Το παραπάνω έκανε γνωστό πριν από λίγο το υπουργείο Παιδείας και ανέφερε ότι το πρώτο κουδούνι της χρονιάς θα χτυπήσει νωρίτερα, «προκειμένου να αξιοποιηθούν οι επιπλέον ημέρες για επαναλήψεις και κάλυψη τυχόν κενών που προέκυψαν από την αναστολή λειτουργίας των εκπαιδευτικών μονάδων εξ αιτίας του κορωνοϊού».

Fake news ο εξοβελισμός της τέχνης από τα σχολεία, σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας

Για «ψευδείς ειδήσεις», σχετικά με την φημολογούμενη κατάργηση των μαθημάτων των καλλιτεχνικών και της μουσικής από τα σχολεία, κάνει λόγο το υπουργείο Παιδείας, με σχετική ανακοίνωση που εξέδωσε.

Αναλυτικότερα, όσον αφορά στο δημοτικό, το υπουργείο επισημαίνει ότι δεν επήλθε καμία αλλαγή στο ωρολόγιο πρόγραμμα. Όπως ενημέρωσε, ισχύουν τα εξής: «Σύμφωνα με τον Νόμο 4692, ΦΕΚ Α΄ 111/12.6.2020, τα Εικαστικά (Καλλιτεχνικά) διδάσκονται 2 ώρες εβδομαδιαίως στις Α΄ & Β΄ τάξεις Δημοτικού Σχολείου και 1 ώρα εβδομαδιαίως στις υπόλοιπες τάξεις, ενώ η Μουσική διδάσκεται 1 ώρα εβδομαδιαίως σε κάθε τάξη του Δημοτικού Σχολείου. Αυτά ακριβώς ίσχυαν και μέχρι τώρα με το ΠΔ 79/2017, ΦΕΚ Α΄ 109/1.8.2017. Επιπλέον, διδάσκεται 1 ώρα εβδομαδιαίως η Θεατρική Αγωγή, στις Α', Β' Γ' και Δ' τάξεις του Δημοτικού».

Ως προς το γυμνάσιο, το υπουργείο επισημαίνει ότι ούτε εκεί επήλθε κάποια αλλαγή. «Στην ΥΑ 72323/Δ2, ΦΕΚ Β΄ 2265/12.6.2020, ορίζεται ότι και στις τρεις τάξεις του Γυμνασίου οι μαθητές διδάσκονται 1 ώρα εβδομαδιαίως το μάθημα της Μουσικής και 1 ώρα εβδομαδιαίως το μάθημα των Καλλιτεχνικών, όπως ίσχυε και μέχρι τώρα με την ΥΑ 93381/Δ2, ΦΕΚ Β΄ 1640/09.06.2016», αναφέρει.

Για το ωρολόγιο πρόγραμμα του λυκείου, το υπουργείο ξεκαθαρίζει ότι «η Μουσική και τα Καλλιτεχνικά υπήρχαν ως μάθημα επιλογής στην Α΄ Λυκείου, όπου, σύμφωνα με την ΥΑ 139454/Δ2, ΦΕΚ Β΄ 3807/04.09.2018, οι μαθητές μπορούσαν να παρακολουθήσουν ένα μάθημα επιλογής, το οποίο διδασκόταν 2 ώρες εβδομαδιαίως. Είχε παρατηρηθεί όμως χαμηλή συμμετοχή σε αυτό (στα εικαστικά και τη μουσική αθροιστικά, το έτος 2018-2019, συμμετείχε το 7,9% των μαθητών της Α' Λυκείου, 9% το έτος 2019-2020), και σποραδικότητα στη διδασκαλία των μαθημάτων αυτών, τα οποία δεν μπορούσαν να υπηρετήσουν το σκοπό τους. Προτάχθηκε η εισαγωγή στο υποχρεωτικό πρόγραμμα των Αγγλικών, ενισχύθηκαν η Πληροφορική και η Φυσική Αγωγή, δόθηκε η δυνατότητα δεύτερης ξένης γλώσσας. Εν ολίγοις, αντικαταστάθηκαν μαθήματα που δεν λάμβαναν χώρα παρά σε περιορισμένο βαθμό από μαθήματα ενταγμένα στο υποχρεωτικό ωρολόγιο πρόγραμμα τα οποία παρακολουθούνται από όλους τους μαθητές».

Τέλος, σχετικά με τη Γ' Λυκείου, και το θέμα της διδασκαλίας του σχεδίου, το υπουργείο αναφέρει ότι «θίγεται ευρύτερα το ζήτημα της διδασκαλίας πανελλαδικώς εξεταζόμενων ειδικών μαθημάτων, και κυρίως ιταλικά, ισπανικά, αρμονία, έλεγχος μουσικών και ακουστικών ικανοτήτων, μουσική αντίληψη και γνώση, μουσική εκτέλεση και ερμηνεία, κανένα από τα οποία δε διδάσκεται στη Γ' τάξη Γενικού Λυκείου. Εν προκειμένω, υπήρχε πάλι πολύ χαμηλή συμμετοχή των μαθητών, παραδείγματος χάρη το Γραμμικό Σχέδιο το έτος 2019-2020 επέλεξαν και παρακολούθησαν μόλις 4 στους 100 μαθητές. Στις προθέσεις του Υπουργείου είναι να εξετάσει συνολικά το ζήτημα της διδασκαλίας των ειδικών πανελλαδικώς εξεταζόμενων μαθημάτων»


ΑΠΕ

Στη μάχη των Πανελλαδικών ρίχνονται την ερχόμενη Πέμπτη 102.000 υποψήφιοι, οι οποίοι στη συνέχεια θα πρέπει να συμπληρώσουν το μηχανογραφικό με τις σχολές επιλογής τους.

Η κατανομή των νέων τμημάτων κρύβει πολλές ευκαιρίες αλλά αποτελεί και σπαζοκεφαλιά, για τις βάσεις εισαγωγής που θα ανακοινωθούν τον Αύγουστο.

Οι υποψήφιοι θα κληθούν φέτος να συμπληρώσουν ένα τελείως διαφορετικό μηχανογραφικό δελτίο, καθώς δεν υπάρχουν πια Τεχνολογικά παρά μόνο Πανεπιστημιακά Τμήματα.

Και στα 4 επιστημονικά πεδία υπάρχει αύξηση, αλλά και δημιουργία νέων τμημάτων.

Η αυλαία των φετινών πανελλαδικών εξετάσεων ανοίγει στις 7 Ιουνίου για τους υποψηφίους των γενικών λυκείων, ενώ μια ημέρα νωρίτερα 6 Ιουνίου στη μάχη για την εισαγωγή στην Γ/θμια ρίχνονται οι υποψήφιοι των επαγγελματικών λυκείων με το μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας.

Πηγή: ΕΡΤ

Εγκύκλιο με την οποία απαγορεύει τα κινητά τηλέφωνα στα σχολεία εξέδωσε το υπουργείο Παιδείας. Όπως αναφέρεται στην εγκύκλιο, οι μαθητές δεν θα επιτρέπεται πλέον να έχουν στην κατοχή τους κινητά τηλέφωνα εντός του σχολικού χώρου, αλλά και οποιαδήποτε άλλη ηλεκτρονική συσκευή ή παιχνίδι εντός του σχολικού χώρου που διαθέτει σύστημα επεξεργασίας εικόνας και ήχου.

