Με φόντο τις επικείμενες εκλογές στην Τουρκία που έχουν ανακοινωθεί για τις 14 Μαΐου και λίγο μετά τις πρόσφατες προεδρικές εκλογές στην Κύπρο με τη νίκη του Νίκου Χριστοδουλίδη, ενδιαφέρον έχει πρόσφατη ερώτηση που τέθηκε στη γερμανική βουλή (συγκεκριμένα στις 15 Μαρτίου) στην καθιερωμένη «ώρα των ερωτήσεων» προς τη γερμανική κυβέρνηση από τη βουλευτή του κόμματος της Αριστεράς (Die Linke), Σεβίμ Νταγκντελέν, σχετικά με το πώς χαρακτηρίζει νομικά η γερμανική κυβέρνηση την κατάσταση στο κατεχόμενο βόρειο τμήμα της Κύπρου.

Συγκεκριμένα η ερώτηση ετέθη από την κ. Νταγκντελέν ως εξής: «Συνιστά η συνεχιζόμενη κατοχή μέρους της Κύπρου παραβίαση του διεθνούς δικαίου λαμβάνοντας υπόψιν ότι, σύμφωνα με τη γερμανική κυβέρνηση, η στάση της τουρκικής κυβέρνησης έρχεται σε αντίθεση με το Ψήφισμα 353 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών της 20ης Ιουλίου 1974 που εκδόθηκε κατόπιν της τουρκικής επέμβασης στην Κύπρο καθώς και με το Ψήφισμα 367 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ της 12ης Μαρτίου του 1975 μετά τη μονομερή ανακήρυξη του «Oμόσπονδου Tουρκικού Kράτους;».

«Κατεχόμενο κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου το βόρειο τμήμα της Κύπρου»

Πρόκειται ουσιαστικά για την πρώτη φορά που η γερμανική κυβέρνηση δίνει ξεκάθαρη απάντηση σε αυτό το διαρκές ερώτημα που θέτει εδώ και καιρό η βουλευτής Σεβίμ Νταγκντελέν για την κατάσταση στην Κύπρο, όπως ανέφερε η ίδια στο ελληνικό πρόγραμμα της DW.

Προκαλεί μάλιστα έκπληξη το γεγονός ότι η αρμόδια υφυπουργός Εξωτερικών Κάτια Κόιλ από τους Πρασίνους, στην απάντησή της εκ μέρους της γερμανικής κυβέρνησης προς την Σεβίμ Νταγκντελέν κάνει αυτή τη φορά ευθαρσώς λόγο για «παραβίαση του διεθνούς δικαίου», κάτι που δεν είχε κάνει σε παρόμοια ερώτηση της Νταγκντελέν προς την κυβέρνηση τον περασμένο Φεβρουάριο (SF_23-02-0292). Τότε η γερμανική κυβέρνηση είχε αποφύγει να κατονομάσει την κατοχή ως «αντίθετη προς το διεθνές δίκαιο».

Ειδικότερα η γερμανική κυβέρνηση απαντά τα εξής στο ερώτημα της Νταγκντελέν: «Η τουρκική θέση σε σχέση με το βόρειο τμήμα της νήσου Κύπρου παραβιάζει τα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει την αποκαλούμενη ‘Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου’ (ΤΔΒΚ) και θεωρεί αυτό το τμήμα του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας ως κατεχόμενο κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου».

Νταγκντελέν στην DW: Στοπ στην στήριξη του ερντογανικού νεο-οθωμανισμού

Σε αποκλειστική δήλωσή της στο ελληνικό πρόγραμμα της DW η βουλευτής της Αριστεράς σχολιάζει την απάντηση της γερμανικής κυβέρνησης:

«Σχεδόν 50 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή, η γερμανική κυβέρνηση χαρακτήρισε επιτέλους την τουρκική κατοχή τμήματος της Κύπρου ως παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Αυτή η αναγνώριση της πραγματικότητας από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση άργησε πολύ. Ο καγκελάριος Σολτς και η υπουργός Εξωτερικών Μπέρμποκ καλούνται να στηρίξουν εμφατικά διαπραγματεύσεις στο πλαίσιο του ΟΗΕ προκειμένου να τελειώσει η διχοτόμηση της Κύπρου με απώτερο στόχο την απόσυρση όλων των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής.

Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν πρέπει να συνεχίσει να τροφοδοτεί με οπλικά συστήματα τις νεο-οθωμανικές διεκδικήσεις του αυταρχικού Ερντογάν καθώς και την πολιτική της κλιμάκωσης που ακολουθεί στη Μεσόγειο. Αντί να εξοπλίζει τον στόλο του Ερντογάν, η γερμανική συγκυβέρνηση πρέπει να επιδείξει πλήρη αλληλεγγύη προς την Κύπρο και την Ελλάδα με ένα ευρωπαϊκό πάγωμα των εξαγωγών όπλων στην Άγκυρα».

Πηγή: Deutsche Welle

Χρήστος Δεμέτης

Ο Ομοσπονδιακός υπουργός Υγείας της Γερμανίας Karl Lauterbach παραδέχτηκε δημοσίως για πρώτη φορά ότι η κυβέρνηση αναγνωρίζει τις σοβαρές παρενέργειες και αναπηρίες που αποδίδονται στα εμβόλια κατά της Covid-19, σε μια τηλεοπτική συνέντευξη που έχει συζητηθεί.

Μιλώντας στο ZDF Heute Journal ο Lauterbach είπε πως η κυβέρνηση παραδέχεται πως ορισμένοι πολίτες ζουν πλέον με "βαριές αναπηρίες και μόνιμους τραυματισμούς" εξαιτίας των εμβολιασμών, τόνισε ωστόσο πως η αναλογία είναι πολύ μικρή και τα οφέλη πολλά περισσότερα έναντι του όποιου ρίσκου. Δήλωσε πως τα εμβόλια συνεχίζουν να προστατεύουν απέναντι στη βαριά νόσηση και τη Long-Post Covid, ενώ παραδέχθηκε πως οι φαρμακευτικές έχουν αποκομίσει τεράστια κέρδη μέσα στην πανδημία, επωφελούμενες και από τις συμφωνίες με τα κράτη-μέλη οι οποίες τις απαλλάσσουν από πιθανές αποζημιώσεις.

Σε μια συνέντευξη που μόνο ως "εύκολη" δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, απάντησε και για το επίμαχο tweet που είχε κάνει προκαλώντας αντιδράσεις, τότε που έλεγε πως από τα εμβόλια "δεν υπάρχει απολύτως καμία παρενέργεια".

Στην εκπομπή παρουσιάστηκαν βίντεο ανθρώπων που έχουν αναγνωριστεί ως "θύματα" των εμβολιασμών και η ζωή τους έχει γίνει πολύ δύσκολη, ως προς τη λειτουργικότητά τους σε καθημερινό επίπεδο.

Ερωτηθείς για τις περιπτώσεις σοβαρών αναπηριών που έχουν σημειωθεί και αναγνωρίστηκαν ως αποτέλεσμα εμβολιασμου, ο Σοσιαλδημοκράτης Ομοσπονδιακός υπουργός Υγείας της Γερμανίας, Καρλ Λάουτερμπαχ, απάντησε:

Αυτές οι ατυχείς περιπτώσεις είναι αποκαρδιωτικές, θέλω να πω πως σκεφτόμαστε τους ανθρώπους που έχουν επηρεαστεί από τα εμβόλια. Υποφέρουν από σοβαρές παρενέργειες, κάποιες από τις οποίες μπορεί να είναι μόνιμες. Αυτό που κάνουμε σε επίπεδο θεσμικό είναι πως καλύπτουμε τις αποθεραπείες που χρειάζονται. Το πρόβλημα είναι πως ακόμη δεν έχουμε τα φάρμακα που ανταποκρίνονται στις θεραπείες, οι έρευνες "τρέχουν" αυτό το διάστημα. Οπότε αντιλαμβάνομαι γιατί οι άνθρωποι δικαίως διαμαρτύρονται. Σε καμία περίπτωση δεν χαιρόμαστε, δεν θέλω να δώσω αυτή την εντύπωση. Πρέπει να επιταχύνουμε στην αναγνώριση των σοβαρών παρενεργειών των εμβολίων που σημειώνονται, και σταδιακά καταλαβαίνουμε καλύτερα την όλη κατάσταση. Ωστόσο σε κάθε περίπτωση, θα ήθελα να σημειώσω πως βάσει των τελευταίων στοιχείων που έχουμε, ο κίνδυνος από τον εμβολιασμό είναι εξαιρετικά σπάνιος. Οι ενδείξεις που έχουμε είναι για λιγότερο από μία περίπτωση σοβαρής παρενέργειας, στους 10.000 εμβολιασμούς. Πρακτικά η εικόνα που έχουμε για τους τραυματισμούς από τα εμβόλια γίνεται πιο καθαρή, όλο και περισσότερο και έτσι θα μπορούμε να ταυτοποιούμε καλύτερα όσους έχουν επηρεαστεί από τις δόσεις που έχουν λάβει, ώστε να βοηθήσουμε πιο γρήγορα.

