Την αλληλουχία των γεγονότων που οδήγησαν στις καταστροφικές πυρκαγιές του περασμένου Αυγούστου περιγράφουν με άρθρο τους στο meteo του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών οι Θ.Μ Γιάνναρος, Γ. Παπαβασιλείου και Κ. Λαγουβάρδος με τους ειδικούς να χαρακτηρίζουν τις πυρκαγιές «φυσικό αποτέλεσμα» που «χτιζόταν από την αρχή της αντιπυρικής περιόδου» και σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν «έκπληξη».

Έκθετη είναι η κυβέρνηση Μητσοτάκη σχετικά με την αντιμετώπιση των καταστροφικών πυρκαγιών του περασμένου καλοκαιριού όπως προκύπτει από μελέτη του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών. Οι ειδικοί αναφέρουν ότι οι ακραίες δασικές πυρκαγιές του Αυγούστου 2021 δε συνέβησαν κατά τρόπο απρόοπτο, τέτοιο που να προκαλεί έκπληξη. Αντίθετα, από το τέλος Ιουνίου υπήρχαν ισχυρές ενδείξεις ότι η Ελλάδα έβαινε προς μία περίοδο με εξαιρετικά υψηλό δυναμικό εκδήλωσης ακραίων δασικών πυρκαγιών.

Μάλιστα τονίζουν την επιτακτική ανάγκη καλύτερης παρακολούθησης των περιβαλλοντικών συνθηκών που δύνανται να οδηγήσουν σε ακραία πυρικά συμβάντα. Δηλαδή η κυβέρνηση μπορούσε και έπρεπε να πάρει όλα τα αναγκαία μέτρα ώστε να μην υπάρξει αυτή η τεράστια καταστροφή.

Οι 4 περιβαλλοντικοί διακόπτες ελέγχου των μεγάλων και ακραίων δασικών πυρκαγιών

Συγκεκριμένα, σε άρθρο που υπογράφουν οι Θ.Μ. Γιάνναρος, Γ. Παπαβασιλείου, Κ. Λαγουβάρδος, αναφέρουν ότι η πύρινη κόλαση του Αυγούστου 2021 δεν θα έπρεπε να προκαλεί έκπληξη. Αντίθετα, συνέβη ως το φυσικό αποτέλεσμα μίας αλληλουχίας γεγονότων που συνετέλεσαν στην δημιουργία ενός πολύ υψηλού δυναμικού για εκδήλωση ακραίων δασικών πυρκαγιών. Η δημιουργία αυτού του δυναμικού δεν έλαβε χώρα εντός ολίγων ημερών, αλλά χτιζόταν ήδη από την αρχή της αντιπυρικής περιόδου.

Η εκδήλωση μεγάλων και ακραίων δασικών πυρκαγιών αποτελεί ένα πολύπλοκο φαινόμενο το οποίο ελέγχεται από 4 περιβαλλοντικούς «διακόπτες». Αρχικά, θα πρέπει να υπάρχει διαθεσιμότητα καύσιμης ύλης σε ποσότητα που να επιτρέπει την διάδοση της φωτιάς (Διακόπτης 1). Στη συνέχεια, θα πρέπει η καύσιμη ύλη να είναι αρκούντως ξηρή ώστε να επιτρέπει την έναρξη της φωτιάς και τη διατήρηση της καύσης (Διακόπτης 2). Από τη στιγμή που υπάρχει αφθονία ξηρής καύσιμης ύλης, οποιαδήποτε πηγή ανάφλεξης (π.χ., κεραυνός, εμπρησμός) θα οδηγήσει στην έναρξη πυρκαγιάς (Διακόπτης 3). Εάν, τέλος, οι πυρομετεωρολογικές συνθήκες είναι ευνοϊκές, η πυρκαγιά δύναται να λάβει διαστάσεις και να εξελιχθεί σε ακραίο συμβάν (Διακόπτης 4).

Βασικό προαπαιτούμενο για την εκδήλωση μεγάλων και ακραίων δασικών πυρκαγιών είναι λοιπόν η παρουσία πλούσιας (πυκνής) και ξηρής καύσιμης ύλης (Διακόπτες 1 και 2). Το απαιτούμενο αυτό συστατικό στοιχείο ήταν παρών στις πρόσφατες πυρκαγιές του Αυγούστου 2021. Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει από την εξέταση των χρονοσειρών της περιεχόμενης υγρασίας της νεκρής λεπτής καύσιμης ύλης (κλαδιά, βελόνες, κ.τ.λ.), όπως αυτή εκτιμάται από τις μετρήσεις των αυτόματων μετεωρολογικών σταθμών (ΑΜΣ) του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών (ΕΑΑ). Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι, για παράδειγμα, η περιεχόμενη υγρασία της καύσιμης ύλης στον ΑΜΣ του ΕΑΑ στο Τατόι είχε ήδη υποχωρήσει σε χαμηλά επίπεδα (κάτω από 15 %) από το τέλος Μαϊου, ενώ από το τέλος Ιουνίου υποχώρησε ακόμη περισσότερο, καταγράφοντας σταθερά τιμές μικρότερες του 10 %. Τα στοιχεία αυτά δείχνουν με πολύ καθαρό τρόπο ότι η ευρύτερη περιοχή της Βαρυμπόμπης βρισκόταν σε μια εξαιρετικά εύφλεκτη κατάσταση ήδη από το τέλος Ιουνίου, ενώ κατά το διάστημα εκδήλωσης και εξάπλωσης της πυρκαγιάς, η περιεχόμενη υγρασία της καύσιμης ύλης ήταν ακραία χαμηλή, καταγράφοντας τιμές μεταξύ 6 – 7 %, οι οποίες αντιστοιχούν σε ακραία ευφλεκτότητα. Παρόμοια συμπεράσματα προκύπτουν και από την εξέταση των αντίστοιχων χρονοσειρών για τις δασικές πυρκαγιές σε Εύβοια, Ηλεία, Λακωνία, και Μεσσηνία.

Χρονοσειρά ημερήσιων τιμών της περιεχόμενης υγρασίας της νεκρής λεπτής καύσιμης ύλης, όπως αυτή εκτιμήθηκε από τις μετρήσεις θερμοκρασίας και σχετικής υγρασίας του ΑΜΣ του ΕΑΑ στο Τατόι, για τη δασική πυρκαγιά της Βαρυμπόμπης. Η χρονοσειρά ξεκινά την 01.01.2021 και τελειώνει την 10.08.2021. Με τις κίτρινες σκιάσεις οριοθετούνται τα δύο δεκαήμερα επεισόδια καύσωνα που επηρέασαν την Ελλάδα, στο τέλος του Ιουνίου και το τέλος του Ιουλίου. Με τη διακεκομμένη μαύρη γραμμή σημειώνεται η ημερομηνία έναρξης της δασικής πυρκαγιάς (03.08.2021). 

