Γκίκας Γεώργιος
Τα αυτοάνοσα νοσήματα αποτελούν τη σύγχρονη απειλή για την ποιότητα της ζωής πολλών συνανθρώπων μας. Η θεραπεία των αυτοάνοσων νοσημάτων συνεχίζει να προκαλεί πονοκέφαλο στην παγκόσμια ιατρική κοινότητα καθώς μέχρι στιγμής δεν έχει βρει ουσιαστική φαρμακευτική λύση για το πρόβλημα αυτό. Η απειλή λοιπόν δεν είναι οι πανδημίες, οι ιοί και τα μικρόβια αλλά ο ίδιος μας ο εαυτός. Όπως έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν δεν υπάρχει τίποτα στο φυσικό περιβάλλον, που να μπορεί να προκαλέσει τόσο μεγάλο κακό στην υγεία μας, όσο ο ίδιος μας ο εαυτός.
Έχουμε στρέψει την προσοχή μας στο πώς να αποστειρώσουμε το περιβάλλον μας άλλα όχι πώς να ΄΄αποστειρώσουμε΄΄ το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Εάν αυτό βρίσκεται σε απόλυτη ισορροπία μπορεί όχι μόνο να αντιμετωπίσει επιτυχώς κάθε εξωτερική απειλή(μικρόβια, ιούς κτλ) αλλά και να μην στραφεί ποτέ εναντίον του εαυτού του, δηλαδή να μην έχουμε ποτέ κάποιο αυτοάνοσο νόσημα.
Και έτσι φτάνουμε στο ουσιαστικό ερώτημα. Θεραπεύονται τα αυτοάνοσα νοσήματα; Για να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό θα πρέπει να καταλάβουμε πως ακριβώς επηρεάζει το αυτοάνοσο νόσημα έναν ασθενή και ποιες οι πιθανές αιτίες που οδήγησαν τον οργανισμό να επιτεθεί στον εαυτό του.
Τι πιστεύει η συμβατική ιατρική;
Εάν πλοηγηθούμε σε πολλές επίσημες νοσοκομειακές και ιατρικές ιστοσελίδες θα δούμε ότι οι περισσότερες αναγράφουν ΄΄ανεξήγητης αιτίας΄΄ ή ΄΄ τα αίτια για τα αυτοάνοσα νοσήματα παραμένουν άγνωστα…΄΄.
Το ερώτημα που γεννιέται σε πολλούς ασθενείς εδώ είναι ότι αν η συμαβτική ιατρική δεν μπορεί να αναγνωρίσει την πραγματική αιτία των αυτοάνοσων νοσημάτων, τότε γιατί προτείνει θεραπεία η οποία δεν είναι αιτολογική, δεν στοχεύει δηλαδή στην ίαση των αυτοάνοσων νοσημάτων αλλά μόνο στο να καλύψει τα συμπτώματα για ορισμένο χρονικό διάστημα με χημικά ανοσοκατασταλτικά φάρμακα τα οποία μπορεί να έχουν σοβαρές παρενέργειες για τον συνάνθρωπο μας;
Ίσως γιατί αποτελούν αναγκαίο κακό! Αυτό σημαίνει ότι όταν η συμβατική ιατρική δεν έχει τίποτα θεραπευτικό να προσφέρει τότε η δεύτερη λύση είναι η συντήρηση και η προσπάθεια να μην χειροτερεύσει το αυτοάνοσο νόσημα με όσες παρενέργειες και αν υπάρξουν.
Η άποψη της συμβατικής ιατρικής για την αντιμετώπιση των αυτοάνοσων νοσημάτων είναι ότι αφού το ανοσοποιητικό είναι ΄΄νευριασμένο΄΄ και επιτίθεται στον εαυτό του αν καταφέρουμε και το ΄΄δέσουμε ΄΄ τότε θα λύσουμε το πρόβλημα. Συνήθως η καταστολή αυτή γίνεται με ανοσοκατασταλτικά και τα τελευταία χρόνια με ισχυρά ανασοκατασταλτικά φάρμακα τύπου βιολογικών παραγόντων.
