Η μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στα επίπεδα που συνιστά ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) θα μπορούσε να επιτρέψει την αποφυγή περισσότερων από 50.000 θανάτων ετησίως στην Ευρώπη, σύμφωνα με έρευνα που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα και στην οποία απευθύνεται έκκληση για ταχεία δράση.

Σύμφωνα με τον ΠΟΥ, η ατμοσφαιρική ρύπανση σκοτώνει περισσότερους από 7 εκατομμύρια ανθρώπους ετησίως στον κόσμο και προκαλεί επίσης ασθένειες, όπως και απουσίες από την εργασία.

Το όριο που συνιστά ο ΠΟΥ για τα μικροσωματίδια PM2,5 ανέρχεται σε 10 μικρογραμμάρια/κυβικό μέτρο κατά μέσον όρο ετησίως και για το διοξείδιο του αζώτου (NO2) σε 40 μικρογραμμάρια/κυβικό μέτρο κατά μέσον όρο ετησίως.

Οι επιβλαβείς συνέπειες των μικροσωματιδίων για την υγεία διαπιστώνονται ιδιαίτερα στις αστικές περιοχές (θνησιμότητα και καρδιαγγειακά νοσήματα και αναπνευστικά, προβλήματα στην εγκυμοσύνη και στην ανάπτυξη του εμβρύου κλπ.).

Στην έρευνα αυτή, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύτηκαν στην επιθεώρηση Lancet Planetary Health, υπολογίζονται οι πρόωροι θάνατοι που συνδέονται με τους δύο αυτούς ρύπους σε 1.000 ευρωπαϊκές πόλεις.

Η τήρηση των συστάσεων του ΠΟΥ θα επέτρεπε να αποφευχθούν 51.213 πρόωροι θάνατοι ετησίως, σύμφωνα με τους ερευνητές.

Η έρευνα αυτή "δείχνει ότι πολλές πόλεις δεν κάνουν ακόμη αρκετά για να καταπολεμήσουν την ατμοσφαιρική ρύπανση", σημειώνει ο Μαρκ Νίβενχαουζεν του Ινστιτούτου της Βαρκελώνης για την Παγκόσμια Υγεία (ISGlobal).

Ο αριθμός των νεκρών που συνδέονται με την ρύπανση του αέρα διαφέρει ανάλογα με την πόλη, με αυτές που βρίσκονται στην κοιλάδα του Πάδου στην Ιταλία, στην Πολωνία και στην Τσεχική Δημοκρατία να πλήττονται ιδιαιτέρως.

Αντιθέτως η πρωτεύουσα της Ισλανδίας, το Ρέικιαβικ, και οι Τρόμσο στη Νορβηγία, Ούμεα στην Σουηδία και Όουλου στην Φινλανδία να είναι λιγότερο εκτεθειμένες.

Κατά μέσον όρο, το 84% του πληθυσμού στις πόλεις εκτίθεται σε ανώτερα επίπεδα από αυτά που συνιστά ο ΠΟΥ για τα PM2 και το 9% σε ανώτερα επίπεδα από αυτά που συνιστά για το NO2.

Για τον Σάσα Κομένκο, έναν από τους επιστήμονες που έκαναν την έρευνα, είναι σημαντικό να τίθενται σε εφαρμογή μέτρα προσαρμοσμένα στις τοπικές συνθήκες που θα λαμβάνουν υπόψη τις διαφορές στα επίπεδα ρύπανσης. Οι αλλαγές που πρέπει να γίνουν αφορούν την οδική κυκλοφορία, την βιομηχανία, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, αλλά και την θέρμανση με την χρήση ξυλείας και άνθρακα.

 

Από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού ανακοινώνεται ότι στη θέση της Γενικής Γραμματέως Σύγχρονου Πολιτισμού τοποθετείται η Ελένη Δουνδουλάκη. 

Η Δρ. Ελένη Δουνδουλάκη γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών.

Είναι θεατρολόγος, αριστούχος διδάκτωρ και πτυχιούχος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, καθώς και κάτοχος δύο σχετικών μεταπτυχιακών τίτλων, από το Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και από το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Ε.Κ.Π.Α.

