ΜΑΡΙΑ ΨΑΡΑ

Καλά νέα για τους εργαζομένους έρχονται από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο σχετικά με τον ευρωπαϊκό κατώτατο μισθό.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επιβεβαιώνει το κύρος του μεγαλύτερου μέρους της οδηγίας για επαρκείς κατώτατους μισθούς στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ωστόσο, ακυρώνει τη διάταξη που απαριθμεί τα κριτήρια τα οποία πρέπει υποχρεωτικά να λαμβάνουν υπόψη τα κράτη μέλη με νόμιμους κατώτατους μισθούς όταν καθορίζουν και επικαιροποιούν τους μισθούς αυτούς, καθώς και τον κανόνα που εμποδίζει τη μείωση των νόμιμων κατώτατων μισθών στην περίπτωση αυτόματης τιμαριθμικής αναπροσαρμογής τους

Το χρονικό

Το 2022, η Κομισιόν είχε προτείνει Οδηγία (ΕΕ 2022/2041) που αφορούσε τους επαρκείς κατώτατους μισθούς στην Ευρωπαϊκή Ένωση και καθόριζε πλαίσιο για να διασφαλιστεί ότι οι κατώτατοι μισθοί σε κάθε κράτος-μέλος επιτρέπουν στους εργαζομένους αξιοπρεπή διαβίωση, λαμβάνοντας υπόψη το κόστος ζωής και το επίπεδο των αμοιβών. Η Οδηγία έδινε στα κράτη-μέλη την ευθύνη για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού τους, αλλά τα υποχρεώνει να τηρούν συγκεκριμένα κριτήρια για να κρίνεται η επάρκειά του.

Όλα ξεκίνησαν όταν η Δανία προσέφυγε στο Δικαστήριο ζητώντας να ακυρωθεί στο σύνολό της η οδηγία για επαρκείς κατώτατους μισθούς στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Υποστηρίζει, μεταξύ άλλων, ότι η οδηγία παραβιάζει την κατανομή των αρμοδιοτήτων μεταξύ της Ένωσης και των κρατών μελών, επειδή συνεπάγεται άμεση επέμβαση στους τομείς του καθορισμού των αμοιβών εντός της Ένωσης και του δικαιώματος του συνεταιρίζεσθαι, για τους οποίους αρμόδια σύμφωνα με τις Συνθήκες είναι τα κράτη μέλη.

Το Δικαστήριο δέχεται εν μέρει τα επιχειρήματα της Δανίας. Εντοπίζει τέτοιας φύσης επέμβαση σε δύο διατάξεις της οδηγίας οι οποίες απευθύνονται στα κράτη μέλη με νόμιμους κατώτατους μισθούς και αφορούν τον καθορισμό ή την επικαιροποίηση των μισθών αυτών. Κατά τα λοιπά, ωστόσο, το Δικαστήριο απορρίπτει την προσφυγή της Δανίας και επιβεβαιώνει έτσι το κύρος του μεγαλύτερου μέρους της επίμαχης οδηγίας.

«Μια καλή ημέρα για την κοινωνική Ευρώπη»

Η πρώτη αντίδραση στην σημερινή απόφαση ανήκει στην Ομάδα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών. «Η σημερινή απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου σηματοδοτεί μια καλή μέρα για την Κοινωνική Ευρώπη και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Η απόφαση του δικαστηρίου επιβεβαίωσε την εγκυρότητα ενός μεγάλου μέρους της οδηγίας της ΕΕ για τους επαρκείς κατώτατους μισθούς. Αυτό επιβεβαιώνει επίσης αυτό που οι Ευρωπαίοι ζητούν εδώ και καιρό: δίκαιους και επαρκείς μισθούς για όλους», σημειώνουν.

«Σε περιόδους κρίσης κόστους ζωής και στέγασης, αυτό αποτελεί ένα ισχυρό μήνυμα ελπίδας και κοινωνικής δικαιοσύνης. Μέχρι στιγμής, μόνο οκτώ κράτη μέλη της ΕΕ δεν έχουν εφαρμόσει την οδηγία. Τώρα, προτρέπουμε τα κράτη μέλη και την Επιτροπή να εντείνουν τις προσπάθειές τους για να διασφαλίσουν την ορθή εφαρμογή της οδηγίας. Δεν υπάρχουν πλέον δικαιολογίες για καθυστέρηση», καταλήγουν.

Η απόφαση

Η αντίδραση από την  Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Συνδικάτων (ETUC)

Επεξηγήσεις για την απόφαση του Ευρωπαϊκού ΔΙκαστηρίου εξέδωσε η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Συνδικάτων (ETUC). Η Συνομοσπονδία χαιρετίζει το γεγονός ότι η Οδηγία της ΕΕ για τον Κατώτατο Μισθό «έχει τεθεί πέρα από κάθε αμφιβολία με τη σημερινή απόφαση του Δικαστηρίου». Το Δικαστήριο επιβεβαίωσε την εγκυρότητα της Οδηγίας και των βασικών της διατάξεων, διασφαλίζοντας ότι ο αγώνας για δίκαιους μισθούς στην Ευρώπη συνεχίζεται σε σταθερή νομική βάση.

Όπως σημειώνεται, το Δικαστήριο επιβεβαίωσε όλα τα μέτρα που σχετίζονται με την προώθηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, συμπεριλαμβανομένης της απαίτησης για τα κράτη μέλη να υποβάλουν σχέδια δράσης για την αύξηση της κάλυψης των συλλογικών διαπραγματεύσεων.

Ενώ το Δικαστήριο ακύρωσε το Άρθρο 5(2) – το οποίο περιείχε τα λεπτομερή κριτήρια για την αξιολόγηση της επάρκειας των νόμιμων κατώτατων μισθών – επιβεβαίωσε τις άλλες διατάξεις της Οδηγίας, συμπεριλαμβανομένου του Άρθρου 5(1) που συνδέει τους κατώτατους μισθούς με την επάρκεια, με στόχο την επίτευξη αξιοπρεπούς βιοτικού επιπέδου, και του Άρθρου 5(4), το οποίο περιλαμβάνει το «όριο ευπρέπειας» με βάση το 50% του μέσου μισθού και το 60% του μέσου μισθού ως βασικά σημεία αναφοράς για την αξιολόγηση της επάρκειας. «Αυτά τα σημεία αναφοράς παραμένουν δεσμευτικά εργαλεία για την καθοδήγηση του δίκαιου καθορισμού νόμιμων κατώτατων μισθών και τη διασφάλιση ότι οι κατώτατοι μισθοί προστατεύουν τους εργαζόμενους από τη φτώχεια των εργαζομένων», αναφέρει η ανακοίνωση.

Η Έσθερ Λυντς, Γενική Γραμματέας της ETUC, δήλωσε: «Αυτή η απόφαση επιβεβαιώνει ότι η Οδηγία για τον Κατώτατο Μισθό παραμένει σταθερή – η ΕΕ μπορεί και πρέπει να ενεργήσει για δίκαιους μισθούς. Ο πυρήνας της Οδηγίας παραμένει άθικτος, συμπεριλαμβανομένων των ορίων 50% και 60% αξιοπρέπειας. Αλλά διαγράφοντας το άρθρο που εξηγούσε τον τρόπο μέτρησης της επάρκειας, το Δικαστήριο κατέστησε ακόμη πιο σαφές ότι χρειαζόμαστε ισχυρότερους, εκτελεστούς κανόνες για να κάνουμε τη δίκαιη αμοιβή πραγματικότητα».

Η ETUC καλεί τα κράτη μέλη να σταματήσουν την προσέγγιση «περιμένετε και δείτε» και να προχωρήσουν στην πλήρη εφαρμογή της Οδηγίας, συμπεριλαμβανομένης της αύξησης των κατώτατων ορίων μισθών για την επίτευξη των κριτηρίων επάρκειας και της υιοθέτησης εθνικών σχεδίων δράσης για την αύξηση της κάλυψης των συλλογικών διαπραγματεύσεων στο 80%. Οι κυβερνήσεις έχουν πλέον πλήρη νομική βεβαιότητα – η Οδηγία είναι σταθερή και πρέπει να εφαρμοστεί.

Είναι σημαντικό ότι τα περισσότερα κράτη μέλη της ΕΕ με νόμιμους κατώτατους μισθούς παραμένουν δεσμευμένα από τη Σύμβαση Αρ. 131 της ΔΟΕ, η οποία ορίζει τα ίδια ακριβώς κριτήρια που ακυρώθηκαν από το Δικαστήριο – συμπεριλαμβανομένου του κόστους ζωής, των επιπέδων παραγωγικότητας και των οικονομικών παραγόντων που σχετίζονται με τους αξιοπρεπείς μισθούς. Αυτές οι διεθνείς υποχρεώσεις παραμένουν σε ισχύ και πρέπει να καθοδηγούν την εθνική εφαρμογή.

Η ETUC καλεί την Επιτροπή να υποβάλει αμέσως Σύσταση για την υποστήριξη της εφαρμογής της Οδηγίας παρέχοντας πρόσθετα κριτήρια καθοδήγησης και εργαλεία συντονισμού για την παροχή επαρκών νόμιμων κατώτατων μισθών που διασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης και για να διασφαλιστεί η ανοδική σύγκλιση των μισθών στην Ευρώπη.

«Η Οδηγία είναι σταθερή, αλλά χρειάζεται σταθερή εφαρμογή. Οι εργαζόμενοι χρειάζονται πραγματικές αυξήσεις μισθών και πραγματική διαπραγματευτική ισχύ, όχι νομικά κενά. Η Ευρώπη πρέπει να διασφαλίσει ότι κάθε εργαζόμενος κερδίζει έναν μισθό που πληροί το όριο της αξιοπρέπειας, και να προωθήσει αποτελεσματικά τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και να αυξήσει την κάλυψη των συλλογικών διαπραγματεύσεων», πρόσθεσε ο Lynch.

Η ETUC υπενθυμίζει επίσης ότι όλες οι χώρες της ΕΕ δεσμεύονται από τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη, ο οποίος απαιτεί αποτελεσματικούς μηχανισμούς για την εξασφάλιση δίκαιων και επαρκών μισθών και την προώθηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων.