Ερωτηθείς για το περιβόητο tweet που είχε κάνει ότι δεν υπάρχει καμία σοβαρή παρενέργεια από τα εμβόλια, ο Καρλ Λάουτερμπαχ απάντησε σχετικά:

Πράγματι αυτή η διατύπωση που είχα κάνει ήταν μια υπερβολή. Ωστόσο δεν αντιπροσωπεύει τις θέσεις μου. Σε πολλαπλές περιπτώσεις, ακόμη και πριν το tweet, είχα μιλήσει για πιθανές επιπλοκές. Τα ποσοστά επιπλοκών και κινδύνου παραμένουν σχετικά σταθερά από τότε (εννοεί το 2021) και αυτά τα εμβόλια έχουν χρησιμοποιηθεί σε όλο τον πλανήτη. Η αναλογία είναι 1:10.000. Η αλήθεια είναι πως τα εμβόλια προστατεύουν από τη σοβαρή νόσηση και μειώνουν σε μεγάλο βαθμό τον κίνδυνο για long Covid, η οποία long Covid έχει παρόμοιες επιπλοκές με το post-vax syndrome στο οποίο αναφερόμαστε. Άρα, τα οφέλη από τον εμβολιασμό είναι πολλά περισσότερα από το ρίσκο.

Απαντώντας σχετικά με την υπόθεση πρώτης μήνυσης από πολίτη της Γερμανίας εναντίον της BionTech, ο Γερμανός υπουργός Υγείας είπε πως η χώρα του παρέχει τις προβλεπόμενες αποζημιώσεις και πως αυτή τη στιγμή εργάζεται πιο εντατικά για τη μελέτη και την αντιμετώπιση της long Covid που πλήττει χιλιάδες ανθρώπους σε όλη την Ευρώπη, όπως επίσης και για την αντιμετώπιση του post-vax syndrome. Επανέλαβε δε, πως οι δύο αυτές καταστάσεις, φέρουν πολλές ομοιότητες.

"Αυτή τη στιγμή συζητάμε με την Επιτροπή προϋπολογισμού γιατί θέλουμε το πρόγραμμα να υλοποιηθεί όσο το συντομότερο. Διαπραγματευόμαστε για το μπάτζετ της επιχορήγησης αυτή τη στιγμή. Είναι καθήκον μας να προχωρήσουμε αυτά τα σχέδια".

Απαντώντας στην κριτική για τις συμβάσεις της χώρας με τις φαρμακευτικές και τις εξαιρέσεις σχετικά με πιθανές αποζημιώσεις τις οποίες τελικά αποπληρώνει το γερμανικό κράτος, ο υπουργός δήλωσε πως τον καιρό των υπογραφών των συμβάσεων, δεν είχε αναλάβει ακόμη το υπουργείο. "Αντιλαμβάνομαι πως έπρεπε να ξεκινήσουν άμεσα οι εμβολιασμοί. Έτσι το κράτος, ανέλαβε όλη την ευθύνη. Κατά τη γνώμη μου αυτό ήταν το σωστό, η ευθύνη να περνάει στην Πολιτεία. Θα ήταν θετικό αν οι φαρμακοβιομηχανίες μπορούσαν να συνεισφέρουν εθελοντικά σε ένα κοινό Ταμείο για την έρευνα. Αυτό, γιατί τα κέρδη τους ήταν ιλιγγιώδη. Άρα θα ήταν κάτι παραπάνω από μια κίνηση καλής θέλησης, αλλά κάτι που θα έπρεπε να το αναμένουμε. Το βασικό, επαναλαμβάνω, είναι να μπορούμε πιο εύκολα να ταυτοποιούμε τις περιπτώσεις βλάβης από εμβόλιο για να μην περιμένουν οι άνθρωποι πολύ καιρό, μέχρι να λάβουν βοήθεια".

Παρακάτω η συνέντευξη την οποία μπορείτε να δείτε και με αγγλικούς υπότιτλους:

Μέχρι τα τέλη του Ιανουαρίου της τρέχουσας χρονιάς, στη Γερμανία είχαν εγκριθεί 253 αιτήσεις αποζημίωσης λόγω σοβαρών ανεπιθύμητων παρενεργειών του εμβολιασμού κατά του κορονοϊού. Αναλογικά με τον αριθμό των χορηγούμενων δόσεων, οι αιτήσεις για την αναγνώριση της βλάβης του εμβολίου είναι σπάνιες, ωστόσο όπως σημείωνε το Der Spiegel μόνο ένα μέρος των αιτήσεων εγκρίνεται, κάτι που σχετίζεται με όσα είπε και ο υπουργός Υγείας περί αναγνώρισης των όποιων βλαβών.

Θυμίζουμε πως οι φαρμακευτικές εταιρείες σε ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν λάβει πλήρη ασυλία από ποινικές και αστικές ευθύνες από τυχόν παρενέργειες των εμβολίων κατά του κορονοϊού, από την πρώτη στιγμή της έγκρισής τους.

Στην Ελλάδα, το ΣτΕ έχει αποφανθεί, με την απόφαση του Α΄ τμήματός του (622 του 2021), ότι ο πολίτης που έχει υποστεί βλάβη της υγείας του από εμβόλιο μπορεί να ζητήσει υλική και ηθική αποκατάσταση από το κράτος με βάση συγκεκριμένες συνταγματικές διατάξεις. Οι προϋποθέσεις αυτές είναι: η βλάβη της υγείας πρέπει να αποδεικνύεται ότι οφείλεται στο εμβόλιο. Ο εμβολιασμός οφείλει να είναι νόμιμος και να γίνεται για την προστασία της δημόσιας υγείας. Το δικαίωμα για αποζημίωση, ορίζει η απόφαση του ΣτΕ, στηρίζεται στα άρθρα 4, 5 και 25 του Συντάγματος αναλογικά και με όσα θεσπίζει και ο Αστικός Κώδικας (άρθρο 932).

Η υπόθεση που στάθηκε ως αφορμή για να εκδοθεί η απόφαση για τις αποζημιώσεις όσων υφίστανται βλάβη στην υγεία τους από εμβολιασμούς αφορούσε ένα κοριτσάκι, το οποίο μετά τον εμβολιασμό του με το εμβόλιο MMR ΙΙ (τριδύναμο εμβόλιο ιλαράς, παρωτίτιδας και ερυθράς) παρουσίασε πανεγκεφαλίτιδα, σπανιότατη νόσο (1:1.000.000 δόσεις εμβολίου) ως ανεπιθύμητη παρενέργεια του εμβολίου αυτού.

Πηγή: news247.gr

Ο πόλεμος στην Ουκρανία θα κοστίσει στη γερμανική οικονομία περίπου 160 δισ. ευρώ  ή περίπου το 4% του ΑΕΠ της το 2023, εκτιμά ο επικεφαλής των Γερμανικών Βιομηχανικών και Εμπορικών Επιμελητηρίων (DIHK), σύμφωνα με το Reuters. 

Αυτό σημαίνει ότι το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης θα είναι μειωμένο κατά 2.000 ευρώ από όσο θα ήταν χωρίς τον πόλεμο, δήλωσε Πίτερ Αντριάν στην “Rheinische Post”. 

Η βιομηχανία έχει μεγαλύτερο μερίδιο στην οικονομία της Γερμανίας από ό,τι σε άλλες χώρες και οι γερμανικές εταιρείες έχουν πληγεί σκληρά από την άνοδο των τιμών της ενέργειας, που έφτασαν πέρυσι σε επίπεδα ρεκόρ στην Ευρώπη. 

Σύμφωνα με μελέτη της Allianz Trade τον περασμένο μήνα, η γερμανική οικονομία αναμένεται να πληρώσει περίπου 40% περισσότερο για ενέργεια το 2023 σε σχέση με το 2021, πριν από την κρίση που προκάλεσε η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. 

“Επομένως οι προοπτικές ανάπτυξης για το 2023 και το 2024 είναι επίσης χαμηλότερες από ό,τι σε πολλές άλλες χώρες” είπε ο Άντριαν. 

