«Παραιτούμαι από τη θέση της διευθύντριας του κρατικού θεάτρου. Είναι αδύνατον να δουλεύεις για έναν δολοφόνο και να πληρώνεσαι απ’ αυτόν».

Την παραίτησή της υπέβαλε η Ελένα Κοβάλσκαγια, η διευθύντρια του Κρατικού Θεάτρου της Μόσχας εις ένδειξη διαμαρτυρίας για την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Με ανάρτησή της στο Facebοok, με την οποία εξηγεί ότι δεν μπορεί να πληρώνεται από έναν δολοφόνο, αναφερόμενη στον Πούτιν και την εισβολή στην Ουκρανία.

Συγκεκριμένα στην ανάρτησή της αναφέρει:
«Φίλες και φίλοι ως ένδειξη διαμαρτυρίας κατά της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία παραιτούμαι από τη θέση της διευθύντριας του κρατικού θεάτρου. Είναι αδύνατον να δουλεύεις για έναν δολοφόνο και να πληρώνεσαι απ’ αυτόν».

Βίντεο γροθιά στο στομάχι από την Ουκρανία: «Δεν θέλω να πεθάνω», λέει κλαίγοντας ένα παιδάκι (Video)
Νωρίτερα συγκέντρωσε τους συνεργάτες της στο θέατρο, τους ανακοίνωσε την απόφασή της και τους είπε ότι η «επιθετικότητα της Ρωσίας στην Ουκρανία έχει έρθει τώρα σε τραγική σύγκρουση με την αποστολή μας. (…) Δεν μπορούμε να είμαστε σιωπηλοί γι αυτό. Μας μένει μόνο αυτό για να πούμε: «Όχι στον πόλεμο»».

Το μήνυμά της «Οχι στον πόλεμο» ανήρτησε και η σελίδα του θεάτρου στα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης, συνοδευόμενο από το σχόλιο: «Ο πόλεμος είναι πολύ περισσότερο από ασέβεια για ένα άτομο, και πολύ πιο φρικιαστικός».
Το θέατρο ευχαρίστησε επίσης την Κοβάσκαλγια για το «κουράγιο» της.

Ας σημειωθεί ότι το Θέατρο Mayakovsky της Μόσχας απαγόρευσε νωρίτερα στους ηθοποιούς του να σχολιάσουν με οποιονδήποτε τρόπο την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, στο πλαίσιο υπόδειξης προς τους πολιτιστικούς φορείς της πόλης ότι η δημοσιοποίηση κάθε αρνητικού σχολίου θα θεωρείται «προδοσία».

 

Λίγα χιλιόμετρα από το κέντρο του Κιέβου στην Ουκρανία, οι μάχες ανάμεσα στις ρωσικές δυνάμεις και τον ουκρανικό στρατό.

Κλιμακώνονται οι μάχες στην Ουκρανία, με τις ρωσικές δυνάμεις να είναι σε απόσταση αναπνοής από το κέντρο του Κιέβου.

Όπως αναφέρει ο Independent, οι ρωσικές δυνάμεις έχουν εισβάλει στο Όμπολον, περιοχή του Κιέβου, όπου ο ουκρανικός στρατός τις αναχαιτίζει. Το υπουργείο Άμυνας ζητά από τους πολίτες να μην αφήσουν τα σπίτια τους και να προετοιμάσουν βόμβες μολότοφ. Η περιοχή είναι στα 10 χιλιόμετρα από το κεντρικό Κίεβο.

 

Σύμφωνα με την ΕΡΤ που επικαλείται διεθνή ΜΜΕ, ακούγονται πυροβολισμοί κοντά σε κυβερνητικά κτίρια στο κέντρο του Κιέβου.

Δείτε βίντεο από το Όμπολον

 

Η ανάρτηση του υπουργείου Άμυνας

 

Τεθωρακισμένο στο Όμπολον

 

Νωρίτερα, οι ουκρανικές δυνάμεις ανακοίνωσαν ότι μάχονται εναντίον μονάδων ρωσικών τεθωρακισμένων σε δύο πόλεις, τη Ντίμερ και τη Ιβανκίβ, που βρίσκονται αντίστοιχα 45 και 80 χιλιόμετρα βόρεια του Κιέβου.

«Αερομεταφερόμενες μονάδες των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανία μάχονται γύρω από τις πόλεις Ντίμερ και Ιβανκίβ όπου έχει φτάσει μεγάλος αριθμός τεθωρακισμένων του εχθρού», ανέφερε ο ουκρανικός στρατός στη σελίδα του στο Facebook.

Σύμφωνα με την ανάρτηση αυτή, η προέλαση «των υπέρτερων δυνάμεων του στρατού σταμάτησε στον ποταμό Τετερόφ. Η γέφυρα του ποταμού καταστράφηκε».

 

Το γενικό επιτελείου στρατού της Ουκρανίας επεσήμανε εξάλλου ότι οι ουκρανικές δυνάμεις ελέγχουν το στρατιωτικό αεροδρόμιο Αντόνοφ στο Γκοστομέλ, προ των πυλών του Κιέβου, το οποίο χθες είχε δεχθεί επίθεση από ρωσικές δυνάμεις, οι οποίες απωθήθηκαν.

«Μια τακτική μονάδα των δυνάμεων ασφαλείας ελέγχει το αεροδρόμιο Γκοστομέλ όπου είχαν διεισδύσει χθες αερομεταφερόμενες ρωσικές μονάδες», σημείωσε στο Facebook.

 

Η Ουκρανία ανέμενε ότι η Ρωσία θα επιτεθεί με τεθωρακισμένα στο Κίεβο σήμερα, εκτιμώντας ότι η Παρασκευή θα είναι η πιο δύσκολη ημέρα του πολέμου, όπως δήλωσε σύμβουλος του υπουργού Εσωτερικών.

Ο Αντόν Χεραστσένκο επεσήμανε ότι ο στρατός της Ουκρανίας στο Κίεβο είναι έτοιμος, εξοπλισμένος με αντιαρματικούς πυραύλους, τους οποίους έχουν προσφέρει στη χώρα οι ξένοι σύμμαχοί της.

Από την πλευρά της η αναπληρώτρια υπουργός Άμυνας Χάνα Μάλιαρ εκτίμησε ότι οι ρωσικές δυνάμεις ενδέχεται αργότερα σήμερα να φτάσουν σε περιοχές ακριβώς έξω από το Κίεβο, αφού η ουκρανική πρωτεύουσα και άλλες περιοχές βομβαρδίστηκαν νωρίτερα σήμερα με πυραύλους.

Η ίδια πρόσθεσε ότι οι δυνάμεις του ουκρανικού στρατού που υπερασπίζονται το Κιέβο σε τέσσερα μέτωπα είναι αντιμέτωπες με αριθμητικά υπέρτερη δύναμη.

Δείτε live εικόνα από το Κίεβο

Πηγή: in.gr

Γράφει o Γιώργος Ρωμανός

 

Συγγραφέας – Αναλυτής, Ιστορικός ερευνητής

Το «ουκρανικό» μικρό μέρος των σχεδίων ΗΠΑ–ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας. 

 

Οι αποδείξεις

Η σημερινή ακρότατη αντίθεση, μετά τον Β΄ΠΠ, μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσικής Ομοσπονδίας με αφορμή την Ουκρανία είναι πολυπαραγοντική, έρχεται από μακριά και θα τραβήξει σε μάκρος. Ήδη η Ρωσία αναγνώρισε τις δύο Ανεξάρτητες Δημοκρατίες, αλλά άφησε ανοιχτό το μέγιστο ζήτημα του «Διοικητικού εύρους», του Ντονμπάς, και το παρέπεμψε στο μέλλον…, μέσω διαπραγματεύσεων. Το «Διοικητικό εύρος» είναι διπλάσιο της περιοχής που το Κίεβο εμφανίζει σήμερα, σαν «ρωσόφωνο Ντονμπάς». Στην ανατολική και νότια Ουκρανία οι ρωσόφωνοι πληθυσμοί φτάνουν στο 70%. Με βάση τα εθνικά εκλογικά αποτελέσματα, του 2007, όλα τα φιλορωσικά κόμματα έλαβαν 58% των ψήφων, ενώ τα φιλοδυτικά και τα ουδέτερα 42%. Με παρόμοιες αναλογίες… θα παιχτεί το δράμα της χώρας, καθώς η Ρωσία δείχνει ανυποχώρητη και χωρίς αντίπαλο.

 

 

Ουκρανία, μια νέα χώρα μετά το διάγγελμα Πούτιν

Το διάγγελμα Πούτιν, 21/2/22, 20:20, και η αναγνώριση των Δημοκρατιών Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ, ήταν μια κίνηση που ανέτρεψε όλο το σκηνικό στην ουκρανική κρίση. Από εκείνη τη στιγμή η Ουκρανία είναι μια νέα χώρα… Ταυτόχρονα, εξέθεσε ανεπανόρθωτα τους Μπάιντεν, Καμάλα Χάρις, Μπλίνκεν, τη CIA, τους γραφειοκράτες του βαθέως αμερικανικού κράτους, τον Μπόρις Τζόνσον και την ΥπΕξ του, Λιζ Τρας, την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, τον Γερμανό καγκελάριο και την φανατική εναντίον της Ρωσίας Γερμανίδα ΥπΕξ, Μπέρμποκ η οποία αντιθέτως σιωπά για όλα τα εγκλήματα της Τουρκίας εναντίον Ελλάδος και Κύπρου. 

Η Ιστορία έχει πια καταγράψει όλους όσοι προφήτευαν με απόλυτη βεβαιότητα την «μαζική ρωσική εισβολή 200.000 Ρώσων στρατιωτών» στην Ουκρανία. Ο Μπάιντεν, η CIA και άλλοι διαβεβαίωναν τον πλανήτη. ότι «η επίθεση των Ρώσων ξεκίνησε» (!) στις 16/2/22, κατόπιν στις 20/2/22 και τέλος στις 22/2/22, αλλά η επίθεση δεν γινόταν. Ο Μπάιντεν μίλησε ακόμη και για «κατάληψη του Κιέβου με τα 2,8 εκατομμύρια των δυστυχισμένων κατοίκων του», υπονοώντας πως αυτοί θα εξοντώνονταν κατά την ρωσική εισβολή. Παράλληλα, οι Μπλίνκεν, Τζόνσον, Φον ντερ Λάιεν κ.α. μιλούσαν με ένταση για τον νέο «Μεγάλο Ευρωπαϊκό Πόλεμο.» 

Αυτοί οι χωρίς προβλεπτική ικανότητα «ηγέτες», που διαχειρίζονται μέχρι και πυρηνικά όπλα, γελοιοποίησαν τις μυστικές τους υπηρεσίες (CIA, ΜΙ6 κ.α.) οι οποίες ΔΕΝ προέβλεπαν μαζική εισβολή των Ρώσων, στις 16/2/2022. Έτσι, οι πολιτικοί ανέλαβαν την μυθοπλασία. Μια «μαζική επίθεση των Ρώσων κατά της Ευρώπης», θα μπορούσε να στηρίξει την παραπαίουσα Νέα Τάξη Πραγμάτων, να δώσει διέξοδο στις ΗΠΑ, να δράσει σαν ηλεκτροσόκ στο, κατά Μακρόν «εγκεφαλικά νεκρό», ΝΑΤΟ, και να συγκολλήσει τη διεφθαρμένη, ολιγαρχική και ανελεύθερη γερμανική ΕΕ. Οι «ηγέτες» της Δύσης μοιάζουν να αναζητούν, αντί παντός αντιτίμου, ει δυνατόν ακόμη και έναν νέο Χίτλερ προκειμένου να τους συσπειρώσει και να πετύχουν τους «σκοπούς» τους.

