ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ

Η μεγάλη εβδομάδα και η προσμονή της ανάστασης είναι μια διαδικασία, που ξεπερνά το Πάσχα. Η χριστιανική πίστη είναι «δεμένη» με αυτή την αντίληψη για τη ζωή, δηλαδή την προσμονή για μια «αυτόματη» δικαίωση.

Συνήθως, τέτοιες μέρες, επιδιώκεται μια αλλαγή των συμβόλων και των συμβολισμών, με ορισμένες παρομοιώσεις, για να γίνει αναφορά στην κοινωνική ανάσταση. Σε αυτό το κλίμα ακούμε και τις συνηθισμένες ευχές πολιτικών προσώπων, για το Πάσχα. 

Παρά την αλλαγή των συμβόλων και των συμβολισμών η δεδομένη διαδικασία – η προσμονή της ανάστασης και  της «αυτόματης» δικαίωσης – δεν αλλάζει. Έτσι, η προσμονή γίνεται, κατά κάποιον τρόπο, με θρησκευτικούς όρους. 

***

Τα παραπάνω ίσως χαρακτηριστούν φλύαρα, εάν δώσουμε μια απάντηση απλή (όχι απλοϊκή): Η μετατροπή των συμβόλων από τη λαϊκή σοφία νοηματοδοτεί την ανάγκη για κοινωνική αλλαγή. Αυτή είναι μια εξήγηση, αλλά δεν αφορά το θέμα μας, το οποίο είναι η διαδικασία της αλλαγής και οι όροι που θα πραγματοποιηθεί. 

Κρίσιμο θέμα προς διευκρίνιση είναι η μορφή της αλλαγής. Μιλάμε για κοινωνικές αλλαγές ή για επαναστατική κοινωνική αλλαγή;
Αναμφισβήτητα και χωρίς δισταγμό εμείς λέμε το δεύτερο.  Η αλλαγή, όμως, και κυρίως η επαναστατική αλλαγή, δεν μπορεί να γίνει με όρους «αυτοματισμού» και προσμονής της επ-ανάστασης.  «Το μέλλον δε θα έρθει από μονάχο του έτσι νέτο σκέτο» έγραφε ο Μαγιακόφσκι.
Από εκεί και πέρα αρχίζει η μεγάλη συζήτηση…

***

  Οι σκέψεις αυτές δεν ήρθαν με αφορμή μια επανάληψη της σειράς του Φρ. Τζεφιρέλι… Η αφορμή ήταν άλλη.

Την Πέμπτη 21 Απριλίου, μετά από 10 χρόνια λειτουργίας, η Διαδραστική Έκθεση Επιστήμης και Τεχνολογίας του Ιδρύματος Ευγενίδου έκλεισε οριστικά με απόφαση της Διοίκησης και απολύθηκαν 5 εργαζόμενοι του επιστημονικού προσωπικού της.

Από το 2006 έως σήμερα, η Διαδραστική Έκθεση δεχόταν κατά μέσο όρο 25.000 επισκέπτες τον χρόνο συμβάλλοντας στην άτυπη εκπαίδευση στον τομέα των Φυσικών Επιστημών κυρίως μέσω των δράσεων που οργανώνονταν και υλοποιούνταν με πρωτοβουλίες του επιστημονικού προσωπικού της.

Τέτοιες δράσεις ήταν, οι εξής:

- Επιδείξεις πειραμάτων Φυσικής, Χημείας και Βιολογίας
- Διαδραστικές Αφηγήσεις με θέμα την Ιστορία των Φυσικών Επιστημών
- Βιωματικά εργαστήρια για παιδιά
- Συγγραφή εκλαϊκευμένων άρθρων σε έντυπα του Ιδρύματος
- Διήμερα καλοκαιρινά προγράμματα σε συνεργασία με Πλανητάριο, Βιβλιοθήκη, UTechLab
- Εκπαιδευτικά προγράμματα για μαθητές και μαθήτριες
- Κοινωφελείς δράσεις και εκδηλώσεις (δωρεάν επιστημονικά αφιερώματα, εκλαϊκευμένες ομιλίες νέων Ελλήνων ερευνητών, επισκέψεις της επιστημονικής ομάδας της σε σχολεία απομονωμένων νησιών, στα παιδικά χωριά SOS, σε σχολεία δεύτερης ευκαιρίας, παιδικά φεστιβάλ κ.α. )
- Επιμορφώσεις εκπαιδευτικών σε συνεργασία και με ακαδημαϊκούς και εκπαιδευτικούς φορείς

Οι απολυμένοι εργαζόμενοι καταγγέλλουν εκδικητικές απολύσεις.

Η ανακοίνωση τους:

Γιατί απέλυσαν εμάς τους πέντε

Ανεξάρτητα από το ποια είναι τα σχέδια της Διοίκησης για την Έκθεση, αυτό που ισχύει σίγουρα είναι ότι εμείς οι 5 είχαμε αντιδράσει, ο καθένας με τον τρόπο του, στην κατάσταση που επικρατεί στο Ίδρυμα το τελευταίο διάστημα, ιδιαίτερα μετά τις 3 απολύσεις το Δεκέμβριο του 2015 στη Βιβλιοθήκη, στην Υποδοχή και στο Ταμείο Εισιτηρίων. Συζητούσαμε πως θα μπορούσαμε να οργανώσουμε την δράση μας, μαζί με τους υπόλοιπους συναδέλφους, ώστε όλοι να υπερασπιστούμε τη δουλειά μας, να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας.