Επίσης είναι σύμβουλος πολιτιστικής πολιτικής και διαχείρισης, κάτοχος δύο σχετικών μεταπτυχιακών τίτλων: ΜΑ in European Cultural Policy and Administration από το University of Warwick και MSc in Culture and Society από το London School of Economics and Political Science – LSE.

Έχει εργαστεί στο χώρο του Πολιτισμού ως θεατρολόγος και σκηνογράφος καθώς και στον τομέα της παραγωγής, συμπράττοντας με τα Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, το Κ.Θ.Β.Ε., το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ρούμελης, το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, την ΕΡΤ κ.α. Από το 2010 ως το 2014 διατέλεσε Καλλιτεχνική Διευθύντρια του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ρούμελης, στο οποίο, πέρα από το καλλιτεχνικό και διοικητικό της έργο, υπέγραψε την επετειακή έκδοση 30 χρόνια ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ρούμελης 1984-2014.

Έχει διδάξει στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Ε.Κ.Π.Α., έχει συμμετοχές και ανακοινώσεις σε επιστημονικά συνέδρια και ημερίδες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και αρθρογραφεί πάνω σε θέματα θεατρολογίας και πολιτιστικής διαχείρισης.

Διατέλεσε μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής επί καλλιτεχνικών θεμάτων του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης.

Διατέλεσε μέλος του Εφορευτικού Συμβουλίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος.

Έχει ασχοληθεί ενεργά με την Τοπική Αυτοδιοίκηση Α΄ και Β΄ βαθμού. Έχει διατελέσει Δημοτική Σύμβουλος και Αντιδήμαρχος του Δήμου Ψυχικού, Δημοτική Σύμβουλος και Εντεταλμένη Σύμβουλος Πολιτισμού του Δήμου Φιλοθέης-Ψυχικού, καθώς και Περιφερειακή Σύμβουλος και Αντιπεριφερειάρχης Πολιτισμού της Περιφέρειας Αττικής.

Αυτή την Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου καλεσμένος της Άννας Ματθαίου στο στούντιο της ΕΡΤopen στην εκπομπή ΠΕΣ ΤΑ ΟΛΑ, ο διευθυντής Θεατρικών παραγωγών Χρήστος Ξηρογιάννης.

Στον πρόσφατο νομοσχέδιο για τα ΜΜΕ, η κυβέρνηση «χάρισε» το ετήσιο νοίκι που πληρώνουν οι τηλεοπτικοί σταθμοί για την χρήση των δημόσιων συχνοτήτων. Η δόση της άδειας του 2020 από 3,5 εκατ. ευρώ μειώνεται σε 50.000, εάν το κανάλι βεβαιώσει τεχνολογικές επενδύσεις εντός του έτους, μιά έκπτωση 98,6%.

Ήταν μία μόνο εκδούλευση στην σειρα  πολλαπλών δώρων προς τα κανάλια. Για να μπει στο σωστό πλαίσιο η συζήτηση για τις διάφορες ᾽λίστες Πέτσα᾽ πρέπει να καταλάβουμε τον «ελέφαντα στο δωμάτιο»: την σχέση ΜΜΕ και δημοκρατίας.  Τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της κοινωνικής οργάνωσης και της πολιτικής εκπροσώπησης. Αλλά η κατανόηση της σχέσης παραπέμπει αναγκαστικά στην θεωρία της δημοκρατίας.  Ας δούμε σύντομα τις πιο σημαντικές.

Η «αγορά» πολιτικής και ΜΜΕ

Για την φιλελεύθερη θεωρία, η ελευθερία της ιδιοκτησίας και του λόγου αποτελούν ύψιστες αρχές.  Η δημοκρατία παρουσιάζεται σαν αγοραίος ανταγωνισμός μεταξύ ομάδων συμφερόντων και κέντρων εξουσίας. Ο δημοκρατικός ανταγωνισμός κορυφώνεται στις εκλογές στις οποίες ο λαός επιλέγει και επιβραβεύει ένα κόμμα ή ομάδα συμφερόντων. Την ίδια λογική ακολουθούν, και τα ΜΜΕ. Αποτελούν κατ’ αρχάς επιχειρήσεις που βγάζουν το προιόν τους στην αγορά όπως κάθε εμπορική δραστηριότητα. Βέβαια το ενημερωτικό και ψυχαγωγικό τους περιεχόμενο διαφοροποιεί τα ΜΜΕ. Η λειτουργια τους πηρετεί την ελευθερία λόγου και έκφρασης. Στην “αγορά ιδεών” που δημιουργούν τα ΜΜΕ, πολιτικές και ιδεολογικές απόψεις “ανταγωνίζονται” και οι θεατές-ακροατές επιλέγουν Μέσο και ιδέες.