Με την καύσιμη ύλη να βρίσκεται σε αφθονία (χάρη και στην κακοκαιρία Μήδεια) και σε εξαιρετικά ξηρή κατάσταση, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η πορεία των πυρομετεωρολογικών συνθηκών, όπως αυτή αποτυπώνεται στη χρονοσειρά των ημερήσιων τιμών των υποδεικτών ISI (μέτρο της αναμενόμενης ταχύτητας εξάπλωσης) και FWI (μέτρο της αναμενόμενης έντασης της πυρκαγιάς) του Καναδικού Συστήματος Πυρομετεωρολογικών Δεικτών. Όπως χαρακτηριστικά φαίνεται στην παρακάτω εικόνα, κατά τις ημέρες εκδήλωσης και εξάπλωσης της πυρκαγιάς στη Βαρυμπομπή, οι τιμές των δύο δεικτών έφτασαν στο απόλυτο μέγιστο τους από την έναρξη της αντιπυρικής περιόδου. Η παρατηρήση αυτή υποδεικνύει ότι οι πυρομετεωρολογικές συνθήκες ήταν εξαιρετικά ευνοϊκές για τη γρήγορη εξάπλωση των πύρινων μετώπων και την ενίσχυση της έντασής τους. Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι η σταδιακή επιδείνωση των πυρομετεωρολογικών συνθηκών ήταν περισσότερο από εμφανής ήδη από τα τέλη του Ιουνίου. Παρόμοια είναι τα ευρήματα και για τις δασικές πυρκαγιές που ξέσπασαν το ίδιο χρονικό διάστημα σε Εύβοια, Ηλεία, Λακωνία, και Μεσσηνία.

Χρονοσειρά ημερήσιων τιμών των υποδεικτών ISI (Initial Spread Index) (αριστερά) και FWI (Fire Weather Index) (δεξιά) του Καναδικού Συστήματος Πυρομετεωρολογικών Δεικτών, όπως αυτοί υπολογίστηκαν από τις μετρήσεις του ΑΜΣ του ΕΑΑ στο Τατόι, για τη δασική πυρκαγιά της Βαρυμπόμπης. Η χρονοσειρά ξεκινά την 01.05.2021 και τελειώνει την 22.08.2021. Με τις κίτρινες σκιάσεις οριοθετούνται τα δύο δεκαήμερα επεισόδια καύσωνα που επηρέασαν την Ελλάδα, στο τέλος του Ιουνίου και το τέλος του Ιουλίου. Με τις διακεκομμένες μαύρες γραμμές σημειώνονται οι ημερομηνίες έναρξης και ελέγχου της δασικής πυρκαγιάς. Οι σκιασμένες περιοχές (γκρι) υποδηλώνουν πολύ υψηλή και ακραία επικινδυνότητα με βάση τις τιμές των υποδεικτών ISI και FWI.

Συμπερασματικά, οι ακραίες δασικές πυρκαγιές του Αυγούστου 2021 δε συνέβησαν κατά τρόπο απρόοπτο, τέτοιο που να προκαλεί έκπληξη. Αντίθετα, από το τέλος Ιουνίου υπήρχαν ισχυρές ενδείξεις ότι η Ελλάδα έβαινε προς μία περίοδο με εξαιρετικά υψηλό δυναμικό εκδήλωσης ακραίων δασικών πυρκαγιών. Η παρατήρηση αυτή υπογραμμίζει την επιτακτική ανάγκη καλύτερης παρακολούθησης των περιβαλλοντικών συνθηκών που δύνανται να οδηγήσουν σε ακραία πυρικά συμβάντα, ώστε να είναι δυνατή η παροχή έγκαιρων και επιστημονικά τεκμηριωμένων προειδοποιήσεων.

Τα παραπάνω αποτελούν αποτελέσματα του ερευνητικού έργου FLAME που υλοποιείται στο Ινσιτούτο Ερευνών Περιβάλλοντος και Βιώσιμης Ανάπτυξης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών. Το ερευνητικό έργο FLAME υποστηρίχθηκε από το Ελληνικό Ίδρυμα Έρευνας και Καινοτομίας (ΕΛ.ΙΔ.Ε.Κ.) στο πλαίσιο της Δράσης “2η Προκήρυξη ερευνητικών έργων ΕΛ.ΙΔ.Ε.Κ. για την ενίσχυση των Μεταδιδακτορικών Ερευνητών/τριών” (Αριθμός Έργου: 00559).

Με πυρίμαχες κουβέρτες αλουμινίου και ελεγχόμενες καύσεις επιχειρεί η δασική υπηρεσία της Σιέρα Νεβάδα, στην κεντρική Καλιφόρνια, να προστατεύσει τα πανάρχαια δέντρα του Εθνικού Πάρκου Σεκόγια, που απειλούνται ταυτόχρονα από δύο πυρκαγιές αυτή τη στιγμή. Περίπου το 10% των σπάνιων αυτών δέντρων κάηκε πέρυσι στην πυρκαγιά που ονομάστηκε «Castle».

Οι γιγάντιες σεκόγιες, κωνοφόρα που μπορούν να ξεπεράσουν σε ύψος τα 80 μέτρα, έχουν εξελιχθεί ώστε να μην πλήττονται από τις πυρκαγιές, καθώς ο κόκκινος κορμός τους έχει πολύ παχύ φλοιό, ενώ τα χαμηλότερα κλαδιά τους μπορεί να βρίσκονται έως και 30 μέτρα πάνω από το έδαφος – πολύ ψηλά για να τα φθάσουν οι φλόγες μιας ήπιας πυρκαγιάς. 

Κάθε φορά που μια πυρκαγιά περνάει από μια σεκόγια, αφήνει σημάδι στον κορμό, έτσι γνωρίζουμε ότι, υπό φυσιολογικές συνθήκες, τα δέντρα αυτά έρχονται σε επαφή με τη φωτιά περίπου κάθε 10 χρόνια. Η φωτιά μάλιστα βοηθά την αναπαραγωγή τους, καθώς οι καρποί τους «σκάνε» και οι σπόροι σκορπίζονται στη γύρω έκταση, στην οποία έχουν ανοίξει ξέφωτα λόγω της πυρκαγιάς, πάνω στο πολύ φιλόξενο για τους σπόρους υπόστρωμα της στάχτης. Καθένα από τα γιγάντια δέντρα έχει περίπου 13.000 κουκουνάρια και κάθε κουκουνάρι σεκόγιας περιέχει 200 σπόρους, κάτι που ισοδυναμεί με 2,6 εκατομμύρια σπόρους ανά δέντρο.

Η κλιματική αλλαγή

Το πρόβλημα είναι ότι οι συνθήκες πλέον δεν είναι φυσιολογικές και οι επιστήμονες ανησυχούν αν οι σεκόγιες μπορούν να αντέξουν στην εποχή της κλιματικής αλλαγής. 

Τα κολοσσιαία δέντρα έχουν αποδυναμωθεί από την ξηρασία που συνοδεύει τον πρωτοφανή καύσωνα του καλοκαιριού, καθώς και από τον πολλαπλασιασμό εντόμων που τρυπούν τον εξωτερικό φλοιό τους, καθιστώντας τα πιο ευάλωτα στην πυρκαγιά.

