Ηταν 99 ετών μεν, αυτό όμως δεν σημαίνει τίποτε άλλο. Πλήρης ημερών ήταν ο σπουδαίος αγωνιστής και λογοτέχνης Αλέξης Πάρνης, αλλά έφυγε χθες το πρωί από τη ζωή, σχεδόν από μια ατυχία. Ενα απλό πέσιμο τον οδήγησε στο νοσοκομείο, όπου και κατέληξε μετά από λίγες μέρες νοσηλείας. Πλήρης ημερών ήταν, αλλά είχε και να ζήσει και να προσφέρει ακόμα - συμβαίνει αυτό με κάποιους ανθρώπους ιδιαίτερους.
Ως «ΕΦ.ΣΥΝ.» εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του, την κόρη του Στέλλα και τον εγγονό του Γιώργο, τους οικείους και φίλους του. Η κηδεία θα τελεστεί τη Δευτέρα 13/3 στον ναό Μεταμορφώσεως Σωτήρος στα Γλυκά Νερά.
Ο Αλέξης Πάρνης (πραγματικό όνομα Σωτήρης Λεωνιδάκης) είχε γεννηθεί στις 24 Μαΐου 1924 στον Πειραιά (με καταγωγή από Κρήτη και Μάνη). Από μικρός οργανώθηκε στην Εθνική Αντίσταση, ήταν στην τελευταία μάχη της Αθήνας πριν από την απελευθέρωση από τους Γερμανούς κατακτητές, έλαβε μέρος στα Δεκεμβριανά (ήταν-δεν ήταν 20 χρόνων), όπου και τραυματίστηκε.
Για το τέλος του Β’ Π.Π. έμαθε στο νοσοκομείο. Από εκεί πέρασε στην Αλβανία. Το θεατρικό του «Τελευταία νύχτα» για τα Δεκεμβριανά παίχτηκε στο βουνό από τους αντάρτες, ενώ ο ίδιος εργάστηκε ως πολεμικός ανταποκριτής, υπολοχαγός στις κεντρικές εφημερίδες του ΔΣΕ. Με την κατάρρευση του μετώπου, βρέθηκε στην Τασκένδη ως πολιτικός πρόσφυγας και μετά ξεκίνησε τις σπουδές του στο Λογοτεχνικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας «Μαξίμ Γκόρκι». Εκεί συνδέθηκε φιλικά με σπουδαίες προσωπικότητες των γραμμάτων όπως οι Μπορίς Πάστερνακ και Ναζίμ Χικμέτ, ενώ υπήρξε στενός φίλος του Ζαχαριάδη έως το τέλος.
Το επικό του ποίημα «Μπελογιάννης» κέρδισε το πρώτο Παγκόσμιο Βραβείο Ποίησης στο Φεστιβάλ της Βαρσοβίας του 1955 και ο ίδιος συνέχισε γράφοντας θεατρικά, ποίηση και λογοτεχνία (τα βιβλία του κυκλοφορούν τελευταία από τις Εκδόσεις Καστανιώτης)... «Υπήρξαν και θαυμάσιοι κομμουνιστές, με στάση ζωής συνεπή σε ό,τι πίστευαν. Κι αυτό είναι η ουσία της ιδεολογίας. Δεν ρουφιάνεψαν, δεν κατέδωσαν, προτίμησαν να πάνε εξορία. Δυστυχώς, είναι άλλο να ζεις σαν κομμουνιστής κι άλλο να επιχειρείς να κάνεις με το ζόρι δισεκατομμύρια ανθρώπους κομμουνιστές. Ο άνθρωπος δεν έχει ωριμάσει για τέτοια τεράστια αλλαγή... Ξέρεις τι ωραίο είναι να είσαι κομμουνιστής ως άτομο; Καλύτερη ζωή δεν νομίζω ότι μπορεί να ζήσει κανείς!» είχε πει σε συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» το 2018.
Ως εφημερίδα είχαμε μια στενή συνεργασία με τον Αλέξη. Μας αγαπούσε, πίστευε στην προσπάθειά μας και τον αγαπούσαμε κι εμείς. Το 2018, με αφορμή την επέτειο των 50 χρόνων από την σοβιετική επέμβαση στην Τσεχοσλοβακία παραχώρησε αφιλοκερδώς στην εφημερίδα μας το έργο του «Μια Πράγα στον καθένα», το οποίο μοιράστηκε με το φύλλο της «Εφ.Συν.» στις 25-8-2018.
• Λαοθάλασσα για ακόμη μια φορά σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα και άλλες πόλεις • «Αυτό το έγκλημα δεν θα ξεχαστεί» και «Σήψη και μπόχα το σύστημα εκπέμπει, ποτέ δεν θα ξεχάσουμε το έγκλημα στα Τέμπη» κεντρικά συνθήματα • Πορεία του ΠΑΜΕ προς τα γραφεία του ΟΣΕ.
Με κεντρικό, παλλαϊκό αίτημα τη δικαίωση των θυμάτων της τραγωδίας και να μην συγκαλυφθούν οι ευθύνες για το σιδηροδρομικό δυστύχημα, πλήθος κόσμου ανταποκρίθηκε για ακόμη μια ημέρα στο κάλεσμα για διαμαρτυρία σε πολλές πόλεις της χώρας.
Φωτογραφία
«Εφημερίδα των Συντακτών»
«Το έγκλημα αυτό δεν θα ξεχαστεί όλων των νεκρών θα γίνουμε φωνή», «Σήψη και μπόχα το σύστημα εκπέμπει, ποτέ δεν θα ξεχάσουμε το έγκλημα στα Τέμπη», «Εσείς μετράτε κέρδη και ζημιές, εμείς μετράμε ανθρώπινες ζωές», «ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Δημοκρατία, το έγκλημα αυτό έχει ιστορία» και «Τώρα η οργή να γίνει ανατροπή, το έγκλημα αυτό δεν θα ξεχαστεί», είναι μερικά από τα συνθήματα που δόνησαν την ατμόσφαιρα στο Σύνταγμα.
Φωτογραφία «Εφημερίδα των Συντακτών»
Φωτογραφία «Εφημερίδα των Συντακτών»
Η πορεία ξεκίνησε από το Σύνταγμα, κατέβηκε την Πανεπιστημίου και κατέληξε στην οδό Πατησίων και το Αρχαιολογικό Μουσείο, ενώ λίγο μετά τις 2 το μεσημέρι διαδηλωτές άρχισαν σταδιακά να αποχωρούν. Ο όγκος των συγκεντρωμένων ήταν τέτοιος που η κορυφή της πορείας ήταν στο Αρχαιολογικό Μουσείο και το τέλος της στην οδό Πανεπιστημίου, στο ύψος της κατάληψης του θεάτρου Ρεξ.
Φωτογραφία «Εφημερίδα των Συντακτών»
Φωτογραφία «Εφημερίδα των Συντακτών»
Φωτογραφία «Εφημερίδα των Συντακτών»
Το ΠΑΜΕ, από την πλευρά του, πραγματοποίησε πορεία μέχρι τα γραφεία του ΟΣΕ στην οδό Καρόλου.
Λίγο μετά τις 2.30 το μεσημέρι άνοιξαν όλοι οι σταθμοί του μετρό και η κίνηση διεξάγεται κανονικά σε ολόκλητο το δίκτυο, ενώ σε λειτουργία είναι πάλι ο τερματικός σταθμός του τραμ στο Σύνταγμα.