Αν και στη θεωρία έχει μια βάση στην πράξη τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Μπορεί ο ασθενής να κερδίσει λίγο χρόνο με την αυτοανοσία αλλά από την άλλη, αφού έχει καταστείλει το ανοσοποιητικό του σύστημα, αυτό θα σημαίνει αυτόματα ότι ο οργανισμός του θα είναι ιδιαίτερα ευάλωτος σε οποιαδήποτε εξωτερική μικροβιακή επίθεση από ένα πολύ αθώο μικρόβιο μέχρι έναν ιό που να μπορεί να προκαλέσει πανδημία. Με λίγο λόγια αν τα χέρια μας είναι δεμένα πως θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τον εχθρό μας, κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με τον οργανισμό μας όταν του χορηγούμε ανοσοκατασταλτικά.
Τι πιστεύει η ιατρική ακριβείας για τη χρήση βοτάνων, βιατμινών(προβιοτικά, βιταμίνη D κ.α.) και συμπληρωμάτων διατροφής;
Η ιατρική ακριβείας θεωρεί ότι αν πάμε σε κυτταρικό επίπεδο και κάνουμε εξειδικευμένες εξετάσεις(και λάβουμε υπόψη και περιβάλλον, τρόπο ζωής κ.α.) θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε τις πραγματικές ελλείψεις του οργανισμού σε βιταμίνες και ιχνοστοιχεία και έτσι καλύπτοντας αυτές τις ΄΄τρύπες΄΄ που έχουν δημιουργηθεί θα καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε τα αυτοάνοσα νοσήματα.
Αν η πραγματική αιτία ήταν η έλλειψη των βιταμινών και των ιχνοστοιχείων που δημιούργησε το αυτοάνοσο νόσημα τότε η παραπάνω θεωρία έχει απόλυτη βάση. Είναι όμως έτσι;
Δυστυχώς η κλινική πράξη μας προσγειώνει και μας λέει ότι αυτό δεν μπορεί να ισχύει γιατί πρώτα δημιουργείται το αυτοάνοσο νόσημα και μετά η καταστροφή αυτή πηγαίνει και στα κύτταρα δημιουργώντας διάφορες δυσλειτουργίες και δυσαπορρόφηση θρεπτικών συστατικών.
Ένα απλό παράδειγμα είναι η έλλειψη σιδήρου. Πολλοί συνάνθρωποι μας, μικροί και μεγάλοι, έχουν έλλειψη σε σίδηρο. Έχουμε παρατηρήσει στην κλινική πράξη ότι όσο οι ασθενείς αυτοί λαμβάνουν σίδηρο οι εργαστηριακές εξετάσεις διορθώνται σε έναν βαθμό, δηλαδή υπάρχει αύξηση στον σίδηρο όταν όμως σταματήσουν τη λήψη του σιδήρου τότε ο σίδηρος επανέρχεται στα χαμηλά επίπεδο προ της λήψης του συμπληρώματος σιδήρου.
Τι μας μαθαίνει αυτό το παράδειγμα; Ότι αυτό που μετράει δεν είναι η λήψη ποσότητας βιταμινών και ιχνοστοιχείων που μας λείπουν, όσο ακριβείας και αν είναι η εξέταση, αλλά η βιοδιαθεσιμότητα, η δυνατότητα απορρόφησης του οργανισμού.
Αν έχω ένα τρύπιο μπουκάλι όσο και να προσπαθώ αυτό δεν θα γεμίσει ποτέ αλλά θα τείνει να αδειάζει, όπως ακριβώς συμβαίνει όχι μόνο με τον σίδηρο αλλά και με πολλές άλλες βιταμίνες ή ιχνοστοιχεία. Δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε ότι ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα με τα βότανα, τις βιταμίνες ή τα ιχνοστοιχεία είναι ότι έχουν μεγάλο μηνιαίο κόστος για τον ασθενή με σχετικά μικρό όφελος για την υγεία του και επακόλουθα για τα αυτοάνοσα του.
Τι πιστεύει η Ομοιοπαθητική Θεραπεία; Ποια η πραγματική αιτία των αυτοάνοσων νοσημάτων;
Για να μπορέσουμε να καταλάβουμε την πραγματική αιτία των αυτοάνοσων νοσημάτων θα πρέπει μέσα από την κλινική πράξη να διερευνήσουμε αν υπάρχει κάποια σύνδεση μεταξύ των αυτοάνοσων νοσημάτων και κάποιας αιτίας. Όπως έχουμε αναφέρει πολλές φορές αυτό που μας κάνει πιο σοφούς στην ιατρική δεν είναι τα βιβλία αλλά η παρατήρηση μέσα από την κλινική πράξη ασθενών με αυτοάνοσα νοσήματα.