Οι ΗΠΑ–ΝΑΤΟ–ΕΕ με το διάγγελμα Πούτιν έχασαν την πρωτοβουλία των κινήσεων. Σε αυτή την σύγκρουση είναι δεδομένη η ομηρία της Ευρώπης, καθώς ήδη συντρίβεται ενεργειακά με το 43% της ενέργειάς της σε Φυσικό Αέριο να προέρχεται από την Ρωσία. Εάν εφαρμοστούν σκληρά οικονομικά μέτρα εναντίον της Μόσχας, αυτά θα πλήξουν δραστικά και την ίδια την ΕΕ, αλλά και τις ΗΠΑ οι οποίες εισάγουν και σήμερα πετρέλαιο, χαλκό, αλουμίνιο, κοβάλτιο, σπάνιες γαίες και πλήθος άλλων κρίσιμων πρώτων υλών από την Ρωσία, είτε ευθέως είτε μέσω τριγωνικών συναλλαγών… 

Η σημερινή ηγεσία των ΗΠΑ δεν κατάλαβε ότι το παιχνίδι χάθηκε εδώ και δύο δεκαετίες, τουλάχιστον. Όταν σταδιακά και μεθοδικά η ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία συνδέονταν με την ρωσική και χτίζονταν η ενεργειακή σχέση Ευρώπης–Ρωσίας, ενώ, παράλληλα οι Ρώσοι και η πολεμική μηχανή τους δυνάμωναν κάθε μέρα.  

Η Ουκρανία θύμα και σταγόνα στον ωκεανό του ευρύτερου προβλήματος

Η Ουκρανία, με τον δυστυχή λαό της εγκλωβισμένο σε θανάσιμο γεωπολιτικό παιχνίδι, είναι μόνο μία ψηφίδα της μεγάλης εικόνας, ένα μικρό επεισόδιο στον επί 31 χρόνια ακήρυκτο πόλεμο μεταξύ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και Ρωσίας. Το αμερικανονατοϊκό σύμπλοκο αθέτησε τις υποσχέσεις που έδωσε στον Γκορμπατσόφ, το 1985, περί μη επέκτασης του ΝΑΤΟ πέραν του ποταμού Έλβα, παγίδευσε με πλήθος πρακτόρων της CIA τον Γιέλτσιν, 1991-1999, ενέταξε στο ΝΑΤΟ δεκατέσσερις (14) χώρες επιρροής της πρώην ΕΣΣΔ, κάποιες από τις οποίες ήταν πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, ενώ ταυτόχρονα εγκαθιστούσε πυρηνικά όπλα όλο και πιο κοντά στη Ρωσία. Το 2017 ο Πούτιν είχε ζητήσει επισήμως την απομάκρυνση 200 πυρηνικών κεφαλών από πέντε χώρες της Ευρώπης. Αλλά αγνοήθηκε από τις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ.

Το ΝΑΤΟ ακολουθώντας την θεωρία του Ανασχετικού Δακτυλίου (Rimland) –του Nikolas Spykman, 1944–, πιέζει σήμερα όλη την περίμετρο των ρωσικών συνόρων, από τον Αρκτικό Κύκλο, Νορβηγία, Βαλτικές Χώρες, Ουκρανία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Γεωργία, Τουρκία, Συρία, Αφγανιστάν, Πακιστάν. Στο ευρύτερο σκεπτικό τεμαχίζεται… και η Κίνα. Το ΝΑΤΟ επιμένει στη ρήση του Spykman: «Ο ελέγχων τον Ανασχετικό Δακτύλιο κυβερνά την Ευρασία, ο κυβερνών την Ευρασία ελέγχει την μοίρα του κόσμου». Αυτά παρά την αλλαγή των συσχετισμών που επιφέρει το λιώσιμο των πάγων…

Η σύγκρουση ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και Ρωσίας επεκτείνεται και από βορρά προς νότο σε: Τουρκία, Συρία, Αραβικές χώρες μέχρι και την αφρικανική ήπειρο. Απόδειξη η πρόσφατη αποχώρηση της Γαλλίας από την Κεντρική Αφρική, Ζώνη Σαχέλ, και η κατάληψη του «χώρου» από Ρώσους επίλεκτους μισθοφόρους της Wagner Group. 

Το επιθετικό πρόγραμμα ασκήσεων του ΝΑΤΟ στα σύνορα της Ρωσίας, το 2022

Οκτώ μήνες πριν από τα σημερινά γεγονότα στην Ουκρανία, από τις 28 Ιουνίου 2021 μέχρι τις 23 Ιουλίου 2021, έγινε η άσκηση του ΝΑΤΟ Sea Breeze 2021 στα σύνορα της Ρωσίας, στον Εύξεινο Πόντο (Μαύρη Θάλασσα). Σε αυτήν πήραν μέρος 32 χώρες του ΝΑΤΟ ή συνεργαζόμενες. Επρόκειτο για την μεγαλύτερη και επιθετικότερη άσκηση του ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας με μια τρομακτική συγκέντρωση δυνάμεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετεκλήθησαν και έλαβαν μέρος χώρες όπως οι: Αυστραλία, Βραζιλία, Σενεγάλη και Νότια Κορέα…

Για το 2022, το επίσημο όργανο του ΝΑΤΟ Ευρώπης: SHAPE NATO, στο https://shape.nato.int/nato-exercises αναφέρει, ότι οι Αμερικανοί έχουν εξαγγείλει ένα βαρύ πρόγραμμα ασκήσεων και σεναρίων πολέμου με το οποίο εντείνουν την περικύκλωση και στραγγαλισμό της Ρωσίας. Οι ασκήσεις ξεκινούν από τον Αρκτικό κύκλο και μέσω Νορβηγίας, Γεωργίας, και Εύξεινου Πόντου (ξανά και ξανά…), επεκτείνονται στην Τουρκία και την Αν. Μεσόγειο.

Από το πρόγραμμα, NATO EXERCISES AND ACTIVITIES, αναφέρουμε επιλεκτικά μερικές μόνο ασκήσεις, σε επαφή με τα ρωσικά σύνορα, ενώ εντοπίσαμε και μία άσκηση ΝΑΤΟ–Σερβίας, παρ’ όλο που αυτή δεν ανήκει στον οργανισμό. Παραθέτουμε τις σχετικές αποδείξεις (βλ. Εικόνα 1 και Εικόνα 2):

 

 

Στα ως άνω σχετικά κείμενα του ΝΑΤΟ αναφέρονται οι εξής ασκήσεις με ανάλογες διευκρινήσεις:

1. Νορβηγία, Άσκηση DYNAMIC GUARD 22 – I, 21-25 Φεβρουαρίου, 2022.

2. Νορβηγία, Άσκηση BRILLIANT JUMP 22, 28 Φεβρουαρίου-17 Μαρτίου, 2022.

3. Γεωργία, Άσκηση ΝΑΤΟ-ΓΕΩΡΓΙΑ 2022, 22-24 Μαρτίου, 2022. Σημειώνεται πως σε αυτήν θα λάβουν μέρος 20 χώρες του ΝΑΤΟ ή συνεργαζόμενες με αυτό. Αυτή η άσκηση είναι η τρίτη επανάληψη ασκήσεων του ΝΑΤΟ στη Γεωργία, η οποία όλα δείχνουν πως θα είναι το επόμενο πεδίο μεγάλης σύγκρουση ΗΠΑ-ΝΑΤΟ με την Ρωσία. Όπως αναγράφεται στο Πρόγραμμα NATO EXERCISES AND ACTIVITIES, στη Γεωργία «θα αναπτυχθεί και ένα Αρχηγείο Πολυεθνικών Ταξιαρχιών (BDE) υπό την ηγεσία της Γεωργίας με σκοπό τον σχεδιασμό και διεξαγωγή επιχείρησης αντιμετώπισης κρίσεων εκτός του Άρθρου 5». Αυτό που δεσμεύει όλους τους συμμάχους σε συλλογική άμυνα με υποχρέωση αμοιβαίας συνδρομής. Δηλαδή, η Γεωργία συν-ασκείται και δέχεται ήδη συνδρομή 20 νατοϊκών χωρών παρά το ότι δεν ανήκει στο ΝΑΤΟ και δεν καλύπτεται από το Άρθρο 5… 

Στην άσκηση θα λάβουν μέρος κρίσιμες ναυτικές μονάδες του αμερικανικού ναυτικού και άλλων χωρών, και ο Εύξεινος Πόντος (και πάλι) θα γίνει πεδίο επιχειρήσεων σε επαφή με τα ρωσικά θαλάσσια σύνορα.

4. Πολωνία, Λιθουανία, Λετονία, Εσθονία, Άσκηση RAMSTEIN LEGACY 2022, 5-16 Ιουνίου, 2022. Όπως αναγράφεται στο πρόγραμμα είναι: «άσκηση Ολοκληρωμένης Αεροπορικής και Πυραυλικής Άμυνας (IAMD) [και] θα είναι η μεγαλύτερη επίγεια άσκηση IAMD στον κόσμο, φέρνοντας σε επαφή Συμμάχους και εταίρους του ΝΑΤΟ IAMD για την οικοδόμηση διαδικαστικής διαλειτουργικότητας σε όλο το θέατρο.»

Η NATO Integrated Air and Missile Defense (NATO IAMD) https://iamd-coe.org/about-us/iamd/ αφορά επιθέσεις σε αέρα, ξηρά και θάλασσα, και σε επιθέσεις χημικές, βιολογικές, ραδιολογικές, πυρηνικές, ηλεκτρομαγνητικές και κυβερνοεπιθέσεις.

5. Αρκτικός Κύκλος–Νορβηγία, Άσκηση DYNAMIC MONGOOSE 22, 21 Ιουνίου-8 Ιουλίου, 2022.

6. Κεντρική Μεσόγειος Θάλασσα–Τουρκία, Άσκηση DYNAMIC MARINER 22, 11-21 Σεπτεμβρίου, 2022.

7. Σερβία, Άσκηση ΝΑΤΟ-Σερβίας 22, 1-14 Οκτωβρίου, 2022.

8. Εσθονία, CYBER COALITION 22, 7-12 Νοεμβρίου, 2022.

Ασκήσεις στο Βέλγιο και αλλού παραλείπονται.

Τα ως άνω ντοκουμέντα της διαρκούς επέκτασης και απειλής του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας είναι ξεκάθαρα. 

Το σύμπλοκο ΗΠΑ–ΝΑΤΟ–ΕΕ έχει μόνο δύο δρόμους: 

1. Να προχωρήσει κατ’ αρχάς με τη Ρωσία σε μία νέα Γιάλτα –κορυφαίο διακύβευμα αυτή τη στιγμή για ολόκληρο τον πλανήτη. Ταυτόχρονα να θεσπιστούν αποπυρηνικοποιημένες ζώνες και ζώνες μη απειλής μέσω στρατηγικών όπλων, ένθεν κακείθεν. Αυτά ως πρώτα βήματα, γιατί η ριζική λύση είναι να παραδεχτούν οι Αμερικανοί ότι η Ρωσία συνορεύει… με την Ευρώπη, είναι και Ευρώπη…, και να συνάψουν μαζί της μια έντιμη συμμαχία! 
2. Ή, να επιμείνει στην μέχρι τώρα άγονη και ολέθρια σύγκρουση, που περιλαμβάνει και απειλή χρήσης πυρηνικών όπλων, με τις ΗΠΑ να μη διαθέτουν αποτελεσματικότερο πυρηνικό οπλοστάσιο από της Ρωσίας. Σε μία τέτοια σύγκρουση, υπέρτατης παράνοιας, η αυτοκαταστροφή περιμένει όσους την αποτολμήσουν. 

 

Militaire.gr

Κλεάνθης Γρίβας

22 Φεβρουαρίου 2022

 

«Ελπίζω να έχω τον Θεό στο πλευρό μου, αλλά πρέπει να έχω το Κεντάκι» [ή την Ουκρανία, εν προκειμένω] Αβραάμ Λίνκολν

 

«Είμαστε σε περίοδο κρίσης, οι απολυταρχίες αμφισβητούν τις δημοκρατίες»

Τάδε έφη Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν,

μη-εκλεγμένη Πρόεδρος της Κομισιόν, 22/2/2022

 

 

Δήλωση πρωθύστερη: Με δεδομένη την αποστροφή μου τόσο για τις απολυταρχικές κυβερνήσεις, που «νομιμοποιούνται» μέσω ελεγχόμενων τύποις «δημοκρατικών» εκλογών, όσο και για τις φιλελεύθερες ολιγαρχίες που δεν χρειάζονται να έχουν καμιά εκλογική νομιμοποίηση (όπως για παράδειγμα, η κυβέρνηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης –η Ευρωπαϊκή Επιτροπή– που διορίζεται από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και συνεργάζεται σταθερά με πλείστες όσες απολυταρχικές κυβερνήσεις(χωρίς, φυσικά να εξομοιώνω τις μεν με τις δε), θα προσπαθήσω να προσεγγίσω την γεωπολιτική «Ουκρανική Κρίση» απαλλαγμένος από τις παραμορφωτικές συναισθηματικές και ιδεολογικές αγκυλώσεις.

