπόφορη» και αφήνει ξεκάθαρες σαφείς αιχμές κατά του προέδρου του κόμματος.

Πρόκειται για την πρώτη αποχώρηση εκλεγμένου εκπροσώπου από τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ.

Ακολουθεί η επιστολή που δημοσιεύει το TVXS

«Προς τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ

Αξιότιμε κ. Κασσελάκη

Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο κόμμα στερείται σοβαρότητας, την ίδια στιγμή που επιχειρείται μια βίαιη ανατροπή τής μέχρι τώρα πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, ρίχνοντας κι άλλο λάδι στη φωτιά. Σε αυτές τις συνθήκες για όσους ήθελαν να κρατήσουν μια ανεξάρτητη στάση, η κατάσταση είναι ανυπόφορη.

Η έλλειψη σοβαρής αντιπολίτευσης είναι μία από τις βασικές αιτίες για τη στασιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ, όπως εκφράστηκε και στις αυτοδιοικητικές εκλογές.

Ήδη πριν την εκλογή σας, η δημόσια συζήτηση περιστράφηκε γύρω από την προσωπική σας ζωή κι όχι γύρω από τις πολιτικές σας προτάσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε να τροφοδοτεί με κουτσομπολιά τα πρωϊνάδικα, ενώ ο κ. Μητσοτάκης έχει αφεθεί μόνος και ανενόχλητος να κάνει πολιτική στα δελτία ειδήσεων.

Αυτό δεν έχει συμβεί στην ιστορία των αξιωματικών αντιπολιτεύσεων, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς. Για αυτό έχετε εσείς τη βασική ευθύνη και παρά τις σχετικές επισημάνσεις, τίποτα δεν έχει αλλάξει. Μόλις χθες, προσπαθώντας να δικαιολογήσετε παλαιότερα αντισύριζα, συντηρητικά γραπτά σας, επικαλεστήκατε μεταξύ των άλλων «μια σχέση με μια κοπέλα που δεν ήμουν χαρούμενος».

Όποτε δίνεται ευκαιρία να διατυπωθούν οι προγραμματικές σας θέσεις βρίσκονται στους αντίποδες αυτών που υποστήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τώρα. Στην πρόσφατη ομιλία σας στον ΣΕΒ, εκτός από το κλείσιμο του ματιού στους παρευρισκόμενους για το 8ωρο («Δεν είναι δυνατό να επιβάλλουμε, κυρίες και κύριοι, δεκάωρη εργασία χωρίς αύξηση αποδοχών») ή την έλλειψη κάθε αναφοράς για αύξηση μισθών και ανάγκη σύναψης νέα εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας, διατυπώσατε την πρόταση περί stock option στις επιχειρήσεις.

Πέρα από το ότι τα stock options βασικά αφορούν στελέχη επιχειρήσεων εισηγμένων στο Χρηματιστήριο, η πρόταση δεν έχει καμία σχέση με την ελληνική πραγματικότητα των μικρομεσαίων, συχνά οικογενειακών παραγωγικών μονάδων.

Στην Ελλάδα ναυτιλιακές εταιρείες απαιτούν παράνομα από τους εργαζόμενους να επιστρέψουν μέρος των αμοιβών από τις υπερωρίες ή από τα κρατικά επιδόματα που δίδονται στους νεοπροσλαμβανόμενους. Ετσι οι εργαζόμενοι ναυτικοί πληρώνουν φόρο για εισοδήματα που έχουν μόνο στα χαρτιά. Δεν το λες και ένα βήμα πριν τα stock options.

Ας σημειώσω τέλος, αν διατηρεί κάποια αξία, ότι ο Αλέξης Τσίπρας, τον οποίο επικαλείστε συχνά, είχε ταχθεί κατηγορηματικά εναντίον της πρότασης περί stock option που είχε διατυπώσει ο κ. Μητσοτάκης, πάλι μιλώντας στον ΣΕΒ.

Αφήνετε συχνά να διαφανεί ότι η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να κινείται στα πρότυπα του αμερικανικού Δημοκρατικού Κόμματος. Όμως το δικομματικό σύστημα στις ΗΠΑ έχει οδηγήσει σε μεγάλη αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων. Οι Ηνωμένες Πολιτείες παρουσιάζουν μεγαλύτερες ανισότητες μεταξύ πλουσίων και φτωχών, από οποιαδήποτε άλλη ανεπτυγμένη χώρα.

Η εισοδηματική ανισότητα στις ΗΠΑ αυξήθηκε κατά περίπου 20% από το 1980 έως το 2016 και συνδέεται με την παγκοσμιοποίηση, αλλά επίσης την παρακμή των συνδικάτων, την έλλειψη συλλογικών συμβάσεων και την υποβάθμιση του κατώτατου μισθού. Tο προσδόκιμο ζωής πέφτει, ειδικά στα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα. Τις τελευταίες μέρες, ο Economist παρουσίαζε ένα τραναταχτό, μακάβριο παράδειγμα:

«Το 2021, οι σημερινοί Αμερικανοί 25άρηδες που δεν έχουν πτυχίο πανεπιστημίου τετραετούς φοίτησης (περίπου τα δύο τρίτα του ενήλικου πληθυσμού) αναμένεται να ζήσουν κατά μέσο όρο περίπου δέκα χρόνια λιγότερο από εκείνους που έχουν πτυχίο. Το 1992 (όταν εκλέχθηκε ο Δημοκρατικός Μπιλ Κλίντον-ΣΣ) αυτό το χάσμα ήταν το ένα τρίτο του σημερινού».

Αυτές οι συνεχώς αυξανόμενες ανισότητες συγκροτούν άλλωστε το υπόβαθρο της βαθιάς και πολύπλευρης κρίσης του αμερικανικού πολιτικού συστήματος. Ακόμη λοιπόν και αν ένα αντίστοιχο μοντέλο μπορούσε να καθιερωθεί στην Ελλάδα, πράγμα εξαιρετικά αμφίβολο, δεν είναι αυτό που θα έπρεπε να υιοθετήσει ένα κόμμα που επιζητεί περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη και μείωση των ανισοτήτων.

Για αυτό, η προσπάθεια να παρουσιαστούν οι επικριτές σας, ως δογματικοί με «αριστερόμετρο», προκαλεί περισσότερες αντιδράσεις. Η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων που ανήκουν σε αυτόν τον χώρο θέλουν ένα κόμμα σύγχρονο, δημοκρατικό, πράσινο αλλά και αριστερό. Όταν είχατε εκλεγεί, είχα δηλώσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μετατράπηκε από ροκ συγκρότημα σε ελαφρύ ποπ. Αλλά εδώ, στο όνομα της πλειοψηφίας, πάει να το γυρίσει στο.. καλαματιανό».

Οι κρατούμενοι των φυλακών Δομοκού κοινοποίησαν επιστολή στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά των βασανιστηρίων, με την οποία ζητούν να επισκεφθεί την φυλακή για να διαπιστώσει την επιδείνωση των συνθηκών κράτησης.

Η επιστολή που υπογράφτηκε στις 19 Σεπτέμβρη, κοινοποιήθηκε στην Επιτροπή με την υποσημείωση ότι η απεργία πείνας ανεστάλη στις 23 /9, όταν ο αρμόδιος Εισαγγελέας της Λαμίας δεσμεύτηκε απέναντι τους και ζήτησε από τους κρατούμενους χρόνο για να εξετάσει τα αιτήματά τους. Υπενθυμίζεται ότι εκκρεμούν οι εξαγγελίες του Πρωθυπουργού, μετά και τις δηλώσεις του υπουργού Δικαιοσύνης για περαιτέρω αυστηροποίηση των νομικών πλαισίων και σκλήρυνση της ποινικής μεταχείρισης με έκτιση της ποινής ακόμη και για πλημμεληματικές παραβάσεις.

Ακολουθεί η ανακοίνωση των κρατουμένων των φυλακών Δομοκού προς το Συμβούλιο της Ευρώπης και την Επιτροπή Πρόληψης των βασανιστηρίων:

«Έπειτα από επανειλημμένες αναφορές διαμαρτυρίας προς τις αρχές (τοπικές και κεντρικές) με πιο πρόσφατη το υπόμνημα του Ιουνίου 2023 και την επιστολή διαμαρτυρίας της 4/9/23 τις οποίες δεν έλαβαν καθόλου υπόψη και δεν λάβαμε καμία απάντηση αναγκαστήκαμε να καταφύγουμε αρχικά από την Δευτέρα 4/9/23 σε αποχή συσσιτίου και στη συνέχεια από τη Δευτέρα 18/9/23 στο έσχατο μέσο διαμαρτυρίας που διαθέτουμε την απεργία πείνας.

Διαμαρτυρόμαστε για τη συνεχή και διαρκώς επιδεινούμενη περιστολή των δικαιωμάτων μας. Για την επιδείνωση των συνθηκών κράτησης για την επιδείνωση των όρων έκτισης των ποινών που προκαλούν ψυχικό και σωματικό πόνο στους κρατούμενους και παραβιάζουν την ίδια την ανθρώπινη συνθήκη με απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση.

Αναφερόμαστε στον υπερπληθυσμό της φυλακής το στοίβαγμα 3 4 ή και περισσότερων ανθρώπων σε ένα κελί 10 ή 12 τ.μ.. Υπερπληθυσμός που έχει επιβαρυνθεί από τον ακραίο περιορισμό της δυνατότητας μεταγωγής σε αγροτικές φυλακές (οι οποίες οδηγούνται σε μαρασμό και εγκατάλειψη) με την αναιτιολόγητη καθυστέρηση μεταγωγής σε αυτές ακόμη και των κρατούμενων που έχουν θεμελιώσει από καιρό και αυτές τις ασφυκτικές προϋποθέσεις μεταγωγής που ορίζει ο σχετικός νόμος.
Αναφερόμαστε στην κακή ποιότητα του συσσιτίου τη φυλακής τις κάκιστες συνθήκες υγιεινής που επικρατούν στους χώρους παρασκευής και διανομής του τις άθλιες συνθήκες στα κελιά με την παρέλαση κατσαρίδων και κοριών καθώς γίνεται σπάνια και πλημμελώς απεντόμωση με την υγρασία και τη μούχλα στις τουαλέτες με τις καθημερινές πολύωρες διακοπές του νερού την ολιγόλεπτη παροχή ζεστού νερού που δεν επαρκεί για τις συνθήκες υγιεινής των κρατουμένων τις κακές αποχετευτικές σωληνώσεις. Να σημειωθεί ότι σήμερα Τρίτη 19/9/23 που συντάσσεται το παρόν κείμενο μέσα στη νύχτα είχαμε άλλη μια πλημύρα βρομόνερων στην πτέρυγα Δ-2 με τα λύματα να γεμίζουν κελιά (και ασθενών κρατουμένων) και να διαποτίζουν ρούχα και παπούτσια.

Αναφερόμαστε στην έλλειψη μόνιμου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού που οδηγεί στην καταστροφή της υγείας των κρατούμενων και σε ανεξιχνίαστους θανάτους. Σοβαρά περιστατικά καθυστερούν να παραπεμφθούν ακόμη και μήνες στο νοσοκομείο με συνέπεια να δημιουργηθούν ακόμη και μη αναστρέψιμες βλάβες. Να σημειωθεί ότι μεταγωγή στο Νοσοκομείο Λαμίας που απέχει 35 χλμ από τη φυλακή δεν γίνεται με ασθενοφόρο αλλά με άθλιες κλούβες με μεταλλικά καθίσματα και χαλασμένες αναρτήσεις που καθιστούν μαρτυρική τη μετάβαση για σοβαρά ή κρίσιμα περιστατικά.

Αναφερόμαστε στην επιδείνωση των όρων έκτισης των ποινών στα πλαίσια ενός διαρκούς και εμμονικού “τιμωρητικού λαϊκισμού” με κεντρική πολιτική απόφαση με τη συνεχή αυστηροποίηση του ποινικού κώδικα και τη συντηρητικοποίηση του δικαίου και τη διαρκή επιδείνωση των διατάξεων του σωφρονιστικού κώδικα αλλά και στην ιδιαίτερα δυσμενή αντιμετώπιση των κρατούμενων από τα τοπικά δικαστικά συμβούλια της Λαμίας.

Έτσι γενικά εφαρμόζονται κατά κανόνα οι τιμωρητικές διατάξεις του ποινικού κώδικα και του σωφρονιστικού κώδικα και όχι οι ευνοϊκές και ευεργετικές διατάξεις του νόμου. Για παράδειγμα δεν βελτιώθηκε η σίτιση δεν έγιναν προσλήψεις ιατρικού προσωπικού δεν εφαρμόζονται οι ευνοϊκές διατάξεις για όσους έχουν αναπηρία (για τους οποίους ανεβοκατεβαίνουν με αδιαφανείς και διάτρητες διαδικασίες σαν ασανσέρ τα ποσοστά αναπηρίας).

Οι τιμωρητικού τύπου αλλαγές του Ποινικού και του Σωφρονιστικού Κώδικα που είτε έγιναν (αλλαγές στο όριο της υφ’όρον απόλυσης από τα 3/5 στα 4/5 της ποινής ακραίος περιορισμός μεταγωγής σε αγροτικές φυλακές και ΚΑΥΦ πετσόκομμα του δικαιώματος σε τακτικές και εκπαιδευτικές άδειες κ.α.) είτε προαναγγέλλονται ( για πραγματική έκτιση ποινών μίλησε ο Πρωθυπουργός στην ΔΕΘ για οριζόντια αύξηση των ανώτατων ορίων φυλάκισης και κάθειρξης και των συνολικών ποινών όπως από τα 20 στα 25 και τα 27 στους πολυισοβίτες) επιμηκύνουν τα όρια παραμονής στη φυλακή με την επιβολή πρόσθετης τιμωρίας από αυτήν που επέβαλαν τα δικαστήρια ενώ οι κρατούμενοι αποκλείονται από μέτρα επανένταξης όπως η μεταγωγή σε αγροτικές φυλακές και κυρίως η δυνατότητα για άδειες.

