Ανάμεσα σε 11 ντοκιμαντέρ του είδους του το «Soyalism» κατάφερε να αποσπάσει το βραβείο της κατηγορίας «Περιβάλλον»,
στο 21o Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.

Ρεπορτάζ: Αλεξάνδρα Δέδου

Η ιταλική παραγωγή των Στέφανο Λιμπέρτι και Ενρίκο Παρέντι ξεδιπλώνει την εφιαλτική καταγραφή της αμείλικτης καταστροφής της τροφικής αλυσίδας και της συνεχούς διατάραξης του οικοσυστήματος. Σε πρώτο πλάνο έρχεται ο τρόπος με τον οποίο τα δυτικά και κινεζικά χρηματοοικονομικά τραστ κινούν τα νήματα στην αγροτική βιομηχανία παίρνοντας τα ηνία στην παραγωγή σιτηρών, καθώς και κρέατος, ενώ ταυτόχρονα καταφέρνουν να παραγκωνίσουν μικρότερες μονάδες παραγωγής γεννώντας καταστροφικές περιβαλλοντικές και κοινωνικές συνέπειες.

Δείτε το τρέιλερ:

Το εξέχουσας σημασίας ζήτημα της συνύπαρξης του ανθρώπου με τη φύση, διαδραματίζει κυρίαρχο ρόλο στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, με την κατηγορία Περιβάλλον και το βραβείο WWF να έχει πλέον καθιερωθεί. Το ελληνικό τμήμα της διεθνούς περιβαλλοντικής οργάνωσης διατηρώντας ενεργό ρόλο τα τελευταία χρόνια στο θεσμό, προσπαθεί να φέρει στο προσκήνιο την αμφίδρομη σχέση ανθρώπου-φύσης, και να αναδείξει τόσο την αρμονική της πλευρά, όσο και τις δραματικές συγκρούσεις που όλο και πιο έντονα πλέον βιώνει.

«Αισθανόμαστε ιδιαίτερα περήφανοι και ευγνώμονες για τη συνεργασία μας με το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, καθώς ανοίγει την αυλαία και φέρνει στη μεγάλη οθόνη το κρίσιμο θέμα της συνύπαρξης του ανθρώπου με τη φύση», δηλώνει ο Ιάσονας Κάντας, υπεύθυνος επικοινωνίας της WWF Ελλάς. «Ήδη συζητάμε μάλιστα την ποιοτική αναβάθμιση αυτής της συνεργασίας και του Βραβείου WWF Ελλάς και ελπίζουμε πως θα είναι ακόμη πιο ορατή από την επόμενη χρονιά. Για εμάς, τόσο η ευκαιρία να ενθαρρύνουμε δημιουργούς που αναδεικνύουν περιβαλλοντικά θέματα με τη δική τους ιδιαίτερη ματιά, όσο και η αφορμή για αφύπνιση που αυτά τα ντοκιμαντέρ φέρνουν, είναι ο βασικός λόγος που συμμετέχουμε σε αυτόν τον εξαιρετικό θεσμό».

«Ουδέν καλό αμιγές κακού» χαρακτήρισε με ένα σύντομο τίτλο το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ ο σκηνοθέτης Λευτέρης Φυλακτός, ο οποίος ήταν και μέλος της κριτικής επιτροπής του φετινού Φεστιβάλ. «Μου προκάλεσε έκπληξη το πόσο περίπλοκο και οικουμενικό είναι το θέμα κατανάλωσης κρέατος και ανησυχία για την άγνοια μας σχετικά με την προέλευση των τροφών που καταναλώνουμε», ανέφερε χαρακτηριστικά ο σκηνοθέτης όταν ρωτήθηκε ποια συναισθήματα του προκάλεσε το «Soyalism».

Μέσα απ’ το εν λόγω ντοκιμαντέρ το κοινό ενημερώνεται για διάφορα φλέγοντα ζητήματα, τα οποία αγνοεί στην καθημερινή του ζωή, όπως για παράδειγμα τις επιπτώσεις της υπερ-καλλιέργειας σόγιας στους μικρο-παραγωγούς αγροτικών προϊόντων, καθώς και της χρήσης της στην εκτροφή ζώων, γεγονός που έχει άμεση σχέση με την ποιότητα των κρεάτων. Η συγκέντρωση του εμπορίου τροφής και κρεάτων σε έξι μόνο εταιρίες, σε συνδυασμό με τον παραλογισμό της μεταφοράς σόγιας από την Βραζιλία για εκτροφή γουρουνιών στην Κίνα, είναι ακόμα μερικά από τα ζητήματα που θίγει ο «Σογιαλισμός».

