ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ (WEBINAR) ΓΙΑ ΙΑΤΡΟΥΣ

«ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΜΕ ΚΑΝΝΑΒΙΝΟΕΙΔΗ»

Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2022 @ 11.00 - 13.30

Σύνδεσμος εγγραφής / φόρμα συμμετοχής: https://bit.ly/kannabiomedicalcannabiswebinar

Η KANNABIO ΚΟΙΝΣΕΠ σε συνεργασία με την «Ελληνική Ιατρική Εταιρεία για τα Κανναβινοειδή - ΕΙΕΚ» διοργανώνει το Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2022 στις 11.00, το δεύτερο διαδικτυακό σεμινάριο για ιατρούς και επαγγελματίες υγείας σχετικά με τις κλινικές εφαρμογές και τα θεραπευτικά πρωτόκολλα με κανναβινοειδή.

Προσκεκλημένοι ομιλητές είναι η ιατρός Mery Peña Guzmán και ο ιατρός Robert Uhlenbrock από την Kalapa Clinic της Βαρκελώνης, όπου θα παρουσιάσουν την μακροχρόνια πρακτική εμπειρία τους με τις κλινικές εφαρμογές των κανναβινοειδών μέσα από την παράθεση συγκεκριμένων περιπτώσεων. Η παρουσίαση τους με τίτλο «Clinical practice with cannabinoids exchange of Spanish experiences with Greek doctors» θα είναι στα Αγγλικά, χωρίς μετάφραση, και ακολουθήσει ενότητα ερωτο-απαντήσεων με τους συμμετέχοντες ιατρούς.

Η ιατρός Χρυσούλα Καραναστάση, Πρόεδρος της ΕΙΕΚ, θα απευθύνει ένα χαιρετισμό στην έναρξη του σεμιναρίου, εκ μέρους της ΕΙΕΚ. Ο Πρόεδρος της ΚΑΝΝΑΒΙΟ ΚΟΙΝΣΕΠ, Μιχάλης Θεοδωρόπουλος θα παρουσιάσει στο τέλος του σεμιναρίου τα προϊόντα και τις πρωτοβουλίες της ΚΑΝΝΑΒΙΟ που στοχεύουν στην συνεργασία με τους ιατρούς για τη χορήγηση ελαίων CBD/ CBG, με ταυτόχρονη παρακολούθηση και καταγραφή των κλινικών αποτελεσμάτων και των θεραπευτικών πρωτοκόλλων.

Καλούνται οι ενδιαφερόμενοι ιατροί να συμπληρώσουν την φόρμα συμμετοχής μέχρι τις 8 Δεκεμβρίου 2022. Η συμμετοχή στο σεμινάριο είναι δωρεάν, απαιτείται η προεγγραφή σε αυτό τον σύνδεσμο: https://bit.ly/kannabiomedicalcannabiswebinar

Για επικοινωνία: Μιχάλης Θεοδωρόπουλος, Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. / 2421064309 / 6977705226.

Περισσότερες πληροφορίες για τους ομιλητές:

Η Dr Mery Peña Guzmán, είναι ιατρός εξειδικευμένη στη χρήση κανναβινοειδών σε χρόνιες παθολογίες και γυναικείες ασθένειες και είναι ενεργό μέλος της ιατρικής ομάδας της κλινικής Kalapa. Η ιατρός Mery Peña, είναι απόφοιτος Γενικής Ιατρικής από το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Κολομβίας και έχει μεταπτυχιακές σπουδές στην Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική. Έχει εργαστεί ως ιατρός στη Βαρκελώνη σε κλινικό επίπεδο στο Centre Integral de Serveis en Salut Mental (CIS) και στη γηριατρική φροντίδα. Είναι ιδρυτικό μέλος και Γραμματέας της SCE (Clinical Society of Endocannabinology) και μέλος της ένωσης κλινικών ιατρών για την κάνναβη.

