Μήνυση στην Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Αθηνών υπέβαλε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ - Κίνηματος Αλλαγής Γιώργος Καμίνης, ως «εξ αντανακλάσεως» θύμα υποκλοπής από τις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες.

Όπως εξηγεί σε ανάρτησή του στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, ο πολύ στενός του φίλος, Γιάννης Αναστασάκος, με τον οποίο επικοινωνεί τακτικά και μέσω κινητού τηλεφώνου, αναφέρεται στις λίστες των παρακολουθούμενων από την ΕΥΠ προσώπων, που έχουν δει το φως της δημοσιότητας το τελευταίο διάστημα. 

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει μεταξύ άλλων, ερμηνεύοντας την κίνησή του ο κ. Καμίνης, «υπό κανονικές συνθήκες, η αποκάλυψη ενός σκανδάλου τόσο μεγάλου εύρους θα εξωθούσε την Πολιτεία να εξαντλήσει τάχιστα τα περιθώρια για τη διαλεύκανσή του. Δυστυχώς, σήμερα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: η κυβέρνηση μετέρχεται όλα τα μέσα προκειμένου να υποβαθμίσει τη βαρύτητα της υπόθεσης και να αποτρέψει πάση θυσία την αποκάλυψη της αλήθειας. 

Μπροστά σε αυτή την πρωτοφανή αντιθεσμική συμπεριφορά, όσοι νιώθουν πως πλήττονται προσωπικά από τις υποκλοπές έχουν χρέος να θυμίζουν και να υπενθυμίζουν στους κυβερνώντες πως δεν θα επιτρέψουν η υπόθεση αυτή να ξεχαστεί».

Κλιμάκιο της ΑΔΑΕ επισκέφθηκε την εταιρεία τηλεπικοινωνιών Cosmote, όπου και διαπιστώσε την παρακολούθηση του Γ. Κύρτσου και του Τ. Τέλλόγλου από την ΕΥΠ, ύστερα από αίτημα που είχαν καταθέσει οι ίδιοι στην Αρχή. Κατά την διενέργεια του ελέγχου, ωστόσο, η ΑΔΑΕ αντιμετώπισε δυσκολίες τις οποίες φαίνεται να επέφερε ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Ισίδωρος Ντογιάκος, που αξιολόγησε τον έλεγχο ως παράνομο και προσπάθησε να τον σταματήσει.

Σύμφωνα με πηγές που επικαλείται το Euractiv, κλιμάκιο της ΑΔΑΕ επισκέφθηκε την Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου την εταιρεία τηλεπικοινωνιών Cosmote.

Η ΑΔΑΕ διενεργούσε έλεγχο μετά από αιτήματα που υπέβαλαν ο ευρωβουλευτής Γιώργος Κύρτσος και ο δημοσιογράφος Τάσος Τέλλογλου, οι οποίοι ήθελαν να μάθουν αν παρακολουθούνται από την ΕΥΠ.

Σύμφωνα με το Eurativ ο έλεγχος επιβεβαίωσε ότι και οι δύο ήταν υπό παρακολούθηση από την ΕΥΠ, αλλά οι σαφείς λόγοι και πάλι δεν αποκαλύφθηκαν καθώς οι επισυνδέσεις γίναν για λόγους «εθνικής ασφάλειας». Μάλιστα τονίζεται πως «η ανεξάρτητη αρχή αντιμετώπισε δυσκολίες κατά τη διενέργεια του ελεγκτικού ελέγχου».

Αυτές τις δυσκολίες φαίνεται να τις επέφερε ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Ισίδωρος Ντογιάκος, αξιολογώντας τον έλεγχο ως παράνομο. «Αρκετές πηγές επιβεβαίωσαν ότι ο νομικός σύμβουλος της εταιρείας, μετά από συνεννόηση με τον διευθύνοντα σύμβουλο, επιχείρησε να σταματήσει τον έλεγχο αμφισβητώντας την αρμοδιότητα της αρχής» τονίζει το Euractiv.

«Οι εκπρόσωποι της ΑΔΑΕ αντέδρασαν επικαλούμενοι τη συνταγματική τους αρμοδιότητα και επέμειναν στον έλεγχο. Η εταιρεία τους ενημέρωσε ότι θα επικοινωνήσει με τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ισίδωρο Ντογιάκο, για οδηγίες. Οι εκπρόσωποι της ΑΔΑΕ ενημερώθηκαν τότε ότι η διαδικασία είναι παράνομη».

Οι εκπρόσωποι της ΑΔΑΕ φέρονται να επέμειναν στη διενέργεια του ελέγχου και συνέχισαν.

ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ

Στην Ανατολική Γερμανία, κατά την κομμουνιστική περίοδο, ο φωτογράφος Σίγκφριντ Βίτενμπεργκ, ένιωθε ότι ήταν πιο ασφαλές το να βγάζει φωτογραφίες από το να κριτικάρει το καθεστώς με λόγια -αλλά μέχρι εκεί.

Το Υπουργείο Κρατικής Ασφάλειας (πιο γνωστό ως Στάζι) κράτησε τον Βίτενμπεργκ υπό επιτήρηση από το 1972 μέχρι και σχεδόν τη μέρα που το ίδιο έπαψε να υπάρχει. Η τελευταία αναφορά στον φάκελό του, η οποία αφορούσε κάποιες φωτογραφίες που είχε εκθέσει από την ερειπωμένη πόλη του Ρόστοκ, είχε ημερομηνία 27 Νοεμβρίου 1989, δηλαδή σχεδόν τρεις βδομάδες μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Ο ίδιος το γνωρίζει αυτό γιατί υπέβαλε αίτηση για να δει τον φάκελο του το 1999. Έχοντας ανακαλύψει τις ταυτότητες των πληροφοριοδοτών του, έκανε ειρήνη με έναν από αυτούς -τον οποίο είχε εκβιάσει η Στάζι- και διέκοψε τις σχέσεις του με τους υπόλοιπους.

“Από τότε που καθάρισα το παρελθόν μου, νιώθω ελεύθερος”, λέει ο 69χρονος στον Guardian. “Έγινα πιο ανοιχτός, πιο χαρούμενος, πιο ζεστός -και επιτυχημένος”.

ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΞΕΡΟΥΝ ΠΟΙΟΣ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ

Παρόμοιες ιστορίες έχουν να αφηγηθούν πολλοί πρώην πολίτες της Ανατολικής Γερμανίας, γι' αυτό μια νέα μελέτη στο περιοδικό Cognition έχει προκαλέσει έκπληξη. Ο ιστορικός Ντάγκμαρ Έλερμπροκ, του Τεχνικού Πανεπιστημίου της Δρέσδης, και ο ψυχολόγος Ραλφ Χέρτβιγκ του Ινστιτούτου Max Planck για την Ανθρώπινη Ανάπτυξη στο Βερολίνο, αναφέρουν ότι η πλειονότητα των ανθρώπων για τους οποίους η Στάζι διατηρούσε αρχεία δεν τα έχει καν ανοίξει.

Αυτό το εύρημα έχει αγγίξει ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο σημείο των Γερμανών. Όπως συμβαίνει και στις υπόλοιπες χώρες, κάποια πράγματα μερικά κράτη προτιμούν να τα αφήσουν να χαθούν στη λήθη.

Όπως η Βρετανία για παράδειγμα που δεν έχει ακόμη αντιμετωπίσει τη βία που επικράτησε στις πρώην αποικίες της ή η Γαλλία που αγωνίζεται να “χωνέψει” τα όσα έκανε στον πόλεμο της Αλγερίας.

Καθώς η πανδημία αρχίζει να σβήνεται από τη μνήμη μας και η ιστορία να χρησιμοποιείται ως όπλο στην Ουκρανία, η μελέτη τροφοδότησε μια ευρύτερη συζήτηση σχετικά με το πώς οι κοινωνίες αντιμετωπίζουν τα τραύματα του παρελθόντος και τον ρόλο που παίζουν τα άτομα σε αυτήν την αντιμετώπιση. “Δεν δικαιολογώ τη σκόπιμη άγνοια”, λέει ο Χέρτβιγκ, “αλλά θέλω να την κατανοήσω”.

Ο ίδιος είχε ακούσει πολλές ιστορίες σαν αυτή του Βίτενμπεργκ, αλλά έχει ακούσει και κάποιες διαφορετικού τύπου. Όταν ο πρώην καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας, Χέλμουτ Σμιτ, είπε για το αρχείο της Στάζι, το 2002, “η ενστικτώδης αντίδρασή μου θα ήταν να κάψω οτιδήποτε αδιάβαστο”, εξέφραζε την άποψη της πλειοψηφίας της δυτικογερμανικής πολιτικής ελίτ την εποχή της επανένωσης.