Αναφερόμαστε τέλος ως κρατούμενοι του ΚΚ Δομοκού στο ειδικό πρόβλημα της μεταχείρισης μας από τα δικαστικά συμβούλια της Λαμίας με αποτέλεσμα να παρατείνεται ο χρόνος της κράτησης μας. Μιλάμε για τον εμπαιγμό με την υφ΄ορον απόλυση με τις αναιτιολόγητες απορρίψεις το βασανιστήριο της ατέλειωτης αναμονής με τα συμβούλια να χρονοτριβούν αναιτιολόγητα μέχρι να απορρίψουν τελικά 3 και 4 και 5 ή παραπάνω φορές με αιτιολογίες – καρμπόν. Αποκορύφωμα της αυθαίρετης αντιμετώπισης μας είναι το ζήτημα των πολυισοβιτών με τα συμβούλια της Λαμίας να αποφαίνονται – και είναι μοναδικά σε ολόκληρη την Ελλάδα- ότι οι παλιοί πολυισοβίτες (πριν το 2019 που άλλαξε ο σχετικός νόμος) θεμελιώνουν το δικαίωμα της υφ όρον απόλυσης στα 25 έτη και όχι στα 19 εφαρμόζοντας έτσι αναδρομικά τον μεταγενέστερο νόμο σε αντίθεση με τα δικαστικά συμβούλια ολόκληρης της υπόλοιπης χώρας που έχουν αποφασίσει σε δεκάδες περιπτώσεις παλιών πολυισοβιτών ότι θεμελιώνουν το δικαίωμα της υφ’ όρον απόλυσης στα 19 χρόνια.

ΖΗΤΑΜΕ Να επισκεφτείτε τι φυλακές Δομοκού για να διαπιστώσετε με τα ίδια σας τα μάτια όλα τα παραπάνω».

Υπενθυμίζεται πως η Γενική Γραμματεία Αντεγκληματικής Πολιτικής έχει εκφράσει επίσης τις ανησυχίες της για μια τέτοια εξέλιξη για τις επιπτώσεις που θα έχουν οι τροποποιήσεις του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας στον πληθυσμό των φυλακών και στις συνθήκες ζωής των κρατουμένων:

«Οπως μας έγινε γνωστό στην από 28 Αυγούστου 2023 διμερή συνάντησή μας, έχει δρομολογηθεί και πρόκειται να τεθεί σε διαβούλευση μια σειρά νέων διατάξεων οι οποίες εμπεριέχουν τροποποιήσεις του ισχύοντος Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Οι προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις επηρεάζουν ζητήματα που άπτονται των αρμοδιοτήτων της Γενικής Γραμματείας Αντεγκληματικής Πολιτικής και κατά συνέπεια του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, ενδεικτικά: η οριζόντια αύξηση των ανώτατων ορίων φυλάκισης και κάθειρξης και των συνολικών ποινών, η δυνατότητα μετατροπής της ποινής φυλάκισης μέχρι δύο (2) ετών σε χρήμα, η δυνατότητα αναστολής εκτέλεσης ποινής που δεν υπερβαίνει το ένα (1) έτος, η δυνατότητα μετατροπής της ποινής φυλάκισης μέχρι δύο (2) ετών σε κοινωφελή εργασία, η κατάργηση των Δικαστικών Συμβουλίων κ.λπ.

Δίχως αμφιβολία, μέρος των προτεινόμενων τροποποιήσεων επιδιώκει την αποτελεσματική αντιμετώπιση καίριων ζητημάτων και ανταποκρίνεται στο αίτημα για αποδοτικότερη και ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης, Ωστόσο, θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι μέρος των ανωτέρω προωθούμενων αλλαγών, ιδιαίτερα δεδομένης της αύξησης των ορίων των εκτιόμενων ποινών και αντίστοιχα της μείωσης των ορίων για την αναστολή, την εξαγορά των ποινών και την παροχή κοινωφελούς εργασίας για ποινές έως δύο (2) έτη, ενδεχομένως θα δυσχέραινε το έργο αποσυμφόρησης των Σωφρονιστικών Καταστημάτων της χώρας, με το οποίο -μεταξύ άλλων- έχει επιφορτισθεί η Γενική Γραμματεία Αντεγκληματικής Πολιτικής, και να επιφέρει αντίθετα αποτελέσματα».

Στον αέρα αντιμέτωποι με την εργασιακή επισφάλεια βρίσκονται 80 συμβασιούχοι του ΕΦΚΑ οι οποίοι αντιμετωπίζουν σιγή ιχθύος από το Υπουργείο Εργασίας και τον Άδωνι Γεωργιάδη σχετικά με το τι μέλλει γενέσθαι. Οι άνθρωποι, που όπως αναφέρει ο πρόεδρος συλλόγου εργαζομένων ΕΦΚΑ Αττικής και Νήσων, Δημήτρης Ζήσιμος στο TPP στελέχωσαν, εκπαιδεύτηκαν και έλυσαν τα προβλήματα που έφερε η αυτοματοποίηση στις συνταξιοδοτικές πράξεις, οι άνθρωποι που χωρίς εκείνους μονάδες υποστελεχωμένες θα αγγίξουν τον κίνδυνο της κατάρρευσης μέχρι σήμερα δεν έχουν μία απάντηση για το αν η πόρτα της εξόδου υπεδείχθη οριστικά. «Η αυτοματοποίηση έφερε λάθη. Άνω του 50% των συντάξεων βγήκαν λάθος. Μας ανανέωσαν για 6 μήνες για να λύσουμε αυτά τα λάθη και τώρα δεν μας απαντούν. Είμαστε άνθρωποι μορφωμένοι, με μεταπτυχιακά. Είμαστε εξειδικευμένοι. Μπορούμε να προσφέρουμε, και ζητάμε να μείνουνε», αναφέρει συμβασιούχα του ΕΦΚΑ στο TPP.

Ρεπορτάζ της Νεκταρίας Ψαράκη

Για «αγώνα δρόμου» έκανε λόγο ο πρόεδρος των εργαζομένων ΕΦΚΑ, Δημήτρης Ζήσιμος, μιλώντας στο TPP προκειμένου 80 άνθρωποι «και ακόμη 20 που περιμένουμε να λήξουν οι συμβάσεις τους» να πάρουν μία παράταση. Πάγιο αίτημα του συλλόγου εργαζομένων είναι η στελέχωση των μονάδων του ΕΦΚΑ με μόνιμο προσωπικό. «Μόνιμες προσλήψεις έχουμε να δούμε από το 2010. Ωστόσο, επειδή οι μόνιμες προσλήψεις αργούν, ζητάμε την ανανέωση των συμβασιούχων αυτών. Πρόκειται για εξαιρετικούς εργαζόμενους. Τα μηνύματα που παίρνουμε από τις μονάδες είναι τα καλύτερα», αναφέρει.

Όπως αναφέρει, οι τοπικές διευθύνσεις ΕΦΚΑ στην Αττική αντιμετωπίζουν τεράστιο πρόβλημα προσωπικού, με αποτέλεσμα να είναι εμφανής και επιτακτική η ανάγκη της ανανέωσης των συμβάσεων των ανθρώπων αυτών. «Αν φύγουν αυτοί οι άνθρωποι, οι μονάδες θα καταρρεύσουν. Πρόβλημα υποστελέχωσης αντιμετωπίζουν οι μονάδες στη Νέα Ιωνία, Ζωγράφου, Νέα Φιλαδέλφεια, Περιστέρι και αλλού. Μπορεί να επισκεφθείς μία μονάδα και να συναντήσεις σε ολόκληρο όροφο 2 εργαζόμενους», εξηγεί.

Προσθέτει δε, ότι παρόλο που δεν έχει υπάρξει ακόμη ξεκάθαρη απάντηση από τον υπουργό Εργασίας για το μέλλον των συμβασιούχων, τις τελευταίες μέρες «ακούγεται» ότι θα περάσει η τροπολογία που τους δίνει παράταση για 4-5 μήνες. «Το θέμα είναι τι θα γίνει μετά όμως. Αυτό είναι το μειονέκτημα αυτού του τρόπου στελέχωσης. Εκπαιδεύεις κάποιον και μόλις φτάσει στο σημείο να αποδίδει, φεύγει».

Η επιλογή της πρόσληψης εργαζομένων μέσω ολιγόμηνων συμβάσεων την ώρα που ο ΕΦΚΑ υποφέρει από την υποστελέχωση δεν είναι τυχαία.  Ερωτόμενος ο κ. Ζήσιμος για ποιο λόγο πιστεύει ότι το υπουργείο θα είχε κίνητρο να προκαλέσει την απαξίωση του ΕΦΚΑ, απαντά ότι ένα νέο πληροφοριακό σύστημα βρίσκεται στα σκαριά, το οποίο θα είναι έτοιμο σε 3 χρόνια, με απώτερη προσδοκία όλα να γίνονται μόνα τους, στον αυτόματο. «Όμως, όσοι είμαστε μέσα γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αυτό δεν θα πετύχει χωρίς μόνιμο προσωπικό», εξηγεί. Ακόμη, η αδυναμία της κυβέρνησης στις απευθείας αναθέσεις και στις ιδιωτικοποιήσεις δεν θα μπορούσαν να αφήσουν ανεπηρέαστο τον ΕΦΚΑ. «Επί Χατζηδάκη είχαμε το παράδοξο ο ίδιος ο υπουργός της κυβέρνησης να καθυβρίζει την υπηρεσία. Ήταν μία κατάσταση η οποία είχε ξεφύγει. Έκανε λόγο για τον «χειρότερο οργανισμό του ελληνικού δημοσίου». Οι υπάλληλοι δηλαδή υβρίζονταν από τους αρμόδιους. Αργότερα, ήρθε ιδιωτική εταιρεία με απευθείας ανάθεση για να βοηθάει στην Ανακεφαλαίωση», αναφέρει.

Ο κ. Ζήσιμος αναφέρεται και στο νέο σύστημα αυτοματοποίησης των συνταξιοδοτικών πράξεων. «Οι fast track συντάξεις δίνουν πλασματικά νούμερα αποτελεσματικότητας αλλά αφήνουν μία δουλειά πίσω που πρέπει να γίνει. Ναι μεν κάποιος παίρνει πιο γρήγορα σύνταξη αλλά η εκκαθάριση παίρνει πολύ μεγάλο χρόνο. Υπάρχει πολύπλοκο έργο μεταξύ υπηρεσιών και ασφαλισμένου. Η επιτάχυνση των διαδικασιών και η πραγματοποίηση των περίπου 500 προσλήψεων μέσω ΑΣΕΠ – όπως υποσχέθηκε η κυβέρνηση ότι θα υλοποιήσει ως το 2024 – είναι απολύτως αναγκαία βήματα για να μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στις απαιτήσεις των ασφαλισμένων. Ζητούμε λοιπόν, έστω και έτσι, οι συμβασιούχοι να παραμείνουν. Αν εξακολουθήσουμε να μην παίρνουμε μία απάντηση παρά τις συνεχείς οχλήσεις με επιστολές και ανακοινώσεις θα προχωρήσουμε σε κινητοποιήσεις», προειδοποιεί.

Τo TPP επικοινώνησε με συμβασιούχα εργαζόμενη του ΕΦΚΑ η οποία εργάστηκε στον ΕΦΚΑ 18 μήνες. «Ήταν 14 και πήραμε παράταση. Ο φόρτος εργασίας ήταν τεράστιος και μας κράτησαν. Είμαστε στον τομέα απονομής των συντάξεων. Δημιουργήθηκε ένα πρόγραμμα αυτοματοποίησης. Ένα σύστημα για το οποίο έδωσαν πάρα πολλά λεφτά. Το αποτέλεσμα; Άνω του 50% των συντάξεων βγήκαν λάθος. Άλλοι βγήκαν να χρωστάνε, άλλοι πήραν λιγότερα. Οπότε μας έδωσαν μία παράταση η οποία παρήλθε χωρίς ο φόρτος εργασίας να μειωθεί. Έληξε η σύμβασή μας ενώ υπάρχουν πολλές εκκρεμότητες. Για να καταλάβετε, έχουμε περίπου 5.000 ενστάσεις εξαιτίας των λαθών που ήρθαν από την αυτοματοποίηση. Εμείς σταματήσαμε στις ενστάσεις ως τον Νοέμβριο του 2022 και υπάρχουν και εκκρεμή αιτήματα παλαιότερων εποχών. Για εμάς, η παράταση έληξε. Είμαστε σε μία κατάσταση αναμονής. Κανείς δεν μας λέει κατηγορηματικά ότι φεύγουμε, αλλά δεν έχουμε και θετική απάντηση να παραμείνουμε. Πρέπει να περάσει τροπολογία παράτασης για να παραμείνουμε και είμαστε και σε κατάσταση εργασιακής ανασφάλειας διότι καθώς κάναμε έναρξη εργασιών ως επιτηδευματίες στην εφορία, αν δεν ανανεωθεί η σύμβασή μας θα πρέπει να κάνουμε αίτημα για κλείσιμο των βιβλίων μας, αλλιώς αφενός αν αυτό συνεχιστεί θα έχουμε πρόστιμα και αφετέρου θα αναγκαστούμε να πληρώσουμε χωρίς λόγο 500 ευρώ για ΦΠΑ και ασφαλιστικές εισφορές τον Οκτώβριο χωρίς να έχουμε απολαβές», εξηγεί.