Ο Dr Robert Uhlenbrock είναι ιατρός ειδικός στη χρήση κανναβινοειδών στην ψυχική υγεία και τον χρόνιο πόνο. Ο ιατρός Robert Uhlenbrock αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του San Cristóbal de La Laguna στην Ισπανία. Έχει επαγγελματική εμπειρία στην Ισπανία και τη Γερμανία στην πρωτοβάθμια περίθαλψη, την επείγουσα περίθαλψη, την ψυχιατρική και την ψυχοθεραπεία. Ασχολείται ενεργά με την εκπαίδευση πάνω σε θέματα που αφορούν το ενδοκανναβινοειδές σύστημα και είναι μέλος του SCE (Clinical Society of Endocannabinology). Επί του παρόντος, ασχολείται κυρίως με τις διαδικασίες που αφορούν τη διάθεση των κανναβινοειδών στους ασθενείς στη Γερμανία και δίνει τακτικά διαδικτυακά σεμινάρια σε Γερμανούς ιατρούς σχετικά με τον τρόπο θεραπείας με κανναβινοειδή.

Η Kalapa Clinic και η Kalapa Academy: Το εγχείρημα γεννήθηκε από την ανησυχία μιας μικρής ομάδας ανθρώπων που είδαν τη δυνατότητα ενσωμάτωσης της κάνναβης στον κόσμο των φυσικών θεραπειών. Έτσι η κλινική Kalapa ιδρύθηκε το 2014 ως η πρώτη πρακτική κλινική συν-θεραπείας με βάση τα κανναβινοειδή στην Ευρώπη.

Η κλινική προσπαθεί να βελτιώσει την ποιότητα ζωής των ασθενών προσφέροντάς τους ελεγχόμενη και υποβοηθούμενη θεραπεία με κανναβινοειδή. Οι γιατροί έχουν μεγάλη εμπειρία στον τομέα και έχουν διαχειριστεί με επιτυχία ασθενείς που πάσχουν από πολλές παθήσεις. Ο κύριος στόχος τους είναι η παροχή της καλύτερης ολοκληρωμένης ιατρικής θεραπείας με κάνναβη στους ασθενείς τους. Οι γιατροί της κλινικής συνεργάζονται με διάφορους οργανισμούς που δραστηριοποιούνται στον τομέα της ιατρικής κάνναβης, συμμετέχουν ως ομιλητές σε πολλές εκδηλώσεις σε χώρες όπως η Ισπανία, η Κολομβία, το Περού, οι ΗΠΑ και η Βραζιλία και μοιράζονται τις γνώσεις τους με επιστήμονες στον τομέα με στόχο να παρακολουθούν τις πιο πρόσφατες επιστημονικές έρευνες για την ιατρική κάνναβη.

Μετά από πολλά χρόνια κλινικής εμπειρίας και συνεργασίας με ερευνητές και επαγγελματίες υγείας, οι γιατροί της κλινικής Kalapa, αποφάσισαν να αναπτύξουν την Kalapa Academy με σκοπό να μοιραστούν τις γνώσεις τους με άλλους ιατρούς και επαγγελματίες υγείας, ώστε να παρέχουν ασφαλή και ελεγχόμενη πρόσβαση σε θεραπείες με κανναβινοειδή στους ασθενείς τους. Αυτά τα σεμινάρια βασίζονται όχι μόνο στις τελευταίες εξελίξεις της επιστημονικής έρευνας στον τομέα της ιατρικής κάνναβης, αλλά και σε μακροχρόνια εμπειρία καθημερινής πρακτικής με περισσότερους από 3000 ασθενείς.

