«Ανοίγει» σήμερα Δευτέρα 21 Μαρτίου το TAXISnet για τις νέες φορολογικές δηλώσεις 2016 μετά και την κατάθεση των νέων απαιτούμενων ρυθμίσεων για το ξεμπλοκάρισμα της διαδικασίας, με τροπολογίες που έφερε στη Βουλή το υπουργείο Οικονομικών.

Ωστόσο, σύμφωνα με την απόφαση που έχει πάρει το Οικονομικό Επιμελητήριο Ελλάδας, λογιστές και φοροτεχνικοί, την ημέρα που θα ανοίξει η σχετική εφαρμογή του TAXIS, θα ξεκινήσουν την αποχή διαρκείας από την υποβολή φορολογικών δηλώσεων, ενώ θα αποκλείσουν και εφορίες σε όλη τη χώρα.

Σχετική απόφαση, εξάλλου, πήραν και οι λογιστές – φοροτεχνικοί της Κρήτης, στις 16 Μάρτη, με απόφαση της παγκρήτιας συνάντησης των εκπροσώπων τους. Από την απόφαση της αποχής εξαιρούνται οι δηλώσεις που απαιτούνται για την λήψη προνοιακών παροχών και επιδομάτων.

Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Κατά την συνάντηση της 16ης Μαρτίου 2016 στην πόλη των Χανίων, όλων των Διοικητικών Συμβουλίων των τεσσάρων νομών της Κρήτης, πέραν των υπολοίπων θεμάτων,  συζητήθηκε και το θέμα της διαφαινόμενης πορείας της υποβολής των φορολογικών δηλώσεων καθώς και η επικείμενη νομοθέτηση επί του Ασφαλιστικού.

Επί αυτών των θεμάτων διαπιστώθηκαν τα κάτωθι:

Η προτεινόμενη νομοθέτηση για το Ασφαλιστικό οδηγεί αναπόφευκτα σε υπέρμετρη επιβάρυνση των συναδέλφων με ελάχιστη ανταποδοτικότητα, και δημιουργεί συνθήκες οικονομικού αδιεξόδου κάτι το οποίο δεν είναι δυνατόν να γίνει αποδεκτό από τους συναδέλφους λογιστές - φοροτεχνικούς.

Περαιτέρω, οι συνεχείς ατυχείς αναφορές του Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών  κ. Αλεξιάδη για το θέμα των υποβολών των φετινών φορολογικών δηλώσεων όπως τα «περί 15λέπτων» για την σύνταξη και υποβολή τους καθώς και τα περί άνεσης στην υποβολή 6 εκατομμυρίων φορολογικών δηλώσεων μέσα σε δύο μήνες υποδηλώνουν πλήρη άγνοια της πραγματικότητας  και αυτό για εμάς είναι πολύ ανησυχητικό.

Η προσπάθεια του ιδίου αρμόδιου Υπουργού, να διαιρεί το σύνολο των φορολογικών δηλώσεων δια του πλήθους των λογιστικών γραφείων, βγάζοντας εντελώς ανακριβή  συμπεράσματά, λες και τα λογιστικά γραφεία, όλης της χώρας, δεν έχουν ακριβώς στο ίδιο χρονικό διάστημα την υποχρέωση του κλεισίματος των βιβλίων, με τις νέες διατάξεις των Ελληνικών Λογιστικών Προτύπων που μας επέβαλε ο ίδιος ο Υπουργός εντελώς ξαφνικά και απροειδοποίητα δεκαπέντε ημέρες πριν την προθεσμία κλεισίματος, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του. Λες και δεν έχουν την υποχρέωση υποβολής περιοδικών δηλώσεων ΦΠΑ του συνόλου των επιχειρήσεων της χώρας, υποβολής μισθοδοτικών καταστάσεων όλων των εργαζομένων της χώρας, υποβολής συμφωνητικών, δηλώσεων παρακρατούμενων φόρων, ελέγχων από τις αρμόδιες Δ.Ο.Υ.,  Ι.Κ.Α.,  Επιθεωρήσεων Εργασίας, ασφαλιστικές εργασίες, μεταβολές στο Μητρώο των Δ.Ο.Υ., μετατροπές, μετασχηματισμούς, των επιχειρήσεων, έκδοση πιστοποιητικών παντός τύπου, και τόσα – μα τόσα – άλλα.

Λες και δεν πρέπει να δώσουμε χρόνο στα καθημερινά πρακτικά προβλήματα των πελατών μας.

Λες και οι Συνάδελφοι Λογιστές – Φοροτεχνικοί δεν είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ, αλλά μηχανές και δεν έχουν ανάγκες, παρά μόνον υποχρεώσεις.

Όλα αυτά διαπιστώνουμε ότι μαθηματικά θα οδηγήσουν στην δημιουργία αναξιοπρεπών συνθηκών εργασίας στους συναδέλφους μας με μεταμεσονύκτια ωράρια, με πίεση απάνθρωπη, επικίνδυνη για την ψυχική αλλά και σωματικής μας υγεία την στιγμή που ο ίδια η Διοίκηση καθυστερεί αδικαιολόγητα το άνοιγμα του συστήματος υποβολής. Γιατί δεν άνοιξε από 1η Φεβρουαρίου όταν ο ίδιος ο αρμόδιος Υφυπουργός διατείνεται για την ανυπαρξία αλλαγών;

Κατόπιν των όσων συζητήθηκαν αποφασίζουμε:

Σύσσωμοι οι συνάδελφοι και των τεσσάρων Νομών της Κρήτης συντάσσονται με τις παραινέσεις του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδος και των Ανωτεροβάθμιων Συνδικαλιστικών Φορέων Λογιστών της Χώρας και απέχουν από την σύνταξη και υποβολή των φορολογικών δηλώσεων όλων των φορολογουμένων στο πρώτο δεκαήμερο από το άνοιγμα του συστήματος υποβολής των δηλώσεων του Taxis. Εξαιρούνται οι δηλώσεις που απαιτούνται για την λήψη προνοιακών παροχών και επιδομάτων.

Διαμαρτυρόμαστε για την προτεινόμενη λύση της κυβέρνησης για το Ασφαλιστικό και ζητάμε την απόσυρσή του και την επανεξέταση του από σωστή βάση, με επιστημονική τεκμηρίωση από κοινού με τους εκπροσώπους των άμεσα ασφαλιζόμενων.

Διαμαρτυρόμαστε για την στάση του αρμόδιου Υπουργείου για τις διαδικασίες υποβολής των φορολογικών δηλώσεων η οποία χωρίς δεύτερη σκέψη οδηγεί σε αναξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας των λογιστών φοροτεχνικών και ζητάμε την εξ αρχής μετάθεση των ημερομηνιών λήξης των δηλώσεων τουλάχιστον έως 30 Ιουνίου. Προτείνουμε επίσης επειδή η μετάθεση των ημερομηνιών υποβολής δεν είναι δικαιολογημένη για κάποιον που έχει να υποβάλλει απλά την δική του δήλωση να δοθεί η παράταση αυτή, μόνον για τις δηλώσεις οι οποίες θα υποβάλλονται μέσω των κωδικών του λογιστή δηλαδή μόνον αυτές που θα έχουν σε εκκρεμότητα υποβολής τα νόμιμα  λογιστικά γραφεία της Χώρας.

Παροτρύνουμε και τους συλλόγους λογιστών των υπολοίπων περιφερειών της Χώρας να στηρίξουν την προσπάθεια αντίδρασης στα θέματα αυτά και να συνταχθούν με τις παραινέσεις των ανωτεροβάθμιων συνδικαλιστικών και επαγγελματικών μας οργανώσεων.