Η Γερμανία, η οποία για δεκαετίες βασιζόταν στο φθηνό ρωσικό φυσικό αέριο, έχει πλέον ιδιαίτερα υψηλές τιμές ενέργειας σε σύγκριση με τις Ηνωμένες Πολιτείες που έχουν τα δικά τους αποθέματα, ενώ η Γαλλία διαθέτει άφθονη πυρηνική ενέργεια. 

Η τιμή του φυσικού αερίου είναι περίπου τρεις έως πέντε φορές υψηλότερη από ό,τι στις Ηνωμένες Πολιτείες και η ηλεκτρική ενέργεια είναι τέσσερις φορές πιο ακριβή από τη Γαλλία. 

Πηγή: Reuters, monitor.al 

Δεν είναι μόνον οι Αθηναίοι που μετέτρεψαν τα κάποτε διακοσμητικά τζάκια των πολυκατοικιών, σε βασικό μέσο θέρμανσης, λόγω της ενεργειακής κρίσης. Σε όλη την Δυτική Ευρώπη ο κρύος φετεινός χειμώνας οδήγησε τους κατοίκους στην αναζήτηση -εδώ και τώρα- λύσεων για να ζεσταθούν χωρίς να αδειάσει η τσέπη τους.

Βρετανία - Ιρλανδία

Στην Βρετανία και την Ιρλανδία που αφθονούν τα πράσινα λιβάδια, πολίτες «ξυρίζουν» κυριολεκτικά την ειδυλιακή εξοχή μαζεύοντας ένα λεπτό στρώμα χορταριού- την τύρφη - η οποία είναι πλούσια σε ανόργανα και οργανικά υλικά σε αποσύνθεση, την αποξηραίνουν και την καίνε στο τζάκι.

Αποξηραμένα δέματα τύρφης έτοιμα προς καύση

Εχει την ίδια θερμιδική αξία με το κάρβουνο και χαμηλότατο κόστος. Όσοι δεν έχουν την δυνατότητα να εκδράμουν στους αγρούς και να μαζέψουν τύρφη, στρέφονται στην μαύρη αγορά (καθώς η τύρφη προστατεύεται με νόμους) και με ένα κόστος μόλις 500 ευρώ μπορούν να ζεστάνουν το σπίτι τους για όλη την χρονιά. Αποτέλεσμα: Τα ειδυλιακά λιβάδια της Ιρλανδικής εξοχής σε λίγο καιρό θα υπάρχουν... μόνον στις σειρές εποχής.

Το αυξανόμενο κόστος του πετρελαίου και του φυσικού αερίου έχει στρέψει τον κόσμο την αρχαία πρακτική της κοπής και καύσης χλοοτάπητα (τύρφη), ένα καύσιμο που μπορεί μεν να βλάπτει το περιβάλλον αλλά μπορεί να εξοικονομήσει χιλιάδες ευρώ για μια οικογένεια, ειδικά τώρα καθώς οι θερμοκρασίες πέφτουν όλο και πιο χαμηλά.

Φέτος υποτίθεται ότι ήταν η χρονιά που η Ιρλανδία θα άρχιζε να ασχολείται σοβαρά με την προστασία της τύρφης, και έτσι η κυβέρνηση εισήγαγε περιορισμούς στην κοπή της για να προστατεύσει τους βάλτους της Ιρλανδίας –που είναι σημαντικές πηγές άνθρακα και βιοποικιλότητας. Ομως λογάριασαν χωρίς την ενεργειακή κρίση της Ευρώπης.

Μαζεύοντας τύρφη από τα ιρλανδικά λιβάδια

Αποψιλώνονται τα ιρλανδικά λιβάδια για να ζεσταθούν οι κάτοικοι

Η θέρμανση ενός μέσου νοικοκυριού με τύρφη για ένα χρόνο κοστίζει περίπου 500 ευρώ έναντι πολλών χιλιάδων ευρώ για τις πιο φιλικές προς το κλίμα πηγές ενέργειας.

«Οι άνθρωποι που έχουν κήπο με χλοοτάπητα κάνουν πάρτι... Είναι σαν να έχεις μια πετρελαιοπηγή στην πίσω αυλή σου», δήλωσε ο Michael Fitzmaurice, ανεξάρτητο μέλος του Ιρλανδικού κοινοβουλίου και πρόεδρος της ένωσης Turf Cutters and Contractors. «Ένα μέσο νοικοκυριό που βασίζεται στην τύρφη καταναλώνει 10 έως 12 τόνους ετησίως, είπε. «Είναι η ασφάλεια τους απέναντι στην ενεργειακή κρίση».

Ο Niall Ó Brolcháin, ερευνητής στο Insight Center for Data Analytics στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Ιρλανδίας, δηλώνει πως «ο οικονομικός παράγοντας είναι ένα πολύ ισχυρότερο κίνητρο, από τη σωτηρία του πλανήτη. Οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν μια άμεση κρίση».

Στην Ιρλανδία, υπήρχει σημαντική αύξηση στη χρήση των λεγόμενων δικαιωμάτων turbary που επιτρέπουν στους ανθρώπους να κόβουν τύρφη, δήλωσε ο Ó Brolcháin. «Σε πολλές περιπτώσεις τα δικαιώματα turbary είχαν λήξει, αλλά οι άνθρωποι τα χρησιμοποιούν παράνομα ξανά και ξανά. Υπάρχουν πολλά στοιχεία για ανθρώπους που πουλάνε τύρφη πόρτα σε πόρτα. Είναι αρκετά κατανοητό, δεδομένης της οικονομικής κατάστασης».

Με 500 ευρώ την χρονιά μπορεί να ζεσταθεί με τύρφη ένα μέσο νοικοκυριό στην Ιρλανδία

Οι άνθρωποι στις αγροτικές περιοχές κόβουν παραδοσιακά χόρτο τύρφης την άνοιξη και το καίνε το χειμώνα. Δεν υπάρχουν επίσημα στατιστικά στοιχεία για το πόσο τύρφη κόπηκε ή αποθηκεύτηκε.

Ο Marc Ó Cathasaigh, μέλος του κοινοβουλίου του κόμματος των Πρασίνων, εκτιμά «μια αύξηση στην κοπή τύρφης από πέρυσι που φτάνει στο 200%. Οι κάτοικοι της υπαίθρου της Ιρλανδίας επιβίωσαν για αιώνες αποστραγγίζοντας τυρφώνες και χρησιμοποιώντας τύρφη ως καύσιμο. Η ποιότητα του αέρα επηρεάζει την υγεία, το ένα διαδέχεται το άλλο».

Οπως και η Αθήνα, έτσι και η Ιρλανδία πνίγεται τις νύχτες από τις καύσεις τύρφης, άνθρακα και ξύλου. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει απειλήσει να επιβάλει κυρώσεις στην Ιρλανδία, εκτός εάν περιορίσει την κοπή τύρφης σε ειδικές περιοχές μόνον.

Γερμανία

Οι άνθρωποι στη Γερμανία, εν τω μεταξύ, στρέφονται στα ξύλα για να ζεσταθούν και η Γερμανική αστυνομία βρίσκεται πλέον αντιμέτωπη με καταστάσεις που δεν υπήρχαν στο παρελθόν. Σύμφωνα με την Κοινοπραξία Γερμανικών Ενώσεων Ιδιοκτητών Δασών όλο ότι περισσότεροι άνθρωποι συλλέγουν ξύλα – και ότι επαγγελματίες κλέφτες τα κλέβουν για καυσόξυλα, με τις απώλειες τους τελευταίους μήνες να ανέρχονται σε εκατομμύρια ευρώ. Τα Γερμανικά δάση έχουν γεμίσει με πολίτες που μαζεύουν ξύλα αλλά και λαθροτόμους.

Τις νύχτες κλέφτες φορτώνουν κομμένους κορμούς από τα δάση της Γερμανίας και γίνονται άφαντοι.

Συνήθως, οι κλέφτες ξυλείας με βαρέα οχήματα μπαίνουν στα δάση τη νύχτα και αναζητούν τα κομμένα δέντρα που περιμένουν τη συλλογή τους. Σε μια περίπτωση, κλέφτες κοντά στο Königs Wusterhausen, έξω από το Βερολίνο, έκοψαν και αφαίρεσαν 100 δέντρα. Οι περιπατητές στο δάσος παροτρύνονται από τις αρχές να αναφέρουν ύποπτη δραστηριότητα. Μερικοί από ιδιοκτήτες δασών έχουν τοποθετήσει συσκευές GPS σε δέντρα για να τα προστατέψουν.

Για κάποιους άλλους, όμως, υπάρχει και η θετική πλευρά της ιστορίας: οι 21.000 καπνοδοχοκαθαριστές της Γερμανίας αναφέρουν άνθηση των επιχειρήσεων τους – ακόμη και τετραπλασιασμό σε ορισμένες περιοχές – καθώς οι ιδιοκτήτες ακινήτων εγκαθιστούν αλλά και αποκαθιστούν τζάκια.