 

Οι ΗΠΑ επιδιώκουν να ολοκληρώσουν την περικύκλωση της μετα-σοβιετικής Ρωσίας. Δεν το έκαναν, όταν μπορούσαν. Και προσπαθούν να το κάνουν τώρα που δεν μπορούν.

 

1. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ: ΚΟΥΒΑ 1962 - ΟΥΚΡΑΝΙΑ 2022
2. ΜΕΤΑ-ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΡΩΣΙΑ
3. ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ
4. ΡΩΣΙΑ
5. ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ
6. OI XΑΡΤΕΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟ ΠΑΡΟΝ (ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ;)
7. Η ΑΥΣΤΡΙΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΗΝ ΛΥΣΗ;
8. ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΣΤΡΙΑ (1955) ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ (2022)
9. ΗΠΑ: ΕΜΠΟΔΙΟ ΣΤΗ ΛΥΣΗ

1. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ: ΚΟΥΒΑ (1962) - ΟΥΚΡΑΝΙΑ (2022)

 

Από τις 14 έως τις 27 Οκτωβρίου 1962, με την «Κρίση των πυραύλων της Κούβας», η ανθρωπότητα έφτασε στο χείλος της πυρηνικής καταστροφής και όλος ο πλανήτης έζησε επί 13 ημέρες έναν ασύλληπτο εφιάλτη εξαιτίας του αμεσότατου κινδύνου της πυρηνικής σύγκρουσης μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ, όταν οι δύο υπερδυνάμεις ενεπλάκησαν στο ενδεχόμενο να εφαρμόσουν την παράφρονα πολιτική της «Αμοιβαίας Εξασφαλισμένης Καταστροφής» (Mutually Assured Destruction, ή τα αρχικά της σχηματίζουν τη λέξη MAD που σημαίνει «παράφρονας»).

 

Η κρίση ξέσπασε, όταν σοβιετικοί πύραυλοι με πυρηνικές κεφαλές, εγκαταστάθηκαν στην Κούβα ως απάντηση στην εγκατάσταση αμερικανικών πυρηνικών πυραύλων στην Αγγλία, την Ιταλία και την Τουρκία.

 

Οι 13 ημέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο οδηγήθηκαν στο πέρας τους στις 27 Οκτωβρίου 1962, όταν ο Αμερικανός πρόεδρος Τζον Κένεντι και ο Σοβιετικός ηγέτης Νικίτα Χρουστσόφ, συμφώνησαν η μεν ΕΣΣΔ να αποσύρει τους πυραύλους της από την Κούβα, οι δε ΗΠΑ να αποσύρουν τους δικούς τους από την Τουρκία και να εγγυηθούν την αποχή από κάθε στρατιωτική ενέργεια κατά της Κούβας. Μια συμφωνία που, όπως έδειξαν τα πράγματα, τηρήθηκε και από τις δύο πλευρές.

 

Σημείωση: Για όσους δεν θέλουν να αφιερώσουν χρόνο σε ιστορικές αναλύσεις, υπάρχει το ενδιαφέρον κινηματογραφικό έργο «13 Ημέρες» του Ρότζερ Ντόναλτσον (2010), και η εξαιρετική σχετική μαύρη κωμωδία «ΣΟΣ Πεντάγωνο καλεί Μόσχα» (ή Doctor Strangelove ή Πώς έμαθα να αγαπώ τη Βόμβα) του Stanley Kubrick (1964).

 

Σήμερα, η ιστορία επαναλαμβάνεται και πάλι (ως τραγωδία) με «μήλο της έριδος» την Ουκρανία στη θέση της Κούβας, και με τους ρόλους των πρωταγωνιστών αντεστραμμένους: Τότε αμυνόμενες ήταν οι Ηνωμένες Πολιτείες και επιτιθέμενη η Σοβιετική Ρωσία. Σήμερα αμυνόμενη είναι η μετα-σοβιετική Ρωσία του Πούτιν και επιτιθέμενες οι Ηνωμένες Πολιτείες.

 

Πρόκειται για δύο κρίσεις με παρεμφερή χαρακτηριστικά που, ευτυχώς, διαφέρουν μεταξύ τους κατά ότι στη σημερινή δεν υπάρχει (προς το παρόν;) στο τραπέζι η πιθανότητα να εφαρμοστεί η παράφρων πολιτική της «Αμοιβαίας Εξασφαλισμένης Καταστροφή» (MAD).

 

2. ΜΕΤΑ-ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΡΩΣΙΑ

 

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ακολούθησε η επιβολή της κυριαρχίας του Μπόρις Γιέλτσιν, ενός διεφθαρμένου, αδίστακτου, ανίκανου και αλκοολικού υψηλόβαθμου αξιωματούχου του καταρρεύσαντος κομμουνιστικού καθεστώτος, ο οποίος παρέδωσε -με το αζημίωτο- τον πλούτο της χώρας στις ύαινες του ξένου κεφαλαίου και στους ντόπιους  τυχοδιώκτες (τους γνωστούς μετέπειτα, ως ολιγάρχες) που μυρίστηκαν αίμα.

 

Η αυτοκρατορία κατακερματίστηκε όταν το ένα μετά το άλλο τα κομμάτια της ανεξαρτητοποιήθηκαν, μετατρεπόμενα σε προσωπικά φέουδα των τέως ηγετικών στελεχών του κομμουνιστικού καθεστώτος, με αποτέλεσμα να παραμένει σε ρωσικά χέρια ένα μόνο μέρος, με τη μορφή της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

 

Απ’ αυτές τις τεκτονικές αλλαγές, οι Ηνωμένες Πολιτείες αναδύθηκαν ως η μοναδική εναπομείνασα παγκόσμια δύναμη. Αλλά όχι για πολύ. Σ’ αυτή τη φάση, οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να περικυκλώσουν την Ρωσία ανώδυνα, απλώς εν­σωματώνοντας στο NATO τις πρώην ανατολικές χώρες, μέσω μιας γρήγορης διαδικασίας την οποία η Ρωσία δεν θα μπορούσε να αντιμετωπίσει. Αλλά, δεν το έκαναν. Αφενός γιατί θεωρούσαν απίθανο να μπο­ρέσει η Ρωσία να ξανασταθεί στα πόδια της στις επό­μενες γενιές, και αφετέρου γιατί ανησυχούσαν πολύ για την τύχη του (πρώην σοβιετικού) πυρηνικού οπλοστασίου, το οποίο ήθελαν να βρίσκονται υπό τον έλεγχο ενός κράτους, προκειμένου να εξασφαλιστεί η μη-χρήση τους εναντίον συμμάχων των ΗΠΑ αλλά και η μη-διασπορά τους σε ακατάλληλα χέρια.

 

Μ’ άλλα λόγια, όπως το έθεσε ο αναλυτής George Friedman: «Το ρωσικό πυρηνικό οπλοστάσιο δεν προστά­τευσε τη Σοβιετική Ένωση, αλλά έσωσε την Ρωσική Ομοσπονδία - τουλάχιστον από την αμερικανική επέμβαση».

[GeorgeFriedman (2011): Η Επόμενη Δεκαετία. Εκδόσεις Ενάλιος, 2013).

 

Αυτό που θα μπορούσαν να κάνουν οι ΗΠΑ στη δεκαετία του 1990 όταν μπορούσαν, προσπαθούν να το κάνουν τώρα που δεν μπορούν: να ολοκληρώσουν την περικύκλωση της μετα-σοβιετικής Ρωσίας, κλείνοντας την τανάλια με την εισδοχή της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ..

 

Το 2000, η άνοδος του Βλαντιμίρ Πούτιν στην εξουσία, δημιούργησε μια πολύ διαφορετική Ρωσία από εκείνη της δεκαετίας του 1990. Με βασικό εργαλείο τις μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών, του μοναδικού θεσμού που δεν έπαψε ποτέ να λειτουργεί στην ρωσική αυτοκρατορία (τσαρική και κομμουνιστική), ο Πούτιν άρχισε τη διαδικασία αποκατάστασης της ρωσικής ισχύος.

 

Σ’ όλη τη δεκαετία του 2000, οι ΗΠΑ άρχισαν να κάνουν αυτό που δεν είχαν κάνει κατά την (βολική γι’ αυτές) δεκαετία του 1990: Να απορροφούν στο ΝΑΤΟ τις πρώην χώρες της ανατολικής Ευρώπης, από την Βουλγαρία στα νότια μέχρι τις βαλτικές χώρες (Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία) στα βόρεια, σχηματίζοντας μια «υγειονομική» ζώνη «δυτικής ασφάλειας» σε όλη την έκταση των νέων ευρωπαϊκών συνόρων της Ρωσίας, με την Ουκρανία να παραμένει η τελευταία προς ενσωμάτωση από τις πρώην ανατολικο-ευρωπαϊκές χώρες. Από εκεί και πέρα, η βεβαιότητα ότι η Ρωσία είναι περικυκλωμένη διαμορφώνει τη ρωσική εξωτερική πολιτική και τις αντιλήψεις της περί γεωπολιτικής.

 

Οι Ηνωμένες Πολιτείες αποσκοπούν στην ολοκλήρωση της περικύκλωσης και η Ρωσία του Πούτιν επιδιώκει να την αποφύγει, με αποτέλεσμα η Ουκρανία (εξαιτίας της κατάρας της γεωγραφικής της θέσης) να αποτελεί κλειδί τόσο για τη ρωσική ασφάλεια κατά την αντίληψη του Πούτιν, όσο και για την ασφάλεια της Ευρώπης κατά την αντίληψη των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

 

 

Στην ομιλία του προς τους πολίτες στις 25 Απριλίου 2005, ο Πούτιν δήλωσε ότι «η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης είναι η μεγαλύτερη γεωπολιτική καταστροφή του αιώνα». Και ανακοίνωσε δημόσια ότι σκόπευε να ενεργήσει έτσι ώστε να αντιστρέψει κάποιες από τις συνέπειες αυτής της πτώσης». (GeorgeFriedman, 2011: Η Επόμενη Δεκαετία. Εκδ. Ενάλιος, Αθήνα, 2013)

 

3. ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

 

Η Ευρώπη δεν αποτελεί μια ενιαία οντότητα. Ιστορικά, αποτέλεσε πεδίο αλλεπάλληλων πολεμικών συγκρούσεων και σφαγών. Και σήμερα, «θα εξακολουθεί να κατατρύχεται από την εσωτερική της ανομοιογένεια, και δεν διαθέτει ενιαία οικονομική, εξωτερική και αμυντική πολιτική. Όπως διαπιστώνει ο γεωπολιτικός αναλυτής Ρόμπερτ Κάπλαν: «το γεγονός ότι [χάρη στην προστατευτική ομπρέλα των ΗΠΑ] δεν αντιμετωπίζει καμιά συμβατική στρατιωτική απειλή τη δεδομένη στιγμή, αφήνει την Ευρώπη εκτεθειμένη στον ναρκισσισμό των μικροδιαφορών», (Robert Kaplan- 2012: Η εκδίκηση της γεωγραφίας. Αθήνα, Μελάνι, 2017, σ. 261).

 

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, στο θέατρο του παράλογου του αντιδημοκρατικού και γραφειοκρατικού «τέρατος των Βρυξελλών» (Hans Magnus Enzensberger: Γλυκό Τέρας των  Βρυξελλών. Νεφέλη, 2024) να διαγκωνίζονται διάφοροι μη-εκλεγμένοι σαλτιμπάγκοι που υποδύονται τους «ηγέτες», αυταπατώμενοι ότι αποτελούν τη μετενσάρκωση των ηγετών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, Τσόρτσιλ, Ρούζβελτ και Ντε Γκολ.