Στο Ομοιοπαθητικό Κέντρο Biomedicus βλέπουμε συχνά ασθενείς να μας λένε ΄΄ Κύριε Γκίκα, έχω Ρευματοειδή Αρθρίτιδα ή Ψωρίαση ή Χασιμότο κτλ. Δεν περνούσα καλά στη δουλειά μου το προηγούμενο διάστημα ή είχα σοβαρά προβλήματα με τον σύζυγο μου ή στεναχώριες με τα παιδιά μου, μήπως φταίει η έλλειψη σε Βιταμίνη D; ΄΄.
Βλέπετε πόσο ξεκάθαρη είναι η αιτία των αυτοάνοσων νοσημάτων; Η απάντηση πολλές φορές είναι κάτω από τη μύτη μας αλλά δεν έχουμε εκαιδευτεί να τη ΄΄δούμε΄΄ και να την αντιληφθούμε. Δεν φταίμε όμως εμείς καθώς η συμβατική ιατρική μας εκπαιδεύει καθημερινά λέγοντας μας ότι τα αυτοάνοσα δεν θεραπεύονται, ζήσε με αυτό ενώ η ιατρική ακριβείας μας εκπαιδεύει ότι πρέπει να πάμε στον μικρόκοσμο για να μπορέσουμε να βγάλουμε άκρη. Δυστύχως όμως τίποτα από τα δύο δεν ισχύει.
Η πραγματική αιτία των αυτοάνοσων νοσημάτων είναι ο ψυχικός μας κόσμος, η ψυχική μας κατάσταση! Πολλές φορές η ερώτηση ΄΄ τι συνέβει πριν εμφανιστεί το αυτοάνοσο νόσημα΄΄ θα μας οδηγήσει με απόλυτη ακρίβεια στην πραγματική αιτία της εμφάνισης του αυτοάνοσου νοσήματος.
Άρα στο προηγούμενο παράδειγμα, όπως όλοι θα έχουμε καταλάβει, δεν φταίει η έλλειψη σε βιταμίνη D αλλά ότι το άτομο ψυχικά δεν ήταν καλά, ότι πιεζόταν από τον προϊστάμενο της, ότι είχε τσακωμούς καθημερινά με τον συζυγό της, ότι κάθε μέρα στεναχωριόταν για τα παιδιά της, αν είναι καλά, να έχουν δουλειά, για το μέλλον τους και πολλά άλλα.
Δεν έχουμε παρά να ρωτήσουμε τον εαυτό μας, εάν υποφέρουμε από αυτοάνοσα νοσήματα, τι ακριβώς συνέβει κάποιους μήνες πριν εμφανιστεί το αυτοάνοσο μας για να καταλάβουμε τι οδήγησε τον οργανισμό μας να επιτεθεί στον εαυτό του.
Υπάρχει ο νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος. Τίποτα δεν ξεκινάει από το μηδέν, αυτό ισχύει όχι μόνο για τα φυσικά φαινόμενα αλλά και για την υγεία μας καθώς και εμείς είμαστε μέρος της φύσης. Άρα τώρα που είμαστε πλέον πιο σοφοί, γιατί να δεχτούμε από τη συμβατική ιατρική να μας λέει ότι ΄΄ τα αίτια για τα αυτοάνοσα νοσήματα παραμένουν άγνωστα…΄΄;
Ποιοι προσβάλλονται από τα αυτοάνοσα νοσήματα; Αυτοάνοσα Νοσήματα και Ψυχολογία.
Έχοντας στο μυαλό μας όλα τα προηγούμενα η πιο σωστή απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι ότι όλοι όσοι είναι ψυχικά ευαίσθητοι και περάσουν ένα έντονο στρες και γενικότερα μια έντονη ψυχική ανισορροπία είτε οικονομικής είτε συναισθηματικής φύσης είναι υποψήφιοι για να προσβληθούν από αυτοάνοσα νοσήματα.