Πηγή: protothema.gr

ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ

Στην Ανατολική Γερμανία, κατά την κομμουνιστική περίοδο, ο φωτογράφος Σίγκφριντ Βίτενμπεργκ, ένιωθε ότι ήταν πιο ασφαλές το να βγάζει φωτογραφίες από το να κριτικάρει το καθεστώς με λόγια -αλλά μέχρι εκεί.

Το Υπουργείο Κρατικής Ασφάλειας (πιο γνωστό ως Στάζι) κράτησε τον Βίτενμπεργκ υπό επιτήρηση από το 1972 μέχρι και σχεδόν τη μέρα που το ίδιο έπαψε να υπάρχει. Η τελευταία αναφορά στον φάκελό του, η οποία αφορούσε κάποιες φωτογραφίες που είχε εκθέσει από την ερειπωμένη πόλη του Ρόστοκ, είχε ημερομηνία 27 Νοεμβρίου 1989, δηλαδή σχεδόν τρεις βδομάδες μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Ο ίδιος το γνωρίζει αυτό γιατί υπέβαλε αίτηση για να δει τον φάκελο του το 1999. Έχοντας ανακαλύψει τις ταυτότητες των πληροφοριοδοτών του, έκανε ειρήνη με έναν από αυτούς -τον οποίο είχε εκβιάσει η Στάζι- και διέκοψε τις σχέσεις του με τους υπόλοιπους.

“Από τότε που καθάρισα το παρελθόν μου, νιώθω ελεύθερος”, λέει ο 69χρονος στον Guardian. “Έγινα πιο ανοιχτός, πιο χαρούμενος, πιο ζεστός -και επιτυχημένος”.

ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΞΕΡΟΥΝ ΠΟΙΟΣ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ

Παρόμοιες ιστορίες έχουν να αφηγηθούν πολλοί πρώην πολίτες της Ανατολικής Γερμανίας, γι' αυτό μια νέα μελέτη στο περιοδικό Cognition έχει προκαλέσει έκπληξη. Ο ιστορικός Ντάγκμαρ Έλερμπροκ, του Τεχνικού Πανεπιστημίου της Δρέσδης, και ο ψυχολόγος Ραλφ Χέρτβιγκ του Ινστιτούτου Max Planck για την Ανθρώπινη Ανάπτυξη στο Βερολίνο, αναφέρουν ότι η πλειονότητα των ανθρώπων για τους οποίους η Στάζι διατηρούσε αρχεία δεν τα έχει καν ανοίξει.

Αυτό το εύρημα έχει αγγίξει ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο σημείο των Γερμανών. Όπως συμβαίνει και στις υπόλοιπες χώρες, κάποια πράγματα μερικά κράτη προτιμούν να τα αφήσουν να χαθούν στη λήθη.

Όπως η Βρετανία για παράδειγμα που δεν έχει ακόμη αντιμετωπίσει τη βία που επικράτησε στις πρώην αποικίες της ή η Γαλλία που αγωνίζεται να “χωνέψει” τα όσα έκανε στον πόλεμο της Αλγερίας.

Καθώς η πανδημία αρχίζει να σβήνεται από τη μνήμη μας και η ιστορία να χρησιμοποιείται ως όπλο στην Ουκρανία, η μελέτη τροφοδότησε μια ευρύτερη συζήτηση σχετικά με το πώς οι κοινωνίες αντιμετωπίζουν τα τραύματα του παρελθόντος και τον ρόλο που παίζουν τα άτομα σε αυτήν την αντιμετώπιση. “Δεν δικαιολογώ τη σκόπιμη άγνοια”, λέει ο Χέρτβιγκ, “αλλά θέλω να την κατανοήσω”.

Ο ίδιος είχε ακούσει πολλές ιστορίες σαν αυτή του Βίτενμπεργκ, αλλά έχει ακούσει και κάποιες διαφορετικού τύπου. Όταν ο πρώην καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας, Χέλμουτ Σμιτ, είπε για το αρχείο της Στάζι, το 2002, “η ενστικτώδης αντίδρασή μου θα ήταν να κάψω οτιδήποτε αδιάβαστο”, εξέφραζε την άποψη της πλειοψηφίας της δυτικογερμανικής πολιτικής ελίτ την εποχή της επανένωσης.

Επιπροσθέτως, ο συγγραφέας Γκίντερ Γκρας αρνήθηκε δημοσίως να δει το αρχείο του με την αιτιολογία ότι θα ανακάλυπτε τις ταυτότητες των πληροφοριοδοτών του, αλλά όχι και αυτό που τους παρακίνησε (τελικά υποχώρησε, αλλά μόνο αφού είχαν πια διαγραφεί τα ονόματα).

ΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΣΤΑΖΙ

Ο Χέρτβιγκ και ο Έλερμπροκ ρώτησαν τους υπαλλήλους που δουλεύουν εκεί που σήμερα διατηρείται στο αρχείο της Στάζι, ποιο ήταν το ποσοστό των ανθρώπων που ήξεραν ότι βρίσκονται μέσα στα αρχεία τους και πήγαν να τα δουν. Η απάντησή τους ήταν: “Τι εννοείτε; Όλοι έχουν έρθει να δουν το αρχείο τους!”, λέει ο Χέρτβιγκ. Αυτό, αν και φαινόταν απίθανο να ισχύει, οι ερευνητές κατάλαβαν γιατί οι υπάλληλοι μπορεί να αισθάνονταν έτσι. Κανείς δεν ξέρει ακριβώς πόσα αρχεία υπάρχουν -μόνο ότι αρχικά ήταν τόσα πολλά που υπολόγιζαν ότι θα γέμιζαν ένα ράφι σχεδόν 111 χιλιομέτρων!

Μία από τις τελευταίες ενέργειες της Στάζι ήταν να καταστρέψει μεγάλο μέρος του συστήματος διαχείρισης και εύρεσης των αρχείων της, μαζί με πολλά απ’ αυτά τα αρχεία. Αλλά αν δεν γνωρίζουμε πόσοι φάκελοι υπάρχουν, τότε δεν γνωρίζουμε και πόσοι άνθρωποι δεν τα έχουν δει ακόμα -μόνο πόσοι το έχουν κάνει.

Οι Χέρτβιγκ και Έλερμπροκ υπολόγισαν ότι αν όλοι οι πολίτες της Ανατολικής Γερμανίας που πίστευαν ότι η Στάζι είχε φακέλους για τους ίδιους είχαν κάνει αίτηση για να τους δουν, τότε θα υπήρχαν περίπου πέντε εκατομμύρια αιτήσεις από τότε που άνοιξε το αρχείο το 1991. Στην πραγματικότητα όμως αυτό το έκαναν γύρω στα δύο εκατομμύρια άνθρωποι, πράγμα που σημαίνει ότι περίπου τρία εκατομμύρια άνθρωποι επέλεξαν σκόπιμα την άγνοια.

Αφότου διαφήμισαν το πρότζεκτ τους στον Τύπο και έπεισαν περίπου 150 άτομα που δεν είχαν δει τους φακέλους τους να εμφανιστούν, χρησιμοποίησαν έναν συνδυασμό συνεντεύξεων και ερωτηματολογίων για να εξετάσουν τους λόγους. Είδαν, λοιπόν, ότι οι λόγοι διέφεραν, αλλά ο πιο συνηθισμένος ήταν το γεγονός ότι ότι οι άνθρωποι προτιμούσαν να μην γνωρίζουν ποιοι συνάδελφοι, φίλοι ή συγγενείς τους είχαν “καρφώσει”. Και συν αυτό ότι φοβόνταν ότι δεν θα μπορούσαν να εμπιστευτούν κανέναν ξανά.

Για τον Βόλκερ Χόφερ, ο οποίος διευθύνει το αρχείο της Στάζι στο Ρόστοκ, όσοι συμβουλεύονταν τα αρχεία τους σχεδόν πάντα το έβρισκαν ως μια απελευθερωτική εμπειρία -ειδικά αν είχαν διωχθεί ως αποτέλεσμα της κατασκοπείας της υπηρεσίας. Την ίδια στιγμή πιστεύει ότι είναι και ένα απαραίτητο βήμα για τη Γερμανία στο σύνολό της, μια προσπάθεια να καταλάβει τη βαθιά ουσία της δικτατορίας ώστε να προλάβει μία μελλοντική.

