«Οχι στον πόλεμο, καμία συμμετοχή, όχι στις βάσεις του θανάτου» γράφει το πανό που ανάρτησε το πρωί το ΚΚΕ στην Ακρόπολη.

Το ίδιο μήνυμα στάλθηκε και με δεύτερο πανό στα αγγλικά που ξεδιπλώθηκε δίπλα στο πρώτο.

Με σύνθημα «Στον ιμπεριαλισμό καμία υποταγή, η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί» και κρατώντας κόκκινες σημαίες, μέλη του ΚΚΕ εκφράζουν έτσι την αντίθεσή τους τόσο στον πόλεμο στην Ουκρανία και την εμπλοκή της Ελλάδας σ’ αυτόν, όσο και στην επικύρωση της Ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας για τις στρατιωτικές Βάσεις.

 

•  
•  
•  
•  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Πηγή: www.rosa.gr

«Η συγκρότηση του ΕΛΑΣ αποτέλεσε το επιστέγασμα της τιτάνιας προσπάθειας των κομμουνιστών να ανασυγκροτήσουν το ΚΚΕ και να οργανώσουν μαζική εργατική - λαϊκή απελευθερωτική πάλη» τονίζει η ΚΕ του ΚΚΕ σε Διακήρυξή της (επισυνάπτεται) για τα 80 χρόνια από την ίδρυση του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΕΛΑΣ), στις 16 Φλεβάρη 1942.

Στη Διακήρυξη σημειώνεται ότι «σύσσωμη η ελληνική αστική τάξη άφησε στην καλύτερη περίπτωση τον λαό έρμαιο στις επιδιώξεις των Αρχών Κατοχής και στη χειρότερη συνεργάστηκε μαζί τους, σε συνθήκες μαζικών συλλήψεων, εκτελέσεων και εκτεταμένου λιμού. Το σύνολο της αστικής τάξης απέδειξε ότι οι διακηρύξεις της περί "εθνικής ενότητας»" αποτελούν μόνο προπαγάνδα που αξιοποιείται όταν και όσο είναι συμβατή με τα δικά της συμφέροντα».

Γίνεται αναφορά στην κατάσταση του ΚΚΕ, το οποίο «η Κατοχή βρήκε βαριά χτυπημένο από το καπιταλιστικό κράτος», στην δράση του την περίοδο εκείνη και τονίζεται ότι «σε αυτές τις συνθήκες αποδείχθηκε για μια ακόμα φορά η αξία της οργανωμένης ιδεολογικής-πολιτικής πρωτοπορίας της εργατικής τάξης, του Κομμουνιστικού Κόμματος».

«Η δημιουργία του ΕΛΑΣ ήταν η πιο σημαντική κατάκτηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος στα χρόνια της Κατοχής. Σήμαινε ότι διαμορφώθηκε στρατιωτικό κέντρο με δική του διάρθρωση, λειτουργία και πειθαρχία, η οποία υπερέβαινε το αστικό πλαίσιο των καταπιεστικών στρατιωτικών κανονισμών και κατά προέκταση της αντιλαϊκής-αντικομμουνιστικής διαπαιδαγώγησης του αστικού στρατού. Ο ΕΛΑΣ υπήρξε στρατός στην υπηρεσία ενός κινήματος που η καθοδηγητική του δύναμη ήταν το ΚΚΕ. Συγκέντρωνε τις βασικές προϋποθέσεις για να εξελιχτεί σε μοχλό ανατροπής της καπιταλιστικής εξουσίας και σε όργανο της εργατικής εξουσίας» τονίζει το ΚΚΕ.

Στη Διακήρυξη γίνεται εκτενής αναφορά στην ολόπλευρη στήριξη που προσέφερε ο εργαζόμενος λαός στον ΕΛΑΣ, στα μέλη και οπαδούς του ΚΚΕ που ήταν αξιωματικοί του αστικού στρατού και στελέχωσαν τον ΕΛΑΣ από την πρώτη στιγμή και στους ανθρώπους των Γραμμάτων και των Τεχνών που κατατάχτηκαν στον ΕΛΑΣ.

Στο κείμενο σημειώνεται: «Στην ανάδειξη του ΚΚΕ σε κόμμα με την ισχυρότερη επιρροή στις εργατικές-λαϊκές δυνάμεις συντέλεσαν: Οι συνθήκες πρωτοφανούς ταξικής εκμετάλλευσης (σε λίγες χώρες στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου παρατηρήθηκαν σε τέτοιο μεγάλο βαθμό μαζικοί θάνατοι από πείνα, ταχεία επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου των εργατικών-λαϊκών μαζών και προλεταριοποίηση των μεσαίων στρωμάτων). Η βαθιά πολιτική κρίση και διάσπαση των αστικών πολιτικών δυνάμεων, μια μερίδα των οποίων άφησε τον λαό έρμαιο στις επιδιώξεις των δυνάμεων Κατοχής και μια άλλη συνεργάστηκε μαζί τους. Η διάλυση του αστικού στρατού μέσα στη χώρα και στην πορεία οι ήττες των κατοχικών στρατευμάτων. Στην εργατική-λαϊκή συνείδηση επέδρασαν ο πρωτοπόρος ρόλος και οι θυσίες των κομμουνιστών, ενώ από ένα σημείο και έπειτα σημαντική ήταν και η συμβολή των θυσιών του σοβιετικού λαού και των επιτυχιών του Κόκκινου Στρατού, που ανέβασαν το κύρος και την επιρροή του ΚΚΕ».