Η κλινική πράξη όμως μας δείχνει ότι μεγαλύτερες πιθανότητες για να προσβληθούν έχουν οι γυναίκες σε σχέση με τους άντρες αλλά και αυτό φυσικά έχει την εξήγηση του. Όταν οι άντρες ανισορροπούν ψυχικά, τις περισσότερες φορές θα τείνουν προς την αδιαφορία, ΄΄δεν με νοιάζει γυναίκα… δεν ασχολούμαι… θα κάτσω όλη μέρα στον καναπέ΄΄. Γιατί λοιπόν να επηρεαστούν και να εμφανίσουν κάποιο αυτοάνοσο νόσηματα;
Όμως οι γυναίκες ΄΄πάλλονται΄΄ συναισθηματικά σε διαφορετικό μήκος κύματος. Η γυναίκα από τη φύση της είναι πιο ευαίσθητη και δέχεται πολύ πιο έντονα μέσα τις τα συναισθηματικά στρες. Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα της είναι η υπερανάλυση των γεγονότων ΄΄ γιατί να μου μιλήσει έτσι η φίλη μου, ο άντρας μου , το παιδί μου κ.α.’’ Και αυτό δυστυχώς την φθείρει καθημερινά, παρόλο που μπορεί να έχουν περάσει και μήνες μετά από το συγκεκριμένο γεγονός, με αποτέλεσμα ο οργανισμός της μην αντέχοντας αλλό αυτό το συναισθηματικό αυτό στρες να επιτίθεται στον εαυτό του.
Τελευταία όμως αυτό που μας έχει προβληματίσει ιδιαίτερα στη κλινική πράξη στο Ομοιοπαθητικό Κέντρο Biomedicus, είναι η εμφάνιση αυτοάνοσων νοσημάτων και στα παιδιά και μάλιστα σε πολύ μικρές ηλικίες (2-7 χρονών). Στο Ομοιοπαθητικό Κέντρο Biomediucs βλέπουμε πολύ συχνά παιδιά με Λεύκη, Ψωρίαση, Ρευματοειδή Αρθρίτιδα κ.α. και πραγματικά προβληματιζόμαστε γιατί ο οργανισμός τους δεν μπόρεσε να διαχειριστεί το συναισθηματικό στρες και πρσβλήθηκε άμεσα από κάποιο αυτοάνοσο νόσημα. Μην αυταπατάστε, και τα παιδιά έχουν τα προβλήματα τους, άγχος για το σχολείο, κοροϊδία/bullying στο σχολείο, χωρισμός γονέων κ.α. είναι λίγα παραδείγματα από τα συναισθματικά στρες που μπορεί να δεχτούν και να επηρεαστούν από κάποιο αυτοάνοσο νόσημα.
Ποια είναι η λίστα(κατάλογος) με τα Αυτοάνοσα Νοσήματα;
Τα αυτοάνοσα νοσήματα που έχουν καταγραφεί είναι εκατοντάδες. Αυτά όμως που επηρεάζουν τον μεγαλύτερο πληθυσμό παγκοσμίως είναι τα εξής:
Λίστα(Κατάλογος) Αυτοάνοσων Νοσημάτων
- Ρευματοειδής Αρθρίτιδα (Χρόνιο φλεγμονώδες αυτοάνοσο νόσημα που προσβάλλει τις μικρές και μεγάλες αρθρώσεις)
- Αγκυλοποιητική Σπονδυλίτιδα (Χρόνιο φλεγμονώδες αυτοάνοσο νόσημα που προσβάλλει τη σποδνυλική στήλη, τα ισχία, τους ώμους και τις ιερολαγόνιες αρθρώσεις)
- Σύνδρομο Σιόγκρεν(Sjogren) – (Αυτοάνοσο νόσημα που προκαλεί γενικευμένη ξηρότητα)
- Συστηματικός Ερυθυματώθης Λύκος ΣΕΛ (Αυτοάνοσο νόσημα που μπορεί να μπορεί να επηρεάσει σχεδόν όλα τα όργανα μας, πιο συχνά θα προσβάλλει το σκελετικό σύστημα και το δέρμα)
- Σκληροδερμία (Αυτοάνοσο νόσημα που επηρεάζει την σκλήρυνση του δέρματος και των εσωτερικών οργάνων)
- Μυασθένεια Gravis(Βαρεία Μυασθένεια) – (Αυτοάνοσο νευρομυϊκό νόσημα που προκαλέι μυική αδυναμία και εύκολη κόπωση)
- Σκλήρυνση Κατά Πλάκας ΣΚΠ (Πολλαπλή Σκλήρυνση) – (Αυτοάνοσο φεγμονώδες νόσημα του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος που επηρεάζει τα νευρικά κύτταρα του Εγκεφάλου και του Νωτιαίου Μυελού επηρεάζοντας έτσι την κίνηση και όλες τις αισθήσεις. Είναι νόσος η οποία επιδεινώνεται χρόνο με το χρόνο)
- Ψωρίαση [Αυτοάνοσο νόσημα που προσβάλλει το δέρμα(υποτροπιάζουσα φλεγμονώδης δερματοπάθεια). Τα άτομα που παρουσιάζουν ψωρίαση μπορεί με τα χρόνια να εμφνίσουν ψωριασική αρθρίτιδα.]