Αυτές τις μέρες, ο Βίτενμπεργκ εκθέτει τις φωτογραφίες του και ενημερώνει τα παιδιά για την κομμουνιστική περίοδο -συχνά υπό τη δυσφορία των δασκάλων τους, θα πει στον Guardian. "Οι μεμονωμένες συζητήσεις είναι περίπλοκες και ιδιωτικές", λέει ο Χέρτβιγκ, και μπορούν να αλλάξουν με την πάροδο του χρόνου -ειδικά με την αλλαγή των γενεών. Έτσι εξελίσσεται η συλλογική μνήμη και τα κεφάλαια που κάποτε είχαν καταπιεστεί επιστρέφουν στη δημόσια συνείδηση. Η σκόπιμη άγνοια και η λήθη δεν είναι το ίδιο πράγμα -γιατί για να ξεχάσεις κάτι πρέπει να το έχεις γνωρίσει εξαρχής.

"Η λήθη όμως μπορεί να είναι και μια συλλογική στρατηγική", λέει. Ήταν πιθανώς η στρατηγική που προτιμούσαν από παλιά οι κοινωνίες προκειμένου να προχωρήσουν πέρα από το τραύμα τους. Ωστόσο, σπάνια αυτό δούλευε.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Η “μόδα” τώρα είναι η αντιμετώπιση του παρελθόντος, η αλήθεια και η συμφιλίωση σύμφωνα με το πρότυπο της επιτροπής που δημιούργησε η Νότια Αφρική το 1996 για να ερευνήσει την περίοδο του απαρτχάιντ. Αλλά αυτή η προσέγγιση έχει τα δικά της προβλήματα, λέει ο ιστορικός Μάρτιν Τζέι από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϋ. Το να δοθούν αποζημιώσεις, μπορεί για κάποιος να μοιάζει σαν να τραβάνε μία κόκκινη γραμμή με το παρελθόν, αλλά για κάποιους άλλους είναι σαν να τη γλιτώνουν οι θύτες.

“Αν καταβληθούν οι αποζημιώσεις, τότε οι θύτες καθαρίζουν;”, αναρωτιέται στη βρετανική εφημερίδα. “Μπορούν τότε να πουν: “Πληρώσαμε για αυτό που κάναμε, οπότε σκάσε, σταμάτα να μας ενοχλείς;’”.

Ο Καναδάς υιοθέτησε το μοντέλο αλήθειας και συμφιλίωσης για να αντιμετωπίσει τις ιστορικές αδικίες εναντίον των ιθαγενών κατοίκων του, αλλά η προσέγγισή του έχει αποδειχθεί αμφιλεγόμενη. Το 2020, κατά τη διάρκεια μιας αντιπαράθεσης μεταξύ της αστυνομίας και των ακτιβιστών που ισχυρίστηκαν ότι η κυβέρνηση προσπαθούσε να περάσει έναν αγωγό φυσικού αερίου με το έτσι θέλω μέσα από κλεμμένες γαίες των ιθαγενών, γεννήθηκε ένα σύνθημα: “Η συμφιλίωση είναι νεκρή”. Αυτό το σύνθημα έχει φτάσει να συμβολίζει μια αίσθηση μεταξύ των ιθαγενών στον Καναδά και αλλού, ότι αν συγχωρήσεις και ξεχάσεις, θα είσαι πάντα θύμα.

"ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ"

Παρομοίως, στην Ιρλανδία, ορισμένοι πιστεύουν ότι η διατήρηση στη ζωή των τραυματικών αναμνήσεων είναι ο μόνος τρόπος για να προκαλέσουν την πολιτική αλλαγή. Το 2018, ο γεωγράφος Τζόζεφ Ρόμπινσον του Πανεπιστημίου Maynooth συνόδευσε βετεράνους του Συντάγματος Άμυνας του Ulster σε μέρη κατά μήκος των ιρλανδικών συνόρων, όπου είχαν επιζήσει από τη βία της δεκαετίας του ‘80. Παρατήρησε τότε ότι μιλούσαν για τους σημερινούς κατοίκους σαν να ήταν μπροστά τότε σε όλη αυτήν τη βία, αγνοώντας ουσιαστικά όλες τις δεκαετίες που είχαν περάσει από τότε.

Ο Ρόμπινσον το ονομάζει αυτό “παράταση του παρελθόντος”. Διατηρούν του παρελθόν ζωντανό στο παρόν σε μια προσπάθεια να διατηρήσουν τη φωνή τους στη συλλογική συνομιλία. Αναπόσπαστο στοιχείο της συγγραφής της ιστορίας είναι μια διαπραγμάτευση για το πού τελειώνει το παρελθόν και πού αρχίζει το παρόν, όπως διαπιστώνει ένα φιλόδοξο ερευνητικό πρόγραμμα στη Γαλλία.

Το πρότζεκτ “13 Νοεμβρίου” παρακολουθεί την εξέλιξη των ατομικών και συλλογικών αναμνήσεων των τρομοκρατικών επιθέσεων του 2015 στο Παρίσι σε ένα τεράστιο τμήμα του γαλλικού πληθυσμού. Όταν ξεκίνησε η δίκη των κατηγορουμένων δραστών, τον Σεπτέμβριο του 2021, οι έξι επιθέσεις -που έγιναν σε διαφορετικές τοποθεσίες στην πόλη- είχαν συμπυκνωθεί σε δύο στη συλλογική μνήμη: η μία ασαφής, το Παρίσι και η άλλη ακριβής, ο συναυλιακός χώρος του Μπατακλάν. Αλλά η εκτεταμένη κάλυψη της δίκης στον Τύπο, η οποία βασίστηκε σε μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων, θύμισε στους ανθρώπους ξεχασμένες λεπτομέρειες -συμπεριλαμβανομένων και των άλλων τοποθεσιών.

Ο ιστορικός Ντενίς Πεσανσκί, ένας από τους του υπεύθυνους του πρότζεκτ, λέει ότι παρακολουθούν μια ιστορική αφήγηση να χτίζεται σε πραγματικό χρόνο: μια διαπραγμάτευση μεταξύ ατομικών και συλλογικών μαρτυριών που, όπως προβλέπει, θα σταθεροποιηθεί τελικά σε κάποια συναίνεση.

Ενδιαφέρον έχει και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζεται και το μετατραυματικό στρες (PTSD), το οποίο χαρακτηρίζεται από παρεμβατικές, τραυματικές αναμνήσεις. “Το τρέχον πρότυπο φροντίδας για το PTSD περιλαμβάνει την προσπάθεια ενημέρωσης της τραυματικής μνήμης με την εισαγωγή νέων πληροφοριών που μειώνουν την αίσθηση του τραυματισμού”, λέει η Τζένιφερ Γουάιλντ, πειραματική ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Αλλά η πρόσφατη δουλειά της με εργαζόμενους στον τομέα της υγείας που έχουν τραυματιστεί από την πανδημία του Covid-19 την έκανε να αναρωτηθεί αν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να επιταχυνθεί η ανάρρωση ενός ασθενούς.

Το “update” της μνήμης μπορεί να βοηθήσει, λέει, αλλά “αυτό που οι άνθρωποι βρήκαν πραγματικά χρήσιμο είναι να σπάσουν τη σύνδεση με το παρελθόν”. Εφαρμόζοντας τις ιδέες της στα θύματα της Στάζι και με την προειδοποίηση ότι δεν έχει συνεργαστεί προσωπικά μαζί τους, ισχυρίζεται ότι είναι λογικό ένα άτομο χωρίς τραυματικές αναμνήσεις να μη νιώθει καμία επιθυμία να δει τα αρχεία τους. Ωστόσο, αν είχαν εμμονή με το παρελθόν, ένα ταξίδι στα αρχεία θα μπορούσε να τους βοηθήσει “έχοντας όμως κατά νου τους αντικειμενικούς λόγους για τους οποίους κάποιος μπορεί να τους πρόδωσε και γιατί η κατάσταση σήμερα είναι διαφορετική”.

ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΤΗΣ ΑΜΝΗΣΙΑΣ

Στο βιβλίο του, “Forgetting: the Benefits of Not Remembering”, ο νευρολόγος και ειδικός για τη νόσο Αλτσχάιμερ, Σκοτ Σμολ, από το Πανεπιστήμιο Columbia γράφει ότι σύντομα θα ξεχάσουμε μεγάλο μέρος της πανδημίας, κάτι που θα είναι καλό για την ψυχική μας υγεία. Εξηγεί πώς η επιστήμη της λήθης έχει υποστεί επανάσταση την τελευταία δεκαετία. Η λήθη δεν θεωρείται πλέον απλώς ως ελαττωματική ανάμνηση, αλλά ως μια διαδικασία που υποστηρίζεται από διακριτούς μοριακούς μηχανισμούς.