Η ETUC ανησυχεί ιδιαίτερα για την κατάργηση της διάταξης που εμπόδιζε τη χρήση της αυτόματης τιμαριθμικής αναπροσαρμογής ως λόγου για τη μείωση των νόμιμων κατώτατων μισθών, αλλά υπενθυμίζουμε στα κράτη μέλη ότι το Άρθρο 16 τα εμποδίζει να μειώσουν ή να καταργήσουν τους κατώτατους μισθούς

Πηγή: efsyn.gr

ΣΤΑΘΗΣ ΓΚΟΤΣΗΣ

Προ ημερών το Documento αποκάλυψε το έγγραφο με τις χουντικής έμπνευσης προβλέψεις παρακολούθησης των υπαλλήλων του υπουργείου Πολιτισμού (ΥΠΠΟ) στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το οποίο έστειλε σε όλες τις υπηρεσίες και τους υπαλλήλους ο υπηρεσιακός γραμματέας του ΥΠΠΟ Δημήτριος Μήλιος στις 29 Οκτωβρίου. 

«Το Υπουργείο Πολιτισμού παρέχει κατευθύνσεις στους υπαλλήλους αναφορικά με την αποδεκτή συμπεριφορά τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης», έγγραφε σε κάποιο σημείο του το 75σέλιδο κείμενο με τίτλο «Γενική Πολιτική Ασφάλειας Πληροφοριών του Υπουργείου Πολιτισμού». Και συνέχιζε: «Η διαδικτυακή παρουσία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης παρακολουθείται συστηματικά, ώστε να εντοπίζεται και να αντιμετωπίζεται εγκαίρως δημοσιευμένο υλικό που θα μπορούσε να έχει αρνητικό αντίκτυπο στο Υπουργείο Πολιτισμού. […] Οι υπάλληλοι οφείλουν να συμμορφώνονται με τις πολιτικές του Υπουργείου Πολιτισμού κατά τη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στην ιδιωτική τους ζωή, καθώς δύναται να θεωρηθεί ότι – έστω και ατύπως – εκπροσωπούν δημοσίως το Υπουργείο Πολιτισμού. Οφείλουν να διασφαλίζουν ότι οι ιδιωτικές δραστηριότητές τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν αντιτίθενται στις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει στο πλαίσιο της συνεργασίας τους με το Υπουργείο και διαχωρίζουν σαφώς την ιδιωτική παρουσία τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, από την επίσημη εκπροσώπηση του Οργανισμού».

Μετά τη δημοσιοποίηση του θέματος και τις γενικευμένες αντιδράσεις που σημειώθηκαν, το ΥΠΠΟ «μάζεψε» άρον άρον το έγγραφο και αναδιατύπωσε το επίμαχο σημείο ως εξής: «Το Υπουργείο Πολιτισμού παρέχει κατευθύνσεις στους υπαλλήλους του αναφορικά με την αποδεκτή συμπεριφορά τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όταν αυτή συναρτάται με υπηρεσιακούς και μόνο σκοπούς. […] Η διαδικτυακή παρουσία του Υπουργείου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης παρακολουθείται, ώστε να εντοπίζεται και να αντιμετωπίζεται εγκαίρως δημοσιευμένο υλικό που θα μπορούσε να έχει αρνητικό αντίκτυπο στο Υπουργείο Πολιτισμού». Η τελευταία, μάλιστα, παράγραφος απαλείφθηκε εντελώς! 

Σφοδρές αντιδράσεις των εργαζομένων

Είχε προηγηθεί αρχικά σφοδρή ανακοίνωση της Ενωτικής Αγωνιστικής Κίνησης εργαζομένων στο ΥΠΠΟ με τίτλο «Υπάρχουν πολλοί μιμητές του Ερντογάν στο Υπουργείο Πολιτισμού;», που, αφού συνοψίζε την άθλια κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα πληροφοριακά και ψηφιακά συστήματα εργασίας του ΥΠΠΟ, μεταξύ άλλων ανέφερε: «Σε αυτό το Υπουργείο, ο Υπηρεσιακός Γραμματέας εξέδωσε Απόφαση με την οποία “εγκρίνει” την “Πολιτική Ασφάλειας” του Υπουργείου Πολιτισμού. Το εγχειρίδιο αφορά μόνο την “κυβερνοασφάλεια” – την ασφάλεια της εργασίας των υπαλλήλων στα μπουντρούμια της Μπουμπουλίνας, με τους φοριαμούς να κλείνουν τους διαδρόμους, δεν την έχει σκεφτεί ο Υπηρεσιακός Γραμματέας. Η κυβερνοασφάλεια τον μάρανε»! Και επιπλέον: «Καταρχάς να ενημερώσουμε τον συντάκτη του εγγράφου ότι δεν έχουμε “συνεργασία με το Υπουργείο”, έχουμε υπαλληλική σχέση με το Υπουργείο – και μάλιστα πιο μακροχρόνια από αυτήν της όποιας πολιτικής ηγεσίας. Η υπαλληλική σχέση διέπεται από συγκεκριμένους νόμους και διατάξεις, που δεν “αλλάζουν” κατά το δοκούν με αποφάσεις του Υπηρεσιακού Γραμματέα», απαριθμώντας τις σχετικές με το θέμα νομοθετικές προβλέψεις. 

Σε αυστηρούς τόνους ήταν και η αντίδραση του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων (ΣΕΑ), κάνοντας λόγο για «ανεπίτρεπτη παρέμβαση στην ιδιωτική ζωή και στην ελευθερία έκφρασης […] για μια αδιανόητη απόφαση ελέγχου της ιδιωτικής ζωής και της ελευθερίας έκφρασης των υπαλλήλων, που θυμίζει μαύρες εποχές στη σύγχρονη ιστορία της χώρας» και ζητώντας την άμεση απαλοιφή των επίμαχων σημείων από την απόφαση, επικαλούμενος το Σύνταγμα και την προστασία των προσωπικών δεδομένων.

Αντιδράσεις από τα κόμματα

Το θέμα πήρε γρήγορα και πολιτικές διαστάσεις με το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής να επισημαίνει ότι η συγκεκριμένη οδηγία «υπερβαίνει τον σκοπό και τα όρια του Πλαισίου, δεν έχει καμία σχέση με κυβερνοασφάλεια και παραβιάζει ευθέως το Σύνταγμα, τον GDPR και το βασικό σώμα προστασίας των δικαιωμάτων των δημοσίων υπαλλήλων».

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος με ανακοίνωση του Τμήματος Πολιτισμού έκανε λόγο για «ευθύ πλήγμα που στρέφεται κατά της δημοκρατίας, της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, της ακώλυτης διατύπωσης γνώμης και ασφαλώς ανασύρει στην μνήμη κάθε δημοκράτη πολίτη σκοτεινές στιγμές από την νεότερη ιστορία της χώρας». 

Επιπλέον, με πρωτοβουλία της βουλευτή Επικρατείας Πόπης Τσαπανίδου, της βουλευτή Κοζάνης Καλλιόπης Βέττα και του βουλευτή Δράμας Θεόφιλου Ξανθόπουλου, κατατέθηκε ερώτηση και αίτηση κατάθεσης εγγράφων (ΑΚΕ) προς την υπουργό Πολιτισμού, καθώς και προς τους Υπουργούς Εσωτερικών και Ψηφιακής Διακυβέρνησης, σχετικά με τις καταγγελλόμενες πρακτικές παρακολούθησης της διαδικτυακής παρουσίας των υπαλλήλων του υπουργείου Πολιτισμού. Οι βουλευτές σημείωναν πως «εγείρονται σοβαρά ζητήματα θεσμικού χαρακτήρα που αφορούν τα όρια της διοικητικής καθοδήγησης, την προστασία της ιδιωτικής ζωής και την κατοχύρωση της ελευθερίας της έκφρασης των δημοσίων υπαλλήλων», υπογραμμίζοντας «ότι η ελευθερία της έκφρασης είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα και δεν μπορεί να περιορίζεται με κανονιστικές διατάξεις που υπερβαίνουν το πλαίσιο των νόμιμων υπηρεσιακών υποχρεώσεων». 

Τέλος, για αντισυνταγματικό Μεσαίωνα που πλανάται πάνω από τη χώρα εδώ και καιρό έκανε λόγο σε ανακοίνωσή της η βουλευτής της Νέας Αριστεράς, Σία Αναγνωστοπούλου, σημειώνοντας πως «η αδιανόητη εντολή που εξέδωσε το Υπ. Πολιτισμού δείχνει πως η επιστροφή μας σε γκρίζες ζώνες της σύγχρονης ιστορίας όλο και βαθαίνει». 

Πηγή: documentonews.gr

Κλεάνθης Γρίβας

Δημοσιεύτηκε στο περ. Πλατεία (Άνοιξη 2005) και στην εφημ. Μακεδονία (28-10-2006)

20 Οκτωβρίου 2025

Ξαναδιαβάζοντας αυτό το κείμενο που χρονολογείται από το 2005 και 2006, είχα την εντύπωση πως σκιαγραφούσε την κατασκευασμένη κρίση που βιώνουμε με τραγικό τρόπο από το 2010 και μετά.

«Το 1896,οι προγονοί μας σήκωναν τη γροθιά ψηλά απαιτώντας «8ωρο».

Το 2012,τα παιδιά μας θα διαδηλώνουν προβάλλοντας το ίδιο αίτημα.

Προς δόξα των πάσης φύσεως κομισάριων (μίσθαρνων οργάνων και γελωτοποιών) της κλεπτοκρατικής ολιγαρχίας».

