Η παράσταση που σημείωσε συνεχόμενα sold out, επιστρέφει αυτή τη φορά στη Σκηνή BRECHT-2510. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο ο Ανδρέας Παπακωνσταντίνου, ενώ δίπλα του συμπρωταγωνιστεί η Μελίνα Σιδηροπούλου, αδερφή του Παύλου.
Ποιος ήταν πραγματικά ο Παύλος Σιδηρόπουλος;
Ο γεμάτος ταλέντο και αυτοκαταστροφικός «Ασυμβίβαστος»;
Ο «αιώνιος έφηβος», που ακόμη και σήμερα τα τραγούδια του συντροφεύουν τις νύχτες μας;
Η παράσταση αναλύει τον βίο και το έργο του Παύλου Σιδηρόπουλου, αναδεικνύοντας τον ταλαντούχο καλλιτέχνη που έκανε τη ζωή του κραυγή για την αγάπη. Ο δισέγγονος του Αλέξη Ζορμπά θα μας μιλήσει αυτή τη φορά χωρίς λογοκρισία, για τις σκιές μέσα του και γύρω του, που μετέτρεψε σε νότες και στίχους.
Με αυτήν την μουσικοθεατρική παράσταση ολοκληρώνεται η τριλογία βιογραφικών παραστάσεων για τους «Αγίους των Εξαρχείων» ή καλύτερα τους «Αγίους μιας γενιάς», η οποία ξεκίνησε με τις παραστάσεις «Κ. Γώγου: Το Γαμώτο που δεν έζησα» (από Δευτέρα 6/10 και κάθε Δευτέρα στις 19.00) και «Νικόλας Άσιμος: Εγώ με τις Ιδέες μου».
Από 7 Οκτωβρίου και κάθε Τρίτη στις 21.00 στη ΣΚΗΝΗ BRECHT-2510 Γ’ Σεπτεμβρίου 38, Αθήνα (μετρό Ομόνοια ή Βικτώρια)
Τηλ. Κρατήσεων: 6945188466, 6946716827
Διάρκεια: 80 λεπτά
Τι συμβαίνει όταν δύο αδέρφια συναντιούνται μετά από εννέα χρόνια και καλούνται, την ημέρα των γενεθλίων της ηρωίδας, να αντιμετωπίσουν τη σκληρή πραγματικότητα του αποχωρισμού;
Unborn- μια ωμή, αστεία και απροσδόκητα τρυφερή ιστορία ενηλικίωσης, που αφήνει το τελευταίο κερί να το σβήσουμε μαζί.
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
Το UNBORN είναι ένα σύγχρονο θεατρικό έργο που συνδυάζει δραματουργική αμεσότητα με λεπτό χιούμορ.Η παράσταση φωτίζει με διακριτικότητα μια βαθιά κοινωνική αλήθεια: την πρακτική –συχνά αποδεκτή– του να μεγαλώνουν παιδιά σε σπίτια άλλων συγγενών, και πώς αυτή η εμπειρία διαμορφώνει την ταυτότητα και τις σχέσεις τους.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενο: Χριστίνα Κυρίτση
Σκηνοθεσία: Νεκτάριος Λιονάκης
Ερμηνεύουν: Μανώλης Πίτερης, Χριστίνα Κυρίτση
Σκηνικά: Μάνος Ψωματάκης
Μουσική: Κωστής Χρήστου, Θωμάς Παπαθανάσης.
Κίνηση: Ραφαήλ Χριστοδούλου
Δημιουργία Αφίσας: Θοδωρής Παρασκευάς
Φωτογραφία / Video: Panos Astor Koffas
Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Art Ensemble
Η παράσταση πραγματοποιείται σε συνεργασία με το μη κερδοσκοπικό σωματείο Πρωτοβουλία για το Παιδί στη Βόρεια Ελλάδα.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ
Χριστίνα Κυρίτση
Η Χριστίνα Κυρίτση είναι 28 ετών και η καταγωγή της είναι απο το Αίγιο.
Είναι ηθοποιός, θεατρολόγος και δημιουργός με σπουδές στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου (πρακτική κατεύθυνση) και στην Ανώτερη Δραματική Σχολή «Θεάτρου 10Θ». Έχει εμφανιστεί σε σημαντικές θεατρικές παραγωγές όπως ο «Μεταξούλης» (σκην. Ανδρέας Μακρής, Θέατρο Άλφα), «Το βιβλίο του Τζον» (σκην. Γιάννης Λεοντάρης, Θέατρο Τριανόν), «Το Πέρασμα» (σκην. Πάνος Βαβάμης – Άννα Τσίχλη, Δημοτικό Θέατρο Σερρών), «Το Ξαπλωμένο Κορίτσι» (σκην. Έλενα Μαχφούζ – Στυλ Ροδαρέλης, περιοδεία), οι «Βάκχες» (Αρχαίο Θέατρο Μυκηνών, σκην. Αγγελική Πουλημά & Γιάννης Λεοντάρης) και ο «Καλοκάντζαρος» (σκην. Β. Ηλιόπουλος & Γ. Γεννατάς, Θέατρο Απόλλωνα).
Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια σημαντικών καλλιτεχνών όπως ο Θωμάς Μοσχόπουλος, ο Άρης Μπινιάρης, η Ομάδα PLEFSIS, η Μαρία Σωτηροπούλου, ο Ηλίας Καρελλάς και η Αντωνία Βασιλάκου. Το 2019 υπήρξε υπότροφος του Λυκείου Επιδαύρου (τμήμα Maria Shmaevich)..