Αυτό μπορεί να μην αρέσει στους ειδικούς της δημόσιας υγείας που θέλουν απελπισμένα να θυμόμαστε την πανδημία προκειμένου να αποφύγουμε μία μελλοντική. Ωστόσο, το πιθανότερο είναι ότι πολλοί από εμάς θα ξεχάσουμε, ή θα επιλέξουμε την άγνοια και στη συνέχεια εν αγνοία μας, θα ξαναγράψουμε την ιστορία απ’ την αρχή.

Πηγή: 247.gr

Το Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο της Γερμανίας αναγνώρισε χθες Τετάρτη ως γενοκτονία από τον σοβιετικό ηγέτη Ιωσήφ Στάλιν τον Μεγάλο Λιμό της Ουκρανίας την περίοδο 1932-33.

Υπέρ του ψηφίσματος τάχθηκαν όλα τα κόμματα εκτός από την Αριστερά και την Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD).

Το Χολοντομόρ, όπως ονόμασαν τον λιμό οι Ουκρανοί (από τις λέξεις «holod», που σημαίνει «πείνα», και «mor», που σημαίνει «εξόντωση»), «συνιστά έγκλημα κατά της ανθρωπότητας», αναφέρεται στο κείμενο που εγκρίθηκε από την Bundestag, όπως μεταδίδει η ανταποκρίτρια του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων.

Την απόφαση χαιρέτισε αμέσως ο πρέσβης της Ουκρανίας στο Βερολίνο, ο Ολέξιι Μακέγιεφ, κάνοντας λόγο, σε δήλωσή του στη Deutsche Welle, για «πολύ σημαντική απόφαση την οποία οι Ουκρανοί περίμεναν για δεκαετίες», ενώ στάθηκε στο ότι συντονίστηκαν «όλα τα δημοκρατικά κόμματα» και στο ότι εντόπισαν ομοιότητες με τον «γενοκτονικό πόλεμο» που διεξάγει σήμερα η Ρωσία εναντίον της Ουκρανίας.

Η ίδια η Ουκρανία χαρακτήρισε το Χολοντομόρ «γενοκτονία» εναντίον του λαού της το 2006.

Η Ρωσία απορρίπτει την κατηγορία. Αντιτείνει ότι από τον Μεγάλο Λιμό στη Σοβιετική Ένωση υπέφεραν όχι μόνο οι Ουκρανοί, αλλά και Ρώσοι, Καζάκοι και Γερμανοί του Βόλγα.

Με αφορμή την Ημέρα Μνήμης του Χολοντομόρ, που τιμάται κάθε τέταρτο Σάββατο του Νοεμβρίου, ο ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι κατηγόρησε ξανά τη Μόσχα ότι χρησιμοποιεί σήμερα ανάλογες μεθόδους. «Κάποτε ήθελαν να μας καταστρέψουν με την πείνα, τώρα με το σκοτάδι και το κρύο. Αλλά δεν θα λυγίσουμε», έγραψε ο κ. Ζελένσκι στο Telegram, αναφερόμενος στις ρωσικές επιθέσεις εναντίον πολιτικών υποδομών, ιδίως του δικτύου ηλεκτροδότησης και ύδρευσης.

Εκτός από την Ουκρανία και τη Γερμανία, τον Μεγάλο Λιμό έχουν ακόμη αναγνωρίσει ως γενοκτονία, σύμφωνα με το αρχείο του Μουσείου Χολοντομόρ, η Αυστραλία, η Βραζιλία, ο Ισημερινός, η Εσθονία, ο Καναδάς, η Κολομβία, η Γεωργία, η Ουγγαρία, η Λετονία, η Λιθουανία, το Μεξικό, η Παραγουάη, το Περού, η Πολωνία, η Πορτογαλία, η Τσεχία, οι ΗΠΑ και το Βατικανό.

Ο Γερμανός συγγραφέας, μεταφραστής και ποιητής πέθανε την Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2022 σε ηλικία 93 ετών, σύμφωνα με ανακοίνωση του εκδοτικού οίκου Suhrkamp, του οποίου υπήρξε συνιδρυτής. Γεννήθηκε το 1929 στο Καουφμπόιρεν, μια μικρή πόλη της Βαυαρίας και ήταν ο μεγαλύτερος από τέσσερις αδελφούς.

Εργάστηκε ως συντάκτης στη ραδιοφωνία της Στουτγάρδης, ως επιμελητής εκδόσεων, ως επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης και στο Wesleyan University του Κονέκτικατ, ενώ ίδρυσε και διηύθυνε τα περιοδικά «Kursbuch» (1965) και «TransAtlantik» (1980). Από το 1979 ζούσε στο Μόναχο και από το 1985 ήταν επιμελητής της σειράς «Die Andere Bibliothek» των εκδόσεων Eichborn της Φρανκφούρτης.

Μαζί με τον Γκύντερ Γκρας και τον Μάρτιν Βάλζερ υπήρξαν οι πυλώνες της μεταπολεμικής γερμανικής λογοτεχνίας. Η γραφή του διαμορφώθηκε μέσα από την εμπειρία που είχε μεγαλώνοντας στη ναζιστική Γερμανία – υπήρξε μέλος της νεολαίας του Χίτλερ στην εφηβεία του. Στα κείμενά του ασκεί έντονη κριτική στη γερμανική αστική τάξη και τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Για να αποφύγει την αποπνικτική ατμόσφαιρα της μεταπολεμικής Γερμανίας έκανε μεγάλα ταξίδια στις ΗΠΑ, την Ιταλία, το Μεξικό και τη Νορβηγία, μια εμπειρία η οποία επηρέασε βαθιά το έργο του.

Το 1949 ξεκίνησε τις σπουδές του στη λογοτεχνία και το 1955 ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στη φιλοσοφία. Εκείνη την εποχή δημοσίευσε τα πρώτα του κείμενα και ήταν μέλος του Gruppe 47, μιας ομάδας διανοουμένων που εργάζονταν σε εργοστάσια. Από τα σημαντικότερα έργα του είναι «Το σύντομο καλοκαίρι της αναρχίας – Η ζωή και ο θάνατος του Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι» με θέμα τη ζωή και τον θάνατο του ισπανού αναρχικού επαναστάτη Ντουρούτι, ο οποίος αφοσιώθηκε με το εθελοντικό τάγμα του στον αγώνα κατά του στρατηγού Φράνκο.

Ο Εντσενσμπέργκερ ο οποίος έγραφε στα γερμανικά και στα αγγλικά δημοσίευσε όχι μόνο με το όνομά του, αλλά και χρησιμοποιώντας διάφορα ψευδώνυμα, με πιο γνωστό το Andreas Thalmayr. Το πλούσιο έργο του έχει τιμηθεί με διεθνή βραβεία.

Εισαγγελική έρευνα έχει διαταχθεί για τον Αρχιεπίσκοπο Κολωνίας Καρδινάλιο Βέλκι, καθώς υπάλληλος της Αρχιεπισκοπής κατήγγειλε ότι ο Βέλκι γνώριζε τουλάχιστον από το 2015 για υποθέσεις παιδεραστίας μέσα στους κόλπους της καθολικής εκκλησίας. 

Ωστόσο, ο ίδιος ο καρδινάλιος της Κολωνίας έχει δηλώσει ενόρκως ότι έμαθε για τις περιπτώσεις παιδεραστίας μόλις τον περασμένο Ιούνιο… Πλέον κορυφαία στελέχη της καθολικής εκκλησίας ζητούν τώρα να τεθεί σε «υποχρεωτική άδεια».

Για το «απόλυτο χαμηλό σημείο» του Αρχιεπισκόπου Κολωνίας έκανε λόγο η Μαρία Μεσριάν, εκπρόσωπος της πρωτοβουλίας «Maria 2.0» για τη διερεύνηση των περιστατικών κακοποίησης ανηλίκων στους κόλπους της καθολικής εκκλησίας και τονίζει ότι «ο Καρδινάλιος θα πρέπει να έχει επίγνωση της μπερδεμένης κατάστασης και να αφήσει για την ώρα τα γραφεία του στην ησυχία τους».

Η έρευνα της Εισαγγελίας αφορά το πότε ενημερώθηκε ο Καρδινάλιος για τις κατηγορίες που βάρυναν τον πρώην προϊστάμενό του Βίνφριντ Πιλτς. Ο ίδιος δήλωσε ότι έλαβε τη σχετική πληροφόρηση την τέταρτη εβδομάδα του Ιουνίου του 2022.

Η Χίλντεγκαρντ Νταμ όμως, βοηθός της πρώην επικεφαλής τμήματος διαχείρισης προσωπικού της Αρχιεπισκοπής, τον διέψευσε, υποστηρίζοντας ότι το 2015 είχε η ίδια συντάξει για τον Καρδινάλιο κατάλογο με τα ονόματα 14 ιερέων οι οποίοι κατηγορούνταν για κακοποίηση.

