ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ

Κυριακή, 26/06/2016 - 19:02
Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

Ο κ. Πρετεντέρης ανήμερα του δημοψηφίσματος στη Βρετανία συνέγραψε ένα εμβριθές άρθρο στα «Νέα» για να διαδηλώσει την πίστη του στην ανάγκη παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ.

Στα θετικά των εν γένει ελληνοβρετανικών σχέσεων που τον έκαναν ως Έλληνα πατριώτη να επιζητά το Bremain, ο κ. Πρετεντέρης συμπεριέλαβε κι αυτά: «(…) στους Άγγλους – έγραψε –χρωστάμε και μερικές χάρες. Από τον Μπάιρον έως τον Λόιδ Τζορτζ και τον τεράστιο Ουίνστον. Από το Ναυαρίνο και το Ελ Αλαμέιν έως τον Δεκέμβρη του ’44».

Θυμίζουμε ότι τον Δεκέμβρη του ’44, αυτό που έκαναν οι Εγγλέζοι – και για το οποίο τόσο τους θαυμάζει ο Πρετεντέρης – ήταν (σε συνεργασία με τους δοσίλογους, τους ταγματασφαλίτες, τους χίτες και τους πρώην γερμανοτσολιάδες που μετατράπηκαν σε βρετανοτσολιάδες και κατόπιν σε αμερικανοτσολιάδες) να συμπεριφερθούν στην Αθήνα ως δύναμη κατοχής.

Η διαταγή του Τσόρτσιλ στις 5/12/1944 προς τον στρατηγό του, τον Σκόμπυ, ήταν σαφής:«Είσθε υπεύθυνος για την τήρηση της τάξεως στην Αθήνα και πρέπει να εξουδετερώσετε ή να συντρίψετε όλες τις ομάδες του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, που θα πλησιάσουν προς την πόλη. Μη διστάζετε, πάντως, να ενεργείτε σαν να βρίσκεστε σε κατεχόμενη πόλη , όπου έχει ξεσπάσει τοπική εξέγερση» (Γ. Ανδρικόπουλου: «1944Κρίσιμη Χρονιά», εκδόσεις «Διογένης», τόμος Β`, σελ. 257 – Ριζοσπάστης, Γ.Πετρόπουλος, 1/12/2002).

Τις προηγούμενες μέρες, στις 3 και 4 Δεκέμβρη του ‘44, ήταν οι ντόπιοι φίλοι των Εγγλέζων, τα τσιράκια της εγχώριας πλουτοκρατίας που – με φόντο τα κανόνια του Σκόμπυ – έστρεψαν τα όπλα εναντίον δυο ειρηνικών και άοπλων διαδηλώσεων Ελλήνων πολιτών γεμίζοντας το Σύνταγμα με νεκρούς.

Από τους Εγγλέζους – που τόσο θαυμάζει τα πεπραγμένα τους ο Πρετεντέρης – τον Δεκέμβρη του ’44 «συνολικά στάλθηκαν στην Ελλάδα περίπου 100.000 Βρετανοί στρατιώτες– ακριβώς διπλάσιοι απ’ όσους είχαν έρθει στα 1941 για να βοηθήσουν τη μαχόμενη ενάντια στον Άξονα Ελλάδα. Ταυτόχρονα, οι Βρετανοί, εξόπλισαν και οργάνωσαν στρατιωτικά – ως Εθνοφυλακή – το σύνολο των προερχόμενων από τα Τάγματα Ασφαλείας και τους άλλουςδωσιλογικούς σχηματισμούς ανδρών. Στη διάρκεια των μαχών, οι Βρετανοί χρησιμοποίησαν αεροπλάνα (καταδιωκτικά «Σπιτφάιρ», μαχητικά «Μποφάιτερς», αλλά και βομβαρδιστικά «Ουέλιγκτον»!) με ρουκέτες, βόμβες και πολυβόλα ενάντια στις θέσεις του ΕΛΑΣ, αλλά και σε τυφλά χτυπήματα ενάντια στις λαϊκές συνοικίες. Το ίδιο έπραξαν και τα πυροβόλα των πολεμικών πλοίων στον Πειραιά ή στο Φάληρο , ενώ ισχυρό πυροβολικό εγκατεστημένο στην Ψυττάλεια, στο Φάληρο και στο Χαρβάτι πραγματοποιούσεισχυρούς βομβαρδισμούς στην πόλη» (Γιώργος Μαργαρίτης, Ριζοσπάστης, 16/12/2009).

Ήταν τότε, το Δεκέμβρη του ’44, που οι Εγγλέζοι κατέλαβαν ακόμα και τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, χτυπώντας με όλμους και πολυβόλα τον ΕΛΑΣ από τον Παρθενώνα…

Είναι πρόδηλο ότι ο αντικομμουνισμός του κυρίου Πρετεντέρη έχει προσαρμόσει τον πατριωτισμό του σε τέτοιο βαθμό, ώστε όχι μόνο να αντέχει και να αποδέχεται αλλά και να επικροτεί την παρουσία ξένου στρατού κατοχής το 1944 στην πατρίδα μας.

Άραγε, μετά τον πατριωτισμό του, θα μπορέσει να προσαρμόσει και τον φιλοευρωπαϊσμό του, στα αντίθετα με τις επιθυμίες του δεδομένα που προκάλεσε το βρετανικό δημοψήφισμα; 

Το πιθανότερο είναι να το καταφέρει. Ιδίως αν ισχύει εκείνο που διαβάσαμε στον «Ριζοσπάστη» (http://www.rizospastis.gr/story.do?id=3766995) πως έγραψε γι’ αυτόν κάποτε ο μακαρίτης Βασίλης Ραφαηλίδης. Ότι, δηλαδή, «ο Ι. Κ. Πρετεντέρης έχει μια απίθανη προσαρμοστικότητα. Προσαρμόζεται ακόμα και μέσα στα σκατά»…



πηγή imerodromos

“Το τι δεν πρόδωσες εσὺ να μου πεις…”

Σάββατο, 25/06/2016 - 15:16
Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ,

Τις ώρες
 της καταχνιάς, ευτυχώς, υπάρχει η αγκαλιά των ποιητών μας.

Και εκεί, προστατευμένοι, μπορούμε να ξαναδιαβάσουμε τα λόγια τους τα περασμένα, τα σημερινά:

«Φοβάμαι - έγραφε το ‘83 - 
τους ανθρώπους που εφτά χρόνια
έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι
και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–
βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας
“Δώστε τη χούντα στο λαό”.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που με καταλερωμένη τη φωλιά
πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που σου 'κλειναν την πόρτα
μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια
και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο
να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που γέμιζαν τις ταβέρνες
και τα 'σπαζαν στα μπουζούκια
κάθε βράδυ
και τώρα τα ξανασπάζουν
όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη
και έχουν και “απόψεις”.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν
και τώρα σε λοιδορούν
γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.
Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο».


    Βάλτε δίπλα στα μεγάλα λόγια, στους ευφημισμούς, στη διαστρέβλωση, στο ψέμα των σημαιοφόρων του τίποτα, στους σφετεριστές των εννοιών, στους σαλτιμπάγκους που εξυμνούν κίβδηλα ό,τι προδίδουν, τα λόγια του ποιητή:  

 




 Ναι:

«Το τι δεν πρόδωσες εσὺ να μου πεις

Εσὺ κι οι όμοιοί σου, χρόνια και χρόνια»…

    Κι άσε τους άλλους, τους «γραφικούς», τους «δογματικούς», τους «κολλημένους», να συνεχίζουν να καρφώνουν τις λέξεις σαν πρόκες. Για να μην τις παίρνει ο άνεμος της δικής σου ασυνέπειας. Για να μην λερώνονται από την δική σου αναξιότητα. Για Να συντηρούν «φωλιές νερού μέσα στις φλόγες». Μέχρι να «ξημερώσει». 

    Ο Μανώλης Αναγνωστάκης, έφευγε σαν χτες πριν από 11 χρόνια. Ήταν 23 Ιούνη 2005. Οι στίχοι του θα είναι πάντα εδώ. Για να «ξημερώσει». 