«Από το φθινόπωρο του 1942, ο ΕΛΑΣ έδωσε τις πρώτες μάχες με τις δυνάμεις Κατοχής. Το 1943 σημαδεύτηκε από τη μαζικοποίηση των γραμμών του. Στις 2 Μάη 1943, με κοινή απόφαση της ΚΕ του ΕΑΜ και της ΚΕ του ΕΛΑΣ ιδρύθηκε το Γενικό Στρατηγείο του ΕΛΑΣ με στρατιωτικό διοικητή τον Στέφανο Σαράφη, πρωτοκαπετάνιο τον Άρη Βελουχιώτη και πολιτικό αντιπρόσωπο της ΚΕ του ΕΑΜ τον Ανδρέα Τζήμα (Σαμαρινιώτη). Στις 16 Ιούνη 1943, ο ΕΛΑΣ διαρθρώθηκε σε τακτικό στρατό» αναφέρει η Διακήρυξη, προσθέτοντας ότι «στη διάρκεια του 1943, ο ΕΛΑΣ άρχισε να παγιώνει τη στρατιωτική του κυριαρχία σε μεγάλο μέρος των εδαφών της χώρας, όπου υπό την προστασία του συγκροτήθηκαν λαογέννητοι θεσμοί τοπικής διοίκησης, εκπαίδευσης και δικαιοσύνης και οργανώθηκαν υγειονομικές υπηρεσίες».

Στο κείμενο γίνεται αναφορά στις κινήσεις των αστικών πολιτικών δυνάμεων με στόχο «τη μεταπολεμική διάσωση της καπιταλιστικής εξουσίας με την ενίσχυση του βρετανικού ιμπεριαλισμού», στόχος που «συνδεόταν ευθύγραμμα με την αντιμετώπιση της δράσης του ΕΛΑΣ και μοιραία οδήγησε στην όξυνση της ταξικής πάλης».

«Το καλοκαίρι του 1943, η τελευταία δοσιλογική κυβέρνηση του Γεώργιου Ράλλη, εις γνώση του βρετανικού ιμπεριαλισμού και με τη συνδρομή αξιωματικών προερχόμενων από όλο το φάσμα του αστικού πολιτικού κόσμου, προχώρησε στη συγκρότηση των Ταγμάτων Ασφαλείας, που στράφηκαν εναντίον της δράσης του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ. Την ίδια περίοδο, οι αστικές αντιστασιακές οργανώσεις έριχναν γέφυρες επικοινωνίας με τις Αρχές Κατοχής και άρχισαν να συγκρούονται στρατιωτικά με τον ΕΛΑΣ.

Ο πόλεμος του ΕΛΑΣ με τα Τάγματα Ασφαλείας ήταν πόλεμος ταξικός. Η εθνικοαπελευθερωτική χροιά που προσλάμβανε, εξαιτίας της κοινής δράσης των ταγματασφαλιτών με τις ναζιστικές δυνάμεις, δεν ακύρωνε τα ταξικά χαρακτηριστικά του. Τον ίδιο ταξικό χαρακτήρα είχε η σύγκρουση του ΕΛΑΣ με τις γερμανόφιλες αστικές οργανώσεις, αλλά και τις βρετανόφιλες (ΕΔΕΣ, ΕΚΚΑ). Έτσι και αλλιώς, το σύνολο των αστικών οργανώσεων της εποχής είχε διαύλους επικοινωνίας τόσο με τις Αρχές Κατοχής, όσο και με τον βρετανικό ιμπεριαλισμό» τονίζεται στο κείμενο.

Η Διακήρυξη επισημαίνει, σε άλλο σημείο, ότι «το ΚΚΕ αποσύνδεε τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα από την πάλη για την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας. Επηρεασμένο και από τις αντίστοιχες προγραμματικές αδυναμίες του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, υιοθετούσε τον στόχο της λεγόμενης "λαϊκής δημοκρατίας" ή "λαοκρατίας", που αντιμετώπιζε ως ενδιάμεση εξουσία ανάμεσα στον καπιταλισμό και τον σοσιαλισμό. Ως αποτέλεσμα, δεν μπόρεσε να διαμορφώσει μια επαναστατική στρατηγική και να αξιοποιήσει την επαναστατική κατάσταση που είχε διαμορφωθεί στην Ελλάδα την περίοδο της αποχώρησης των γερμανικών στρατευμάτων. Αντίθετα, επέμεινε στην πολιτική της "εθνικής ενότητας" και της δημοκρατικής εξομάλυνσης και υπέγραψε τις Συμφωνίες του Λιβάνου (Μάης 1944) και της Καζέρτας (Σεπτέμβρης 1944), με τις οποίες αναγνώρισε την απούσα αστική κυβέρνηση, συμμετείχε σε κυβέρνηση "εθνικής ενότητας" και δεσμεύτηκε να μην μπουν τα στρατιωτικά σώματα του ΕΛΑΣ στην Αθήνα».