Επιπροσθέτως, ο συγγραφέας Γκίντερ Γκρας αρνήθηκε δημοσίως να δει το αρχείο του με την αιτιολογία ότι θα ανακάλυπτε τις ταυτότητες των πληροφοριοδοτών του, αλλά όχι και αυτό που τους παρακίνησε (τελικά υποχώρησε, αλλά μόνο αφού είχαν πια διαγραφεί τα ονόματα).

ΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΣΤΑΖΙ

Ο Χέρτβιγκ και ο Έλερμπροκ ρώτησαν τους υπαλλήλους που δουλεύουν εκεί που σήμερα διατηρείται στο αρχείο της Στάζι, ποιο ήταν το ποσοστό των ανθρώπων που ήξεραν ότι βρίσκονται μέσα στα αρχεία τους και πήγαν να τα δουν. Η απάντησή τους ήταν: “Τι εννοείτε; Όλοι έχουν έρθει να δουν το αρχείο τους!”, λέει ο Χέρτβιγκ. Αυτό, αν και φαινόταν απίθανο να ισχύει, οι ερευνητές κατάλαβαν γιατί οι υπάλληλοι μπορεί να αισθάνονταν έτσι. Κανείς δεν ξέρει ακριβώς πόσα αρχεία υπάρχουν -μόνο ότι αρχικά ήταν τόσα πολλά που υπολόγιζαν ότι θα γέμιζαν ένα ράφι σχεδόν 111 χιλιομέτρων!

Μία από τις τελευταίες ενέργειες της Στάζι ήταν να καταστρέψει μεγάλο μέρος του συστήματος διαχείρισης και εύρεσης των αρχείων της, μαζί με πολλά απ’ αυτά τα αρχεία. Αλλά αν δεν γνωρίζουμε πόσοι φάκελοι υπάρχουν, τότε δεν γνωρίζουμε και πόσοι άνθρωποι δεν τα έχουν δει ακόμα -μόνο πόσοι το έχουν κάνει.

Οι Χέρτβιγκ και Έλερμπροκ υπολόγισαν ότι αν όλοι οι πολίτες της Ανατολικής Γερμανίας που πίστευαν ότι η Στάζι είχε φακέλους για τους ίδιους είχαν κάνει αίτηση για να τους δουν, τότε θα υπήρχαν περίπου πέντε εκατομμύρια αιτήσεις από τότε που άνοιξε το αρχείο το 1991. Στην πραγματικότητα όμως αυτό το έκαναν γύρω στα δύο εκατομμύρια άνθρωποι, πράγμα που σημαίνει ότι περίπου τρία εκατομμύρια άνθρωποι επέλεξαν σκόπιμα την άγνοια.

Αφότου διαφήμισαν το πρότζεκτ τους στον Τύπο και έπεισαν περίπου 150 άτομα που δεν είχαν δει τους φακέλους τους να εμφανιστούν, χρησιμοποίησαν έναν συνδυασμό συνεντεύξεων και ερωτηματολογίων για να εξετάσουν τους λόγους. Είδαν, λοιπόν, ότι οι λόγοι διέφεραν, αλλά ο πιο συνηθισμένος ήταν το γεγονός ότι ότι οι άνθρωποι προτιμούσαν να μην γνωρίζουν ποιοι συνάδελφοι, φίλοι ή συγγενείς τους είχαν “καρφώσει”. Και συν αυτό ότι φοβόνταν ότι δεν θα μπορούσαν να εμπιστευτούν κανέναν ξανά.

Για τον Βόλκερ Χόφερ, ο οποίος διευθύνει το αρχείο της Στάζι στο Ρόστοκ, όσοι συμβουλεύονταν τα αρχεία τους σχεδόν πάντα το έβρισκαν ως μια απελευθερωτική εμπειρία -ειδικά αν είχαν διωχθεί ως αποτέλεσμα της κατασκοπείας της υπηρεσίας. Την ίδια στιγμή πιστεύει ότι είναι και ένα απαραίτητο βήμα για τη Γερμανία στο σύνολό της, μια προσπάθεια να καταλάβει τη βαθιά ουσία της δικτατορίας ώστε να προλάβει μία μελλοντική.

Αυτές τις μέρες, ο Βίτενμπεργκ εκθέτει τις φωτογραφίες του και ενημερώνει τα παιδιά για την κομμουνιστική περίοδο -συχνά υπό τη δυσφορία των δασκάλων τους, θα πει στον Guardian. "Οι μεμονωμένες συζητήσεις είναι περίπλοκες και ιδιωτικές", λέει ο Χέρτβιγκ, και μπορούν να αλλάξουν με την πάροδο του χρόνου -ειδικά με την αλλαγή των γενεών. Έτσι εξελίσσεται η συλλογική μνήμη και τα κεφάλαια που κάποτε είχαν καταπιεστεί επιστρέφουν στη δημόσια συνείδηση. Η σκόπιμη άγνοια και η λήθη δεν είναι το ίδιο πράγμα -γιατί για να ξεχάσεις κάτι πρέπει να το έχεις γνωρίσει εξαρχής.

"Η λήθη όμως μπορεί να είναι και μια συλλογική στρατηγική", λέει. Ήταν πιθανώς η στρατηγική που προτιμούσαν από παλιά οι κοινωνίες προκειμένου να προχωρήσουν πέρα από το τραύμα τους. Ωστόσο, σπάνια αυτό δούλευε.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Η “μόδα” τώρα είναι η αντιμετώπιση του παρελθόντος, η αλήθεια και η συμφιλίωση σύμφωνα με το πρότυπο της επιτροπής που δημιούργησε η Νότια Αφρική το 1996 για να ερευνήσει την περίοδο του απαρτχάιντ. Αλλά αυτή η προσέγγιση έχει τα δικά της προβλήματα, λέει ο ιστορικός Μάρτιν Τζέι από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϋ. Το να δοθούν αποζημιώσεις, μπορεί για κάποιος να μοιάζει σαν να τραβάνε μία κόκκινη γραμμή με το παρελθόν, αλλά για κάποιους άλλους είναι σαν να τη γλιτώνουν οι θύτες.

“Αν καταβληθούν οι αποζημιώσεις, τότε οι θύτες καθαρίζουν;”, αναρωτιέται στη βρετανική εφημερίδα. “Μπορούν τότε να πουν: “Πληρώσαμε για αυτό που κάναμε, οπότε σκάσε, σταμάτα να μας ενοχλείς;’”.

Ο Καναδάς υιοθέτησε το μοντέλο αλήθειας και συμφιλίωσης για να αντιμετωπίσει τις ιστορικές αδικίες εναντίον των ιθαγενών κατοίκων του, αλλά η προσέγγισή του έχει αποδειχθεί αμφιλεγόμενη. Το 2020, κατά τη διάρκεια μιας αντιπαράθεσης μεταξύ της αστυνομίας και των ακτιβιστών που ισχυρίστηκαν ότι η κυβέρνηση προσπαθούσε να περάσει έναν αγωγό φυσικού αερίου με το έτσι θέλω μέσα από κλεμμένες γαίες των ιθαγενών, γεννήθηκε ένα σύνθημα: “Η συμφιλίωση είναι νεκρή”. Αυτό το σύνθημα έχει φτάσει να συμβολίζει μια αίσθηση μεταξύ των ιθαγενών στον Καναδά και αλλού, ότι αν συγχωρήσεις και ξεχάσεις, θα είσαι πάντα θύμα.

"ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ"

Παρομοίως, στην Ιρλανδία, ορισμένοι πιστεύουν ότι η διατήρηση στη ζωή των τραυματικών αναμνήσεων είναι ο μόνος τρόπος για να προκαλέσουν την πολιτική αλλαγή. Το 2018, ο γεωγράφος Τζόζεφ Ρόμπινσον του Πανεπιστημίου Maynooth συνόδευσε βετεράνους του Συντάγματος Άμυνας του Ulster σε μέρη κατά μήκος των ιρλανδικών συνόρων, όπου είχαν επιζήσει από τη βία της δεκαετίας του ‘80. Παρατήρησε τότε ότι μιλούσαν για τους σημερινούς κατοίκους σαν να ήταν μπροστά τότε σε όλη αυτήν τη βία, αγνοώντας ουσιαστικά όλες τις δεκαετίες που είχαν περάσει από τότε.

Ο Ρόμπινσον το ονομάζει αυτό “παράταση του παρελθόντος”. Διατηρούν του παρελθόν ζωντανό στο παρόν σε μια προσπάθεια να διατηρήσουν τη φωνή τους στη συλλογική συνομιλία. Αναπόσπαστο στοιχείο της συγγραφής της ιστορίας είναι μια διαπραγμάτευση για το πού τελειώνει το παρελθόν και πού αρχίζει το παρόν, όπως διαπιστώνει ένα φιλόδοξο ερευνητικό πρόγραμμα στη Γαλλία.