Ζητούμε την άμεση συνάντηση των ανωτεροβάθμιων συνδικαλιστικών και επιστημονικών οργανώσεων των Λογιστών Φοροτεχνικών με τον Αναπληρωτή Υπουργό κ Αλεξιάδη και τον Γ.Γ. Δημοσίων Εσόδων κ. Πιτσιλή, παρουσία εκπροσώπου του Συντονιστικού μας Οργάνου.

Η περαιτέρω πορεία των αντιδράσεων μας θα αποφασισθεί μετά από την στάση των αρμοδίων για τα επίμαχα θέματα.

ΤΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΟ ΤΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΩΝ
ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΛΟΓΙΣΤΩΝ ΚΡΗΤΗΣ




πηγή  ergasianet

Ο Αμερικανός Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα έφτασε στην Κούβα χθες στην απαρχή μιας ιστορικής επίσκεψης που άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στις σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών με την κομμουνιστική κυβέρνηση του νησιού μετά από δεκαετίες αντιπαλότητας μεταξύ των δύο πρώην ψυχροπολεμικών εχθρών. Η τριήμερη επίσκεψη, η πρώτη από Αμερικανό Πρόεδρο στην Κούβα σε 88 χρόνια, είναι το επιστέγασμα ενός διπλωματικού ανοίγματος που ανακοινώθηκε από τον Ομπάμα και τον Πρόεδρο της Κούβας Ραούλ Κάστρο τον Δεκέμβριο του 2014, θέτοντας τέλος σε μια αποξένωση που ξεκίνησε όταν η κουβανική επανάσταση έδιωξε μια φιλοαμερικανική κυβέρνηση το 1959.

Ο Ομπάμα έφτασε το Διεθνές Αεροδρόμιο Χοζέ Μαρτί της Αβάνας στο προεδρικό αεροπλάνο, το Air Force One, με την σφραγίδα του Αμερικανού Προέδρου να διακοσμεί το κυρίως μέρος του σκάφους, μια εικόνα που θα φάνταζε απίστευτη ακόμα και μέχρι πρόσφατα στο νησί, που βρίσκεται μόνο 145 χιλιόμετρα από τις ακτές της Φλόριντα. Τον υποδέχθηκε ο υπουργός Εξωτερικών της Κούβας Μπρούνο Ροντρίγκεζ, ενώ η επίσημη τελετή υποδοχής του θα γίνει σήμερα όταν ο Ομπάμα συναντήσει τον Κουβανό Πρόεδρο στο προεδρικό μέγαρο.


πηγή ΑΠΕ

Η Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. Καθιερώθηκε το 1966 από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών σε ανάμνηση ενός τραγικού συμβάντος, που συγκλόνισε την παγκόσμια κοινή γνώμη.

Στις 21 Μαρτίου του 1960 η αστυνομία της ρατσιστικής Νοτίου Αφρικής πυροβόλησε εν ψυχρώ κατά μιας διαδήλωσης φοιτητών στην πόλη Σάρπβιλ, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 70 άνθρωποι. Οι νεαροί διαδηλωτές διαμαρτύρονταν ειρηνικά κατά των νόμων του Απαρτχάιντ, που είχε επιβάλλει το καθεστώς της λευκής μειοψηφίας στη χώρα, εφαρμόζοντας τη θεωρία της ανισότητας ανάμεσα στις φυλές.

Ο ΟΗΕ μάς καλεί αυτή τη μέρα να ενώσουμε τις φωνές μας για τα θύματα του ρατσισμού, των φυλετικών διακρίσεων, της ξενοφοβίας και της μισαλλοδοξίας.



ΠΗΓΗ: sansimera

Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου.
Η αρχική έμπνευσή της ανήκει στον έλληνα ποιητή Μιχαήλ Μήτρα, ο οποίος το φθινόπωρο του 1997 πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων να υιοθετηθεί ο εορτασμός της ποίησης στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες, και να οριστεί συγκεκριμένη μέρα γι' αυτό.

Η εισήγησή του έφτασε με επιστολή στα χέρια του ποιητή και μελετητή της ποίησης Κώστα Στεργιόπουλου, προέδρου τότε της Εταιρείας Συγγραφέων. Η ποιήτρια Λύντια Στεφάνου πρότεινε ως ημέρα εορτασμού την 21η Μαρτίου, την ημέρα της εαρινής ισημερίας, που συνδυάζει το φως από τη μία και το σκοτάδι από την άλλη, όπως η ποίηση, που συνδυάζει το φωτεινό της πρόσωπο της αισιοδοξίας με το σκοτεινό πρόσωπο του πένθους. Η πρώτη Ημέρα Ποίησης γιορτάστηκε το 1998 στο παλιό ταχυδρομείο της πλατείας Κοτζιά. Ετοιμάστηκε με ελάχιστα έξοδα και πολλή εθελοντική δουλειά, και είχε μεγάλη επιτυχία.

Την επόμενη χρονιά ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός, πρέσβης της Ελλάδας στην UNESCO, εισηγήθηκε στο Εκτελεστικό Συμβούλιο του οργανισμού η 21η Μαρτίου να ανακηρυχθεί Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, όπως η 21η Ιουνίου είναι Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής. Οι Γάλλοι, οι Ιταλοί, οι Τυνήσιοι και άλλοι πρέσβεις από χώρες της Μεσογείου υποστήριξαν την εισήγηση και η ελληνική πρόταση υπερψηφίστηκε.

Τον Οκτώβριο του 1999, στη Γενική Διάσκεψη της UNESCO στο Παρίσι, η 21η Μαρτίου ανακηρύχθηκε Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Το σκεπτικό της απόφασης ανέφερε: «Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης θα ενισχύσει την εικόνα της ποίησης στα ΜΜΕ, ούτως ώστε η ποίηση να μην θεωρείται πλέον άχρηστη τέχνη, αλλά μια τέχνη που βοηθά την κοινωνία να βρει και να ισχυροποιήσει την ταυτότητά της. Οι πολύ δημοφιλείς ποιητικές αναγνώσεις μπορεί να συμβάλουν σε μια επιστροφή στην προφορικότητα και στην κοινωνικοποίηση του ζωντανού θεάματος και οι εορτασμοί μπορεί να αποτελέσουν αφορμή για την ενίσχυση των δεσμών της ποίησης με τις άλλες τέχνες και τη φιλοσοφία, ώστε να επαναπροσδιοριστεί η φράση του Ντελακρουά "Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση"»



ΠΗΓΗ: sansimera

Σήμερα Δευτέρα 21/03/2016 και ώρα 13.00 - 14.00 στην εκπομπή "Πολιτικοί Διάλογοι" η δημοσιογράφος κ. Γεωργία Μπιτάκου θα συνομιλήσει με τον κ. Ευάγγελο Κρητικό, Πρόεδρο της Εθνικής Ομοσπονδίας Δανειοληπτών για θέματα που αφορούν σε κόκκινα δάνεια, νόμο Κατσέλη και πλειστηριασμούς.

Συντονιστείτε στους 106.7 στα fm στην Αττική στην ΕΡΤopen. Επίσης εναλλακτικά όσοι είστε εκτός Αττικής, μπορείτε να μας ακούσετε από τον ραδιοφωνικό σταθμό του σωματείου Εργαζομένων Αλουμινίου στους 97,3 με έδρα τη Βοιωτία ή από τον ραδιοσταθμό του εργατικού κέντρου Εύβοιας στους 96,5 και διαδικτυακά στην www.ertopen.com σε ολόκληρο τον κόσμο.