Ακολουθεί ανάλυση των εξελίξεων που οδήγησαν στην «κρίσιμη ταξική σύγκρουση του Δεκέμβρη του 1944, τον τελευταίο ηρωικό αγώνα δυνάμεων του ΕΛΑΣ, που, στηριζόμενες μόνο στη μαζική στήριξη του εργατικού-λαϊκού κινήματος, κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν υπέρτερες δυνάμεις. Μετά 33 μέρες σκληρών συγκρούσεων, η υπογραφή της απαράδεκτης Συμφωνίας της Βάρκιζας (Φλεβάρης 1945) οδήγησε στον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ».

«Στην πλειοψηφία τους, οι μαχητές του ΕΛΑΣ δεν αποστρατεύτηκαν ουσιαστικά ποτέ. Αντιμετώπισαν το όργιο της καταστολής και τρομοκρατίας του καπιταλιστικού κράτους και των συμμοριών του, που ακολούθησε τον Δεκέμβρη, πολλοί δολοφονήθηκαν, φυλακίστηκαν ή εξορίστηκαν για τη δράση τους, άλλοι ξαναπήραν τον δρόμο για το βουνό και κατατάχτηκαν στον ΔΣΕ, δίνοντας τη ζωή τους ή καταλήγοντας στην πολιτική προσφυγιά.

Ο τρίχρονος ηρωικός αγώνας του ΔΣΕ, όπως και ο Δεκέμβρης του 1944 νωρίτερα απέδειξαν ότι οι όποιες αδυναμίες του ΚΚΕ δεν οφείλονταν σε συνειδητό συμβιβασμό με τον ταξικό αντίπαλο.

Ακόμα και μετά τον αγώνα του ΔΣΕ, οι μαχητές του ΕΛΑΣ συνέχισαν για πολλές δεκαετίες να είναι παρόντες σε κάθε προσκλητήριο αγώνα» τονίζει το ΚΚΕ.

«Η μεγάλη εποποιία του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας ενάντια στην Τριπλή Φασιστική Κατοχή, μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ, του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και των άλλων ΕΑΜικών οργανώσεων, αποτελεί πηγή έμπνευσης και διδαγμάτων. Ιδιαίτερα σήμερα, που η καπιταλιστική εξουσία επιδιώκει να "ξαναγράψει" την Ιστορία με προμετωπίδα τον αντικομμουνισμό.

Τα διαχρονικά συμπεράσματα της δεκαετίας του 1940 αποκτούν μεγαλύτερη σημασία, αφού οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στις ΗΠΑ, στην ΕΕ, στην Κίνα, στη Ρωσία και των συμμαχιών τους είναι σε εξέλιξη, εγκυμονώντας κινδύνους νέων και γενικευμένων πολεμικών συγκρούσεων. Στο ίδιο πλαίσιο, η χρόνια εμπλοκή της χώρας μας στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και σχεδιασμούς, η παρουσία ξένων στρατιωτικών βάσεων απ' άκρη σ' άκρη σε όλη την Ελλάδα, όχι μόνο δεν προστατεύουν τα σύνορα της χώρας και τον λαό, όπως ισχυρίζονται τα αστικά κυβερνητικά κόμματα -ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ)- αλλά προσθέτουν νέους κινδύνους πολεμικής εμπλοκής» αναφέρει η Διακήρυξη.

Σε ό,τι αφορά την ιστορική πείρα του ΕΛΑΣ και συνολικότερα της δεκαετίας 1940-1950, το ΚΚΕ επισημαίνει: «Επιβεβαιώθηκε κυρίως ότι δεν υπάρχει ενδιάμεση πολιτική εξουσία ανάμεσα στον καπιταλισμό και τον σοσιαλισμό, ούτε "ειρηνικό πέρασμα" από τον ένα στον άλλο ή φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλισμού. Η πάλη των τάξεων είναι αντικειμενική και αυτή είναι που σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης θα οδηγήσει σε σοσιαλιστική επανάσταση μόνο με τη συνειδητή δράση της ιδεολογικής-πολιτικής εργατικής πρωτοπορίας, του Κομμουνιστικού Κόμματος. Η άποψη ότι η συμμετοχή ενός Κομμουνιστικού Κόμματος σε κυβέρνηση συνεργασίας αποτελεί σκαλοπάτι για να προχωρήσει το κίνημα σε πιο προωθημένους στόχους καταρρίφθηκε από την κυβέρνηση "εθνικής ενότητας" του 1944, από την προσπάθειά της να αφοπλίσει τον ΕΛΑΣ, από τις σκληρές μάχες του Δεκέμβρη του 1944 και από το όργιο της αστικής τρομοκρατίας και καταστολής που ακολούθησε. Καμιά αυταπάτη δεν μπορεί να υπάρχει ότι η συμμετοχή ενός ΚΚ σε αστική κυβέρνηση μπορεί να την οδηγήσει σε φιλολαϊκή διαχείριση».

