Η υψηλή LDL-χοληστερόλη (επίσης γνωστή ως «κακή χοληστερόλη») σχετίζεται με καρδιαγγειακά νοσήματα, χωρίς όμως εμφανή συμπτώματα. Η υψηλή LDL-χοληστερόλη μπορεί να αποβεί μοιραία, καθώς είναι ένας από τους σημαντικότερους (αλλά ευτυχώς τροποιήσιμους) παράγοντες κινδύνου για καρδιακή προσβολή ή εγκεφαλικό επεισόδιο¹ .  Η Εκστρατεία «LDL Alert»  που ξεκίνησε με  πρωτοβουλία της Amgen και με  την υποστήριξη της Ελληνικής Εταιρείας Αθηροσκλήρωσης και του Πανελληνίου Συλλόγου Ασθενών και Φίλων Πασχόντων από Οικογενή Υπερχοληστερολαιμία, έχει ως σκοπό την ενημέρωση του κοινού σχετικά με την πρόληψη, την έγκαιρη διάγνωση και τη σωστή αντιμετώπιση της υψηλής LDL-χοληστερόλης.

  Επιπρόσθετα, η Εκστρατεία καλεί τους ασθενείς, τις οικογένειές τους, τους γιατρούς και τους νοσηλευτές να συνεργαστούν για να επανεξετάσουν τις τρέχουσες επιλογές της θεραπείας τους  για την LDL-χοληστερόλη και να διασφαλίσουν ότι οι ασθενείς υψηλού κινδύνου λαμβάνουν την καλύτερη δυνατή φροντίδα προκειμένου να αποφύγουν μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

 

                                                     Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΕΠΕΙΓΟΝΤΟΣ

 

  Οι καρδιαγγειακές παθήσεις είναι η πρώτη αιτία θανάτου σε παγκόσμιο επίπεδο,  ξεπερνώντας τα περιστατικά αιτίας θανάτου από καρκίνο. Περισσότεροι από 32 εκατομμύρια άνθρωποι παθαίνουν καρδιακή προσβολή ή εγκεφαλικό επεισόδιο κάθε χρόνο. Από αυτούς που πάσχουν από καρδιακή προσβολή ή εγκεφαλικό επεισόδιο, ένας στους τρεις θα υποστεί κάποια στιγμή στο μέλλον και άλλο ένα συμβάν. Ακόμη και για εκείνους που λαμβάνουν θεραπεία με στατίνη ή παραδοσιακή θεραπεία μείωσης λιπιδίων, ο καρδιαγγειακός κίνδυνος μπορεί να παραμείνει πραγματική απειλή.

  Στόχος η μείωση των καρδιαγγειακών επεισοδίων στους ασθενείς, υπογραμμίζοντας ότι η υψηλή LDL-χοληστερόλη δεν θα πρέπει να οδηγήσει τον ασθενή στα επείγοντα με τη σωστή θεραπεία. Η εκστρατεία περιλαμβάνει ένα ολοκληρωμένο επικοινωνιακό πρόγραμμα, περιλαμβάνοντας εκδηλώσεις ενημέρωσης του κοινού, καθώς και δημιουργία minisite της καμπάνιας με όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για τους ασθενείς. [www.hellasfh.gr]

 

  Η σωστή αντιμετώπιση της υψηλής LDL-χοληστερόλης αποτελεί προτεραιότητα, αφού η νόσος τις περισσότερες φορές δεν παρουσιάζει κάποιο σύμπτωμα πριν να εκδηλωθεί ξαφνικά, προκαλώντας σοβαρά καρδιακά και εγκεφαλικά επεισόδια.

 

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την καμπάνια, επισκεφτείτε τη σελίδα: www.ldlalert.gr

Νέα στοιχεία από έρευνα που πραγματοποιήθηκε στην
Ελλάδα σχετικά με το επίπεδο ενημέρωσης του κοινού γύρω από τη σχέση καρκίνου και φλεβικής θρόμβωσης.

 

• Το 68% των Ελλήνων δεν γνωρίζει ότι οι ασθενείς με καρκίνο διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο σχηματισμού φλεβικού θρόμβου

 

• Το 75,7% δεν γνωρίζει καν τα συμπτώματα της
  φλεβικής θρόμβωσης

 

Όπως ανέφερε και ο κ. Μπουκοβίνας η φλεβική θρόμβωση αποτελεί την δεύτερη αιτία θανάτου στους ασθενείς με καρκίνο και σχετίζεται με την πρώιμη θνησιμότητα στο στάδιο της χημειοθεραπείας. Η φλεβική θρόμβωση στους ασθενείς με καρκίνο επηρεάζει αρνητικά την πορεία της χημειοθεραπείας, προκαλώντας καθυστέρηση ή και αναβολή αυτής.                  

 

 ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ

Η  φλεβική  θρόμβωση συνήθως δεν εμφανίζεται ύπουλα και απότομα. Οι θρόμβοι αίματος τυπικά γίνονται αντιληπτοί και μπορούν να αντιμετωπιστούν προτού γίνουν απειλητικοί για τη ζωή του ασθενούς. Αλλα πρ΄πει να γνωρίζετε και να επαγρυπνείτε για τα σημάδια και τα συμπτώματά  τους.

 Μιλήστε με τον θεράποντα ιατρό σας αμέσως αν εμφανισθεί οποιοδήποτε από τα ακόλουθα συμπτωματα της εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης.

• Οιδημα στο πόδι, στον αστραγαλο, στην κνήμη ή στο μπράτσο [ενδέχεται να νιώθετε το δέρμα σας τεντωμένο] ιδίως αν εμφανίζεται μόνο στη μια πλευρά.
• Πόνος, κράμπες ή ευαισθησία, συχνά στη γάμπα.
• Ερυθρότητα ή αισθητή αλλαγή χρώματος της κνήμης ή του μπράτσου.
• Αίσθημα θερμότητας ή βάρους στο πόδι.

 Επικοινωνείστε με τις υπηρεσίες επειγόντων περιστατικών αμέσως αν εμφανισθεί οποιοδήποτε από τα ακόλουθα συμπτώματα πνευμονικής εμβολής.

-Τάση λιποθυμίας/ζάλης

-Ανεξήγητο λαχάνιασμα

-Μη φυσιολογικός καρδιακός ρυθμός

-Πόνος στον θώρακα [ ιδίως όταν παίρνετε βαθια ανααπνοή]

-Αιμόπτυση

 ΠΡΟΛΗΨΗ

Μικροαλλαγές στον τρόπο ζωής μπορούν να παίξουν καθοριστικό ρόλο.

 Τέσσερα εύκολα βήματα για να μειώσετε τον κίνδυνο εμφάνισης Φλεβικής Θρομβοεμβολής συσχετιζόμενη με Καρκίνο.

-Πρέπει να κινείστε διαρκώς. Φροντίστε να τεντώνετε και να κινείτε τα πόδια σας και να περπατάτε για λίγο.

-Διακόψτε το κάπνισμα. Υπάρχει υποστήριξη αν τη χρειαστείτε.

-Ενυδατωθείτε επαρκώς. Φροντίστε να πίνετε πολλά υγρά και να αποφεύγετε το αλκοόλ και την καφείνη.

-Φορέστε κάλτσες/καλσον συμπίεσης.

 ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ  -   ΔΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΟΓΚΟΛΟΓΩΝ ΠΑΘΟΛΟΓΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ [ΕΟΠΕ]

                           

 Η συζήτηση για την
αντιμετώπιση της θρόμβωσης που σχετίζεται με καρκίνο είναι ιδιαίτερα επίκαιρη καθώς πρόσφατα συζητήθηκε σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, και σύμφωνα με την Ευρωβουλευτή  Nessa Childers “παραμένει άδικα άγνωστη”. Αν και υπάρχουν τόσο διεθνείς όσο και ελληνικές κατευθυντήριες οδηγίες για την εξατομίκευση στην προσέγγιση των ασθενών, φαίνεται ότι χρειάζεται να γίνουν ακόμη  περισσότερα, ώστε οι ασθενείς να είναι ενήμεροι για τα συμπτώματα και να απευθύνονται άμεσα στον ιατρό τους. Η ΕΟΠΕ αναλαμβάνει δράσεις για την ενημέρωση των Ογκολόγων με εκπαιδευτικές πρωτοβουλίες, για την ενημέρωση της Πολιτείας και για την ενημέρωση των ασθενών»

. Σύμφωνα με τα ευρήματα εκείνης της έρευνας, μόλις το 8% των ασθενών δέχθηκε ενημέρωση από τον ιατρό τους και τους επαγγελματίες υγείας για τον κίνδυνο της σχετιζόμενης με τον καρκίνο θρόμβωσης, και μάλιστα προφορικά. Αν και η σχετιζόμενη με τον καρκίνο θρόμβωση αποτελεί την 2^η αιτία θανάτου, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, προκύπτει το συμπέρασμα ότι οι ασθενείς είναι λίγο έως καθόλου ενημερωμένοι και ότι υπάρχει ανάγκη άμεσης ενεργοποίησης των εμπλεκόμενων φορέων.

 Τα αποτελέσματα της έρευνας παρουσιάζουν ανάγλυφα το έλλειμμα ενημέρωσης των ασθενών από την ιατρική τους ομάδα για τον κίνδυνο θρόμβωσης κατά τη διάρκεια της θεραπείας για τον καρκίνο. Η ΕΛΛ.Ο.Κ έχει ήδη  αναπτύξει δράσεις ενημέρωσης σχετικά με τη θρόμβωση που σχετίζεται με τον καρκίνο και επιδιώκει τη συνεργασία των Επιστημονικών Ιατρικών & Νοσηλευτικών Εταιρειών, των Ιατρικών Σχολών  και του Υπουργείου Υγείας, με σκοπό την κατάρτιση ενός κοινού προγράμματος δράσης για την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση της ιατρικής και νοσηλευτικής κοινότητας σχετικά με την ανάγκη ενημέρωσης των ογκολογικών ασθενών για τον κίνδυνο εμφάνισης θρόμβωσης, τα μέτρα πρόληψης και θεραπείας. Είναι απαράδεκτο να φροντίζουμε για τη θεραπεία του καρκίνου και να παραμελείται ο κίνδυνος εμφάνισης θρόμβωσης.

 Ο κ. Σουλιώτης από την πλευρά του παρουσίασε αναλυτικά την έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το Ινστιτούτο Πολιτικής Υγείας σύμφωνα με την οποία, στην Ελλάδα, το 58,1% των ερωτωμένων που έχουν νοσήσει από θρόμβωση, ενημερώθηκαν για τον κίνδυνο θρόμβωσης μετά την διάγνωση της. Εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι μόλις ένα 24,1% γνωρίζουν τα συμπτώματα της φλεβικής θρόμβωσης ενώ, ακόμα και σε όσους έχουν ιστορικό κακοήθειας, το ποσοστό αυτό ανέρχεται σε μόλις 36,2%. Μεταξύ άλλων δήλωσε: «Όπως προκύπτει από το σύνολο των επιστημονικών δεδομένων που παράγονται στη χώρα μας αλλά και διεθνώς, η ενημέρωση του κοινού είναι ευθύνη της πολιτείας και εντάσσεται στη σφαίρα των παρεμβάσεων που οφείλει να υλοποιεί στο πλαίσιο της λειτουργίας του συστήματος υγείας. Άλλωστε, η σωστή πληροφόρηση, εν προκειμένω των ογκολογικών ασθενών, για τον κίνδυνο και τα συμπτώματα της φλεβικής θρόμβωσης, περιορίζει, μεταξύ άλλων και τον κίνδυνο αύξησης του κόστους διαχείρισης της νόσου».

                                           ------------------------

 

Στο φετινό συνέδριο Ectrims, το μεγαλύτερο πανευρωπαϊκό συνέδριο για την Πολλαπλή Σκλήρυνση, το οποίο πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στο Βερολίνο με τη συμμετοχή 9400 επιστημόνων υγείας, η διεθνής φαρμακευτική εταιρεία Biogen  [ η οποια διαθέτει το πιο πλούσιο χαρτοφυλάκιο θεραπειών για την Πολλαπλή Σκλήρυνση, το οποίο περιλαμβάνει 4 τροποποιητικές της νόσου θεραπείες και μια συμπτωματική θεραπεία ],  παρουσίασε πρόσφατα κλινικά δεδομένα και συμπεράσματα, τα οποία προέρχονται από μελέτες παρατήρησης και υποστηρίζουν την μακροχρόνια αποτελεσματικότητα και ασφάλεια των φαρμάκων που διαθέτει η εταιρεία για την Πολλαπλή Σκλήρυνση.

 Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την 9ετή μελέτη του Φουμαρικού Διμεθυλεστέρα φαίνεται πως η χορήγησή του σε νεοδιαγνωσμένους ασθενείς σχετίζεται με μικρό αριθμό υποτροπών, ενώ μεγάλο ποσοστό ασθενών παρέμεινε χωρίς επιδείνωση της αναπηρίας.  Παρόμοια θετικά οφέλη από τη θεραπεία με Φουμαρικό Διμεθυλεστέρα νωρίς στην πορεία της νόσου, έδειξε η μελέτη παρακολούθησης ESTEEM με την πλειοψηφία των ασθενών να παραμένουν χωρίς επιδείνωση της νόσου στα 5 έτη.

Επιπλέον ανακοινώθηκαν δεδομένα από τη μελέτη TOP, στο πλαίσιο της οποίας πραγματοποιείται παρακολούθηση της ασφάλειας και της αποτελεσματικότητας της ναταλιζουμάμπης, τα οποία δείχνουν τη συνεπή και υψηλή αποτελεσματικότητα της εν λόγω θεραπείας για 10 έτη. Η ναταλιζουμάμπη, μια υψηλής αποτελεσματικότητας ενδοφλέβια θεραπεία χορηγούμενη 1 φορά το μήνα, κυκλοφορεί στην Ελλάδα από το 2007. Σύμφωνα με την μελέτη ΤΟΡ, το μεγαλύτερο όφελος παρατηρήθηκε στους ασθενείς με έγκαιρη θεραπευτική παρέμβαση, ασθενείς που ξεκίνησαν την ναταλιζουμάμπη νωρίς στην πορεία της νόσου. Σημαντικό εύρημα αποτελεί επίσης το γεγονός πως δεν προέκυψαν νέα σήματα ασφάλειας.

   ΝΕΟΣ  ΒΙΟΔΕΙΚΤΗΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΝΕΥΡΟΛΟΓΩΝ

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον συγκέντρωσε και η παρουσίαση ενός νέου βιοδείκτη NfLs (επίπεδα νευροΐνιδίων στον ορό αίματος), ο οποίος σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες, πιθανά στο μέλλον θα αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο για τους νευρολόγους τόσο αξιολόγησης της νόσου των ασθενών όσο και της ανταπόκρισής τους στη θεραπεία. Η Εταιρεία   έχει απώτερο στόχο στο εγγύς μέλλον την πρόσβαση σε αυτή την εξειδικευμένη εξέταση από όλους τους ασθενείς, ενώ    συνεχίζει να καινοτομεί, επενδύοντας στην έρευνα για φάρμακα που πιθανά θα αλλάξουν το θεραπευτικό τοπίο στην ΠΣ, όπως η πρώτη πειραματική θεραπεία που μπορεί να προσφέρει επαναμυελίνωση σε ασθενείς με ΣΚΠ, η οποία βρίσκεται σε Φάση ΙΙ κλινικών ερευνών.

• ------------------------------------------

Τα εμβόλια δεν αφορούν μόνο τα παιδιά, αλλά βοηθούν και τους ενήλικες να παραμείνουν υγιείς. Συστήνονται, από την παιδική ηλικία και καθ’ όλη τη διάρκεια της ενήλικης ζωής, συμβάλλοντας έτσι στην προστασία από διάφορα νοσήματα. Παρόλα αυτά, πολλοί ενήλικες δεν είναι ενήμεροι ότι τα εμβόλια συστήνονται και για τα υγιή άτομα και ότι ασθένειες όπως η γρίπη, ο πνευμονιόκοκκος, ο έρπητας ζωστήρας και ο τέτανος μπορούν να προληφθούν μέσω του εμβολιασμού.