Παράλληλα δραστηριοποιείται έντονα στη συγγραφή και στη θεατρική δημιουργία.
Έχει υπογράψει το έργο «UNBORN» (Θέατρο Βλησίδης – Χανιά, 2025), το «Norlove» (συμμετοχή στο φεστιβάλ OFF-OFF) και έχει συμβάλλει στη δημιουργία του βραβευμένου προγράμματος PET AWARDS 2024 σε συνεργασία με την PURINA – NESTLÉ. Έχει επίσης συνεργαστεί για θεατρικές διασκευές με τον συγγραφέα Βαγγέλη Ηλιόπουλο και με τη συγγραφέα Γιολάντα Τσορώνη-Γεωργιάδη.
Ιδιαίτερη πτυχή της δουλειάς της αποτελεί η ενασχόληση με τα παιδιά. Εδώ και τρία χρόνια συνεργάζεται με την εταιρεία SAPOUNOFOUSKA, γράφοντας και υλοποιώντας εκπαιδευτικά και ψυχαγωγικά προγράμματα για παιδιά από 2 ετών και άνω, ενώ παράλληλα αναπτύσσει θεατροπαιδαγωγικές δράσεις και καλλιτεχνικά εργαστήρια εκπαιδευτικού χαρακτήρα.
Έχει εμπειρία και στον τομέα της θεατρικής παραγωγής, ως διοργανώτρια και booker (Lion Art Productions, BLE Productions, Animagnet), καθώς και ως βοηθός παραγωγής («Το Θαύμα της Άννυ Σάλιβαν», σκην. Νικαίτη Κοντούρη).
Οι καλλιτεχνικές της δεξιότητες περιλαμβάνουν τον χορό (σύγχρονος, παραδοσιακοί χοροί, χοροθέατρο), τη μουσική (παραδοσιακό τραγούδι, μπεντίρ, ηλεκτρονική σύνθεση με Ableton) και τον αθλητισμό (ενόργανη, kick boxing, κολύμβηση, βόλεϊ, ποδόσφαιρο). Μιλά αγγλικά (Lower) και ισπανικά σε αρχάριο επίπεδο.
Μανώλης Πίτερης
Ο Μανώλης Πίτερης γεννήθηκε στις 10 Μαΐου 2002 και μεγάλωσε με αγάπη για το θέατρο, την κίνηση και την ανθρώπινη έκφραση. Με ύψος 1,81 και παρουσία που γεμίζει τη σκηνή, διακρίνεται για τη συνδυαστική του πορεία: σπουδές στην Ανώτερη Ιδιωτική Σχολή Δραματικής Τέχνης «Θεάτρου 10Θ», από όπου αποφοίτησε αριστούχος, καθώς και σπουδές στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Ο ίδιος μιλά ελληνικά και αγγλικά σε υψηλό επίπεδο, διαθέτει μερική γνώση γαλλικών και έχει βαθιά επαφή με την κρητική διάλεκτο.
Στην πορεία του παρακολούθησε σεμινάρια με καταξιωμένους δημιουργούς, όπως τον Άρη Μπινιάρη («Θέατρο με όχημα τη μουσική»), ενώ εμπλούτισε το ρεπερτόριό του με γνώσεις που συνδέουν την τέχνη με την κοινωνική επιστήμη.
Η επαγγελματική του διαδρομή περιλαμβάνει σημαντικές θεατρικές συμμετοχές. Έχει σταθεί στη σκηνή σε παραστάσεις όπως το «UNBORN» (σε σκηνοθεσία Νεκτάριου Λιονάκη), όπου ερμήνευσε τον ρόλο «το πρόσωπο», καθώς και στον «Μεταξούλη» της ANIMAGNET (σκηνοθεσία Αντρέα Μακρή), στον οποίο ενσάρκωσε τον ομώνυμο ρόλο στην Αθήνα, στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Έχει επίσης εμφανιστεί στο «Σεληνιασμό» (σκηνοθεσία Δημήτρη Κουρούμπαλη), στις παραστάσεις «VULNUS» και «Οι Λιόβεργες», αλλά και σε performance του Delphi Economic Forum με θέμα την Κλιματική Αλλαγή, αποδεικνύοντας την ευελιξία και το εύρος της υποκριτικής του ταυτότητας.
Στην τηλεόραση συμμετείχε στις σειρές «Οι Αθώοι» (MEGA) και «Πόρτο Λεόνε» (Alpha), όπου ανέλαβε ρόλους που ανέδειξαν την εκφραστικότητα και την υποκριτική του αλήθεια. Επίσης, εμφανίστηκε στη μεγάλη κινηματογραφική παραγωγή «Σμύρνη μου Αγαπημένη» στον ρόλο του λούστρου-φονιά, ενώ έλαβε μέρος και σε διεθνή διαφημιστική καμπάνια για το brand DRYKORN.
Πέρα από τη σκηνή και την κάμερα, ο Μανώλης ασχολείται με τον σύγχρονο χορό (grade 8) και την ιππασία (επίπεδο 1). Αυτές οι δεξιότητες εμπλουτίζουν τη σωματική του έκφραση και ενδυναμώνουν την καλλιτεχνική του ταυτότητα.
Νεκτάριος Λιονάκης
Ο Νεκτάριος Λιονάκης γεννήθηκε στα Χανιά και ζει στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής Θεάτρου «Δήλος» και παράλληλα έχει εκπαιδευτεί σε ποικίλους καλλιτεχνικούς και σωματικούς τομείς, εμπλουτίζοντας τη δουλειά του με πολυδιάστατα εκφραστικά μέσα. Η καλλιτεχνική του πορεία εστιάζει στη σκηνοθεσία και στο σωματικό θέατρο, συνδυάζοντας την υποκριτική με την κίνηση και τη μουσικότητα.