Το πρότζεκτ “13 Νοεμβρίου” παρακολουθεί την εξέλιξη των ατομικών και συλλογικών αναμνήσεων των τρομοκρατικών επιθέσεων του 2015 στο Παρίσι σε ένα τεράστιο τμήμα του γαλλικού πληθυσμού. Όταν ξεκίνησε η δίκη των κατηγορουμένων δραστών, τον Σεπτέμβριο του 2021, οι έξι επιθέσεις -που έγιναν σε διαφορετικές τοποθεσίες στην πόλη- είχαν συμπυκνωθεί σε δύο στη συλλογική μνήμη: η μία ασαφής, το Παρίσι και η άλλη ακριβής, ο συναυλιακός χώρος του Μπατακλάν. Αλλά η εκτεταμένη κάλυψη της δίκης στον Τύπο, η οποία βασίστηκε σε μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων, θύμισε στους ανθρώπους ξεχασμένες λεπτομέρειες -συμπεριλαμβανομένων και των άλλων τοποθεσιών.

Ο ιστορικός Ντενίς Πεσανσκί, ένας από τους του υπεύθυνους του πρότζεκτ, λέει ότι παρακολουθούν μια ιστορική αφήγηση να χτίζεται σε πραγματικό χρόνο: μια διαπραγμάτευση μεταξύ ατομικών και συλλογικών μαρτυριών που, όπως προβλέπει, θα σταθεροποιηθεί τελικά σε κάποια συναίνεση.

Ενδιαφέρον έχει και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζεται και το μετατραυματικό στρες (PTSD), το οποίο χαρακτηρίζεται από παρεμβατικές, τραυματικές αναμνήσεις. “Το τρέχον πρότυπο φροντίδας για το PTSD περιλαμβάνει την προσπάθεια ενημέρωσης της τραυματικής μνήμης με την εισαγωγή νέων πληροφοριών που μειώνουν την αίσθηση του τραυματισμού”, λέει η Τζένιφερ Γουάιλντ, πειραματική ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Αλλά η πρόσφατη δουλειά της με εργαζόμενους στον τομέα της υγείας που έχουν τραυματιστεί από την πανδημία του Covid-19 την έκανε να αναρωτηθεί αν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να επιταχυνθεί η ανάρρωση ενός ασθενούς.

Το “update” της μνήμης μπορεί να βοηθήσει, λέει, αλλά “αυτό που οι άνθρωποι βρήκαν πραγματικά χρήσιμο είναι να σπάσουν τη σύνδεση με το παρελθόν”. Εφαρμόζοντας τις ιδέες της στα θύματα της Στάζι και με την προειδοποίηση ότι δεν έχει συνεργαστεί προσωπικά μαζί τους, ισχυρίζεται ότι είναι λογικό ένα άτομο χωρίς τραυματικές αναμνήσεις να μη νιώθει καμία επιθυμία να δει τα αρχεία τους. Ωστόσο, αν είχαν εμμονή με το παρελθόν, ένα ταξίδι στα αρχεία θα μπορούσε να τους βοηθήσει “έχοντας όμως κατά νου τους αντικειμενικούς λόγους για τους οποίους κάποιος μπορεί να τους πρόδωσε και γιατί η κατάσταση σήμερα είναι διαφορετική”.

ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΤΗΣ ΑΜΝΗΣΙΑΣ

Στο βιβλίο του, “Forgetting: the Benefits of Not Remembering”, ο νευρολόγος και ειδικός για τη νόσο Αλτσχάιμερ, Σκοτ Σμολ, από το Πανεπιστήμιο Columbia γράφει ότι σύντομα θα ξεχάσουμε μεγάλο μέρος της πανδημίας, κάτι που θα είναι καλό για την ψυχική μας υγεία. Εξηγεί πώς η επιστήμη της λήθης έχει υποστεί επανάσταση την τελευταία δεκαετία. Η λήθη δεν θεωρείται πλέον απλώς ως ελαττωματική ανάμνηση, αλλά ως μια διαδικασία που υποστηρίζεται από διακριτούς μοριακούς μηχανισμούς.

Αυτό μπορεί να μην αρέσει στους ειδικούς της δημόσιας υγείας που θέλουν απελπισμένα να θυμόμαστε την πανδημία προκειμένου να αποφύγουμε μία μελλοντική. Ωστόσο, το πιθανότερο είναι ότι πολλοί από εμάς θα ξεχάσουμε, ή θα επιλέξουμε την άγνοια και στη συνέχεια εν αγνοία μας, θα ξαναγράψουμε την ιστορία απ’ την αρχή.

Πηγή: 247.gr

Συνεχίζονται οι αποκαλύψεις σχετικά με το σκάνδαλο των παράνομων παρακολουθήσεων με τα «Νέα» να αποκαλύπτουν ότι η Ντόρα Μπακογιάννη, ο Κώστας Μπακογιάννης και η Αλεξία Μπακογιάννη να βρίσκονται υπό παρακολούθηση.

Η είδηση γίνεται γνωστή μέσα από ένα σύντομο σχόλιο – αναφορά από τη στήλη του Mικροπολιτικού στα «Νέα», το οποίο κάνει σοβαρή αίσθηση, καθώς αναφέρει ότι σύμφωνα με πληροφορίες ήταν υπό παρακολούθηση έχοντας λάβει το κακόβουλο link,  ακόμα και η Ντόρα Μπακογιάννη, αλλά και τα παιδιά της η Αλεξία Μπακογιάννη και ο Δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης.

Τι γράφει στη στήλη του ο Μικροπολιτικός γράφει για την παρακολούθηση Ντόρας, Κώστα και Αλεξία Μπακογιάννη

«Από διασταυρωμένες πηγές προκύπτει η πληροφορία ότι στα κινητά που ήταν υπό παρακολούθηση, συμπεριλαμβάνονται αυτά της Ντόρας, της Αλεξίας και του Κώστα Μπακογιάννη. Φαίνεται, δηλαδή – σύμφωνα με πληροφορίες πάντα – να είχαν λάβει και ενεργοποιήσει κακόβουλα link με sms από το γνωστό λογισμικό. Με αποτέλεσμα να μπουν κι αυτοί σε αυτόν τον κυκεώνα. Εφόσον η πληροφορία αυτή ισχύει, μιλάμε για κάτι πάρα πολύ λυπηρό. Ειδικά αν συνυπολογίσει κανείς το γεγονός ότι υπάρχουν δεσμοί αίματος που ενώνουν αυτή την οικογένεια με ένα από τα φερόμενα ως κεντρικά πρόσωπα της υπόθεσης αυτής, τον Γρηγόρη Δημητριάδη. Αν και εφόσον ισχύει αυτό – το τονίζω – καταδεικνύει, δυστυχώς, ότι δεν υπήρχαν ούτε τα στοιχειώδη όρια σε αυτή την ιστορία. Η αλήθεια μένει να αποδειχθεί, βέβαια, από την έρευνα των Αρχών».

Συνέχεια αποκαλύψεων με τον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη να βρίσκεται σε όλο και δεινότερη θέση. Ποιοι πρωτοκλασάτοι υπουργοί και ποια ανώτατα στελέχη της ΕΥΠ ήταν στο στόχαστρο σύμφωνα με τη νέα λίστα που φέρνει στη δημοσιότητα η εφημερίδα Documento.

Δεν έχουν τέλος οι αποκαλύψεις στο σκάνδαλο των υποκλοπών που βυθίζει ολοένα και περισσότερο την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Πρωτοκλασάτοι υπουργοί, ανώτατα στελέχη της ΕΥΠ, δημοσιογράφοι, επιχειρηματίες μέχρι και… Μητροπολίτης βρίσκεται στη λίστα «νούμερο 2» των παρακολουθήσεων (predator), που φέρνει στη δημοσιότητα η εφημερίδα Documento.

Ο Κώστας Βαξεβάνης, στον προσωπικό του λογαριασμό στο Twitter, το πρωί του Σαββάτου, δίνει συνέχεια στην «καταιγίδα» που πλήττει το Μαξίμου αναφέροντας πως «στη νέα λίστα (...) υπάρχουν υπουργοί, φίλες της Μαρέβας, ακόμη και στελέχη της ΕΥΠ».