Ο ανάλογος εξοπλισμός που τους διαθέτει το σχολείο στο οποίο φοιτούν, χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια της διδακτικής πράξης και της εκπαιδευτικής διαδικασίας γενικότερα και μόνο υπό την εποπτεία/επίβλεψη του εκπαιδευτικού, όπως διευκρινίζει το υπουργείο.

Ακόμη, οι εκπαιδευτικοί εκτός από τις διαθέσιμες από το σχολείο ηλεκτρονικές συσκευές (ηλεκτρονικούς υπολογιστές, laptops, tablets, διαδραστικούς πίνακες κτλ), μπορούν να χρησιμοποιήσουν και τον δικό τους προσωπικό ηλεκτρονικό εξοπλισμό κατά τη διάρκεια της διδακτικής πράξης και για τις ανάγκες αυτής, αλλά και στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής διαδικασίας γενικότερα, τηρώντας τους κανόνες ασφάλειας και τις σχετικές διατάξεις περί προστασίας των προσωπικών δεδομένων των μαθητών και των εκπαιδευτικών.

Επισημαίνεται ότι θα πρέπει να αποφεύγεται η ανάρτηση φωτογραφιών και βίντεο με μαθητές στους δικτυακούς τόπους των σχολικών μονάδων - «οι φωτογραφίες αποτελούν δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα» αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Τέλος, και για τους ίδιους λόγους, δεν επιτρέπεται η χρήση - λειτουργία καμερών ασφαλείας στους σχολικούς χώρους κατά τη διάρκεια λειτουργίας του σχολείου.





ΑΠΕ

Ανάμεσα στα κράτη-μέλη με τις μεγαλύτερες ανισότητες ως προς την πρόσβαση στην εκπαίδευση των ατόμων με περιορισμό ή αναπηρία (από 16 ετών και άνω) συγκαταλέγεται η Ελλάδα, με το βαθμό εκπροσώπησής τους να μειώνεται σημαντικά όσο αυξάνεται το επίπεδο της εκπαίδευσης, σύμφωνα με στοιχεία του 2016.

   Τα παραπάνω συμπεραίνει έρευνα του Κέντρου Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής της ΓΣΕΕ, που εκπονήθηκε σε συνεργασία με το «Παρατηρητήριο Θεμάτων Αναπηρίας» της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία (ΕΣΑμεΑ), με τίτλο: «Βασικά μεγέθη Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης: Διακρίσεις και Ανισότητες στην Εκπαίδευση και στην Εργασία».

   Αναλυτικότερα, τα ΑμεΑ παρουσιάζουν σημαντικά υψηλότερες πιθανότητες να σταματήσουν τη φοίτησή τους στις χαμηλότερες βαθμίδες της εκπαίδευσης σε σχέση με τα άτομα χωρίς αναπηρία, καταγράφοντας σημαντικά χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο και υψηλότερα ποσοστά πρόωρης εγκατάλειψης της εκπαίδευσης και κατάρτισης. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι το 2016, το 42,8% των ατόμων στην Ελλάδα που είχαν ολοκληρώσει το πολύ έως και την κατώτερη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ήταν άτομα με αναπηρία (ή περιορισμό δραστηριότητας).

   Τα παραπάνω συσχετίζονται και με τα ποσοστά πρόωρης εγκατάλειψης της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Το 2011, η συμμετοχή των ΑμεΑ στην τυπική εκπαίδευση (15-64 ετών) ανερχόταν στο 1,4% (κατατάσσοντας την Ελλάδα στην 25η θέση μεταξύ 28 των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης) και στη μη τυπική εκπαίδευση στο 0,6% (22η θέση). Παράλληλα, το ποσοστό πρόωρης εγκατάλειψης από την εκπαίδευση ή κατάρτιση στα ΑμεΑ ανερχόταν στο 39,2% (6η υψηλότερη θέση στην ΕΕ).

   Εξάλλου, η Ελλάδα κατέχει τον υψηλότερο δείκτη ανεργίας των ατόμων με περιορισμό/αναπηρία, ηλικίας 16-64 ετών, σε ποσοστό που ανέρχεται στο 37,2% στην ΕΕ-28 και ταυτόχρονα τον δεύτερο χαμηλότερο δείκτη απασχόλησης των ΑμεΑ, με ποσοστό 30,5% (στοιχεία 2011).

   Τέλος, από την έρευνα γίνεται φανερό ότι, με βάση τους «δείκτες φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού», τα άτομα με αναπηρία ανήκουν σε μία πολύ ευάλωτη οικονομικά κατηγορία, αφού καταγράφονται πολύ υψηλά ποσοστά κινδύνου φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού:

   Η Ελλάδα κατατάσσεται 2η στην ΕΕ-28, με τον δείκτη φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού των ΑμεΑ (16-59 ετών) να φτάνει στο 51,9% και συγκαταλέγεται μαζί με άλλα 11 κράτη-μέλη (Βουλγαρία, Λιθουανία, Ουγγαρία, Ρουμανία, Μάλτα, Κροατία, Λετονία, Ισπανία, Κύπρος, Πορτογαλία και Ιταλία) στην ομάδα των χωρών της ΕΕ με υψηλό δείκτη φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού και ταυτόχρονα χαμηλό ΑΕΠ ανά κάτοικο.







ΑΠΕ

Η ERTopen στην ενημέρωση

Όλα όσα πρέπει να γνωρίζουν Μαθητές, Γονείς και Αναπληρωτές με αφορμή την έναρξη της νέας σχολικής χρονίας στο ραδιόφωνο της ERTopen στους 106.7 στα FM ή στο www.ertopen.com/radio την Τρίτη 5 Σεπτεμβρίου στις 14.00 το μεσημέρι.*

Μια νέα σχολική χρονία που αρχίζει και φέτος με πάνω από 20.000 πάγια κενά στα δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια της χώρας.. κενά που πρέπει να καλυφθούν από τους Αναπληρωτές παρά τις υποσχέσεις του υπουργείου Παιδείας για μόνιμους διορισμούς στην εκπαίδευση.
 
Την Τρίτη 5 Σεπτεμβρίου στις 14.00 το μεσημέρι, στην ενημερωτική εκπομπή ραδιοεφημερίδα που παρουσιάζει ο Νίκος Κλέτσας, στο ραδιόφωνο της ERTopen, θα παρίστανται και θα μιλήσουν η Ανθή Κοντορούση, Πρόεδρος τους Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Θεατρολόγων (ΠΕΣΥΘ) και η Μαράια Γαλιατσάτου, Έφορος Δημοσίων Σχέσεων του ΠΕΣΥΘ.