 

Μεταξύ αυτών και η σημερινή Ευρωπαϊκή Επιτροπή (European Commission) δηλαδή, η «κυβέρνηση» της δήθεν δημοκρατικής  Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι διορισμένη από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (European Council) που αποτελείται από τους αρχηγούς κρατών ή κυβερνήσεων των 27 κρατών μελών της ΕΕ, τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και την Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Συνεπώς,  η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι προϊόν άπειρων συμβιβασμών μεταξύ των μελών του Οργάνου που την διορίζει και δεν διαθέτει καμμιά εκλογική νομιμοποίηση, παρότι ομνύει διαρκώς στο όνομα της δημοκρατίας.

 

Επικεφαλής αυτής της ευρωπαϊκής «δημοκρατικής κυβέρνησης», πρόεδρος (δηλαδή, «πρωθυπουργός») είναι από το 2019, είναι η κ. Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, που διαμορφώθηκε κατ’ αποκλειστικότητα στους δαιδαλώδεις διαδρόμους της εξουσίας, ικανότατη στην εθελοδουλία και στην αναξιοπρέπεια που συνεπάγεται αυτή η διαδρομή, αλλά και στις απάτες, όπως τεκμαίρεται μεταξύ άλλων και από την (διαπιστωμένη) λογοκλοπή προκειμένου να αποκτήσει «ακαδημαϊκούς τίτλους:

 

«Το 2015, ύστερα από εξέταση της διδακτορικής διατριβής της αναφέρθηκε ότι το 43,5% των σελίδων της διατριβής της περιείχε λογοκλοπή και σε 23 περιπτώσεις χρησιμοποιήθηκαν αναφορές που δεν επαληθεύτηκαν.

Πολλοί διαπρεπείς Γερμανοί πανεπιστημιακοί, όπως ο Γκέραρντ Ντάνεμαν (GerhardDannemann) και ο Βόλκερ Ρίμπλε (VolkerRieble), κατηγόρησαν δημοσίως την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν για λογοκλοπή.

Η Ιατρική Σχολή του Ανόβερου διεξήγαγε έρευνα και κατέληξε τον Μάρτιο του 2016 στο συμπέρασμα ότι η διατριβή περιέχει πράγματι λογοκλοπή, αλλά δεν μπορεί να αποδειχθεί πρόθεση για εξαπάτηση (!!!). Το πανεπιστήμιο αποφάσισε να μην ανακαλέσει το ιατρικό πτυχίο της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν.

Κριτικές αμφισβήτησαν την ανεξαρτησία της επιτροπής που εξέτασε τη διατριβή, δεδομένου ότι η Φον ντερ Λάιεν γνώριζε προσωπικά τον διευθυντή της. Διάφορα μέσα ενημέρωσης επέκριναν επίσης ότι η απόφαση ήταν μη-διαφανής και μη-σύμφωνη με τους καθιερωμένους ακαδημαϊκούς κανόνες».

 

[https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%8D%CF%81%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B1_%CF%86%CE%BF%CE%BD_%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%81_%CE%9B%CE%AC%CE%B9%CE%B5%CE%BD]]

 

4. ΡΩΣΙΑ

 

Μετά τη λεγόμενη Πορτοκαλί Επανάσταση, που υποκινήθηκε από τους δυτικούς, η Ουκρανία διχάστηκε σε αντιμαχόμενες φιλορωσικές και αντιρωσικές κλίκες.

 

Η αμερικανική εξωτερική πολιτική στην Ευρώπη είχε ως πάγιο στόχο αφενός τον πε­ριορισμό της Ρωσίας και αφετέρου την αποτροπή της σύγκλισης της Γερμανίας και της Ρωσίας, κατ’ εφαρμογή της αρχής «η Ρωσία έξω, η Γερμανία κάτω, οι Ηνωμένες Πολιτείες μέσα».

 

Σ’ εφαρμογή αυτής της πολιτικής, οι ΗΠΑ αποπειράθηκαν να περικυκλώσουν τη Ρωσία, ενσωματώνοντας στο ΝΑΤΟ τις περισσότερες χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Δηλαδή να κάνουν τώρα αυτό που δεν έκαναν στη δεκαετία του 1990 (όταν μπορούσαν να το κάνουν χωρίς κόστος). Αλλά, που σήμερα, δεν μπορούν να το κάνουν, τουλάχιστον χωρίς μεγάλο ρίσκο και χωρίς μεγάλο τίμημα, δεδομένου ότι ΗΠΑ (α) έχουν απέναντί τους την ισχυρή Ρωσία του Πούτιν και  όχι την διαλυμένη Ρωσία του Γιέλτσιν και (β) δεν είναι πλέον ικανές για σοβαρή επιβολή ισχύος. Εν ολίγοις ό,τι μπορούσαν να κάνουν στη δεκαετία του 1990, δεν μπορούν να το κάνουν στη δεκαετία του 2020.

 

Η Γερμανία δεν έχει κανένα απολύτως συμφέρον από την επέκταση του NATO,δηλαδή την επέκταση της αμε­ρικανικής επιρροής στη ρωσική περιφέρεια. Τόσο από γερμανική όσο και από ρωσική άποψη, μια στενότερη συνεργασία της Γερμανίας με την Ρωσία είναι μια πολύ καλή ιδέα. Η Γερμανία χρειάζεται τους ρωσικούς πόρους και την ενέργεια της Ρωσίας. Και η Ρωσία χρειάζεται τις αγορές και την τεχνογνωσία της Γερμανίας.

 

5. ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ

 

Το αμερικανικό συμφέρον στην Ευρασία (Ρωσία και ευρωπαϊκή χερσόνησο) είναι το ίδιο με το αμερικανικό συμφέρον παντού: να μην κυριαρχεί καμιά με­μονωμένη δύναμη ή συνασπισμός. Η συνεργασία, και πολύ περισσότερο η ενοποίηση, της Ρωσίας και της Ευρώπης θα δημιουργούσε μια δύναμη που ο πληθυσμός, οι τε­χνολογικές, οι βιομηχανικές ικανότητες και οι φυσικοί πόροι της θα ήταν υπέρτεροι εκείνων των Ηνωμένων Πολιτειών.

 

Κατά την διάρκεια του 20ού αιώνα, οι Ηνωμένες Πο­λιτείες ενήργησαν τρεις φορές για να αποτρέψουν την επιβολή ενός ηπειρωτικού ηγεμόνα στην Ευρώπη, πράγμα στρέφονταν κατά των θεμελιωδών αμε­ρικανικών συμφερόντων.

 

• Η πρώτη κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1917, όταν οι μπολσεβίκοι μετά το πραξικόπημα του Οκτωβρίου έβγαλαν τη Ρωσία από τον πόλεμο (έβγαλαν τη Ρωσία από τον πόλεμο με τη Συνθήκη του Μπρεστ Λιτόφσκ, πράγμα που εξ αντικειμένου επιδείνωση τη θέση των Αγγλο-Γάλλων σε έναν πόλεμο που είχε βαλτώσει, οι Ηνωμένες Πολιτείες επενέβησαν στη σύγκρουση, και καθόρισαν την εξέλιξη του πολέμου.

 

• Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έκαναν το ίδιο. Όταν ο Χίτλερ κατέλαβε μέσα σε λίγους μήνες ολόκληρη την ευρωπαϊκή χερσόνησο με εξαίρεση την Αγγλία, και εν συνεχεία, με καλυμμένα τα νώτα του στράφηκε εναντίον του μέχρι τότε συμμάχου του Στάλιν (στις 22 Ιουνίου 1941), συμμάχου του από το 1939 με το Σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότοφ ή επί το ακριβέστερο Χίτλερ-Στάλιν. Στις 7 Δεκεμβρίου 1941, η Ιαπωνία επιτέθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες και 4 μέρες αργότερα ο Χίτλερ κήρυξε πόλεμο κατά των ΗΠΑ (11 Δεκεμβρίου 1941). Από κει και πέρα, η Αμερική έγινε η αστείρευτη πηγή χρημάτων, εφοδίων και οπλισμού για τους Βρετανούς και τους Σοβιετικούς, και εν συνεχεία εισήλθαν δυναμικά στον πόλεμο με έμψυχο υλικό, πράγμα που καθόρισε αφενός την έκβαση του πολέμου και τη συντριβή της ναζιστικής Γερμανίας και αφετέρου την κυριαρχική παρουσία των ΗΠΑ στη Δυτική Ευρώπη.

 

• Από το 1945 ως το 1991, οι Ηνωμένες Πολιτείες αφιέρωσαν τεράστιους πόρους για να εμποδίσουν τους Σοβιετικούς να κυριαρχήσουν στην Ευρασία. Η τακτική του «οι ΗΠΑ μέσα, η Ρωσία έξω, η Γερμανία κάτω» που ήταν αποτελεσματική για τις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, αποδεικνύεται αναποτελεσματική και ακατάλληλη σήμερα.

• Από το 1991 και μετά, η Γερμανία εξασφάλισε τις δύο προϋποθέσεις που απαιτούνται για να διεκδικήσει τη θέση του ηπειρωτικού ηγεμόνα στην Ευρωπαϊκή Χερσόνησο, πράγμα που στρέφεται ευθέως εναντίον των συμφερόντων των Ηνωμένων Πολιτειών. Η πρώτη προϋπόθεση (η οικονομική ισχύς) καλύφθηκε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οπότε αναδείχθηκε ως η «οικονομική ατμομηχανή» της Ευρώπης. Η δεύτερη προϋπόθεση (ο πληθυσμός) εξασφαλίστηκε με την επανένωσή της (3 Οκτωβρίου 1990). Πράγμα που σε συνδυασμό με την κατάρρευση της σοβιετικής Ρωσίας, είχε ως αποτέλεσμα να αλλάξει ξαφνικά ο χάρτης της Ευρώπης μετά το 1991, που αρχίζει να μοιάζει εντυπωσιακά (και απειλητικά) με τον χάρτη της Ευρώπης του Μεσοπολέμου (1919-1939), που είναι γνωστό πού οδήγησε.

 

(Απ’ αυτή την άποψη είναι χρήσιμη και αναγκαία η μελέτη της εξαιρετικής εργασίας του Mark Mazower: Σκοτεινή ήπειρος: Ο ευρωπαϊκός Εικοστός Αιώνας (Αλεξάνδρεια, Αθήνα, 2001)

 

6. ΟΙ ΧΑΡΤΕΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟ ΠΑΡΟΝ (ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ;)

 

 

Από μια ματιά στο χάρτη διαπιστώνεται ότι η Ρωσία (που έχει μια στρατιωτική συμμαχία με την Λευκορωσία), είναι περικυκλωμένη από το ΝΑΤΟ: Ρουμανία, Ουγ­γαρία, Σλοβακία, Πολωνία, τρεις Βαλτικές χώρες, Βουλγαρία (όλες πρώην σοβιετικοί δορυφόροι), συν την Ελλάδα και την Τουρκία (μέλη του ΝΑΤΟ από το 1952).

 

Αυτός ο πολιορκητικός κλοιός γύρω από τη Ρωσία, από την Μαύρη Θάλασσα μέχρι τη Βαλτική, εμφανίζει μόνο μία ρωγμή, την Ουκρανία. Μια Ουκρανία που θα εντάσσονταν στο ΝΑΤΟ θα ολοκλήρωνε την πολιορκία της Ρωσίας από το ΝΑΤΟ. Πράγμα που η Ρωσία (και οποιοσδήποτε άλλος στη θέση της) είναι αδύνατο να το επιτρέψει ανεξαρτήτως τιμήματος για κρίσιμους γεωπολιτικούς λόγους (ον μεθερμηνευόμενον εστί, για λόγους επιβιωτικούς).