Για την συμμετοχή σας στην εκπομπή μπορείτε να καλείτε στα τηλέφωνα: 
210 6002909-10 ή να στείλετε αποστολή SMS γράφοντας: 1Π (κενό) και μετά το ΜΗΝΥΜΑ στο 54045

Στη διοργάνωση του Ντουμπάι, η ελληνική ομάδα συγκέντρωσε συνολικά 24 μετάλλια, ενώ πέτυχε και επτά νέα πανελλήνια ρεκόρ. 

Ο Στράτος Νικολαΐδης αγωνίστηκε εκτός συναγωνισμού και με ρίψη στα 44 μέτρα και 19 εκατοστά βελτίωσε το δικό του παγκόσμιο ρεκόρ στη δισκοβολία ανδρών F20 που κρατούσε από τις 8 Ιουνίου 2013 με 43.90μ.

Η ΕΡΤopen είναι εδώ!
Συνεχίζουμε στους 106,7 στα FM στην Αττική.
Καθώς και μέσω του διαδικτυακού ραδιοφώνου της ertopen.com .
Επίσης, το πρόγραμμά μας αναμεταδίδεται από τον ραδιοφωνικό σταθμό του σωματείου Εργαζομένων Αλουμινίου στους 97,3 στη Βοιωτία, τη Φωκίδα, και την Βόρεια Πελοπόννησο και από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Εργατικού Κέντρου της Εύβοιας στους 96,5 με το παρακάτω πρόγραμμα:


Ραδιοφωνικό Πρόγραμμα Δευτέρας 21-03-2016

του Γιάννη Ελαφρού

Τα δικαιώματα των προσφύγων πνίγηκαν στο Αιγαίο, βούλιαξαν στην Ειδομένη και κηδεύτηκαν προχθές με κάθε επισημότητα από τους ρατσιστές με γραβάτα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μαζί τους όμως ενταφιάζονται και οι δημοκρατικές αρχές και αξίες και αυτό σίγουρα θα το βρουν μπροστά τους οι λαοί της Ευρώπης.

Η συμφωνία μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας αποτελεί όνειδος για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ειδικά για τα δικαιώματα των προσφύγων (από τις παλιότερες κατακτήσεις του ανθρώπινου πολιτισμού). Μέρα ντροπής η προχθεσινή, με τη συνυπογραφή του Α. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, αποτυπώνει σε μια συμφωνία ολόκληρη την αντιδραστική, κυνική και κανιβαλική πορεία της ΕΕ. Ειδικά στην εποχή της καπιταλιστικής κρίσης και των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, που φέρνει στην επιφάνεια τα πιο αποκρουστικά δολοφονικά χαρακτηριστικά του καπιταλισμού.

Με τη Συμφωνία αυτή, Ευρωπαϊκή Ένωση και ελληνική κυβέρνηση θέτουν υπό ασφυκτικό περιορισμό το δικαίωμα των προσφύγων σε άσυλο.

Καταρχήν, όσοι φτάνουν από την Τουρκία στα ελληνικά νησιά θα διαχωρίζονται σε πρόσφυγες και μετανάστες με διαδικασίες εξπρές. Όσοι δεν υποβάλλουν αίτηση ασύλου στις ελληνικές αρχές, θα θεωρούνται παράνομοι μετανάστες και θα επιστρέφονται πίσω. Έτσι, ο απελπισμένος μετανάστης βγαίνει εκτός νόμου και οδηγείται σε ακόμα πιο επικίνδυνες επιλογές. Αλλά και όσοι υποβάλλουν αίτηση ασύλου θα πρέπει να εξεταστούν με συνοπτικές διαδικασίες, με προφανή στόχο να κοπούν όσο το δυνατόν περισσότεροι (αυτό προκύπτει και από τους αριθμούς μετεγκατάστασης που προβλέπονται). Η νομοθεσία προβλέπει δυνατότητα έφεσης και δευτεροβάθμιας εξέτασης σε περίπτωση που απορριφθεί αίτηση ασύλου. Πότε και πως θα γίνονται αυτά στα ελληνικά νησιά, όταν σήμερα μια παρόμοια διαδικασία ολοκληρώνεται σε αρκετούς μήνες; Η ΕΕ και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ θέλουν να αντιγράψουν το σύστημα που εφαρμόζεται σε γερμανικά αεροδρόμια και μια αίτηση ασύλου ξεπετιέται σε μερικές ώρες… Επίσης, δεν υπάρχει καμία ειδική πρόνοια για παιδιά, ανήλικους, επανένωση οικογενειών κλπ. Ακόμα κι όμως εάν αναγνωριστεί ως πρόσφυγας ένας Σύρος (που ξέφυγε από τις βόμβες και πέρασε με μια σάπια βάρκα το Αιγαίο) θα επιστραφεί στην Τουρκία! Για κάθε ένα Σύρο που επιστρέφεται στην Τουρκία, θα μεταφέρεται στην Ευρώπη ένας άλλος Σύρος που δεν έχει παρανομήσει! Ένα ρατσιστικό πινγκ πονγκ θα στηθεί πάνω από το Αιγαίο, με ανθρώπινες ζωές να αντιμετωπίζονται απλά ως αριθμοί και πιόνια στο Μονόπολι, όπως έχουν συνηθίσει να πράττουν οι ευρω-κράτες των Βρυξελλών.

Είναι φανερό πως όλες αυτές οι διαδικασίες (υποχρεωτικός διαχωρισμός, μάντρωμα, εξέταση ασύλου και επιστροφές στην Τουρκία) δεν μπορούν να υλοποιηθούν παρά με βία και καταστολή. Γι’ αυτό (όπως είπε προχθές ο Α. Τσίπρας στις Βρυξέλες) έρχονται από την ΕΕ «400 εμπειρογνώμονες ασύλου και 400 μεταφραστές και 1.500 άτομα προσωπικό εξειδικευμένο σε θέματα ασφαλείας», δηλαδή ευρω-μπάτσοι.

Η Συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας μιλά μόνο για Σύρους πρόσφυγες, αφήνοντας να εννοηθεί πως δεν αναγνωρίζει κατάσταση πρόσφυγα από άλλες χώρες, όπως το Ιράκ και το Αφγανιστάν, την Παλαιστίνη κλπ. Πρόκειται για μια κατάφωρη παραβίαση διεθνών συνθηκών, πολύ περισσότερο αφού εκείνες ορίζουν πως κάθε αίτημα ασύλου είναι προσωπικό. Πόσους όμως πρόσφυγες θα δεχθεί η ΕΕ; Μέχρι 72.000 θα μετεγκατασταθούν από την Τουρκία, αριθμός σταγόνα στον ωκεανό της δυστυχίας (Μόνο τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο του 2016 πέρασαν το Αιγαίο πάνω από 110.000) Είναι σίγουρος αυτός ο αριθμός; Όχι! Θα διαμορφωθεί με …εθελοντικές προσφορές των κρατών μελών! Δηλαδή τα κράτη μέλη της ΕΕ που έκλεισαν τα σύνορα και ύψωσαν φράκτες θα δηλώσουν τώρα εθελοντικά πως θα πάρουν πρόσφυγες… Βεβαίως, αν δεν προχωρά το πρόγραμμα μετεγκατάστασης από την Τουρκία στην ΕΕ, η Άγκυρα θα σταματήσει να παίρνει πίσω πρόσφυγες και μετανάστες από την Ελλάδα, οι οποίοι θα εγκλωβιστούν εδώ, μαζί με τις περίπου 50.000 που βρίσκονται ήδη.

