Ίλιγγος και ζάλη: Συμπτώματα που δεν πρέπει να αγνοήσετε

Ο ίλιγγος και η ζάλη αποτελούν πολύ συχνές αιτίες προσέλευσης ασθενών στο ΩΡΛ ιατρείο και μάλιστα τις περισσότερες φορές σαν επείγοντα περιστατικά.

Λόγω του επείγοντος του γεγονότος, της οξείας εγκατάστασης και της βαρύτητας των συμπτωμάτων, οι ασθενείς συχνά μπερδεύουν τις έννοιες αυτές. Έτσι καταρχάς θα πρέπει να ξεχωρίσουμε αυτές τις δύο καταστάσεις που αποτελούν συμπτώματα και όχι παθήσεις.

«Ο ίλιγγος είναι το αίσθημα περιστροφής, είτε του ατόμου είτε του περιβάλλοντος. Η ζάλη αποτελεί μια πιο ακαθόριστη έννοια που εκτός του ιλίγγου δυνατόν να συμπεριλαμβάνει και άλλα συμπτώματα όπως πονοκέφαλο, ναυτία, απάθεια, τάση για λιποθυμία κ.ά.» εξηγεί ο κ. Αντώνης Καμπέρος MD, PhD, Διευθυντής Χειρουργός ΩΡΛ Metropolitan Hospital, Επιστημονικός συνεργάτης HealthSpot.

Σε μελέτες που έχουν γίνει αναφέρεται ότι τουλάχιστον μια κρίση ιλίγγου έχει παρουσιάσει έως και το 80% του γενικού πληθυσμού, πάσχουν και τα δύο φύλα, ελαφρώς συχνότερα οι γυναίκες, η δε προσβολή αφορά συνήθως τις μέσες και μεγάλες ηλικίες.

«Ο ίλιγγος διακρίνεται σε περιφερικό και κεντρικό. Ο περιφερικός ίλιγγος (πάσχει ο λαβύρινθος ή το αιθουσαίο νεύρο) χαρακτηρίζεται από έντονη συμπτωματολογία με εμέτους, ναυτία, πιθανή βαρηκοΐα, εμβοές και αστάθεια που διαρκούν από λεπτά έως μέρες. Είναι ο συχνότερα απαντώμενος ίλιγγος.

Ο κεντρικός ίλιγγος (πάσχει το κεντρικό νευρικό σύστημα) είναι πιο ήπιος, κρατάει περισσότερο χρόνο και συνοδεύεται από ευρύ φάσμα συμπτωμάτων όπως πονοκέφαλος, απάθεια, αδυναμία του σώματος, διπλωπία, μουδιάσματα (προσώπου-άκρων), δυσκολία στην ομιλία κ.ά.

Μια τυπική κρίση ιλίγγου χαρακτηρίζεται από έντονο αίσθημα περιστροφής το οποίο συνυπάρχει με έντονη εφίδρωση, ναυτία, εμέτους, κακουχία και αίσθημα φόβου και αγωνίας. Τα συμπτώματα αυτά συχνά οδηγούν τον πάσχοντα στην ακινητοποίηση και τον περιορισμό των καθημερινών δραστηριοτήτων» επισημαίνει.

Για τη σωστή διάγνωση και αντιμετώπιση της πάθησης έχει μεγάλη σημασία η λήψη, από τον ειδικό ΩΡΛ ιατρό, ενός λεπτομερούς ιστορικού από τον ασθενή και το περιβάλλον του.

«Καταρχήν θα πρέπει να προσδιοριστεί η χρονική διάρκεια του ιλίγγου. Έτσι ίλιγγοι λίγων δευτερολέπτων συνήθως οφείλονται σε καλοήθη ίλιγγο θέσεως (η συνηθέστερη αιτία περιφερικού ιλίγγου), λίγων λεπτών σε αιθουσαία ημικρανία που συνήθως συνοδεύεται από ημικρανιακή  αύρα και φωτοφοβία, ολίγων ωρών σε σύνδρομο Meniere (το χαρακτηριστικό του είναι το μακρύ ιστορικό και η επαναληψιμότητα των κρίσεων στον χρόνο) και ολίγων ημερών σε αιθουσαία νευρίτιδα.

Ακολούθως και μέσω της κλινικής εξέτασης διερευνάται η ύπαρξη συνοδών συμπτωμάτων όπως νυσταγμός οφθαλμών, βαρηκοϊα, εμβοές, νευρολογικές διαταραχές κ.ά., έτσι ώστε ο ειδικός να κατευθυνθεί και να προσδιορίσει την αιτία που προκαλεί τον ίλιγγο.

Σε αρκετές περιπτώσεις θα απαιτηθεί εργαστηριακός απεικονιστικός και νευροωτολογικός έλεγχος ενώ μεγάλη βοήθεια παρέχει και η δοκιμασία Dix-Hollpike.

Ανάλογα με τα ευρήματα απαραίτητη είναι και η συνεργασία με ιατρούς άλλων ειδικοτήτων όπως νευρολόγους, καρδιολόγους, ορθοπεδικούς, κ.λπ. ώστε να βρεθεί η αιτία του ιλίγγου και να αντιμετωπισθεί σωστά ο ασθενής» τονίζει ο κ. Καμπέρος συνοψίζοντας τα αίτια ενός ιλίγγου.

Συνήθεις Αιτίες ιλίγγου

Περιφερικός ίλιγγος

1. Καλοήθης ίλιγγος θέσεως
2. Σύνδρομο Meniere
3. Αιθουσαία νευρίτιδα
4. Φλεγμονές ωτός
5. Τραύμα

 Κεντρικός ίλιγγος

1.  Ημικρανία
2.  Αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια
3.  Σκλήρυνση κατά πλάκας
4.  Όγκοι εγκεφάλου
5.  Παρεγκεφαλίτιδα

Άλλες αιτίες

1.     Μεταβολικές παθήσεις

2. Ορθοστατική υπόταση

      3.  Αυτοάνοσα νοσήματα

4. Παρενέργειες από λήψη φαρμάκων (αμινογλυζίτες, βαρβιτουρικά, διουρητικά, αντιυπερτασικά)

      5. Ψυχογενή αίτια

Τελειώνοντας, «θα πρέπει να αναφερθεί ότι ο ίλιγγος αν και είναι ένα έντονο σύμπτωμα που αιφνιδιάζει και φοβίζει τον ασθενή συνήθως οφείλεται σε αίτια που δεν είναι τόσο σοβαρά για την υγεία του ασθενούς», καταλήγει ο κ. Καμπέρος.

Σοκαριστικές μελέτες στις ΗΠΑ συνδέουν τη βιομηχανία φυσικού αερίου με σοβαρά προβλήματα υγείας.

Ειδικότερα, όπως αναφέρει το Associated Press, τα παιδιά που ζούσαν κοντά σε πηγάδια φυσικού αερίου στη δυτική Πενσυλβάνια των ΗΠΑ όπου γίνονταν εντατικές γεωτρήσεις, είχαν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν μια σχετικά σπάνια μορφή καρκίνου. Οι κάτοικοι όλων των ηλικιών που βρίσκονταν σε κοντινή απόσταση, είχαν αυξημένες πιθανότητες να πάθουν σοβαρή κρίση άσθματος, σύμφωνα με εκθέσεις που δόθηκαν στη δημοσιότητα την Τρίτη (15/8).

Η μελέτη του Πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ έρχεται να προστεθεί σε ένα σύνολο στοιχείων που συνδέουν τη βιομηχανία φυσικού αερίου με ορισμένα προβλήματα υγείας. Στη συγκεκριμένη μελέτη, οι ερευνητές διαπίστωσαν συσχετίσεις μεταξύ της δραστηριότητας της βιομηχανίας φυσικού αερίου και δύο παθήσεων: του άσθματος και του λεμφώματος στα παιδιά, τα οποία σχετικά σπάνια διαγιγνώσκονται με αυτόν τον τύπο καρκίνου.

Οι ερευνητές δεν ήταν σε θέση να πουν αν η γεώτρηση προκάλεσε τα προβλήματα υγείας, επειδή οι μελέτες δεν είχαν σχεδιαστεί για αυτό τον σκοπό. Αντ’ αυτού, οι ερευνητές μελέτησαν τα αρχεία υγείας για να εντοπίσουν πιθανές συσχετίσεις με βάση το πόσο κοντά ζούσαν οι άνθρωποι στις γεωτρήσεις φυσικού αερίου.

Περισσότερα για την προστασία της υγείας ζητούν ακτιβιστές

Οι εκθέσεις δόθηκαν στη δημοσιότητα κατά την έναρξη μιας δημόσιας συνεδρίασης το βράδυ της Τρίτης η οποία διοργανώθηκε από τη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ και το Υπουργείο Υγείας. Κατά τη συνάντηση, ακτιβιστές της κοινότητας και ανήσυχοι γονείς προέτρεψαν τους υπαλλήλους του τμήματος και τους ερευνητές να κάνουν περισσότερα για την προστασία της δημόσιας υγείας, καθώς οι γεωτρήσεις φυσικού αερίου συνεχίζουν να επεκτείνονται.