                                                          ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ  ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ

  Η MSD έχει ξεκινήσει Εκστρατεία Ενημέρωσης για τον Έρπητα Ζωστήρα η οποία υλοποιείται υπό την αιγίδα της Ελληνικής Εταιρείας Αλγολογίας και του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, με στόχο την ευαισθητοποίηση του κοινού σχετικά με το ποιος βρίσκεται σε κίνδυνο να εκδηλώσει έρπητα ζωστήρα, τη σοβαρότητα της νόσου και την επίπτωσή της στην ποιότητα ζωής, καθώς και τη δυνατότητα πρόληψής της μέσω του εμβολιασμού.
[ www.erpiszostir.gr ]

• Ο έρπητας ζωστήρας είναι μια επίπονη νόσος που επηρεάζει τα νεύρα και την περιοχή του δέρματος που καταλήγουν , ενώ  μπορεί να οδηγήσει σε χρόνιες και σοβαρές επιπλοκές. Επίσης συνδυάζεται με πολύ αυξημένο κίνδυνο εκδήλωσης εγκεφαλικού και καρδιακού επεισοδίου.
• Ο έρπητας ζωστήρας προκαλείται από την επανενεργοποίηση του ίδιου ιού που προκαλεί την ανεμευλογιά. Συμβαίνει πιο συχνά σε άτομα άνω των 60 ετών.
• Ο έρπητας ζωστήρας αρχικά εκδηλώνεται με ένα επίπονο και φυσαλοειδές εξάνθημα που προκαλείται από την επανεργοποίηση του ιού ανεμευλογιάς-ζωστήρα. Τυπικά υπάρχει ένα εξάνθημα στη μια πλευρά του σώματος, το θώρακα, το λαιμό ή γύρω από τον οφθαλμό. Το εξάνθημα μετατρέπεται σε επώδυνες, γεμάτες υγρό φυσαλίδες οι οποίες σπάνε, σχηματίζουν κρούστα και επουλώνονται μέσα σε λίγες εβδομάδες.
• Ο έρπητας ζωστήρας δεν είναι απλώς ένα εξάνθημα. Οι περισσότεροι άνθρωποι υποφέρουν από αίσθημα καύσου, διαπεραστικό πόνο στην περιοχή του εξανθήματος που μπορεί να είναι σταθερός ή διαλείπων. Μερικές φορές ακόμη και απαλά ερεθίσματα, όπως η αφή των ρούχων ή ένα ελαφρύ αεράκι κατά μήκος του δέρματος μπορεί να προκαλέσει πόνο. Στις σοβαρές περιπτώσεις, ο πόνος είναι αφόρητος.
• Περίπου 1 στα 4 άτομα θα νοσήσει από έρπητα ζωστήρα κάποια στιγμή στη ζωή του, με τον κίνδυνο να αυξάνεται, καθώς αυξάνεται η ηλικία.
• Σχεδόν όλοι οι ενήλικες (95%), ηλικίας άνω των 50 ετών, βρίσκονται σε κίνδυνο να εκδηλώσουν έρπητα ζωστήρα, καθώς έχουν νοσήσει από ανεμευλογιά, κάποια στιγμή, νωρίτερα, στη ζωή τους.
• Ο έρπητας ζωστήρας μπορεί να προκαλέσει Μεθερπητική Νευραλγία, μια χρόνια κατάσταση η οποία ορίζεται ως ο πόνος που διαρκεί για πάνω από 90 μέρες μετά την εμφάνιση του εξανθήματος, ενώ μερικοί ασθενείς περιγράφουν αυτόν τον πόνο ως «βασανιστικό». Καθώς οι ασθενείς μεγαλώνουν σε ηλικία, ο πόνος της Μεθερπητικής Νευραλγίας μπορεί να καταστεί πιο σοβαρός και να οδηγήσει σε κατάθλιψη, εξάντληση, αυπνία, μειωμένη ικανότητα στις καθημερινές δραστηριότητες και κοινωνική απομόνωση.
•  Χιλιάδες ασθενείς ετησίως που υποφέρουν από οξέα και χρόνια επώδυνα σύνδρομα, όπως ο οξύς έρπητας και η μεθερπητική νευραλγία, αντιμετωπίζονται στις Μονάδες (Ιατρεία) Πόνου, που ανήκουν στα Αναισθησιολογικά Τμήματα και τα οποία στελεχώνονται και λειτουργούν, κυρίως, από Αναισθησιολόγους, σε εθελοντική βάση. Η Ελληνική Εταιρεία Αλγολογίας ενθαρρύνει την ίδρυση και λειτουργία Μονάδων (Ιατρείων), Κλινικών ή και Κέντρων Πόνου σε Νοσοκομεία του Ε.Σ.Υ., σε Πανεπιστημιακά και Στρατιωτικά Νοσοκομεία. Σήμερα λειτουργούν σε όλη την Ελλάδα 62 Ιατρεία Πόνου, εκ των οποίων, τα 25 στο Λεκανοπέδιο Αττικής, 4 στη Θεσσαλονίκη και 33 στην υπόλοιπη χώρα.
• Δεν μπορείτε να κολλήσετε έρπητα ζωστήρα από κάποιον που έχει έρπητα ζωστήρα ή ανεμευλογιά. Ο έρπητας ζωστήρας προκαλείται από απενεργοποίηση του δικού σας ιού της ανεμευλογιάς  που είναι ήδη  μέσα σας. Η έκθεση σε κάπιον με ενεργό έρπητα ζωστήρα δεν έχει  καμία επίδραση σε αυτή την απενεργοποίηση. Ωστόσο, για όσο χρόνο είναι παρούσες οι φυσαλίδες του έρπητα ζωστήρα, είναι δυνατό να μεταδώσετε την ανεμευλογια σε άτομα που δεν  την είχαν ποτέ.
• ,Με το εμβόλιο του έρπητα ζωστήρα περιορίζονται τα περιστατικά αυτής της επίπονης νόσου, συμπεριλαμβανομένης της συχνότερης επιπλοκής της, της μεθερπητικής νευραλγίας. Το εμβόλιο συστήνεται και χορηγείται ΔΩΡΕΑΝ στα άτομα 60 ετών και άνω, ανεξάρτητα από το αν είχαν προηγούμενεο επεισόδιο έρπητα ζωστήρα.
•  Τα τελευταία 80 χρόνια,  με τα εμβόλια , νοσήματα όπως η ευλογιά, η πολιομυελίτιδα, η γρίπη, τα πνευμονιοκοκκικά νοσήματα και ο τέτανος έχουν είτε εξαλειφθεί, είτε μειωθεί σε μεγάλο βαθμό, σε πολλές χώρες.    Σύμφωνα με τον ΠΟΥ τα εμβόλια προλαμβάνουν περισσότερα από 30 συνήθη λοιμώδη νοσήματα, με αποτέλεσμα 2 με 3 εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές να σώζονται κάθε χρόνο, παγκοσμίως .
• Παρά τις συστάσεις για εμβολιασμό καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής, για την πρόληψη συγκεκριμένων ασθενειών, η εμβολιαστική κάλυψη των ενηλίκων παραμένει χαμηλή, σχεδόν για όλα τα συνιστώμενα εμβόλια.

  Στα ηλικιωμένα άτομα, οι λοιμώξεις είναι πιο σοβαρές, καθώς υπάρχει τουλάχιστον τρεις φορές μεγαλύτερος κίνδυνος ανάπτυξης επιπλοκών με υψηλή νοσηρότητα αλλά και θνητότητα. Ο δια βίου εμβολιασμός προσφέρει ανεκτίμητα οφέλη στον άνθρωπο .    Τα εμβόλια που συστήνονται στο Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών για τους ενήλικες άνω των 60 ετών είναι, η αναμνηστική δόση του εμβολίου για τέτανο, διφθερίτιδα ή/και κοκκύτη, το εμβόλιο της γρίπης ετησίως, τα εμβόλια του πνευμονιόκοκκου (>65 ετών, εκτός αν συνυπάρχει χρόνιο νόσημα στην ηλικία 60-65 ετών) και το εμβόλιο για τον έρπητα ζωστήρα. Τα εμβόλια αυτά χορηγούνται δωρεάν από τους ασφαλιστικούς φορείς.