Φόρμα συμμετοχής:

----------------------------------

KANNABIO ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ

Συνεταιρισμός βιολογικής Κλωστικής Κάνναβης

ποιότητα, κοινωνική συνεισφορά, αειφορία 

KANNABIO Hemp Cooperative

Organic Hemp Social Cooperative, Greece

quality, social contribution, sustainability

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. / Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

www.kannabio.gr 

Aγγελική  Παπαζάνη  εκπαιδευτικος

Έχουμε διερωτηθεί τι γίνεται όταν για ένα κράτος οι άνθρωποι δεν είναι τίποτε παραπάνω από μια βιολογική οντότητα; Όταν η Ζωή δεν είναι ούτε κυριολεκτικά ζωώδης ούτε πραγματικά ανθρώπινη (Agaben, 2021:155);

Όσοι επέζησαν από το Ολοκαύτωμα αποκάλυψαν πώς είναι να αναπνέει κάποιος χωρίς να ζει.

«Απ’ το νοσοκομείο ανέβαιναν τα μακριά καρότσια του κρεματορίου φορτωμένα με τους πεθαμένους της νύχτας. Στα δεξιά του κατηφορικού δρόμου ήταν σωροί τ’ α αποκαΐδια  που είχαν αδειάσει τ’ αυτοκίνητα. Τ’  αποκαΐδια ήταν καλύτερο υλικό για επίστρωση δρόμων απ’ το ψιλό χαλίκι. Ειδικά τώρα που θ’ αρχίζαν οι βροχές. Δε λασπώνει τ’ αποκαΐδι. Όπως και να το  κάνουμε,  ο άνθρωπος είναι πάντα το καλύτερο υλικό. Σχεδόν αναντικατάστατο (Μαουτχάουζεν, 2020:94)».

Ο άνθρωπος στο στρατόπεδο όπου βρέθηκε κρατούμενος ο Ι. Καμπανέλλης ήταν ένα «υλικό». Το ίδιο ίσχυε και για όλα τα στρατόπεδα των Ναζί που «φιλοξένησαν» χιλιάδες αθώες ψυχές οι οποίες θυσιάστηκαν χωρίς να το θέλουν στο βωμό της μισαλλοδοξίας, της τρέλας, της καθαρής φυλής ,του …γενικότερου καλού και της δημόσιας υγείας.

Και ενώ όλα αυτά φαντάζουν μακρινά σε εμάς που σε κάθε επέτειο ενώνουμε τις φωνές μας κατά του φασισμού που δεν λογαριάζει την ανθρώπινη ύπαρξη και δεν  προστατεύει την ανθρώπινη αξία , όπως (όφειλαν να κάνουν) οι αστικές δημοκρατίες , οι υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις που προέκυψαν από την ιερά σύμπραξη εξουσίας και ιατρικού κατεστημένου δημιουργεί -αν μη τι άλλο- μια ανασφάλεια. Ένα ρίγος, μια υποψία ότι τα τέρατα που τόσες δεκαετίες βρίσκονταν σε χειμερία νάρκη έχουν ξυπνήσει ζητώντας το μερίδιό τους από όσα ο Κώδικας της Νυρεμβέργης τους έχει στερήσει.

Ο κώδικας αυτός ήταν η Ταφόπλακα όλων των φρικαλεοτήτων που έγιναν από τους γιατρούς κατ’ εντολήν του Γ’ Ράιχ. Ήταν το φρένο που μπήκε επίσημα στις διαθέσεις όσων θεωρούσαν ότι οι άνθρωποι είναι αμελητέες μονάδες που μπορούν να εξολοθρευτούν . Ήταν εκείνο το σύνολο αρχών που αποτέλεσε τη γέφυρα που ένωσε τον όρκο του Ιπποκράτη με τα ανθρώπινα δικαιώματα και ενδυνάμωσε ηθικά την Ιατρική άσκηση προστατεύοντας τον ασθενή.

