Σε απεργία πείνας προχωρούν οι ασθενείς κρατούμενοι στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού, όπως ανακοίνωσαν στον λογαριασμό τους @kolastirio στο Twitter.

Προηγήθηκε αποχή από την φαρμακευτική αγωγή για είκοσι δυο ημέρες. Οι ασθενείς ζητούν άμεση συνάντηση με εκπρόσωπο του υπουργείου. 

Οι κρατούμενοι καταγγέλλουν τις άθλιες συνθήκες που επικρατούν στον χώρο κράτησής τους. «Μετράμε τους νεκρούς μας στο κολαστήριο του Κορυδαλλού» αναφέρουν στο twitter σημειώνοντας ότι υπάρχουν δυο ασθενείς από τις φυλακές που είναι ετοιμοθάνατοι σε δημόσια νοσοκομεία. 

«Οι 50 οροθετικοί ασθενείς στο παράρτημα δεν έχουν καμία είδους ιατρική/νοσηλευτική περίθαλψη, κρατούνται σε κελιά - τουαλέτα» αναφέρεται σε άλλη καταγγελία ενώ ένα ακόμη tweet γράφει:
«Νοσοκομείο χωρίς κόκκινο σταυρό. Νοσοκομείο της ντροπής. Νεκροθάλαμος ‘ο Άγιος Παύλος’. Βοήθεια». 

https://twitter.com/kolastirio/media

Αναδημοσίευση από το omniatv.com :
Δεν έχει υπάρξει ουσιαστική βελτίωση των συνθηκών στο λεγόμενο νοσοκομείο κρατουμένων των φυλακών Κορυδαλλού, το γνωστό Κολαστήριο, από τότε που έγινε γνωστή η υπόθεση, παρά τις σχετικές υποσχέσεις τόσο από το υπουργείο Υγείας όσο και από το υπουργείο Δικαιοσύνης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Παράλληλα, ασκήθηκαν πειθαρχικές διώξεις εναντίον των κρατουμένων που δημοσιοποίησαν τις φωτογραφίες μέσω κινητού τηλεφώνου.

Περίπου 150 κρατούμενοι ασθενείς συνεχίζουν να υφίστανται τις ίδιες ελλείψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό με μόλις δύο γιατρούς το πρωΐ και έναν το απόγευμα. Οι διατάξεις του νόμου Παρασκευόπουλου για την αποφυλάκιση κρατουμένων βάσει ποσοστού αναπηρίας δεν εφαρμόζονται από τις αρμόδιες δικαστικές αρχές του Πειραιά, που εξετάζουν τα αιτήματα των φυλακισμένων ασθενών, ενώ συχνά επιβάλλονται υποχρεωτικές χρηματικές εισφορές υπέρ τρίτων ως όρος αποφυλάκισης.
Ταυτόχρονα, νέα διάταξη που εισάγεται σε άσχετο νομοσχέδιο, αυτό για το σύμφωνο συμβίωσης, προβλέπει ότι αν ένας κατάδικος, αποφυλακισμένος λόγω αναπηρίας άνω του 67%, βελτιώσει την υγεία του εκτός φυλακής και το ποσοστό αναπηρίας μειωθεί π.χ. στο 66%, θα επιστρέφει στην φυλακή.

Αυτά καταγγέλλει σε τηλεφωνική συνέντευξη ο Μάνος, κρατούμενος στο Κολαστήριο:



Οι κρατούμενοι υπογράφουν και αποστέλλουν σήμερα νέα επιστολή στον υπουργό Δικαιοσύνης με την οποία ζητούν απόσυρση του επίμαχου άρθρου 22 από το άσχετο νομοσχέδιο για το σύμφωνο συμβίωσης και μεταβολή άλλων διατάξεων σχετικά με αποφυλάκιση ασθενών κρατουμένων.

---

Επιστολή Διαμαρτυρίας των Ασθενών Κρατουμένων του νοσοκομείου Κορυδαλλού «Άγιος Παύλος» προς τον υπουργό Δικαιοσύνης κ. Παρασκευόπουλο

Αξιότιμε κ. Υπουργέ,

Μετά λύπης μας ενημερωθήκαμε, ότι ορισμένα άρθρα στο σχέδιο νόμου για το Σύμφωνο Συμβίωσης αφορούν αλλαγές σε άρθρα του Νόμου 4322, τα οποία πλήττουν και ουσιαστικά καταργούν τους ανθρωπιστικούς λόγους, για τους οποίους θεσπίστηκαν και τις διατάξεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της ΕΣΔΑ 53/1974 άρθρο 6 παρ. 1-3 και άρθρα 2 και 5.

Σας παραθέτουμε τις αντιρρήσεις μας και τις προτάσεις μας για την βελτίωση του νομοθετικού πλαισίου που αφορά κυρίως στις ευπαθείς ομάδες και τους ασθενείς κρατουμένους του Ν.Κ.Κ. και όχι μόνο.

1. Ζητούμε την απόσυρση του άρθρου 22 του σχεδίου νόμου στο Σύμφωνο Συμβίωσης.
   
   

Κύριε Υπουργέ, η κατάσταση που επικρατεί στο Ν.Κ.Κ., όσον αφορά στις συνθήκες κράτησης και νοσηλείας, είναι γνωστή σε όλους. Το ΝΚΚ δεν μπορεί να παρέχει τις απαραίτητες εξετάσεις ούτε τις εξειδικευμένες θεραπείες και παρόλα αυτά να αποφυλακίζεται ο κρατούμενος ασθενής με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω, ενώ έξω έχει την οικογένειά του, τα παιδιά του, καλύτερα μέσα για να βελτιώσει την υγεία του. Στην επόμενη πιστοποίηση του ΚΕΠΑ να του δίνεται 67% και κάτω και χωρίς αυτός να έχει υποπέσει σε νέο αδίκημα, να επιστρέφει στο ΝΚΚ, όπου δεν μπορούν να του παρέχονται τα απαραίτητα για την βελτίωση της υγείας του και σε άθλιες συνθήκες. Είναι σαν να εξαναγκάζεται ο ασθενής, όταν αποφυλακιστεί να μην βελτιώσει την υγεία του, γιατί αν το κάνει, θα ξαναβρεθεί στην φυλακή. Καταπατάται έτσι το δικαίωμα στην υγεία και στην ζωή, επίσης, το πολυτιμότερο αγαθό της ανθρώπινης ύπαρξης κατά παράβαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Με αποτέλεσμα να καταδικάζεται η Ελλάδα από το Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Εκτός αυτού, είναι άνιση και δυσμενής μεταχείριση, διότι οι έως τώρα απολυθέντες με το άρθρο 4 του 110Α δεν υφίστανται τα ίδια με τους μετά την αντικατάσταση του παραπάνω άρθρου. Με την αντικατάσταση του άρθρου 4 του 110ΑΠΚ είναι σαν να βρίσκονται οι απολυθέντες ασθενείς σε διαρκή ομηρία. Εξαφανίζονται ουσιαστικά οι ανθρωπιστικοί λόγοι του έως τώρα νόμου αντί βελτιώσεως αυτών και προστασίας της ανθρώπινης ζωής.

Είναι απορίας άξιον, δικαστικοί λειτουργοί να μην εφαρμόζουν τον ισχύοντα νόμο και να παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα.

2. Να προστεθεί διάταξη:
   
   

Εντός 15 ημερών από την δημοσίευση του παρόντος ανακαλούνται με διάταξη του Εισαγγελέα Πλημ/κων του τόπου κράτησης ανακλήσεις λόγω παραβίασης όρων και απολύσεις που είχαν χορηγηθεί σε κρατούμενους κατ’ άρθρο 110Α ΠΚ, εφόσον αυτοί δεν υπέπεσαν σε νέο αδίκημα κατά την περίοδο της δοκιμασίας τους.