Στη μελέτη για τον καρκίνο, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα παιδιά που ζούσαν σε απόσταση 1,6 χιλιομέτρων από ένα πηγάδι φυσικού αερίου είχαν 5 έως 7 φορές περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν λέμφωμα σε σύγκριση με τα παιδιά που ζούσαν 8 χιλιόμετρα ή μακρύτερα από ένα πηγάδι. Αυτό ισοδυναμεί με 60 έως 84 περιπτώσεις λεμφώματος ανά εκατομμύριο παιδιών που ζούσαν κοντά σε πηγάδια, έναντι 12 ανά εκατομμύριο παιδιών που ζούσαν πιο μακριά.

Δεκάδες παιδιά και νεαροί ενήλικες έχουν διαγνωστεί με μια εξαιρετικά σπάνια μορφή καρκίνου των οστών, το σάρκωμα Ewing. Τα άτομα αυτά ζουν σε μια περιοχή έξω από το Πίτσμπουργκ όπου γίνονταν γεωτρήσεις και οι οικογένειές τους συνέβαλαν καθοριστικά στο να διεξαχθεί η μελέτη. Ωστόσο οι ερευνητές δήλωσαν ότι δεν βρήκαν καμία συσχέτιση μεταξύ των γεωτρήσεων φυσικού αερίου και της παιδικής λευχαιμίας και του καρκίνου του εγκεφάλου και των οστών.

Όσον αφορά το άσθμα, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα άτομα με την αναπνευστική πάθηση που ζούσαν κοντά σε πηγάδια είχαν περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν σοβαρές αντιδράσεις κατά την εξόρυξη του αερίου σε σύγκριση με άτομα που δεν ζούσαν κοντά σε πηγάδια.

Αυστηροποίηση των νόμων για το fracking

Την τελευταία δεκαετία, πολλές πολιτείες των ΗΠΑ έχουν αυστηροποιήσει τους νόμους τους για το fracking και τη διάθεση αποβλήτων. Ωστόσο, οι ερευνητές έχουν επανειλημμένα δηλώσει ότι οι ρυθμιστικές ελλείψεις δίνουν μια ελλιπή εικόνα της ποσότητας των τοξικών ουσιών που η βιομηχανία εκπέμπει στον αέρα, διοχετεύει στο έδαφος ή παράγει ως απόβλητα. Η βιομηχανία φυσικού αερίου έχει υποστηρίξει ότι το fracking είναι ασφαλές, και οι ομάδες που εξετάζουν τις μελέτες δήλωσαν την Τρίτη ότι η προστασία της δημόσιας υγείας είναι η ύψιστη προτεραιότητά τους.

Η έλευση της υδραυλικής ρωγμάτωσης μεγάλου όγκου σε συνδυασμό με την οριζόντια γεώτρηση σε βάθος χιλιομέτρων στο έδαφος τις τελευταίες δύο δεκαετίες, μετέτρεψε τις Ηνωμένες Πολιτείες σε παγκόσμια υπερδύναμη του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Έφερε όμως και ρύπανση του νερού, του αέρα, καθώς και ασθένειες.

Μπορεί να είναι δύσκολο ή αδύνατο για τους ερευνητές να προσδιορίσουν επακριβώς πόσο εκτέθηκαν οι άνθρωποι σε ρύπους στον αέρα ή στο νερό. Για αυτό και προσπαθούν να συγκεντρώσουν αρκετά δεδομένα για να εκτιμήσουν τον κίνδυνο και να εξάγουν συμπεράσματα.

Έξαρση των συμπτωμάτων του έρπητα παρατηρείται τους καλοκαιρινούς μήνες. Η αιτία εντοπίζεται στην υπερβολική έκθεση στον ήλιο, η οποία μπορεί να επηρεάσει το ανοσοποιητικό σύστημα, με συνέπεια αυτό να μην μπορεί πλέον να κρατήσει υπό έλεγχο τον ιό. Η ενημέρωση για τον τρόπο μείωσης των πιθανοτήτων επανεμφάνισης των δερματικών βλαβών είναι εξαιρετικά σημαντική, προκειμένου οι πάσχοντες να απολαμβάνουν τις ευεργετικές ιδιότητές του ήλιου χωρίς τον κίνδυνο υποτροπής.

«Οι ερπητοϊοί είναι μια οικογένεια ιών ευρέως διαδεδομένων στη φύση. Χωρίζονται σε τρεις υποοικογένειες, εκ των οποίων μόνο η μία δημιουργεί δερματικές βλάβες στον άνθρωπο. Σε αυτήν ανήκουν ο ιός της ανεμευλογιάς - έρπητα ζωστήρα (VZV) και ο ιός του απλού έρπητα (HSV). Υπάρχουν δύο τύποι του HSV: ο ιός του απλού έρπητα 1 (HSV-1) και ο ιός του απλού έρπητα 2 (HSV-2).

Η μόλυνση γίνεται με στενή επαφή με άτομο που έχει ενεργό ιό. Μετά την αρχική εκδήλωση των συμπτωμάτων και την υποχώρησή τους, αυτός παραμένει σε λανθάνουσα κατάσταση στα νευρικά γάγγλια, καθώς δεν υπάρχει θεραπεία που να τον εκριζώνει. Περιοδικά μπορεί να επανενεργοποιείται, προκαλώντας φυσαλιδώδη εξανθήματα σε ερυθηματώδη βάση, που συνοδεύονται από πόνο και κνησμό. Οι φυσαλίδες συνήθως επιμένουν για λίγες ημέρες και στη συνέχεια σπάνε και στεγνώνουν, σχηματίζοντας μια λεπτή κιτρινωπή κρούστα. Οι βλάβες επουλώνονται πλήρως, αλλά οι πολυάριθμες υποτροπές στο ίδιο σημείο μπορεί να γίνουν αιτία ατροφίας και ουλών» εξηγεί ο Δερματολόγος - Αφροδισιολόγος δρ Χρήστος Στάμου.

Ειδικότερα, ο HSV μεταδίδεται με άγγιγμα των βλαβών και εκδηλώνεται στο δέρμα, το στόμα, τα χείλη, τα μάτια και τα γεννητικά όργανα. Ο επιχείλιος έρπης είναι η πιο συχνή κλινική μορφή στην περιοχή του προσώπου. Ο έρπης των γεννητικών οργάνων είναι η πιο διαδεδομένη σεξουαλικά μεταδιδόμενη ελκωτική νόσος στις ανεπτυγμένες χώρες και μπορεί να προκληθεί τόσο από τον HSV-1 όσο και τον HSV-2.

Ο VZV μεταδίδεται με την εισπνοή  εκκρίσεων των αεροφόρων οδών ή την επαφή με δερματικές βλάβες. Κατά τη διάρκεια της πρωτογενούς λοίμωξης (ανεμευλογιά), ο ιός καθίσταται στα ραχιαία γάγγλια. Υπό ορισμένες συνθήκες “ξυπνά” και ο ασθενής εμφανίζει έρπη ζωστήρα σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος. Κάθε άτομο με ιστορικό ανεμευλογιάς διατρέχει περίπου 30% κίνδυνο επανενεργοποίησης του VZV τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του.

Τρεις στις δέκα υποτροπές οφείλονται στην απότομη έκθεση στο ηλιακό φως, κυρίως (αλλά όχι αποκλειστικά), λόγω της καταστολής της ανοσολογικής απόκρισης που προκαλεί στον οργανισμό.

Μια μελέτη που διεξήχθη από το Kobe University Graduate School of Medicine της Ιαπωνίας διαπίστωσε ότι περίπου το 10,4% των ατόμων με τον ιό HSV-1 ανέφεραν επανεμφάνιση των συμπτωμάτων. Κατά τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο οι εξάρσεις που προκλήθηκαν από τον ήλιο αυξήθηκαν στο 19,7% συνολικά. Ωστόσο, το ποσοστό αυτό ανήλθε στο 28% στους ασθενείς ηλικίας κάτω των 30 ετών που διαγνώστηκαν κατά τους ίδιους μήνες και στο 40% στα άτομα ίδιας ηλικίας που υποτροπίασαν στο παραπάνω χρονικό διάστημα.

«Η έκθεση στον ήλιο έχει επιδράσεις στον οργανισμό μας. Για παράδειγμα, προσφέρει ένα ευχάριστο αίσθημα ευεξίας, λόγω της απελευθέρωσης ορμονών που δρουν ως αντικαταθλιπτικά. Είναι απαραίτητη δε για την παραγωγή της σημαντικής για την εύρυθμη λειτουργία του βιταμίνης D. Όμως, προκαλεί και βλάβες, όπως εγκαύματα, φωτογήρανση, φωτοαλλεργικές αντιδράσεις, καρκίνο του δέρματος, οφθαλμικές παθήσεις και ανοσοκαταστολή. Η έκθεση στο ήμισυ της ηλιακής ακτινοβολίας  που απαιτείται για την εμφάνιση ενός ελάχιστα ανιχνεύσιμου εγκαύματος είναι αρκετή για να καταστέλλει την ικανότητα του οργανισμού να αμύνεται.

Επομένως, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος μείωσης του κινδύνου υποτροπής το καλοκαίρι είναι η αποφυγή του ήλιου. Ωστόσο, αυτό δεν είναι εφικτό. Ευτυχώς, από τις μέχρι σήμερα μελέτες  φαίνεται ότι η χρήση αντηλιακού, πριν από την έκθεση, προστατεύει», επισημαίνει ο δρ Στάμου.