Δείτε στο βίντεο που ακολουθεί το επεισόδιο SOYALISM: Η Αθέατη πλευρά της παγκοσμιοποίησης στην τροφή από την εκπομπή της ΕΡΤ3 ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΗΡΙΟ.

«Αν αναλογιστεί κανείς τους πόρους του πλανήτη που απαιτούνται για να υποστηρίξουν τη διατροφή ενός διαρκώς αυξανόμενου και ολοένα πιο «απαιτητικού» παγκόσμιου πληθυσμού, σίγουρα μπορεί να καταλάβει του λόγου το αληθές. Κι όμως, η απειλή αυτή παραμένει αόρατη στους περισσότερους από εμάς», σχολίασε ο Ιάσονας Κάντας, υπεύθυνος επικοινωνίας της WWF Ελλάς.

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του WWF σε 11.000 πολίτες από 10 χώρες, μόλις το 9% των συμμετεχόντων κατανοεί την έκταση του προβλήματος. Ανησυχητικό μάλιστα, είναι ότι οι νέοι ηλικίας 18 – 24 είναι λιγότερο ενήμεροι για το θέμα, με το 40% εξ αυτών να θεωρεί ότι το πρόβλημα είναι ασήμαντο, ενώ το 11% εκτιμά ότι δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα.

«Το Soyalism λοιπόν έρχεται να αποκαλύψει ορισμένες από τις σημαντικότερες πτυχές αυτής της αόρατης απειλής», συνεχίζει ο Ιάσονας Κάντας. « Καταφέρνει – μέσα από ένα ερευνητικό ταξίδι σε ολόκληρο τον κόσμο – να ρίξει μια διεισδυτική ματιά στον παραλογισμό του παγκόσμιου συστήματος διατροφής και της υπερκατανάλωσης κρέατος, να αναδείξει τις επιπτώσεις του στη φύση και σε όλους εμάς και εν τέλει να αποτελέσει μια γροθιά στο στομάχι για να αλλάξουμε πορεία. Παρότι λοιπόν δυσκολευτήκαμε πολύ μεταξύ των 11 συμμετοχών, με χαρά του απονείμαμε το Βραβείο WWF Ελλάς για την κατηγορία Περιβάλλον».

Μπορεί όμως να συμβάλλει ο κινηματογράφος στην απόκτηση περιβαλλοντικής συνείδησης; «Είμαστε η τελευταία γενιά που μπορεί να σώσει τον εαυτό της και τον πλανήτη και στο WWF είμαστε πεπεισμένοι ότι μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε. Σε αυτόν τον δρόμο είμαστε υποχρεωμένοι να αφηγηθούμε και να μοιραστούμε τις ιστορίες που έχουν πραγματικά σημασία. Αυτές που θα μας οδηγήσουν σε δράση. Το ντοκιμαντέρ, μέσα από την αλήθεια, αλλά και τη δύναμη της εικόνας είναι ίσως καλύτερο «μέσο» για να φτάσουν αυτές οι ιστορίες σε όλους μας, να μας συγκινήσουν και – εν τέλει – να αλλάξουν ρότα στην πατημασιά μας», σχολιάζει σχετικά ο υπεύθυνος επικοινωνίας της WWF.

«Το ντοκιμαντέρ έχει την δυνατότητα να αφυπνίσει συνειδήσεις αλλά και να κινητοποιήσει άτομα και ομάδες. Χρειάζεται όμως προσοχή στον τρόπο με τον οποίο το επιδιώκει», υπογραμμίζει ο σκηνοθέτης Λευτέρης Φυλακτός, ο οποίος θέτει ορισμένα ερωτήματα για προβληματισμό: «Τα ντοκιμαντέρ που προκαλούν ενοχές πόσο αποτελεσματικά είναι; Αυτά που χρησιμοποιούν το ανθρώπινο δράμα για να συγκινήσουν πόσο αποτελεσματικά είναι; Πόσο «δέον» είναι να απευθύνεται ένα ντοκιμαντέρ στο θυμικό και πόσο πιο «αντικειμενικό» γίνεται εάν απευθύνεται στην λογική;»

Αναμένεται ότι το «Soyalism», που κατάφερε να κινήσει το ενδιαφέρον τόσο των ανθρώπων της τέχνης, όσο και του εθελοντισμού θα εγείρει επίσης την περιέργεια του κοινού, με αποτέλεσμα την ορθή ενημέρωση, τη συνειδητοποίηση του προβλήματος και ακολούθως την ευαισθητοποίηση των θεατών για ένα εξαιρετικά επίκαιρο και θέμα ζωτικής σημασίας.