                                                          

 

 

Μια αιματολογική εξέταση, η οποία βρίσκεται ακόμη σε ερευνητικό στάδιο, έχει σοβαρές πιθανότητες να προβλέπει την πρόγνωση, δηλαδή την εξέλιξη της ασθένειας σε όσους νοσούν από Πολλαπλή Σκλήρυνση. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να μπορούν οι γιατροί να παρακολουθούν αν ένας ασθενής ανταποκρίνεται στη θεραπεία από την αρχή εφαρμογής της ή θα πρέπει να επιλέγεται ένα διαφορετικό θεραπευτικό σχήμα για την αντιμετώπιση και τον έλεγχο της νόσου.  

      Ο δείκτης αυτός έρχεται να προστεθεί σε ένα σύνολο κλινικών, εργαστηριακών και απεικονιστικών εξετάσεων που έως σήμερα χρησιμοποιούν με επιτυχία οι επιστήμονες. 

      Ο νέος βιοδείκτης, ουσιαστικά καταγράφει την ποσότητα των Νευροϊνιδίων στο αίμα του ασθενούς. Ουσιών, οι οποίες εάν βρίσκονται σε χαμηλά επίπεδα στην κυκλοφορία του αίματος ενός ασθενούς, είναι ένδειξη για καλύτερη πρόγνωση της νόσου. Στην αντίθετη περίπτωση, αν δηλαδή τα Νευροϊνίδια εντοπίζονται σε υψηλά επίπεδα στο αίμα, αυτό σημαίνει ότι ήδη έχει αρχίσει η διαδικασία της απομυελίνωσης, τη φθοράς δηλαδή που προκαλεί η πολλαπλή σκλήρυνση, η οποία εκδηλώνεται στους ασθενείς με μια σειρά από σωματικά και γνωσιακά συμπτώματα. 

      Όπως τονίστηκε από τους επιστήμονες στο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την θεραπεία και τη Μελέτη της Πολλαπλής Σκλήρυνσης, το οποίο γίνεται στο Βερολίνο, η τεχνογνωσία για την παρασκευή και διάθεση αυτού του τεστ στους ασθενείς ήδη υπάρχει. Όμως απομένει πολύς δρόμος ακόμη, καθώς χρειάζεται να γίνει μεγάλη έρευνα για να αξιολογηθεί η αξιοπιστία των αποτελεσμάτων του νέου ελπιδοφόρου αυτού τεστ, πριν αρχίσει η εφαρμογή του. 

      Εφόσον όλα εξελιχθούν όπως τα υπολογίζουν οι ερευνητές, ο νέος αυτός βιοδείκτης, οι τιμές του οποίου θα μετριούνται στο αίμα μετά από απλή αιμοληψία, θα αλλάξει σημαντικά την στρατηγική για την αντιμετώπιση της νόσου στο άμεσο μέλλον, υποστήριξαν οι επιστήμονες που συμμετέχουν στο συνέδριο.

      Η αλλαγή στον τρόπο χορήγησης ενός σημαντικού φαρμάκου για τη σκλήρυνση, βελτιώνει ακόμη περισσότερο την ασφάλεια του.

      Το ενδιαφέρον των γιατρών που ασχολούνται με την αντιμετώπιση της πολλαπλής σκλήρυνσης, κέντρισαν και τα αποτελέσματα μιας κλινικής παρατήρησης που αφορά τον τρόπο χορήγησης ενός από τα πλέον γνωστά φάρμακα για την αντιμετώπιση της πολλαπλής σκλήρυνσης. Αλλάζοντας τον τρόπο χορήγησης του, βελτίωσαν σημαντικά το προφίλ ασφάλειας του. 

      Είδαν ότι η ενδοφλέβια χορήγηση του φαρμάκου στους ασθενείς, σε πιο αραιά χρονικά διαστήματα και συγκεκριμένα σε διάστημα πάνω από τις 4 εβδομάδες, μείωσε κατά πολύ τον ήδη χαμηλό κίνδυνο, να εμφανίσουν οι ασθενείς αυτοί μια σοβαρή μορφή εγκεφαλοπάθειας. 

      Πρόκειται για την προϊούσα πολυεστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια, η οποία πυροδοτείται από τον ιό jsv που βρίσκεται σε περισσότερους από τους μίσους ανθρώπους αλλά παραμένει ανενεργός στους νεφρούς. 

      Η φαρμακευτική ουσία Ναταλιζουμάμπη που κυκλοφορεί στη χώρα μας από το 2007, με ένδειξη για χρήση σε ασθενείς με υψηλή δραστηριότητα νόσου και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα φάρμακα για την Υποτροπιάζουσα Διαλείπουσα Πολλαπλή Σκλήρυνση, σπάνια (σε ποσοστό περίπου 4 τοις χιλίοις ) ευθύνονταν για την ενεργοποίηση αυτού του ιού και την πρόκληση εγκεφαλοπάθειας. 

      Με την αραιή χορήγηση του φαρμάκου, φαίνεται να μειώνεται ακόμη περισσότερο ο κίνδυνος για την εμφάνιση αυτής της σοβαρής ανεπιθύμητης ενέργειας, τόνισαν οι ερευνητές που παρουσίασαν τα νεότερα δεδομένα. 

      Βέβαια αξίζει να σημειωθεί ότι έως σήμερα η χορήγηση της θεραπεία, είναι απόλυτα εξατομικευμένη. Για τους θετικούς στον ιο jsv ασθενείς που έχουν πιθανότητες να αναπτύξουν ως παρενέργεια τη συγκεκριμένη εγκεφαλοπάθεια, υπάρχει σχέδιο ελαχιστοποίησης κινδύνου που στοχεύει στην ασφάλεια των ασθενών. 

      Όσον αφορά την αποτελεσματικότητα της, νεότερα δεδομένα που αφορούν στην παρατήρηση των τελευταίων 10 ετών και ανακοινώθηκαν στο συνέδριο, επιβεβαιώνουν την τη δράση της ιδίως στους ασθενείς που ξεκινούν έγκαιρα τη θεραπεία.

      Ημαγνητική τομογραφία παραμένει το πλέον αξιόπιστο διαγνωστικό εργαλείο για τους ασθενείς με Πολλαπλή Σκλήρυνση. 

      Η μαγνητική τομογραφία είναι ως γνωστό, η εξέταση που ουσιαστικά καταγράφει την απεικονιστική δραστηριότητα της νόσου, όσων πάσχουν από πολλαπλή σκλήρυνση. 

      Για το λόγο αυτό, είναι σημαντική η ακρίβεια των αποτελεσμάτων που δίνει αυτή η εξέταση, τόνισαν οι επιστήμονες, εξηγώντας ότι συχνά υπάρχουν αποκλίσεις στις μαγνητικές τομογραφίες των ασθενών, ανάλογα με την τεχνολογία που χρησιμοποιείται. 

      Η σύσταση τους λοιπόν, είναι να χρησιμοποιείται το ίδιο διαγνωστικό πρωτόκολλο στις μαγνητικές τομογραφίες, για να αποφεύγονται τυχόν αποκλίσεις στα ευρήματα, οι οποίες μπερδεύουν ακόμη και τους ίδιους τους γιατρούς. 

      Όπως επισημάνθηκε για μια ακόμη φορά, η αξία της μαγνητικής τομογραφίας είναι ανεκτίμητη στους ασθενείς με πολλαπλή σκλήρυνση, καθώς μπορεί να προλάβει (εφόσον υπάρχουν ευρήματα) την εξέλιξη της νόσου, χωρίς απαραίτητα την εμφάνιση συμπτωμάτων. 

      Το ερώτημα που εύλογα προκύπτει είναι πόσες μαγνητικές πρέπει να κάνει ένας ασθενής το χρόνο; Τουλάχιστον 1 απαντούν ειδικοί και ανάλογα με την κλινική εκτίμηση του γιατρού τους, ο αριθμός αυτός μπορεί να αυξηθεί. 