πηγή enikos

Αφού πούλησαν πολιτική απάτη, τώρα πουλάνε… “τρέλα”

Πέμπτη, 02/06/2016 - 17:39
Νίκος Μπογιόπουλος

Ο ΣΥΡΙΖΑ με προχτεσινή ανακοίνωση της Πολιτικής Γραμματείας του «χαιρετίζει τον επίμονο αγώνα του γαλλικού λαού ενάντια στην κατάργηση των εργασιακών του κατακτήσεων»…    Αναφέρει ότι «πρόκειται για έναν αγώνα που αφορά τους εργαζόμενους όλης της Ευρώπης, καθώς η συρρίκνωση των εργασιακών δικαιωμάτων, η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και των συλλογικών διαπραγματεύσεων αποτελούν κεντρική επιλογή της ευρωπαϊκής χρηματοοικονομικής ελίτ»…

    Και προσθέτει: «Η επίθεση του νεοφιλελευθερισμού στα δικαιώματα των εργαζομένων πρέπει να βρει απέναντί της το ενιαίο μέτωπο των ευρωπαίων εργαζομένων και των ευρωπαϊκών λαών. Η υπεράσπιση της δημοκρατίας ισοδυναμεί με υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων και κατακτήσεων»…

    Θαυμάσια. Πάμε τώρα να δούμε τι σημαίνει να πουλάνε «τρέλα», όταν προηγουμένως έχουν πουλήσει - με τη σέσουλα - πολιτική απάτη:

1)   Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα του κ.Τσίπρα. Ο κ.Τσίπρας είναι αυτός ο οποίος υπέγραψε και – μαζί με όλον τον ΣΥΡΙΖΑ - ψήφισε ένα Μνημόνιο που αναφέρει τα εξής: 

 «Έως τον Οκτώβριο του 2015 η κυβέρνηση θα δρομολογήσει διαδικασία διαβούλευσης με επικεφαλής μια ομάδα ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων με σκοπό την επανεξέταση ορισμένων υφιστάμενων πλαισίων της αγοράς εργασίας, συμπεριλαμβανομένων των ομαδικών απολύσεων, της συλλογικής δράσης (σσ: ποινικοποίηση των απεργιών, δηλαδή!) και των συλλογικών διαπραγματεύσεων, λαμβανομένων υπόψη τωνβέλτιστων πρακτικώνσε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο».

    Δηλαδή: Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ.Τσίπρας που «χαιρετίζουν» τον αγώνα του γαλλικού λαού ενάντια στον εργασιακό Αρμαγεδώνα του Ολαντ, είναι αυτοί που - σε ό,τι αφορά τον ελληνικό λαό – «διαβουλεύονται» την εφαρμογή της πολιτική των «Ολαντ», δηλαδή την πολιτική που εισάγει τις ομαδικές απολύσεις, την ποινικοποίηση των απεργιών και την πλήρη κατάλυση των συλλογικών διαπραγματεύσεων…

2)   Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ.Τσίπρας μας έχουν διαμηνύσει ότι «η θέση της Ελλάδας στην ΕΕ δεν αμφισβητείται». Επίσης στο Μνημόνιό τους ομνύουν στις «βέλτιστες πρακτικές» που αφορούν στη ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων στην αγαπημένη τους ΕΕ.

    Για το ποιες είναι αυτές οι «βέλτιστες πρακτικές» αποκαλυπτική ήταν η Επίτροπος  Απασχόλησης της ΕΕ, η οποία σε ερώτηση των ευρωβουλευτών του ΚΚΕ απάντησε ότι η Ελλάδα πρέπει να συμμορφωθεί σε βάρδιες που διαρκούν έως και 16 ώρες!

«Η Ελλάδα – λέει η κυρία Επίτροπος - οφείλει επίσης να συμμορφωθεί με την οδηγία της ΕΕ για το ωράριο εργασίας, η οποία καθορίζει τις ελάχιστες προδιαγραφές για την οργάνωση του ωραρίου εργασίας, για παράδειγμα τα διαλείμματα, τις περιόδους ημερήσιας και εβδομαδιαίας ανάπαυσης και το μέγιστο μέσο εβδομαδιαίο ωράριο εργασίας συμπεριλαμβανομένων των υπερωριών.Οι βάρδιες που διαρκούν 12 και 16 ώρες δεν παραβιάζουν τις διατάξεις της οδηγίαςεφόσον τηρούνται οι προϋποθέσεις που ορίζονται στην οδηγία».

    Αυτές είναι οι «βέλτιστες πρακτικές» της ευρωενωσιακής οδηγίας 2003/88/ΕΚ, βάσει των οποίων κινείται το «καλό» Μνημόνιο του κ.Τσίπρα. Οι μισοί άνεργοι και οι άλλοι μισοί ή ημιαπασχλολήσιμοι ή δουλειά έως και 16 ώρες την ημέρα! Για τέτοιες μεσαιωνικές εργασιακές σχέσεις μιλάμε…

Ο,τι, δηλαδή, εφαρμόζει ο Ολαντ στη Γαλλία…

3)   Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ.Τσίπρας που «χαιρετίζουν» τον αγώνα του γαλλικού λαού κατά του Ολάντ, είναι αυτοί που όταν τον περασμένο Οκτώβρη ήρθε στην Αθήνα ο Ολαντ, τον υποδέχονταν έτσι:

    Σημειώστε: Την ίδια ώρα που ο Ολαντ αποβιβαζόταν στην Αθήνα και ενώ εδώ περίσσευαν οι αγκαλιές και έδιναν και έπαιρναν τα «Ελλάς – Γαλλία – συμμαχία», στην Γαλλία η είδηση μεταδιδόταν με έναν… ελαφρώς διαφορετικό τρόπο.

    Στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων των 8μμ, στο τηλεοπτικό κανάλι «FRANCE 2» (και έχει σημασία ότι πρόκειται για κανάλι του κρατικού τηλεοπτικού δικτύου της Γαλλίας) ο τίτλος που δέσποζε στο ρεπορτάζ για τον ερχομό του Ολάντ στην Ελλάδα ήταν ο εξής: 

«La France fait son marché». Μετάφραση: «H Γαλλία κάνει τα ψώνια της»…

    Ναι: Την ώρα που η γαλλική τηλεόραση έδειχνε τις εικόνες με τις αγκαλιές Τσίπρα – Ολάντ, ο τίτλος του ρεπορτάζ ήταν ακριβώς αυτός:  «La France fait sonmarché» - «H Γαλλία κάνει τα ψώνια της»…

4)   Ο κ.Τσίπρας που είναι πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και «χαιρετίζει» τον αγώνα του γαλλικού λαού ενάντια στην πολιτική του Ολάντ, είναι αυτός που τρέχει να συναντηθεί με τον Ολάντ και φωτογραφίζεται στα Παρίσια καμαρωτός με όλους τους ηγέτες της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Όλα αυτά στο όνομα της «σωτηρίας» της Ελλάδας και της τάχα μου «άλλης» πολιτικής που τάχα μου πρεσβεύουν όσοι εφαρμόζουν πολιτικές όπως αυτές του Ολαντ στη Γαλλία!   

    Κάτι ακόμα: Με αυτήν την σοσιαδημοκρατία, που εφαρμόζει τις πολιτικές του Ολαντ στη Γαλλία ενάντια στον γαλλικό λαό, ο κ.Τσίπρας, μόλις πριν από δυο βδομάδες στη συνέντευξή του στην «RealNews» (15/5/2016), καλούσε σε… συστράτευση. Να ασπαστούν «(…) όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς αλλά και της Σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη, την ιδέα για ένα νέο στρατηγικό σχέδιο ενοποίησης (…)», δήλωνε!

    Ερωτηθείς, δε, για την «διεύρυνση» του κόμματός του, απαντούσε:   

«Υπάρχουν πρόσωπα που δεν ανήκουν στον ιστορικό χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς που έχουν συμβάλλει με τη στάση τους και τις απόψεις τους, στην προσπάθεια που ξεκινήσαμε από το Γενάρη του 2015. Άνθρωποι από τον ευρύτερο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας και του κέντρου. Οι δίαυλοι υπάρχουν, το πώς θα προχωρήσει η σχέση μας, μένει να αποφασιστεί το επόμενο διάστημα (…)».

    Ε, αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ.Τσίπρας. Που λατρεύουν τον Ολαντ. Που θέλουν «ενοποίηση» με τον Ολαντ. Που διατηρούν διαύλους διεύρυνσής τους με τους εγχώριους και ξένους «Ολαντ». Αλλά, την ίδια ώρα, στέλνουν και… «χαιρετίσματα» στον γαλλικό λαό, που αγωνίζεται ενάντια στον Ολαντ…



πηγή enikos

Για τέτοιο εκφυλισμό και λίγα παίρνετε!

Κυριακή, 29/05/2016 - 16:00
Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

Πάμε 
να θυμηθούμε ένα από τα πολλά που έλεγε ο αρχηγός τους.

    Πάμε να απολαύσουμε μια ακόμα οσκαρική ερμηνεία από τον κ.Τσίπρα, πριν γίνει πρωθυπουργός.

    Ήταν τότε που – μεταξύ άλλων – έπαιζε και το ρόλο του τιμητή και του κήνσορα της συνείδησης και της αξιοπρέπειας των βουλευτών αλλά και της νοημοσύνης του λαού.

    Έλεγε:



Αυτά το 2011… Ας έρθουμε, όμως, στη σήμερα. Τι κάνουν, σήμερα, οι βουλευτές του Τσίπρα κι αυτός μαζί τους; Ιδού:

    Ο ένας «θρηνεί». Αλλά ψηφίζει. Από αυξήσεις στα καύσιμα μέχρι αυξήσεις στα τηλέφωνα. 

    Ο δεύτερος «πονάει». Αλλά ψηφίζει. Από κατάργηση του ΕΚΑΣ μέχρι κατάργηση της κοινωνικής ασφάλισης.

