Στις 30 Ιουνίου 1934 ξεκίνησε στη Γερμανία το αιματηρό τριήμερο που έμεινε γνωστό στην Ιστορία ως «η Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών» και το οποίο άνοιξε το δρόμο του Αδόλφου Χίτλερ προς την απόλυτη εξουσία τόσο εντός όσο και εκτός του κόμματός του.

Στις 30 Ιουνίου του 1934 ο ηγέτης του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος της Γερμανίας, Αδόλφος Χίτλερ, διέταξε τις δολοφονίες εκατοντάδων μελών του ίδιου του κόμματος του, ισχυριζόμενος ότι επρόκειτο να λάβουν μέρος σε πραξικόπημα εναντίον του.

Το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα της Γερμανίας, διέθετε στις αρχές της δεκαετίας του 1930 δυο ένοπλα σώματα, τα οποία δρούσαν ως παραστρατιωτικές οργανώσεις: τα SA (SturmΑbteilung, τμήμα εφόδου) και τα SS (SchutzStaffel, τάγμα προστασίας), αποτελούνταν κυρίως από την ελίτ των κομματικών μελών και ελέγχονταν πλήρως από την ηγεσία. Τα SA εκείνη την εποχή αριθμούσαν περί τα τέσσερα εκατομμύρια μέλη και συνέβαλαν τα μέγιστα στην άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία επιβαλλόμενα στους δρόμους της ταραγμένης Γερμανίας επί των σοσιαλδημοκρατών, κομουνιστών, συνδικαλιστών κ.ά., ενώ συνέτριβαν τους πολιτικούς αντιπάλους του Χίτλερ. Αρχηγός του σώματος των SA ήταν ένας μπαρουτοκαπνισμένος επιθετικός και ιδιαίτερα φιλόδοξος άνθρωπος, ο παλιός φίλος του Χίτλερ, Ερνστ Ρεμ.

Με τη συμμετοχή του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος στην κυβέρνηση δεξιού συνασπισμού το 1933, τα SA έγιναν πρακτικά ανεξέλεγκτα, ιδιαίτερα λόγω των χρόνιων υποσχέσεων του Χίτλερ για αποκατάσταση της στρατιωτικής αίγλης του παρελθόντος και ακύρωση της Συνθήκης των Βερσαλλιών που περιόριζε το γερμανικό στρατό στους 100.000 άντρες. Τα SA επιθυμούσαν να αντικαταστήσουν τον παραδοσιακό στρατό της Γερμανίας, κάτι που γνώριζαν οι ηγέτες των ενόπλων δυνάμεων και οι συντηρητικοί πολιτικοί και οικονομικοί υποστηρικτές τους.

Τα SA σύντομα μετατράπηκαν σε πρόβλημα για τον Αδόλφο Χίτλερ, που απειλούσε την ίδια την πολιτική του επιβίωση αλλά και το μέλλον του κινήματος των Ναζί. Ο Χίτλερ τώρα χρειαζόταν τη στήριξη των στρατηγών του παραδοσιακού στρατού και των επικεφαλής της βιομηχανίας για την αναδόμηση της Γερμανίας, μετά το κραχ. Κατά τη διάρκεια ενός συμβουλίου, στα τέλη Φεβρουαρίου του 1934, ο Χίτλερ ενημέρωσε τον Ρεμ ότι τα SA δεν επρόκειτο να γίνουν στρατιωτική δύναμη, αλλά θα περιοριζόταν σε συγκεκριμένες πολιτικές δράσεις. Ενώπιον του Χίτλερ ο Ρεμ συναίνεσε και υπέγραψε μάλιστα και συμφωνία με τον υπουργό Άμυνας, στρατηγό Βέρνερ φον Μπλόμπεργκ. Σύντομα όμως, ο Ρεμ άφησε να καταστεί σαφές ότι δεν σκόπευε να τηρήσει τη συμφωνία ενώ δυο μήνες αργότερα δεν δίστασε να δηλώσει ότι «Τα SA είναι η Εθνική Σοσιαλιστική Επανάσταση!» προς φρίκη των βιομηχάνων και συντηρητικών.

Στις αρχές Ιουνίου ο Ρεμ είχε μια πεντάωρη συνάντηση με τον Αδόλφο Χίτλερ. Λίγες μέρες αργότερα ανακοίνωσε ότι θα έπαιρνε άδεια «ασθενείας» ενώ έθεσε το σώμα των SA σε άδεια για ολόκληρο το μήνα Ιούλιο. Επιπλέον, συγκάλεσε συνέδριο των ηγετών των SA για τις 30 του μήνα σε ένα θέρετρο κοντά στο Μόναχο, όπου ο Χίτλερ υποσχέθηκε να παρευρεθεί για να ξεκαθαριστεί το ζήτημα.