Πρόσθετοι τρόποι με τους οποίους μπορεί να μειώσει κάποιος τις πιθανότητες επανεμφάνισης των συμπτωμάτων είναι:

·       η ενυδάτωση των χειλιών με lip balm που περιέχει SPF,

·       η χρήση καπέλου που δημιουργεί σκιά στο πρόσωπο και στα χείλη,

·       η αποφυγή οποιαδήποτε μηχανήματος ή συσκευής που παράγει υπεριώδη ακτινοβολία,  και

·       η επαρκής ενυδάτωση του δέρματος.

Για όσους δεν στέκονται τυχεροί και εμφανίζουν τις επώδυνες και κνησμώδεις φυσαλίδες, υπάρχουν τρόποι μείωσης της σοβαρότητας και της διάρκειας των υποτροπών. Συγκεκριμένα, οι ασθενείς έχουν την επιλογή να χρησιμοποιήσουν επιθέματα που προστατεύουν την πληγείσα περιοχή, τοπικές αγωγές που ανακουφίζουν από τα συμπτώματα και από του στόματος αντιιϊκά φάρμακα που διακόπτουν την αναπαραγωγή του ιού.

«Αν και υποτροπές μπορεί να προκύψουν και από άλλες αιτίες, όπως από έκθεση σε θερμότητα ή κρύο, τραυματισμό, ορμονικές αλλαγές, έντονο ψυχικό στρες, κάπνισμα, λοίμωξη ή σοβαρά προβλήματα υγείας και νευρική βλάβη, η έκθεση στον ήλιο είναι ο πιο συχνός και τροποποιήσιμος παράγοντας κινδύνου.

Το μόνο που απαιτείται είναι η προοδευτική έκθεση στον ήλιο, ώστε να δίδεται η δυνατότητα σταδιακής ενεργοποίησης της προστατευτικής μελανίνης (χωρίς πρόκληση ερυθήματος), η επιλογή ρούχων που δεν επιτρέπουν την είσοδο της ακτινοβολίας (π.χ. μετάξι και blue jeans) και η χρήση επαρκούς ποσότητας αντηλιακού κατά της UVB και της UVA με δείκτη προστασίας κατάλληλο για κάθε φωτότυπο και για τις επικρατούσες περιβαλλοντικές συνθήκες (π.χ. μήνας του έτους, χιόνι, θάλασσα, άμμος, υψόμετρο, γεωγραφικό πλάτος)», καταλήγει ο δρ Στάμου.

Όταν εφευρέθηκε το 1879, χρησιμοποιήθηκε ως απολυμαντικό (μεταξύ άλλων) και χρησιμοποιήθηκε ως στοματικό διάλυμα για πρώτη φορά το 1970.

Έχετε ξεμείνει από αποσμητικό και δεν έχετε κάτι εύκαιρο; Ρίξτε λίγο στοματικό διάλυμα σε ένα βαμβάκι και περάστε με αυτό τις μασχάλες σας.

Απολυμαντικό τουαλέτας και αποσμητικό χώρου

Αν ρίξετε λίγο στοματικό διάλυμα στη τουαλέτα σας, μπορεί να ακούγεται σπάταλο, αλλά στην πραγματικότητα απολυμαίνει την τουαλέτα και αναδύει ευχάριστη μυρωδιά στο μπάνιο. Μπορείτε να απαλλαγείτε από βακτήρια και μύκητες με αυτόν τον τρόπο.
Καταπολεμήστε τσιμπήματα κουνουπιών

Αν έχετε τσιμπήματα κουνουπιών, το στοματικό διάλυμα μπορεί να σας ανακουφίσει από το αίσθημα κνησμού. Έτσι θα απολυμάνει την περιοχή και δε θα ξύνεστε.

Καταπολεμήστε την πιτυρίδα

Παραδόξως, το στοματικό διάλυμα συστήνεται για την καταπολέμηση της πιτυρίδας. Απλά ρίξτε λίγο στο τριχωτό της κεφαλής, κάντε ελαφρύ μασάζ και ξεβγάλτε.

Απαλλαγείτε από σπυράκια

Απαλλαγείτε από σπυράκια και μαύρα στίγματα με κατευθείαν εφαρμογή στοματικού διαλύματος σε ένα βαμβάκι πάνω στο δέρμα σας. Έτσι θα επανακτήσετε την κατάσταση της επιδερμίδας σας ξανά!

Καταπολεμήστε μύκητες νυχιών

Γεμίστε ένα μπολάκι με στοματικό διάλυμα και κάντε για μισή ώρα ποδόλουτρο. Επαναλάβετε καθημερινά μέχρι να εξαφανιστούν οι μύκητες των νυχιών!

Απολυμάνετε την οδοντόβουρτσα

Αν η οδοντόβουρτσά σας βρίσκεται συνεχώς σε υγρό περιβάλλον στο μπάνιο σας, τότε εύκολα συγκεντρώνει βακτήρια στις τρίχες της. Γεμίστε ένα ποτήρι με στοματικό διάλυμα και βουτήξτε την οδοντόβουρτσα για ολόκληρο το βράδυ. Τα βακτήρια δεν έχουν καμιά ελπίδα να επιβιώσουν.

Καθαρίστε την οθόνη σας

Ψεκάστε την οθόνη του υπολογιστή σας με λίγο στοματικό διάλυμα και περάστε το με ένα πανάκι. Θα είναι πεντακάθαρη μετά!

Απαλλαγείτε από μυρωδιές σκουπιδιών

Ψεκάστε μια χαρτοπετσέτα με στοματικό διάλυμα και απλώστε την στον πάτο του κάδου σκουπιδιών. Κατά αυτόν τον τρόπο θα εξοντώσει τις δυσάρεστες μυρωδιές.

Αυτές οι ποικίλες χρήσεις μπορεί να φαίνονται περίεργες με την πρώτη ματιά, αλλά μπορούν να διευκολύνουν τη ζωή σας! Απλά δοκιμάστε τις!

Οι ωτίτιδες το καλοκαίρι κάνουν συχνά την εμφάνιση τους λόγω της αυξημένης χρήσης του ντους, των θαλασσινών μπάνιων και της ανόδου της θερμοκρασίας, παράγοντες που οδηγούν στην αύξηση της υγρασίας στο αυτί και συγκεκριμένα στον έξω ακουστικό πόρο.

Τι ορίζουμε ως καλοκαιρινή ωτίτιδα ή αλλιώς εξωτερική ωτίτιδα;

«Αυτό το φαινόμενο, της αυξημένης υγρασίας στο αυτί, το ονομάζουμε εξωτερική ωτίτιδα ή αλλιώς swimmer’s ear – το αυτί του κολυμβητή. Έχουμε λοιπόν, μια φλεγμονή του δέρματος του έξω ακουστικού πόρου δηλαδή, του σωλήνα που ξεκινά από το πτερύγιο και φτάνει έως το τύμπανο. Περίπου το 1% των ανθρώπων νοσεί από αυτήν κάθε χρόνο, κυρίως το καλοκαίρι, ενώ το 10% των ανθρώπων συνολικά θα εκδηλώσουν τη λοίμωξη τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους.

Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να είμαστε καλά ενημερωμένοι ώστε να γνωρίζουμε πώς να αντιμετωπίζουμε τη συγκεκριμένη λοίμωξη και να αποφεύγουμε την ταλαιπωρία της ωτίτιδας», επισημαίνει ο κ. Χρήστος Γκιώνης Διευθυντής Ωτορινολαρυγγολόγος στο Metropolitan Hospital. Εξηγεί πώς μπορεί να προκληθεί η ωτίτιδα, τα συμπτώματα, τη θεραπευτική αντιμετώπισή της, αλλά κυρίως παραθέτει οδηγίες που βοηθούν στην προστασία των αυτιών από καλοκαιρινές ωτίτιδες.

Από τι προκαλείται η εξωτερική ωτίτιδα;

«Προκαλείται κυρίως από βακτήρια με συνηθέστερα την ψευδομονάδα και τον σταφυλόκοκκο και σπανιότερα από μύκητες (ωτομύκωση), μικρόβια που φιλοξενούνται ούτως ή άλλως στο δέρμα του πόρου και υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν προκαλούν προβλήματα. Όμως, εξαιτίας διαφόρων παραγόντων, βρίσκουν την ευκαιρία να αναπτυχθούν και να εμφανίσουν λοιμογόνο δράση, προκαλώντας την ωτίτιδα».

Ποιοι παράγοντες συμβάλλουν στην εμφάνιση της εξωτερικής ωτίτιδας;

«Οι παράγοντες ποικίλλουν, ανάμεσα τους περιβαλλοντικοί, όπως η υγρασία, η συχνή έκθεση σε νερό λόγω κολύμβησης και θαλάσσιων σπορ, ανατομικοί στους ασθενείς με στενό έξω ακουστικό πόρο, παθήσεις του δέρματος, όπως το έκζεμα και η ψωρίαση αλλά και οργανικές παθήσεις, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, τραύματα από ξένα σώματα με τη χρήση μπατονέτας και ακουστικά βαρηκοΐας, αλλά και ερεθιστικούς παράγοντες όπως κάποιο σαπούνι, η ακτινοθεραπεία, η χημειοθεραπεία, οι χειρουργικές επεμβάσεις και το στρες».