 

Η ΔΗΘΕΝ «ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ» Η ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ: Η ΚΡΙΣΗ ΣΤΟΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ

Στο ερώτημα «τι είναι η παγκοσμιοποίηση;», η πλέον σαφής και καθαρή απάντηση δόθηκε από τον Ντάβιντ Ροκφέλερ, έναν από τους βασικότερους παράγοντες αυτής της διεργασίας: Μια κατάσταση στα πλαίσια της οποίας «κάποιος πρέπει να πάρει τη θέση της κυβέρνησης και, κατά τη γνώμη μου, οι Επιχειρήσεις είναι οι μόνες λογικές οντότητες που μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο».  (DavidRockefeller, NewsweekInternational, 1/2/1999). Αυτό σημαίνει ότι:

• οι διάφορες χώρες μετατρέπονται σε απλές θυγατρικές επιχειρήσεις των μεγάλων πολυεθνικών,
• η πολιτική μετατρέπεται σε μάνατζμεντ (διαχείριση), και
• οι πολιτικοί μεταμορφώνονται σε μισθωτούς λακέδες-μάνατζερ (διαχειριστές) των πολυεθνικών εταιρειών.

Η ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Από την τρίτη μεταπολεμική δεκαετία, ολόκληρος ο κόσμος έχει μπει σε μια περίοδο βαθιάς κρίσης που θίγει όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής. Η κρίση πυροδοτήθηκε από την πελώρια επιχείρηση για την αμερικανοποίηση της παγκόσμιας οικονομίας που αποδόθηκε με τον όρο «παγκοσμιοποίηση», η οποία ξεκίνησε με τη νομισματική κρίση του Μαΐου του 1971.

Με βασικά εργαλεία το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), την Παγκόσμια Τράπεζα (ΠΤ), τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ) και τα καταστρεπτικά ιδεολογήματα της παγκοσμιοποίησης, της ελεύθερης αγοράς και της (αδύνατης) απεριόριστης ανάπτυξης, η διαδικασία της μεθοδευμένης κρίσης επιταχύνθηκε τρομακτικά μετά την κατάρρευση των λενινιστικών-σταλινικών καθεστώτων που λειτουργούσαν ως σχετικός αποτρεπτικός παράγοντας, με αποτέλεσμα:

1. Στο πεδίο της υλικής παραγωγής, να συνειδητοποιείται με όλο και πιο τραγικό τρόπο το γεγονός ότι ο βιομηχανικός πολιτισμός έφτασε στα φυσικά όρια της «ανάπτυξής» του, εξαντλώντας με μη-αντιστρεπτό τρόπο τις υλικές προϋποθέσεις της επιβίωσης του ανθρώπινου είδους.
2. Στο πεδίο της οικονομίας, να επιτελείται μια χωρίς προηγούμενο κατεδάφιση όλων των ρυθμιστικών κανόνων που καθόριζαν τις σχέσεις εργασίας και κεφαλαίου, με αποτέλεσμα τη μετατροπή του εργαζόμενου σε «πράγμα», την αλλοίωση του περιεχόμενου της εργασίας, τη δραματική αύξηση της ανεργίας στον «αναπτυγμένο» κόσμο, την εξ’ αυτής, επίταση όλων των φαινομένων της κοινωνικής παθολογίας και την επιδείνωση της ανελέητης εκμετάλλευσης του «τρίτου» κόσμου.
3. Στο πολιτιστικό πεδίο, να συντελείται μια χωρίς προηγούμενο διάλυση της «πολιτιστικής δημιουργίας της θεσμισμένης κοινωνίας» με τη συστηματική καταστροφή της κριτικής λειτουργίας και τη διαμόρφωση ενός «υπερεκπολιτισμένου και νεοαναλφάβητου κοινού» προορισμένου να καταναλώνει σκουπίδια.

 

Μέσα σε τριάντα χρόνια, όλες οι προηγούμενες βεβαιότητες και οι σταθεροποιητικές αξίες αποδεικνύονται ανενεργές και αμφισβητούνται ή ανατρέπονται. Όλοι οι κοινωνικοποιητικοί θεσμοί(οικογένεια, σχολείο, κλπ) προβάλλουν απολύτως ανίκανοι να λειτουργήσουν αποτελεσματικά στις νέες, δραστικά μεταλλαγμένες. συνθήκες, ενώ οι άλλοι θεσμοί(δίκαιο, οικονομία, εκπαίδευση, επιστήμη) που για αιώνες συντελούσαν στη διατήρηση και την αναπαραγωγή της κοινωνικής συνοχής, μεταμορφώνονται «ανεξήγητα» σε παράγοντες της κοινωνικής αποσάθρωσης.

Ολόκληρο το ψυχοδιανοητικό, φαντασιακό και υλικό σύμπαν που καθόριζε τη διάπλαση και τη νοηματοδότηση της ανθρώπινης ύπαρξης, αποσυντίθεται ταχύτατα και καμιά προοπτική ή διεκδίκηση μιας άλλης, καινούργιας και ποιοτικά διαφορετικής, ανασυγκρότησής του δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα. Και σ’ αυτό ακριβώς έγκειται η ιστορικά μοναδική τραγωδία της εποχής μας.

Η επιχείρηση αμερικανοποίησης της παγκόσμιας οικονομίας που προβλήθηκε και επιβλήθηκε ως «παγκοσμιοποίηση», απλώς επαλήθευσε μετά από μισό αιώνα, την διαπίστωση του KarlPolanyi, σύμφωνα με την οποία: «Το να αφήνεις το μηχανισμό της αγοράς να είναι ο μόνος διευθυντικός παράγοντας της μοίρας των ανθρώπων και του φυσικού τους περιβάλλοντος… θα οδηγήσει σε κατεδάφιση της κοινωνίας».(Karl Polanyi: TheGreatTransformation, 1944, σ. 73).

ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ: Η ΚΡΙΣΗ ΣΤΟΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ

Τα γεγονότα που σφραγίζουν την περίοδο από το χρηματιστηριακό κραχ του 1987 μέχρι τη «νομιμοποίηση» των «ανθρωπιστικών» στρατιωτικών επεμβάσεων, είναι:

1) Το χρηματιστηριακό κραχ του 1987.

2) Η αμερικανική επέμβαση στα πετρέλαια του Περσικού Κόλπου.

3) Η διαφοροποίηση της πολιτικής των επιτοκίων.

4) Η προσπάθεια για διαμόρφωση κλίματος «ευφορίας και ανάπτυξης» της παγκόσμιας οικονομίας από το διάστημα 1993-1995 (κυρίως, μέσω της μεταφοράς κεφαλαίου στα Emerging Markets των ασιατικών χωρών, της Ρωσίας, της Ιαπωνίας, της Λατινικής Αμερικής).

5) Η προσπάθεια των ευρωπαϊκών χωρών για την πραγμάτωση της ΟΝΕ και την επιτάχυνση της διαδικασίας για ολοκλήρωση της «Ευρωπαϊκής Ένωσης».

6) Η προσπάθεια να μικρύνουν οι «μαύρες τρύπες» της οικονομίας στις ΗΠΑ, τις χώρες της ΝΑ Ασίας, τη Ρωσία και την Ιαπωνία.

7)Η ισχυροποίηση των παγκόσμιων οικονομικών ιδρυμάτων, των «θεσμικών» επενδυτών του παγκόσμιου χρηματιστηριακού λόμπι (Σόρος, Γκόλντσμίθ, Γκρίνσπαν, οι 5-6 ισχυρότερες τράπεζες του κόσμου, κ.α.), με τρόπο ώστε στον 21ο αιώνα να είναι πλήρως απαλλαγμένες από όποιους περιορισμούς θα μπορούσαν να προβάλλουν τα κράτη – έθνη, καινα επιβάλλουν το νέο πολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό statusquo σε ολόκληρο τον πλανήτη.

8) Η προσπάθεια για αέναη αύξηση του κέρδους, ανεξάρτητα από όποιο ανθρώπινο και κοινωνικό κόστος.

Σ’ αυτή την, εν εξελίξει, φάση της διαδικασίας της δήθεν «παγκοσμιοποίησης» (που θα είναι και η πλέον δύσκολη για όλες τις χώρες του κόσμου), στόχος είναι η επιβολή ενός ενιαίου μοντέλου –

οικονομικού, νομικού, πολιτικού, ιδεολογικού και πολιτιστικού –σε ολόκληρο τον πλανήτη, το οποίο αποφασίζεται από μια ασήμαντη οικονομική ολιγαρχία και επιβάλλεται ερήμην των λαών.

Όπως είναι ευνόητο, η επιτυχία του καπιταλιστικού εγχειρήματος σ’ αυτή τη φάση, εξαρτάται από την ικανότητα της οικονομικής ολιγαρχίας:

1)Να εκμηδενίσει την αντίσταση των λαών.

2)Να ολοκληρώσει την κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους.

3)Να άρει και τα τελευταία εμπόδια στην ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων και των επενδύσεων(με διαφαινόμενη τραγική κατάληξη την επιβολή της προωθούμενης «Πολυμερούς Συμφωνίας Επενδύσεων» – Μ.Α.Ι.) και

4)Να μετατρέψει όλες τις χώρες σε θυγατρικές των πολυεθνικών εταιρειών, πράγμα που αποτελεί την εκ ουκ άνευ προϋπόθεση για τη δημιουργία «νέων» αγορών από τον χώρο των «παλαιών».

Ο συνδυασμός αυτών των παραγόντων κάνει να διαφαίνεται στον ορίζοντα μια επικείμενη κρίση που θα είναι πολλαπλά ισχυρότερη και καταστρεπτικότερη από την κρίση του 1929-31. Τα στοιχεία που τη συνθέτουν είναι ήδη παρόντα:

1) Η ανεργία, που προκύπτει από το γεγονός ότι οι πολυεθνικές εταιρείες (στον παραγωγικό μεταποίητικό, εμπορικό, χρηματοοικονομικό και τραπεζικό τομέα), στρέφονται στο φτηνό εργατικό δυναμικό και στη μείωση του εργατικού δυναμικού.

2) Το κοινωνικό κόστος, που δημιουργείται από την οργάνωση της παγκόσμιας οικονομίας με βάση τα συμφέροντα του διεθνοποιημένου κεφαλαίου, το οποίο εκφράζεται με:

α) τη συμπίεση του εισοδήματος και του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων,

β) την ανατροπή της προστατευτικής εργασιακής νομοθεσίας,

γ) την αποσάθρωση των ασφαλιστικών θεσμών και ρυθμίσεων.