Έχει παρακολουθήσει μαθήματα κλασικού μπαλέτου με την Έλενα Σγουραμάνη, σύγχρονου χορού με την Αρτέμιδα Λαμπίρη, barre à terre με τη Βαλιάνα Σιμιτάκου, τεχνική Graham στη σχολή χορού «Ακτίνα» καθώς και κινησιολογικό αυτοσχεδιασμό με τον Δημήτρη Καράλη. Παράλληλα, έχει ασχοληθεί με το σύγχρονο τραγούδι επί τρία χρόνια με τη Δέσποινα Δρακάκη και την Ευαγγελία Καρακατσάνη, ενώ έχει ολοκληρώσει μαθήματα drums με τον Alexey Kirichenko. Η εκπαίδευσή του περιλαμβάνει επίσης yoga με τον Γιώργο Ανδρουλάκη, καθώς και σεμινάρια τραγουδιού με τη Μάρω Θεοδωράκη και ανατομίας με τον Βαγγέλη Βάρη.
Στο πεδίο της σκηνοθεσίας, έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε διαφορετικά μέρη της Ελλάδας:
Μάιος 2024, Αθήνα– Σκηνοθεσία στην παράσταση ΖΑΧΑΡΗ (Θέατρο Μπάγκειον)
Μάιος 2025, Χανιά– Σκηνοθεσία στην παράσταση UNBORN (Θέατρο Δημήτρης Βλησίδης)
Παράλληλα, έχει εκπαιδευτεί στο ITM (Θεραπευτική Ταϊλανδέζικη Μάλαξη) και στο Pilates Mat (AF studies), εμβαθύνοντας στη σχέση σώματος–κίνησης–έκφρασης.
Η παράσταση του έργου του Ζαν Ζενέ «Οι Δούλες» σε μετάφραση Δημήτρη Δημητριάδη και σκηνοθεσία Σάββα Στρούμπου, που παρουσιάστηκε από την ομάδα Σημείο Μηδέν με εξαιρετική επιτυχία, κατά τους μήνες Μάρτιο και Απρίλιο, επιστρέφει στο «Θέατρο Άττις-Νέος Χώρος».
Επί σκηνής: Έλλη Ιγγλίζ, Ντίνος Παπαγεωργίου και Μυρτώ Ροζάκη.
«Οι Δούλες» του Ζενέ είναι ένα από τα πιο «προκλητικά» θεατρικά κείμενα του 20ου αιώνα, ένα κείμενο που από την πρώτη του παράσταση το 1947 έως και σήμερα, αποτελεί ανοιχτό πεδίο συνεχούς έρευνας και ερμηνειών.
Ο συγγραφέας στρέφει προς την κοινωνία, με τρόπο αμείλικτο, τον καθρέφτη των απωθημένων της. Η αποκάλυψη του δεν έχει δραματικά χαρακτηριστικά ούτε παρουσιάζει το δράμα των καταπιεσμένων. Το θέατρο του Ζενέ είναι θέατρο στο χείλος της Αβύσσου, καθώς αποκαλύπτει μορφές ζωής που η κοινωνία των «κανονικών» επιμένει να καταπιέζει, να οδηγεί στην παρακμή ή και στην καταστροφή, καταστρέφοντας ταυτόχρονα την ίδια τη ζωή επί της γης.
Η παράσταση της Ομάδας Σημείο Μηδέν ανεβαίνει σε μετάφραση του Δημήτρη Δημητριάδη και τους ρόλους του έργου ερμηνεύουν (με αλφαβητική σειρά) η Έλλη Ιγγλίζ-Σολάνς, ο Ντίνος Παπαγεωργίου-Κυρία και η Μυρτώ Ροζάκη-Κλαιρ.
Σκηνοθετικό σημείωμα:
Οι «Δούλες» ως θέατρο της εθελοδουλίας
Η αναζήτηση του τερατώδους στον άνθρωπο, είναι που μας ενδιαφέρει. Το κοίταγμα προς τα μύχια της ανθρώπινης ύπαρξης, εκεί, στην πηγή της ύβρης, στη ρίζα κάθε σκοτεινής ενόρμησης, κάθε άμετρης επιθυμίας. Πώς η τέχνη μελετά και αποκαλύπτει το τερατώδες, πως τολμάει να ρίξει φως στα ερεβώδη σκοτάδια του ανθρώπινου αινίγματος; Το σαρκαστικό στοιχείο και ο αυτοσαρκασμός που προϋποθέτει, ορίζουν την πιο βίαιη, αλλά και πιο ειλικρινή μορφή αποκάλυψης αυτής της περιοχής. Η σπουδή πάνω στην ανθρώπινη τερατωδία θέτει τα θεμέλια της παράστασής μας και ανοίγει ένα νέο τοπίο στην έρευνά μας.
Στις «Δούλες» όλα είναι θέατρο μέσα στο θέατρο… μέσα στο θέατρο... Οι δύο δούλες «παίζουν» την ταύτιση τους με την εξουσία, τη δυσφορία τους, την εξέγερση τους, την αυτοκτονία τους, ενώπιον της Κυρίας, η οποία χειραγωγεί και καθοδηγεί αυτό το «θεατρικό» παιχνίδι ζωής και θανάτου. Οι «Δούλες» αποτελούν ένα αγωνιώδες προμήνυμα κινδύνου από το μέλλον, το όχι και τόσο μακρινό, καθώς βαδίζουμε με μεγάλη ταχύτητα στο χείλος της αβύσσου.