Σ’ αυτή την λογική, η ελευθερία έκφρασης των μηντιαρχών και των ολιγαρχών είναι ταυτόσημη με την ελευθερία του πολίτη να λέει την γνώμη του στην πλατεία του χωριού ή στο καφενείο. Αλλά η οικονομική εξουσία και ιδεολογική επιρροή των ΜΜΕ δεν έχει καμιά σχέση με την δυνατότητα του πολίτη να εκφράζεται και να πληροφορείται.  Η συνταγματική και πολιτική θεωρία δεν αντιμετωπίζει πια το κράτος ως την μεγαλύτερη απειλή του ελεύθερου τύπου, παρ’ ότι η προληπτική λογοκρισία παραμένει μόνιμος φόβος. Αυτή  προέρχεται από τους μηντιάρχες και ολιγάρχες που ελέγχουν εφημερίδες και κανάλια και αποφασίζουν τι μπαίνει και τι όχι στην «αγορά» των ιδεών.

Το φιλελεύθερο μοντέλο ακολουθείται σε μεγάλο βαθμό στην Βόρεια Αμερική και την Βρετανία. Οι νεοφιλελεύθεροι λοιδορούν τα δημόσια ΜΜΕ, περιορίζουν τις ρυθμιστικές αρχές, ανάγουν την ακροαματικότητα σε αποκλειστικό κριτήριο επιτυχίας. Ο αρχιβαρώνος των Αγγλόφωνων ΜΜΕ Rudolph Murdoch, στον οποίο ανήκουν οι Times, ο Sun και τα κανάλια Sky και Fox, προσπαθεί εδώ και χρόνια να περιορίσει το τέλος που πληρώνουν οι πολίτες και τις υπηρεσίες που προσφέρει το BBC παρ’ ότι οι Βρετανοί λατρεύουν την “θεία” όπως αποκαλούν το BBC. Ο Μπόρις Τζόνσον φαίνεται να συμφωνεί και επιτίθεται συχνά στο BBC που άρχισε μια μεγάλη καμπάνια για να διατηρήσει την θέση του.

Στην χώρα μας, η ιδεολογία αυτή πήρε τις αποχρώσεις της ανατολίτικης νοοτροπίας και του ᾽ξέρεις ποιος είμαι εγώ᾽. Η πιο ακραία της εκδοχή ήταν το μαύρο στην ΕΡΤ. Αργότερα, στην διάρκεια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ οι δεξιοί λοιδορούσαν και μποϊκόταραν τα δημόσια ΜΜΕ.  Τώρα τα ανέθεσαν στο πρωθυπουργικό γραφείο και τα ποδηγετούν με τρόπο που θυμίζει την Πράβντα και την ΥΕΝΕΔ. Να θυμηθούμε πάλι ότι όταν συζητιόνταν ο νόμος για την αδειοδότηση και  ρύθμιση της τηλεόρασης, το ΕΣΡ ήταν για την ΝΔ ο μοναδικός και τίμιος εγγυητής της ελευθερίας του τύπου. Σήμερα έχει περιθωροποιηθεί απολύτως, συνεδριάζει σπάνια και δεν ασχολείται με τις πολλαπλές παραβιάσεις της δημοσιογραφικής δεοντολογίας αλλά και του Συντάγματος. Γιατί ενώ το αρθρο 14Σ ορίζει ότι “o τύπος είναι ελεύθερος”, το 15Σ προσθέτει ότι οι προστατευτικές για τον τύπο διατάξεις δεν ισχύουν για την ραδιοφωνία και την τηλεόραση που βρίσκονται υπό τον άμεσο έλεγχο του κράτους που αποσκοπεί “στην αντικειμενική και με ίσους όρους μετάδοση πληροφοριών και ειδήσεων”.

