Το ξέσπασμα της πανδημίας του Covid το 2020 έφερε πρωτόγνωρες καταστάσεις και «σίγασε» τον πλανήτη. Το lockdown επιβλήθηκε σχεδόν σε όλο τον κόσμο, το πρώτο δίμηνο που άρχισε η διασπορά του κορονοϊού, εώς ότου οι επιστήμονες αποφανθούν περί τίνος πρόκειται και οι κυβερνήσεις εφαρμόσουν μέτρα αποφυγής της διασποράς, καθώς τα συστήματα Υγείας βρέθηκαν απροετοίμαστα.

Οι αντιδράσεις, οι θεωρίες συνωμοσίας, τα σενάρια και λοιπές συζητήσεις άνοιξαν, μέχρι, τέσσερα χρόνια μετά, οι Γάλλοι επιστήμονες να κάνουν αναφορά -για πρώτη φορά- σε ένα «πείραμα μαζικής υπακοής».

Συγκεκριμένα, το Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας (CNRS), χρησιμοποίησε αυτόν τον χαρακτηρισμό σε συνέντευξη που δημοσιεύεται ΕΔΩ.

Ο ιστορικός και κοινωνιολόγος, Nicola Mariot, λέει μεταξύ άλλων:

«Πράγματι, την άνοιξη του 2020, όλες οι κυβερνήσεις βρέθηκαν στην ίδια κατάσταση την ίδια στιγμή: το 100% των αποφάσεων έπρεπε να ληφθούν με 50% πληροφορίες. Ωστόσο, τα κράτη υιοθέτησαν ριζικά διαφορετικές πολιτικές. Πέντε χώρες του Νότου -Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα και Κύπρος- υιοθέτησαν μερικά από τα πιο αυστηρά μέτρα, υποβάλλοντας όλες τις μετακινήσεις του πληθυσμού τους σε αυστηρούς κανόνες, ελεγχόμενους από την αστυνομία.

Ταυτόχρονα, οι σκανδιναβικές χώρες, όπως η Σουηδία, η Φινλανδία, η Δανία, η Νορβηγία, η Ολλανδία, αλλά και η Ελβετία και η Βουλγαρία υιοθέτησαν υγειονομικά μέτρα (μάσκα, απαγόρευση συγκεντρώσεων, πλύσιμο χεριών κ.λπ.). Ως αποτέλεσμα, στη Γαλλία, η προσέλευση στους χώρους πρασίνου την άνοιξη του 2020 μειώθηκε στο μισό, ενώ στη Δανία, την ίδια περίοδο, διπλασιάστηκε.»

Το lockdown και καταστολή από την αστυνομία – «Ο φόβος του ιού δεν αρκεί, από μόνος του»

Όπως λέει ο Mariot:

«Πράγματι, με διάταγμα της 23ης Μαρτίου, οι νομάρχες και οι δήμαρχοι ενθαρρύνθηκαν να «χρησιμοποιήσουν όλες τις αστυνομικές τους εξουσίες» και «να υιοθετήσουν πιο περιοριστικά μέτρα – από αυτά που λαμβάνονται σε εθνικό επίπεδο – όταν υπάρχουν ειδικές συνθήκες.

Και δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν αυτή τη δύναμη. Δεκαεπτά νομοί θέσπισαν απαγόρευση κυκλοφορίας για πολίτες, τριάντα για επιχειρήσεις, εννέα και τα δύο. Περισσότεροι από διακόσιοι δήμοι καθιέρωσαν επίσης τα δικά τους απαγορευτικά μέτρα. Τα διάφορα συμπληρωματικά μέτρα έχουν συχνά οδηγήσει σε ρήξη με μία από τις θεμελιώδεις αρχές που νομιμοποιούν τον περιορισμό: η ισότητα όλων απέναντι στις απαγορεύσεις.»

Σε ερώτημα για το πώς μπορούμε να εξηγήσουμε ότι ο πληθυσμός υπάκουσε σε μεγάλο βαθμό υπακούσει στους πολύ περιοριστικούς κανόνες, ο ίδιος απαντά:

«Είχαμε δύο υποθέσεις για να εξηγήσουμε γιατί το 80% του πληθυσμού συμφώνησε να μείνει κλεισμένο στο σπίτι: φόβος για τον ιό και φόβος για την αστυνομία. Η έρευνα της Vico μάς έδειξε ότι σε όλη αυτή την περίοδο, ποτέ δεν ήταν πάνω από το 50% των ανθρώπων που σεβάστηκαν τις συστάσεις για την υγεία. Επομένως, ο φόβος του ιού δεν αρκεί, από μόνος του, για να εξηγήσει τη μαζική υπακοή στους κανόνες.»

Πηγή: ieidiseis.gr

H συζήτηση είχε ήδη φουντώσει τον Φεβρουάριο του 2020. Οι ειδήσεις για έναν ιό που εξαπλωνόταν γοργά πέρα από τα σύνορα της Κίνας αντιμετωπίζονταν με δυσπιστία αλλά και φόβο. Το πρώτο κρούσμα ανακοινώθηκε στις 26 Φεβρουαρίου – η ασθενής 0 είχε ταξιδέψει στο Μιλάνο και νόσησε επιστρέφοντας στη Θεσσαλονίκη. Στις 12 Μαρτίου, το ένατο κρούσμα, ένας 66χρονος άντρας, ήταν το πρώτο που κατέληξε από τη νόσο.

Αρχισαν να κλείνουν εκπαιδευτικές δομές και σταδιακά καταστήματα εστίασης, εμπορικά και χώροι λατρείας. Από τις 16 Μαρτίου καθιερώθηκαν καθημερινές τηλεοπτικές ενημερώσεις από το υπουργείο Υγείας.

«Η πανδημία ήταν μία πρωτόγνωρη συνθήκη που σάρωσε τις ζωές μας. Τίποτα δεν ήταν κανονικό. Τέσσερα χρόνια μετά μπορώ να πω πως ζήσαμε την τέλεια καταιγίδα» θυμάται ο Βασίλης Κοντοζαμάνης, αναπληρωτής υπουργός Υγείας τότε και σήμερα σύμβουλος του Πρωθυπουργού για θέματα Υγείας.

Αρχισαν να κλείνουν τα σύνορα και στις 23 Μαρτίου, επιβλήθηκε η πρώτη καραντίνα – σημαντικοί περιορισμοί στην κυκλοφορία και τη μετακίνησή μας σε ολόκληρη την επικράτεια, με τις γνωστές εξαιρέσεις για εργασία, ψώνια, ιατρικούς λόγους, βοήθεια προς κάποιον που είχε ανάγκη και βόλτα με κατοικίδιο ή κοντά στο σπίτι. Τα μηνύματα στο 13033 έγιναν η καθημερινότητά μας για αρκετό καιρό.

Πολιτικό… long Covid

«Οι σωματικές και ψυχολογικές επιπτώσεις των διαφορετικών εκδοχών της Covid – η σύντομη και η μακρά – είναι παραδόξως παράλληλες με τις πολιτικές συνέπειές του» έγραφε πρόσφατα η Guardian.

«Εν ολίγοις, τέσσερα χρόνια μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, όλοι πάσχουμε τώρα από πολιτικό… long Covid». Οπως και με τον long Covid, διαφορετικές χώρες υποφέρουν σήμερα με διαφορετικούς τρόπους, παγιδευμένες στα δικά τους ζητήματα, συνεχίζει το δημοσίευμα.

Το σοκ του καινούργιου έχει περάσει, για να αντικατασταθεί από μια διαρκή αίσθηση κόπωσης. «Οταν χτύπησε η πανδημία, οι επιπτώσεις της στην πολιτική έγιναν έντονα αισθητές και ήταν δύσκολο να προβλεφθούν. Κατά κάποιον τρόπο, έμοιαζε με την απόλυτη δοκιμασία. Διαφορετικά πολιτικά συστήματα – και ηγέτες – εκτέθηκαν με διαφορετικούς τρόπους».

Η πανδημία και οι συνέπειές της – λουκέτα, οικονομική αναστάτωση, πληθωρισμός, αυξανόμενη απογοήτευση από τις πολιτικές ελίτ – ανέδειξαν προϋπάρχουσες αδυναμίες της πολιτικής μας και τις επιδείνωσαν.

Ο Μάουρο Mεντσόνι, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών σε ιταλικό πανεπιστήμιο λέει στην Corriere della Sera ότι «το εκρηκτικό πολιτικό κλίμα που ζούμε σήμερα τόσο σε διάφορες χώρες όσο και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο – και το οποίο, όπως φοβάται, θα εκφραστεί τις ευρωεκλογές του Ιουνίου – έχει τις ρίζες του και στην περίοδο της καραντίνας, όταν δημιουργήθηκε τόσο άγχος και μια αίσθηση ανασφάλειας ότι ούτε οι πιο καλά οργανωμένες κοινωνίες δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν επαρκώς τον αόρατο εχθρό».