Ποια είναι τα πιο συχνά συμπτώματα εξωτερικής ωτίτιδας;

«Στα παιδιά, τα πιο συχνά συμπτώματα περιλαμβάνουν πόνο στο αυτί, ειδικά όταν είναι ξαπλωμένα, πυρετό 38 ˚C ή υψηλότερο, έντονο πονοκέφαλο, δυσκολία στην ακοή, απώλεια ισορροπίας, εκροή υγρού από των έξω ακουστικό πόρο (ωτόρροια), προβλήματα στον ύπνο, καθώς και ευερεθιστότητα.

Στους ενήλικες, τα συμπτώματα είναι από ήπια μέχρι πιο έντονα: ανάμεσα τους πόνος, αίσθημα κνησμού, αίσθημα βάρους, πυρετός, ερεθισμός και ευαισθησία της περιοχής, απόφραξη του πόρου, βαρηκοΐα και διόγκωση των λεμφαδένων του τραχήλου. Η μη έγκαιρη και σωστή αντιμετώπισή της μπορεί να προκαλέσει περιχονδρίτιδα του ωτός, μια κατάσταση που απαιτεί αρκετές φορές νοσηλεία και ενδοφλέβια αγωγή. 

Η θεραπεία πρέπει να ξεκινήσει με τον προσεκτικό και επιμελή καθαρισμό του έξω ακουστικού πόρου και με τη χορήγηση τοπικής και συστηματικής αγωγής με αντιβίωση και στεροειδή», τονίζει.

Πώς γίνεται η διάγνωση;

Η διάγνωση θα γίνει από τον ωτορινολαρυγγολόγο με βάση το ιστορικό, την κλινική εξέταση (ωτοσκόπηση και ωτομικροσκόπηση), ενώ, αν συνυπάρχει ωτόρροια, ενδέχεται να χρειαστεί και καλλιέργεια του εκκρίματος, ώστε να προσδιοριστεί ο αιτιολογικός παράγοντας.

Ποια είναι η θεραπεία της εξωτερικής ωτίτιδας;

«Με την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων, ξεκινάμε με τη χορήγηση αναλγητικών, ώστε να καταπολεμηθεί ο πόνος. Επιπλέον, είναι σημαντικό εξαρχής να αποφεύγουμε τους αιτιολογικούς παράγοντες, με κυριότερη προφύλαξη την αποφυγή της διαβροχής. 

Αν η λοίμωξη είναι ήπια, τα συμπτώματα συνήθως βελτιώνονται μέσα στις πρώτες δύο ημέρες, ενώ οι περισσότερες ωτίτιδες υποχωρούν από μόνες τους σε διάστημα μίας με δύο εβδομάδων. Αν όμως τα συμπτώματα επιμένουν, πρέπει να συμβουλευτούμε το γιατρό μας και να προχωρήσουμε στην κατάλληλη θεραπεία, ανάλογα με την υποκείμενη αιτία της μόλυνσης.
H θεραπεία είναι εύκολη και διαρκεί εφτά με δέκα ημέρες αν ξεκινήσει νωρίς, συνήθως με τη χορήγηση τοπικής θεραπείας με τη μορφή σταγόνων, που μπορεί να περιέχουν αντιβιοτικό ή/και κορτικοστεροειδές ή αντιμυκητιασικό, ανάλογα με το υπεύθυνο μικρόβιο.

 Σε κάποιες περιπτώσεις, όταν η λοίμωξη έχει προχωρήσει τόσο ώστε να αποφράξει τον πόρο του αυτιού, μπορεί να χρειαστεί η τοποθέτηση μιας μικρής γάζας εμποτισμένης με φάρμακο σε αυτόν. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, είτε όταν η φλεγμονή έχει παραμεληθεί, είτε όταν υπάρχουν σοβαροί προδιαθεσικοί παράγοντες, όπως ο διαβήτης που προαναφέραμε, είτε αν δεν υπάρχει βελτίωση με την παραπάνω θεραπεία, μπορεί να απαιτηθεί η χορήγηση αντιβιοτικών από το στόμα, και σπανιότερα νοσηλεία» διευκρινίζει.

Οδηγίες για την προστασία των αυτιών το καλοκαίρι: 

 «Για να αποφύγουμε δυσάρεστες εκπλήξεις, υπάρχουν κάποιες οδηγίες που μπορούμε να ακολουθήσουμε για να διαφυλάξουμε τις διακοπές μας:

• Πραγματοποιούμε προληπτικό καθαρισμό των αυτιών σε ειδικό ωτορινολαρυγγολόγο, κάθε χρόνο πριν από την καλοκαιρινή περίοδο για να μην παγιδεύεται νερό στον έξω ακουστικό πόρο.
• Επιλέγουμε προσεκτικά τη θαλάσσια περιοχή ή την πισίνα όπου θα κολυμπήσουμε και αποφεύγουμε εκείνες με περιορισμένη ή πλημμελή ανανέωση και απολύμανση του νερού, καθώς σε τέτοια νερά «συχνάζει» ένα βακτήριο που ονομάζεται Pseudomonas aeruginosa.
• Αποφεύγουμε τη χρήση μπατονέτας ή ξένου σώματος πριν ή μετά την κολύμβηση για τον καθαρισμό του αυτιού, ώστε να μην προκαλέσουμε ερεθισμό ή τραυματισμό του, καθώς η φύση έχει προνοήσει και υπάρχει μηχανισμός αυτοκαθαρισμού. Το μόνο που καταφέρνουμε με τη χρήση της μπατονέτας είναι να τραυματίσουμε τον έξω ακουστικό πόρο και να σπρώξουμε προς τα μέσα το κερί. Καλύτερα να προτιμούμε μια καθαρή πετσέτα ή βαμβάκι, μέχρι εκεί που φθάνει το δάχτυλό μας, ενώ μπορούμε να ενσταλάξουμε σταγόνες καθαρού οινοπνεύματος ή διαλύματος οξικού οξέος στον έξω ακουστικό πόρο, εφόσον είναι ακέραιος ο τυμπανικός υμένας και δεν φέρει σωληνίσκους αερισμού. Μπορούμε, επίσης, να προστατεύουμε τα αυτιά μας με ωτοασπίδες σιλικόνης όσο κολυμπάμε ή απολαμβάνουμε τα θαλάσσια σπορ.
• Αποφεύγουμε τις βουτιές από ύψος για να αποφύγουμε την πίεση στην οποία εκτίθενται τα αυτιά μας.
• Αποφεύγουμε την υπερβολική χρήση κλιματιστικού.
• Αποφεύγουμε τους τραυματισμούς των αυτιών εξαιτίας της ατμοσφαιρικής πίεσης. Στις περιπτώσεις που έχουμε ευαίσθητα αυτιά και θέλουμε να ταξιδέψουμε με το αεροπλάνο, καλό είναι να πίνουμε συχνά νερό ή να μασάμε τσίχλα κατά τη διάρκεια της πτήσης.
• Προστατεύουμε τα αυτιά μας από τους δυνατούς ήχους. Ειδικά το καλοκαίρι που πηγαίνουμε σε πολλές συναυλίες και μουσικές παραστάσεις, καλό είναι να επιλέγουμε μια θέση όπου ο ήχος δεν είναι εκκωφαντικός, δηλαδή μακριά από τα ηχεία».

Γιάννης Δεβετζόγλου

Μπορεί οι περισσότεροι να μην μπορούμε να διανοηθούμε τη ζωή μας χωρίς κλιματιστικό στο σπίτι ή στην εργασία, όμως θα πρέπει να γνωρίζουμε και τις συνέπειες που μπορεί να έχει η συνεχής τεχνητή παραγωγή δροσερού αέρα στην υγεία μας.

Οι συνέπειες αυτές δεν είναι μόνο αρνητικές, αλλά και θετικές. Μάλιστα, για τις περισσότερες αρνητικές συνέπειες, υπάρχουν και λύσεις.

Οι 8 αρνητικές συνέπειες που έχει το κλιματιστικό στην υγεία μας

Επηρεάζει τον εσωτερικό αέρα

Εάν εργάζεστε σε ένα κλιματιζόμενο κτίριο, ο κακός εξαερισμός μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο για το «σύνδρομο του άρρωστου κτιρίου».

Τα συμπτώματα είναι πονοκέφαλος, ξηρός βήχας, ζάλη και ναυτία, προβλήματα στη συγκέντρωση, κόπωση και ευαισθησία στις οσμές.

Ο αέρας του κλιματιστικού σε εσωτερικούς χώρους μπορεί επίσης να αυξήσει ελαφρώς τον κίνδυνο για λοίμωξη Covid-19, καθώς ο κορονοϊός μεταδίδεται με τον αέρα.

Ωστόσο, τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC ) των ΗΠΑ, αναφέρουν ότι ο κίνδυνος αυτός είναι μικρός.

Μπορείτε, επίσης, να τον μειώσετε ακόμα περισσότερο με τακτικές αλλαγές φίλτρων, άνοιγμα των παραθύρων σε τακτά χρονικά διαστήματα και κάλυψη του στόματος όταν βήχετε ή φτερνίζεστε.

Αφυδατώνει το δέρμα

Τα κλιματιστικά απορροφούν την υγρασία από το χώρο για να την μειώσουν και να καταφέρουν να τον δροσίσουν.

Η διαδικασία αυτή όμως, μπορεί να τραβήξει και την υγρασία από το δέρμα και να το ξηράνει.

Γι’ αυτό και είναι σημαντικό, ειδικά το καλοκαίρι που χρησιμοποιούμε τα κλιματιστικά συχνά, να βάζουμε ενυδατικής κρέμας και στο πρόσωπο και στο σώμα.