Η δύναμη των μηντιαρχών αντισταθμίζεται εν μέρει στην Βρετανία από την μακρά παράδοση και τον επαγγελματισμό των δημοσιογράφων κάτι που στα Ελληνικά κανάλια είναι σπάνιο, με κάποιες τιμητικές εξαιρέσεις. Θυμάμαι ότι σε προεκλογική τηλεοπτική συζήτηση, όταν ο παρουσιαστής επιτέθηκε σφοδρά σε απόντα πρώην υπουργό και  του είπα σοκαρισμένος ότι κάτι τέτοιο απαγορεύεται από την δημοσιογραφική δεοντολογία, μου απάντησε ῾εδώ είναι Ελλάδα᾽.

Η «δημόσια σφαίρα»

Το δεύτερο αναστοχαστικό μοντέλο αποτελεί εφαρμογή και επέκταση της θεωρίας της δημόσιας σφαίρας. Σύμφωνα με τον Γερμανό διανοούμενο Χάμπερμας, η δημόσια σφαίρα είναι το πεδίο του δημόσιου βίου που μεσολαβεί μεταξυ κοινωνίας και κρατους. Εμφανίστηκε στον πρώϊμη νεωτερικότητα με τις πολλές εφημερίδες γνώμης (το 1776 υπήρχαν 52 εφημερίδες μόνο στο Λονδίνο και πουλιόντουσαν 11,50 εκ. φύλα), τα πολιτικά φυλλάδια και λίβελλους που κυκλοφορούν στους δρόμους και τις συζητήσεις σε συλλόγους, πλατείες και σαλόνια. Η δημόσια συζήτηση, ο διάλογος και η επιχειρηματολογία συντελούν στην δημιουργία ενημερώμενης κοινής γνωμης που επηρεάζει την κρατική εξουσία.

Δημοκρατία δεν είναι απλά η περιοδική καταμέτρηση ψήφων σε εκλογές ή ο ανταγωνισμός συμφερόντων. Δημοκρατία σημαίνει συνεχή δημόσια διαβούλευση και συλλογική ανταλλαγή απόψεων. Σ’ αυτή την διαβούλευση συμμετέχουν συγκρουόμενες απόψεις και ιδεολογίες που δίνουν την ευκαιρία στους πολίτες να σκέπτονται και να αποφασίζουν. Αυτό είναι το πρότυπο των ΜΜΕ στην Βόρεια Ευρώπη και την μεταπολεμική Γερμανία. Το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο χαρακτηρίζεται από έγκυρη και ισχυρή δημόσια ραδιοτηλεόραση και αυστηρή ρύθμιση των ιδιωτικών καναλιών με ενεργή συμμετοχή των “κοινωνικών συνέταιρων” – συνδικάτων, επιχειρηματιών, πανεπιστημίων και κινημάτων.

Αλλά όπως παραδέχονται ακόμη και οι υποστηρικτές τους και τα δύο πρότυπα βρίσκονται σε υποχώρηση. Όπως υποστήριξε η Σχολη της Φρανκφούρτης, η μαζική κουλτούρα προωθεί τον καταναλωτισμό και την υποκουλτούρα.  Η δημόσια σφαίρα κυριαρχείται από οικονομικα συμφεροντα, προπαγανδιστικά ΜΜΕ και κομματικές ηγεσίες, ενώ το κοινο μεταβαλλεται στην παθητική προσληψη φιλταρισμένων πληροφοριών. Οι ιδέες παρουσιάζονται ως προϊόντα προς κατανάλωση χωρίς να αντιπροσωπευουν πολιτικες ιδεολογίες ή ταξικά συμφεροντα. Η δημόσια σφαίρα μεταβάλλεται έτσι απο χωρο διαλόγου και στοχασμού σε κακόγουστο θεατρο και η πολιτικη σε κατευθυνόμενο σόου όπου τα κόμματα αποζητουν την επευφημία και την βαριεστημένη αποδοχη του αποπολιτικοποιημένου πληθυσμού.