Περίπου 10 άτομα της ομάδας των 80 συμβασιούχων επισκέφτηκαν το γραφείο του υπουργού Εργασίας, Άδωνι Γεωργιάδη ο οποίος τους δέχτηκε μαζί με τον αρμόδιο υφυπουργό. Αμφότεροι απάντησαν ότι γνωρίζουν το θέμα ενώ σύμφωνα με την εργαζόμενη υποσχέθηκαν ότι «θα μας κρατήσουν». «Μας είπαν ότι το ζήτημά μας καθυστέρησε να εξεταστεί για οικονομικούς λόγους λόγω των πλημυρών στη Θεσσαλία. Ακόμα δεν έχουμε καμία απάντηση. Συνεχώς μας δίνουν υποσχέσεις χωρίς τίποτα χειροπιαστό», αναφέρει.

Και καταλήγει: «Είμαστε 80 άτομα μορφωμένα, με πτυχία και μεταπτυχιακά. Εκπαιδευτήκαμε από την αρχή, συναντήσαμε πολλά εμπόδια. Είμαστε εξειδικευμένοι πάνω στις συνταξιοδοτικές πράξεις. Μπορούμε να προσφέρουμε, γνωρίζουμε τις διαδικασίες, γι΄αυτό τον λόγο ακριβώς ζητάμε να παραμείνουμε!».

Παραθέτουμε την επιστολή των εργαζομένων στον Άδωνι Γεωργιάδη:

Αναλυτικά η επιστολή των εργαζομένων:

«Αξιότιμε κύριε Υπουργέ, κύριε Υφυπουργέ, κύριε Διοικητά, κύριε Υποδοικητά και κυρία Γενική Διευθύντρια,

Σε συνέχεια: α) της από 11/01/2023 επιστολής μας, στην οποία σας παραθέσαμε αναλυτικά και τεκμηριωμένα τους λόγους της αναγκαιότητας παρατάσεως της Συμβάσεως μας, β) της δια ζώσης συναντήσεως μας στις 19/01/2023 με την Γενική Διευθύντρια Συντάξεων του Ηλεκτρονικού Εθνικού Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης κα. Νιαρχάκου Ελένη και γ) της Υπ’ αριθμ 186827/ 12.04.2023 Αποφάσεως με θέμα «Παράταση ισχύος συμβάσεων μίσθωσης έργου κατόπιν της ΣΜΕ 1/2021 ανακοίνωσης ογδόντα ενός (81) φυσικών προσώπων για την κάλυψη των αναγκών του Ηλεκτρονικού Εθνικού Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 143 του ν. 5039/2023 (ΦΕΚ 83 Α’)»

Σας απευθυνόμαστε εκ νέου παραθέτοντας απόψεις μας περί εξετάσεως παρατάσεως της συμβάσεως μας για το σύνολο των συμβασιούχων, όπως αυτό είχε αποτυπωθεί στο από 19/01/2023 ηλεκτρονικό μας μήνυμα.

Αρχικά κατανοούμε τους λόγους για τους οποίους έγινε αποδεκτό εν μέρει το αίτημα μας και αποφασίστηκε παράταση της συμβάσεως μας έως 30/09/2023, όπως συνέβη για πλήθος συμβασιούχων στο Δημόσιο Τομέα. Σας επισημαίνουμε ότι από το σύνολο των συμβασιούχων ανανέωση έλαβαν 81 άτομα, εκ των οποίων πολλά για διάστημα λιγότερο των 6 μηνών. Αποτέλεσμα αυτού είναι μέρος των συναδέλφων να μην έχει λάβει καθόλου ανανέωση της συμβάσεως του ή να έχει λάβει ελάχιστη ανανέωση, κάτι το οποίο δημιούργησε συνθήκες διαφορετικής μεταχειρίσεως της συμβάσεως μας .

Επιπρόσθετα, ο Φορέας και μετά την αρχική ημερομηνία λήξεως των συμβάσεων της πλειοψηφίας των συμβασιούχων, εξακολουθεί να προχωρεί σε ανάληψη έργου από νέους συναδέλφους και προφανώς μέχρι την συμπλήρωση των 100 συνεργατών όπως είχαν οριστεί από την αρχική απόφαση. Συγκεκριμένα, 3 νέοι συνάδελφοι με έναρξη από Φεβρουάριο του 2023, 2 νέοι συνάδελφοι με έναρξη από Μάρτιο 2023 και 1 νέος συνάδελφος από Απρίλιο 2023. Το γεγονός αυτό μας χαροποιεί, διότι αντιλαμβανόμαστε ότι ο Φορέας έχει απόλυτη γνώση του έργου που παράγεται μέσω της συμβάσεως μας και της αναγκαιότητας της συνεργασίας μας. Ευελπιστούμε ότι αυτό θα ισχύσει για όλους τους συναδέλφους, αναγνωρίζοντας από μέρους σας την εξειδικευμένη πλέον εμπειρία μας στις Απονομές Συντάξεων. Σας παραθέτουμε συνοπτικά τα κύρια σημεία επικέντρωσης για την εξέταση του αιτήματος επέκτασης της συνεργασίας μας αναφέροντας στοιχεία από τον Φορέα :

• Η ταχύτητα απονομής κύριων συντάξεων έχει αυξηθεί σε επίπεδο ολοκλήρωσης 92% των συνταξιοδοτικών αιτήσεων του 2022 (Απρίλιος 2023). Ωστόσο, παραμένει αυξημένος ο ρυθμός κατάθεσης νέων αιτημάτων συνταξιοδότησης με 65.000 νέες αιτήσεις το 1ο 4μηνο του 2023 και εκτίμηση ότι θα αγγίξουν συνολικά για το έτος τα 200.000 αιτήματα. Η αναγκαιότητα διατήρησης του ρυθμού απονομής κύριας σύνταξης είναι επιτακτική προκειμένου να μην δημιουργηθεί εκ νέου το φαινόμενο της σώρευσης των εκκρεμών συντάξεων.
• Οι νέες αιτήσεις συνταξιοδότησης με τις διαδικασίες των fast track συντάξεων και των συντάξεων «εμπιστοσύνης» δημιουργούν την υποχρέωση από μέρους του Φορέα για έλεγχο αυτών εντός 3μήνου και σε βάθος 3ετίας δημιουργώντας ταυτόχρονα την ανάγκη αυξημένης διοικητικής υποστήριξης.
• Τα αιτήματα επικουρικών συντάξεων ακολουθούν με την σειρά τους την πορεία των αιτημάτων των κύριων συντάξεων και δημιουργούν έναν νέο κύκλο εργασιών
• Η ταχύτητα πιστοποίησης Αναπηρίας μέσω των Κ.Ε.Π.Α. και της νέας ηλεκτρονικής διαδικασίας, αυξάνει αντιστοίχως τις συντάξεις Αναπηρίας, την καταβολή Εξωιδρυματικού επιδόματος και Τροποποιήσεων Συντάξεων με προσαύξηση επιδόματος ετέρου προσώπου
• Η διασύνδεση μέσω του συστήματος EESSI της Διεύθυνσης Διεθνών Συντάξεων με χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και Χώρες με Διμερείς Συμβάσεις βελτιώνει την ταχύτητα επικοινωνίας και κατ’ επέκταση απονομής σύνταξης, αλλά και ταυτόχρονα δημιουργεί νέες αυξημένες ανάγκες μέσω αιτημάτων για Διεθνείς Συντάξεις και Τροποποιήσεις αυτών. Ταυτόχρονα η Διεύθυνση Διεθνών Συντάξεων έχει υπό την εποπτεία της 9 Τ.Δ. από διάφορες Περιφέρειες της Ελλάδος με αποτέλεσμα την εργασιακή επιφόρτιση. Τέλος, ο αλγόριθμος των fast track συντάξεων δεν λαμβάνει υπόψη τον χρόνο ασφάλισης Εξωτερικού μεταξύ άλλων και συνεπώς απαιτούνται περαιτέρω έλεγχοι και τροποποιητικές αποφάσεις.
• Από σύνολο περίπου 600.000 μόνιμων Δημοσίων Υπαλλήλων το 26% ανήκει στην ηλικιακή ομάδα 55+ ετών, γεγονός το οποίο δημιουργεί νέα συνταξιοδοτικά αιτήματα και ταυτόχρονα και άμεσα ανάγκη για διοικητική υποστήριξη, Ο e ΕΦΚΑ είναι ένας από τους οργανισμούς στον οποίο θα δημιουργηθούν άμεσα κενά λόγω του αυξημένου μέσου όρου ηλικίας των εργαζομένων του.
• Με την ολοκλήρωση της ηλεκτρονικής εφαρμογής ΔΑΥΚ (Δελτίο Ατομικής Υπηρεσιακής Κατάστασης) Δημοσίων Υπαλλήλων εκτιμάται η απόλυτη επιτάχυνση 3 απονομής συντάξεων Δημοσίου και σε συνδυασμό με το «κύμα» φυγής προς συνταξιοδότηση θα δημιουργηθεί νέος κύκλος εργασιών επί αυτού.
• Αυξημένα αιτήματα ανακεφαλαίωσης εν όψει προ συνταξιοδοτικού ελέγχου για δυνατότητα συνταξιοδότησης σε συνδυασμό με αύξηση των Υ.Δ.Α.Α.Β. και ελέγχου ΚΒΑΕ αυξάνουν τις απαιτούμενες ανθρωποώρες εργασίας.
• Η εργασία Συνταξιούχων, μέχρι και την εφαρμογή νέου μέτρου περί 10% εισφοράς επί των αποδοχών εργασίας, που έχετε προαναγγείλει και με ισχύ του Νόμου 4670/2020 περί μείωσης συντάξεως λόγω εργασίας συνταξιούχων σε ποσοστό 30%, αντί του 60% του Ν. 4387/2016, ακολουθείται από αύξηση διαχειριστικών εργασιών σε επίπεδο εκκαθάρισης, αλλά και αύξηση Τροποιητικών Αποφάσεων με προσαύξηση λόγω προσμέτρησης ημερών εργασίας λόγω της ολοένα και αυξανόμενης εργασίας συνταξιούχων. Μέχρι την ολοκλήρωση της διασύνδεσης του συστήματος Εργάνη με τον e ΕΦΚΑ σε πραγματικό χρόνο, ώστε να εντοπίζεται άμεσα η εργασία συνταξιούχων, υφίσταται ένα χρονικό κενό πληροφόρησης με ανάλογα αποτελέσματα στην εκκαθάριση των συντάξεων.
• Ο Νόμος 4997/2022 περί παραγραφής βεβαιωμένων οφειλών πέραν της δεκαετίας συνεπάγεται νέες διαχειριστικές εργασίες για τη διεκπεραίωση της διαγραφής και ως επακόλουθο του έχει την αύξηση των συνταξιοδοτικών αιτημάτων εφόσον μεγάλο μέρος υποψηφίων συνταξιούχων απαλλάσσεται από οφειλές.
• Ο Νόμος 4915/2022 περί μείωσης των ετών μόνιμης και νόμιμης παραμονής στην Ελλάδα των Συνταξιούχων κατόχων Ειδικού Δελτίου Ταυτότητας Ομογενών από τα 40 στα 30 έτη, ακολουθείται από σειρά αιτημάτων για τροποποίηση των συντάξεων αυτών.
• Στον τομέα των Συντάξεων Δημοσίου περίπου 4.000 αιτήσεις ενστάσεων – θεραπείας κατά των αυτόματων αποφάσεων είναι σε δρομολόγηση για την εξέταση τους και την έκδοση ή μη τροποποιητικής απόφασης. Παράλληλα 6.700 περίπου απαντήσεις επί Διαδοχικής ασφάλισης έχουν πρωτοκολληθεί και οδεύουν προς έκδοση τροποποιητικής αποφάσεως . Μεγάλο πλήθος data entry νέων συνταξιοδοτικών αιτήσεων και ταυτόχρονα όγκος αλληλογραφίας με ταμεία παράλληλης ασφάλισης οδηγούν σε έκδοση Αναθεωρητικών Αποφάσεων με προσαύξηση της κύριας σύνταξης.
• Σε επίπεδο εκκαθάρισης συντάξεων εντοπίζονται αυξημένες ανάγκες: α)ελέγχου & καταλογισμού επί απορριπτικών αποφάσεων με προηγούμενη καταβολή Προκαταβολών συντάξεων κύριων και επικουρικών, β) εκκαθάρισης χειρόγραφων Αποφάσεων, γ) διαχείρισης μεγάλου όγκου αγωγών συνταξιούχων κατά του φορέα και δ) χρονικού κενού εκτέλεσης καταβολής αναδρομικών από την ανάδοχη εταιρεία.
• Η ενοποίηση των 88 διαφορετικών βάσεων δεδομένων του φορέα σε διάστημα 36 μηνών σύμφωνα με το πρόγραμμα του Υπουργείου θα οδηγήσει στην επίλυση πλήθους προβλημάτων, αλλά στο άμεσο και κοντινό μέλλον οι αυξημένες ανάγκες διαχειριστικής υποστήριξης παραμένουν.
• Ο χρονικός ορίζοντας ολοκλήρωσης της πλήρους ψηφιοποίησης του Ασφαλιστικού Βίου, σύμφωνα με το πρόγραμμα του Υπουργείου, είναι επίσης 36 μήνες. Τόσο για την ολοκλήρωση του έργου, όσο και για την περίοδο μέχρι αυτήν, η ανάγκη διαχειριστικής υποστήριξης παραμένει αμείωτη. Εκτός όλων των παραπάνω στοιχείων, σας αναφέρουμε ότι: – Είμαστε στο σύνολό μας Πτυχιούχοι Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων (ΠΕ Οικονομολόγοι, ΠΕ Νομικοί κ.α.) – Διαθέτουμε την εξειδικευμένη πλέον εμπειρία στις Απονομές συντάξεων, επιπρόσθετα της λοιπής προϋπηρεσίας μας. 4 – Ανταποκρινόμαστε πλήρως στο πρόγραμμα «Ένα Κράτος για τον Πολίτη» – Ανθρώπινο Δυναμικό –Οργάνωση & Διαδικασίες – Ψηφιακός Μετασχηματισμός 2019-2027» του Υπουργείου Εσωτερικών, διαθέτοντας στο σύνολο μας δεξιότητες όπως : Ομαδικότητα, Επαγγελματισμό & Ακεραιότητα, Επίλυση Προβλημάτων & Δημιουργικότητα ,Προσανατολισμό στο αποτέλεσμα & στον Πολίτη, Προσαρμοστικότητα, Ηγετικότατα, Διαχείριση Γνώσης, Οργάνωση & Προγραμματισμό. – Στόχος μας είναι η βελτιστοποίηση Παροχής Υπηρεσιών προς τον Πολίτη και η συνδρομή μας στον ψηφιακό μετασχηματισμό του Δημοσίου Τομέα όπως επιτάσσεται από τις Παγκόσμιες Τάσεις σε μία εποχή σύγχρονης διακυβέρνησης. – Τα αποτελέσματα της εργασίας μας είναι ελέγξιμα και μετρήσιμα. – Διαθέτουμε την ευελιξία της παροχής υπηρεσιών μας σε εργασίες που παρουσιάζεται ανάγκη και εντός της ίδιας διεύθυνσης (rotation), αλλά και σε διαφορετικές διευθύνσεις. – Η αρωγή μας στην διεκπεραίωση, τόσο των εκκρεμών όσο και των τρεχόντων, συνταξιοδοτικών αιτημάτων, αναγνωρίζεται από όλες τις διευθύνσεις στις οποίες έχουμε τοποθετηθεί. – Δεδομένης της αδυναμίας άμεσης στελέχωσης του φορέα με μόνιμο προσωπικό, προσωπικό που ούτως ή άλλως θα χρειαστεί χρόνο για να εξοικειωθεί με την κείμενη νομοθεσία και τις διοικητικές διαδικασίες Για όλους τους παραπάνω λόγους αιτούμαστε την εξέταση επιμήκυνσης ή παράτασης της συνεργασίας μας κατά χρονικό διάστημα ικανής διάρκειας τόσης όσης απαιτείται για την απρόσκοπτη & αποτελεσματική λειτουργία της Απονομής Συντάξεων, ενός διαρκώς αυξανόμενου και εξελισσόμενου έργου».

