Της ΜΑΡΙΑΣ ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗ - ΔΕΛΙΒΑΝΗ

..ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ REAL NEWS ΤΗΣ 21.2.2016

Εύλογο είναι το ενδιαφέρον που συγκεντρώνει η συνέντευξη του κ. Ευκλείδη Τσακαλώτου, στην αποφράδα αυτήν περίοδο. Και τούτο, όχι μόνον επειδή του έχει ανατεθεί η οικονομική διευθέτηση της καταρρέουσας ελληνικής οικονομίας, αλλά επιπλέον και κυρίως, γιατί είναι ο ίδιος οικονομολόγος και μάλιστα μακροοικονομολόγος, και συνεπώς ο λόγος του έχει βαρύτητα.  

Α. Όμως ο Ελληνας ΥΠΟΙΚ λειτουργεί σε ανθυγιεινό οικονομικό περιβάλλον

Συνειδητοποιώ τις, τεραστίων διαστάσεων, δυσχέρειες που αντιμετωπίζει, σε καθημερινή βάση ο κ. Τσακαλώτος. Με συντριβή, ωστόσο, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι, για τη θέση που κατέχει, ουδόλως τον βοηθούν οι σοβαρές οικονομικές γνώσεις του. Και τούτο, επειδή ο κάθε Έλληνας ΥΠΟΙΚ, που θα δεχόταν να λειτουργήσει εντός Μνημονίων, δεν είναι παρά πιστός εκτελεστής των απλοϊκών εντολών του κουαρτέτου, και συνεπώς για το καθήκον αυτό θα έφθαναν κάποιες στοιχειώδεις γνώσεις Λογιστικής. Είναι, δυστυχώς, εκτελεστής αυτών των κατά συρροή εγκληματικών μέτρων, που επιτάσσουν τα παιδάκια του κουαρτέτου, που βαθαίνουν την κρίση και που προωθούν μια μη αντιστρέψιμη, για δεκαετίες και γενιές, διάλυση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.  

Είναι βέβαιο ότι παρότι, ο κ ΥΠΟΙΚ εξαντλείται σε καθημερινές, ανούσιες αλλά όμως ατέρμονες συζητήσεις για το αν

* οι συντάξεις θα μειωθούν κατά 5% ή 10% επιπλέον,

* ο ανώτατος συντελεστής φόρου για τα ενοίκια θα είναι 40% ή 45%,

* οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα έχουν και άλλα περιθώρια δουλοποίησης και εξευτελισμού,

* οι αγρότες και οι ελεύθεροι επαγγελματίες θα εξουθενωθούν με λίγο πιο χαμηλή ή με λίγο πιο υψηλή φορολογία,

* τα κόκκινα δάνεια, θα αρπαχτούν από τα αλλοδαπά κοράκια για μόνον 5% ή και λίγο περισσότερο της αρχικής τους αξίας,

γνωρίζει ωστόσο καλώς ότι όλοι αυτοί οι προβληματισμοί αφορούν απλώς και μόνον την εντελώς βραχυχρόνια πλευρά του ελληνικού δράματος. Διότι, αυτό που στραγγαλίζει την Ελλάδα, ολοένα και πιο εξοντωτικά με την πάροδο του χρόνου, είναι το σβήσιμο κάθε ελπίδας για καλύτερες ημέρες, του χρόνου, σε 5 χρόνια, σε 10 χρόνια, σε 30 χρόνια, από σήμερα. Αυτό που ισοπεδώνει την Ελλάδα είναι το πλήρες αδιέξοδο της μνημονιακής πορείας, είναι οι υπέρογκες θυσίες του λαού χωρίς ανταπόδοση. Αλλά, βέβαια, είναι και η συνωμοσία των ψευδών υποσχέσεων για την δήθεν έξοδο από την κρίση.  

Είναι, πράγματι, εντελώς ανεξήγητο το γιατί δεν αντέδρασαν οι ελληνικές κυβερνήσεις των 6 τελευταίων ετών, στις απροκάλυπτες και πολυάριθμες αποκαλύψεις, που έγιναν από αξιωματούχους του ΔΝΤ, από εκθέσεις διεθνών οργανισμών και από γνωστούς οικονομολόγους, για το ότι «το ελληνικό πρόγραμμα ήταν από την αρχή τραγικά λανθασμένο». Φυσικά, και χωρίς αυτές τις δηλώσεις των κατεξοχήν ειδικών, το σύνολο του ελληνικού λαού, και συνεπώς και οι κυβερνήσεις του, είχαν συνειδητοποιήσει πως το κάθε νέο Μνημόνιο και η κάθε πρόσθετη ομάδα μέτρων απέβλεπε στην εκ βάθρων καταστροφή της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.  

Ι. Μερικά συντριπτικά στοιχεία της οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης, ως υπενθύμιση:  

*Η επένδυση παγίου κεφαλαίου, δημόσια και ιδιωτική εμφανίζει εικόνα πραγματικής πανωλεθρίας. Από 57,2 δις ευρώ πριν από την κρίση, είναι τώρα μόνο 18,7δις. ευρώ.

*Η ιδιωτική κατανάλωση συρρικνώθηκε κατά, περίπου, 47 δις. ευρώ στο κρίσιμο διάστημα των 6 ετών.

*Το ελληνικό κατά κεφαλή εισόδημα που αναλογούσε στο 84, 4% του αντίστοιχου Μ.Ο. των κρατών-μελών της ΕΕ, εκτιμάται τώρα στο 53,6% αντίστοιχα.

*Η ανεργία ήταν 7,8% πριν από την κρίση και ήδη τώρα έχει αναρριχηθεί στο 27% του ενεργού πληθυσμού.

*Το 40% των επιχειρήσεων, με έσοδα πάνω από 10 εκατ. ευρώ θεωρούνται «τελειωμένες" εξαιτίας δανείων που δεν μπορούν να ξεπληρώσουν.

*Το χρέος, ως ποσοστό στο ΑΕΠ ήταν γύρω στο 100 πριν από την κρίση και ήδη τώρα έχει σχεδόν διπλασιαστεί.

*Σε πείσμα της ανελέητης φοροκαταιγίδας, τα δημόσια έσοδα μειώνονται (εξέλιξη που όφειλε, βέβαια, να είναι αναμενόμενη). Τα δηλωθέντα εισοδήματα φυσικών προσώπων από 100,3 δις ευρώ το 2009 καταποντίστηκαν σε 73 αντίστοιχα το 2014.

Με αυτήν την πανωλεθρία (τα στοιχεία είναι ενδεικτικά και όχι εξαντλητικά) είναι λογικό να αναμένονται καλύτερες ημέρες, ανάπτυξη, έξοδος από την κρίση, επιστροφή στις αγορές, προσέλκυση επενδύσεων και όλα αυτά τα άκρως ουτοπικά, για την κατάστασή μας.;  

Οι κυβερνώντες, ωστόσο, αποστρέφοντας το βλέμμα και τη σκέψη από τα απελπιστικά αυτά στοιχεία, εμφανίζονται άνετα αισιόδοξοι και ….υπόσχονται «καλύτερες ημέρες», εκλαμβάνουν την προσεχή αξιολόγηση ως δήθεν τελευταία, ελπίζουν σε θεαματική μείωση του χρέους (παρότι οι δανειστές έχουν αποκλείσει το κούρεμα), και προετοιμάζονται να υποδεχθούν επενδυτές που….δεν θα είναι κοράκια! Προσδοκούν, ακόμη, το τέλος των δεινών μας, παρότι γνωρίζουν καλώς ότι η επιτήρηση των δανειστών με τις ολοένα και πιο αλλοπρόσαλλες απαιτήσεις, δεν πρόκειται να διακοπεί πριν η Ελλάδα αποπληρώσει το 75% του τελεσίδικα μη βιώσιμου χρέους της.  

Είναι βάσιμη αυτή η αισιοδοξία των κυβερνώντων; Βεβαιότητα όχι. Παραθέτω στη συνέχεια σχετικές προβλέψεις, αφού υπενθυμίσω ότι οι δανειστές απαιτούν ήδη (προς το παρόν) 9.5 δις. ευρώ επιπλέον των συμφωνηθέντων, ως το 2018.  

ΙΙ. Προβλέψεις (από την εταιρία PROGNOS AG) :

*Το χρέος αναρριχάται συνεχώς, εφόσον τα νέα δάνεια πηγαίνουν αυτούσια για την πληρωμή τόκων και προστίθενται στο χρέος. Προβλέπεται, έτσι, ότι το 2022 το χρέος θα αντιπροσωπεύει το 245% του ΑΕΠ.

*Εκτιμάται ότι η ανεργία θα χρειαστεί 25 χρόνια από σήμερα για να πέσει κάτω από το 10% του ενεργού πληθυσμού.

*Ως το 2020 η οικονομία θα συρρικνώνεται με ετήσιο ρυθμό 0.8%.

*Το 2034 η οικονομία, ελπίζεται ότι επιτέλους, θα επιστρέψει στο επίπεδο που βρισκόταν πριν από την κρίση.

*Η Ελλάδα έχει απολέσει, ως σήμερα, 170 δις ευρώ από την φυγή εγκεφάλων

*Τα έσοδα κυρίως από άμεσους φόρους θα συνεχίσουν να μειώνονται και θα συρρικνωθεί ακόμη περισσότερο το ποσό που διατίθεται για το κράτος πρόνοιας

*Στην Ελλάδα εγκλωβίζονται εκατομμύρια μεταναστών-προσφύγων, χωρίς να προτείνονται από την ΕΕ λειτουργικές λύσεις  

Β. Τα πολλά και αναπάντητα ερωτηματικά, που αναφέρονται στη συνέντευξη του κ. Ευκλείδη Τσακαλώτου, ενόψει του ελληνικού αδιέξοδου  

-Το ξέσπασμα του Έλληνα ΥΠΟΙΚ εναντίον του ΔΝΤ είναι απολύτως δικαιολογημένο. Ωστόσο, αυτό που εκπλήσσει είναι η καθυστέρηση! Είναι δυνατόν να μην γνώριζε ο οικονομολόγος κ. ΥΠΟΙΚ τον βίο και την πολιτεία του ΔΝΤ, που έχει σωρεία καταστροφών υπανάπτυκτων οικονομιών στο ενεργητικό του; Μπορεί δηλαδή βάσιμα να υποτεθεί, ότι ο κ. ΥΠΟΙΚ. εκλάμβανε ως τώρα το ΔΝΤ, ως οργανισμό που πάσχιζε να στοιχειοθετήσει προγράμματα και μεταρρυθμίσεις για τη σωτηρία της Ελλάδας; Είναι δυνατόν, δηλαδή, να συμφωνεί με τον Γερμανό ΥΠΟΙΚ που "θεωρεί εξαιρετικό το πρόγραμμα, αλλά οι ανίκανοι Έλληνες δεν το εφαρμόζουν σωστά;

-Ο κ. ΥΠΟΙΚ αναφέρεται σε «κόκκινες γραμμές».... Διερωτώμαι (και πιστεύω ότι δεν είμαι η μόνη) σε ποιους απευθύνεται, για να τις κάνουν σεβαστές. Είναι δυνατόν να μην έχει συνειδητοποιήσει ότι η πάγια τακτική των δανειστών είναι οι εκβιασμοί, και οι συνεχώς εμφανιζόμενες νέες και πιο καταστρεπτικές των προηγούμενων απαιτήσεις τους; Είναι δυνατόν, ο σοβαρός οικονομολόγος κ. Τσακαλώτος να μην έχει συνειδητοποιήσει ότι τα Μνημόνια ουδόλως αποσκοπούν στη διάσωση της Ελλάδας, αλλά στο ακριβώς αντίστροφο. Είναι δυνατόν;;;

-Ο κ ΥΠΟΙΚ «ελπίζει» στην επιστροφή, όσο γίνεται πιο σύντομα, του κουαρτέτου για την περίφημη αξιολόγηση"! Αλλά, τι θετικό, μπορεί να περιμένει από αυτήν; Που όπως είναι γνωστό, έπεται πολυάριθμων άλλων, και πιθανότατα προηγείται πολλών μελλοντικών (αν παραμείνουμε στα Μνημόνια), μέχρι τελικής πτώσης.

-Αμήχανες, απολογητικές και άκρως απογοητευτικές είναι οι δικαιολογίες του κ ΥΠΟΙΚ, σχετικά με τον ορισμό ξένου επικεφαλής του νέου Ταμείου Αξιοποίησης της Δημόσιας Περιουσίας (ορθότερα, του Ταμείου Ξεπουλήματος της Χώρας). Αλλά, και τι να πει για αυτό το νέο χτύπημα των "εταίρων" μας;

-Ωστόσο, οι πιο εκπληκτικές απαντήσεις του οικονομολόγου κ. Ευκλείδη Τσακαλώτου, στην περί ης συνέντευξη, αφορούν στην πεποίθησή του ότι με αυτές τις συνθήκες θα….προσελκυστούν στην Ελλάδα υγιείς/αναπτυξιακές επενδύσεις. Φρονώ, ότι είναι αδύνατον ο κ. ΥΠΟΙΚ να πιστεύει σοβαρά σε μια τέτοια εξέλιξη, εν μέσω των συνεχώς μειούμενων εισοδημάτων, της κατακόρυφης πτώσης της ζήτησης, της αλλοπρόσαλλης και συνεχούς αύξηση των φόρων και των φορολογικών συντελεστών (που αναπότρεπτα έχουν αντίθετα, των επιδιωκόμενων, αποτελέσματα), του εξανδραποδισμό όλων των κοινωνικο-επαγγελματικών τάξεων, της ξέφρενης λειτουργίας των αρνητικών πολλαπλασιαστών, της καταστροφής της δημόσιας διοίκησης και του κράτους πρόνοιας, της απτόητα εντεινόμενης στραγγαλιστικής λιτότητας και των μόνιμα εγκαταστημένων capital controls. Απλώς υπενθυμίζω, διότι αποκλείεται να μην είναι εν γνώσει του Τσακαλώτου, την αντίστροφη φορά των επενδύσεων, δηλαδή την καταστρεπτική μετεγκατάσταση στη Βουλγαρία 60.000 ελληνικών επιχειρήσεων, καθώς και τα χαιρέκακα ευχαριστήρια των γειτόνων μας για την.....προσφορά μας αυτήν.