Πλήθος εργατικών κέντρων, Το ΠΑΜΕ, το ΜέΡΑ25, Ομοσπονδίες, σωματεία, μαζικοί φορείς, φοιτητικοί σύλλογοι και μαθητές απηύθυναν δυναμικό κάλεσμα, απαιτώντας οι υπεύθυνοι της τραγωδίας να βρεθούν ενώπιον της Δικαιοσύνης.
«Δε θα τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί»
Δήλωση έκανε από το συλλαλητήριο ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, αναφέροντας «δεν θα τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί. Αυτό το έγκλημα δεν πρέπει να παραγραφεί, δεν θα το αφήσουμε να ξεχαστεί. Εμείς όλοι θα γίνουμε των νεκρών μας η φωνή».
Με παλμό η κινητοποίηση στη Θεσσαλονίκη
Συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο άγαλμα του Βενιζέλου και πορεία σε κεντρικούς δρόμους της Θεσσαλονίκης πραγματοποίησαν, νωρίτερα, μέλη σωματείων, φοιτητές, μέλη συλλόγων, οργανώσεις γυναικών, μέλη της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και πολίτες με αφορμή το τραγικό πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη.
Με σύνθημα «το έγκλημα αυτό δε θα ξεχαστεί», οι συμμετέχοντες στην κινητοποίηση εξέφρασαν τα αιτήματα να μην επαναληφθεί ανάλογη τραγωδία και να αποδοθούν ευθύνες σε όλους τους υπαίτιους.
Η πορεία πραγματοποιήθηκε μέσω της οδού Αριστοτέλους και της λεωφόρου Νίκης και ολοκληρώθηκε στο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Τα καλέσματα στις άλλες πόλεις
Λάρισα στις 12 το μεσημέρι στην κεντρική πλατεία.
Αλεξανδρούπολη: Στις 12:00 στο πάρκο Ακαδημίας
Βόλος: Στις 12:00 στην πλ. Ελευθερίας
Γιάννενα: Στις 17:00 στην κεντρική πλατεία
Ηράκλειο: Στις 11:00 στην πλ. Ελευθερίας
Καβάλα: Στις 12:00 στην κεντρική πλατεία
Χανιά: Στις 10:00 στην πλ. Δημοτικής Αγοράς
«Παραφωνία» η ΕΛ.ΑΣ. ξανά
Μέσα σε κλίμα οργής και αγανάκτησης η αστυνομία αποφάσισε για ακόμη μια φορά να βάλει εμπόδια στους πολίτες αποφασίζοντας το κλείσιμο σταθμών του μετρό.
Άλλη μια διοργάνωση του φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης οδεύει προς τη λήξη του αυτό το Σαββατοκύριακο, όμως εκτός από τις τελευταίες αυτές μέρες, ανακοινώθηκε και ολιγοήμερη επέκταση των ονλάιν προβολών για ορισμένα τμήματα του φεστιβάλ.
Που σημαίνει πως για αυτό το ΣΚ αλλά και τις επόμενες μέρες, έχετε την ευκαιρία ακόμα κι αν δεν βρίσκεστε στους φυσικούς χώρους του φεστιβάλ, να παρακολουθήσετε μερικά από τα κορυφαία ντοκιμαντέρ της φετινής παγκόσμιας σοδειάς, με άκρως επίκαιρες θεματικές, με μερικά από τα πιο συναρπαστικά πορτρέτα που θα συναντήσετε, ή με κάποια κομμάτια έρευνας που θα αλλάξουν τον τρόπο που βλέπετε τον κόσμο.
Επιπλέον, ας μην ξεχνάμε πως το συγκεκριμένο φεστιβάλ είναι ένα από εκείνα τα λίγα παγκοσμίως που δίνουν «πρόκριση» για τα Όσκαρ. Αν δηλαδή κάποια ταινία πάρει το μεγάλο βραβείο στο διαγωνιστικό της Θεσσαλονίκης, κερδίζει αυτομάτως μια θέση στην προεπιλογή της μακράς λίστας της κατηγορίας στα επόμενα Όσκαρ– όπως συνέβη πέρυσι με το καθηλωτικό House Made of Splinters, που έφτασε μέχρι και την οσκαρική υποψηφιότητα στην απονομή αυτής της Κυριακής.
Γυρισμένο σε διάρκεια πέντε ετών σε τρεις ηπείρους, αυτό το απρόσμενο έργο αφοσίωσης και ανυπακοής εξερευνά την ιδέα της πίστης και της αφοσίωσης μέσα από πρίσμα της επιθυμίας, και διαμέσου παράλληλων ιστοριών που αφορούν από το προσωπικό (ένας άντρας που δε μπορεί να φέρει τον εαυτό του στο σημείο να πει στην συντηρητική οικογένειά του την αλήθεια για την γυναίκα που αγαπά) μέχρι το υπαρξιακό (ένας βουδιστής μοναχός που προσπαθεί να φτάσει στη θεία φώτιση).
Καταμεσής ενός απόκρυφου τοπίου στην ενδοχώρα της Ιαπωνίας, βρίσκεται ένα απομονωμένο μοναστήρι όπου λειτουργεί εδώ και μια χιλιετία μια μυστική βουδιστική αίρεση. Τα μέλη της υποβάλλονται μανιωδώς σε δοκιμασίες που ωθούν στα άκρα τις αντοχές του ανθρώπινου σώματος. Ο σκηνοθέτης που πασχίζει να συμφιλιώσει τις επιθυμίες με την πίστη του, αναχωρεί για αυτό το καταφύγιο αναζητώντας απαντήσεις. Αν και νιώθει ανεπιθύμητος από τη στιγμή που πατάει το πόδι του στον τόπο, θα βρει έναν απρόσμενο σύμμαχο και οδηγό στο πρόσωπο ενός αποσυνάγωγου μοναχού που προτιμά το παγωτό και το χέβι μέταλ αντί για τον διαλογισμό και την προσευχή. Αστείο, στοχαστικό, συγκινητικό και αναπάντεχο, ένα από τα ντοκιμαντέρ της χρονιάς. Must-see!
Η Βασίλισσα της Νέας Υόρκης (Queen of the Deuce)
Από την Ελλάδα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι τα πορνοσινεμά της Times Square τη δεκαετία του ‘70, Η Βασίλισσα της Νέας Υόρκης αφηγείται την πολυτάραχη και συναρπαστική ζωή της Τσέλι Γουίλσον. Μια χαρισματική και πρωτοπόρα Ελληνοεβραία από τη Θεσσαλονίκη, η Τσέλι γλίτωσε τελευταία στιγμή από το Ολοκαύτωμα, για να χτίσει τη δική της αυτοκρατορία πάθους, επαναπροσδιορίζοντας τι πάει να πει ελληνική οικογένεια και Αμερικανικό Όνειρο.
Ο Τελευταίος Γλάρος (The Last Seagull)
Ο 58χρονος Ιβάν είναι ένας «γλάρος» – με άλλα λόγια ένας Bούλγαρος γυναικάς που «ψαρεύει» τουρίστριες σε ένα παραθαλάσσιο θέρετρο εδώ και 40 χρόνια. Ο Ιβάν θέλει να νοικοκυρευτεί, αλλά δεν έχει βάλει τίποτα στην άκρη, ενώ και η πανδημία έχει κάνει τα πράγματα ακόμη δυσκολότερα, κρατώντας μακριά τους τουρίστες. Πλευρίζει γυναίκες από τη Ρωσία, βοηθώντας τους να βγάλουν βίζα για την ΕΕ και να αγοράσουν ακίνητα στη Βουλγαρία. Σταδιακά θα αντιληφθεί πως δεν αποτελεί ακριβώς κελεπούρι για οποιαδήποτε γυναίκα. Η αγιάτρευτη πληγή μέσα του δεν είναι άλλη από τον ενήλικα γιο του, ο οποίος ζει στην Ουκρανία και αρνείται να έχει οποιαδήποτε επαφή με τον Ιβάν. Ίσως τώρα, την άνοιξη του 2022, να έχει έρθει η ώρα για μια επανασύνδεση.