- Πέμφιγα (Βαρύ αυτοάνοσο νόσημα που προκαλεί φουσκάλες στο δέρμα και στους βλεννογόνους)
- Ελκώδης Κολίτιδα(ΙΝΦΕ Ιδιοπαθή Φλεγμονώδη Νοσήματα του Εντέρου. Αυτοάνοσο φλεγμονώδες νόσημα του εντέρου που προκαλεί φλεγμονή στο παχύ έντερο και έλκη με αποτέλεσμα να έχουμε διάρροια, πόνο στη κοιλιά και κενώσεις με παρουσία αίματος και βλέννας)
- Νόσος του Crohn/Κρον (ΙΝΦΕ Ιδιοπαθή Φλεγμονώδη Νοσήματα του Εντέρου. Αυτοάνοσο φλεγμονώδες νόσημα του έντερου που προκαλεί φελγμονή και αλλοιώσεις σε όλο το τοίχωμα του εντέρου με συμπτώματα όπως διάρροια που μπορεί να είναι αιματηρή, πόνο στη κοιλιά, ναυτία, τάση προς έμμετο, απώλεια βάρους, κόπωση, αδυναμία κ.α.)
- Κοιλιοκάκη/Δυσανεξία στη Γλουτένη (Αυτάνοσο Νόσημα που επηρεάζει το λεπτό έντερο με συμπώματα όπως διάρροια, κόπωση κ.α. Οι ασθενείς με κοιλιοκάκη θα πρέπει να αποφύγουν εφ’όρου ζωής το σιτάρι, το κριθάρι, τη σίκαλη και τη βρώμη)
- Αυτοάνοση Αιμολυτική Αναιμία ΑΑΑ (Αυτάνο νόσημα το οποίο καταστρέφει τα ερυθρά κύτταρα του αίματος)
- Νόσος του Graves (Αυτοάνοσο νόσημα που επηρεάζει τη φυσιολογική λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα με αποτέλεσμα την υπερβολική παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών- Υπερθυρεοειδισμός. Συνήθως προσβάλλει τους οφθαλμούς και το δέρμα)
- Θυρεοειδίτιδα του Hashimoto(Χασιμότο)/Χρόνια Λεμφοκυτταρική Θυρεοειδίτιδα (Αυτοάνοσο νόσημα που προκαλεί χρόνια βλάβη στον θυρεοειδή αδένα με ανάπτυξη αυτοαντισωμάτων (anti-TPO και anti-TG) – Υποθυρεοειδισμός)
- Σακχαρώδης Διαβήτης Τύπου 1 (Αυτοάνοσο νόσημα που καταστρέφει τα β-κύτταρα των νησίδων Langerhans του παγκρέατος. Ο ασθενής θα πρέπει να λαμβάνει ινσουλίνη εφ’όρου ζωής)
- Αυτοάνοση Ηπατίτιδα (Αυτοάνοσο νόσημα – Χρόνιο φελγμονώδες νόσημα του ήπατος/χρόνια ηπατίτιδα )
- Λεύκη (Αυτοάνοσο νόσημα που προκαλεί αποχρωματισμό του δέρματος)
Αυτή είναι η λίστα με μερικά από τα εκατοντάδες αυτοάνοσα νοσήματα που επηρεάζουν σημαντικά τη λειτουργία του οργανισμού αλλά και την καθημερινότητα των ασθενών που ταλαιπωρούνται από αυτά. Τα υπόλοιπα είναι πιο σπάνια αυτοάνοσα νοσήματα αλλά και πάλι ο μηχανισμός τους είναι ίδιος, η αυτοανοσία, δηλάδη ο οργανσιμός του ασθενή επιτίθεται στον εαυτό του, στα κύτταρα και στα οργανά του για τους λόγους που προαναφέραμε. Δυστυχώς η συμβατική ιατρική δεν έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να δώσει μια ουσιαστικά θεραπεία στα αυτοάνοσα νοσήματα.