Συνολικά είναι ιδιαίτερα αποκρουστική η συνεργασία ΕΕ – Τουρκίας και η τάση «εξαγοράς» της Άγκυρας σε ένα ανατολίτικο παζάρι, με τίμημα ζωές και δικαιώματα.

Είναι πρόκληση να αναγνωρίζεται ως «ασφαλής χώρα» η Τουρκία, η οποία δεν είναι ασφαλής ούτε για τους δικούς της πολίτες (βομβαρδισμός και εκτελέσεις Κούρδων, απαγόρευση κομμάτων που παίρνουν 11%, κτύπημα απεργιών, συλλήψεις πανεπιστημιακών, κλείσιμο εφημερίδων κλπ.). «Η Τουρκία δεν είναι ασφαλής χώρα, επιστροφές εκεί δεν ευσταθούν νομικά και ηθικά», τονίζει η Διεθνής Αμνηστία.

Ακόμα πιο προκλητικό και επικίνδυνο είναι πως η Συμφωνία ανάβει το πράσινο φως για να εντείνει η Τουρκία την επέμβασή της στη Συρία, με βασικό στόχο να κτυπήσει τους Κούρδους. «Η ΕΕ και τα κράτη μέλη της θα συνεργαστούν με την Τουρκία σε κάθε κοινή προσπάθεια για τη βελτίωση των ανθρωπιστικών συνθηκών στο εσωτερικό της Συρίας, ιδίως σε ορισμένες περιοχές κοντά στα τουρκικά σύνορα»(!) γράφεται αυτολεξεί στη Συμφωνία.

Βαρύτατες είναι οι ευθύνες της κυβέρνησης Τσίπρα, σε πλήρη διάσταση με το κλίμα αλληλεγγύης του ελληνικού λαού, που δεν θα παραμείνει απαθής στον θεσμοποιημένο ευρω-ρατσισμό.

Πηγή: ΠΡΙΝ

Γιώργος Στάμκος*

Η “Κυριακή της Ορθοδοξίας”, που γιορτάζεται σήμερα 20 Μαρτίου, είναι μια ξεχωριστή γιορτή για τον Ελληνορθόδοξο κόσμο, η οποία έχει όμως τη δική της  “απαγορευμένη ιστορία” που είναι άγνωστη στους πολλούς...
 
Οι Αιρετικοί Παυλικιανοί και η Άγνωστη Ιστορία της Εικονομαχίας

Οι Παυλικιανοί ήταν φανατικά Εικονομάχοι και κατά την περίοδο του σκοτεινού κινήματος της Εικονομαχίας (8ος και 9ος μ.Χ. αιώνας) οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες που ήσαν Εικονομάχοι, συμμάχησαν μαζί τους, οι οποίοι και τους υποστήριξαν στον αγώνα τους κατά των Εικονολατρών. Η “άρνηση των εικόνων”, δηλαδή η “εικονοκλασία”, υπήρξε κεντρικό πρόβλημα της Αυτοκρατορίας, σε μια εποχή που οι ανεικονικοί Άραβες μουσουλμάνοι επέλαυναν. Ένας Σύριος στρατηγός, που έγινε κατόπιν Αυτοκράτορας με το όνομα Λέων Γ', και οι διάδοχοι του της λεγόμενης “συριακής δυναστείας”, καθώς ήταν “σαρακηνόφρων”, ήταν πεπεισμένος πως η λατρεία των εικόνων, αλλά και των αγίων, που προπαγανδίζονταν από τους μοναχούς, δεν ήταν παρά μια μορφή αναβίωσης της ειδωλολατρίας, η οποία ήταν κατά τα άλλα απαγορευμένη.

Οι Ορθόδοξοι πιστοί είχαν φτάσει στο σημείο να λατρεύουν όντως τις εικόνες, σχεδόν ως είδωλα, να τις ασπάζονται, να τις προσκυνούν, να κάνουν μετάνοιες και τάματα σ' αυτές, να πιστεύουν στις θεραπευτικές τους ιδιότητες πίνοντας ακόμη και σκόνη από το ξύλο και το χρώμα τους! Απαγόρευσε λοιπόν τις εικόνες την ίδια εποχή που έκανε το ίδιο και ο χαλίφης Ιζίδ (720-724 μ.Χ.), σε μια προσπάθεια ίσως να αποτρέψει το μαζικό εξισλαμισμό των ανεικονικών πληθυσμών (Μονοφυσίτες, Μανιχαίοι, Παυλικιανοί, Ιουδαϊζοντες κ.α.) των ανατολικών επαρχιών που είχαν περάσει πλέον υπό αραβική κατοχή. Ήταν δηλαδή μια αμυντική κίνηση, στρατηγικού χαρακτήρα, για την προστασία της Αυτοκρατορίας από την Αραβοϊσλαμική απειλή. Η εικονομαχική πολιτική, που ήταν εντελώς αντίθετη με την παράδοση του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού, δημιουργήθηκε πιθανότατα για να συμφιλιώσει την Κωνσταντινούπολη με τους φτωχούς κι εξαθλιωμένους αγροτικούς πληθυσμούς της ανατολικής Μικράς Ασίας. Οι τελευταίοι ήταν επηρεασμένοι από τις θρησκευτικές πρακτικές και την πνευματική αυστηρότητα των πολυάριθμων ανεικονικών αιρέσεων των περιοχών τους, όπως οι Παυλικιανοί, οι Μανιχαίοι κ.α. κι επιζούσαν φτωχικά καλλιεργώντας τη λιγοστή γη τους και τώρα όφειλαν να την υπερασπιστούν από πάνω έναντι των Αράβων μουσουλμάνων επιδρομέων. Κατά μία έννοια η Εικονομαχία ήταν μια ριζική αλλαγή στην πολιτική της Αυτοκρατορίας, που υπαγορεύτηκε από την αναγκαιότητα. Επινοήθηκε για ν' αντιμετωπιστεί ο αραβικός κίνδυνος στην Ανατολή κι εξέλιπε όταν εξαφανίστηκε αυτός ο κίνδυνος.



Οι πνευματικές ρίζες της Εικονομαχίας

Οι πνευματικές ρίζες βέβαια της Εικονομαχίας θα μπορούσαν να εντοπιστούν στις προϋπάρχουσες δοξασίες των Μεσσαλιανών και στον δοκητισμό των διάφορων γνωστικών ομάδων της ανατολής, κλειδί των οποίων ήταν η λέξη “απερίγραπτον”. Όπως περιγράφει χαρακτηριστικά ο Τιμόθεος Κωνσταντινουπόλεως:“Λέγουσιν ότι τον άνθρωπον ον ανέλαβεν εκ της Μαρίας ο Κύριος, πότε μεν αυτόν εις πνεύμα μετέβαλλεν, πότε δέ εις σώμα, διότι αυτό το σώμα του Κυρίου απερίγραπτον ην, καθάπερ η θεία φύσις”. Αυτό το “απερίγραπτον” συνδέεται με το βασικό επιχείρημα των Εικονομάχων κατά των εικόνων, καθώς θεωρούσαν πως η ανθρώπινη φύση του Χριστού δεν μπορεί να περιγραφεί, γι’ αυτό και οι απεικόνισή της εκλαμβάνονταν ως ειδωλολατρεία. Όπως λέει και ο Reinhart Staats “μία από τις ρίζες της Εικονομαχίας βασίζεται στον μεσσαλιανικό μυστικισμό”.