Πληθωρισμός με πολιτική χροιά

Τέσσερα χρόνια μετά, μπορούμε επίσης να διακρίνουμε πιο καθαρά τις επιπτώσεις της πανδημίας και των αλλεπάλληλων lockdowns. Η πανδημία οδήγησε στην απώλεια εκατομμυρίων θέσεων εργασίας, και σε οικονομική ύφεση κάποιες χώρες όπως οι ΗΠΑ. Ακόμα όμως και όταν οι οικονομίες άρχισαν να ανακάμπτουν, ο πληθωρισμός που είχε αρχίσει να ανεβαίνει λόγω των σοκ στις αγορές των τροφίμων και της ενέργειας παρέμεινε υψηλά, δημιουργώντας προβλήματα σε όλες τις χώρες, ανάλογα με τους τομείς στους οποίους η καθεμία ήταν ευάλωτη.

Οπως γράφει η Liberation «o Χαβιέρ Μιλέι μπορεί να μην ήταν πρόεδρος της Αργεντινής χωρίς τον πληθωρισμό που τροφοδότησε η Covid. Ούτε ο Ντόναλντ Τραμπ θα μπορούσε, ίσως, να διεκδικεί πάλι την επιστροφή του στον Λευκό Οίκο χωρίς αυτόν».

Μεγάλες ήταν και οι αλλαγές στην αγορά εργασίας. Η τηλεργασία μπήκε ξαφνικά στη ζωή των περισσοτέρων, χρησιμοποιώντας τεχνολογίες που προετοιμάζονταν επί χρόνια. Τέσσερα χρόνια μετά πολλά κτίρια γραφείων παραμένουν άδεια, τα υβριδικά ωράρια που συνδυάζουν τηλεργασία και παρουσία στο γραφείο πληθαίνουν και πολλοί εργαζόμενοι βλέπουν τις ζωές τους να έχουν αλλάξει σημαντικά.

Το εμπόριο μέσω Διαδικτύου σημείωσε άνθηση καθώς όλοι έμαθαν να αγοράζουν προϊόντα μέσω Ιντερνετ – μια τάση που αναμένεται να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο τα επόμενα χρόνια. Για παράδειγμα, τα καθαρά έσοδα από τις πωλήσεις της Amazon έφτασαν σε νέα ρεκόρ τόσο το 2020 όσο και το 2021, μια τάση που συνεχίστηκε το 2022 και πέρυσι.

Το τίμημα για τη νέα γενιά

Την περίοδο της πανδημίας, ήταν οι ηλικιωμένοι που έχαναν τη ζωή τους, αλλά ήταν οι νέοι εκείνοι που έκαναν πολλές από τις θυσίες, με την απώλεια θέσεων εργασίας και εκπαιδευτικών ευκαιριών. Αυτό κάνει την ανταλλαγή μεταξύ των γενεών πιο περίπλοκη. Η κληρονομιά της πανδημίας δεν ήταν μια νέα διαγενεαλογική συμφωνία.

Αν μη τι άλλο, οι πολιτικές διαφορές μεταξύ των γενεών είναι ευρύτερες από ποτέ, και η Covid τις επιδείνωσε. Οι νέοι δεν ανταμείφθηκαν για τη θυσία τους με τα είδη των υποσχέσεων που τείνουν να ακολουθούν έναν πραγματικό πόλεμο: καλύτερη στέγαση, μεγαλύτερη πρόσβαση στην εκπαίδευση, πλήρη απασχόληση. Το τίμημα που πλήρωσε η νεότερη γενιά αποδεικνύεται ακόμα δύσκολο να καταγραφεί.

Προετοιμασία για την νόσο X

Ενας από τους τομείς που επηρεάστηκε περισσότερο από τους άλλους είναι η ιατρική. Οπως τονίζει το BBC Science, επιστήμονες από όλο τον κόσμο συμφωνούν ότι πρέπει να προετοιμαστούμε για τη νόσο Χ.

«Τα τελευταία 100 χρόνια, νομίζω ότι επικεντρωθήκαμε πολύ στενά στους ιούς της γρίπης» λέει ο δρ Κόνορ Μπάμφορντ, ερευνητής στην ιολογία και την αντιιική ανοσία στο Queen’s University. «Θα πρέπει να σκεφτούμε πολύ ευρύτερα για τη νόσο Χ, όπως είναι η ονομασία που δίνουμε σε ένα άγνωστο παθογόνο που μπορεί να εμφανιστεί στο μέλλον».

Ενα άλλο συμπέρασμα, που μόλις τώρα, τέσσερα χρόνια μετά μπορούμε να διαπιστώσουμε είναι ότι το long Covid είναι πολύ πιο σοβαρό από όσο πιστεύαμε. Τώρα υπολογίζεται, γράφουν οι New York Times, ότι ένας στους 7 Αμερικανούς το είχε.

Επίσης, χάρη σε μια πληθώρα επιστημονικών ερευνών σχετικά με την πάθηση, αρχίζουμε να κατανοούμε τη long Covid και τις επιπτώσεις της. «Τα πολλά και διαφορετικά συμπτώματα των ασθενών, έχουν μεγάλο ενδιαφέρον, είναι ανησυχητικά και μας δείχνουν ότι ακόμα έχουμε αρκετό δρόμο για να τα κατανοήσουμε πλήρως» εξηγεί ο Τζέρεμι Ρόσμαν, λέκτορας Ιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κεντ.

Υπάρχει και μια άλλη διαπίστωση από τους επιστήμονες. Οτι, μυστηριωδώς, τα κρούσματα διαβήτη τύπου 1 σε νέους – μια χρόνια ασθένεια όπου το σάκχαρο είναι πολύ υψηλό επειδή το σώμα δεν μπορεί να παράγει ινσουλίνη – αυξήθηκαν σημαντικά σε παιδιά και εφήβους κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Πρόκειται για μια κατάσταση που τώρα διαπιστώνεται το εύρος της σε παγκόσμιο επίπεδο.

Τον πρώτο χρόνο της πανδημίας, οι διαγνώσεις της νόσου στους νέους αυξήθηκαν κατά 14%, το επόμενο έτος κατά 27% σε σχέση με τα προπανδημικά επίπεδα και η άνοδος συνεχίζεται, όπως και η προσπάθεια να κατανοηθούν τα αίτιά της. Το μεγάλο βήμα που έγινε με την πανδημία όμως ήταν τα εμβόλια mRNA, τα οποία πλέον δοκιμάζονται σε χρήσεις πολύ πέρα από την Covid. Και τώρα υπόσχονται να μεταμορφώσουν άλλους τομείς της ιατρικής.

«Μας στέρησε την εικόνα του μέλλοντος»

Και στις κοινωνίες μας; Ποια είναι τα ίχνη που άφησε εκείνη η πρώτη καραντίνα και όσες ακολούθησαν;

«Μετά τις επιθέσεις του Σεπτεμβρίου του 2001 και την οικονομική κρίση του 2008, η πανδημία του κορoνοϊού αναστάτωσε τα πάντα για άλλη μια φορά, χωρίς καν να μας αφήσει χρόνο να ανακτήσουμε τη χαμένη σταθερότητα», γράφει ο κολομβιανός συγγραφέας Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκεζ στην «El Pais».

«Το φαινόμενο ήταν τόσο διαφορετικό, παρόλο που δεν ήταν καθόλου απροσδόκητο (πολλοί το είχαν ανακοινώσει), που δεν ξέραμε πώς να μιλήσουμε για αυτό και πολύ σύντομα αρχίσαμε να το εξηγούμε με τη γλώσσα που χρησιμοποιούσαμε σε προηγούμενες κρίσεις. Ολόκληρος ο κόσμος βούτηξε σε μια φρενίτιδα από προφητείες και εικασίες, από κρυστάλλινες μπάλες και θεωρίες συνωμοσίας – ένα θερμόμετρο των αγωνιών μας: οι γενιές μας δεν είχαν ακόμη αντιμετωπίσει παρόμοια αβεβαιότητα. Αυτό έκανε η πανδημία. Μας στέρησε την εικόνα του μέλλοντος».