Ξηραίνει τα μάτια

Η ίδια έλλειψη υγρασίας σε κλιματιζόμενους χώρους, μπορεί να ξηράνει και τα μάτια, ειδικά όσα έχουν μεγαλύτερη ευαισθησία.

Αυτό μπορεί να τους προκαλέσει ερεθισμό και φαγούρα και μπορεί ακόμη και να κάνει την όραση θολή.

Για να λύσουμε το πρόβλημα, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ειδικές σταγόνες (κολλύρια), τα οποία ενυδατώνουν τα μάτια. Μπορούμε να βάζουμε αυτές τις σταγόνες ανά δύο ώρες όταν βρισκόμαστε σε χώρο με κλιματισμό ή και συχνότερα.

Ερεθίζει το αναπνευστικό σύστημα

Μελέτες δείχνουν ότι οι άνθρωποι που εργάζονται σε κλιματιζόμενα κτίρια έχουν περισσότερα αναπνευστικά προβλήματα (ερεθισμένες ρινικές οδούς, δυσκολία στην αναπνοή) από τους ανθρώπους που εργάζονται σε κτίρια με φυσικό αερισμό.

Προκαλεί πονοκέφαλο

Εάν περνάτε χρόνο σε εσωτερικούς χώρους με συστήματα κεντρικού κλιματισμού που είναι βρώμικα ή δεν είναι καλά συντηρημένα, είναι πιο πιθανό να έχετε πονοκεφάλους ή ακόμα και ημικρανίες. Το ίδιο βέβαια μπορεί να συμβεί και στο σπίτι αν το κλιματιστικό δεν είναι καθαρό.

Σε μελέτη που έγινε πρόσφατα, φάνηκε ότι το 8% των ανθρώπων που εργάζονται σε ανθυγιεινά περιβάλλοντα εσωτερικού αέρα, είχαν πονοκεφάλους από 1 έως 3 ημέρες το μήνα και το 8% είχε καθημερινούς πονοκεφάλους.

Μειώνει την ανοχή στη ζέστη

Οι επιστήμονες επινόησαν τον όρο «προσαρμοζόμενο μοντέλο άνεσης» για να εξηγήσουν γιατί είναι πιο δύσκολο να αντέχουμε τις υψηλές θερμοκρασίες, όσο περισσότερο βρισκόμαστε σε χώρους με κλιματισμό.

Η ιδανική θερμοκρασία του καθενός εξαρτάται και από τη θερμοκρασία στην οποία έχει εκτεθεί πρόσφατα.

Σε κάθε περίπτωση, όσο περισσότερο βρισκόμαστε σε κλιματιζόμενους χώρους, τόσο λιγότερο άνετοι θα νιώθουμε με τη ζέστη και την υγρασία στο εξωτερικό περιβάλλον.

Ρυπαίνει τον εξωτερικό αέρα

Οι παλαιότερες μονάδες air condition μπορεί να απελευθερώνουν χλωροφθοράνθρακες. Αυτό είναι ένα ψυκτικό που μπορεί να βλάψει το στρώμα του όζοντος, ανεβάζοντας τη θερμοκρασία της Γης, όπως αναφέρει το WebMD.

Αυτά τα ψυκτικά μέσα άρχισαν να καταργούνται στη δεκαετία του ’90, αλλά εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται σε αρκετές χώρες του κόσμου.

Ενισχύει τις αλλεργίες

Εάν διατηρείτε το κλιματιστικό σας καθαρό, μπορεί να σας βοηθήσει να μειώσετε τις αλλεργίες σας.

Ωστόσο, ένα κεντρικό σύστημα κλιματισμού, μπορεί γρήγορα να γίνει «σπίτι» για αλλεργιογόνα.

Βεβαιωθείτε ότι πραγματοποιείτε τακτικά τον αναγκαίο τεχνικό έλεγχο για τη σωστή συντήρηση του συστήματος κλιματισμού, ώστε να μην προκληθούν προβλήματα με αλλεργίες.

Οι 4 θετικές συνέπειες που έχει το κλιματιστικό στην υγεία μας

Βοηθά στον ύπνο

Οι ειδικοί λένε ότι ο ύπνος σε δωμάτιο με θερμοκρασία 22-26 βαθμών Κελσίου είναι ιδανικός για τη μέγιστη ξεκούραση.

Αυτό συμβαίνει επειδή το σώμα σας μειώνει τη θερμοκρασία του στο πλαίσιο του φυσικού κύκλου του ύπνου, επομένως ένα δροσερό δωμάτιο βοηθά τη διαδικασία αυτή.

Ενισχύει το μεταβολισμό

Μελέτες δείχνουν ότι περισσότερος χρόνος στο κρύο μπορεί να βοηθήσει να χάσετε βάρος.

Κι αυτό διότι ο οργανισμός μας μπορεί να αναπτύξει μεγαλύτερη ποσότητα υγιεινού «καφέ λίπους» που καίει ενέργεια, καθώς αντιμετωπίζει περισσότερο ψυχρό αέρα.

Βοηθά τη σκέψη

Μελέτη του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ που έγινε το 2018, έδειξε ότι οι φοιτητές που ζούσαν σε κοιτώνες χωρίς κλιματισμό κατά τους ζεστούς μήνες, τα πήγαν χειρότερα στα τεστ από εκείνους που είχαν δροσερό κεντρικό εξαερισμό.

Σώζει ζωές στον καύσωνα

Ο κλιματισμός μπορεί να έχει κάποιες αρνητικές επιπτώσεις, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μπορεί να σώσει ζωές όταν οι θερμοκρασίες ανεβαίνουν στα ύψη.

Μόλις η θερμοκρασία του σώματός σας ξεπεράσει τους 38,8 βαθμούς, ο ανθρώπινος οργανισμός από θερμική εξάντληση, ναυτία, κράμπες, ζάλη, αίσθημα λιποθυμίας και αν παραμείνουμε για πολλές ώρες στη ζέστη, απειλούμαστε με θερμοπληξία.

Πηγή: news247.gr

του Ξενοφώντα Τσούκαλη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Ο τέτανος (tetanus) είναι μια οξεία νευρολογική νόσος που προκαλείται από την εξωτοξίνη τετανοσπασμίνη του κλωστηριδίου του τετάνου (clostridium tetani), το οποίο αναπτύσσεται αναερόβια στην περιοχή του τραύματος.

Ο τέτανος οφείλεται στο κλωστηρίδιο του τετάνου, το οποίο είναι θετικό κατά Gram αναερόβιο μικρόβιο που παράγει σπόρους. Το κλωστηρίδιο του τετάνου είναι ευαίσθητο στη θερμότητα και καταστρέφεται παρουσία οξυγόνου. Αντίθετα οι σπόροι είναι πολύ ανθεκτικοί στη θερμότητα και τα συνήθη αντισηπτικά. Αντέχουν στους 1210 C για 10-15 λεπτά και είναι επίσης σχετικά ανθεκτικοί στη φαινόλη και άλλους χημικούς παράγοντες.

Βρίσκεται άφθονο στο έδαφος, την σκόνη και τις κοπριές .

Η μόλυνση γίνεται κυρίως με τον τραυματισμό και αφορά όλες τις ηλικίες και τα δύο φύλα.

Τα συμπτώματα εμφανίζονται, μετά από χρόνο επώασης 1 ημέρας – έως τις 3 εβδομάδες και είναι η σύσπαση ομάδων μυών και ειδικά των σκελετικών μυών, όπως της γνάθου ,των μασητήρων, του προσώπου (σαρδόνιο γέλιο), και των αναπνευστικών μυών. Ο πυρετός, ο σπασμός των αναπνευστικών μυών, οι σπασμοί στον αυχένα και οι κυκλοφορικές διαταραχές αποτελούν σημεία επιβάρυνσης .

Για τις πρώτες 6 έως 7 ημέρες ο ασθενής που έχει μολυνθεί από τέτανο δεν παρουσιάζει κανένα σύμπτωμα και δεν αντιλαμβάνεται τη μόλυνση. Μετά από 6 έως 7 ημέρες (αν και έχουν παρουσιαστεί περιστατικά στα οποία το πρώτο σύμπτωμα εμφανίστηκε μετά από 20 μέρες) ο ασθενής θα διαπιστώσει:

- Δυσκολία στην κίνηση του σαγονιού και τρίξιμο των δοντιών το οποίο προκαλείται από την σύσπαση των μασητήριων μυών.
- Κατόπιν, και καθώς προχωράει η μόλυνση, προκαλείται ο γνωστός σαρδόνιος γέλωτας από τη σύσπαση των μυών του προσώπου

Στην συνέχεια αρχίζουν:

- Σπασμοί στον αυχένα.
- Στα αργότερα στάδια της νόσου προκαλούνται σπασμοί των μυών των άκρων και του υπόλοιπου σώματος καθώς και αδυναμία στήριξης στα κάτω άκρα.
- Κατά τη διάρκεια αυτών των σπασμών το σώμα του ασθενή παίρνει σχήμα τόξου (αυτό είναι γνωστό και ως οπισθότονος), στη συνέχεια η κατάποση γίνεται αδύνατη και η αναπνοή αδυνατίζει καθώς οι σπασμοί "χτυπούν" τον φάρυγγα και τους αναπνευστικούς μύες και συνεπώς μπορεί να προκληθεί ασφυξία και θάνατος. Η ανάγκη για Μονάδα Εντατικής Θεραπείας και Μηχανικής υποστήριξης της αναπνοής είναι άκρως επιτακτική.

