Ήταν ένα στέγαστρο που συμβόλιζε την ολυμπιακή δόξα: ένας γιγάντιος θόλος από λευκό χάλυβα που έπεφτε πάνω από ένα στάδιο που θα αποτελούσε όχι μόνο το επίκεντρο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα, αλλά και το έμβλημα του θεαματικού στυλ με το οποίο θα διεξαγόταν η διοργάνωση.

Για τους Έλληνες, γράφει ο Guardian, οι οποίοι ήλπιζαν ότι θα αναπολούσαν τους «ονειρεμένους αγώνες»  με υπερηφάνεια, το αρχιτεκτονικό ορόσημο του Σταντιάγο Καλατράβα τα έλεγε όλα. Μια κατασκευή που τόσο αψήφησε τους σκεπτικιστές που αμφισβητούσαν την ικανότητά τους να φιλοξενήσουν το μεγαλύτερο σόου της Γης όσο και εξέφραζε μια νεογέννητη αίσθηση αυτοπεποίθησης.

Αυτή την εβδομάδα, σχεδόν 20 χρόνια αργότερα, το μεσογειακό έθνος ήρθε αντιμέτωπο με μια πολύ διαφορετική αφήγηση, καθώς η ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι το στάδιο των 70.000 θέσεων θα κλείσει «επ' αόριστον» λόγω ανησυχιών για την ασφάλεια του χαλύβδινου στεγάστρου του Καλατράβα. Το δίτοξο στέγαστρο - προάγγελος των μεταγενέστερων έργων του Ισπανού αρχιτέκτονα - δεν είχε καταφέρει να «ανταποκριθεί στα νομικά επιτρεπόμενα επίπεδα στατικής επάρκειας», σύμφωνα με τον φορέα δημόσιας περιουσίας που είχε αναλάβει την επιθεώρηση του χώρου.

Ένα κοντινό ποδηλατοδρόμιο, καλυμμένο με παρόμοια κατασκευή, θα έπρεπε επίσης να κλείσει επειδή και αυτό είχε παρουσιάσει σημάδια αστάθειας. «Θα ήταν επιφανειακό και ακόμη και ανόητο να δώσουμε οποιοδήποτε χρονοδιάγραμμα ... ή να πούμε πότε θα ανοίξει είτε το ποδηλατοδρόμιο είτε το στάδιο», δήλωσε ο αναπληρωτής υπουργός Αθλητισμού, Γιάννης Βρούτσης, στους δημοσιογράφους την Τρίτη. Η τύχη των εγκαταστάσεων, πρόσθεσε, θα εξαρτηθεί από μια δεύτερη επιθεώρηση από μια επαγγελματική ένωση μηχανικών που συμβουλεύει την κυβέρνηση για τα δημόσια έργα.

Αλλά μέχρι την Τετάρτη, καθώς το κόστος του κλεισίματος του σταδίου γινόταν εμφανές, με την προοπτική να ακυρωθούν δεκάδες εκδηλώσεις - συμπεριλαμβανομένης μιας sold-out συναυλίας των Coldplay το επόμενο έτος - οι αξιωματούχοι άρχισαν να ψιθυρίζουν το αδιανόητο: ίσως ήταν καιρός να αποσυναρμολογηθεί η περίφημη οροφή συνολικά. Σκουριά είχε βρεθεί όχι μόνο κατά μήκος των χαλύβδινων καλωδίων και των τόξων της, αλλά ακόμη και στους κοχλίες που τη συγκρατούσαν. «Τίποτα δεν αποκλείεται σε αυτό το σημείο», δήλωσε μια καλά πληροφορημένη πηγή την οποία επικαλείται το βρετανικό μέσο. «Ίσως θα πρέπει να κατέβει».

Ο Καλατράβα έχει υπερασπιστεί στο παρελθόν τον εαυτό του έναντι επικρίσεων για έργα που ενώ ήταν περίπλοκα και εντυπωσιακά, στη συνέχεια αποδείχθηκαν προβληματικά - σε μια περίπτωση μια οροφή που είχε διαρροή σε ένα οινοποιείο στη βόρεια Ισπανία. Αλλά στην Αθήνα αυτή την εβδομάδα ήταν η ανεπαρκής συντήρηση που κατηγορήθηκε για την κατάντια του ολυμπιακού σταδίου και, πράγματι, για την ερημική κατάσταση σχεδόν κάθε άλλης εγκατάστασης που κατασκευάστηκε για τους αγώνες.

«Είναι γνωστό ότι το [ολυμπιακό συγκρότημα του ΟΑΚΑ] δεν είχε συντηρηθεί επί δύο δεκαετίες», έγραψε ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, σε διαδικτυακή ανάρτηση. «Ποιος δεν νιώθει απογοήτευση όταν βλέπει τις εικόνες τόσο σημαντικών εγκαταστάσεων που έχουν αφεθεί στην τύχη τους για τόσα χρόνια;», ανέφερε ο πρωθυπουργός.

Περικοπές

Η έλλειψη συντήρησης πίσω από τις εγκαταστάσεις που τώρα στέκονται άδειες, βεβηλωμένες και εγκαταλελειμμένες, έχει αποδοθεί, ως επί το πλείστον, στις δημοσιονομικές περικοπές που αναγκάστηκαν να κάνουν οι διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις κατ' εντολή των διεθνών δανειστών, αφού η καταχρεωμένη χώρα απέφυγε οριακά τη χρεοκοπία -και την εκδίωξη από την ευρωζώνη- στα τέλη του 2009.

«Δεν υπήρχαν τα χρήματα για τη συντήρηση του ΟΑΚΑ», θυμάται ο Σταύρος Κοντονής, ο οποίος διορίστηκε υπουργός Αθλητισμού όταν το αριστερό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την εξουσία με μια πλατφόρμα κατά της λιτότητας το 2015. «Ο χώρος είχε αφεθεί στο έλεος του Θεού από το 2004 έως το 2014».

Ακόμη και οι προσπάθειες των υπαλλήλων του υπουργείου να βρουν το φάκελο του Ολυμπιακού Σταδίου είχαν πέσει σε πέτρινο έδαφος, υποστήριξε ο Κοντονής, μετά την ανάληψη της θέσης του. «Δεν μπορούσαμε καν να βρούμε τον φάκελο του έργου... Αναγκαστήκαμε να τον ζητήσουμε από το γραφείο του Καλατράβα στην Ισπανία».

Δεν είναι όλοι οι μηχανικοί πεπεισμένοι ότι τα στέγαστρα κινδυνεύουν με επικείμενη κατάρρευση. Κάποιοι που εργάστηκαν πάνω στο σχέδιο το 2003 πιστεύουν ότι οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι που αναγκάστηκαν να αντιμετωπίσουν μια σειρά από καταστροφές φέτος, από ένα θανατηφόρο σιδηροδρομικό δυστύχημα μέχρι πυρκαγιές και πλημμύρες, μπορεί να ενήργησαν βιαστικά από φόβο μήπως βρεθούν σε δύσκολη θέση.

Ο ανταποκριτής του Guardian για την Ευρώπη, Jon Henley και ο συντάκτης φωτογραφιών, Guy Lane αναδεικνύουν τα γεγονότα που σημάδεψαν την πορεία της Ευρώπης κατά τον τελευταίο μισό αιώνα μέσα από 24 φωτογραφίες, τις οποίες φιλοξενεί ο Guardian στο πρωτοσέλιδο της Τετάρτης μέσα από ένα μεγάλο φωτογραφικό αφιέρωμα.

Η συγκλονιστική φωτογραφία του πολυβραβευμένου φωτορεπόρτερ Κωνσταντίνου Τσακαλίδη που δείχνει την «κραυγή» και την απελπισμένη έκφραση της ηλικιωμένης γυναίκας την ώρα που οι φωτιές μαίνονταν στην Βόρεια Εύβοια τον Αύγουστο του 2021 επί κυβέρνησης Μητσοτάκη επιλέχθηκε ως κεντρική για το μεγάλο φωτογραφικό αφιέρωμα. Δυστυχώς την ώρα που η κυβέρνηση Μητσοτάκη επαίρεται για το «επιτελικό της κράτος« η χώρα μας εμφανίζεται για ακόμη μια φορά στα διεθνή μέσα με θέμα την ανείπωτη θλίψη και τις τραγικές στιγμές που βιώνουν κάτοικοι κατά τη διάρκεια φυσικών καταστροφών, ενώ το επιτελικό κράτος Μητσοτάκη αδυνατεί να προστατεύσει τόσο την ίδια την ανθρώπινη ζωή όσο και το ίδιο το φυσικό περιβάλλον, αλλά και τις περιουσίες των ανθρώπων.

Στον πρόλογο του αφιερώματος ο Guardian γράφει μεταξύ άλλων:

«Πριν από πενήντα χρόνια, η Ευρώπη χωρίστηκε σε δύο εχθρικά μπλοκ, εγκλωβισμένα σε έναν ψυχρό πόλεμο μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Στο νότο, εκατομμύρια πολίτες εξακολουθούσαν να ζουν υπό δικτατορίες. Η Δανία, η Ιρλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο είχαν μόλις ενταχθεί σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση – ανεβάζοντας τα μέλη της σε εννέα.