Υπενθυμίζω, τέλος, ως ανακεφαλαίωση των παραπάνω, και την πρόσφατη δήλωση του προέδρου των Ελλήνων Βιομηχάνων, ότι για να σταθεί και πάλι στα πόδια της η ελληνική οικονομία απαιτούνται επενδύσεις τουλάχιστον της τάξης των 100 δις. ευρώ (και λίγα είναι, κατά την κρίση μου) Ε, λοιπόν, όχι, ο κ. ΥΠΟΙΚ που είναι σοβαρός οικονομολόγος, αποκλείεται να πιστεύει στην έλευση πραγματικών επενδυτών, πέραν των κορακιών.  

-Κατανοητή, καταρχήν, η ανησυχία των μελών της Κυβέρνησης για την τυχόν μη ψήφιση των δραματικού περιεχομένου νομοσχεδίων. Ωστόσο, φοβούμαι ότι ο κ. ΥΠΟΙΚ υποτιμά, με τον τρόπο του, το σύνολο των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνοντας ότι «Δεν εκτιμώ ότι απειλείται η συνοχή της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ με τα μέτρα πολιτικής που καταθέτουμε, όσο δύσκολα και αν είναι….». Φρονεί, αλήθεια, ο κ. ΥΠΟΙΚ ότι οι βουλευτές ψηφίζονται από τον ελληνικό λαό για να λειτουργούν ως νεοσύλακτα φανταράκια;  

Γ. Και κάποιες δικές μου γενικότερες απορίες, με αφορμή τη συνέντευξη του κ. ΥΠΟΙΚ  

1. Είναι δυνατόν να έχει πειστεί ο κ. ΥΠΟΙΚ. ότι τα Μνημόνια είναι μονόδρομος; Και αν όχι, για ποιο λόγο διαθέτει ώρες και φαιά ουσία για δήθεν «βελτιώσεις» μιας εγγενούς καταστρεπτικής και παγιωμένης κατάστασης, που αποδεκατίζει σταδιακά τον ελληνικό λαό, τη ζωή, την υγεία, την αναπαραγωγή, τις προοπτικές του; Γιατί δέχεται να γίνει συνεργός ενός ειδεχθούς εγκλήματος, και φυσικά μη αντιστρέψιμου, αλλά και γιατί εκλαμβάνει ως δεδομένη τη συνενοχή σε αυτό των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ; Πάνω από όλα, γιατί δεν χρησιμοποιεί τις πολύτιμες γνώσεις του για την εξεύρεση παράλληλων ή και κάθετων οδών στα Μνημόνια; Βεβαιότατα υπάρχουν! Και βεβαιότατα υπόσχονται να μας τραβήξουν από την τωρινή κατοχή.

2. Αναγνωρίζει, αλήθεια, ο κ. ΥΠΟΙΚ στο χρέος, που εξελίσσεται σαφώς πια ως Λερναία ΥΔΡΑ, το δικαίωμα να εξαθλιώνει ένα ολόκληρο Έθνος, παρότι αποδεδειγμένα πρόκειται για επονείδιστο χρέος από πολλές πλευρές; Γ ιατί, αλήθεια, δεν επιδιώκεται συμψηφισμός του με το κατοχικό δάνειο και τις πολεμικές καταστροφές; Τελικά, ο Έλληνας ΥΠΟΙΚ σε ποιους χρωστά υποταγή, στους συμπατριώτες του, που δεινοπαθούν ή στους δανειστές, που ακολουθούν εμφανώς απάνθρωπες και βάρβαρες πολιτικές;

3. Και στο θέμα των προσφύγων πως αντιμετωπίζει η H EE-Ευρωζώνη το ανήκουστο ελληνικό δράμα; Μας βοηθά να το επιλύσουμε, ή....προσποιείται ότι μας βοηθά, καταστρέφοντάς μας, παρότι δεν πρόκειται για ελληνικό, αλλά για ευρωπαϊκό πρόβλημα.;

4. Η απάντηση στα παραπάνω αγωνιώδη ερωτήματα μπορεί να είναι ο φόβος, για μεγαλύτερες καταστροφές, αν τα Μνημόνια παύσουν να εκλαμβάνονται ως μονόδρομος. Τι μπορεί, όμως να αποτελεί μεγαλύτερη καταστροφή από τη βέβαιη εξαφάνιση της Ελλάδας και των Ελλήνων; Ο φόβος είναι πάντοτε κάκιστος σύμβουλος, ειδικά για μια μικρή και αδύναμη χώρα, που καταπατιέται με μεγάλη ευκολία, αν δεν αντιδράσει. Και…για να λαϊκίσω: Αν οι πρόγονοί μας είχαν σύμβουλο το φόβο, θα ήμασταν ακόμη σκλάβοι των Τούρκων.

5. Αλλά, τι, συγκεκριμένα, μπορεί να φοβούνται οι Μνημονιακοί (Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση) ;

-Να….πάψουμε να είμαστε Ευρωπαίοι, και να ….γίνουμε Βαλκάνιοι! Δεν κατανοώ τι θα πει αυτό, αλλά πάντως η ΕΕ-Ευρωζώνη δεν φαίνεται να έχει μπροστά της μεγάλη διάρκεια ζωής. Και, ακόμη, ας αναρωτηθούμε αν αυτή ήταν η Ευρώπη που ονειρευτήκαμε και σε αυτήν θα θέλαμε να ζήσουμε εμείς και οι απόγονοί μας.

-Να μας τιμωρήσουν οι δανειστές για την ανυπακοή μας! Αλλά, εξυπακούεται ότι το αίτημά μας θα είναι η πληρωμή του μη επονείδιστου χρέους, αλλά με ανάπτυξη και όχι με αίμα. Με αυτήν, ακριβώς, την ανάπτυξη που οι δανειστές μας μάς αρνούνται με όλα τα μέσα, επί 6 χρόνια.

-Να μην μπορέσουμε να αναπτυχθούμε, επειδή (εμμέσως) δεχόμαστε ότι είμαστε λαός ανίκανος για ο,τιδήποτε. Αλλά, μια τέτοια εξήγηση δεν δέχομαι σε καμιά περίπτωση ότι μπορεί να εκφράζει ελληνική θέση.

6. Ο κ. ΥΠΟΙΚ ορθώς υποστηρίζει ότι η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ βρήκε καμμένη Γη, και σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα που είναι στην εξουσία, δεν θα μπορούσε να κάνει θαύματα. Έχει δίκαιο ! Όμως, αυτό που ο λαός ανέμενε από τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν η αποφασιστική διακοπή της ολέθριας πορείας, και όχι η συνέχιση της. Η έναρξη της ανάπτυξης που είναι αδύνατη αν παραμείνουμε με τα Μνημόνια.  

Τι κρίμα, λοιπόν, που επέλεξε να λειτουργήσει τόσο άδοξα, τόσο άτολμα, τόσο αποκαρδιωτικά, η πρώτη αριστερή (σύμφωνα, βέβαια, με την ετικέτα της) ελληνική Κυβέρνηση!

Παρόλο που η πρόγνωση του καιρού για την Καθαρή Δευτέρα δεν είναι και η καλύτερη για το πέταγμα του χαρταετού, το έθιμο είναι έθιμο και θα τηρηθεί ακόμη και με ομπρέλα. 

Για όσους κατοικούν στην πρωτεύουσα, εκτός από τα βουνά γύρω από το λεκανοπέδιο, την Πάρνηθα, τον Υμηττό και την Πεντέλη, υπάρχουν και άλλα σημεία που μπορεί κανείς να χαρεί το πέταγμα του χαρταετού του, όσο το επιτρέψει ο καιρός.

Εθνικός κήπος και Ζάππειο

O Εθνικός Κήπος αποτελεί πάρκο έκτασης 15,5 εκταρίων στο κέντρο της Αθήνας και προσθέτοντας τον κήπο του Ζαππείου με έκταση 13 εκταρίων, το πάρκο έχει έκταση 28,5 εκταρίων.

Ο Εθνικός Κήπος είναι ανοιχτός για το κοινό από την Ανατολή μέχρι τη Δύση του Ηλίου όλες τις ημέρες του χρόνου και η είσοδος είναι ελεύθερη

Πάρκο «Αντώνης Τρίτσης», Άγιοι Ανάργυροι-Καματερό-Ίλιον

Παραδοσιακή μουσική, χορός και φυσικά το απαραίτητο πέταγμα του χαρταετού, εγγυώνται επιτυχημένα Κούλουμα, στο Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης «Αντώνης Τρίτσης», ένα από τα τελευταία καταφύγια άγριας ζωής στο αστικό περιβάλλον της Αθήνας. Για να πιάσετε τραπεζάκι κοντά στη λίμνη πρέπει να πάτε σχετικά νωρίς

Προφήτης Ηλίας, Ηλιούπολη

Πρόκειται για έναν ελεύθερο χώρο αναψυχής στις παρυφές του Υμηττού, με ένα μικρό ξωκλήσι, πάνω από την Ηλιούπολη. Γύρω του υπάρχει ένα δάσος από πεύκα, αν και απέχει λίγο από τα τελευταία σπίτια της πόλης. Ο Σύλλογος Ηπειρωτών Ηλιούπολης και πολλοί ακόμη δημότες και μη, επιλέγουν το μέρος αυτό για να γιορτάσουν τα Κούλουμα και να πετάξουν τον χαρταετό.

Άλσος Συγγρού, Μαρούσι

Το άλσος Συγγρού είναι ένας πραγματικός παράδεισος στο Μαρούσι, αρκετά κοντά στο κέντρο της Αθήνας. Έχει μία κεντρική είσοδο στο ύψος του ΚΑΤ, αλλά και άλλες εισόδους περιμετρικά του. Καταλαµβάνει 950 στρέµµατα καλυµµένα κυρίως από πεύκα, αλλά και καλλιεργήσιμα φυτά και έχει χαραγμένα μονοπάτια για περιπάτους και ποδήλατο. Υπάρχουν όμως και σημεία που δεν έχουν δέντρα και ενδείκνυνται για το πέταγμα του χαρταετού.

Λόφος Φιλοπάππου

Είναι ένα από τα πιο παραδοσιακά, γραφικά και δημοφιλή σημεία για το πέταγμα του χαρταετού, ενώ στο σημείο αυτό διοργανώνονται και εκδηλώσει από το Δήμο, με νηστίσιμα εδέσματα, γλέντι, χορό και διανομή λαγάνας και σαρακοστιανών. Ο Παρθενώνας θα σας… ελέγχει, γι’ αυτό φροντίστε να είστε εσείς εκείνοι που θα υψώσετε τον χαρταετό σας ψηλότερα.

Μπαρουτάδικο, Αιγάλεω

Το Άλσος του Μπαρουτάδικου στο Αιγάλεω είναι ένα ιδιαίτερα ζωντανό σημείο για την περιοχή. Διαθέτει μικρά αναψυκτήρια και χώρους ανάπαυλας και αποτελεί κατάλληλο μέρος για το πέταγμα του χαρταετού την Καθαρά Δευτέρα. Μάλιστα ο Δήμος διοργανώνει γιορτή για τα παιδιά της πόλης, με φουσκωτά παιχνίδια, ξυλοπόδαρους, διασκεδαστές, ζωγραφική προσώπου, μουσική και τραγούδια και φυσικά πέταγμα του χαρταετού.

Άλσος Βεΐκου, Γαλάτσι

Το Άλσος Βεΐκου είναι ένα καταπράσινο μέρος στην περιοχή του Γαλατσίου, με χώρους για χαλάρωση, καφέ και άθληση. Είναι γνωστό και για τα Κούλουμα που διοργανώνει ο Δήμος κάθε χρόνο την Καθαρά Δευτέρα και μαζεύει πλήθος κόσμου από όλη την Αθήνα για το πέταγμα χαρταετού.

Άλσος Εθνικής Τραπέζης, Φιλοθέη

Κάθε Καθαρά Δευτέρα, εδώ και πολλά χρόνια, ο Δήμος διοργανώνει στο Άλσος Εθνικής Τραπέζης, στη Φιλοθέη, γιορτή για τα κούλουμα, με παραδοσιακούς χορούς, νηστίσιμούς μεζέδες, αλλά και διαγωνισμό για τους καλύτερους χαρταετούς.

Ελληνικό

Στις αλάνες και στο Γήπεδο του Μπέιζμπολ, στην παλιά Αμερικάνικη Βάση, οικογένειες πετούν χαρταετό και στήνουν το γλέντι με κρασί, σαρακοστιανά, μουσική και χορό, ενώ διοργανώνεται γιορτή και από το Δήμο Ελληνικού-Αργυρούπολης .

Ξύλινα, πάρκο του Άη Γιάννη, Καισαριανή

Το πάρκο του Άη Γιάννη, γνωστό και ως «Ξύλινα», στην Καισαριανή –θα το βρείτε ανηφορίζοντας την λεωφόρο Εθνικής Αντιστάσεως- είναι ένα ακόμη μέρος σε απόσταση αναπνοής από το κέντρο της Αθήνας, όπου μπορείτε να πετάξετε τον χαρταετό σας και να γιορτάσετε την Καθαρά Δευτέρα. Εκτός από πολύ πράσινο και όμορφα μονοπάτια για περίπατο, στον χώρο υπάρχει επίσης παιδότοπος με κούνιες και άλλες κατασκευές για παιχνίδι και διασκέδαση, καθώς και αναψυκτήριο με υπαίθριο χώρο αλλά και χειμερινή αίθουσα.

Πάρκο στρατού, Γουδή

Πρόκειται για έναν κατάφυτο χώρο έκτασης 49 στρεμμάτων, που φιλοξενούσε άλλοτε το Στρατόπεδο «Γουδή», και σήμερα έχει διαμορφωθεί σε οργανωμένο χώρο αναψυχής και αθλοπαιδιών αποτελώντας σημαντική διέξοδο για τους κατοίκους της περιοχής αλλά και υπερτοπικά. Μπορείτε να γιορτάσετε τα κούλουμα και να πετάξετε τον χαρταετό σας σε πολλά σημεία του πάρκου.