Στο μεταξύ ο Χίτλερ ενημερώθηκε από τον Πρόεδρο της χώρας και τον υπουργό Άμυνας ότι το ζήτημα των SA έπρεπε να λυθεί άμεσα, αλλιώς θα κηρυσσόταν στρατιωτικός νόμος και την εξουσία της χώρας θα αναλάμβανε ο στρατός, θέτοντας τέρμα στην πορεία του κόμματος των Ναζί. Την ίδια ώρα οι ηγέτες των SS διέσπειραν φήμες ότι τα SA σχεδίαζαν να καταλάβουν βίαια την εξουσία της χώρας. Ο αρχηγός των SS, Χίμλερ, πέτυχε κρυφή συμφωνία με τους στρατηγούς των ενόπλων δυνάμεων, ώστε να παράσχουν αυτοί τα όπλα αλλά να απέχουν από τη δράση, αφήνοντας τα SS να «τακτοποιήσουν» το θέμα των SA. Φτάνοντας στο Μόναχο την αυγή του Σαββάτου, 30 Ιουνίου, ο Χίτλερ διέταξε αρχικά να συλληφθούν όσα μέλη των SA βρισκόταν εντός του κτιρίου των Ναζί.

Στη συνέχεια κατευθύνθηκε να συναντήσει τον Ρεμ και τους άλλους ηγέτες των SA. Όλοι συνελήφθησαν από τα SS και μεταφέρθηκαν σε μια φυλακή εκτός Μονάχου όπου αργότερα εκτελέστηκαν από τα SS. Αυτή ήταν η αρχή του αιματηρού διωγμού, ο οποίος υλοποιήθηκε με μαζικές συλλήψεις και δεκάδες εκτελέσεις στελεχών των SA από τα SS. Ο Χίτλερ εκμεταλλεύτηκε την αναταραχή προκειμένου να εξοντώσει και πολιτικούς αντιπάλους του που δεν είχαν σχέση με τα SA, όπως ο Γκρέγκορ Στράσερ, ο στρατηγός Φέρντιναντ φον Μπρέντοβ, ο πρώην καγκελάριος Κουρτ φον Σλάιχερ και ο πρώην πρωθυπουργός της Βαυαρίας, Γκούσταβ Ρίτερ φον Καρ.

Ο συνολικός αριθμός των θυμάτων δεν δημοσιεύθηκε. Ο νέος αρχηγός των SA, Βίκτορ Λούτσε, δήλωσε αργότερα ότι εκτελέσθηκαν 81 άτομα. Σήμερα, όμως, γίνονται εκτιμήσεις για 200 έως 1.000 θύματα, κυρίως από τους άντρες των SS, με βοήθεια από τη μυστική αστυνομία (Γκεστάπο) και τον Στρατό. Ο Χίτλερ παρουσιάστηκε στα μέσα ενημέρωσης ως θύμα συνωμοσίας που εξύφανε ο Ρεμ ενώ η Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών νομιμοποιήθηκε ως αυτοάμυνα του κράτους. To Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα εδραίωσε πλέον την απόλυτη κυριαρχία του σε όλους τους τομείς της κοινωνίας και οικονομίας της χώρας, ενώ τα SS έγιναν μια επίφοβη δύναμη στη ναζιστική Γερμανία. Πηγές: Wikipedia.org, Spartacus Educational, HistoryLearningSite, HistoryPlace


αναδημοσίευση από το tvxs

Η 26η Ιουνίου καθιερώθηκε ως «Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών και της Παράνομης Διακίνησής τους» στις 7 Δεκεμβρίου 1987 από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, προκειμένου να ευαισθητοποιήσει την παγκόσμια κοινή γνώμη για τις επιπτώσεις από τη χρήση των ναρκωτικών και της παράνομης διακίνησής τους, αλλά και για να τιμήσει τον κινέζο μανδαρίνο Λιν Τσε Χσου (1785-1850), που απαγόρευσε το εμπόριο οπίου στην Καντώνα, με αποτέλεσμα να προκληθεί ο Πρώτος Πόλεμος του Οπίου το 1839.

Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, τους τελευταίους 12 μήνες 210 εκατομμύρια άνθρωποι, ηλικίας 15 - 64 ετών ή το 5% του παγκόσμιου πληθυσμού, έκανε χρήση παράνομων ναρκωτικών ουσιών, τουλάχιστον μία φορά. Οι θάνατοι από τα ναρκωτικά ξεπέρασαν τις 200.000. Το παράνομο εμπόριο ναρκωτικών στο ίδιο διάστημα ξεπέρασε τα 320 δισεκατομμύρια δολάρια.