Είναι προφανές, λοιπόν, ότι οι απολύσεις μας είναι εκδικητικές και οφείλονται στη διάθεσή μας να αναπτύξουμε συνδικαλιστική δράση στο χώρο. Η Διοίκηση θορυβήθηκε που υπήρξε αντίδραση από μεριάς των εργαζομένων και θέλησε με την απόλυσή μας να φοβίσει όλους τους υπόλοιπους, ώστε κανείς να μη σκεφτεί να αντιδράσει στο μέλλον.

Δεν θα περάσει έτσι! Η απόφασή τους να απολύσουν εμάς τους 5 μπορεί και πρέπει να τους γυρίσει μπούμερανγκ! Δεν πρέπει να υποχωρήσει και να φοβηθεί κανείς! Σας καλούμε να σκεφτείτε ότι όσο δεν οργανωνόμαστε και δεν αντιδρούμε, τόσο χειρότερα θα γίνονται τα πράγματα. Όσο κυριαρχεί ο φόβος, τόσο πιο πιεστική κι αφόρητη θα γίνεται η κατάσταση για όλους.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ
Δεν υποκύπτουμε στην εργοδοτική τρομοκρατία! Δεν σκύβουμε το κεφάλι!
Σας καλούμε να δείξετε την αλληλεγγύη σας, όχι μόνο σε εμάς, αλλά και σε όλους τους εργαζόμενους, για να διεκδικήσουμε όλοι μαζί την αξιοπρέπειά μας για ζωή και δουλειά με δικαιώματα!



πηγή tvxs

Γιώργος Παγούδης

Η Ενωση Οινοποιητικών Συνεταιρισμών Σάμου θα είναι -όπως όλα δείχνουν- το πρώτο θύμα του νόμου 4384 για τους αγροτικούς συνεταιρισμούς και τον αναγκαστικό τους χαρακτήρα (το άρθρο 32 προβλέπει τη δυνατότητα κατάργησης της αναγκαστικότητας μιας συνεταιριστικής επιχείρησης με σχετική ΚΥΑ), που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ A 78 της 26ης Απριλίου.

Σύμφωνα με το σάιτ της ΠΑΣΕΓΕΣ και τη δικηγόρο και πρώην νομική σύμβουλό της, Ανδριανή-Αννα Μητροπούλου, η οποία χειρίζεται την υπόθεση για λογαριασμό της ΕΟΣ Σάμου, έχει ήδη υπογραφεί η σχετική Κοινή Υπουργική Απόφαση από τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Β. Αποστόλου, και τον υπουργό Οικονομικών, Ε. Τσακαλώτο, και αναμένεται η δημοσίευσή της σε ΦΕΚ, προκειμένου να τεθεί σε ισχύ η διάλυση του κερδοφόρου συνεταιρισμού, σύμφωνα και με τη σχετική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.

Πρόθεση πάντως της ΕΟΣ Σάμου είναι να προσβάλει την απόφαση στο ΣτΕ, όταν δημοσιευτεί στο ΦΕΚ.

Ενωση Μαστιχοπαραγωγών

Εντονη ανησυχία εξακολουθεί να επικρατεί και στη Χίο.

Η Ενωση Μαστιχοπαραγωγών, παρότι αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή ο ξαφνικός θάνατός της, συνεχίζει να παρακολουθεί τις εξελίξεις, εξετάζοντας με τη σειρά της τη δυνατότητα σχετικής προσφυγής, αφού -όπως είναι κατανοητό- ο χαρακτήρας της πλέον εξαρτάται από τις διαθέσεις όποιου ιδιώτη καταφύγει σε δικαστικές διαδικασίες.

«Η ρύθμιση εγείρει προβληματισμό λόγω της γενικότητας και της ασάφειας της διατύπωσής της», αναφέρει σχετική έκθεση της νομικής συμβούλου της ΕΜΧ, που έχει τεθεί ενώπιον της διοίκησης του συνεταιρισμού.

«Ο μόνος δρόμος είναι η ισχυροποίηση του συνεταιρισμού, ώστε να αποφευχθεί κάθε σκέψη ιδιώτη για εμπλοκή του στην εμπορία του προϊόντος», δηλώνουν χαρακτηριστικά στελέχη της διοίκησης, τονίζοντας ότι πλέον η κατάσταση δεν είναι ευχάριστη για την ΕΜΧ.

πηγή efsyn

Με τετράωρες κυλιόμενες στάσεις εργασίας σε όλες τις βάρδιες έως και το Μ. Σάββατο συνεχίζουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις τους οι εργαζόμενοι στα super market «Καρυπίδης» (πρώην Αρβανιτίδης) κλιμακώνοντας τον αγώνα για τα δεδουλευμένα και τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας.

Στα Γιάννενα από νωρίς το πρωί εργαζόμενοι της επιχείρησης έχοντας συμπαραστάτη στον αγώνα τους το κλαδικό σωματείο εμποροϋπαλλήλων και λοιπών ιδιωτικών υπαλλήλων ν. Ιωαννίνων, πραγματοποίησαν περιφρούρηση στο κατάστημα της Χαριλάου Τρικούπη. Και τα 3 καταστήματα που έχει η επιχείρηση στο νομό δεν λειτούργησαν.