Σίγουρα υπάρχουν πολλά ακόμη σημεία τα οποία δεν αναφέραμε, αλλά τα γνωρίζουν καλά οι κάτοικοι του λεκανοπεδίου.

Ομπρελίτσα λοιπόν, καλή παρέα και διάθεση κι αμόλα καλούμπα..







πηγή pontos-news.gr

Οι εορταστικές εκδηλώσεις της Αποκριάς ολοκληρώνονται την Καθαρά Δευτέρα 14 Μαρτίου όπου μικροί και μεγάλοι θα γιορτάσουν τα Κούλουμα με εδέσματα προσφορά των Δήμων και πέταγμα χαρταετού, τραγούδι και χορό.

Ο Δήμος Αθηναίων έχει προγραμματίσει τις παρακάτω εκδηλώσεις:

Λόφος Φιλοπάππου 
(11.30) Παραδοσιακά κούλουμα με σαρακοστιανά εδέσματα και λαϊκό γλέντι με τη Γλυκερία, το Βασίλη Σαλέα και οκταμελή ορχήστρα.

Πάρκο Κ.Α.Π.Α.Ψ. 
(11.00) Παραδοσιακό γλέντι με μουσική και χορούς σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Άνω Αμπελοκήπων.

Πλατεία Πηνελόπης Δέλτα - Ελληνορώσων
 (11.00) Παραδοσιακά κούλουμα σε συνεργασία με τη Λέσχη Φιλίας Ελληνορώσων και παραδοσιακοί χοροί από το Μουσικοχορευτικό Όμιλο «Αρίων».

Πλατεία Προσκόπων, Παγκράτι 
(12.00) Γαϊτάνι, γαϊτανάκι: Μουσική εκδήλωση με τραγούδια της Αποκριάς. Τραγουδούν: Κώστας Καντζιλιέρης και Μαρία Μανωλάκου.

Πολυχώρος Δήμου Αθηναίων«Άννα και Μαρία Καλουτά»
(20.00) Μουσικοχορευτική παράσταση με μουσική και τραγούδια από τον ελληνικό κινηματογράφο με τη σοπράνο Δέσποινα Τσολάκη και τον ηθοποιό Σπύρο Μπιμπίλα. Συμμετέχουν: Παύλος Μαρόπουλος (βαρύτονος), Βενιαμίν Χατζηκουμπάρογλου (πιάνο), Δημήτρης Χριστοδούλου (ακορντεόν), Φαίδων Χαλκιάς (φυσαρμόνικα). 
Χορογραφίες: Κωνσταντίνος Μενούνος. Χορεύουν: Ισιδώρα Κοντοφρύου, Δήμητρα Παρτσανάκη και οι χορευτές της σχολής Bolero Dance School Academy. Καλλιτεχνική επιμέλεια: Γιάννης Παπλωματάς.

Δήμος Πειραιά:
 Σαρακοστιανό Γλέντι στη Φρεαττύδα με το πέταγμα του χαρταετού, παραδοσιακό γλέντι και σαρακοστιανά εδέσματα από τις 10:00 το πρωί. Η Φιλαρμονική του Δήμου Πειραιά θα ανοίξει τη γιορτή με αποκριάτικες μελωδίες και στη συνέχεια, τη σκυτάλη παίρνουν μουσικοχορευτικά συγκροτήματα από πολιτιστικούς συλλόγους του Πειραιά, με παραδοσιακή μουσική, χορό και τραγούδι.
Σε περίπτωση βροχής η εκδήλωση θα μεταφερθεί στο 1ο Λύκειο Καλλίπολης (είσοδος από Μαρίας Χατζηκυριακού).

Καλλιθέα: 
Στο Δημοτικό Πάρκο Αθλητισμού και Αναψυχής (πρώην Ιππόδρομος) από τις 11 το πρωί έως τις 3 το μεσημέρι θα γιορτάσει ο Δήμος Καλλιθέας με εορταστικό πρόγραμμα από ζωντανή ορχήστρα και παραδοσιακούς χορούς. Επίσης δράσεις για τα παιδιά όπως κατασκευή ομαδικού ανάγλυφου με χαρταετούς, γευσιγνωσία της Σαρακοστής και παραδοσιακά εδέσματα για όλους.

Άνω Γλυφάδα: 
Την Καθαρά Δευτέρα, τα Κούλουμα θα γιορταστούν στη θέση Πατητήρι στους πρόποδες του Υμηττού, από τις 11 το πρωί. Εκτός από το πέταγμα των χαρταετών και τα σαρακοστιανά εδέσματα που θα προσφερθούν, θα πραγματοποιηθεί ένα παραδοσιακό γλέντι με τους Χρήστο Παπαδόπουλο, Μιχάλη Κονιτόπουλο και Μαριλένα.

Μοσχάτο:
Παραδοσιακά Κούλουμα στην παραλία Μοσχάτου και στο Πάρκο Ενόπλων Δυνάμεων στον Ταύρο.

Δήμος Λυκόβρυσης – Πεύκης: 
Στο κτήμα Τζερμιά (Βρυούλων 25, Άνω Πεύκη) από τις 11.30 π.μ. με μουσικό πρόγραμμα που επιμελείται η καλλιτεχνική ομάδα του «Ασπρου πιάτου». Επίσης θα συμμετέχει το τμήμα παραδοσιακών χορών του Ν.Π.Δ.Δ. ΠΕ.Α.Π. Δήμου Λυκόβρυσης – Πεύκης (Ίδρυμα Ζήση) καθώς και χορευτικά συγκροτήματα από άλλους Δήμους.
Κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων θα προσφερθούν Σαρακοστιανά εδέσματα. Παράλληλα θα λειτουργεί εργαστήρι κατασκευής χαρταετού για να μυήσει στα μυστικά του τα παιδιά.

Δήμος Ελληνικού-Αργυρούπολης: 
Εκδήλωση σε συνεργασία µε όλους τους πολιτιστικούς και λαογραφικούς συλλόγους του Δήµου - αφιερωµένη στη µνήµη του Θεόδωρου Γουρδουράκου στο γήπεδο µπάσκετ δίπλα από το πέτρινο θέατρο Αργυρούπολης (Μιλήτου και Κορίνθου) από τις 11:30 το πρωί. Μουσικό συγκρότηµα θα παίζει χορευτική µουσική και ο ∆ήµος θα προσφέρει παραδοσιακά σαρακοστιανά εδέσµατα.





πηγή in.gr

Τουλάχιστον 34 άνθρωποι σκοτώθηκαν και 125 τραυματίσθηκαν κατά την επίθεση με παγιδευμένο αυτοκίνητο στις 18.45 στο κέντρο της Άγκυρας, σχεδόν έναν μήνα μετά την προηγούμενη επίθεση αυτοκτονίας κατά στρατιωτικού λεωφορείου στο κέντρο της τουρκικής πρωτεύουσας, με 29 νεκρούς.

«Η έκρηξη προκλήθηκε από όχημα παγιδευμένο με εκρηκτικά κοντά στην πλατεία του Κιζιλάι», ανακοίνωσε το γραφείο του κυβερνήτη της Άγκυρας.

Η πλατεία του Κιζιλάι βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και από εκεί περνούν πολλές γραμμές λεωφορείων, ενώ υπάρχει και σταθμός του μετρό. Το σημείο της έκρηξης βρίσκεται κοντά στα υπουργεία Δικαιοσύνης και Εσωτερικών.

Ο πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου συγκάλεσε συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου ασφαλείας, με τη συμμετοχή των αρμοδίων υπουργών και αξιωματούχων των υπηρεσιών ασφαλείας.

«Σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις, πρόκειται για επίθεση αυτοκτονίας», δήλωσε χωρίς να κατονομασθεί αξιωματούχος των τουρκικών υπηρεσιών ασφαλείας.

Σύμφωνα με το τηλεοπτικό δίκτυο CNN-Turk , ενδεικτικό για τη σφοδρότητα της έκρηξης είναι το γεγονός ότι 23 άνθρωποι σκοτώθηκαν επί τόπου, ενώ οι υπόλοιποι υπέκυψαν κατά τη μεταφορά τους ή στο νοσοκομείο. Οι τραυματίες έχουν μεταφερθεί σε δέκα νοσοκομεία της Άγκυρας και πολλοί βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση, έγινε γνωστό από ιατρική πηγή.

Η τουρκική αστυνομία έχει αποκλείσει την περιοχή της επίθεσης.

Την Παρασκευή, η πρεσβεία των Ηνωμένων Πολιτειών στην Άγκυρα απηύθυνε μήνυμα προς τους αμερικανούς πολίτες που βρίσκονται στην Τουρκία, προειδοποιώντας για "πιθανή τρομοκρατική επίθεση" στην Άγκυρα με στόχο "κτίρια της τουρκικής κυβέρνησης και άλλα κτίρια" στην περιοχή Μπαχτσελίεβλερ, όπου πραγματοποιήθηκε η επίθεση της 17ης Φεβρουαρίου και κοντά στον τόπο της σημερινής επίθεσης.

Ερντογάν:«Οι τρομοκρατικές επιθέσεις ενισχύουν την αποφασιστικότητα της Τουρκίας κατά της τρομοκρατίας»

Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε σήμερα μετά τη νέα βομβιστική επίθεση στο κέντρο της Αγκυρας ότι οι τρομοκρατικές επιθέσεις ενισχύουν την αποφασιστικότητα της χώρας του κατά της τρομοκρατίας. «Το τουρκικό κράτος δεν θα υποχωρήσει ποτέ στο δικαίωμά του να υπερασπισθεί τον εαυτό του και τους πολίτες του», πρόσθεσε.

«Τρομοκρατικές οργανώσεις που χάνουν τη μάχη απέναντι στις τουρκικές δυνάμεις ασφαλείας βάζουν ως στόχο αθώους πολίτες», είπε ο Ερντογάν προσθέτοντας ότι κατά το τελευταίο διάστημα η Τουρκία έχει γίνει στόχος τρομοκρατικών επιθέσεων εξαιτίας της αστάθειας που επικρατεί στην περιοχή.

Ο πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ απηύθυνε «προς τον τουρκικό λαό μήνυμα βαθιάς αλληλεγγύης, έπειτα από την άθλια επίθεση που έπληξε το κέντρο της Αγκυρας απόψε προκαλώντας μεγάλο αριθμό θυμάτων».

«Η Γαλλία βρίσκεται στο πλευρό της Τουρκίας για να συνεχίσει μαζί της τον αγώνα κατά της τρομοκρατίας που κτυπά παντού και πρέπει να αντιμετωπισθεί με τη μεγαλύτερη δυνατή ενεργητικότητα», αναφέρεται στην ανακοίνωση της Γαλλικής Προεδρίας.

Από τη Ρώμη, ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Ματέο Ρέντσι εξέφρασε τη βαθιά του θλίψη στον πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και στον πρωθυπουργό Αχμέτ Νταβούτογλου για την επίθεση. Συλλυπητήρια απηύθυνε επίσης και στον πρόεδρο της Ακτής του Ελεφαντοστού για τη σημερινή επίθεση στο θέρετρο Γκραν Μπασάμ.

«Οι τρομοκράτες πρέπει να καταλάβουν ότι όσο αιματηρό και να είναι το μίσος τους, δεν θα καταφέρουν να μας κάμψουν και να μας αποσταθεροποιήσουν. Η απάντηση και η καταδίκη της διεθνούς κοινότητας θα είναι αυστηρές, ομόφωνες και αποφασιστικές», αναφέρεται στην ανακοίνωση του Ματέο Ρέντσι.

Η 7η εκπομπή μας της 13/03/2016 «ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ» όπως και κάθε Κυριακή από ώρα 10:00 ως 11:00 π.μ., στην ΕΡΤopen με τον λαμπρό Νομικό και Λογοτέχνη Γιάννη Καρακώστα, δάσκαλό μας στο «ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ» του Δημοβουλίου Πολιτών και τον Γιώργο Κόκκα ως βασικό σχολιαστή της τρέχουσας πολιτικής επικαιρότητας και της εδραίας άποψής μας ότι: ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ: Η Εφαρμογή του Δημοψηφίσματος 2015 και ένα Άλλο Σύνταγμα για μια Ελληνική Συμπολιτεία Περιφερειακής Ανάπτυξης της Πατρίδας μας.

Σε αυτή την εκπομπή προσκεκλημένος ο Υπουργός Εσωτερικών κ. Παναγιώτης Κουρουμπλής μιλά για το μεγάλο θέμα του Προσφυγικού-Μεταναστευτικού όπως αυτό διαμορφώνεται μέχρι σήμερα.

Τα θέματα επίσης που μας απασχολούν σε αυτήν την εκπομπή:

Η Σύνοδος της 07/03/2016 η οποία έδειξε το πρόσωπο της σημερινής Ενωμένης Ευρώπης, οι ηγέτες της οποίας φάνηκαν κατώτεροι των περιστάσεων.

Γιατί η Τουρκία είναι το χαϊδεμένο παιδί τόσο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ όσο και της Ε.Ε. σήμερα και ανέκαθεν;

Γιατί οι ΗΠΑ παραμένουν απαθείς θεατές στα καραβάνια των προσφύγων εξαιτίας των πολέμων για τους οποίους οι ΗΠΑ είναι άμεσα υπεύθυνες;

Ποιος είναι ο ρόλος του ΟΗΕ στο σημερινό ανακύψαν θέμα του Προσφυγικού-Μεταναστευτικού;

Τελευταία ενημέρωση για την πορεία προς τη Εθνοσυνέλευση για ένα άλλο Σύνταγμα.