      Θετικά αποτελέσματα για χάπι που δίνονται ως πρώτη θεραπεία για την Πολλαπλή Σκλήρυνση.

      Χαμηλό αριθμό υποτροπών και απουσία εξέλιξης της αναπηρίας ή οποία σχετίζεται με το σύνολο των λειτουργιών του οργανισμού, παρατηρούν οι επιστήμονες, μετά από την πολυετή χορήγηση ενός φαρμάκου με δραστική ουσία τον Φουμαρικό Διμεθυλεστέρα, όπως ανακοίνωσαν επίσης στο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Θεραπεία και την Μελέτης της Πολλαπλής Σκλήρυνσης. 

Ήδη, η από του στόματος αυτή θεραπεία, που αφορά κυρίως νεοδιαγνωσθέντες ασθενείς, χορηγείται εδώ και 9 χρόνια, ενώ στην Ελλάδα κυκλοφόρησε το 2015. Σύμφωνα με τα νεότερα δεδομένα φαίνεται ότι αναχαιτίζει σε μεγάλο αριθμό ασθενών, την έναρξη των συμπτωμάτων της Πολλαπλής Σκλήρυνσης και συμβάλει στο να μην εξελίσσεται γρήγορα η αναπηρία των ασθενών. Αναπηρία που δεν έχει να κάνει μόνο με το μυοσκελετικό τους σύστημα αλλά με το σύνολο των οργάνων που πλήττονται από τη νόσο, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί. Στόχος των φαρμάκων αυτών, όπως ειπώθηκε είναι να καθυστερήσουν συνολικά την εξέλιξη της νόσου, με σκοπό ο ασθενής να μην περάσει στο επόμενο στάδιο της. 

      Οι ειδικοί τόνισαν τέλος ότι τα τελευταία χρόνια η ασθένεια θα πρέπει να αντιμετωπίζεται εξατομικευμένα από τους ειδικούς, καθώς διαφέρει η εξέλιξη της από ασθενή σε ασθενή. 

      Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει η διαπίστωση των επιστημόνων ότι συχνά τα αποτελέσματα των κλινικών μελετών συνάδουν με αυτά που προκύπτουν από τις ανοιχτές μελέτες παρατήρησης, δηλαδή αυτές που αξιολογούν το ασθενή και πώς αυτός βιώνει την ασθένεια του. 







ΑΠΕ

Η ενημέρωση του κοινού, ιδίως των ανδρών, για τις ουρολογικές παθήσεις και την ειδικότητα του ουρολόγου είναι ανησυχητικά χαμηλή σε όλη την Ευρώπη.

   Όπως αποκαλύπτει μια νέα δειγματοληπτική έρευνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ουρολογίας, η οποία πραγματοποιήθηκε -με αφορμή την Εβδομάδα Ουρολογίας (24 έως 28 Σεπτεμβρίου)- σε περισσότερους από 2.500 ανθρώπους σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, περισσότερα ξέρουν οι γυναίκες για την ουρολογική υγεία των ανδρών παρά οι ίδιοι οι άνδρες για τα δικά «τους» θέματα.

   Οι Ευρωπαίοι εμφανίζονται να έχουν πολύ ανεπαρκείς γνώσεις για τα σημαντικότερα ουρολογικά συμπτώματα και έτσι δεν παίρνουν πολύ στα σοβαρά -όπως θα έπρεπε- τα πρώιμα σημάδια μια δυνητικά απειλητικής για τη ζωή τους πάθησης.

   Παρόλο που οι ουρολογικές παθήσεις εμφανίζουν αύξηση διαχρονικά στον γηράσκοντα πληθυσμό της Ευρώπης, ο τελευταίος δεν έχει το αναγκαίο επίπεδο ενημέρωσης και γνώσης. Το 40% όσων απάντησαν στην έρευνα, δεν μπορούσαν να περιγράψουν τι κάνει ένας ουρολόγος, το 10% δεν είχαν καν ακούσει στη ζωή τους ότι υπάρχει τέτοια ειδικότητα και το 15% πιστεύουν ότι οι ουρολόγοι θεραπεύουν σκελετικές, νευρικές ή καρδιαγγειακές διαταραχές!

   «Τα ευρήματα δείχνουν ξεκάθαρα ότι οι άνθρωποι είναι κακά πληροφορημένοι, όσον αφορά τις ουρολογικές παθήσεις. Ιδίως οι άνδρες γνωρίζουν λιγότερα πράγματα από τις γυναίκες και κάνουν τα στραβά μάτια στα συμπτώματά τους και στην έγκαιρη διάγνωση. Αποτελεί σοβαρή πρόκληση να κάνουμε τους άνδρες να πάρουν σοβαρά την υγεία τους. Χρειάζονται σίγουρα καλύτερη κατανόηση των κινδύνων και των συμπτωμάτων τους. Πρέπει να ενθαρρυνθούν να επισκεφθούν ένα γιατρό, αν υποπτευθούν κάτι ασυνήθιστο» δήλωσε ο καθηγητής Χάιν Βαν Πόπελ, γενικός γραμματέας της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ουρολογίας.

   «Οι γυναίκες έχουν συνηθίσει να ελέγχουν συχνότερα το σώμα τους. Πρέπει να ενθαρρύνουν και τους άνδρες να κάνουν το ίδιο, καθώς επίσης να συζητούν τα θέματα υγείας με μεγαλύτερη λεπτομέρεια με τους άνδρες και με τους γιατρούς» πρόσθεσε.

   Κάθε χρόνο σχεδόν 450.000 άνδρες στην Ευρώπη διαγιγνώσκονται με καρκίνο του προστάτη, ενώ 92.000 πεθαίνουν από τη νόσο. Παρόλο που ο καρκίνος αυτός είναι ο συχνότερος στους άνδρες της Ευρώπης, τα τρία τέταρτα των ανδρών παραδέχθηκαν στην έρευνα ότι ξέρουν λίγα πράγματα για τα συμπτώματα της νόσου. Μάλιστα, οι άνδρες δηλώνουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση να αναγνωρίσουν τα συμπτώματα του καρκίνου του μαστού (31%) παρά του καρκίνου του προστάτη (27%).

   Μόνο ένας στους τέσσερις Ευρωπαίους μπορεί να εντοπίσει σωστά πού βρίσκεται η θέση του προστάτη στο σώμα. Ακούγεται απίστευτο, αλλά οι γυναίκες είναι πιο ικανές (28%) από ό,τι οι άνδρες (22%) να πουν πού είναι ο προστάτης. Αλλά ακόμη πιο απίστευτο είναι ότι περισσότεροι από τους μισούς άνδρες (το 54%) πιστεύουν ότι και οι γυναίκες έχουν προστάτη!

   Από την άλλη, παραμένει ταμπού στην Ευρώπη η στυτική δυσλειτουργία, ένα πολύ συχνό πρόβλημα, καθώς εκτιμάται ότι την έχουν -σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό- οι μισοί περίπου άνδρες (50%) άνω των 50 ετών. Όμως το 75% των ανδρών δήλωσαν ότι δεν το ξέρουν ότι είναι τόσο συχνό αυτό το πρόβλημα γύρω τους, με συνέπεια να διστάζουν να μιλήσουν στο γιατρό για το δικό τους πρόβλημα.

Αισιόδοξο διαγράφεται το μέλλον για τους πάσχοντες από θαλασσαιμία (μεσογειακή αναιμία), χάρη στη μεγάλη πρόοδο της ιατρικής και τις πολλά υποσχόμενες θεραπείες με αλλογενή μεταμόσχευση ή το συνδυασμό της γονιδιακής θεραπείας με την αυτόλογη μεταμόσχευση.