Οι εργαζόμενοι παρέμειναν συγκεντρωμένοι στο χώρο μέχρι νωρίς το απόγευμα, έχοντας και την αλληλεγγύη συναδέλφων τους και από άλλα ταξικά σωματεία (Οικοδόμων, Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, Επισιτισμού, Συνταξιούχων) οι οποίοι έδωσαν το παρών από το πρωί. Στήριγμα τους είχαν επίσης και μέλη των οικογενειών τους. Σε όλη τη διάρκεια της κινητοποίησης ενημέρωναν τον κόσμο για τις εξελίξεις που υπάρχουν στη συγκεκριμένη αλυσίδα super market, τους καλούσαν να δείξουν την αλληλεγγύη τους.


πηγή 902.gr

Πάνος Πέτρου

Τα βάσανα του ιρλανδικού λαού και οι αγώνες του ενάντια στην καταπίεση και το στέμμα έχουν πολλές μεγάλες στιγμές, που έχουν εμπνεύσει σπουδαία τραγούδια και ποιήματα, αλλά έχουν επίσης και ξεχωριστή πολιτική σημασία.

Διόλου τυχαία οι Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ένγκελς μελέτησαν σε βάθος αυτήν τη συγκλονιστική ιστορία, ταυτίστηκαν στην εποχή τους με τους «Φένιανς» (Ιρλανδοί επαναστάτες) και το αίτημα για αυτοδιάθεση των Ιρλανδών, αγωνίστηκαν ενεργά υπέρ των Ιρλανδών πολιτικών κρατουμένων και ενάντια στις ρατσιστικές προκαταλήψεις ενάντια στους Ιρλανδούς εργάτες (στις οποίες ο Μαρξ απέδωσε σε μια αποστροφή του «το μυστικό της ανικανότητας της αγγλικής εργατικής τάξης»). 

Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από την κορυφαία στιγμή αυτής της πλούσιας ιστορίας, την «Εξέγερση του Πάσχα» το 1916 στο Δουβλίνο. Τα ίδια τα γεγονότα του Απρίλη του 1916 δείχνουν «ταπεινά»: μια μειοψηφική ένοπλη εξέγερση που συνετρίβη μέσα σε 6 μέρες. Κι όμως αυτό το «μικρό» γεγονός, υποτιμημένο γενικά στην Αριστερά, είναι μία από τις κορυφαίες στιγμές του 20ού αιώνα, όχι μόνο για την Ιρλανδία αλλά και διεθνώς.

Το χρονικό

Στις 24 Απρίλη 1916, περίπου 1500 ένοπλοι κατέλαβαν μια σειρά κρίσιμες θέσεις στο κέντρο του Δουβλίνου. Το κατειλημμένο Γενικό Ταχυδρομικό Γραφείο έγινε η «έδρα» της εξέγερσης, και έξω από αυτό ο εθνικιστής ηγέτης Πάτρικ Πιρς ανακοίνωσε την ίδρυση της Ιρλανδικής Δημοκρατίας. Στη δράση συμμετείχαν μέλη των Ιρλανδών Εθελοντών (εθνικιστές) και ο Στρατός των Πολιτών (επαναστάτες σοσιαλιστές). Λιγότερο γνωστή είναι η ενεργή συμμετοχή στην ένοπλη εξέγερση του Συμβουλίου των Ιρλανδών Γυναικών (φεμινιστική, εθνικοαπελευθερωτική οργάνωση). Εδώ αξίζει να σημειωθεί πως στη βραχύβια Ιρλανδική Δημοκρατία οι γυναίκες είχαν δικαίωμα ψήφου, σε μια εποχή που αυτό το δικαίωμα δεν υπάρχει σχεδόν σε καμία αστική δημοκρατία παγκοσμίως. Άλλωστε ο στρατιωτικός επικεφαλής της εξέγερσης, ο σοσιαλιστής Τζέιμς Κόνολι, είναι αυτός που έχει πει πως «ο εργάτης είναι σκλάβος της καπιταλιστικής κοινωνίας, και η γυναίκα εργάτρια είναι η σκλάβα του σκλάβου».

Τις επόμενες μέρες προστίθενται εκατοντάδες εθελοντές, φτάνοντας τον αριθμό των ενόπλων περίπου στις 2500. Στις εργατογειτονιές οι ένοπλοι γίνονται δεκτοί ως απελευθερωτές, σε αντίθεση με τα πιο πιο πλούσια προάστια όπου συναντούν ανοιχτή εχθρότητα. Ωστόσο, ο σχεδιασμός για πυροδότηση γενικευμένου ξεσηκωμού αποτυγχάνει. Η υπόλοιπη Ιρλανδία δεν ανταποκρίνεται στο κάλεσμα, ενώ και η στήριξη στο Δουβλίνο παραμένει παθητική. Αφενός έγιναν λίγες προσπάθειες για μαζική απεύθυνση. Αφετέρου, το μεγαλύτερο ένοπλο σώμα, οι Ιρλανδοί Εθελοντές, ήταν από καιρό διαιρεμένοι σε «αριστερή» και «δεξιά» πτέρυγα. Παρά τις εκκλήσεις του Πιρς (στελέχους της Ιρλανδικής Ρεπουμπλικανικής Αδελφότητας, που εκφράζει τη ριζοσπαστική πτέρυγα), η επίσημη ηγεσία δίνει εντολή «ουδετερότητας» και μέσα στη σύγχυση που ακολουθεί, η μεγάλη μάζα των Ιρλανδών Εθελοντών μένει αδρανής. Ένα γερμανικό πλοίο που θα μετέφερε όπλα στους εξεγερμένους εντοπίζεται από το Αυτοκρατορικό Ναυτικό και δεν φτάνει ποτέ. Ό,τι μπορούσε να πάει στραβά πήγε. Κι όμως, η Βρετανική Αυτοκρατορία υποχρεώνεται να επιστρατεύσει 20.000 στρατιώτες και να χτυπήσει ανελέητα την πόλη, και με πυροβολικό, και από τη θάλασσα. Παρ’ όλα αυτά, ακολουθούν 6 μέρες άγριων, ηρωικών οδομαχιών μέχρι να αποδεχτούν οι Ιρλανδοί αγωνιστές την ήττα τους. Το Δουβλίνο θυμίζει την Παρισινή Κομούνα: Από τότε έχει να ζήσει ευρωπαϊκή πρωτεύουσα τόσο σκληρές οδομαχίες ανάμεσα σε έναν οργανωμένο πανίσχυρο τακτικό στρατό και τους αφοσιωμένους υπερασπιστές των οδοφραγμάτων τους.