3. Λόγω ίσης μεταχείρισης προτείνουμε να προστεθεί στο άρθρο 40 του σχεδίου νόμου στο εδάφιο Δ’ ο θεσμός της ηλεκτρονικής επιτήρησης θα εφαρμοστεί πιλοτικά για χρονικό διάστημα μέχρι 18 μηνών και θα αφορούν: δ) έως 50 υποδίκους για εγκλήματα που επισύρουν ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης ή καταδίκους που έχουν καταδικαστεί σε ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης και κρατούνται και νοσηλεύονται για ασθένειες που προβλέπονται στο άρθρο 105 παρ. 7 ΠΚ στο ΝΚΚ, οι οποίοι έχουν εκτίσει το 1/5 της ποινής καθοιονδήποτε τρόπο και δηλώνουν μόνιμη κατοικία στην Περιφερειακή ενότητα Αττικής εξαιρουμένων των νήσων που υπάγονται σε αυτήν. Στους καταδίκους αυτούς θα εφαρμοστεί σύστημα παρακολούθησης της παραμονής τους στην κατοικία τους.
   
   

Διότι απλά τα χρονικά όρια που προβλέπει ο νόμος για την εφαρμογή της ηλεκτρονικής επιτήρησης σε εμάς τους ασθενείς υπερκαλύπτει τα χρονικά όρια για την αποφυλάκισή μας και ουσιαστικά δεν προλαβαίνει κάποιος να κάνει χρήση του θεσμού της ηλεκτρονικής επιτήρησης. Με αποτέλεσμα η προτεινόμενη ρύθμιση να συνιστά τυπικώς και ουσιαστικώς εμπαιγμό και κατάφορη καταδολίευση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

4. Για λόγους ίσης μεταχείρισης προτείνουμε να προστεθεί στο άρθρο 12 παρ. 3 του Νόμου 4322: για τους κρατούμενους που εφαρμόζονται οι διατάξεις του άρθρου 105 παρ. 7 το 1/3 της ποινής καθοιονδήποτε τρόπο.
   
   

Διότι εάν ένας κρατούμενος εμπίπτει στις περιπτώσεις που εφαρμόζονται οι διατάξεις του άρθρου 105 παρ.7 ΠΚ, όταν έχει εκτίσει το 1/3 πραγματικής έκτισης, έχει εκτίσει ουσιαστικά τα 2/3 της ποινής. Χρονικά όρια κράτησης που ίσχυαν στην Ελλάδα πριν το 2000.

Για τους λόγους αυτούς και επειδή η άνιση μεταχείριση που βιώνουν οι ευπαθείς ομάδες και συγκεκριμένα οι ασθενείς του ΝΚΚ κι επειδή οι υποσχέσεις που λάβαμε κατά την επίσκεψή σας μαζί με τον Υπουργό Υγείας, έχουν μείνει υποσχέσεις. Όπως επίσης, με το άρθρο 22 του Σχεδίου Νόμου του Συμφώνου Συμβίωσης επιχειρείται η ακύρωση του 110Α και του ανθρωπιστικού του χαρακτήρα, επιφυλασσόμεθα κάθε νόμιμου δικαιώματός μας και κατερχόμαστε σε κινητοποιήσεις από την Δευτέρα 16/11/2015. Ζητούμε την άμεση επίσκεψή σας στο ΝΚΚ για την διευθέτηση όλων όσων σας προτείνουμε με την παρούσα επιστολή.

Έχουμε δικαίωμα στην ζωή. Η θανατική ποινή έχει καταργηθεί στην Ελλάδα.

Κορυδαλλός, Παρασκευή 13/11/2015

Οι υπογράφοντες ασθενείς κρατούμενοι


πηγή omniatv.com

Γιώργος Μητραλιάς:

Ήταν στα μέσα του περασμένου Οκτώβρη όταν η είδηση έπεφτε σαν βόμβα στην Ισπανία: Η Γερμανία πληρώνει ακόμα και τώρα συντάξεις στους Ισπανούς φασίστες που πολέμησαν στο πλευρό της Βέρμαχτ στο Στάλινγκραντ!

Με αφορμή αυτή την είδηση, εντελώς ξαφνικά, η μια μετά την άλλη οι περισσότερες ισπανικές εφημερίδες ξέθαβαν για εβδομάδες το –οδυνηρό- παρελθόν και αφιέρωναν άρθρα επί άρθρων στη διαβόητη «Γαλάζια Μεραρχία» (Division Azul) και στους 37.000 εθελοντές της που, με τις ευλογίες του δικτάτορα Φράνκο, βρέθηκαν πριν από 73-74 χρόνια στη μακρινή Ρωσία για να συνδράμουν τη ναζιστική Γερμανία στην απόπειρά της να συντρίψει …τον μπολσεβικισμό!

 Πρωταγωνιστής αλλά και πρωτεργάτης αυτής της απρόσμενης επιστροφής σε ένα παρελθόν που πολλοί νόμιζαν οριστικά ξορκισμένο, είναι ο Andrej Hunko, ο τόσο αγαπητός –και- στην Ελλάδα βουλευτής της γερμανικής Die Linke, που αποκάλυψε το σκάνδαλο με την πρωτοβουλία του να ζητήσει εξηγήσεις από την Καγκελάριο Μέρκελ.
Γνωρίζοντας τους αγώνες του φίλου Andrej για την υπεράσπιση των δικαίων του ελληνικού λαού, μπορούμε να πούμε ότι κίνητρό του στη κατάθεση των κοινοβουλευτικών του ερωτήσεων στη γερμανική κυβέρνηση δεν ήταν η αποκάλυψη  ενός αλλά μάλλον δυο σκανδάλων: του φανερού της συνταξιοδότησης από το Γερμανικό κράτος των Ισπανών φασιστών αλλά και του λιγότερο ορατού, εκείνου της μόνιμης άρνησης του Γερμανικού κράτους να αποζημιώσει τους Έλληνες πολίτες θύματα των ναζιστικών θηριωδιών!

 Δυστυχώς, η είδηση ότι η γερμανική κυβέρνηση πληρώνει τους Ισπανούς φασίστες που συμπολέμησαν με το ναζιστικό στρατό (1) ενώ αρνείται πεισματικά να πληρώσει τους Έλληνες που μακέλεψε ο ίδιος ναζιστικός στρατός δεν φαίνεται να προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση τόσο στις ελληνικές αρχές όσο και στα ελληνικά ΜΜΕ. Καμιά αντίδραση, και ακόμα χειρότερα, καμιά πληροφόρηση της ελληνικής κοινής γνώμης. Μόνον απόλυτη εκκωφαντική σιωπή…

 Αυτό το σκάνδαλο των σκανδάλων δεν μπορεί όμως να μείνει έτσι. Καθώς μάλιστα συμπυκνώνει μέσα του όλα τα προβλήματα της εποχής μας, το εφιαλτικό παρελθόν με το εξίσου απειλητικό παρόν και μέλλον, είναι στα χέρια όλων των άμεσα θιγόμενων από αυτό,  Γερμανών, Ελλήνων και Ισπανών πολιτών, να το αναδείξουμε και να του δώσουμε τη συνέχεια που του αξίζει. Και το πρώτο βήμα σε αυτή τη κατεύθυνση είναι η συνέντευξη που ακολουθεί. Δίνοντας το λόγο στον ίδιο τον Andrej Hunkoευελπιστούμε ότι, αυτή τη φορά, θα σπάσει το τείχος της σιωπής και οι αντιδράσεις θα σταθούν στο ύψος των κρίσιμων περιστάσεων…

Γιώργος Μητραλιάς

Συνέντευξη με τον Andrej Hunko, βουλευτή Die Linke, που αποκάλυψε το σκάνδαλο

 

Γ. Μητραλιάς: Θα ήθελες να μας πεις ποιες ήταν οι κοινοβουλευτικές ερωτήσεις που απηύθυνες στη γερμανική κυβέρνηση σχετικά με τις συντάξεις που αυτή εξακολουθεί να πληρώνει σε Ισπανούς βετεράνους της Γαλάζιας Μεραρχίας (Division Azul) και ποια ήταν η επίσημη απάντηση της γερμανικής κυβέρνησης;

 Andrej Hunko: Οι ερωτήσεις μας προς τη Γερμανική Κυβέρνηση σχετικά με τις πληρωμές σε πρώην μέλη της «Γαλάζιας Μεραρχίας» αφορούσαν το ποσό που καταβλήθηκε και τον αριθμό των ανθρώπων στους οποίους έγιναν αυτές οι πληρωμές.  Θέλαμε να μάθουμε  πόσα πληρώνει σήμερα η Γερμανία σε αυτούς του συνεργάτες των Ναζιστών και ποια ήταν η εξέλιξη αυτού του ποσού από τότε που η σχετική διμερής συμφωνία υπογράφηκε το 1962 και κυρώθηκε το 1965.