 

Οι ευρωπαϊκές χώρες και η Ρωσία βλέπουν τις πρώην ανατολικές χώρες ως μια φυσική ζώνη αμοιβαίας προστασίας. Αλλά, οι Ηνωμένες Πολιτείες τις βλέπουν ως μέλη του ΝΑΤΟ, σαν μια ζώνη ανάσχεσης της Ρωσίας.

 

Ο Τζορτζ Κένναν, ο αρχιτέκτονας της πολιτικής ανάσχεσης της ΕΣΣΔ που με το «Μακρύ Τηλεγράφημά» του (1946), καθόρισε την πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στην Σοβιετική Ένωση καθ’ όλη τη διάρκεια του Ψυχρού Πόλεμο, το 1997 προέβλεψε τις συνέπειες της πολιορκίας της μετα-σοβιετικής Ρωσίας από το ΝΑΤΟ, γράφοντας:

 

«Η διεύρυνση του ΝΑΤΟ θα ήταν το πιο μοιραίο λάθος στην αμερικανική πολιτική από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου».

 

(George Kennan: «A fateful error».The New York Times, 5 Φεβρουαρίου 1997. Αναφ. από τον David Teurtrie, ερευνητή στο Εθνικό Ινστιτούτο Ανατολικών Γλωσσών και Πολιτισμών, στο άρθρο του με τίτλο «Οι αιτίες της ουκρανικής κρίσης» στη Le Monde Diplomatique,22-02-2022, https://www.monde-diplomatique.fr/2022/02/TEURTRIE/64373 (σε μετάφραση στην Αυγή: https://www.avgi.gr/diethni/408656_oi-aities-tis-oykranikis-krisis )

 

7. ΑΥΣΤΡΙΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΗ ΛΥΣΗ;

 

Στο κέντρο του χάρτη, σημειώνεται με μαύρο χρώμα η Αυστρία, μια χώρα που θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως «μοντέλο» για την έλλογη επίλυση της κρίσης στην Ουκρανία.

 

Το 1938, η Αυστρία ενσωματώθηκε στη ναζιστική Γερμανία (Ανσλους / Ένωση, 13 Μαρτίου 1938), που επικυρώθηκε με δημοψήφισμα (10 Απριλίου 1938), το οποίο επικύρωσε την Ένωση με τη ναζιστική Γερμανία με το πρωτοφανές ποσοστό 99,73% (!!!). Το 1945 η Αυστρία κατελήφθη από τους Συμμάχους και μέχρι το 1946 ήταν χωρισμένη σε 4 ζώνες κατοχής των νικητριών δυνάμεων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όπως προβλεπόταν στη Συνθήκη της Μόσχας (1 Νοεμβρίου 1943). Αλλά αντιμετωπίστηκε ως χώρα που είχε καταληφθεί από τη ναζιστική Γερμανία και απελευθερώθηκε από τους Συμμάχους τον Οκτώβριο 1945.

 

Στις 15 Μαΐου 1955, οι τέσσερις πρώην συμμαχικές δυνάμεις συμφώνησαν να αποδοθεί στην Αυστρία η ανεξαρτησία της (με τη Συνθήκη του Αυστριακού Κράτους)με τον όρο να παραμείνει ουδέτερη και να μη προσχωρήσει σε κάποιο στρατιωτικό οργανισμό (ΝΑΤΟ και Σύμφωνο της Βαρσοβίας). Έτσι, στις 26 Οκτωβρίου 1955, η Αυστρία ανακήρυξε τη μόνιμη ουδετερότητά της, η οποία ισχύει ως και σήμερα. Πράγμα που συνεπάγονταν πολλαπλά οφέλη για την Αυστρία, ανάμεσα στα οποία και η επιβάρυνσή της με σχεδόν μηδενικές αμυντικές δαπάνες.

 

Όμως, το 1986, με τις αποκαλύψεις για το εγκληματικό ναζιστικό παρελθόν του Κουρτ Βάλντχαϊμ (πρώην Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ) που εκλέχθηκε πρόεδρος της Αυστρίας, φάνηκε η ιστορία να ξαναστοιχειώνει την Αυστρία, φέρνοντας στην επιφάνεια τα φαντάσματα της γενιάς της ναζιστικής περιόδου, και δείχνοντας ότι το 99,73% του δημοψηφίσματος του 1938 δεν ήταν απολύτως «πειραματικό», όπως θέλησαν να το παρουσιάσουν εκ των υστέρων.

 

Όπως έχει καταδειχθεί κατ’ επανάληψη από την Ιστορία, σε συνθήκες κρίσης, οι άνθρωποι ως μόρια μάζας (σ’ αντίθεση με τους ανθρώπους ως άτομα) συσπειρώνονται πάντοτε πίσω από κάποιον αδίστακτο και ανενδοίαστο δημαγωγό που τους υπόσχεται «σωτηρία», για να τους οδηγήσει, τελικά, στην κόλαση.

 

Κι η επίγνωση αυτού του ιστορικού διδάγματος αποτελεί το έναυσμα των προβληματισμών που αναπτύσσω παρακάτω. Και τις διατυπώνω, έχοντας με πλήρη συνείδηση ότι «μιλώ μόνο εξ’ ονόματός μου, δίνοντας στον εαυτό μου το δικαίωμα της κριτικής και των προτάσεων» (Κ. Καστοριάδης), και ότι μιλάω έτσι, γιατί είμαι αυτό που είμαι και δεν μπορώ παρά να είμαι αυτό που είμαι.

 

8. ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΣΤΡΙΑ (1955) ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ (2022)

 

Όπως γράφει υποστράτηγος ε.α. Νικόλαος Καρατουλιώτης, σε ένα προφητικό άρθρο του πριν από 10 χρόνια με τίτλο «Το ουκρανικό ζήτημα ως πεδίο γενικευμένης αντιπαράθεσης ΝΑΤΟ και Ρωσίας»:

 

«Η ουκρανική κρίση η οποία ξεκίνησε ως πολιτική κρίση, στη συνέχεια εξελίχτηκε σε πεδίο αντιπαράθεσης γεωπολιτικών συμφερόντων Ανατολής και Δύσης, και κατέληξε στο σημερινό δράμα όπου η Ουκρανία βυθίζεται καθημερινά, όλο και πιο βαθιά στην δίνη ενός εμφυλίου πολέμου… Το μέγα ερώτημα είναι, εάν ο σημερινός εμφύλιος πόλεμος μπορεί να μετεξελιχτεί σε γενικευμένη στρατιωτική αντιπαράθεση ΝΑΤΟ και Ρωσίας…

 

Όπως είπε ο George Friedman, αναλυτής και διευθυντής του Ινστιτούτου Stratfor (της CIA): «Πόλεμος στην Ουκρανία είναι πόλεμος στο κατώφλι της Ρωσίας, με περιορισμένους πόρους, σε ένα μέρος που έχει γίνει νεκροταφείο και άλλων στρατιωτικών φιλοδοξιών».

 

Με βάση αυτά, oυποστράτηγος ε.α. Νικόλαος Καρατουλιώτης, παραθέτει 6 σενάρια για την επίλυση της Κρίσης της Ουκρανίας, ανάμεσα σ’ αυτά, το πλέον χειρότερο και απίθανο είναι η διαδοχική εισβολή της Ρωσίας και του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία και η έκρηξη του Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου, που θα απειλήσει το ανθρώπινο είδος με εξαφάνιση ύστερα από χρήση πυρηνικών όπλων. Και ο επόμενος πόλεμος θα διεξαχθεί με πέτρες και ρόπαλα».

 

Με τον, εκ των πραγμάτων, αποκλεισμό αυτού του καταστρεπτικού για όλους, σεναρίου, θα ήταν ίσως σκόπιμο να προβληματιστεί κανείς σε σχέση με την πιθανότητα της εφαρμογής στην Ουκρανία του Αυστριακού Μοντέλου: Μια ανεξάρτητη Ουκρανία, που απαγορεύεται να προσχωρήσει σε οποιοδήποτε στρατιωτικό συνασπισμό των δύο πλευρών, με την ουδετερότητα της εγγυημένη από τη Ρωσία και τις ΗΠΑ.

 

Αυτό θα εξάλειφε οριστικά την απειλή ενός πολέμου στην Ευρώπη (που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε παγκόσμιο), θα επέτρεπε στη Ρωσία να αποφύγει την ολοκλήρωση της περικύκλωσής της από το ΝΑΤΟ, θα καθόριζε στο ΝΑΤΟ τα όριά του, και θα διασφάλιζε στην Ουκρανία την ειρηνική ανάπτυξή της, απαλλαγμένη από το σημαντικότερο μέρος του καρκινώματος των αμυντικών δαπανών.

 

9. ΗΠΑ: ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΜΠΟΔΙΟ ΤΗΣ ΛΥΣΗΣ

 

Μοναδικό εμπόδιο γι’ αυτή την εξέλιξη είναι η αμερικανική εξωτερική πολιτική χαρακτηρίζεται από μια αλυσίδα λαθών στη μετα-σοβιετική εποχή: Από τις τραγικές επεμβάσεις (και αποχωρήσεις) στο Ιράκ και το Αφγανιστάν μέχρι τις «πορτοκαλί επαναστάσεις» στη βόρεια Αφρική και στη Μέση Ανατολή που, αφού τις υποκίνησαν με κάθε τρόπο, εν συνεχεία τις εγκατέλειψαν με αποτέλεσμα την ανατροπή της ισορροπίας δυνάμεων που ίσχυε μέχρι τότε σ’ αυτές τις περιοχές.

 

Όπως γράφει ο George Friedman:

 

«Εάν η Γερμανία και η Ρωσία συνεχίσουν να κινούνται προς μια ευθυγράμμιση, τότε οι χώρες ανάμεσα στη Βαλτική Θά­λασσα και τη Μαύρη Θάλασσα (αυτές που κάποτε ονομά­ζονταν Intermarium: οι χώρες που σχηματίζουν έναν διάδρομο στην κεντρική Ευρώπη - Βαλτικές Δημοκρατίες, Πολωνία, Τσεχία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Ρου­μανία, Βουλγαρία) θα γίνουν απαραίτητες για τις Ηνω­μένες Πολιτείες και την πολιτική τους…

Η Ρωσία δεν απειλεί την παγκόσμια θέση της Αμερικής. Αλλά η πιθανότητα και μόνο να συνεργαστεί με την Ευρώπη και ειδικότερα με τη Γερμανία, δημιουργεί την πιο σημαντική απειλή, μια μακροπρόθεσμη απειλή που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Οι Ηνωμένες Πολι­τείες δεν μπορούν να περιμένουν να παίξει η Γερμανία τον ρόλο που έπαιζε στον Ψυχρό Πόλεμο, ως το σύνορο απέναντι στην σοβιετική αυτοκρατορία.

Την επόμενη δεκαετία, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να δουλέψουν για να κάνουν την Πολωνία αυτό που ήταν η Γερμανία την δεκαετία του 1950, αν και η ρωσική απειλή δεν θα είναι το ίδιο σημαντική, δυναμική ή μονοχρωματική όσο ήταν τότε.

Την ίδια στιγμή που η γεωπολιτική αντιπαράθεση συνεχίζεται, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία θα συνάψουν οικονομική και πολιτική συνεργασία αλλού. Δεν είναι ο Ψυχρός Πόλεμος που γνώρισε η προηγούμενη γενιά. Οι δύο χώρες κάλλιστα μπορούν να συνεργαστούν στην Κεντρική Ασία ή ακόμη και στον Καύκασο, ενώ θα συ­γκρούονται μεταξύ τους στην Πολωνία και τα Καρπάθια».

 

[GeorgeFriedman (2011):Η Επόμενη Δεκαετία. Εκδόσεις Ενάλιος, 2013]

 

Θα πρέπει να έχουμε πάντα κατά νου την κωδικοποίηση της γεωπολιτικής σε λίγες φράσεις, από τον Θουκυδίδη (πέθανε το 395 π.Χ.), τον πατέρα της γεωπολιτικής, που η παρουσία του βαραίνει διαρκώς στη ζωή μας επί 2.400 χρόνια:

 

«Έχοντας υπόψη τους πραγματικούς σκοπούς του καθενός και ξέροντας ότι στις ανθρώπινες σχέσεις, τα νομικά επιχειρήματα  έχουν αξία όταν εκείνοι που τα επικαλούνται είναι περίπου ισόπαλοι σε δύναμη και, ότι αντίθετα, ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί όσο του το επιβάλλει η αδυναμία του».