Πηγή: thepressproject.gr

Ο Σύλλογος Καρκινοπαθών Μακεδονίας Θράκης καταγγέλλει ότι 18 μέλη του αποκλείονται από την κατασκήνωση Νέας Περάμου Καβάλας του Δήμου Παγγαίου, παρότι υπήρχε σχετική απόφαση έγκρισης

Με επιστολή στον πρωθυπουργό και τον υπουργό Εργασίας, που κοινοποιείται στα κόμματα και την ΚΕΔΕ, καταγγέλλει τακτική σαλαμοποίησης εκ μέρους της κατασκήνωσης «για να αποτρέψει ακόμα περισσότερα μέλη με προβλήματα υγείας να συμμετέχουν στην κατασκήνωση» και ζητά έστω και τώρα την αναθεώρηση της απόφασης.
 
«Το αγαθό των διακοπών και η χαλάρωση που προσφέρεται στους καρκινοπαθείς-μέλη του Συλλόγου μας κάθε καλοκαίρι, ως μια ανάσα στην δύσκολη καθημερινότητα τους, έχει ανατραπεί την στιγμή που αποκλείστηκαν (18) μέλη μας και από τα υπόλοιπα(14) μέλη, ενδεχομένως να μην πάνε ορισμένα, αφού πλέον η όλη οργάνωση δεν μπορεί να γίνει από τον Σύλλογο με συνοδό και λεωφορείο, και όσοι πάνε, οι περισσότεροι άνω των 70 ετών με προβλήματα υγείας, θα μετακινηθούν με Υπεραστική συγκοινωνία και έπειτα με ταξί, καθιστώντας την φιλοξενία ως "δώρο-άδωρο"» σημειώνεται στο κείμενο.

Όλη η επιστολή έχει ως εξής

Είμαστε υποχρεωμένοι με τη παρούσα επιστολή Διαμαρτυρίας να σας γνωρίσουμε ότι, ενώ είχε  εγκριθεί με το ΑΠ 59026/16/06/2023 έγγραφο της Διεύθυνσης Προστασίας Παιδιού και Οικογένειας η «Έγκριση φιλοξενίας (70) καρκινοπαθών μελών του Συλλόγου Καρκινοπαθών Μακεδονίας-Θράκης στην κατασκήνωση Νέας Περάμου Καβάλας» του Δήμου Παγγαίου από 09/08/2023 έως 18/08/2023, από πλευράς  του Δήμου Παγγαίου, ο Πρόεδρος  Δ.Σ των Κατασκηνώσεων Νέας Περάμου Μεταξάς Αναστάσιος τηλ 6945268601, μας ενημέρωσε ότι από τους (32) αιτούντες μέλη του Συλλόγου μας, θα φιλοξενηθούν μόνο (14) μέλη μας, αποστέλλοντας μας ανυπόγραφο  Email στις 2/8/2023.

Έτσι εγκρίθηκε  ένα ποσοστό 20% επί της αρχικής έγκρισης των  (70) καρκινοπαθών μελών του Συλλόγου μας, χωρίς να αναφέρονται αιτιολογημένα οι λόγοι απόρριψης των υπολοίπων (18) μελών μας.

Ο Σύλλογος μας με μέλη καρκινοπαθείς ΑμεΑ με λειτουργία από το 1991, ο μοναδικός της Θεσσαλονίκης, της πόλης με ένα (1.000.000) εκατομμύριο κατοίκους,  που συμμετέχει στο κατασκηνωτικό πρόγραμμα του Υπουργείου Εργασίας αδιαλείπτως όλα αυτά τα χρόνια, κρίνεται ενδεχομένως με κριτήρια μικρότερων πληθυσμιακά πόλεων-περιοχών ή πλησιέστερης εντοπιότητας  πόλεων-περιοχών σχετικά με την κατασκήνωση της Νέας Περάμου.

Όπως καταλαβαίνετε το αγαθό των διακοπών και η χαλάρωση που προσφέρεται στους καρκινοπαθείς-μέλη του Συλλόγου μας κάθε καλοκαίρι, ως μια ανάσα στην δύσκολη καθημερινότητα τους, έχει ανατραπεί την στιγμή που αποκλείστηκαν (18) μέλη μας και από τα υπόλοιπα(14) μέλη, ενδεχομένως να μην πάνε ορισμένα, αφού πλέον η όλη οργάνωση δεν μπορεί να γίνει από τον Σύλλογο με συνοδό και λεωφορείο, και όσοι πάνε, οι περισσότεροι άνω των 70 ετών με προβλήματα υγείας,  θα μετακινηθούν με Υπεραστική συγκοινωνία  και έπειτα με ταξί, καθιστώντας την φιλοξενία ως «δώρο-άδωρο» και με αφάνταστη ταλαιπωρία.

Ίσως και γι αυτόν τον λόγο, ακολουθήθηκε η τακτική της σαλαμοποίησης εκ μέρους της κατασκήνωσης της Νέας Περάμου για να αποτρέψει ακόμα περισσότερα μέλη μας, με προβλήματα υγείας να συμμετέχουν στην κατασκήνωση.

            Φυσικά όλη αυτή η κατάσταση δεν συνάδει με κοινωνικές πολιτικές της Πολιτείας  προς τα καρκινοπαθή μέλη μας ΑμεΑ και το μερίδιο ευθύνης βαρύνει τόσο το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, όσο και τον Φορέα υλοποίησης, τον Δήμο Παγγαίου, αφού δεν ξεκαθαρίζουν τους όρους, τις προϋποθέσεις αλλά και τις ευθύνες τους για το συγκεκριμένο κατασκηνωτικό πρόγραμμα. 

           Ζητούμε έστω και την τελευταία στιγμή την αναθεώρηση της απόφασης; της κατασκήνωσης της Νέας Περάμου Καβάλας για να συμπεριληφθούν και τα υπόλοιπα μέλη που αποκλείστηκαν,  γνωρίζοντας μας, την θετική ή την αρνητική σας απάντηση.

Με μία ανοιχτή επιστολή «καταπέλτη» περισσότεροι από 300 ακαδημαϊκοί διεθνούς εμβέλειας επικεντρώνονται στο τραγικό ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου, το οποίο στοίχισε τη ζωή σε εκατοντάδες πρόσφυγες και μετανάστες.

Οι ακαδημαϊκοί που υπογράφουν την επιστολή θέλοντας να διορθώσουν, όπως αναφέρουν, τις ανακρίβειες που έχουν ειπωθεί δημοσίως σχετικά με τις υποχρεώσεις των ελληνικών αρχών.

Τονίζουν μάλιστα ότι το περιστατικό αυτό αναδεικνύει την επείγουσα ανάγκη να αντιμετωπιστούν οι συστηματικές πρακτικές επαναπροωθήσεων και καθυστερημένης ή μη παροχής βοήθειας στη Μεσόγειο. Οι πρακτικές αυτές όχι μόνο υπονομεύουν τις καθιερωμένες νομικές υποχρεώσεις, αλλά θέτουν επίσης υπό αμφισβήτηση θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς δικαίου.Στην επιστολή αυτή ακαδημαϊκοί εμπειρογνώμονες σε θέματα μετανάστευσης, ασύλου, προσφυγικού δικαίου και δικαίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δημόσιου διεθνούς δικαίου, δικαίου της θάλασσας και διεθνούς ποινικού δικαίου θέτουν σημαντικά νομικά ερωτήματα σχετικά με το περιστατικό και ζητούν τη συνολική εξέτασή του.

Οι εθνικές αρχές προσπαθούν να αποφύγουν την ευθύνη τους
Η Δρ. Μαριάννα Γκλιάτη, Επίκουρη Καθηγήτρια Δικαίου Μετανάστευσης και του Ασύλου (Πανεπιστήμιο του Τίλμπουργκ, Ολλανδία), μία από τις συντάκτριες της επιστολής αυτής, δηλώνει: «Οι εθνικές αρχές προσπαθούν να αποφύγουν την ευθύνη τους παρερμηνεύοντας ριζοσπαστικά τις υποχρεώσεις του βάσει του Διεθνούς Δικαίου. Στην παρούσα ανοικτή επιστολή, αποσαφηνίζουμε τις ισχύουσες νομικές υποχρεώσεις. Αποφασίσαμε να παρέμβουμε για να δείξουμε ότι ορισμένες βασικές αρχές του Διεθνούς Δικαίου δεν επιδέχονται αμφισβήτησης».

Η Δρ. Ελισάβετ Μαυροπούλου, Λέκτορας Διεθνούς Δικαίου (Πανεπιστήμιο του Westminster) σχολιάζει: «Ενώ η διερεύνηση του τραγικού περιστατικού βρίσκεται σε εξέλιξη, είναι σημαντικό να αποφύγουμε οποιαδήποτε σκόπιμη ή ακούσια παραποίηση της τρέχουσας κατάστασης του διεθνούς δικαίου σχετικά με την έρευνα και τη διάσωση. Για τους σκοπούς της έρευνας και διάσωσης, η ανοικτή θάλασσα ή τα διεθνή ύδατα χωρίζονται σε ζώνες μεταξύ κρατών. Στην προκειμένη περίπτωση, το κινδυνεύον μεταναστευτικό σκάφος βρισκόταν εντός της ζώνης έρευνας και διάσωσης της Ελλάδας και, ως εκ τούτου, η Ελλάδα είχε νομική υποχρέωση διάσωσης».

Η ανοιχτή επιστολή τονίζει ότι η Ελλάδα είχε όχι μόνο το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση να επέμβει, να βοηθήσει και να διασώσει τους επιβαίνοντες, ανεξάρτητα από την ιδιότητά τους ως παράτυπων μεταναστών ή διακινητών, ανεξάρτητα από το αν ζήτησαν ή αρνήθηκαν τη βοήθεια, και παρόλο που το περιστατικό έλαβε χώρα στην ανοιχτή θάλασσα.

Ολοκληρωμένη έρευνα για το περιστατικό ζητούν οι ακαδημαϊκοί
Επιπλέον, σύμφωνα με το δίκαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το προσφυγικό δίκαιο, η Ελλάδα μπορεί να θεωρηθεί ότι παραβιάζει το δικαίωμα στη ζωή και, ενδεχομένως, την απαγόρευση της επαναπροώθησης και της συλλογικής απέλασης. Η ανοιχτή επιστολή ζητά τη διεξαγωγή ολοκληρωμένης έρευνας για το περιστατικό, τονίζοντας την ανάγκη για ενδελεχή και αποτελεσματική ποινική έρευνα, ώστε να διασφαλιστεί η απόδοση ευθυνών για την απώλεια ανθρώπινων ζωών.