 Οι απαντήσεις έφεραν στο φως ότι η Γερμανία συνεχίζει και σήμερα να πληρώνει περισσότερα από 100.000 ευρώ το χρόνο σε 41 πρώην μέλη της «Γαλάζιας Μεραρχίας» και σε εννιά επιζώντες συγγενείς.  Είναι πολύ πιθανό ότι αυτό το ποσό ήταν πολύ μεγαλύτερο προηγουμένως, καθώς η «Γαλάζια Ταξιαρχία» υπήρξε πριν από πάνω από 70 χρόνια  και πολλοί από τους πολεμιστές της έχουν πεθάνει. Όμως, η Κυβέρνηση δεν έδωσε συγκεκριμένους αριθμούς ποσών για ολόκληρη τη χρονική περίοδο. Θα χρειαστεί να γίνουν έρευνες στα δημόσια αρχεία για να μάθουμε τα συγκεκριμένα ποσά.

 Επίσης, η Κυβέρνηση μάς δήλωσε ότι δεν σκοπεύει να δώσει τέλος σε αυτές τις πληρωμές. 

Γ.Μ.: Γνωρίζουμε τώρα ότι η συμφωνία για τη πληρωμή συντάξεων στους βετεράνους της «Γαλάζιας Ταξιαρχίας» έγινε το 1962 μεταξύ της Ομοσπονδιακής Γερμανίας του τότε Καγκελάριου Αντενάουερ και της κυβέρνησης του δικτάτορα Φράνκο η οποία, σε αντάλλαγμα, συμφώνησε να κάνει το ίδιο, δηλαδή να πληρώνει συντάξεις, στους βετεράνους της αιματοβαμμένης  ναζιστικής «Λεγεώνας Κόνδωρ», που ευθύνεται για πολλά εγκλήματα πολέμου στη διάρκεια του ισπανικού εμφύλιου πολέμου, μεταξύ των οποίων και η ισοπέδωση της βασκικής πόλης Γκερνίκα.

Τώρα, μόλις λίγες μέρες μετά από τη 40η επέτειο του θανάτου του Φράνκο (20 Νοεμβρίου 1975), θα ήταν χρήσιμο να θυμηθούμε ότι το ίδιο καθεστώς του Φράνκο που συνήψε αυτή τη συμφωνία με την Ομοσπονδιακή Γερμανία το 1962, προσέφερε άσυλο σε διάσημους Ναζιστές όπως π.χ. ο Όττο Σκορτσένι (Otto Skorzeny) ή ο Λεόν Ντεγκρέλ (Leon Degrelle) μέχρι το θάνατό τους.(2) 

Πιστεύεις ότι η συμφωνία του 1962 είναι εμβληματική των «εκλεκτικών συγγενειών» που υπάρχουν μεταξύ του καθεστώτος του Φράνκο και της μεταπολεμικής Ομοσπονδιακής Γερμανίας;




 Andrej Hunko: Πιστεύω ότι αυτό ισχύει. Όμως, δεν αντανακλά μόνο τις σχέσεις μεταξύ της μεταπολεμικής Γερμανίας και του φασιστικού καθεστώτος Φράνκο.  Νομίζω ότι μπορούμε να το δούμε και σαν απόδειξη της συνέχειας του Ναζιστικού προσωπικού στη δημόσια διοίκηση, στις ένοπλες δυνάμεις, και στις μυστικές υπηρεσίες της μεταπολεμικής Γερμανίας.  Σε πολλές περιπτώσεις υπήρξε είτε καθόλου είτε περιορισμένη αποναζικοποίηση και πολλά πόστα πληρώθηκαν, σε κάποιες περιπτώσεις, από υψηλόβαθμους Ναζιστές.  Μια από τις πιο διάσημες από αυτές τις περιπτώσεις, για να δώσουμε ένα παράδειγμα, ήταν εκείνη του Ράινχαρντ Γκέλεν (Reinhard Gehlen) που ίδρυσε τις μυστικές υπηρεσίες (BND) της Ομοσπονδιακής Γερμανίας.

 Αν δούμε τα πράγματα από αυτή την οπτική γωνία, δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι η Γερμανία της κυβέρνησης Αντενάουερ υπέγραψε μια τέτοια συμφωνία με την Ισπανία του Φράνκο. Αυτό βέβαια δεν την κάνει λιγότερο αποκρουστική.

 Γ.Μ. : Ποια ήταν η απήχηση στη Γερμανία των κοινοβουλευτικών σου ερωτήσεων και της απάντησης της Γερμανικής κυβέρνησης;

Υπήρξαν καθόλου αντιδράσεις που συνέδεαν αυτή τη σκανδαλώδη υπόθεση με τη μόνιμη άρνηση των Γερμανικών κυβερνήσεων να καταβάλουν πολεμικές αποζημιώσεις και επανορθώσεις στο Ελληνικό Κράτος και σε Έλληνες θύματα των ναζιστικών θηριωδιών;

 

Andrej Hunko: Φυσικά προσπαθήσαμε να κάνουμε αυτή τη σύνδεση στα σχόλια μας για τις απαντήσεις της Γερμανικής κυβέρνησης.  Για μένα είναι σκάνδαλο το γεγονός ότι η σημερινή Γερμανία έχει αρνηθεί να πληρώσει αποζημιώσεις και επανορθώσεις στα θύματα. Δεν έχει αποπληρωθεί ούτε καν το αναγκαστικό δάνειο που η Χιτλερική Γερμανία επέβαλε στην Ελλάδα στη διάρκεια της Κατοχής. Και αρκεί  μια ματιά στις δικαιολογίες που χρησιμοποίησε το Γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών για να μην πληρώσει, για να τις χαρακτηρίσουμε σκανδαλώδεις.

 Από την άλλη μεριά, άνθρωποι που εθελοντικά πολέμησαν στο πλευρό της Βέρμαχτ στο πόλεμο εξόντωσης που αυτή έκανε στην Ανατολική Ευρώπη εξακολουθούν και σήμερα να πληρώνονται από τη Γερμανία. Αυτό μου είναι ακατανόητο.

 Όμως, οι αντιδράσεις στα γερμανικά ΜΜΕ ήταν αρκετά περιορισμένες. Έγινε αναφορά στις απαντήσεις της Κυβέρνησης αλλά δεν συζητήθηκε ευρύτερα αυτό το ζήτημα. Νομίζω ότι η αντίδραση στα ισπανικά ΜΜΕ ήταν πολύ σημαντικότερη. Ένας λόγος για αυτό θα μπορούσε να είναι ότι το τέλος της φασιστικής δικτατορίας στην Ισπανία είναι πολύ πιο πρόσφατο από ό,τι στη Γερμανία.