Στις πέντε δεκαετίες από τότε, τα αυταρχικά καθεστώτα έπεσαν και οι δημοκρατίες αναγεννήθηκαν. Τα τείχη κατέρρευσαν, οι ομοσπονδίες διαλύθηκαν και ακολούθησαν αιματηροί πόλεμοι. Υπήρξαν πολλές κρίσεις: πολιτικές, οικονομικές, ανθρώπινες.

Η Ευρώπη έχει βιώσει τρομοκρατικές θηριωδίες, ειρηνικές –και λιγότερο ειρηνικές– επαναστάσεις, φυσικές καταστροφές, πανδημία. Η ΕΕ αυξήθηκε σε 28 μέλη και στη συνέχεια έχασε ένα από αυτά. Πρωτοφανής αριθμός ανθρώπων έχουν διακινδυνεύσει τη ζωή τους για να το φτάσουν.

Μια πλήρης ιστορία της Ευρώπης αυτά τα χρόνια θα μπορούσε να γεμίσει πολλά βιβλία – ένα έργο, ίσως, για άλλη μια μέρα. Προς το παρόν, ο συντάκτης εικόνων του Guardian, Guy Lane, έχει επιλέξει εικόνες που καλύπτουν τον τελευταίο μισό αιώνα που, μαζί, δίνουν τουλάχιστον μια εντύπωση αυτής της συνεχώς μεταβαλλόμενης ηπείρου».

1973 – Η εξέγερση φοιτητών στο Πολυτεχνείο Αθηνών

Μέσα όμως στο φωτογραφικό αφιέρωμα του Guardian υπάρχει και δεύτερο συγκλονιστικό κλικ από την Ελλάδα. Αυτό δεν είναι άλλο από την ιστορική εξέγερση των φοιτητών στο Πολυτεχνείο Αθηνών το 1973.

«Στις 3 τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου 1973, ένα τανκ έσπασε τις πύλες του Πολυτεχνείου Αθηνών, καθώς μονάδες της αστυνομίας και του στρατού κατέστειλαν βάναυσα την φοιτητική εξέγερση που θα προμήνυε το τέλος της στρατιωτικής χούντας στην Ελλάδα.

Το πόσοι ακριβώς έχασαν τη ζωή τους αμφισβητείται. Παρόλο που κανείς δεν έχασε τη ζωή του στην πανεπιστημιούπολη, οι αναφορές για τον αριθμό των πολιτών – συμπεριλαμβανομένων των μαθητών λυκείου – που σκοτώθηκαν κατά την επακόλουθη καταστολή έξω από αυτήν κυμαίνονται από 24 έως σχεδόν τριπλάσιους. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, που αποτέλεσε κομβική στιγμή στην ιστορία της Ελλάδας μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μια καθοριστική πράξη αντίστασης κατά του αυταρχισμού που έστρεψε το ρεύμα της κοινής γνώμης εναντίον των συνταγματαρχών, οδήγησε τελικά στην πτώση του καθεστώτος τον επόμενο χρόνο» γράφει ο Guardian.

Δείτε ΕΔΩ όλο το αφιέρωμα του Guardian.

Άρθρο – φωτιά για τις εργασιακές συνθήκες στην Ελλάδα και ειδικά στα τουριστικά νησιά, εν μέσω καύσωνα, δημοσιεύει η βρετανική εφημερίδα The Guardian, με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Ήταν κόλαση, αλλά ο εργοδότης είπε, πρέπει να δουλέψεις – Πεθαίνοντας από τη ζέστη στην Ελλάδα».

Περιγράφοντας τις προσωπικές ιστορίες εργαζόμενων στα ελληνικά νησιά, η βρετανική εφημερίδα δεν παραλείπει να αναφερθεί και στις πρόσφατες εκλογές, σημειώνοντας ωστόσο πως «επί Μητσοτάκη, η Ελλάδα έχει κατηγορηθεί ότι καθυστερεί να μετριάσει τις προκλήσεις της κλιματικής κρίσης και οι οικονομικοί εμπειρογνώμονες προειδοποιούν ότι η αδράνεια της κυβέρνησης γίνεται γρήγορα οικονομική – όχι μόνο υγειονομική – κρίση, ιδιαίτερα για την τουριστική βιομηχανία».

Την ίδια στιγμή, είτε με καύσωνα είτε… άνευ, το άρθρο του Guardian φέρνει στο νου και τις νέες εξαγγελίες του Άδωνι Γεωργιάδη περί του «δικαιώματος» των εργαζόμενων σε δύο οχτάωρα εργασίας, ο οποίος, παρά τις διευκρινήσεις του μετά τον σάλο που προκλήθηκε, δεν έπεισε κόμματα και συνδικάτα, τα οποία προειδοποιούν ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιδιώκει να γυρίσει τη χώρα στον «εργασιακό Μεσαίωνα» και ετοιμάζουν κινητοποιήσεις.

Μεταξύ βιοπορισμού και φυσικής επιβίωσης

Ο Ανδρέας Μάλλης σκύβει πάνω από τον καπνό, με τον ιδρώτα να σκάει από το μέτωπό του και να τρέχει στη μύτη του. Ο 57χρονος φυσά στη χόβολη μιας φωτιάς και γυρίζει προσεκτικά λωρίδες καλαμαριών σε μια σχάρα που μετέφερε από το σκάφος του στην ακτή στον μεσημεριανό ήλιο, την πιο καυτή μέρα του πιο ζεστού καλοκαιριού που έχει δει η Ελλάδα τα τελευταία 50 χρόνια.

Μια ομάδα τουριστών που ο Μάλλης τοποθέτησε σε ένα χαλί κάτω από ένα μεγάλο δέντρο συζητούν για τις πυρκαγιές που καταστρέφουν τα ελληνικά νησιά, καθώς περιμένουν το γεύμα τους. Στη Ρόδο, την Εύβοια και την Κέρκυρα, χιλιάδες τουρίστες απομακρύνθηκαν, με δάση να έχουν καταστραφεί και ξενοδοχεία να έχουν καεί.

Πηγή: The Guardian

Στη Μήλο δεν υπήρξαν πυρκαγιές, αλλά οι τουρίστες και οι ηπειρώτες, που συνήθως απολαμβάνουν χαμηλότερες θερμοκρασίες εδώ τους καλοκαιρινούς μήνες, αρχίζουν να αισθάνονται τις επιπτώσεις της ζέστης ρεκόρ.

Αυτός ο Ιούλιος ήταν ο πιο ζεστός μήνας που έχει καταγραφεί ποτέ, πριν από τον πιο… καυτό μας Ιούνιο. Η νότια Μεσόγειος, από τη Μαδρίτη μέχρι την Ελλάδα, κατέγραψε θερμοκρασίες μεταξύ 35 και 48 βαθμούς Κελσίου κατά τη διάρκεια ενός δεκαπενθήμερου καύσωνα.

Το καλοκαίρι, οι Έλληνες της ηπειρωτικής χώρας συρρέουν συνήθως σε νησιά όπως η Μήλος, όπου ο άνεμος από τη θάλασσα τους κρατά δροσερούς. Αλλά στους 40 βαθμούς, τα αεράκια του νησιού γίνονται πίδακες ζεστού αέρα.

Ο ιδιωτικός τομέας «δεν καταλαβαίνει» από κυβερνητικά μέτρα

Στις 11 Ιουλίου, η ελληνική κυβέρνηση εξέδωσε έκτακτα μέτρα, όπως το κλείσιμο μεγάλων τουριστικών τοποθεσιών και προέτρεψε τους ανθρώπους να μείνουν σε εσωτερικούς χώρους και να αποφεύγουν τον ήλιο ή τη βαριά χειρωνακτική εργασία.

Για τον Ανδρέα Μάλλη, όμως, και τουλάχιστον άλλους 900.000 Έλληνες, που βασίζονται στην εποχική τουριστική βιομηχανία για να επιβιώσουν, αυτό δεν αποτελεί επιλογή, τονίζει ο Guardian.

Ο Ιούνιος ήταν ασυνήθιστα ήσυχος για το Mallis’s Perseas Tours και έχασε μέρες δουλειάς τον Ιούλιο επειδή φυσούσε πολύ. Μπορεί να είναι η πιο ζεστή μέρα του χρόνου, αλλά εννέα πελάτες έχουν πληρώσει για μια περιήγηση με σκάφος με ένα γεύμα μπάρμπεκιου και δεν έχει την πολυτέλεια να πει «όχι».

«Όταν γυρίζω σπίτι, είναι περασμένα μεσάνυχτα. Είναι τόσο ζεστό, δεν έχω την ενέργεια να καθαρίσω τα πιάτα. Απλώς πηγαίνω στην εκκλησία, τρώω λίγο και κοιμάμαι. Αλλά όχι, δεν θα σκεφτόμουν ποτέ να μείνω στο σπίτι. Αν το έκανα, θα έπρεπε να πουλήσω το σκάφος».