Η νέα φεουδαρχία

Προχωράμε λοιπόν σε μια νέα φεουδαρχία, σε μια συμμαχία μηντιακών βαρώνων, που ανταγωνίζονται ακολουθώντας τα επιχεριηματικά τους συμφέροντα. Συμφωνούν όμως στις αρχές νομής της επικοινωνιακής πίτας και συνεργάζονται όταν το σύστημα εξουσίας κινδυνεύει. Η κοινή γνωμη δεν αποτελεί προιόν σύγκρουσης ή σύνθεσης απόψεων αλλά κατασκευή από δημοσκοπήσεις και εξπέρ, διαφημιστικές εταιρίες και πολιτικούς μάνατζερ. Αυτή η αποστεωμένη δημόσια σφαίρα αποφασίζει τα θεματα αιχμής και επιλέγει τις εναλλακτικές λύσεις. Συναινεί σ αυτά και η κυρίαρχη πολιτική τάξη που με αντάλλαγμα την προβολή και ιδεολογική υποστήριξη δίνει οικονομική βοήθεια και εμπιστευτική πληροφόρηση στους μηντιάρχες.

Η υποχώρηση της δημόσιας σφαιρας είναι σύμπτωμα ταυτόχρονα και αιτία της κρισης της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και των παραδοσιακών της θεσμών,  κομμάτων και συνδικατων. Εαν το θέμα είναι να παρατείνουμε την πρόσκαιρη επιβίωση του παλιού (που συμβολίζονταν από την περιθωροποίηση και στην ουσία κατάργηση του ΕΣΡ) τότε δικαιολογείται η έλλειψη συζήτησης για το περιεχομενο και την μορφή ενημερωσης και ψυχαγωγίας.  Τα πάνελς των celebrities που δεν έχουν τίποτε να πουν εκτός από το ότι είναι celebrities, οι  κραυγές και οι τσιρίδες, ο ευτελισμός ιδεών και ανθρώπων, οι συκοφαντίες και τα fake news είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της δημόσιας σφαίρας.  Το επικοινωνιακό παρόν και μέλλον μας είναι ένα διαρκές reality show. Ένα reality που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Οι επιφανειακές αντιπαραθέσεις και η ένδεια επιχειρημάτων λειτουργούν ως ηρεμιστικό χάπι, μας λέει ο Χάμπερμας, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση συμμετοχής. Η άλλη πλευρά του νομίσματος είναι η δημιουργία φόβου, προσθέτω.  Οι αφόρητες κοινοτυπίες και ο πανικός είναι οι δύο τρόποι διαχείρισης του πληθυσμού και ελέγχου της συμπεριφοράς.

Το Ελληνικό ραδιοτηλεοπτικό τοπίο συνδυάζει τα πιο προβληματικά χαρακτηριστικά των δύο μοντέλων. Μηντιάρχες καρικατούρες Μέρντοχ και Μπερλουσκόνι και δημόσια σφαίρα σε διατεταγμένη κυβερνητική υπηρεσία. Αλλά το τοπίο έχει ήδη αλλάξει. Η πολιτική διάσταση των πολύμορφων κινηματων, δικτύων, τυπικών και ατυπων πρωτοβουλιών πολιτών δημιουργεί νέα μεσα και πρακτικές επικοινωνίας. Η «πανουργία της ιστορίας» φαίνεται να χρησιμοποιεί τις νέες τεχνολογίες και μέσα, τις ανεξάρτητες ιστοσελίδες, σαν κι αυτή που διαβάζεται τώρα, και την «δημοσιογραφία των πολιτών» για να εξασθενήσει σταδιακά το ολιγοπώλιο του νεο-φεουδαρχικού συστήματος. Έτσι  περνάμε από την λογική των κρατικών και των φεουδαρχικών μέσων, δύο μορφών ιδιοκτησίας και ελέγχου, στην λογική των αυτόνομων και των ”κοινών» μέσων, που όπως ο αέρας, το νερό, η γλώσσα, ο πολιτισμός και η φύση ανήκουν σε όλους.