Πηγή:  ΕΡΤ

Μια νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε αυτή την εβδομάδα στην επιστημονική επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Sciences, υποστηρίζει ότι οι ωκεανοί του κόσμου απορροφούν περίπου το 90% της πλεονάζουσας ενέργειας που προκαλούν οι εκπομπές αερίων θερμοκηπίου. Αυτό σημαίνει ότι το μεγαλύτερο μέρος της υπερθέρμανσης του πλανήτη βυθίζεται στους ωκεανούς του, αυξάνοντας τις θερμοκρασίες και προκαλώντας αύξηση της στάθμης της θάλασσας παγκοσμίως.

Οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη και των ωκεανών από το 1871 μέχρι σήμερα αυξάνει σε περίπου 436 x 1021 Joules. Αν δεν γνωρίζουμε μαθηματικά, αυτό δεν μας λέει και πολλά. Μας λέει όμως πολλά η εξήγηση ότι η πλεονάζουσα θερμότητα που έχει απορροφηθεί από τους ωκεανούς σε αυτό το χρονικό πλαίσιο είναι περίπου 1.000 φορές όσο η ετήσια κατανάλωση ενέργειας ολόκληρου του πληθυσμού της Γης.

Η ομάδα επιστημόινων του βρετανικού Guardian υπολόγισε τους αριθμούς με έναν διαφορετικό μετρικό τρόπο για να μας το δώσει να το καταλάβουμε ακόμη καλύτερα. Η κλιματική αλλαγή, κατέληξε, έχει θερμαίνει τους ωκεανούς τόσο, ώστε αυτό ισοδυναμεί με μια έκρηξη ατομικής βόμβας ανά δευτερόλεπτο για τα τελευταία 150 χρόνια!

«Προσπαθώ να μην κάνω αυτό τον τύπο υπολογισμού, απλώς και μόνο επειδή το βρίσκω ανησυχητικό», είπε η επικεφαλής της έρευνας Laure Zanna, που διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, στην εφημερίδα. «Προσπαθούμε συνήθως να συγκρίνουμε την υπερθέρμανση με την ανθρώπινη χρήση ενέργειας, για να την κάνουμε λιγότερο τρομακτική», συμπλήρωσε.

Οι νέες εκτιμήσεις που προέκυψαν από τη μελέτη της υποστηρίζουν ότι οι ωκεανοί απορροφούν το μεγαλύτερο μέρος της πλεονάζουσας ενέργειας στο κλιματικό σύστημα. Η νέα αυτή έρευνα, που συντάχθηκε από μια διεθνή ομάδα επιστημόνων, χρησιμοποίησε τεχνικές από μια σειρά επιστημονικών κλάδων, όπως η φυσική, τα μαθηματικά, η γεωλογία και η κλιματολογία. Η βασική προσέγγιση ήταν να ληφθούν οι συνδυασμένες παγκόσμιες μετρήσεις θερμοκρασιών των ωκεανών από το 1871, στη συνέχεια να αναλυθούν τα δεδομένα αυτά μέσω υπολογιστικών προγραμμάτων για να βρεθεί πού έχει διοχετευθεί όλη αυτή η θερμότητα.

Η τεχνική χρησιμοποιεί τα μαθηματικά για την αξιολόγηση της παγκόσμιας θέρμανσης των ωκεανών μέχρι τον βυθό της θάλασσας. «Η προσέγγισή μας είναι παρόμοια με τη χρωματοδότηση διαφορετικών κομματιών της επιφάνειας του ωκεανού με βαφές διαφορετικών χρωμάτων και την παρακολούθηση του πώς εξαπλώνονται στο εσωτερικό του με την πάροδο του χρόνου», δήλωσε ο ερευνητής Samar Khatiwala. «Αν γνωρίζουμε ποια ήταν η ανωμαλία της θερμοκρασίας της επιφάνειας της θάλασσας το 1870 στον Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό, μπορούμε να υπολογίσουμε πόσο συμβάλλει στην αύξηση της θερμοκρασίας, για παράδειγμα, στον βυθό του Ινδικού Ωκεανού το 2018», συμπλήρωσε.