Η θερμική κρίση έφερε μαζί της μια νέα ανισότητα. Οι άνθρωποι, που δεν έχουν άλλη επιλογή από το να εργάζονται σε εξωτερικούς χώρους σε αφόρητες συνθήκες, επιλέγουν μεταξύ του βιοπορισμού και της φυσικής τους επιβίωσης. 

Πεθαίνουν από θερμοπληξία

Στην κορύφωση του καύσωνα στις 20 Ιουλίου, ένας 46χρονος άνδρας που παρέδιδε φαγητό με ποδήλατο πέθανε από θερμοπληξία στην Εύβοια. Το περασμένο καλοκαίρι, περισσότεροι από 60.000 άνθρωποι σε όλη την Ευρώπη πέθαναν από ασθένειες που σχετίζονται με τη ζέστη.

Η Ruseva Zormitse είναι νοσηλεύτρια σε νοσοκομείο στην Ύδρα εδώ και 22 χρόνια. Μόλις δύο ώρες από την Αθήνα με πλοίο, χωρίς το όφελος της κυκλαδίτικης αύρας στη Μήλο, είναι ένα από τα πιο ζεστά νησιά και αγαπημένο μεταξύ των μποέμ Βρετανών τουριστών από τη δεκαετία του 1960. Την τελευταία εβδομάδα του Ιουλίου, η Zormitse εισήγαγε τρία άτομα με θερμοπληξία σε μία μέρα.

«Έρχονται με συμπτώματα όπως ζάλη, πονοκέφαλο, έμετο», λέει. «Πρόκειται κυρίως για ανθρώπους που έχουν βγει στις βάρκες, κάτω από τον ήλιο όλη μέρα. Η ζέστη είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη για άτομα που λαμβάνουν φάρμακα για να μειώσουν την αρτηριακή τους πίεση, επειδή αυτά τα φάρμακα είναι διουρητικά. Συνήθως είναι τουρίστες – οι Έλληνες ξέρουν τι να κάνουν στη ζέστη. Αλλά αν εργάζονται στον τουρισμό, ακόμη και οι σκληραγωγημένοι Έλληνες είναι ευάλωτοι».

«Ιδιαίτερα οι σουβλατζήδες, που στέκονται μπροστά σε αυτή τη ζέστη για να μαγειρεύουν όλη μέρα. Επίσης οι άνθρωποι που εργάζονται στην παραλία. Τι μπορούν να κάνουν; Η κυβέρνηση έχει νόμο, για να σας εμποδίσει να εργάζεστε έξω όταν έχει πολλή ζέστη, αλλά όλοι θέλουν χρήματα. Αν εργάζεσαι στον ιδιωτικό τομέα, κανείς δεν προστατεύεται. Αυτή είναι η αλήθεια», λέει η νοσηλεύτρια στον Guardian.

Όταν προσεγγίζονται από τα αφεντικά τους, οι υπάλληλοι σε beach bar και ξαπλώστρες θα παραδεχτούν ότι ο καιρός είναι πιο ζεστός από το συνηθισμένο, αλλά… ανεκτός, με αρκετό νερό και σκιά.

«Δυστυχώς, πρέπει να δουλέψετε», μας είπε ο εργοδότης

Σε μια πολυτελή παραλία θέρετρο, ωστόσο, όπου ένα διεθνές πλήθος κοιτάζει από τις ξαπλώστρες του στην Πελοπόννησο, ένας 43χρονος σερβιτόρος από την Αθήνα είναι πιο ειλικρινής, αλλά μόνο υπό τον όρο της ανωνυμίας.

«Την περασμένη εβδομάδα ήταν κόλαση. Πληρωνόμαστε 5 ευρώ την ώρα, εργαζόμαστε 11 ή 12 ώρες την ημέρα και δεν έχουμε ρεπό. Αρρώστησα την περασμένη εβδομάδα στον ήλιο. Έπαθα θερμοπληξία, το ίδιο και ο συνάδελφός μου στην άλλη άκρη της παραλίας. Ο ιδιοκτήτης ήρθε και μας έφερε μερικά αναψυκτικά και είπε, ‘δυστυχώς, πρέπει να δουλέψετε’», λέει. 

«Εξακολουθώ να έχω πονοκεφάλους και κράμπες στο στομάχι – συμπτώματα θερμοπληξίας – αλλά κανείς δεν με πειράζει. Η κυβέρνηση δεν θα μας βοηθήσει, είναι… πολύ δεξιά. Έχουν προσλάβει μόνο περισσότερους αστυνομικούς, όχι τους πυροσβέστες που χρειαζόμαστε. Οι πυροσβέστες μάς είπαν ότι η χώρα θα καεί και τώρα κοιτάξτε – καίγεται», καταγγέλλει.

Αυτό το καλοκαίρι, παρά τις εκτεταμένες επικρίσεις και τη δημόσια οργή για την αποτυχία του να υιοθετήσει πολιτικές για την αντιμετώπιση των καταστροφών που σχετίζονται με τη ζέστη, «το – υπέρ των επιχειρήσεων – δεξιό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, υπό τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, επανεξελέγη με σημαντική πλειοψηφία», αναφέρεται χαρακτηριστικά στο άρθρο.

«Δεν θέλω να πεθάνω, γιατί κάποιος ήθελε ένα σουβλάκι»

Πίσω στη Μήλο, ένα δημοφιλές σουβλατζίδικο κοντά στο κεντρικό λιμάνι των φέρι είναι ανεπαρκές. Ο Ihab, 42, ένας Αιγύπτιος σεφ, εργάζεται για την έκτη καλοκαιρινή του σεζόν στη Μήλο. Η ώρα είναι 18:30 και η θερμοκρασία έξω είναι 36 βαθμούς. Η ζέστη από τις φλόγες σε κάνει να νιώθεις 10 βαθμούς παραπάνω. Δεν υπάρχει κλιματισμός.

«Είμαι εδώ για έξι μήνες και δεν παίρνω ούτε μια μέρα άδεια», λέει. «Αυτή είναι η τουριστική περίοδος στην Ελλάδα – δεν σου επιτρέπει να ξεκουραστείς. Δουλεύω 13 ώρες την ημέρα. Δεν έχω φάει από το πρωί, μόνο χυμό, νερό και καφέ. Δεν υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι για να δουλέψουν εδώ. Ένα τέτοιο μέρος χρειάζεται τρία ή τέσσερα άτομα. Είμαστε μόνο δύο», αναφέρει, δείχνοντας τον συνάδελφό του από το Μπαγκλαντές, του οποίου το μπλουζάκι είναι μούσκεμα από τον ιδρώτα. 

Ο Ihab εργαζόταν στις χώρες του Κόλπου, όπου οι θερμοκρασίες ξεπερνούν τακτικά τους 43 βαθμούς. Περιγράφει ένα σύστημα εκεί όπου είναι παράνομο για οποιονδήποτε – όχι μόνο για κρατικούς υπαλλήλους – να εργάζονται σε ανοιχτούς χώρους μεταξύ 12.30 και 3 το μεσημέρι.

«Λειτουργεί τέλεια, αλλά η Ελλάδα δεν είναι έτοιμη για ένα τέτοιο σύστημα. Δεν είμαι πια χαρούμενος εδώ», λέει ο Ihab. «Την περασμένη εβδομάδα, ο φίλος μου έπαθε εγκεφαλικό ενώ δούλευε σε άλλο σουβλατζίδικο. Αγχώθηκε πολύ και έπεσε κάτω. Δεν θέλω να μου συμβεί αυτό. Δεν θέλω να πεθάνω, γιατί κάποιος ήθελε ένα σουβλάκι…».

Η αναγνωρισμένη κριτικός θεάτρου της έγκριτης βρετανικής εφημερίδας The Guardian, Arifa Akbar, επισκέφθηκε το Φεστιβάλ Αθηνών και περιέγραψε την εμπειρία της σε ένα εκτενές άρθρο. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής της, είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει παραστάσεις στην Πειραιώς 260, στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου και στο Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου, και να συνομιλήσει με την Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Φεστιβάλ, Κατερίνα Ευαγγελάτου.

Ξεκινώντας από το Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, η Arifa Akbar αναφέρεται στο μνημειώδες θέατρο όπου συγκεντρώνονταν οι αρχαίοι από τον 4ο αιώνα π.Χ., χωρητικότητας σχεδόν 10.000 ατόμων, τονίζοντας ότι είχε γεμίσει ασφυκτικά στην παράσταση "Μήδεια" του Φρανκ Κάστορφ. Γράφει χαρακτηριστικά: «Μια τεράστια οθόνη, από την οποία αιωρείται μια πινακίδα της Coca-Cola, εκτείνεται στην πέτρινη σκηνή του αρχαίου θεάτρου της Επιδαύρου και δεσπόζει στον ορίζοντα, επισκιάζοντας τους λόφους της Πελοποννήσου που βρίσκονται από πίσω του».

Όπως αναφέρει η αρθρογράφος, το θέαμα αυτό «δεν είναι κάτι που έχει συνηθίσει το παραδοσιακό κοινό» -της Επιδαύρου- με το έργο να συνδυάζει «το κείμενο του Ευριπίδη με αποσπάσματα Χάινερ Μύλλερ και Αρθούρου Ρεμπώ», παρουσιάζοντας πέντε ηθοποιούς στο ρόλο της Μήδειας, οι οποίες εμφανίζονται ταυτόχρονα στη σκηνή ως διαφορετικές εκδοχές της.