Στις μέρες μας η επαρκής μεταγγισιοθεραπεία και η σωστή υποστηρικτική αγωγή, με κύριο άξονα την αποτελεσματική αποσιδήρωση, έχουν αυξήσει σημαντικά το προσδόκιμο επιβίωσης των πασχόντων από θαλασσαιμία, οι οποίοι πλέον φτάνουν στην ώριμη ενήλικο ζωή. Ωστόσο με την αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης στους θαλασσαιμικούς, εμφανίζονται νέοι κίνδυνοι, όπως είναι η αύξηση του αριθμού των νεοπλασματικών νοσημάτων και ειδικά, του ηπατοκυτταρικού καρκινώματος, όπως επίσης και του αριθμού των αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων. Τα παραπάνω ανέφερε ο αιματολόγος στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας, διδάκτωρ Ιατρικής του ΑΠΘ Μιχάλης Διαμαντίδης, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ με αφορμή ομιλία του για τις «Νεότερες εξελίξεις και στρατηγικές στη θεραπεία της θαλασσαιμίας και την αγωγή αποσιδήρωσης» σε ημερίδα με θέμα «Εξελίξεις και προοπτικές στη Θαλασσαιμία» την οποία συνδιοργάνωσαν ο Ελληνικός Σύλλογος Θαλασσαιμίας και η Διεθνής Ομοσπονδία Θαλασσαιμίας.

Πλήρης ίαση με αλλογενή μεταμόσχευση

«Η αλλογενής μεταμόσχευση αποτελεί τη μόνη ουσιαστική θεραπεία πλήρους ίασης στη β-θαλασσαιμία και παρά τα σημαντικά ποσοστά επιτυχίας, εφαρμόζεται σε μικρές και νεαρές ηλικίες, ενώ εμφανίζει δυσκολίες, όπως η ανεύρεση συμβατού δότη, η χρόνια λήψη ανοσοκαταστολής ή οι λοιμώξεις» επισήμανε ο κ. Διαμαντίδης.

Σε ότι αφορά τη γονιδιακή θεραπεία ο κ Διαμαντίδης ανέφερε ότι αυτή συνδυάζεται με την αυτόλογη μεταμόσχευση και γίνεται με γενετικά διορθωμένα κύτταρα. «Αποτελεί σύγχρονη θεραπευτική προσέγγιση, όμως οι τεχνικές που εφαρμόζει είναι δαπανηρές, δύσκολες τεχνικά, δεν έχουν τελειοποιηθεί, και έχουν δοκιμαστεί στα πλαίσια κλινικών δοκιμών σε μικρό αριθμό πασχόντων, ενώ συνήθως δεν εφαρμόζονται σε πάσχοντες άνω των 45 ετών, που αποτελούν την πλειοψηφία των θαλασσαιμικών ασθενών. Η γονιδιακή θεραπεία εφαρμόστηκε πρώτα στο θαλασσαιμικό ποντίκι, το 1988 και στον άνθρωπο το 2010 και αποτελεί επαναστατική μέθοδο, παρά τα άνω μειονεκτήματα» πρόσθεσε ο κ. Διαμαντίδης.

Παράλληλα επισήμανε ότι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά είναι τα ευρήματα των κλινικών δοκιμών φάσεως I και ΙΙ για το φάρμακο Luspatercept, το οποίο δρα στη μη αποτελεσματική αιμοποίηση της θαλασσαιμίας. Με τη χρήση του φαρμάκου αυτού αυξάνεται η αιμοσφαιρίνη και ελαττώνεται ο αριθμός των απαιτούμενων μεταγγίσεων.

«Υπάρχει αισιοδοξία, καθώς είναι φάρμακο που απευθύνεται σε μεγάλες ομάδες θαλασσαιμικών και χορηγείται απλά (με υποδόρια ένεση, κάθε 3 εβδομάδες) με βάση την κλινική δοκιμή. Μένει να ολοκληρωθούν τα αποτελέσματα της κλινικής δοκιμής φάσεως III και να προσδιοριστούν με ακρίβεια ενδεχόμενες ανεπιθύμητες ενέργειες, προτού εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα και προτού λάβει έγκριση για να κυκλοφορήσει. Λοιπές θεραπευτικές στρατηγικές στη θαλασσαιμία που βρίσκονται σε στάδια κλινικών δοκιμών αποτελούν η αύξηση της παραγωγής της εμβρυϊκής αιμοσφαιρίνης HbF μέσω των γονιδίων των γ-σφαιρινών, η ελάττωση της παραγωγής των τοξικών α-σφαιρινών, η δημιουργία αγωνιστών της εψιδίνης που θα δράσουν ενδεχομένως συμπληρωματικά ή και ανεξάρτητα στην αναγκαία αγωγή αποσιδήρωσης» συνέχισε ο κ. Διαμαντίδης.

Οι νέοι κίνδυνοι για τους θαλασσαιμικούς

Με την αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης, εμφανίζονται νέοι κίνδυνοι, όπως είναι η αύξηση του αριθμού των νεοπλασματικών νοσημάτων και ειδικά, του ηπατοκυτταρικού καρκινώματος, όπως επίσης και του αριθμού των αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων. «Λόγω ποσοτικής γενετικής διαταραχής στα γονίδια των β-σφαιρινών, οι πάσχοντες από θαλασσαιμία χρειάζονται αρκετές ποσότητες αίματος κάθε μήνα, διότι σε διαφορετική περίπτωση ελαττώνεται σημαντικά ο αιματοκρίτης. Εντούτοις, οι μεγάλες ποσότητες σιδήρου που προσλαμβάνει ο οργανισμός από τις μεταγγίσεις συμπυκνωμένων ερυθρών, αθροίζονται στα διάφορα όργανα (ήπαρ, καρδιά, πάγκρεας, υπόφυση, γονάδες) με δυσάρεστες επιπλοκές και τα ανάλογα νοσήματα, ανάλογα με τα προσβεβλημένα όργανα. Η νόσος είναι ετερογενής με κλινική εικόνα ανάλογη των προσβεβλημένων γονιδίων» εξήγησε ο κ Διαμαντίδης.

Η συμμόρφωση στην αγωγή αποσιδήρωσης βασικό στοιχείο της θεραπείας

Βασικό κορμό της θεραπευτικής αντιμετώπισης των θαλασσαιμικών αποτελεί η συμμόρφωση των πασχόντων στην αγωγή αποσιδήρωσης και η απομάκρυνση του παθολογικού σιδήρου, διατηρώντας τα επίπεδά του στον οργανισμό σε ένα φυσιολογικό εύρος, αναγκαίο για τις ζωτικές λειτουργίες.

«Εξαιρετικά σημαντική είναι η πρόληψη των επιπλοκών της αιμοσιδήρωσης, που γίνεται με την αγωγή αποσιδήρωσης (συχνά από 5 έως 7 μέρες την εβδομάδα, ανάλογα με το φάρμακο αποσιδήρωσης) και η θεραπεία της ηπατίτιδας C που είναι εφικτή στις μέρες μας. Απαιτείται συστηματική παρακολούθηση των πασχόντων σε ειδικά διαμορφωμένα κέντρα, τις μονάδες μεσογειακής αναιμίας από εξειδικευμένο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και ο τακτικός τους κλινικοεργαστηριακός έλεγχος. Επίσης, πρέπει να υποβάλλονται σε συχνό απεικονιστικό έλεγχο του ήπατος και σε τακτικό καρδιολογικό και ενδοκρινολογικό έλεγχο. Η έγκαιρη διάγνωση ενδεχόμενων επιπλοκών σώζει ζωές. Πρέπει να σημειωθεί ότι υπάρχει και μια ηπιότερη μορφή της νόσου, η ενδιάμεση θαλασσαιμία, που ανήκει στα μη-μεταγγισιοεξαρτώμενα σύνδρομα. Και αυτή όμως η νόσος απαιτεί τακτική παρακολούθηση, καθώς είναι εξαιρετικά ύπουλη και οι πάσχοντες από ενδιάμεση θαλασσαιμία συχνά εμφανίζουν ηπατική αιμοσιδήρωση, πνευμονική υπέρταση, θρομβώσεις, έλκη κάτω άκρων και χολολιθίαση» ανέφερε ο κ. Διαμαντίδης.