    Ο τρίτος «θλίβεται». Αλλά ψηφίζει. Από την ιδιωτικοποίηση του νερού μέχρι την προκαταβολική απαλλαγή από νομικές ευθύνες των επιτετραμμένων του ξεπουλήματος. 

    Ο τέταρτος,  την ώρα που «στεναχωριέται» να ψηφίζει «κόφτες», κάνει συστάσεις στους κομμουνιστές στη Βουλή να είναι περισσότερο… μαρξιστές.       

    Ο πέμπτος, ένας από κείνους που πήρανε το 61% όχι του δημοψηφίσματος και το κάνανε 100% προδοσία, για να τιμωρήσει – όπως λέει – τους «Μένουμε Ευρώπη», ψηφίζει ανατιμήσεις στα μακαρόνια και στα εισιτήρια ΜΜΜ την ώρα που απαλλάσσει από ΕΝΦΙΑ τη Fraport.

    Η έκτη όχι μόνο δεν αισχύνεται για την αναδρομική επιστροφή του ΕΚΑΣ από τους συνταξιούχους, αλλά αποκαλεί τους γερόντους και φοροφυγάδες.

    Ο έβδομος και ο όγδοος ό,τι το βράδυ ψηφίζουν σαν «σωτήριο» και «αναγκαίο» το πρωί το καταγγέλλουν ως «αντισυνταγματικό» και «εγκληματικό».

    Η άλλη κάνει «χιούμορ» λέγοντας πως αφού αντέξαμε τα 400 χρόνια της τουρκοκρατίας, ε, θα αντέξουμε και τα 99 χρόνια της εκποίησης, που αυτή ψήφισε.

    Τέτοιο «μπρίο». Τέτοια «αστειάκια». Μόνο να: Εδώ που – ως αναμενόταν – καταντήσανε, το καλαμπούρι έλαβε τέλος.

    Τουτέστιν – κι επειδή σ’ αυτόν τον κατήφορο χωρίς πάτο τα πολλά λόγια είναι περιττά: Εκπροσωπούν ό,τι πιο χαμερπές κυκλοφορεί στο πολιτικό στερέωμα. 

    Όχι μόνο γιατί ισοπεδώνουν ακόμα και τα ερείπια που άφησαν οι προηγούμενοι.

    Όχι μόνο γιατί διογκώνουν τα βάσανα του λαού και με την ξετσιπωσιά τους«ξεπλένουν» και «δικαιώνουν» ό,τι υποτίθεται θα «έσκιζαν».

    Αλλά γιατί όλα αυτά τα προωθούν πιάνοντας στο στόμα τους ξεδιάντροπα την λέξη «Αριστερά».

    Γιατί από τις πιο βρώμικες δουλειές που επιλέχτηκαν είναι αυτή: Επιλέχτηκαν και προσφέρθηκαν για  να διασύρουν την Αριστερά.

    Ας το πάρουν χαμπάρι: Όσο κακό κι αν επιδιώκουν να προκαλέσουν στις έννοιες, στο τέλος αυτό που θα μείνει να μνημονεύεται δεν είναι η λάσπη που ρίχνουν στην Αριστερά, αλλά  ο δικός τους πολιτικός εκφυλισμός.

    Όσο κι αν μαγαρίσουν τη λέξη, όσο κι αν συκοφαντήσουν το νόημά της, η Αριστερά ήταν και θα παραμένει τέτοια επειδή δεν υπέγραψε ποτέ δηλώσεις μετανοίας.

    Η Αριστερά, το πολιτικό και ηθικό της ανάστημα,  ουδεμία σχέση έχει με «αναμορφωμένα» ανθρωπάκια που υπογράφουν μετανοιωμένα δηλώσεις Μνημονίων.

    Η Αριστερά είναι τέτοια επειδή το δικό της περιεχόμενο, της συνέπειας, τηςαπροσκύνητης στάσης, της αταλάντευτης στράτευσης με το δίκιο και την αλήθεια, προκύπτει από τον πολλαπλασιασμό των αγώνων επί τις θυσίες εκατομμυρίων αγωνιστών. Δεν θα τους λερώσουν αυτά τα ανθρωπάκια.

    Όσο για τα ξεπουλημένα ανθρωπάκια, το δικό τους το «βάρος» η Ιστορία θα το μετρήσει  έτσι:

    Ο μισθουλάκος των 7.000 ευρώ που παίρνουν ως αντιμίσθιο για να ψηφίζουν – βολεμένοι πια – μνημόνια,  επί τους μήνες που θα στρογγυλοκάθονται γαντζωμένοι στη βουλευτική καρέκλα.

    Για τόσο «μετράει» ο πολιτικός τους εκφυλισμός. Έτσι μετριέται το πολιτικά χαμερπέςτης ύπαρξής τους. Με τα φράγκα.  

    Αλλά και πάλι, για το έγκλημα που ανέλαβαν να διεκπεραιώσουν, κάθε άλλο παρά άξιος είναι ο μισθός τους. Θα έπρεπε να τους δίνουν περισσότερα.  


*πηγή.imerodromos



O N. Μπογιόπουλος απαντά στον Κυρ.Μητσοτάκη για τη «θεωρία των δύο άκρων»

Σάββατο, 30/04/2016 - 21:06
Αναδημοσίευση από τον imerodromos 
ΚΑΡΟΥΖΕΛ
Πόσο «ακραία» άθλιος είστε, κύριε Μητσοτάκη;

Ο Νίκος Μπογιόπουλος δίνει μια απάντηση στον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας,Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος από το συνέδριο της ΝΔ, είπε: «Στεκόμαστε απέναντι στον ισοπεδωτικό εξισωτισμό, γιατί τα πολιτικά άκρα, από τον φασισμό έως τον κομμουνισμό, θέλουν όλοι στο τέλος να είναι ίδιοι».

Την Τρίτη το βράδυ, ο Νίκος Μπογιόπουλος, από τον Real fm, είπε: «Κήρυκας και οπαδός του ισοπεδωτισμού είναι ο κύριος Μητσοτάκης, διότι αυτός είναι που ψηφίζει μνημόνια και αυτός είναι που ισοπεδώνει τον ελληνικό λαό». Υπενθύμισε πως την περίοδο της Κατοχής, «το πολιτικό σύστημα, απόγονος του οποίου είναι ο κύριος Κυριάκος Μητσοτάκης», είτε «τα είχε κάνει πλακάκια» με τους ναζί, «είτε είχε πάει στο Κάιρο για εκδρομή».

Στον τοίχο της Καισαριανής

Παρακάτω το ηχητικό απόσπασμα, όπου ο Νίκος Μπογιόπουλος, μεταξύ άλλων, υποστηρίζει:

 «Η σχέση των κομμουνιστών με τον φασισμό είναι καταγεγραμμένη στον τοίχο της Καισαριανής. Αυτή είναι η σχέση των κομμουνιστών με τον φασισμό (…). Την περίοδο που ο Χίτλερ, μαζί με τις αστικές δημοκρατίες της Γαλλίας και της Αγγλίας, κάνανε σύμφωνα στο Μόναχο – σύμφωνα φιλίας και όχι μη επίθεσης – οι κομμουνιστές (μιας και μιλάμε για τη Σοβιετική Ένωση σε εκείνο τον πόλεμο) επί 1418 μερόνυχτα έδιναν μάχη απέναντι στον φασισμό και στον ναζισμό. Έδιναν μάχη σ’ ένα μήκος πολέμου που εκτεινόταν από τα 3 μέχρι τα 6,5 χιλιάδες χιλιόμετρα και κάθε  μια ώρα έδιναν και 500 νεκρούς. Αυτά κάνανε οι κομμουνιστές και αυτή είναι η σχέση τους με τον φασισμό. Είναι σχέση δηλαδή που τους χωρίζει το περισσότερο αίμα που χύθηκε ποτέ στην ανθρωπότητα.  

Επίσης, θέλω να πω, για τον κύριο Μητσοτάκη, ότι το σύστημα της Siemens , το οποίο έφτιαξε τους φούρνους, στο Άουσβιτς, δεν το υπηρετούν οι κομμουνιστές, το υπηρετεί ο ίδιος, διότι αυτό ακριβώς το σύστημα είναι το οποίο συνεχίζεται με ή χωρίς φασισμό, με κοινοβουλευτισμό ή χωρίς κοινοβουλευτισμό (…).

Από το 2014 μέχρι σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει επιδοτήσει με περίπου 2,3 εκατομμύρια ευρώ φασιστικές και ναζιστικές οργανώσεις σε όλη την Ευρώπη.  Τα στοιχεία είναι του ανεξάρτητου σουηδικού ιδρύματος EXPO (…). Για να καταλάβει ποιες ακριβώς είναι οι σχέσεις του πολιτικού συστήματος, που ο ίδιος υπηρετεί, με τον φασισμό και ότι καμία σχέση με τον φασισμό δεν έχουν αυτοί στους οποίους επιχειρεί να δημιουργήσει τέτοιου είδους παραπλανητικές ιστορικές καταγραφές (…).