Και όμως. Το θέατρο της εθελοδουλίας, το θέατρο της ύστατης μορφής ζωής στον πλανήτη, το θέατρο που παίζεται στο χείλος της αβύσσου, ενώπιος ενωπίω με την ιστορία ως τραγωδία, θα μετατρέπεται πάντα σε πανηγύρι των καταπιεσμένων, θα απελευθερώνει την εξεγερσιακή ενόρμηση υπεράσπισης της ζωής ενάντια σε όλες τις δυνάμεις του θανάτου. Μέσα από αυτές τις ρωγμές και τα ρήγματα θα αποκαλύπτεται πάντα η ρέουσα λάβα της ζωής, έτοιμη να τυλίξει μέσα στο καθαρτήριο πυρ όλες τις γρανιτένιες ηπείρους της εθελοδουλίας, του αυτο-εγκλεισμού και της απο-ανθρωποποίησης.
«Ο Σάββας Στρούμπος διάβασε τις «Δούλες» του Ζενέ με εσωτερική μουσικότητα και θεατροποίηση της ταξικής οργής, οδηγώντας τους ηθοποιούς του σε μια σχεδόν καρναβαλική ευωχία». (Δημήτρης Τσατσούλης, Athens Voice)
«Ο Σάββας Στρούμπος από τη μεριά του προσέγγισε τις "Δούλες" μέσα από τη χαρακτηριστική σκηνική φόρμα του, γκρεμίζοντας ολωσδιόλου την εξωτερική αστική κατασκευή και διαλύοντας κάθε υπόνοια ρεαλισμού που μπορεί να επιφέρει αυτή η κατασκευή». (Τώνια Καράογλου, Αθηνόραμα)
«Ο Σάββας Στρούμπος σκηνοθετεί τις «Δούλες» ως περιπετειώδες χρονικό καταβύθισης στον κόσμο του πόθου και του πάθους. Μια ιστορία διαρκών ταπεινώσεων και από μακρού απωθημένων σχεδίων εκδίκησης που ξαφνικά αφυπνίζονται με το επιτακτικό αίτημα της άμεσης εφαρμογής τους». (Ηρακλής Λογοθέτης, Documento)
«Οι φωνές των ηθοποιών [Μυρτώ Ροζάκη, Έλλη Ιγγλίζ, Ντίνος Παπαγεωργίου] απόλυτα εξασκημένες, το ίδιο και η κίνησή τους απόλυτα μελετημένη, μαζί με τους φωτισμούς του Κώστα Μπεθάνη, τα σκηνικά και τα κοστούμια της Κατερίνας Παπαγεωργίου, το μουσικό ηχοτοπίο του Λεωνίδα Μαριδάκη, όλα σκηνοθετημένα με μελέτη και έμπνευση από τον σκηνοθέτη Σάββα Στρούμπο, δημιουργούν μια εξαίσια παράσταση, που δεν πρέπει να χάσετε». (Μαρία Μαρή, In2Life.gr)
«Τους ρόλους του έργου ερμηνεύουν πιστά και σε απόλυτη συγχορδία, ως ένα καλά δουλεμένο τρίφωνο και σύμφωνα με τη σκηνοθετική αντίληψη, η Μυρτώ Ροζάκη-Κλαίρ, η Έλλη Ιγγλίζ-Σολάνζ και ο Ντίνος Παπαγεωργίου-Κυρία». (Όλγα Μοσχοχωρίτου, Kommon.gr)
«O Σάββας Στρούμπος καθοδηγεί τους ηθοποιούς του σε μονοπάτια που και για τον ίδιον είναι συχνά αποκαλυπτικά – πόσω μάλλον για εμάς, τους θεατές». (Νίκος Ξένιος, Bookpress.gr)
«Η προσέγγιση του Στρούμπου σε αυτό το σκοτεινό έργο που ανοίγει διάπλατες χαραμάδες στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση και την μεφιστοφελική πλευρά της, στοιχειώνει τον θεατή με τις σπασμωδικές κινήσεις των σωμάτων, με τα σκαμπανεβάσματα των φωνών, με τις νευρωτικές αποκρίσεις, με την μύχια και υποβόσκουσα εκδικητική ορμή, με το άγρυπνο βλέμμα της «κυρίας» που ξεπροβάλει αναπάντεχα μέσα από τις σκιές, με την σαπισμένη αγάπη που δεν βρίσκει τρόπο και χώρο να εκδηλωθεί». (Θανάσης Πάνου, Theatro Greece)
*Η μετάφραση του έργου από τον Δημήτρη Δημητριάδη, επανακυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Νεφέλη
Η παράσταση «Οι Δούλες» πραγματοποιείται υπό την αιγίδα και με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού.
Περισσότερες πληροφορίες για την Ομάδα Σημείο Μηδέν, τους συντελεστές και τις παραστάσεις που έχει παρουσιάσει, μπορείτε να βρείτε στο www.simeiomiden.gr
Το εμβληματικό έργο του Έντουαρντ Άλμπυ, «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ», ένα από τα πιο συγκλονιστικά και βαθιά ανθρώπινα θεατρικά έργα του 20ού αιώνα, ανεβαίνει στο Θέατρο Ζίνα, από τις 9 Οκτωβρίου, σε σκηνοθεσία Σωτήρη Τσαφούλια.