Το ανησυχητικό συμπέρασμα, για όσους από εμάς ζούμε σε απειλούμενες παραθαλάσσιες περιοχές, είναι ότι οι θερμότεροι ωκεανοί σημαίνουν αύξηση των επιπέδων της θάλασσας καθώς το νερό διαστέλλεται λόγω τη θερμότητας. Με άλλα λόγια, το γεγονός ότι λιώνουν οι πάγοι είναι μόνο ένα μέρος του προβλήματος.

Αυτή η έρευνα μπορεί να βοηθήσει τους επιστήμονες να κάνουν ακριβέστερες προβλέψεις στα επόμενα χρόνια για το πού και πότε θα αυξηθούν τα επίπεδα της θάλασσας. Πιθανώς να βοηθήσει κι εμάς που κάποια στιγμή θα χρειαστεί να κάνουμε... κουπί για να επιβιώσουμε στις πόλεις μας.



Πηγή : // tvxs //

Εκατόν εβδομήντα χώρες δεσμεύθηκαν «να μειώσουν σημαντικά» τη χρήση πλαστικών μίας χρήσης ως το 2030, κάτι που όμως οι υπέρμαχοι του περιβάλλοντος κρίνουν ανεπαρκές για την αντιμετώπιση του προβλήματος της μόλυνσης παγκοσμίως.

Έπειτα από πέντε ημέρες συζητήσεων στη διάρκεια της διάσκεψης του Περιβαλλοντικού Προγράμματος του ΟΗΕ (UNEP) στο Ναϊρόμπι οι 170 χώρες κατέληξαν σε συμφωνία για τη μείωση της χρήσης μεταξύ άλλων των πλαστικών σακουλών, ποτηριών και μαχαιροπήρουνων, τα οποία αποτελούν μεγάλο μέρος των οκτώ εκατομμυρίων τόνων πλαστικού που καταλήγουν κάθε χρόνο στους ωκεανούς.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση, οι χώρες δεσμεύθηκαν «να αντιμετωπίσουν τις ζημιές που προκαλεί στο οικοσύστημά μας η χρήση και η μη βιώσιμη απόρριψη των πλαστικών προϊόντων, κυρίως περιορίζοντας σημαντικά τα πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης ως το 2030».

«Ζεστάνετε τις καρδιές, όχι τον πλανήτη»: περισσότεροι σε σύγκριση με την προηγούμενη εβδομάδα, περίπου 1.000 νέοι διαδήλωσαν την Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου, στο Παρίσι για το κλίμα, πίσω από την Γκρέτα Τούνμπεργκ, τη 16χρονη ακτιβίστρια από τη Σουηδία, που πρωτοστατεί στη μάχη κατά της υπερθέρμανσης του πλανήτη.

«Σε 20 ή 30 χρόνια, θα τα βρούμε όλα μπροστά μας» είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο η Μπερενίς, μια μαθήτρια Λυκείου από το Παρίσι ηλικίας 17 ετών.

«Ήρθαμε εδώ διότι έχουμε βαρεθεί καθώς η κυβέρνηση δεν κάνει αρκετά για την κλιματική απορρύθμιση».

Υπό το βλέμμα ισχυρών δυνάμεων επιβολής του νόμου, οι διαδηλωτές ξεκίνησαν την πορεία τους από την πλατεία της Όπερας κρατώντας πλακάτ όπου αναγράφονταν «Το μέλλον ξεκινά εδώ», «Σώστε τη Γη, φάτε έναν λομπίστα» και φωνάζοντας συνθήματα όπως «Ενωθείτε με εμάς, μην μας κοιτάτε».

Στην κινητοποίηση έδωσαν το παρόν προσωπικότητες όπως η ηθοποιός Ζιλιέτ Μπινός, ο ευρωβουλευτής των Πράσινων Γιανίκ Ζαντό και η δήμαρχος του Παρισιού Αν Ινταλγκό.