Η μέρα που η σημαία  με το σφυροδρέπανο μπήκε στην καρδιά του κτήνους

raixstag kokkinh shmaia

Γι’ αυτή τη λασπολογία, για τους κάθε λογής επιλήσμονες, για όλους εκείνους τους γκαιμπελίσκους – και αυτό δεν αναφέρεται στον κύριο Μητσοτάκη – της θεωρίας των δύο άκρων, γι’ αυτή την τερατώδη μήτρα  που ξερνά τα φίδια του φασισμού και για τα αφεντικά τους, βεβαίως, πάντα θα έρχεται η 9η Μάη, η οποία θα είναι η μέρα που θα τους στοιχειώνει. Είναι η μέρα, κύριε Μητσοτάκη, που η σημαία με το σφυροδρέπανο μπήκε στην καρδιά του κτήνους».




Μετά από όλα αυτά τα στοιχεία (και τόσα άλλα που έχουν καταγραφεί στην Ιστορία και στη μνήμη των λαών) έχουμε ένα ερώτημα: Πόσο «ακραία» άθλιος είστε, κύριε Μητσοτάκη;

1821: “Αντάρτης, κλέφτης παλικάρι πάντα είν’ ο ίδιος ο λαός” του Νίκου Μπογιόπουλου

Παρασκευή, 25/03/2016 - 22:05
Νίκος Μπογιόπουλος
Πηγή: Enikos.gr

Ό,τι ξέρουμε για το 1821 μοιάζει με αντεστραμμένο είδωλο στον καθρέφτη. Υπάρχουν δύο ‘21, αυτό των αρχόντων, των Φαναριωτών και της επίσημης διπλωματίας και αυτό του λαού και των προοδευτικών ανθρώπων όλου του κόσμου…»

(Δ. Φωτιάδης, από την ιστορική μονογραφία «ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ»)


    Πώς γίνεται η Καλαμάτα να έχει απελευθερωθεί από τον τουρκικό ζυγό στις 23 Μάρτη του 1821, αλλά να γιορτάζουμε την έναρξη της Επανάστασης στις 25 Μάρτη;

    Η απάντηση είναι απλή: Έπρεπε ο ξεσηκωμός να εγκιβωτιστεί σε ένα σχήμα που θα εξυπηρετούσε τους επί τουρκοκρατίας εξουσιαστές του λαού που παρέμειναν τέτοιοι και μετά την Επανάσταση. Ανάμεσά τους οι σεβάσμιοι δεσποτάδες της εποχής. Κι αφού οι τελευταίοι δεν είχαν να επιστρατεύσουν τίποτα άλλο για να οικειοποιηθούν την Επανάσταση, επιστράτευσαν την Παναγία.

    Ήταν 17 ολόκληρα χρόνια μετά την Επανάσταση, με διάταγμα του 1838, που ως εθνική γιορτή ορίστηκε η μέρα του Ευαγγελισμού ώστε το ιερατείο να καμώνεται ότι ευλόγησε τον ξεσηκωμό…

     Η αλήθειαβέβαια, είναι ελαφρώς διαφορετική: Η σημαία της επανάστασης πρωτοσηκώθηκε από το λαογέννητο ηγέτη και δολοφονημένο αργότερα από τους πρόκριτους, Παναγιώτη Καρατζά, στην Πάτρα στις 21 Μάρτη. Όσο για τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, που όπως επιβεβαιώνουν τα απομνημονεύματά του απλώς… απουσίαζε, θυμήθηκε να «ευλογήσει» τα όπλα μόνο αφότου η Επανάσταση είχε ξεσπάσει και επιβληθεί.

    Και τούτο συνέβη γιατί ο λαός (ανάμεσά του και ο λαϊκός κλήρος) δεν άκουσε τις «νουθεσίες» του ραγιαδισμού ούτε τις φοβέρες των φορέων του. Αυτοί, οι δεύτεροι, αντί του «Ελευθερία ή θάνατος» είχαν άλλη αντίληψη:

«Ας αφήσουμε τα παιδιά του Μωάμεθ να αποτελειώσουν τα παιδιά του Ροβεσπιέρου», έλεγαν…

***    

    Ας δούμε τι έλεγαν τα «παιδιά του Ροβεσπιέρου» και γιατί δεν άρεσαν στο αρχοντολόι:

    «Σ' Ανατολή και Δύση και Νότον και Βοριά

για την πατρίδα όλοι να 'χωμεν μία καρδιά

στην πίστη του καθένας ελεύθερος να ζει

στη δόξαν του πολέμου να τρέξωμεν μαζί

Βούλγαροι κι Αρβανίτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί,

αράπηδες και άσπροι, με μια κοινή ορμή,

για την Ελευθερίαν να ζώσωμεν σπαθί

πως είμαστ' αντρειωμένοι παντού να ξακουστεί.

    Βούλγαροι κι Αρβανίτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί

Αράπηδες και άσπροι με μια κοινή ορμή

για την ελευθερία να ζώσουμε σπαθί

να σφάξουμε τους λύκους που το ζυγόν βαστούν

και Χριστιανούς και Τούρκους σκληρά

τους τυραννούν».

    Αυτά έγραφε τότε ο Ρήγας Φεραίος. Έγραφε κι αυτά:

    «Όταν η Διοίκησις βιάζη, αθετή, καταφρονή τα δίκαια του λαού και δεν εισακούη τα παράπονά του, το να κάμη τότε ο λαός ή κάθε μέρος του λαού επανάστασιν, να αρπάζη τα άρματα και να τιμωρήση τους τυράννους του, είναι (το) πλέον ιερόν από όλα τα δίκαιά του και το πλέον απαραίτητον από όλα τα χρέη του.

    Αν ευρίσκωνται όμως εις τόπον, όπου είναι περισσότεροι τύραννοι, οι πλέον ανδρείοι πατριώται και φιλελεύθεροι πρέπει να πιάσουν τα περάσματα των δρόμων και τα ύψη των βουνών, εν όσω ν' ανταμωθούν πολλοί, να πληθύνη ο αριθμός των, και τότε να αρχίσουν την επιδρομήν κατά των τυράννων (...)».

    Κι επειδή έγραφε κι έλεγε αυτά, γι’ αυτό και ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε' και οι αυλικοί του είχαν αποφανθεί ότι ο Ρήγας ήταν ένας «διεφθαρμένος τη φρένα»…

    Όταν, δε, ο Ρήγας και οι σύντροφοί του δολοφονήθηκαν, οι ...άνθρωποι του Θεού και ...προστάτες του Γένους, αγαλλίασαν! Όπως έγραφε ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων, ο Ρήγας και οι σύντροφοί του «εσκόπευον να κάμουν επανάστασιν κατά του κραταιωτάτου Σουλτάνου αλλ' ο μεγαλοδύναμος Θεός τους επαίδευσε κατά τας πράξεις των με τον θάνατον όπου τους έπρεπε (...)».

     Έχουν κάποιο νόημα όλα αυτά ή μήπως να τα αγνοήσουμε και να το ρίξουμε στο τσάμικο αυτής της περίφημης… «εθνικής ομοψυχίας» και του «όλοι μαζί» που διακινούν αιώνες τώρα οι «από πάνω», οι οποίοι συνήθως απουσιάζουν και από το «όλοι» και από το «μαζί»;

***

    Τι ήταν ο Παπαφλέσσας; Ήταν ο φλογερός αγωνιστής που γνωρίζουμε; Για το λαό ναι. Αλλά οι κοτσαμπάσηδες και οι σεβάσμιοι δεσποτάδες που τα είχαν κάνει τάτσι μήτσι κότσι με τους πασάδες είχαν άλλη άποψη.

    Για παράδειγμα, και σύμφωνα με τα λόγια του Παλαιών Πατρών Γερμανού όπως καταγράφονται στα απομνημονεύματά του, ο Παπαφλέσσας – αυτός που θα μνημονεύεται στους αιώνες για τη θυσία του στο Μανιάκι - ήταν «... άνθρωπος απατεών και εξωλέστατος περί μηδενός άλλου φροντίζων ειμή τινί τρόπω να ερεθίση την ταραχήν του έθνους...».

   Όταν ο Παπαφλέσσας συναντήθηκε με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό για να του πει ότι όλα ήταν έτοιμα για την Επανάσταση, ο τελευταίος αυτό το «πατριωτικό» του απάντησε: «Είσαι απατεώνας».

    Ποιο το συμπέρασμα; Μήπως να αδιαφορήσουμε για την αλήθεια και να συνεχίσουμε το «εθνικό» τσάμικο εκείνων που όποτε ακούνε για «ελευθερία» και «δικαιώματα» βλέπουν «ταραχήν του έθνους»;

***

    Τι ήταν το κίνημα του Υψηλάντη και του Σούτσου που ξεδιπλώθηκε τον Μάρτη του ’21 στην Μολδοβλαχία; Τι ήταν αυτή καθ’ αυτή η Επανάσταση του 1821; Αν μιλάμε για το λαό ήταν η λύτρωση. Ήταν το σάλπισμα για την διεκδίκηση της λευτεριάς και του δίκιου.