«Κατά τη γνώμη μου, το πραγματικά σημαντικό ερώτημα είναι: έχουν προσαρμοστεί αυτά τα δέντρα στο νέο είδος πυρκαγιών και στο νέο κλίμα;» είπε ο Ρόμπερτ Γιορκ, αναπληρωτής καθηγητής Δασολογίας στο πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ, ο οποίος τα τελευταία 18 χρόνια μελετά τα σπάνια αυτά δέντρα. Πολλές από τις πυρκαγιές φέτος στην Καλιφόρνια δεν ήταν χαμηλής έντασης, ήταν πυρκαγιές που απελευθέρωσαν τεράστια ποσά ενέργειας, ενισχυμένες από την ξηρασία και τους ισχυρούς ανέμους. «Αυτά τα δέντρα δεν νομίζω ότι έχουν προσαρμοστεί σε πυρκαγιές μεγάλης έντασης».
Για τον λόγο αυτό, από την Τετάρτη βρίσκεται σε εξέλιξη μεγάλη επιχείρηση της δασικής υπηρεσίας για την προστασία των αρχαιότερων δέντρων, όπως αυτό που ονομάζεται «Στρατηγός Σέρμαν», φθάνει σε ύψος τα 84 μέτρα και έχει διάμετρο, στη βάση του, 33 μέτρα. Ο «Στρατηγός Σέρμαν» είναι το δέντρο με τον μεγαλύτερο όγκο στον κόσμο (1.486 κυβικά μέτρα) και αποτελεί βασικό αξιοθέατο του Εθνικού Δρυμού Σεκόγια. Πέρα από τη βάση του δέντρου αυτού, με πυρίμαχες κουβέρτες τυλίχτηκε το κέντρο επισκεπτών και η ιστορική ξύλινη ταμπέλα που καλωσορίζει τους επισκέπτες στο πάρκο. 
Το βασικότερο όπλο των πυροσβεστών είναι οι ελεγχόμενες πυρκαγιές, με τις οποίες καίνε τη χαμηλή βλάστηση γύρω από τα μεγάλα δέντρα και δημιουργούν αντιπυρικές ζώνες περιμετρικά του δρυμού. Στο εν λόγω πάρκο η τεχνική αυτή χρησιμοποιείται τα τελευταία 50 χρόνια. «Ελπίζουμε ότι το Γιγάντιο Δάσος θα μείνει αλώβητο», δήλωσε η εκπρόσωπος Τύπου του πάρκου, Ρεμπέκα Πάτερσον.  

Λίγες εβδομάδες μετά τις πλεον καταστροφικές πυρκαγιές των τελευταίων ετών, την ώρα που έχουν κλείσει κάμερες και μικρόφωνα, οι κάτοικοι της βόρειας Εύβοιας μετρούν ακόμα τις πληγές τους ζώντας στο απόλυτο γκρίζο, στο οποίο καταδικάστηκε ο τόπος τους για τα επόμενα χρόνια.

Σε μια περιοχή της Ελλάδας, η οποία είχε καταφέρει να κρατήσει ανθρώπους νέους στα χωριά τους, ανθρώπους που ζούσαν από τη ρητίνη, από τα μελίσσια, από την κτηνοτροφία ακόμα και στη δύσκολη δεκαετία της οικονομικής κρίσης, πολλοί σκέφτονται ήδη τη φυγή.

Εχοντας απομείνει με μηδενικά εισοδήματα, χωρίς δουλειά και σε κάποιες περιπτώσεις και χωρίς κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους, δε βλέπουν πια μέλλον στον τόπο που τους γέννησε ή – σε άλλες περιπτώσεις – τους φιλοξένησε για δεκαετίες. Το μόνο που περιμένουν είναι η εξειδίκευση των μέτρων που τους αφορούν για να πάρουν μάλλον τη σημαντικότερη απόφαση για τη ζωή τους.

Με το χειμώνα μπροστά, με το βλέμμα στον ουρανό φοβούμενοι για μια βροχή που θα φέρει πλημμύρα καταστρέφοντας και την τελευταία ελπίδα και το καμένο δάσος που η γενιά τους δε θα ρητινεύσει ξανά αφού για να αναγεννηθεί και να ωριμάσει απαιτούνται περί τα 40 χρόνια, δεν κρύβουν ότι η υπομονή τους στερεύει.

Ενας απ' αυτούς ο Ρολάνδος Παύλου, ο οποίος ερχόμενος από την Κύπρο βρήκε στο χωριό Αχλάδι τον «παράδεισο» που αναζητούσε δημιουργώντας εκεί όχι μόνο τη μικρή του επιχείρηση, αλλά και την οικογένειά του. Οταν είδε το σπίτι του και τα χωράφια του, στα οποία καλλιεργούσε αρωματικά φυτά για τα καλλυντικά που έφτιαχνε να γίνονται στάχτη, πήρε τη δύσκολη απόφαση να φύγει και να εξασκήσει το επάγγελμά του ως γιατρός στην Αθήνα.

«Η επιθυμία μου είναι να αποκαταστήσω το σπίτι και να επιστρέψω. Είδα με μεγάλη ελπίδα ότι ορισμένα φυτά που καλλιεργούσα σε ένα τμήμα του κτήματος, από το οποίο πέρασε επιφανειακά η φωτιά, <ξανάδωσαν>. Αυτό μου δίνει ένα κίνητρο επιστροφής, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Πολλά θα εξαρτηθούν από τα μέτρα που θα ανακοινωθούν. Προς το παρόν το τοπίο γύρω είναι σεληνιακό. Η απόλυτη καταστροφή. Δεν είχα άλλη επιλογή. Αλλωστε δεν είχα ούτε που να μείνω. Μέχρι σήμερα δεν έχω πάει ακόμα την κόρη μου να δει από κοντά το σπίτι».

Ο κ. Παύλου είχε έρθει για σπουδές στην Ελλάδα από την Κύπρο. Εγκαταστάθηκε στο Αχλάδι προ 20 ετών παρά το γεγονός ότι έως τότε είχε ζήσει μόνο σε πόλεις. Αρχικά είχε πάει στη βόρεια Εύβοια ως τουρίστας, αλλά αγάπησε τον τόπο. Με την πρώην σύζυγό του αποφάσισαν να ζήσουν στη φύση. Την πρώτη χρονιά νοίκιασαν ένα κτήμα στα Βασιλικά. Στη συνέχεια δημιούργησαν το σπίτι και το εργαστήριο παραγωγής «σπιτικών», φυτικών καλλυντικών στο Αχλάδι. Το προιόν το δημιουργούσαν και το παρακολουθούσαν από το χωράφι μέχρι τη συσκευασία και την πώληση. Από την πρώτη ύλη, την οποία καλλιεργούσαν στο κτήμα τους μέχρι την επεξεργασία του που ολοκλήρωναν στο εργαστήριό τους που βρισκόταν κάτω από το σπίτι τους.