Το Μονοπάτι για την Ευτυχία (The Narrow Path to Happiness)
O Γκέργκο και ο Λέναρντ είναι ένα νεαρό ζευγάρι που ζει σε μια απομονωμένη κοινότητα Ρομά, στην πιο φτωχή περιοχή της Ουγγαρίας, σ’ έναν τόπο όπου η ομοφυλοφιλία θεωρείται ασυγχώρητη αμαρτία. Αν και μαθημένοι να ζουν σε αυτό το εχθρικό περιβάλλον, παίρνουν την απόφαση να μετακομίσουν στη Βουδαπέστη για να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους: να γυρίσουν ένα κινηματογραφικό μιούζικαλ. Αλλά το τραγικό γεγονός του αιφνίδιου θανάτου της μητέρας του Γκέργκο θα τους αναγκάσει να επιστρέψουν, προσπαθώντας να πείσουν μια οικογένεια που τους είχε αποκηρύξει να αποδεχτεί τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό.
Αγέλαστος Πέτρα
Το κλασικό φιλμ του Φίλιππου Κουτσάφτη προβάλλεται ξανά στη φετινή διοργάνωση σε μια καθολικά προσβάσιμη προβολή, στο πλαίσιο της Ελευσίνας Πολιτιστικής Πρωτεύουσας
Η Ελευσίνα είναι μια μικρή βιομηχανική πόλη 20 χιλιόμετρα δυτικά της Αθήνας. Με την πόλη αυτή δέθηκε από τα προϊστορικά ακόμη χρόνια ο αγαπημένος μύθος των αρχαίων, ο μύθος της θεάς Δήμητρας, θεάς της Γεωργίας και της ευφορίας της γης και της κόρης της Περσεφόνης. Τα Ελευσίνια μυστήρια που τελούνταν εδώ και δύο χιλιετίες σχετιζόταν με τον κύκλο της ίδιας της ζωής και χάριζαν στους μύστες ελπίδα και μακαριότητα για να αντιμετωπίσουν το θάνατο. Εδώ, που σύμφωνα με το μύθο πρωτοκαλλιεργήθηκαν τα δώρα της θεάς, τα δημητριακά, εδώ αναπτύχθηκαν οι μεγαλύτερες βιομηχανίες της Ελλάδας, με καταστροφικές συνέπειες για την περιοχή και το ιερό. Η Ελευσίνα είναι δυτικά, χώρος ιερός σημείο και όριο για να δει κανείς τον κόσμο γύρω του όσο και τον εαυτό του.
Ξεριζωμένοι
Από τον Ελληνικό Εμφύλιο ως τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, από τα χρόνια του Φράνκο μέχρι τα χρόνια του Covid-19, από τον Ινδικό Ωκεανό ως τη Σιβηρία, πολλά παιδιά ξεριζώθηκαν βίαια από το φυσικό τους περιβάλλον για πολιτικούς λόγους. Μέσα από τις μαρτυρίες τους αναδύονται τρομερές και συχνά άγνωστες πτυχές της Ιστορίας.
Ζωή σε δόσεις (Blue Bag Life)
Μια τολμηρή και βαθιά προσωπική οδύσσεια, και ταυτόχρονα σαρωτικό κινηματογραφικό πορτρέτο μιας ζωής που καθορίζει ο εθισμός. Η καλλιτέχνις και καθηγήτρια Λίζα Σέλμπι ανέκαθεν κατέγραφε τη ζωή με εργαλεία όπως οι μπογιές, οι λέξεις, η φωτογραφία και το φιλμ. Ενώ προσπαθεί να καταλάβει γιατί η μητέρα της, η Χέλεν, δεν ήταν κοντά της για να τη μεγαλώσει, η Χέλεν πεθαίνει. Η Χέλεν ήταν χαρισματική, ευπροσήγορη, όμορφη – και εθισμένη στην ηρωίνη. Σήμερα, πολλά χρόνια αργότερα, η Λίζα αρχίζει να γνωρίζει αυτή τη γυναίκα που ποτέ δεν αποκάλεσε Μητέρα, εξερευνώντας όσα άφησε πίσω της και σκαλίζοντας τις αναμνήσεις των ανθρώπων που την γνώριζαν.
Γελώντας στο Αφγανιστάν
Ο Καρίμ Ασίρ, ο Αφγανός Τσάρλι Τσάπλιν, δίνει παραστάσεις με μoναδικό όπλο το γέλιο σ’ ένα ρημαγμένο Αφγανιστάν. Όταν οι Ταλιμπάν εισβάλουν στην Καμπούλ, ο Καρίμ απειλείται με θάνατο. Προσπαθώντας να σωθεί, φτάνει στην Ελλάδα. Παρακολουθούμε την περιπέτεια της ζωής του και εξερευνούμε το θέμα του γέλιου. Μπορεί το γέλιο να αλλάξει τον κόσμο;
Μαθήματα Χορού
Η εφηβική ομάδα χορού του Αθλητικού Συλλόγου του Νέου Βουτζά συνεχίζει τα μαθήματα μέσω διαδικτύου κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Μετατρέπουν τα δωμάτια τους σε αίθουσες χορού και παράλληλα προετοιμάζονται για τις εξετάσεις, προσπαθώντας να ξεπεράσουν το τραύμα μιας πυρκαγιάς που έπληξε την περιοχή και σημάδεψε την πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας.
Έμμονες Ώρες στον Τόπο της Πραγματικότητας
Μια μυστική εξομολόγηση της πρωτοπόρου φεμινίστριας σκηνοθέτριας Αντουανέττας Αγγελίδη στην κόρη της Ρέα Βαλντέν – και στον κόσμο. Για το βλέμμα, τη ζωή, τα οράματα και τις ταινίες της, και τη συγκλονιστική εμπειρία της τύφλωσης. Φτιαγμένη σε ένα διαμέρισμα, στην καραντίνα, μια ταινία για τον εσωτερικό κόσμο, το μυστικό τόπο όπου βρίσκεις το Άλλο. Μια αγνά καθηλωτική εμπειρία πρώτου προσώπου.
*Οι ταινίες είναι διαθέσιμες μέχρι και τη Δευτέρα στις 11.59μμ, ενώ οι ταινίες των τμημάτων Πλατφόρμα και Από Οθόνη Σε Οθόνη θα παραμείνουν ονλάιν μέχρι τις 17 Μαρτίου. Εισιτήρια και προβολές στο https://online.filmfestival.gr.
Τα Ηνωμένα Έθνη αγόρασαν ένα πετρελαιοφόρο για να αποτρέψουν τη δημιουργία πετρελαιοκηλίδας στα ανοικτά των ακτών της Υεμένης. Το πλοίο, σύμφωνα με το Reuters, πρόκειται να μεταφέρει το ισοδύναμο 1 εκατομμυρίου βαρελιών αργού πετρελαίου από το γερασμένο δεξαμενόπλοιο FSO Safer στην Ερυθρά Θάλασσα. Το 45χρονο FSO Safer έχει αγκυροβολήσει στο λιμάνι της Χοντέιντα, στη δυτική Υεμένη, από τη δεκαετία του '80.