Συντονιστείτε στο ελεύθερο ραδιόφωνο της ΕΡΤopen στους 106,7 στα FM στην Αττική και διαδικτυακά σε ολόκληρο τον κόσμο στην ιστοσελίδα www.ertopen.com/radio
Το πρόγραμμά αναμεταδίδεται από τον ραδιοφωνικό σταθμό του σωματείου Εργαζομένων Αλουμινίου στους 97,3 στη Βοιωτία, τη Φωκίδα, και την Βόρεια Πελοπόννησο.
Από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Εργατικού Κέντρου της Εύβοιας στους 96,5
Στα Χανιά στους 1134 χιλιόκυκλους στα μεσαία καθώς και από διάφορους άλλους σταθμούς στην Ελλάδα.

Για τη συμμετοχή σας! Μπορείτε να καλείτε στα τηλέφωνα 210 6002909-10 ή να στείλετε αποστολή SMS γράφοντας: 
1Π(κενό) και μετά το ΜΗΝΥΜΑ στο 54045


*ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Με την Υπουργική Απόφαση για τον ενιαίο τύπο ολοήμερου δημοτικού σχολείου που εφαρμόστηκε πριν από έναν χρόνο, επί υπουργείας Νίκου Φίλη, περικόπηκαν ώρες από μαθήματα όπως η Μουσική, η Φυσική Αγωγή, τα Αγγλικά, η Πληροφορική, ενώ καταργήθηκε εντελώς και δίχως κανένα επιστημονικό και παιδαγωγικό κριτήριο το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής από τις τάξεις Ε΄ και ΣΤ΄.

Η διδασκαλία δε των μαθημάτων της Αισθητικής Αγωγής (Θεατρική Αγωγή, Εικαστικά, Μουσική), της Φυσικής Αγωγής, ακόμη και της Πληροφορικής, με την ίδια Απόφαση δύναται να ανατεθεί σε εκπαιδευτικούς που δεν ανήκουν στις αντίστοιχες ειδικότητες, συγκεκριμένα στους εκπαιδευτικούς του κλάδου ΠΕ 70 (δασκάλους).

Χωρίς καμία διευκρινιστική εγκύκλιο πέρυσι (παρόλο που τη ζητήσαμε επίμονα), άρχισαν, πριν καν ξεκινήσουν οι προσλήψεις των αναπληρωτών, να ανατίθενται άκριτα και ασύδοτα τα μαθήματα της Αισθητικής Αγωγής και των άλλων ειδικοτήτων σε μόνιμους συναδέλφους δασκάλους μόνο και μόνο επειδή κρίνονταν υπεράριθμοι (ένα ακόμη αποτέλεσμα της ΥΑ Φίλη) και μόνο και μόνο για να συμπληρώσουν ωράριο! Αυτή η ασυδοσία ήταν καταφανής κατά τη διαδικασία απόδοσης των λειτουργικών κενών ειδικοτήτων, κατά την οποία πολλές Διευθύνσεις Εκπαίδευσης της χώρας απέδιδαν κενά που σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα! Είχε ξεκινήσει ένα «πάρτι» αναθέσεων που κορυφώθηκε στα αστικά κέντρα και σε πολλούς νομούς της επαρχίας όπου πλεόναζαν μόνιμοι συνάδελφοι ΠΕ 70, με τη συναίνεση όλων: υπουργείου, Περιφερειών, Διευθύνσεων και, δυστυχώς, και πολλών Συλλόγων Διδασκόντων.

Ως συνέπεια όλων αυτών, άλλοι εκπαιδευτικοί ειδικοτήτων έμειναν άνεργοι, άλλοι βρέθηκαν πολύ μακριά από τους τόπους συμφερόντων τους, ενώ άλλοι τοποθετήθηκαν σε 4, 5 ή και 6 σχολεία! Ο ενιαίος τύπος δημοτικού σχολείου δε, μόνον ενιαίος δεν είναι: σε άλλα σχολεία τα παιδιά διδάσκονται τα μαθήματα αυτά από τους αρμόδιους εκπαιδευτικούς, αλλού από εκπαιδευτικούς που δεν ανήκουν στις συγκεκριμένες ειδικότητες και αλλού καθόλου.

Για τους λόγους αυτούς, εκατοντάδες εκπαιδευτικοί των παραπάνω ειδικοτήτων προσέφυγαν ενάντια στη συγκεκριμένη Απόφαση στο Συμβούλιο της Επικρατείας, διεκδικώντας την προστασία τόσο των εργασιακών τους δικαιωμάτων, όσο και των μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών.


Απόφαση ΣτΕ για μαθήματα ειδικοτήτων: Αυστηρές προϋποθέσεις και ακαδημαϊκά προσόντα για τη διδασκαλία τους

Εξεδόθη εντέλει τον Ιούλιο η Απόφαση του ΣτΕ μετά από την προσφυγή των εκατοντάδων εκπαιδευτικών που ζητούσαν να μπει ένα «φρένο» στις αναθέσεις των μαθημάτων ειδικοτήτων. Το ΣτΕ έκρινε ότι τα μαθήματα αυτά μόνον κατ εξαίρεση και εκτάκτως θα μπορούν να ανατίθενται σε άλλους εκπαιδευτικούς – θα πρέπει δε, να συντρέχουν δύο αυστηρές προϋποθέσεις: α) να μην υπάρχει διαθέσιμος εκπαιδευτικός ειδικότητας και β) να διαπιστώνεται ότι κάθε εκπαιδευτικός που τα διδάσκει έχει επαρκή γνώση, όχι αυθαίρετα και κατά το δοκούν, αλλά με βάση τις ακαδημαϊκές του σπουδές.


Tο Δελτίο Τύπου του δικηγόρου των προσφευγόντων, κ. Ηλία Κολλύρη

ΤΑ ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΣΤΙΣ ΑΝΑΘΕΣΕΙΣ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ

ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΩΝ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ 2017-2018

«Το Συμβούλιο της Επικρατείας με τις υπ’ αριθμ. 1858, 1859 και 1860/2017 αποφάσεις του έκρινε ότι τα μαθήματα ειδικοτήτων (Θεατρική Αγωγή, Εικαστικά, Μουσική και Γυμναστική – κρίση που ισχύει mutatismutandis και για το μάθημα της Πληροφορικής - ΤΠΕ) επιβάλλεται με βάση το νόμο και το Σύνταγμα να ανατίθενται ως κανόνας μόνο σε εκπαιδευτικούς αντιστοίχων ειδικοτήτων.

Μόνο κατ’ εξαίρεση και εκτάκτως, μπορεί το εκάστοτε ειδικό μάθημα να γίνει ανάθεση σε δασκάλους ΠΕ70.

Τούτο, μάλιστα, υπό δύο αυστηρές ουσιαστικές προϋποθέσεις, ήτοι μόνο εφόσον: α) δεν υπάρχει στη σχολική μονάδα διαθέσιμος ειδικός εκπαιδευτικός, β) διαπιστώνεται κατά περίπτωση ότι κάθε συγκεκριμένος δάσκαλος έχει επαρκή γνώση, όχι αυθαίρετα και επιπόλαια, αλλά αποδεδειγμένα με βάση τις ακαδημαϊκές του σπουδές.

Μάλιστα το Ανώτατο Ακυρωτικό έταξε δεσμευτικά ως περαιτέρω δεσμευτική διαδικαστική προϋπόθεση, τη σύνταξη ειδικά αιτιολογημένης κρίσης (διοικητικής πράξης) περί συνδρομής των ως άνω ουσιαστικών προϋποθέσεων, προφανώς ως εχέγγυο τήρησης της ουσίας της απόφασής του.