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο:

α) Η εργασία μετασχηματίζεται σε «απασχόληση».

β) Ο εργαζόμενος μετατρέπεται σε «απασχολήσιμο».

γ) Τα ωράρια (δεσμευτικές γενικές ρυθμίσεις του χρόνου εργασίας)καταργούνται,

δ) Τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα ανατρέπονται. Και

ε) Η πλειοψηφία του πληθυσμού μεταπίπτει σε μια κατάσταση γενικευμένης φτώχειας.

3) Η τεχνολογία δίνει το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα μόνο στις μεγάλες εταιρίες, και συμβάλλει στη δημιουργία μονοπωλιακών και ολιγοπωλιακών καταστάσεων, εντείνοντας στο έπακρο τον ανταγωνισμό (εξαιτίας του ότι η καταναλωτική τεχνολογία αχρηστεύεται σε μικρό χρονικό διάστημα).

4) Η μείωση των διαθέσιμων αναγκαίων πρώτων υλών και των ενεργειακών πηγών και, κατά συνέπεια, την επιδείνωση των συγκρούσεων για τον έλεγχό τους.

5) Η αύξηση του πληθυσμού της γης

6) Η μόλυνση και καταστροφή του περιβάλλοντος και η δηλητηρίαση των υλικών πηγών της ζωής (αέρας, νερό, τροφές).

Η διαρκής επιδείνωση αυτών των προβλημάτων οδηγεί εξ΄ αντικειμένου σε μια παγκόσμια χρεοκοπία (ή κρίση) και την (εξ’ αυτής αναγκαία) παγκόσμια ύφεση, με επακόλουθο τη μαζική παραγωγή φτώχειας, δυστυχίας και πείνας.

Η συνδυασμένη δράση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), της Παγκόσμιας Τράπεζας(ΠΤ) και του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ)έχει ως στόχο την επιδείνωση των όρων συναλλαγής ανάμεσα στο Βορρά και το Νότο, προς όφελος του Βορρά και σε βάρος του Νότου, με τη συνεχή μείωση των τιμών των πρώτων υλών που ληστεύονται από τις υπανάπτυκτες χώρες και την παράλληλη συνεχή αύξηση των τιμών των βιομηχανικών προϊόντων που εισάγονται σ’ αυτές. Πράγμα που συνεπάγεται αναγκαία ένα προφανές αποτέλεσμα: Η ανάπτυξη του Βορρά να έχει ως προϋπόθεση και βασίζεται στο φραγμό της ανάπτυξης του Νότου και τη διαρκώς αυξανόμενη εξαθλίωσή του. (Σημείωση: Στη δεκαετία του 1980, το εξωτερικό χρέος των χωρών του Τρίτου Κόσμου έφτασε στο αστρονομικό ποσό του 1,4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων.).

Η καπιταλιστική οικονομία(ιδιωτική και κρατική)που στηρίζεται στη διαρκή διεύρυνση του κεφαλαίου μέσω της μεγιστοποίησης του κέρδους και της αέναης μετατροπής του σε πρόσθετο κεφάλαιο (με τη βοήθεια της τεχνολογικής ανανέωσης και της καταναγκαστικής διεθνοποίησης της δήθεν «ελευθερίας της αγοράς»), έχει επιβάλει το μοντέλο και τους κανόνες της σε κάθε γωνιά του πλανήτη μέσω της διασύνδεσης των αγορών, επιδιώκοντας μια «ανάπτυξη» που, είναι πια φανερό ότι, απειλεί την επιβίωση του ανθρώπινου είδους.

ΟΠΩΣ ΕΓΡΑΦΑ ΤΟ 2006:

Κατά την άποψή μου, η σημερινή φάση της δήθεν «παγκοσμιοποίησης»:

(α) θα είναι η πιο δύσκολη για όλες τις χώρες του κόσμου και

(β) θα έχει ως ορόσημό της το έτος 2012, με στόχο την επιβολή ενός ενιαίου οικονομικού, νομικού, πολιτικού, ιδεολογικού και πολιτιστικού μοντέλου σε ολόκληρο τον πλανήτη, το οποίο θα αποφασίζεται από μια ασήμαντη οικονομική ολιγαρχία και θα επιβάλλεται ερήμην των λαών.

Στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας, η θέση των εργαζομένων θα επιδεινώνεται διαρκώς:

«Το κοινωνικό κόστος, που δημιουργείται από την οργάνωση της παγκόσμιας οικονομίας με βάση τα συμφέροντα του διεθνοποιημένου κεφαλαίου, εκφράζεται με:

(α) τη συμπίεση του εισοδήματος των εργαζομένων και του βιοτικού τους επιπέδου,

(β) την ανατροπή της προστατευτικής εργασιακής νομοθεσίας,

(γ) την αποσάθρωση των ασφαλιστικών θεσμών και ρυθμίσεων.

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, η εργασία μετασχηματίζεται σε «απασχόληση» και ο εργαζόμενος σε «απασχολήσιμο», τα ωράρια (δεσμευτικές γενικές ρυθμίσεις του χρόνου εργασίας) καταργούνται, τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα ανατρέπονται και η πλειοψηφία του πληθυσμού μεταπίπτει σε μια κατάσταση γενικευμένης φτώχειας». (περιοδικό Πλατεία)

Το 1896, οι προγονοί μας σήκωναν τη γροθιά ψηλά απαιτώντας  «8ωρο».

Το 2012, τα παιδιά μας θα διαδηλώνουν προβάλλοντας το ίδιο αίτημα.

Προς δόξα των πάσης φύσεως κομισάριων (μίσθαρνων οργάνων και γελωτοποιών) της ιδιωτικής και κρατικής κλεπτοκρατικής ολιγαρχίας.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: ΜΕΤΑ 20 ΕΤΗ – ΟΛΟΤΑΧΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΩΝ 65 ΩΡΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

(«Πάμε, κι όπου βγει»)

«Ολοταχώς για εβδομάδα 65 ωρών εργασίας. Πλήρης ανατροπή βασικών εργασιακών δικαιωμάτων (όπως οι υφιστάμενες ελάχιστες αμοιβές ανά ευρωπαϊκή χώρα, αλλά και το ωράριο εργασίας με τη σημερινή του μορφή) αναμένεται να επέλθει με δύο οδηγίες που προωθούνται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή με τη φιλοδοξία να εγκριθούν εντός του 2006.

• Η οδηγία για τον χρόνο εργασίας ανατρέπει το υφιστάμενο καθεστώς, καθώς προβλέπει ελαστικό ωράριο που φθάνει ως τις 65 ώρες την εβδομάδα, ενώ με ατομικές συμβάσεις μπορεί να αυξηθεί και πέραν αυτού του ορίου. Ο επιπλέον χρόνος δεν αμείβεται υπερωριακά και αναπληρώνεται με ρεπό ή αντίστοιχα μειωμένη απασχόληση. Ήδη στη χώρα μας ισχύει ο ελαστικός χρόνος απασχόλησης ως 10 ώρες ημερησίως».
• Η οδηγία Μπολκεστάιν επανέρχεται στη δημοσιότητα καθώς αναμένεται να υιοθετηθεί τον Νοέμβριο από το Ευρωκοινοβούλιο. Προβλέπει ότι κάθε επιχείρηση θα αμείβει τους εργαζομένους με τους μισθούς της χώρας από την οποία προέρχονται» (Το ΒΗΜΑ, 22/10/2006)

(Βλ. και το «Πιάνει δουλειά ο πολωνός υδραυλικός»– Το Βήμα 18/03/2010:

https://www.tovima.gr/2010/03/18/finance/pianei-doyleia-o-polwnos-ydraylikos/ )

Πηγή: zougla.gr

Το συνδικάτο εργαζομένων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) προσφεύγει στη δικαιοσύνη, κατηγορώντας τη διοίκηση ότι προσπαθεί να φιμώσει και να εκφοβίσει τους εκπροσώπους του, παραβιάζοντας τις αρχές της ευρωπαϊκής δημοκρατίας. Ο ΕΚΤ απορρίπτει της κατηγορίες.

Σύμφωνα με ρεπορτάαζ του POLITICO, η υπόθεση κατατέθηκε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στις 13 Οκτωβρίου και, ουσιαστικά, σηματοδοτεί την τελευταία κλιμάκωση της διαμάχης μεταξύ των εκπροσώπων του συνδικάτου και της διοίκησης, καθώς οι σχέσεις έχουν επιδεινωθεί από την ανάληψη της προεδρίας της ΕΚΤ από την Κριστίν Λαγκάρντ το 2019.

Η αγωγή περιλαμβάνει μια σειρά απο επιστολές που η τράπεζα απέστειλε στο συνδικάτο International and European Public Services Organization (IPSO) και σε έναν από τους ανώτερους εκπροσώπους του, «απαγορεύοντας στο προσωπικό και στους εκπροσώπους του συνδικάτου να μιλούν δημοσίως για θέματα που αφορούν τον χώρο εργασίας, όπως η ευνοιοκρατία και η “κουλτούρα του φόβου” στην ΕΚΤ», όπως ανέφερε το συνδικάτο σε ανακοίνωση του.

Ακόμα, σύμφωνα με την IPSO, οι επιστολές της Διευθύντριας Υπηρεσιών Myriam Moufakkir συνιστούν παράνομη παρέμβαση στην ελευθερία της έκφρασης και του συνεταιρίζεσθαι, που κατοχυρώνονται από τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Η IPSO προειδοποιεί, επίσης, ότι η φίμωση του προσωπικού και των συνδικαλιστικών οργανώσεων υπονομεύει τη διαφάνεια και την αξιοπιστία της ΕΚΤ ως ανεξάρτητο φορέα.

Η πρώτη επιστολή, υπογεγραμμένη από τη Myriam Moufakkir, ήρθε ως απάντηση σε συνέντευξη που έδωσε ο εκπρόσωπος του συνδικάτου Carlos Bowles στη γερμανική εφημερίδα Boersen-Zeitung, η οποία δημοσιεύθηκε στις 7 Μαΐου. Σε αυτήν, ο Bowles είχε προειδοποιήσει ότι μια κουλτούρα φόβου μπορεί να συμβάλει στην αυτολογοκρισία, στην ομαδική σκέψη και σε κακές πολιτικές αποφάσεις.