Σε αυτό τον κατάλογο περιλαμβανόταν και το όνομα του Βίνφριντ Πιλτς. Δήλωσε μάλιστα απολύτως βέβαιη ότι ο Καρδινάλιος Βέλκι είχε δει τον κατάλογο. «Για αυτό και τρομοκρατήθηκα με τις δηλώσεις του», ανέφερε.

Από την πλευρά του ο Αρχιεπίσκοπος Κολωνίας εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία κάνει λόγο για «προσπάθεια συγκεκριμένων κύκλων να επαναφέρουν ιστορίες που έχουν προ πολλού ξεκαθαριστεί», ειδικά ενόψει της επίσκεψής του, την επόμενη εβδομάδα στο Βατικανό και την επικείμενη συνάντησή του με τον Πάπα. Στην ανακοίνωση επισημαίνεται ακόμη ότι η Αρχιεπισκοπή θα εξετάσει και το ενδεχόμενο επιβολής «μέτρων εργατικής νομοθεσίας» σε βάρος της υπαλλήλου, «επειδή χρησιμοποίησε την ευαίσθητη θέση της στη διαχείριση προσωπικού».

«Ένα τέλος με τρόμο θα ήταν προτιμότερο από έναν τρόμο χωρίς τέλος», σχολίασε στην Rheinische Post η πρόεδρος της Κεντρικής Επιτροπής των Γερμανών Καθολικών (ZdK) Ίρμε Στέτερ-Καρπ και σημείωσε ότι οι τελευταίες εξελίξεις «είναι απλώς ένα ακόμη σημείο σε μια μακρά σειρά πολύ ανησυχητικών γεγονότων». Η ίδια τόνισε ακόμη ότι «ο δεσμός εμπιστοσύνης μεταξύ του Καρδινάλιου και των πιστών στην Κολωνία έχει προ πολλού καταστραφεί».

Σειρά μέτρων για για την εξοικονόμηση ενέργειας, ανακοίνωσε η Γερμανία που ανησυχεί για τις ελλείψεις φυσικού αερίου και κάνοντας έκκληση προς τους ιδιώτες και τις επιχειρήσεις για να τα ακολουθήσουν. Μεταξύ άλλων προβλέπεται πλαφόν στους θερμοστάτες στην δημόσια διοίκηση και κατάργηση της παροχής ζεστού νερού στα δημόσια κτίρια.

«Δεν θέλουμε να μετράμε την θερμοκρασία στα υπνοδωμάτια και η ατομική ελευθερία έχει αξία», αλλά με τα μέτρα «απευθύνεται έκκληση στην υπευθυνότητα των νοικοκυριών για να συμβάλουν» στην μείωση της κατανάλωσης ενέργειας, εξήγησε ο υπουργός Οικονομίας Ρόμπερτ Χάμπεκ.

Η δημόσια διοίκηση θέλει να δώσει το παράδειγμα: η θέρμανση των γραφείων και των δημοσίων κτιρίων θα περιορισθεί στους 19°C από την 1η Σεπτεμβρίου, σύμφωνα με διάταγμα που υπογράφηκε σήμερα. Η θέρμανση θα περιορισθεί στους 12°C στους χώρους όπου οι εργαζόμενοι ασκούν έντονη χειρωνακτική εργασία.

Η θέρμανση θα είναι σβηστή στους κοινόχρηστους χώρους, όπως οι διάδρομοι, και δεν θα υπάρχει ζεστό νερό για το πλύσιμο των χεριών.

Στις επιχειρήσεις, οι ελάχιστες θερμοκρασίες θα μειωθούν – σε μία προσπάθεια να παρακινηθεί ο ιδιωτικός τομέας να συμμετάσχει στην προσπάθεια.

Τα νοσοκομεία και τα κοινωνικά ιδρύματα εξαιρούνται των μέτρων.

Στον τομέα της ιδιωτικής ενοικιαζόμενης στέγης, οι ιδιώτες ιδιοκτήτες μπορούν να αποφασίσουν την μείωση της θέρμανσης κάτω από τις ελάχιστες θερμοκρασίες που προβλέπονται από τα συμβόλαια για την εξοικονόμηση ενέργειας.

Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν σήμερα θα επιτρέψουν την εξοικονόμηση κατά το 2% της κατανάλωσης φυσικού αερίου στην Γερμανία.

«Αυτό σημαίνει ότι έχουμε ακόμη δρόμο μπροστά μας», προειδοποίησε ο Ρόμπερτ Χάμπεκ την ώρα που η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης θα πρέπει να μειώσει κατά 20% την κατανάλωσή της αν θέλει αποφύγει τις ελλείψεις αυτόν τον χειμώνα, σύμφωνα με τα μοντέλα των προβλέψεων των ειδικών.

«Χωρίς μια γενική συμμετοχή των επιχειρήσεων, αλλά και του πληθυσμού, δεν θα εξοικονομήσουμε αρκετό φυσικό αέριο», επέμεινε ο υπουργός Οικονομίας.

Άλλα μέτρα που αποφασίσθηκαν προβλέπουν ότι τα καταστήματα δεν θα μπορούν θα έχουν ανοικτές τις πόρτες τους αν θερμαίνονται, ο νυκτερινός φωτισμός των κτιρίων θα απαγορεύεται και οι φωτεινές διαφημίσεις θα σβήνουν από τις 22.00 μέχρι τις 06.00.

Στις ιδιωτικές πισίνες θα απαγορευθεί η θέρμανση από την 1η Σεπτεμβρίου και για διάστημα έξι μηνών, αν για την θέρμανση καταναλώνεται ηλεκτρικό ρεύμα ή φυσικό αέριο του δημόσιου δικτύου.

Εδώ και εβδομάδες, η κυβέρνηση του καγκελαρίου Όλαφ Σολτς καλεί σε εθνική κινητοποίηση για την εξοικονόμηση ενέργειας.

Η εξάρτηση της Γερμανίας από το ρωσικό φυσικό αέριο στις αρχές του Ιουνίου ανερχόταν στο 35%, έναντι 55% πριν από τον πόλεμο της Ουκρανίας. Το φυσικό αέριο χρησιμοποιείται για την θέρμανση του 50% των γερμανικών νοικοκυριών.

Πηγές: ΑΠΕ-ΜΠΕ-AFP

Ενας ακόμη θάνατος από αστυνομικά πυρά σημειώθηκε την περασμένη Δευτέρα στο Ντόρτμουντ της Βεστφαλίας. Ο 29χρονος αστυνομικός αντιμετωπίζει κατηγορίες για ανθρωποκτονία. Ο θάνατος του 16χρονου ήταν «η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι» καθώς μέσα σε λίγες ημέρες σημειώθηκαν τρία παρόμοια περιστατικά σε Φρανκφούρτη, Κολωνία και Όερ-Έρκενσβικ, με διαδηλωτές να ξεχύνονται στους δρόμους.

 (Αστυνομικοί προστατεύουν τον τόπο του εγκλήματος στο Ulmet της Γερμανίας. Φωτογραφία: Ronald Wittek/EPA)

Όλα ξεκίνησαν όταν συνεργάτης των υπηρεσιών πρόνοιας κάλεσε την αστυνομία και κατήγγειλε έναν νεαρό ασυνόδευτο πρόσφυγα με ψυχολογικά ασταθή συμπεριφορά, ο οποίος κρατάει μαχαίρι και υπάρχει κίνδυνος να αυτοκτονήσει. Στο σημείο έσπευσαν έντεκα αστυνομικοί, οι οποίοι αρχικά χρησιμοποίησαν σπρέι πιπεριού και τίζερ χωρίς αποτέλεσμα. Η ένταση κλιμακώθηκε, καθώς ο 16χρονος απείλησε τους αστυνομικούς με το μαχαίρι. Ακολούθησαν έξι πυροβολισμοί από οπλοπολυβόλο τύπου MP 5. Πέντε σφαίρες τραυματίζουν θανάσιμα τον νεαρό, ο οποίος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και υπέκυψε στα τραύματά του.

Ο 29χρονος αστυνομικός που πυροβόλησε αντιμετωπίζει κατηγορίες για ανθρωποκτονία, αλλά η έρευνα συνεχίζεται. Είχαν μάλιστα προηγηθεί, μέσα σε λίγες μέρες, τρία παρόμοια περιστατικά στη Φρανκφούρτη, την Κολωνία και την πόλη Όερ-Έρκενσβικ, στην κοιλάδα του Ρουρ. Η συμπλοκή στο Ντόρτμουντ ήταν «η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι» για πολλούς διαδηλωτές, οι οποίοι κατέβηκαν στους δρόμους φωνάζοντας συνθήματα, όπως «Δολοφόνοι, δολοφόνοι», εναντίον της αστυνομίας.