Η ποινική έρευνα βρίσκεται επί του παρόντος σε εξέλιξη, αλλά μπορεί ήδη να εκτιμηθεί ότι θα υπολείπεται των προδιαγραφών για μια αποτελεσματική έρευνα, εάν δεν κρίνει καταλλήλως ζητήματα δικαιοδοσίας, παρουσιάζει αδυναμίες που υπονομεύουν την ικανότητά της να προσδιορίσει τα πραγματικά περιστατικά και δεν καλύπτει την εξέταση της ποινικής ευθύνης του Ελληνικού Λιμενικού Σώματος.

Οι υπογράφουσες/οντες εκφράζουν επίσης ανησυχίες σχετικά με τη συμμετοχή της Frontex και τις νομικές της υποχρεώσεις σχετικά με έρευνα και διάσωση. Η μη τήρηση των υποχρεώσεών της όσον αφορά τα θεμελιώδη δικαιώματα μπορεί να οδηγήσει στη νομική ευθύνη του οργανισμού και της ΕΕ. Θα πρέπει να διεξαχθεί ανεξάρτηση έρευνα για το εάν η Frontex έλαβε όλα τα ευλόγως αναμενόμενα μέτρα μετά την πρώτη παρατήρηση του σκάφους για την προστασία της ζωής των επιβατών. Επιπλέον, η εσωτερική έρευνα που διενεργείται από τον οργανισμό πρέπει να εξετάσει όχι μόνο πιθανά σφάλματα της Ελλάδας αλλά και της Frontex.

Οι υπογράφοντες/ουσες παροτρύνουν τις αρμόδιες αρχές να αναλάβουν άμεσα δράση, εξετάζοντας τις νομικές υποχρεώσεις και ευθύνες που σχετίζονται με αυτό το τραγικό περιστατικό. Τονίζουν ότι η μη τήρηση αυτών των υποχρεώσεων μπορεί να οδηγήσει σε νομική ευθύνη των εμπλεκόμενων μερών.

Ολόκληρη η επιστολή με όλες τις υπογραφές
Ανοιχτή επιστολή για την τραγωδία του πλοίου στην Ελλάδα: Ζητήματα Διεθνούς Δικαίου

Η παρούσα επιστολή υπογράφεται από ακαδημαϊκούς διεθνώς που ειδικεύονται στους τομείς της μετανάστευσης, ασύλου, προσφυγικού δικαίου και δικαίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δημόσιου διεθνούς δικαίου, δικαίου της θάλασσας και διεθνούς ποινικού δικαίου.

Στις 14 Ιουνίου 2023, ένα ακόμη σκάφος μεταναστών βυθίστηκε στην προσπάθειά του να διασχίσει τη Μεσόγειο Θάλασσα. Υπολογίζεται ότι 650 επιβάτες χάθηκαν στη θάλασσα. Το σκάφος χωρίς σημαία είχε αναχωρήσει από τη Λιβύη και κατευθυνόταν προς την Ιταλία όταν εντοπίστηκε στα διεθνή ύδατα, 87 χιλιόμετρα από τις ελληνικές ακτές. Το Alarm Phone και η Frontex ξεχωριστά ειδοποίησαν τις ελληνικές αρχές. Δεν ξεκίνησε καμία προσπάθεια διάσωσης. Σύμφωνα με τις ελληνικές αρχές, το σκάφος ήταν αξιόπλοο όταν έφτασε στο σημείο το σκάφος του Λιμενικού Σώματος και οι επιβαίνοντες απέρριψαν την προσφορά των λιμενικών αρχών για βοήθεια.

Οι ελληνικές αρχές ισχυρίστηκαν ότι, εφόσον το σκάφος βρισκόταν σε διεθνή ύδατα, το Ελληνικό Λιμενικό Σώμα δεν είχε δικαιοδοσία να επέμβει, ειδικά από τη στιγμή που η προσφορά τους για βοήθεια είχε απορριφθεί. Η ανατροπή του σκάφους φέρεται να προκλήθηκε από τις πράξεις των διακινητών, χωρίς καμία ανάμειξη του Λιμενικού Σώματος. Σύμφωνα με μαρτυρίες επιζώντων, το Λιμενικό Σώμα επιχείρησε να ρυμουλκήσει το σκάφος, πρακτική που υποδηλώνει πιθανή προσπάθεια επαναπροώθησης, η οποία τελικά προκάλεσε την ανατροπή του σκάφους. Τις ημέρες που ακολούθησαν το ναυάγιο, εννέα επιζώντες συνελήφθησαν και κατηγορήθηκαν για παράνομη διακίνηση μεταναστών. Η διαδικασία βρίσκεται σε εξέλιξη.

Οι συστηματικές επαναπροωθήσεις και η πρακτική της καθυστερημένης ή μη παροχής βοήθειας στη Μεσόγειο υπονομεύουν τις καθιερωμένες νομικές υποχρεώσεις. Επιπλέον, η συζήτηση στο εθνικό πλαίσιο γύρω από αυτές τις πρακτικές, όπως δείχνει το πρόσφατο ναυάγιο, επιχειρεί να θέσει υπό αμφισβήτηση βασικές αρχές του διεθνούς δικαίου. Ως εκ τούτου, με την παρούσα ανοικτή επιστολή, αποσαφηνίζουμε τις εφαρμοστέες νομικές υποχρεώσεις βάσει του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, του Δικαίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, του Δικαίου της ΕΕ και του Πρωτοκόλλου για τη Λαθραία Διακίνηση Μεταναστών.

Διάσωση και Δίκαιο της Θάλασσας

Η υποχρέωση διάσωσης ατόμων που βρίσκονται σε κίνδυνο στη θάλασσα αποτελεί βασική αρχή του εθιμικού διεθνούς δικαίου. Κωδικοποιείται επίσης σε διεθνείς συνθήκες και σε άλλες νομικές πράξεις, συμπεριλαμβανομένου του άρθρου 98 της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS), της Διεθνούς Σύμβασης για την Ασφάλεια της Ανθρώπινης Ζωής στη Θάλασσα (SOLAS), της Διεθνούς Σύμβασης για τη Θαλάσσια Ερευνα και Διάσωση (SAR) και των Κατευθυντήριων Οδηγιών του Διεθνούς Οργανισμού Ναυσιπλοΐας (ΙΜΟ).

Κίνδυνος

Ένα σκάφος βρίσκεται σε κίνδυνο εάν “υπάρχει εύλογη βεβαιότητα ότι το σκάφος απειλείται από σοβαρό και άμεσο κίνδυνο και χρειάζεται άμεση βοήθεια” (Σύμβαση SAR, άρθρο 1). Η διατύπωση υπονοεί ότι κατάσταση κινδύνου δεν υφίσταται μόνο σε περίπτωση επιβεβαιωμένου επικείμενου κινδύνου (π.χ. βυθιζόμενο σκάφος) αλλά και όταν υπάρχει απειλή τέτοιου κινδύνου (π.χ. λόγω του μη αξιόπλοου του σκάφους).
Στο ίδιο πνεύμα, ο Κανονισμός 656/2014 της ΕΕ (Κανονισμός για τις Θαλάσσιες Επιχειρήσεις του Frontex), ο οποίος κωδικοποιεί τους κανόνες του διεθνούς δικαίου που αφορούν τις επιχειρήσεις στη θάλασσα, ορίζει ότι ο προσδιορισμός μιας κατάστασης αβεβαιότητας, συναγερμού ή κινδύνου βασίζεται στους ακόλουθους δείκτες: την αξιοπλοΐα του σκάφους και την πιθανότητα να μην φτάσει στον τελικό προορισμό του, τον αριθμό των επιβατών επί του σκάφους, τη διαθεσιμότητα επαρκών εφοδίων, όπως καύσιμα, νερό και τρόφιμα, τη διαθεσιμότητα ειδικευμένου πληρώματος και πλοιάρχου και την παρουσία παιδιών επί του σκάφους. Η αξιολόγηση της υποχρέωσης παροχής βοήθειας είναι αντικειμενική και πρέπει να λαμβάνει υπόψη όλες τις σχετικές πληροφορίες. Η ύπαρξη αιτήματος συνδρομής είναι σχετική αλλά όχι καθοριστική.

Διακίνηση και παράνομη είσοδος

Η υποχρέωση παροχής βοήθειας στη θάλασσα υφίσταται ανεξάρτητα από την εθνικότητα ή το (νομικό) καθεστώς των προσώπων που κινδυνεύουν. Αυτό ισχύει και για τους μετανάστες που ενδέχεται να μην πληρούν τις προϋποθέσεις για νόμιμη είσοδο. Ένα από τα επιχειρήματα που διατυπώθηκαν στην συζήτηση σε εθνικό πλαίσιο είναι ότι η UNCLOS δεν συντάχθηκε με γνώμονα τα μεταναστευτικά σκάφη, αντανακλώντας την ανησυχία ότι τα δίκτυα λαθραίας διακίνησης καταχρώνται τις υποχρεώσεις με βάση τη SAR. Η Σύμβαση δεν περιορίζει τις υποχρεώσεις διάσωσης σε “νόμιμη” ή “κανονική ναυσιπλοΐα” και δεν περιλαμβάνει καμία εξαίρεση από την υποχρέωση διάσωσης. Το άρθρο 98 UNCLOS αναφέρει ρητά ότι το καθήκον καλύπτει “κάθε πρόσωπο” που βρίσκεται στη θάλασσα και κινδυνεύει να χαθεί, με άλλα λόγια, ανεξάρτητα από το καθεστώς μετανάστευσης, τους σκοπούς του ταξιδιού ή άλλα κίνητρα.

Δικαιοδοσία στα διεθνή ύδατα

Τα κράτη έχουν πρωτίστως δικαιοδοσία να σταματούν ή να αναχαιτίζουν σκάφη και να επιβάλλουν τους νόμους τους εντός των χωρικών τους υδάτων. Στα διεθνή ύδατα, τα σκάφη απολαμβάνουν ελευθερία ναυσιπλοΐας και υπόκεινται στη δικαιοδοσία εφαρμογής της νομοθεσίας του Κράτους εθνικότητας του σκάφους (κράτος σημαίας).

Ενώ η εξωεδαφική δικαιοδοσία είναι αντικείμενο συζήτησης όσον αφορά την αναχαίτιση και κατάσχεση πλοίων στα διεθνή ύδατα, η αβεβαιότητα αυτή δεν ισχύει για την Έρευνα και Διάσωση. Όταν ένα σκάφος βρίσκεται σε κίνδυνο, το καθήκον παροχής βοήθειας υπερισχύει των περιορισμών δικαιοδοσίας. Η υποχρέωση διάσωσης ισχύει εξίσου στα χωρικά ύδατα και στα διεθνή ύδατα.

Ο Διεθνής Οργανισμός Ναυσιπλοϊας (IMO) εξασφαλίζει τη δημιουργία περιοχών έρευνας και διάσωσης (ζώνες SAR), οι οποίες περιλαμβάνουν επίσης τμήματα των διεθνών υδάτων. Τα κράτη οφείλουν να παρέχουν (και να συντονίζουν την παροχή) βοήθεια σε πλοία που βρίσκονται σε κίνδυνο εντός της ζώνης SAR τους. Η υποχρέωση δεν είναι υποχρέωση αποτελέσματος (δηλαδή επιτυχία διάσωσης όσων βρίσκονται σε κίνδυνο), αλλά υποχρέωση δέουσας επιμέλειας, δηλαδή το κράτος οφείλει να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να υποστηρίξει τις ενέργειες διάσωσης.Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το πλοίο βρισκόταν εντός της ελληνικής ζώνης SAR.

Προκύπτει έτσι ότι, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας και το δίκαιο της ΕΕ, η Ελλάδα είχε όχι μόνο το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση να επέμβει, να βοηθήσει και να διασώσει τους επιβαίνοντες, ανεξάρτητα από την ιδιότητά τους ως παράτυπων μεταναστών ή διακινητών, ανεξάρτητα από το αν ζήτησαν ή αρνήθηκαν βοήθεια, και παρόλο που το περιστατικό έλαβε χώρα στα διεθνή ύδατα.

Δίκαιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων & Προσφυγικό Δίκαιο

Το Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων προστατεύει το δικαίωμα στη ζωή (άρθρο 2 ΕΣΔΑ, άρθρο 2 Χάρτη της ΕΕ, άρθρο 6 ΔΣΑΠΔ). Τα Κράτη δεν έχουν μόνο την αρνητική υποχρέωση να απέχουν από την παράνομη αφαίρεση της ζωής, αλλά και τη θετική υποχρέωση να λαμβάνουν όλα τα κατάλληλα μέτρα για την προστασία της ζωής εντός της δικαιοδοσίας τους (ΕΔΔΑ, Τμήμα Ευρείας Σύνθεσης, Centre for Legal Resources για λογαριασμό του Valentin Câmpeanu κατά Ρουμανίας, αριθ. προσφυγής 47848/08). Ειδικότερα, το δικαίωμα στη ζωή μπορεί επίσης να παραβιάζεται όταν πράξεις κρατικών οργάνων θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο τη ζωή του προσφεύγοντος, ακόμη και όταν ο τελευταίος καταφέρνει να επιβιώσει (ΕΔΔΑ, Τμήμα Ευρείας Σύνθεσης, Μακαρατζής κατά Ελλάδας, αριθ. προσφυγής 50385/99). Οι θετικές υποχρεώσεις των Κρατών περιλαμβάνουν την υποχρέωση να εκτελούν επιχειρήσεις διάσωσης στη θάλασσα όταν ενημερώνονται για πρόσωπα ή σκάφη που βρίσκονται σε κίνδυνο και υπάγονται στη δικαιοδοσία τους.