Και καταλήγει: «Υπήρξε μια στιγμή το 2020 που η πανδημία μας έκανε να μιλάμε για αλληλεγγύη, ευθύνη των πολιτών και φροντίδα του ενός για τον άλλον. Τώρα σε όλο τον κόσμο ενισχύονται εκείνοι που αποθεώνουν τον βάναυσο ατομικισμό, ακόμη και τη σκληρότητα προς τους πιο ευάλωτους. Τέσσερα χρόνια μετά την πρώτη καραντίνα είδαμε τη χρησιμότητα της συνεργασίας των ατόμων και των εθνών καθώς και της αλληλοβοήθειας αντί της απομόνωσης, αλλά αυτό που άφησε πίσω είναι μια ασταμάτητη άνοδος εθνικισμών διαφόρων ειδών.

Πριν από τέσσερα χρόνια, ο πιο εκνευριστικός ιδεαλισμός ήταν εκείνος που έβλεπε την πανδημία ως μια πρόκληση που θα μας έκανε καλύτερους ή από την οποία οι κοινωνίες μας θα έβγαιναν πιο δυνατές. Κοινωνικά, τίποτα από αυτά δεν έχει συμβεί. Η πανδημία είναι μια περιοχή παραδόξων, αντιφάσεων και χαμένων ευκαιριών. Ισως το μόνο δυνατό μάθημα ξεκινά από το να το συνειδητοποιήσουμε».

Premium έκδοση TA NEA

Μια μακάβρια διάσταση – που εντοπίζεται στη Λάρισα – και όχι μόνο από την εποχή του κορονοϊού έρχεται στην επιφάνεια αυτές τις ημέρες και αναμένεται να κάνει την εμφάνισή της συχνότερα από δω και στο εξής.

Στο Νέο Κοιμητήριο της Λάρισας καταγράφονται περιπτώσεις στις οποίες ξεκίνησε η προσπάθεια εκταφής νεκρών, που είχαν δηλωθεί ως θύματα Covid-19, όμως σταμάτησαν στο ξεκίνημά τους, καθώς διαπιστώθηκε πως δεν έχει προχωρήσει η αποσύνθεση των σωμάτων.

Το εν λόγω θέμα απασχολεί όχι μόνο τον Δήμο Λαρισαίων, αλλά πολλούς άλλους Δήμους και θα επιβαρύνει ακόμα περισσότερο τον κορεσμό των κοιμητηρίων, καθώς οι νεκροί που «έφυγαν» από κορονοϊό θα παραμείνουν για πολύ περισσότερο χρόνο από τον συνήθη εκτιμώμενο.

Κάτι τέτοιο συμβαίνει για δύο λόγους.

Ο ένας είναι το γεγονός πως οι νεκροί βρίσκονται σε πλαστικούς σάκους. Πότε σε έναν, συχνά μέσα και σε δύο σάκους, αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις στις οποίες είχαν τοποθετηθεί και σε τριπλό σάκο, όταν μεταφέρθηκαν από το νεκροτομείο. Αυτό, άλλωστε, ήταν μια οδηγία την οποία ακολουθούν νοσοκομεία και χωρίς καμία παρέμβαση από τα γραφεία κηδειών.

Ο δεύτερος λόγος είναι πως ακόμη και τα φέρετρά τους ήταν τυλιγμένα με πλαστικό σάκο. Στη συγκεκριμένη ενέργεια προχωρούσαν τα περισσότερα γραφείων κηδειών, κάτι που προφανώς το έκαναν για μεγαλύτερη ασφάλεια των συγγενών και φίλων, με στόχο τη μη εξάπλωση του ιού. Πόσο μάλλον στα πρώτα χρόνια που καταγραφόταν και μεγάλη άγνοια στον τρόπο διαχείρισης όλης της κατάστασης.

Όπως δημοσίευσε το onlarissa.gr, η εφημερίδα «Ελευθερία» ήρθε σε επικοινωνία τόσο με εργαζόμενους στο τμήμα κοιμητηρίων της Λάρισας όσο και με επαγγελματίες γραφείων τελετών, οι οποίοι επιβεβαίωσαν τα περιστατικά.

«Κάτι τέτοιο», είπαν, «θα γίνεται ακόμα πιο συχνά πλέον, διότι συμπληρώνονται οι τριετίες από τον θάνατο των πρώτων που δηλωνόταν πως ήταν από κορονοϊό».

Σύμφωνα με τον κανονισμό των κοιμητηρίων, στα τρία χρόνια από την ταφή ειδοποιούνται οι συγγενείς για την εκταφή και έχουν δικαίωμα να ζητήσουν παράταση έως και την πενταετία. Από εκεί και πέρα, όμως, μπορούν οι Υπηρεσίες του Δήμου να προχωρήσουν σε εκταφές.

«Είναι θέμα φυσικής, γι’ αυτό και δεν μπορεί να προχωρήσει η αποσύνθεση του σώματος. Σε κάποιες περιπτώσεις τα νάιλον είναι τόσα πολλά που δεν έχει αλλοιωθεί καν το φέρετρο. Σε άλλες πάλι, οι σάκοι είναι κλειστοί και δεν μπορεί να εισχωρήσει ο απαιτούμενος αέρας για να προχωρήσει η αποσύνθεση» λένε εργαζόμενοι.

Σε αυτές τις πρώτες περιπτώσεις που κάνουν την εμφάνισή τους, οι εργαζόμενοι ανοίγουν με προσοχή το καπάκι των φέρετρων και σκίζουν ελάχιστα τους πλαστικούς σάκους, με στόχο να προχωρήσει η αποσύνθεση των άψυχων σωμάτων.

Τα εμβόλια για τον κορωνοϊό συνδέθηκαν με μικρές αυξήσεις σε νευρολογικές, αιματολογικές και καρδιακές παθήσεις στη μεγαλύτερη παγκόσμια μελέτη ασφάλειας εμβολίων μέχρι σήμερα.

Τα σπάνια συμβάντα – που εντοπίστηκαν νωρίς στην πανδημία – περιλάμβαναν υψηλότερο κίνδυνο φλεγμονής που σχετίζεται με την καρδιά από τα mRNA εμβόλια των Pfizer, BioNTech και Moderna και αυξημένο κίνδυνο για έναν τύπο θρόμβου αίματος στον εγκέφαλο μετά από εμβολιασμό με εμβόλια ιικού φορέα, όπως αυτό που αναπτύχθηκε από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και παρασκευάστηκε από την AstraZeneca. Το εμβόλιο της AstraZeneca συνδέθηκε επίσης με αυξημένο κίνδυνο για το σύνδρομο Guillain-Barre, μια νευρολογική διαταραχή στην οποία το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται λανθασμένα στο περιφερικό νευρικό σύστημα.

Τα τελευταία τρία χρόνια χορηγήθηκαν περισσότερες από 13,5 δισεκατομμύρια δόσεις εμβολίων κατά του Covid-19. Ένα μικρό ποσοστό ατόμων που εμβολιάστηκαν, εμφάνισαν σοβαρές παρενέργειες.

Οι ερευνητές ξεχώρισαν 13 ιατρικές καταστάσεις που χαρακτήρισαν «ανεπιθύμητες παρενέργειες ειδικού ενδιαφέροντος» μεταξύ 99 εκατομμυρίων εμβολιασμένων ατόμων σε οκτώ χώρες. Η μυοκαρδίτιδα ή φλεγμονή του καρδιακού μυός, εντοπίστηκε σταθερά μετά την πρώτη, δεύτερη και τρίτη δόση εμβολίων mRNA, σύμφωνα με τη μελέτη. Υψηλότερη αύξηση παρατηρήθηκε μετά τη δεύτερη δόση του εμβολίου της Moderna. Η πρώτη και η τέταρτη δόση του ίδιου εμβολίου συνδέθηκαν επίσης με αύξηση της περικαρδίτιδας ή φλεγμονής του λεπτού σάκου που καλύπτει την καρδιά.

Οι ερευνητές βρήκαν μια στατιστικά σημαντική αύξηση των περιπτώσεων του συνδρόμου Guillain-Barre εντός 42 ημερών του εμβολίου ChAdOx1 (Vaxzevria) που αναπτύχθηκε στην Οξφόρδη, κάτι που δεν παρατηρήθηκε με τα mRNA εμβόλια. Με βάση το ιστορικό επίπτωσης της πάθησης, αναμένονταν 66 περιπτώσεις — αλλά καταγράφηκαν 190. Το ChAdOx1 συνδέθηκε με τριπλάσια αύξηση της θρόμβωσης του εγκεφαλικού φλεβικού κόλπου, ενός τύπου θρόμβου αίματος στον εγκέφαλο, που εντοπίστηκε σε 69 συμβάντα, από 21 που ανέμεναν οι επιστήμονες. Τα ευρήματα αυτά οδήγησαν στην απόσυρση ή τον περιορισμό του εμβολίου στη Δανία και σε πολλές άλλες χώρες. Η μυοκαρδίτιδα συνδέθηκε επίσης με την τρίτη δόση του ChAdOx1 σε ορισμένους ανθρώπους.