 Γ.Μ.: Τι θα έλεγες αν Έλληνες, Ισπανοί και Γερμανοί ακτιβιστές και κοινωνικά κινήματα έδιναν συνέχεια σε αυτή την σκανδαλώδη υπόθεση; Πιστεύεις ότι θα ήταν χρήσιμο και δυνατό να ληφθεί μια τέτοια πρωτοβουλία;

 Andrej Hunko : Ναι, οπωσδήποτε. Ένα βήμα που κάναμε σε κοινοβουλευτικό επίπεδο ήταν να θέσουμε αυτό το ζήτημα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σε συνεργασία με τον Josu Juaristi Abaunz από τη Χώρα των Βάσκων, που είναι μέλος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ευρωπαϊκής Ενωμένης Αριστεράς-Βόρειας Πράσινης Αριστεράς (GUE/NGL). Προς το παρόν, προσπαθούμε πάντα να συγκεντρώσουμε περισσότερα στοιχεία σχετικά με τις πληρωμές σε φασίστες εθελοντές και την απουσία αποζημιώσεων σε θύματα του πολέμου και της κατοχής.  Ωστόσο, πιστεύω ότι η εμπλοκή ακτιβιστών σε αυτή την υπόθεση  όχι μόνο θα ήταν σπουδαίο σύμβολο διεθνιστικής αλληλεγγύης, αλλά και θα μπορούσε τελικά να βοηθήσει να αποδοθεί δικαιοσύνη σε όλους εκείνους που υπέφεραν από τη φασιστική τυραννία ή πολέμησαν εναντίον της. 

 Σημειώσεις

1. Βλέπε http://contra-xreos.gr/arthra/928-1936-2015.html

2. Ο Όττο Σκορτσένυ ήταν αξιωματικός των SS που έγινε διάσημος για τις παράτολμες επιχειρήσεις του, μια από τις οποίες ήταν η απαγωγή και απελευθέρωση του Μουσολίνι το 1943. Ο Λεόν Ντεγκρέλ ήταν ιδρυτής και ηγέτης του βελγικού φασιστικού κινήματος Rex και επικεφαλής της «Ταξιαρχίας των Βαλόνων» που πολέμησε στη Ρωσία στο πλευρό της Βέρμαχτ.


αναδημοσίευση από contra-xreos.gr

Του Κ. Παπουλή

Δεν μπορoύμε να διαβεβαιώσουμε, αν όντως ο Σόιμπλε επιθυμούσε την επιστροφή της χώρας στην δραχμή, κατά την «στιγμή» των «διαπραγματεύσεων», αν μπλόφαρε κλπ. . Αυτό που φαίνεται σίγουρο, είναι ότι η Γερμανία και οποιοσδήποτε διαθέτει μια σοβαρότητα σε επίπεδο τέτοιων διαπραγματεύσεων, είναι προετοιμασμένος και «να τις χάσει», δηλαδή να σηκωθεί να φύγει από το τραπέζι.

Επίσης είναι βέβαιο, ότι η Γερμανία αν είναι να διαλέξει ανάμεσα σε μια πιο μικρή ευρωζώνη και σε μια πιο χαλαρή, που θα οφείλεται σε παραχωρήσεις στους αδύναμους κρίκους του Νότου, θα επιλέξει το πρώτο ενδεχόμενο. Σε τεχνικό άλλωστε επίπεδο, είναι πιο εύκολο να αποχωρήσουν κάποιες μικρές χώρες από το ευρώ, παρά η Γερμανία. Μια έξοδος π.χ. της Ελλάδας θα οδηγήσει σε μια μικρή και επιθυμητή για την Γερμανία ανατίμηση του ευρώ. Μια έξοδος της Γερμανίας όμως, από την ευρωζώνη, θα οδηγούσε σε μια απογείωση - ανατίμηση του νέου υπερ- Μάρκου σε επίπεδα καταστροφικά για το Βερολίνο. Όπωςλοιπόν ισχυρίστηκε στην αρχή της κρίσης, ο γνωστός «συντηρητικός» αμερικανός οικονομολόγος,Robert Albert: «κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με οικονομική αυτοκτονία της Γερμανίας. Έτσι φαίνεται πιο πιθανό η Γερμανία θα καθορίσει τις συνθήκες ώστε οι μικρότερες χώρες, να αποφασίσουν να αποχωρήσουνεπειδή το κόστος παραμονής τους στην ευρωζώνη θα είναι πολύ υψηλό».

Στο παραπάνω πλαίσιο η κυρίαρχη πολιτικοοικονομική ελίτ σε Γαλλία και Ιταλία που υποστηρίζει το ευρώ, επιθυμεί την παραμονή της Ελλάδας, για να λειτουργεί ως σάκος του μποξ. Με ανάλογο τρόπο βαδίζουν και οι ΗΠΑ, που κατανοούν ότι η σκλήρυνση των κανόνων ενισχύει την γερμανική ηγεμονία. Έτσι τα πράγματα περιπλέκονται, με μεγαλύτερο θύμα την Ελλάδα. Αν συνδυάσουμε όμως την άνοδο της Λεπέν στη Γαλλία, το ρεύμα ανεξαρτησίας στην Καταλονία, την κατάσταση στο Ηνωμένο Βασίλειο, το πρόσφατο δημοψήφισμα ενάντια στην ενοποίηση στη Δανία κ.λπ.,  οι δυνάμεις της διάλυσης καθίστανται πιο ισχυρές από τις δυνάμεις συνοχής στο χώρο του ευρώ και της Ε.Ε..

Συγχρόνως, το οικονομικό αδιέξοδο στην Ελλάδα εντείνεται, μέσω του τρίτου μνημονίου. Η χώρα αδυνατεί να επιστρέψει στις αγορές, ενώ το χρέος της εκτοξεύεται. Η Ελλάδα δεν μπορεί να «συμβιβαστεί» με το χρέος της και καθίσταται ειδική πια περίπτωση (από επικεφαλής) του προβλήματος των περιφερειακών χωρών. Τα νέα μέτρα βυθίζουν την χώρα σε νέο σπιράλ ύφεσης. Καθώς η φοροδοτική ικανότητα των πολιτών εξαντλείται, καιχιλιάδες επιχειρήσεις κλείνουν, ή μεταναστεύουν σε Βουλγαρία, Κύπρο, ακόμη και στην Αλβανία, είναι απίθανο να δημιουργηθούν τα πρωτογενή πλεονάσματα που απαιτούνται. Όλα δείχνουν γοργήεπιδείνωση της οικονομίας, κατάρρευση των δημόσιων εσόδων, και φυσικά της κυβέρνησης. Εν τω μεταξύ στο βραχυχρόνιο μέλλον, η πολιτική Ντράγκι θα μεταστραφεί, το ευρώ θα ανατιμηθεί, θα ανέλθουν οι τιμές του πετρελαίου, παράμετροι που θα βυθίσουν περαιτέρω την ελληνική οικονομία

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, σίγουρα υπάρχουν φωνές και τάσεις στην Γερμανία (π.χ. Ζιν), που σκιαγραφούν ένα αμοιβαίο και «συναινετικό» διαζύγιο με την Ελλάδα. Από την άλλη πλευρά καθώς το ελληνικό αδιέξοδο εντείνεται, όλοι αυτοί Ζιν, Σόιμπλε, Λούνκε κ.α. έχουν δίκιο, όταν ισχυρίζονται ότι είναι πολύ επώδυνο και μακροχρόνιο και πιθανά αδύνατο, να ανακάμψει η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας με εσωτερική υποτίμηση. Άρα, η   μόνη λύση είναι το «διάλειμμα» από την ευρωζώνη και η εξωτερική υποτίμηση.