Αν και ο ίδιος είχε μια εναλλακτική, δεν παύει να σκέφτεται τους «ρετσινάδες», τους μελισσοκόμους και τους κτηνοτρόφους του χωριού: «Αυτή τη στιγμή κανείς στο χωριό δεν μπορεί να πει ότι διατηρησε το εισόδημά του. Η οικοδομική δραστηριότητα είχε ατονήσει τα χρόνια της κρισης και όλοι συμπλήρωναν το εισόδημά τους από αγροτικές πηγές. Η νεολαία βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα τεράστιο πρόβλημα. Δεν έχουν να ασχοληθούν με τίποτα. Προς το παρόν ίσως απασχολούνται στα προσωρινά αντιπλημμυρικά έργα, αλλά το πρόβλημα θα είναι μακροπρόθεσμο».

Απόγνωση στα χωριά των «ρετσινάδων»

«Το χωριό έχει περίπου 300 μόνιμους κατοίκους. Εκτός των συνταξιούχων είναι σχεδόν όλοι ρητινοκαλλιεργητές και περίπου 2% - 3% είμαστε κτηνοτρόφοι. Ήμαστε ένα ζωντανό χωριό με νέους ανθρώπους. Να φανταστείτε ότι στο Δημοτικό μας φοιτούν 21 παιδάκια. Τώρα τι κάνουμε...» επισημαίνει ο πρόεδρος της κοινότητας, Βασίλης Χριστοδούλου.

Για πολλούς από τους ρητινοκαλλιεργητές, αυτή είναι ακόμα μία φορά που καλούνται να ξεκινήσουν από την αρχή καθώς είτε προέρχονται από οικογένειες απολυμένων είτε ήταν οι ίδιοι τότε νεαροί εργαζόμενοι στο εργοστάσιο του Σκαλιστήρη στο Μαντούδι, το οριστικό κλείσιμο του οποίου τη δεκαετία του ΄90 μετέτρεψε την περιοχή σε θύλακα ανεργίας με ποσοστό που έφτανε το 75%!

«Ο λόγος που έμειναν στην περιοχή ήταν τα πεύκα και η ρητίνη, αλλά πλέον με όλα τα πεύκα καμένα βρίσκονται σε απόγνωση, ζουν σε απόλυτη ανασφάλεια χωρίς να ξέρουν τι θα τους ξημερώσει αύριο. Ημαστε το πρώτο χωριό στην Ελλάδα στην παραγωγή ρητίνης με 700 τόνους από έναν τόπο με 300 κατοίκους. Ολοι περιμένουμε το πρόγραμμα να δούμε τι είναι και πότε θα ξεκινήσει» λέει ο κ. Χριστοδούλου.

Προσωρινά οι κάτοικοι του χωριού απασχολούνται στις εργασίες κοπής των πεύκων εκατέρωθεν της κεντρικής επαρχιακής οδού: «Αλλά κι αυτή είναι μια εργολαβία που σε λίγες ημέρες τελειώνει. Πολλές οικογένειες σκέφτονται ήδη να φύγουν».

Μόνο στον δήμο Μαντουδίου – Λίμνης - Αγίας Άννας ο αριθμός των ανέργων φτάνει αυτή τη στιγμή τα 800 άτομα, όπως εξηγεί στο «ethnos.gr» ο δήμαρχος, Γιώργος Τσαπουρνιώτης: «Φοβόμαστε την ερήμωση. Ο κίνδυνος είναι μεγάλος. Οι άνεργοι ρητινοκαλλιεργητές στο δήμο μας είναι 310. Με τους μελισσοκόμους και τους κτηνοτρόφους ξεπερνάμε τους 500 και αν συνυπολογίσουμε και όσους έχασαν τις δουλειές τους από τον κλάδο του τουρισμού, μιλάμε για 800 ανέργους μόνο σε ένα δήμο».

Αυτό, στο οποίο ελπίζουν, είναι το πρόγραμμα της 7ετούς κοινωφελούς εργασίας, το οποίο έχει ήδη εξαγγείλει ο Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, αν και τους προβληματίζει το ότι δεν έχει εξειδικευτεί τίποτα περαιτέρω: «Αναμένουμε διότι από τα λόγια στην πράξη υπάρχει απόσταση. Πρωταρχικό μέλημα να μη φύγει κόσμος από δω γιατί ήδη αρκετοί σκέφτονται τη φυγή» λέει ο κ. Τσαπουρνιώτης προσθέτοντας ότι ο Σταύρος Μπένος, ο οποίος έχει τεθεί επικεφαλής του σχεδίου για την ανασυγκρότηση της βόρειας Εύβοιας και βρεθηκε για αρκετές ημέρες στην περιοχή την περασμένη εβδομάδα, έχει δώσει τα διαπιστευτήριά του.

Η παράμετρος «μένουμε στον τόπο μας» και το ανθρώπινο δυναμικό αποτελούν και έναν από τους βασικούς πυλώνες του σχεδίου που παρουσίασε ο κ. Μπένος, ο οποίος μάλιστα ονόμασε και τον πρόεδρο των ρητινοκαλλιεργητών, Βαγγέλη Γεωργαντζή σύμβουλό του.

Το «ethnos.gr» επικοινώνησε με τον κ. Μπένο προκειμένου να αποσαφηνιστούν οι προθέσεις ως προς την επαγγελματική αποκατάσταση των πολιτών στις πληγείσες περιοχές. Ωστόσο ο ίδιος επεσήμανε ότι όλα τα ζητήματα ακόμα μελετώνται από τους συνεργάτες του και θα ανακοινωθούν όταν θα υπάρχουν ολοκληρωμένες προτάσεις.

Σε 40 χρόνια ξανά δυνατότητα ρητίνευσης στο καμμένο δάσος

Τη διερεύνηση από την Πολιτεία της δυνατότητας ρητίνευσης σε δάση σε νοτιότερες περιοχές της Εύβοιας ή ακόμα και νησιών όπως η Σκιάθος και η Σκόπελος προτείνει ο επίκουρος καθηγητής Δασολογιας του ΔΠΘ, Γιώργος Κοράκης.

«Οι άνθρωποι είχαν αυτήν την παραδοσιακή ασχολία, την οποια δεν είχαν αφήσει όπως συνέβη σε άλλες περιοχές, για παράδειγμα στα Μέγαρα, στα Γεράνεια Ορη. Κάποιοι οικισμοί ήταν 100% εξαρτώμενοι από την παραγωγή της ρητίνης και ίσως και καυσοξύλου. Είχε καλή ποιότητα, είχε καλή ποσότητα. Μπορεί να γίνει μια προσπάθεια αυτοί οι άνθρωποι να ρητινεύσουν νοτιότερα στο δάσος του Προκοπίου ανάμεσα στην Κύμη, το Προκόπι και τη Δίρφη. Υπάρχουν πευκοδάση που χωρούν κάποιους απ΄αυτούς – αν και όχι όλους - να μετακινηθούν νοτιότερα. Αυτά τα ενδεχόμενα πρέπει να εξεταστούν σοβαρά από την Πολιτεία. Θα μπορούσε να γίνει σχετικά γρήγορα σε συνεννόηση με τους δασοκτήμονες και τη Δασική Υπηρεσία καθώς υπάρχουν δημόσια και ιδιωτικά δάση» επισημαίνει ο ίδιος στο «ethnos.gr» συμπληρώνοντας μετά την περιοδεία του στην περιοχή πως η καταστροφη αγγίζει 19 χωριά με πολλούς κατοίκους να έχουν απομείνει πλέον με μηδενικό εισόδημα.