Σύμφωνα με το Documento

υπό παρακολούθηση μεταξύ άλλων ήταν:

• Ο υπουργός Επικρατείας, Γιώργος Γεραπετρίτης
• Ο υπουργός Επικρατείας, Άκης Σκέρτσος
• Ο αναπληρωτής υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Νίκος Παπαθανάσης
• Ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης
• Ο Α’ υποδιοικητής της ΕΥΠ, Βασίλης Γκρίζης
• Η πρώην διευθύντρια του κλιμακίου της ΕΥΠ, Αγγελική Ρούσσου
• Ο διευθυντής του γραφείου του πρωθυπουργού στη Βουλή Μιχάλης Μπεκίρης
• Ο διευθυντής του γραφείου Τύπου του υπουργείου Εργασίας, Νίκος Σιγάλας
• Η συνεργάτιδα του Κυριάκου Μητσοτάκη από το 2014, Ελίνα Κυπραίου
• Το μέλος του ΔΣ της εφημερίδας «Καθημερινή», Χρήστος Αγραφιώτης
• Η δημοσιογράφος του Ant1 Μαρία Σαράφογλου
• Ο ιδιοκτήτης του καναλιού Epsilon, Φίλιππος Βρυώνης

Ο εκδότης και δημοσιογράφος αναφέρει (editorial) μάλιστα πως η λίστα «αποδεικνύει αυτό που υπήρχε ως υποψία. Το δίχτυ των συνακροάσεων, ήταν ουσιαστικά το δίχτυ προστασίας του καθεστώτος (...)» και «η διαστροφική πολιτικά και επικίνδυνη θεσμικά πρακτική με τον αδιαμφισβήτητο πλέον εντολέα, δεν άφηνε έξω από το πεδίο ενδιαφέροντος τα προσωπικά θέματα, τα οποία απ ό,τι φαίνεται- έτσι τουλάχιστον ισχυρίζονται τα βαθιά λαρύγγια του Mitsotakis_gate-, χρησιμοποιούνταν για προσωπικούς εκβιασμούς και χειραγώγηση των άτακτων υπουργών».

Βυθίζεται στο σκάνδαλο των υποκλοπών

Όπως σημειώνει στο σημερινό της ρεπορτάζ η «Εφ.Συν.», ο πρωθυπουργός βρίσκεται όλο και σε δεινότερη θέση καθώς εδώ και τρία χρόνια δημιούργησε ένα υπερσυγκεντρωτικό σύστημα εξουσίας, το κατ’ ευφημισμόν «επιτελικό κράτος» του οποίου η συνοχή πλέον έχει εμφανώς διαρραγεί.

Μετά και τις τελευταίες αποκαλύψεις για το σκάνδαλο των υποκλοπών -το οποίο το μέγαρο Μαξίμου ήθελε διακαώς να εξαφανίσει από την επικαιρότητα, αλλά αυτό και διάπλατα ανοιχτό παραμένει και αναζωπυρώνεται διαρκώς-, ο Κυρ. Μητσοτάκης είναι ακόμα πιο εκτεθειμένος και στο εσωτερικό της χώρας και στο εξωτερικό και βάλλεται πανταχόθεν, έχοντας πια πάρα πολλά μέτωπα ανοιχτά.

Πηγή: efsyn.gr

Κυβερνητικό κέντρο φέρεται να παρακολουθούσε υπουργό του Μητσοτάκη, επιχειρηματίες, αλλά και πολίτες. Το οργανωμένο έγκλημα και ο μηχανισμός σε γνώση Δημητριάδη

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ υπάρχουν «ενδείξεις για υποκλοπές ή ύποπτες παρακολουθήσεις εντός του κυβερνητικού κόμματος, για υπουργό που φαίνεται να μην είχε και τόσο καλές σχέσεις με άλλους συνεργάτες του Πρωθυπουργού. Έτσι λοιπόν φαίνεται να είχε καταγραφεί – πιθανόν από το σύστημα Predator – η πλήρης ανταλλαγή μηνυμάτων του με δημοσιογράφο που είχε ελεγχθεί από την ΕΛ.ΑΣ. για τα μέτρα ασφαλείας που λαμβάνονταν κ.λπ».

Ο υπουργός που φωτογραφίζεται στο ρεπορτάζ των Νέων δεν είναι άλλος από τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ο οποίος διατηρούσε κακές σχέσεις με το σύστημα Δημητριάδη και είχε συγκρουστεί μαζί του για αναθέσεις στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. 

Παράλληλα το ρεπορτάζ αναφέρει και ένα δεύτερο περιστατικό, όπου  «άλλο πολιτικό πρόσωπο, με το ίδιο επίπεδο… σχέσεων, εντόπισε την άνοιξη του 2021 ένα SMS με ύποπτο link στο κινητό του, που παρέπεμπε στην παγίδευσή του με τέτοιου είδους λογισμικό. Ο εν λόγω πολιτικός, ωστόσο, αντελήφθη ότι κάτι ύποπτο συνέβαινε (τότε δεν είχε αποκαλυφθεί ακόμη η χρήση Predator στην Ελλάδα), συμβουλεύθηκε ειδικούς σε θέματα ασφάλειας και απενεργοποίησε τη συσκευή που χρησιμοποιούσε τότε».

Ο Βασίλης Λαμπρόπουλος αφήνει αιχμές κατά του Γρηγόρη Δημητριάδη, καθώς διατυπώνει το ερώτημα αν γνώριζε ότι παρακολουθούνταν πολιτικά πρόσωπα.  «Αγνωστο, βεβαίως, αν συνέβαιναν, σε ορισμένες περιπτώσεις, σε γνώση του πρώην γενικού γραμματέα του Πρωθυπουργού Γρηγόρη Δημητριάδη», αναφέρει το ρεπορτάζ, χωρίς όμως να διατυπώνεται το ερώτημα αν και ο Πρωθυπουργός είχε γνώση του παρακρατικού μηχανισμού που παρακολουθούσε πολιτικά πρόσωπα και δημοσιογράφους.

Παρακολουθήσεις επιχειρηματιών και με φυσική παρουσία 

Η υπόθεση αποκτά ξεχωριστό ενδιαφέρον, καθώς σύμφωνα με το δημοσίευμα παρακολουθούνταν και επιχειρηματίας, αλλά και πρόσωπα που έμπαιναν στο στόχαστρο για ιδιωτικούς λόγους. Όπως αναφέρουν τα Νέα «SMS με link - παγίδα φέρεται να είχε σταλεί, στις αρχές Νοεμβρίου 2021, και σε επιχειρηματία εκτός Αθηνών, που έχει δραστηριοποιηθεί σε πολλούς επαγγελματικούς χώρους. 

Σύμφωνα με περαιτέρω έρευνα, αυτό φέρεται να συνέβη προκειμένου να υπάρχει παρακολούθηση κι άλλων γνωστών του σημαντικών προσώπων, μέσω αυτού, αλλά και γιατί ήταν «εχθρός» επιχειρηματιών που φαίνεται να είχαν καλές σχέσεις με το συγκεκριμένο κέντρο.

Ακόμη παραμένει άγνωστο αν το Predator χρησιμοποιήθηκε μέχρι και για υποκλοπές, αντρών και γυναικών, για ιδιωτικούς λόγους».

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ ένα  από τα κρίσιμα ερωτήματα που ανακύπτουν αφορά τη φυσική παρακολούθηση ή και την καταγραφή συνομιλιών, σε ραντεβού, σε καφετέριες, ενός ακόμη πολιτικού παράγοντα. Μάλιστα σε αυτή την περίπτωση φαίνεται ότι χρησιμοποιήθηκαν αστυνομικοί αποσπασμένοι σε πολιτικά πρόσωπα και πράκτορες της ΕΥΠ, ενώ αυτό που αναζητούσαν από την επιχείρηση αυτή, που έγινε αρκετά πρόσφατα, είναι αν το πολιτικό πρόσωπο «έδινε» στοιχεία σε δημοσιογράφους που ερευνούσαν το σκάνδαλο των υποκλοπών.

Ως ενορχηστρωτής του κυκλώματος παρακολουθήσεων φωτογραφίζεται στο ρεπορτάζ ο επιχειρηματίας Γιάννης Λαβράνος, καθώς αναφέρεται ότι τα ερωτήματα «πολλαπλασιάζονται ύστερα από τα οφέλη που φέρονται να είχαν σε συμβάσεις με το Δημόσιο επιχειρηματίες (που δραστηριοποιούνται κυρίως σε θέματα επικοινωνιών, ψηφιακών συστημάτων και άλλων υψηλής τεχνολογίας) οι οποίοι είχαν πολύχρονες επαφές με αυτό το σύστημα. Οι  συγκεκριμένοι ενδιαφέρονταν για θέματα επικοινωνιών σε σώματα ασφαλείας, στα συστήματα υποκλοπών της ΕΥΠ, στη διαδικασία επιλογής αναδόχου για την έκδοση των νέων ταυτοτήτων κ.λπ. Σημειώνεται ότι ο τελευταίος διαγωνισμός ματαιώθηκε ύστερα από πολιτικές αντιδράσεις ».

Σχέσεις και με το οργανωμένο έγκλημα 

Τέλος στο ρεπορτάζ των Νέων γίνεται λόγος και για σχέσεις με το οργανωμένο έγκλημα, με τον δημοσιογράφο Βασίλη Λαμπρόπουλο να περιγράφει πλέον πως λειτουργούσε στο σύνολο του, ένα παρακρατικό κέντρο λήψης αποφάσεων που κρατούσε σε ομηρία πολιτικούς και επιχειρηματίες μέσω ενός διευρυμένου συστήματος παρακολουθήσεων, ακόμη και για ιδιωτικούς σκοπούς.