Ακολουθεί το εκδικητικό μίσος του στέμματος. Μεγάλο μέρος του Δουβλίνου ισοπεδώνεται από τα κανόνια και από το Βασιλικό Ναυτικό που βομβαρδίζει επί μέρες ανηλεώς. Φυλακίζονται πάνω από 3500 άνθρωποι μετά την ήττα της εξέγερσης. Ο Πιρς, ο Κόνελι και άλλοι 13 ηγέτες της εξέγερσης, εκείνοι που υπέγραψαν την Ανακήρυξη της Ιρλανδικής Δημοκρατίας, καταδικάζονται σε θάνατο. Οι εκτελέσεις δεν γίνονται μονομιάς αλλά μία μία, σε διάστημα δύο εβδομάδων. Ο Κόνολι, βαριά τραυματισμένος κι ετοιμοθάνατος ήδη, δένεται σε καρέκλα (γιατί δεν μπορεί καν να σταθεί όρθιος) πριν τον πυροβολήσουν. Επιβάλλεται στρατιωτικός νόμος.

Ο αντίκτυπος στην Ιρλανδία

Το Λονδίνο υπολόγιζε να σπείρει τον τρόμο. Εκτίμησε σωστά ότι δεν είχε να κάνει με «μια χούφτα μαχητές», αλλά με ένα σημείο καμπής στην Ιρλανδία: το μέχρι πρότινος πανίσχυρο Ιρλανδικό Κοινοβουλευτικό Κόμμα του Ρέντμοντ (που πάλευε για περιορισμένη αυτοδιοίκηση και στήριξε τη Βρετανία στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ελπίζοντας η Ιρλανδία να γίνει ευνοημένο «κομμάτι της Βρετανικής Αυτοκρατορίας») έμπαινε σε κρίση, καθώς ο ιρλανδικός πληθυσμός ριζοσπαστικοποιούνταν. Η Εξέγερση του Πάσχα, αν και μειοψηφική, ήταν καταλύτης και εκφραστής αυτής της ιστορικής αλλαγής.

Αυτό που το Λονδίνο εκτίμησε λάθος ήταν ότι η τρομοκρατία θα απέδιδε. Είχε τα αντίθετα αποτελέσματα: Οι νεκροί έγιναν ήρωες. Το Ιρλανδικό Κοινοβουλευτικό Κόμμα κατέρρευσε και το ρεπουμπλικανικό Σιν Φέιν σάρωσε στις εκλογές του 1918. Η Ιρλανδική Ρεπουμπλικανική Αδελφότητα έδωσε τη θέση της στον IRA, στις γραμμές του οποίου έσπευσαν 100.000 μαχητές. Ακολούθησε η ιρλανδική επανάσταση, με τις συγκρούσεις αγροτών με τους μπράβους των γαιοκτημόνων και τις καταλήψεις κτημάτων, τη γενική απεργία ενάντια στην υποχρεωτική κατάταξη στον βρετανικό στρατό, το βραχύβιο σοβιέτ του Λίμερικ, την άρνηση των εργαζομένων στις μεταφορές να μεταφέρουν Βρετανούς φαντάρους, το μαζικό μποϊκοτάζ στις βρετανικές αρχές, πλάι πλάι με την ένοπλη πάλη. 

Αντιιμπεριαλισμός

Αλλά η Εξέγερση του Πάσχα δεν έπαιξε ρόλο μόνο σε ένα νησί στη βορειοδυτική Ευρώπη. Στην Ινδία, την Αφρική, την Καραϊβική, τα νέα του ξεσηκωμού στην καρδιά της Βρετανικής Αυτοκρατορίας συγκλόνισαν, και έπαιξαν το ρόλο τους στην άνοδο των αντιαποικιακών κινημάτων.