Όπως αναφέρει το ίδιο μέσο, η συνέντευξη αυτή πραγματοποιήθηκε σε μια περίοδο που η αδυναμία της ΕΚΤ να προβλέψει τη χειρότερη περίοδο πληθωρισμού των τελευταίων πενήντα ετών είχε προκαλέσει ευρεία και δημόσια κριτική προς τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής. Ακολούθησε επίσης μια έρευνα της Ένωσης, στην οποία περίπου τα δύο τρίτα των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι το κλειδί για την επαγγελματική ανέλιξη στο εσωτερικό της τράπεζας είναι η εύνοια από τα ισχυρά πρόσωπα και όχι η απόδοση στην εργασία.

Οι εργαζόμενοι τονίζουν ότι η αποστολή αυτή αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου της ΕΚΤ να περιορίσει τη συνδικαλιστική δραστηριότητα και να ελέγξει την εκπροσώπηση του προσωπικού, συμπεριλαμβανομένων των προγραμματισμένων αλλαγών στο πλαίσιο εκπροσώπησης που θα περιορίσουν τη συμμετοχή των μελών του συνδικάτου στην επιτροπή προσωπικού της ΕΚΤ. Το IPSO είναι το μοναδικό συνδικάτο που αναγνωρίζεται από την ΕΚΤ και κατέχει επτά από τις εννέα θέσεις στην επιτροπή προσωπικού της ΕΚΤ, η οποία εκλέγεται από όλο το προσωπικό της ΕΚΤ.

Η διοίκηση της ΕΚΤ, από την πλευρά της, απέρριψε τις κατηγορίες του συνδικάτου ενω χαρακτήρισε τις έρευνες μεθοδολογικά ελαττωματικές και αναξιόπιστες.

Δυναμική απεργιακή κινητοποίηση ετοιμάζουν την Τρίτη 14 Οκτωβρίου συνδικάτα και εργαζόμενοι ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο της Κεραμέως που προβλέπει μεταξύ άλλων το 13ωρο. 

«Η απεργία της 14ης Οκτωβρίου είναι σταθμός στον αγώνα για αξιοπρέπεια, ελεύθερο χρόνο και ζωή με δικαιώματα», αναφέρει η ΑΔΕΔΥ και καλεί όλους τους εργαζόμενους στο Δημόσιο να δώσουν μαζικό, αποφασιστικό «παρών» στην απεργία και στις συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα.

 

• Η συγκέντρωση της Αθήνας θα γίνει στις 11:00 στο Σύνταγμα.

Όπως επισημαίνει η ΑΔΕΔΥ σε ανακοίνωσή της, τα αιτήματά της παραμένουν κυρίαρχα για:

• Απόσυρση του νομοσχεδίου για το 13ωρο. Απαίτηση για 7ωρο/5ήμερο/35ωρο.
• Επαναφορά του 13ου και του 14ου μισθού.
• Ουσιαστικές αυξήσεις στις αποδοχές.
• Κατάργηση της εισφοράς 2%.
• Ξεπάγωμα της διετίας 2016-2017.
• Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και στο Δημόσιο.
• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους.
• Κατάργηση του νέου Πειθαρχικού Δικαίου.

Αξίζει να σημειωθεί πως ήδη έχουν συνεδριάσει και έχουν αποφασίσει να συμμετάσχουν στην απεργία τα Εργατικά Κέντρα Πειραιά, Πάτρας, Εύβοιας, Λαμίας, Ιωαννίνων, Κέρκυρας, Άρτας, Θεσπρωτίας, Λευκάδας, Ημαθίας, Λέσβου, Σάμου και Βόρειας Δωδεκανήσου καθώς και οι Ομοσπονδίες Οικοδόμων, Ιδιωτικών Υπαλλήλων, Τροφίμων - Ποτών, Φαρμάκου, Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος και Λογιστών.

⇒ Στις κινητοποιήσεις θα συμμετάσχουν και οι λιμενεργάτες, καθώς το Σωματείο ΕΝΕΔΕΠ κάλεσε τα μέλη του σε «απεργιακή απάντηση στο “έκτρωμα” της κυβέρνησης και των εργοδοτών», αλλά και στη συνεχή κοροϊδία για τα ένσημά τους.

Επίσης, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών ανακοίνωσε τη συμμετοχή της στην 24ωρη απεργία.

Οι εργαζόμενοι στα μέσα σταθερής τροχιάς καταγγέλλουν πως το νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας «επιχειρεί να καταργήσει κατακτήσεις δεκαετιών και να διαλύσει το θεμελιώδες δικαίωμα στο 8ωρο. Οι μισθωτοί στην Ελλάδα ήδη εργάζονται περισσότερες ώρες ετησίως από όλους τους εργαζόμενους στην Ευρωπαϊκή Ένωση και δηλώνουν σε συντριπτικά ποσοστά καταπόνηση και σωματική εξουθένωση».

Πώς θα κινηθούν τα ΜΜΜ

Το Μετρό, ο Ηλεκτρικός (Γραμμή 1) και το τραμ θα κινηθούν μεταξύ 09:00 και 17:00, προκειμένου να διευκολυνθεί η μετακίνηση όσων συμμετέχουν στο απεργιακό συλλαλητήριο.

Λεωφορεία και τρόλεϊ θα κυκλοφορήσουν αύριο από τις 09:00 έως τις 21:00. Η κίνηση των οχημάτων αναμένεται να ξεκινήσει σταδιακά μετά τις 10:00, ενώ η απόσυρσή τους θα αρχίσει γύρω στις 20:00.

Αναφορικά με τα τρένα και τον Προαστιακό, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών συμμετέχει στην 24ωρη απεργία.

Αναμένεται η επίσημη ανακοίνωση της Hellenic Train για τα δρομολόγια που θα ακυρωθούν σε τρένα και προαστιακό, με ενδεχόμενο εκτέλεσης ορισμένων δρομολογίων με προσωπικό ασφαλείας.

Στο ελληνικό κοινοβούλιο κατατέθηκε το εκτρωματικό νομοσχέδιο για τον χρόνο εργασίας, χθες βράδυ, κατά την προσφιλή τακτική της κυβέρνησης να φέρνει νύχτα σημαντικά νομοθετήματα, τα οποία έχουν ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων.

Παρά τη μαζική πανελλαδική απεργία της περασμένης Τετάρτης με αίτημα την απόσυρση του σχεδίου νόμου και τη «βροχή» αρνητικών σχολίων στην διαδικασία της δημόσιας διαβούλευσης, το υπουργείο Εργασίας επιμένει αντεργατικά εισάγοντας το σχέδιο νόμου προς συζήτηση και ψήφιση στις αρμόδιες επιτροπές της Βουλής πριν πάρει τον δρόμο για την Ολομέλεια με τις «ευλογίες» της Ν.Δ.

Ωστόσο, από την πρώτη στιγμή ο κόσμος της εργασίας έχει εκφράσει την κάθετη αντίθεσή του στις βίαιες ανατροπές, τις οποίες φέρνουν οι επαίσχυντες διατάξεις για 13ωρη δουλειά στον ίδιο εργοδότη και για την επέκταση της διευθέτησης του χρόνου εργασίας από έξι σε δώδεκα μήνες σε εβδομαδιαία βάση.

Επίσης, οι εκπρόσωποι των εργαζομένων την δυνατότητα εκ περιτροπής εργασίας και των υπερωριών στον ίδιο εργοδότη και σε μερικώς απασχολούμενους, όπως επίσης την απαλλαγή των προσαυξήσεων από ασφαλιστικές εισφορές σε υπερεργασία, υπερωρίες, νυκτερινά και αργίες σε προσαυξήσεις υπερεργασίας, υπερωρίας, νυχτερινών και αργιών, που προβλέπονται από Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και σε προσαυξήσεις που χορηγούνται οικειοθελώς από τον εργοδότη.

Στον αντίποδα των παραπάνω ρυθμίσεων του ν/σ οι πραγματικές ανάγκες για προστασία των εργαζομένων υπαγορεύονται από τα αιτήματα των φορέων, που για ακόμα μία φορά αγνοήθηκαν από την ηγεσία του υπουργείου Εργασίας: μείωση των ωραρίων, ονομαστικές αυξήσεις στους μισθούς, καθορισμό κατώτατου μισθού από κοινωνικούς εταίρους και πλήρη αποκατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων. 

Αναλυτικά όλα τα μέρη του σχεδίου νόμου εδώ. 

Την προκήρυξη 24ωρης Πανελλαδικής Απεργίας για την 1η Οκτωβρίου ανακοίνωσε κι επισήμως η διοίκηση της ΓΣΕΕ με ομόφωνη απόφαση, εκφράζοντας την κατηγορηματική αντίθεσή της στο νομοσχέδιο έκτρωμα που προβλέπει 13ωρη εργασία σε έναν εργοδότη.