Για το δάσος που κάηκε ο κ. Κοράκης επισημαίνει ότι επρόκειτο για ένα ώριμο και ιδιαίτερα παραγωγικό δάσος, το οποίο όχι μόνο δεν είχε εξαντλήσει το ποσοστό της παραγωγής του, αλλά είχε χαλέπιο πεύκη σε μεγάλη έκταση και καλή ηλικία και θα μπορούσε να αποδώσει ακόμα περισσότερο. Πλέον όμως θα χρειαστούν δεκαετίες για να επανέλθει στο σημείο αυτό: «Το δάσος σταδιακά θα αναγεννηθεί. Για να έχει τη διάμετρο που απαιτείται ώστε να κάνεις μέτωπο ρητίνευσης όμως, θα απαιτηθούν τουλάχιστον 30 χρόνια ίσως και 40. Στο ίδιο δάσος θα μπορέσει να ασχοληθεί η επόμενη γενιά ρητινοπαραγωγών» σημειώνει χαρακτηριστικά.

Δεδομένης της πρωτοφανούς καταστροφής και της ανάγκης πολλά πράγματα να επανεκκινήσουν από την αρχη, ο καθηγητής του ΔΠΘ υπογραμμίζει ότι αυτό είναι μια ευκαιρία να γίνει προσπάθεια δημιουργίας σταθμού εκμετάλλευσης της ρητίνης και επιτόπου με στόχο να μην ακολουθήσουν τα χωριά της περιοχής την πορεία ορεινών χωριών της Ελλάδας που κάποτε είχαν 200 οικογένειες και πλέον έχουν 10 ανθρώπους, όπως λέει: «Να μη φεύγει το προιόν αυτό χωρίς προστιθέμενη αξία για προορισμούς εκτός Εύβοιας ώστε να γίνεται αλλού η επεξεργασία και η μεταπώλησή του. Θα μπορούσε να γίνει κάποια μονάδα επεξεργασίας ώστε να αυξηθεί η πρόσοδος, ακολούθως να αυξηθεί το κατά κεφαλήν εισόδημα των απασχολουμένων και να αμβλυνθούν οι συνέπειες της καταστροφής. Να ακολουθηθεί ένα νέο μοντέλο εκμετάλλευσης που θα είναι πιο κάθετο και δε θα αφορά μόνο τη συλλογή κι εξαγωγή από την Εύβοια».

Σύμφωνα με την ενημέρωση που είχε ο ίδιος από το Δασαρχείο Λίμνης, για τη μετάβαση στην επόμενη μέρα το ιδανικό σε πρώτη φάση είναι να ενισχυθούν τα δασαρχεία, να εκπονήσουν με αυτεπιστασία τα αντιπλημμυρικά έργα για την προστασία των οικισμών αλλά και τα αντιδιαβρωτικά για την προστασία του οικοσυστήματος απασχολώντας τον ντόπιο πληθυσμό ως δασεργάτες σε πρώτη φάση για φέτος.

Στη συνέχεια οι άνθρωποι αυτοί θα μπορούσα να δουλέψουν στις συμπληρωματικές φυτεύσεις όπου χρειαστεί να βοηθηθεί η φυσική αναγέννηση του δάσους, ενώ ορισμένοι θα μπορούσαν να απασχοληθούν και σε βάθος 10ετίας στην «καλλιέργεια» του νέου δάσους για να προστατευτεί από εξωτερικούς παραγοντες και να αυξηθεί. Πρόκειται γι΄αυτό που οι δασολόγοι ονομάζουν καθαρισμούς και αφορά μια πρώτη αραίωση: «Οι κινήσεις αυτες θα βοηθούσαν τους μεγαλύτερους να συμπληρώσουν τα ένσημα που τους λείπουν και να αποτελέσουν μια γέφυρα μέχρι τη συνταξιοδότησή τους» τονίζει ο κ. Κοράκης.

Πηγή: ethnos.gr

Ένας μήνας από την καταστροφική - βιβλική φωτιά στην Εύβοια και η φύση... κλαίει.
Ποιος όμως θα μπορούσε να αποδώσει καλύτερα το μαύρο της στάχτης και το μοιρολόι της μάνας γης για τους χαμένους καρπούς της.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις το δάσος της Βόρειας Εύβοιας θα κάνει περισσότερο από 30 χρόνια για να γίνει παραγωγικό, όπως ήταν, με τους μελισσοκόμους να δέχονται μεγάλο πλήγμα. «Η καταστροφή του πευκοδάσους στη Βόρεια Εύβοια, ενός ώριμου πευκοδάσους, είναι μια απώλεια τεραστίων διαστάσεων και το τίμημα πολύ μεγάλο και θα το πληρώνει η ελληνική μελισσοκομία για τα επόμενα 30 χρόνια - και αυτό δεν είναι υπερβολή» σημειώνει ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Μελισσοκομικών Συλλόγων Ελλάδας (ΟΜΣΕ), Βασίλης Ντούρας, ο οποίος εκτιμά ότι θα χάνονται από 5-10.000 τόνους πευκόμελο το χρόνο.

Ακόμα μετράνε τις πληγές τους μετά το πέρασμα των καταστροφικών πυρκαγιών οι κάτοικοι και οι άνθρωποι που δραστηριοποιούνταν στη Βόρεια Εύβοια. Εν μέσω γενικής κατακραυγής για την κρατική ολιγωρία, στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης πραγματοποιούνται συσκέψεις επί συσκέψεων για την εξεύρεση λύσης για τους επαγγελματίες του κλάδου.

Όλοι θέλουν να βγάλουν την "ουρά" τους απ' έξω και ρίχνουν τις ευθύνες στην Πολιτική Προστασία και το "επιτελικό κράτος". Μετά τον "γαλάζιο" Περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας, Φάνη Σπανό, που δήλωσε -ασχέτως αν μετά προσπάθησε να το "μαζέψει"- πως «υπήρχε εντολή μη κατάσβεσης» στην Εύβοια, ο Περιφερειάρχης Αττικής, Γιώργος Πατούλης, δηλώνει -σαν απλός παρατηρητής ξανά- ότι κανείς δεν τον ενημέρωνε και μάθαινε για τις φωτιές από το site της πυροσβεστικής. 