Πηγή: tvxs.gr

 

Σφοδρή κριτική ασκούν Γερμανοί δημοσιογράφοι για το κορονογεύμα του πρωθυπουργού στην Ικαρία.

Στην κριτική τους δεν παραλείπουν να συνδέσουν τη στάση που επέδειξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην Ικαρία με το γεγονός ότι τα μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα δεν επιτελούν το ρόλο τους, σχολιάζοντας με νόημα ότι εάν ήταν πρωθυπουργός στην Γερμανία, τα ΜΜΕ θα τον είχαν κατασπαράξει, ειδικά αυτά που ανήκουν στην συντηρητική παράταξη.

Σημειώνουν μάλιστα, ότι η εξάρτηση των ελληνικών ΜΜΕ από την κυβέρνηση Μητσοτάκη εξελίσσεται σε κίνδυνο για τη δημοκρατία. 

Ενδεικτικά τα σχόλια Γερμανών δημοσιογράφων για τον Κυριάκο Μητσοτάκη:

Πηγή: Αυγή

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι οδηγούνται στη φτώχεια εν μέσω της πανδημίας (Covid-19) που συνεχίζει να εξαπλώνεται σε ολόκληρο τον κόσμο. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνει η Παγκόσμια Τράπεζα, η οποία μάλιστα αναθεωρεί τις αρχικές της εκτιμήσεις για τον αριθμό των ανθρώπων που εισήλθαν σε καθεστώς φτώχειας μέσα στο 2020. 

Μάλιστα, η Παγκόσμια Τράπεζα υπογραμμίζει ότι η εκτιμώμενη αύξηση της παγκόσμιας φτώχειας το 2020 «είναι πραγματικά άνευ προηγουμένου».

Σύμφωνα με τις προβλέψεις που έκανε τον Οκτώβριο του 2020 –με βάση τα δεδομένα του περσινού Ιουνίου– περίπου 88 με 115 εκατ. άνθρωποι σε όλον τον κόσμο θα ωθούνταν σε ακραία φτώχεια εντός του έτους. Ωστόσο, τώρα, με βάση τα νέα στοιχεία, η Παγκόσμια Τράπεζα εκτιμά ότι ο αριθμός αυτός θα αγγίξει τα 119 με 124 εκατομμύρια. 

Σημειώνεται ότι η ακραία φτώχεια ορίζεται ως η επιβίωση ανθρώπων με λιγότερα από 1,90 δολάρια την ημέρα. 

Πριν από τη νόσο του κορονοϊού, η μόνη άλλη αύξηση φτώχειας που καταγράφηκε στον παγκόσμιο πληθυσμό κατά τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, ήταν η ασιατική χρηματοπιστωτική κρίση (στα έτη 1997-1998). Τότε, η ακραία φτώχεια ανέβηκε κατά 18 εκατομμύρια το πρώτο έτος (1997) και κατά άλλα 47 εκατομμύρια το δεύτερο (1998).

Στις τελευταίες δύο δεκαετίες, ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν σε ακραία φτώχεια παγκοσμίως έχει μειωθεί κατά περισσότερο από 1 δισ. άτομα. Ωστόσο, πλέον, ένα μέρος αυτής της επιτυχίας στη μείωση της φτώχειας αναμένεται να αντιστραφεί λόγω της σημερινής πανδημίας. Για πρώτη φορά σε 20 χρόνια –τονίζει η Παγκόσμια Τράπεζα–, η φτώχεια είναι πιθανό να αυξηθεί σημαντικά.  
 
 
Πηγή: Efsyn.gr

Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έκαναν για δεύτερη ημέρα σήμερα πορεία στη μεγαλύτερη πόλη της Μιανμάρ και χιλιάδες άλλοι πραγματοποίησαν συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα για να διαμαρτυρηθούν κατά του πραξικοπήματος της στρατιωτικής χούντας και για την κράτηση της εκλεγμένης ηγέτιδας Αούνγκ Σαν Σου Κι.

Οι διαμαρτυρίες, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν παρά τη διακοπή της λειτουργίας του Ίντερνετ και τους περιορισμούς στις τηλεφωνικές επικοινωνίες, ήταν οι μεγαλύτερς διαδηλώσεις που έχουν σημειωθεί στη χώρα από το 2007 και την Επανάσταση του Σαφράν, όπως είχαν αποκληθεί τότε οι μαζικές διαδηλώσεις με επικεφαλής βουδιστές μοναχούς.