Ουσιαστικά το ΣτΕ επιβεβαίωσε την παράλειψη της μερικώς προσβαλλόμενης Υπουργικής Απόφασης περί Ολοημέρου, η οποία παρανόμως δεν είχε συμπεριλάβει στο κείμενό της τον αντίστοιχο περιορισμό που είχε θέσει το ίδιο το ΙΕΠ.

Κρίσιμο παραμένει ότι το Δικαστήριο διέσωσε την οριακή συνταγματικότητα της επίμαχης Υπουργικής Απόφασης με το να οριοθετήσει για το σκοπό αυτό ακριβώς με τον πλέον αδιάστικτο και σαφή τρόπο το πώς επιβάλλεται να κινηθεί το Υπουργείο κατά την ανάθεση μαθημάτων για το επόμενο σχολικό έτος.

Καταληκτικά, θεωρούμε αυτονόητο ότι το Υπουργείο θα εκδώσει κατά χρηστή Διοίκηση εγκαίρως συναφή εφαρμοστική εγκύκλιο για την πλήρη εκτέλεση του γράμματος και πνεύματος της απόφασης του ΣτΕ, ως εξάλλου έχει σχετική αυτοτελή, σαφή και προσωπική νομική υποχρέωση, κάθε αρμόδιο διοικητικό όργανο, τόσο σε κεντρικό όσο και σε αποκεντρωμένο επίπεδο».

Όπως ορίζει το έθιμο, έτσι και φέτος, μετά την ανακοίνωση των βάσεων για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, άρχισε η συζήτηση για την κατάσταση του εκπαιδευτικού συστήματος, τις επιδόσεις και το μορφωτικό επίπεδο των μαθητών.
Δεν θα μπούμε στη συζήτηση αυτή, όχι γιατί δεν έχει ενδιαφέρον, αλλά γιατί ο τρόπος που γίνεται την καθιστά προσχηματική.
Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, και εννοούμε τουλάχιστον την τελευταία δεκαπενταετία, στη συζήτηση αυτή, επανέρχεται το θέμα της «αγραμματοσύνης» της νέας γενιάς. Στην περίπτωση αυτή, η κουβέντα διανθίζεται με εκτιμήσεις και σχόλια για την «έλλειψη αξιών», την αδιαφορία, την πνευματική οκνηρία, που χαρακτηρίζουν τη νεολαία.

Το 1928, με αφορμή την ανακοίνωση της βαθμολογίας των υποψηφίων για τα πανεπιστήμια, και το δημόσιο διάλογο που ακολούθησε, ο Δημήτρης Γληνός έγραψε στο περιοδικό «Νέος Δρόμος», του Εκπαιδευτικού Ομίλου, ένα άρθρο σε τέσσερεις συνέχειες, με τίτλο «Το κύμα της αγραματοσύνης».
Παραθέτουμε ένα εκτενές απόσπασμα του άρθρου, όχι μόνο γιατί μέσα απ΄ αυτό αναδεικνύεται η ανεκτίμητη προσφορά του μεγάλου κομμουνιστή δάσκαλου, αλλά και εξαιτίας της τραγικής επικαιρότητας, που διατηρεί σήμερα, 89 χρόνια μετά τη δημοσίευση του.
Στην αναδημοσίευση, διατηρήσαμε την ορθογραφία και τον τονισμό του συγγραφέα, δείγμα κι αυτό της εποχής όπου το «Γλωσσικό» ήταν πεδίο σφοδρής κοινωνικής και πολιτικής αντιπαράθεσης.

Εγραφε, λοιπόν ο Δημήτρης Γληνός:

«Η ελληνική κοινωνία υποκρίνεται τον κατάπληχτο. Εφημεριδογράφοι, αποθηκάριοι της σοφίας στο Πανεπιστήμιο, Πρυτάνεις, «γονείς» και πολίτες, «που πονούν τον τόπο», βγήκαν στις εφημερίδες και σκίζουν τάχα τα ρούχα τους, γιατί πλάκωσε «κύμα αγραματωσύνης». Και αναζητούν τα αίτια και τη θεραπεία. Μα αν είναι κάτι θλιβερό, θλιβερότερο και από την αγραματωσύνη είναι ο τρόπος, που αντικρίζεται το πρόβλημα. Αληθινή παράκρουση. Καμιά αντικειμενικότητα. Ο καθένας, όπου μισεί, εκεί και λαλεί και καταλαλεί. Φταίει ο Βενιζέλος, φταίει το Πανεπιστήμιο, φταίνε οι καθηγητές της Μέσης Παιδείας, φταίνε οι δημοδιδάσκαλοι, φταίνε οι ελληνοδιδάσκαλοι, φταίει ο πόλεμος, φταίνε τα θρανία, φταίνε οι μιστοί, φταίει το Κράτος, μα προ πάντων φταίνε οι μαλιαροί, οι κομουνιστές, οι άθεοι. Ποιοι άλλοι; Αν δεν ήταν… η κ. Ρόζα Ιμβριώτη δε θα είχαμε αφτό το απαίσιο κατάντημα. Και κανένας δεν αντικρίζει νηφάλια την κατάσταση. Κανένας δεν αναλύει το φαινόμενο, που είναι τόσο πολυσύνθετο, τόσο βαθιά ριζωμένο στον οργανισμό μας, με αληθινή στοργή, με αληθινό πόνο για το λαό, που γι’ αφτόν ουσιαστικά πρόκειται.

Δεν έχει καμιά σημασία να ρίξουμε και μεις μια κραβγή οποιαδήποτε μέσα στην οχλοβοή. Χρέος μας είναι να κοιτάξουμε το πρόβλημα ψύχραιμα και να πούμε τη γνώμη μας χωρίς προκατάληψη. Όσοι θέλουν, ας μας προσέξουν και ας μας ακούσουν. Όσοι θέλουν, ας ρίξουν το ανάθεμα πάνω μας.
Σήμερα θα διαγράψουμε στις γενικές του γραμμές το ζήτημα, προσπαθώντας να βάλουμε ένα κάποιο σύστημα στην εξέταση του. Θα συνεχίσουμε τη μελέτη μας και με ομιλίες και άρθρα και θα δώσουμε την άποψή μας πλατιά. Με τους βάρβαρους δε θα γίνουμε βάρβαροι και με τους πρωτόγονους πρωτόγονοι.
Και πρώτα πρώτα τι πιστοποιήθηκε και πώς; Στις εισιτήριες εξετάσεις του Πανεπιστήμιου ένας μέγιστος αριθμός από τελειόφοιτους του Γυμνάσιου έγραψαν ελεεινά. Από τα γραφτά τους, από όσα στοιχεία δόθηκαν στη δημοσιότητα βγαίνουν τα ακόλουθα πορίσματα. 1) Οι νέοι αφτοί ανορθογραφούν κατά τρόπο φριχτό. 2) Δε μπορούν να διατυπώσουν τα νοήματά τους 3) Δεν έχουν ακριβολογημένες γνώσεις ή καλύτερα δεν έχουν γνώσεις. 4) Δεν έχουν νοήματα, δε στοχάζονται λογικά.