Το πλοίο μήκους 360 μέτρων χρησιμεύει ως πλωτή αποθήκη αποθήκευσης μεγάλης ποσότητας αργού πετρελαίου. Ωστόσο, το τάνκερ, το οποίο βρίσκεται υπό τον έλεγχο των ανταρτών Χούτι της Υεμένης, δεν έχει χρησιμοποιηθεί από το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου στην Υεμένη το 2015. Οι ειδικοί προειδοποιούν εδώ και χρόνια ότι το παλιό δεξαμενόπλοιο μπορεί να καταρρεύσει, να εκραγεί ή να πάρει φωτιά. Αυτό θα προκαλούσε μεγάλη περιβαλλοντική καταστροφή στην Ερυθρά Θάλασσα! Το θαλάσσιο εμπόριο θα πληγεί επίσης σημαντικά.
Σύμφωνα με δήλωση του ΟΗΕ, το FSO Safer περιέχει περίπου «4 φορές περισσότερο πετρέλαιο από ό,τι χύθηκε από το Exxon Valdez το 1989», που οδήγησε σε μεγάλη πετρελαιοκηλίδα στα ανοικτά των ακτών της Αλάσκας. Το δεξαμενόπλοιο του ΟΗΕ, το οποίο αγοράστηκε από τη ναυτιλιακή εταιρεία Euronav, πρόκειται να φτάσει στο FSO Safer στις αρχές Μαΐου για τη μεταφορά του πετρελαίου. Σημειώνεται οτι η Euronav είναι η μεγαλύτερη ανεξάρτητη εταιρεία δεξαμενόπλοιων στον κόσμο που ασχολείται με τη μεταφορά και αποθήκευση αργού πετρελαίου από τους ωκεανούς. Η Εταιρεία έχει εξελιχθεί από μια οικογενειακή επιχείρηση με 17 πλοία σε μια ισχυρή διεθνή εταιρεία εισηγμένη στο Euronext Brussels και στο NYSE με το σύμβολο «EURN».
Η αγορά πετρελαιοφόρου από τον ΟΗΕ και το υπερβολικό κόστος
Είναι πολύ ασυνήθιστο για τον ΟΗΕ να αγοράσει ένα πετρελαιοφόρο. Υπολογίζεται ότι η όλη επιχείρηση θα κοστίσει 129 εκατομμύρια δολάρια. Από την έναρξη του πολέμου το 2015, η FSO Safer συμμετείχε σε συνομιλίες μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών στην Υεμένη, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Κεντρική θέση σε αυτό είναι η διαμάχη μεταξύ των Χούτι - του de facto ιδιοκτήτη του δεξαμενόπλοιου - και της πρώην κυβέρνησης: του de jure ιδιοκτήτη του πλοίου. Τα μέρη συμφωνούν ότι τα έσοδα πρέπει να κατανεμηθούν, αλλά όχι σε ποιες αναλογίες.
Το πλοίο αξίζει περίπου 10 εκατομμύρια δολάρια ως παλιοσίδερα. Το πετρέλαιο θεωρητικά εξακολουθεί να αξίζει 57 εκατομμύρια, αλλά πιθανώς λιγότερο από το 1/2 δεδομένης της ηλικίας του. Σε κάθε περίπτωση, το κόστος καθαρισμού υπερβαίνει κατά πολύ τα έσοδα. Ο ΟΗΕ λέει ότι είναι πρόθυμος να πληρώσει για το κόστος καθαρισμού, λόγω του επείγοντος του προβλήματος. Ενδεχομένως, λέει ο διαπραγματευτής του ΟΗΕ που επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία του, το πετρέλαιο πιθανότατα θα μεταφερθεί κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων σε ένα νέο πλοίο αγκυροβολημένο δίπλα στο Safer, οπότε οι διαπραγματεύσεις μπορούν να συνεχιστούν χωρίς κίνδυνο πετρελαιοκηλίδας γιγαντιαίων διαστάσεων. Προηγούμενες διαπραγματεύσεις για το Safer οδήγησαν σε μια επιχείρηση ανάκτησης τον Αύγουστο του '19 που ακυρώθηκε την τελευταία στιγμή. «Κυριολεκτικά το βράδυ πριν από την ημέρα που επρόκειτο να αποπλεύσουμε από το Τζιμπουτί, οι Χούθι το διέκοψαν», είπε ο διαπραγματευτής του ΟΗΕ, ο οποίος είπε ότι μόλις τον περασμένο Οκτώβριο οι Χούτι αμφισβήτησαν πραγματικά ότι οι συνέπειες ενός ατυχήματος είναι σοβαρές.
Ο ηγέτης των Χούτι Μοχάμεντ Αλί αλ Χούθι έγραψε στο Twitter τον Μάιο του '20 ότι η Δύση θεωρεί «τη ζωή μιας γαρίδας πιο σημαντική από τη ζωή ενός πολίτη της Υεμένης. Οι δυτικές πετρελαϊκές εταιρείες που διατηρούν τη λειτουργία των κοιτασμάτων πετρελαίου έχουν αποσυρθεί από την Υεμένη λόγω των συγκρούσεων. Η αμερικανική Hunt και η αυστριακή OMV επέστρεψαν έκτοτε. Οι άνθρωποι που ζουν κοντά σε κοιτάσματα πετρελαίου και τους αγωγούς διαμαρτύρονται για έλλειψη συντήρησης, η οποία προκαλεί διαρροές και μολύνει σε μεγάλο βαθμό τις αγροτικές περιοχές. Η ανάφλεξη των αερίων θα προκαλούσε επίσης μεγάλη περιβαλλοντική βλάβη και ζημιά στην υγεία στους κατοίκους των χωριών της γύρω περιοχής.
Επιστροφή στη δεκαετία του ’50 δια χειρός του υπουργού Εσωτερικών Μάκη Βορίδη προωθεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη, προωθώντας ούτε λίγο ούτε πολύ «φακέλωμα» των απεργών δημοσίων υπαλλήλων που συμμετείχαν στη μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση της Τετάρτης για το πολύνεκρο δυστύχημα των Τεμπών και συνδέοντας μάλιστα εμμέσως πλην σαφώς τη συγκεκριμένη διαδικασία με τη διαδικασία της αξιολόγησης.
Ειδικότερα, το Τμήμα Πειθαρχικής Ευθύνης και Δεοντολογίας ζητά με σχετικό έγγραφο από όλα τα Υπουργεία και τις Διευθύνσεις Προσωπικού τους, τις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις και τις Ανεξάρτητες Αρχές να στείλουν το αργότερο μέχρι τη Δευτέρα 13η Μαρτίου «τον αριθμό και το ποσοστό των απεργούντων υπαλλήλων», προκειμένου «να υπάρχουν αξιόπιστα στοιχεία προς επαναξιολόγηση των δημόσιων πολιτικών».
Το έργο του Εντουάρ Λουί«Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου» από την Ορχήστρα των ΜικρώνΠραγμάτων έρχεται με νέο κύκλο παραστάσεων στο ΠΛΥΦΑ από τις 9 έως τις 19 Μαρτίου.
Σχεδόν έναν χρόνο μετά από το «Αντόνιο ή το μήνυμα» της Λούλας Αναγνωστάκη η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων επιστρέφει στο ΠΛΥΦΑ με το αιχμηρό έργο του Εντουάρ Λουί, το οποίο ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
«Κάθε μέρα, όταν πλησίαζα στον δρόμο μας, σκεφτόμουν το αυτοκίνητό σου και ευχόμουν από μέσα μου: κάνε να μην είναι εκεί, κάνε να μην είναι εκεί, κάνε να μην είναι εκεί.»