Στην Ευρώπη, την ίδια περίοδο, εξελισσόταν στις γραμμές της μαρξιστικής Αριστεράς μια διαμάχη για τη στάση απέναντι στους αποικιοκρατούμενους λαούς. Μια διαμάχη που πήγαινε πολλά χρόνια πίσω, και αφορούσε τόσο τη Δυτική Ευρώπη (και την τάση υποτίμησης ή και ανοιχτής αντιπαλότητας απέναντι στα αντιαποικιοκρατικά κινήματα) όσο και την τσαρική Ρωσία (και τη στάση των επαναστατών απέναντι στις καταπιεσμένες εθνότητες στο εσωτερικό της). Πέρα από τις παλιές διαμάχες, ο αντιιμπεριαλισμός και η υπεράσπιση των καταπιεσμένων εθνών δεν ήταν καθόλου αυτονόητα, ακόμα και μέσα στην αντιπολεμική Αριστερά του Τσίμερβαλντ. Η Εξέγερση του Πάσχα αντιμετωπίστηκε εχθρικά τόσο εκ δεξιών (με τον Πλεχάνοφ να υπερασπίζεται την «τάξη») όσο και εξ αριστερών (με τον Ράντεκ να τη θεωρεί «μικροαστικό πραξικόπημα»). Την ίδια εποχή, ο Λένιν έγραφε τη θεωρία του για τον ιμπεριαλισμό και την εθνική αυτοδιάθεση. Ανέδειξε τα γεγονότα στην Ιρλανδία ως βασική επιβεβαίωση της άποψής του και υπερασπίστηκε την Εξέγερση του Πάσχα. Σε αυτήν τη διαμάχη οφείλουμε και μια διατύπωση του Ρώσου επαναστάτη με γενικότερη, διαχρονική αξία: «Ένας στρατός παρατάσσεται και λέει “Είμαστε με το σοσιαλισμό” και ένας άλλος παρατάσσεται απέναντι και λέει “Είμαστε με τον ιμπεριαλισμό” και αυτό θα είναι η κοινωνική επανάσταση... Όποιος περιμένει μια τέτοια “καθαρή” κοινωνική επανάσταση δεν θα ζήσει για να τη δει...».

Με τη νίκη των μπολσεβίκων, η Εξέγερση του Πάσχα έγινε σημείο αναφοράς στην εσωκομματική συζήτηση που καθόρισε τελικά την πολιτική του κόμματος απέναντι στα καταπιεσμένα από τον τσαρισμό έθνη, υπέρ της αυτοδιάθεσής τους και τη δημιουργία της ΕΣΣΔ.

Ρήγμα στην Ευρώπη του πολέμου

Η Εξέγερση του Πάσχα, εκτός από αντιιμπεριαλιστική, ήταν και βαθιά διεθνιστική. Οι Ιρλανδοί σοσιαλιστές (μαζί με τους Ρώσους και τους Σέρβους) ανήκαν στην τιμητική μειοψηφία στην καταγγελία του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Ο Τζέιμς Κόνολι έγραψε χαρακτηριστικά την επομένη της προδοσίας: «Τι απέγιναν οι αποφάσεις μας, οι εκκλήσεις μας για αδελφοσύνη, οι απειλές μας για γενικές απεργίες... όλες οι ελπίδες μας για το μέλλον; Ακόμα και μια ανεπιτυχής απόπειρα για κοινωνική επανάσταση με τα όπλα θα ήταν λιγότερο καταστροφική για το σκοπό του σοσιαλισμού από το να επιτρέπουν οι σοσιαλιστές να χρησιμοποιούνται για τη σφαγή των αδερφών τους...».

Με αυτό το σκεπτικό προχώρησε στην «τρέλα» της ένοπλης εξέγερσης στο Δουβλίνο. Τα γεγονότα έσπασαν τον πάγο που είχε επικρατήσει με την προδοσία του 1914. Το σύνθημα των εξεγερμένων «Δεν υπακούμε ούτε το βασιλιά ούτε τον κάιζερ, αλλά την Ιρλανδία», η πρώτη απόπειρα εξέγερσης των καταπιεσμένων μετά το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και ανυπακοής στο δόγμα «υπομονή να τελειώσει ο πόλεμος», ήταν κομβικής σημασίας. Γι’ αυτό και έγινε δεκτό με ενθουσιασμό από τον Λένιν. Έγραψε σχετικά: «Το δράμα των Ιρλανδών είναι πως ξεσηκώθηκαν πρόωρα, όταν η εξέγερση του ευρωπαϊκού προλεταριάτου δεν είχε ωριμάσει. Ο καπιταλισμός δεν είναι τόσο αρμονικά χτισμένος ώστε οι διάφορες ανθήσεις της εξέγερσης να ενώνονται σε μία κοινή προσπάθεια χωρίς υποχωρήσεις και ήττες».

Αυτό ήταν πράγματι το δράμα των Ιρλανδών αγωνιστών. Ο Κόνολι και οι σύντροφοί του δεν μπορούσαν να ξέρουν τι θα ακολουθούσε το 1917. Αλλά η δράση τους ήταν το «πρελούδιο» των μεγάλων γεγονότων που θα συγκλόνιζαν την Ιρλανδία, τη Βρετανία, την Ευρώπη, τα επόμενα χρόνια.

Όταν φάνηκε ότι η Εξέγερση του Πάσχα ήταν καταδικασμένη σε ήττα, προτίμησαν να θυσιαστούν για να ανοίξουν το δρόμο παρά να υποχωρήσουν. Όταν ο Κόνολι βάδισε προς τη μάχη εκείνο το μοιραίο πρωινό, ψιθύρισε σε έναν σύντροφό του: «Θα μας σφάξουν». Όταν τον ρώτησε εκείνος «δεν υπάρχει περίπτωση να νικήσουμε;», του απάντησε «καμία απολύτως».