    Για τους προύχοντες, όμως, τι ήταν; Για το «ιερατείο» των «κεφαλών του Έθνους» τι ήταν; Μας το πληροφορεί το φιρμάνι του αφορισμού (!) της Επανάστασης (ο αφορισμός εκτός από την υπογραφή του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, φέρει την υπογραφή του μητροπολίτη Ιεροσολύμων, καθώς και, μεταξύ άλλων, των μητροπολιτών Καισαρείας, Νικομήδειας, Δέρκων, Ανδριανουπόλεως, Βιζύης, Σίφνου, Ηρακλείας, Νικαίας, Θεσσαλονίκης, Βέροιας, Διδυμοτείχου, Βάρνης, Φαναρίου, Ναυπάκτου, Χαλκηδόνος, Τυρνάβου...):

   «... αμφότεροι (Υψηλάντης και Σούτσος) αλαζόνες και δοξομανείς, ή μάλλον ειπείν ματαιόφρονες εκήρυξαν του γένους την ελευθερίαν και με την φωνήν αυτήν εφείλκυσαν πολλούς των εκεί κακοήθεις και ανοήτους (...) έγινε γνωστή εις το πολυχρόνιον κράτος η ρίζα και η βάσις όλου αυτού του κακοήθους σχεδίου. Με τοιαύτας ραδιουργίας εσχημάτισαν την ολεθρίαν σκηνήν οι δύο ούτοι και τούτων συμπράκτορες φιλελεύθεροι, μάλλον δε μισελεύθεροι, και επεχείρησαν έργον μιαρόν, θεοσταγές και ασύνετον, θέλοντες να διακηρύξωσι την άνεσιν και ησυχίαν των ομογενών μας πιστών ραγιάδων της κραταιάς βασιλείας (...) Αντί λοιπόν φιλελευθέρων εφάνησαν μισελεύθεροι, και αντί φιλογενών και φιλοθρήσκων εφάνησαν μισογενείς, μισόθρησκοι και αντίθετοι, διοργανίζοντες, φευ, οι ασυνείδητοι με τα απονενοημένα κινήματά των την αγανάκτησιν της ευμενούς κραταιάς βασιλείας (...)».

    Και οι εκπρόσωποι του ...Θεού και του Έθνους φτάνουν στο διά ταύτα και «παραγγέλλουν»:

    «Διά τούτο (...) συμβουλεύομεν και παραινούμεν και εντελλόμεθα και παραγγέλλομεν πάσιν υμίν (…) να διακηρύξητε την απάτην των ειρημένων κακοποιών και κακόβουλων ανθρώπων και να τους αποδείξητε και να τους στηλιτεύσητε πανταχού (...) Εκείνους δε τους ασεβείς πρωταιτίους και απονενοημένους φυγάδας και αποστάτας ολεθρίους να τους μισήτε και να τους αποστρέφεστε και διανοία και λόγω, καθότι και η εκκλησία και το γένος τούς έχει μεμισημένους, και επισωρεύει κατ' αυτών τας παλαμναιοτάτας και φρικωδεστάτας αράς: ως μέλη σεσηπότα, τους έχει αποκεκομμένους της καθαράς και υγιαινούσης χριστιανικής ολομελείας. Ως παραβάται δε των θείων νόμων και κανονικών διατάξεων... αφορισμένοι υπάρχειεν και κατηραμένοι και ασυγχώρητοι και μετά θάνατον (...)».

    Ωραίο δεν είναι το τσάμικο της… «εθνικής ομοψυχίας»;

***

   Αυτά, λοιπόν, με τους «μέσα». Αλλά υπήρχαν και οι «φίλοι» μας οι «απ’ έξω». Ας πάμε να δούμε τι συνέβη και με τους «έξω». Ο λόγος στον Στρατηγό, τον Μακρυγιάννη:

    «Και παραδοθήκαμεν εις την τιμή εσάς των ομοθρήσκων μας Ρούσσων και Άγγλων και Γάλλων να μας σώσετε - κ' εσείς οι φιλάνθρωποι της πρώτες χρονιές πιάνατε ένα αθώον παιδί, ένα αρφανό, οπού γύρευε η τυραγνία να του πάρη την ζωή του και την τιμή του και θρησκεία του και με την βοήθεια του Θεού εσώθη· και οι τρεις εσείς το κιντυνεύετε να το πάτε πάλε εις την δικαιοσύνη του τύραγνου·(…) Τι φαντάζεστε, ότι μας βοηθήσετε, ή μας μολύνετε και μας αφανίσετε; Ξίκι να γίνεταν από 'μας ήταν καλύτερα και το καλό σας και το κακό σας! Ευγνωμονούμεν οι Ελληνες γενικώς τους φιλανθρώπους υποκόγους σας, έχομεν χάριτες εις αυτούς τους ευεργέτες μας -καμμιά χάρη 'σ εσάς της ανεμοδούρες, της διαφταρμένες μηχανές δεν έχομεν! Οι τίμιοι άνθρωποι να μην σας ακούσουνε! Ούτε το καλό σας θέλουν να τους κάμετε. 
Ας σας ευγνωμονήσουνε εκείνοι οπού τους δώσετε τα δάνεια και τα 'φκειασαν λούσια και πολυτέλειες κι' άλλα τοιούτα. Εκεινών εκάμετε καλό με τα δάνειά σας, του Αρμασπέρη, του Κωλέτη, του Μαυροκορδάτου, του Μεταξά και συντροφιές τους (…) δεν θέλω σας ξέρη, ούτε να σας ακούσω! Από αυτά όλα η πατρίδα κλονίζεται, από της οδηγίες της πατρικές των Πρέσβεων και δικώ μας ξενολάτρων».

    Αυτά συνέβαιναν, γράφονταν και λέγονταν δυο αιώνες προ ΝΑΤΟ και προ ΕΕ. Και μάλλον δεν χρειάζεται κάποιο πιο επίκαιρο σχόλιο.

***

    Τα συμπεράσματα - τα δικά μας τουλάχιστον - από όλα αυτά παραμένουν αναλλοίωτα:

   Πρώτο: Τιμή και δόξα στην Επανάσταση του ’21. Τιμή και δόξα στους επαναστάτες, σε εκείνους που ανάμεσά τους δεν υπήρξε «κανένας φρόνιμος», όπως το λέει ο Κολοκοτρώνης.

    Δεύτερο: Τιμή και δόξαστην «επαναστάτισσα Ελλάδα» που ύμνησε ο Πούσκιν και λάτρεψε ο Μπάιρον, τιμή και δόξα στον επαναστατημένο λαό που δεν αρνήθηκε το ευκταίο στο όνομα του «εφικτού», τιμή και δόξα στους«Καραισκάκηδες» που δεν διαπραγματεύτηκαν τον ξεσηκωμό τους με τον Μέτερνιχ.

    Τρίτο: «Όσοι το χάλκεον χέρι του φόβου βαρύ αισθάνονται, ζυγόν δουλείας, ας έχουσι. Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία» (Αντρέας Κάλβος).
Η’ όπως το έλεγε 120 χρόνια μετά την Επανάσταση του ’21 ο ύμνος του ΕΛΑΣ:  «Αντάρτης, κλέφτης παλικάρι πάντα είναι ο ίδιος ο λαός».

    Τέταρτο: Ο λαός. Ο μόνος που μπορεί να βάζει τέλος στις τυραννίες. Που ακόμα κι όταν «χάνονται» οι Επαναστάσεις του, δεν έχει άλλο δρόμο από εκείνον που γράφει: «Πέθανε η Επανάσταση. Ζήτω η Επανάσταση»!  






Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Ανθρωπισμός εκ Βρυξελλών και δυο αυγά Τουρκίας…

Πέμπτη, 10/03/2016 - 22:03
Νίκος Μπογιόπουλος

Το διαβεβαίωσε ο πρωθυπουργός. Όπως ακριβώς το διαβεβαίωναν και όλοι οι προκάτοχοί του. Το επικύρωσε και η πλειοψηφία των εγχώριων ΜΜΕ με προεξάρχουσα την ακηδεμόνευτη από κυβερνητικές παρεμβάσεις ΕΡΤ:  Η Ελλάδα - σε μια ακόμα σύνοδο της ΕΕ - κατήγαγε νίκη.

    Έτσι πορευόμαστε δεκαετίες τώρα. Από την εποχή του Μάαστριχτ και των «απάνεμων λιμανιών» του ευρώ μέχρι και τις «17 ώρες διαπραγμάτευσης» του Τσίπρα, έχουμε βαρεθεί να… νικάμε. Πάμε από νίκη σε νίκη. Από επιτυχία σε επιτυχία. Από θρίαμβο σε θρίαμβο. Κατά τα λοιπά ο γνωστός… πανωλεθρίαμβος της Ελλάδας στα 35 χρόνια ένταξής της στην «Αγία Οικογένεια» των Βρυξελλών, συνεχίζεται.