Στη μελέτη εντοπίστηκαν πιθανοί κίνδυνοι για φλεγμονή του νωτιαίου μυελού μετά από εμβόλια ιικού φορέα. Παρατηρήθηκαν επίσης κρούσματα οξείας διάχυτης εγκεφαλομυελίτιδας – φλεγμονή και οίδημα στον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό – μετά από εμβόλια ιικού φορέα και mRNA.

Οι ανεπιθύμητες ενέργειες ειδικού ενδιαφέροντος επιλέχθηκαν με βάση προκαθορισμένες συσχετίσεις με την ανοσοποίηση, όσα ήταν ήδη γνωστά για τις παθήσεις που σχετίζονται με το ανοσοποιητικό και την προκλινική έρευνα. Η μελέτη δεν παρακολούθησε το σύνδρομο ορθοστατικής ταχυκαρδίας (POTS), το οποίο έχει συνδεθεί με τα εμβόλια COVID.

Η δυσανεξία στην άσκηση, η υπερβολική κόπωση, το μούδιασμα και η «εγκεφαλική ομίχλη» ήταν μεταξύ των κοινών συμπτωμάτων που εντοπίστηκαν σε περισσότερους από 240 ενήλικες που εμφάνισαν χρόνιο μεταεμβολιαστικό σύνδρομο σε μια ξεχωριστή μελέτη που διεξήχθη από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Γιέιλ. Η αιτία του συνδρόμου δεν είναι ακόμη γνωστή και δεν έχει διαγνωστικές εξετάσεις ή αποδεδειγμένες θεραπείες.

Η έρευνα του Γιέιλ στοχεύει στην κατανόηση της κατάστασης για την ανακούφιση από τον πόνο των προσβεβλημένων και τη βελτίωση της ασφάλειας των εμβολίων, δήλωσε ο Χάρλαν Κρούμχολτς, επικεφαλής ερευνητής της μελέτης και διευθυντής του Νοσοκομείου Yale New Haven για την Έρευνα και την Αξιολόγηση Αποτελεσμάτων. «Και τα δύο μπορεί να είναι αλήθεια», δήλωσε. «Μπορεί να σώσουν εκατομμύρια ζωές και μπορεί να υπάρχει ένας μικρός αριθμός ανθρώπων που έχουν επηρεαστεί αρνητικά», πρόσθεσε.

Η νέα μελέτη του Global Vaccine Data Network, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Vaccine».

Πηγή: Medicalxpress

Ποιος είδε τον Λάκη Λαζόπουλο και δεν τον φοβήθηκε εναντίον του δημοσιογράφου του ΣΚΑΙ, Άρη Πορτοσάλτε, ο οποίος σε τηλεοπτική του παρουσία σχολίασε τον θάνατο του Βασίλη Καρρά, λέγοντας ότι εκτός από τα προβλήματα υγείας που είχε ο λαϊκός τραγουδιστής, νοσούσε από Covid-19. Και ούτε λίγο ούτε πολύ υπονόησε ότι από αυτό πέθανε ο μεγάλος λαϊκός τραγουδιστής, προκαλώντας την αντίδραση του Λάκη.

Ο Λάκης Λαζόπουλος μέσα από το προσωπικό του podcast απάντησε στον Πορτοσάλτε στα όσα άκουσε.

Συγκεκριμένα είπε: «Ρε Πορτοσάλτε πραγματικά πόσο μ@λ@κες μας περνάς; Πέθανε από covid ο Βασίλης Καρράς; Αυτό κατάλαβες εσύ; Εγώ αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι σε βάζουν οι φαρμακευτικές εταιρείες να ανακινείς το θέμα πάλι, υποχρεωτικότητας, εμβολιασμών.

Ξαναρχίζουν να βγαίνουν πάλι όσοι δεν έχουν ντροπή -κι εσύ ανήκεις σίγουρα σε αυτούς- και δεν έχουν ζητήσει μία συγγνώμη που μας έλεγαν ότι τα εμβόλια αυτά θα μας σώσουν… Ξέχασες τι έλεγες; Σταμάτα… Συγχαρητήρια για το θράσος σου αλλά λυπήσουν τη νοημοσύνη μας», ανέφερε.

Επίσης την αντίθεση του για τα εμβόλια του Covid-19 εξέφρασε και ο βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης του κόμματος «ΝΙΚΗ» και καρδιοχειρουργός, Νίκος Παπαδόπουλος.

«Δυστυχώς με αυτά που ακούμε στις μέρες μας, ξαναγράφεται κυρίες και κύριοι η ιατρική επιστήμη σε “μελανές” βέβαια σελίδες. Το αφήγημα της επιτυχίας των γονιαδιακών ενέσεων, ήταν από την αρχή καταδικασμένο σε αποτυχία και το ξέρετε.

Ακόμη και ο ορισμός του εμβολίου άλλαξε από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας για να περάσει αυτό το εμβόλιο. Εμβόλιο κυρίες και κύριοι (…) που παράγει μια τοξίνη ή πρωτεΐνη του ιού», τόνισε μεταξύ άλλων ο Νίκος Παπαδόπουλος.

Στα σκουπίδια της ΕΕ έχουν πεταχτεί εκατοντάδες εκατομμύρια δόσεις εμβολίων για τον Covid-19, οι οποίες αγοράστηκαν κατά την κορύφωση της πανδημίας, αλλά δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ. Το εκτιμώμενο κόστος για τους Ευρωπαίους φορολογούμενους, σύμφωνα με το Politico, ανέρχεται σε 4 δισεκατομμύρια ευρώ με βάση τις τιμές αγοράς και αυτό το ποσό, όπως επισημαίνεται στο δημοσίευμα, είναι σίγουρα υποεκτιμώμενο.

Από τότε που εγκρίθηκαν τα πρώτα εμβόλια κατά του κορονοϊού στα τέλη του 2020, οι χώρες της ΕΕ έχουν παραλάβει συλλογικά 1,5 δισεκατομμύρια δόσεις (περισσότερες από τρεις για κάθε άτομο στην Ευρώπη) όμως σύμφωνα με το δημοσίευμα, πολλά από αυτά βρίσκονται τώρα σε χωματερές σε όλη την ήπειρο.

Οι υπολογισμοί που βασίζονται στα διαθέσιμα δεδομένα δείχνουν ότι οι χώρες της ΕΕ έχουν απορρίψει κατά μέσο όρο 0,7 δόσεις για κάθε μέλος του πληθυσμού τους. Στην κορυφή της κλίμακας βρίσκεται η Εσθονία, η οποία δέσμευσε περισσότερες από μία δόσεις ανά κάτοικο, ακολουθούμενη στενά από τη Γερμανία, η οποία επίσης πέταξε τον μεγαλύτερο όγκο ακατέργαστων εμβολίων.

Σημαντικό είναι να αναφερθεί ότι ορισμένα κράτη-μέλη, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα δεν παρείχαν τα σχετικά αριθμητικά στοιχεία στην εφημερίδα προκειμένου να ολοκληρώσει με ακρίβεια το ρεπορτάζ της. Συγκεκριμένα, το Politico απευθύνθηκε στις αρχές και των 27 κρατών-μελών της ΕΕ, ωστόσο μόλις 15 από αυτά παρείχαν τα απαραίτητα στοιχεία. Οι υπόλοιπες χώρες, ανάμεσά τους η Ελλάδα, αλλά και η Γαλλία αρνήθηκαν να απαντήσουν ή δεν απάντησαν καθόλου.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Politico που βασίζονται στα στοιχεία των κρατών που έδωσαν απαντήσεις, ο αριθμός των εμβολίων που έχουν καταστραφεί ανέρχεται περίπου στα 215 εκατομμύρια, αξίας 4 δισεκ. ευρώ.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) καθιστά τη μοναξιά παγκόσμια προτεραιότητα για την υγεία και ως εκ τούτου σύστησε μια νέα Επιτροπή για την Κοινωνική Σύνδεση.

Για τα επόμενα τρία χρόνια, η επιτροπή θα επικεντρωθεί σε τρόπους αντιμετώπισης της «πιεστικής απειλής για την υγεία» μιας παγκόσμιας επιδημίας μοναξιάς, αναθεωρώντας την πιο πρόσφατη επιστήμη και σχεδιάζοντας στρατηγικές για να βοηθήσει τους ανθρώπους να εμβαθύνουν τις κοινωνικές τους σχέσεις.