Επιδημιολογία - Στατιστική

Ο Τέτανος αποτελεί ακόμη σοβαρό ιατρικό πρόβλημα στην Αφρική, την Ινδία, την Ινδοκίνα, την Κίνα, κλπ, λόγω ανεπαρκών προγραμμάτων εμβολιασμού και λόγω των ανεπαρκών ιατρικών δομών. Πρακτικά επικρατεί η άποψη ότι ο Τέτανος δήθεν εξαφανίσθηκε από την Ιατρική, τουλάχιστον στον αναπτυγμένο "δυτικό" κόσμο. Δυστυχώς δεν είναι έτσι τα πράγματα. Παρά το ευρύ πρόγραμμα υποχρεωτικού προληπτικού εμβολιασμού πού εφαρμόζεται στην Ελλάδα από το 1960, δυστυχώς λοιμώξεις από Clostridium Tetani αναφέρονται και δηλώνονται σποραδικά στο Ελληνικό Υπουργείο Υγείας Πρόνοιας και την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδας.

Γι´αυτό, χρειάζεται προσοχή τόσο στα προληπτικά μέτρα όσο και στη διαφορική διάγνωση ασθενών με ύποπτη για Τέτανο εικόνα. Το πρόβλημα πρέπει να αποδοθεί στο ότι ο Εμβολιασμός για Τέτανο πρέπει να γίνεται κάθε 10 χρόνια και δυστυχώς στην Ελλάδα εγκαταλείπεται μετά τη σχολική ηλικία ή στους άνδρες μετά τη στρατιωτική θητεία.

Προφύλαξη από τέτανο σε περίπτωση τραυματισμού:

Η πρόληψη του τετάνου γίνεται με χορήγηση αντιτετανικού εμβολίου. Το εμβόλιο περιέχει 10μον. Lf τοξοειδούς του τετάνου που είναι συνήθως προσροφημένα σε άλατα αλουμινίου και πλεονεκτούν γιατί επιμηκύνουν τη διάρκεια ανοσίας. Κυκλοφορεί ως μονοδύναμο, διδύναμο (DT) σε συνδυασμό με διφθερίτιδα και τριδύναμο (DTaP/ Tdap) με διφθερίτιδα και κοκκύτη και χορηγείται ενδομυϊκά. Πρακτικά χρησιμοποιείται το τριδύναμο εμβόλιο που προστατεύει και εναντίον του κοκκύτη και της διφθερίτιδας. Η αποτελεσματικότητα του εμβολίου του τετάνου φθάνει το 100% και η διάρκεια ανοσίας τα 10 χρόνια

Σε εργαζόμενους σε περιβάλλον υψηλού κινδύνου προσβολής από τέτανο, η αναμνηστική δόση του εμβολίου επαναλαμβάνεται κάθε 5 χρόνια.

Παιδιά 7-10 ετών, έφηβοι και ενήλικες με ατελή ή άγνωστο εμβολιαστικό ιστορικό θα πρέπει να λάβουν 3 δόσεις του εμβολίου ξεκινώντας με μία δόση Tdap ακολουθούμενη από μια δόση Td τουλάχιστον 4 εβδομάδες αργότερα και μια δεύτερη δόση Td μετά από 6-12 μήνες.

Ενήλικες, ακόμη και άνω των 65 ετών, που δεν έχουν εμβολιαστεί με Tdap θα πρέπει να εμβολιαστούν και στην συνέχεια να τους χορηγείται αναμνηστική δόση Td κάθε 10 έτη
 

Σε τραυματισμό

Ο Τέτανος δεν αφήνει μόνιμη ανοσία, αυτό σημαίνει πως ακόμα και αν ένα άτομο νοσήσει και ιαθεί, μπορεί κάποτε πάλι να ασθενήσει. Γι´αυτό θα πρέπει να κάνει Αντιτετανικό Εμβόλιο. Επίσης πρέπει να σημειωθεί ότι ο Τέτανος δεν μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο.

Ανεξάρτητα από το επίπεδο ανοσοποίησης του ατόμου (αν έχει κάνει εμβόλιο ή όχι), κάθε επιμολυσμένο τραύμα θα πρέπει να απολυμαίνεται σωστά καθώς και να απομακρύνονται τυχόν νεκρωμένοι ιστοί. Τα μικρά τραύματα τα πλένουμε με σαπούνι και νερό και να βάζουμε αντισηπτικό.

Παθητική ανοσοποίηση με τουλάχιστον 250 i.u. υπεράνοσης αντιτετανικής γ-σφαιρίνης (TIG) χορηγούνται ενδομυϊκά, ανεξάρτητα από την ηλικία του ασθενούς, σε ασθενείς με ρυπαρά και βαθιά τραύματα και ιστορικό μη εμβολιασμού ή άγνωστο ιστορικό ή εμβολιασμό με λιγότερες από 3 δόσεις του εμβολίου.

* Εκτός αν έχουν περάσει περισσότερα από 10 χρόνια από την τελευταία δόση.

** Εκτός αν έχουν περάσει περισσότερα από 5 χρόνια από την τελευταία δόση.
 

Προσοχή

Τραύματα να εκτιμηθούν λάθος ως απλά και ότι δεν χρειάζονται ιατρική φροντίδα

Αντενδείξεις:

Οξείες λοιμώδεις ασθένειες.

Σοβαρές αντιδράσεις σε προηγούμενη χορήγηση.

Yπερευαισθησία σε οποιοδήποτε συστατικό του εμβολίου.

Ιδιαίτερες προειδοποιήσεις και ιδιαίτερες προφυλάξεις κατά τη χρήση:

Αν και σπανίως προκαλείται αναφυλαξία, πρέπει να λαμβάνονται μέτρα για την αντιμετώπισή της κατά τη διάρκεια του εμβολιασμού. Δεν πρέπει να χορηγείται ενδοδερμικά. Schick δοκιμασίες δεν είναι απαραίτητες πριν τον εμβολιασμό.

Το εμβόλιο δεν πρέπει να χορηγείται ενδοαγγειακά.

Οι έφηβοι και οι ενήλικες που χρειάζονται ανοσοποίηση κατά της διφθερίτιδας/τετάνου πρέπει να λαμβάνουν πάντα εμβόλιο που περιέχει χαμηλή δόση διφθεριτικού αντιγόνου (όχι περισσότερο των 2 Lf).

Επαναληπτική δόση του προσροφημένου εμβολίου διφθερίτιδας και τετάνου (ενηλίκων) που χορηγείται σε λιγότερο διάστημα των 10 χρόνων μπορεί να προκαλέσει έντονες αντιδράσεις.

Σε άτομα με ανοσοκαταστολή αναμένεται μειωμένη ανοσολογική απάντηση στο εμβόλιο.

Εάν έχει εμφανιστεί σύνδρομο Guillain - Barré ή βραχιόνια νευρίτιδα μετά τη λήψη άλλου εμβολίου που περιείχε τετανική ανατοξίνη, η απόφαση να χορηγηθεί οποιοδήποτε εμβόλιο που περιέχει τετανική ανατοξίνη θα πρέπει να ληφθεί με προσοχή λαμβάνοντας υπόψη τα πιθανά οφέλη και τους πιθανούς κινδύνους, όπως για παράδειγμα το αν έχει ή όχι ολοκληρωθεί το αρχικό σχήμα ανοσοποίησης.

Το εμβόλιο δεν ενδείκνυται σε έγκυες γυναίκες παρόλο που δεν έχουν καταγραφεί αντιδράσεις τερατογένεσης.

Εάν είναι απαραίτητο να εμβολιάσετε μια έγκυο γυναίκα η οποία έχει ένα τραύμα επιρρεπές στο τέτανο, είναι προτιμότερο να χορηγηθεί ένα προσροφημένο εμβόλιο έναντι του τετάνου. Το εμβόλιο δεν πρέπει να χορηγείται κατά την εγκυμοσύνη ή το θηλασμό.

Πηγή: medlabnews.gr iatrikanea 

Το σύνδρομο αποφρακτικής άπνοιας, ή αλλιώς σύνδρομο της άπνοιας στον ύπνο (ΣΑΥ) και υπνο-απνοϊκό σύνδρομο, είναι μία σοβαρή διαταραχή, η οποία συμβαίνει κατά τη διάρκεια του νυχτερινού ύπνου. Περιγράφηκε και ταυτοποιήθηκε για πρώτη φορά ως κλινικό σύνδρομο το 1976 από τον Cristian Guilleminault, Υπεύθυνο της Ιατρικής Ύπνου του Πανεπιστημίου Stanford.

Στην ουσία, πρόκειται για επεισόδια ασφυξίας, κατά τα οποία συμβαίνουν σημαντικές παθοφυσιολογικές διαταραχές στην οξυγόνωση του αίματος και τον καρδιακό ρυθμό, με αποτέλεσμα να καταστρέφεται η φυσιολογική δομή του ύπνου και οι πάσχοντες να παρουσιάζουν ημερήσια κόπωση και υπνηλία, έντασης ανάλογης με τη βαρύτητα του συνδρόμου.