Δημητριάδης-Λαβράνος στο στόχαστρο

Εντύπωση προκαλεί το χρονικό σημείο που επιλέγει η εφημερίδα του Βαγγέλη Μαρινάκη να δημοσιεύσει τα παραπάνω στοιχεία, φέρνοντας ξανά στην επιφάνεια την υπόθεση των υποκλοπών και μάλιστα με νέα στοιχεία, όπως η  παρακολούθηση υπουργών της κυβέρνησης. Επίσης περιγράφεται για όσους γνωρίζουν σημεία της υπόθεσης με ακρίβεια ο τρόπος δράσης της παρακρατικής οργάνωσης που στεγάζονταν στο Μαξίμου, με την απουσία απο το κάδρο ενός μόνο προσώπου. Του Πρωθυπουργού Κυριακού Μητσοτάκη, που φέρεται να μην γνώριζε τη δράση των στενών του συνεργατών, αλλά και ότι παρακολουθούνταν η μισή «πολιτικοοικονομική ζωή» του τόπου. 

Αντίθετα το ρεπορτάζ των Νεών ρίχνει το σύνολο της ευθύνης του σκανδάλου των υποκλοπών σε δύο πρόσωπα. Το πρώτο είναι ο Γρηγόρης Δημητριάδης και το δεύτερο ο καλός του φίλος Γιάννης Λαβράνος. Άνθρωποι που γνωρίζουν τις ισορροπίες στο Μαξίμου, έλεγαν χθες το απόγευμα, όταν και κυκλοφόρησε το ρεπροτάζ των Νέων, ότι η επαναφορά του θέματος και μάλιστα με τόσο επιθετικό τρόπο προς τους Γρηγοριάδη και Λαβράνο μπορεί να ερμηνευτεί είτε γιατί στο πρωθυπουργικό περιβάλλον φοβούνται πλέον την εμπλοκή της δικαιοσύνης, είτε γιατί ο ίδιος ο Πρωθυπουργός για λόγους που ξεπερνούν και το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων έχει αποφασίσει να «τελειώσει» τον ανηψιό του και άλλοτε στενό του συνεργάτη Γρηγόρη Δημητριάδη. Οι ίδιοι κύκλοι βέβαια τονίσουν με νόημα, ότι ο Δημητριάδης μέχρι τώρα κάλυψε τον Πρωθυπουργό και αποδέχτηκε την ανάληψη της ευθύνης για το σκάνδαλο δίχως να θεωρεί ότι του αναλογεί, αλλά προφανώς αν χρειαστεί να μιλήσει για να «σωθεί», θα το πράξει.

Πηγή: avgi.gr

Σ’ αυτό το βαρυσήμαντο άρθρο με θέμα τις τηλεφωνικές υποκλοπές δημοσιογράφων και πολιτικών, ο γνωστός δημοσιογράφος Τάσος Τέλλογλου δεν αναφέρεται μόνο στα αποτελέσματα του ρεπορτάζ του, αλλά μιλά και για τις προσωπικές του, απροκάλυπτες και εκφοβιστικές εμπειρίες παρακολούθησης – μια «δυστοπία» που «αποτελεί μέρος του συστήματος ελέγχου της πλειοψηφίας».

Στις 27 Μαΐου 2022 περπατώντας στο Κολωνάκι, συνοικία στο κέντρο της Αθήνας, παρατήρησα ότι ένας νεαρός άνδρας με ένα πλαστικό ποτήρι καφέ στο χέρι και μια τσάντα περασμένη γύρω από τη μέση του με ακολουθούσε. Ήταν 10 το πρωί και κατευθυνόμουν σε μια συνάντηση με μια πηγή που δραστηριοποιούνταν στην εμπορία λογισμικών για τις ανάγκες των υπηρεσιών ασφαλείας. «Κοίτα να έρθεις μόνος σου», με είχε προειδοποιήσει, αλλά δεν έδωσα μεγάλη σημασία, παρά το γεγονός ότι τον Μάιο συχνά έβλεπα ανθρώπους να με ακολουθούν επίμονα. Αποφάσισα ότι θα έπρεπε να δοκιμάσω αν ο άνθρωπος που με ακολουθούσε ήταν εκεί για μένα. Άλλαξα πεζοδρόμιο και άλλαξε κι αυτός, μπήκα σε ένα μαγαζί και στάθηκε σε αυτό, άλλαξα και πάλι πεζοδρόμιο και μπήκα γρήγορα στην είσοδο της πολυκατοικίας στην οδό Καρνεάδου 37 δίπλα σε ένα ταχυδρομικό γραφείο κοντά στο κέντρο της Αθήνας. Όταν πέρασε από μπροστά μου τον άρπαξα. Άρχισε να φωνάζει, και όταν τον ρώτησα «ποιος είσαι;» και προσπάθησα να βάλω το χέρι στην εσωτερική τσέπη για να πάρω την ταυτότητά του, το έβαλε στα πόδια προς τη Λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας.

Το μεσημέρι ένας αξιωματούχος μιας υπηρεσίας ασφαλείας μου αρνήθηκε στο τηλέφωνο κάθε ευθύνη. «Ενδιαφέρονται και άλλες υπηρεσίες», μου είπε ξερά. Λίγες μέρες αργότερα ένας απόστρατος της Ελληνικής Αστυνομίας μου είπε να προσέχω το πάρκινγκ που παρκάρω το αυτοκίνητό μου. Ρώτησα τον υπάλληλο του πάρκινγκ στο Παγκράτι, μια άλλη γειτονιά του κέντρου της Αθήνας, εάν είχε συμβεί κάτι ασυνήθιστο. Μετά από πίεση μου είπε ότι είχε έρθει ένας «κύριος από την αστυνομία και ήθελε να πάει στο αυτοκίνητό σας αλλά δεν τον άφησα». Στις 2 Μαΐου 2022 με φωτογράφισαν σε καφετέρια ενός προαστίου της Αθήνας, του Νέου Ψυχικού, μετά από μια συνάντησή μου με τον δημοσιογράφο Θανάση Κουκάκη, το πρώτο θύμα του λογισμικού Predator σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ο φίλος που μας έστειλε τη φωτογραφία μας παρακάλεσε να μη την δημοσιεύσουμε, δουλεύει για το κράτος.

Τον Ιούνιο του 2022 μια πηγή με ενημέρωση από τις υπηρεσίες ασφαλείας μου είπε ότι η συνάδελφός μου Ελίζα Τριανταφύλλου, ο ρεπόρτερ Θοδωρής Χονδρόγιαννος, ο Θανάσης Κουκάκης και εγώ «συσχετιζόμασταν» με δεκάδες υποψήφιες πηγές μας με βάση την κεραία της κινητής τηλεφωνίας στην οποία βρίσκονταν τα κινητά μας, για να υπάρχει «μία εικόνα για το αν συναντιόμαστε».

Λίγο μετά το Δεκαπενταύγουστο βρέθηκα σε ένα κτίριο στη λεωφόρο Κηφισίας, στη βόρεια Αθήνα, κι άνοιξα το τηλέφωνό μου μόνο για να φωτογραφίσω ένα λογότυπο εταιρείας. Το απόγευμα ρωτήθηκα από κάποιον που δεν θα έπρεπε να το ξέρει αν το πρωί βρισκόμουν στο συγκεκριμένο κτίριο.

Όλα αυτά, πέρα από παραβίαση της κείμενης εθνικής και ευρωπαϊκής νομοθεσίας για το απόρρητο των τηλεπικοινωνιών, συνιστούν κι ένα σοβαρότατο εμπόδιο στη δουλειά μας. Πώς να πας να συναντήσεις και να μιλήσεις σε έναν άνθρωπο όταν ξέρει ότι δεν θα πας μόνος σου; Και τι ρίσκο παίρνει αυτός ή αυτή που συναντιέται μαζί σου; Το πρόβλημα, πέρα από πολιτικό, νομικό και τεχνικό, είναι και βιοποριστικό για όσους επιμένουμε να βιοποριζόμαστε ερευνώντας. Σε συνθήκες απόλυτης μοναξιάς ακόμα και από τις οικογένειές μας.

Χωρίς τηλέφωνο

Κατά τη διάρκεια της εννεάμηνης πλέον έρευνας με τη συνάδελφό μου Ελίζα Τριανταφύλλου έκανα δεκάδες ραντεβού χωρίς να έχω μαζί μου το κινητό τηλέφωνο (ήταν συνήθως αλλά όχι πάντα σε κάποιο άλλο σημείο της πόλης), ενώ αποφασίζαμε πότε θα ανταλλάσσαμε κάτι διά ζώσης και πότε ψηφιακά έστω και κρυπτογραφημένα – όσο πιο πρωτόγονος ήταν ο τρόπος επικοινωνίας τόσο πιο ασφαλής είναι η μέθοδος. Όταν αποφασίσαμε να επισκεφθούμε εργαζόμενους της Intellexa, της ελληνοϊσραηλινής εταιρείας που παράγει το λογισμικό με το οποίο παραβιάστηκε το τηλέφωνο του Κουκάκη και έγινε προσπάθεια να παραβιαστεί το τηλέφωνο του πρόεδρου του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη, το τηλέφωνο έμενε χιλιόμετρα μακριά, το αυτοκίνητο επίσης. Περπάταγα αρκετή ώρα να φτάσω στο σπίτι τους και η πρώτη και συνήθως τελευταία επικοινωνία γινόταν από το θυροτηλέφωνο, όπως τη δεκαετία του ’80, όταν ξεκίνησα αυτή τη δουλειά.