Το αυτοβιογραφικό «Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου» είναι το τρίτο βιβλίο του Εντουάρ Λουί, το οποίο κυκλοφόρησε το 2018 – στην Ελλάδα το 2020 από τις Εκδόσεις Αντίποδες – και αφηγείται την ιστορία της ζωής του πατέρα του μέσα από την οδυνηρή σχέση μαζί του, σε μια συνθήκη βίαιη και για τους δύο, καθώς «ο πατέρας στερείται τη δυνατότητα να αφηγηθεί την ίδια του τη ζωή και ο γιος θα ήθελε μια απάντηση που δεν θα λάβει ποτέ».
Εκτός, όμως, από μια προσωπική και συγκλονιστικά αληθινή εξομολόγηση, μέσα από την οποία ο συγγραφέας προσπαθεί να επαναπροσεγγίσει, να κατανοήσει και τελικά να συγχωρέσει τον πατέρα του, το έργο είναι ένα αμείλικτο «κατηγορώ» στις κυβερνήσεις και την κυρίαρχη πολιτική που για τους έχοντες είναι «ζήτημα αισθητικής», ενώ για τους μη έχοντες «ζήτημα ζωής και θανάτου».
«Είμαστε αυτό που δεν κάναμε, επειδή ο κόσμος ή η κοινωνία μας εμπόδισαν.» Ο Γιώργος Κισσανδράκης και ο Διονύσης (Ντένης) Μακρής, ξεκινούν την ιστορία στο εδώ και τώρα, δανείζονται τη ματιά ανθρώπων που τη βίωσαν, μπαίνουν μέσα στα περιστατικά και προσπαθούν να ανασυγκροτήσουν τις εικόνες, ταξιδεύοντας σε αναμνήσεις από όσα συνέβησαν, όσα δεν συνέβησαν και όσα θα μπορούσαν να συμβούν.
Βουτώντας στις μνήμες, έρχονται αντιμέτωποι με την ανάγκη αποδοχής, με τη σεξουαλικότητα και τη βία, με το ειδικό που γίνεται γενικό, με το προσωπικό που οδηγεί στο κοινωνικό και την πολιτική που μας αφορά προσωπικά.
«[…] τίποτα δεν ήταν πια βίαιο, γιατί τη βία δεν την ονόμαζες βία, την ονόμαζες ζωή, δεν την ονόμαζες, ήταν εκεί, ήταν.»
Το δυστύχημα στα Τέμπη δημιούργησε ανασφάλεια στους Έλληνες πολίτες., και στο κάδρο μπαίνουν σε τι κατάσταση είναι οι κανόνες ασφαλείας στις μεταφορές και ειδικά στα αεροπλάνα, αλλά και στα πλοία, καθώς ήδη έχει ανοίξει η τουριστική περίοδος στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση τώρα τρέχει να προλάβει τυχόν αστοχίες για πρόκληση νέων ατυχημάτων στον χώρο των μεταφορών που θα την ξαναεκθέσουν ανεπανόρθωτα. Με γνώμονα τα όσα έγιναν στον ΟΣΕ, που εδώ και δεκαετίες δεν άλλαξε το παραμικρό, και επειδή τέθηκε στο δημόσιο διάλογο, από φιλοκυβερνητικό μέσο ότι τα ατυχήματα γίνονται για να βελτιώνονται οι κανόνες ασφαλείας στις μεταφορές, τα ζητήματα που εγείρονται, δημιουργούν πολλά ερωτήματα τα οποία χρίζουν άμεσης απάντησης, από την κυβέρνηση
Σε μια αποκάλυψη προχώρησε το wearesolomon.com, και το ρεπορτάζ του Αποστόλη Φωτιάδη, καθώς σε διάταγμα από το ‘67 βασίζεται η ασφάλεια των επιβατηγών πλοίων, καταρρίπτοντας κάθε αφήγημα που προσπάθησε να περάσει η κυβέρνηση. Για αυτό και η πρεμούρα της κυβέρνησης να ξεκινήσει τώρα..την εντατικοποίηση των μέτρων ασφαλείας στα πλοία της ακτοπλοΐας, αλλά και στα τουριστικά σκάφη, ενόψει και των εορτών του Πάσχα.
Συγκεκριμένα σύμφωνα με το ρεπορτάζ από το wearesolomon.com, ένα σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για τον εκσυγχρονισμό του θεσμικού πλαισίου προστασίας των ναυτικών και την εισαγωγή ενός νέου κανονισμού μέτρων ναυαγοσωστικής προστασίας των πλοίων για να καλυφθεί ένα δυνητικά επικίνδυνο κενό, λιμνάζει εδώ και χρόνια στα συρτάρια του Υπουργείου Ναυτιλίας.
Ο κανονισμός αφορά κυρίως τα μεσαία και μικρά πλοία από τα χιλιάδες πλοία που πλέουν στα ελληνικά ύδατα. Σε αυτά περιλαμβάνονται σκάφη αναψυχής, μικρά πλοία γενικού φορτίου, υδροπτέρυγα και αλιευτικά σκάφη, καθώς και μικρά τουριστικά πλοία που εκτελούν ημερήσιες εκδρομές και δρομολόγια σε νησιά, τα οποία μεταφέρουν εκατοντάδες χιλιάδες άτομα κατά την τουριστική περίοδο.
Στα σκάφη αυτά παρέχεται ένα “Πρωτόκολλο Γενικής Επιθεώρησης”, μια διαδικασία ελέγχου που δεν ισχύει για τα μεγαλύτερα σκάφη ή τα επιβατηγά πλοία στα οποία εφαρμόζονται άλλοι κοινοτικοί κανονισμοί.
Ο εν ισχύει κανονισμός, που θεωρείται από ανθρώπους που γνωρίζουν καλά το θέμα των σύγχρονων κανονισμών ασφαλείας απαρχαιωμένος, και σε ένα βαθμό μη εφαρμόσιμος που προέκυψε πριν 56 χρόνια από το Διάταγμα 36/1967, το οποίο υπογράφει ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος.
Προεδρικό Διάταγμα του 1967: Περί εγκρίσεως Κανονισμού «περί σωστικών μέσων των πλοίων».
Η προεργασία για το σχέδιο του νέου κανονισμού ξεκίνησε αρχές του 2018. Έφτασε μέχρι και στο προσχέδιο του Προεδρικού Διατάγματος, χωρίς η διαδικασία να ολοκληρωθεί πριν από τις εκλογές του 2019.
Μετά τη νίκη της Νέας Δημοκρατίας και την ανάληψη καθηκόντων υπουργού Ναυτιλίας από τον Ιωάννη Πλακιωτάκη δεν υπήρξε περαιτέρω εξελιξη.
Άραγε πρέπει να υπάρξει περιστατικό όμοιο του δυστυχήματος και στα Τέμπη στην θάλασσα για να εκσυχρονιστεί το διάταγμα;
Η ατομική έκθεση του Στηβ Γιανάκου με τίτλο ”I…Loop de Loop….” στη CITRONNE Gallery από τις 9 Φεβρουαρίου έως τις 24 Μαρτίου.
Ο Στηβ Γιανάκος παρουσιάζει στην CITRONNE την πρόσφατη δουλειά του, έργα μεγάλων διαστάσεων του 2022. Η ενότητα αυτή πλαισιώνεται και από έξι παλαιότερα έργα, αναφορές στην προηγούμενη δουλειά του.