«Η απελευθέρωση του μεγαλύτερου μέρους της Ελλάδας από τον ΕΛΑΣ απέδειξε έμπρακτα τη δυναμική του συνθήματος "μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, βαδίζοντας στο δρόμο της ανατροπής". Σήμερα, ο δρόμος της ανατροπής είναι η μόνη πραγματική επιλογή που έχει η εργατική τάξη, οι βιοπαλαιστές αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι της πόλης, η νεολαία και οι γυναίκες των εργατικών-λαϊκών οικογενειών για να σώσουν τη ζωή τους και το μέλλον τους» καταλήγει η Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ.

Η Διακήρυξη της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ

 

 

Πηγή: ethnos.gr

«Ο λαός χρειάζεται να δει την ουσία πίσω απ' τους κυβερνητικούς πανηγυρισμούς που δεν είναι άλλη απ' τους σφοδρούς γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς και τα παζάρια, στα οποία εμπλέκεται επικίνδυνα η Ελλάδα. Αναπόσπαστο κομμάτι αυτών είναι τα υπέρογκα -και χωρίς τέλος- εξοπλιστικά προγράμματα, που υπηρετούν κυρίως άλλους στόχους κι όχι την άμυνα της χώρας, ενώ θα κληθεί να τα πληρώσει με μεγάλες θυσίες ο ελληνικός λαός» τονίζει το ΚΚΕ σε ανακοίνωσή του για τη στρατηγική εταιρική σχέση Ελλάδας-Γαλλίας και τις δηλώσεις Μητσοτάκη-Μακρόν.

Όπως επισημαίνει «είναι χαρακτηριστικό ότι στις δηλώσεις Μητσοτάκη-Μακρόν περίσσεψαν οι αναφορές για τον «ευρωατλαντικό προσανατολισμό των εξοπλισμών», για την «ευρωπαϊκή στρατηγική αυτονομία», για την «γεωπολιτική ισχύ της Ευρώπης». Όλα αυτά «φωτογραφίζουν» ξεκάθαρα νέα επιθετικά σχέδια κι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής, της Βόρειας Αφρικής και της περιοχής του Σαχέλ, στα οποία ήδη πρωτοστατεί η Γαλλία και συμμετέχει η Ελλάδα, η οποία επιπλέον καλείται να ενισχύσει την εμπλοκή της στο πλαίσιο της αμοιβαίας στρατηγικής συνδρομής.

Σε τέτοιες αποστολές θ’ αξιοποιηθούν και τα «νέα σύγχρονα όπλα», με την πρόσφατη αποστολή ελληνικού στρατιωτικού υλικού (πυραύλων Patriot) στη Σαουδική Αραβία να επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές».

«Η Στρατηγική Εταιρική Σχέση Ελλάδας-Γαλλίας όσο και η Συμφωνία με τις ΗΠΑ, που θα ανανεωθεί για ακόμη 5 χρόνια, υπηρετούν το στόχο της γεωστρατηγικής αναβάθμισης της ελληνικής άρχουσας τάξης, αναλαμβάνοντας ρόλο «πρωτοπαλίκαρου» κι εμπλέκοντας το λαό στους επικίνδυνους ανταγωνισμούς που δυναμώνουν στην περιοχή και παγκόσμια, με θύματα τους λαούς.

Στο πλαίσιο αυτής της αντιλαϊκής στρατηγικής, με την οποία συμφωνούν ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ, κλιμακώνεται ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις αστικές τάξεις Ελλάδας και Τουρκίας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και μπαίνουν στο ιμπεριαλιστικό παζάρι κυριαρχικά δικαιώματα» προσθέτει η ανακοίνωση του ΚΚΕ και υπογραμμίζει καταλήγοντας: «Γι’ αυτούς τους λόγους είναι κρίσιμο ζήτημα ο λαός να μην παρασυρθεί από υπερφίαλους πανηγυρισμούς και τυμπανοκρουσίες, να καταδικάσει την πολιτική της εμπλοκής και να επαγρυπνεί».

Σε ηλικία 72 ετών έφυγε από τη ζωή το ιστορικό στέλεχος του ΚΚΕ, Αντώνης Σκυλλάκος. Ο πρώην βουλευτής πέθανε από έμφραγμα.

Ο Αντώνης Σκυλλάκος γεννήθηκε στη Λάρισα το 1949. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα στα χρόνια της δικτατορίας, συμμετέχοντας ενεργά στο αντιδικτατορικό κίνημα.