Ακούστε ολόκληρο το ηχητικό της εκπομπής «ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ» με προσκεκλημένο τον Υπουργό Εσωτερικών κ. Παναγιώτη Κουρουμπλή εδώ:

1947: Αμερικανική επέμβαση στην Ελλάδα με «Δόγμα Τρούμαν»

ΔΑΝΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Στις 12 Μάρτη 1947, ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Χάρι Τρούμαν, μιλώντας στο Κογκρέσο, ανάμεσα στα άλλα είπε τα εξής:

«Πιστεύω ότι η πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών οφείλει να είναι η υποστήριξις των ανθισταμένων εις την υποδούλωσιν ελευθέρων λαών. Εάν η Ελλάς ήθελεν περιέλθει υπό τον έλεγχον ενόπλου τινός μειοψηφίας, σύγχυσις και ανωμαλία θα ηδύνατο να εξαπλωθούν ευχερώς εις ολόκληρον τη Μέσην Ανατολήν.Ετι μάλλον ο αφανισμός της Ελλάδος ως ανεξαρτήτου κράτους, θα είχεν βαθείαν επίδρασιν εφ’ όλων των ευρωπαϊκών χωρών, ων οι λαοί αγωνίζονται, αντιμετωπίζοντες μεγάλας αντιξοότητας, προς διατήρησιν της ελευθερίας και ανεξαρτησίας των, καθ’ ον χρόνον επανορθώνουν τας εκ του πολέμου καταστροφάς. Αν παραλείψωμεν να βοηθήσωμεν την Ελλάδα κατά την κρίσιμον ταύτην στιγμήν, βαρύταται θα είναι αι συνέπειαι τόσον διά την Δύσιν όσο και διά την Ανατολήν. Οφείλομεν να αναλάβωμεν άμεσον και αποτελεσματικήν δράσιν…». Το απόσπασμα αυτό της ομιλίας του Αμερικανού Προέδρου, αποτέλεσε το περιβόητο«Δόγμα Τρούμαν».

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή της εξαγγελίας του «Δόγματος Τρούμαν», το κατήγγειλε και κάλεσε το λαό να ενωθεί για να υπερασπίσει την εθνική του ανεξαρτησία. Τα κόμματα της άρχουσας τάξης, όχι μόνο της Δεξιάς, αλλά και του Κέντρου, αποδέχθηκαν την ωμή επέμβαση.

Μετά την εξαγγελία του «Δόγματος Τρούμαν», που χάραξε τις ψυχροπολεμικές κατευθύνσεις της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ και την ετοιμασία του κυβερνητικού σκηνικού, όλα ήταν πλέον έτοιμα για την επίσημη έναρξη της αμερικανικής επέμβασης.

Ειδικά για την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, η κυβέρνηση των ΗΠΑ με το «Δόγμα Τρούμαν», έθεσε υπό την προστασία της τα αντιδραστικά καθεστώτα της Αθήνας και της Αγκυρας, και ζήτησε την έγκριση από τα νομοθετικά σώματα των ΗΠΑ, για την παροχή βοήθειας προς αυτά, ύψους 400 εκατομμυρίων δολαρίων.

Ο Αμερικανός Πρόεδρος Τρούμαν, μετά την εξαγγελία του Δόγματός του, διακήρυξε τους στόχους τού αμερικανικού ιμπεριαλισμού για την Ελλάδα και τη γύρω περιοχή δίχως περιστροφές. Το «Δόγμα Τρούμαν» δεν άργησε να εφαρμοστεί.

Από τις 24 Μάη 1947 άρχισαν να καταφθάνουν οι πρώτοι Αμερικανοί αξιωματικοί του στρατού και του ναυτικού, με αποστολή τον εφοδιασμό του κυβερνητικού στρατού και την εκπαίδευσή του στο χειρισμό και στη συντήρηση του αμερικανικού υλικού. Στις 22 του ίδιου μήνα τα αντιπροσωπευτικά σώματα των ΗΠΑ ψήφισαν νόμο, που προέβλεπε τη χορήγηση στην Ελλάδα και στην Τουρκία 400 εκατομμυρίων δολαρίων. Στις 20 Ιούνη 1947υπογράφτηκε η ελληνοαμερικανική συμφωνία με την οποία έμπαινε σε εφαρμογή ο νόμος αυτός. Η αμερικανική επέμβαση είχε σαν συνέπεια την ένταση και τη γενίκευση του εμφυλίου πολέμου.






«Ζήτημα ανεξαρτησίας δεν υπάρχει. Υπάρχει ζήτημα έναν και μόνον: αφεντικού… Το αφεντικό μας ένα είναι, δυο μάλλον: η Αμερική, η Αγγλία. Μ’ αυτούς θα ζήσωμε, μ’ αυτούς έχουμε συνδέσει την τύχη μας, μ’ αυτούς θα πορευτούμε, μ’ αυτούς, αναγκαστικώς, θα περιμένωμε ώρας Παγκοσμίου συνεννοήσεως, γενικής ειρήνης, καλλίτερους καιρούς».

Γεώργιος Α. Βλάχος¹

«Ο μοναρχοφασισμός έχει, επί τέλους, το λόγο του Προέδρου Τρούμαν. Δεν ξέρουμε αν θα μείνει ευχαριστημένος. Εκείνο όμως που ασφαλώς κατάφερε είναι να αποκτήσει έναν ακόμα τίτλο προδοσίας και ξεπουλήματος της Ελλάδας στους ξένους».

Νίκος Ζαχαριάδης²

Ηταν 12 Μάρτη του 1947, γύρω στη 1 μ.μ. ώρα τοπική, όταν ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Χ. Τρούμαν ανέβηκε στο βήμα του Κογκρέσου για να εκφωνήσει έναν από τους σημαντικότερους πολιτικούς λόγους που ακούστηκαν ποτέ σε όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα. Η αμερικανική ηγεσία είχε πλήρη επίγνωση της σημασίας που είχε το γεγονός, τουλάχιστον σε κείνες τις συνθήκες, για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Για το λόγο αυτό το δίκτυο των αμερικανικών ραδιοφωνικών σταθμών και οι διακλαδώσεις του ανά την υδρόγειο είχαν συνδεθεί με το Κογκρέσο και εκατομμύρια ακροατών βρίσκονταν μπροστά στους ραδιοφωνικούς δέκτες τους έτοιμοι να ακούσουν όσα ο Αμερικανός Πρόεδρος σκόπευε να πει. Σύμφωνα δε με όσα γράφτηκαν τότε στον Τύπο³, ο προπαγανδιστικός μηχανισμός των Αμερικανών ήταν τόσο καλά προετοιμασμένος, που οι ισχυρότατοι πομποί του Μονάχου ήταν σε ετοιμότητα ώστε μόλις ο Πρόεδρος Τρούμαν άρχιζε να μιλάει να μεταδίδουν το λόγο του προς τη Σοβιετική Ενωση, μεταφρασμένο στα ρωσικά. Επίσης είχε σχεδιαστεί, 24 ώρες μετά την εκφώνηση της ομιλίας, η υπηρεσία εκπομπών «Φωνή της Αμερικής» να τη μεταδώσει ολόκληρη σε οκτώ γλώσσες και εν περιλήψει σε 25 γλώσσες.



«Κύριε πρόεδρε – άρχισε το λόγο του ο Χ. Τρούμαν – μέλη του Κογκρέσου των Ηνωμένων Πολιτειών η σοβαρότης της καταστάσεως την οποία αντιμετωπίζει σήμερον ο κόσμος, καθιστά αναγκαίαν την εμφάνισίν μου ενώπιον της κοινής συνεδριάσεως του Κογκρέσου. Η εξωτερική πολιτική και η εθνική ασφάλεια της χώρας ταύτης υφίστανται άμεσον τον αντίκτυπον. Μία άποψη της παρούσης καταστάσεως την οποίαν επιθυμώ να παρουσιάσω προς υμάς κατά την στιγμήν ταύτην διά να χρησιμεύση προς μελέτην και λήψιν αποφάσεως αναφέρεται εις την Ελλάδα και εις την Τουρκίαν».

Οι ΗΠΑ, η Ελλάδα και η Τουρκία

Αναφερόμενος στην Ελλάδα, ο Αμερικανός Πρόεδρος έκανε λόγο για επείγουσα έκκληση της ελληνικής κυβέρνησης προς την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών με το αίτημα της οικονομικής βοήθειας. Περιέγραψε την άσχημη οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, τις καταστροφές που υπέστη κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και κατέληξε στην παρουσίαση του σπουδαιότερου λόγου για τον οποίο οι ΗΠΑ θα έπρεπε να δώσουν τη βοήθειά τους. «Αυτή η υπόστασις – είπε – του ελληνικού Κράτους απειλείται σήμερον υπό της τρομοκρατικής δράσεως χιλιάδων τινών ενόπλων, διευθυνομένων υπό κομμουνιστών, οι οποίοι αψηφούν την εξουσίαν της κυβερνήσεως εις τινά σημεία της χώρας και ιδία κατά μήκος των βορείων συνόρων αυτής… Εν τω μεταξύ η ελληνική κυβέρνησις δεν είναι εις θέσιν να αντιμετωπίση την κατάστασιν. Ο ελληνικός στρατός είναι ολιγάριθμος και πενιχρώς εξοπλισμένος. Χρειάζεται εφόδια και εξοπλισμόν, εάν πρόκειται να αποκατασταθή η εξουσία της Κυβερνήσεως επί του ελληνικού εδάφους. Η Ελλάς πρέπει να τύχη βοηθείας εάν πρόκειται να καταστή εις θέσιν να βοηθήση εαυτήν και να σεβασθή την δημοκρατίαν. Αι Ηνωμέναι Πολιτείαι πρέπει να παράσχουν την βοήθειαν ταύτην…».



Σχετικά με τη βοήθεια προς την Τουρκία ο Πρόεδρος Τρούμαν διευκρίνισε ότι αυτή πρέπει να δοθεί «προς τον σκοπόν της επιτεύξεως του απαραίτητου συγχρονισμού χάριν της διατηρήσεως της εθνικής αυτής ακεραιότητος. Η ακεραιότης αύτη – πρόσθεσε – είναι απαραίτητος διά την προστασίαν της τάξεως εις την Μέσην Ανατολήν». Αποκαλύπτοντας μάλιστα τους ουσιαστικότερους λόγους για τους οποίους οι ΗΠΑ θα έπρεπε να δώσουν βοήθεια στην Ελλάδα και στην Τουρκία υπογράμμισε: «Εάν η Ελλάς περιπέση εις τον έλεγχον μιας ενόπλου μειοψηφίας το αποτέλεσμα επί της γείτονος Τουρκίας θα είναι άμεσον και σοβαρόν. Σύγχυσης και ανωμαλία θα διαχυθούν εις ολόκληρον την Μέσην Ανατολήν. Ετι μάλλον η εξαφάνισις της Ελλάδος ως ανεξαρτήτου κράτους θα ασκήση βαθείαν επίδρασιν εφ’ όλων των χωρών της Ευρώπης… Αν δεν βοηθήσωμεν την Ελλάδα και την Τουρκίαν κατά τη μοιραίαν ταύτην ώρα το αποτέλεσμα θα είναι βαρυσήμαντον διά την Δύσιν και την Ανατολήν»⁴.

Η πολιτική αυτή, όπως την περιέγραψε ο Αμερικανός Πρόεδρος, έμεινε στην ιστορία με το όνομά του ως «Δόγμα Τρούμαν». Επρόκειτο για ένα πολιτικό δόγμα παγκοσμίου εμβέλειας, που καθόριζε την αμερικανική οπτική στη διεθνή μεταπολεμική πραγματικότητα.

Η διεθνής σημασία του Δόγματος Τρούμαν

Γκρίσγουολντ και Γκρέιντι, οι ύπατοι του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στην εξαρτημένη Ελλάδα

«Δεν θα έχωμεν αντιληφθή – έλεγε ο Τρούμαν, όταν εκφωνούσε το δόγμα του στο Κογκρέσο – τους αντικειμενικούς μας σκοπούς εάν δεν θελήσωμεν να βοηθήσωμεν τους ελεύθερους λαούς όπως διατηρήσουν τους ελεύθερους θεσμούς των και την εθνικήν των ακεραιότητα εναντίον των επιθετικών κινημάτων τα οποία ζητούν να επιβάλλουν επ’ αυτών ολοκληρωτικά καθεστώτα… Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα⁵ επιβαλλόμενα επί ελευθέρων λαών δι’ αμέσου ή εμμέσου επιθέσεως υπονομεύουν τας βάσεις της διεθνούς ειρήνης, άρα και την ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών». Μερικά χρόνια αργότερα, στα απομνημονεύματά του, σημείωνε χαρακτηριστικά για τις συνθήκες που επέβαλλαν το περιβόητο δόγμα με το όνομά του: «Η Ελλάς χρειαζόταν βοήθεια και τη χρειαζόταν γρήγορα και σε σημαντικό βαθμό. Αν αυτό δεν γινόταν, η Ελλάς θα χανόταν και το Σιδηρούν παραπέτασμα θα έφτανε ως την Ανατολική Μεσόγειο. Αν η Ελλάς χανόταν, η Τουρκία δε θα μπορούσε να κρατηθεί μέσα στη θάλασσα του Κομμουνισμού. Παράλληλα αν η Τουρκία υποχωρούσε στις Σοβιετικές αξιώσεις η θέσις της Ελλάδος θα βρισκόταν σε άμεσο κίνδυνο»⁶.

Για τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, κυρίως στην Ελλάδα και δευτερεύοντως στην Τουρκία, δινόταν μια μάχη αποφασιστικής σημασίας που αφορούσε την υπόσταση της καπιταλιστικής Ευρώπης, της Ασίας, την υπόσταση ολόκληρου του καπιταλιστικού κόσμου. Ας δούμε όμως το θέμα αναλυτικότερα.