Τι θα πει «εισιτήριες εξετάσεις;»

Εδώ ανοίγεται ένα πρώτο ερώτημα. Με ποιο τρόπο πιστοποιήθηκε το φαινόμενο και σε ποιο βαθμό είναι πραγματικό και για τα τέσσερα αφτά σημεία; Με τις εισιτήριες εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο. Μα αφτό είναι μια φράση. Τι θα πει «εισιτήριες εξετάσεις;» δηλαδή τι είδος δοκιμασία για την πνεβματική ικανότητα ενός ανθρώπου είναι αφτή; Με ποιους όρους έγιναν; Τι θέματα δόθηκαν; Με ποιες ψυχολογικές συνθήκες έγραψαν τα παιδιά; Αφτό είναι ένα στοιχείο του προβλήματος πολύ σημαντικό. Έπειτα σε ποιο βαθμό αληθέβουν όλα τα στοιχεία του φαινόμενου; Εδώ δε μας δόθηκαν αρκετά στοιχεία για να κρίνουμε. Μόνο η ανορθογραφία φαίνεται οριστικά και απόλυτα πιστοποιημένη. Μα ας υποθέσουμε πως η πιστοποίηση του φαινόμενου είναι αντικειμενική για όλα του τα μέρη.
Ένα δέφτερο ερώτημα θα ήταν, είναι νέο το φαινόμενο; Σημερινό μόνο ή και παλαιότερο; Είναι μόνο μεταπολεμικό; Εδώ θα είχε κανείς να παρατηρήσει, πως εισιτήριες εξετάσεις γίνονται μόνο τα τρία τελεφταία χρόνια. Αν γινότανε και πριν από τον πόλεμο, δε θα είχαμε τα ίδια αποτελέσματα; Όλα τα δεδομένα μας απαντούν, πως το φαινόμενο δεν είναι μόνο τωρινό. Αν παρακολουθήσουμε την παιδαγωγική φιλολογία μας και την κίνηση γύρω από το πρόβλημα της Παιδείας τα τελεφταία πενήντα χρόνια, θα ιδούμε πάντα τις ίδιες κατηγορίες να λέγονται και από καθαρεβουσιάνους και από δημοτικιστές, ότι δηλαδή τα παιδιά, που τελειώνουν το Γυμνάσιο ούτε ένα γράμα δε μπορούν να γράψουν σωστά. Ούτε το φαινόμενο ούτε τα αίτια, που το γενούν, είναι σημερινά, είναι πολύ βαθύτερα. Μπορεί βέβαια σήμερα να έγιναν εντονότερα και τα αίτια και τα αποτελέσματα. Είναι όμως χρήσιμο και απαραίτητο να πιστοποιήσουμε τα χρονικά όρια του φαινόμενου, για να πάμε ως τις ρίζες του.

«…με δίπλωμα για λόγους αγραματωσύνης»

Ας αφήσουμε ένα τρίτο ερώτημα, που θα μπορούσε να τεθεί σχετικά με κείνους, που φωνάζουν σήμερα τόσο πολύ για την κατάντια των νέων, δηλαδή τους καθηγητές στο Πανεπιστήμιο. Το ερώτημα δηλαδή, όχι με ποια εφόδια έρχονται για να μπουν, μα με ποια εφόδια γλωσικά και πνεβματικά βγαίνουν από το Πανεπιστήμιο οι νέοι. Και όχι μόνο σήμερα, μα πάντα. Γιατί είναι βέβαιο και αν ήταν ειλικρινείς, θα το ομολογούσαν πρώτοι αφτοί οι καθηγητές, ότι η αγραματωσύνη, που παρουσιάζουν οι τελειόφοιτοι του Πανεπιστήμιου στις εξετάσεις τους, είναι ακόμη φριχτότερη. Αν παρακαθήσει κανείς στις διπλωματικές εξετάσεις οποιασδήποτε Σχολής για λίγες μέρες, θα φρίξει για τις απαντήσεις, που δίνουν οι υποψήφιοι επιστήμονες. Αν τους δώσει να γράψουν, θα ιδεί την ίδια ασυναρτησία, το ίδιο πελάγωμα, την ίδια αδυναμία στοχασμού και γνώσης. Είναι γνωστό, πως στις δέκα αράδες, που γράφουν για θέμα αφτοί οι τελειόφοιτοι της φιλολογίας υπάρχουν κατά κανόνα λάθη ορθογραφικά, πολλές φορές χειρότερα από αφτά που έκαμαν εφέτος οι νέοι στην εισιτήρια δοκιμασία τους. Εγώ ο ίδιος θυμάμαι στα 1900 φοιτητή, που απάντησε σε καθηγητή, που τον αρώτησε, πόση είναι η διάμετρος του θερμομετρικού σωλήνα; – «Τεσσάρων μέτρων». Ένας άλλος τελειόφοιτος της φιλολογίας δεν ήξερε να απαντήσει πότε έγινε η εν Μαραθώνι μάχη. Και όμως τα διπλώματα δίνονται αράδα και δεν υπάρχει ίσως παράδειγμα νέου, που να μπήκε στο Πανεπιστήμιο και να μη βγήκε με δίπλωμα για λόγους αγραματωσύνης. Ένα τέταρτο ερώτημα πολύ σημαντικό θα ήταν τι σημαίνει αφτή η ένδειξη της ανορθογραφίας, της φραστικής ανικανότητας και της αμάθειας, για την αληθινή μόρφωση των νέων, για τις καθολικές ικανότητες τους, για την προετοιμασία τους για τη ζωή και μάλιστα την ανώτερη ζωή του επιστήμονα, που έρχονται να ζήσουν;

Και ένα πέμπτο τέλος ερώτημα θα ήταν. Τι σημαίνει το φαινόμενο, που πιστοποιήθηκε και οι ανησυχίες, που το παρακολούθησαν, για το σύνολο του λαού, και προπάντων για τον εργάτη, το χωρικό και το μικροαστό, που δεν πηγαίνει ούτε στο Γυμνάσιο ούτε στο Πανεπιστήμιο; Για τη δική του Παιδεία, για τη δική του μόρφωση, για τη δική του ζωή, τι αξία έχουν οι γραματισμένοι ή αγράματοι νέοι του Πανεπιστήμιου, το ιδανικό, που προβάλεται για τη μόρφωσή τους και οι απαιτήσεις της αστικής τάξης για την Παιδεία της;
Αφτά είναι τα πρώτα ερωτήματα, που θα έθετε ένας επιστήμονας, αν πρόκειται να καταπιαστεί σοβαρά, νηφάλια και αντικειμενικά, χωρίς προκατάληψη φωνασκίες και βάρβαρες κραβγές, χωρίς τύφλωση από πάθη και φόβους για ένα τέτιο σπουδαίο πρόβλημα, που μέσα του καθρεφτίζεται όλο το ζήτημα του πολιτισμού μας, της ικανότητας μας για τη ζωή, της πνεβματικής και ηθικής οργάνωσης μας…»









Αναδημοσίευση από imerodromos.gr

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ-ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ-ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Στον Σύλλογο Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Καθηγητών (ΣΕΦΚ)

H επιβολή των «Κέντρων μελέτης» για μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου στα φροντιστήρια (Μέσης Εκπαίδευσης και Ξένων Γλωσσών) αποτελεί άλλο ένα τέχνασμα των εργοδοτών του κλάδου για να παραβαίνουν την κείμενη νομοθεσία που καθορίζει τα ωρομίσθια και τους όρους εργασίας των εργαζόμενων εκπαιδευτικών.