Με το βαθιά ψυχογραφικό του βλέμμα, ο Σωτήρης Τσαφούλιας αναδεικνύει το έργο ως μια ανελέητη ψυχολογική παρτίδα, που αντανακλά τη διαχρονική αγωνία του ανθρώπου να ορίσει την ταυτότητά του μέσα σε έναν κόσμο που καταρρέει
Τους πρωταγωνιστικούς ρόλους αναλαμβάνουν ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης και η Έφη Μουρίκη, ενώ στο πλευρό τους βρίσκονται ο Σπύρος Σταμούλης και η Ελεάνα Στραβοδήμου, σε ένα τετραπρόσωπο σχήμα υψηλής έντασης και υποκριτικής δεξιοτεχνίας, που φέρνει στο φως τη σκληρή αλήθεια πίσω από τις κοινωνικές μάσκες, τα παιχνίδια εξουσίας και τις προσωπικές μας ψευδαισθήσεις.
Το έργο, με αφορμή μια φαινομενικά απλή επίσκεψη ενός νεαρού ζευγαριού σε ένα ώριμο παντρεμένο ζευγάρι, εξελίσσεται σε μια νύχτα αποκαλύψεων, έντονων συγκρούσεων και συναισθηματικής απογύμνωσης, σε μια ιστορία που ισορροπεί ανάμεσα στο τραγικό και το ειρωνικά αστείο.
Σκηνοθετικό σημείωμα του Σωτήρη Τσαφούλια:
Το έργο Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ του Άλμπι παρουσιάζει μια έντονη, συναισθηματική και ψυχολογική σύγκρουση, εστιάζοντας στις σχέσεις και τις αλήθειες που κρύβονται πίσω από τις κοινωνικές προσδοκίες και τις προσωπικές αντιφάσεις. Ένας άντρας και μια γυναίκα προσκαλούν ένα νεαρό ζευγάρι στο σπίτι τους για ποτό, και η συνάντηση εξελίσσεται σε έναν καταιγιστικό ψυχολογικό πόλεμο, αποκαλύπτοντας τα εσωτερικά τους τραύματα και τις κρυμμένες αλήθειες. Οι διάλογοι είναι γεμάτοι από ασυνείδητα και συνειδητά παιχνίδια εξουσίας και αμφισβήτησης. Ο εσωτερικός κόσμος των χαρακτήρων αποκαλύπτεται μέσω της συνεχούς διαστρέβλωσης και ανατροπής της πραγματικότητας που οι ήρωες προσπαθούν να δημιουργήσουν. Η συνεχής αναφορά στο όνομα της Βιρτζίνια Γουλφ εντείνει τη διάσταση του έργου, παραπέμποντας στην έννοια του προσωπικού και συλλογικού παραλογισμού, αλλά και της κατασκευής ταυτοτήτων σε έναν κόσμο γεμάτο ψευδαισθήσεις.
Το έργο είναι επίκαιρο όσο ποτέ μια και αναλύει την ανθρώπινη φύση, τη ματαιότητα των κοινωνικών προσδοκιών και την αδυναμία επικοινωνίας, εξετάζοντας πώς οι ήρωες δημιουργούν ψευδαισθήσεις για να προστατευτούν από τη σκληρή πραγματικότητα.
Ο Ευτύχης είναι lifecoach. Γράφει βιβλία αυτοβελτίωσης. Δίνει συμβουλές ζωής μεγάλης αξίας. Πιστεύει ότι όλα στη ζωή είναι θετικά. Αρνιέται την αρνητικότητα. Και είναι θετικός στην θετικότητα. Αυτός είναι ο Ευτύχης. Ο Ευτύχης, ο δυστυχισμένος.
Παραμονή Χριστουγέννων αποφασίζει για ακόμα μια φορά να αυτοκτονήσει. Την απόπειρά του αυτή διακόπτει βίαια μια ανεπιθύμητη επίσκεψη από το παρελθόν. Μια επίσκεψη που τον φέρνει αντιμέτωπο με ό,τι φοβάται περισσότερο. Τη Ζωή.
Μετά τη μεγάλη επιτυχία της προηγούμενης χρόνιας το έργο ‘ Ένας καταπληκτικός καταθλιπτικός’ του Αντώνη Καλομοιράκη συνεχίζεται και φέτος για 2Η χρονιά σε ολοκαίνουρια θεατρική στέγη. Μια βουτιά στα βαθιά με γέλιο, χιούμορ και αγκαλιά για τη ζωή! Γιατί η ζωή είναι ωραία βρε αδερφέ!
Την αριστουργηματική νουβέλα του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι Η Ήμερη (1876), σε μετάφραση του Λευτέρη Βογιατζή, θα παρουσιάσουν για έξι μοναδικές παραστάσεις στο Θέατρο Σφενδόνη η Δανάη Καρούμπη και η Ανθή Κολέση. Μια ομάδα νέων ηθοποιών ζωντανεύει επί σκηνής το έργο του σπουδαίου Ρώσου λογοτέχνη. Την πρωτότυπη μουσική της παράστασης υπογράφει ο The Boy.
Λίγα λόγια για την υπόθεση:
Ένας άνδρας σε απόγνωση επιχειρεί, μέσα από έναν καταιγιστικό μονόλογο σε πρώτο πρόσωπο, να ξετυλίξει το κουβάρι των αναμνήσεών του. Η γυναίκα του έχει μόλις θέσει τέλος στη ζωή της. Στο μυαλό του σαραντάχρονου ήρωα οι σκέψεις εναλλάσσονται με πυρετώδη ρυθμό, ενώ ένα βασανιστικό ερώτημα τον στοιχειώνει: «Γιατί;».