Το 1974 έγινε μέλος του ΚΚΕ. Στο 11ο Συνέδριο του ΚΚΕ το 1982 εκλέχθηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Εκλέχθηκε βουλευτής Λάρισας με το ΚΚΕ το 1989, ενώ την περίοδο 1993-1996 διετέλεσε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος.

Στις εκλογές του 2000 εξελέγη βουλευτής στη Β’ Αθήνας και συνέχισε να εκλέγεται μέχρι το 2012.

Απεβίωσε σήμερα το πρωί η Βέρα Νικολαΐδου, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ για δεκαοχτώ χρόνια και βουλευτής σε τρεις κοινοβουλευτικές περιόδους.

Η ΚΕ του ΚΚΕ αποχαιρετά με μεγάλη θλίψη «τη συντρόφισσα Βέρα Νικολαΐδου, η οποία υπήρξε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ για 18 χρόνια και η οποία έφυγε σήμερα από τη ζωή, μετά από σκληρή και παλικαρίσια μάχη».

Όπως αναφέρει η ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ, «η συντρόφισσα Βέρα γεννήθηκε το 1945, στην Κοκκινιά, κόρη εργατικής οικογένειας, με προσφυγική καταγωγή από τον Πόντο. Μαθήτρια του γυμνασίου εντάχθηκε στην Νεολαία Λαμπράκη. Σπούδασε στην Οικονομική Σχολή της Βουδαπέστης, όπου διετέλεσε Γραμματέας των Ελλήνων Φοιτητών, ενώ για την αντιδικτατορική της δράση τής είχε αφαιρεθεί το διαβατήριό της από την πρεσβεία. Ως φοιτήτρια δούλεψε ακόμα στο ελληνικό τμήμα του Ουγγρικού ραδιοσταθμού, γνωστού -ιδιαίτερα κατά την 7ετία της χούντας- ως «Ράδιο Βουδαπέστη».

Η σ. Βέρα Νικολαΐδου, στις 21 Απρίλη 1968, στη διαδήλωση στην ελληνική πρεσβεία στη Βουδαπέστη, ενάντια στην 1η επέτειο της απριλιανής χούντας, έλαβε την απόφαση να οργανωθεί στο ΚΚΕ, το οποίο το υπηρέτησε μέχρι την τελευταία στιγμή, αναλαμβάνοντας σε όλη αυτήν την πορεία πολλές και υπεύθυνες κομματικές δουλειές, σε οργανωτικές χρεώσεις, στο αντιιμπεριαλιστικό φιλειρηνικό κίνημα, την Τοπική Διοίκηση, την κοινοβουλευτική δουλειά, το γυναικείο κίνημα.

Με την κατάρρευση της δικτατορίας, το 1974, επιστρέφει στην Ελλάδα, εντάσσεται αμέσως στην Κομματική Οργάνωση Πειραιά και συμβάλλει αποφασιστικά στην προσπάθεια ανασυγκρότησης των Οργανώσεων του ΚΚΕ, διατελώντας μέλος του Γραφείου Πόλης της ΚΟΠ, Γραμματέας της Αχτιδικής Επιτροπής του Κέντρου του Πειραιά, μέλος του Αχτιδικού Γραφείου της Κοκκινιάς. Υπήρξε επίσης μέλος της Επιτροπής Γυναικών της ΚΕ και ιδρυτικό μέλος του Παμπειραϊκού Συλλόγου Γυναικών.

Η σ. Βέρα Νικολαΐδου έδωσε τη μάχη για τη διατήρηση και την επικράτηση των επαναστατικών αρχών του ΚΚΕ το διάστημα της διαπάλης με την οπορτουνιστική ομάδα που επιχειρούσε τη μετάλλαξη και τη διάλυσή του. Εκλέχτηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος στο 13ο Συνέδριό του, το 1991, και επανεκλεγόταν σε αυτή έως και το 17ο Συνέδριο, το 2005.

Εξελέγη βουλευτής στις εκλογές του 2004, του 2007 και του 2009 και διετέλεσε Αντιπρόεδρος της Βουλής. Υπήρξε ακόμα πολλές φορές υποψήφια του Κόμματος για τη Βουλή, την Ευρωβουλή και στους συνδυασμούς του στην Τοπική Διοίκηση στην Κοκκινιά.

Από το 1978 εκλεγόταν στον δήμο της Κοκκινιάς, διατελώντας Δήμαρχος για μια 4ετία και Αντιδήμαρχος για άλλες τρεις. Επίσης, ανέπτυξε πρωτοπόρα δράση στο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, για 20 χρόνια μέσα από την ΕΕΔΥΕ, διατελώντας Αντιπρόεδρος και Γενική Γραμματέας της.

Η συντρόφισσα Βέρα Νικολαΐδου υπηρέτησε με σεμνότητα, εργατικότητα, πίστη και αφοσίωση τις αρχές και τα ιδανικά του Κόμματος, τίμησε τον τίτλο του μέλους και του στελέχους του».