Συνεπώς υπάρχουν πιθανότητες «συναινετικού» διαζυγίου και ίσως μιας «τομής συμφερόντων ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Γερμανία, όμως φαίνεται ότι αυτό θα είναι τελικά ένα διαζύγιο που αν συμβεί θα βγει συντριπτικά«εις βάρος μας». Σε μια τέτοια περίπτωση το Βερολίνο θα επιχειρήσει μέσα από τα κέρδη μιας εξωτερικής υποτίμησης να πάρει τον αφρό, ώστε να παραμείνει η χώρα υποταγμένη και δεμένη χειροπόδαρα στα δεσμά των πιστωτών και της Ε.Ε.. Η εξωτερική υποτίμηση θα δημιουργήσει εθνική αποταμίευση και το ποθητό εξωτερικό και εσωτερικό πλεόνασμα που δεν καταφέρνουν τα μνημόνια και η εσωτερική υποτίμηση. Άρα, η Ελλάδα θα μπορεί για ένα διάστημα να αποπληρώνει μέρος των «υποχρεώσεών» της. Η ανεργία μεν θα μειωθεί, αλλά το κέρδος της εξωτερικής υποτίμησης θα το πάρουν οι πιστωτές. Οι ιδιωτικοποιήσεις θα συνεχιστούν, το ίδιο και η επίθεση στις δυνάμεις της εργασίας. Όταν και αν, η Ελλάδα βγει στις αγορές η συναλλαγματική πολιτική θα είναι υποταγμένη στο χρέος, που η όποια ρύθμισή του δεν θα απελευθερώσει φυσικά την χώρα. Σε συνθήκες ελεύθερης κυκλοφορίας κεφαλαίων (Ε.Ε.), η συναλλαγματική πολιτική θα καθορίζει και την νομισματική και την δημοσιονομική. Θα «βγούμε» από το ευρώ κατά 1/3, θα παραμείνουμε στον νεκροθάλαμο της συνθήκης του Μάαστριχτ, εξαρτημένοι και υποδουλωμένοι στο εξωτερικό χρέος και στην Ε.Ε..

Ας δούμε κάποιες από τις βασικές διαφορές ανάμεσα στην γερμανική συντηρητική πρόταση για έξοδο και στην δικιά μας:

Α) Ο ξένος παράγοντας μιλάει για διάλειμμα από την ευρωζώνη, ενώ εμείς για οριστική αποχώρηση. Από εδώ συνεπάγονται όχι μόνο διαφορές στην δημοσιονομική, συναλλαγματική και νομισματική πολιτική, αλλά και αν ακολουθούμε το δημοσιονομικό σύμφωνο και την συνθήκη του Μάαστριχτ σε όλο τους το πλαίσιο και φυσικά στο σκέλος της τελευταίας για επαν- (είσοδο) στη ζώνη του ευρώ.

B) Σύμφωνα με την συνθήκη του Μάαστριχτ, το εκδοτικό προνόμιο απαγορεύεται, άρα και η νομισματική χρηματοδότηση των δημοσίων ελλειμμάτων. Συνεπώς δεν θα μπορούμε να χρηματοδοτήσουμε δημόσια ελλείμματα, δηλαδή να μειώσουμε τους φόρους, να ενισχύσουμε το κοινωνικό κράτος, η να προβούμε σε δημόσιες επενδύσεις μέσω του εκδοτικού προνομίου.

Γ) Στο φιλελεύθερο σχέδιο, θα υπάρχει ελεύθερη κυκλοφορία κεφαλαίων και την ισοτιμία της νέας δραχμής θα εγγυάται η Τράπεζα της Ελλάδας και η Ε.Κ.Τ. . Πιθανά θα αγοράσει ένα ποσό της τάξης δεκάδων δις δραχμών η Ε.Κ.Τ., δίνοντας τα ανάλογα δις ευρώ για συναλλαγματικά διαθέσιμα στην Τράπεζα της Ελλάδας. Όμως έτσι, όχι μόνο δεν θα είναι εφικτή η νομισματική χρηματοδότηση   δημόσιων ελλειμμάτων, αλλά και η νομισματική πολιτική θα παραμείνει περιοριστική και εξαρτημένη από την ισοτιμία. Άρα δεν θα χρησιμοποιηθούν οι τράπεζες για να χρηματοδοτήσουν μικρομεσαίες επιχειρήσειςκαι παραγωγικές επενδύσεις. Φυσικά δεν είναι αμελητέο ότι στο δικό μας σχέδιο η Τράπεζα της Ελλάδας και οι τράπεζες εθνικοποιούνται, ενώ σήμερα βρίσκονται -ελέω ΣΥΡΙΖΑ- στα χέρια αρπακτικών κεφαλαίων. Στο δικόμας σχέδιο, θα γίνει εκκαθάριση των τραπεζών και οι δανειολήπτες θα προστατευθούν. Θα μπορεί να υπάρχει ελευθερία νομισματικής πολιτικής και επιθυμητή ισοτιμία, μέσω των απαραίτητων φραγμών στις κινήσεις κεφαλαίων, ιδιαίτερα των κερδοσκοπικών. Άμεσα θα εγκαταλείψουμε όχι μόνο το ευρώ αλλά και τον μηχανισμό συναλλαγματικών ισοτιμιών 2 της Ε.Ε., ενώ με το ξένο σχέδιο θα οδηγηθούμε εκεί.

Δ) Στο γερμανικό σχέδιο, η δημοσιονομική πολιτική θα παραμείνει συσταλτική εξ΄ αιτίας του δημοσιονομικού συμφώνου και του υψηλού εξωτερικού δημόσιου χρέους, που όσο και να κουρευτεί θα παραμείνει τεράστιο. Η ανάγκη χαμηλού πληθωρισμού, και μείωσης του χρέους, για να «επιστρέψουμε»στο ευρώ θα επιτείνει την ανάγκη της λιτότητας.

Ε) Το φιλελεύθερο σχέδιο του ξένου παράγοντα, και η συναινετική έξοδος προϋποθέτουν αμοιβαία αναδιάρθρωση του χρέους, κάτι που συνεπάγεται συνέχεια της υποδούλωσης της Ελλάδας. Είναι αδύνατο οι επίσημοι πιστωτές (Δ.Ν.Τ., Ε.Ε., Ε.Κ.Τ.) να δεχτούν «συναινετικά» μια λύση που θα απελευθερώνει την χώρα. Η ιστορία των χρεοστασίων, διαγραφών και αρνήσεων χρέους, όλων των κυρίαρχων κρατών, διδάσκει ότι τέτοιες λύσεις δίνονται με μονομερείς ενέργειες. Στο δικό μας σχέδιο, η πατρίδα μας θα απελευθερωθεί από το χρέος με μονομερή ενέργεια, είτε χρεοστάσιο και κούρεμα σε συνδυασμό με δραχμοποίηση, είτε συνολική άρνηση του χρέους (τουλάχιστον όσον αφορά το συντριπτικό τμήμα του εξωτερικού δημόσιου χρέους, αυτό προς τον επίσημο τομέα). Αντίστροφα το εσωτερικό χρέος θα πρέπει να δραχμοποιηθεί με αποκατάσταση της δικαιοσύνης, επιστροφή στους δικαιούχους (ασφαλιστικά ταμεία, ομολογιούχους κλπ), της ληστείας του 2012.

ΣΤ) Στο δικό μας σχέδιο δεν υπάρχει μόνο η έξοδος από την ευρωζώνη, αλλά και η σύγκρουση με τον χώρο της υπερπαγκοσμιοποίησης, την Ε.Ε., που ο σκληρός της πυρήνας είναι η ζώνη του ευρώ. Για λόγους τακτικής και εξωτερικής πολιτικής, επειδή π.χ. για ένα βραχυχρόνιο διάστημα, θα θέλαμε να παραμείνουμε, για να έχουμε λόγο στα όργανα κλπ, θα ζητήσουμε εξαιρέσεις για την βιομηχανία, και την γεωργία και θα επιχειρήσουμε να μπούμε σε φάση διαπραγματεύσεων. Γνωρίζουμε βέβαια ότι η Ε.Ε., δεν είναι Σοβιετική Ένωση και μάλλον είναι απίθανο να μας κάνει τέτοιες «χάρες».Η αποδέσμευση βρίσκεται στον δρόμο μας, χωρίς να αποκλείεται και η άμεση «αποβολή» μας.Καλύτερα θα είναι, να μην είμαστε οι πρώτοι που θα την εγκαταλείψουμε, χωρίς να σημαίνει ότι θα το αποφύγουμε.