Φωτογραφία χάρτη από τις «US News», που απεικονίζει τη, κατά τη γνώμη των αμερικανών, Σοβιετική πίεση προς την Τουρκία και την αναγκαιότητα της αμερικανικής βοήθειας

Σε ένα βασικό αμερικανικό ντοκουμέντο, συνταγμένο μια εβδομάδα πριν την εξαγγελία του δόγματος Τρούμαν, αναφορικά με το ελληνικό ζήτημα και τη διεθνή σημασία που αυτό είχε συνοψίζονται τα εξής αποκαλυπτικά: «Μια αποφασιστική προσπάθεια να λυθεί το ελληνικό πρόβλημα θα εμψυχώσει τις δημοκρατικές δυνάμεις σε όλο τον κόσμο. Σε πολλές χώρες σήμερα, η επιδείνωση της γενικής οικονομικής και πολιτικής κατάστασης και η εξάπλωση της βίας και του τρόμου αποθαρρύνουν τις δημοκρατικές δυνάμεις. Η ενδεχόμενη αποτυχία της ελληνικής δημοκρατίας θα έδινε τρομακτική ώθηση στα ανατρεπτικά κινήματα σε όλο τον κόσμο».

Στο ίδιο πνεύμα, σ’ ένα υπόμνημα προς τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Μάρσαλ, ο διευθυντής του Γραφείου Ανατολικών και Αφρικάνικων Υποθέσεων των ΗΠΑ Λόι Χέντερσον έγραφε: «Στην Ελλάδα γίνεται ένα πείραμα που παρατηρούν όλοι οι λαοί του κόσμου, για να βεβαιωθούν κατά πόσο η αποφασιστικότητα των δυτικών δυνάμεων να αντισταθούν στην επίθεση είναι ανάλογη με την αποφασιστικότητα του διεθνούς κομμουνισμού να κατακτήσει νέα εδάφη και νέες βάσεις για παραπέρα επίθεση. Είμαστε πεπεισμένοι πως αν οι Ηνωμένες Πολιτείες επιτρέψουν την κατάκτηση της Ελλάδας, οι λαοί της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής ιδιαίτερα, θα βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα και θα καταληφθούν από αίσθημα αβεβαιότητας και απογοήτευσης, παρόμοιο με αυτό που συναντά κανείς σήμερα στην Ελλάδα»⁷.



Την αμερικανική πολιτική του δόγματος Τρούμαν συνόψισε περίπου μισό αιώνα αργότερα με πολύ αποκαλυπτικό και ταυτόχρονα πολύ κυνικό τρόπο ο πρώην Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Χένρι Κίσιγκερ: «Αν οι Σοβιετικοί ηγέτες – γράφει ο Kissinger⁸– είχαν μελετήσει περισσότερο την αμερικανική ιστορία, θα καταλάβαιναν πόσο κίνδυνο έκρυβαν τα λόγια του προέδρου. Το Δόγμα Τρούμαν αποτέλεσε ένα ορόσημο επειδή, από τη στιγμή που πέταξε η Αμερική το γάντι της ηθικής, το είδος της Realpolitik που γνώριζε τόσο καλά ο Στάλιν θα τελείωνε για πάντα και οι διαπραγματεύσεις για αμοιβαίες παραχωρήσεις δε θα είχαν πλέον καμιά θέση στις μεταξύ τους σχέσεις. Από εδώ και πέρα, οι διαφορές μπορούσαν να λυθούν μόνο με μια αλλαγή των σοβιετικών σκοπών, την κατάρρευση του σοβιετικού συστήματος ή και με τα δυο μαζί».

Μαζί με το κοινωνικοπολιτικό αυτό σκέλος της, η πολιτική του δόγματος Τρούμαν είχε εξ αντικειμένου και μία διεθνή οικονομική σημασία. Ο Λόι Χέντερσον, εξετάζοντας το ζήτημα από τη σκοπιά των συμφερόντων των ΗΠΑ πάνω στα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής, έλεγε το 1947: «Η Ελλάδα και η Μέση Ανατολή πρέπει να μπουν κάτω από την αμερικανική κηδεμονία γιατί οι ΗΠΑ χρειάζονται τα 30.000.000.000 βαρέλια πετρελαίου που παράγει κάθε χρόνο η περιοχή αυτή»⁹. Για το ίδιο θέμα ο Αμερικανός καθηγητής Ιστορίας Λόρενς Γουίτνερ γράφει σχετικά¹⁰: «Η αμερικανική άμυνα της Μέσης Ανατολής και η ελληνική της πύλη δε θα έπρεπε να θεωρηθούν ως αφιλοκερδείς. Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η αξία του αγγλο-αμερικανικού ελέγχου του μεσανατολικού πετρελαίου αυξήθηκε σε κολοσσιαίες αναλογίες… Η αυξανόμενη όρεξη της διοίκησης Τρούμαν για το Μεσανατολικό πετρέλαιο όξυνε την εμμονή του για να επεκτείνει την Αμερικανική επιρροή στην περιοχή και να συγκρατήσει την επιρροή των άλλων». Αναφορικά δε με το ξεχωριστό ρόλο της Ελλάδας στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής ο επιτετραμμένος στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Ελλάδα Κ. Ράνκιν, έγραφε, το 1948, σε μία από τις εκθέσεις του ¹¹: «Είμαστε υποχρεωμένοι ηθικά και πρακτικά, πάση θυσία, να διαφυλάξουμε την Ελλάδα», διότι, «αυτή η χώρα είναι στην ουσία το όργανό μας… ένα όργανο που εμείς διαμορφώνουμε για να χρησιμοποιήσουμε στην επέκταση της εξωτερικής μας πολιτικής».

«Ζήτημα ανεξαρτησίας δεν υπάρχει…»

Το «δόγμα Τρούμαν» έγινε νόμος των Ηνωμένων Πολιτειών στις 22 Μάη του 1947 κι από κει και μετά τέθηκε σε εφαρμογή. Η εφαρμογή του στην Ελλάδα άρχισε – και – τυπικά με την υπογραφή της Ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας που έγινε στην Αθήνα στις 20 Ιουνίου 1947. Στις 17/6/1947, όταν οι όροι της συμφωνίας δεν ήταν ακόμη γνωστοί, η αμερικανική εφημερίδα «Ποστ Μερίντιαμ» έγραφε: «Οι όροι της συμφωνίας δεν αποκαλύφθηκαν. Ωστόσο αμερικανικές πηγές αναφέρουν ότι είναι τραχείς και εικονικά μόνο αναφέρονται στην ελληνική ανεξαρτησία. Οι διάφοροι Αμερικανοί που πρόκειται να εγκατασταθούν στα ελληνικά υπουργεία θα παρακολουθήσουν με «μάτι αετού» κάθε δολάριο»¹². Οι πληροφορίες της εφημερίδας ήταν μέσα στην αλήθεια, αλλά η πραγματικότητα ήταν απείρως χειρότερη, τέτοια που η δημοσιοποίηση των όρων της συμφωνίας προκάλεσε την έκπληξη των Αμερικανών αναλυτών και τα δυσμενή, για την κυβέρνηση των Αθηνών, σχόλια του Τύπου των ΗΠΑ. Μια μέρα πριν τη δημοσιοποίηση της συμφωνίας, στις 19/6/47, η εφημερίδα «Ουάσιγκτον Ποστ», ημιεπίσημο όργανο του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, που γνώριζε το περιεχόμενό της, έγραφε σχετικά: «Η ελληνική κυβέρνηση ζητεί να αναλάβει ουσιαστικά ο κ. Γκρίσγουωλντ (σ.σ. πρόκειται για τον επικεφαλής της αμερικανικής οικονομικής αποστολής στην Ελλάδα) την οικονομική διακυβέρνηση της χώρας. Οι διπλωματικοί παρατηρητές στην Ουάσιγκτον δεν μπόρεσαν να αναφέρουν παράλληλο γεγονός στη σύγχρονη ιστορία όπως η προθυμία μιας ανεξάρτητης χώρας να αναθέσει τις εσωτερικές της υποθέσεις στα χέρια μιας άλλης»¹³. Την επομένη της υπογραφής της συμφωνίας, στις 21/6/47, ο γνωστός δημοσιολόγος της εποχής Λίπμαν σημείωνε σε άρθρο του στο «Χέραλντ Τριμπιούν»: «Η Ελληνοαμερικανική συμφωνία που υπεγράφη χθες αποτελεί συγκεκριμένο παράδειγμα της πιο στενής περιπλοκής μας και της υπερβολικής επέμβασής μας. Κι αν ακόμη παραδεχθούμε ότι στην περίπτωση της Ελλάδας δεν υπήρχε άλλη λύση, η ανάμειξή μας εκεί είναι καθαρό παράδειγμα ενός γεγονότος που δεν μπορεί να επαναληφθεί από μας σε άλλες χώρες. Εάν ό,τι έχουμε να κάνουμε για να κυβερνήσουμε την Ελλάδα αποτελεί το «δόγμα Τρούμαν» στην πράξη, τότε δεν είναι δυνατόν να εφαρμόσουμε το δόγμα αυτό και σε άλλη χώρα της Ευρώπης»¹⁴.

Η συμφωνία της ντροπής

Με την Ελληνοαμερικανική Συμφωνία το καθεστώς της Ελλάδας ανέθετε τον έλεγχο της διακυβέρνησης της χώρας στην κυβέρνηση των ΗΠΑ, που ένας εκ των τοποτηρητών της ήταν ο αρχηγός της Αμερικανικής Αποστολής, ο οποίος είχε και τον έλεγχο ως προς τη χρησιμοποίηση της «βοήθειας». Βάσει των άρθρων της συμφωνίας αυτής η αμερικανική αποστολή και ο αρχηγός της είχαν το δικαίωμα να ασκούν οποιαδήποτε λειτουργία – δηλαδή να κάνουν ό,τι θέλουν κι ό,τι θεωρούν αναγκαίο – για τη σωστή αξιοποίηση της «βοήθειας». Ετσι η αμερικανική αποστολή ήταν εντελώς ανεξέλεγκτη. Η εξουσία της μάλιστα δεν περιοριζόταν στη χρησιμοποίηση των αμερικανικών κεφαλαίων που θα έρχονταν στην Ελλάδα, αλλά και στη χρησιμοποίηση των ελληνικών πόρων (Αρθρο 4). Επίσης η ελληνική κυβέρνηση ήταν υποχρεωμένη να δίνει στους Αμερικανούς ό,τι της ζητούσαν (εκθέσεις – πληροφορίες κ.λπ.), ούτως ώστε οι τελευταίοι να ασκούν αυτό που θεωρούσαν καθήκον τους, να εξυπηρετούν, δηλαδή, πλήρως τα αμερικανικά συμφέροντα (Αρθρο 6). Το άρθρο 8 της συμφωνίας μετέτρεπε την ελληνική κυβέρνηση σε υπηρέτη του Προέδρου των ΗΠΑ. Η κυβέρνηση της Ελλάδας θα προέβαινε σε κάθε ενέργεια που κρινόταν απαραίτητη εφόσον το ζητούσε ο Αμερικανός Πρόεδρος και δε θα μεταβίβαζε οτιδήποτε είχε στην κατοχή της (αντικείμενα – πληροφορίες κλπ.) σε τρίτους χωρίς τη συγκατάθεσή του. Με το άρθρο 9 προβλεπόταν ότι ο τρόπος χρησιμοποίησης της αμερικανικής βοήθειας ήταν υπόθεση αποκλειστικά της αμερικανικής αποστολής. Ακόμη η συμφωνία προέβλεπε την ελευθερία κινήσεως του προσωπικού της αμερικανικής αποστολής και τη χορήγηση προνομίων, φοροαπαλλαγών και ασυλίας σαν αυτά που είχε το προσωπικό της αμερικανικής πρεσβείας.

Είναι δε αξιοσημείωτο ότι η παροχή «βοήθειας» μπορούσε να διακοπεί εάν και όποτε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ θεωρούσε ότι η παύση είναι προς το συμφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών (Αρθρο 10, παράγραφος 3). Αυτό σήμαινε πως ολόκληρη η οικονομική και πολιτική ζωή της Ελλάδας εξαρτιόταν πλήρως από τις διαθέσεις των Αμερικανών, οι οποίοι, για να πετύχουν τους εκάστοτε σκοπούς τους, μπορούσαν να εκβιάζουν με διακοπή της «βοήθειας» γιατί έτσι τάχα επέτασσε το εθνικό τους συμφέρον. Φυσικά η συμφωνία προέβλεπε ότι και η Ελλάδα είχε το δικαίωμα να σταματήσει μονομερώς να παίρνει «βοήθεια» από τους Αμερικανούς. Ομως, βάσει της συμφωνίας, τέτοια απόφαση μπορούσε να πάρει μόνο εκείνη η κυβέρνηση που θα αντιπροσώπευε την πλειοψηφία του ελληνικού λαού!!! Ο όρος αυτός ήταν το λιγότερο απαράδεκτος και δεν μπήκε τυχαία. Μπήκε για να υποδηλώσει ότι εκείνοι που θα έκριναν ποια κυβέρνηση εκπροσωπεί την πλειοψηφία του ελληνικού λαού και ποια όχι, θα ήταν οι ίδιοι οι Αμερικανοί.

Η Αστερόεσσα κυματίζει πάνω απ’ την Ελλάδα

Για την εφαρμογή του Δόγματος Τρούμαν και την εκτέλεση της Ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας, της 20ής Ιουνίου 1947, η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών συγκρότησε την Αμερικανική Αποστολή Βοήθειας στην Ελλάδα, γνωστή και ως A.M.A.G (American Mission for Aid to Greece).