Συλληπητήρια και από την Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη

Ακόμη, η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ) με βαθύ πόνο και θλίψη «αποχαιρετά τη συντρόφισσα και συναγωνίστρια Βέρα Νικολαϊδου, που «έφυγε» σε ηλικία 75 ετών από κοντά μας».

Όπως αναφέρει η ανακοίνωση της ΕΕΔΥΕ «η Βέρα άφησε το αποτύπωμά της και μέσα από τη δράση της στο αντιπολεμικό – αντιιμπεριαλιστικό κίνημα της χώρας μας, από τις γραμμές της ΕΕΔΥΕ. Ήδη από τη μεταπολίτευση συμμετείχε ενεργά στην Επιτροπή Ειρήνης Κοκκινιάς, συμβάλλοντας στην ανασυγκρότηση της ΕΕΔΥΕ, μετά τη διάλυσή της κατά την περίοδο της Χούντας. Από το 14ο Συνέδριο της ΕΕΔΥΕ, το 2000, εκλέχτηκε αντιπρόεδρος και στη συνέχεια Γενική Γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου.

Ξεχωρίζει η συμβολή της στις μεγάλες κινητοποιήσεις ενάντια στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, όπου ήταν επικεφαλής της πολυπληθούς αντιπροσωπείας φορέων του λαϊκού κινήματος, που επισκέφτηκε το Κόσσοβο κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών εκφράζοντας τη διεθνιστική αλληλεγγύη και τη συμπαράσταση του ελληνικού λαού. Ακόμη, καθοριστική ήταν η δράση της για την καθιέρωση των τριμερών συναντήσεων μεταξύ των κινημάτων ειρήνης της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Κύπρου».

«Παρά τη βεβαρημένη υγεία της ήταν ουσιαστικό στήριγμα στην ανάπτυξη της δράσης της ΕΕΔΥΕ, στην οργάνωση της Μαραθώνιας Πορείας, των εκδηλώσεων για τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι κάθε Αύγουστο.

Ακόμη και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε τα τελευταία χρόνια το σοβαρό πρόβλημα υγείας που είχε, διδάσκει, παραδειγματίζει, φέρνοντας στο νου το στίχο του μεγάλου Τούρκου κομμουνιστή ποιητή Ναζίμ Χικμέτ, που έγραφε «Να μη λυγάς! Αυτό είναι!»» προσθέτει η ανακοίνωση.

«Θα είναι πάντα παρούσα με την παρακαταθήκη που άφησε μέσω της δράσης της στον αγώνα για ένα καλύτερο αύριο, χωρίς εκμετάλλευση, φτώχεια, πολέμους, προσφυγιά, στον αγώνα μέχρι την τελική νίκη των λαών. Εκφράζουμε τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια στους οικείους της» καταλήγει η ανακοίνωση της ΕΕΔΥΕ.

Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ εκφράζει τα πιο θερμά της συλλυπητήρια στους οικείους της Βέρας Νικολαΐδου.

Η κηδεία της θα γίνει την Παρασκευή 31 Ιουλίου και ώρα 4 μ.μ., από το 3ο νεκροταφείο, στη Νίκαια.

ΠΗΓΗ ΕΡΤ

Τα μηνύματα των κομμάτων για την Εργατική Πρωτομαγιά

Την ιδιαιτερότητα της φετινής Εργατικής Πρωτομαγιάς, υπό το βάρος της πανδημίας του νέου κορονοϊού, επισημαίνει στο μήνυμά του για την ημέρα ο ΣΥΡΙΖΑ, τονίζοντας τη διαχρονικότητα «του αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη, δημοκρατία, και εργασιακά δικαιώματα».

Το μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ για την Εργατική Πρωτομαγιά

Η Εργατική Πρωτομαγιά, ημέρα που θυμόμαστε και τιμούμε τους ηρωικούς αγώνες των εργατών στο Σικάγο του 1886, τούς αγώνες και τις θυσίες των εργαζομένων σε ολόκληρο τον κόσμο, μας βρίσκει αντιμέτωπους με μία πρωτόγνωρη πανδημία, η οποία αναδεικνύει το διαχρονικό μήνυμα του αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη, δημοκρατία, και εργασιακά δικαιώματα, ως πιο επίκαιρο από ποτέ.

Μια πανδημία που αποκάλυψε με τον πιο έντονο τρόπο τις καταστροφικές επιπτώσεις του νεοφιλελεύθερου δόγματος, της εμπορευματοποίησης του αγαθού της υγείας και της διάλυσης του κοινωνικού κράτους. Συγχρόνως, ανέδειξε την απλή αλήθεια, ότι ο κόσμος της εργασίας και η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία είναι αυτοί που διαμορφώνουν τις συνθήκες για οικονομική και κοινωνική ευημερία. Στις δύσκολες ώρες ήταν οι εργαζόμενοι στην υγεία, στα καταστήματα τροφίμων, στις υπηρεσίες ντελίβερι, στην καθαριότητα, οι «αόρατοι» εργαζόμενοι, που στήριξαν με αυταπάρνηση το κοινωνικό σύνολο.