Και συνεχίζει: «Το φετινό καλλιτεχνικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου δίνει την αίσθηση ενός θεσμού που έχει μπει αποφασιστικά σε φάση ανανέωσης, και η Μήδεια του Κάστορφ δεν είναι παρά ένα δείγμα της διαδικασίας αυτής. Η Κατερίνα Ευαγγελάτου, η οποία έχει αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση του Φεστιβάλ από το 2019, προσπάθησε να επιταχύνει τη μεταμόρφωσή του εντάσσοντας φρέσκες, ενίοτε ριζοσπαστικές παραστάσεις στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου και εγκαινιάζοντας την πλατφόρμα Grape, μια αγορά για τη συστηματοποίηση της προβολής και της εξωστρέφειας νέων δημιουργών του ελληνικού Θεάτρου».

Κατερίνα Ευαγγελάτου: "Αγαπώ την παράδοση του αρχαίου δράματος, αλλά είναι αποστολή μου στο Φεστιβάλ να την οδηγήσω σε μία νέα, σύγχρονη εποχή, προκειμένου να επιβιώσει και να μη γίνει μουσειακό είδος"

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην αρθρογράφο της Guardian, η Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου Κατερίνα Ευαγγελάτου, εξέφρασε τη δικιά της εκτίμηση πάνω στο θέμα, λέγοντας: «Αν και ο κόσμος εξακολουθεί να έχει την προσδοκία ότι θα βλέπει παραγωγές πιστές στο αρχαίο κείμενο σ’ αυτό τον ιδιαίτερα ιερό χώρο, έχει γίνει ελαφρώς πιο ανοιχτός σε περισσότερους πειραματισμούς». Αυτή η αλλαγή είχε ήδη ξεκινήσει πριν αναλάβει η ίδια τη διεύθυνση του Φεστιβάλ, αλλά -όπως τόνισε η ίδια- «θα ήθελε να την επιταχύνει πριν τη λήξη της θητεία της, το 2025».

Η συντάκτρια αναφέρεται στην παράσταση του Ιππόλυτου ως ένα δείγμα της αλλαγής αυτής: «Η σύγχρονη εκδοχή του Ιππόλυτου του Ευριπίδη, σε διασκευή και σκηνοθεσία της Ευαγγελάτου, που ανέβηκε στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, αποτελεί άλλο ένα δείγμα ριζοσπαστικής προσέγγισης των κλασικών».

Επίσης, στο πλαίσιο αυτής της αλλαγής η συντάκτρια αναφέρεται στη σημαντική ιδέα του κύκλου Contemporary Ancients, όπου ανατίθεται σε σύγχρονους συγγραφείς να γράψουν έργα εμπνευσμένα από τους κλασικούς – έργα που παρουσιάζονται στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου. «Θέλω να δημιουργήσω μια συνομιλία μεταξύ των δύο θεάτρων, χωρίς να εξαλείψω τις διαφορές του», εξήγησε η κυρία Ευαγγελάτου προσθέτοντας: «Αγαπώ την παράδοση του αρχαίου δράματος, αλλά είναι αποστολή μου στο Φεστιβάλ να την οδηγήσω σε μία νέα, σύγχρονη εποχή, προκειμένου να επιβιώσει και να μη γίνει μουσειακό είδος».

Η αλλαγή, τονίζει η συντάκτρια, έχει και αντιδράσεις και παραθέτει ένα σχόλιο του Σάββα Πατσαλίδη, καθηγητή θεατρολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, που κάνει λόγο για το φαινόμενο της «συλλογικής ιδιοκτησίας». Μεταξύ ορισμένων, λέει ο κύριος Πατσαλίδης, επικρατεί μια αίσθηση ότι είναι «ο δικός μας Αισχύλος» και οποιαδήποτε αλλαγή στο κείμενό του θα συνιστούσε ιεροσυλία και παραβίαση.

Παντελής Φλατσούσης: Η ελληνική τραγωδία δεν είναι κληρονομιά μα

Ο σκηνοθέτης Παντελής Φλατσούσης, που παρουσίασε το έργο Θήβα: A Global Civil War στο πλαίσιο του κύκλου Contemporary Ancients, δίνει τη δική του εκδοχή σε συνέντευξη στη δημοσιογράφο: «Για μένα, ως Έλληνα σκηνοθέτη, αυτή η κληρονομιά δεν αποτελεί βάρος. Μπορεί να ακούγεται περίεργο, αλλά πιστεύω ότι η ελληνική τραγωδία δεν είναι κληρονομιά μας. Μιλάει για πράγματα μεγάλα, για ολόκληρη την ανθρωπότητα».

Το άρθρο φιλοξενεί επίσης δηλώσεις και από τον ανερχόμενο νέο σκηνοθέτη Μάριο Μπανούσι, ο οποίος παρουσίασε την νέα του παράσταση Taverna miresia-Mario, Bella, Anastasia στο πλαίσιο του Φεστιβάλ. Στη συζήτησή του με την Arifa Akbar ο σκηνοθέτης αναφέρει: «Βλέπω αντιδράσεις απέναντι στην αλλαγή εκ μέρους του ελληνικού κοινού, αλλά για να κατανοήσεις αυτές τις τραγωδίες πρέπει να μιλήσεις για το θάνατο και την οικογενειακή απώλεια, όπως τα βλέπουμε και τα νιώθουμε σήμερα».

Η Βρετανίδα δημοσιογράφος ήταν προσκεκλημένη από το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου στο πλαίσιο του grape – Greek Agora of Performance, μια νέα πρωτοβουλία για την «εξαγωγή» των ελληνικών παραστατικών Τεχνών. Η πλατφόρμα αυτή, εναρμονισμένη με το πνεύμα καινοτομίας και εξωστρέφειας, ολοκληρώθηκε πριν λίγες ημέρες με τη συμμετοχή περισσότερων από 60 καλλιτεχνικών διευθυντών, εκπροσώπων πολιτιστικών οργανισμών και δημοσιογράφων από τη διεθνή σκηνή Θεάτρου και Χορού.

Στο πλαίσιο της πλατφόρμας, η οποία έχει σκοπό την προβολή Ελλήνων /ίδων καλλιτεχνών στο εξωτερικό, οι διεθνείς εκπρόσωποι επισκέφθηκαν τους χώρους του Φεστιβάλ στην Αθήνα και την Επίδαυρο και είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν 14 νέες παραστάσεις Θεάτρου και Χορού μέσα από τις οποίες γνώρισαν το καλλιτεχνικό γίγνεσθαι της χώρας.

Τα ερωτήματα που προκύπτουν από την πολύνεκρη τραγωδία των Τεμπών, όπου, σύμφωνα με νεότερο απολογισμό, 40 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους και πάνω από 70 οι τραυματίες μετά τη σύγκρουση των δύο αμαξοστοιχιών το βράδυ της Τρίτης παραθέτει ο βρετανικός Guardian σε δημοσίευμά του.

«Ακόμα δεν υπάρχουν στοιχεία για το τι προκάλεσε τη σύγκρουση, αλλά παραμένει προς διερεύνηση για τους ερευνητές εάν ο σύστημα σηματοδότησης λειτουργούσε σωστά, ή πρόκειται για ανθρώπινο λάθος ή άλλες περιστάσεις άφησαν τα δύο τραίνα στις ίδιες ράγες ενώ πρόκειται για διπλής τροχιάς γραμμή» γράφει ο συντάκτης του Guardian Γκουίν Τόφαμ.

Ο Tόφαμ σημειώνει επίσης ό,τι «το μικρό σιδηροδρομικό δίκτυο αν και έχει κλείσει, έχει επενδύσει στη κύρια σιδηροδρομική αρτηρία ανάμεσα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ενώ τα τραίνα ταξίδευαν σε ένα καλά συντηρημένο τμήμα της ηλεκτροκίνητης κύριας γραμμής».

«Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία του Οργανισμού Σιδηροδρόμων της ΕΕ, η Ελλάδα έχει το πλέον αρνητικό ρεκόρ σιδηροδρομικής ασφάλειας στην Ε.Ε. την τελευταία δεκαετία, παρόλο που αυτό είναι εύκολα διαστρεβλωμένο λόγω του μικρού της δικτύου, περίπου το 2% του μεγέθους του Ηνωμένου Βασιλείου. Μεγάλο ποσοστό των θανάτων ήταν εργαζόμενοι στις σιδηροδρομικές γραμμές και όχι επιβάτες.» τονίζει ακόμη ο βρετανός δημοσιογράφος.

Ο ίδιος στη συνέχεια υπογράμμισε πως η ΤΡΑΙΝΟΣΕ ιδιωτικοποιήθηκε το 2017 στο πλαίσιο των μεταρρυθμίσεων που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα από την Ε.Ε. «και προσέλκυσε μόνο μία αξιόπιστη προσφορά, από τον ιταλικό κρατικό όμιλο Ferrovie dello Stato Italiane, ο οποίος μαζί με την First Group διαχειρίζεται επίσης την Avanti στο Ηνωμένο Βασίλειο μέσω της θυγατρικής του Trenitalia.»