Αρχηγός της αποστολής ορίστηκε ο Ντουάιντ Γκρίσγουολντ, πρώην κυβερνήτης της Νεμπράσκα, ο οποίος και έφτασε στην Αθήνα στις 14 Ιουλίου 1947. Από εκείνη τη στιγμή μαζί με το ελληνικό καθεστώς και ουσιαστικά πάνω απ’ αυτό, ασκούσαν τη διακυβέρνηση, κατοχυρωμένη από την Ελληνοαμερικανική Συμφωνία, τρεις Αμερικανοί: Ο Ντ. Γκρίσγουολντ, ο στρατηγός Λάιβσεϊ, επικεφαλής της αμερικανικής στρατιωτικής αποστολής και ο Αμερικανός πρεσβευτής Μακ Βι. «Τίποτα από εκεί κι έπειτα – γράφει ο Σπ. Θεοδωρόπουλος¹⁵– δε γίνεται χωρίς την έγκριση της «ντε φάκτο» αυτής κυβέρνησης των τριών Αμερικανών «υπάτων». Ο Γκρίσγουωλντ και οι άνθρωποί του μπαινοβγαίνουν στα υπουργεία και τις κρατικές υπηρεσίες και μοιράζουν δεξιά και αριστερά διαταγές». Ο Αμερικανός ιστορικός Λόρενς Γουίτνερ περιγράφει, με τη σειρά του, ως εξής την εν λόγω κατάσταση: «Αν – γράφει¹⁶ – οι Αμερικανοί αξιωματούχοι επρόκειτο να κόψουν μέσα από τα πολιτικά εμπόδια και να συντρίψουν την αριστερή επιρροή, θα χρειαζόταν να επέμβουν σε έναν άνευ προηγουμένου βαθμό στην Ελληνική πολιτική ζωή».

Αλλά κι ο ίδιος ο Γκρίσγουολντ, απαντώντας στις επικρίσεις ότι έγινε «ο πιο ισχυρός άνδρας της Ελλάδας», με δηλώσεις του στις 24 Οκτώβρη 1947, δε δίστασε να παραδεχτεί¹⁷: «Πιστεύω ότι ήταν πρόθεση του Κογκρέσου η Αποστολή αυτή να ενεργήσει άμεσα και δυναμικά για να βοηθήσει στην ανοικοδόμηση της Ελλάδας, για να τεθεί εδώ κάτω από έλεγχο ο κομμουνισμός. Το Κογκρέσο επίσης είχε την πρόθεση – και τα μέλη του που με επισκέφθηκαν μου το τόνισαν – ότι η Αποστολή πρέπει να ασκήσει αυστηρό έλεγχο στη δαπάνη των αμερικανικών και των ελληνικών χρημάτων. Αυτό σημαίνει ανάμειξη στις εσωτερικές υποθέσεις και δε βλέπω τι ωφελεί να υποκρίνεται πως είναι κάτι άλλο…».

Οι Αμερικανοί όχι μόνο είχαν τον πρώτο λόγο στις ελληνικές υποθέσεις, αλλά είχαν κατανείμει με μεγάλη ακρίβεια τους ρόλους μεταξύ των τριών αμερικανικών κέντρων – της οικονομικής, της στρατιωτικής αποστολής και της πρεσβείας – που βρίσκονταν στη χώρα, ούτως ώστε να μην υπάρχει σύγχυση αρμοδιοτήτων. Γράφει ο καθηγητής Γιάννης Ιατρίδης¹⁸: «Χαρακτηριστικό παράδειγμα της έκτασης και του βάθους της αμερικανικής ανάμειξης στην ελληνική πολιτική ζωή μετά το 1947, αποτελούν οι οδηγίες του State Department, σε ένα έγγραφό του που επιχειρεί να προσδιορίσει τις εξουσίες του Αμερικανού Πρέσβη στην Αθήνα, σε αντιπαράθεση με τις αρμοδιότητες του Αρχηγού της Αποστόλης. Τα ζητήματα «σημαντικών πολιτικών αποφάσεων», στα οποία ο Πρέσβης είχε τον πρώτο λόγο, απαριθμούνται ως εξής: α) Κάθε δραστηριότητα εκπροσώπων των Ηνωμένων Πολιτειών που σχετίζεται με κάποια αλλαγή στο ελληνικό υπουργικό συμβούλιο. β) Κάθε δραστηριότητα εκπροσώπων των Ηνωμένων Πολιτειών που προκαλεί ή προλαμβάνει κάποια αλλαγή στην ανώτατη ηγεσία των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. γ) Κάθε ουσιαστική αύξηση ή μείωση στο δυναμικό των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. δ) Κάθε διαφωνία που προκύπτει με τις ελληνικές ή βρετανικές αρχές, ανεξάρτητα από την προέλευσή της, και μπορεί να βλάψει τη συνεργασία μεταξύ Αμερικανών αξιωματούχων στην Ελλάδα και Ελλήνων ή Βρετανών αξιωματούχων. ε) Κάθε σημαντικό ζήτημα που άπτεται των σχέσεων της Ελλάδας με τα Ηνωμένα Εθνη ή άλλο ξένο έθνος εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών. στ) Κάθε σημαντικό ζήτημα που άπτεται της πολιτικής που ακολουθεί η Ελληνική Κυβέρνηση σε σχέση με τα ελληνικά πολιτικά κόμματα, τα συνδικάτα, τα ανατρεπτικά στοιχεία, τις ένοπλες δυνάμεις των ανταρτών κλπ. συμπεριλαμβανομένων και ζητημάτων ποινών, αμνηστιών κ.ο.κ. ζ) Κάθε ζήτημα που αφορά τη διενέργεια εκλογών στην Ελλάδα. Το έγγραφο – προσθέτει ο Γιάννης Ιατρίδης – συνεχίζει: «Ο παραπάνω κατάλογος δε, φιλοδοξεί να είναι πλήρης. Απλώς προσφέρει παραδείγματα»».

Αν θα ήθελε κανείς να δώσει μια συνοπτική, αλλά ακριβή εικόνα της κατάστασης που διαμορφώνεται στην Ελλάδα μετά το Δόγμα Τρούμαν – και συνακόλουθα αυτού του δόγματος – δε θα μπορούσε παρά να συμφωνήσει με τον Γ. Ρουμπάτη, ο οποίος γράφει σχετικά¹⁹: «Στους μήνες που ακολούθησαν την εξαγγελία του δόγματος Τρούμαν και μετά από την εφαρμογή των διαφόρων συμφωνιών που προέβλεπαν την παροχή βοήθειας στην Ελλάδα, η Ελλάδα έπαψε από πρακτική άποψη να αποτελεί κυρίαρχο έθνος. Η οικονομία βρισκόταν στα χέρια των Αμερικανών ειδικών, τα πολιτικά κόμματα ανέβαιναν στην εξουσία ή έπεφταν μόνο με την προηγούμενη συναίνεση των Ηνωμένων Πολιτειών, η εξωτερική πολιτική, αν και ασκούνταν από Ελληνα υπουργό Εξωτερικών, διαμορφωνόταν στις αίθουσες και στα γραφεία της αμερικανικής πρεσβείας και της AMAG. Και τέλος ο στρατός, που διευθυνόταν ήδη από ξένους, άρχισε να εξαρτάται περισσότερο από μη Ελληνες για τις καθημερινές του αποφάσεις.

Η ρητορική του δόγματος Τρούμαν μιλούσε για ελεύθερους θεσμούς, αντιπροσωπευτική κυβέρνηση, ελευθερία λόγου και άλλα παρόμοια υψηλά ιδεώδη, αλλά η εφαρμογή του στην Ελλάδα είχε ελάχιστη σχέση με την εφαρμογή αυτών των αρετών στη ζωή της χώρας».

Από στρατιωτικής απόψεως την αξία που είχε το Δόγμα Τρούμαν στην περιοχή τη δίνει ο στρατηγός Δ. Ζαφειρόπουλος, ο οποίος γράφει χαρακτηριστικά ότι με το δόγμα αυτό οι Αμερικανοί έδιναν στην Ελλάδα το χαρακτήρα της «προωθημένης προπομπού του αμερικανικού στρατού εις την Βαλκανικήν»²⁰.

Στη βάση όσων αναφέραμε, ως συμπέρασμα, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός υπήρξε πάντοτε συνεπής στην πολιτική του αναφορικά με την εξυπηρέτηση των στενών και των ευρύτερων ταξικών συμφερόντων του. Το 1974 για παράδειγμα, ο Χένρι Κίσιγκερ, από τη θέση του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, δήλωνε απερίφραστα²¹: «Δε βλέπω γιατί πρέπει να μείνουμε αδιάφοροι παρατηρητές, όταν μια χώρα βαδίζει προς τον κομμουνισμό λόγω της ανευθυνότητας του λαού της». Η δήλωση αυτή υπήρξε σήμα κατατεθέν όλης της αμερικανικής πρακτικής στον 20ό αιώνα και συνεχίζει να σφραγίζει την αμερικανική αντίληψη και πρακτική απέναντι στους λαούς και στον νέο αιώνα που διανύουμε. Αλλά το θέμα δεν είναι τι κάνουν οι Αμερικανοί. Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς. Κι εδώ δύο πολιτικές υπάρχουν. Η μία, της κυρίαρχης τάξης και των κομμάτων της, θεωρεί ότι ζήτημα εθνικής ανεξαρτησίας δεν υπάρχει – υπάρχει όμως ζήτημα επιλογής αφεντικού. Η άλλη είναι η πολιτική του εργαζόμενου λαού, η πολιτική της εθνικής ανεξαρτησίας, την οποία οι κομμουνιστές υπηρέτησαν και υπηρετούν πάντοτε από την πρώτη γραμμή.

1. Γ. Α. Βλάχου: «Η Αυτοτέλεια», «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» 16/3/1947.

2. «Ριζοσπάστης» 14/3/1947.

3. «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» 13/3/1947.

4. Ολόκληρο το κείμενο του δόγματος Τρούμαν στον ελληνικό Τύπο της 13/3/1947, Π. Οικονόμου – Γκούρα: «Το Δόγμα Τρούμαν και η αγωνία της Ελλάδος», Αθήναι 1957, σελ. 125-134 κ.α.

5. Με τον όρο ολοκληρωτικά καθεστώτα ο Αμερικανός Πρόεδρος εννοούσε τη Σοβιετική Ενωση και τα λαϊκοδημοκρατικά καθεστώτα, που αμέσως μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου εγκαθιδρύθηκαν σε μια σειρά χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.

6. «Το δόγμα Τρούμαν», Ελληνική έκδοση της Αμερικανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, 1972, σελ. 17.

7. JOHN Ο. IATRIDES: «ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΡΟΥΜΑΝ – Η απαρχή της διείσδυσης των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ελλάδα», στο συλλογικό «Η Αμερικανική πολιτική στην Ελλάδα και Κύπρο», επιμέλεια Θ. Κουλουμπή και Sallie M. Hicks, εκδόσεις ΠΑΠΑΖΗΣΗ, σελ. 32-33.

8. Henry Kissinger: «Διπλωματία», Εκδόσεις Νέα Σύνορα – Α. Α. Λιβάνη, σελ. 506.

9. Ν. Ψυρούκη: «Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας», εκδόσεις «ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ», τόμος Α΄, σελ. 293.

10. Λ. Γουίτνερ: «Η Αμερικανική Επέμβαση στην Ελλάδα 1943- 1949», εκδόσεις «Βάνιας», Θεσσαλονίκη 1991, σελ. 85 και 88.

11. Λ. Γουίτνερ, στο ίδιο, σελ. 319.

12. «Ρ» 18/6/1947.

13. «Ρ» 20/6/1947.

14. «Ρ» 22/6/1947.

15. Σπ. Θεοδωρόπουλου: «Από το Δόγμα Τρούμαν στο Δόγμα Χούντα», εκδόσεις «ΠΑΠΑΖΗΣΗ», 1976, σελ. 67.

16. Λ. Γουίτνερ: «Η Αμερικανική επέμβαση στην Ελλάδα 1943- 1949», εκδόσεις «Βάνιας», σελ. 140.

17. Σπ. Θεοδωρόπουλου, στο ίδιο, σελ. 68 και JOHN Ο. IATRIDES, στο ίδιο σελ. 40.

18. JOHN Ο. IATRIDES στο ίδιο, σελ. 42-43.

19. Γ. Ρουμπάτη: «Δούρειος Ιππος: Η αμερικανική διείσδυση στην Ελλάδα 1947-1967», εκδόσεις «Οδυσσέας», σελ. 65.

20. Δ. Ζαφειρόπουλου: «Ο Αντισυμμοριακός αγών 1945-1949», Αθήναι 1956, σελ. 87.

21. Λ. Σταυριανός: «Η Ελλάδα σε επαναστατική Περίοδο – Σαράντα χρόνια αγώνες», εκδόσεις «Κάλβος», σελ. 259.




Γιώργος ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ




αναδημοσίευση από imerodromos

Μια διαφορετική συναυλία δόθηκε το Σάββατο στην Ειδομένη. Μια νεαρή προσφυγοπούλα «ταξίδεψε» με τις νότες της τους συμπατριώτες της που περιμένουν μέσα στις λάσπες να περάσουν τα σύνορα, παίζοντας στο πιάνο που έφερε για εκείνη στον καταυλισμός ο διάσημος Κινέζος καλλιτέχνης και ακτιβιστής 'Αι Γουέι Γουέι.

Η Νουρ αλ Χιζάμ είναι 24 χρονών και εδώ και λίγες μέρες βρίσκεται εγκλωβισμένη στην Ειδομένη περιμένοντας, μαζί με χιλιάδες συμπατριώτες της, το πράσινο φως για να περάσει από την άλλη πλευρά του φράκτη. Το όνειρο της είναι να πάει στη Γερμανία, όπου βρίσκεται ήδη ο σύζυγος της.



Ο 'Αι Γουέι Γουέι που μετά τη Λέσβο έχει μεταβεί στα σύνορα με την ΠΓΔΜ έφερε ένα εντυπωσιακό λευκό πιάνο για την 24χρονη νέα φίλη του, το οποίο στήθηκε στη μέση ενός χωραφιού, που έχει μετατραπεί σε βούρκο από τις βροχοπτώσεις των τελευταίων ημερών. Λίγες πλαστικές καρέκλες περίμεναν τους θεατές. Εκείνη μέσα στη βροχή έκανε αυτό που αγαπούσε να κάνει πριν ο πόλεμος την διώξει από την πατρίδα της, κάτω από ένα κομμάτι νάιλον, που ο Κινέζος καλλιτέχνης κρατούσε. Όπως ο ίδιος είπε επρόκειτο για μια διαφορετική «έκφραση ζωής» - και όχι παράσταση ή συναυλία.