Το έργο του Γιανάκου, είναι έργο προκλητικό που αρνείται να ενταχθεί σε κατηγορίες – ποπ αρτ, σουρεαλισμός, μινιμαλισμός. Χαρακτηριστικό της δουλειάς του είναι οι δυνατές εικόνες και οι αφηγήσεις οι οποίες προκαλούν έκπληξη, δυσπιστία, αμηχανία ακόμη και απειλή στον θεατή.
Βορειο – Ανατολικός Άνεμος στα 4 μίλια την ώρα , εκτύπωση laser σε καμβά, 170 x 112 εκ., 2022. Παραχώρηση της CITRONNE Gallery και του καλλιτέχνη
Ο καλλιτέχνης κτίζει τις αφηγήσεις του με φαινομενικά ετερόκλητα στοιχεία. Επαναπραγματεύεται, με προσωπικό υπόγειο τρόπο, τα όρια ανάμεσα στο προσωπικό και το κοινωνικό, το αθώο και το διεστραμμένο- αντιφάσεις οι οποίες, όμως, συνομιλούν και συγχέονται.
Πρόκειται για πολυσήμαντο έργο όπου συχνά οι τίτλοι που δίνει ο καλλιτέχνης στα έργα του λειτουργούν συμπληρωτικά με την εικόνα. Ο θεατής καλείται να αποκωδικοποιήσει ένα ατελείωτο παίγνιο με αναφορές slang, αναγραμματισμούς, εσκεμμένη ανορθογραφία.
Ο Στηβ Γιανάκος έχει ευδιάκριτες αναφορές, αλλά δυσδιάκριτη ανάγνωση. Μεταπλάθει την πραγματικότητα με καυστικό χιούμορ. Κυριαρχεί ο σεξουαλικός υπαινιγμός, η απομυθοποίηση του κάθε κοινωνικού προτύπου. Ο καλλιτέχνης υποχρεώνει τον θεατή να αποφασίσει ο ίδιος τα όρια.
Διατηρώντας την αθωότητα , εκτύπωση laser σε καμβά, 170 x 112 εκ., 2022 . Παραχώρηση της CITRONNE Gallery και του καλλιτέχνη
Πρωταγωνιστής στην έκθεση του Στηβ Γιανάκου Ι…Loop de Loop στην CITRONNE Gallery, είναι μια non-binary φιγούρα, ένα ανδρικό πρόσωπο με τσιγκελωτό μουστάκι που τοποθετείται σε διαφορετικά γυναικεία σώματα. Όπως σημειώνει ο καθηγητής της Ιστορίας της Τέχνης Θανάσης Μουτσόπουλος, στο κείμενο του στον κατάλογο της έκθεσης, «πρώτη φορά στο πολύχρωμο σύμπαν του Γιανάκου το gender-bender εμφανίζεται τόσο έντονα. Κατά έναν τρόπο είναι μια φυσική συνέχεια της πρότερης δουλειάς του, όπου η διάλυση και η αποδόμηση των μορφών πρωταγωνιστούσαν.
Εξίσου (το gender-bender) προβάλλεται σαν φυσική συνέχεια, λόγω της σεξουαλικής ελευθεριότητας που ανέκαθεν χαρακτήριζε το έργο του. Εξάλλου, ίσως το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο της δουλειάς του καλλιτέχνη ήταν πάντα η αμφισβήτηση και η διάλυση των στερεοτύπων. Το έργο του Στηβ Γιανάκου, το 2023, εμφανίζεται στην πιο πυκνή και πολύπλοκη μορφή του.
Βαφτισιμιός, εκτύπωση laser σε καμβά, 200×112 εκ, 2022. Παραχώρηση της CITRONNE Gallery και του καλλιτέχνη
Ο Γιανάκος έχει επεκτείνει και διαφοροποιήσει την κριτική του στο Αμερικανικό Όνειρο, ενώ παράλληλα μοιάζει να αφουγκράζεται τις σαρωτικές κοινωνικές και ανθρωπολογικές αλλαγές που συντελούνται εδώ και κάποια χρόνια. Νομίζω ότι θα είναι μια φάση στην ιστορική του πορεία στην οποία θα επανερχόμαστε τακτικά στο μέλλον…»
Η έκθεση του Στηβ Γιανάκου, εντάσσεται στην επιδίωξη της CITRONNE Gallery να παρουσιάζει στον χώρο της καλλιτέχνες της ελληνικής διασποράς. Αντιπροσωπεύει το πνεύμα του glocal, δηλαδή την σχέση ανάμεσα στην εντοπιότητα και τα παγκόσμια δίκτυα. Έχουν παρουσιαστεί και στο παρελθόν ατομικές εκθέσεις καλλιτεχνών ελληνικής καταγωγής (Κωνσταντίνου Ξενάκη, Κρις Γιανάκου και Στήβεν Αντωνάκου).
Οι καλλιτέχνες αυτοί κομίζουν μία οπτική η οποία δεν είναι «ελλαδική». Στα έργα τους, όμως, ενυπάρχουν επεξεργασμένες εκφάνσεις πατρογονικές, με εμφανείς ή αφανείς αναφορές στους πολιτισμικούς κανόνες της μακρινής καταγωγής, της «πατρίδας», μια ιδεατή πραγματικότητα που διαπερνάει τις γενεές. Η διπλή πολιτισμική ταυτότητα αναπαράγει, ανασυνθέτει, αλλά και κάποτε κατεδαφίζει τα συνήθη στερεότυπα, κοινωνικά ή ιστορικά.
Μια σύντομη σχέση με έναν Οικοδόμο, εκτύπωση laser σε καμβά, 190×112 εκ., 2022. Παραχώρηση της CITRONNE Gallery και του καλλιτέχνη
Η παραβίαση του νόμου 5014 που ψήφισε τον Ιανουάριο η κυβέρνηση για τον Εθνικό Οργανισμό Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων και Ασφάλειας Μεταφορών ● Ερωτήματα για τον ορισμό ειδικής επιτροπής ad hoc, με προβληματική νομιμοποίηση και υπογραφή του γραμματέα του υπουργείου Υποδομών ● Πυρά και από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την ανυπαρξία μόνιμου και ανεξάρτητου φορέα διερεύνησης δυστυχημάτων στην Ελλάδα, όπως προβλέπει η ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Tην ώρα που στους αρμόδιους για τον σιδηρόδρομο φορείς οι καταστροφείς εγγράφων έχουν «πάρει φωτιά» και ελάχιστη μέριμνα έχει υπάρξει για την έγκαιρη συλλογή αποδεικτικών στοιχείων, η κυβέρνηση υπόσχεται πως θα τηρήσει τον νόμο για την ανεξάρτητη αρχή διερεύνησης σιδηροδρομικών δυστυχημάτων, αλλά... μακροπρόθεσμα.
Εργαζόμενοι στον ΟΣΕ αλλά και στην ΕΡΓΟΣΕ, η οποία είναι κυρίως αρμόδια για τα σιδηροδρομικά έργα που έχουν βαλτώσει, αναφέρουν στην «Εφ.Συν.» μια περίεργη κινητικότητα γύρω από τους κάδους ανακύκλωσης οι οποίοι γεμίζουν καθημερινά με έγγραφα που έχουν μετατραπεί σε πολύ λεπτές λωρίδες. Αυτό που γεννά απορίες είναι το γεγονός ότι όλες αυτές τις ημέρες μετά το τραγικό δυστύχημα και ενώ διοχετεύονταν σε μέσα ενημέρωσης διάφορα αποσπάσματα των συνομιλιών του προφυλακισμένου σταθμάρχη Λάρισας και άλλων εμπλεκομένων, δεν υπήρξε καμία εμφανής κινητοποίηση στα γραφεία των οργανισμών από τις εισαγγελικές και άλλες αρχές, με εξαίρεση μια επιχείρηση της Ρυθμιστικής Αρχής Σιδηροδρόμων (ΡΑΣ) στον ΟΣΕ.