Στην Ελλάδα, από το 1995 έως το πρώτο τρίμηνο του 2011 έχασαν τη ζωή τους από ναρκωτικά 6.467 άνθρωποι. Χειρότερη χρονιά όλων ήταν το 2003, όταν 991 άνθρωποι προστέθηκαν στον μαυροπίνακα του λευκού θανάτου.

Σύμφωνα με στοιχεία του ΕKΤΕΠΝ, περίπου 13.000 άτομα κατηγορήθηκαν το 2010 για παραβάσεις του νόμου «περί ναρκωτικών». Ο αριθμός αυτός υπερδιπλασιάστηκε τα τελευταία 15 χρόνια, με διάφορες αυξομειώσεις ενδιάμεσα. Από το σύνολο αυτό, ποσοστό περίπου 11% καταδικάζεται, και από αυτούς το 64% για χρήση, κατοχή και καλλιέργεια μικροποσότητας προς ιδίαν χρήση. Αυτοί που καταλήγουν στη φυλακή αποτελούσαν το 2010 το 36% του συνόλου των φυλακισμένων, ποσοστό που εμφανίζει μείωση για δύο συνεχείς χρονιές.

Το προφίλ του χρήστη δεν είχε σημαντική διαφορά το 2011, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Η πλειονότητα των χρηστών που προσέγγισαν, πέρυσι, τα Συμβουλευτικά Κέντρα του ΚΕΘΕΑ είναι άνδρες ελληνικής υπηκοότητας, με μέση ηλικία τα 29,5 χρόνια. Το μεγαλύτερο ποσοστό προσήλθε στις μονάδες με δική του πρωτοβουλία. Περισσότεροι από έξι στους δέκα είναι άνεργοι. Οι μισοί είναι απόφοιτοι λυκείου, ενώ ένας στους πέντε δεν είχε ολοκληρώσει την υποχρεωτική εκπαίδευση.

Κύρια ουσία κατάχρησης παραμένει η ηρωίνη και τα οπιοειδή, παρατηρείται ωστόσο σταδιακή μείωση της χρήσης τους τα τελευταία χρόνια. Η ηπατίτιδα C αποτελεί την επικρατέστερη μολυσματική ασθένεια, με έναν στους τέσσερις χρήστες να γνωρίζει ότι πάσχει, ενώ ένα περίπου αντίστοιχο ποσοστό δεν έχει εξεταστεί ποτέ για τις ηπατίτιδες (B και C) ή τον HIV.



πηγή: sansimera

Η Μελίνα Μερκούρη (Μαρία Αμαλία Μερκούρη) γεννήθηκε στις 18 Οκτωβρίου του 1920. Ήταν εγγονή του δημάρχου Αθηναίων Σπύρου Μερκούρη και κόρη του βουλευτή της ΕΔΑ και υπουργού Σταμάτη Μερκούρη.


Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού (1943-46) και έκανε το θεατρικό ντεμπούτο της το 1944. 

Ως πρωταγωνίστρια καθιερώθηκε το 1949 στο ρόλο της Μπλανς από το έργο του Τένεσι Ουίλιαμς «Λεωφορείον ο Πόθος». 



Η πρώτη δουλειά της δουλειά στη μεγάλη οθόνη ήταν η ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη «Στέλλα» (1955). 

Η διεθνής καταξίωση δεν άργησε να έρθει, ως Ίλια στην ταινία «Ποτέ την Κυριακή» (1960), με τη θεατρική μεταφορά του έργου στη Νέα Υόρκη.

Το 1965 παντρεύτηκε τον αμερικανό σκηνοθέτη Ζυλ Ντασέν.

Πολιτικά, υπήρξε σφοδρή πολέμιος της χούντας των Συνταγματαρχών, ενώ στη Μεταπολίτευση γύρισε στην Ελλάδα και πολιτεύτηκε. 

Εκλέχθηκε με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. το 1981 και ανέλαβε καθήκοντα υπουργού Πολιτισμού, αξίωμα που διατήρησε ως το τέλος της πρώτης οκταετίας των κυβερνήσεων Παπανδρέου, κάνοντάς τη τη μακροβιότερη υπουργό Πολιτισμού στην πολιτική ιστοία της Ελλάδας.

Όραμά της ήταν μέχρι το θάνατό της η επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο.