Συμπερασματικά, το σχέδιο των ξένωννεοφιλελεύθερων οικονομολόγων, είναι ένα σχέδιο που προκύπτει από την απόλυτη αδυναμία της ελληνικής (εντός ευρώ) οικονομίας. Είναι ένα σχέδιο που εξυπηρετεί τους πιστωτές, την Ε.Ε και κυρίως το Βερολίνο. Ένα σχέδιο που συνεχίζει την ακραία λιτότητα, με μοναδική ανάσα την εξωτερική υποτίμηση. Είναι επίσης σαφές, ότι οι νεοδοσίλογοι που κυβερνούν την χώρα, αλλάζοντας απλώς ονόματα και χρώματα, δεν προετοιμάζονται για καμία εθνικά αυτοτελή λύση. Αφού δεν έχουν πραγματικά καμία εναλλακτική, θα δεχτούν ότι ακριβώς τους σερβίρει ο Σόιμπλε και το Βερολίνο.

Δεν αποκλείεται βέβαια το ενδεχόμενο η Ελλάδα να παραμείνει στο ευρώ με τους σημερινούς όρους και να Αλβανοποιηθεί, με την απόλυτη σημασία της έκφρασης.

Αντίθετα, το δικό μας ΣΧΕΔΙΟ Β,για μια Ισλανδία του Νότου,

το οποίο στην καλύτερη μέχρι σήμερα εκδοχή του έχει διατυπωθεί (εδώ:http://www.sxedio-b.gr/index.php/articles1/item/1325-programmaoikonpolitikisgiatinellada) από τον Θ. Μαριόλη-«Ένα πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής για την Ελλάδα»-, είναι το όνειρο για μια κυρίαρχη δημοκρατία των ελλήνων εργαζομένων, που βγαίνουν από την κρίση με τις δικές τους δυνάμεις, που σπάνε την οικονομική και πολιτική εξάρτηση και κόβουν το γόρδιο δεσμό του χρέους. Γιαμια Ελλάδα που μπαίνει στο δρόμο της παραγωγικής ανασυγκρότησης, μέσω μακροχρόνιου δημόσιου σχεδιασμού και πλήρης απασχόλησης, αλλά και των απαραίτητων εθνικοποιήσεων,   μια κυψέλη νεανικής δημιουργίας, ισότητας, οικολογίας και κοινωνικής δικαιοσύνης. Ένα μετακεφαλαιοκρατικό κοινωνικό παράδειγμα αποπαγκοσμιοποίησης και νέας διεθνούς συνεργασίας για όλη την Μεσόγειο



sxedio-b.gr

του Σπύρου Αντωνίου
Το φιάσκο με την αναβολή των εκλογών της 22ας Νοέμβρη αποκάλυψε με ηχηρό τρόπο τη διαλυτική κρίση της Νέας Δημοκρατίας και τις ανοιχτές πολιτικές διαφωνίες στο εσωτερικό της. Η Δεξιά, αδυνατώντας να υπερβεί τα αδιέξοδά της, βαδίζει ακόμα και σε διάσπαση, παρά τους όρκους πίστης των στελεχών της στην «ενότητα της παράταξης».

Μετά τα πρωτοφανή γεγονότα με την εταιρεία-ανέκδοτο που δεν κατάφερε να διοργανώσει ηλεκτρονικά την εσωκομματική ψηφοφορία, τα πυρά μεταξύ των τεσσάρων υποψηφίων έγιναν ακόμα πιο σφοδρά. Ο Μεϊμαράκης παρέδωσε τη μεταβατική προεδρία στον Γ. Πλακιωτάκη, κατηγορώντας ανοιχτά τον Σαμαρά για τις σχέσεις του με την επίμαχη εταιρεία. Η Ντόρα υπονόησε «σαμποτάζ» και κατήγγειλε συμφέροντα που «επιθυμούν τη διάλυση της ΝΔ», ο Παπαμιμίκος απέχει από τις συνεδριάσεις της ΚΕΦΕ, ενώ ο Βορίδης ζήτησε «οικουμενική κυβέρνηση» με επικεφαλής τον Σαμαρά!

Μετά από τέτοιου μεγέθους σύρραξη, αποφασίστηκε η διεξαγωγή της εκλογής νέου προέδρου στις 20/12. Αν βρεθούν ψηφοφόροι να πάνε στην κάλπη βέβαια, μετά τις τελευταίες εξελίξεις που έχουν καταρρακώσει τα μέλη και τους οπαδούς του κόμματος.

Τις μέρες που ακολούθησαν τον τραγέλαφο της αναβολής, η καραμανλική πτέρυγα και οι λοιποί υποστηρικτές του Μεϊμαράκη φλέρταραν ανοιχτά με την επιβολή (λόγω συσχετισμών) Συνεδρίου, που θα ξεκαθάριζε τους λογαριασμούς και θα άλλαζε τη διαδικασία εκλογής προέδρου. Την ίδια ώρα, ο Τζιτζικώστας, είναι γνωστό ότι δέχεται εισηγήσεις από τα ακροδεξιά στηρίγματά του για άμεση αποχώρηση και δημιουργία νέου κόμματος στα δεξιά της ΝΔ.

Τα δύο βασικά στρατόπεδα, που συγκρούονται, αποτελούν την αποτύπωση δύο διαφορετικών πολιτικών στρατηγικών, που δύσκολα μπορούν να συνυπάρξουν. Μπροστά στην ανάγκη για «ομαλότητα» και έξοδο του ελληνικού καπιταλισμού από την κρίση, οι «παραδοσιακοί» δεν αποκλείουν ευρύτερες συγκλίσεις και κυβερνητικές συνεργασίες με τον Τσίπρα. Αντίθετα, οι «νεοφερμένοι» βλέπουν προς έναν αντιπολιτευτικό πολιτικό σχηματισμό με χαρακτηριστικά σκληρής Δεξιάς, που θα δώσει τη μάχη «ενάντια στην ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς» και θα απορροφήσει την εκλογική βάση της Χρυσής Αυγής και των ΑΝ.ΕΛ. Ο Μητσοτάκης θέλει «οικουμενική» χωρίς τον Τσίπρα πρωθυπουργό και ο Άδωνις απαιτεί δέσμευση από όλους τους υποψήφιους για «καμία συναίνεση» με την κυβέρνηση.

Η διάσπαση, για το βασικό πολιτικό κόμμα της αστικής τάξης στην Ελλάδα, φαίνεται πλέον αρκετά πιθανό ενδεχόμενο. Ήρθε η στιγμή να καταβάλει και η ΝΔ το τίμημα της «αποσύνθεσης», όπως όλες –αργά ή γρήγορα– οι πολιτικές δυνάμεις που διαχειρίστηκαν τα μνημονιακά προγράμματα και διέρρηξαν δεσμούς ή συναινέσεις με τα λαϊκά στρώματα.

Σε συνδυασμό με τις πιέσεις που δέχεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η αστάθεια στο πολιτικό σκηνικό παραμένει. Μόνο τυχαίο δεν είναι το ότι η αβέβαιη κατάληξη του «γαλάζιου» εμφυλίου υποχρεώνει τον Τσίπρα σε βήματα σημειωτόν ως προς τη διεύρυνση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και στη μεταφορά κρίσιμων νομοσχεδίων για τις αρχές του 2016. 

«Σοκ» είναι ο τίτλος της Figaro και της L’ Humanite, «Πλησιάζει» στην εξουσία, το πρωτοσέλιδο της Liberation. Έτσι υποδέχεται ο γαλλικός τύπος τη νίκη του Εθνικού Μετώπου (FN), στον πρώτο γύρο των περιφερειακών εκλογών στη Γαλλία, τρεις εβδομάδες μετά τις επιθέσεις στο Παρίσι.