Δεν ήταν όμως εύκολο να παρουσιαστεί η “άρνηση των εικόνων” στο λαό της Κωνσταντινούπολης απλά ως ένας νέος πολιτικός προσανατολισμός της Αυτοκρατορίας. Χρειαζόταν ένα κατάλληλο αφήγημα για να υποστηριχθεί αυτή η νέα πολιτική από τους Εικονομάχους Αυτοκράτορες. Και το αφήγημα αυτό ήταν η ταύτιση της Εικονολατρείας με την Ειδωλολατρεία. Ο Λέων Γ' πίστευε εξάλλου πως οι αλλεπάλληλες καταστροφές, που είχαν πλήξει τα τελευταία χρόνια την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (π.χ. οι Άραβες και οι Αβαροσλάβοι έφτασαν δύο φορές έξω από τα τείχη της Κωνσταντινούπολης, το ηφαίστειο της Σαντορίνης εξερράγη ξαφνικά το 726 μ.Χ.) οφείλονταν σε κάποιο σφάλμα, σε κάποια “ύβρη” που έπρεπε να διορθωθεί, διότι ο Θεός φαινόταν πως τιμωρούσε τους Ελληνορθόδοξους. Για τον ίδιο το σφάλμα αυτό ήταν η “ειδωλολατρική” λατρεία των εικόνων, που έπρεπε διορθωθεί μέσω της Εικονομαχίας.Μάλιστα, σύμφωνα με τον Βίο του Στεφάνου του Νέου, ο ίδιος ο Αυτοκράτορας Λέων Γ', απευθύνοντας δημόσιο λόγο στο λαό της Κωνσταντινούπολης, κατηγόρησε ανοικτά τους Εικονολάτρες για ειδωλολατρεία. Κι επειδή η πλειονότητα του λαού, ακολουθώντας και τις ως τότε οδηγίες της Εκκλησίας, πίστευε στις εικόνες, βρέθηκε ξαφνικά κατηγορούμενο για αίρεση. Το γεγονός αυτό έγινε και η αιτία για να οδηγηθεί η Αυτοκρατορία σε νέες επικίνδυνες περιπέτειες, που την οδήγησαν σε εσωστρέφεια και σε αναδίπλωση, ευτυχώς όμως προσωρινή.

Με την απομάκρυνση των εικόνων από τις εκκλησίες, χάρη στην αποφασιστική συνδρομή του  στρατού, οι Εικονομάχοι Αυτοκράτορες αντιδρούσαν, ανάμεσα στ' άλλα, και στην πνευματική κατάσταση της Εγγύς Ανατολής, δηλαδή στην άνοδο του Ισλάμ, που απαγόρευσε κάθε μορφή αναπαράστασης στα τζαμιά. Εξαιτίας της αυστηρά μονοθεϊστικής και εικονομαχικής του αντίληψης το Ισλάμ προσιδίαζε περισσότερο στις παλαιότερες μορφές πίστης ενός Γνωστικά και Ιουδαιοχριστιανικά προσχηματισμένου ανατολικού Χριστιανισμού, αντίθετα με τις παραστατικές αισθητικές μορφές λατρείας της Ορθοδοξίας, που είχε μεταλλάξει κι εγκολπώσει την αρχαία ελληνική αισθητική και τέχνη σ΄ ένα χριστιανικό πλαίσιο. Για την ελληνορθόδοξη πλειονότητα του πληθυσμού της Αυτοκρατορίας, που διέθετε ένα ελληνορωμαϊκό πολιτισμικό υπόβαθρο, υπήρξε μια εξοικείωση με την απεικόνιση των θεοτήτων και τις εικόνες.



Γι' αυτό στη βυζαντινή Ιταλία και στην Ελλάδα υπήρξε εξ αρχής μια αποφασιστική εχθρότητα προς την εικονομαχική πολιτική, που οι ανατολικής έμπνευσης προσανατολισμοί της, δεν ανταποκρίνονταν στις παραδόσεις και διαθέσεις των πληθυσμών τους. Δεν συνέβαινε όμως το ίδιο με τους πληθυσμούς της ανατολικής Μικράς Ασίας και της Μέσης Ανατολής γενικότερα, που είχαν αναπτύξει μια ανεικονική λατρεία, σαφέστατα επηρεασμένη από την Ιουδαϊκή πρακτική. Σύμφωνα με τη Βυζαντινολόγο Έφη Ράγια: “Η Εικονομαχία θεωρείται από πολλούς πρόδρομος της Μεταρρύθμισης στη Δύση. Ενώ όμως η Μεταρρύθμιση είχε κατεξοχήν πολιτικό χαρακτήρα, η Εικονομαχία ήταν στην πραγματικότητα συνέχεια των χριστολογικών εριδών και είχε θεωρητικό υπόβαθρο” (Ράγια Έφη,Η Εξάπλωση του Χριστιανισμού: Αιρέσεις στη Μικρά Ασία, Ιστορία της Μικράς Ασίας, τόμος Γ'. Τεγόπουλος Εκδόσεις, 2011  σελ. 92.).

Πρέπει να σημειωθεί πως το ζήτημα των εικόνων απασχόλησε την ίδια περίοδο και τη δυτική χριστιανική εκκλησία στη σημανική Σύνοδο που έλαβε χώρα το 794 μ.Χ. στη Φρανκφούρτη υπό τον Καρλομάγνο. Στη Σύνοδο αυτή συμμετείχαν εκκλησιαστικοί και κοσμικοί παράγοντες, ο Πάπας της Ρώμης έστειλε τους αντιπροσώπους του, και τα ζητήματα που ασχολήθηκαν ήταν πολλά, με σημαντικότερο τη λατρεία των εικόνων. Στη Σύνοδο της Φρανκφούρτης ακυρώθηκαν στην ουσία οι αποφάσεις της Δεύτερης Σύνοδου της Νίκαιας, όπου αποφασίστηκε η αποκατάσταση των εικόνων κι αυτή η απόφαση είχε επικυρωθεί από τον Πάπα της Ρώμης και έγινε δεκτή στην Κωνσταντινούπολη. Επιδεικνύοντας υπερβάλοντα ζήλο για τις εικόνες η Δεύτερη Σύνοδος της Νίκαιας αποκάλεσε τους αντιπάλους της, τους εχθρούς των εικόνων, όχι μόνον Εικονομάχους, αλλά και Μωαμεθανούς!



Παρ 'όλα αυτά στη Σύνοδο της Φρανκφούρτης αποφασίστηκε πως η λατρεία των εικόνων έπρεπε να απορριφθεί. Απορρίφθηκε η λατρεία, η επίδειξη ευλάβειας και η προσκύνηση των εικόνων. Οι Χριστιανοί της Εκκλησίας στη Δύση επίσης δεν έπρεπε να γονατίζουν, ν΄ανάβουν κεριά, να προσφέρουν θυμίαμα, ούτε να φιλούν άψυχες εικόνες, ακόμη και αν απεικόνιζαν την Παναγία με το θείο Βρέφος. Ωστόσο οι εικόνες επιτρέπονταν να υπάρχουν στις εκκλησίες ως στολίδια και ως μνημεία των ευσεβών ανδρών και των ευσεβών πράξεων τους. Επίσης αποφασίστηκε πως ο Θεός μπορούσε να λατρεύεται μόνο σε τρεις “ιερές” γλώσσες: Λατινικά, Ελληνικά και Εβραϊκά. Από την άλλη όμως επιβεβαιώθηκε πως “δεν υπάρχει καμία γλώσσα με την οποία δεν μπορεί κανείς να προσευχηθεί". Με άλλα λόγια για τις επίσημες τελετές επιτρέπονταν αποκλειστικά η χρήση των τριών “ιερών γλωσσών”, ενώ στο σπίτι τους μπορούσε ο κάθε πιστός να προσεύχεται στη δική του μητρική γλώσσα χωρίς να φοβάται πως δεν θα τον ακούσει ο Θεός.  Αυτή η αντίφαση, όπως και η στροφή προς την ανεικονικότητα, της δυτικής Εκκλησίας, θα αποτελούσε τους επόμενους αιώνες στοιχείο προστριβών και αντιπαραθέσεων, ενώ θα συντελούσε με τον τρόπο της στην εμφάνιση της Προτεσταντικής Μεταρρύθμισης.  