«Αν και δεν υπάρχουν στοιχεία για το τι προκάλεσε τη συντριβή, ορισμένοι στην Ελλάδα θέτουν ήδη ερωτήματα σχετικά με τη χρηματοδότηση, τη στελέχωση και τη συντήρηση του σιδηροδρόμου.» καταλήγει το ρεπορτάζ του Guardian ενώ φιλοξενείται ανάρτηση του πρώην υπουργού οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη, ο οποίος έγραψε στο Twitter: «Τώρα είναι η στιγμή να θρηνήσουμε και να φροντίσουμε τους τραυματίες και τις οικογένειες των θυμάτων. Σύντομα όμως θα φέρουμε στο ελληνικό κοινοβούλιο το βασικό θέμα: μια ακόμη τραγωδία που προκλήθηκε από μια φρικτή ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρόμων. Paddington 1999, Λάρισα 2023».

Πηγή: DOCUMENTONEWS.GR

Aποκαλυπτικό ρεπορτάζ της βρετανικής εφημερίδας Guardian κάνει λόγο για συντονισμένη χειραγώγηση εκλογικών διαδικασιών σε 30 χώρες της Ευρώπης, της Αφρικής, της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής και των ΗΠΑ από ομάδα Ισραηλινών συμβούλων, τη λεγόμενη «Team Jorge». Το άκρως ανησυχητικό είναι ότι η ομάδα αυτή αναφέρει ότι διαθέτει ομάδα κρούσης στην Ελλάδα και στα Εμιράτα.

Να πάρουμε την ιστορία από την αρχή. Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα του Guardian,  η ομάδα «Team Jorge» έχει εμπλακεί σε χειραγώγηση περισσότερων από 30 εκλογικών διαδικασιών, μέσα από τη διασπορά ψευδών ειδήσεων, αλλά και με μεθόδους σαμποτάζ και χακαρίσματος.

Η ομάδα φέρεται να έχει επικεφαλής τον Ταλ Χάναν, πρώην αξιωματούχο των ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων, τη δράση του οποίου αποκάλυψε διεθνής ομάδα ερευνητών δημοσιογράφων από τη Monde, το Spiegel και την El Pais και αποτελεί μέρος της έρευνας για τη βιομηχανία παραπληροφόρησης που γίνεται με το συνονισμό της γαλλικής ΜΚΟ, Forbidden Stories.
 
Δημοσιογράφοι είχαν πολύωρες κρυφές συναντήσεις με τον Χάναν παρουσιαζόμενοι ως πιθανοί πελάτες και έτσι αποκάλυψαν τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η «Team Jorge» που έχει σαν επιδίωξη το σαμποτάζ των εκστρατειών αντίπαλων φορέων, είτε πολιτικών είτε επιχειρηματικών.

Ο Χάναν περιέγραψε την ομάδα του ως «εξπέρ στις κυβερνητικές υπηρεσίες», με εξαιρετικές επιδόσεις στα οικονομικά, τον χειρισμό των social media, την χάραξη προεκλογικής καμπάνιας αλλά και του «ψυχολογικού πολέμου».

Πώς έγινε η αποκάλυψη

Τρεις δημοσιογράφοι που εργάζονται στο Radio France, τη Haaretz και το TheMarker προσέγγισαν την Team Jorge υποδυόμενοι τους συμβούλους κυβέρνησης μίας πολιτικά ασταθούς χώρας στην Αφρική, ζητώντας από τον Χάναν βοήθεια ώστε να αναβληθούν οι εκλογές.  

Οι δημοσιογράφοι είχαν πολύωρες κρυφές συναντήσεις με τον Χάναν παρουσιαζόμενοι μεταξύ Ιουλίου και Δεκεμβρίου του 2022. Οι συνομιλίες έγιναν μέσω βιντεοκλήσεων ενώ υπήρξε, όπως αναφέρουν και μια κατ΄ιδίαν συνάντηση στη βάση των επιχειρήσεων της ομάδας σε περιοχή 20 χιλιόμετρα έξω από το Τελ Αβίβ.

Ο Χάναν, όπως αναφέρεται στο ρεπορτάζ,  περιέγραψε την ομάδα του ως «εξπέρ στις κυβερνητικές υπηρεσίες», με εξαιρετικές επιδόσεις στα οικονομικά, τον χειρισμό των social media, την χάραξη προεκλογικής καμπάνιας αλλά και του «ψυχολογικού πολέμου».

«Διαθέτουμε μία ομάδα στην Ελλάδα και μία στα Εμιράτα», ανέφερε, υποστηρίζοντας ότι έχουν «τρέξει» 33 καμπάνιες σε προεδρικό επίπεδο, 27 εκ των οποίων ήταν απόλυτα επιτυχημένες».  Στη συνέχεια ανέφερε ότι έχει εμπλακεί σε δύο μεγάλα πρότζεκτ στις ΗΠΑ, δίχως να επιβεβαιώσει ότι έχει ανακατευθεί άμεσα στην πολιτική σκηνή των ΗΠΑ.

Το λογισμικό Aims

Η βρετανική εφημερίδα Guardian, αναφέρει ότι μία από τις πιο κεντρικές υπηρεσίες που φέρεται να προσφέρει η ομάδα του Χάναν αφορά το πακέτο λογισμικού Aims, το οποίο έχει τη δυνατότητα να ελέγχει έναν στρατό από fake προφίλ σε Twitter, LinkedIn, Facebook, Telegram, Gmail, Instagram and YouTube. Μερικά προφίλ διαθέτουν επίσης και λογαριασμούς στο Amazon μαζί με πιστωτικές κάρτες, πορτοφόλια bitcoin αλλά και Airbnb προφίλ.

Το λογισμικό έχει τη δυνατότητα να συγκεντρώνει πληροφορίες για αντιπάλους χρησιμοποιώντας τεχνικές hacking για την πρόσβαση στο Gmail και το Telegram. Μάλιστα, όπως αναφέρεται στο ρεπορτάζ, ο Χάναν έδειξε  στους δημοσιογράφους που υποδύονταν τους υποψήφιους πελάτες τις δυνατότητες της ομάδας του στο χακάρισμα, φέρνοντας στην οθόνη του το Gmail προφίλ ενός κυβερνητικού συμβούλου, που έπαιξε ρόλο στις εκλογές στην Κένυα. Ο Χάναν φέρεται να ανέφερε ότι για παρεμβάσεις σε εκλογική διαδικασία πληρώνεται με ποσό από 6 έως 15 εκατομμύρια ευρώ ενώ δέχεται και κρυπτονομίσματα.
 

Πηγή: avgi.gr

Ακόμη ένα δημοσίευμα του διεθνούς Τύπου εκθέτει την Ελλάδα, αναφορικά με το προσφυγικό, με αφορμή τους χειρισμούς της κυβέρνησης στην υπόθεση με τους εγκλωβισμένους πρόσφυγες σε νησίδα στον Έβρο.

Δημοσίευμα του Guardian με τίτλο «Η Ελλάδα, επιτέλους, βοηθά τους πρόσφυγες που είχαν εγκλωβιστεί σε νησίδα γεμάτη σκορπιούς και φίδια», αναφέρεται εκτενώς στο δράμα των προσφύγων οι οποίοι έγιναν «μπαλάκι» μεταξύ της ελληνικής και της τουρκικής κυβέρνησης καθώς επίσης και στον χαμό του 5χρονου παιδιού από τσίμπημα σκορπιού.

Συγκεκριμένα το βρετανικό δημοσίευμα αναφέρει ότι οι πρόσφυγες αρχικά απωθήθηκαν προς την Τουρκική πλευρά και στη συνέχεια ξαναβρέθηκαν στην ελληνική, ενώ δεν μένει ασχολίαστο το γεγονός ότι και οι δύο χώρες έλεγαν ότι το σημείο στο οποίο βρίσκονται οι πρόσφυγες δεν αποτελεί μέρος της επικράτειας της κάθε μίας.

Επίσης αξίζει να σημειωθεί ότι ο Guardian αναφέρεται σε δήλωση του διευθυντή πολιτικής της ΕΕ στη Διεθνή Επιτροπή Διάσωσης, Niamh Nic Carthaigh, σύμφωνα με την οποία περιγράφεται η υπόθεση των εγκλωβισμένων προσφύγων ως «πολιτικό παιχνίδι χονδροειδούς ανευθυνότητας (σ.σ. Ελλάδας και Τουρκίας) το οποίο κοστίζει ζωές».

Τέλος δημοσιεύεται και δήλωση της εκπροσώπου της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στην Ελλάδα, Louise Donovan η οποία δηλώνει ότι η υπηρεσία είναι βαθιά λυπημένη για τον θάνατο του παιδιού προτρέποντας και την Ελλάδα και την Τουρκία να τηρήσουν το Διεθνές Δίκαιο. «Ενώ τα κράτη έχουν το νόμιμο δικαίωμα να ελέγχουν τα σύνορά τους, αυτό πρέπει να γίνεται σύμφωνα με το Εθνικό, το Ευρωπαϊκό και το Διεθνές Δίκαιο, με πλήρη σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων – και κυρίως του δικαιώματος στη ζωή», τονίζει η ίδια.