Η εξέγερση που σχεδίασε ο Κόνολι ηττήθηκε. Αλλά, κατόπιν εορτής, το όραμά του νίκησε. Πράγματι, ο σπόρος έπεσε στην Ευρώπη. Και άνθισε αργότερα, πρώτα στη Ρωσία, μετά και αλλού.

Ο Κόνολι και η «διαρκής επανάσταση»

Στην ίδια την Ιρλανδία φούντωσε ο αγώνας. Αλλά στην ηγεσία του βρέθηκαν οι εθνικιστές. Και αυτό είναι το πιο σημαντικό μάθημα του ιρλανδικού αγώνα και του Τζέιμς Κόνολι. Μια βδομάδα πριν από την Εξέγερση έλεγε στους στρατιώτες του: «Οι πιθανότητες είναι εναντίον μας 1000 προς 1. Αλλά αν νικήσουμε, κρατήστε τα όπλα σας γιατί οι Εθελοντές ίσως έχουν άλλους στόχους. Να θυμάστε, δεν διεκδικούμε μόνο πολιτική ελευθερία, αλλά και οικονομική ελευθερία». Ο Κόνολι, με μικρή μόρφωση, εργάτης από τα 10 του, Ιρλανδός μεγαλωμένος στη Σκοτία, αυτοδίδακτος μαρξιστής, απομονωμένος από τις διεθνείς συζητήσεις και τους άλλους «μεγάλους» της εποχής του, μέσα από την πολιτική και συνδικαλιστική του δράση στη Σκοτία, τις ΗΠΑ, την Ιρλανδία, είχε αναπτύξει τα δικά του κριτήρια. Είχε συγκρουστεί με τους Ιρλανδούς εργοδότες στον «ταξικό πόλεμο του Δουβλίνου» το 1913, μια πολύμηνη απεργία ενάντια σε εργοδοτικό λοκ-άουτ, στη διάρκεια της οποίας γεννήθηκε ο Στρατός των Πολιτών (που θα πρωταγωνιστούσε στην Εξέγερση του Πάσχα), ως εργατική, σοσιαλιστική πολιτοφυλακή. Πιθανότατα δεν γνώριζε καν τη θεωρία της Διαρκούς Επανάστασης του Τρότσκι, αλλά είχε καταλήξει σε ανάλογα συμπεράσματα. Ενώ συμμετείχε ολόψυχα και πρωταγωνιστικά στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, προειδοποιούσε:

«Αν αύριο διώξετε τον αγγλικό στρατό και υψώσετε την πράσινη σημαία πάνω από το Κάστρο του Δουβλίνου, αλλά δεν οργανώσετε τη Σοσιαλιστική Δημοκρατία, οι προσπάθειές σας θα είναι μάταιες. Η Αγγλία θα συνεχίσει να σας εξουσιάζει. Με τους καπιταλιστές της, τους γαιοκτήμονές της, τους τραπεζίτες της, όλο το φάσμα των εμπορικών θεσμών που θέσπισε σε αυτήν τη χώρα και πότισε με τα δάκρυα των μανάδων μας και το αίμα των μαρτύρων μας».

Η ιρλανδική κοινωνική επανάσταση ηττήθηκε, άσχετα αν έφερε την εθνική απελευθέρωση (κι ακόμα κι αυτή στη βάση του διχασμού της Ιρλανδίας, που προκάλεσε τα επόμενα χρόνια, όπως προέβλεπε ο Κόνολι, «το πανηγύρι της αντίδρασης, σε Βορρά και Νότο»).

Και οι προβλέψεις του Κόνολι αποδεικνύονται προφητικές για όσα συνέβησαν τις μέρες της «απελευθέρωσης». «Όταν η Ιρλανδία ελευθερωθεί, λέει ο πατριώτης που δεν αγγίζει καν το σοσιαλισμό, θα προστατέψουμε όλες τις τάξεις, κι αν δεν πληρώνεις το νοίκι σου θα γίνεται έξωση, όπως και τώρα. Αλλά το κόμμα που θα κάνει τις εξώσεις θα φορά πράσινες στολές και θα έχει σήμα την Άρπα χωρίς το Στέμμα, και το ένταλμα που θα σε στέλνει στο δρόμο θα έχει τη σφραγίδα της Ιρλανδικής Δημοκρατίας»...

Σήμερα ο Κόνολι είτε εξαφανίζεται από την ιστορική μνήμη είτε παρουσιάζεται ως «πατριώτης». Ήταν πολύ περισσότερα. Χάραξε δρόμους στο συνδυασμό του διεθνισμού και του αντιιμπεριαλισμού, υπήρξε πρωτοπόρος στο πώς τα «εθνικά» ζητήματα χρειάζονται ταξική, σοσιαλιστική απάντηση. Ο Λένιν τον χαρακτήρισε κάποτε «κορυφαίο των συγχρόνων του» και η κληρονομιά του είναι τεράστια. Και η Εξέγερση του Πάσχα είναι μια κορυφαία στιγμή της πάλης ενάντια στον ιμπεριαλισμό, της πάλης για τη σοσιαλιστική απελευθέρωση.

Πέντε άτομα συνελήφθησαν χθες βράδυ στο Σαν Φρανσίσκο κατά τη διάρκεια μαζικής διαδήλωσης εναντίον του υποψηφίου για το χρίσμα των Ρεπουμπλικανών στις προεδρικές εκλογές,

«Έγιναν πέντε συλλήψεις με την κατηγορία της παρεμπόδισης και της αντίστασης στις δυνάμεις της τάξης», δήλωσε ο εκπρόσωπος της αστυνομίας, Κέβιν Κασιουαχάρα.