Κανονικά, θα έπρεπε τα γραφεία να έχουν σφραγιστεί αμέσως και να μείνουν περιχαρακωμένα με κορδέλες αποκλεισμού, μέχρι να αντληθεί από φακέλους και ηλεκτρονικά αρχεία κάθε πιθανό χρήσιμο στοιχείο. Αντ’ αυτού, επί δέκα μέρες οι παραιτημένες διοικήσεις παρέμειναν και τα επιτελεία εργάζονταν ακόμη και Σαββατοκύριακα, ενώ οι κάδοι ανακύκλωσης γέμιζαν κάθε μέρα. Ταυτόχρονα, το μόνο μέσο περιχαράκωσης του χώρου είναι η τοποθέτηση σιδερένιων ρολών στα γραφεία του ΟΣΕ που έμεναν εκτεθειμένα όλα τα τελευταία χρόνια στην πιάτσα ναρκωτικών που λειτουργούσε ανενόχλητη γύρω από το κτίριο της Καρόλου.
Χωρίς ανεξάρτητο φορέα
Στο άλλο κρίσιμο επίπεδο, εκείνο της μη ποινικής διερεύνησης των αιτίων, η κυβέρνηση αναγκάστηκε σε κάποια μικρή υπαναχώρηση, όπως προκύπτει μέσω των επίσημων «καναλιών» της. Σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ), στη συνεδρίαση με τα κλαμένα πρόσωπα των υπουργών -που είχε ως μόνο θέμα το σιδηροδρομικό δυστύχημα-, ο κ. Γεραπετρίτης είπε ότι στα ήδη γνωστά μέτρα διερεύνησης (Ειδική Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων, δικαστική έρευνα) περιλαμβάνονται «και πιο μακροπρόθεσμες παρεμβάσεις για την ενίσχυση της ασφάλειας των σιδηροδρομικών μεταφορών, μέσω της στελέχωσης και λειτουργίας του Εθνικού Οργανισμού Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων και Ασφάλειας Μεταφορών, που νομοθετήθηκε τον Ιανουάριο 2023».
Η αδιαφορία της κυβέρνησης Μητσοτάκη για τη λειτουργία του φορέα διερεύνησης σιδηροδρομικών ατυχημάτων από το 2019 έχει αναδειχθεί από την «Εφ.Συν.» πολλές φορές, ιδιαίτερα μετά την τραγωδία των Τεμπών. Μάλιστα, στη συνέντευξη Τύπου της περασμένης Τετάρτης, μαζί με την ερώτηση της «Εφ.Συν.» της οποίας ο κ. Γεραπετρίτης ζήτησε την ανάκληση (αφορούσε τη μη πρόσληψη 200 σιδηροδρομικών ενώ προσλαμβάνονταν χιλιάδες αστυνομικοί), ο υπογράφων έθεσε και την παραβίαση του νόμου 5014 που ψήφισε τον Ιανουάριο αυτή η κυβέρνηση.
Ο νόμος αυτός προβλέπει ότι όλα τα σιδηροδρομικά συμβάντα θα διερευνώνται από τον Εθνικό Οργανισμό Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων και Ασφάλειας Μεταφορών (ΕΟΔΑΣΑΑΜ). Μέχρι όμως να συσταθεί αυτός ο φορέας, αναφέρει ο ίδιος νόμος, τα καθήκοντά του ασκεί η Επιτροπή Διερεύνησης Ατυχημάτων και Ασφάλειας Πτήσεων (ΕΔΑΑΠ). Αντί όμως να εφαρμόσει τον νόμο, η κυβέρνηση όρισε μια ειδική επιτροπή ad hoc, με προβληματική νομιμοποίηση και υπογραφή του γραμματέα του υπουργείου Υποδομών.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η έλλειψη ανεξαρτησίας αυτής της επιτροπής τέθηκε με έμφαση ως θέμα και από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μέσω της εκπροσώπου της επιτρόπου Μεταφορών, Βαλεάν, που είδε μέσα στην εβδομάδα τον πρωθυπουργό. Σε διεθνές επίπεδο, η ύπαρξη ενός τέτοιου ανεξάρτητου και ισχυρού φορέα διερεύνησης είναι κρίσιμη. Αν δεν έρθουν στο φως όλα τα προβλήματα και τα κενά που οδήγησαν σε ένα συμβάν, ακόμη και όσα θίγουν την εκάστοτε κυβέρνηση, κανείς δεν θα φροντίσει για τις απαραίτητες διορθώσεις. Τα λάθη θα συνεχίζονται και θα φέρουν το επόμενο σοβαρό δυστύχημα. Και μετά θα έρχονται οι υπουργοί να «κλαίνε» και να καταριούνται τις «παθογένειες του κράτους», οι ίδιοι που δεν ενεργοποίησαν το σοβαρότερο εργαλείο για την αντιμετώπισή τους. Ισως γιατί εμμένουν στην ιδεοληψία ότι το μόνο φάρμακο για τις παθογένειες είναι οι ιδιωτικοποιήσεις.
Παρέμβαση
Οι πιέσεις της Κομισιόν, πάντως, φαίνεται πως ανάγκασαν την κυβέρνηση να αλλάξει ελαφρώς πλεύση. Εκεί που ο κ. Γεραπετρίτης την Τετάρτη παρέκαμψε την ερώτηση της «Εφ.Συν.», λέγοντας ότι ο νόμος 5014 «καταψηφίστηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ» και διότι η ΕΔΑΑΠ «δεν έχει την απαραίτητη τεχνογνωσία» (λες και τη διαθέτει ο γραμματέας του υπουργείου), ήρθε η αναφορά στο υπουργικό συμβούλιο για «μακροπρόθεσμη συμμόρφωση».
Παρέμβαση στο ίδιο θέμα πραγματοποίησε με κατάθεση ερώτησης στην Κομισιόν σύσσωμη η ευρωομάδα του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., ζητώντας ενημέρωση «για την ανυπαρξία μόνιμου και ανεξάρτητου φορέα διερεύνησης σιδηροδρομικών ατυχημάτων στην Ελλάδα, όπως προβλέπει η ευρωπαϊκή νομοθεσία». Στην ερώτηση, που συνυπογράφουν οι Ελενα Κουντουρά, Δημήτρης Παπαδημούλης, Κώστας Αρβανίτης, Αλέξης Γεωργούλης, Πέτρος Κόκκαλης και Στέλιος Κούλογλου, τονίζεται ότι «η κυβέρνηση συνέστησε νέο φορέα τον Ιανουάριο (ΕΟΔΑΣΑΑΜ) ο οποίος δεν είναι καν σε λειτουργία, έχοντας ήδη καταργήσει τον προηγούμενο (ΕΔΙΣΑΣ)».
Το άρθρο 22 της Οδηγίας 2016/798 για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων ορίζει ότι «κάθε κράτος-μέλος εξασφαλίζει πως τα ατυχήματα και τα συμβάντα διερευνώνται από μόνιμο φορέα, ανεξάρτητο από διάφορους παράγοντες, στο ενωσιακό σιδηροδρομικό σύστημα και από οποιονδήποτε τρίτο με συμφέροντα αντικρουόμενα με τα καθήκοντα που ανατίθενται στον φορέα διερεύνησης. Επιπλέον, είναι λειτουργικά ανεξάρτητος από την εθνική αρχή ασφάλειας, από τον οργανισμό και από οποιονδήποτε ρυθμιστικό φορέα για σιδηρόδρομους».