Εκτενή αναφορά στο σκάνδαλο των υποκλοπών στην Ελλάδα από τον βρετανικό Guardian και τις παραιτήσεις στην Ελλάδα μετά τις αποκαλύψεις για το «Μαξίμου Gate».

Στο σκάνδαλο υποκλοπών στην Ελλάδα ο διοικητής της ΕΥΠ ο επικεφαλής του προσωπικού του γραφείου του πρωθυπουργού παραιτήθηκαν μέσα σε λίγα λεπτά, εν μέσω αποκαλύψεων για «σκοτεινές πρακτικές» και μιας κατασκοπευτικής κρίσης που παρομοιάζεται με το Γουότεργκεϊτ, όπως σημειώνει ο Guardian.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης αντιμετωπίζει τη δυσκολότερη περίοδο στην εξουσία μετά την ανακάλυψη ότι το κινητό τηλέφωνο του πολιτικού του αντιπάλου, του αρχηγού του τρίτου μεγαλύτερου κόμματος της χώρας, υπεκλάπη με εντολή της ΕΥΠ, της υπηρεσίας πληροφοριών που αναφέρεται απευθείας στην το γραφείο του.

«Ποτέ δεν περίμενα ότι η ελληνική κυβέρνηση θα με κατασκοπεύσει χρησιμοποιώντας τις πιο σκοτεινές πρακτικές», όπως είπε ο επικεφαλής του κόμματος του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης, ο οποίος είναι επίσης μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, σε τηλεοπτική ομιλία αργά την Παρασκευή, καθώς η έκταση της κατασκοπείας έγινε εμφανής.

«Είναι δημοκρατικό μας καθήκον να προστατεύσουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Ελλήνων πολιτών. Σήμερα είναι μια στιγμή αλήθειας για εκείνους που η αλαζονεία και το αίσθημα της ατιμωρησίας τους καθιστούν ικανούς για οτιδήποτε».

Το πρωθυπουργικό γραφείο στο Μαξίμου, λίγες ώρες νωρίτερα, είχε αποκαλύψει την παραίτηση του μέχρι τότε πολύτιμου αρχηγού της ΕΥΠ, Παναγιώτη Κοντολέοντα.

Της είδησης προηγήθηκε της ανακοίνωσης - σοκ ότι ο ανιψιός του Μητσοτάκη και ο πιο έμπιστος βοηθός του, Γρηγόρης Δημητριάδης, είχε επίσης παραιτηθεί. Ο Δημητριάδης, με εκτεταμένες εξουσίες, ήταν ο κύριος υπεύθυνος του Κοντολέοντος στο Μαξίμου.

Αλλά μέχρι την Κυριακή, καθώς ο Μητσοτάκης αναγνώρισε ότι οι υποκλοπές ήταν ένα «τεράστιο και ασυγχώρητο λάθος», οι παραιτήσεις ερμηνεύονταν ως παραδοχή ενοχής.

Σκάνδαλο υποκλοπών: Το Γουότεργκεϊτ της Ελλάδας

Παρομοιάζοντας το σκάνδαλο της κατασκοπείας με το ίδιο το Γουότεργκεϊτ της Ελλάδας «που προσβάλλει βάναυσα τη δημοκρατία μας», ο αριστερός τέως πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δεσμεύτηκε στην πλήρη αποκάλυψη του αδικήματος.

Ήταν, είπε, υποχρέωση της κεντροδεξιάς κυβέρνησης όχι μόνο να ξεκαθαρίσει τον Ανδρουλάκη –το τηλέφωνο του οποίου παρακολουθούνταν επί τρεις μήνες πριν από την εκλογή του ως αρχηγού του ΠΑΣΟΚ τον περασμένο Σεπτέμβριο– αλλά και άλλοι φέρεται να είχαν στοχοποιηθεί επίσης.

«Αντί για υποκριτικές συγγνώμες και ψέματα, ο κ. Μητσοτάκης να πει ποιοι άλλοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι ήταν υπό παρακολούθηση», είπε ο Τσίπρας, επικεφαλής του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ΣΥΡΙΖΑ. «Αυτό δεν είναι ένα τεράστιο και ασυγχώρητο λάθος. Είναι ένα τεράστιο σκάνδαλο [που αντιπροσωπεύει] την ασυγχώρητη αλαζονεία ενός καθεστώτος, ενός πρωθυπουργού που νόμιζε ότι κανείς δεν μπορούσε να τον ελέγξει».

Το σκάνδαλο, που έχει θυμίσει τις πιο σκοτεινές μέρες της δικτατορίας στην Ελλάδα, όταν οι αντίπαλοι του καθεστώτος των συνταγματαρχών του 1967-74 κατασκοπεύονταν τακτικά, ξέσπασε όταν ο Ανδρουλάκης αποκάλυψε ότι είχε ενημερωθεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για μια απόπειρα παγίδευσης του κινητού του τηλεφώνου με Predator, το γνωστό ως κακόβουλο λογισμικό.

Ο ευρωβουλευτής έκανε την ανακοίνωση αφού επωφελήθηκε από μια υπηρεσία κυβερνοασφάλειας που δημιουργήθηκε από το κοινοβούλιο με έδρα το Στρασβούργο για τους νομοθέτες ώστε να διασφαλίσει ότι τα τηλέφωνά τους δεν παρακολουθούνται παράνομα. Μεταξύ των πιο εξελιγμένων διαθέσιμων spyware, το Predator είναι σε θέση να ξεκλειδώνει την πρόσβαση σε κρυπτογραφημένα μηνύματα και να ενεργοποιεί κάμερες και μικρόφωνα σε κινητές συσκευές.

Την περασμένη εβδομάδα, ο Ανδρουλάκης κατέθεσε μήνυση στους εισαγγελείς στο Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας με λεπτομέρειες για την απόπειρα υποκλοπής.

Δύο Έλληνες δημοσιογράφοι –ο ένας που καλύπτει τη μετανάστευση και ο άλλος για τα οικονομικά– έχουν επίσης κινηθεί νομικά μετά από καταγγελίες για παρόμοια παράνομη παρακολούθηση από μια κυβέρνηση που επικρίθηκε έντονα διεθνώς για περιορισμό της ελευθερίας των μέσων ενημέρωσης.

Οι αποκαλύψεις για τις υποκλοπές

Στις 29 Ιουλίου, ο Κοντολέων, ο διοικητής της ΕΥΠ, παραδέχτηκε σε μια κεκλεισμένων των θυρών ακρόαση της κοινοβουλευτικής επιτροπής ότι η ελληνική υπηρεσία πληροφοριών είχε παρακολουθήσει τον Θανάση Κουκάκη, τον οικονομικό ρεπόρτερ, κατόπιν εντολής ξένης υπηρεσίας πληροφοριών, σύμφωνα με βουλευτές που ήταν παρόντες.

Αρχικά κυβερνητικοί αξιωματούχοι αρνήθηκαν ότι οι αποκαλύψεις κακόβουλου λογισμικού του Predator έπαιξαν ρόλο στις παραιτήσεις. Στη συνέχεια, όμως, ανέφεραν πηγές ότι το κινητό τηλέφωνο του Ανδρουλάκη είχε πράγματι υποκλοπές μετά από αίτημα των υπηρεσιών πληροφοριών του εξωτερικού –και με την άδεια εισαγγελέα- αλλά, ενώ ήταν νόμιμο και διεξαγόταν με συμβατικό λογισμικό, ο πρωθυπουργός δεν γνώριζε και «θα το είχαν σταματήσει».

Τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης το Σαββατοκύριακο αναγνώρισαν τις ξένες υπηρεσίες κατασκοπείας ως Ουκρανικές και Αρμενικές, με ορισμένα μέσα να αποδίδουν το αίτημα στις διασυνδέσεις του ηγέτη του ΠΑΣΟΚ με «σκιερά πρόσωπα που ενεργούν για λογαριασμό κινεζικών συμφερόντων».

Η γραμμή άμυνας καταδικάστηκε αμέσως ως ένας περίπλοκος ιστός ψεμάτων από μια κυβέρνηση που εμπλέκεται στη μεγαλύτερη κρίση της από την ανάληψη της εξουσίας τον Ιούλιο του 2019.

Την Παρασκευή ο Ανδρουλάκης προέτρεψε το ελληνικό κοινοβούλιο να συγκροτήσει μια εξεταστική επιτροπή για να εξετάσει τις πολιτικές ευθύνες.

Ο έλεγχος της ΕΥΠ

Ο Μητσοτάκης, ο οποίος έθεσε αμφιλεγόμενα την ΕΥΠ υπό τον έλεγχο του Μαξίμου σε μία από τις πρώτες πράξεις του όταν ανέλαβε την εξουσία, δήλωσε ότι θα απευθυνθεί δημόσια τη Δευτέρα στο έθνος. Το κυριακάτικο «Βήμα» τον περιέγραψε λέγοντας: «Χρωστάω μια συγγνώμη στον Νίκο Ανδρουλάκη».