Στην ανακοίνωσή της η Ολομέλεια της Διοίκησης της ΓΣΕΕ θέτει τα κύρια αιτήματα της απεργίας που εκτός από την απόσυρση του 13ωρου είναι:

• Η μείωση του ωραρίου τώρα, με εφαρμογή των 37,5 ωρών εβδομαδιαίως, όπως ήδη εφαρμόζεται με ιδιαίτερη επιτυχία σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες
• Η επαναφορά του πλαισίου ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων, όπως ίσχυαν πριν την περιβόητη ΠΥΣ 6/2012, κορωνίδα της μνημονιακής νομοθεσίας

«Ο χρόνος εργασίας δεν είναι εμπόρευμα, είναι η ζωή μας!» τονίζει με νόημα η ΓΣΕΕ

Η ανακοίνωση:

Η Ολομέλεια της Διοίκησης της ΓΣΕΕ αποδέχθηκε ομόφωνα την εισήγηση της Εκτελεστικής της Επιτροπής για την κήρυξη 24ωρης Πανελλαδικής Απεργίας την Τετάρτη 1η Οκτωβρίου.
Κύρια αιτήματα της απεργίας είναι:

• Η απόσυρση της απαράδεκτης δέσμης μέτρων για την διευθέτηση του χρόνου εργασίας στο επερχόμενο σχέδιο νόμου του αρμόδιου Υπουργείου για την καθιέρωση του 13ωρου και στον ίδιο εργοδότη, που έρχεται ως συνέχεια μιας σειράς νομοθετημάτων που επιβαρύνουν κατά κύριο λόγο τους πιο ευάλωτους εργαζόμενους.
• Η μείωση του ωραρίου τώρα, με εφαρμογή των 37,5 ωρών εβδομαδιαίως, όπως ήδη εφαρμόζεται με ιδιαίτερη επιτυχία σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες
• Η επαναφορά του πλαισίου ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων, όπως ίσχυαν πριν την περιβόητη ΠΥΣ 6/2012, κορωνίδα της μνημονιακής νομοθεσίας

Η Κυβέρνηση με τις προτεινόμενες ρυθμίσεις για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας δείχνει ότι δεν ενδιαφέρεται για την ισορροπία επαγγελματικής και προσωπικής ζωής, για την υγεία και την ασφάλεια στους χώρους δουλειάς. Ταυτόχρονα, η ανάθεση της διευθέτησης του χρόνου εργασίας στο κράτος-πατερούλη αγνοεί τον κοινωνικό διάλογο, αποδυναμώνει εσκεμμένα τις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις και εξυπηρετεί πολύ συγκεκριμένα εργοδοτικά συμφέροντα.

Οι Έλληνες μισθωτοί που ήδη εργάζονται περισσότερες ώρες ετησίως από όλους τους συναδέλφους τους στην Ε.Ε., που δηλώνουν σε συντριπτικά ποσοστά εργασιακή εξουθένωση και καταπόνηση, είναι πλέον αντιμέτωποι με μια δυστοπία. Φθάνει πια. Δεν αντέχουμε άλλο.

Ο χρόνος εργασίας δεν είναι εμπόρευμα, είναι η ζωή μας!

Υπενθυμίζεται ότι απόφαση για συμμετοχή στην πανελλαδική απεργία της 1ης Οκτωβρίου έχει λάβει και η ΑΔΕΔΥ, αλλά και το ΠΑΜΕ, με το βασικό αίτημα όλων να είναι η μείωση των ωραρίων εργασίας και όχι η επιβολή του καταστροφικού 13ωρου. 

ΧΡΥΣΑΝΘΗ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΟΥ

Μία τάση, που ξεκίνησε την εποχή της πανδημίας και έχει να κάνει με προγράμματα τα οποία χρησιμοποιούν οι εργοδότες για να παρακολουθούν την διαδικτυακή δραστηριότητα των εργαζομένων τους, φαίνεται ότι εξαπλώνεται μέρα με τη μέρα.

«Η παρακολούθηση της χρήσης που κάνει ένας εργαζόμενος στο  διαδίκτυο θα δείξει αν το άτομο αυτό επισκέπτεται ιστότοπους που σχετίζονται με την εργασία ή αν χρησιμοποιεί το χρόνο και τη συσκευή που ανήκει στην εταιρεία για ψυχαγωγία, ψώνια ή ραντεβού»… αναφέρει ηλεκτρονική σελίδα πώλησης προγραμμάτων παρακολούθησης, που έχει στόχο να πουλήσει το προϊόν της στους εργοδότες.

Κάποιοι εργαζόμενοι μιλούν για «ενοχλητική και κατάφωρη παρενόχληση», ενώ κάποιοι άλλοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να παρακολουθούνται.

Οι εταιρείες από την άλλη πλευρά, ήτοι οι εργοδότες υποστηρίζουν μεταξύ άλλων ότι τα εργαλεία παρακολούθησης εργαζομένων δεν είναι μόνο για την παρακολούθηση τους -μπορούν επίσης να αυξήσουν την ηλεκτρονική ασφάλεια μιας εταιρείας και να μειώσουν τον κίνδυνο παραβίασης δεδομένων.

Τι μπορεί να κάνει ένας εργαζόμενος, αν δεν συμφωνεί;

Ένας στους τρεις εργοδότες χρησιμοποιεί προγράμματα παρακολούθησης

Ενδεικτικά αναφέρουμε, ότι ένας στους τρεις εργοδότες στο Ηνωμένο Βασίλειο χρησιμοποιεί τεχνολογία «bossware» για την παρακολούθηση της δραστηριότητας των εργαζομένων στο διαδίκτυο.

Οι ιδιωτικές εταιρείες είναι πιο πιθανό να εφαρμόσουν συστήματα παρακολούθησης στον χώρο εργασίας και ένας στους επτά εργοδότες καταγράφει ή ελέγχει τη δραστηριότητα στις οθόνες, σύμφωνα με έρευνα σε ολόκληρο το Ηνωμένο Βασίλειο που εκτιμά την έκταση της παρακολούθησης γραφείων.

 

Τα ευρήματα, τα οποία κοινοποιήθηκαν στην εφημερίδα Guardian από το Chartered Management Institute (CMI), βασίζονται σε απαντήσεις εκατοντάδων διευθυντών στο Ηνωμένο Βασίλειο και υποδηλώνουν ότι έχει σημειωθεί πρόσφατη αύξηση στην ηλεκτρονική επιτήρηση της εργασίας.

Η τάση αυτή προκαλεί ανησυχία

Το 2023, λιγότερο από το ένα πέμπτο των ανθρώπων πίστευαν ότι παρακολουθούνταν από έναν εργοδότη, σύμφωνα με το Γραφείο του Επιτρόπου Πληροφοριών (ICO).

Πολλά συστήματα παρακολούθησης στοχεύουν στην πρόληψη απειλών από εσωτερικούς παράγοντες και στην προστασία ευαίσθητων πληροφοριών, καθώς και στην ανίχνευση μειώσεων στην παραγωγικότητα. Ωστόσο, η τάση αυτή φαίνεται να προκαλεί ανησυχία.

Ηλεκτρονικά προγράμματα βλέπουν τα πάντα σε έναν υπολογιστή εργασίας σε πραγματικό χρόνο

Μια μεγάλη μειοψηφία διευθυντών αντιτίθεται στην πρακτική, λέγοντας ότι υπονομεύει την εμπιστοσύνη με το προσωπικό και παραβιάζει την προσωπική τους ιδιωτικότητα, λέει το CMI.

 

Ένας διευθυντής, σε μια ασφαλιστική εταιρεία, η οποία αναπτύσσει συστήματα τεχνητής νοημοσύνης για την παρακολούθηση της δραστηριότητας του προσωπικού μέσω οθονών για την παρακολούθηση της απόδοσής τους, δήλωσε ότι ήταν «ανησυχητικό».

Οι πληροφορίες που προκύπτουν από την παρακολούθηση

Ένας πάροχος παρακολούθησης εργαζομένων προσφέρει την αναφορά για τον «χρόνο αδράνειας» των εργαζομένων, την «παρακολούθηση της παραγωγικότητας των εργαζομένων» και τη χρήση μη εγκεκριμένης τεχνητής νοημοσύνης ή μέσων κοινωνικής δικτύωσης, καθώς και «πληροφορίες σε πραγματικό χρόνο σχετικά με τη συμπεριφορά των εργαζομένων, συμπεριλαμβανομένων στιγμιότυπων οθόνης, εγγραφών οθόνης, πληκτρολογήσεων και χρήσης εφαρμογών».

Απαντώντας στα ευρήματα, το ICO δήλωσε ότι οι διευθυντές «πρέπει να ενημερώνουν τους υπαλλήλους τους για τη φύση, την έκταση και τους λόγους της παρακολούθησης» και δήλωσε ότι η υπερβολική παρακολούθηση «μπορεί να υπονομεύσει την ιδιωτικότητα των ανθρώπων, ειδικά εάν εργάζονται από το σπίτι». Προειδοποίησε ότι θα «λάβει μέτρα εάν χρειαστεί».

Πέρυσι, το ICO εμπόδισε την εταιρεία εξωτερικής ανάθεσης Serco να χρησιμοποιεί τεχνολογία αναγνώρισης προσώπου και σάρωση δακτυλικών αποτυπωμάτων για την παρακολούθηση της παρουσίας του προσωπικού σε μια αλυσίδα κέντρων αναψυχής.

Οι περισσότεροι τύποι λογισμικού παρακολούθησης εργαζομένων κυκλοφορούν στην αγορά

Η παρακολούθηση συχνά ισοδυναμεί με ελέγχους ότι δεν γίνεται πρόσβαση σε ακατάλληλο περιεχόμενο, ανέφερε η CMI. Ωστόσο, προειδοποίησε ότι «υπάρχει μακροπρόθεσμος αντίκτυπος εάν αισθάνεστε ότι αυτό είναι κάτι σαν τον ‘Μεγάλο Αδελφό’ και σας παρακολουθούν».

«Εάν χρησιμοποιείται, είναι εξαιρετικά σημαντικό οι εργοδότες να είναι ανοιχτοί, διαφορετικά αυτό θα προκαλέσει σημαντικά προβλήματα όσον αφορά το απόρρητο και την προστασία των δεδομένων», δήλωσε η Πέτρα Γουίλτον, διευθύντρια πολιτικής και εξωτερικών υποθέσεων του CMI.

Επιπλέον μέσα

Άλλα πρόσφατα παραδείγματα τεχνολογίας επιτήρησης στην πράξη περιλαμβάνουν τα σχέδια της HSBC (βρετανική πολυεθνική εταιρεία τραπεζικών και χρηματοοικονομικών υπηρεσιών) για την εγκατάσταση μεγάλου αριθμού καμερών ασφαλείας – 1.754 σύμφωνα με μια εκτίμηση – και βιομετρικών συσκευών ανάγνωσης που χρησιμοποιούν αποτυπώματα χεριών ως έναν τρόπο πρόσβασης σε περιοχές στα νέα κεντρικά γραφεία της στο Λονδίνο.