Πώς εκδηλώνεται

Ο άνθρωπος που πάσχει από άπνοια, ενώ ροχαλίζει έντονα, ξαφνικά σταματάει η αναπνοή του (άπνοια) κι αυτό επαναλαμβάνεται όλο το βράδυ. Η διάρκεια των επεισοδίων άπνοιας είναι 10 με 15 δευτερόλεπτα ή κάποιες φορές και περισσότερο. Παρουσιάζεται στο 4-6% του πληθυσμού και στα δύο φύλα, αλλά περισσότερο σε άντρες, μετά την ηλικία των 40 ετών.

Αίτια και Συμπτώματα

«Μπορεί να οφείλεται σε κληρονομικότητα, αύξηση του σωματικού βάρους, κατανάλωση μεγάλης ποσότητας αλκοόλ, υπερτροφία αμυγδαλών, ενδοκρινικές και μεταβολικές διαταραχές, διαταραχές του κινητικού νευρώνα και κάποιες δυσμορφίες της γνάθου και της γλώσσας, όπως μικρογναθία και μακρογλωσσία.
Βασικό σύμπτωμα είναι το έντονο ροχαλητό και η άπνοια. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει πως όσοι ροχαλίζουν έχουν άπνοια, καθώς συμπεριλαμβάνονται και άλλοι παράγοντες στη διάγνωση.

Όσοι πάσχουν από άπνοια κάνουν ανήσυχο ύπνο, σηκώνονται πολλές φορές για ούρηση, ξυπνούν το πρωί με την αίσθηση ότι δε έχουν χορτάσει ύπνο, και αυτό μπορεί να συνοδεύεται από ζάλη ή πονοκέφαλο.

Επιπλέον, έχουν ημερήσια κόπωση και υπνηλία, ιαταραχές στη συγκέντρωση, τη μνήμη και τα συναισθήματα, γίνονται ευέξαπτοι, και βιώνουν μείωση της σεξουαλικής τους επιθυμίας.

Ενώ, οι πιο σοβαρές συνέπειες του συνδρόμου περιλαμβάνουν: αρτηριακή υπέρταση, γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, εγκεφαλικό επεισόδιο, διαταραχές του καρδιαγγειακού συστήματος, ψυχολογικές και ενδοκρινολογικές διαταραχές, τροχαία ή εργατικά ατυχήματα, αλλά ακόμη και αιφνίδιο θάνατο», επισημαίνει o κ. Νικόλαος Χαΐνης Διευθυντής Πνευμονολόγος στο Metropolitan Hospital, Ειδικός στην Ιατρική Ύπνου.

Εάν έχω άπνοια, τι πρέπει να κάνω;

«O καλός ύπνος εξασφαλίζει ποιότητα ζωής και μακροζωία. Άνθρωποι οι οποίοι παρουσιάζουν δύο-τρία συμπτώματα ή και παραπάνω από αυτά που αναφέρθηκαν, ή πάσχουν από χρόνια κόπωση, θα πρέπει να σκεφτούν την περίπτωση του συνδρόμου της υπνικής άπνοιας. H διάγνωση γίνεται με τη μελέτη ύπνου καθώς ο εξεταζόμενος κοιμάται, σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο στο νοσοκομείο, υπό την επίβλεψη εκπαιδευμένου τεχνολόγου. Εκεί, τοποθετούνται πάνω του ειδικά καλώδια, με σκοπό την καταγραφή ζωτικών λειτουργιών του εγκεφάλου, της καρδιάς και της οξυγόνωσης, ανάμεσα τους η οξυμετρία, οι κινήσεις των οφθαλμών και του θωρακικού τοιχώματος, της κοιλιάς και των ποδιών, ενώ παράλληλα καταγράφεται η ροή του αέρα στη μύτη και το στόμα. Επιπλέον, το ιατρικό προσωπικό πραγματοποιεί και ηλεκτροεγκεφαλογράφημα, ηλεκτρομυογράφημα και ηλεκτροκαρδιογράφημα στον εξεταζόμενο.

Ανάλογα με τα αποτελέσματα των μετρήσεων αυτών, βλέπουμε αν τελικά πάσχει ή όχι από το σύνδρομο υπνικής άπνοιας κι αν πάσχει τι βαρύτητας είναι. Πρέπει να σημειωθεί, πως δεν πρέπει να καθυστερούμε τη συγκεκριμένη εξέταση, καθώς η άπνοια μπορεί να γίνει πολύ επικίνδυνη», τονίζει ο ειδικός.

Πώς κρίνεται η βαρύτητα του συνδρόμου;

Αυτό εξαρτάται από τον αριθμό των επεισοδίων άπνοιας–υπόπνοιας που συμβαίνουν ανά ώρα κατά τη διάρκεια του ύπνου. Συγκεκριμένα:

• Μέχρι 5 επεισόδια ανά ώρα, μπορεί να θεωρηθεί ότι δεν υπάρχει σύνδρομο άπνοιας, εφόσον δεν υπάρχουν και κλινικά συμπτώματα
• Ήπιου βαθμού θεωρούνται τα 5 – 14 επεισόδια ανά ώρα
• Μέτριου βαθμού, τα 15 – 29 επεισόδια ανά ώρα
• Σοβαρού βαθμού, τα 30 ή περισσότερα επεισόδια ανά ώρα.

Θεραπευτική αντιμετώπιση

«Το ευχάριστο είναι ότι περίπτωση το σύνδρομο της υπνικής άπνοιας θεραπεύεται. Οι τρόποι θεραπείας είναι σε λίγες περιπτώσεις χειρουργικοί, ενώ σε κάποιες άλλες όπου υπάρχει δυσμορφία στη γνάθο ή στη γλώσσα, μπορούν να τοποθετηθούν ειδικοί νάρθηκες, τα λεγόμενα μασελάκια, οι οποίοι προωθούν την κάτω γνάθο και τη γλώσσα σε πιο πρόσθια θέση κατά τη διάρκεια του ύπνου, έτσι ώστε ο αεραγωγός να παραμένει ανοικτός. Κυρίως όμως, η θεραπεία γίνεται με ένα ειδικό μηχάνημα συνεχούς θετικής πιέσεως, το C – PAP, το οποίο είναι μικρών διαστάσεων, αθόρυβο, με ρινική ή ρινο-στοματική μάσκα, που εφαρμόζεται στον ασθενή κατά το νυχτερινό ύπνο και ωθεί τον αέρα με πίεση, για να πετύχει το ίδιο αποτέλεσμα.

Στο Πνευμονολογικό Τμήμα του Metropolitan Hospital, έμπειρη ομάδα πνευμονολόγων και παραϊατρικού προσωπικού με την υποστήριξη ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού αιχμής, διενεργούν όλο το φάσμα των εξετάσεων, για την ορθή διάγνωση και παρακολούθηση όλων των αναπνευστικών νοσημάτων», καταλήγει ο κ. Χαΐνης.

Ένα νέο εμβόλιο που βάζει στο στόχαστρο τα εγκεφαλικά κύτταρα με φλεγμονή, τα οποία σχετίζονται με τη νόσο Αλτσχάιμερ, μπορεί να αποτελέσει κλειδί για τη δυνητική πρόληψη ή την τροποποίηση της πορείας της νόσου, σύμφωνα με προκαταρκτική έρευνα που παρουσιάστηκε στο συνέδριο για τις βασικές καρδιαγγειακές επιστήμες της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρείας, που φιλοξενείται στη Βοστόνη.

Η έρευνα

Ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Juntendo στο Τόκιο της Ιαπωνίας ανέπτυξαν ένα εμβόλιο που βελτίωσε σε ποντίκια διάφορες ασθένειες σχετιζόμενες με την ηλικία, συμπεριλαμβανομένης της αθηροσκλήρωσης και του διαβήτη τύπου 2. Με βάση τα ευρήματα των μελετών τους, οι ερευνητές δοκίμασαν αυτό το εμβόλιο και σε ποντίκια για τη θεραπεία της νόσου Αλτσχάιμερ.

Το εμβόλιο μείωσε σημαντικά τις εναποθέσεις αμυλοειδούς στον εγκεφαλικό ιστό που βρίσκεται στην περιοχή του εγκεφαλικού φλοιού, η οποία είναι υπεύθυνη για την επεξεργασία της γλώσσας, την προσοχή και την επίλυση προβλημάτων. Επίσης, μετά το εμβόλιο μειώθηκαν διάφοροι φλεγμονώδεις βιοδείκτες της νόσου Αλτσχάιμερ, γεγονός που σημαίνει ότι η φλεγμονή στον εγκέφαλο βελτιώθηκε. Μια δοκιμασία συμπεριφοράς στα ποντίκια αποκάλυψε επιπλέον ότι εκείνα που έλαβαν το εμβόλιο ανταποκρίνονταν σημαντικά καλύτερα στο περιβάλλον τους και είχαν την τάση να συμπεριφέρονται όπως τα φυσιολογικά υγιή ποντίκια σε σχέση με εκείνα που έλαβαν εμβόλιο placebo.

«Η νόσος Αλτσχάιμερ αντιπροσωπεύει πλέον το 50-70% των ασθενών με άνοια παγκοσμίως. Η δοκιμή του νέου εμβολίου της μελέτης μας σε ποντίκια δείχνει ένα πιθανό τρόπο πρόληψης ή τροποποίησης της νόσου. Η μελλοντική πρόκληση θα είναι η επίτευξη παρόμοιων αποτελεσμάτων στους ανθρώπους», δηλώνει ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και μεταδιδακτορικός συνεργάτης στο Τμήμα Καρδιαγγειακής Βιολογίας και Ιατρικής του Πανεπιστημίου Juntendo, Τσιέν- Λουν Χσιάο.