Οι εργοδότες έχουν εφεύρει μια νέου τύπου παροχή υπηρεσιών παράλληλα με την παροχή κλασικού τύπου φροντιστηριακής εκπαίδευσης (που παραδοσιακά λαμβάνει χώρα μετά το τέλος του σχολικού ωραρίου), αυτήν της μελέτης των μαθητών σε χώρους του φροντιστηρίου με την επίβλεψη ή την πιο ενεργή συμμετοχή των εργαζόμενων καθηγητών. Αυτή γίνεται ή νωρίτερα από την έναρξη του κανονικού φροντιστηριακού ωραρίου ή αργότερα το απόγευμα αφού έχει τελειώσει το κανονικό πρόγραμμα. Στα Κ.Ξ.Γ τα ωράρια για «μελέτη» των μαθητών είναι πιο ευέλικτα.

Εδώ βρίσκεται το ουσιαστικό ζήτημα. Οι ίδιοι καθηγητές που αργότερα ή νωρίτερα στο κανονικό πρόγραμμα, αμείβονται κανονικά, σύμφωνα με την εργατική νομοθεσία (σε όσους χώρους δουλειάς βέβαια οι εργαζόμενοι υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους και την εργατική νομοθεσία), στα πλαίσια της «μελέτης» αμείβονται με ωρομίσθια που συμπιέζονται προς τα κάτω, ενώ δεν είναι οι λίγες οι περιπτώσεις που απαιτείται από τους εργοδότες απλήρωτη εργασία. Πολλές φορές η εμπειρία μας έχει δείξει ότι η δραστηριότητα της «μελέτης» γίνεται τα Σ/Κ (όταν άλλοι μαθητές γράφουν διαγωνίσματα) οπότε είναι και πιο εύκολη η επιβολή «μαύρης» εργασίας.

Σε άλλες περιπτώσεις προς ικανοποίηση της αχόρταγης διάθεσης των εργοδοτών για ξεζούμισμα των εργαζομένων, προσλαμβάνονται εργαζόμενοι μόνο για τις ώρες μελέτης ως υπάλληλοι γραφείου – ενώ έχουν όλες τις προϋποθέσεις για να εργαστούν ως εκπαιδευτικοί – ώστε να αμείβονται με το ελάχιστο ωρομίσθιο της ΕΓΣΕΕ και χωρίς τα δικαιώματα που ορίζει ο τελευταίος Ν.4415/2016 και οι ακόλουθες τροπολογίες και ερμηνευτικές εγκύκλιοι των ΥΠΠΕΘ και Υπ. Εργασίας.

Αυτά ισχύουν για τα «Κέντρα μελέτης» Γυμνασίου-Λυκείου που λειτουργούν στην ουσία καταχρηστικά σε επαγγελματικούς χώρους που έχουν άδεια ΦΜΕ ή/και ΚΞΓ.

Θεωρούμε ότι δεν υπάρχει λόγος να υφίστανται ως «ξεχωριστές δομές», γιατί αυτό που υποτίθεται ότι παρέχουν δεν είναι διαφορετικό από αυτό που ήδη παρέχει το φροντιστήριο με βάση την άδεια ίδρυσης και λειτουργίας του.

Άρα οι εργοδότες πρέπει να υποχρεωθούν να πληρώνουν τα νόμιμα στους εργαζομένους για τις υπηρεσίες μελέτης και να εφαρμόζουν την κείμενη νομοθεσία
(Ν.4415/2016).

Αν η κυβέρνηση επιλέξει να ικανοποιήσει αιτήματα των εργοδοτών σε σχέση με την ίδρυση και λειτουργία ξεχωριστών επιχειρήσεων (όχι στον ίδιο χώρο που λειτουργεί ήδη ΦΜΕ ή ΚΞΓ) που θα λέγονται «Κέντρα μελέτης» και που θα έχουν ως αποκλειστικό αντικείμενο δραστηριότητας την «μελέτη» μαθητών Γυμνασίου-Λυκείου, τότε αυτές οι επιχειρήσεις θα πρέπει να αδειοδοτούνται και να λειτουργούν με τις ίδιες ακριβώς προϋποθέσεις με αυτές που ισχύουν για τα υπόλοιπα ΦΜΕ και ΚΞΓ και κυρίως οι εκπαιδευτικοί που θα προσλαμβάνονται θα πρέπει να εργάζονται με τα ίδια δικαιώματα και με ίσες απολαβές με όλους τους συναδέλφους τους στα ΦΜΕ και ΚΞΓ.

Εκτός από τα «Κέντρα Μελέτης» για μαθητές Γυμνασίου-Λυκείου που τις περισσότερες φορές όπως αναφέραμε λειτουργούν παράλληλα στους χώρους των ΦΜΕ και ΚΞΓ, πιέζοντας προς τα κάτω τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζόμενων εκπαιδευτικών, μεγάλη έκταση έχει λάβει τα τελευταία χρόνια και το φαινόμενο των «Κέντρων Μελέτης» ή «Κέντρων Δημιουργικής Απασχόλησης» για τα παιδιά της πρώτης σχολικής ηλικίας (μαθητές Δημοτικού). Παρά το ότι δεν υπάρχει μέχρι σήμερα κανένα θεσμικό πλαίσιο αδειοδότησης και λειτουργίας από το ΥΠΠΕΘ, αυτές οι επιχειρήσεις αυτοπροβάλλονται ως «εκπαιδευτικές δομές», ενώ προφανώς λειτουργούν στο γενικότερο πλαίσιο που καθορίζει το Υπ. Οικονομίας (Γ.Γ εμπορίου) όπως για παράδειγμα και οι παιδότοποι.

Οι επιχειρήσεις αυτές παρέχουν, παράλληλα με την υπηρεσία φύλαξης, υπηρεσίες «διαβάσματος» των παιδιών δηλαδή υπηρεσίες φροντιστηριακού τύπου για το Δημοτικό, χωρίς να υπόκεινται σε κανένα έλεγχο για το ποιοί «διδάσκουν» και τι ακριβώς «διδάσκουν». Προφανώς δεν υπάρχει κανένας έλεγχος για το εργασιακό καθεστώς υπό το οποίο εργάζονται οι μισθωτοί της επιχείρησης.