Συμπροεδρεύουν ο απεσταλμένος της Αφρικανικής Ένωσης για τη Νεολαία Chido Mpemba και τον Αμερικανό Χειρουργό Γενικό Δρ. Vivek Murthy, ο οποίος έχει γράψει και μιλήσει εκτενώς για τους κινδύνους της κοινωνικής απομόνωσης και έχει καταστήσει το θέμα ένα από τα κύρια μέλημά του ενώ ήταν στην εξουσία.

«Υποτιμημένη» απειλή η μοναξιά

Ο Murthy είπε ότι είναι μια «υποτιμημένη» απειλή για την υγεία που έχει πλέον γίνει ευρέως διαδεδομένη.

«Για πάρα πολύ καιρό, η μοναξιά υπήρχε πίσω από τις σκιές, αόρατη και υποτιμημένη, οδηγώντας σε ψυχικές και σωματικές ασθένειες», είπε. «Τώρα, έχουμε την ευκαιρία να το αλλάξουμε αυτό».

Η Δρ. Κάρεν Ντε Σάλβο, μέλος της επιτροπής και επικεφαλής της υπηρεσίας υγείας της Google, είπε ότι όταν ήταν κλινικός ιατρός και επίτροπος υγείας της Νέας Ορλεάνης, έμαθε από πρώτο χέρι ότι «η μεγάλη φροντίδα έχει σημασία, αλλά πρέπει να συμβεί σε ένα πλαίσιο» – και αυτό περιλαμβάνει την κοινωνική σύνδεση.

«Οι άνθρωποι μπορούν εύκολα να μπουν στο περιθώριο και να απομονωθούν, και αυτό επηρεάζει τα αποτελέσματα της υγείας τους», είπε η DeSalvo.

Η μοναξιά έχει τραβήξει πολύ την προσοχή πρόσφατα στον τομέα της δημόσιας υγείας. Την περασμένη εβδομάδα, η πολιτεία της Νέας Υόρκης διόρισε τη σεξοθεραπεύτρια Dr. Ruth Westheimer ως την πρώτη πρεσβευτή της μοναξιάς. Επίσης, το 2018, το Ηνωμένο Βασίλειο διόρισε τον πρώτο του υπουργό για τη μοναξιά.

Τα ευρήματα της έρευνας

Η έρευνα δείχνει ότι η έλλειψη ορισμένων τύπων κοινωνικής σύνδεσης συνδέεται με κακή ψυχική υγεία και αυξάνει τον κίνδυνο άγχους, κατάθλιψης και αυτοκτονίας.

«Η κοινωνική αποσύνδεση έχει γίνει πλέον βασικός μοχλός της ευρύτερης κρίσης ψυχικής υγείας που βλέπουμε σε αυτόν τον κόσμο», είπε ο Murthy. Περίπου ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι – 1 στους 8 – ζουν με πρόβλημα ψυχικής υγείας, το ένα τέταρτο από αυτούς είναι έφηβοι, είπε.

Η μοναξιά και η κοινωνική απομόνωση μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε κακή σωματική υγεία. Τα άτομα που στερούνται κοινωνικών δεσμών αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο να πεθάνουν νωρίς.

Η μοναξιά και η κοινωνική απομόνωση έχουν από καιρό συσχετιστεί με κακή λειτουργία του ανοσοποιητικού και καρδιαγγειακά προβλήματα όπως η υψηλή αρτηριακή πίεση και αυξάνουν τον κίνδυνο εγκεφαλικού κατά 30%. Συμβάλλουν επίσης στη γνωστική εξασθένηση και σχετίζονται με 50% αύξηση της άνοιας.

Τα άτομα που είναι απομονωμένα τείνουν επίσης να έχουν περισσότερες ανθυγιεινές συνήθειες όπως το κάπνισμα, το υπερβολικό ποτό και το να κάνουν πιο καθιστική ζωή.

Ο αντίκτυπος της μοναξιάς στην υγεία είναι τόσο εκτεταμένος που μια μελέτη τη συνέκρινε με το κάπνισμα έως και 15 τσιγάρων την ημέρα.

Πολλές έρευνες για την κοινωνική απομόνωση και τη μοναξιά επικεντρώνονται στους ηλικιωμένους. Οι ηλικιωμένοι διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο επειδή ζουν συχνότερα μόνοι τους, έχουν χάσει περισσότερα άτομα από την οικογένειά τους ή φίλους και είναι πιο πιθανό να έχουν σωματικά προβλήματα όπως η απώλεια ακοής, η οποία μπορεί να τους αποκλείσει από το να είναι κοινωνικά όντα, σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου Νοσημάτων των ΗΠΑ.

Δεν αφορά μόνο τους ηλικιωμένους

Αλλά δεν είναι μόνο οι ηλικιωμένοι που είναι μόνοι.

Μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε 142 χώρες που δημοσιεύθηκε τον περασμένο μήνα είπε ότι σχεδόν 1 στους 4 ενήλικες ανέφερε ότι αισθάνεται πολύ ή αρκετά μόνος..

Η πανδημία του Covid-19 μπορεί να έχει επιδεινώσει αυτά τα συναισθήματα, σύμφωνα με μελέτες , με την κοινωνική απομόνωση και τη μοναξιά να επηρεάζουν αρνητικά την κατάθλιψη και τα συμπτώματα άγχους των νεότερων.

Ενώ οι άνθρωποι είναι κοινωνικά πλάσματα από τη φύση τους, οι άνθρωποι γίνονται καλύτεροι στην κοινωνικοποίηση με την πρακτική, λέει ο Δρ. Ryan Patel, επίκουρος κλινικός καθηγητής ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο που μελετά την κοινωνική σύνδεση.

Η απομόνωση της πανδημίας

Η απομόνωση της πανδημίας περιόρισε τον αριθμό των «ηπιότερων, εύκολων κοινωνικών αλληλεπιδράσεων» που έχουν συνήθως οι άνθρωποι και ο αντίκτυπος εξακολουθεί να είναι αισθητός, ειδικά μεταξύ των νέων.

«Η κοινωνική συνοχή, η συνδεσιμότητα, η μοναξιά έχουν σημασία για υγιή αποτελέσματα για ανθρώπους όλων των ηλικιών, όπου κι αν βρίσκονται», είπε ο DeSalvo. Ελπίζει ότι η νέα επιτροπή του ΠΟΥ θα παράσχει στοιχεία για να βοηθήσει τα συστήματα υγείας σε όλο τον κόσμο να κατανοήσουν πώς να αντιμετωπίσουν καλύτερα τη σύνδεση μεταξύ της μοναξιάς και των κακών αποτελεσμάτων υγείας, όπως οι καρδιακές παθήσεις.

Εκτός από την εξεύρεση τρόπων για να βοηθηθούν οι άνθρωποι να μάθουν πώς να βοηθούν τον εαυτό τους, τους γείτονές τους και τις κοινότητές τους να αισθάνονται λιγότερο απομονωμένοι, η επιτροπή μπορεί να βοηθήσει την ευρύτερη κοινότητα να αντιμετωπίσει αυτό το σημαντικό πρόβλημα δημόσιας υγείας.

«Λοιπόν πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα σε όλο τον κόσμο να γνωρίζουν τι μπορούν να κάνουν για να λάβουν αυτές τις παρεμβάσεις για να κατανοήσουν πώς μπορούμε να προχωρήσουμε για να βελτιώσουμε την υγεία των ανθρώπων παντού;» είπε ο DeSalvo.

Πηγή: CNN

Μπάμπης Μιχάλης

Οργή προκαλεί η απόφαση της Pfizer να αυξήσει την τιμή του πατενταρισμένου φαρμάκου της για τη θεραπεία του κορονοϊού Paxlovid σε επίπεδα τιμών... Prada.

Ο αμερικανικός φαρμακευτικός κολοσσός που έβγαλε κέρδη δεκάδων δισεκατομμυρίων στη διάρκεια της πανδημίας χάρη στα εμβόλιά της, ανακοίνωσε την προηγούμενη Τετάρτη ότι υπερδιπλασιάζει την τιμή του εν λόγω φαρμάκου στα 1.390 δολάρια. Το Paxlovid περιέχει δύο δραστικές ουσίες, το PF-07321332 και τη ριτοναβίρη, και χορηγούνται δύο δόσεις τριών χαπιών ημερησίως επί πέντε ημέρες. Ερευνητές του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ εκτίμησαν πρόσφατα ότι το κόστος παραγωγής μιας θεραπείας πέντε ημερών με τις δύο παραπάνω δραστικές ουσίες είναι μόλις 13 δολάρια. Ούτε λίγο-ούτε πολύ δηλαδή η νέα τιμή του φαρμάκου της Pfizer είναι 100 φορές μεγαλύτερη από το κόστος παραγωγής του. Είναι επίσης πάνω από 2,5 φορές υψηλότερη από την τιμή που η αμερικανική κυβέρνηση αγόρασε το Paxlovid για να το διαθέσει δωρεάν στους πολίτες μετά τον Δεκέμβριο του 2021 όταν εγκρίθηκε από τον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ.