Υπάρχει συστημικό πρόβλημα; Ο εγκληματολόγος Τόμας Φέλτες, ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μπόχουμ, διατυπώνει σοβαρές αμφιβολίες για τη συμπεριφορά της αστυνομίας. Όπως χαρακτηριστικά δηλώνει στην Deutsche Welle, «η αστυνομία στα βόρεια προάστια του Ντόρτμουντ δεν φημίζεται για την τάση της να απέχει από φυλετικά κριτήρια. Κάθε τόσο διενεργούνται έλεγχοι με ρατσιστικά κίνητρα».

Θα είχε διαφορετική κατάληξη το τραγικό περιστατικό, εάν δεν επρόκειτο για πρόσφυγα από την Αφρική, αλλά για έναν λευκό Γερμανό;

«Δύσκολο να δώσει κανείς απάντηση σε αυτό το ερώτημα», λέει ο εγκληματολόγος. «Ο Γερμανός θα μιλούσε γερμανικά και κάπως θα μπορούσε να συνεννοηθεί με τους αστυνομικούς, ο νεαρός δεν μιλούσε γερμανικά. Δεν λέω ότι όλα όσα έγιναν υποκινούνται από ρατσιστικά κίνητρα, έχουμε όμως συγκεκριμένες αιτιάσεις οι οποίες επαναλαμβάνονται στις βόρειες περιοχές του Ντόρτμουντ, ότι δηλαδή η αστυνομία διενεργεί ελέγχους με βάση το φυλετικό προφίλ.»

ΜΚΟ που αξιολογούν την εκπαίδευση των αστυνομικών υποστηρίζουν ότι αυτή δεν περιλαμβάνει παρά ελάχιστες αναφορές σε θέματα πολυπολιτισμικότητας και δεν εστιάζει στην καταπολέμηση του ρατσισμού και του αντισημιτισμού. Ανεξάρτητες έρευνες για κρούσματα ρατσισμού στην αστυνομία υπάρχουν σε ελάχιστα ομόσπονδα κρατίδια και συγκεκριμένα στο Βερολίνο, στην Κάτω Σαξονία και στη Ρηνανία-Παλατινάτο.

Πάντως, στο συγκεκριμένο περιστατικό του Ντόρτμουντ, ο υπουργός Εσωτερικών της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, Χέρμπερτ Ρόιλ, δηλώνει ότι δεν βλέπει κάτι επιλήψιμο στη συμπεριφορά των αστυνομικών και αποδέχεται τον ισχυρισμό ότι βρέθηκαν σε νόμιμη αυτοάμυνα απέναντι στον 16χρονο.

«Έτρεχε συνεχώς προς την κατεύθυνση των αστυνομικών, οι οποίοι είχαν υποχωρήσει» λέει. «Η κατάσταση φαινόταν απειλητική. Και τότε ο αρμόδιος αστυνομικός άνοιξε πυρ, από κάποια απόσταση, προκειμένου να μην υποστούν βλάβη οι ίδιοι οι αστυνομικοί».

Σε πολιτικό επίπεδο, η αντιπρόεδρος της Κ.Ο. του Κόμματος της Αριστεράς (Die Linke) Νικόλ Γκόλκε, αναφέρει μέσω Twitter ότι «είναι ανεξήγητο να μην μπορούν έντεκα αστυνομικοί να συλλάβουν ζωντανό έναν 16χρονο».

Ο Μίχαελ Μάατς, αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία, υποστηρίζει ότι δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. «Αυτές οι επιθέσεις είναι πολύ επικίνδυνες, αλλά πολλοί τις υποτιμούν, ιδιαίτερα πολλοί νέοι άνθρωποι», λέει στην Deutsche Welle.

«Αν το μαχαίρι χτυπήσει μία αρτηρία, προκαλεί άμεσο θάνατο λόγω ακατάσχετης αιμορραγίας. Έτσι κι αλλιώς είναι μία δύσκολη κατάσταση, διότι οι συνάδελφοι πρέπει να πάρουν αποφάσεις σε δευτερόλεπτα: Πώς θα σταματήσουν την επίθεση με μαχαίρι; Πώς θα θέσουν την κατάσταση υπό έλεγχο; Όταν κάποιος επιτίθεται με μαχαίρι σε συνάδελφό μου και δεν υπάρχει άλλο μέσο άμυνας ή υπάρχει αλλά δεν έχει αποτέλεσμα, τότε ναι, το έσχατο μέσο (ultima ratio) είναι η χρήση όπλου».

Κριτική στη στάση της αστυνομίας

Δεν συμφωνούν όλοι με αυτή την εκδοχή. Ο εγκληματολόγος Ράφαελ Μπερ, ο οποίος διδάσκει στην Αστυνομική Ακαδημία του Αμβούργου, χαρακτηρίζει «ασυνήθιστη» τη χρήση του οπλοπολυβόλου, το οποίο, όπως επισημαίνει, περιλαμβάνεται μεν στο σύνηθες οπλοστάσιο για όλα τα περιπολικά στη Γερμανία, αλλά χρησιμοποιείται μόνο σε «περιπτώσεις που αποτελούν την απόλυτη εξαίρεση».

Επικριτικός απέναντι στην αστυνομία του Ντόρτμουντ είναι και ο καθηγητής Τόμας Φέλτες. «Κατά τη γνώμη μου δεν υπήρχε λόγος να χρησιμοποιηθεί όπλο», επισημαίνει. «Πράγματι, ο νεαρός κρατούσε μαχαίρι, αλλά με ένα μαχαίρι δεν μπορείς να πυροβολείς αδιακρίτως στο πλήθος. Άλλωστε στο σημείο του εγκλήματος, ανάμεσα στην εκκλησία και στην υπηρεσία κοινωνικής πρόνοιας, δεν υπήρχε κίνηση, ουσιαστικά οι έντεκα αστυνομικοί ήταν μόνοι τους με τον νεαρό…»

Ίσως όμως υπάρχει και ένα άλλο, συστημικό πρόβλημα: ότι η αστυνομία δεν έχει εκπαιδευθεί επαρκώς στην αντιμετώπιση και εξουδετέρωση ατόμων με ψυχικές διαταραχές. «Γνωρίζουμε πλέον ότι οι ψυχικά διαταραγμένοι δράστες δεν αντιδρούν στο σπρέι πιπεριού ή σε ένα τίζερ με τον ίδιο τρόπο που θα αντιδρούσε ένα ψυχικά υγιής. Γιατί ο ψυχικά ασθενής νομίζει ότι δέχεται μαζική επίθεση εκείνη τη στιγμή και έχει την αίσθηση ότι πρέπει να αμυνθεί με όλα τα μέσα».

Σε εξέλιξη η έρευνα για το περιστατικό

Την άμεση διαλεύκανση της υπόθεσης ζητεί ο Γερμανικός Δικηγορικός Σύλλογος. Η έρευνα μόλις άρχισε και ήδη προκαλεί αντιπαραθέσεις. Ο λόγος: Θεωρητικά, για να διασφαλίζεται η αμερόληπτη αξιολόγηση σε ένα τέτοιο περιστατικό, την εσωτερική έρευνα δεν αναλαμβάνουν οι αστυνομικοί της ίδιας πόλης που ασφαλώς γνωρίζονται μεταξύ τους, αλλά συνάδελφοί τους από άλλη περιοχή της Γερμανίας.

Στην προκειμένη περίπτωση τη διενέργεια της εσωτερικής έρευνας για το περιστατικό του Ντόρτμουντ ανέλαβε η αστυνομία της πόλης Ρεκλινγκχάουζεν. Μόνο που, λίγες μέρες προηγουμένως, η αστυνομία του Ντόρτμουντ ανέλαβε τη διενέργεια έρευνας για προηγούμενο, παρόμοιο περιστατικό που εμπίπτει στην αρμοδιότητα του Ρεκλινγκχάουζεν.

«Το ένα χέρι νίβει το άλλο», υποστηρίζει, με επικριτική διάθεση ο Αλαντίν Ελ Μαφαλανί, καθηγητής Κοινωνιολογίας και ερευνητής για θέματα μετανάστευσης. Για τον νομικό Τόμας Φέλτες αυτός ο χειρισμός είναι «τουλάχιστον άκομψος». Όσο για τον εγκληματολόγο Ράφαελ Μπερ, θεωρεί ότι η καλύτερη λύση θα ήταν να θεσπιστεί μία ανεξάρτητη Αρχή για τον έλεγχο της αστυνομίας, η οποία δεν θα εντάσσεται στην ιεριαρχία της.