Είναι φανερό ότι σε μια χώρα που έχει μετατραπεί σε νέου τύπου αποικία χρέους από τους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΟΟΣΑ κ.α) σε
συνεργασία με την ντόπια αστική τάξη και την υποταγή όλων των κυβερνήσεων, ανεξάρτητα από τις προθέσεις τους και τον πολιτικο-ιδεολογικό αυτοπροσδιορισμό τους, όπου η κοινωνική καταστροφή και το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου είναι σε πλήρη εξέλιξη και τα λαϊκά στρώματα εξαθλιώνονται καθημερινά, δημιουργείται πρόσφορο έδαφος για νέες επιχειρηματικές ιδέες, με στόχο να ιδιωτικοποιηθεί και να εμπορευματοποιηθεί κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής. Η αφορμή είναι πάντα η ίδια. Το Δημόσιο (αφού απαξιώνεται με όλους τους τρόπους) δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες.

Από την μια πλευρά εντείνονται οι ταξικοί φραγμοί και οι εκπαιδευτικές ανισότητες στο Δημόσιο Δημοτικό σχολείο και απαξιώνεται αυτό συνολικά με τις συγχωνεύσεις
σχολείων, τους 28 μαθητές ανά τάξη, τα ολοένα και πιο δυσνόητα βιβλία και τα βεβαρυμμένα προγράμματα σπουδών και με την ταυτόχρονη επιβολή μισθών πείνας
και αξιολόγηση πειθαρχικού τύπου στους συναδέλφους εκπαιδευτικούς. Στο μόνο κατ’ όνομα πλέον ολοήμερο σχολείο μειώνονται οι εκπαιδευτικές/ουσιαστικές ώρες με αποτέλεσμα να εκφυλίζεται αυτό σε χώρο φύλαξης.

Από την άλλη πλευρά υπάρχει η αγωνιώδης προσπάθεια των γονιών των λαϊκών οικογενειών να βρουν τρόπους για να ανταποκριθούν στη πραγματική ανάγκη της
καθημερινής μελέτης των παιδιών τους ή ακόμα και της φύλαξής τους μετά το σχολείο. Στην χώρα-πειραματόζωο της μεγαλύτερης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης
που έγινε ποτέ (σε μη πολεμική περίοδο και για χώρα του σκληρού πυρήνα της Ε.Ε) και οι δύο γονείς (αν είναι από τους τυχερούς που έχουν και οι δύο δουλειά) δεν
προλαβαίνουν πλέον όχι μόνο να διαβάσουν τα παιδιά τους, επειδή τρέχουν όλη την μέρα για ένα μισερό μεροκάματο (αν το παίρνουν κι αυτό), αλλά ούτε να
επικοινωνήσουν, να παίξουν και να χαρούν την ζωή μαζί τους. Ακόμα χειρότερα είναι τα πράγματα στις οικογένειες που ο ένας ή και οι δύο γονείς είναι άνεργοι και
ψάχνουν για δουλειά ή προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με «δουλειές» που συμπεριλαμβάνονται στο σύμπαν των ελαστικών σχέσεων εργασίας.

Μέσα σε αυτό το ζοφερό κοινωνικό τοπίο, κάποιοι θέλουν να εφαρμόσουν τον χυδαίο κανόνα του πιο βάρβαρου καπιταλισμού ότι «η κρίση είναι ευκαιρία». Για τους
φροντιστηριάρχες και τις εργοδοτικές τους ενώσεις ο κανόνας αυτός ήδη υλοποιείται σε δεκάδες περιπτώσεις στην Αττική και στην επαρχία. Φροντιστήρια για παιδιά
Δημοτικού, ως ξεχωριστές επιχειρήσεις ή ακόμα και στον ίδιο επαγγελματικό χώρο που λειτουργούν και τα «κανονικά» φροντιστήρια δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Θυμίζουμε ότι από το 1977 με τον Ν.682 φροντιστήρια για μαθητές Δημοτικού απαγορεύονται. Άρα τα παραμάγαζα των εργοδοτών, για τα οποία δεν υφίστανται
κανένας απολύτως έλεγχος, είναι παράνομα. Κι όμως λειτουργούν, τουλάχιστον μια δεκαετία τώρα, αποφέροντας σημαντική κερδοφορία στους εργοδότες κυρίως λόγω
του υποτιμημένου εργασιακού κόστους.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι εργοδότες επιθυμούν σφόδρα αυτή την περίοδο να υπάρξει κατάργηση της κείμενης νομοθεσίας με ένα νέο θεσμικό πλαίσιο που θα νομιμοποιεί τα φροντιστήρια Δημοτικού, αξιοποιώντας τις αντικειμενικές ανάγκες των γονιών που περιγράψαμε παραπάνω αλλά και την συνειδητή, διαρκή απαξίωση της Δημόσιας Δημοτικής εκπαίδευσης από το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του (νεοφιλελεύθερες ή σοσιαλφιλελεύθερες) τις τελευταίες δεκαετίες.

Προσβλέπουν σε μια παρόμοια κατάσταση με αυτή που έχει διαμορφωθεί με τους βρεφονηπιακούς σταθμούς, όπου τεράστια ποσά από τα προγράμματα ΕΣΠΑ, μέσω των ειδικών voucher, καταλήγουν στις τσέπες των ιδιοκτητών των ιδιωτικών βρεφονηπιακών σταθμών. Γιατί να μην εφαρμοστεί το ίδιο και για τα παιδιά του Δημοτικού; Προφανώς η πίτα είναι μεγάλη και θέλουν κι αυτοί ένα γενναίο κομμάτι.

Άλλωστε γνωρίζουν πολύ καλά ότι εκτός από το άμεσο υλικό τους όφελος, η νομιμοποίηση της «φροντιστηροποίησης» της σχολικής ζωής από τις ηλικίες των 6-7 χρόνων θα τους προσφέρει άλλον έναν ισχυρό ιδεολογικό μηχανισμό αλλοτρίωσης των συνειδήσεων γονιών και μαθητών, ώστε αντί οι τελευταίοι να αγωνίζονται για ένα άλλο Δημόσιο σχολείο, άξιο των πραγματικών αναγκών τους, να υποτάσσονται στην «αέναη» συνέχιση της «φροντιστηροποίησης» (ως σίγουροι «πελάτες») από την αρχή μέχρι το τέλος του 12χρονου σχολείου αφού θα θεωρείται αυτή ως απαραίτητη ανάγκη και υποχρέωσή τους.

Καλούμε την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΘ να εφαρμόσει την κείμενη νομοθεσία με ουσιαστικούς ελέγχους των υπηρεσιών του αλλά και σε συνεργασία με τις υπηρεσίες του ΣΕΠΕ και του ΙΚΑ, να επιβάλλει την εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας σε όλες τις άλλες δομές της Ιδιωτικής Εκπαίδευσης.

Για τις επιχειρήσεις που προβάλλουν ότι παρέχουν υπηρεσίες φύλαξης ή/και δημιουργικής απασχόλησης/καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων, για παιδιά δημοτικού (ή/και προσχολικής ηλικίας), που δεν εφαρμόζουν κανένα παράλληλο με το δημόσιο σχολείο πρόγραμμα οργανωμένης – φροντιστηριακού τύπου – υποστήριξης και που δεν έχουν κανενός είδους σύνδεση με ΦΜΕ ή/και ΚΞΓ, πρέπει να υπάρξει σαφές νομοθετικό πλαίσιο.