Σήμερα πάρα ποτέ ο συγκεκριμένος κώδικας, που ορίζει ως απαραίτητη προϋπόθεση για την διεκπεραίωση κάθε ιατρικής έρευνας την ενημερωμένη συναίνεση και αποτέλεσε τη βάση για τις συνθήκες που προστατεύουν υγιείς και ασθενείς από τις αδηφάγες διαθέσεις που εμφανίζονται συχνά πυκνά, πρέπει να έλθει πάλι στο προσκήνιο.  Σήμερα στην εποχή των παρεκκλίσεων το βλέμμα  μας  είναι στραμμένο στους ανθρώπους εκείνους που εκβιάστηκαν με την επιβίωσή τους προκειμένου να  προχωρήσουν σε μια ιατρική πράξη την οποία δεν επιθυμούσαν.   Είναι στραμμένο σε όσους εκβιάζονται καθημερινά, σε όσους ζουν στο περιθώριο της κοινωνίας, σε αυτούς που στοχοποιήθηκαν ως εχθροί του κοινωνικού συνόλου , που λοιδορήθηκαν, που σταυρώθηκαν σαν τον Χριστό, που οδηγήθηκαν στην πυρά σαν τις μάγισσες του Μεσαίωνα…

75 χρόνια μετά οι δικλείδες ασφαλείας που μας άφησε ο Β παγκόσμιος πόλεμος είναι πιο αναγκαίες από ποτέ.  Τα διαχρονικά και απαρασάλευτα κείμενα που προήγαγαν την ηθική άσκηση της Ιατρικής Τέχνης έχουν μπει στην άκρη. Υπεύθυνοι; Όλοι εκείνοι που πίστεψαν ότι μπορεί να ασκηθεί Ιατρική χωρίς Ελευθερία, όλοι εκείνοι που αντάλλαξαν την ιδιότητα του πολίτη με αυτή του υπηκόου συμμετέχοντας σε ένα τρελό γαϊτανάκι , σε μια φρενίτιδα άνευ προηγουμένου που αποδεικνύει για άλλη μια φορά  ότι ο άνθρωπος είναι θηρίο , που υπό τον φόβο του θανάτου βγάζει στην επιφάνεια τον χειρότερο εαυτό του. Από αυτό το θηρίο ποιος κώδικας, άραγε, μπορεί να μας προστατεύσει;

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Κάθε περίπου 3,5 δευτερόλεπτα πεθαίνει ένας άνθρωπος εξαιτίας του σηπτικού συνδρόμου. Σε όλο τον κόσμο καταγράφονται 20 έως 30 εκατομμύρια κρούσματα ετησίως, ενώ οι θάνατοι που προκαλεί ξεπερνούν σε αριθμό τα θύματα του καρκίνου του μαστού και του εντέρου μαζί. 

Η νόσος προσβάλλει άτομα κάθε ηλικίας αδιακρίτως  τόσο ανθρώπους απόλυτα υγιείς όσο και ασθενείς με άλλα νοσήματα, όπως σακχαρώδης διαβήτης, χρόνιες καρδιοπάθειες, αναπνευστική ή νεφρική ανεπάρκεια, ενδέχεται να νοσήσουν και να χάσουν τη ζωή τους εξαιτίας της σήψης. Ορισμένα θύματα της σήψης είναι ο Christopher Reeve (Superman), η κόρη του Johnny Depp και παλαιότερα ο βασιλεύς Αλέξανδρος ο Α’.  Η σηψαιμία αναγνωρίσθηκε ως κλινική οντότητα στις αρχές του 20ού αιώνα (Jacob, 1909 - Felty, 1924), ενώ ο όρος σηπτικό shock πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον Weisbren το 1951. Από τότε μέχρι σήμερα έχουν χρησιμοποιηθεί διά­φορες ορολογίες στην προσπάθεια καλύτερης απόδο­σης και μεγαλύτερης διάκρισης και σταδιοποίησης των εξελίξεων κατά την σήψη. Η σύγχρονη ορολογία προέρχεται από το συνέ­δριο του 1992 των American College and Chest Physicians και της Society of Critical Care Medicineμε ομοφωνία απόψεων. Τότε αποδόθηκαν οι διάφορες φάσεις της σήψης και η σχέση μεταξύ τους με το γνωστό πλέον σχήμα:


 

Σχέσεις μεταξύ Συνδρόμου Συστηματικής Φλεγμονώδους Αντίδρασης (ΣΣΦΑ) - Σήψης - Λοίμωξη

Στατιστικά στοιχεία για την Ελλάδα.