Η κραυγαλέα αύξηση της τιμής ενός σκευάσματος που μπορεί να σώσει εκατομμύρια ανθρώπους από τον θάνατο προκάλεσε όπως ήταν φυσικό έντονες αντιδράσεις. Μεταξύ άλλων και από την Public Citizen, μια μη κυβερνητική οργάνωση που υπερασπίζεται τους καταναλωτές και το δημόσιο συμφέρον.

Ο Peter Maybarduk, διευθυντής του προγράμματος Access to Medicines της Public Citizen, υπενθύμισε ότι «η Pfizer έχει κερδίσει ήδη δεκάδες δισεκατομμύρια από τις πωλήσεις του Paxlovid, κυρίως μέσω μεγάλων κρατικών αγορών, και θα μπορούσε να επιλέξει τώρα να υποστηρίξει τον αγώνα κατά του Covid και να διευκολύνει την πρόσβαση στη θεραπεία μειώνοντας τις ήδη φουσκωμένες τιμές της. Αντίθετα η Pfizer επέλεξε να διπλασιάσει την τιμή του στις ΗΠΑ, τη στιγμή που η χρηματοδότηση για την πανδημία παραπαίει και ξεκινά η επισφαλής χειμερινή περίοδος των ιών. Και αυτό επιβαρύνει τους προϋπολογισμούς για την υγεία και θα συμβάλει σε περαιτέρω περιορισμό της ίασης». «Η Pfizer αντιμετωπίζει το Paxlovid σαν μια τσάντα Prada, μια πολυτέλεια για τους λίγους, παρά σαν ένα φάρμακο για τους πολλούς. Είναι ντροπή», κατέληξε ο Maybarduk σε σχετική δημοσίευσή του στην ιστοσελίδα της ΜΚΟ.

Επαγγελματίες υγείας και φορείς υποστήριξης των ασθενών εξέφρασαν από την πλευρά τους και αυτοί την ανησυχία τους για την κατακόρυφη αύξηση της τιμής του Paxlovid. Προειδοποίησαν ότι ενδέχεται να χαθούν ανθρώπινες ζωές λόγω της αδυναμίας των ασθενών να το αγοράσουν. Ας σημειωθεί ότι το Paxlovid έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τον κίνδυνο θανάτου ή σοβαρής νόσησης από Covid-19 για ασθενείς με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα ή παθήσεις όπως ο διαβήτης και τα καρδιακά προβλήματα.

Ενα εικοσιτετράωρο πριν από την τεράστια αύξηση της τιμής του Paxlovid, η Public Citizen σε συνεργασία με τη Health Global Access Project (Health GAP) δημοσίευσαν ανάλυση η οποία αποκάλυψε ότι πέρυσι περισσότεροι από 8 εκατομμύρια άνθρωποι με λοιμώξεις υψηλού κινδύνου Covid-19 σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος δεν κατάφεραν να έχουν πρόσβαση στο φάρμακο, αφήνοντας έτσι πάνω από το 90% της ανάγκης για θεραπεία ακάλυπτο. «Τουλάχιστον 10 φορές περισσότεροι άνθρωποι είχαν ανάγκη το Paxlovid και δεν μπόρεσαν να το πάρουν στις αναπτυσσόμενες χώρες» ανέφερε χαρακτηριστικά ο Maybarduk.

Εκτός από το Paxlovid, η Pfizer παράγει ακόμη ένα από τα δύο διαθέσιμα εμβόλια mRNA για τον Covid-19. Μόνο πέρυσι οι πωλήσεις του εμβολίου και του Paxlovid έφεραν στα ταμεία της Pfizer 56 δισ. δολάρια. Τα συνολικά της κέρδη αυξήθηκαν κατά 43%, ξεπερνώντας τα 31 δισ. δολάρια, ενώ ο διευθύνων σύμβουλός της, Αλμπέρ Μπουρλά, είδε τις αποδοχές του να αυξάνονται κατά 36%, στα 33 εκατ. δολάρια. Διαβλέποντας μείωση των πωλήσεων με την υποχώρηση της πανδημίας το 2023, η Pfizer είχε εξαγγείλει ήδη από τα τέλη του 2022 τα σχέδιά της για τεράστια αύξηση της τιμής του σκευάσματός της, που ως γνωστόν είχε χρηματοδοτηθεί και με δημόσιο χρήμα, αλλά προστατεύεται από πατέντα.

Πηγή: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Δύο επιστήμονες κέρδισαν σήμερα το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής για τις ανακαλύψεις που επέτρεψαν την ανάπτυξη εμβολίων mRNA κατά του COVID-19.

Το βραβείο απονεμήθηκε στην Katalin Karikó, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Sagan's στην Ουγγαρία και επίκουρη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια, και στον Drew Weissman, ο οποίος πραγματοποίησε την βραβευμένη έρευνά του μαζί με την Karikó στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια.​

​

«Μέσω των πρωτοποριακών ευρημάτων τους, τα οποία άλλαξαν ριζικά την κατανόησή μας για το πώς το mRNA αλληλεπιδρά με το ανοσοποιητικό μας σύστημα, οι βραβευθέντες συνέβαλαν στον πρωτοφανή ρυθμό ανάπτυξης εμβολίων κατά τη διάρκεια μιας από τις μεγαλύτερες απειλές για την ανθρώπινη υγεία στη σύγχρονη εποχή», δήλωσε η επιτροπή που απένειμε το βραβείο.

Ο Thomas Perlmann, γραμματέας της Συνέλευσης των Νόμπελ, ανακοίνωσε το βραβείο και δήλωσε ότι και οι δύο επιστήμονες ήταν «συγκλονισμένοι» από την είδηση του βραβείου όταν επικοινώνησε μαζί τους λίγο, πριν από την ανακοίνωση.

Η Gunilla Karlsson Hedestam, μέλος της επιτροπής που επέλεξε τους νικητές, δήλωσε για το έργο τους ότι «όσον αφορά τη διάσωση ζωών, ιδίως στην πρώιμη φάση της πανδημίας, ήταν πολύ σημαντικό».

Το βραβείο Νόμπελ φυσιολογίας ή ιατρικής κέρδισε πέρυσι ο Σουηδός επιστήμονας Svante Paabo για τις ανακαλύψεις του στην ανθρώπινη εξέλιξη που ξεκλείδωσαν τα μυστικά του DNA του Νεάντερταλ, τα οποία παρείχαν βασικές γνώσεις για το ανοσοποιητικό μας σύστημα, συμπεριλαμβανομένης της ευπάθειάς μας σε οξεία λοίμωξη της COVID-19. Το βραβείο ήταν το δεύτερο στην οικογένεια. Ο πατέρας του Paabo, Sune Bergstrom, κέρδισε το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής το 1982.

Οι απονομές των Νόμπελ συνεχίζονται με το βραβείο φυσικής την Τρίτη, το βραβείο χημείας την Τετάρτη και το βραβείο λογοτεχνίας την Πέμπτη. Το Νόμπελ Ειρήνης θα ανακοινωθεί την Παρασκευή και το βραβείο οικονομικών επιστημών στις 9 Οκτωβρίου. Τα βραβεία συνοδεύονται από χρηματικό έπαθλο ύψους 11 εκατομμυρίων σουηδικών κορωνών (1 εκατομμύριο δολάρια). Τα χρήματα προέρχονται από κληροδότημα που άφησε ο δημιουργός του βραβείου, ο Σουηδός εφευρέτης Άλφρεντ Νόμπελ, ο οποίος πέθανε το 1896.

Τα χρήματα του βραβείου αυξήθηκαν κατά 1 εκατομμύριο κορώνες φέτος λόγω της πτώσης της αξίας του σουηδικού νομίσματος. Οι βραβευθέντες καλούνται να παραλάβουν τα βραβεία τους στις 10 Δεκεμβρίου, την επέτειο του θανάτου του Νόμπελ. Το φημισμένο βραβείο ειρήνης απονέμεται στο Όσλο, σύμφωνα με την επιθυμία του Άλφρεντ Νόμπελ, ενώ η άλλη τελετή απονομής πραγματοποιείται στη Στοκχόλμη.