Η λογιστική εταιρεία PwC εισήγαγε πρόσφατα ένα σύστημα «φαναριού» που χρησιμοποιεί δεδομένα από σαρώσεις κωδικών πρόσβασης και συνδέσεις wifi για να ελέγχει εάν το προσωπικό τηρεί την εντολή να παρευρίσκεται στο γραφείο τουλάχιστον τρεις ημέρες την εβδομάδα. Ένας εκπρόσωπος της PwC δήλωσε ότι αυτό «έγινε αποδεκτό από τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων μας».

Πάνω από τους μισούς διευθυντές υποστηρίζουν την παρακολούθηση

Ένας πρώην ανώτερος υπάλληλος σε μια υπηρεσία δημόσιων συγκοινωνιών, ο οποίος ζήτησε να μην κατονομαστεί, χαρακτήρισε την παρακολούθηση που αντιμετώπισε, συμπεριλαμβανομένου του ηλεκτρονικού ημερολογίου του, «ενοχλητική και κατάφωρη παρενόχληση».

«Ξεκίνησε με την παρακολούθηση και κατέληξε με την αποχώρησή μου επειδή ήμουν τόσο εξοργισμένος», είπε.

Ένας στους έξι διευθυντές δήλωσε επίσης στους ερευνητές του CMI ότι θα εξέταζαν το ενδεχόμενο να αναζητήσουν νέα δουλειά εάν η εταιρεία τους άρχιζε να παρακολουθεί τις διαδικτυακές δραστηριότητες των εργαζομένων στις συσκευές εργασίας.

Το 35% των εταιρειών που παρακολουθούσαν τους εργαζόμενους κοιτούσαν τα email τους. Συνολικά, η παρακολούθηση των χρόνων σύνδεσης και αποσύνδεσης και της πρόσβασης στο σύστημα ήταν η πιο δημοφιλής μορφή παρακολούθησης.

Η μελέτη διαπίστωσε ότι το 53% των διευθυντών υποστήριξε την παρακολούθηση των διαδικτυακών δραστηριοτήτων των εργαζομένων σε συσκευές που ανήκουν στον εργοδότη, αλλά το 42% αντιτάχθηκε σε αυτήν, κυρίως επειδή υπονομεύει την εμπιστοσύνη, αλλά και επειδή πιστεύουν ότι δεν βελτιώνει την απόδοση και μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά λάθος ή να οδηγήσει σε άδικες κρίσεις ή πειθαρχικά μέτρα.

Νόμιμη στις περισσότερες χώρες η παρακολούθηση

Στις περισσότερες χώρες, η παρακολούθηση των συσκευών εργασίας είναι νόμιμη -εφόσον οι εργαζόμενοι δίνουν τη συγκατάθεσή τους.

Για παράδειγμα, με βάση τον Γενικό Κανονισμό για την Προστασία Δεδομένων της ΕΕ, εφόσον παρέχετε ειδοποίηση και η εταιρεία έχει εξηγήσεις τους λόγους για τους οποίους το κάνει, τότε πολύ συχνά αυτό μπορεί να είναι αρκετό.

Κάποιες άλλες εταιρείες το εντάσσουν στις συμβάσεις που υπογράφουν με τους εργαζόμενους, χωρίς εκείνοι (οι εργαζόμενοι) να δίνουν σημασία.

Τι ισχύει στην Ελλάδα

«Ο εργοδότης δικαιούται να προβεί σε έλεγχο των αποθηκευμένων δεδομένων που βρίσκονται στον υπολογιστή του εργαζομένου, στην περίπτωση που η εν λόγω πρόσβαση (επεξεργασία) είναι απολύτως αναγκαία για την ικανοποίηση του έννομου συμφέροντος που επιδιώκει ως υπεύθυνος επεξεργασίας και υπό τον όρο ότι τούτο υπερέχει προφανώς των δικαιωμάτων και συμφερόντων του εργαζομένου, χωρίς να θίγονται οι θεμελιώδεις ελευθερίες αυτού », αναφέρει η Αρχή Προστασίας Δεδομένων στη χώρα μας.

«Η ικανοποίηση του έννομου συμφέροντος που επιδιώκει ο εργοδότης μπορεί να συνίσταται, μεταξύ άλλων, και στην από μέρους του άσκηση του διευθυντικού δικαιώματος, από το οποίο απορρέουν οι παρεπόμενες υποχρεώσεις πίστης και παροχής πληροφοριών προς αυτόν, καθώς και ο έλεγχος διαρροής τεχνογνωσίας, εμπιστευτικών πληροφοριών ή εμπορικών και/ή επιχειρηματικών απορρήτων» συνεχίζει.

«Ειδικότερα, τέτοιο έννομο συμφέρον μπορεί να συνιστά η από τον εργοδότη διασφάλιση της εύρυθμης λειτουργίας της επιχείρησης με την εγκαθίδρυση μηχανισμών ελέγχου των εργαζομένων, καθώς και η ανάγκη του να προστατέψει την επιχείρηση και την περιουσία της από σημαντικές απειλές, όπως το να εμποδίσει τη διαβίβαση εμπιστευτικών πληροφοριών σε έναν ανταγωνιστή ή να εξασφαλίσει την επιβεβαίωση ή απόδειξη εγκληματικών δράσεων του εργαζομένου» προσθέτει.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να ενημερώνονται από τον εργοδότη

Ωστόσο, συμπληρώνει ότι: «Θα πρέπει όμως οι εργαζόμενοι να ενημερώνονται από τον εργοδότη-υπεύθυνο επεξεργασίας εκ των προτέρων, με τρόπο πρόσφορο και σαφή, για την εισαγωγή και χρήση μεθόδων ελέγχου και παρακολούθησης κατά το στάδιο της συλλογής των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα τους, για την επιτήρηση των εργασιών τους, τον σκοπό επεξεργασίας των δεδομένων τους και άλλες πληροφορίες αναγκαίες για τη διασφάλιση θεμιτής και νόμιμης επεξεργασίας».

«Επιπλέον δε, όταν ο εργοδότης επιτηρεί τις ηλεκτρονικές επικοινωνίες του εργαζομένου, πέραν της τήρησης όλων των αρχών για την προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα προκειμένου αυτή να είναι νόμιμη και δικαιολογημένη, θα πρέπει όχι μόνο να ενημερώνει εκ των προτέρων σχετικά τον εργαζόμενο, αλλά να θέτει υπόψη του εύληπτη, σαφή και ακριβή δήλωση της Πολιτικής και των Διαδικασιών επιτήρησης» καταλήγει η Αρχή Προστασίας Δεδομένων στη χώρα μας.

Πηγή: in.gr

Με σημαντική συμμετοχή και δυναμική κινητοποίηση στην 24ωρη απεργία οι εργαζόμενοι στη Wolt διεκδικούν αυξήσεις στους μισθούς τους και υπογραφή συλλογικής σύμβασης.

Σύμφωνα με τα όσα έχουν γίνει μέχρι στιγμής γνωστά, από το μέγεθος της απεργιακής κινητοποίησης η εταιρεία έχει αναγκαστεί να μειώσει την ακτίνα διανομής στο μισό, αλλά και να ακυρώσει παραγγελίες. 

Από νωρίς το πρωί εργαζόμενοι του Σωματείου συγκεντρώθηκαν στη συμβολή των λεωφόρων Κηφισίας και Αλεξάνδρας με τη μοτοπορεία τους να λατευθύνεται προς τα Wolt Market Γκύζη, με σκοπό να ενημερώσουν τους συναδέλφους τους για τα αιτήματά τους. 

Όπως καταγγέλλεται, ο υπεύθυνος αρνήθηκε να επιτρέψει στην αντιπροσωπεία του Σωματείου την είσοδο στην αποθήκη, καθώς επικαλέστηκε «εντολή της εταιρείας». 

Όμως, μετέπειτα διαπιστώθηκε πώς οι διανομές και από το συγκεκριμένο market είχαν σταματήσει, λόγω της συμμετοχής των εργαζομένων στην απεργία.

Επόμενη στάση έγινε στο υπουργείο Εργασίας, προκειμένου αντιπροσωπεία να επιδώσει τα αιτήματα της απεργίας.

Ο τελικός και σημαντικότερος σταθμός ήταν στα γραφεία της Wolt, στη Μιχαλακοπούλου. 

Επισημαίνεται ότι η κινητοποίηση της Παρασκευής ήταν η πρώτη του νεοσύστατου επιχειρησιακού Σωματείου, που, το προηγούμενο διάστημα, έκανε τις αναμενόμενες εκλογές για την ανάδειξη προέδρου. Αποφασίστηκε έπειτα από Γενική Συνέλευση των εργαζομένων, ως απάντηση στην απόφαση της εργοδοσίας να μειώσει τις αμοιβές.

Η διεύθυνση της Wolt μείωσε την αμοιβή της διαδρομής για την εκάστοτε παραγγελία από περίπου 2 ευρώ μόλις στα 1,10 ευρώ. 

Το αποτέλεσμα είναι η εντατικοποίηση της εργασίας, με περισσότερες παραγγελίες, πιο γρήγορη ταχύτητα στις διαδρομές, και, συνεπώς, περισσότερο κίνδυνο. 

ΛΕΝΑ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ

«Κερκόπορτα» το 13ωρο για 4ήμερη εργασία ● Κατακερματισμός της ετήσιας άδειας αναψυχής και σε 5ήμερα σε «συνεννόηση» με τον εργοδότη ● Η ετεροβαρής σχέση ισχύος εργοδότη - εργαζόμενου διαψεύδει τον ισχυρισμό του υπουργείου ότι η επιλογή θα ανήκει στον εργαζόμενο ● Υποδεέστερα τα θετικά σημεία για μείωση της γραφειοκρατίας, προσλήψεις, ΕΑΣ και μητέρες.