Αιτία θανάτου ανά 100000 πληθυσμού:

• 377 πεθαίνουν από σηψαιμία

• 331 πεθαίνουν από καρκίνο

• 223 πεθαίνουν από εγκεφαλικά επεισόδια
• 208 πεθαίνουν από καρδιοπάθειες

Τι είναι η Σήψη;

Σήψη συμβαίνει όταν η απάντηση του οργανισμού μας σε μία λοίμωξη καταστρέφει τα ίδια μας τα όργανα. Μπορεί να εξαπλωθεί σταδιακά στο σώμα (βλ.Σχήμα) και να οδηγήσει σε οργανική ανεπάρκεια και σε θάνατο αν δεν αναγνωρισθεί και αν δεν αντιμετωπισθεί έγκαιρα.

Η σήψη είναι μια απο τις συνήθεις αιτίες νοσηρότητος και θνητότητος στους ασθενείς που νοσηλεύονται στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ). Σήψη είναι βαριά λοίμωξη, η οποία συνοδεύεται από συστηματική μη ελεγχόμενη φλεγμονώδη απάντηση.

Τα περιστατικά των λοιμώξεων και της σήψης έχουν αυξηθεί αρκετά τα τελευταία χρόνια και τούτο οφείλεται στην αυξημένη χορήγηση ανοσοκατασταλτικών ή στεροειδών φαρμάκων σε ασθενείς με κακοήθεια, στην αυξημένη εφαρμογή της μεταμόσχευσης συμπαγών οργάνων, κ.λ.π. Η Σήψη είναι το συχνότερο νόσημα, πιο συχνή από τα εγκεφαλικά, τους καρκίνους, τις καρδιοπάθειες και το AIDS. Παρά την πρόοδο, τόσο στη διαγνωστική προσπέλαση όσο και στη θεραπεία, η θνησιμότητα της σήψης και της σηπτικής καταπληξίας (μέχρι 80%) παραμένει υψηλή. H σηπτική δε καταπληξία είναι η συχνότερη αιτία θανάτου στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας.

Ποιοι κινδυνεύουν από τη Σήψη;

Η Σήψη μπορεί να εμφανισθεί σε όλους μας ανεξάρτητα από ηλικία και φύλο. Οι ηλικιωμένοι και όσοι πάσχουν από άλλα νοσήματα όπως καρδιοπάθειες και πνευμονοπάθειες κινδυνεύουν πιο πολύ.

Σήψη μπορούν να εμφανίσουν και όσοι ΔΕΝ νοσηλεύονται σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας

Το Σύνδρομο Συστηματικής Φλεγμονώδους Απάντησης είναι η απάντηση του οργανισμού σε ένα μη ειδικό ερέθισμα (πχ. τραύμα ή λοίμωξη) και εκδηλώνεται με δύο τουλάχιστον από τα παρακάτω ευρήματα:

Θερμοκρασία >38oC ή <36oC,

Σφύξεις >90 το λεπτό,

Αναπνοές >20 το λεπτό, ή PaCO2 <32 mmHg,   

Λευκοκυττάρωση >12000 /mm3 ή <4000 /mm3 ή>10% άωρες μορφές oυδετεροφίλων.


Αν τα παραπάνω είναι αποτέλεσμα λοίμωξης, ο 
ασθενής πληροί τον ορισμό της σήψης. 


Φάσεις της σήψης

• Σήψη
• Βαρειά σήψη
• Σηπτικό shock
• Υπόταση
• Δυσλειτουργία πολλών οργάνων

Σοβαρή σήψη είναι η σήψη που συνοδεύεται από δυσλειτουργία ενός τουλάχιστον οργάνου και εκδηλώνεται με υπόταση που δεν αντιδρά στη χορήγηση υγρών, ανεπάρκεια νεφρική, αναπνευστική, ηπατική, αιματολογική ή του ΚΝΣ που δικαιολογεί την υπνηλία του ασθενή και μεταβολική οξέωση.