    Ας δούμε μερικές βασικές παραμέτρους από τις οποίες συντίθεται το νικητήριο στεφάνι που κατάκτησε η Ελλάδα στην σύνοδο για το προσφυγικό:

    α) Η Μέρκελ είπε στις δηλώσεις της ότι τα όσα αποφάσισαν και αναμένεται να επικυρώσουν στις 17 του μηνός οι «εταίροι» για τους πρόσφυγες - όσον αφορά την επιστροφή τους από την Ελλάδα στην Τουρκία - θα τύχουν πλήρους εφαρμογής από την 1η Οκτώβρη. Η Ε.Ε. λέει από αρχές Ιουνίου.

    Παρατήρηση: Είτε με τη μία είτε με την άλλη εκδοχή, αυτό σημαίνει ότι μέσα στο επόμενο διάστημα και με τους ρυθμούς έλευσης προσφύγων στην Ελλάδα που κινούνται μεταξύ 2 με 3 χιλιάδες την ημέρα, δυνητικά μέχρι Ιούνη ή Οκτώβρη θα μπορούσαν να έχουν εγκλωβιστεί στη χώρα πάνω από 200.000 έως και 400.000 άνθρωποι!

    β) Οι αποφάσεις της ΕΕ μιλούν για ένα ταμείο για το προσφυγικό, από το οποίο έχουν λαμβάνειν όλες οι χώρες της ΕΕ, ποσό ύψους 700 εκ. ευρώ μέχρι το 2018, με τα 400 εκατομμύρια από αυτά να διατίθενται μέσα στο 2016.

    Παρατήρηση: Ακόμα κι αν αυτά τα χρήματα διατεθούν όλα στην Ελλάδα, οι καλοί μας «εταίροι» τι μας λένε και τι έχουν αποδεχτεί οι ακόμα καλύτεροι εγχώριοι κυβερνώντες μας; Ότι η Ελλάδα με το αστρονομικό ποσό των 3 ευρώ την ημέρα κατ’ άτομο θα πρέπει να καλύψει τις ανάγκες εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων σε βάθος – τουλάχιστον – τριετίας…

    γ) Οι αποφάσεις της ΕΕ που αναμηρυκάζει το εγχώριο σύστημα του ευρωατλαντισμού λένε ότι η Τουρκία θα δέχεται την επιστροφή των ξεριζωμένων που έρχονται στην Ελλάδα από την Τουρκία.

    Παρατήρηση: Αν ήταν τόσο αγνές οι προθέσεις της Τουρκίας τότε, αντί παιδιά, γυναίκες, άντρες, ηλικιωμένοι να γίνονται μπαλάκι μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας, γιατί η Τουρκία δεν υποχρεώθηκε στην πράξη και όχι στα λόγια να κάνει κάτι απλούστερο: Να πάρει μέτρα ώστε αντί αυτού του «πήγαινε – έλα» πολύ απλά να εξαρθρώσει τα κυκλώματα των δουλεμπόρων που κάνουν την διακίνηση από τα τουρκικά παράλια. Κάποιο λάκκο έχει η φάβα…  

    δ) Για κάθε έναν Σύρο που επιστρέφει στην Τουρκία από την Ελλάδα, ένας Σύρος από την Τουρκία θα ταξιδεύει στην Ευρώπη, λένε οι αποφάσεις της ΕΕ. Αλλά αυτό το «πινκ - πονκ» προσφύγων τι σχέση έχει με τη Συνθήκη της Γενεύης που επιτάσσει την προστασία των προσφύγων όπου και αν βρίσκονται;

    Παρατήρηση: Μην πάει το μυαλό σας ότι οι καλοί Ευρωπαίοι αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους σαν «δεμάτια». Προς Θεού! Κάτι τέτοιο δεν το επιτρέπουν τα… «ευρωπαϊκά ιδεώδη». Αυτό το «ένα μου – ένα σου» σε ανθρώπους αναφέρεται. Μόνο που πρόκειται για αιχμάλωτους ανθρώπους. Και ως γνωστόν στον πόλεμο, όπως αυτός που διαλύει χώρες στη Μέση Ανατολή, οι «ανταλλαγές αιχμαλώτων» συνηθίζονται. 

***

    Πίσω από τα παχιά λόγια, τον διακηρυκτικό κενό περιεχομένου λόγο, τους ευφημισμούς, την στρεψοδικία, τον ασύλληπτο ευρωενωσιακό φαρισαϊσμό, την διπλωματία του να ξερνάς και τις γελοιότητες του τύπου «βγήκαμε όλοι νικητές και χάσανε όλοι οι άλλοι»,

    η ουσία των αποφάσεων της ΕΕ είναι ότι:

1)   Τα βόρεια σύνορα της Ελλάδας στην πραγματικότητα έκλεισαν και με τη βούλα των Βρυξελλών.

2)   Η Τουρκία θα ανοιγοκλείνει την στρόφιγγα κατά το δοκούν και ανάλογα με το παζάρι στο οποίο θα επιδίδεται κάθε φορά.

3)   Η Ελλάδα, χωρίς να προσμετρούνται άλλες συνέπειες (όπως, για παράδειγμα, οι επιπτώσεις επί ζητημάτων εθνικής κυριαρχίας λόγω της παρουσίας του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο) θα παραμείνει για χρόνια ένας καταυλισμός ψυχών και ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης που θα λειτουργεί ως συρματόπλεγμα ασφαλείας για τους φίλους μας Ευρωπαίους από τα προσφυγικά μιάσματα… 

    Ο λόγος στον καλό συνάδελφο, τον σκιτσογράφο Πάνο Ζάχαρη: 



Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.



πηγή enikos



 



Ελλάδα: “Hot spot” ή χώρα;

Σάββατο, 05/03/2016 - 11:06
Νίκος Μπογιόπουλος:

Όταν ο Τουσκ, αυτός ο ευγενικός κύριος που ως πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου έλαμψε σε ρόλο «γκαουλάιτερ» κατά την περίοδο του δημοψηφίσματος και του τρίτου Μνημονίου, λέει ότι «δεν θα επιτρέψουμε η Ελλάδα να μετατραπεί σε αποθήκη ψυχών», μπορεί να αντιληφθεί κανείς ακόμα κι αν δεν έχει δει τις εικόνες από Ειδομένη μέχρι Καστελόριζο, σε τι έχει – ήδη – μετατραπεί η χώρα μας.

    Όταν ο ίδιος ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής παραδέχεται τον κίνδυνο εγκλωβισμού χιλιάδων προσφύγων στη χώρα μας για τα επόμενα 2 με 3 χρόνια, μπορεί να αντιληφθεί ο καθένας ότι ένας νέος φαύλος κύκλος – δίπλα σε εκείνον των Μνημονίων – ξεκινάει για την πατρίδα μας.  

    Όταν ο Ρόμπερτ Φίτσο, ο Σλοβένος πρωθυπουργός, δηλώνει ότι «η Ελλάδα παίρνει τη σκυτάλη στην κρίση και τώρα μπορεί να σπάσει το σβέρκο της με το προσφυγική κρίση» προσθέτοντας ότι «είναι η στιγμή που ίσως χρειαστεί η Ελλάδα να θυσιαστεί για το καλό της ΕΕ», αντιλαμβάνεται κανείς τι είδους «μπορντΕΕΛο» είναι αυτό που το εμφανίζουν σαν «ευρωπαϊκή οικογένεια» και για το οποίο μας καλούν να γίνουμε «Ιφιγένειες».

    Η κυβέρνηση και όλο το πολιτικό κατεστημένο του ευρωατλαντισμού έχει τεράστιες και ιστορικές ευθύνες για όλα αυτά. Οι οποίες κάθε άλλο παρά κρύβονται πίσω από την «μπούργκα» των «διαβουλεύσεων», των νέων «διαπραγματεύσεων», των τάχα μου «βέτο», των συσκέψεων πολιτικών αρχηγών.

    Η Ελλάδα του λαού της, δηλαδή η Ελλάδα του ανθρωπισμού, η Ελλάδα που ξέρει τι θα πει προσφυγιά, δεν πρέπει και δεν μπορεί να μετατραπεί σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Απέναντι στις μονομερείς ενέργειες των «εταίρων» και «συμμάχων» της πρέπει να δράσει εξίσου μονομερώς, δηλαδή πατριωτικά και διεθνιστικά.

    Μια κυβέρνηση που θα σεβόταν την Ελλάδα του λαού της, θα μετέτρεπε σε πολιτική δύναμη και σε πολιτική δράση την εικόνα των χιλιάδων Ελλήνων που στέκονται εθελοντικά αρωγοί των προσφύγων και που ο ουμανισμός τους ισοδυναμεί με ασπίδα απέναντι στον δηλητηριώδη χαρακτήρα του ρατσισμού και του ναζισμού με τον οποίο τα γνωστά χιτλεροειδή προσπαθούν να μολύνουν τον κοινωνικό υδροφόρο ορίζοντα αυτού του τόπου.