Ο ίδιος προσθέτει ότι «αν το εμβόλιο αποδειχθεί επιτυχές στους ανθρώπους θα είναι ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός για την καθυστέρηση της εξέλιξης της νόσου ή ακόμα και την πρόληψη αυτής της νόσου».

Σύμφωνα με στοιχεία της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρείας, περίπου 3,7 εκατομμύρια Αμερικανοί ηλικίας 30 ετών και άνω είχαν νόσο Αλτσχάιμερ το 2017 και ο αριθμός αυτός προβλέπεται να αυξηθεί σε 9,3 εκατομμύρια έως το 2060.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

του Γιώργου Μονεμβασίτη, M.D.*, medlabnews.gr iatrikanea

Είναι γεγονός ότι τους καλοκαιρινούς μήνες, οι γυναίκες ταλαιπωρούνται συχνά από κολπίτιδες, οι οποίες εκδηλώνονται με ενοχλητικά συμπτώματα, που επηρεάζουν την ποιότητα της καθημερινής τους ζωής.

Η μυκητιασική κολπίτιδα αποτελεί το 20% περίπου των κολπίτιδων. Ειδικά το καλοκαίρι, η συχνότητα των μυκητιάσεων είναι ακόμα μεγαλύτερη, αφού η ζέστη και η τοπική υγρασία που αυξάνεται από την έντονη εφίδρωση, είναι παράγοντες που ευνοούν την υπερανάπτυξη των μυκήτων.

H ζεστή άμμος της θάλασσας περιέχει μικροοργανισμούς (μύκητες, παράσιτα, κόκκους), οι οποίοι μπορεί να προέρχονται από ούρηση και αφόδευση ζώων (σκύλοι, γάτες, πουλιά), που μπορεί να μεταφερθούν στα εξωτερικά και εσωτερικά όργανα της γυναίκας με άσχημες συνέπειες.

Οι μύκητες είναι ένα από τα πλέον συνηθισμένα γυναικολογικά προβλήματα, με το οποίο όλες οι γυναίκες θα έρθουν κάποια στιγμή αντιμέτωπες. Σύμφωνα με μελέτες μάλιστα, τρεις στις τέσσερις γυναίκες παρουσιάζουν κολπική μυκητίαση τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους. 

Συμπτώματα κολπικής μυκητίασης

Γίνονται αντιληπτοί από τη φαγούρα, το τσούξιμο και τον ερεθισμό στην περιοχή του κόλπου και συνήθως, οφείλονται στη μακροχρόνια λήψη αντιβιοτικών, στη μείωση της άμυνας του οργανισμού και σε ορμονικές διαταραχές, επίσης εμφανίζεται συχνά σε γυναίκες που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη. 

Ωστόσο, το καλοκαίρι, πίσω από τους μύκητες κρύβονται τα στενά και συνθετικά ρούχα και εσώρουχα, τα βρεγμένα μαγιό που στεγνώνουν πάνω μας, καθώς και τα σερβιετάκια σε καθημερινή βάση. Οι μυκητιασικές κολπίτιδες οφείλονται συνήθως στον μύκητα Candida albicans. Η τοπικά αυξημένη υγρασία και η θερμοκρασία του καλοκαιριού δημιουργούν ευνοϊκές συνθήκες για ανάπτυξη κολπικής μυκητίασης.

Είναι λανθασμένη η εντύπωση ότι οι γυναίκες ‘κολλούν’ τους μύκητες από τη θάλασσα. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει η περιοχή όπου κολυμπούν να είναι πολύ μολυσμένη, ουσιαστικά δηλαδή να απαγορεύεται η κολύμβηση. Υπάρχουν βέβαια και συνθήκες που ευνοούν την ανάπτυξη μυκήτων, όπως η λήψη αντιβιοτικών ή αντισυλληπτικών.

Πώς θα τις προλάβετε την κολπική μυκητίαση;

-Ακολουθείτε τους κανόνες υγιεινής, αποφεύγοντας την χρήση αντισηπτικών και κολπικών πλύσεων (χωρίς ιατρική οδηγία).


-Αποφεύγετε τα συνθετικά εσώρουχα, τα πολύ στενά παντελόνια και τα σερβιετάκια.
Καλό είναι να φοράτε βαμβακερά εσώρουχα και να αποφεύγετε τα συνθετικά που ευνοούν την υγρασία λόγω ιδρώτα.

-Βεβαιωθείτε ότι οι πετσέτες του μπάνιου που χρησιμοποιείτε είναι προσωπικές και ότι αλλάζονται συχνά

-Διατηρείτε την υγιεινή της περιοχής με τοπικές πλύσεις με χαμομήλι, αποφεύγοντας τα αφρόλουτρα ή τα αντισηπτικά προϊόντα που πιθανόν να αλλάξουν το pΗ της ευαίσθητης περιοχής σας.

-Στην παραλία χρησιμοποιούμε πάντα πετσέτα και δεν καθόμαστε πάνω στην άμμο ή την ξαπλώστρα απευθείας.


-Κάνετε ντους τουλάχιστον σε καθημερινή βάση και ιδιαίτερα μετά το κολύμπι και την παραλία.

-Επιλέγουμε καθαρές θάλασσες και πισίνες για το μπάνιο μας. Πολλά μικρόβια μπορεί να μεταφερθούν από τα μολυσμένα νερά τους.


-Αν κολυμπάτε σε πισίνα, κάνετε ντους επιμελώς πριν ντυθείτε, ώστε να απαλλαγείτε από το χλωριωμένο νερό και ανεπιθύμητα μικρόβια.

-Αλλάζετε το βρεγμένο μαγιό με στεγνό.

-Διατροφή πλούσια σε φρούτα, λαχανικά και γιαούρτι θωρακίζει την άμυνα του οργανισμού.


-Σιδερώνετε τα εσώρουχα σας.


-Αν και η χρήση ταμπόν μπορεί να σας εξασφαλίσει μερικές παραπάνω μέρες στην παραλία, αποφεύγετε το κολύμπι όταν η ροή της περιόδου είναι μεγάλη και αλλάζετε τα ταμπόν συχνότερα από ότι συνήθως.

-Δεν ξεχνάμε να χρησιμοποιούμε προφυλακτικό στις σεξουαλικές μας επαφές.

Οι μύκητες στους άνδρες:

Οι μύκητες δεν κάνουν διακρίσεις, μεταξύ ανδρών και γυναικών. Στους άνδρες ωστόσο, εμφανίζονται σε μικρότερη συχνότητα από ότι στις γυναίκες. Εάν παρατηρήσετε τσούξιμο ή φαγούρα, ή αντιληφθείτε ότι εμφανίστηκε κάποιο εξάνθημα ή ερυθρότητα στην περιοχή, τότε μάλλον πρόκειται για μύκητες. Οφείλονται κατά κύριο λόγο στην πτώση της άμυνας του οργανισμού, ή στα επίπεδα του σακχάρου. Ενώ μεταδίδονται και μέσω της σεξουαλικής επαφής.

Μυκητίαση και εγκυμοσύνη

Το 30% των εγκύων υποφέρουν από μυκητιασικές κολπίτιδες, κι αυτό οφείλεται στην αύξηση των οιστρογόνων και των γαλακτοβακκίλων του κόλπου, που ευνοούν την υπερανάπτυξη των μυκήτων. Γενικά, κατά την κύηση οι κολπικές εκκρίσεις είναι αυξημένες, υπό φυσιολογικές συνθήκες. Παρόλα αυτά, αν η υπερέκκριση συνοδεύεται από δυσοσμία, κνησμό ή αίσθημα καύσης, η έγκυος πρέπει να απευθύνεται στο γυναικολόγο.

Θεραπεία

Για τις μυκητιάσεις του κόλπου ο γυναικολόγος συνιστά συνήθως κολπικά υπόθετα, μια πομάδα ή λοσιόν για τοπική επάλειψη και χάπια.

Τι πρέπει να προσέξετε 


Προτού χορηγηθεί θεραπεία για μία κολπίτιδα θα πρέπει να έχει προηγηθεί καλλιέργεια του κολπικού υγρού για να εντοπιστεί ακριβώς το μικρόβιο που την προκαλεί, καθώς και η κατάλληλη θεραπεία, και να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να συνυπάρχουν περισσότερα από ένα μικρόβια.
 Να σημειωθεί πως αν κατά την διάρκεια μιας κολπίτιδας έχουν υπάρξει σεξουαλικές επαφές χωρίς προφυλακτικό, είναι πολύ πιθανόν να έχουν μεταφερθεί μικρόβια και στον σύντροφο, τα οποία μπορεί να μην του δημιουργούν κάποια συμπτώματα, αλλά σε μια επόμενη επαφή να τα ξαναμεταφέρει στον κόλπο, μειώνοντας έτσι την αποτελεσματικότητα της θεραπείας.
 

* Ο Γιώργος Μονεμβασίτης είναι Μαιευτήρας-Γυναικολόγος.

Επ. Καθηγητής Παν/μίου Cornell, H.Π.Α., 

Εξειδικευτής στην Ουρογυναικολογία και Χειρουργική Χαλάρωσης Πυέλου.

Τηλ. 210 8053176 Μαρούσι, τηλ 210 7777787 Δορυλαίου 10-12 Αθήνα

Πηγή: medlabnews.gr iatrikanea