Τα μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης θα καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό τις ζωές μας το επόμενο διάστημα. Αν δηλαδή θα υπερισχύσουν η στήριξη των μισθών, των εργασιακών δικαιωμάτων και του δημόσιου συστήματος υγείας, ώστε να σταθεί όρθια η κοινωνία και η οικονομία ή οι νεοφιλελεύθερες συνταγές για την πλήρη διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων και των συλλογικών συμβάσεων, με μειώσεις μισθών, ακραία ελαστικοποίηση της εργασίας και γενίκευση των απολύσεων.

Δυστυχώς, ακόμη και σε αυτή την ιδιαίτερα κρίσιμη συγκυρία, η κυβέρνηση της Ν.Δ. επιμένει στις καταστροφικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές της και την πλήρη ταύτιση με τις επιταγές του ΣΕΒ, με μέτρα όπως η κατάργηση της δήλωσης των ωραρίων, η επιδότηση της αναστολής εργασίας (με 533 ευρώ το μήνα) και όχι των μισθών, οι διατάξεις για την εκ περιτροπής εργασία με μισό μισθό και την υποχρεωτική κινητικότητα των εργαζομένων και ακόμα περισσότερο με το «νέο εργατικό δίκαιο» πλήρους απορρύθμισης της εργασίας που σχεδιάζει για την επόμενη μέρα. Για αυτό και επιτρέπει την προσεχή Δευτέρα, το άνοιγμα 70.000 επιχειρήσεων, δίχως κανένα κοινωνικό δίχτυ προστασίας για τους εργαζόμενους.

Οι εργαζόμενοι και η μεγάλη κοινωνική προοδευτική πλειοψηφία δεν θα επιτρέψουν στην κυβέρνηση και στα οικονομικά συμφέροντα που εκπροσωπεί, να μετατρέψουν την κρίση σε ευκαιρία για διάλυση εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων και διασπάθιση του δημόσιου χρήματος στους δρόμους της διαπλοκής. Δεν θα τους επιτρέψουμε να επωφεληθούν από την πανδημία, για να περάσουν αντεργατικές και αντιδραστικές πολιτικές, όπως το οπισθοδρομικό νομοσχέδιο για την Παιδεία. Με οδηγό τους διαχρονικούς αγώνες των εργαζομένων, θα παλέψουμε για την προάσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων, για ισχυρό δημόσιο σύστημα Υγείας, για βελτίωση της δημόσιας Παιδείας και αποτελεσματικό κοινωνικό κράτος, που θα παρέχει τη δυνατότητα αξιοπρεπούς διαβίωσης για όλους και όλες.

Σε αυτή την κρίσιμη περίοδο είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ, το συνδικαλιστικό κίνημα να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Οι υγιείς δυνάμεις του εργατικού κινήματος να πρωτοστατήσουν σε ενωτικές αγωνιστικές πρωτοβουλίες, αφήνοντας στην άκρη τους εκφραστές της παθογένειας, του συμβιβασμού, αλλά και του αδιέξοδου απομονωτισμού. Με σχέδιο, γνώση των νέων δεδομένων και συνεχείς αγώνες, μαζί με τα συνδικάτα στην Ευρώπη και τον κόσμο, να σταθούν στην πρώτη γραμμή των αγώνων για εργασιακά δικαιώματα, κοινωνική δικαιοσύνη και περισσότερη δημοκρατία στη νέα εποχή που ήδη ξεκίνησε

Ο κόσμος της εργασίας και όλες οι προοδευτικές δυνάμεις μπορούν και πρέπει να καθορίσουν τις εξελίξεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσα σε αυτές τις ιδιαίτερες συνθήκες, θα τιμήσει την επέτειο της Εργατικής Πρωτομαγιάς με πολύμορφες συμβολικές δράσεις. 

Γεννηματά: Το νέο κοινωνικό συμβόλαιο χρειάζεται διαρκή αγώνα

«Πρωτομαγιά, μέρα συμβολική. Ημέρα μνήμης, τιμής και ευθύνης. Νέες απειλές, νέοι αγώνες. Το νέο κοινωνικό συμβόλαιο χρειάζεται διαρκή αγώνα», τονίζει η αρχηγός του Κινήματος Αλλαγής, με αφορμή τη γιορτή της Εργατικής Πρωτομαγιάς. «Η κρίση που δημιουργεί η πανδημία, απειλεί δικαιώματα δεκαετιών.
Οι νέες μορφές απασχόλησης σημαίνουν για πολλούς μισή δουλειά μισό μισθό», αναφέρει.