«Έχω ήδη συμμετάσχει σε μια πορεία για το κλίμα με τον πατέρα μου, όμως είναι η πρώτη φορά που έρχομαι μόνη μου. Είδα τις ομιλίες της Γκρέτα Τούνμπεργκ κι έχει δίκιο, είναι το μέλλον μας που διακυβεύεται» είπε η 15χρονη Αντέλ.

«Έχω την εντύπωση ότι ορισμένοι νέοι δεν νιώθουν ότι το ζήτημα τους αφορά, ωστόσο το κίνημα μεγαλώνει» συμπλήρωσε η 15χρονη, που κρατούσε ένα πλακάτ με το σύνθημα «Ψάρια, όχι πλαστικό!».

Από τότε που ξεκίνησε την αποχή της μια μέρα την εβδομάδα από τα μαθήματα το περασμένο καλοκαίρι, η Γκρέτα Τούνμπεργκ κατάφερε να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για πολλούς μαθητές σε ολόκληρο τον κόσμο.

Όπως εκείνη, η οποία κάθε Παρασκευή δίνει ραντεβού μπροστά από το Κοινοβούλιο της Στοκχόλμης αξιώνοντας από την κυβέρνηση της χώρας της να κάνει περισσότερα για να αντιμετωπιστεί η υπερθέρμανση, χιλιάδες νέοι διαδηλώνουν στη Γερμανία, την Αυστραλία ή τη Βρετανία.

Όπως και στο Βέλγιο όπου 7.500 νέοι κατέκλυσαν τους δρόμους χθες, για έβδομη συνεχόμενη εβδομάδα, παρουσία της Γκρέτας.

Το κίνημα εμφανίζεται πιο άτολμο στη Γαλλία. Την περασμένη Παρασκευή, στην πρώτη κινητοποίηση, συμμετείχαν περίπου 200 μαθητές Λυκείου και φοιτητές, οι οποίοι απέκλεισαν την κυκλοφορία μπροστά από το υπουργείο Οικολογικής Μετάβασης.

«Υπάρχουν κι άλλα κοινωνικά κινήματα με έντονη παρουσία» στη Γαλλία, για παράδειγμα η κινητοποίηση των «κίτρινων γιλέκων», εξήγησε σήμερα ο 22χρονος Ρομαρίκ Τιρέλ, συντονιστής του Youth for Climate France.

Οι νέοι Γάλλοι στοχεύουν στη συμμετοχή της 15ης Μαρτίου, ημερομηνία κατά την οποία η Γκρέτα Τούνμπεργκ έχει απευθύνει κάλεσμα για μια «παγκόσμια απεργία για το μέλλον».

«Η Γαλλία, χώρα του COP21, πρέπει να εφαρμόσει όσα λέει» υπογράμμισε η ακτιβίστρια σε μια συνέντευξη στην εφημερίδα Parisien, ενώ επισήμανε ότι δεν γνωρίζει «γιατί ορισμένοι νέοι κινητοποιούνται μαζικά σε ορισμένες χώρες κι όχι σε άλλες»

Σε κοινή δράση κατά της κλιματικής αλλαγής καλούν στις 9 Δεκεμβρίου, τους Αθηναίους πολίτες φορείς, οργανώσεις, κοινότητες, κινήματα και πρωτοβουλίες της κοινωνίας των πολιτών, όπως οι ΑΡΣΙΣ, Γιατροί Χωρίς Σύνορα, Διεθνής Αμνηστία, Ελληνικό Φόρουμ Προσφύγων, Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης, Οργάνωση Γη, Πλέγμα, Πολιτιστικός Σύνδεσμος Ελλάδα-Πακιστάν, Συμβούλιο Ένταξης Μεταναστών, Greenpeace, Higgs, WWF Ελλάς.

Με αφορμή την Παγκόσμια Σύνοδο του ΟΗΕ για το Κλίμα, δύο μήνες μετά την τελευταία προειδοποίηση των επιστημόνων, οι οργανώσεις καλούν τους πολίτες ανά τον κόσμο να ενώσουν όλοι μαζί τις φωνές τους για έναν καθαρό και ασφαλή πλανήτη.