Παράλληλα τόνισε ότι : «Είναι εξαιρετικά σημαντικό να ελαττωθεί το φορτίο των μεταγγίσεων στους πάσχοντες, διότι θα ελαττωθεί ο προσλαμβανόμενος σίδηρος και θα απαιτείται λιγότερο εντατική αποσιδήρωση, χωρίς βέβαια να εκλείψει, αφού είναι αναγκαία. Επίσης, θα εξοικονομηθούν αίμα, οικονομικοί πόροι, αντιδραστήρια και θα ελαττωθεί ο τεράστιος φόρτος εργασίας των μονάδων μεσογειακής και των αιμοδοσιών, που λειτουργούν με ελάχιστο προσωπικό. Θα ελαττωθεί σημαντικά ο κίνδυνος αλλεργικών αντιδράσεων, αλλοανοσοποίησης και λοιπών συμβαμάτων με τις μεταγγίσεις, ο οποίος παρά την εξαιρετική πρόοδο που έχει σημειωθεί στη μεταγγισιοθεραπεία στις μέρες μας, δεν έχει εκλείψει».

Η διαχείριση του πόνου στη δρεπανοκυτταρική νόσο

Η δρεπανοκυτταρική νόσος αποτελεί συγγενή διαταραχή του αίματος, που χαρακτηρίζεται από αιμολυτική αναιμία, επώδυνα επεισόδια και βλάβη οργάνων. Τα επώδυνα επεισόδια εμφανίζονται νωρίς στη ζωή των ασθενών με δρεπανοκυτταρική νόσο και επηρεάζουν την ποιότητα ολόκληρης της ζωής τους.

«Υπολογίζεται ότι το 95% των εισαγωγών των πασχόντων από δρεπανοκυτταρική νόσο στο νοσοκομείο οφείλονται σε οξέα επώδυνα επεισόδια. Η αιτιολογία του πόνου τις περισσότερες φορές είναι η απόφραξη μικρών αγγείων από την αλληλεπίδραση των λευκών, αιμοπεταλίων, ενδοθηλίου αγγείων και δύσκαμπτων ερυθρών, που χαρακτηρίζουν τη νόσο και ονομάζονται δρεπανοκύτταρα» ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η αιματολόγος, διευθύντρια ΕΣΥ στη Μονάδα Μεσογειακής Αναιμίας και Δρεπανοκυτταρικής Νόσου του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ, Δέσποινα Παντελίδου, με αφορμή ομιλία της, στην ίδια ημερίδα, με θέμα: «Νεότερα δεδομένα στη διαχείριση της δρεπανοκυτταρικής νόσου».

O πόνος αντιμετωπίζεται κυρίως με αντιφλεγμονώδη, παρακεταμόλη και οπιοειδή αναλγητικά και όπως επισήμανε η κ.Παντελίδου την τελευταία εικοσαετία η υδροξυουρία, ένας χημειοθεραπευτικός παράγοντας , τροποποίησε σημαντικά την πορεία της νόσου των ασθενών με την ελάττωση του αριθμού και της έντασης των επώδυνων επεισοδίων.

«Τα τελευταία χρόνια, διάφορες φαρμακευτικές ουσίες αξιολογούνται σε προκλινικές και κλινικές μελέτες με στόχο την περαιτέρω βελτίωση της ποιότητας ζωής αυτών των ασθενών. Στοχεύονται αιτίες που σχετίζονται με την παθοφυσιολογία της νόσου και αναζητούνται νέα αναλγητικά που δρουν στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Μέχρι στιγμής υπάρχουν ενθαρρυντικά αποτελέσματα από τη χρήση ηπαρινών χαμηλού μοριακού βάρους, αναστολέων των σελεκτινών (Rivipansel και Crizanlizumab), L-αργινίνης και αντιοξειδωτικών. Ειδικότερα η L-γλουταμίνη είναι η πρώτη ουσία τα τελευταία 20 χρόνια, μετά την υδροξυουρία, που πήρε έγκριση από τον FDA για χρήση στη δρεπανοκυτταρική νόσο στοχεύοντας τον πόνο» πρόσθεσε η κ. Παντελίδου.

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D.,
medlabnews.gr


Τα διατιτραίνοντα τραύματα κοιλίας, αν και λιγότερο συχνά από άλλες κακώσεις στην χώρα μας, αποτελούν σημαντικό πρόβλημα, λόγω της ιδιαιτερότητας του τραυματισμού (πιθανή κάκωση δύο ή περισσοτέρων οργάνων, δύο ή περισσοτέρων συστημάτων), της μικρής ηλικίας συνήθως των θυμάτων και της δυσκολίας αντιμετώπισής τους.



Τα τραύματα αυτά αν και δεν είναι συχνά συνοδεύονται από αυξημένη θνητότητα και επιπλοκές και για το λόγο αυτό πρέπει να βρίσκονται πάντοτε μέσα στην διαγνωστική σκέψη και θεραπευτική προσέγγιση του χειρουργού.

Το συχνότερο αίτιο τραύματος στομάχου σε ανοικτή κοιλιακή κάκωση είναι τα πυροβόλα όπλα (68%), ακολουθούν τα νύσσοντα και τέμνοντα όργανα (22%) και τα κυνηγητικά όπλα (6%). Στις κλειστές κακώσεις κοιλίας το συνηθέστερο αίτιο τραύματος στο στομάχι είναι τα τροχαία ατυχήματα (75%) και ακολουθούν οι πτώσεις και τραύματα από άμεση πλήξη. Ο συχνότερος μηχανισμός πρόκλησης τραύματος στο στομάχι σε κλειστή κοιλιακή κάκωση είναι η απότομη και μεγάλη αύξηση της ενδοαυλικής του πίεσης συνήθως μετά γεύμα (μηχανισμός κλειστής έλικας).




Τα διατιτραίνοντα τραύματα κοιλίας διακρίνονται σε δύο κατηγορίες, στα τραύματα από αιχμηρά όργανα και στα τραύματα από πυροβόλα όπλα.

Τα τραύματα από αιχμηρά όργανα διακρίνονται σε τραύματα τομής, από όργανα που κόβουν (τέμνοντα) και σε τραύματα διάτρησης, από όργανα που τρυπούν (νύσσοντα). Τα τραύματα από αιχμηρά όργανα, σε αντιδιαστολή με τα θλαστικά, δεν παρουσιάζουν επιχείλια εκδορά και εκχύμωση, έχουν ομαλά χείλη και ο διαχωρισμός των ιστών μέχρι βάθους είναι πλήρης. Τα τραύματα τομής χαρακτηρίζονται από σχετικά μεγάλο μήκος και μικρό βάθος και τα τραύματα διάτρησης από μεγάλο βάθος σε σχέση με το επιφανειακό μήκος.

Τα πυροβόλα όπλα διακρίνονται σε όπλα με ή χωρίς ραβδωτή κάνη. Τα βλήματα εκσφενδονίζονται από την δύναμη που εκλύεται από την εκτόνωση αερίων που παράγονται από την ανάφλεξη κάποιας εκρηκτικής ύλης και χαρακτηρίζονται από την μορφή, το σχήμα, την διάμετρο, το μήκος, το βάρος, το υλικό και τον τρόπο κατασκευής τους. Η ραβδωτή κάνη προσδίδει στα βλήματα την περιστροφική κίνηση η οποία είναι απαραίτητη για την εξουδετέρωση της αντίστασης του αέρα και την διατήρηση της σταθερής και ευθείας πορείας του βλήματος. Βλήματα χωρίς σκληρή επένδυση στην κορυφή τους ή με χαραγμένη κορυφή, παραμορφώνονται έντονα με την πρόσκρουσή τους και προκαλούν μεγαλύτερη βλάβη (αυξάνεται η επιφάνεια πρόσκρουσης), ενώ άλλα βλήματα θραύονται ή εκρήγνυνται μετά την πρόσκρουσή τους στους ιστούς.

Τα βλήματα κατά την είσοδό τους στους ιστούς παρασύρουν μόρια άλλων ουσιών, με αποτέλεσμα την διασπορά μικροβίων σε βάθος και την πρόκληση λοιμώξεων . Η εξακρίβωση της πύλης εισόδου και εξόδου του τραύματος είναι συχνά δύσκολη, ιδιαίτερα στην περίπτωση πολλών τραυμάτων από βλήματα. Ένα τραύμα από βλήμα μπορεί να χαρακτηρισθεί με βεβαιότητα ως πύλη εισόδου μόνο όταν υπάρχει ένα μοναδικό τραύμα ή ιστολογική επιβεβαίωση εγκαυμάτων από πυρίτιδα στους περιβάλλοντες ιστούς.