Φωτογραφία Αρχείου

«Κάποιοι θεωρούν ότι το να μιλάς για δικαιώματα των εργαζομένων είναι μια γλώσσα από το παρελθόν, μια γλώσσα ξύλινη. Κάποιοι πιστεύουν ότι όλα θα τα λύσει η αγορά. Και όμως... Οι αξίες και οι αρχές μας είναι τώρα πολύτιμες όσο ποτέ» υποστηρίζει η Φώφη Γεννηματά και επισημαίνει πως για τους σοσιαλιστές και δημοκράτες, «το κράτος είναι μπροστά, ώστε να καθοδηγεί την έξοδο από την κρίση, χωρίς να αφήνει κανέναν πίσω στα δύσκολα. Να διασφαλίζει την εργασία, τα δημόσια αγαθά, να προστατεύει τη ζωή και την ποιότητας της ζωής. Μια νέα πορεία για την Ευρώπη και την Ελλάδα είναι αναγκαία. Ένας νέος δρόμος δημοκρατίας, δικαιοσύνης αλληλεγγύης».

Η πρόεδρος του ΚΙΝ.ΑΛΛ. υπογραμμίζει ακόμη πως, «με όπλα τις προτάσεις μας, τις δικαιωμένες αξίες μας και τις μεγάλες διαχρονικές μεταρρυθμίσεις της Παράταξης της Αλλαγής, δίνουμε τον αγώνα μαζί με κάθε πολίτη για να μην πληρώσουν τα σπασμένα οι πολλοί και αδύναμοι, για να λάμψει ξανά η ελπίδα στη ζωή μας».

Κουτσούμπας: Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα

«Αυτή την Εργατική Πρωτομαγιά του 2020 τη γιορτάζουμε μέσα στις ειδικές δύσκολες συνθήκες της πανδημίας του κορονοϊού, αλλά με το βλέμμα όλων μας στραμμένο στην επόμενη μέρα, κατά την οποία θα έρχεται στην επικαιρότητα όλο και πιο επιτακτικά το βασικό δίλημμα, το βασικό ερώτημα που χρειάζεται απάντηση: Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα;», τόνισε ο γενικός γραμματέας της Κ.Ε. του ΚΚΕ, με την ευκαιρία των συμβολικών συγκεντρώσεων των σωματείων για την Εργατική Πρωτομαγιά.

«Εμείς απαντάμε Σοσιαλισμός» υπογράμμισε ο Δημήτρης Κουτσούμπας και πρόσθεσε: «Χρειάζεται μια νέα κοινωνία δίκαιη, με την εργατική τάξη, τον λαό πραγματικά στην εξουσία. Για να προστατεύει την υγεία του λαού, για να υπάρχει ευημερία στον ελληνικό λαό. Καλή δύναμη. Καλό κουράγιο σε όλους και όλες».

ΜέΡΑ 25: Μακριά, έξω και κόντρα στις νεοφιλελεύθερες, μνημονιακές πεπατημένες

«Η φετινή Πρωτομαγιά βρίσκει τους εργαζόμενους της χώρας -όπως και τον γενικό πληθυσμό της- σε καραντίνα, όχι μόνο λόγω της πανδημίας του κορονοϊού, αλλά κυρίως λόγω του εξοβελισμού των όποιων ελάχιστων -από τα μνημόνια- εργασιακών δικαιωμάτων έχουν απομείνει στον τόπο», τονίζει το ΜέΡΑ 25 στο μήνυμά του για την εργατική Πρωτομαγιά.

Παράλληλα, επισημαίνει ότι από τον ματωμένο Μάη με τους εργάτες στο Σικάγο, μέχρι τους καπνεργάτες της Δράμας και της Θεσσαλονίκης, αλλά και την Πρωτομαγιά του 44' στην Καισαριανή, ο αγώνας των εργαζομένων είναι γεμάτος αυταπάρνηση, θυσίες και αίμα. Προσθέτει ότι, το μέχρι πρότινος κεκτημένο του 8ώρου εργασίας φθίνει σε έναν κόσμο που αλλάζει και έχει μετατρέψει τους εργαζόμενους σε στρατιές ενοικιαζόμενων σε κρατικοδίαιτους ή «ομιλοδίαιτους» εργολάβους, χωρίς δικαιώματα, χωρίς άδειες, χωρίς ωράρια, χωρίς πλήρη εργασία και ασφάλιση, χωρίς κανένα αξιοπρεπή μισθό.

«Επειδή όμως η γιορτή των εργατών συμπίπτει και με την Άνοιξη, που πάντα θα μας θυμίζει την νικηφόρο έκβαση των καλών, άλλα δύσκολων αγώνων, δεν πρέπει να λησμονούμε τα λόγια του Ποιητή: "Μπορεί να κόψουν όλα τα λουλούδια, όμως δεν θα μπορέσουν να εμποδίσουν στο τέλος την Άνοιξη να ‘ρθει" (Πάμπλο Νερούδα)», καταλήγει στο μήνυμά του το ΜέΡΑ 25.