 

Θουκυδίδης: Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου (μετάφραση Ελευθέριος Βενιζέλος και Άγγελος Βλάχος – και οι δύο μεταφράσεις, στις εκδόσεις Βιβλιοπωλείο της «Εστίας»).

 

Αυτό είναι ένας χρήσιμος οδηγός για την κατανόηση του διεθνούς σκηνικού και της διεθνούς αρχιτεκτονικής της ισχύος, στο πλαίσιο των οποίων είναι υποχρεωμένη να λειτουργεί κάθε χώρα.

Κλεάνθης Γρίβας

Ο πρώην ευρωβουλευτής και αφεντικό της Στεάουα Βουκουρεστίου, Τζίτζι Μπεκάλι ισχυρίστηκε ότι οι εμβολιασμένοι χάνουν δυνάμεις και έτσι δεν τους επιτρέπει ν' αγωνίζονται - Επίσημη αντίδραση από την κυβέρνηση της Ρουμανίας

 

 

Ο Τ.Μπεκάλι έφερε ως παραδείγματα τους παίκτες Ντικ και Κεσέρου οι οποίοι δεν μπορούν ν' αγωνιστούν πλέον σε κορυφαίο επίπεδο μετά από τον εμβολιασμό τους.

Για τον Κεσέρου που έπαιζε στην Βουλγαρία θα πει ότι είναι ο ιδιοκτήτης του και θα τονίσει ότι μπορεί να παίξει σε άλλη ομάδα της χώρας αλλά όχι στην Στεάουα. 

Μάλιστα, έγινε λόγος για προβλήματα και στις ομάδες Κλουζ και Ραπίντ Βουκουρεστίου με τους εμβολιασμένους ποδοσφαιριστές. «Μπορεί να σας φαίνεται αστείο αλλά είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο.

Στην Κλουζ λιποθυμούν και χάνουν τις δυνάμεις τους. Το βλέπω και στη δική μου ομάδα. Ειδικά τους πιο μεγάλους σε ηλικία τους επηρεάζει τρομερά» δήλωσε ο Μπεκάλι στον Ρουμάνο δημοσιογράφο, Εμάνουελ Ρόσου.

Από την πλευρά της  η RO Vaccinare, η επίσημη σελίδα στο Facebook της εθνικής πλατφόρμας πληροφοριών της κυβέρνησης για τον εμβολιασμό έτρεξε να υπερασπιστεί τα εμβόλια και ήθελε να τα "ρίξει" σε όσους δεν έχουν εμβολιαστεί αναφέροντας πως ο εμβολιασμός     κατα του Covid 19  δεν επηρεάζει την απόδοση των ποδοσφαιριστών.

  Δεν ανέφεραν ομως το γεγονός των αυξημένων περιστατικών αιφνιδίων καρδιακών προβλημάτων  των αθλητών και οχι μόνον, ενω υπενθυμίζεται  η βεβαιωμένη     μυοκαρδίτιδα  - περικαρδίτιδα  ως  παρενέργεια των mRNA εμβολίων, άλλωστε γι' αυτό τον λόγο πολλές χώρες σταματούν το εμβόλιο της Moderna για τους κάτω των 30 ετών. 
 

 

 

Σημαντική άνοδος των τιμών της ηλεκτρικής ενέργειας καταγράφεται στην προημερήσια αγορά για την Παρασκευή, σε συνέχεια της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και της ανόδου της τιμής του φυσικού αερίου που ακολούθησε.

Η τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας στο Ελληνικό Χρηματιστήριο για την Παρασκευή διαμορφώνεται στα 235,5 ευρώ ανά μεγαβατώρα και είναι αυξημένη κατά 34% σε σχέση με την τιμή της Πέμπτης, ωστόσο δεν αποτελεί ρεκόρ, καθώς τους προηγούμενους μήνες είχε διαμορφωθεί και σε υψηλότερα επίπεδα. Αντίστοιχα, η τιμή του φυσικού αερίου στην πλατφόρμα TTF της Ολλανδίας διαμορφώνεται το μεσημέρι της Πέμπτης στα 120,9 ευρώ ανά μεγαβατώρα, αυξημένη κατά 36,1%.

Η αύξηση της τιμής του ρεύματος οφείλεται και στη μεγάλη μείωση (σχεδόν 50%) της παραγωγής από ανανεώσιμες πηγές που αναμένεται την Παρασκευή, σε σχέση με την Πέμπτη, καθώς το κενό καλύπτεται από τις ακριβότερες μονάδες φυσικού αερίου.

Υπενθυμίζεται ότι την Παρασκευή συνεδριάζει εκτάκτως η επιτροπή διαχείρισης κρίσεων υπό τον υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Κώστα Σκρέκα, μετά τις εξελίξεις στην Ουκρανία.

Στη συνεδρίαση θα μετάσχουν η γενική γραμματέας Ενέργειας και Ορυκτών Πρώτων Υλών Αλεξάνδρα Σδούκου, ο πρόεδρος της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας Αθανάσιος Δαγούμας, ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ Γιώργος Στάσσης, ο διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΠΑ Εμπορίας Κωνσταντίνος Ξιφαράς και η διευθύνουσα σύμβουλος του ΔΕΣΦΑ Maria Rita Galli.

Σημειώνεται ότι εξακολουθούν να αγνοούνται 6 οδηγοί φορτηγών που επέβαιναν στο Euroferry Olympia.

Εντοπίστηκε και άλλη σορός στο Euroferry Olympia, εντός του 3ου γκαράζ του πλοίου. Πρόκειται για τον πέμπτο νεκρό που εντοπίζεται μέσα στο πλοίο.

Σημειώνεται ότι εξακολουθούν να αγνοούνται 6 οδηγοί φορτηγών που επέβαιναν στο Euroferry Olympia.

Υπενθυμίζεται ότι σήμερα Πέμπτη (24/02) εντοπίστηκε η τέταρτη σορός στο γκαράζ 3, από όπου εικάζεται ότι ξεκίνησε η πυρκαγιά.

Η διαδικασία των ερευνών συνεχίζεται για τον εντοπισμό και των υπόλοιπων αγνοουμένων.

 

Στη δικαστική αίθουσα παρούσες ήταν η μητέρα του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, Τζίνα Τσαλικιάν, και η αδελφή του, Αρετή Γρηγοροπούλου.

Ο Επαμεινώνδας Κορκονέας αποφυλακίστηκε μόλις μία ημέρα μετά την απόφαση του Μεικτού Ορκωτού Εφετείου Λαμίας, σύμφωνα με την οποία του επιβλήθηκε κάθειρξη 13 ετών για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, καθώς του αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό του πρότερου σύννομου βίου. Ο πρώην ειδικός φρουρός είχε ήδη συμπληρώσει 11 χρόνια στη φυλακή, ενώ στον χρόνο που είχε εκτίσει προσμετρήθηκε ο ευνοϊκός υπολογισμός της εργασίας που παρείχε μέσα στις φυλακές, δηλαδή τα «μεροκάματα» που έκανε ως έγκλειστος.

Σήμερα, κατά την έναρξη της διαδικασίας, η πρόεδρος του Αρείου Πάγου Μαρία Γεωργίου επισήμανε από έδρας ότι μετά τις αλλαγές του Ποινικού Κώδικα η απόφαση αυτή που θα εκδώσει η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου είναι κατά την προσωπική της άποψη η πλέον σημαντική.

Η υπόθεση οδηγήθηκε στον Άρειο Πάγο μετά την αναίρεση κατά της απόφασης που καταδίκασε τον πρώην ειδικό φρουρό σε κάθειρξη 13 ετών που άσκησε ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Βασίλης Πλιώτας ο οποίος και σήμερα με μια εμπεριστατωμένη αγόρευσή του ζήτησε να αναιρεθεί η επίμαχη απόφαση και η υπόθεση να οδηγηθεί προς νέα κρίση στο Μεικτό Ορκωτό Εφετείο της Λαμίας.

 

Ο κ. Πλιώτας επισήμανε ότι ο σύννομος βίος δεν ταυτίζεται με το λευκό ποινικό μητρώο του δράστη, αλλά με τον σεβασμό των αγαθών της καθημερινής ζωής. Η ύπαρξη λευκού ποινικού μητρώου αποτελεί σοβαρή ένδειξη αλλά όχι δεσμευτική για το δικαστήριο, καθώς απαιτείται συστηματική προσπάθεια εκ μέρους τού δικαστηρίου για να θεωρηθεί εξαίρεση το έγκλημα στη ζωή του δράστη. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο κ. Πλιώτας «το λευκό ποινικό μητρώο δεν συνδέεται με τη σύννομη ζωή, έτσι ώστε να χορηγηθεί το ελαφρυντικό του προτέρου έντιμου βίου».

Παράλληλα, ο κ. Πλιώτας αναφέρθηκε στην αρχή της αναλογικότητας, επισημαίνοντας ότι η απόφαση για την αναγνώριση του ελαφρυντικού στον Κορκονέα στερείται ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας. Και προσέθεσε πως κυριολεκτικά αγνοήθηκαν πραγματικά περιστατικά, αποκαλυπτικά τής προσωπικότητας του κατηγορούμενου, όπως και ότι αγνοήθηκαν πραγματικά περιστατικά που δείχνουν την έλλειψη σεβασμού τού κατηγορούμενου σε μια σειρά από αγαθά, όπως και η κατάθεση της μητέρας τού άτυχου νέου. Και όλα αυτά παρά το γεγονός ότι στην ίδια απόφαση γίνεται αποδεκτός ο ευθύς δόλος του κατηγορούμενου, ο οποίος προσέβαλε το υπέρτατο αγαθό της ζωής.

Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος και η Ζωή Κωνσταντοπούλου, συνήγοροι της οικογένειας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ζήτησαν να έχουν τον λόγο επί της αναίρεσης, αλλά η Ολομέλεια, μετά από διάσκεψη, αποφάνθηκε κατά πλειοψηφία ότι δεν έχουν τον λόγο.
Ακολούθησε η αγόρευση του Ευάγγελου Ανδρούλα, συνηγόρου του Επαμεινώνδα Κορκονέα, ο οποίος αντέκρουσε τους λόγους αναίρεσης. Το δικαστήριο επιφυλάχθηκε να εκδώσει την απόφαση της και όρισε εισηγήτρια την αρεοπαγίτη Άννα Αγγελάτου.

Η Τζίνα Τσαλικιάν σε δηλώσεις της ανέφερε: «Κόπηκε βίαια το νήμα της ζωής του στα 15 χρόμια του. Αν ζούσε σήμερα θα ήταν ένα παλικάρι 29 χρόνων. Ο δολοφόνος του κυκλοφορεί ελεύθερος».

Για μία υπόθεση που έχει στιγματίσει και έχει αφήσει ανεξίτηλο σημάδι σε όλους μας έκανε λόγο η δικηγόρος της οικογένειας Τσαλικιάν, Ζωή Κωνσταντοπούλου. Όπως σημείωσε, ο Κορκονέας κυκλοφορεί από τις 30/7 2019 ελεύθερος και στην περίπτωση που δεν γίνει δεκτή η αναίρεση του εισαγγελέα αυτό θα αποτελέσει ενθάρρυνση για τον επόμενο εγκληματία παιδιού.

Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, από την πλευρά του, επισήμανε πως αποφάσεις που υπαγορεύονται από διάφορες σκοπιμότητες υπονομεύουν την αξιοπιστία της Δικαιοσύνης και την εμπιστοσύνη του πολίτη σε αυτή και προσέθεσε: «Η μάνα και η οικογένεια του Αλέξανδρου ζητούν λύτρωση στο δράμα που ζουν εδώ και 15 έτη».