Αφού οι επιχειρήσεις αυτές θα παρέχουν εκπαιδευτικές υπηρεσίες σε παιδιά, θα πρέπει να προσλαμβάνουν εργαζόμενους εκπαιδευτικούς αναγνωρισμένων ειδικοτήτων. Οι όροι αδειοδότησης και λειτουργίας αυτών των επιχειρήσεων καθώς και το εργασιακό καθεστώς όλων των συναδέλφων σε αυτές τις επιχειρήσεις θα πρέπει να είναι τουλάχιστον ίδια με αυτά που ισχύουν για τα ΦΜΕ και ΚΞΓ (Ν.4093/2012 και Ν.4415/2016).

Καλούμε την πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΕΘ να στηρίξει το ολοήμερο δημόσιο σχολείο με όλες τις αναγκαίες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, δασκάλων και καθηγητών όλων των απαραίτητων ειδικοτήτων (επιστημονικών/τεχνικών/καλλιτεχνικών), με την ουσιαστική επιμήκυνση του ωραρίου μετά το τέλος του κανονικού προγράμματος ώστε να μπορούν οι μαθητές να μελετούν για την επόμενη μέρα στο σχολείο τους μαζί με τους δασκάλους τους και με την δραστική μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τάξη.

Δηλώνουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι θα συνεχίσουμε να μαχόμαστε ώστε ο ΣΕΦΚ να είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης όλων των «τύπων» και για όλες τις ηλικιακές βαθμίδες των μαθητών. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε μαζί με όλο το εκπαιδευτικό και εργατικό κίνημα για την κατάργηση της εμπορευματοποίησης των δημόσιων και κοινωνικών αγαθών.



Αναδημοσίευση από pandiera.gr

Από τον Πάνο Ντούλα, καθηγητή Αγγλικής Γλώσσας στο νυχτερινό ΕΠΑΛ Κορίνθου

Όπως αναφέρει μεταξύ άλλων ο συγγραφέας της μελέτης: «Δεν χρειάζονται πολλά λόγια για να περιγράψει κανείς το πόσο “αποτελεσματικά” ήταν αυτά τα μέτρα στην περικοπή του κόστους για την Εκπαίδευση στην Ελλάδα. Οι επίσημες πηγές από τις Εισηγητικές Εκθέσεις των Προϋπολογισμών του Υπουργείου Οικονομικών δείχνουν καθαρά την εικόνα μείωσης και σταθεροποίησης σε χαμηλά επίπεδα».

---

ΕΔΩ για να διαβάσετε το πλήρες κείμενο της μελέτης

Σύμφωνα με τα πορίσματα της παιδαγωγικής επιστήμης, η διδασκαλία είναι ο τομέας εκείνος της παιδαγωγικής διαδικασίας που αφορά τους χειρισμούς του εκπαιδευτικού για μετάδοση, για εκμάθηση γνώσεων και άσκηση δεξιοτήτων.

Η δε εκπαίδευση των εκπαιδευτικών πρέπει να καλύπτει τρεις ισότιμους τομείς, τον τομέα της παιδαγωγικής κατάρτισης, τον τομέα των σπουδών για τα αντικείμενα διδασκαλίας και τον τομέα της πρακτικής άσκησης.

Δεν γίνεται λοιπόν ο εκπαιδευτικός να προσεγγίσει και να ενισχύσει τις γνώσεις των μαθητών, όταν ο ίδιος δεν τις έχει σπουδάσει. Τούτο προκύπτει και από τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής.

Η Υπουργική Απόφαση για το Ενιαίου Τύπου Ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο, που υπεγράφη τον περασμένο Μάιο, δίνει τη δυνατότητα διδασκαλίας των μαθημάτων των Εικαστικών, Θεατρικής Αγωγής, Μουσικής, Φυσικής Αγωγής και Πληροφορικής σε εκπαιδευτικούς του κλάδου ΠΕ 70 (δασκάλους), παραγνωρίζοντας αφενός και πρωτίστως το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα των μαθητών σε παροχή ποιοτικής εκπαίδευσης από εξειδικευμένους εκπαιδευτικούς, απαξιώνοντας αφετέρου τους αντίστοιχους εκπαιδευτικούς, που υπηρετούν εδώ και χρόνια το ελληνικό δημόσιο σχολείο και καταστρατηγώντας τα εργασιακά τους δικαιώματα.

Επίσης, στη βάση της εφαρμογής της ίδιας απόφασης, παρατηρείται εφέτος εντονότερα από ποτέ το φαινόμενο μη ύπαρξης διαφάνειας, αν όχι στρέβλωσης, ως προς τη δήλωση των υπαρχόντων κενών από τις περιφερειακές, τοπικές μέχρι και τις κεντρικές διοικητικές βαθμίδες του ΥΠΕΘ, γεγονός που έχει ως άμεση συνέπεια τα προαναφερθέντα μαθήματα να διδάσκονται σε ορισμένα σχολεία της επικράτειας από εξειδικευμένο προσωπικό, ενώ σε άλλα όχι.

Ειδικότερα, για το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής, υπολογίζουμε ότι μόνο το 60% του μαθητικού πληθυσμού της χώρας έχει τη δυνατότητα να το διδαχθεί από τους εξειδικευμένους θεατρολόγους και ηθοποιούς. Έτσι, δυστυχώς, καταρρίπτεται πολύ εύκολα ο ισχυρισμός του υπουργείου Παιδείας για ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση, αφού καταστρατηγείται καταφανώς η Αρχή της Ισότητας. Απορίας άξια επίσης είναι και η κατάργηση του μαθήματος της Θεατρικής Αγωγής από τις τάξεις Ε᾽ και Στ᾽. Με ποια άραγε παιδαγωγικά και επιστημονικά κριτήρια; Με ποιους στόχους και βάσει ποιων γνωμοδοτήσεων;

Για τους λόγους αυτούς έχει υπάρξει μαζική κινητοποίηση του κλάδου μας, καθώς και των αντίστοιχων κλάδων εκπαιδευτικών ειδικοτήτων, που πλήττονται από την ΥΑ, οι οποίοι απέστειλαν ήδη εξώδικες προσκλήσεις διαμαρτυρίας προς το Υπουργείο αλλά και προς άπασες τις Περιφερειακές Διευθύνσεις της χώρας, εκ τρίτου δε, έχουν ήδη προσφύγει στο ΣτΕ για την ακύρωση της ως άνω ΥΑ.

Δηλώνουμε προς πάσα κατεύθυνση, ως εκπαιδευτικοί και ως γονείς, ότι δεν θα μείνουμε πλέον άπραγοι, αλλά θα διεκδικήσουμε μέχρι τέλους με κάθε νόμιμο τρόπο την κατάργηση της ως άνω ΥΑ.

Απαιτούμε δε απόλυτη διαφάνεια και θα παραμείνουμε στις επάλξεις με κάθε νόμιμο μέσο για να αρθούν οι διαπιστωμένες στρεβλώσεις και οι μαθητές να έχουν την εκπαίδευση που τους αξίζει.

Οι προσφεύγοντες εκπαιδευτικοί ΠΕ 32 (Θεατρολόγοι)

Ο πληρεξούσιος Δικηγόρος, Δρ. Ηλίας Κολλύρης

Αναδημοσίευση: iPaideia.gr