Σε κάποια άλλη χώρα του δυτικού κόσμου, αυτές οι δηλώσεις, μετά την μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή στην ιστορία της χώρας, πιθανόν να ήταν μαρτυρίες σε εισαγγελέα. Στο ελληνικό "επιτελικό κράτος" της κυβέρνησης Μητσοτάκη μπορεί απλά ο καθένας να δηλώνει αναρμόδιος και να περιφέρεται στις πυρόπληκτες περιοχές με συνοδεία τηλεοπτικών συνεργείων, βγάζοντας σέλφι με φόντο την καταστροφή. 

Αφιερώνεται στην Ελλάδα

Ο Αύγουστος του 2021 θα μείνει για πάντα χαραγμένος στη συλλογική μνήμη αυτής της χώρας. Σύμφωνα με το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών, 950.000 στρέμματα έχουν ήδη μετατραπεί σε στάχτη και η συγκεκριμένη εκτίμηση ενδέχεται να μεταβληθεί τις επόμενες εβδομάδες, καθώς ο κίνδυνος πυρκαγιών θα παραμείνει μαζί μας εξαιτίας των ακραίων θερμοκρασιών του καλοκαιριού σε συνδυασμό με τους ανέμους. Οι φωτιές δεν έχουν σβήσει ακόμα, ενώ πολλοί συμπολίτες μας έχουν εκτοπιστεί, έχουν χάσει το σπίτι, τα χωράφια, το εισόδημά τους και χιλιάδες ζώα έχουν χάσει τη ζωή τους με τραγικό τρόπο. Πρόκειται για εθνική τραγωδία με μακροχρόνιες συνέπειες στη φύση και τους ανθρώπους. Η θλίψη και η οργή των πολιτών είναι μεγάλη και απολύτως δικαιολογημένη. Την ίδια στιγμή, διακινούνται σε συζητήσεις online και offline -ακόμη και από τα χείλη αρμοδίων- διάφορες προτάσεις ή/και “κατηγορώ” τα οποία είτε δεν ευσταθούν είτε αγγίζουν τη σφαίρα του φαντασιακού. Παρακάτω θα βρείτε πόση δόση αλήθειας εμπεριέχουν και ποιες είναι οι πραγματικές επιλογές που έχουμε.

Μύθος: Πρέπει να ξεκινήσει δενδροφύτευση αμέσως

Πραγματικότητα: Παρόλη τη λαχτάρα μας να βοηθήσουμε, η τεχνητή αναδάσωση μπορεί να είναι από ανώφελη έως και επικίνδυνη για την ανάκαμψη του δάσους. Το δάσος είναι ένα πολύ πιο πλούσιο και περίπλοκο οικοσύστημα από απλώς το σύνολο των δέντρων του. Είναι τα αγριολούλουδα, οι θάμνοι, το χώμα και οι μικροοργανισμοί του, τα ζώα, τα πουλιά. Αν μπούμε στο δάσος και αρχίσουμε να φυτεύουμε χωρίς να ξέρουμε, πατώντας σε λάθος σημεία την ώρα που η φύση προσπαθεί να αναγεννηθεί, μπορεί να προκαλέσουμε σημαντική βλάβη. Το ίδιο ισχύει αν φυτέψουμε δενδρύλλια τα οποία ίσως έχουν αρρώστιες, ή δεν είναι κατάλληλα για την εκάστοτε περιοχή ή δεν υπάρχει τρόπος να βρουν νερό και προστασία. Άρα, δεν παίρνουμε μέρος σε καμία τέτοια βιαστική κίνηση! 

Συχνά, το καλύτερο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε είναι απλώς να αφήσουμε το δάσος στην ησυχία του να ανακάμψει από μόνο του με φυσικό τρόπο, αρκεί βέβαια να μην δεχτεί άλλα πλήγματα από ανθρώπινες δραστηριότητες. Σε κάθε περίπτωση, η προστασία των καμένων εκτάσεων και οι όποιες παρεμβάσεις πρέπει να εξεταστούν με διαφάνεια από ειδικούς και να γίνουν κατά περίπτωση, μόνο αν και εφόσον συστήσουν εκείνοι. 

Να το πούμε διαφορετικά. Η τραγική κατάσταση οφείλεται στο γεγονός πως σχεδόν κανένας πολιτικός δεν έχει ακούσει τη συμβουλή των ειδικών για θέματα κλιματικής αλλαγής και προστασίας της φύσης. Λαμβάνουν κάποια σπασμωδικά μέτρα μόνο μετά από την τραγωδία. Να μην διαιωνίσουμε τα λάθη τους! Η πρώτη μας υποχρέωση είναι να απαιτήσουμε δασικούς χάρτες και διεύρυνση του σχεδιασμού πρόληψης και αντιμετώπισης. Πρέπει να διερευνηθούν και να διορθωθούν τα όποια λάθη ώστε να είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι για το επόμενο ακραίο φαινόμενο το οποίο δυστυχώς θα έρθει αναμφίβολα, λόγω κλιματικής κρίσης. 

Μύθος: Να βγάλουμε τα πεύκα και να βάλουμε άλλα δέντρα

Πραγματικότητα: Δεν μπορούμε να αντικαταστήσουμε ένα είδος χωρίς να προκαλέσουμε σοβαρές βλάβες σε ολόκληρο το οικοσύστημα, με κίνδυνο μέχρι και την ολική κατάρρευσή του. Όπως προαναφέρθηκε, το δάσος είναι πολύ πλούσιο και σύνθετο οικοσύστημα το οποίο συντηρεί διάφορα είδη χλωρίδας και πανίδας που αλληλοεξαρτώνται το ένα από το άλλο. Ακόμα κι αν υποθέσουμε πως κάτι τέτοιο θα είχε την παραμικρή αξία στην ανάπλαση του πράσινου που χάθηκε εντός ορισμένων οικισμών, θα χρειαστεί μελέτη πριν τεθεί σε κίνδυνο ολόκληρη η ευαίσθητη περιοχή από την εισαγωγή ξενικών και ακατάλληλων ειδών. 

Μύθος: Οι φωτιές μπήκαν από εμπρηστές

Πραγματικότητα: Ίσως σε κάποιες περιπτώσεις να έχει πράγματι συμβεί κάτι τέτοιο και θα απαντηθεί αν γίνει συστηματική, ενδελεχής έρευνα. Γνωρίζουμε ωστόσο ότι η πλειονότητα των πυρκαγιών οφείλεται σε ανθρώπινη αμέλεια και όχι σε δόλο (π.χ. από σπινθήρες από μετασχηματιστές της ΔΕΗ, από κάψιμο κλαδιών, πεταμένα αποτσίγαρα, κά). Ένα 10% περίπου των πυρκαγιών οφείλεται και σε φυσικά αίτια, όπως συνέβαινε και συμβαίνει στην περιοχή της Μεσογείου εδώ και χιλιάδες χρόνια. 