    Μια κυβέρνηση που θα σεβόταν την Ελλάδα του λαού της θα διεθνοποιούσε το πρόβλημα χωρίς να προσδοκά κανενός είδους «διαχείρισή του» μέσα από κομπρεμί με τους ευρωκανίβαλους που βομβαρδίζουν τη Συρία, με το ΝΑΤΟ που βομβαρδίζει όλο τον κόσμο, με την Τουρκία που βομβαρδίζει τους Κούρδους. 

    Εδώ και τώρα, λοιπόν (και χωρίς να έχουμε καμία αυταπάτη για τον ρόλο στον οποίο έχει καταπέσει ο ΟΗΕ στο πλαίσιο του Διεθνούς "Δικαίου" της νέας τάξης):

  • Εκστρατεία για την εφαρμογή της Διακήρυξη του 1951 του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και του Πρωτοκόλλου της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ του 1967 που καθορίζει ότι ο πρόσφυγας δικαιούται αμέσως ένα ειδικό διαβατήριο, το διαβατήριο «Nansen», με το οποίο έχει το δικαίωμα να ταξιδέψει ελεύθερα και νόμιμα σε κάθε μια από τις 116 χώρες παγκοσμίως που έχουν υπογράψει την Διακήρυξη, με τον ΟΗΕ  – όπως ακριβώς αναφέρεται στα κιτάπια του -  να είναι εκείνος που θέτει υπό την αιγίδα και την απόλυτη προστασία του τους πρόσφυγες, συμπεριλαμβανομένης της ταυτοποίησης και της μετακίνησής τους.
  • Στο πλαίσιο αυτό διεκδίκηση για εξασφάλιση μέσων από ΟΗΕ και ΕΕ με ταυτόχρονη διάθεση των υπαρχόντων ελληνικών μέσων, για ασφαλή και απευθείας μεταφορά των προσφύγων στις χώρες τελικού προορισμού τους.
  • Απόδοση ταξιδιωτικών εγγράφων σε όσους θέλουν να πάνε σε άλλο κράτος - μέλος της ΕΕ, με ανυπακοή στη Σένγκεν και τον Κανονισμό του Δουβλίνου.
  • Άρνηση μετατροπής της χώρας σε καταυλισμό από απέραντα και διαρκή «hot spots», γιατί όχι μόνο δεν αποτελούν «κέντρα φιλοξενίας», αλλά κέντρα διαλογής για μετεγκατάσταση ενός μηδαμινού αριθμού προσφύγων, εκείνων που θα κριθούν χρήσιμοι ως φτηνό και αξιοποιήσιμο εργατικό προσωπικό για τα μονοπώλια κρατών - μελών της ΕΕ που θα τους επιλέξουν.
  • Δημιουργία αξιοπρεπών, ανοιχτών και δημόσιων χώρων υποδοχής και – πραγματικά – προσωρινής φιλοξενίας μεταναστών και προσφύγων, που θα λειτουργούν με ευθύνη του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής όπου θα παρέχεται ιατροφαρμακευτική φροντίδα,  σίτιση, στέγαση, διερμηνεία και νομική αρωγή, με ιδιαίτερη φροντίδα σε ανήλικους πρόσφυγες και μετανάστες, σε μητέρες και παιδιά, θύματα κυκλωμάτων διακίνησης ανθρώπων.
  • Απαγόρευση συμμετοχής στη διάσωση, την υποδοχή, την περίθαλψη, την φιλοξενία, την μεταφορά προσφύγων και μεταναστών και της παρουσίας τους στα κέντρα προσωρινής φιλοξενίας των ΜΚΟ που μετατρέπουν όλη αυτή την αλυσίδα σε επικερδή μπίζνα. 
  • Παραχώρηση ασύλου ή προσωρινού ανθρωπιστικού καθεστώτος στους πρόσφυγες και όσους προέρχονται από χώρες ιμπεριαλιστικού πολέμου, κατοχής ή εμφυλίων.
  • Εκδίωξη του ΝΑΤΟ, της Frontex και κάθε άλλου ευρωατλαντικού μηχανισμού από τη «φύλαξη» των συνόρων δεδομένης της δράσης τους όχι ως αποτροπέων αλλά ως τροχονόμων του δουλεμπορίου και του γκριζαρίσματος του Αιγαίου. 
    Πρόκειται για στοιχειώδεις προϋποθέσεις ώστε η Ελλάδα να μην βυθιστεί στον νέο φαύλο κύκλο. Ώστε οι πρόσφυγες και οι μετανάστες να τύχουν όσων απορρέουν από την ιδιότητά τους και η βασική τους και απαράγραπτη ιδιότητα είναι ότι είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ.

    Θα πει κανείς ότι ακόμα και αυτά τα στοιχειώδη, τα άμεσα, για να υλοποιηθούν χρειάζεται μια πολιτική που δεν συμβαδίζει με τον «ευρωμονόδρομο». Που δεν υποκλίνεται στο ΝΑΤΟ. Που δεν ψάχνει τις «ποσοστώσεις» του «ευρωπαϊκού ιδεώδους» για να εξωραΐσει το έγκλημα που φέρει τη σφραγίδα της ΕΕ.

    Δεν αντιλέγουμε. Το αντίθετο, μάλιστα. Συμφωνούμε. Απόλυτα.

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.



πηγή enikos

Και 4o (“αριστερό”) Μνημόνιο!

Παρασκευή, 26/02/2016 - 17:36
Νίκος Μπογιόπουλος

 Ήταν στις «17 ώρες» της… «σκληρής διαπραγμάτευσης» του κ.Τσίπρα που άνοιξε ο δρόμος για την υπαγωγή της Ελλάδας στο καθεστώς του τρίτου Μνημονίου.

    Θυμίζουμε τι έλεγε εκείνη η απόφαση της 12ης Ιουλίου 2015: 

  «Τα κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ που ζητούν χρηματοπιστωτική συνδρομή από τον ΕΜΣ αναμένεται να απευθύνουν, εφόσον είναι δυνατόν, ανάλογο αίτημα και στο ΔΝΤ. Αυτό αποτελεί προϋπόθεση προκειμένου η Ευρωομάδα να συμφωνήσει σχετικά με νέο πρόγραμμα του ΕΜΣ. Επομένως, η Ελλάδα θα ζητήσει τη συνέχιση της στήριξης του ΔΝΤ (παρακολούθηση και χρηματοδότηση) από τον Μάρτιο του 2016».

    Η δέσμευση της κυβέρνησης Τσίπρα για την και πέραν του Μαρτίου του 2016 παραμονή του ΔΝΤ στην Ελλάδα έγιναν – αυτολεξεί - νόμος του ελληνικού κράτους με τον νόμο 4334 (ΦΕΚ Α' 80/16-07-2015).

    Αλλά και νωρίτερα, παραμονές του δημοψηφίσματος, ο κ.Τσίπρας αιτήθηκε  προς το Διοικητικό Συμβούλιο του ESM νέο δάνειο – και στην ουσία νέο Μνημόνιο - για την Ελλάδα βάσει των όρων «της συνθήκης του ESM».

    Αλλά όποιος ζητά την «αρωγή» του ESM γνωρίζει ότι, ταυτόχρονα, καταλήγει στα νύχια του ΔΝΤ. Η συνθήκη συγκρότησης του ESM αναφέρει ρητά:

    «Ένα κράτος μέλος της ευρωζώνης που ζητά οικονομική ενίσχυση από τον ESM αναμένεται να απευθύνει ένα παρόμοιο αίτημα προς το ΔΝΤ» (προοίμιο, παράγραφος 6).   

    Ενώ αυτά έχει κάνει η κυβέρνηση του κ.Τσίπρα, εντούτοις όλο το προηγούμενο διάστημα δεν έλειψαν οι «αντιΔΝΤ» πόζες των κυβερνώντων, μηδέ του πρωθυπουργού εξαιρουμένου.

    Πρόκειται για το σύνηθες επικοινωνιακό μάρκετινγκ της κυβέρνησης, κάθε φορά που νέα αντιλαϊκά μέτρα βρίσκονται προ των πυλών, να ανασύρει από τη ναφθαλίνη τις ανύπαρκτες «κόκκινες γραμμές» της και το παραμύθι της… «σκληρής διαπραγμάτευσης».

    Αλλά κι αυτό το παραμύθι έφτασε στο τέλος του. Η ελληνική κυβέρνηση αιτήθηκε προς το ΔΝΤ, όπως ακριβώς προβλέπεται στις συμφωνίες που έχει υπογράψει, τη σύναψη νέου Μνημονίου μαζί του!

    Παρατήρηση 1η: Το νέο Μνημόνιο με το ΔΝΤ θα υπάγεται στο περίφημο αγγλικό δίκαιο. Είναι το δίκαιο για το οποίο ο κ.Τσίπρας έβγαζε πύρινους λόγους – πριν γίνει πρωθυπουργός – κατηγορώντας τους προηγούμενους πρωθυπουργούς και τις προηγούμενες κυβερνήσεις για «υποτέλεια» και «εθνική αναξιοπρέπεια».