Μπορώ να έχω δύο αυτοάνοσα μαζί;
Όταν ο οργανισμός μας πιεστεί και δεν μπορέσει να διαχειριστεί ένα συναισθηματικό στρες τότε μπορεί να εμφανίσει, εφόσον υπάρχει και η προδιάθεση, ένα αυτοάνοσο νόσημα. Όμως αν το άτομο δεν αντιλήφθηκε ότι η αιτία του αυτοάνοσου είναι το συγκεκριμένο στρες και αυτό συνεχίζει να υπάρχει στην καθημερινότητα του, τότε ο οργανισμός μας ΄΄γονατίζει΄΄ και μπορεί να προσβληθεί από δεύτερο, από τρίτο και από τέτραρτο αυτοάνοσο.
Με λίγα λόγια δεν υπάρχει περιορισμός σχετικά με πόσα ταυτόχρονα αυτοάνοσα νοσήματα μπορεί να παρουσιάσει ο οργανισμός μας. Δυστυχώς στο Ομοιοπαθητικό Κέντρο Biomedicus παρατηρούμε ότι οι ασθενείς συνήθως έχουν πάνω από 1-2 αυτοάνοσα νοσήματα ταυτόχρονα.
Αυτοάνοσα νοσήματα και διατροφή. Τι μπορεί να προσφέρει η διατροφή στα αυτοάνοσα νοσήματα;
Είναι ξεκάθαρο ότι ο οργανισμός μας επωφελείται πολλαπλά όταν ακολουθούμε μια σωστή και ισορροπημένη διατροφή. Όταν είμαστε υγιείς το να ακολουθήσουμε μια προσεγμένη διατροφική καθημερινότητα θα έχει οφέλη στην συνολική μας υγεία και μαρκροζωία.
Όμως και πάλι θα επιμείνουμε στο ότι η καθημερινή κλινική πράξη, η καθημερινή επαφή με τους ασθενείς μας κάνει πιο σοφούς θεραπευτικά. Πολλοί ασθενείς που επισκέφτονται το Ομοιοπαθητικό Κέντρο Biomedicus, πριν ξεκινήσουν την Ομοιοπαθητική Θεραπεία, έχουν επισκεφθεί για τα αυτοάνοσα νοσήματα τους πολλούς επαγγελματίες υγείας.
Έχουν πάει σε πολλούς γιατρούς ακολουθώντας χημικές ανοσοκατασταλτικές αγωγές, σε ειδικά κέντρα ακριβείας λαμβάνοντας συμπληρώματα διατροφής και βιταμίνες, και σε εξειδικευμένους διαιτολόγους ακολουθώντας ειδικές δίαιτες και όλοι μας επβεβαιώνουν ότι οποιαδήποτε δίαιτα και αν ακολούθησαν δεν μπόρεσαν να θεραπευτούν από το αυτοάνοσο νόσημα που τους ταλαιπωρούσε. Μάλιστα δεν είναι λίγες οι φορές που μας αναφέρουν ότι ΄΄είστε η τελευταία μου ελπίδα!΄΄.
Καφές και Αυτοάνοσα Νοσήματα
Αν και δεν υπάρχει κάποια σημαντική έρευνα για ποια είναι η σχέση των αυτοάνοσων νοσημάτων με τον καφέ η καθημερινή κλινική ομοιοπαθητική πράξη μας επιβεβαιώνει ότι δεν μπορεί να είναι ευεργετική η δράση του. Κατά τη διάρκεια της ομοιοπαθητικής θεραπείας έχουμε παρατηρήσει ότι οι ασθενείς με αυτοάνοσα νοσήματα που καταναλώνουν καθημερινά καφέ υποτροπιάζουν πολύ πιο συχνά από ασθενείς που απέφευγαν τη χρήση του.