Σε περιπτώσεις απώθησης (pushback), μπορεί επίσης να διακυβεύεται η αρχής της απαγόρευσης επαναπροώθησης, η οποία αποτελεί βασική αρχή προστασίας στο Διεθνές Προσφυγικό Δίκαιο, στο δίκαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στο διεθνές εθιμικό δίκαιο. Άλλα ανθρώπινα δικαιώματα που διακυβεύονται κατά τη διάρκεια απώθησης (pushback) περιλαμβάνουν την απαγόρευση συλλογικής απέλασης, το δικαίωμα στο άσυλο, το δικαίωμα αποτελεσματικής νομικής προστασίας και τα δικαιώματα του παιδιού.

Εξωεδαφική δικαιοδοσία

Ο πρωταρχικός κανόνας δικαιοδοσίας στο δίκαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι η εδαφική δικαιοδοσία (άρθρο 1 ΕΣΔΑ, άρθρο 1 Χάρτη ΕΕ, ΕΔΔΑ, Τμήμα Ευρείας Σύνθεσης, Bankovic και λοιποί κατά Βελγίου (απόφαση επί παραδεκτού), αριθ. προσφυγής 52207/99), που σημαίνει ότι ένα Κράτος μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνο για παραβιάσεις που συμβαίνουν στην επικράτειά του. Ωστόσο, η δικαιοδοσία μπορεί επίσης να ισχύει εξωεδαφικά υπό ορισμένες συνθήκες. Η δικαιοδοσία μπορεί να θεμελιωθεί σε ξένο έδαφος ή διεθνή ύδατα όταν ένα κράτος ασκεί αποτελεσματικό έλεγχο επί προσώπων (ΕΔΔΑ, Τμήμα Ευρείας Σύνθεσης, Medvedyev και λοιποί κατά της Γαλλίας, αριθ. προσφυγής 3394/03) ή όταν ασκεί επίσημη δημόσια εξουσία ή αποτελεσματικό έλεγχο επί εδαφικής περιοχής (ΕΔΔΑ, Τμήμα Ευρείας Σύνθεσης, Al-Skeini και λοιποί κατά Ηνωμένου Βασιλείου, αριθ. προσφυγής 55721/07).

Στην υπόθεση Hirsi Jamaa κατά Ιταλίας (ΕΔΔΑ, Τμήμα Ευρείας Συνθεσης, Hirsi Jamaa και λοιποί κατά Ιταλίας, αριθ. προσφυγής 27765/09), το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δέχθηκε ότι μια τέτοια εξωεδαφική δικαιοδοσία καθιερώθηκε, τόσο de jure όσο και de facto, όταν οι ιταλικές αρχές αναχαίτισαν ένα σκάφος στα διεθνή ύδατα, μετέφεραν τους επιβάτες σε δικά τους σκάφη και τους επέστρεψαν στη Λιβύη.Η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ έκρινε περαιτέρω ότι η εξωεδαφική δικαιοδοσία υφίσταται επίσης όταν το σκάφος σε κίνδυνο βρίσκεται εντός της ζώνης SAR, για την οποία ένα κράτος έχει αναλάβει επίσημα την ευθύνη συντονισμού των επιχειρήσεων διάσωσης (Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, AS και λοιποί κατά Μάλτας, CCPR/C/128/D/3043/2017).

Εξωεδαφική δικαιοδοσία μπορεί επίσης να προκύψει όταν ένα κράτος, χωρίς να έχει τυπική αρμοδιότητα (de jure), συμμετέχει ωστόσο στην πράξη (de facto) σε μια επιχείρηση έρευνας και διάσωσης, για παράδειγμα, παραμένοντας σε επικοινωνία και επαφή με το σκάφος που κινδυνεύει (Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, AS και λοιποί κατά Ιταλίας, CCPR/C/130/D/3042/2017.).
Έτσι, σύμφωνα με το δίκαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το προσφυγικό δίκαιο, η Ελλάδα μπορεί να θεωρηθεί ότι παραβίασε το δικαίωμα στη ζωή και, ενδεχομένως, την απαγόρευση της επαναπροώθησης και της συλλογικής απέλασης (ανάλογα με τη διαπίστωση των πραγματικών περιστατικών σχετικά με τη ρυμούλκηση του πλοίου). Η εξωεδαφική δικαιοδοσία της Ελλάδας όσον αφορά τις υποχρεώσεις της για τα ανθρώπινα δικαιώματα μπορεί να διαπιστωθεί με βάση τον αποτελεσματικό έλεγχο που άσκησε επί του μεταναστευτικού σκάφους.

Ποινική έρευνα

Παράλληλα με το ουσιαστικό σκέλος του, το δικαίωμα στη ζωή έχει και ένα διαδικαστικό σκέλος, δηλαδή την υποχρέωση διεξαγωγής αποτελεσματικής έρευνας για να διασφαλιστεί η απόδοση ευθυνών για την απώλεια ζωής και η παροχή αποτελεσματικής έννομης προστασίας στα θύματα και τις οικογένειές τους (ΕΔΔΑ, Armani Da Silva κατά Ηνωμένου Βασιλείου, αριθ. προσφυγής 5878/08). Η σχετική έρευνα πρέπει να διεξάγεται με πρωτοβουλία των αρμόδιων αρχών, να είναι επαρκής, άμεση, ταχεία και εμπεριστατωμένη και να επιτρέπει τον δημόσιο έλεγχο. Πρέπει επίσης να προβλέπει τη συμμετοχή των συγγενών των θυμάτων για τη διασφάλιση των συμφερόντων τους (Al-Skeini και άλλοι κατά Ηνωμένου Βασιλείου, όπ.π.).

Κατά κανόνα, μια απλή διοικητική, πειθαρχική διαδικασία ή μια αστική αγωγή με στόχο την αποζημίωση των θυμάτων και των οικογενειών τους δεν πληροί τα πρότυπα αυτής της υποχρέωσης. Μια αποτελεσματική έρευνα για τη διασφάλιση του δικαιώματος στη ζωή πρέπει να λάβει τη μορφή ποινικής έρευνας (Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Γενικό Σχόλιο 6; Μακαρατζής κατά Ελλάδας (οπ.π.)). Η έρευνα πρέπει να διασφαλίζει τη λογοδοσία των κρατικών φορέων για τους θανάτους που προκλήθηκαν από αυτούς. Δεδομένου ότι πολύ συχνά, “οι πραγματικές συνθήκες του θανάτου είναι σε μεγάλο βαθμό γνωστές μόνο στα κρατικά όργανα ή στις κρατικές αρχές, η κίνηση των κατάλληλων διαδικασιών σε εθνικό επίπεδο, όπως η ποινική δίωξη και η πειθαρχική διαδικασία, εξαρτάται από τη διεξαγωγή μιας επαρκούς επίσημης έρευνας, η οποία πρέπει να είναι ανεξάρτητη και αμερόληπτη. Αν υποτεθεί ότι η έρευνα χαρακτηρίζεται από ελαττώματα που υπονομεύουν την ικανότητά της να προσδιορίσει τις συνθήκες υπό τις οποίες έλαβε χώρα το περιστατικό ή να επιτύχει τον εντοπισμό των δραστών, στην περίπτωση αυτή, η έρευνα δεν θα πληροί το κριτήριο της αποτελεσματικότητας (Μακαρατζής κατά Ελλάδας, οπ.π.).

Σε ένα παρόμοιο περιστατικό στα ανοικτά του Φαρμακονησίου στην Ελλάδα το 2014, που είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο 11 ανθρώπων, διαπιστώθηκε παραβίαση του δικαιώματος στη ζωή ως προς το διαδικαστικό σκέλος, καθώς το Δικαστήριο έκρινε ότι οι εθνικές αρχές δεν είχαν διενεργήσει ενδελεχή και αποτελεσματική έρευνα (ΕΔΔΑ, Safi και άλλοι κατά Ελλάδας, αριθ. προσφυγής 5418/2015). Στην υπόθεση αυτή, το Δικαστήριο διαπίστωσε επίσης πρόσθετη παραβίαση του δικαιώματος στη ζωή στο ουσιαστικό σκέλος του, λόγω της μη λήψης από την Ελλάδα όλων των ευλόγως αναμενόμενων μέτρων για την προστασία των προσφευγόντων (υποχρεώσεις δέουσας επιμέλειας) και μη τήρηση της απαγόρευσης απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης. Επιπλέον, το 2022 η Επιτροπή του ΟΗΕ για τις Αναγκαστικές Εξαφανίσεις εξέφρασε την ανησυχία της για την έλλειψη αποτελεσματικής διερεύνησης και ποινικής δίωξης των αναγκαστικών εξαφανίσεων μεταναστών, μεταξύ άλλων σε σχέση με τις επαναπροωθήσεις ατόμων που φθάνουν δια θαλάσσης ή μέσω του ποταμού Έβρου (ΟΗΕ, Επιτροπή για τις Αναγκαστικές Εξαφανίσεις, Καταληκτικά Συμπέρασμα σχετικά με την αναφορά που υποβλήθηκε από την Ελλάδα σύμφωνα με το άρθρο 29(1) της Σύμβασης, 12 Μαΐου 2022, CED/C/GRC/CO/1).

Ως συμβαλλόμενο μέρος στο Πρωτόκολλο για τη Λαθραία Διακίνηση Μεταναστών, η Ελλάδα υποχρεούται να θεσπίσει τη λαθραία διακίνηση μεταναστών με σκοπό το οικονομικό ή άλλο υλικό όφελος ως ποινικό αδίκημα και να θεωρήσει τις καταστάσεις που απειλούν τη ζωή ως επιβαρυντικές περιστάσεις (Αρθρο 6). Ο ελληνικός νόμος έχει υιοθετήσει μια ακόμη ευρύτερη προσέγγιση που ποινικοποιεί τη διευκόλυνση της παράνομης εισόδου ή παραμονής, ανεξάρτητα από το υλικό όφελος (Ν. 5038/2023, Άρθρο 24). Σε παρόμοια υπόθεση το 2017, το Ανώτατο Δικαστήριο της Ελλάδας έκρινε ότι δεν είχε δικαιοδοσία να ασκήσει δίωξη κατά των φερόμενων ως διακινητών, καθώς αυτοί συνελήφθησαν σε διεθνή ύδατα και το σκάφος κατευθυνόταν προς την Ιταλία (ΑΠ 2070/2017).

Η έρευνα βρίσκεται επί του παρόντος σε εξέλιξη, αλλά μπορεί ήδη να εκτιμηθεί ότι θα υπολείπεται των προδιαγραφών μιας αποτελεσματικής έρευνας, εάν διαχειριστεί εσφαλμένα ζητήματα δικαιοδοσίας, παρουσιάσει ελλείψεις που υπονομεύουν την ικανότητά της να προσδιορίσει τα πραγματικά περιστατικά, και δεν καλύπτει την εξέταση τυχόν ποινικής ευθύνης οργάνων της Ελληνικής Ακτοφυλακής.

Θέματα σχετικά με τη συμμετοχή της Frontex

Η εντολή της Frontex καλύπτει κυρίως την επιτήρηση των συνόρων και τις επιχειρήσεις επιστροφής. Ωστόσο, μπορεί να προκύψει κατάσταση έρευνας και διάσωσης στο πλαίσιο των επιχειρήσεων επιτήρησης των θαλασσίων συνόρων της Frontex. Στην περίπτωση αυτή, ενδέχεται να προκύψουν σχετικά ζητήματα σε σχέση με τις νομικές υποχρεώσεις του οργανισμού. Ο ρόλος της Frontex είναι συμπληρωματικός προς εκείνον του κράτους μέλους υποδοχής, το οποίο έχει την κύρια ευθύνη για τον έλεγχο του τμήματος των εξωτερικών συνόρων του και την κύρια αρμοδιότητα για την κοινή επιχείρηση. Ο Οργανισμός, που λειτουργεί βάσει του Κανονισμού 2019/1896 και του Κανονισμού 656/2014, έχει την εντολή να παρέχει τεχνική και επιχειρησιακή βοήθεια για την υποστήριξη των επιχειρήσεων έρευνας και διάσωσης ατόμων που βρίσκονται σε κίνδυνο στη θάλασσα και έχει την υποχρέωση να παρέχει βοήθεια σε συντονισμό με το εθνικό Κέντρο Συντονισμού Διάσωσης.
Ο Οργανισμός, ανεξάρτητα από τα Κράτη Μέλη, δεσμεύεται από τις υποχρεώσεις θεμελιωδών δικαιωμάτων, όπως κατοχυρώνονται στους Κανονισμούς 2019/1896 και 656/2014 και στον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ. Αυτές περιλαμβάνουν την απαγόρευση της μη επαναπροώθησης, της συλλογικής απέλασης και του δικαιώματος στη ζωή. Ως εκ τούτου, ο Οργανισμός πρέπει να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις δέουσας επιμέλειας στο πλαίσιο των επιχειρήσεών του, επίσης όταν αυτές αφορούν καταστάσεις κινδύνου στη θάλασσα. Επιπλέον, ο Οργανισμός έχει σημαντικά καθήκοντα παρακολούθησης, τα οποία πρέπει να διεξάγονται ιδίως από τους Επιτηρητές Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Οργανισμού και τον Υπεύθυνο Προστασίας Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, ενώ ο Εκτελεστικός Διευθυντής έχει ρητή υποχρέωση να αναστέλλει ή να τερματίζει τις επιχειρήσεις σε περίπτωση σοβαρών παραβιάσεων που ενδέχεται να συνεχιστούν (άρθρο 46 του Κανονισμού 2019/1896).

Η Frontex ανακοίνωσε ότι ετοιμάζει Έκθεση Σοβαρού Περιστατικού σχετικά με το ναυάγιο της Πύλου. Επιπλέον, ο Υπεύθυνος Προστασίας Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Frontex συνιστά την αναστολή των επιχειρήσεων της στην Ελλάδα.