Ο εκπαιδευμένος στο Χάρβαρντ Μητσοτάκης, θεωρείται από ορισμένους ως μια ανάσα μετά από χρόνια εξουθενωτικής οικονομικής αναταραχής στην Ελλάδα, έχει κερδίσει επαίνους με μια μεταρρυθμιστική ατζέντα και στυλ διοίκησης που συνδέονται περισσότερο με τις ΗΠΑ παρά με τη Μεσόγειο. Από τότε που ανέλαβε, φάνηκε να απολαμβάνει την πρόκληση πολλαπλών κρίσεων.

Αλλά ο Μητσοτάκης, ο οποίος αντιμετωπίζει επανεκλογή το επόμενο έτος βάσει ενός νέου εκλογικού νόμου που θα καταστήσει σχεδόν αδύνατο για το κόμμα του τη Νέα Δημοκρατία να σχηματίσει κυβέρνηση –ακόμα κι αν, όπως προβλέπεται, προηγηθεί– έχει επίσης δεχτεί ολοένα και μεγαλύτερη κριτική.

«Η απόλυτη εξουσία διαφθείρει», είπε ο ευρωβουλευτής Γιώργος Κύρτσος, ο οποίος διαγράφηκε από τη Νέα Δημοκρατία επειδή άσκησε ανοιχτή κριτική στην κυβέρνηση και τη συμπεριφορά της στα ΜΜΕ νωρίτερα φέτος.

«Ο Μητσοτάκης κυβερνά μέσω του Μαξίμου, όχι του υπουργικού συμβουλίου, σε ένα σύστημα στο οποίο υπάρχουν ελάχιστοι έλεγχοι και ισορροπίες. Η επιθυμία του να ελέγχει έχει καταλήξει εκτός ελέγχου. Αυτό το κατασκοπευτικό σκάνδαλο είναι μια πολύ μεγάλη κρίση και θα εγείρει περαιτέρω ερωτήματα σχετικά με την πραγματική έκταση των ευρωπαϊκών φιλελεύθερων διαπιστευτηρίων του».

Ο πρόεδρος του Βρετανικού Μουσείου έκανε προ ημερών μια δήλωση – βόμβα αναφορικά με την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα, λέγοντας πως θα μπορούσε να υπάρξει συμφωνία για μοίρασμα.

Πώς θα μπορούσε όμως να γίνει κάτι τέτοιο ώστε να είναι ευχαριστημένες και οι δύο πλευρές; Ο Guardian – και συγκεκριμένα ο αρθρογράφος Σάιμον Τζένκινς, προσφέρει μια πρόταση: Να επιστρέψουν τα Γλυπτά του Παρθενώνα στην Ελλάδα – όπως τους αξίζει – και τη θέση τους στο Βρετανικό Μουσείο να πάρουν αντίγραφα 3D!

Σε σημερινό του δημοσίευμα, λοιπόν στον Guardian, τονίζει για άλλη μία φορά πως τα Γλυπτά του Παρθενώνα πρέπει να επιστρέψουν στην Ελλάδα – δεν μοιράζεται ένα έργο τέχνης, όπως αναφέρει. Από την άλλη όμως δεν πρέπει να χάσει και το Βρετανικό Μουσείο την περηφάνια του. Η πρότασή του λοιπόν, είναι η δημιουργία αντιγράφων, μια λύση που θα σώσει τα προσχήματα, όπως σημειώνει χαρακτηριστικά.

«Δε γίνεται να έχουμε τα μισά Γλυπτά του Παρθενώνα σε μια ψυχρή αίθουσα στο Λονδίνο»

Στο δημοσίευμα του λοιπόν, παρουσιάζοντας την πρότασή του, αναφέρει:

«Ο πρόεδρος του Βρετανικού Μουσείου Τζορτζ Όσμπορν συζήτησε την πρόσφατη επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα. Αυτό είναι μια απολύτως καλή είδηση. Δεν είναι ο πρώτος που προτείνει μια «συμφωνία για τα μάρμαρα», αλλά είναι ο πρώτος που προτείνει ότι «το να τα δούμε στην Αθήνα στη μεγαλοπρέπειά τους» είναι μια αρετή που πρέπει να επιδιωχθεί. Το πιο σημαντικό είναι ότι φαίνεται να αποδέχεται ότι αυτό έχει περάσει από την παρελθούσα ιστορία της απόκτησής τους και το στεγνό νομικό ζήτημα της ιδιοκτησίας. Αντίθετα, αφορά το πλαίσιο μέσα στο οποίο προβάλλουμε καλύτερα αυτές τις δόξες του ευρωπαϊκού πολιτισμού».

Ένα πράγμα είναι σαφές, συνεχίζει ο Σάιμον Τζένκινς: «Το να έχουμε τα μισά μάρμαρα κάτω από την σκιά της Ακρόπολης στην Αθήνα και τα άλλα μισά σε μια ψυχρή αίθουσα στο Μπλούμσμπερι είναι λάθος. Δεν μοιράζεται ένα έργο τέχνης – είναι η διάσπαση ενός έργου τέχνης. Αυτή η καβαλαρία των αριστουργημάτων πρέπει να παρουσιαστεί σωστά μαζί και αυτό σημαίνει στον τόπο της δημιουργίας τους, στην Αθήνα. Με δανεισμό, ανταλλαγή, πώληση ή οτιδήποτε άλλο, θα πρέπει να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Είναι κατανοητό πως οι Έλληνες δεν έπαψαν ποτέ να εκλιπαρούν για την επιστροφή τους».

Η πρόταση για αντίγραφα 3D- Φτιαγμένα με πεντελικό μάρμαρο

«Το μόνο ζήτημα είναι αν μπορεί να γίνει κάτι για να κατευναστεί η υπέρμετρη υπερηφάνεια και το ένστικτο της αποθησαύρισης του προσωπικού του Βρετανικού Μουσείου, το οποίο έχει φτάσει να θεωρεί τα μάρμαρα ως προσωπική του ιδιοκτησία. Υπάρχει πλέον μια σαφής απάντησε σε αυτό: Τρισδιάστατοι εκτυπωτές υπό την αιγίδα του Ινστιτούτου Ψηφιακής Αρχαιολογίας αναπαράγουν επί του παρόντος αρκετά από τα γλυπτά του Βρετανικού Μουσείου, χρησιμοποιώντας σύμφωνα με πληροφορίες, πέτρα από τα αρχικά λατομεία της Πεντέλης στην Ελλάδα. Αυτό συμβαίνει παρά την επίσημη καταγγελία του μουσείου. Φημολογείται ότι θα είναι δυσδιάκριτα από τα πρωτότυπα, με ελαττώματα και όλα τα υπόλοιπα».

Αυτό, σημειώνει ο Guardian, σίγουρα ανταποκρίνεται στην αισθητική απαίτηση του μουσείου να βλέπουμε τα μάρμαρα «ανάμεσα στα μεγαλεία άλλων πολιτισμών» στο Λονδίνο. Τα μουσεία της Ευρώπης είναι γεμάτα με αντίγραφα, καλά και κακά, και το Βρετανικό Μουσείο έχει πολλά. Το ζήτημα παύει έτσι να είναι αισθητικό.

«Οι Έλληνες είναι παθιασμένοι με αυτά τα γλυπτά - Οι Βρετανοί όχι»

Το θέμα περιορίζεται επομένως στην πολιτική. Η Ελλάδα θέλει απεγνωσμένα τα αυθεντικά «κοσμήματα του στέμματός» της να ενταχθούν στα υπόλοιπα. Αυτό δεν θα «άνοιγε» απαραίτητα την πόρτα για την επιστροφή κάθε αγγείου και κάθε πίνακα στην Ευρώπη στους τόπους προέλευσής τους, αν και το ζήτημα της επιστροφής παίζεται σήμερα παντού. Οι Έλληνες είναι παθιασμένοι με αυτά τα αγάλματα – και ειλικρινά, οι Βρετανοί δεν είναι. Τα αντίγραφα μπορούν να βρίσκονται στο Λονδίνο, όχι στην Αθήνα.

Και κλείνοντας, αναφέρει ο Guardian: Η Ελλάδα μπορεί να πληρώσει. Μπορεί να προσφέρει αγάλματα σε αντάλλαγμα ή να διαμορφώσει κάποια έξυπνη συμφωνία συνιδιοκτησίας. Αυτό θα επιτρέψει στο μουσείο να σώσει τα προσχήματα και θα πρέπει να το κάνει. Αν μπορέσει να επιλυθεί – και είναι παράλογο να κρατάει τόσο καιρό – τότε η Ελλάδα θα απονείμει σίγουρα στον Όσμπορν το βραβείο Βύρωνα για τον φιλελληνισμό του. Θα το άξιζε.

Πηγή: iefimerida.gr

«Ολέθριο λάθος που αφήσαμε στην τύχη της ανθρωπότητας στα χέρια ανθρώπων που ενδιαφέρονται μόνο για το κέρδος»!

«Το να αφήσουμε την διάθεση των εμβολίων στα χέρια μεγάλων φαρμακευτικών, αποδείχτηκε τεράστιο σφάλμα»!