Παράλληλα, δημιούργησε τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα "για να έρθει το θέατρο στην επαρχία", ενώ δική της έμπνευση ήταν και η δημιουργία του θεσμού της "Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης".



Είχε καρκίνο του πνεύμονα, ενώ υπήρξε μανιώδης καπνίστρια.

Λέγεται ότι λίγο πριν φύγει για το εξωτερικό για επέμβαση βρέθηκε στο Υπουργείο και έγραψε σε ένα πακέτο τσιγάρα, «θα ξαναγυρίσω». Δεν επέστρεψε.



πηγή alfavita

Ήταν Τετάρτη   23 Φεβρουαρίου του 1966  όταν στις  18.30 η  Ελένη Κυπραίου  ανακοίνωνε  την έναρξη  της  επίσημης τηλεοπτικής μετάδοσης  προγραμμάτων απο το  ΕΙΡΤ  που αργότερα μετονομάσθηκε σε ΕΡΤ.

Ήταν η αρχή  ενός τηλεοπτικού ταξιδιού  που η  συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ  στις  11 Ιουνίου  του 2013 αποπειράθηκε  με την βία  να το σταματήσει.

Όμως το πραξικόπημα του μαύρου που  έκαναν τα δυο αυτά  συγκοινωνούντα και συγκυβερνώντα δοχεία  της  βούλησης  της ντόπιας και ξένης διαπλοκής, δεν κατάφερε να σκοτώσει την ΕΡΤ όπως  επιθυμούσαν και οι  βαρώνοι της ντόπιας  ιδιωτικής μιντιοκρατίας.

Οι εργαζόμενοι της  ΕΡΤ για πρώτη φορά  στην παγκόσμια ραδιοτηλεοπτική ιστορία, πήραν  την κατάσταση  στα χέρια τους και σαν  αληθινοί θεματοφύλακες της δημόσιας αυτής  περιουσίας και πολιτιστικής κληρονομιάς , έσπασαν τον μαύρο αποκλεισμό και συνέχισαν  την λειτουργία της ΕΡΤ χρησιμοποιώντας το άγνωστο μέχρι τότε  για αυτούς  μοντέλο της  αυτοδιαχείρισης.

Ελεύθεροι  και "πολιορκημένοι" απο την  αγάπη  του και την αλληλεγγύη του ελληνικού λαού αλλά και απο τις δυνάμεις καταστολής  των συντρόφων του Μητσοτάκη και της  Φώφης , για δύο χρόνια  συνέχισαν  την ιστορία της ΕΡΤ  για να μπορούν  σήμερα  ακόμα και οι ξένοι σε αυτόν τον τίμιο αγώνα  να γιορτάζουν  μαζί μας  τα  50 χρόνια της δημόσιας ελληνικής τηλεόρασης.

Σήμερα στην ΕΡΤ από νωρίς το πρωί και μέχρι το τέλος του προγράμματος, οι μνήμες θα ζωντανέψουν μέσα από ειδικά αφιερώματα, συνεντεύξεις και ρεπορτάζ, ώστε να
θυμηθούν οι παλιότεροι και να γνωρίσουν οι νεότεροι τους δρόμους μέσα από τους οποίους «μεγάλωσε» η τηλεόραση στην Ελλάδα.



Ειδικότερα, όλες οι ενημερωτικές εκπομπές της ΕΡΤ1 και της ΕΡΤ3 θα φιλοξενήσουν θεματικά αφιερώματα με καλεσμένους ανθρώπους που ταυτίστηκαν με την ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης – δημοσιογράφους, παρουσιαστές, καλλιτέχνες, προσωπικότητες των Γραμμάτων και των Τεχνών κ.ά. – οι οποίοι θα θυμηθούν αξέχαστες στιγμές του παρελθόντος.

Προσκεκλημένοι – έκπληξη θα εκφωνήσουν ειδήσεις, θα «πουν το πρόγραμμα» και θα εξομολογηθούν ανέκδοτα περιστατικά της ελληνικής τηλεοπτικής ιστορίας, σε ειδικά επετειακάfillers που θα διατρέξουν το πρόγραμμα όλων των καναλιών της ΕΡΤ.

Μέσα από ένα διαδραστικό χρονολόγιο με οπτικοακουστικά τεκμήρια από το Αρχείο της ΕΡΤ στη διεύθυνση 50xronia.ert.gr οι χρήστες θα μπορούν να γνωρίσουν όλες τις προσπάθειες που έγιναν από το 1960 μέχρι και το 1966 για την εκπομπή τηλεοπτικού σήματος στην Ελλάδα.