Nίκος Σίμος 

Ξεφυλλίζοντας το «Great Reset»  του Klaus Martin Schwab αναρωτιέσαι, αν αυτος ο άνθρωπος είναι όντως αυτό που δηλώνει, διότι πέρα από το πάντα δυστοπικό φόρουμ του Davos στο οποίο «προΐσταται», ο άνθρωπος αυτός δηλώνει και οικονομολόγος!

Αναζητώντας μακροοικονομικές και μικροοικονομικές προσεγγίσεις σ’ αυτό το «πόνημα» δεν βρίσκεις τίποτα στηριγμένο στην οικονομική επιστήμη και στην τεκμηρίωση που πρέπει να περιβάλλει κάθε πρωτοποριακή μελέτη, όπως ο ίδιος βάλθηκε να πείσει τον κόσμο ότι είναι η «Μεγάλη επανεκκίνηση»

Αναζητώντας μια βάση για να δικαιολογήσω την πολυθρύλητη «4^η βιομηχανική επανάσταση», συνάντησα  έννοιες όπως  ψηφιακός μετασχηματισμός  της οικονομίας και μια νέα άκρως αυθαίρετη και δυστοπική ορολογία προσδιορισμού του ανθρώπου σαν πρωταγωνιστικο δρών υποκείμενο σε αυτόν τον μετασχηματισμό

Απουσιάζει πλήρως η εναλλακτική πρόταση της παραγωγικής διαδικασίας, όπως ορίζεται από την οικονομική επιστήμη παίρνοντας όλες τις τεχνολογικές εξελίξεις υπόψιν

Δεν μιλάμε λοιπόν για «βιομηχανική επανάσταση» – όσο ο ίδιος και οι «φίλοι» του κι ‘αν προσπαθούν να μας πείσουν περι του ακριβούς της ορολογίας  – αφού δεν ορίζεται πουθενά η επανάσταση στην βιομηχανία και στην παραγωγική διαδικασία, που θα πρωτοτυπούσε και θα άνοιγε νέους ορίζοντες στις ήδη από πολλές δεκαετίες εγκαθιδρυμένες έννοιες της οικονομικής επιστήμης

Ξεφυλλίζοντας αυτό το βιβλίο και γνωρίζοντας  τι ακριβώς  «διευθύνει» ο κ Schwab, αντιλαμβάνεσαι ότι εδώ μιλάμε για την επιχείρηση θεωρητικοποίησης αυτού που από το 2016 έχω προσδιορίσει σαν «Νέα Φεουδαρχία», διατυπώνοντας την άποψη τότε  ότι η υπερσυγκέντρωση πλούτου σε λίγα χέρια θα μας οδηγήσει στην λογική κατά την οποία λίγοι άνθρωποι που θα κατέχουν σε   συντριπτικό ποσοστό τον παγκόσμιο πλούτο, θα έχουν την δύναμη της επιβολής του τρόπου αλλά και της διάρκειας της ζωής δισεκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη, κάτι που μόνο μια μορφή φεουδαρχίας μπορεί να επιβάλλει απαξιώνοντας ταυτόχρονα  όλες τις μέχρι σήμερα παραδεκτές κοινωνικοπολιτικές και οικονομικές  αξίες, ιδιαίτερα στον (άλλοτε) Δυτικό κόσμο που χαρακτηρίζονταν και ανεπτυγμένος!

Στην βάση αυτή εξηγείται μόνο αυτή η δυστοπική λογική που διατρέχει αυτό το βιβλίο, που δεν διστάζει να διαστρέψει αξίες, όπως ο άνθρωπος, η ενεργός δρώσα συμμετοχή του στην  οικονομική διαδικασία και στην ενεργό και πρωταγωνιστική του παρουσία στον κοινωνικό μετασχηματισμό που ορίζει την πρόοδο μας

Έχω υποστηρίξει στο παρελθόν με αφορμή τις τρομοκρατικές επιθέσεις στη Γαλλία (2015) και στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών (2016), ότι «το άπλωμα» της ισλαμοτρομοκρατίας στην Ευρώπη  είχε συγκεκριμένους στόχους, οι οποίοι εντάσσονται στο πλαίσιο του ΠΕΙΘΑΝΑΓΚΑΣΜΟΥ των ευρωπαϊκών  κοινωνιών στη βίαιη αποδοχή των κανόνων της Παγκοσμιοποίησης και της Νέας Φεουδαρχίας, που αποτελεί τον άξονα της λογικής των «παγκοσμιοποιητών».

Θεωρούσα από τότε ότι αυτό εντάσσονταν σε μια μορφής πείραμα που μέσα από την προπαγάνδα του φόβου και του αίματος θα ανάγκαζε μεγάλα κομμάτια της δρώσας και παραγωγικής ευρωπαϊκής κοινωνικής βάσης, για παράδειγμα,  να συνθηκολογήσει στα νέα δεδομένα, δηλαδή να δεχτεί τον ρόλο της αναλώσιμης ανθρωπομάζας που θα πειθαρχούσε στην λογική της διάσωσης της οικονομικής «φούσκας» που είχε και έχει κατακλύσει τον άλλοτε Δυτικό κόσμο, σαν αποτέλεσμα της νεοφιλελεύθερης χρηματοπιστωτικής μετατροπής της οικονομικής βάσης της «ανεπτυγμένης» Δύσης

Άλλωστε ,να επαναλάβω, η  υπερσυγκέντρωση του πλούτου της παγκόσμιας κοινωνίας σε λίγα χέρια και λίγους ανθρώπους παραπέμπει αβίαστα και προοπτικά σε ένα καθεστώς «Νέας φεουδαρχίας», όπου οι λίγοι θα μπορούν να καθορίζουν την τύχη και τη μοίρα εκατομμυρίων ανθρώπων.

Η υπόθεση της επιδημίας Covid19 και ότι βιώνουμε έως σήμερα σε ένα μεγάλο μήκος και πλάτος στην υφήλιο , δείχνει ακόμα-κατά την άποψή μου- ότι κάποιο «αόρατο χέρι», κάποια δύναμη έξω και πάνω από τα πλαίσια των κρατικών οντοτήτων στον (άλλοτε) Δυτικό κόσμο κυρίως, έχει τη δυνατότητα να ευτελίσει στην κυριολεξία  έννοιες όπως κράτος , αστική δημοκρατική κουλτούρα , ατομικά δικαιώματα, επιστήμη ,δίκαιο και κάθε έννοια που διαμόρφωνε την κοινωνική συνοχή, όπως αυτή είναι καθιερωμένη στις οριζόμενες σαν «οργανωμένες» κοινωνίες του «πολιτισμένου κόσμου».

Κι αυτό το «χέρι» δεν λαμβάνει υπόψη του καθόλου και κανένα μέρος του  πλαισίου  μέσα απ’ το οποίο πορεύτηκε αυτος ο «πολιτισμένος»  κόσμος, ιδιαίτερα μετα από την ωδίνη του Β παγκόσμιου πολέμου και όσα επιχειρήθηκαν να θεσμοθετηθούν μετα από αυτόν,  για την αποφυγή παρόμοιων εμπειριών   μπροστά στην επίτευξη του κυρίαρχου στόχου, που είναι ο απόλυτος έλεγχος για λογαριασμό των λίγων, της οικονομίας, της πολιτικής και φυσικά των ανθρώπων σαν διαδικασίες και υποκείμενα απολύτως μεταβλητά και ακραία αναλώσιμα

Όσοι παρασύρονται στην προπαγάνδα της τρομοκράτησης γύρω από την δημόσια υγεία πιστεύοντας σε προσωρινή κρίση ελέω ενός κορωνοϊού, πλανώνται πλάνη μεγάλη.

Για τον γράφοντα αυτές τις γραμμές η επιδημική κρίση, όπως  και η άλλοτε ισλαμοτρομοκρατία,  αποτελούν ένα «από τα μακριά χέρια» του «μεγάλου αδελφού», όπως συνήθισαν κάποιοι να αποκαλούν σχηματικά το «εγχείρημα» της  παγκοσμιοποίησης και της δυστοπίας που την ακολουθεί,  για την επιβολή των  μεθόδων της στον Δυτικό κόσμο, μεθόδων που θα ανέτρεπαν όλες τις παραδεκτές πολιτικοκοινωνικές και οικονομικές αξίες με τις οποίες γαλουχήθηκαν γενεές γενεών.

Νομίζω ότι το γενικότερο σχέδιο  για να επιτευχθεί  η υποταγή των κοινωνιών ιδιαίτερα του (άλλοτε) Δυτικού κόσμου έρχεται μέσα από τον φόβο.

Ο ΠΕΙΘΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ των ευρωπαϊκών κοινωνιών στα «παγκοσμιοποιημένα πρότυπα» που είναι και πρότυπα που ευνοούν την «νεοφεουδαρχική αντίληψη»  θέλουν την , σε όσο το δυνατόν εύλογο και σύντομο χρόνο, κοινωνικοοικονομική «Κινεζοποίηση» της Δύσης και τη διάλυση κάθε πλαισίου προστασίας και δικαιωμάτων των πολιτών.

Σε αυτό το σχέδιο και με δεδομένη την δραματική γήρανση του πληθυσμού στον «ανεπτυγμένο» Δυτικό  κόσμο περιλαμβάνεται και η αλλοίωση των κοινωνικών και πολιτισμικών χαρακτηριστικών μέσα από την αλλοτρίωση, τον εκμαυλισμό, την φτωχοποίηση και την πληθυσμιακή ετερογένεια στην βάση της άναρχης κατευθυνόμενης και πολυθρύλητης πολυπολιτισμικότητας, που αποτελεί τον ολετήρα εθνών και θέτει σε αμφισβήτηση όλες τις αξίες -ατομικές και κοινωνικές- που συγκρότησαν τον πολιτισμό του Δυτικού κόσμου με την ευρεία και την στενή έννοια του όρου

Το σχέδιο ήταν καλά «στημένο» και περιελάμβανε τη διάλυση των κρατών της Μ Ανατολής, σε πρώτη φάση, προκειμένου εκατομμύρια  προσφύγων και μεταναστών που ξεριζώθηκαν βίαια από τον τόπο τους να έρθουν στην Ευρώπη, προκειμένου να επιτευχθεί η δεύτερη εξελικτική φάση της «παγκοσμιοποιημένης  λογικής » που θέλει τη δημιουργία ΕΟΖ (Ειδικών Οικονομικών Ζωνών) σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή  Ήπειρο, που για αυτούς αποτελεί την «ήπειρο- πείραμα» των αντικοινωνικών επιδιώξεών τους.

Ο πειθαναγκασμός των ευρωπαϊκών  κοινωνιών στην βίαιη προσαρμογή τους στον «Παγκοσμιοποιημένο Καπιταλισμό» οδηγείται μέσα από τον τρόμο και το αίμα, προκειμένου να τιθασευτούν οι αντιδράσεις των Ευρωπαϊκών  δυνάμεων της εργασίας, και των ευρωπαϊκών κοινωνιών γενικότερα, στην βίαιη υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, όπως αυτή ήταν μέχρι τώρα παραδεκτή στη Γηραιά  Ήπειρο .

Αυτό το «μοντέλο» και τα αποτελέσματα που παράγει προορίζεται να αποτελέσει την μορφή του νέου κόσμου του «παγκοσμιοποιημένου ανθρώπου» χωρίς ταυτότητα, χωρίς διακριτά χαρακτηριστικά, έρμαιο των θελήσεων της «κάστας των ηγεμόνων» του πλανήτη, των Νεοφεουδαρχών δηλαδή

Η εργαλειοποίηση του προσφυγικού ζητήματος , ένα δεύτερο παράδειγμα, σαν στόχο είχε και  έχει τη διοχέτευση μουσουλμανικών  πληθυσμών στην ευρωπαϊκή παραγωγική διαδικασία, προκειμένου να απομειώσουν το κόστος της εξαρτημένης εργασίας και να διαλύσουν κάθε έννοια του κράτους πρόνοιας, όπως αυτό ήταν παραδεκτό μέχρι σήμερα στη συνείδηση των ευρωπαίων πολιτών.