Η Greenpeace υπενθυμίζει: «Γνώριζες ότι έχουμε μόλις 12 χρόνια για να σώσουμε το κλίμα της γης και να συγκρατήσουμε την υπερθέρμανση του πλανήτη στον 1,5 ° C; Ότι εάν έως τότε δεν μειώσουμε τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου στο μισό, μπαίνουμε σε ανεξέλεγκτη και εφιαλτική αλλαγή του κλίματος; Γνώριζες ότι για αυτόν ακριβώς τον λόγο η επιστημονική επιτροπή του ΟΗΕ, μόλις τον προηγούμενο μήνα, απηύθυνε την τελευταία δραματική έκκληση προς την ανθρωπότητα; Γνώριζες ότι η Ελλάδα δεν συντάσσεται με τις χώρες που λαμβάνουν ουσιαστική δράση, αλλά ετοιμάζει πολιτικές οι οποίες αγνοούν τις δραματικές εκκλήσεις της επιστήμης και συνάδουν με άνοδο της θερμοκρασίας σε τουλάχιστον 3 ° C;».

Για όλα τα παραπάνω, οι οργανώσεις καλούν τους πολίτες σε συνάντηση, την Κυριακή, 9 Δεκεμβρίου, στις 11 το πρωί, στον σταθμό Μετρό Ακρόπολη απ' όπου θα πορευτούν ως την πλατεία Συντάγματος, ενώνοντας τις φωνές τους με χιλιάδες πολίτες από όλο τον κόσμο, οι οποίοι κατά τη διάρκεια της 24ης Διάσκεψης του ΟΗΕ για το Κλίμα- θα βγουν στους δρόμους απαιτώντας από τις κυβερνήσεις να λάβουν άμεσα μέτρα μείωσης των επικίνδυνων εκπομπών στα επίπεδα που επιτάσσει η επιστήμη.

Τα κοάλα που ζουν σε ένα νησί στα ανοικτά της νότιας ακτής της Αυστραλίας πεθαίνουν από την πείνα, καθώς οι κάτοικοι έχουν κόψει πολλά δέντρα για να προστατευθούν από τις δασικές πυρκαγιές με αποτέλεσμα να καταστρέφουν το φυσικό περιβάλλον και τη βασική πηγή διατροφής των μαρσιποφόρων ζώων.

Η Γουέντι Χέντρικσεν, που εργάζεται σε ένα καταφύγιο ζώων στο νησί Ρέιμοντ που βρίσκεται στα ανοικτά της πολιτείας Βικτόρια, δήλωσε ότι κάθε εβδομάδα φτάνει στο κέντρο αυτό τουλάχιστον ένα κοάλα που κινδυνεύει να πεθάνει από την πείνα.

«Η κατάσταση επηρεάζει τα κοάλα σε όλη την πολιτεία, όχι μόνο στο νησί Ρέιμοντ», εξήγησε η Χέντρικσεν.

«Απλώς είναι πιο προφανές εδώ διότι υπάρχει μόνο ένα κέντρο στο οποίο έρχονται όλα τα κοάλα και είμαστε σε θέση να δούμε πιο ξεκάθαρα το πρόβλημα», πρόσθεσε.

Στο νησί Ρέιμοντ ζουν περίπου 250 κοάλα και 470 άνθρωποι.

Η Αυστραλία είναι αντιμέτωπη με ξηρασία αυτή την περίοδο, αν και η κατάσταση είναι πιο δύσκολη πιο βόρεια, στην πολιτεία της Νέας Νότιας Ουαλίας.

Ωστόσο σε μια προσπάθεια να προληφθούν οι ανεξέλεγκτες δασικές πυρκαγιές οι κάτοικοι κόβουν πολλά δέντρα, γεγονός που απειλεί την επιβίωση των κοάλα, τα οποία τρέφονται κυρίως από φύλλα ευκάλυπτου.

Τα κοάλα συνήθως ζουν κοντά στην ακτογραμμή της Αυστραλίας, όμως μεταφέρθηκαν και σε άλλες περιοχές, όπως το νησί Ρέιμοντ, προκειμένου να γλιτώσουν από τους Ευρωπαίους εποίκους οι οποίοι τα σκότωναν για τη γούνα τους με αποτέλεσμα να κινδυνεύσουν με εξαφάνιση.








ΑΠΕ

Πάνω από τα τρία τέταρτα (75%) του εδάφους του πλανήτη μας έχει ήδη υποβαθμισθεί λόγω των ποικίλων ανθρωπογενών και περιβαλλοντικών πιέσεων και το ποσοστό αυτό μπορεί να ξεπεράσει το 90% έως το 2050, προειδοποιούν οι επιστήμονες του Κοινού Κέντρου Ερευνών (JRC) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που παρουσίασαν το νέο Παγκόσμιο Άτλαντα Ερημοποίησης (World Atlas of Desertification).