Παράλειψη τήρησης των υποχρεώσεων προστασίας θεμελιωδών δικαιωμάτων μπορεί να οδηγήσει στη νομική ευθύνη της Frontex. Θα πρέπει να διεξαχθεί ανεξάρτητη έρευνα για το αν η Frontex έλαβε όλα τα εύλογα αναμενόμενα μέτρα μετά τον πρώτο εντοπισμό του σκάφους για την προστασία της ζωής των επιβαινόντων. Επιπλέον, η εσωτερική έρευνα οφείλει να εξετάσει όχι μόνο πιθανά σφάλματα της Ελλάδας αλλά και της Frontex.

Ακολουθούν οι μέχρι τώρα υπογραφές:

Dr. Mariana Gkliati, Assistant Professor (Tilburg University)
Dr. Lilian Tsourdi, Assistant Professor (Maastricht University)
Dr. Danai Angeli, Human Rights Trainer, Attorney (Athens Bar Association)
Dr. Elizabeth Mavropoulou, Lecturer (University of Westminster)
Dr. Niovi Vavoula, Associate Professor (Queen Mary University of London)
Prof. Dr. Marie-Laure Basilien-Gainche, Professor of Law (University Jean Moulin Lyon 3, senior member of the Institut Universitaire de France)
Dr. Özlem Gürakar Skribeland, Postdoctoral researcher (University of Oslo)
Dr. Jean-Pierre Cassarino, College of Europe, Warsaw
Prof. Dr. Henk van Houtum, Nijmegen Centre for Border Research (Radboud University)
Orcun Ulusoy, PhD Candidate (Vrije Universiteit Amsterdam)
Dr. Chloë Gilgan, Senior Lecturer (University of Lincoln)
Dr. Sjarai Lestrade, Associate Professor (Radboud University)
Dr. David Fernandez-Rojo, Associate Professor (University of Deusto)
Dr Adel-Naim Reyhani, Senior Researcher (Ludwig Boltzmann Institute of Fundamental and Human Rights)
Irina Fehr, PhD candidate (Tilburg University)
Dr. Zeynep Kaşlı, Assistant Professor (International Institute of Social Studies, Erasmus University Rotterdam)
Shepherd Mutsvara, PhD Researcher (Pedagogical University of Kraków)
Prof. Sarah Singer (School of Advanced Study, University of London)
Dr. Didem Doğar, Postdoctoral researcher (Tilburg University)
Rory Sugrue, PhD Researcher (Tilburg University)
Prof. Dr. Violeta Moreno-Lax, Full Professor of Law (Queen Mary University of London) & Ramón y Cajal Professorial Research Fellow (University of Barcelona)
Dr. Salvatore Fabio Nicolosi, Senior Lecturer (Utrecht University)
Dr. Saara Pellander, Director (Migration Institute of Finland)
Dr. Catherine Briddick, Assistant Professor (University of Warwick)
Revd Fleur Houston, Independent Scholar
Dr. Alice Dejean de la Bâtie, Incoming Assistant Professor (Tilburg University)
Dr. Alan Desmond, Associate Professor (University of Leicester)
Dr. Magdalena Kmak, Professor (Åbo Akademi University)
Dr. Mukesh Chiman Bhatt, Researcher (Law, Birkbeck, University of London)
Dr. Paola Minoia (University of Turin and Helsinki)
Dr. Aleksandra Jolkina (Vrije Universiteit Amsterdam)
Dr. Linda Bäckman, Research Fellow (Migration Institute of Finland)
Dr. Amanda Klekowski von Koppenfels, Reader in Migration and Politics (Kent)
Berivan Hosiyar, Lecturer (Tilburg University)
Prof. Dr. Nuno Ferreira (University of Sussex)
Dr. Leila Giannetto (European University Institute, Florence)
Dr. Stefanie Jansen-Wilhelm (assistant professor of international law, Radboud University Nijmegen))
Dr. Annick Pijnenburg, Assistant Professor (Radboud University Nijmegen)
Dr. Katja Swider, Assistant Professor (Vrije Universiteit Amsterdam)
Imen El Amouri, PhD candidate (Tilburg University)
Dr. Maria Frick, University lecturer (University of Oulu)
Dr. Almamy Sylla, Senior Lecturer, Université des Lettres et des Sciences Humaines de Bamako (Mali)
Dr. Chiara Raucea, Assistant Professor (Tilburg University)
Inka Söderström, PhD candidate (University of Helsinki)
Prof. Dr. Daniela DeBono, Associate Professor, University of Malta
Dr. Sara Miellet, Postdoctoral researcher, (Utrecht University)
Eila Isotalus, PhD candidate (University of Eastern Finland)
Prof. Dr. Bulent Cicekli (Solicitor in England and Wales)
Dr. Eva Rieter, assistant professor international law (Radboud University Nijmegen)
Dr. Maja Grundler, Lecturer in Law (Royal Holloway, University of London)
Dr. Ciara Smyth, Irish Centre for Human Rights, University of Galway, Ireland
Dr. Sarah Thin, Assistant Professor of International Law (Radboud University)
Claire Tan Sze Eng, PhD Researcher (Tilburg University)
Prof. Dr. Nando Sigona, University of Birmingham, UK
Senuri de Silva, PhD candidate (Tilburg University)
Dr. Kaisu Koskela, postdoctoral researcher (Radboud university)
Dr. Luisa Marin (European University Institute / University of Insubria, IT)
Laura Odasso (College de France, URMIS/French Institute on Migrations)
Dr. Ben Hudson, Lecturer in Law (University of Exeter)
Susan Reardon-Smith, Manager (University of London Refugee Law Clinic)
Kristina Wejstål, PhD candidate (University of Gothenburg)
Prof. Dr. Audrey Macklin, Professor of Law and Chair in Human Rights (University of Toronto, Canada)
Ashley B. Armstrong, Assistant Clinical Professor of Law (University of Connecticut School of Law)
Agostina Pirrello, PhD Candidate (Utrecht University)
Ulrich Stege, Faculty Member, Director of the IUC’s Migrants’ Rights Clinic (International University College of Turin, IUC)
Dr. Nicolette Busuttil, Lecturer in Law (SOAS, University of London)
Dr. Annika Lindberg, Postdoctoral researcher (University of Gothenburg)
Dr. Sílvia Morgades-Gil, Serra Hunter Associate professor (Pompeu Fabra University, Barcelona).
Dr. Dalia Malek (University of Edinburgh)
Sanna Ryynänen, PhD researcher (University of Jyväskylä)
Isabel Arce Zelada, PhD Researcher (University of Hull)
Dr. Jeff Handmaker, Associate Professor (Erasmus University Rotterdam)
Dr. Thanos Zartaloudis, Reader (Kent Law School, University of Kent)
Emilio De Capitani, Visiting Professor (Queen Mary University of London), Former Secretary of the EP Civil Liberties Committee
Susan M. Akram, Clinical Professor (Boston University School of Law)
Ulrich Sonn Berlin, Program Coordinator Peace Center Martin Niemoeller Centre
Dr. Eleni Karageorgiou, Senior Researcher (Lund University)
Dr. Karine Abderemane, Assistant Professor (University Paris-Saclay)
Dr. Carlo Caprioglio, Roma Tre University
Dr. Daniela Vitiello, Tuscia University (Viterbo, Italy) and Academy of Law and Migration (ADiM)
Catriona Jarvis, Co-Founder, The Last Rights Project
Syd Bolton, Co-Founder, The Last Rights Project
Dr. Zvezda Vankova, Senior Researcher (Lund University)
Dr. Mervi Leppäkorpi, Postdoctoral Researcher (University of Turku)
Felix Peerboom, PhD Candidate (Maastricht University)
Laura Salzano, Ph.D. Candidate (University of Barcelona)
Dr. Izabella Majcher, independent consultant
Jessica Klüger, PhD Candidate (Vrije Universiteit Amsterdam)
Dr. Annkatrin Meyerson (University of Gothenburg)
Prof. Karen Musalo (University of Law, San Francisco)
Prof. Erin B. Corcoran (Keough School of Global Affairs, University of Notre Dame)
Marta Minetti, Lecturer (Royal Holloway University of London)
Dr. Meltem Ineli Ciger (European University Institute/ Suleyman Demirel University)
Dr. Anna Fazzini, Postdoctoral Researcher (University of Naples L’Orientale)
Sana Khan, Lecturer (School of Law, University of Karachi, Pakistan)
Syed Muaz Shah, Former Director Centre for Human Rights (Ziauddin University)
Maddalena Avon, independent researcher, Trieste, Italy
Susan Smith, Muslim Peace Fellowship, USA
Dr. Latife Akyuz, European University Viadrina, Frankfurt (Oder), Germany
Dr. H.Nese Ozgen. Osnabrück University, IMIS, Osnabrück, Germany
Dr. Melehat Kutun, Kassel University, Kassel, Germany
Silvia M. Muñoz, Instituto Jesuita Pedro Arrupe, Miami, Florida, USA
Prof. Maria Isabel Medina (Loyola University New Orleans College of Law)
Dr. Hakan Altun, Co-Founder, Beyond All Borders, Germany
Kate Jastram, Christopher Edley, Jr. Lecturer (University of California, Berkeley, School of Law)
Prof. Lisa Mullenneaux, University of Maryland Global Campus
Prof. Niels W. Frenzen (University of Southern California, Gould School of Law)
Prof. Jennifer Moore (University of New Mexico School of Law)
Dr Clara Della Croce (Senior Lecturer in law, SOAS, University of London)
Prof. Kirsi Pauliina Kallio (Tampere University, Finland)
Dr. Marielle Zill (Utrecht University, the Netherlands)
Prof. Luigi Ferrara, University of Naples Federico II
Dr. Phillip Paiement (Tilburg University, the Netherlands)
Dr. Minna Seikkula (Tampere University, Finland)
Prof. Dr. Anne-Laure Amilhat Szary (Univ. Grenoble Alpes, France)
Prof. Dr. Maja Janmyr (University of Oslo)
Prof. Dr. Catherine Wihtol de Wenden (CERI – CNRS, France)
Dr. Michiel Bot (Tilburg University, Netherlands)
Prof. Dr. Sari Pöyhönen (University of Jyväskylä, Finland)
Dr. Maili Malin (Helsinki University Finland)
Prof. Alice Riccardi (Roma Tre University)
Dr. Paula García Andrade, Associate Professor (Comillas Pontifical University, Madrid)
Serde Atalay, PhD Candidate (Lund University)
Dr. Ulrike Brandl (University of Salzburg)
Dr. Richard Wild (University of Greenwich, UK)
Prof. Dr. Vincent Chetail (Graduate Institute of International and Development Studies, Geneva)
Dr. Francesco Luigi Gatta (Université Catholique de Louvain, University of Tuscia)
Dr. Chiara De Capitani (Università di Napoli “L’Orientale”, Italy)
Dr. Caia Vlieks, Assistant Professor (Utrecht University)
Dr. Zeynep Kıvılcım, Associate Professor (Bard College Berlin)
Mahima Rai (Humboldt University of Berlin)
Dr. Siobhán McGuirk (Goldsmiths University of London)
Dr. Sergio Carrera, Senior Research Fellow, Head of Justice and Home Affairs unit (CEPS), Visiting Fellow (European University Institute)
Philip Collins, Esq., Immigration Attorney & Independent Scholar
Vassilis Pergantis, Assistant Professor of International Law, Faculty of Law, Aristotle University of Thessaloniki
Isabella Leroy, PhD Candidate (Vrije Universiteit Amsterdam)
Samuel Ballin, PhD Candidate (Radboud University)
Lindsay M. Harris, Professor of Law, University of San Francisco School of Law (United States)
Nicole Phillips, Adjunct Professor, University of California College of the Law (United States)
Dr. Audrey Hudgins, Clinical Professor (Seattle University)
Prof. Francesco Maiani (University of Lausanne)
Laurel E. Fletcher, Chancellor’s Clinical Professor of Law, Berkeley Law, UC Berkeley (United States)
Carolyn Patty Blum, Clinical Professor of Law, Emerita (Berkeley Law, UC Berkeley)
Salma Waheedi, Lecturer on Law (Harvard Law School)
Hiroko Kusuda, Clinic Professor (Loyola University New Orleans College of Law, United States)
Dr Cristiano d’Orsi (SARCIL/University of Johannesburg, South Africa)
Dr. Věra Honusková, Ph.D. (Charles University, Czech Republic)
Tayyiba Bajwa, Clinical Supervising Attorney, International Human Rights Clinic, Berkeley Law, UC Berkeley (U.S.A.)
Prof. Jean-Paul De Lucca, Associate Professor of Political and Legal Philosophy, University of Malta
Haydar Öztürk, PhD Candidate (Leuphana University Lüneburg)
Prof. Dr. Mario Savino (Academy of Law and Migration (ADiM), University of Tuscia)
Prof. Dr. Kira Kosnick (Europa-Universität Viadrina, Germany)
Cristina Milano, PhD Candidate (University of Tuscia)
Dr. Lorenzo Bernardini, Postdoctoral Researcher (University of Luxembourg)
Prof. Dr. Marco Balboni (University of Bologna)
Silvia Rizzuto Ferruzza, PhD Researcher (University of Luxembourg)
Maria Vittoria Forte, PhD candidate (University of Naples Federico II)
Prof. Dr. Massimo Starita (Università di Palermo)
Marianna Lunardini (Sapienza University)
Dr. Carmelo Danisi (University of Bologna)
Dr. Marianna Vivitsou (University of Helsinki)
Dr. Francesca Rondine, Postdoctoral Researcher (University of Naples l’Orientale)
Emine Neval, PhD Candidate (University of Helsinki)
Dr. Luca Galli (University of Milan)
Andrea Maria Pelliconi, PhD candidate (City Law School, University of London)
Dr. Michela Tuozzo, Postdoctoral Researcher (University of Tuscia)