Πρόκειται για δυστοπία που πολύ φοβάμαι ότι δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Δυστοπία που γινόταν ακόμα πιο κραυγαλέα όταν βουλευτές της αντιπολίτευσης καλούσαν από τη γραμμή του παρόχου στη διάρκεια των ερευνών, για να πληροφορηθούν «τι νέα υπάρχουν για το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων» (στην Ελλάδα γίνονται 16.000 επισυνδέσεις το χρόνο). Ή όταν έλυνες το γρίφο γιατί αξιωματούχοι της κυβέρνησης σου τηλεφωνούσαν από δύο διαφορετικές εφαρμογές: μία λιγότερο ασφαλή και μία πολύ πιο ασφαλή. Η πρώτη χρησίμευε για να πουν πράγματα που θα μπορούσαν να ακουστούν χωρίς να διακινδυνεύσουν το πολιτικό τους μέλλον, η χρήση της δεύτερης ήταν για να πουν πράγματα πιο κοντά στην αλήθεια. Ένας υπουργός της προηγούμενης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ μου περιέγραψε ραντεβού με συντηρητικό συνάδελφό του σε διαμέρισμα τρίτου, όπου πήγε χωρίς να γνωρίζει το κουδούνι στο οποίο έπρεπε να χτυπήσει. Ο συνομιλητής του είχε αφήσει το τηλέφωνό του στο σπίτι και δεν υπήρχε τρόπος να τον ρωτήσει. Γύρισε στο δικό του σπίτι άπραγος. Το βράδυ, όταν τον πήρε στο τηλέφωνο, ο συντηρητικός πολιτικός του είπε ότι δεν πήγαινε ποτέ σε τέτοια ραντεβού με το τηλέφωνό του.

Όλοι ήξεραν ποιοι τα έκαναν αυτά, δεν ανακαλύψαμε κάποιο μυστικό και η εξουσία ήθελε να το ξέρουν. Ήταν μέρος του συστήματος ελέγχου της πλειοψηφίας. Ο Τύπος δεν πήγαινε πίσω. Τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης της χώρας αγνόησαν εντελώς την υπόθεση Κουκάκη, δύο ιστοσελίδες των δέκα ατόμων προσωπικού συνολικά «σήκωσαν» αυτή την υπόθεση επειδή οι υπόλοιποι δεν ήθελαν να διαταράξουν τη σχέση τους με την κυβέρνηση. Συχνά το ρόλο εκείνου που νουθετούσε τα μέσα ή ακόμα χειρότερα μεμονωμένους δημοσιογράφους ήταν το ίδιο το γραφείο του πρωθυπουργού. Και, δυστυχώς, κατά κανόνα οι δημοσιογράφοι συμμορφώνονταν. Ακόμα και μεγάλα μέσα όπως ο Economist ή οι NYTimes, που έκαναν κριτική στον τρόπο της διακυβέρνησης, υπέστησαν τις συνέπειες: ο κ. Μητσοτάκης, αν και είχε ανακοινώσει ότι θα μιλήσει σε εκδηλώσεις τους, το ακύρωσε εξαιτίας λιγότερο η περισσότερο επικριτικών άρθρων.

Θα μου πείτε, τι είναι καινούργιο; Κάθε εξουσία χρησιμοποιεί τα διαθέσιμα μέσα για να διασφαλίσει ότι δεν θα χάσει τον έλεγχο της εξουσίας, όπως τον θεωρεί εκείνη. Μία παλιότερη ελληνική κυβέρνηση είχε ζητήσει διά της ΕΥΠ από τη γερμανική πρεσβεία να παρακολουθούμαι σε γερμανικό έδαφος όταν έκανα την έρευνα με τους συνάδελφους μου της SZ για τα «μαύρα ταμεία» της Siemens.

Το πρόβλημα σήμερα είναι ότι ο μεμονωμένος συντάκτης είναι πλέον εντελώς απροστάτευτος: από τη σύνταξή του (που δεν θέλει να μπλέξει), από την ένωση επαγγελματιών στην οποία ανήκει (που δεν έχει καταλάβει το πρόβλημα), από την ιδιοκτησία του μέσου του (που είναι με την κυβέρνηση ό,τι και αν κάνει παρά με τον συντάκτη της), από τους συναδέλφους του (που έχουν συνθηκολογήσει), από την ΕΕ (που απλά κάνει ευχές επιτρέποντας τις ad hominem επιθέσεις σε δημοσιογράφους). Τα μέσα είναι οικονομικά ανίσχυρα και χωρίς την εποπτεία ξένων οργανισμών οι εγχώριες ελίτ έχουν γυρίσει στις κακές τους συνήθειες.

Η εποχή του spyware

Όμως καθώς η πραγματική ζωή έχει υποκατασταθεί από την ψηφιακή, είμαστε πολύ περισσότερο εκτεθειμένοι απ’ ό,τι στο παρελθόν: Όλα τα έγγραφα που ανταλλάσσουμε είναι μέσα στις συσκευές μας, η συχνότητα των επαφών μας φαίνεται απ’ αυτές ακόμα κι αν δεν μπορεί να ακούσει κανείς πάντα το περιεχόμενό τους, το spyware δημιουργεί μια εντελώς νέα συνθήκη: δεν ακουγόμαστε μόνο εμείς αλλά και όσοι γύρω μας επικοινωνούν μαζί μας, η γυναίκα μας που μπορεί να ψιθυρίζει κάποια τρυφερά λόγια δυο μέτρα μακριά από το τηλέφωνο, ο προϊστάμενός μας που κάνει μια κριτική παρατήρηση για κάποιον πολιτικό, ο φίλος που πίνουμε μαζί του μπίρες σε ένα μπαρ. Όλα είναι στη διάθεσή τους. Ποιοι όμως είναι αυτοί; Η ελληνική κυβέρνηση, μετά την αποκάλυψη του Inside story ότι είχε μολυνθεί το κινητό του δημοσιογράφου Θανάση Κουκάκη με spyware, έσπευσε διά του κυβερνητικού εκπροσώπου να αποφανθεί ότι είναι μια ιστορία που αφορά ιδιώτες. Όταν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και ευρωβουλευτής Νίκος Ανδρουλάκης αποκάλυψε ότι είχε δεχθεί έναν «δηλητηριασμένο» σύνδεσμο, η κυβέρνηση προτίμησε τη σιωπή. Κι αυτός ιδιωτική παρακολούθηση; Αργότερα, στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής για τις παρακολουθήσεις, η κυβέρνηση απέφυγε να καλέσει την ισραηλινή εταιρεία Intellexa, πολύ περισσότερο τον Έλληνα μέτοχό της Φέλιξ Μπίτζιο, που αποκαλύφθηκε ότι ήλεγχε μέσω εταιρείας του πάνω από το 35% των μετοχών της (ο Μπίτζιος μάλιστα δήλωσε ότι πούλησε τις μετοχές του μία μέρα πριν την ανακοίνωση της παρακολούθησης του Νίκου Ανδρουλάκη από την κυβέρνηση). Μεγάλη ασυλία για μια ιδιωτική διαφορά; Ένας συνεργάτης της Intellexa με ρώτησε, γιατί «ασχολείστε τόσο λίγο με την κυβέρνηση;». Πέρα από το γεγονός ότι οι εταιρείες spyware πάντα τα «ρίχνουν» στις κυβερνήσεις για κακή χρήση των «καλών» λογισμικών που χρησιμοποιούνται για την ενίσχυση των αρχών που διώκουν τους παρανόμους, ο υπαινιγμός ήταν σαφής: κοιτάξτε αλλού.