Σπάνια Αυτοάνοσα Νοσήματα
Ένα νόσημα είτε αυτοάνοσο είτε όχι θεωρείται σπάνιο όταν προσβάλλει 5 στα δέκα χιλιάδες άτομα. Έχουν καταγραφεί χιλιάδες σπάνια νοσήματα για τα οποία όμως ισχύει ακριβώς ο ίδιος μηχανισμός αντίδρασης. Ο οργανισμός και σε αυτές τις περιπτώσεις στρέφεται εναντίον του εαυτού του προσβάλλοντας έτσι δικά του όργανα ή συστήματα. Είναι σημαντικό και στα σπάνια αυτοάνοσα νοσήματα, εάν θέλουμε να δώσουμε μια ουσιαστική λύση, να αναζητηθεί η πραγματική αιτία τους.
Είναι θανατηφόρα τα αυτοάνοσα νοσήματα;
Αν και κάποια αυτοάνοσα νοσήματα είναι ιδιαίτερα ΄΄βαριά΄΄΄και επικίνδυνα για την υγεία μας, τα περισσότερα δεν μπορούν να απειλήσουν άμεσα τη ζωή μας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να επαναπαυτούμε, θα πρέπει να διαλέξουμε σε ποια θεραπευτική βάρκα θα πατήσουμε, είτε αυτό σημαίνει ότι θα ακολουθήσουμε τα συμβατικά χημικά φάρμακα είτε ότι θα ακολουθήσουμε εναλλακτικές θεραπείες όπως η ομοιοπαθητική.
Έχω κάνει ομοιοπαθητική θεραπεία στο παρελθόν αλλά δεν είδα κάποιο αποτέλεσμα.
Το ότι κάποιος επιστήμονας υγείας δίνει ομοιοπαθητικά φάρμακα αυτό δεν τον κάνει και ομοιοπαθητικό ιατρό. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η ομοιοπαθητική αυτή τη στιγμή έχει περίπου 5000 ομοιοπαθητικά φάρμακα εκ των οποίων μόνο 30-40 μπορούν να κινητοποιήσουν θεραπευτικά τον οργανισμό μας ώστε να αντιμετωπίσει τα αυτοάνοσα νοσήματα. Είναι λοιπόν μια επιστήμη για λίγους ομοιοπαθητικούς ιατρούς.
Θα πρέπει να υπάρχει μεγάλη εμπειρία στα αυτοάνοσα νοσήματα και σεβασμός στους νόμους της ομοιοπαθητικής για να μπορέσει ο ομοιοπαθητικός ιατρός, αν θέλει να λέγεται ομοιοπαθητικός ιατρός, να αντιμετωπίσει επιτυχώς τα αυτοάνοσα νοσήματα και να βοηθήσει τον ασθενή του διαφορετικά θα έχει πάρα πολλές αποτυχίες. Για αυτό το λόγο επιλέγουμε σωστά τον ομοιοπαθητικό ιατρό μας και επιλέγουμε αυτούς τους ομοιοπαθητικούς ιατρούς που έχουν υψηλά ποσοστά επιτυχίας καθώς έτσι αυξάνουμε τις πιθανότητες να θεραπευτούμε και εμείς.
Γιατροί για αυτοάνοσα νοσήματα
Εάν υποπτευθούμε ότι μπορεί να έχουμε κάποιο αυτοάνοσο νόσημα είναι σημαντικό να επισκεφθούμε τον συμβατικό γιατρό μας(Ρευματολόγο, Παθολόγο, Ενδοκρινολόγο, Δερματολόγο κ.α) ώστε μέσω ειδικών εξετάσεων(CRP, ΤΚΕ, ΑΝΑ-Αντιπυρηνικά Αντισώματα κ.α) για αυτοάνοσα νοσήματα, να γίνει μια σωστή διάγνωση.
Προτάσεις προς τον συμβατικό ιατρό.