    Παρατήρηση 2η:  Τι θα περιλαμβάνει το νέο Μνημόνιο με το ΔΝΤ είναι δεδομένο. Πριν από λίγες μέρες ο γνωστός μας κ.Τόμσεν  ξεκαθάρισε ότι η παρουσία του ΔΝΤ στην Ελλάδα σημαίνει νέα βάρβαρα μέτρα ύψους από 5,5 έως 9,5 δισ. ευρώ μέχρι το 2018.  

    Με άλλα λόγια: Ενώ το τρίτο Μνημόνιο «τρέχει», η κυβέρνηση προχωρά στην σύναψη κι ενός 4ου Μνημονίου!

    Η «αριστερά» του κ.Τσίπρα, η «αριστερά» που επιστρατεύεται από το σύστημα της αρπαγής και της εκμετάλλευσης για να φέρνει σε πέρας όσα δεν θα μπορούσε η Δεξιά, η «αριστερά» που έφερε το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, που επιμηκύνει την παρουσία του ΔΝΤ στην Ελλάδα, που συνεννοείται με τον ΣΕΒ για την διάλυση του Ασφαλιστικού, που κρύβεται πίσω από τα υποψίχουλα των «παράλληλων προγραμμάτων» την ώρα που ανακεφαλαιοποιεί τραπεζίτες, μπορεί να περηφανεύεται.

    Σε διάστημα μικρότερο του ενός έτους έχει φέρει δυο Μνημόνια! Ίδια και χειρότερα με εκείνα που θα «έσκιζε»…   

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.



αναδημοσίευση από τον enikos


“Μένουμε Ευρώπη”…

Πέμπτη, 25/02/2016 - 18:02
Νίκος Μπογιόπουλος

Η «εταιρεία» που κράτη – μέλη της (Αυστρία) πρωτοστατούν στο κλείσιμο των ελληνικών συνόρων και μετατρέπουν την Ελλάδα σε «Αλκατράζ» προσφύγων, λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» που οι επίτροποί της και οι πρόεδροί της αναφωνούσαν «καλό κουράγιο Έλληνες» όταν με τις αποφάσεις τους βύθιζαν τον ελληνικό λαό στα Τάρταρα για να κλείσουν τις μαύρες τρύπες των γαλλογερμανικών και των ελληνικών τραπεζών, λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» που δεν αναγνωρίζει την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας και που ταγοί της όπως ο Μάνφρεντ Βέμπερ, επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο Ευρωκοινοβούλιο, σε συνέντευξη στην γερμανική εφημερίδα «Frankfurter Allgemeine Zeitung», δήλωνε ότι «στα ελληνοτουρκικά σύνορα διασφαλίζονται και τα γερμανικά σύνορα» και ότι «στην περίπτωση αυτή δεν ισχύει πλέον το επιχείρημα περί εθνικής κυριαρχίας», λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» που η ηγέτιδα δύναμή της, η Γερμανία, σε συνεννόηση με την Τουρκία, φέρνει το ΝΑΤΟ των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο, λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» που καθιστά τη θάλασσα της Ελλάδας σε υγρό νεκροταφείο για αμέτρητους «Αιλάν», τους οποίους πριν πνίξει στο Αιγαίο τους βομβαρδίζει στις χώρες τους, λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» που οι μηχανισμοί της (ESM) επιβάλλουν την αέναη παρουσία του ΔΝΤ στην Ελλάδα (σσ: μόλις χτες ξεκίνησαν οι διαδικασίες για υπογραφή νέου Μνημονίου μεταξύ Ελλάδας – ΔΝΤ!), λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» υπό την επιτήρηση της οποίας η Ελλάδα, είτε με μπλε, είτε με πράσινους είτε με ροζ κυβερνώντες, ξεπουλάει τα τιμαλφή της δημόσιας περιουσίας προς δόξα «επενδυτών» και «κορακιών», λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» υπό την αξιολόγηση της οποίας 6 εκατομμύρια Έλληνες ζουν σε συνθήκες φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, 700.000 παιδιά σε καθεστώς επισιτιστικής ανασφάλειας, 1,5 εκατομμύριο Έλληνες στην ανεργία, 500.000 Έλληνες σε συνθήκες στεγαστικής ανασφάλειας και 2,5 εκατομμύρια συνταξιούχοι αναμένουν την χαριστική βολή του Ασφαλιστικού, λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» υπό τους «θεσμούς» της οποίας πορεύεται η Ελλάδα των πλειστηριασμών, του ΕΝΦΙΑ, της μείωσης στο μισό του επιδόματος θέρμανσης, των εκατοντάδων χιλιάδων «λουκέτων», της μετανάστευσης των νέων παιδιών και της φοροληστείας, λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» εντός της οποίας η Ελλάδα μετρά τους δείκτες της αγροτικής και βιομηχανικής της αποσάθρωσης, λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» των Μνημονίων, της στυγνής λιτότητας, των 120 εκατομμυρίων φτωχών και των 30 εκατομμυρίων ανέργων, λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» της ανακήρυξης τραπεζιτών στις θέσεις εκλεγμένων πρωθυπουργών, της αναβίωσης του φασισμού, της ανοικτής συνεργασίας με ναζιστές (Ουκρανία), της αναβίωσης πρακτικών «Νταχάου» όπως η κατάσχεση των τιμαλφών των προσφύγων, λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Αυτή είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Κι αυτή είναι η «μοίρα» της Ελλάδας μέσα στην ΕΕ από την εποχή του «ανήκομεν εις της Δύσιν» του Καραμανλή μέχρι τα «η θέση της Ελλάδας στην ΕΕ δεν αμφισβητείται» του Τσίπρα.

    Αλλά, μετά από όλα αυτά, γιατί «δεν αμφισβητείται»; Για λογαριασμό τίνος παρουσιάζουν σαν «αδιαμφισβήτητα» τα δεσμά που αλυσοδένουν τη χώρα  σ’ αυτή την «εταιρεία»; Για ποιού τα συμφέροντα το αστικό πολιτικό σύστημα και κάθε λογής μνημονιακός κολαούζος, άλλος ανοιχτά κι άλλος πιο συγκαλυμμένα, «σουσουδίζει»: «Μένουμε Ευρώπη».

    Είναι φανερό: Για να πιπιλίζουν το μυαλό του ελληνικού λαού, δεκαετίες τώρα κι από το πρωί μέχρι το βράδυ, υπέρ αυτής της αθλίας «εταιρείας», κάποια συμφέροντα εξυπηρετούνται. Είναι φανερό ότι κάποιοι από αυτή τη σχέση κερδίζουν.

    Προφανώς δεν είναι τα λαϊκά στρώματα που κερδίζουν. Αλλιώς δεν θα χρειαζόταν να υφίστανται ολημερίς την τρομοκρατία, τους εκβιασμούς, τις απειλές ότι έξω από την «εταιρεία» θα πάθουμε «καταστροφή».     

    Όμως, τα πάντα γύρω μας φωνάζουν ότι η καταστροφή είναι εδώ. Παρούσα. Απροσμέτρητη. Και ότι έχει τη σφραγίδα μιας «εταιρείας» που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Τα πάντα γύρω μας, από τον συνοριακό αποκλεισμό των προσφύγων μέχρι τον κοινωνικό αφανισμό των κατοίκων του τόπου μας, βοούν: Μετά από την εμπειρία 35 χρόνων παραμονής στην ΕΕ, η έξοδος από την ΕΕ, όχι με τους όρους του Σόιμπλε, αλλά με όρους ανατροπής όλου του συστήματος της κυριαρχίας των μονοπωλίων προκύπτει ως αναγκαία προϋπόθεση αναδημιουργίας της Ελλάδας προς όφελος του λαού της, της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας της.

    Τα πάντα γύρω μας βοούν: Η συγκρότηση μιας Ελλάδας που τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο επίπεδο των διεθνών της σχέσεων η πυξίδα θα είναι το κοινό όφελος και όχι η υποταγή στο δίκιο του ισχυρού, περνάει από την αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Ορισμένοι αντί στην παραπάνω θέση να αντιτείνουν πολιτικό αντίλογο, βαφτίζουν «ρεαλισμό» τον άλλοτε απροσχημάτιστο και άλλοτε ραφιναρισμένο ραγιαδισμό.

    Τι κάνουν; Λες και η τρισχιλιόχρονη Ιστορία αυτού του τόπου ξεκίνησε μόλις το 2002 έξω από το ΑΤΜ που οι Σημίτης – Παπαδήμος κουνούσαν το ευρώ, λες και πρόκειται για έγκλημα καθοσιώσεως να ζητάς την αποδέσμευση της Ελλάδας από το ευρωΚολοσσαίο, παίρνουν ύφος εισαγγελέα και μας εγκαλούν: «Δηλαδή, τι ζητάτε, να στραφεί ο λαός ενάντια στην ΕΕ αλλά και ενάντια στα πολιτικοοικονομικά της στηρίγματα εντός και εκτός Ελλάδας;». 

    Απαντάμε χωρίς φόβο και με πάθος: Μα, ναι! Ακριβώς αυτό λέμε!

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.