Σύμφωνα με υπολογισμό φωτορεπόρτερ του Γαλλικού Πρακτορείου, περίπου 1.000 άτομα διαδήλωσαν μπροστά από το ξενοδοχείο Hyatt Regency του Μπέρλινγκεϊμ, κοντά στο αεροδρόμιο του Σαν Φρανσίσκο, όπου γινόταν σύνοδος των Ρεπουμπλικάνων της Καλιφόρνιας και ο Τραμπ εκφώνησε ομιλία.

Ομάδες διαδηλωτών περικύκλωσαν το ξενοδοχείο κρατώντας πλακάτ που, μεταξύ άλλων, έγραφαν: «Τραμπ ηλίθιε», «Ο φόβος και το μίσος δεν είναι προεδρικά προσόντα».

AP Photo/Jeff Chiu

Ο Τραμπ έφτασε πεζός και μπήκε από την πίσω πόρτα στο ξενοδοχείο υπό την προστασία των αστυνομικών δυνάμεων.

Κάποιοι διαδηλωτές έριξαν αβγά κατά των δυνάμεων της τάξης και προσπάθησαν να σπάσουν τον κλοιό της αστυνομίας, η οποία είχε σταματήσει την κυκλοφορία στους γύρω δρόμους.

Εικόνες που μεταδόθηκαν τηλεοπτικά έδειξαν ομάδα διαδηλωτών που προσπαθούσε να περάσει τον φράχτη, τον οποίο είχε στήσει η αστυνομία, για να καταφέρει να διεισδύσει στο ξενοδοχείο.

Φωτορεπόρτερ του Γαλλικού Πρακτορείου είδε επίσης διαδηλωτές να ρίχνουν μια καρέκλα για να σπάσουν τζάμι του ξενοδοχείου προκειμένου να μπορέσουν να μπουν στο κτίριο, όπως και τουλάχιστον έναν υποστηρικτή του Ντόναλντ Τραμπ να δέχεται επίθεση από τους διαδηλωτές.

AP Photo/Michael Blood

Πολλοί διαδηλωτές κρατούσαν μεξικανικές σημαίες, την ώρα που ο Τραμπ έχει πολλαπλασιάσει κατά την προεκλογική του εκστρατεία τις δυσφημιστικές του δηλώσεις για τους Μεξικανούς, τους οποίους έχει χαρακτηρίσει «βιαστές» και εγκληματίες και έχει ζητήσει να κατασκευαστεί ένας τοίχος κατά μήκος των συνόρων του Μεξικού με τις ΗΠΑ.

Το βράδυ της Πέμπτης είχαν ξεσπάσει βίαια επεισόδια και τουλάχιστον 20 άνθρωποι είχαν συλληφθεί σε άλλη διαδήλωση που έγινε εναντίον του Τραμπ στην Κόστα Μέσα, στα προάστια του Λος Άντζελες.

Κατά την ομιλία του δισεκατομμυριούχος αναφέρθηκε στην περιπετειώδη άφιξή του στο ξενοδοχείο και στα επεισόδια της προηγουμένης μέρας (σ.σ. τουλάχιστον 20 άνθρωποι συνελήφθησαν σε άλλη διαδήλωση που έγινε εναντίον του Τραμπ στην Κόστα Μέσα, προάστιο του Λος Άντζελες).

AP Photo/Jeff Chiu

«Δεν ήταν η πιο εύκολη είσοδος που έχω κάνει», αστειεύτηκε, προσθέτοντας ότι χρειάστηκε να περάσει πάνω από έναν φράχτη για να φτάσει. «Ήταν σαν να διασχίζω τα σύνορα. Αλλά έφτασα».

Οι προκριματικές εκλογές στις 7 Ιουνίου στην Καλιφόρνια, την πολυπληθέστερη Πολιτεία των ΗΠΑ, η οποία δίνει 172 εκλέκτορες, είναι κρίσιμης σημασίας για τον Τραμπ, αν θέλει να εξασφαλίσει τους 1.237 εκλέκτορες που χρειάζεται για να πάρει το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων έναντι του κύριου αντιπάλου του, Τεντ Κρουζ.


πηγή efsyn

Εως τις 15.00 το μεσημέρι θα λειτουργούν σήμερα τα εμπορικά καταστήματα σ’ όλη τη χώρα, ενώ το ωράριο λειτουργίας σε πολυκαταστήματα και σούπερ μάρκετ θα παραταθεί έως τις 20.00 το βράδυ.

Στη Θεσσαλονίκη, ο Εμπορικός Σύλλογος της πόλης ανακοίνωσε ότι τα καταστήματα θα είναι ανοιχτά έως τις 16.00 το απόγευμα.
 
Την Κυριακή και τη Δευτέρα του Πάσχα, τα μαγαζιά θα μείνουν κλειστά - όπως επίσης και την Τρίτη, λόγω της μεταφοράς της αργίας της Πρωτομαγιάς.
 
Από την Τετάρτη, 4 Απριλίου, τα καταστήματα θα λειτουργούν βάσει του κανονικού τους ωραρίου.

Στο 24,4% διαμορφώθηκε το ποσοστό ανεργίας στην Ελλάδα τον Γενάρη του 2016, έναντι 24,3% το Δεκέμβρη του 2015 και από 25,7% τον Γενάρη του 2015, σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (Eurostat), τα οποία δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα.