Prof. Dr. Serena Forlati (University of Ferrara)
Veronica Botticelli, PhD Candidate (University of Padua)
Prof. Antonio Marchesi (University of Teramo)
Dr. Ruvi Ziegler, Associate Professor in International Refugee Law (University of Reading, UK)
Greta Albertari, PhD Candidate (Vrije Universiteit Amsterdam)
Dr. Giulia Del Turco (University of Tuscia)
Prof. Dr. Gabriele Della Morte (Università Cattolica, Milan)
Prof. Dr. Marco Benvenuti (University of Rome “La Sapienza”)
Prof. Dina Francesca Haynes (New England Law Boston)
Associate Professor Boldizsár Nagy (Central European University, Vienna, Austria)
Prof. Simona D’Antonio (University of Teramo)
Dr. Giulia Raimondo, Postdoctoral Researcher (University of Luxembourg)
Andreina De Leo, PhD Researcher (University of Maastricht)
Marguerite Arnoux Bellavitis, PhD Candidate (University of Palermo/University of Salzburg)
Dr. Tamas Molnar (Corvinus University of Budapest / Senior Research Associate, Refugee Law Initiative, SOAS University of London)
Dr. Andrea Longo, Research Associate (One Ocean Hub, University of Strathclyde)
Prof. Stefano Montaldo (University of Torino)
Ruben Tans, PhD candidate (Maastricht University)
Francesca Sironi De Gregorio, PhD Candidate (University of Palermo)
Anna Tagliabue, PhD Candidate (University of Palermo/University of Paris Nanterre)
Dr. Lize Glas, Associate professor of international and European law (Radboud University)
Prof. Dr. Irini Papanicolopulu, British Academy Global Professor of International Law (SOAS University of London)
Eleonora Frasca, PhD Candidate (UCLouvain)
Eugénie Delval, PhD Candidate ( Free University of Brussels)
Dr. Pau de Vílchez Moragues, Lecturer in International Public Law (University of the Balearic Islands)
Dr. Tamas Adany, Associate Professor of international law (Budapest – signing the text as it was on July 10, 10:48AM)
Zoé Crine, PhD Candidate (UCLouvain)
Marthe Engedahl, PhD Candidate (University of Bergen)
Prof. Dr. Sarah Progin-Theuerkauf (University of Fribourg)
Dr. Margaretha Wewerinke-Singh, Associate Professor (University of Amsterdam)
Dr. Valentina Milano, Lecturer in Public International Law (University of the Balearic Islands)
Jan-Phillip Graf, PhD Candidate (Ruhr-University Bochum)
Emiliya Bratanova, PhD Candidate (Lund University)
Marco Gerbaudo, PhD Researcher (Bocconi University)
Carlos Espaliú Berdud, Full Professor of Public International Law and European Law (University of Antonio de Nebrija, Spain), Visiting Professor of the CFCI (Coventry University, UK)
Dr. Sarah Ganty (Yale University and Ghent University)
Prof. Dr. Dimitry Vladimirovich Kochenov (CEU Democracy Institute, Budapest and CEU Legal Studies, Vienna)
Dr. Margalida Capellà, Senior Lecturer in Public International Law (University of the Balearic Islands)
Prof. Dr. Wolfgang Benedek (Institute of International Law, University of Graz)
Prof. Dr. Itamar Mann (University of Haifa, Faculty of Law)
Dr. Paul Linden-Retek, Associate Professor of Law (University at Buffalo School of Law, The State University of New York)
Juan Ruiz Ramos, PhD Candidate (Universidad de Granada / Vrije Universiteit Amsterdam)
Dr. Carmen MOLDOVAN Associate Professor, Public International Law (Alexandru Ioan cuza University of Iasi, Romania, Faculty of Law)
Francesca De Vittor (Università Cattolica del Sacro Cuore, Milan, Italy)
Sumedha Choudhury, PhD candidate (Melbourne Law School)
Dr Aphrodite Papachristodoulou, Post-Doctoral Researcher, Lawyer (Irish Centre for Human Rights, School of Law, University of Galway)
Spyridoula Katsoni, PhD Candidate (Ruhr-University Bochum)
Dave-Inder Comar (Just Atonement Inc.; PhD candidate at the Grotius Centre for International Legal Studies, Leiden University)
Prof. Caterina Fratea, Associate professor of EU Law (University of Verona, Italy)
Clara Van Thillo, PhD candidate (KU Leuven, Belgium)
Maëlle Noir, PhD candidate and research assistant (University of Galway, Ireland)
Dr. Mihaela Aghenitei, Dunarea de Jos University Galati, Romania
David Hammond Esq., CEO, Human Rights at Sea (UK)
Dr Elisheva Cohen, Indiana University
Dr. Michelle Lokot, Assistant Professor, London School of Hygiene and Tropical Medicine
Prof. Dr. Gilles Reckinger (Institut supérieur de l’économie Luxembourg & Karl Franzens Universität Graz, Austria)
Dr. Papa SOW Nordic Africa Institute, Uppsala, Sweden
Dr. Sunday E.O. Peter, International Human Rights Law (Advocate/Consultant, UK)
Dr. Tazreena Sajjad, SIS, American University
Serdar M. Değirmencioğlu (Goethe University Frankfurt a.M.)
Dr. Lisa Richlen, Lecturer (University of British Columbia)
Petra Molnar (Berkman Klein Center for Internet and Society, Harvard; Refugee Law Lab, York University)
William Gomes, Director, The William Gomes Podcast
Markella Papadouli, The AIRE Centre on behalf of the AIRE Centre legal team
Dr. Christina Clark-Kazak, Associate Professor (University of Ottawa)
Bernhard Streitwieser, Associate Professor of International Education and International Affairs; Director, Refugee Educational Advancement Laboratory (REAL)
Dickson Ntwiga, Diplomatic Training Program Alumnus, UNSW/Institute of Human Rights and Peace Studies, Mahidol University; CEO and Founder, Solidarity International Trust
Dr. Caterina Mazzilli, ODI
Dr. Eslam ElBahlawan (University of Milano-Bicocca)
Dr. Mawa Mohamed (University of Milano-Bicocca)
Prof. Ima Jackson (Glasgow Caledonian University)
José Henríquez Leiva, Researcher, Irish Centre for Human Rights, School of Law (University of Galway)
Paolo Novak (SOAS University of London)
María José Barajas de la Vega, PhD candidate (Universidad Pontificia Comillas)
Dr Stefano Marinelli, independent researcher
Prof. Dr. Vicki Squire (University of Warwick, UK)
Dr. Alfredo Dos Santos Soares, Associate Professor (Comillas Pontifical University)
Diana Volpe, PhD Candidate (University of Oxford, UK)
Marcella Cometti, PhD Candidate (University of Ferrara)
Lore Roels, PhD researcher (Ghent University, Belgium)
Gezy Schuurmans, PhD Researcher (Tilburg University)
Dr. Lara Gautier, Assistant professor
(University of Montreal, Canada)
Dr. Glenda Santana de Andrade (CRESPPA-GTM, IC Migrations, France)
Siobhan Allen, Senior Lawyer (Global Legal Action Network)
Dr. Penny Koutrolikou, Associate Prof (National Technical University of Athens)
Saniya Amraoui, PhD candidate, (European University Institute, Florence)
George Kandylis, Researcher (National Centre for Social Research, Athens)
Dr. Carmen Pérez González (Universidad Carlos III de Madrid, Spain)
Natalie Gruber (Co-Founder Josoor)
Prof. Dr. Maja Savić-Bojanić (Sarajevo School of Science and Technology, Bosnia and Herzegovina)
Ismini Mathioudaki, Ph.D. Candidate (Scuola Normale Superiore, Florence)
Dr. Panos Hatziprokopiou, Associate Professor (Aristotle University of Thessaloniki)
Prof. Dr. Malgosia Fitzmaurice (Queen Mary, University of London)
Amanda Danson Brown, PhD researcher (Queen Mary University of London)
Andrew Pitt, PhD Candidate (Queen Mary University of London)
Dr. Ana Nikodinovska Krstevska, Associate professor (University Goce Delcev, Stip)
Angelo Tramountanis, Researcher (National Centre for Social Research – EKKE, Greece)
Dr. Olga Koshevaliska, Associate professor, University Goce Delcev, Stip)
Amanda Musco Eklund, PhD Candidate (Umeå University)
Dr. Elena Maksimova, Assistant professor (University Goce Delcev, Stip)
Jonathan Slagter, PhD Candidate, Queen Mary University of London
Ludivine Stewart, PhD Candidate, European University Institute
Dr. Evelien Brouwer, Senior Lecturer (Utrecht University)
Dr. Amy Foerster, Professor of Sociology (Pace Universit, New York)
Claude Calame, Directeur d’études (Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales, Paris)
Dr. Grażyna Baranowska, Postdoctoral Researcher (Hertie School, Berlin), Assistant Professor (Institute of Law Studies, Polish Academy of Sciences)
Emily Frank, PhD Candidate (Hertie School & Humboldt-Universität zu Berlin)
Dr. Michael Gordon, Postdoctoral Fellow (Wilfrid Laurier University, Canada)
Vicky Skoumbi, directrice de programme au Collège International de Philosophie
Prof. Dr. Simon Parker (University of York, UK)
Grace Cooper, PhD Candidate (University of York, UK)
Rebecca Bevington, PhD Candidate (University of York, UK)
Prof. Dr. Claire Chambers (University of York, UK)
Prof. Dr. Ilse Derluyn (Ghent University, Belgium)
Dr. Nancy Rios-Contreras (Chapman University)
Dr. Andreas Dimopoulos (Alfaisal University, KSA)
Dr. Sara de Jong (University of York, UK).
Dr. Deborah Casalin (University of Antwerp, Belgium)
Prof. Dr. Eleni Kosta (Tilburg University, The Netherlands)
Dr. Blair Peruniak, University Lecturer (McGill University)
Lerato Islam, PhD Candidate (University of Auckland)
Dr. Kiara Neri, Associate Professor (University of Lyon)
Megan Denise Smith, PhD Candidate (Pompeu Fabra University, Spain)
Prof. Dr. Galina Cornelisse (Vrije Universiteit Amsterdam)
Prof. Dr. Jorrit Rijpma (Leiden University)
Prof. Dr. Prem Kumar Rajaram (Central European University)
Dr. Lidia Kuzemska (Forum Transregionale Studien, Berlin)
Prof. Dr. Martin Jones, Professor of International Human Rights Law (University of York)
Dr. Nadia Kornioti (University of Central Lancashire – Cyprus, Cyprus)
Dr. Sarah Tas, Assistant Professor (Maastricht University)
Dr. Kiri Santer (University of Bern, Switzerland)
Dr. Alessandro Spena, Professor of Criminal law (Università degli Studi di Palermo, Italy)
Dr. Melanie Fink, Assistant Professor (Leiden University / Central European University)
Flavia Patane, PhD Candidate (Maastricht University)
Dr. Lorenzo Vianelli, Junior Assistant Professor (University of Bologna)
Prof. Dr. Elisa Cavasino, Full professor of Constitutional law (Università degli studi di Palermo, Italy)
Prof. Licia Siracusa, Professor of Criminal Law (Università degli Studi di Palermo)
Prof. Dr. Alberto di Martino, Full Professor of General Criminal Law (Sant’Anna School of Advanced Studies, Pisa, Italy)
Dr. Flavio Valerio Virzì, Postdoctoral Researcher (University of Rome “La Sapienza”)
Dr Sarah Walker, Visiting Research Fellow (University of Bologna)
Abubakar Koroma, PhD Candidate (University of Palermo)
Prof José A. Brandariz (University of A Coruna)
Stephen Phillips, researcher, Institute for Human Rights, Åbo Akademi
Vasiliki Apazidou, PhD Candidate, Queen Mary University of London
Dr. Kathryn Allinson (University of Bristol)
Dr. Eli Auslender (University of York)
Dr. Henning Lahmann, Assistant Professor (Leiden University)
Prof. Dr. Martina Caroni (University of Lucerne)
Dr. Angeles Cano Linares (Universidad Rey Juan Carlos, Spain)
Ellen Allde, PhD Candidate (Queen Mary University of London)
Dr. Olga Lafazani, National Hellenic Research Foundation
Porf. Luca Masera (Ordinario di diritto penale, Università di Brescia)
Dr. Gaja Maestri, Lecturer, (Aston University, Birmingham, UK)
Prof. Dr. Nicos Trimikliniotis (University of Nikosia)
Dr. Maurice Stierl (University of Osnabrück)
Gaia Romeo, PhD candidate (Vrije Universiteit Brussel)
Prof. Dr. Rosario Huesa Vinaixa, emeritus professor, University of Balearic Islands
Amélie Poméon, PhD researcher (Radboud University Nijmegen, NL)
Dr. Christina Bache, Associate Researcher (Brussels School of Governance, Brussels, Belgium)
Prof. Dr. Nina Perkowski, Assistant Professor (Universität Hamburg, Germany)
Prof. Dr. Florian Trauner (Vrije Universiteit Brussel)
Zina Weisner, PhD Candidate (Department for Migration and Globalisation, Danube University Krems, AT)
Dr. Erkan Akdoğan, Assistant Professor (Ankara University Law Faculty, TR)
Jakob Junghans, LL.M.oec, PhD candidate (MLU university Halle/Saale)
Shaddin Almasri, PhD Candidate (Department for Migration and Globalisation, Danube University Krems, AT)