Η λογική συγχέεται με το συναίσθημα και εκείνος πασχίζει να κατανοήσει τι δεν λειτούργησε στο αρχικό σχέδιό του: παντρεύτηκε μια δεκαεξάχρονη κοπέλα, απλή, ήρεμη και ευγενική, με σκοπό να τη μεταμορφώσει στην ιδανική σύζυγο, σύντροφο της ζωής του. Ωστόσο, σύντομα το σχέδιο καταρρέει και ο γάμος οδηγείται στη διάλυση. Όταν πλέον είναι αργά, ο άνδρας αναρωτιέται:
«Δύο τη νύχτα. Τα μποτινάκια της εκεί, πλάι στο κρεβάτι, λες και την περιμένουν… Όχι, σοβαρά, αύριο όταν την πάρουν, τι θ’ απογίνω;».
Σκηνοθετικό σημείωμα:
Με την παράστασή μας επιχειρούμε να προσεγγίσουμε τα ερωτήματα που γεννά η αυτοκτονία αυτής της γυναίκας. Στόχος μας είναι να δοθεί χώρος στην ιστορία και τα γεγονότα να αναδυθούν χωρίς την απαίτηση μιας οριστικής εξήγησης ή απάντησης. Ο ίδιος ο Ντοστογιέφσκι άλλωστε γράφει ένα έργο για την αυτοκτονία – φαινόμενο συχνό και αυξανόμενο εκείνη την εποχή στη Ρωσία – όχι για να την ερμηνεύσει, αλλά για να την αγγίξει.
Το "ΦΥΓΕ… ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ" είναι μια απολαυστική κωμωδία, ένα τρελό ρομάντζο, ένα αστείο, διασκεδαστικό και τελικά συγκινητικό έργο. Αυτή την κωμωδία επιδεξιότητας και τρυφερής ζεστασιάς ζωντανεύει η Λόρα Μπλάου και ο Βίτο Πινιόλι. Η Λόρα αποτυχημένη ηθοποιός και επίδοξη θεατρική συγγραφέας, αναζητά την αγάπη και την καλλιτεχνική επιτυχία στη Νέα Υόρκη. Σε μια ακρόαση γνωρίζει τον Βίτο, σκηνοθέτη τηλεοπτικών διαφημίσεων τον οποίο κρατάει όμηρο στο διαμέρισμά της παραμονή Χριστουγέννων, προσπαθώντας να τον κάνει σύντροφο της στη συγγραφή …και όχι μόνο.
«ΦΥΓΕ …ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ » είναι ο τίτλος που επιλέξαμε να δώσουμε στο «It had to be you» που πρωτοανέβηκε στο Broadway το 1981 με τίτλο βασισμένο στην πραγματική γνωριμία του ζευγαριού Ρενέ Ταίηλορ και Τζόζεφ Μπολόνια. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στην εξαιρετική μετάφραση του ο Μάριος Πλωρίτης, το έργο είναι γραμμένο από ανθρώπους του θεάματος, με «ήρωες» ανθρώπους του θεάματος, γύρω από τη ζωή και τα πάθη των ανθρώπων του θεάματος και την πανάρχαιη «μάχη των φύλων».
"Είναι αλήθεια πως η γυναίκα περιμένει τον άντρα. Αλλά τον περιμένει όπως η αράχνη τη μύγα." George Bernard Shaw Άνθρωπος και υπεράνθρωπος
Διαβάζοντας το κείμενο, είχα πολλές αφορμές για να γελάσω και να φανταστώ επι σκηνής να ζωντανεύει ο γλυκόπικρος αγώνας του χώρου μας για επιβίωση και η ασταμάτητη αγωνία του για επιτυχία, που μοιάζει κάποιες στιγμές με μαύρη κωμωδία.
Οι δύο φαινομενικά αντίθετοι χαρακτήρες, η γυναικεία καρτερική- διεκδικητική φύση της ηρωίδας , η ανδρική αμηχανία στην αξεπέραστη γυναικεία διαχείριση, το αιφνιδιαστικά τρελό χιούμορ, που κάνει τη συνθήκη να μοιάζει έως και αστεία επικίνδυνη, ήταν τα εργαλεία μας, που με τόση ερωτική τρυφερότητα, με τόση τέχνη συνέθεσαν οι δυο συγγραφείς και συνάδελφοι μας ηθοποιοί Renee Taylor και Joseph Bologna.
Για μία παράσταση στα πλαίσια του 13ου Handmade & Recycled Theater Festival
Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου, 8:00 μ.μ.
Θέατρο Ρεκτιφιέ (Λ. Κωνσταντινουπόλεως 119, Αθήνα 104 47)
Η θεατρική ομάδα ΠΑΡΕ(ν)ΘΕΣΗ του Πολιτιστικού Συλλόγου Ελευθερούπολης, με έδρα την Ελευθερούπολη Καβάλας, ταξιδεύει στην Αθήνα για να παρουσιάσει την παράσταση "BURN OUT" στο πλαίσιο του 13ου Handmade & Recycled Theater Festival – Osmosis Edition, το οποίο διοργανώνεται από την πολυδραστική ομάδα τέχνης Fabrica Athens στον Κεραμεικό, από τις 18 έως τις 28 Σεπτεμβρίου 2025.