Όμως, όποιος κι αν είναι ο λόγος που άρχισε μια φωτιά -από τυχαίο γεγονός μέχρι εγκληματική ενέργεια- τα βήματα πρόληψης και αντιμετώπισης οφείλουν να είναι τα ίδια. Το τελευταίο πράσινο της χώρας είναι απολύτως απροστάτευτο, χωρίς σχέδιο πρόληψης, χωρίς σχέδιο περιορισμού της ζημιάς για όποιο λόγο κι αν προκλήθηκε. Δεν έχουν καν ολοκληρωθεί οι δασικοί χάρτες εν έτει 2021. Ταυτόχρονα, η κλιματική αλλαγή επιδεινώνει την κατάσταση με έντονες ξηρασίες, καύσωνες, πλημμύρες. Τα δάση μας είναι το ίδιο ανυπεράσπιστα απέναντι στα φυσικά αίτια, την αμέλεια και τον δόλο. Άρα, πρώτο και βασικό μέλημα της κυβέρνησης είναι η προστασία τους από κάθε είδους κίνδυνο. Σε αυτό το σημείο, δηλαδή την πρόληψη και την προστασία ΟΛΟ τον χρόνο και όχι μόνο τις μέρες που ανεβαίνει ο υδράργυρος, πρέπει να συμπεριληφθεί στον σχεδιασμό η τοπική κοινωνία. Οι ντόπιοι γνωρίζουν την περιοχή τους και τις ιδιαιτερότητες της. Μπορούν και πρέπει να είναι σύμμαχοι σε κάθε βήμα. 

Mύθος: Τα δάση κάηκαν για να μπουν ανεμογεννήτριες

Πραγματικότητα: Δεν υπάρχει κανένας λόγος να το κάνουν, διότι η εγκατάστασή τους επιτρέπεται και σε δασικές και σε αναδασωτέες εκτάσεις, επομένως δεν υπάρχει κανένα κίνητρο. Ειδικά για τις περιπτώσεις των αιολικών σε αναδασωτέες εκτάσεις, ενώ επιτρέπονται από το θεσμικό πλαίσιο, έχουν ακόμα πιο αυξημένο βαθμό αδειοδοτικής δυσκολίας. Με λίγα λόγια η φωτιά όχι μόνο δεν διευκολύνει αλλά δυσκολεύει την υλοποίηση του έργου. Η περίφημη Απόφαση 2499/2012 ΣτΕ (Ολομ.), για την οποία γίνεται λόγος σε πολλές αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δεν αλλάζει τίποτα από τα παραπάνω: ένα έργο ΑΠΕ επιτρέπεται σε αναδασωτέα έκταση εφόσον ισχύουν οι ίδιες προϋποθέσεις με τη δασική έκταση (πριν καεί) και μάλιστα με αυξημένες ευθύνες για την προστασία της αναδασωτέας έκτασης από τον επενδυτή. 

Αξίζει να σταθούμε λίγο παραπάνω σε αυτόν τον μύθο με τα αιολικά και τις πυρκαγιές. Έχουμε να κάνουμε με ένα μύθο ο οποίος αντικατοπτρίζει την -ως ένα βαθμό δικαιολογημένη- ανησυχία αρκετών Ελλήνων απέναντι στα αιολικά. 

Εν συντομία, στις περισσότερες περιπτώσεις η μέθοδος σχεδιασμού ήταν και είναι προβληματική. Το Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για τις ΑΠΕ δεν έχει επικαιροποιηθεί, ενώ ακόμα δεν έχει εκπονηθεί το σύνολο των περιβαλλοντικών μελετών στις προστατευόμενες περιοχές από τις οποίες θα προκύψουν τα σχετικά Προεδρικά Διατάγματα για τον χαρακτηρισμό τους και τα Σχέδια Διαχείρισης. Εν ολίγοις, δεν γνωρίζουμε με σαφήνεια τι επιτρέπεται και πού. Αυτό ισχύει για όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες και όχι μόνο για τα αιολικά. Επιπλέον, η ανάπτυξη των ΑΠΕ δεν προωθείται με συμμετοχικό τρόπο, δηλαδή με τον απαραίτητο διάλογο με τις τοπικές κοινωνίες αλλά και με ουσιαστικά κίνητρα συμμετοχής. 

Ως αποτέλεσμα των παραπάνω, οι τοπικές κοινωνίες αισθάνονται περιθωριοποιημένες, οι ερωτήσεις τους δεν απαντώνται, η σωστή και συστηματική ενημέρωση είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Αυτό πρέπει να αλλάξει και να εκδημοκρατιστεί η διαδικασία. 

Το μεγαλύτερο πρόβλημα με αυτόν τον μύθο είναι ότι αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από την ουσία του προβλήματος των πυρκαγιών (κλιματική αλλαγή, πρόληψη, δασοπροστασία, εκτός σχεδίου δόμηση). Η αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης είναι ζήτημα επιβίωσης για εμάς, τα παιδιά μας και τον τόπο μας. Η εγκατάσταση αιολικών είναι ένα απαραίτητο τμήμα της συνολικής λύσης (μαζί με εξοικονόμηση ενέργειας, άλλες ΑΠΕ και αποθήκευση ενέργειας). Πρόκειται για μια εξαιρετικά δύσκολη άσκηση την οποία πρέπει να κάνουμε, έχοντας σαν εφόδιο τα επιστημονικά δεδομένα και την συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών σε κάθε βήμα αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης. 

Τέλος, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την θλιβερή πραγματικότητα της χώρας μας, η οποία ιστορικά αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για τα δασικά οικοσυστήματα, την εκτός σχεδίου δόμηση και διάφορες άλλες συνοδευτικές ελληνικές πατέντες, όπως τις “οικιστικές πυκνώσεις” εντός δασικών εκτάσεων. Όλες ανεξαιρέτως οι ελληνικές κυβερνήσεις αρνούνται πεισματικά να αντιμετωπίσουν την κατάσταση με αποτελεσματικό τρόπο. Αυτό είναι ένα σοβαρό πρόβλημα το οποίο θα πρέπει να το δούμε και να το αντιμετωπίσουμε. Στο τρίπτυχο “πολιτικοί – τοπική αυτοδιοίκηση – κοινωνία” πρέπει να αλλάξουμε όλοι ριζικά τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τα δάση, ο καθένας από την θέση του και μέσα από τον δικό του ρόλο.

Μύθος: Οι πολιτικοί φταίνε για όλα

Πραγματικότητα: Στην Ελλάδα του 2021 πολλοί πολιτικοί δεν αναφέρουν καν τον όρο “κλιματική αλλαγή”. Ζουν και πολιτεύονται σαν να μην υπάρχει κανένα πρόβλημα. Δεν τους αφορά, δεν τους απασχολεί. Όσοι αναφέρονται στην κλιματική αλλαγή, ειδικά τα εκάστοτε κυβερνητικά στελέχη τις μέρες μιας μεγάλης καταστροφής όπως πυρκαγιές και πλημμύρες, το κάνουν για να δικαιολογήσουν την απραξία τους. Το ίδιο έκανε και πάλι στο πρόσφατο διάγγελμά του ο πρωθυπουργός, στις 9 Αυγούστου. Αναφέρθηκε στην κλιματική κρίση αλλά δεν ανακοίνωσε ούτε ένα μέτρο ανάσχεσής της. Αξίζει να πούμε πως λίγες ώρες πριν το διάγγελμα είχε ανακοινωθεί η τελευταία έκθεση του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή, η οποία επιβεβαιώνει πως η κατάσταση είναι δυσοίωνη και χρειάζονται επειγόντως μέτρα περιορισμού των εκπομπών άνθρακα.