Άρθρο L. Matthew Meyers, που δημοσιεύτηκε στις 12/8/2023 από το Brownstone Institute. Χρόνος ανάγνωσης 7' NIKOS MARIS Ένας λόγος για τον οποίο η ταινία Oppenheimer έχει τέτοια δυναμική είναι ότι ο καθηγητής Oppenheimer κι οι συνεργάτες του βασανίζονται σκληρά από τις ηθικές προκλήσεις που θέτει η εφεύρεσή τους. Δεν υπήρξε καμία αντίστοιχη ηθική βάσανος για τους εξουσιαστές του κορωνοϊού. Τα ηθικά διλήμματα εξαφανίστηκαν από τους εξουσιαστές και τους νεροκουβαλητές τους. Τα σκεπτόμενα άτομα φιμώθηκαν, λογοκρίθηκαν κι έχασαν τις δουλειές τους. Υπάρχει σήμερα μια ομοφωνία μεταξύ απογοητευτικά πολλών πολιτών – ότι πρέπει να υπάρξει η ίδια αντίδραση και στην επόμενη παρόμοια «πανδημία» Το φιλμ Oppenheimer είναι μια επική ταινία και ένα εξαιρετικό κινηματογραφικό επίτευγμα. Η βιογραφική ταινία του συγγραφέα-σκηνοθέτη Κρίστοφερ Νόλαν εκτυλίσσεται αρχικά ως θρίλερ, ένας αγώνας δρόμου ενάντια στους ναζί για την κατασκευή της ατομικής βόμβας, και στη συνέχεια μετατρέπεται σε ένα πολιτικό θρίλερ, καθώς ο επιστήμονας στιγματίζεται από τους πολιτικούς της Ουάσιγκτον. Κάθε κινηματογραφικό μέσο χρησιμοποιείται με τόλμη, ώστε να εξυπηρετήσουν όλα την συναρπαστική προσωπική ιστορία, η οποία αναπτύσσεται μέσα στη ευρύτερη πολεμική ιστορία.  Ειδικά το μοντάζ είναι εξαιρετικό και ίσως η καλύτερη δουλειά στον τομέα αυτό μετά το JFK , μια ταινία στην οποία ο Oppenheimer οφείλει πολλά, κινηματογραφικά. Οι πραγματικά σπουδαίες ερμηνείες εξαρτώνται από την ικανότητα ενός ηθοποιού να «εξαφανιστεί» μέσα στον ρόλο του, να ταυτιστεί τόσο με τον χαρακτήρα του, που σχεδόν να φαίνεται σαν να παρακολουθούμε ένα ντοκιμαντέρ, κι όχι ένα έργο με σενάριο. Για το λόγο αυτό, η ταινία είναι ένα επίτευγμα καριέρας για τον Cillian Murphy ως Oppenheimer, την Emily Blunt ως σύζυγό του, και τον Robert Downey, Jr. ως ναύαρχο Lewis Strauss. Πράγματι, η ερμηνευτική δουλειά του Downey ήταν πάντα συναρπαστική επειδή είναι τόσο έμπειρος στο να παίζει την πραγματικότητα της στιγμής, που η δουλειά του συχνά δίνει την αίσθηση ότι δεν παίζει, αλλά ζει τον ρόλο. Αυτή η ερμηνεία είναι η καλύτερη της καριέρας του. Ολόκληρο το καστ των δεύτερων ρόλων, ως επί το πλείστον αγνώστων, αλλά και μερικών γνωστών ηθοποιών, είναι ομοιόμορφα εξαιρετικό. Όλα τα στοιχεία του Oppenheimer συναθροίζονται σε κάτι σπάνιο για μια ταινία: η ταινία προσφέρει κάτι περισσότερο από απλές αντιδράσεις, προκαλεί μια αληθινή συναισθηματική απόκριση. Είναι η διαφορά ανάμεσα στο να αφήνεις μια κραυγή σε ένα απότομα τρόμαγμα, και στο να κάθεσαι κυριολεκτικά στην άκρη του καθίσματός σου από το αδιάκοπο σασπένς. Βγήκα από την αίθουσα νιώθοντας στην ψυχή μου ότι η δοκιμή της βόμβας ‘‘Trinity’’ σηματοδότησε ένα μη αναστρέψιμο σημείο καμπής στην ανθρώπινη ιστορία, και μάλιστα ένα τρομακτικό σημείο.  Η συντριβή του ανθρώπινου ψυχισμού Η ταινία παρουσιάζει ένα μνημειώδες γεγονός, το οποίο είναι τόσο ακατανόητο που ενεργοποιεί το ατομικό και συλλογικό μας ασυνείδητο. Πυροδοτεί σκέψεις ότι ο κόσμος βρίσκεται σε μια παρόμοια θέση τώρα, ότι όλα φαίνονται σαν να είναι στο χείλος του γκρεμού, ότι τα πράγματα κινούνται πολύ γρήγορα, ότι κάτι δεν πάει καλά . Καθώς αναλογιζόμουν αυτές τις σκέψεις και τα συναισθήματα, ανέπτυξα μια θεωρία που προκύπτει από το διάσημο απόφθεγμα του ψυχολόγου Carl Jung : «Ο κόσμος κρέμεται από μια λεπτή κλωστή, και αυτή είναι η ψυχή του ανθρώπου… ΕΜΕΙΣ είμαστε ο μεγάλος κίνδυνος. Ο ψυχισμός είναι ο μεγάλος κίνδυνος. Τι θα συμβεί αν κάτι πάει στραβά με τον ανθρώπινο ψυχισμό;» Πιστεύω ότι κάτι πήγε στραβά με τον ψυχισμό μας. Ήταν o Covid-19. Πιο συγκεκριμένα, ήταν η πολιτική και η αντίδραση των μέσων ενημέρωσης στον Covid-19, που μόλυναν τον συλλογικό ψυχισμό. Ξεκίνησε από το κράτος, όπου η αρχικά άγνωστη φύση του ιού προκάλεσε εκείνους που είχαν την εξουσία να προτιμήσουν την καταστροφή και να υιοθετήσουν ένα αρχέτυπο Αποκάλυψης. Αν οι άνθρωποι πέθαιναν στους δρόμους, αυτοί που είχαν την εξουσία θα απομακρύνονταν κακήν κακώς από την εξουσία. Ως εκ τούτου, επινόησαν την «ασφαλέστερη» λύση, με τη μορφή των μαζικών εγκλεισμών. Τα μέσα ενημέρωσης, ανυπόμονα να πυροδοτήσουν τον φόβο επειδή δημιουργούσε κλικ, προσχώρησαν στο αφήγημα. Μαζί, αυτές οι δύο διεφθαρμένες κοινωνικές ομάδες ποδοπάτησαν τη ορθολογική σκέψη, αγνόησαν τα δεδομένα και προκάλεσαν μια υστερική απάντηση σε έναν ιό με ποσοστό θνησιμότητας 1,1% για μια εξαιρετικά περιορισμένη δημογραφική ομάδα. Προξένησαν στον πληθυσμό μια μαζική ψυχογενή ασθένεια (MPI), η οποία έχει αποδειχθεί –και θα συνεχίσει να αποδεικνύεται– καταστροφική για την Αμερική και την υφήλιο. Η πυρηνική βόμβα της γενιάς μας Αυτή η λυπηρή και καταστροφική σειρά γεγονότων είναι ο λόγος που πιστεύω ότι ο Covid-19 ήταν το αντίστοιχο της πυρηνικής βόμβας για την γενιά μας. Αναλογιστείτε τους παραλληλισμούς: Οι πρώτες αναφορές του ιού λειτουργούν ως το ανάλογο των βομβαρδισμών της Ιαπωνίας. Τα δελτία ειδήσεων δημιούργησαν μια αλυσιδωτή αντίδραση που συντέλεσε σε μια ψυχική «έκρηξη» πρωτοφανών διαστάσεων Ο διαρκής πανικός κατά τη διάρκεια της εβδομάδας της 9ης Μαρτίου 2020, όπως αποδεικνύεται από τους ανθρώπους που ορμούσαν σε παντοπωλεία, βενζινάδικα και χαρτιά υγείας, λειτουργεί ως ανάλογο του ωστικού κύματος μετά τις πυρηνικές εκρήξεις στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι. Η κυβερνητική πολιτική και η αντίδραση των μέσων ενημέρωσης δηλητηρίασαν τα μυαλά των πολιτών. Οι μαζικές παραβιάσεις των πολιτικών ελευθεριών που ακολούθησαν λειτουργούν ως ανάλογο της δηλητηρίασης από την ακτινοβολία. Εδώ έγινε η μεγαλύτερη ζημιά, τουλάχιστον όσον αφορά τον Covid-19. Για περισσότερους από 30 μήνες, η κεντρική κυβέρνηση των ΗΠΑ, καθώς και οι Πολιτείες και οι δήμοι με αριστερό προσανατολισμό, σε συνδυασμό με ένα καθόλου φιλοπερίεργο και διεφθαρμένο μιντιακό σύστημα, ακτινοβολούσαν την Αμερική με ζόφο. Καθημερινοί απολογισμοί θανάτων, νοσηλειών και αριθμού κρουσμάτων. Ζοφερές ιστορίες περί «long Covid». Αυστηρές προειδοποιήσεις να παραμένουμε «κοινωνικά απόμακροι» και να καλύπτουμε τα πρόσωπά μας με μάσκες, παρ’ όλο που γνωρίζαμε διαισθητικά ότι δεν λειτουργούσαν. «Μένουμε σπίτι, σώζουμε ζωές». «Δεν υπάρχει θεραπεία». «Θα πεθάνεις αν κολλήσεις Covid».  