Η συμμετοχή της ομάδας προκρίθηκε στο διαγωνιστικό τμήμα Green Object, μία πρωτοβουλία του HRTFest που προάγει την περιβαλλοντική και κοινωνική θεματολογία μέσα από τη σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ
Σε έναν τόπο που καίγεται ξανά και ξανά, κυριολεκτικά και μεταφορικά, τρεις έφηβοι επιστρέφουν στα καμένα, όχι μόνο για να βρουν απαντήσεις, αλλά και για να διεκδικήσουν χώρο και φωνή μέσα σε έναν κόσμο που τους διαψεύδει από νωρίς. Καθώς βυθίζονται σε μια σκοτεινή διαδρομή γεμάτη ενοχές, αντιπαραθέσεις και ανατροπές, καταγράφουν γεγονότα, ερευνούν μυστικά και αμφισβητούν ό,τι θεωρούσαν δεδομένο. Η αλήθεια, ωστόσο, δεν αργεί να γίνει προσωπική κι εκεί είναι που αλλάζουν όλα. Πόσο μακριά μπορούν να φτάσουν για να ξεσκεπάσουν το ψέμα που έκαψε τα παιδικά τους καλοκαίρια; Και, κυρίως, αν το φως που αναζητούν προέρχεται από τη φωτιά που τους καίει, είναι τόσο δυνατοί για να το ακολουθήσουν μέχρι το τέλος;
Το κείμενο υπογράφει ο 16χρονος Παύλος Τσακαλίδης, και έχει διακριθεί με Α’ βραβείο στον 15ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό και Καλλιτεχνικό Διαγωνισμό ΕΠΟΚ 2024–2025.
ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ
Το Handmade & Recycled Theater Festival είναι ένας πολυσυλλεκτικός θεσμός που υποστηρίζει για 13η συνεχή χρονιά τη χειροποίητη, ανεξάρτητη και περιβαλλοντικά ευαισθητοποιημένη δημιουργία. Με βασικό άξονα τη «σύμμειξη» (osmosis) διαφορετικών μορφών τέχνης, πολιτισμικών προσεγγίσεων και κοινωνικών φωνών, το φεστιβάλ προβάλλει νέες αφηγήσεις και ενισχύει την ενεργή συμμετοχή της καλλιτεχνικής κοινότητας.
Με το σπαρακτικό “Sea Wall” του βραβευμένου Simon Stephens (Σάιμον Στήβενς) ανοίγει η αυλαία στο Metropolitan: The Urban Theater, ένα εύθραυστο έργο γεμάτο ομορφιά και δύναμη που συγκλόνισε Λονδίνο και Broadway κερδίζοντας επάξια υποψηφιότητα για 4 βραβεία Tony. Το “Sea Wall”, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε σκηνοθεσία Απόστολου Τζίμα, συνομιλεί επί σκηνής με το “Moments”, υφαίνοντας ένα δίπτυχο πάνω στην απώλεια, αναδεικνύοντας την οπτική του πατέρα και συνθέτοντας μια βαθιά ανθρώπινη θεατρική εμπειρία, φτιαγμένη από λέξεις, σιωπές και πληγές που δεν επουλώνονται. Όχι γιατί δεν μπορούν. Αλλά γιατί, ίσως, δεν πρέπει.
«Υπάρχει μια τρύπα που διαπερνά το κέντρο του στομαχιού μου. Σίγουρα όλοι νιώσατε μια αμηχανία· ίσως γιατί, πιθανότατα, μπορείτε να τη δείτε.»
Στο “Sea Wall”, ένας άντρας στέκεται μπροστά στο κοινό και μιλά για τη γυναίκα του, για τη γέννηση της κόρης τους, για τη φωτογραφία και για τα μυστικά του βυθού. Η φωνή του είναι απλή, καθημερινή, γεμάτη χαρά και ζεστασιά, με ανεπαίσθητες μόνο αντανακλάσεις ερωτημάτων γύρω από την πίστη και τη θρησκεία. Μα η γαλήνη αυτή σταδιακά υποχωρεί, για να δώσει τη θέση της σε μια αβάσταχτη θλίψη· μια οδύνη που γκρεμίζει τα πάντα, σβήνοντας το φως από τον κόσμο του και αφήνοντάς τον γυμνό μπροστά στους θεατές, με μια ένταση τόσο ζωντανή και αληθινή που κόβει την ανάσα.
Στο “Moments”, ένας δεύτερος άντρας «παίρνει τους θεατές από το χέρι» και τους οδηγεί στην πιο σπαρακτική στιγμή της δικής του διαδρομής: μια στιγμή που ξεκινά από τη γέννηση και καταλήγει, αναπόφευκτα, στον θάνατο. Η εξομολόγησή του, γεμάτη τρυφερότητα και οδύνη, ξετυλίγει το εσωτερικό του ταξίδι, φανερώνοντας την αγωνία και την αδυναμία ενός γιου που προσπαθεί να καταλάβει τι σημαίνει να είσαι πατέρας. «Δεν είμαι μπαμπάς. Είμαι γιος. Γιατί να ξέρω πώς να το κάνω όλο αυτό; Δεν έχω ένστικτο.» Τι σημαίνει να χάνει ένας γιος τον πατέρα. «Το τελευταίο πράγμα που είμαι... είναι κάποιος που θα φύγει.»
Δύο φωνές. Δύο εσωτερικές διαδρομές. Δύο ιστορίες που, αν και ξεκινούν από διαφορετικούς τόπους, συναντιούνται στο ίδιο σημείο: το βλέμμα του πατέρα, του πατέρα που αναζητά απαντήσεις εκεί που δεν υπάρχουν. Τώρα.
«Το ότι δεν ξέρουμε, δεν σημαίνει πως δεν θα μάθουμε. Απλώς δεν ξέρουμε ακόμα. Αλλά νομίζω πως κάποια μέρα θα ξέρουμε. Νομίζω πως θα μάθουμε.»