Πλήθη στη Γιανγκόν, την εμπορική πρωτεύουσα της χώρας, κρατούσαν κόκκινα μπαλόνια, το χρώμα του Εθνικού Συνδέσμου για τη Δημοκρατία της Σου Κι, και φώναζαν «Δεν θέλουμε στρατιωτική δικτατορία! Θέλουμε δημοκρατία!».

Οι ένοπλες δυνάμεις της Μιανμάρ κατέλαβαν την εξουσία τις πρώτες πρωινές ώρες της Δευτέρας, σταματώντας βάναυσα τη δημοκρατική μετάβαση στη χώρα αυτή της νοτιοανατολικής Ασίας και προκαλώντας διεθνώς οργή.

Χθες, Σάββατο, δεκάδες χιλιάδες βγήκαν στους δρόμους, στις πρώτες μαζικές διαδηλώσεις μετά το πραξικόπημα. Σήμερα Κυριακή, μεγάλα πλήθη απ' όλες τις γωνιές της Γιανγκόν συνέκλιναν προς την περιοχή Χλεντάν, μερικοί κάνοντας πορεία στη μέση του δρόμου και περνώντας ανάμεσα από τα αυτοκίνητα που είχαν ακινητοποιηθεί.

Οι διαδηλωτές κρατούσαν σημαίες του Εθνικού Συνδέσμου για τη Δημοκρατία και έκαναν τον χαιρετισμό με τα τρία δάχτυλα που έχει γίνει σύμβολο διαμαρτυρίας κατά του πραξικοπήματος. Οδηγοί κόρναραν από τα αυτοκίνητά τους και επιβάτες κρατούσαν φωτογραφίες της βραβευμένης με Νόμπελ Ειρήνης Σου Κι.

Οι εικόνες αυτές, που αναμεταδόθηκαν μέσω του Facebook, ήταν ανάμεσα στις λίγες που έχουν βγει από τη χώρα, καθώς η χούντα σταμάτησε χθες, Σάββατο, τη λειτουργία του Ίντερνετ και επέβαλε περιορισμούς στις τηλεφωνικές επικοινωνίες. Μιλώντας καθώς κινηματογραφούσε τους δρόμους, ο άνθρωπος που έκανε την ανάρτηση στο Facebook είπε πως, αν διοχετευθούν οι πληροφορίες έξω από τη χώρα, αυτό μπορεί να βοηθήσει να μείνουν ασφαλείς οι διαδηλωτές.

Δεν υπήρξε κανένα σχόλιο από τη χουντα στην πρωτεύουσα Ναϊπιτάου, σε απόσταση άνω των 350 χλμ. βόρεια της Γιανγκόν.

Πηγή: ΑΠΕ

Η αγαπημένη ταλαντούχα ηθοποιός Φωτεινή Ντεμίρη είναι καλεσμένη στο ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ την Τρίτη στις 13.00 στο ραδιόφωνο ΕΡΤopen 106.7 fm και www.ertopen.com H Φωτεινή Ντεμίρη έχει σημαντικές δουλειές στο ενεργητικό της, ενσαρκώνει ξανά την «Κανέλα Πουλοπούλου» την φουρνάρισσα στο «Καφέ της Χαράς», ενώ είναι παντρεμένη στην πραγματικότητα με τον «Τρελαντώνη», Χάρη Γρηγορόπουλο. Με την ηθοποιό θα συζητήσουμε για τις άγνωστες πτυχές της ζωής της, για το «Καφέ της Χαράς», για τον γάμο της και για τα παιδιά τους. Ο γιός της μάλιστα έχει αποφασίσει να ασχοληθεί με την υποκριτική, γεγονός που τους γεμίζει χαρά παρά την αβεβαιότητα του επαγγέλματος.