Αυτός είναι ο τίτλος άρθρου του Guardian, το οποίο προκαλεί ήδη αναταράξεις σε παγκόσμιο επίπεδο.

Το άρθρο υπογράφεται από τον Nick Dearden, επικεφαλής του Global Justice Now, του οργανισμό που ασχολείται με θέματα απονομής δικαιοσύνης παγκοσμίως, ανάπτυξης και ανισοτήτων.

Το άρθρο χρησιμοποιεί πολύ σκληρή ρητορική αναφορικά με την συμπεριφορά των φαρμακευτικών, αλλά ειδικά της Pfizer και του Μπουρλά, αφήνοντας σαφέστατες αιχμές, πίσω από την πρωτοφανή κερδοσκοπία πάνω στην παραγωγή και την διάθεση των εμβολίων, την οποία μάλιστα τεκμηριώνει με στοιχεία.

«Ο Covid το κατέστησε σαφές: Εταιρείες όπως η Pfizer, υπό την πίεση των μετόχων, ενδιαφέρονται πραγματικά μόνο για τα τεράστια κέρδη τους».

Η Pfizer είχε μια «εξαιρετικά καλή πανδημία». Σε αντίθεση με την υπόλοιπη ανθρωπότητα.

Σήμερα ανακοίνωσε ότι το εμβόλιο της για τον Covid-19 της απέφερε 37 δισεκατομμύρια δολάρια το 2021, καθιστώντας το, το πιο προσοδοφόρο φάρμακο στην ιστορία!

Πακτωλός χρημάτων για μια εταιρεία που ήταν μέχρι πρόσφατα η λιγότερο αξιόπιστη εταιρεία στις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς ο Covid-19 έδωσε στη Pfizer την ευκαιρία να διαπράξει ένα «πραξικόπημα δημοσίων σχέσεων».

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ μάλιστα, αναφέρθηκε στον διευθύνοντα σύμβουλο της Pfizer, Άλμπερτ Μπούρλα, ως «καλό φίλο» και αυτός ο σπουδαίος άνδρας στάθμευσε το τζετ του δίπλα σε αυτό του Μπόρις Τζόνσον στην περσινή σύνοδο κορυφής της G7 στην Κορνουάλη.

Εμβολιαστικό απαρτχάιντ

Η παγκόσμια κυκλοφορία των εμβολίων έχει δημιουργήσει επίπεδα ανισότητας τόσο μεγάλα που πολλοί μιλούν για «εμβολιαστικό απαρτχάιντ». Φαρμακευτικές εταιρείες όπως η Pfizer έχουν πρωτοστατήσει σε αυτήν την ανισορροπία, θέτοντας τους όρους με τους οποίους πωλούν τα εμβόλια και αποφασίζοντας σε ποιον θα δοθεί προτεραιότητα. Τελικά, η πολιτική τους καθορίζει το ποιος λαμβάνει και ποιος δεν λαμβάνει εμβόλια.

Από την αρχή, η Pfizer ήταν ξεκάθαρη ότι ήθελε να βγάλει πολλά χρήματα από τον Covid. Η εταιρεία ισχυρίζεται ότι το εμβόλιο της κοστίζει λίγο λιγότερο από 5 λίρες ανά δόση για την παραγωγή. Άλλοι όμως ισχυρίζονται ότι είναι πολύ φθηνότερο. Είτε έτσι είτε αλλιώς, η εταιρεία πουλάει τις δόσεις με τεράστιο κέρδος – η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου πλήρωσε 18 £ τη δόση για την πρώτη της παραγγελία και 22 £ για την πιο πρόσφατη αγορά της. Αυτό σημαίνει ότι το Ηνωμένο Βασίλειο έχει καταβάλει τουλάχιστον 2 δισεκατομμυρίων λιρών – έξι φορές το κόστος της αύξησης των μισθών που συμφώνησε η κυβέρνηση να δώσει στους νοσηλευτές πέρυσι, μόνο για να καλύψει την συγκεκριμένη υπερτιμολόγηση της εταιρείας!

Κάποια δημοσιεύματα υποστήριζαν ότι η εταιρεία αρχικά προσπάθησε να προσφέρει το εμβόλιο στην κυβέρνηση των ΗΠΑ για το εξωφρενικό ποσό των 100 δολαρίων ανά δόση. Ο Tom Frieden, πρώην διευθυντής των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ, κατηγόρησε την εταιρεία για «κερδοσκοπία που ισοδυναμεί με πολεμοκαπηλεία».

Η Pfizer έχει πουλήσει τη συντριπτική πλειονότητα των δόσεων της στις πλουσιότερες χώρες στον κόσμο – μια στρατηγική που σίγουρα θα διατηρήσει τα κέρδη της σε υψηλά επίπεδα. Αν κοιτάξετε την παγκόσμια διανομή της, η Pfizer πουλά ένα μικρό ποσοστό των εμβολίων της σε χώρες χαμηλού εισοδήματος. Τον περασμένο Οκτώβριο, η Pfizer είχε πουλήσει μόλις το 1,3% του εφοδιασμού της στην Covax, τον διεθνή οργανισμό που ιδρύθηκε για να προσπαθήσει να εξασφαλίσει δικαιότερη πρόσβαση σε εμβόλια.

Η Pfizer δεν πουλούσε πολλές δόσεις σε φτωχότερες χώρες, αλλά ούτε θα τους επέτρεπε να παράγουν μόνοι τους το εμβόλιο που σώζει ζωές, μέσω αδειοδότησης ή κοινής χρήσης διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας. Το σημείο αυτό του άρθρου, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Ελλάδα.

Ακόμα και όταν ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας απαίτησε την κοινοποίηση της πατέντας, ο επικεφαλής της Pfizer πέρασε στην αντεπίθεση, χλευάζοντας την συγκεκριμένη πρόταση ως «ανοησία» – και λέγοντας ότι ήταν «επικίνδυνο» να μοιράζεται κανείς την πνευματική ιδιοκτησία των εταιρειών. Έχει υποστηριχθεί ότι 100 εργοστάσια και εργαστήρια σε όλο τον κόσμο θα μπορούσαν να έχουν αναπτύξει εμβόλια, αλλά δεν μπόρεσαν να το κάνουν επειδή δεν έχουν πρόσβαση σε πατέντες όπως αυτές που κατέχει η Pfizer.

Προσέξτε τώρα την απάντηση που έδωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στην αντίστοιχη πρόταση του Αλέξη Τσίπρα από το βήμα της Βουλής. Ακριβώς, ο ίδιος χλευασμός που χρησιμοποίησε ο Μπουρλά κατά του παγκόσμιου οργανισμού υγείας. Με μία σημαντική διαφορά. Ο πρόεδρος της Pfizer, είχε λόγο να «χλευάσει», γιατί κερδίζει εκατομμύρια. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης γιατί χλεύασε την πρόταση; Από ανοησία; Ή κάτι χειρότερο;

Υπάρχουν πολλοί που θα υποστηρίξουν ότι, ενώ οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες συμπεριφέρονται αδίστακτα, εμείς πρέπει να αποδεχτούμε αυτή την συμπεριφορά επειδή η υπηρεσία που παρέχουν – η εφεύρεση φαρμάκων που σώζουν ζωές – είναι τόσο σημαντική. Αυτό όμως δεν ισχύει. Εταιρείες όπως η Pfizer συμπεριφέρονται περισσότερο ως hedge funds, αγοράζοντας άλλες εταιρείες και την πνευματική ιδιοκτησία τους, παρά ως παραδοσιακές εταιρείες ιατρικής έρευνας.

Αλήθεια επίσης είναι ότι η ανακάλυψη του εμβολίου ήταν έργο εκτεταμένης δημόσιας δαπάνης, πανεπιστημιακής έρευνας και επίτευγμα μιας πολύ μικρότερης εταιρείας, της γερμανικής BioNTech. Όπως παρατήρησε επικριτικά ένας πρώην κυβερνητικός αξιωματούχος των ΗΠΑ, το γεγονός ότι το ονομάζουμε εμβόλιο «Pfizer» είναι «το μεγαλύτερο πραξικόπημα μάρκετινγκ στην ιστορία των αμερικανικών φαρμακευτικών προϊόντων»!

Το άρθρο καταλήγει ως εξής

Εταιρείες όπως η Pfizer δεν θα έπρεπε ποτέ να είχαν τεθεί επικεφαλής μιας παγκόσμιας ανάπτυξης εμβολιασμού, γιατί ήταν αναπόφευκτο να λάβουν αποφάσεις ζωής και θανάτου με βάση το βραχυπρόθεσμο συμφέρον των μετόχων τους. Πρέπει να διαλύσουμε τα μονοπώλια που έχουν δώσει τέτοια ισχύ σε αυτά τα χρηματοοικονομικά θηρία και αντ’ αυτού να επενδύσουμε σε ένα νέο δίκτυο ερευνητικών ιδρυμάτων και ιατρικών εργοστασίων σε όλο τον κόσμο που μπορούν πραγματικά να εξυπηρετήσουν το δημόσιο συμφέρον!