Ορισμένοι πολιτικοί έχουν προχωρήσει και σε κάτι ακόμα χειρότερο από τις ανούσιες αναφορές. Έχουν προωθήσει και υπερψηφίσει περιβαλλοντοκτόνους νόμους ή έχουν συμβάλλει στη δημιουργία του προβλήματος με τραγικές καθυστερήσεις, παζάρια και ημίμετρα. Σήμερα το σύστημα της δασοπροστασίας είναι όχι μόνο αποδυναμωμένο αλλά και παροχημένης αντίληψης η οποία δεν αντικατοπτρίζει τα νέα δεδομένα της κλιματικής κρίσης. Απαιτείται ενίσχυση με περισσότερα κονδύλια και έμφαση στην πρόληψη (π.χ. διαχείριση δασών, αφαίρεση της καύσιμης ύλης, κ.ά.), στην ενημέρωση και την ενεργό συμμετοχή της κοινωνίας. Αντίστοιχη αλλαγή πλεύσης επιβάλλεται στην παραγωγή και κατανάλωση ενέργειας, όπως και σε άλλες δραστηριότητες (για παράδειγμα, μετακινήσεις και αγροδιατροφικό μοντέλο).

Ταυτόχρονα, πρέπει να δώσουμε όλοι μια υπόσχεση στον εαυτό μας και να την κρατήσουμε για πάντα. Σε οποιαδήποτε εκλογική αναμέτρηση, τοπική, εθνική ή ευρωπαϊκή, θα απαιτήσουμε σχέδιο και μέτρα από τους πολιτικούς της αρεσκείας μας. Είναι πια σαφές πως η αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών και η προστασία της φύσης έχουν επίπτωση στη ζωή μας, την υγεία μας, τα σπίτια μας, την απασχόληση, την παραγωγή τροφής, την οικονομία, την ίδια μας την επιβίωση. Οι απαραίτητες δράσεις ξεκινούν από τους Δήμους και την εθνική κυβέρνηση φτάνοντας μέχρι τα ευρωπαϊκά όργανα. Αν θέλουν την ψήφο μας, θα ασχοληθούν με το πρόβλημα, θα εξηγήσουν το πλάνο τους και θα αξιολογηθούν αυστηρά από εμάς. 

Μύθος: Φταίει η κλιματική αλλαγή, δεν γινόταν τίποτα καλύτερο

Πραγματικότητα: Αγαπημένη δικαιολογία όποιου βρίσκεται σε θέση εξουσίας την ώρα της καταστροφής, ενώ ξέρει πως “χάζευε” όσο υπήρχε ακόμα χρόνος. Η κλιματική αλλαγή κάνει τα πάντα πιο δύσκολα και αυτό το έχει επιβεβαιώσει η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα εδώ και πολλά χρόνια. Με απλά λόγια, όσο περισσότερα αέρια του θερμοκηπίου προσθέτουμε στην ατμόσφαιρα, τόσο εντονότερη γίνεται η κλιματική κρίση. Αν οι πολιτικοί είχαν ακούσει τους επιστήμονες θα είχαν αντιμετωπίσει το πρόβλημα εγκαίρως, δεν θα χρειαζόταν να αναρωτιόμαστε πως θα μοιάζει η ζωή μας από εδώ και πέρα. Παρόλα αυτά, βεβαίως και υπάρχουν πολλά που μπορούν και πρέπει να γίνουν, ακόμα και τώρα. Όποιος ισχυριστεί το αντίθετο λέει ψέματα. 

Απαιτείται τιτάνια προσπάθεια, πάντα διαφανής και δημοκρατική, για την αντιμετώπιση των αιτίων και την προστασία των οικοσυστημάτων από τα οποία εξαρτόμαστε απόλυτα. Χαρακτηριστικά, οι βασικοί άξονες πάνω στους οποίους οφείλει να κινηθεί η κυβέρνηση αμέσως, είναι η παραγωγή και κατανάλωση ενέργειας μακριά από την εξάρτηση ορυκτών καυσίμων επειγόντως, η εγκατάλειψη κάθε πλάνου για εξορύξεις πετρελαίου και αερίου στη χώρα μας, μείωση της κατανάλωσης κρέατος και περιορισμός της εντατικής γεωργίας και κτηνοτροφίας και στήριξη της εκτατικής κτηνοτροφίας η οποία μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στην ορθότερη διαχείριση των δασικών οικοσυστημάτων, αλλαγή στα συστήματα μεταφοράς, επένδυση στο πράσινο εντός αστικών ιστών, προστασία της βιοποικιλότητας σε ξηρά και θάλασσα, δασικοί χάρτες, δασοπροστασία όλο το χρόνο με πόρους, εκπαίδευση, κατάλληλο προσωπικό και τη συνδρομή των τοπικών κοινωνιών. 

Μύθος: Ας περάσει αυτό το καλοκαίρι και βλέπουμε

Πραγματικότητα: Δεν υπάρχει περιθώριο. Η πρόσφατη ανακοίνωση της Έκθεσης του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή (9 Αυγούστου) επιβεβαιώνει το εφιαλτικό σκηνικό το οποίο ήδη έχουμε αρχίσει να βιώνουμε και το οποίο θα επιδεινωθεί ραγδαία αν δεν αλλάξουμε αμέσως. 

Η επόμενη κρίσιμη στιγμή στη χώρα μας, ειδικά για τις περιοχές που έχουν πληγεί, είναι οι πρώτες βροχοπτώσεις. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο ενώ οι ριζικές αλλαγές στην αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων πρέπει να σχεδιαστούν και να χρηματοδοτηθούν το συντομότερο δυνατό. Το Ταμείο Ανάκαμψης είναι ένα μόνο από τα χρηματοδοτικά εργαλεία που μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Αν δεν προβλέπονται ήδη οι απαραίτητες δράσεις, εχουμε εξαιρετικά καλούς λόγους για να προχωρήσουμε στις απαραίτητες αλλαγές. 

Ταυτόχρονα, οι άνθρωποι που έχασαν σπίτια και εισοδήματα δεν μπορούν να περιμένουν. Η άμεση συμπαράσταση και αλληλεγγύη των πρώτων δύσκολων ημερών θα χρειαστεί και σε βάθος χρόνου. Τόσο για συμβολικούς, όσο και για ουσιαστικούς λόγους, τα κτίρια που θα ανακατασκευαστούν θα χρειαστούν τα απαραίτητα κίνητρα (και αντικίνητρα) ώστε να μετατραπούν σε κτίρια σχεδόν μηδενικών εκπομπών.