Στην ξεχωριστή αυτή ημέρα, ιδιαίτερο ρόλο θα έχει η Ελληνική Ραδιοφωνία, η οποία θα «δώσει μικρόφωνο» σε αξέχαστες φωνές των περασμένων δεκαετιών μέσα από το Πρώτο, το Δεύτερο και το Τρίτο Πρόγραμμα. Ειδικά αφιερώματα, αρχειακές αναφορές, πρόσωπα που «σφράγισαν» την ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης, μουσικές και τραγούδια που γράφτηκαν για τις τηλεοπτικές σειρές της ασπρόμαυρης και έγχρωμης μικρής οθόνης, σπάνια τραγούδια από τηλεοπτικές μουσικές εκπομπές θα διατρέχουν το αυριανό πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας.

Επίσης, η Χορωδία της ΕΡΤ θα συναντήσει τους πολίτες της Αθήνας με μικρά μουσικά δρώμεναστο Μετρό του Συντάγματος στις 11 το πρωί και στο σταθμό της Ομόνοιας στις 12 το μεσημέρι.

(Στο παραπάνω κείμενο υπάρχουν  και αποσπάσματα απο δελτία τύπου της ΕΡΤ και απο τις τυπολογίες)





αναδημοσίευση από την klassikoperiptosi

26 χρόνια συμπληρώθηκαν από την πρεμιέρα μιας από τις καλύτερες σειρές που προβλήθηκαν στην ελληνική τηλεόραση. Το πρώτο επεισόδιο της ελληνικής κοινωνικής, κωμικής τηλεοπτικής σειράς «στο Κάμπινγκ» που περιγράφει τις σχέσεις ανάμεσα στους εργαζόμενους και τους παραθεριστές ενός κάμπινγκ στην Πελοπόννησο, οι οποίοι περνούν τις καλοκαιρινές διακοπές τους, προβλήθηκε στις 7 Μαϊου 1989.

Σαν σήμερα, στις 9 Mαϊου 1945, έληξε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος στην Ευρώπη με την άνευ όρων παράδοση της Ναζιστικής Γερμανίας.

«Οι κάτωθι υπογεγραμμένοι, ενεργώντας εξ ονόματος της Γερμανικής Ανώτατης Διοίκησης, συμφωνούμε με την άνευ όρων παράδοση όλων των ενόπλων δυνάμεών μας κατά ξηράν, θάλασσα και αέρα, καθώς και όλων των δυνάμεων που βρίσκονται τώρα υπό την γερμανική διοίκηση, προς την Ανώτατη Διοίκηση του Κόκκινου Στρατού και ταυτόχρονα προς την Ανώτατη Διοίκηση των συμμαχικών εκστρατευτικών δυνάμεων». Μ' αυτά τα λόγια η ναζιστική Γερμανία αποδέχτηκε την ήττα της.

Ήταν 21 Απριλίου 1975, κατά την επέτειο του χουντικού πραξικοπήματος του 1967, μόλις δύο μήνες μετά το «πραξικόπημα της πυτζάμας», όταν πραγματοποιήθηκε μεγάλη συγκέντρωση στο Πολυτεχνείο και πορεία στην Πρεσβεία των ΗΠΑ. Όταν το μπλοκ του Επαναστατικού Κομμουνιστικού Κινήματος Ελλάδας φτάνει έξω από την πρεσβεία, διαδηλωτές σπάνε τον κλοιό των αστυνομικών, περνούν στο προαύλιο και επιτίθενται στο κτήριο με αυγά, πέτρες και μπογιές, σπάνε τα εξωτερικά τζάμια ενώ πυρπολούνται και οι κουρτίνες των παραθύρων του ισογείου. Λίγα λεπτά αργότερα, αστυνομικοί με καδρόνια στα χέρια «επέβαλαν την τάξη».

32 χρόνια συμπληρώθηκαν από την προβολή του τελευταίου επεισοδίου της "Οδύσσειας του Διαστήματος" στην ΕΡΤ. Η Γαλλο-Ιαπωνική Sci-Fi μεταγλωτισμένη σειρά κινουμένων σχεδίων ολοκληρώθηκε ύστερα από 26 επεισόδια, το Σάββατο 26 Μαρτίου 1983, με την προβολή του επεισοδίου "Το Βασίλειο του Άδη". Η σειρά αποτέλεσε μεταφορά της Οδύσσειας του Ομήρου στον 31ο αιώνα. Πανέξυπνο σενάριο, τρομερός πολεμικός εξοπλισμός και ένας ήρωας με γενειάδα και μακριά μαλλιά.