Παυλικιανοί: Η “άκρα Αριστερά” της Εικονομαχίας

Οι Εικονομάχοι στρατηγοί και Αυτοκράτορες της Κωνσταντινούπολης, παρά τη βαθιά έχθρα των Ορθόδοξων μοναχών, κατάφεραν με τις προσπάθειες τους, την οργάνωση και τις μεταρρυθμίσεις τους, να διασώσουν μια σαθρή κατά τα άλλα Αυτοκρατορία από την Αραβοϊσλαμική απειλή. Η αποκαθήλωση των εικόνων φαίνεται πως ήταν ένα τίμημα που έπρεπε να πληρωθεί, για να σταματήσει η επέλαση των Αράβων στη Μικρά Ασία. Έτσι ψηφιδωτά και τοιχογραφίες καλύφθηκαν με κονίασμα, εικόνες καταστράφηκαν και όπου ήταν δυνατόν αντικαταστάθηκαν με παραστάσεις από τη Φύση, του Αμνού (σύμβολο του Χριστού) και του Σταυρού. Όπως σημειώνει ο Micha Brumlik στο βιβλίο του Οι Γνωστικοί: Το Όνειρο της Αυτολύτρωσης του Ανθρώπου (εκδόσεις Νήσος, 2006, σελ. 196): “Ένας εικονομαχικός Χριστιανισμός θα είχε σε μεγαλύτερο βαθμό την ευκαιρία να αποτρέψει την αποσκίρτιση των ταραγμένων ακριτικών περιοχών προς το Ισλάμ, οι οποίες κατοικούνταν από Ιουδαίους, Γνωστικές αιρέσεις και ίσως ακόμη κι από Μουσουλμάνους”.



Καθόλου παράξενο λοιπόν που οι Εικονομάχοι Αυτοκράτορες έτρεφαν ανοικτή συμπάθεια προς την ανεικονική αίρεση των Παυλικιανών. Ο Φώτιος μάλιστα αναφέρει πως οι Εικονομάχοι Αυτοκρατόρες υποβοηθούνταν ανοικτά στον αγώνα τους αυτόν από τους Παυλικιανούς και τους Αθίγγανους της Μικράς Ασίας, δημιουργώντας έτσι τις προϋποθέσεις για τις μετέπειτα διώξεις τους, στη Φρυγία και Λυκαονία, εκ μέρους των Εικονόφιλων Αυτοκρατόρων. Σε θρησκευτικό επίπεδο, το αιρετικό λαϊκό κίνημα των Παυλικιανών της Μικράς Ασίας αποτελούσε, κατά κάποιον τρόπο, την “άκρα Αριστερά των Εικονομάχων”. Γι’ αυτό και εξέφραζαν τον αντιφεουδαρχισμό και το μίσος των κατωτέρων κοινωνικών στρωμάτων της Μικράς Ασίας, των φτωχών αγροτών, προς τη βυζαντινή φεουδαρχία και αριστοκρατία και προς τον ανώτερο προνομιούχο κλήρο της Ορθόδοξης εκκλησίας, που επίσης κατείχε γαίες και τις διαβίβαζε κληρονομικά με τους τίτλους της. Όταν όμως η Βυζαντινή Αυτοκρατορία πέρασε και πάλι στην εικονολατρία, και οι εικόνες αναστηλώθηκαν οριστικά (Μάρτιος 843 μ.Χ., όποτε και ανακηρύχθηκε και η λεγόμενη Κυριακή της Ορθοδοξίας), οι Εικονομάχοι, ειδικά οι κληρικοί, στρατιωτικοί και δημόσιοι λειτουργοί, όχι μόνον έπεσαν σε δυσμένεια, αλλά λίγο έλειψε να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Ωστόσο οι Αυτοκράτορες επιδίωξαν να διατηρήσουν την τάξη εντός των πόλεων κι απέφυγαν να επιδοθούν σε διώξεις Εικονομάχων Ορθοδόξων, αλλά αντίθετα φρόντισαν να στρέψουν την καταπιεσμένη οργή των Εικονόφιλων Ορθοδόξων εις βάρος των ανεικονικών αιρετικών των ανατολικών επαρχιών και ειδικά των Παυλικιανών. Οι διωγμοί τους ήταν τόσο φοβεροί, που προκάλεσαν ακόμη και την αντίδραση ενός φανατικά Εικονόφιλου, του Θεόδωρου Στουδίτη, ο οποίος διακήρυσσε πως ο νόμος της Εκκλησίας δεν καταδίκαζε κανέναν σε θάνατο για τις πεποιθήσεις του. Όμως αυτό συνέβαινε στην πραγματικότητα. Γι' αυτό και ο χρονογράφος Θεοφάνης, που δεν φημίζονταν για την ανεκτικότητά του, κατηγόρησε τον Θεόδωρο Στουδίτη για τη στάση του αυτή υποστηρίζοντας πως δεν είναι ανεπίτρεπτο να εκτελούνται οι αιρετικοί, αλλά αντίθετα πως έπρεπε να αντιμετωπίζονται ως ¨εχθροί του κράτους” και “εγκλήματίες”.



Η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, με την ποικιλία των λαών και των εθνογλωσσικών ομάδων της, όσο συρρικνώνονταν εδαφικά, τόσο μετασχηματίζονταν σε μια Ελληνορθόδοξη (Ρωμαίικη) Αυτοκρατορία, με μια ενιαία παιδεία και κουλτούρα, αλλά και μια ανεπιεική και αδιάλλακτη στάση απέναντι σε λαούς και ομάδες, που είχαν διαφορετικά ιδεώδη και θρησκευτικές πεποιθήσεις. Η περιφρόνηση απέναντι στους Αρμένιους, παρά το γεγονός πως είχαν σημαντική θέση στην Αυτοκρατορία ήταν αδιαμφισβήτητη: “Οι Αρμένιοι θεωρούνται ασταθείς και άπιστοι. Η συμπεριφορά τους αμφίβολη” (De Administrando Imperio, σελ. 188.). Σε κάθε περίπτωση οι Αρμένιοι θεωρούνταν ανάξιοι εμπιστοσύνης: “το γαρ των Αρμενίων άστατον και πολυπλανές” (Ζέπος, Jus Craecoromanum I. Sel. 247). Υπήρχε όντως μια αμοιβαία καχυποψία ανάμεσα στην πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας και στους πληθυσμούς των ανατολικών επαρχιών, όπως οι Αρμένιοι, η οποία δεν ήταν πάντοτε αποτέλεσμα των αιρετικών τους πεποιθήσεων. Στην ουσία η αντι-βυζαντινη κι αντι-ορθόδοξη στάση των κατοίκων των ανατολικών συνόρων ήταν αποτέλεσμα  αποτυχίας της αυτοκρατορικής πολιτικής, που υπηρετούσε σχεδόν αποκλειστικά τα συμφέροντα της Κωνσταντινούπολης, της ανώτερης ιεραρχίας, των αριστοκρατών και των ισχυρών γαιοκτημόνων, και ενδιαφέρονταν ελάχιστα για τα συμφέροντα και τις ανησυχίες των επαρχιακών πληθυσμών και των ακριτών της ανατολικής Μικρά Ασίας (Σπύρος Βρυώνης, The Decline of Medieval Hellenism in Asia Minor and the Process of Islamization fron 11^th through the 15^th Century, Berkeley Los Angeles 1971).