Είναι σημαντικό ο συμβατικός ιατρός να μην αποθαρρύνει τον ασθενή λέγοντας του ότι ΄΄το αυτοάνοσο που έχεις δεν θεραπεύεται…μάθε να ζεις με το αυτοάνοσο που έχεις… εγώ δεν μπορώ να σε βοηθήσω με τα χημικά φάρμακα αλλά μην ψάξεις αλλού για θεραπεία…΄΄. Θα πρέπει με λίγα λόγια να μην κόβει τα φτερά του ασθενή λέγοντας ότι τα αυτοάνοσα δεν θεραπεύονται και να του επιτρέπει να ψάχνει και να δοκιμάζει και άλλες θεραπευτικές πρακτικές που μπορεί να τον ωφελήσουν παράλληλα με τα χημικά φάρμακα.
Προτάσεις προς τους ασθενείς με αυτοάνοσα νοσήματα.
Είναι λογικό και κατανοητό ότι ζούμε σε μια εποχή με ιδιαίτερα μεγάλη πληροφορία η οποία όμως δεν είναι εύκολο να αξιολογηθεί σωστά εάν δεν υπάρχει το κατάλληλο επιστημονικό υπόβαθρο. Πολλοί έχουν βγει κατά καιρούς και έχουν υποσχεθεί ΄΄πολλά κεράσια΄΄ ιδιαίτερα στα θέματα υγείας και αυτό μας έχει κάνει ιδιαίτερα δύσπιστους. Και πρέπει να είμαστε δύσπιστοι σε αυτούς τους καιρούς, όχι μόνο με τις εναλλακτικές θεραπείες αλλά και με τη συμβατική ιατρική, γιατί στη θεραπεία κανείς δεν εχει ασυλία.
Το μόνο που έχουμε να κάνουμε, ιδιαίτερα όταν βλέπουμε ότι τα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα μετά από χρόνια λήψης δεν μας ωφελούν αλλά μπορεί και να μας προκαλούν σοβαρές παρενέργειες, είναι να δώσουμε μια ευκαιρία στον οργανισμό μας να γνωρίσει και άλλες θεραπευτικές μεθόδους, όπως η ομοιοπαθητική, για να έχουμε περισσότερες πιθανότητες να φτιάξουμε την καθημερινότητα μας.
Το μόνο κριτήριο που πρέπει να έχουμε είναι το αποτέλεσμα. Ότι μας ωφελεί, είτε είναι η συμβατική ιατρική με τα χημικά φάρμακα είτε είναι εναλλακτικές θεραπείες όπως η ομοιοπαθητική, θα πρέπει να το κρίνουμε μόνο με βάση την αποτελεσματικότητα τους στα αυτοάνοσα νοσήματα που μας ταλαιπωρούν και όχι κατά πόσο είναι αποδεκτή ή όχι από τη συμβατική ιατρική.
Η ολιστική προσέγγιση
Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι τα χημικά φάρμακα όπως είναι τα ανοσοκατασταλτικά αποτελούν ένα αναγκαίο κακό. Χωρίς αυτά ενδεχομένως η συνολική υγεία του πληθυσμού να επηρεζόταν πολύ περισσότερο από τα αυτοάνοσα νοσήματα. Ίσως στην αρχή τα χρειαζόμαστε για να καταστείλουμε το ανοσοποιητικό μας ώστε να προστατεύσουμε τον οργανσιμό μας αλλά δεν μπορεί αυτή η πρακτική να αποτελεί χρόνια αντιμετώπιση καθώς οι επιπτώσεις/παρενέργειες στη συνολική μας υγείας μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερες από τα οφέλη που θα έχουμε μετά από χρόνια.
Ίσως μια σύμπραξη συμβατικών και ομοιοπαθητικών φαρμάκων εξ΄αρχής, από τη στιγμή που θα γίνει η πρώτη διάγνωση, να είναι πολύ πιο ωφέλημη για τον ασθενή από το να ακολουθήσει μόνο τα χημικά φάρμακα και μετά από χρόνια να επιλέξει την ομοιοπαθητική θεραπεία.
Είναι καθήκον και ευθύνη του ασθενή να αναζητεί το καλύτερο για την υγεία του και να αξιολογεί τις θεραπευτικές μεθόδους με μοναδικό γνώμονα την αποτελεσματικότητα.
Πηγή: biomedicus.gr