H έκταση της ιστικής βλάβης εξαρτάται από την ποσότητα και την ταχύτητα μεταφοράς της ενέργειας, από την επιφάνεια επί της οποίας εφαρμόζεται και από τις ελαστικές ιδιότητες των ιστών επί των οποίων επιδρά η ενέργεια.  




Τα όπλα διακρίνονται σε τρεις κατηγορίες ανάλογα με την αρχική τους ενέργεια:

1.   Μικρής ενέργειας: μαχαίρια, βλήματα ενεργοποιούμενα με τα χέρια.

2.   Μέσης ενέργειας: πυροβόλα χεριού (πιστόλια).

3.   Υψηλής ενέργειας: κυνηγετικά ή πολεμικά όπλα.




Η δίοδος του ξένου σώματος από τους ιστούς προκαλεί:

1. Διατομή και άμεση καταστροφή των ιστών με δημιουργία μιας μόνιμης κοιλότητας εύκολα ορατής (μόνιμη σπηλαιοποίηση).

2. Ακτινωτή συμπίεση και μετατόπιση των ιστών με δημιουργία μιας πρόσκαιρης κοιλότητας (προσωρινή σπηλαιοποίηση), η οποία μπορεί να είναι από πολύ μικρή (μαχαίρι), 5-6 φορές μεγαλύτερη από την διάμετρο του βλήματος (μέσης ενέργειας όπλα), έως 30 φορές μεγαλύτερη από την διάμετρο του βλήματος (υψηλής ενέργειας όπλα). Η διαφορά ανάμεσα στην προσωρινή και μόνιμη σπηλαιοποίηση, εξαρτάται από την ποσότητα του ελαστικού ιστού που επαναφέρει το όργανο στο αρχικό του σχήμα, μέγεθος και θέση και από τον βαθμό απορρόφησης της ενέργειας






ΔΙΑΓΝΩΣΗ-ΑΡΧΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ




Σε ανοικτές κοιλιακές κακώσεις με τραύμα στομάχου, αιματέμεση ή σημαντική παρουσία αίματος στον ρινογαστρικό σωλήνα απαντάται σε συχνότητα 45% σε πυροβόλα όπλα και 37% σε νύσσοντα και τέμνοντα όργανα. Σε κοιλιακή κάκωση από πυροβόλο όπλο η επείγουσα λαπαροτομία είναι επιβεβλημένη. Οταν η κοιλιακή κάκωση προκαλείται από νύσσον και τέμνον όργανο και ο τραυματίας εμφανίζει σημεία περιτονίτιδας ή καταπληξίας ή αιματέμεση ή σημαντική παρουσία αίματος στον ρινογαστρικό σωλήνα απαιτείται επείγουσα λαπαροτομία. Οταν τα προηγούμενα απουσιάζουν και ο τραυματίας είναι σταθερός γίνεται τοπική διερεύνηση του τοιχωματικού κοιλιακού τραύματος. Αν το τοιχωματικό περιτόναιο είναι ακέραιο ακολουθεί παρακολούθηση. Σε αντίθετη περίπτωση διενεργείται περιτοναΐκη πλύση. Αν είναι θετική για αίμα ή γαστρικό περιεχόμενο ακολουθεί επείγουσα λαπαροτομία, ενώ επί αρνητικού αποτελέσματος ο τραυματίας παρακολουθείται γιά ένα εικοσιτετράωρο.

Σε κλειστες κοιλιακές κακώσεις η διάγνωση του τραύματος του στομάχου είναι δύσκολη. Αλλες κακώσεις απειλητικές γιά την ζωή του τραυματία αντιμετωπίζονται κατά προτεραιότητα και μία πιθανή ρήξη του στομάχου διαλάθει της προσοχής με αποτέλεσμα την καθυστέρηση στην αντιμετώπιση της, γεγονός που αυξάνει σημαντικά την θνητότητα και τις επιπλοκές. Σημεία περιτονίτιδας και καταπληξίας εμφανίζονται στο 42,8-80% των περιπτώσεων. Ιστορικό πρόσφατου γεύματος υπάρχει στο 27-76% των περιπτώσεων. Αιματέμεση ή παρουσία σημαντικής ποσότητας αίματος στον ρινογαστρικό σωλήνα παρατηρείται στο 28,5% αυτών των τραυματιών. Πνευμοπεριτόναιο σε απλές ακτινογραφίες κοιλίας και θώρακος δεν είναι σταθερό εύρημα ( 16-70% ). Σε ασαφείς κλινικές ενδείξεις εκτελείται περιτοναΐκή πλύση που συνήθως είναι θετική γιά αίμα ή γαστρικό περιεχόμενο και θέτει την διάγνωση. Ακτινογραφικός έλεγχος με γαστρογραφίνη ή CT κοιλίας σπάνια είναι αναγκαίες. Επί αμφιβολιών η ερευνητική λαπαροτομία θα δώσει την λύση.







Η άμεση χειρουργική επέμβαση είναι αναγκαία σε ασθενείς με αιμοδυναμική αστάθεια, εκσπλάχνωση, περιτονίτιδα και αιμορραγία από τον γαστρεντερικό σωλήνα. Στους υπόλοιπους ασθενείς η ένδειξη της επείγουσας χειρουργικής επέμβασης τίθεται από τον κλινικοεργαστηριακό και απεικονιστικό έλεγχο. Παρ’ όλα αυτά το ποσοστό των αρνητικών (μη αναγκαίων λαπαροτομιών) παραμένει υψηλό. Η επιδείνωση της κλινικής εικόνας και του εργαστηριακού ελέγχου πρέπει να οδηγεί στην πιθανότητα της χειρουργικής επέμβασης




Βιβλιογραφία

1.     Rosinberg Audr. MD, Livingstone Dav. MD: Standard of Care Conference: Penetrating Abdominal Trauma. February 2006.

2.     Τραύμα Κοιλίας. Στο American College of Surgeons ATLS Program for Doctors: Student Course Manual. 3^ηΕλληνική  Έκδοση, Πάτρα 2004: 159-183.





πηγή://medlabgr.blogspot.com

Ο βρετανός νομπελίστας Ιατρικής Τζον Σάλστον, μια από τις εξέχουσες προσωπικότητες που συνέβαλαν στην αποκωδικοποίηση του ανθρώπινου γονιδιώματος, πέθανε σε ηλικία 75 ετών, ανακοίνωσε το ινστιτούτο που ίδρυσε.

Ο Μάικ Στράτον, διευθυντής του Wellcome Sanger Institute, περιέγραψε τον καθηγητή που πέθανε την Τρίτη ως έναν "σπουδαίο άνθρωπο των επιστημών, έναν διορατικό ηγέτη".

Ο Τζον Σάλστον βραβεύτηκε το 2002 με το Νόμπελ Ιατρικής μαζί με τους συναδέλφους του Βρετανό Σίντνεϊ Μπρένερ και Αμερικανό Ρόμπερτ Χόρβιτς για "τις μείζονες ανακαλύψεις τους για τη γενετική ρύθμιση της ανάπτυξης των οργάνων και του προγραμματισμένου θανάτου των κυττάρων".

Οι ανακαλύψεις τους συνέβαλαν καίρια στις μελέτες για την κατανόηση του καρκίνου.

Ωστόσο ο Σάλστον ήταν ίσως περισσότερο γνωστός για τον βασικό ρόλο της Βρετανίας σε ένα διεθνές πρόγραμμα για τη χαρτογράφηση του ανθρώπινου γονιδιώματος και για τις πιέσεις που είχε ασκήσει ώστε αυτά τα δεδομένα να ανήκουν στη δημόσια σφαίρα.

Ο Σάλστον ίδρυσε το ινστιτούτο Sanger, κοντά στο Κέμπριτζ, το 1992 και το διηύθυνε μέχρι το 2000.
Σήμερα, το κέντρο αυτό είναι ένα από τα σημαντικότερα παγκοσμίως στην έρευνα για το ανθρώπινο γονιδίωμα.








ΑΠΕ