Ακόμη πιο περιφρονητική και αδιάλλακτη ήταν και η στάση της Κωνσταντινούπολης απέναντι σε αιρετικές ομάδες ή εκείνες που κρίνονταν ως αιρετικές. “Η εξόντωση των Παυλικιανών και οι διώξεις κάθε μανιχαϊκής τάσης, που παίρνουν πολλές φορές τη μορφή ενός πραγματικού κυνηγητού μαγισσών, μου φαίνεται, ότι αποτελούν τις καλύτερες αποδείξεις”, παραδέχεται και η έγκριτη βυζαντινολόγος Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ στο βιβλίο της Η Πολιτική Ιδεολογία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας (σελ. 61).

Αρχικά η Κωνσταντινούπολη προσπάθησε να μεταστρέψει, με επιχειρήματα και ιεραποστολές, τους Παυλικιανούς προς την Ορθοδοξία. Όταν οι προσπάθειες αυτές απέτυχαν η Αυτοκρατορία αναγκάστηκε να καταφύγει στα όπλα, στέλνοντας τις στρατιές της να συντρίψουν, σφαγιάσουν και να υποτάξουν τους αιρετικούς Παυλικιανούς, οι οποίοι ως αντίδραση αναγκάστηκαν να συμμαχήσουν με τους Άραβες Μουσουλμάνους και να στραφούν κατά της Κωνσταντινούπολης και της Ορθοδοξίας.

Σύμφωνα με τον Άραβα γεωγράφο Al Masoudi (896-956 μ.Χ.) “oι Παυλικιανοί (El-Beilakani στα Αραβικά) ακολουθούσαν την αίρεση του Παύλου από τα Σαμόσατα, που ήταν ένας από τους πρώτους Πατριάρχες της Αντιοχείας. Αυτός διακήρυξε ένα δόγμα που συνδύαζε από τη μία τον Χριστιανισμό κι από την άλλη τον Δυϊσμό και τη Μαγεία, που περιλάμβανε το σεβασμό και τη λατρεία όλων των φωτισμένων του τάγματός του”. Για τον ίδιο οι Beilaki (Παυλικιανοί) ήταν μια αίρεση, οι δοξασίες και τα δόγματα της οποίας περιελάμβαναν στοιχεία τόσο από τον Χριστιανισμό, όσο κι από τη Μαγεία. Η αλήθεια είναι πως το ίδιο πίστευαν και οι Ορθόδοξοι Βυζαντινοί διώκτες των Παυλικιανών, που τους αντιμετώπιζαν και ως αιρετικούς και ως μάγους, τρέφοντας απέναντί τους αισθήματα απέχθειας αλλά και φόβου.



Ο Παυλικιανισμός επιχειρήθηκε πρόσφατα να παρουσιαστεί ως ένα θρησκευτικό ελληνικό φαινόμενο “χωρίς ευδιάκριτες σχέσεις με ιδιαίτερες οικονομικές ή κοινωνικές καταστάσεις”(P. Lemerle). Κατά την άποψη όμως του Γάλλου Βυζαντινολόγου Andre Guillou κάτι τέτοιο “αντιβαίνει στη θεωρία κατά την οποία ο Παυλικιανισμός είναι μαζικό επαναστατικό κίνημα”. Διότι οι Παυλικιανοί πάνω απ' όλα απειλούσαν τη ρωμαϊκή Ευταξία, όπως αποκαλούνταν από τους Ρωμαίους Ορθόδοξους Χριστιανούς η καλή κοινωνική τάξη -για την οποία ήταν υπεύθυνη η Εξουσία και προσωπικά ο Αυτοκράτορας-, που θεμελιώθηκε στη γη από τον Θεό, και κανείς δεν μπορούσε να εξεγερθεί εναντίον της, χωρίς να πληρώσει ακριβό τίμημα. Ήταν δηλαδή μεσαιωνικοί αντιεξουσιαστές και αναρχικοί με κοσμολογικό και μεταφυσικό μανδύα. Οι Παυλικιανοί, όπως και άλλοι αιρετικοί της εποχής τους, εξέφραζαν, όχι απλά εθνικές, κοινωνικές και πολιτικές επιδιώξεις, αλλά και μια αποστροφή προς την ορθόδοξη ομογενοποίηση, από αντίδραση ίσως απέναντι στο ορθόδοξο δόγμα. Υποκινούνταν κι από τα αταβιστικά συναισθήματα της “ανατολικής ψυχής”, που απέρριπτε την ιεραρχία υποστηρίζοντας την αμεσότητα, και χωρίς “μεσάζοντες”, της επικοινωνίας του καθενός με τον Θεό, μέσω της προσωπικής άσκησης, προσευχής και μυστικής εμπειρίας, κάτι που υποστήριζαν και οι Γνωστικοί της αρχαιότητας.


 
Γιώργος Στάμκος, Η ΣΚΙΑ ΤΩΝ ΒΟΓΟΜΙΛΩΝ: Γνωστικισμός, Μανιχαϊκές Αιρέσεις των Βαλκανίων, Καθαροί και η Επίδραση του στο Δυτικό Πολιτισμό, 2016.
 
* Ο Γιώργος Στάμκος (Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.) είναι συγγραφέας και δημιουργός του περιοδικού Ζενίθ (www.zenithmag.wordpress.com). 

«Τάβλι παίζουν οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με πιόνια δεκάδες χιλιάδες δυστυχισμένους πρόσφυγες από τη Συρία κι αλλού, με την Ελλάδα και την Τουρκία με την απόφαση της Παρασκευής για το προσφυγικό, αντί να προωθήσουν μια απλή, λειτουργική, υλοποιήσιμη λύση, σύμφωνη με τη Συμφωνία της Γενεύης για τους πρόσφυγες και τις καλές παραδόσεις της Ευρώπης μετά τη λήξη του Β Παγκοσμίου Πολέμου.