Εξαγωγές – αλλά οι άδειες που είναι;

Στα τέλη Ιουλίου 2022, ο Θανάσης Κουκάκης πήρε την έκθεση της Εθνικής Αρχής Διαφάνειας για τις καταγγελίες του. Με έκπληξη διαπίστωσε ότι όσα είχε αναφέρει για τους τραπεζικούς λογαριασμούς των εταιρειών που φαίνεται να συνδέονται με το λογισμικό παρακολούθησης ή την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών δεν είχαν ανοιχθεί. Ο Κουκάκης, που είναι ένα επιμελές και επίμονο θύμα –παρακολουθήθηκε και με spyware και μέσω της ανοιχτής γραμμής του παρόχου και «κυνηγάει» την υπόθεσή του για μία τριετία–, αποφάσισε στις αρχές της πρώτης εβδομάδας του Οκτωβρίου να κάνει κάτι πρωτοφανές: μήνυσε την εταιρεία παραγωγής και εμπορίας του λογισμικού Intellexa και τους υπευθύνους της για την παραβίαση του απορρήτου των τηλεπικοινωνιών του, θεωρώντας τους τουλάχιστον συνεργούς. Ο δικηγόρος του δεν θα είναι εύκολο να αποδείξει ότι οι παραγωγοί του λογισμικού γνώριζαν εκ των προτέρων πως θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εναντίον του πελάτη του, αλλά ένας επιμελής εισαγγελέας, ακόμη και αν δεχθεί ότι δεν το χρησιμοποιούσε το κράτος, θα ρωτήσει τους εμπόρους της Intellexa σε ποιους είχαν πουλήσει το λογισμικό της βορειομακεδονικής εταιρείας Cytroks, που ανήκει στον ίδιο όμιλο. Αν του πουν ότι τα προϊόντα τους προορίζονταν για την εξαγωγή από την Ευρώπη, θα πρέπει να δείξουν τις άδειες εξαγωγής. Τέτοιες αναζητήσαμε για την Intellexa και για άλλες παρόμοιες εταιρείες, που έχουν την έδρα τους κυρίως στην Κύπρο, μέσα στην ΕΕ, τους τελευταίους δύο μήνες. Ο συνάδελφος Φάνης Μακρίδης της εφημερίδας «Φιλελεύθερος» ανακάλυψε μια τέτοια άδεια μιας άλλης ισραηλινής εταιρείας, ενώ οι ερευνητές της εταιρείας του Ντύλιαν Whispear, που είχε στην Κύπρο ως το 2019, επέμεναν σε συναντήσεις που είχαμε μέσα στον Σεπτέμβριο ότι υπήρχε μία ακόμα άδεια που είχε βγει για εταιρεία του Ντύλιαν με τη βοήθεια της τότε κυβέρνησης.

Όταν ρώτησα στο υπουργείο Εμπορίου της Κύπρου, οι υπεύθυνοι μου είπαν ότι δεν υπάρχουν άδειες στο όνομα των εταιρειών του Ντύλιαν, ενώ στην Αθήνα το αρμόδιο για τις εξαγωγές υπουργείο των Εξωτερικών δεν βρήκε άδεια στο όνομα εταιρείας του ομίλου του Ντύλιαν από τις 2.000 άδειες που συνολικά είχε εκδώσει για εξαγωγή προϊόντων dual use, όπως σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία χαρακτηρίζεται το λογισμικό αυτό. Αν ο Ντύλιαν και ο όμιλός του είχαν μείνει στο Ισραήλ, δεν θα μπορούσαν παρά να κάνουν εξαγωγές σε λιγότερες από 40 χώρες και όχι πάντως στις χώρες της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, όπου τα συμβόλαια εγκατάστασης, συντήρησης και λειτουργίας του λογισμικού μαζί με το κονδύλι για την εκπαίδευση εξασφαλίζουν σε τέτοιες εταιρείες ένα ποσό 40 εκατομμυρίων για μία πενταετία. Σαράντα εκατομμύρια από μια φτωχή αφρικανική χώρα, της οποίας ο πληθυσμός δεν έχει να φάει. Για σκεφτείτε το. Αποφάσισαν, ωστόσο, να δηλώνονται μεγάλες δαπάνες, να εκμεταλλευτούν το αρρύθμιστο περιβάλλον των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να «ζογκλάρουν» ανάμεσα σε διαφορετικές δικαιοδοσίες (ελληνική, κυπριακή, ιρλανδική) με κριτήριο το ρυθμιστικό ή/και το φορολογικό περιβάλλον. Στις φορολογικές δηλώσεις της ιρλανδικής εταιρείας του ομίλου Thalestris, μέσω της οποίας γίνονται οι εξαγωγές, δηλώνονται μεγάλες δαπάνες για «πνευματικά δικαιώματα». Όσοι δουλεύουν στον κλάδο παραγωγής λογισμικού ξέρουν ότι η δαπάνη που δηλώνεται για το λογισμικό δεν αντιστοιχεί πολύ συχνά σε εκείνη που προκαλείται.

Από τα τέλη Ιουλίου διάφοροι κυβερνητικοί αξιωματούχοι διαβεβαιώνουν ότι η Intellexa εγκαταλείπει τη χώρα μας. Δεν είναι λύση, διότι κάπου αλλού θα πάει κάνοντας το ίδιο. Επειδή το νομικό πλαίσιο της το επιτρέπει.

Πηγή: https://gr.boell.org

Σημαίνουσες προσωπικότητας κι ακαδημαϊκοί ζητούν άμεση και αποτελεσματική διερεύνηση του σκανδάλου των υποκλοπών στην Ελλάδα, υπογραμμίζοντας τους κινδύνους για τη Δημοκρατία, καλώντας τους πολίτες να στηρίξουν τη πρωτοβουλία.

Με τίτλο «Ώρα μηδέν», στο κείμενο-παρέμβαση επισημαίνεται ότι «η υπόθεση των υποκλοπών δεν είναι πολιτική ρουτίνα, όπως κυνικά θέλουν κάποιοι να πιστέψουμε. Είναι θανάσιμο τραύμα στην καρδιά του πολιτεύματος καθώς πλήττει τον φιλελεύθερο χαρακτήρα του και εν τέλει υπονομεύει την ίδια τη Δημοκρατία.

Εν κατακλείδι, αν δεν αντιδράσουμε σε αυτό που συνέβη, θα είμαστε άξιοι του θλιβερού εκφυλισμού της δημοκρατίας μας. Και αυτό είναι ασυγχώρητο».

Αναλυτικά το κείμενο – κάλεσμα της πρωτοβουλίας
Η υπόθεση των υποκλοπών έρχεται να συμπληρώσει και να κορυφώσει τη σταδιακή αποδυνάμωση του κράτους δικαίου στην Ελλάδα. Είναι σύμπτωμα μιας βαθιάς παθολογίας για την οποία υπάρχουν συγκεκριμένες και απτές πολιτικές ευθύνες.

Η ΕΥΠ υπάγεται απευθείας στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, με διοικητή που επελέγη αδιαφανώς και χωρίς αρχικώς να πληροί καν τα στοιχειώδη τυπικά προσόντα. Επιπλέον, ενώ τελούσε υπό την πολιτική εποπτεία του πιο στενού συνεργάτη και συγγενή του Πρωθυπουργού, Γενικού του Γραμματέα, παραβίασε το απόρρητο των συνδιαλέξεων σύμφωνα με πολλές αξιόπιστες πηγές, περίπου 15 χιλιάδων ανθρώπων μόνο εντός του 2021.

Τα τηλέφωνα των υπόπτων απλώς διαβιβάζονταν στην αρμόδια εισαγγελέα που στεγάζεται εντός υπηρεσίας και εκείνη αυτομάτως, χωρίς κανέναν έλεγχο, ενέκρινε την παρακολούθηση. Κανείς -μετά την αλλαγή του νόμου το 2021- δεν μπορεί να γνωρίζει αν το απόρρητο των τηλεπικοινωνιών του είχε κάποτε αρθεί.

Και σαν να μην έφτανε αυτή η καρικατούρα νομιμοφανούς παρακολούθησης, αποκαλύπτεται ότι οι ίδιοι άνθρωποι παρακολουθούνται παρανόμως με λογισμικά κατασκοπίας που κανείς δεν γνωρίζει σε ποιον ανήκουν, αλλά ενδεχομένως σχετίζονται με επιχειρηματικές δραστηριότητες.

Ακόμα χειρότερα, οι μετατάξεις και οι νέες συμβάσεις της ΕΥΠ, πολλώ δε μάλλον αυτές του νεοσύστατου Κέντρου Τεχνολογικής Υποστήριξης, Ανάπτυξης και Καινοτομίας εντός της ΕΥΠ, καλύπτονται από απόλυτη αδιαφάνεια. Είναι ενδεικτικό ότι το Κέντρο αυτό συστάθηκε με πρωθυπουργική απόφαση (και κονδύλια του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης) η οποία δεν δημοσιοποιήθηκε ποτέ.

Ναι, απόρρητη πρωθυπουργική απόφαση! Στην Ελλάδα του 2022.

ΑΝΤΙΒΑΡΑ ΜΗΔΕΝ

Η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας του Ελληνικού Κοινοβουλίου παρακολουθεί αμέτοχη αυτά τα πλήγματα στους θεσμούς και τη διαφάνεια. Εμβρόντητοι μαθαίνουμε πως ούτε η, κατά το Σύνταγμα αρμόδια, ανεξάρτητη Αρχή Διασφάλισης Απορρήτου των Επικοινωνιών έχει πρόσβαση στις υποθέσεις άρσης του απορρήτου. Κοινώς, κανένας έλεγχος. Κανένα αντίβαρο. Καμία συνταγματική εγγύηση στην πράξη για τους ανθρώπους οι οποίοι πέφτουν θύματα παραβίασης των επικοινωνιών τους.