«Ελπίζω ότι θα επικρατήσει τελικά ειρήνη στη Συρία και ότι οι άνθρωποι θα μπορέσουν να περάσουν τα σύνορα και να να ζήσουν ελεύθεροι. Και πως οι άνθρωποι εδώ, που υποφέρουν όπως εγώ, δεν θα συνεχίσουν να υποφέρουν», δήλωσε η νεαρή πιανίστρια στους δημοσιογράφους που βρέθηκαν στο σημείο.



Στη γέφυρα που οδηγεί από την εθνική οδό προς την Ειδομένη, οι άνθρωποι που περπατούν φορτωμένοι με πράγματα είναι συνήθως πρόσφυγες. Το πρωί του Σαββάτου, στα «βήματα. των προσφύγων περπάτησε ο Άι Γουέι Γουέι, ο οποίος βρίσκεται τις τελευταίες τρεις ημέρες στο μικρό αυτό ακριτικό χωριό, γυρίζοντας ένα ντοκιμαντέρ για την προσφυγική κρίση.



«Η Ειδομένη δεν έχει τύχει της προσοχής και της βοήθειας που χρειάζεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και είναι πολύ δύσκολο για την Ελλάδα να το χειριστεί όλο αυτό μόνη της», είεπ στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Κινέζος εικαστικός.



«Βρισκόμαστε εδώ σε μια κατάσταση, όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν πάψει να υπάρχουν», λέει και εξηγεί πως «ζούμε μία ιστορική στιγμή, κι εμείς είμαστε εδώ για να αποτυπώσουμε όλο αυτό τον ανθρώπινο αγώνα και να τον προβάλλουμε σε όλο τον κόσμο», σημείωσε.




από το ΑΠΕ

Κυριακή 13 Μάρτη στις 10 το βράδυ " Οι μουσικές αναμνήσεις " σε ρυθμούς LATIN στην ERTOPEN!
Στους 106.7 στα FM για την Αθήνα και στο www.ertopen.com για όλο τον κόσμο!

Συντονιστείτε στους 106.7 στα FM στην Αττική στην ΕΡΤopen. Επίσης εναλλακτικά όσοι είστε εκτός Αττικής, μπορείτε να μας ακούσετε από τον ραδιοφωνικό σταθμό του σωματείου Εργαζομένων Αλουμινίου στους 97,3 με έδρα τη Βοιωτία ή από τον ραδιοσταθμό του εργατικού κέντρου Εύβοιας στους 96,5 και διαδικτυακά στην www.ertopen.com σε ολόκληρο τον κόσμο.

Για την συμμετοχή σας στην εκπομπή μπορείτε να καλείτε στα τηλέφωνα: 
210 6002909-10 ή να στείλετε αποστολή SMS γράφοντας: 1Π (κενό) και μετά το ΜΗΝΥΜΑ στο 54045

Το μεταναστευτικό και προσφυγικό ρεύμα εδώ και πολύ καιρό αποτελεί ανεπίλυτο ζήτημα για την Ευρώπη και την φέρνει στα πρόθυρα της ρατσιστικής κρίσης, ενώ ταυτόχρονα το εμφανίζουν ως πρόβλημα διαχείρισης. Η μαζική παραγωγή προσφύγων είναι μια ακμάζουσα βιομηχανία που τροφοδοτεί τον καπιταλιστικό κόσμο με σκλάβους παντός τύπου, φύλου και ηλικίας, την πολυεθνική ιατρική βιομηχανία με υγιή όργανα-εμπορεύματα, τους ανθρωποδιακινητές με τεράστια κεφάλαια, τις πολιτικές εξουσίες με ένα τεράστιο αριθμό αναλώσιμων ανθρώπινων σωμάτων για πάσα χρήση.

Μια μια οι Ευρωπαϊκές χώρες, με πρώτες και καλύτερες αυτές που στήριξαν τον ναζιστικό άξονα στον β' παγκόσμιο πόλεμο, δημιουργώνταςνέου τύπου αποκλεισμούς, κλείνουν τα σύνορα στους πρόσφυγες και τους μετανάστες που με τον θάνατό τους, αποκαλύπτουν την αδιέξοδη και καταστροφική πολιτική της Δύσης και της Ανατολής, στη χρήση των ανθρώπων ως αναλώσιμων στο βωμό του κέρδους και της εξουσίας.

Τα σώματα των προσφύγων είναι τα νέα “ανθρώπινα απορρίμματα” τη διαχείριση των οποίων όλες οι εξουσίες επιζητούν, αλλά από μακριά, στην “πόρτα του γείτονα”.

Πάνω απότρία εκατομμύρια πρόσφυγες“συσσωρεύονται” στην Τουρκία, και οι αριθμοί αυξάνονται ραγδαία καθώς οι συρράξεις κι οι σφαγές στη Συρία, το Ιράκ και στην Αφρική, συνεχίζονται.

Το απίστευτο παζάρι μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας, αναδεικνύει την αντιμετώπισή τους ως άχρηστων ή χαμηλού κόστους εμπορευμάτων.

Το “φρούριο” της Ευρώπης θα πληρώνει όσο-όσο όποιον αναλάβει να “κρύψει” από τα μάτια τους πρόσφυγες και τους μετανάστες που αντιμετωπίζονται ωςφαινόμενο, αριθμοί που μετακινούνται από χώρα σε χώρα, τη “διαχείριση” των οποίων αναλαμβάνει το ΝΑΤΟ παρέα με τη FRONTEX.

Για να κατανοήσουμε τη σημασία του προσφυγικού “συμπτώματος” και τη στάση της Ευρώπης απέναντί του πρέπει να εμβαθύνουμε στα τεκταινόμενα στη Μ. Ανατολή.

Η τεράστια αλυσίδα γεγονότων που δημιούργησε αυτό το χάος στη Μ. Ανατολή, συνηθίζεται να ξεκινά από την εισβολή των σοβιετικών στο Αφγανιστάν το 1979 και τη στήριξη, από τους Αμερικανούς, φανατικών ισλαμικών ομάδων προκειμένου να πολεμήσουν ενάντια στους Ρώσους στον πόλεμο δια αντιπροσώπων.

Στην πραγματικότητα πρέπει να ανατρέξει κανείς πολύ νωρίτερα στην ιστορία: στη διάλυση της οθωμανικής αυτοκρατορίας στις αρχές του 20ου αι., στην ανάδειξη του αραβικού εθνικισμού και -κυρίως- στην επιβολή, από τη Δύση, διαφόρων ελεγχόμενων δικτατόρων, στα κράτη που δημιουργήθηκαν την εποχή εκείνη και μετά τον β΄ παγκοσμίου πόλεμο.

Η δυτική αποικιοκρατία στήριξε αιμοσταγή και διεφθαρμένα καθεστώτα και μεγιστοποίησε σταδιακά την κοινωνική δυσφορία, που βρήκε διέξοδο κυρίως σε φανατικά ισλαμικά και αντιδυτικά σχήματα (Μουσουλμανική αδελφότητα, αργότερα Αλ Κάιντα κ.α.). Μετά την εισβολή στο Ιράκ το 2003 και την εξουδετέρωση του Σαντάμ Χουσεϊν, ενός στυγνού δικτάτορα που ήταν γνήσιο τέκνο της δυτικής αυταρχικής πολιτικής(περιλαμβάνονται η Αμερική, η Ευρώπη και η Ρωσία στην έννοια της Δύσης), το επίκεντρο της σύγκρουσης μεταφέρθηκε στο Ιράκ. Ο λαός του Ιράκ υπέφερε για χρόνια από την πολιτική αποκλεισμού που της είχαν επιβάλλει οι «Μεγάλες Δυνάμεις» με πρώτη την Αμερική. Το χάος που ακολούθησε την εισβολή, αξιοποίησαν πολλές δυνάμεις εξουσίας που όλες προσπάθησαν να αποκομίσουν πολιτικό-οικονομικά οφέλη. Διέλυσαν όλες τις τοπικές μαχητικές κοινωνικές αντιστάσεις, στήριξαν ενεργά (με όπλα, χρήματα και πρόσβαση στην εξουσία) διεφθαρμένες δυνάμεις, οργανώσεις και πολιτικό-οικονομικά συμφέροντα που έσφαξαν και καταχράστηκαν κι οδήγησαν το Ιράκσ' ένα τρομακτικό εμφύλιο που το μετέτρεψε σε μη βιώσιμη χώρα.

Ακολούθησαν οι γιγάντιες διαδηλώσεις του φαινομένου που ονομάστηκε «Αραβική άνοιξη» και περιελάμβανε κάθε είδους δυνάμεις στην -πολύμορφη αλλά ειρηνική κατά βάση, εκτός εξαιρέσεων- έκφραση της διαμαρτυρίας.

Η ανιστόρητη, καταστρεπτική, έρμαια συγκεκριμένων πολυεθνικών συμφερόντων στάση της Δύσης και η πολεμική αντιμετώπιση της διαμαρτυρίας από τους δικτάτορες, είχε τουλάχιστον δύο συνέπειες: από τη μια δημιούργησε ένα τεράστιο προσφυγικό/μεταναστευτικό ρεύμα και από την άλλη πολλαπλασίασε τις τάξεις των φανατικών επιθετικών ισλαμικών δυνάμεων που εκμεταλλεύτηκαν και πάλι την κοινωνική οργή, αλλά και τον απερίγραπτο τρόμο.

Μετά το Ιράκ, ο επόμενος «θυσιαστικός αμνός» ήταν η Συρία. Η έκφραση της κοινωνικής δυσφορίας απέναντι στο δολοφονικό και διεφθαρμένο δικτατορικό καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσσαντ πνίγηκε από την πρώτη μέρα στο αίμα, στα βασανιστήρια και στους μαρτυρικούς θανάτους μέσα κι έξω από τις φυλακές.

Για δεύτερη φορά μετά τον πόλεμο (η πρώτη ήταν στις αρχές της δεκαετίας του 1980 με την αιματηρή κατάπνιξη της κοινωνικής αντίδρασης με εκατόμβες νεκρών, από τον πατέρα Άσσαντ) ο συριακός λαός βρέθηκε σε μια δίνη αίματος και θανάτου, από την οποία δεν μπορεί να ξεφύγει.

Ρωσία, Κίνα και Ιράν, στήριξαν και στηρίζουν (υλικά και πολιτικά) τον δικτάτορα, ενώ οι χώρες του Κόλπου έστειλαν τις δικές τους φανατικές σουνιτικές ομάδες ενάντια, υποτίθεται, στον Άσσαντ.

Μετά από πέντε χρόνια χάους και κυριολεκτικής γενοκτονίας του πληθυσμού, η χώρα καταστράφηκε, μαζί με ό,τι είχε απομείνει από μια τεράστια και αρχαιότατη, ίσως την αρχαιότερη, πολιτιστική κληρονομιά. Η παραδοσιακή πολυπολιτισμικότητα της Συρίας απωλέσθηκε. Οι άνθρωποι κατασφάγηκαν, η Συρία άδειασε, η γη δηλητηριάστηκε από τα χημικά κι οδηγήθηκε σ' ένα γιγάντιο προσφυγικό κύμα.

Η ανάδυση του Ισλαμικού Κράτους, ως τέτοιου, ήταν δημιούργημα όλου αυτού του χάους.Το αδιέξοδο, η απόγνωση, ο φόβος αλλά κι η κερδοσκοπία, τροφοδότησε το Χαλιφάτο με εθελοντές και μισθοφόρους από όλο τον κόσμο, με όπλα και στήριξη (φανερή ή κρυφή) από τις περισσότερες χώρες και δυνάμεις που εμπλέκονται πολιτικό-οικονομικά ή γεωγραφικά στη σύρραξη, καθώς μια διαρκής εστία χάους στην περιοχή εξυπηρετεί τα συμφέροντα όλων κι αποτρέπει μη ελεγχόμενες από τους ίδιους προσπάθειες επανασχεδιασμού του χάρτη της Μ. Ανατολής.

Δεν είναι τυχαίο που οι Κούρδοι της Συρίας, η δύναμη που προσπάθησε να αξιοποιήσει το πολεμικό χάος στη δημιουργική κατεύθυνση της αυτοοργάνωσης, της αυτονομίας και της ελευθερίας, μπήκαν εξαρχής στο στόχαστρο του Χαλιφάτου, που στη δολοφονική του προσπάθεια εξόντωσης των πολιτοφυλακών του YPG (προσπάθεια με πολιτικά ισχυρό συμβολικό επίσης χαρακτήρα) στηρίχτηκε από πολλές δυνάμεις, με κραυγαλέα περίπτωση αυτήν του Ερντογάν.Πέρα από το πετρέλαιο, το ασαφές και «μη-εγκατεστημένο», εδαφικοποιημένο ωστόσο εδώ κι ενάμιση χρόνο Ισλαμικό Κράτος μεταξύ άλλων, εξυπηρετεί και τις πολεμικές βιομηχανίες Αμερικής, Ρωσίας, Γαλλίας, Βρετανίας και Γερμανίας, ενώ «νομιμοποιούνται» οι σφαγές του Άσσαντ και ο ίδιος ο Άσσαντ, που έξαφνα μετατρέπεται για την ΕΕ σε «μέρος της λύσης» και συνομιλητής, με πρόσχημα την καταπολέμηση της τρομοκρατίας του χαλιφάτου. Το ίδιο πρόσχημα χρησιμοποιεί κι ο Ερντογάν εξοντώνοντας εντός κι εκτός της Τουρκίας τους ενεργότερους κουρδικούς πληθυσμούς αλλά και πολλούς αμάχους με βομβαρδισμούς, πυροβολισμούς, φυλακίσεις, βασανιστήρια κι εκτελέσεις.