Η συνεχής αύξηση του πληθυσμού, η ρύπανση, η ολοένα μεγαλύτερη κατανάλωση από ολοένα περισσότερους ανθρώπους, η αλλαγή χρήσεων γης, η κλιματική αλλαγή και άλλοι παράγοντες έχουν ως συνέπεια κάθε χρόνο να διαβρώνεται, να υποβαθμίζεται και να καθίσταται ακατάλληλη για καλλιέργεια ή ακόμη και για κατοικία μια συνολική έκταση που αντιστοιχεί περίπου στη μισή Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η Αφρική και η Ασία είναι αυτές που πλήττονται περισσότερο, όπου εντείνονται οι ανησυχίες για τη διατροφική ασφάλειά τους και όπου εκτοπίζονται οι περισσότεροι άνθρωποι από τα σπίτια τους, με συνέπεια -μεταξύ άλλων- να αυξάνονται οι ροές μεταναστών προς τη Δύση.

Έως το 2050 περίπου 700 εκατομμύρια άνθρωποι εκτιμάται ότι θα έχουν εκτοπισθεί λόγω διαφόρων αιτιών που συνδέονται με την υποβάθμιση του εδάφους και τους ανεπαρκείς πόρους για την επιβίωσή τους.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, η υποβάθμιση της γης, σε συνδυασμό με την κλιματική αλλαγή, εκτιμάται ότι θα οδηγήσει σε μείωση περίπου 10% των αποδόσεων των γεωργικών καλλιεργειών έως το 2050.

Οι μεγαλύτερες μειώσεις αναμένονται στην Ινδία, στην Κίνα και στην υποσαχάρια Αφρική.



ΑΠΕ

Τα πλαστικά απορρίμματα έχουν κατακλύσει τον πλανήτη -φτάνοντας σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα μέχρι την Ανταρκτική- ωστόσο, η εξίσου επικίνδυνη παράμετρος του προβλήματος που έχει αναδειχθεί τον τελευταίο καιρό, αφορά το πώς τα μικροπλαστικά - μικροσκοπικά υπολείμματα από διάφορα πλαστικά προϊόντα (με διαμέτρο από 5 χιλιοστά έως 100 νανόμετρα) κατακλύζουν τις θάλασσες και όλα τα πλάσματα της.

Με απλά λόγια, τα μικροπλαστικά των ωκεανών εισέρχονται στην τροφική αλυσίδα και τελικά, στον οργανισμό μας.


Μία μερίδα μύδια -μιλώντας για την Ευρώπη- περιέχει περί τα 90 μικροπλαστικά. Σαφώς η κατανάλωση ποικίλλει, ανάλογα με τις διατροφικές συνήθειες κάθε λαού και τις διατροφικές συνήθειες κάθε ανθρώπου ξεχωριστά, αλλά ένας λάτρης των θαλασσινών, σε σχέση τουλάχιστον με τα μύδια, θα μπορούσε να φάει μέχρι και 11.000 μικροπλαστικά ετησίως.

Πόσα μικροπλαστικά καταναλώνουμε όταν τρώμε ψάρια;


Μικροπλαστικά βρέθηκαν και σε κονσέρβες ψαριών. Οι αριθμοί που εντοπίστηκαν ήταν χαμηλοί, οπότε ο μέσος καταναλωτής συνήθως τρώει μέχρι και πέντε μικροπλαστικά σε μία μερίδα. Τα σωματίδια που βρέθηκαν ενδέχεται να προέρχονται από τη διαδικασία κονσερβοποίησης ή από τον αέρα.

Εκτός από τα μύδια και τα ψάρια, μία ακόμη «θαλασσινή τροφή» -και απαραίτητο συστατικό κάθε ζωντανού οργανισμού- είναι το θαλασσινό αλάτι.
Ένα κιλό αλάτι μπορεί να περιέχει πάνω από 600 μικροπλαστικά. Εάν κάποιος καταναλώνει τη μέγιστη ημερήσια ποσότητα των 5 γραμμαρίων αλατιού, αυτό σημαίνει ότι κατά κανόνα καταναλώνει και τρία μικροπλαστικά την ημέρα (αν και πολλοί άνθρωποι τρώνε πολύ περισσότερο αλάτι από τη συνιστώμενη ποσότητα). Παρά ταύτα, η ποσότητα μικροπλαστικών ενδέχεται να είναι πολύ μεγαλύτερη.