Η κυβέρνηση Τσίπρα, έχοντας ήδη χάσει ένα ολόκληρο χρόνο με την αδιαφορία της για ένα πρόβλημα που έδειχνε από τις αρχές του 2015 ότι μπορεί να παρασύρει την Ελλάδα σε μια δεύτερη, πρωτοφανή, ανθρωπιστική κρίση ταυτόχρονα με την εξαετή βαριά υφεσιακή κρίση, παρουσιάστηκε στις Βρυξέλλες χωρίς ελληνική θέση. Αυτή θα έπρεπε να είναι από τη μια η ουσιαστική συμβολή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη λειτουργία κέντρων υποδοχής, προσωρινής αξιοπρεπούς διαμονής, εξέτασης των αιτήσεων ασύλου μέσα στην ίδια τη Συρία όπου εδώ και δέκα ημέρες υπάρχει κατάπαυση του πυρός και στα νότια σύνορα της Τουρκίας. Με αυτό τον τρόπο οι αιτούντες άσυλο θα γνώριζαν ότι δεν χρειάζεται ούτε η Κύρου Ανάβασις μέσω της Τουρκίας ούτε η τα μακάβρια ταξίδια για τα γυναικόπαιδα μέσω των Καβοντόρων του Αιγαίου, αλλά η πόρτα προς την φιλοξενία σε άλλες χώρες, κι όχι μόνον ευρωπαϊκές, είναι ανοικτή στην ίδια τη Συρία ή στα νότια σύνορα της Τουρκίας. Και από την άλλη, το άνοιγμα του βαλκανικού διαδρόμου για να απορροφηθούν οι εγκλωβισμένοι στη Ειδομένη και σε άλλα σημεία της Ελλάδας. Αντί για αυτό, η κυβέρνηση προτίμησε να αναζητήσει προστασία κάτω από την φούστα της Μέρκελ και να εγκρίνει μια συμφωνία που εγκυμονεί μια σειρά βαρύτατα προβλήματα για την Ελλάδα:

Πρώτο, η συμφωνία αυτοπεριορίζεται θέτοντας ένα ανώτατο αριθμό προσφύγων για τον οποίο θα ισχύσει. Όπως αναφέρει στο άρθρο 2: «Σε περίπτωση που ο αριθμός των επιστροφών υπερβαίνει τους αριθμούς που προβλέπονται παραπάνω, ο μηχανισμός αυτός θα πρέπει να διακόπτεται». Το ζήτημα αυτό οξύνεται περισσότερο από το γεγονός ότι δεν υπάρχει καμία δέσμευση για την κατανομή στις χώρες της ΕΕ, παραπέμπεται σε μια «εθελοντική συμφωνία», ενώ είναι γνωστό ότι όλες οι κεντροανατολικές χώρες της ΕΕ αρνούνται να δεχθούν πρόσφυγες. Είναι εξαιρετικά δυσοίωνο το δεδομένο που αναφέρει η σημερινή Guardian: «Το εύρος του προγράμματος σκιάζεται από τα ήδη υπάρχοντα σχήματα: το σχέδιο για την κατανομή 160.000  προσφύγων από την Ελλάδα και την Ιταλία σε άλλες χώρες της ΕΕ έχει οδηγήσει σε λιγότερους από 1000 πρόσφυγες να αποκτήσουν νέα νόμιμη διαμονή»
.
Δεύτερο, η εξέλιξη για τα ελληνικά νησιά είναι πιθανό να είναι εφιαλτική. Η Action Aid δήλωσε για τη συμφωνία: «Στην πράξη καθιστά τα ελληνικά νησιά φυλακές, όπου τρομοκρατημένοι άνθρωποι κρατούνται παρά τη θέλησή τους ώστε να προωθηθούν με τη βία στην Τουρκία». Η Διεθνής Αμνηστία: «Αυτή είναι μια μαύρη μέρα για την Ευρώπη, μια μαύρη μέρα για τη Συμφωνία της Γενεύης για τους πρόσφυγες, και μια μαύρη μέρα για την ανθρωπότητα». Η UNCHR, Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες: «Η εφαρμογή μιας τέτοιας συμφωνίας είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό».

Τρίτο, η Ελλάδα γίνεται το προνομιακό πεδίο εφαρμογής της διεστραμμένης αντιανθρωπιστικής,  αντιξενικής πολιτικής της ΕΕ απέναντι στους ξένους. Η Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας αναφέρει: «Οι μετανάστες που δεν ζητούν άσυλο ή αυτοί των οποίων η αίτηση έχει βρεθεί αβάσιμη ή απαράδεκτη, σύμφωνα με την εν λόγω οδηγία θα επιστρέφονται στην Τουρκία». Ας φαντασθεί κανείς τον Πακιστανό, τον Αφγανό, τον Ιρακινό που με κίνδυνο τη ζωή του και της οικογένειάς του και με μεγάλο οικονομικό τίμημα έκανε αυτό το περιπετειώδες ταξίδι, αν θα συναινεί ή θα αντιδρά με κάθε τρόπο στην μεταφορά του από μια χώρα της ΕΕ προς τη χώρα που το καθεστώς Ερντογάν δεν εγγυάται κανένα ανθρώπινο δικαίωμα και στο απελπισμένο ταξίδι μιας αποτυχημένης επιστροφής.

Τέταρτο, σε αντίθεση με την Τουρκία που εξασφάλισε στήριξη με 6 δις ευρώ για τους πρόσφυγες (μια «φιλοξενία» που δεν είναι άσχετη από τις νεοθωμανικές φιλοδοξίες Ερντογάν και τη δημιουργία μιας φιλοτουρκικής τάσης μέσα στη Συρία), την παροχή βίζας και το άνοιγμα του κεφαλαίου του προϋπολογισμού για την ένταξή της στην ΕΕ, παρά την ασάφεια των διατυπώσεων, η Ελλάδα ούτε αυτή την προώθηση των 50.000 μεταναστών που βρίσκονται ήδη στο έδαφός της δεν μπόρεσε να κατοχυρώσει με ένα τρόπο σαφή. Το προηγούμενο σχέδιο Μέρκελ για ένα τέτοια αριθμό στη χώρα μας επί της ουσίας φαίνεται να παραμένει σε ισχύ. Μετά τη λήξη της συνόδου η  καγκελάριος της Γερμανίας δήλωσε: «Με την ευκαιρία καλώ τους πρόσφυγες στην Ειδομένη να έχουν εμπιστοσύνη στην Ελληνική κυβέρνηση και να μεταφερθούν σε άλλα καταλύματα όπου οι συνθήκες είναι σημαντικά καλύτερες», αντί η ΕΕ να θέσει σε κίνηση, με την ίδια βιασύνη που το κάνει για τις επιστροφές στην Τουρκία, ένα κατεπείγον σχέδιο για την απορρόφηση των δυστυχισμένων ανθρώπων της Ειδομένης από τις άλλες χώρες της ΕΕ .

Πέμπτο, δύο γειτονικές χώρες, χωρίς διχόνοιες και αμφισβητήσεις μεταξύ τους, που αντιμετωπίζουν μια επείγουσα κατάσταση στα σύνορα τους, θα μπορούσαν να ανταλλάσσουν αξιωματούχους για την καλύτερη λειτουργία ενός επείγοντος συστήματος επίλυσης. Μια χώρα, ανεξάρτητη, ακμαία, με σεβαστή την αξιοπρέπειά της από τη διεθνή κοινότητα, θα μπορούσε ακίνδυνα να δεχθεί διεθνή βοήθεια σε προσωπικό για την εκτόνωση ενός αιφνιδιαστικού προβλήματος. Δυστυχώς ούτε το πρώτο ισχύει στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, με την Τουρκία να αμφισβητεί τα θαλάσσια κι όχι μόνο ανατολικά σύνορά μας, ούτε το δεύτερο με μια Ελλάδα ταπεινωμένη, με τα στελέχη της ΕΕ και του ΔΝΤ να λύνουν και να δένουν σε όλα τα υπουργεία. Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος αυτή η «διεθνής ζώνη» που διαμορφώνεται στα ευαίσθητα ανατολικά θαλάσσια και παραθαλάσσια τμήματα της χώρας μας, να ενισχύσει επικίνδυνα τον χαρακτήρα της «γκρίζας ζώνης» εντός της ελληνικής επικράτειας»