Η υπερ-χρήση της τεχνολογίας, η προσηλυτιστική βία και η εδαφικοποίησή του, κάνουν το Ισλαμικό Κράτος πολύ αποτελεσματικό. Μετατρέπεται σε ισχυρή σουνιτική ουτοπία που εγκαθιδρύει ένα θρησκευτικό έθνος-κράτος στο ιστορικό έδαφος του Ισλάμ: ένα ισχυρό πολιτικό μήνυμα με μεγάλη δυναμική, όπως κι η ναζιστική ουτοπία στο μεσοπόλεμο. Η αναφορά δεν είναι τυχαία, καθώς τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που ετοιμάζονται για τους πρόσφυγες παραπέμπουν ευθέως στο Άουσβιτς. Το υπάρχοντα στρατόπεδα συγκέντρωσης/εξόντωσης στη Λιβύη, πραγματοποιούν ήδη αυτό τον εφιάλτη. ενώ η παγκόσμια σιωπή που τα συνοδεύει χρησιμοποιεί την ίδια με τότε δικαιολογία της ανθρωπότητας: δεν γνωρίζω, δεν θέλω να γνωρίζω.

Η ελληνική κυβέρνηση επιδεικνύοντας τον «ανθρωπισμό» της φτιάχνει 5 καινούρια, κλειστά κέντρα κράτησης/φυλακές για όσους - τους περισσότερους- δεν ταιριάζουν στο προφίλ του πρόσφυγα που έχει αποφασίσει η Ε.Ε., παζαρεύει με το τουρκικό κράτος την απέλαση χιλιάδων προσφύγων/μεταναστών για να φυλακιστούν στα τούρκικα «δημοκρατικά» στρατόπεδα, στέλνει τα πολεμικά πλοία του ΝΑΤΟ να επαναπροωθούν τις πλαστικές βάρκες των περισσευούμενων στις τουρκικές ακτές και βέβαια διατηρεί τον φράχτη του Έβρου που οφείλεται για τους χιλιάδες πνιγμούς στο Αιγαίο.

Να μην επιτρέψουμε την κτηνωδία, να αγωνιστούμε για την ελεύθερη και ασφαλή μετακίνηση, την αξιοπρεπή διαμονή και σίτιση, την παροχή πλήρων δικαιωμάτων σε όλες και όλους τους πρόσφυγες/μετανάστες.

Να τελειώνουμε με την πατριαρχία και τον καπιταλισμό.

Σύνορα ανοιχτά για όλους.

Αλληλεγγύη στο μαχόμενο κουρδικό λαό.





«Μικρόπολις» Κοινωνικός χώρος για την ελευθερία



(Βενιζέλου και Βασ. Ηρακλείου 18, Θεσσαλονίκη)

ΗΛΙΑΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ

Η ιστορία της Σοφίας Πάτα έγινε γνωστή τον Γενάρη βγάζοντας στην επιφάνεια με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας που επιβάλουν οι πολύ μεγάλες επιχειρήσειςκαι τα πολυκαταστήματα στους εργαζόμενους.

Μια πραγματικότητα που μας επιβεβαιώνει πως για ένα κομμάτι ψωμί, δεν φτάνει μόνο η δουλειά…

Η εργαζόμενη, Σοφία Πάτα, που απολύθηκε από το «Πλαίσιο», με τη δικαιολογία πως δεν… χαμογελούσε αρκετά, μιλά στον «Ημεροδρόμο»


Η Σοφία, είναι μια νεαρή μητέρα που μεγαλώνει εντελώς μόνη της την 3χρονη κόρης. Η δουλειά της στο «Πλαίσιο» ήταν απαραίτητη για την επιβίωση του παιδιού της και για αυτό έκανε τα πάντα να την κρατήσει.

Η Σοφία δούλευε για οκτώ χρόνια στο «Πλαίσιο». Τα τελευταία χρόνια εργαζόταν στο κατάστημα της Λάρισας, από το οποίο και απολύθηκε με την δικαιολογία πως δεν… χαμογελούσε αρκετά.  Η Σοφία διεκδίκησε πίσω την θέση της, καταγγέλλοντας στην επιθεώρηση εργασίας το περιστατικό.

Για την υπόθεση της από το περασμένο Γενάρη εκδόθηκαν δεκάδες ανακοινώσεις αλληλεγγύης, από συνδικάτα, φορείς, ενώ  το θέμα έφτασε ακόμα και στη Βουλή.

Η Σοφία επιδίωξε τρεις συναντήσεις με τους υπευθύνους του καταστήματος, για να δοθούν εξηγήσεις. Η εργοδοσία όμως παρέμεινε  αμετακίνητη στην απόφαση της, με συνέπεια η νεαρή εργαζόμενη να διεκδικεί πλέον δικαστικά τα δικαιώματα της.

Εμείς συναντήσαμε την Σοφία και κουβεντιάσαμε, για την υπόθεση της, αλλά και τι σημαίνει να δουλεύει κάποιος στην εταιρεία «Πλαίσιο».

Σε μια εταιρεία η οποία είναι από τις επιχειρήσεις που τα κέρδη της να αυξάνουν κατακόρυφα, ακόμα και κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης, ενώ την ίδια στιγμή από την μεριά της εργοδοσίας επιβάλλονται εργασιακές συνθήκες μεσαίωνα.

***

Σοφία, απολύθηκες από το«Πλαίσιο» με την δικαιολογία πως δεν χαμογελούσες αρκετά. Τι σημαίνει το να χαμογελάς για το «Πλαίσιο»;

Προφανώς αυτό που μας ζητούσαν είναι να είμαστε μέσα στην τρελή χαρά. Τα κριτήρια που υπάρχουν καθορίζονται με βάση τους πληρωμένους πελάτες που έρχονταν για να μας αξιολογήσουν. Οι πληρωμένοι πελάτες είναι γνωστοί και ως Mystery shoppers, οι οποίοι έρχονταν στο κατάστημα για να αξιολογήσουν τις υπηρεσίες και τους εργαζόμενους! Έρχονται λοιπόν στο κατάστημα, να αξιολογήσουν αν κάποιος εργαζόμενος κάνει σωστά την δουλειά του –  σύμφωνα με την δική του άποψη – αν είναι χαμογελαστός, αν είναι εξυπηρετικός κτλ.

Ήταν σε γνώση σας αυτό;

Βεβαίως,αυτό είναι καθεστώς στο «Πλαίσιο».



Υπάρχει κάποιος εσωτερικός κανονισμός;

Είχα ενημερωθεί πως σαν σωματείο στην Αθήνα είχαν ζητήσει τους εργασιακούς κανονισμούς και δεν τους δόθηκαν ποτέ. Ενώ έγινε γνωστό πως ο επίσημος εσωτερικός κανονισμός που κατατέθηκε στην επιθεώρηση εργασίας πριν πολλά χρόνια δεν εγκρίθηκε ποτέ.

Έγινε γνωστό πως εκδίδεται και κάποια εφημερίδα στο «Πλαίσιο» που αναφέρεται στους εργαζόμενους.  Τι ακριβώς συμβαίνει;

Η εταιρεία κάθε πρωί πραγματοποιεί μια ενημέρωση μέσω μιας «εφημερίδας» στην οποία αναγράφονται για παράδειγμα.«Ο τάδε εργαζόμενος είναι πολύ καλός, ο άλλος… σκίζει, ο άλλος έχει πάρει mystery πάτο. Ο άλλος θα πρέπει να προσέξει, γιατί θα γίνει χαμός. κτλ.». Με απλά λόγια αυτό που επικρατεί είναι τραγικό, γιατί σε βάζουν σε μια ψυχολογία να τρως την σάρκα του άλλου για το ποιος θα είναι  πρώτος σε παραγωγικότητα και ποίος θα είναι πρώτος σε τζίρο.



Καθεστώς και οι τετράωροι εργαζόμενοι.

Ναι είναι γνωστό και το έζησα και εγώ. Στόχος είναι να μπορούν να τους στέλνουν και από κατάστημα σε κατάστημα,κτλ. Κυρίως σε αυτές τις συνθήκες παίρνουν φοιτητές. Το θέμα είχε συζητηθεί τότε και στην Βουλή. Η απάντηση βέβαια της εταιρείας ήταν πως στηρίζεται στο οκτάωρο δυναμικό και στο έμπειρο προσωπικό, αλλά εγώ κάτι τέτοιο δεν το είδα.

Υπάρχουν αναφορές πως η εταιρεία προχωράει σε προσλήψεις προσωπικού με δίμηνες συμβάσεις. Πού αποσκοπούν;

Αυτό είναι γνωστό. Και στην δική μου περίπτωση αυτό συνέβη. Η εταιρεία προσλαμβάνει εργαζόμενους με δίμηνες ή τρίμηνες συμβάσεις και μετά τους διώχνει.Αλλά επίσης τους χρησιμοποιεί όταν θέλει να διώξει κάποιον παλιό.

Πώς αντιδρούν οι εργαζόμενοι σε αυτές τις εργασιακές συνθήκες. Υπάρχουν αντιστάσεις ή κυριαρχεί ο φόβος;

Μόνο ο φόβος υπάρχει. Υπάρχει ο φόβος της απόλυσης και της ανεργίας, αλλά και ηττοπάθεια.Δηλαδή, υπάρχει η λογική που λέει«Όλοι ξέρουμε πως θα μας διώξουν από το «Πλαίσιο», αλλά τουλάχιστον το χρονικό διάστημα που δουλεύουμε να είμαστε εντάξει»

Στις 3 Μαρτίου, είχες  μια προγραμματισμένη συνάντηση με την εργοδοσία για την υπόθεση σου. Τι εξελίξεις υπήρχαν; 

Ήταν η τρίτη συνάντηση. Τις δύο πρώτες φορές επικαλεστήκαν την απεργία των δικηγόρων. Την τρίτη φορά ήρθαν με ένα χαρτί, στο οποίο ανέφεραν πως είναι πλήρως νόμιμοι διότι έχουν το διευθυντικό δικαίωμα της απόλυσης!

Πιστεύεις πάντως πως συνδέεται με το γεγονός πως συνδικαλίζεσαι;

Σίγουρα έχει και αυτό κάποια σύνδεση. Γιατί όταν κάποιος άνθρωπος είναι παραγωγικός και του λες αυτή την δικαιολογία της απόλυσης, σημαίνει πως έχεις εμπάθεια στο πρόσωπο του. Όμως είναι γνωστό πως όλες οι μεγάλες εταιρείες έτσι και το «Πλαίσιο», ουσιαστικά λειτουργούν ως πλυντήριο εργαζομένων. Τους εργαζόμενους τους χρησιμοποιούν μέχρι κάποια ηλικία και μετά τους πετάνε. Στην Αθήνα για παράδειγμα γίνεται χαμός, καθώς δεν υπάρχουν εργαζόμενοι που δουλεύουν πολλά χρόνια. Για παράδειγμα μέσα σε τρία χρόνια η εργοδοσία έχει προχωρήσει σε 500 απολύσεις, ενώ το 20% έχει παραιτηθεί από μόνο του. Γενικώς οι συνθήκες εργασίας θυμίζουν μεσαίωνα.



Η εταιρεία μέσα από ανακοινώσεις δηλώνει περήφανη πως είναι κερδοφόρα  μέσα στην κρίση, ενώ την ίδια ώρα είναι προφανές πως κυριαρχεί η εργασιακή ζούγκλα. Πώς την αντιλαμβάνεσαι αυτή την αντίθεση;

Αυτό που καταλαβαίνω είναι πως όσα περισσότερα χρόνια μένει ένας υπάλληλος σε μια εταιρεία τόσα περισσότερα δικαιώματα αποκτά. Αλλά αυτό δεν το θέλουν, γιατί τους συμφέρει να μένει ένας υπάλληλος το πολύ 4 χρόνια στη δουλειά, ώστε να μην αποκτά πολλά δικαιώματα. Για την εργοδοσία οι μονιμότητα σημαίνει περισσότερα έξοδα!

Μητέρα και εργαζόμενη. Την ίδια ώρα μεγαλώνεις μόνη σου το παιδί σου. Πώς τα έβγαζες πέρα στη δουλειά;

Ευτυχώς στη Λάρισα υπάρχουν και οι απογευματινοί δημοτικοί παιδικοί σταθμοί, οπότε την είχα εγγράψει στο παιδικό σταθμό και το απόγευμα. Η καημένη είχε εξαντληθεί αλλά δεν παραπονιόταν. Άλλωστε τα παιδιά  δεν παραπονιούνται, καθώς μεγαλώνουν με τον ρυθμό των γονιών τους.  Η αλήθεια είναι πως φαινόταν πως έκανα τα πάντα για να κρατήσω την δουλειά μου με αυτές τις συνθήκες. Γιατί με αυτή τη δουλειά ζούσα όχι μόνο τον εαυτό μου αλλά και την 3χρονη κόρη μου. Αλλά  την εργοδοσία δεν την ένοιαζε τίποτα από όλα αυτά.

Υπήρξε ένα μεγάλο κύμα αλληλεγγύης στο πρόσωπο σου με αφορμή την απόλυση σου. Πώς το εισέπραξες όλο αυτό;

Από συνδικάτα περίμενα να υπάρξει αλληλεγγύη, αλλά δεν περίμενα πως θα φτάσει το θέμα ακόμα και στην Βουλή. Να πω την αλήθεια πιστεύω πως είναι προς όφελος δικό μου αλλά και άλλων εργαζομένων το γεγονός ότι το θέμα έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις. Πιστεύω πως στο πρόσωπο το δικό μου έχουν δει τη ζωής τους και άλλοι άνθρωποι. Υπάρχουν οικογένειες ολόκληρες στις οποίες εργάζεται μόνο ένας άνθρωπος. Είναι τραγικό να χάσει κάποιος την δουλεία του. Αλλά από φόβο όμως δεν μιλάει κανείς!

Από εδώ και πέρα πώς προχωράς;

Από εδώ και πέρα προχωράω δικαστικώς. Με την επιχειρηματολογία πως η απόλυση είναι εκδικητική και καταχρηστική. Να πω την αλήθεια από εδώ και πέρα το άγχος μου είναι αν θα γίνει γρήγορα η δίκη. Και αν θα μπορέσω να τα φέρω βόλτα. Ξέρεις… δουλεύω από 22 χρονών και δεν έχω μάθει να κάθομαι. Αυτοί οι δύο μήνες που είμαι εκτός δουλειάς, είναι τραγικοί. Τουλάχιστον έχω την μικρή… Δεν ξέρω τι θα έκανα πάντως χωρίς αυτή.