Η ποσότητα μικροπλαστικών στο θαλασσινό αλάτι πάντως, ποικίλει αναλόγως της μεθόδου εκχύλισης. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα στις έρευνες για τα μικροπλαστικά, εξού και η μεταξύ τους σύγκριση είναι από δύσκολη έως αδύνατη. Για παράδειγμα, υπάρχει μελέτη η οποία έχει επικεντρωθεί μόνο στις μικροΐνες (τα μικροσκοπικά μέρη υλικών όπως ο πολυεστέρας), όπως και μελέτη που έχει βασιστεί στην αναζήτηση μικροπλαστικών αποκλειστικά και μόνο μεγαλύτερων των 200 μικρόμετρων.

Μικροπλαστικά στο μέλι, στη μπίρα, στο κοτόπουλο... 

Παρά τα ευρήματα, άλλες μελέτες καταδεικνύουν ότι πολύ περισσότερα μικροπλαστικά που φτάνουν στο πιάτο μας προέρχονται από άλλες πηγές εκτός από τη θάλασσα. Τα χερσαία ζώα τρώνε επίσης μικροπλαστικά αν και, όπως και με τα ψάρια, συνήθως (όχι πάντα -μία ματιά σε παραδοσιακά πιάτα της ελληνικής κουζίνας φτάνει…) δεν τρώμε τα πεπτικά τους συστήματα.

Τα διαθέσιμα στοιχεία για την εν λόγω κατηγορία της βιομηχανίας τροφίμων είναι περιορισμένα, αλλά μία μελέτη για κοτόπουλα που εκτρέφονται σε κήπους στο Μεξικό βρήκε κατά μέσο όρο 10 μικροπλαστικά σε κάθε στομάχι κοτόπουλου -που σε κάποια μέρη του κόσμου θεωρείται λιχουδιά.

Μικροπλαστικά βρέθηκαν επίσης, στο μέλι και στη μπίρα (ενδέχεται να καταπίνουμε δεκάδες μικροπλαστικά με κάθε μπουκάλι μπίρας). Η πλέον γνωστή πηγή κατανάλωσης μικροπλαστικών είναι το εμφιαλωμένο νερό. Οι επιστήμονες έχουν βρει μικροπλαστικά τόσο σε γυάλινα όσο και σε πλαστικά μπουκάλια.

Οι φιάλες νερού μίας χρήσης περιέχουν από 2 έως και 44 μικροπλαστικά ανά λίτρο, ενώ οι επιστρεφόμενες φιάλες (οι οποίες επαναχρησιμοποιούνται) περιέχουν από 28 έως και 241 μικροπλαστικά ανά λίτρο. Τα μικροπλαστικά προέρχονται από τη διαδικασία συσκευασίας, που σημαίνει ότι κάθε φορά που γεμίζουμε ένα πλαστικό μπουκάλι είμαστε εκτεθειμένοι σε πολύ περισσότερα μικροπλαστικά.

Υπάρχουν επίσης ενδείξεις ότι τα μικροπλαστικά στα τρόφιμα προέρχονται από την οικιακή σκόνη. Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη, σε ετήσια δόση μπορεί να καταναλώνουμε περίπου 70.000 μικροπλαστικά μόνο από τη σκόνη που καταλήγει στο δείπνο μας -υπολογίζοντας μόλις ένα από τα καθημερινά γεύματα).

Συνεπώς, τρώμε μικροπλαστικά (σε μικρές ποσότητες) από τα τα θαλασσινά, τα ψάρια και το αλάτι. Αλλά μόνο από ένα λίτρο μπουκάλι νερό ημερησίως καταναλώνουμε περισσότερα μικροπλαστικά από όσα θα κατανάλωνε ένας -λαίμαργος- λάτρης θαλασσινών.

H άλλη ερώτηση που οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμη απαντήσει είναι και η πιο σημαντική και αφορά το μέγεθος της βλάβης που προκαλεί στον ανθρώπινο οργανισμό η κατανάλωση των μικροπλαστικών που λαμβάνουμε μέσω της διατροφής μας.