Στοιχεία, που αφορούν μόνο τους καταγεγραμμένους άνεργους και δεν περιλαμβάνουν όσους δεν βρίσκονται στα μητρώα της ανεργίας και φυσικά όσους εργάζονται έστω και μία ημέρα.

Στην Ευρωζώνη, το Μάρτη του 2016 η ανεργία διαμορφώθηκε στο 10,2% (έναντι 10,4% το Φλεβάρη), καταγράφοντας μείωση, ενώ στην ΕΕ των 28 μειώθηκε στο 8,8% σε σχέση με 8,9% το Φλεβάρη. Δεν υπάρχουν στοιχεία για την ανεργία στην Ελλάδα το Μάρτη και τον Φλεβάρη του 2016. Συνολικά, τον Μάρτη καταγράφονται 21,4 εκατομμύρια άνεργοι στην ΕΕ και 16,4 εκατομμύρια άνεργοι στην Ευρωζώνη.

Πρωταθλήτρια στην ανεργία η Ελλάδα

Τα υψηλότερα επίπεδα ανεργίας στην ΕΕ καταγράφονται στην Ελλάδα (24,4% τον Γενάρη) και στην Ισπανία(20,4% το Μάρτη). Τα χαμηλότερα ποσοστά ανεργίας σημειώθηκαν στην Τσεχία (4,1%) και στη Γερμανία (4,2%). Ειδικότερα, στην Ελλάδα, ο αριθμός των ανέργων τον Γενάρη διαμορφώθηκε σε 1,16 εκατομμύρια. Το ποσοστό ανεργίας στους άνδρες διαμορφώθηκε στο 21,1% και στις γυναίκες στο 28,7%.

Εξάλλου, άνοδο κατέγραψαν τα ποσοστά ανεργίας των νέων (κάτω των 25 ετών) στην Ελλάδα από 49,3% το Δεκέμβρη του 2015 σε 51,9% τον Γενάρη. Τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας των νέων καταγράφονται στηνΕλλάδα (51,9%), στην Ισπανία (45,5%), στην Κροατία (39%) και την Ιταλία (36,7%). Τα χαμηλότερα ποσοστά καταγράφονται στη Γερμανία (6,9%), την Τσεχία και τη Μάλτα (9,8%). Τον Φλεβάρη η ανεργία των νέων στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ διαμορφώθηκε στα ούτως ή άλλως υψηλά ποσοστά του 21,2% και 19,1% αντίστοιχα.

Σωστικά συνεργεία συνεχίζουν να αναζητούν επιζώντες στο εξαώροφο κτίριο που κατέρρευσε χθες στις 9:30 το βράδυ στη λαϊκή γειτονιά Χουρούμα του βορειοανατολικού Ναϊρόμπι, την οποία έπληξαν οι πιο ραγδαίες βροχοπτώσεις από την έναρξη της περιόδου των βροχών.

Η καταιγίδα προκάλεσε πλημμύρες και κατολισθήσεις του εδάφους σε διάφορα σημεία της πρωτεύουσας της Κένυας.

Εκπρόσωπος του Ερυθρού Σταυρού δεν ήταν σε θέση να επιβεβαιώσει τις πληροφορίες που μετέδωσαν κενυατικά μέσα ενημέρωσης, σύμφωνα με τα οποία τουλάχιστον τρεις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους όταν το κτίριο κατέρρευσε.


Αστυνομικός κρατά μακριά από το σημείο το συγκεντρωμένο πλήθος | AP Photo/Sayyid Abdul Azim

«Είναι πολύ νωρίς για να μιλήσουμε για νεκρούς, αυτές είναι πληροφορίες που δεν έχουμε», εξήγησε στο Γαλλικό Πρακτορείο η Αρνόλντα Σιούντου.

«Δεν γνωρίζουμε πόσοι άνθρωποι βρίσκονται κάτω από τα συντρίμμια, φοβόμαστε ότι είναι πολλοί ακόμη», επισήμανε πάντως.

«Οι έρευνες συνεχίζονται. Στο σημείο βρίσκονται ένας γερανός και πολλά ασθενοφόρα».


Ολονύχτιες προσπάθειες για τον εντοπισμό επιζώντων | AP Photo/Sayyid Abdul Azim

Μέχρι στιγμής, 44 άνθρωποι έχουν βγει ζωντανοί από τα συντρίμμια, ενώ στο σημείο επικρατεί χάος. Πληροφορίες κάνουν λόγο για τουλάχιστον 15 τραυματίες.

Φωτογραφίες και πλάνα που μετέδωσαν τοπικά μέσα ενημέρωσης εικονίζουν στρατιώτες, αστυνομικούς και πολίτες να αναζητούν επιζώντες στα συντρίμμια.

Κενυατικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν πως το κτίριο βρισκόταν κοντά σε ρέμα



πηγή efsyn

"Η εκπομπή "Με χωρίς πατρίδα" φιλοξένησε στις 15 Απριλίου 2016 τον καθηγητή Φιλοσοφίας Κώστα Στεργιόπουλο, από το Κοινωνικό Πολιτιστικό Κέντρο Βύρωνα (Λαμπηδόνα).
Ακούστε το ηχητικό. 


Ο αγώνας ενάντια στο κράτος, την εξουσία, τον καπιταλισμό και το φασισμό συνεχίζεται.


Ούτε βήμα πίσω."