Η καλλιτεχνική εταιρεία Ison Theatrical Projects με έδρα τα Ιωάννινα, ιδρύθηκε από τον Απόστολο Τζίμα με όραμα να δημιουργήσει θεατρικές εμπειρίες που προκαλούν το κοινό να σκεφτεί βαθύτερα για κοινωνικά και υπαρξιακά ζητήματα. Οι παραγωγές της Ison συνδυάζουν την ποιητική γλώσσα με μια δυναμική, οπτικά εντυπωσιακή σκηνοθεσία, στοχεύοντας να γεφυρώσουν το χάσμα μεταξύ της κλασικής και της σύγχρονης τέχνης.
Το Θέατρο Βρετάνια, σε συνέχεια της συνεργασίας με τον Άκη Σακελλαρίου, παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα τη θεατρική μεταφορά του έργου «Άρωμα Γυναίκας», βασισμένη στο μυθιστόρημα «Το σκοτάδι και το μέλι» (Il buio e il miele) του Τζιοβάνι Αρπίνο και τη θεατρική διασκευή του βιβλίου από τον Πίνο Τιέρνο. Το έργο, που γνώρισε παγκόσμια επιτυχία μέσα από τον κινηματογράφο, μεταφέρεται στη σκηνή σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Ασπιώτη, ο οποίος υπογράφει και τη δραματουργική επεξεργασία μαζί με την Αλεξάνδρα Αϊδίνη, με έναν θίασο εκλεκτών ηθοποιών να «ζωντανεύει» μια βαθιά ανθρώπινη και συγκινητική ιστορία.
Ο Άκης Σακελλαρίου στον ρόλο του Φάουστο, ενός εκκεντρικού, πνευματώδους αλλά και πληγωμένου πρώην αξιωματικού, που έχει χάσει την όρασή του, και ο συνοδός του Τσίτσο, ο νεαρός φαντάρος, που ερμηνεύει ο Προκόπης Αγαθοκλέους, ξεκινούν ένα ταξίδι γεμάτο συγκρούσεις, χιούμορ, εξομολογήσεις και ανατροπές - ένα ταξίδι που θα αλλάξει και τους δύο για πάντα.
Ο στρατιώτης Τσίτσο, καλείται από την υπηρεσία του να συνοδεύσει τον απόστρατο τυφλό λοχαγό Φάουστο, από το Τορίνο στη Νάπολη.
H ιστορία αρχίζει στο Τορίνο με την γνωριμία του Τσίτσο με την «ιδιαίτερη» θεία του Φαούστο, που ερμηνεύει η σπουδαία Ξένια Καλογεροπούλου. Στη συνέχεια, στη διαδρομή με το τρένο, Φαούστο και Τσίτσο θα συναντηθούν σε ενδιάμεσους σταθμούς, με μια σειρά από ξεχωριστούς ήρωες (Δημήτρης Διακοσάββας, Γιώργος Τζαβάρας, Θησέας Παπαπαναγιώτου, Γεωργία Σωτηριανάκου, Σταύρια Νικολάου, Μαρία Καραγκιοζίδου, Ριχάρδος Αρώνης) που ο καθένας θα προσθέσει τη δική του σφραγίδα, με χιουμοριστικές και συγκινητικές στιγμές, σε αυτή την ιδιαίτερη πορεία προς την ενηλικίωση.
Στην κορύφωση του ταξιδιού, θα καταλήξουν στη Νάπολη. Εκεί, στην πιο κρίσιμη καμπή, ένα άρωμα γυναίκας, η Σάρα, που ερμηνεύει η Μαριάννα Πουρέγκα, θα έρθει και θα προσπαθήσει να τ' αλλάξει όλα.
Ένας ύμνος στην ανδρική φιλία και στο υπέροχο σύμπαν της γυναίκας.
Μια ιστορία για το σκοτάδι που οδηγεί στο φως, για το άρωμα μιας γυναίκας που γίνεται μνήμη, αφορμή κι ελπίδα.
Μια ιστορία για όσα δεν βλέπουν τα μάτια.
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ
Earlybird 13 € για τις δύο πρώτες βδομάδες παραστάσεων
ΑΡΩΜΑ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
Βασισμένο στο μυθιστόρημα «Το σκοτάδι και το μέλι» του Τζιοβάνι Αρπίνο
Διασκευή: Πίνο Τιέρνο
Μετάφραση από τα ιταλικά: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Δραματουργική επεξεργασία - τελικό κείμενο παράστασης:
Αλεξάνδρα Αϊδίνη - Κωνσταντίνος Ασπιώτης
Συμπληρωματική μετάφραση (από το μυθιστόρημα): Αλεξάνδρα Αϊδίνη
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Ασπιώτης
Μουσική: Γιώργος Χριστιανάκης
Σκηνικά: Αθανασία Σμαραγδή
Κοστούμια: Ελίνα Δράκου
Σχεδιασμός φωτισμών: Τάσος Παλαιορούτας
Χορογραφία-κίνηση: Δήμητρα Μερτζάνη
Βοηθός σκηνοθέτη: Νατάσα Πετροπούλου
Φωτογραφία-βίντεο: Χρήστος Συμεωνίδης
Γραφιστικά: Δημήτρης ΓκέλμπουραςΑυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Επικοινωνία-Προβολή στα ΜΜΕ: Ανζελίκα Καψαμπέλη
Διαχείριση επικοινωνίας: Εταιρεία ΣΚΑΦΙΔΑΣ- ΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ Ε.Ε.
Οργάνωση παραγωγής: Δέσποινα Παπαδοπούλου
Καλλιτεχνική επιμέλεια: Άκης Σακελλαρίου
Μια παραγωγή των Θεατρικών Επιχειρήσεων Κάρολου Παυλάκη