Ήταν αδυσώπητο. Δεν μπορούσες να το αποφύγεις. Ήταν το μόνο θέμα για το οποίο μιλούσαν όλα τα μέσα ενημέρωσης και η κυβέρνηση, και όλα όσα μας είπαν αποδείχθηκαν 100% λάθος. Όλα όμως.  Επεκτείνοντας παράλληλα τη δηλητηρίαση από την ακτινοβολία ένα βήμα παραπέρα, είναι πλέον προφανές ότι η άμεση ζημιά από αυτήν την δημόσια πολιτική θα διαρκέσει για μια γενιά. Τα παιδιά που εκπαιδεύτηκαν μέσω του Zoom οδηγήθηκαν σε μια σημαντική υστέρηση μάθησης. Η ανάπτυξη της παιδικής ηλικίας καθυστέρησε. Υπήρξε έξαρση της χρήσης αλκοόλ, της κατάχρησης ναρκωτικών, της κακοποίησης συζύγων (σε επίπεδα ρεκόρ), της κακοποίησης παιδιών, της κατάθλιψης και του άγχους, της παχυσαρκίας και των αυτοκτονιών από τα lockdown. Εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις καταστράφηκαν κυριολεκτικά, μαζί με τους κόπους μιας ζωής των ιδιοκτητών τους, ενώ τα καταστήματα λιανικής μεγάλης κλίμακας (σουπερμάρκετ, πολυκαταστήματα) επιτρεπόταν να παραμείνουν ανοιχτά. Σε κάθε κατηγορία που αναφέρεται παραπάνω, οι κοινότητες χαμηλού εισοδήματος και οι μειονοτικές κοινότητες παρουσίασαν τα χειρότερα αποτελέσματα από όλες τις δημογραφικές ομάδες. Οι επακόλουθες κρίσεις ζήτησης και προσφοράς, σε συνδυασμό με τα τρισεκατομμύρια του χρήματος που έπεσε από τα κυβερνητικά «ελικόπτερα» (και οι συναφείς απάτες δεκάδων δισεκατομμυρίων), κατέστρεψαν την οικονομία και οδήγησαν στον υψηλότερο πληθωρισμό των τελευταίων δεκαετιών. Αυτό συνέβη σε όλο τον κόσμο, όχι μόνο στις ΗΠΑ, και επιβεβαιώθηκε ακόμη και από αριστερόστροφες οργανώσεις, όπως το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ. Το WEF υπολογίζει την μελλοντική απώλεια εσόδων για τους σημερινούς φοιτητές σε 17 τρισεκατομμύρια δολάρια. Ηθική και Εξουσία Ένας λόγος για τον οποίο η ταινία Oppenheimer έχει τέτοια δυναμική είναι ότι ο καθηγητής Oppenheimer, και οι άλλοι, δοκιμάζονται σκληρά από τις ηθικές προκλήσεις που θέτει η εφεύρεσή τους. Οι περισσότεροι ηθικά υγιείς άνθρωποι αντέδρασαν στην ατομική βόμβα με έναν βαθμό ανάμεικτων συναισθημάτων.  Δεν υπήρξε καμία αντίστοιχη ηθική δοκιμασία για τους εξουσιαστές του κορωνοϊού. Αρνούνται να αναγνωρίσουν ότι κάθε μία από τις επιλογές και τις δηλώσεις τους στη δημόσια πολιτική ήταν εντελώς λάθος. Αρνούνται να παραδεχτούν ότι προέβησαν σε ανόητους κανονισμούς, που αφαίρεσαν από τα άτομα τα πολιτικά τους δικαιώματα και ουσιαστικά ανάγκασαν τους πολίτες να εμβολιαστούν με ένα πειραματικό φάρμακο που ήταν «διαρρέον» (σ.σ. δεν απέτρεπε την μετάδοση) και χωρίς διάρκεια, και που φαίνεται να αυξάνει την πιθανότητα μόλυνσης από τον ιό όταν χορηγείται πολλές φορές, και του οποίου η ασφάλεια εμφανίζεται ολοένα και περισσότερο αμφισβητούμενη. Η επιστήμη που αφορούσε τα εμβόλια ήταν ελαττωματική.  Οι εξουσιαστές αρνούνται να αποδεχτούν την ευθύνη για αυτές τις ηθικές παραβάσεις. Στην πραγματικότητα, τις δικαιολογούν και υπονοούν ότι θα τα έκαναν όλα ξανά με τον ίδιο τρόπο.  Όλα αυτά για έναν ιό, για τον οποίο το ποσοστό θνησιμότητας για τα επιβεβαιωμένα κρούσματα ήταν 1,1%. Το 76% των θανάτων ήταν σε άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω. Το 95% των ασθενών που πέθαναν με Covid-19 είχαν κατά μέσο όρο 4 υποκείμενα νοσήματα, που σημαίνει ότι η υγεία τους ήταν ήδη σε κακή κατάσταση. Υπήρξαν μόλις 3.000 θάνατοι σε παιδιά ηλικίας 14 ετών και κάτω, ή 0,26% των συνολικών θανάτων και 0,02% των θανάτων σε αυτή την ηλικιακή ομάδα (13,6% των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων σημειώθηκαν σε παιδιά ηλικίας 15 ετών και κάτω). Η φυσιολογική θνησιμότητα από όλες τις αιτίες για παιδιά κάτω των 15 ετών είναι 0,0167%. Η ατομική βόμβα άλλαξε τον κόσμο για πάντα. Η χρήση της έθεσε τα μεγαλύτερα ηθικά ερωτήματα στη σύγχρονη ιστορία, που οι σκεπτόμενοι άνθρωποι συζήτησαν, και συνεχίζουν να συζητούν. Από νωρίς προέκυψε μια συναίνεση, η οποία παραμένει σε ισχύ, ότι τα πυρηνικά όπλα δεν πρέπει ποτέ να χρησιμοποιηθούν ξανά. Ο Covid-19 άλλαξε τον κόσμο για πάντα. Τα ηθικά ερωτήματα θάφτηκαν από τους εξουσιαστές και τους νεροκουβαλητές τους. Οι σκεπτόμενοι άνθρωποι φιμώθηκαν, λογοκρίθηκαν, ακυρώθηκαν και έχασαν την εργασία τους. Υπάρχει σήμερα η συναίνεση μεταξύ πάρα πολλών Αμερικανών – ότι και την επόμενη φορά πρέπει να επιλεχθεί η ίδια αντίδραση. Κάτι που μας φέρνει σε μια ακόμα τραγωδία, την οποία δεν γίνεται να παραβλέψουμε.  Απέναντι σ’ αυτή την αυταρχική καταστολή, η αντίδραση των ανθρώπων που αγαπούν την ελευθερία ήταν να αναδιπλωθούν. Ναι, υπήρξαν θύλακες αντίστασης. Υπήρξαν ήρωες της ιατρικής που υπερασπίστηκαν την πραγματική επιστήμη. Υπήρξαν φαρμακεία που χορηγούσαν συνταγές για απαγορευμένα φάρμακα. Υπήρξαν αντιρρησίες του υποχρεωτικού εμβολιασμού. Ως επί το πλείστον, ωστόσο, η Αμερική ενέδωσε.  Η Αμερική θεμελιώθηκε χάρη σε μια εξέγερση ενάντια σε έναν τύραννο, μια εξέγερση όμως απαιτεί και εξεγερμένους.   [ Δείτε επίσης το μεταφρασμένο άρθρο του Jeffrey Tucker «Ο Joker και ο covid: Ένας κακός οιωνός, που επιβεβαιώθηκε λίγους μήνες αργότερα» ] Ο L. Matthew Myers είναι αναλυτής οικονομικών, μέσων ενημέρωσης και πολιτικής βάσει δεδομένων. Το έργο του έχει εμφανιστεί σε περισσότερες από 20 σημαντικές δημοσιεύσεις και έχει αρθρογραφήσει εκτενώς για θέματα τοξικολογίας, επιστημών υγείας, βιοτεχνολογίας και φαρμακευτικών προϊόντων.