Επιβεβαιώνοντας τις προβλέψεις των δημοσκοπήσεων, το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο της Μαρί Λεπέν, αναδείχθηκε πρώτη δύναμη με ποσοστό που ξεπέρασε το 29% (στις περιφερειακές εκλογές του 2010 είχε συγκεντρώσει 11%), ενώ είναι στην πρώτη θέση σε έξι από τις 13 περιφέρειες της χώρας. Ακολουθούν οι Ρεπουμπλικάνοι του Νικολά Σαρκοζί με 27% και τρίτοι οι Σοσιαλιστές του Φρανσουά Ολάντ με 22,7%. Το Μέτωπο της Αριστεράς κατέγραψε ένα 4,5% (από 6,5%). Οι Οικολόγοι, χάνοντας τη μισή δύναμή τους, καθηλώθηκαν στο 6,5%.

Εάν στο δεύτερο γύρο, το πολιτικό σκηνικό που αποτυπώνουν τα αποτελέσματα αυτά επικυρωθεί, θα μιλάμε για μια επικίνδυνη εξέλιξη σε μια χώρα «βαρόμετρο» για την Ευρώπη. Εν όψει των Προεδρικών εκλογών του 2017, η ακραία εθνικιστική και ρατσιστική Δεξιά διεκδικεί ανοιχτά το προεδρικό αξίωμα.

Ήδη ο Σαρμοζί απορρίπτει κάθε «τακτική συμμαχία» απέναντι στον ακροδεξιό κίνδυνο, εν όψει του δεύτερου γύρου. Παρόλα αυτά, οι Σοσιαλιστές αποσύρουν τους υποψηφίους τους σε δύο περιφέρειες, στηρίζοντας έτσι τους υποψήφιους της Δεξιάς.

Οι αντεργατικές πολιτικές της διαρκούς λιτότητας και η σκληρή δημοσιονομική πειθαρχία στα κράτη μέλη της ΕΕ, έφεραν υψηλά ποσοστά φτώχειας και αύξηση των ανισοτήτων, τροφοδοτώντας την κοινωνική δυσαρέσκεια. Η Γαλλία δεν ξέφυγε από τον κανόνα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι το FN κερδίζει σήμερα προπύργια της Αριστεράς στον γαλλικό βορά.

Η υστερική ισλαμοφοβία και η έξαρση της ρατσιστικής προπαγάνδας ενάντια στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, που εντάθηκε δραματικά μετά τα χτυπήματα της 13ης Νοέμβρη, «έδεσε αρμονικά» με τα μισαλλόδοξα κηρύγματα της Λεπέν, ενάντια στο Ισλάμ και τους πρόσφυγες.

Η μονιμοποίηση της κατάστασης «έκτατης ανάγκης», που οδηγεί στον ακρωτηριασμό των δημοκρατικών ελευθεριών και η υποκριτική «εθνική ενότητα» με τις κυβερνήσεις που εξαπολύουν ιμπεριαλιστικούς πολέμους, νομιμοποίησε τη ρητορική του Εθνικού Μετώπου περί (φοβικής) «ασφάλειας» και υπεράσπισης της «γαλλικής ταυτότητας».

Τα νέα για τον γαλλικό λαό, για το εργατικό κίνημα και την Αριστερά σε όλη την Ευρώπη, είναι εξαιρετικά δυσάρεστα. Η ακροδεξιά αναδύεται ως αντιδραστική «απάντηση» στην ήδη αυταρχική Ευρώπη του πολέμου, της μαζικής ανεργίας και του ρατσισμού. Οι ευθύνες για τους γάλλους συντρόφους και τις δυνάμεις της Αριστεράς πανευρωπαϊκά, είναι ιστορικές.

Το Rp παρακολουθεί τις εξελίξεις στη Γαλλία και θα επανέλθει αναλυτικότερα, με εκτενέστερη αρθρογραφία και περισσότερες πληροφορίες για τα αποτελέσματα της γαλλικής Αριστεράς. 

Το μεσημέρι πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα η καθιερωμένη πορεία μαθητών, φοιτητών και οργανώσεων της Αριστεράς, για να τιμηθεί η μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, μαθητή που δολοφονήθηκε από την αστυνομία στα Εξάρχεια το 2008. Ανάλογη πορεία πραγματοποίησαν το απόγευμα συλλογικότητες του αντιεξουσιαστικού χώρου.

Η μεσημεριανή πορεία ξεκίνησε με σχετική μαζικότητα και υπήρχε παλμός στα μπλοκ. Οι φοιτητικοί σύλλογοι μπροστά έδιναν τον ρυθμό των συνθημάτων. Μαζικά ήταν και τα μπλοκ της Αριστεράς, κυρίως της ΛΑΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Οι δυνάμεις της αστυνομίας ήταν παντού και είχαν υπό συνεχή παρακολούθηση τους διαδηλωτές. Οι κλειστοί σταθμοί του ΜΕΤΡΟ και οι αποκλεισμένοι δρόμοι, συμπλήρωναν το σκηνικό της αστυνομοκρατίας και την καλλιέργεια κλίματος φόβου. Μικροεπεισόδια σημειώθηκαν όταν οι αστυνομικές δυνάμεις κυνήγησαν ομάδα μαθητών που τους πέταξε πέτρες. Ολόκληρη η πορεία αποδοκίμασε τη στάση των ΜΑΤ.

Αν και το κλίμα είχε φορτιστεί αρνητικά  από τις προηγούμενες ημέρες (όπου διεξήχθησαν επεισόδια στα Εξάρχεια) και την προκλητική στάση της ΕΛ.ΑΣ.,  η πορεία  ήταν σχετικά ήρεμη. Οι διαδηλωτές ήθελαν πραγματικά να τιμήσουν τον νεκρό μαθητή ο οποίος έγινε σύμβολο ανυπακοής και εξέγερσης. Φάνηκε ότι οι φωνές των γονιών του Γρηγορόπουλου εισακούστηκαν. Η πορεία απέκτησε πολιτικά χαρακτηριστικά και ξέφυγε από την εκδήλωση της συσσωρευμένης οργής, η οποία είναι λογικό να εκφράζεται ενάντια στις δυνάμεις καταστολής. Η διαδήλωση ήταν μια έκφραση διαμαρτυρίας της νεολαίας (και της λαϊκής δυσαρέσκειας γενικότερα), απέναντι στην κυβερνητική μνημονιακή πολιτική, απέναντι στην ανεργία, τη φτώχεια και το κράτος «έκτακτης ανάγκης».

Αν για την Αριστερά ο Δεκέμβρης δεν ήταν απλώς μια «απάντηση», αλλά μια «ερώτηση» για το αν μπορούμε να ζήσουμε αλλιώς, είναι χρέος της να προσπαθεί κάθε χρόνο να μαζικοποιεί τη διαδήλωση. Να τη μετατρέπει σε μια πορεία σταθμό, ενάντια στην νεοφιλελεύθερη πολιτική και τον αυταρχισμό, ενάντια στον καπιταλισμό. Αυτά τα χαρακτηριστικά μόνο προωθητικά μπορούν να είναι για το κίνημα. Οφείλουμε να κρατήσουμε τη φλόγα της εξέγερσης ζωντανή, να μην λησμονήσουμε, να μη συγχωρέσουμε. Ο Γρηγορόπουλος είναι δικός μας νεκρός και θα τον τιμούμε κάθε χρόνο όπως του αρμόζει.

Στην απογευματινή πορεία του αντιεξουσιαστικού χώρου σημειώθηκαν επεισόδια στην αρχή της Πανεπιστήμιου. Η αστυνομία χτύπησε την πορεία στο ύψος του Συντάγματος, με αποτέλεσμα οι διαδηλωτές να «σπάσουν» σε τρεις διαφορετικές ομάδες. Μέχρι το βράδυ υπήρχαν οδομαχίες στα Εξάρχεια. Διαδηλωτές καταγγέλλουν απρόκλητες επιθέσεις από τα ΜΑΤ με χημικά και χτυπήματα από γκλοπ. Συνολικός απολογισμός της επιχείρησης "νόμος και τάξη": συνελήφθησαν 13 άτομα, εκ των οποίων έξι ανήλικοι -μεταξύ τους και ένας 13χρονος-, ενώ προσήχθησαν 26 άλλοι.