Θα συζητήσουμε επίσης με την αγαπημένη ηθοποιό για το θλιβερά επίκαιρο θέμα των περιστατικών ψυχολογικής και σωματικής βίας, αλλά και σεξουαλικών παρενοχλήσεων ηθοποιών από ανθρώπους του θεάτρου. Αλλά και για την τραγωδία που συμβαίνει στην τέχνη, την εποχή της πανδημίας και την φτωχοποίηση των εργαζομένων στον καλλιτεχνικό χώρο.

Συντονιστείτε στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ Open στους 106.7 στα fm και διαδικτυακά σε ολόκληρο τον κόσμο στην ιστοσελίδα της www.ertopen.com/radio ή στο www.live24.gr

Για τη συμμετοχή σας! Μπορείτε να καλείτε στα τηλέφωνα 210 6002909-10 ή να στείλετε αποστολή SMS γράφοντας:
1Π(κενό) και μετά το ΜΗΝΥΜΑ στο 54045

Διαμαρτυρία και συνέντευξη Τύπου της κοινωνίας των πολιτών, κατά της εκδικητικής και έκνομης κυβερνητικής πολιτικής.

Με τίτλο «Το κράτος δικαίου δοκιμάζεται», η πρωτοβουλία υποστήριξης του αιτήματος του απεργού πείνας Δ. Κουφοντίνα, για άμεση μεταγωγή του στις φυλακές Κορυδαλλού, εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία καλεί την Πολιτεία να σταματήσει να περιφρονεί τον ίδιο της το νόμο και να προβεί σε εφαρμογή όσων προβλέπει.  Η πρωτοβουλία πραγματοποιεί Συνέντευξη Τύπου τη Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου και ώρα 12.00 το μεσημέρι, στην οποία παρεμβαίνουν μέλη της κοινωνίας των πολιτών της Θεσσαλονίκης, που υποστηρίζουν το αίτημα του απεργού πείνας για εφαρμογή του νόμου, δίχως διακρίσεις.

Το πλήρες κείμενο της ανακοίνωσης έχει ως εξής:

«Ένας φυλακισμένος στη χώρα μας οδηγείται στα άκρα όρια της ύπαρξης με την απόφαση του να καταφύγει στην απεργία πείνας, ως έσχατο μέσο διαμαρτυρίας, ζητώντας το αυτονόητο: την εφαρμογή του νόμου, ίση μεταχείριση και το σεβασμό των δικαιωμάτων που αναγνωρίζονται σε κάθε κρατούμενο. Και η υπεύθυνη και υπόλογη Πολιτεία τον αγνοεί.

Το κράτος δίκαιου δοκιμάζεται από τις φωτογραφικές διατάξεις, την περιφρόνηση των νόμων, τις παρεμβάσεις στην δικαιοσύνη, τα δημόσια έγγραφα που βεβαιώνουν ανύπαρκτα γεγονότα, τις προσχηματικές αιτιολογίες, την αδιαλλαξία των υπεύθυνων, τη φίμωση του λόγου, τη χρησιμοποίηση της κρατικής εξουσίας για την ικανοποίηση της προσωπικής εμπάθειας και του μίσους .

Ένας κρατούμενος, απεργός πείνας δεν απειλεί ποτέ την Δημοκρατία. Ένας απεργός που οδηγείται στο θάνατο ή στην αναπηρία θα την τραυματίσει ανεπανόρθωτα.

Να σταματήσει ο πόλεμος ενάντια στον Δημήτρη Κουφοντίνα.

Να μεταφερθεί στον Κορυδαλλό, όπως ζητά και όπως ο νόμος προβλέπει.

Να αποτραπεί μια εξέλιξη που μοιάζει να είναι μοιραία γι’ αυτόν και θα αφήσει ανεξίτηλα σημάδια στην ιστορική μνήμη ως του πρώτου θύματος στην Ευρώπη του 21ου αιώνα, από απεργία πείνας.».

Τη συνέντευξη Τύπου της Δευτέρας θα συντονίσει ο δημοσιογράφος Βαγγέλης Σπυριδωνίδης, πρώην μέλος της διοίκησης της ΕΣΗΕΜΘ και της ΠΟΕΣΥ, και θα μεταδοθεί ζωντανά από την σελίδα facebook του alterthess.gr .

https://thepressproject.gr