Ωράρια κομμένα και ραμμένα στις ανάγκες όχι γενικώς της αγοράς εργασίας, αλλά κάθε επιχείρησης μεμονωμένα φέρνει το νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας με τίτλο «Δίκαιη εργασία για όλους. Απλοποίηση της νομοθεσίας. Στήριξη των εργαζόμενων». Η βαθιά ποιοτική αλλαγή στην ευελιξία της εργασίας συντελείται μέσω δύο από τις προωθούμενες διατάξεις, βάσει των οποίων θα επιτρέπεται ένας εργαζόμενος να δουλεύει 13 ώρες επί τέσσερις μέρες σε έναν εργοδότη.

Το βαρύτερο χτύπημα στα εργασιακά δικαιώματα επιφέρει η τροποποίηση της περιόδου αναφοράς της διευθέτησης του χρόνου εργασίας από εξαμηνιαία σε εβδομαδιαία βάση. Η υπουργός Εργασίας, Νίκη Κεραμέως, υποστήριξε κατά τη χθεσινή παρουσίαση του σχεδίου νόμου ότι έτσι το παραπάνω σύστημα εξορθολογίζεται ώστε να εξυπηρετεί την ισορροπία επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής. Ωστόσο προφανώς η ρύθμιση διευκολύνει τους εργοδότες για τα διαστήματα με μεγαλύτερο φόρτο δουλειάς, τα οποία θα καλείται, λίγες πια μέρες πριν, να καλύπτει ο εργαζόμενος με περισσότερες ώρες ορισμένες μέρες. Το εβδομαδιαίο όριο κανονικής εργασίας παραμένει το 40ωρο και το ετήσιο της υπερωριακής απασχόλησης στις 150 ώρες, ενώ πλέον δίνεται η δυνατότητα υπερωρίας και στην εκ περιτροπής εργασία, με τις νόμιμες προσαυξήσεις να ανέρχονται στο 40%.

Παράλληλα επεκτείνεται το καθεστώς 13ωρης απασχόλησης σε έναν εργοδότη, η οποία μέχρι σήμερα επιτρέπεται για την εργασία σε δύο εργοδότες. Οπως ανέφερε η κ. Κεραμέως, η διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι με αυτόν τον τρόπο ο εργαζόμενος θα πληρώνεται περισσότερο, γιατί στις τρεις επιτρεπόμενες βάσει της υφιστάμενης νομοθεσίας ώρες υπερωρίας προστίθεται ακόμα μία και όλες αμείβονται με συν 40%, ενώ οι 13 ώρες σε μια πλήρη απασχόληση και σε παρτ τάιμ δεν έχουν προσαύξηση.

Μία επιπλέον διαφορά πάντως είναι ότι η διπλή απασχόληση αποτελεί επιλογή του εργαζόμενου και όχι του εργοδότη. Επιχειρώντας να εξωραΐσει την νέα αντεργατική στροφή της κυβέρνησης η υπουργός υπογράμμισε στη συνέντευξη Τύπου ότι όλα θα γίνονται με τη σύμφωνη γνώμη του πρώτου και ότι το σχέδιο νόμου ενισχύει το ατομικό εργατικό δίκαιο, τη στιγμή όμως που το κατακρεουργημένο συλλογικό δίκαιο δεν στηρίζει τον εργαζόμενο ώστε να αρνηθεί μονομερείς αποφάσεις της εργοδοσίας χωρίς να πέσει σε δυσμένεια.

Η ετεροβαρής σχέση ισχύος επηρεάζει άλλη μία νέα διάταξη, η οποία προβλέπει το ενδεχόμενο κατανομής της ετήσιας άδειας αναψυχής «σπαστά», με πλαφόν τις πέντε συνεχόμενες μέρες, σε συνεννόηση με τον εργοδότη, σαν να μπορεί πάντα να του επιβληθεί η επιθυμία του υφισταμένου για διακοπές.

Προσλήψεις, ΕΑΣ και μητέρες

Στην αρχή της παρουσίασης η κ. Κεραμέως τόνισε πως η πλειονότητα των προτεινόμενων ρυθμίσεων πηγάζει από προτάσεις κοινωνικών εταίρων, εργαζομένων και επιχειρήσεων. Οι τελευταίες ευνοούνται από τη διεύρυνση της απαλλαγής των προσαυξήσεων από ασφαλιστικές εισφορές σε υπερεργασία, υπερωρίες, νυκτερινά και αργίες για τις προσαυξήσεις που προβλέπονται από συλλογικές συμβάσεις εργασίας και που χορηγούνται οικειοθελώς από τον εργοδότη.

Επίσης διευκολύνονται από τη μείωση της γραφειοκρατίας, καθώς καταργούνται έντυπα με πληροφορίες που υποβάλλονται ήδη στο πληροφοριακό σύστημα ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ, όπως για παράδειγμα το βιβλίο αδειών, ο ετήσιος πίνακας αδειών και ο ετήσιος πίνακας προσωπικού και η υποχρέωση τήρησης σε έντυπη μορφή εγγράφων τα οποία τηρούνται ηλεκτρονικά. Τέλος ο εργαζόμενος μπορεί να δηλώσει μόνος του την οικειοθελή αποχώρησή του στο ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ.

Στα θετικά του νομοσχεδίου οι fast track προσλήψεις ορισμένου χρόνου για έως δύο ημέρες για επείγουσες ανάγκες, η πρόβλεψη να μην αυξάνει την Εισφοράς Αλληλεγγύης Συνταξιούχων η προσαύξηση στη σύνταξη, η επέκταση του επιδόματος κυοφορίας/λοχείας σε περιπτώσεις ασφάλισης/απασχόλησης σε πάνω από ένα Ταμείο/εργοδότη και της χορήγησης του μεταγενέθλιου τμήματος της άδειας μητρότητας σε ανάδοχες μητέρες και η κατοχύρωση της γονικής άδειας ως αφορολόγητο, ανεκχώρητο και ακατάσχετο.

Ερχεται ο «Ηριδανός»

Αναφορικά με το φλέγον ζήτημα της υγείας και ασφάλειας στην εργασία το υπουργείο θυμήθηκε να δημιουργήσει το Ολοκληρωμένο Πληροφοριακό Συστήματος «Ηριδανός» για τεκμηρίωση και παρακολούθηση τέτοιων θεμάτων, που οι εκπρόσωποι εργαζομένων ζητούν τουλάχιστον από το 2021.

Ακόμη θα καθίσταται υποχρεωτική η παρουσία συντονιστών υγείας και ασφαλείας σε τεχνικά έργα, ανάλογα με το μέγεθός τους, για την πρόληψη ατυχημάτων, μειώνεται από 50 σε 20 το όριο εργαζομένων κάτω από το οποίο ο εργοδότης μπορεί να ασκεί καθήκοντα τεχνικού ασφαλείας ο ίδιος, ενώ οι υποδείξεις του γιατρού εργασίας και του τεχνικού Ασφαλείας θα καταγράφονται αποκλειστικά εγγράφως και όχι προφορικά όπως μέχρι σήμερα.

Σε ό,τι αφορά την Επιθεώρηση Εργασίας, κατά το υπουργείο θεσπίζονται αλλαγές για βελτιστοποίηση της λειτουργίας της, εκσυγχρονίζεται η αναγνώριση εξόδων διανυκτέρευσης για ελέγχους σε νησιωτικές περιοχές και αυστηροποιείται το πλαίσιο για πράξεις βίας σε βάρος επιθεωρητών Εργασίας ή παρεμπόδισης ελέγχου.

Αντιπολιτευτικά πυρά

Η αναπροσαρμογή του ατομικού δικαίου σε ανάγκες της εργοδοσίας προκάλεσε νέες πολιτικές αντιδράσεις. O τομεάρχης Εργασίας του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., Γιώργος Γαβρήλος, κάλεσε την κυβέρνηση να απαντήσει εάν «πιστεύει αλήθεια πως με τη διευρυμένη θέσπιση του 13ωρου και με την πλήρη νομιμοποίηση των απλήρωτων υπερωριών και της ευέλικτης εργασίας, ανάλογα το πώς βολεύει την επιχείρηση, δίνει προοπτική σε κάθε εργαζόμενο που προσπαθεί να ζήσει την οικογένειά του μέσα στις σκληρές κοινωνικές συνθήκες ακρίβειας που η Ν.Δ. έχει επιβάλει; Ή μήπως πιστεύει πως η αγορά εργασίας της χώρας μας γίνεται έτσι θελκτικότερη για επιστρέψουν πίσω οι νέοι και οι νέες μας που έχουν φύγει στο εξωτερικό;»

To KKE χαρακτήρισε προκλητικό το «γεγονός ότι τον 21ο αιώνα, την εποχή της τεχνητής νοημοσύνης, γίνεται λόγος για 13 ώρες δουλειάς» και υποστήριξε πως αποδεικνύεται ότι και οι ελάχιστες αυξήσεις στους επί χρόνια καθηλωμένους μισθούς «όχι μόνο υπολείπονται της εκρηκτικής αύξησης των τιμών, αλλά τελικά δίνονται και με το βαρύ τίμημα της εξαντλητικής δουλειάς. Μετά απ’ όλα αυτά μόνο ως ανέκδοτο μοιάζουν οι ρυθμίσεις για μέτρα ασφάλειας και υγιεινής στους χώρους δουλειάς, όταν η υπερεργασία είναι βασικός παράγοντας των αυξημένων εργατικών ατυχημάτων» σημείωσε το γραφείο Τύπου του Περισσού.

Τέλος, η Εφη Αχτσιόγλου από τη Νέα Αριστερά έκανε λόγο για νομοσχέδιο-πολλαπλασιαστή της εκμετάλλευσης των εργαζομένων με εξοντωτικά ωράρια, με κακοπληρωμένα και περιστασιακά μεροκάματα, με ένταση της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, με το οποίο «το μόνο που επιτυγχάνεται είναι η διεύρυνση της φτηνής και ελαστικής εργασίας». «Είναι προφανές, πλέον, ότι όσο περισσότερο παραμένει η Ν.Δ. στην κυβέρνηση, η ζωή των εργαζομένων επιδεινώνεται και οι ευνοούμενοί της πλουτίζουν χυδαία» κατέληξε στη δήλωσή της.

Πηγή: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