•  

Εκδηλώσεις και πορείες πραγματοποιήθηκαν  σε αρκετές πόλεις της Ελλάδας, όπως στη Θεσσαλονίκη, την Κρήτη και την Πάτρα. 

Κεντρική Φωτό: Μάριος Λώλος

πηγή rproject.gr

Συντονιστείτε στους 106.7 στα fm στην Αττική στην ΕΡΤopen. Επίσης εναλλακτικά όσοι είστε εκτός Αττικής, μπορείτε να μας ακούσετε από τον ραδιοφωνικό σταθμό του σωματείου Εργαζομένων Αλουμινίου στους 97,3 με έδρα τη Βοιωτία ή από τον ραδιοσταθμό του εργατικού κέντρου Εύβοιας στους 96,5, στα Χανιά στους 1134 χιλιόκυκλους στα μεσαία και διαδικτυακά στην www.ertopen.com σε ολόκληρο τον κόσμο.

Ο Γιώργος Ρωμανός* είναι τραγουδιστής και τραγουδοποιός, καθώς και κιθαρίστας της τζαζ. Εμφανίστηκε το 1965 (ως τραγουδιστής) ερμηνεύοντας τους κύκλους τραγουδιών «Καπετάν Μιχάλης» και «Μυθολογία» του Μάνου Χατζιδάκι (στίχοι Ν. Γκάτσου) που δισκογραφήθηκαν τον επόμενο χρόνο.
Από το 1967 δισκογράφησε και δικά του τραγούδια (στίχοι-μουσική) στον δίσκο «Μπαλλάντες». Το 1968 δισκογράφησε τον ιστορικό δίσκο του “In Concert & In The Studio”, όπου συνοδεύεται σε τέσσερα κομμάτια από το συγκρότημα “Vangelis and his Orchestra”, οι οποίοι ήταν οι πρωτοεμφανιζόμενοι τότε Aphrodite’s Child, με επικεφαλής τον Βαγγέλη Παπαθανασίου). Το 1970 ήταν συνεργάτης των Babylon και την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε το δεύτερο προσωπικό του άλμπουμ, το ιστορικότατο «Δυο Μικρά Γαλάζια Άλογα», ένα από τα σημαντικότερα δείγματα Ελληνικού ψυχεδελικού ροκ και αγαπημένος δίσκος των συλλεκτών παγκοσμίως. To 1972 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι για 14 χρόνια και συνέχισε εκεί τις δραστηριότητές του, γράφοντας μουσική για διαφημίσεις, θέατρο κ.ά. Το 1974 κυκλοφόρησε το άλμπουμ “Dans le Grenier”, στο οποίο περιλαμβάνονταν εκδοχές των τραγουδιών του στα γαλλικά, υπό τη μορφή μπαλλάντας. Επέστρεψε στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Το κυκλοφόρησε το δίσκο «Κράμα», όπου ο ήχος του έχει μετακινιθεί προς τη jazz και fusion. Επανεμφανίστηκε πριν λίγα χρόνια δηλώνοντας πως προτίθεται να αποχαιρετίσει με ένα καινούργιο άλμπουμ.


*πληροφορίες για τον Γιώργο Ρωμανό από το musipedia.gr

Χωρίς προαστιακό σιδηρόδρομο από τις 17.00 έως τις 22.00 θα μείνει τη Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου η πρωτεύουσα λόγω της πεντάωρης στάσης εργασίας που πραγματοποιεί η Πανελλήνια Ένωση Προσωπικού Έλξης (ΠΕΠΕ).

Σύμφωνα με την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, τις ώρες της στάσης εργασίας θα υπάρξουν ματαιώσεις στα δρομολόγια των αμαξοστοιχιών του προαστιακού, καθώς και στα δρομολόγια των λεωφορείων στη διαδρομή Κιάτο- Πάτρα και αντιστρόφως. Επίσης, το διάστημα αυτό δεν θα εξασφαλίζεται η κυκλοφορία για τους συρμούς του ΜΕΤΡΟ, στο τμήμα Δ. Πλακεντίας- Αεροδρόμιο.

Περισσότερες πληροφορίες στο επιβατικό κοινό παρέχονται από τον αριθμό 14511
και στο www.trainose.gr.

Στην πραγματοποίηση στάσης εργασίας τη Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου, από 7-10 το πρωί, προχωρεί η Ένωση Τεχνικών ΔΕΗ (ΕΤΕ-ΔΕΗ), με αίτημα την απαρέγκλιτη τήρηση των όρων υγιεινής και ασφάλειας και τη δημιουργία ασφαλούς περιβάλλοντος εργασίας.

Με εξώδικο που απέστειλε στη διοίκηση του ΔΕΔΔΗΕ, γνωστοποιεί την αποχή όλων των εργαζομένων από τις ακόλουθες, ενδεικτικά όχι περιοριστικά, ενέργειες:

-κανένας τεχνίτης δεν απασχολείται μόνος του σε στοιχεία υπό τάση (ως τέτοιες θεωρούνται και οι εργασίες αντικατάστασης Ασφαλειών σε Πιλλάρ).

-καμία ενέργεια υπό τάση στα δίκτυα Μέσης Τάσης, εφόσον δεν υπάρχει επικεφαλής και δυο τεχνίτες.

-καμία εργασία πέραν του νομίμου ωραρίου (ημερήσιου και εβδομαδιαίου), παρά μόνο στις περιπτώσεις που ορίζεται από το νόμο.
-καμία εργασία δεν πραγματοποιείται εφόσον μειώνει το χρόνο ανάπαυσης μεταξύ βαρδιών.
-δεν οδηγούμε – δεν επιβιβαζόμαστε σε υπηρεσιακά αυτοκίνητα, εφόσον δεν οδηγούνται από επαγγελματία οδηγό (Τ5).

-κανένας τεχνίτης δεν οδηγεί υπηρεσιακό όχημα, ανεξάρτητα εάν είναι κάτοχος επαγγελματικού διπλώματος.
-καμία χρήση ΙΧ αυτοκινήτων για υπηρεσιακούς λόγους.

-καμία συμμετοχή σε συνεργεία που δε διασφαλίζουν την ασφάλεια στην εργασία και συγκεκριμένα, όταν δεν υπάρχει σωστή επάνδρωση συνεργείων.

• Όπως αναφέρει η ΕΤΕ-ΔΕΗ, στο εξώδικό της προς τη διοίκηση του ΔΕΔΔΗΕ:
  
  «Η συνδικαλιστική μας οργάνωση έχει επανειλημμένως διαμαρτυρηθεί προς την Επιχείρηση για την μη ορθή τήρηση των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας, κατά την εκτέλεση της εργασίας από τους συναδέλφους μας, και γενικότερα για τις συνθήκες εργασίας οι οποίες εγκυμονούν νέους κινδύνους για τους συναδέλφους μας.
  
  »Η εντατικοποίηση της εργασίας, με τη μόνιμη απασχόληση των συναδέλφων πέραν του νομίμου ωραρίου, έχει γίνει βασικός παράγοντας ατυχημάτων, ενώ αντί για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, που θα έλυναν το πρόβλημα, έχει προτιμηθεί η “εργολαβοποίηση” των υπηρεσιών, με αποτέλεσμα τις γνωστές κακοτεχνίες.
  
  »Όπως ήδη σας έχουμε δηλώσει, η συνδικαλιστική μας οργάνωση θα ασκήσει κάθε νόμιμο δικαίωμά της για την προάσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, ειδικά όταν αυτά αφορούν στην υγεία και τη σωματική ακεραιότητά τους, με κάθε μέσο».

ergasianet.gr