Και σαν να μην έφταναν τα προηγούμενα, η κυβέρνηση έσπευσε να αποκλείσει νομοθετικά τη δυνατότητα να πληροφορηθούν ότι έπεσαν θύματα.

Αυτό δεν ξέρουμε τι είναι, πάντως ούτε λειτουργούσα κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι, ούτε κράτος δικαίου.

Από πολιτική άποψη, υπεύθυνος για όλα αυτά αντικειμενικά και αμετάθετα είναι ο πρωθυπουργός. Υπενθυμίζουμε πως η πρώτη ενέργεια μετά την εκλογή του ήταν να υπαγάγει την ΕΥΠ στον εαυτό του. Έτσι το βαθύ κράτος βρέθηκε στον πυρήνα του κατ’ επίφαση «επιτελικού κράτους». Πέρα όμως από τις πολιτικές ευθύνες, υπάρχουν πειθαρχικές και, πρωτίστως, ποινικές οι οποίες θα πρέπει να διερευνηθούν.

ΑΛΛΟ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΙ ΑΛΛΟ ΑΝΕΛΕΓΚΤΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ

Aντιλαμβανόμαστε φυσικά πως, εξ ορισμού, ένα τμήμα των δραστηριοτήτων της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών οφείλει να παραμένει εκτός δημοσιότητας. Ωστόσο, η έννοια του απορρήτου έχει διαβαθμίσεις και δεν μπορεί να εκφεύγει παντελώς κάθε θεσμικού ελέγχου. Στην δημοκρατία δεν μπορεί να δικαιολογούνται κάθε λογής έκνομες πράξεις με την επίκληση της εθνικής ασφάλειας.

Η υπόθεση των υποκλοπών -«νόμιμων» και παράνομων- συνιστά κρίσιμο πλήγμα για την ελληνική πολιτική ζωή, που τραυματίζει την καρδιά του πολιτεύματος και το οποίο σιγά σιγά αποκαλύπτεται. Η εμβέλεια του προβλήματος υπερβαίνει κομματικές αντιπαλότητες και σκοπιμότητες. Αφορά την κοινωνία πολιτών και σε τελευταία ανάλυση, τον ελληνικό λαό ως θεμέλιο της συνταγματικής κυριαρχίας.

Οι υπογράφουσες και υπογράφοντες πιστεύουμε ότι η απαράδεκτη αυτή ενέργεια πρέπει να διερευνηθεί άμεσα και αποτελεσματικά για να μην επαναληφθεί. Να μην ξεχαστεί σαν κάτι που μπορεί να συμβαίνει χωρίς κόστος, ανέλεγκτα και ατιμώρητα.

Η υπόθεση των υποκλοπών δεν είναι πολιτική ρουτίνα, όπως κυνικά θέλουν κάποιοι να πιστέψουμε. Είναι θανάσιμο τραύμα στην καρδιά του πολιτεύματος καθώς πλήττει τον φιλελεύθερο χαρακτήρα του και εν τέλει υπονομεύει την ίδια τη Δημοκρατία.

Εν κατακλείδι, αν δεν αντιδράσουμε σε αυτό που συνέβη, θα είμαστε άξιοι του θλιβερού εκφυλισμού της δημοκρατίας μας.

Και αυτό είναι ασυγχώρητο.

ΥΓ. Καλούμε όποια και όποιον πολίτη συμμερίζεται την ανησυχία μας να έρθει σε επαφή με την πρωτοβουλία και να προσθέσει την υπογραφή του στο κείμενο μας (Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.).

ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ ΟΙ:

– Ιάσων Αθανασιάδης, συγγραφέας-δημοσιογράφος

– Πολυμέρης Βόγλης, καθηγητής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

– Νίκος Γκιώνης, εκδότης, Εκδόσεις Πόλις

– Στάθης Γουργουρής, καθηγητής, Columbia University

– Νίκος Δεμερτζής, καθηγητής ΕΚΠΑ, Διευθυντής ΕΚΚΕ

– Θανάσης Καμπαγιάννης, δικηγόρος

– Στεύη Κίτσου, δικηγόρος, υπ. Δρ. Πανεπιστήμιο Μάαστριχτ

– Μαριλένα Κοππά, αν. καθηγήτρια, Πάντειο Πανεπιστήμιο

– Αναστασία Λαμπρία, εκδότρια-Εκδόσεις Ποταμός, δημοσιογράφος

– Αντώνης Λιάκος, ιστορικός, Ομοτ. Καθηγητής ΕΚΠΑ

– Νίκος Μαραντζίδης, καθηγητής, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

– Στρατής Μπουρνάζος, ιστορικός-επιμελητής βιβλίων

– Νένη Πανουργιά, καθηγήτρια, Columbia University

– Λευτέρης Παπαγιαννάκης, νομικός

– Κωστής Παπαϊωάννου, εκπαιδευτικός, πρ. Γενικός Γραμματέας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

– Νάνσυ Παπαθανασίου, Δρ. ΕΚΠΑ, επ. συνυπεύθυνη Orlando LGBT+-

– Αθηνά Σκουλαρίκη, επ. καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Κρήτης

– Γιώργος Χ. Σωτηρέλης, καθηγητής, Πανεπιστήμιο Αθηνών

– Αντρέας Τάκης, καθηγητής, ΑΠΘ

– Kωνσταντίνος Τσιτσελίκης, καθηγητής, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

– Έλενα-Όλγα Χρηστίδη, υπ. Δρ. ΕΚΠΑ, επ. συνυπεύθυνη Orlando LGBT+

– Νίκος Χριστοδουλάκης, ομοτ. καθηγητής Οικ. Πανεπιστημίου Αθηνών

– Δημήτρης Χριστόπουλος, καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου Πηγή: www.rosa.gr

Η Άννα Χατζησοφιά, σεναριογράφος και μόνιμα συνεργάτιδα του Χάρη Ρώμα, κάνοντας ένα flashback από τις επιτυχημένες σειρές που έχει γράψει, θυμήθηκε κι ένα από τους «Μεν και Δεν» με τον περιβόητο δικηγόρο, Διονύση Δάγκα, αναφορικά με το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων που αφήνει έκθετη την κυβέρνηση. Η Ελληνίδα σεναριογράφος, σε ανάρτηση της, δείχνει απόσπασμα από την σειρά, σε ένα προφητικό (;) μάλλον επεισόδιο, με τον Διονύση Δάγκα να αναφέρει… “Έχω μαγνητοφωνημένες συνομιλίες. Όλους τους δικαστές τους μαγνητοφωνώ! Δε με λένε τυχαία “Ο Μητσοτάκης των δικαστηρίων”

Φαίνεται τελικά ότι από την δεκαετία του 90, η οικογένεια Μητσοτάκη, έδειχνε μια ιδιαίτερη συμπάθεια…στις παρακολουθήσεις

Η προφητική δήλωση το 2019

Όταν το 2019 ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέλαβε την εξουσία, ένας από τους πρώτους νόμους που «πέρασε» η κυβέρνησή του ότι η ΕΥΠ θα υπάγεται πλέον απευθείας στον ίδιο τον πρωθυπουργό. Αντίστοιχα, υπό την εποπτεία του πέρασαν η δημόσια τηλεόραση αλλά και το Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων. 

Εκείνη την περίοδο, οι αντιδράσεις της αντιπολίτευσης ήταν έντονες, ενώ είχε ξεχωρίσει και η δήλωση του πρώην υπουργού και μάχιμου δικηγόρου, Δημήτρη Τσοβόλα, ο οποίος είχε «προβλέψει» κατά κάποιον τρόπο τις συνέπειες αυτής της απόφασης.

«Δεν ανήκω σε κανένα κόμμα γι’ αυτό είμαι ελεύθερος να λέω την άποψη μου. Δεν μου άρεσε ότι η κρατική τηλεόραση πάει απευθείας στον πρωθυπουργό, όπως και κυρίως η ΕΥΠ πάει στον πρωθυπουργό» είχε δηλώσει ο εκλιπών.

«Εμένα αυτό, επειδή είμαι παλιός στην ιστορία της πολιτικής, μου λέει ότι ενδεχομένως, ότι δυστυχώς δεν παρακολουθεί μόνο τα εθνικά θέματα, έχει χρησιμοποιηθεί για να παρακολουθεί κομματικούς αντιπάλους», είχε πει χαρακτηριστικά και η δήλωσή του αποδείχτηκε προφητική…

Ο Δημήτρης Τσοβολας ειχε προβλεψει τι θα έκανε ο #Κουλης με την ΕΥΠ.#υποκλοπες pic.twitter.com/AMxySrAI6D

— Marka2 (@Marka2_) August 9, 2022