Αντίστοιχη είναι η «λογική» που χρησιμοποιείται στις ΗΠΑ με τους λατινογενείς πληθυσμούς και έχει ακριβώς τον ίδιο στόχο

Ο απελπισμένος πρόσφυγας, ο άνθρωπος που ξεριζώθηκε βίαια από τον τόπο του και είδε το κράτος του να διαλύεται ή αναγκάζεται να εγκαταλείψει την χώρα του μην μπορώντας να εξασφαλίσει όρους επιβίωσης  σε αυτήν,  μπορεί να εργαστεί στην κυριολεξία για ένα κομμάτι ψωμί, προκειμένου να εξασφαλίσει υποτυπώδεις συνθήκες ζωής.

Αυτό ακριβώς θέλουν και οι «παγκοσμιοποιητές-δυστοπιστές»  διαμορφώνοντας και στην Ευρώπη και στον (άλλοτε) Δυτικό κόσμο μια «νέο φεουδαρχική» αντίληψη για την εξαρτημένη εργασία, στην οποία ο άνθρωπος πρέπει να ζει για να εργάζεται και να αμείβεται τόσο, ώστε να μην μπορεί να ζήσει!

Η διάλυση του κοινωνικού κράτους και του κράτους πρόνοιας, η οποία προωθείται σε ολόκληρη την Ευρώπη, για την οποία οι έννοιες αυτές  υπήρξαν θεμέλια πολιτικού πολιτισμού και κοινωνικής συνοχής,  περνάει  ήδη στις χώρες-πειράματα , όπως για παράδειγμα στη χώρα μας από την εποχή της επιβολής των μνημονίων, που δεν αποτελεί ξεχωριστό σχέδιο στην προσπάθεια επιβολής της δυστοπικής «νέας πραγματικότητας».

Αναρωτηθείτε, πού βρισκόταν το κοινωνικό κράτος στην Ελλάδα- με όσα ελαττώματα και υστερήσεις είχε, πριν η χώρα «σπρωχτεί» στον «κύκλο θανάτου του αέναου χρέους»- και πού βρέθηκε τώρα, όπου πανθομολογείται η διάλυση κάθε έννοιας πρόνοιας και περίθαλψης.

Το ΔΝΤ, ένα τρίτο παράδειγμα, αποτέλεσε και αποτελεί  εργαλείο προώθησης της «παγκοσμιοποιημένης οικονομίας». Είναι γνωστός ο ρόλος του πλέον και στην περιθωριοποίηση της γεωοικονομικής ζώνης του νότου της Ευρώπης

Αυτός ο Παγκοσμιοποιημένος μπούσουλας της αποπαραγωγικοποίησης και της εξάρτησης στα «νεοφεουδαρχικά» σχέδια αφορά  ολόκληρη την ευρωπαϊκή  ήπειρο και τον (άλλοτε) Δυτικό κόσμο .

Άλλωστε η «Μεγάλη επανεκκίνηση» δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα από δρώσες κοινωνίες και από κρατικές οντότητες

Η «4^η βιομηχανική επανάσταση» δεν θέλει την παραγωγική διαδικασία, όπως την γνωρίζαμε έως σήμερα και ίσως δεν θέλει καν τον άνθρωπο συμμετέχοντα σε αυτήν!

Στη Γερμανία υπάρχουν ήδη φωνές «οικονομολόγων» οι οποίοι  βάζουν επιτακτικά ζητήματα μείωσης των συντάξεων και περιορισμού της κοινωνικής  πρόνοιας και περίθαλψης, με επιχείρημα το κρατικό οικονομικό έλλειμμα. Πρόκειται για «επιστήμονες» – κι έχουμε πολλούς από δαύτους- που εξαργυρώνουν την «επιστημοσύνη» εις το όνομα της εξυπηρέτησης των αφεντικών τους και του μοντέλου που βάλλει ευθέως εναντίον της οικονομίας και της κοινωνίας της Ευρώπης. Ουσιαστικά αποτελούν μίσθαρνα όργανα και φερέφωνα των εντολέων τους.

Αυτή την «επιστημοσύνη» την ξανασυναντάμε και στην υπόθεση της επιδημίας Covid19.

Τυχαίο;…δεν νομίζω !

Ένα πρόσχημα που επίσης χρησιμοποιείται για την αλλαγή της έμψυχης παραγωγικής βάσης αλλά και της θεμελίωσης της πολυπολιτισμικότητας σαν μορφή του νέου κοινωνικού μοντέλου της «κοινωνίας χυλού», με πραγματική όμως βάση, είναι η γήρανση του  πληθυσμού στον Δυτικό κόσμο .

Είναι γνωστή η δυσαρέσκεια των Γερμανών  βιομηχάνων, ένα τέταρτο παράδειγμα, στους χειρισμούς των γερμανικών κυβερνήσεων στο  προσφυγικό ζήτημα με το επιχείρημα ότι στην επόμενη εικοσαετία θα χρειαστούν εκατομμύρια εργατικά  χέρια που δεν υπάρχουν !!

Η υπόθεση της επιδημίας covid19 είναι η αρχή του τελευταίου σχεδίου του «τμήματος της ελίτ του υπερσυγκεντρωμένου πλούτου» που οραματίζεται την «Νέα Φεουδαρχία» βαφτίζοντάς την «Παγκόσμια διακυβέρνηση»

Η εκτίμησή μου είναι ότι μέσα από τις επιχειρούμενες πολιτικές «δημόσιας υγείας» επιδεινώνεται η ήδη αδυνατισμένη παραγωγική βάση του (άλλοτε) δυτικού κόσμου και αδρανοποιούνται κοινωνικοοικονομικά πολύ μεγάλα κομμάτια της δυτικής κοινωνίας

Ταυτόχρονα επιτυγχάνεται η επιδιωκόμενη αλλοίωση της δυτικής αστικοδημοκρατικής κουλτούρας προς ένα μοντέλο που ευνοεί το «νεοφεουδαρχικό όνειρο» της «Παγκόσμιας διακυβέρνησης» και περιλαμβάνει ενδιαμέσως την αυταρχική πολιτική έκφραση με μανδύα κοινοβουλευτισμού (κοινοβουλευτική ολιγαρχική έκφραση).

Θα πρέπει να μην λησμονούμε ότι ο μετα – άνθρωπος  είναι ένα ον και ίσως ένας αριθμός για τη «νεοφεουδαρχική μορφή » της «νέας κοινωνίας» που «οραματίζονται» οι ανά τον κόσμο δυστοπιστές

Ο στόχος, όσο αφορά την ηγεμονία του κόσμου, έγκειται στο γεγονός της αδρανοποίησης και τελικά της «συνθηκολόγησης» – όπως ελπίζουν τα κέντρα της δυστοπίας- της Κίνας

Άλλωστε η οικονομική δύναμη της Κίνας, που από τους ιδίους τους «οραματιστές» της νέας-φεουδαρχίας γιγαντώθηκε, έχει  αρχίσει να δημιουργεί στα «γεράκια» της παγκοσμιοποίησης τρόμο, αφού  πλέον καθίσταται η δύναμη με τον καθοριστικότερο ρόλο στην παγκόσμια γεωοικονομία

Το ουσιαστικό αντίβαρο στον οικονομικό πόλεμο που βρίσκεται εδώ και σχεδόν μια 10ετια σε εξέλιξη, είναι ότι οι Νεοφεουδάρχες – Παγκοσμιοποιητές μέσα από την απομείωση της αγοραστικής δυνατότητας εκατομμυρίων καταναλωτών του Δυτικού κόσμου, ελπίζουν ότι θα επιτύχουν την «συνθηκολόγηση» της οικονομικής υπερδύναμης (αυτή είναι η ρεαλιστική αποτύπωση στα πρώτα 22χρονια του 21^ου αιώνα) της Κίνας, στα τερατώδη, για τις ανθρώπινες κοινωνίες ,σχέδιά τους

Βασικός καπιταλιστικός κανόνας, ήταν και παραμένει ότι, πέρα από την παραγωγή είναι και η κατανάλωση των παραγόμενων προϊόντων

Όταν λοιπόν μειώνεις την αγοραστική δυνατότητα των καταναλωτών, χτυπάς ευθέως την δύναμη που παράγει τα προς κατανάλωση προϊόντα

Στην παραπέρα οικονομική αποδυνάμωση των δυτικών κοινωνιών είχαν πολύ σημαντικό ρόλο την τελευταία διετία τα lockdowns με πρόσχημα την υγειονομική κρίση, όπως την επικαλέστηκαν και την εκτέλεσαν μια σειρά Δυτικών κυβερνήσεων

Στο σύνολο των πολιτικών που βάζουν απέναντι τα παραγωγικά τμήματα των Δυτικών κοινωνιών, έρχεται να προστεθεί και η ενεργειακή κρίση σαν αποτέλεσμα της δυστοπίας που μεγιστοποιήθηκε τα τελευταία δυο χρόνια, ελέω covid19 και την προκαλούμενη από τα ίδια κέντρα (ΗΠΑ -ΝΑΤΟ) γεωπολιτική κρίση με γεωστρατηγικά χαρακτηριστικά

Όλα αυτά σε μια απέλπιδα προσπάθεια διάσωσης της «φούσκας» των «λογιστικών εγγραφών» του (φαινομένου) χρήματος

Η Κίνα δεν προσήλθε στην δυστοπική ατζέντα του Davos και δεν αποτέλεσε τον σύμμαχο στην θρυλούμενη «παγκόσμια διακυβέρνηση»

Πρέπει λοιπόν να βρεθεί ένα «αντίβαρο» που θα την αποδυναμώσει, ακόμα κι ‘αν αυτό στοιχήσει ανυπέρβλητα στις κοινωνίες του (άλλοτε) δυτικού κόσμου

Μόνο η οργανωμένη αντίδραση και η καθολική άρνηση των ευρωπαϊκών και γενικότερα των δυτικών κοινωνιών σε αυτού του τύπου τα «μοντέλα» μπορεί να αναστείλει τα σχέδια των παγκόσμιων «τεράτων».

Μόνο η ανατροπή του υπάρχοντος δυτικού πολιτικού σκηνικού των πολιτικών υπάλληλων και υπηρετών του στόχου της νέας φεουδαρχίας μπορεί να ανατρέψει τα σχέδια εκείνων που θέλουν  την ανθρώπινη ζωή αναλώσιμη, ταυτοποιώντας την με το καταναλωτικό προϊόν

Δεν είμαι καθόλου βέβαιος όμως ότι εξελικτικά και μπροστά στην αδηφάγο λογική του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, μπορούμε να αποφύγουμε έναν  Παγκόσμιο όλεθρο.

Πηγή: anastoxasmoi.gr

 

Μια νέα ακόμα κτηνωδία έγινε στη Σίκινο, με τις 20 από τις 33 γάτες που φιλοξενούνται σε μια αυλή σπιτιού στην περιοχή της Αλοπρόνοιας, να εξαφανίζονται και να εντοπίζεται νεκρή μόνο η μία με αφρούς στο στόμα και το λαιμό.

Σύμφωνα με το cyclades24.gr, η τοπική κοινωνία της Σικίνου είναι έξαλλη με τη δράση αυτών που προσπαθούν να εξοντώσουν με δηλητήριο τις γάτες που φιλοξενούνται στην αυλή ενός σπιτιού στην Αλοπρόνοια, τις οποίες ταΐζει και φροντίζει μια γειτόνισσα.

Οι κάτοικοι δηλώνουν, ότι στη γατοαποικία αυτή, ταΐζει η γειτόνισσα, δεν υπάρχουν άλλοι γείτονες εκεί και δεν υπάρχουν γύρω μαγαζιά, οπότε και οι γάτες δεν ενοχλούν κανέναν παρότι πολλές σε αριθμό. Παρόλα αυτά, δράστες επιτίθενται σε αυτές και τις σκοτώνουν.

Η αστυνομία έχει αναλάβει τις έρευνες και συγκεντρώνει καταθέσεις ενώ αναμένεται η αυτεπάγγελτη μήνυση από τις αρχές της Σικίνου. Σημειώνεται πως, πριν από περίπου 1 μήνα, βρέθηκαν 10 γάτες νεκρές με τους δράστες να έχουν δηλητηριάσει 35 ζώα με φόλες.