Η Κομισιόν ερωτάται αν η κυβέρνηση την είχε ενημερώσει για τα παραπάνω και ειδικά για την κατάργηση της ΕΔΙΣΑΣ και μάλιστα πριν καταστεί λειτουργικός ο ΕΟΔΑΣΑΑΜ, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει αυτή τη στιγμή μόνιμος και αξιόπιστος φορέας διερεύνησης δυστυχημάτων, όπως αξιώνει η Οδηγία.
Σουρωτήρι κάνει η κυβέρνηση την κοινοτική οδηγία
Η λειτουργία του ανεξάρτητου φορέα διερεύνησης έχει ένα βαθιά προβληματικό παρελθόν. Τα ζητήματα που αφορούν την ασφάλεια των σιδηροδρόμων ρυθμίζονται από την κοινοτική οδηγία 798 του 2016, η οποία αντικατέστησε την προγενέστερη 49 του 2004. Ζητούμενο είναι να διενεργούνται οι διερευνήσεις από μόνιμους φορείς διερεύνησης (επιτροπές, οργανισμούς κ.λπ.) οι οποίοι είναι ανεξάρτητοι ως προς την οργάνωση, τη νομική μορφή και τη λήψη αποφάσεων από οποιονδήποτε φορέα που έχει αντικρουόμενα συμφέροντα με τα καθήκοντα που τους ανατίθενται.
Η Οδηγία 2004/49/ΕΚ ενσωματώθηκε στην ελληνική νομοθεσία με τον νόμο 4313/2014 και εκείνη του 2016 με τον 4632/2019, ο οποίος διατήρησε τη μόνιμη επιτροπή διερεύνησης του προηγούμενου νόμου χωρίς να τη στελεχώσει. Με τον νόμο 5014/2023 του περασμένου Ιανουαρίου, συστάθηκε «στα χαρτιά» Εθνικός Οργανισμός Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων (ΕΟΔΑΣΑΑΜ) χωρίς να έχουν οριστεί μέλη, ενώ το υποστηρικτικό προσωπικό βρίσκεται υπό μετακίνηση.
Οπως αποδείχτηκε στην πορεία, η ενσωμάτωση του ευρωπαϊκού πλαισίου για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων στην ελληνική νομοθεσία δεν ήταν καθόλου απαλλαγμένη από «παρεμβάσεις» σε επιμέρους σημεία, στο όνομα των όποιων σκοπιμοτήτων, οι οποίες είτε αλλοιώνουν σε σημαντικό βαθμό είτε παραβιάζουν το πλαίσιο της ασφάλειας των σιδηροδρόμων σε ζητήματα καίριας σημασίας. Τα μέλη του συμβουλίου του ΕΟΔΑΣΑΑΜ διορίζονται και πάλι από τον ίδιο υπουργό Υποδομών και Μεταφορών (ο οποίος έχει και την εποπτεία του οργανισμού), παραβιάζοντας την ανεξαρτησία του φορέα.
Στην περίπτωση σιδηροδρομικών ατυχημάτων, το υπουργείο είναι ελεγχόμενος φορέας και δεν μπορεί ούτε να ορίζει ούτε να εποπτεύει τον «ελεγκτή» του. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έφτασε στο σημείο να μην ενσωματώσει καν στον νόμο το τμήμα της Οδηγίας που ορίζει τη δομή των πορισμάτων διερεύνησης, προφανώς για να την υπαγορεύει κατά πώς τη συμφέρει.
Η έκθεση γλυπτικής και ζωγραφικής του Γιώργου Ζογγολόπουλου«Τα έργα ηχούν σαν μουσική» παρουσιάζεται στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης από τις 19 Δεκεμβρίου έως τις 31 Μαρτίου.
Η έκθεση είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας του Ο.Μ.Μ.Θ. με το Ίδρυμα Γεωργίου Ζογγολόπουλου και την Art Thessaloniki. Η έκθεση, την οποία επιμελείται η κα. Κατερίνα Κοσκινά, Δρ. Ιστορίας της Τέχνης-Μουσειολόγος, αποτέλεσε την αφιερωματική εκδήλωση της Art Thessaloniki 2022 και περιλαμβάνει 18 γλυπτά και 13 ζωγραφικά έργα του καλλιτέχνη, ο οποίος συνδέθηκε άρρηκτα με τη Θεσσαλονίκη.
Τα γλυπτικά και ζωγραφικά έργα του Γιώργου Ζογγολόπουλου δεν θα μπορούσαν να εκτεθούν σε πιο φιλόξενο και ταιριαστό χώρο από αυτόν του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, διότι ο αναγεννησιακός αυτός καλλιτέχνης λάτρευε τη μουσική.
Άλλωστε, σε διάφορες αποστροφές του λόγου του, έχει επισημάνει πως «μια μουσική του Σούμαν έχει έναν όγκο ιδιαίτερο. Μια μουσική του Μότσαρτ έχει έναν όγκο διαφανή. Μια μουσική του Μπαχ έχει έναν όγκο μνημειακό.
Από την πλαστική πλευρά, όταν βλέπεις ένα έργο με έναν ορισμένο ρυθμό, σε πάει κάπου, ακόμα και ηχητικά αν θέλεις, ερμηνεύεται ενστικτωδώς μέσα σου. Όχι ότι είναι γραμμένα σε γραφή μουσικής, όχι. Τα κίνητρα που σου δίνει το έργο ηχούν σαν μουσική».
Η έκθεση τελεί υπό την αιγίδα και γίνεται με την υποστήριξη της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας και τη συνεργασία της ΔΕΘ-Ηelexpo, η οποία ευγενώς ανέλαβε τις εργασίες για τη διαμόρφωση του Φουαγιέ του 3ου ορόφου σε εκθεσιακό χώρο.
Στο Μέγαρο Μουσικής το κοινό θα μπορεί να δει από κοντά ορισμένα από τα γνωστά γλυπτά του καλλιτέχνη, ανακαλύπτοντας άγνωστες πτυχές του πολυσχιδούς του έργου. Γλυπτά που παρουσιάζουν την έννοια του ρυθμού μέσα από την υδροκινητική λειτουργία.
Ανάλαφρες μεταλλικές συνθέσεις που ενεργοποιούνται από τα στοιχεία της φύσης. Μεγεθυντικοί φακοί που δίνουν νέες διαστάσεις αλλά και προοπτικές στην ανάγνωση των γλυπτών.
Στην έκθεση οι επισκέπτες θα γνωρίσουν και τον ζωγράφο Ζογγολόπουλο και θα αντικρίσουν στις δύο διαστάσεις φόρμες γνώριμες τρισδιάστατα, όπως γεωμετρικά σχήματα δουλεμένα με χρωματική αρμονία και φως ή τις ομπρέλες, που έγιναν τοπόσημο της Θεσσαλονίκης, αποτυπωμένες σε καμβά.
Η σημαντικότερη όμως ανακάλυψη για το θεατή είναι η αποκάλυψη της ενδελεχούς και συνεπούς έρευνας του καλλιτέχνη, νοητικά και φορμαλιστικά και ο ποιητικός, σχεδόν μουσικός τρόπος που έβλεπε τον Κόσμο. Τα έργα του Γιώργου Ζογγολόπουλου θα φιλοξενούνται για τρεις ολόκληρους μήνες στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.