Το σύνδρομο της σήψης απαντάται σε 0,8-1/1000 κατοίκους και συνοδεύεται από μεγάλη θνητότητα (~40%). Εάν εγκατασταθεί σηπτικό σοκ η θνητότητα ξεπερνά τον ένα στους δύο ασθενείς. Η γρήγορη και κατάλληλη θεραπεία, τις πρώτες ώρες από την εγκατάσταση της σήψης, επηρεάζουν σημαντικά την εξέλιξή της.

Θεραπεία

Συστήνεται έναρξη χορήγησης αντιβιοτικής θεραπείας το γρηγορότερο και μέσα στην πρώτη ώρα από την αναγνώριση του σηπτικού σοκ (Grade 1Β) και της σοβαρής σήψης χωρίς σηπτικό σοκ (Grade 1D). Κάθε ώρα καθυστέρησης στην έναρξη χορήγησης αντιβιοτικών, συνοδεύεται με σημαντική αύξηση της θνητότητας.

Η αντιμετώπιση του σηπτικού ασθενούς συνίσταται : α) στη χορήγηση κατάλληλης αντιμικροβιακής αγωγής, β) στην επίτευξη αιμοδυναμικής σταθερότητας και γ) στην εκτέλεση χειρουργικής επέμβασης όταν χρειάζεται. Οι τρεις αυτές παράμετροι είναι εξίσου βασικές για την καλή έκβαση της νόσου. Σύμφωνα με μια πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη, η επιβίωση σηπτικών ασθενών ήταν περίπου 15% όταν οι ασθενείς ελάμβαναν μόνο αντιβιοτικά και περίπου 13% όταν ελάμβαναν μόνο υγρά και αγγειοσυσπαστικά για επίτευξη της αιμοδυναμικής σταθερότητας. Οταν όμως οι ασθενείς ελάμβαναν τα κατάλληλα αντιμικροβιακά φάρμακα και ήταν σταθεροί αιμοδυναμικά, η επιβίωση ήταν 50%. 

Τα αποτελέσματα μέχρι σήμερα με τις σύγχρονες
θεραπευτικές παρεμβάσεις (μονοκλωνικά αντισώμα­τα, ανταγωνιστές κυτταροκινών, κ.ά.) είναι σχετικά με την κινητική, την χρονική διαδοχή κατά την σηπτι­κή διαδικασία, την συμβολή στην φυσιολογική ομοιο­στασία και κυτταρική βλάβη αλλά και την αλληλεπί­δραση των διαφόρων ενδογενών μεσολαβητών και επιγενών μεταβολικών προϊόντων.

Μύθοι και αλήθειες

Πρώτος μύθος: Η σήψη προκαλείται από μικρόβια στο νοσοκομείο . Στην πλειονότητα των περιπτώσεων ο ασθενής που μεταφέρει από το εξωτερικό περιβάλλον.

Δεύτερο μύθος: είναι ένα σπάνιο νόσημα.

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΚΛΙΝΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Η Σήψη είναι το ΜΟΝΟ νόσημα στο οποίο δεν έχει καμιά θέση ο περιορισμός των οικονομικών δαπανών γιατί απόλυτα νέοι και υγιείς μπορούν να οδηγηθούν αιφνιδίως στο θάνατο.

• Κάθε ασθενής που εισάγεται στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) πρέπει κάθε μέρα να εκτιμάται αν έχει σήψη ή όχι.
• Τα κυριώτερα κλινικά και εργαστηριακά ευρήματα της σήψης είναι: εκτός απο την ύπαρξη λοίμωξης να υπάρχει και πυρετός ή υποθερμία, ταχυκαρδία, διανοητική σύγχυση ή βυθιότητα, υπόταση, ολιγουρία, λευκοκυττάρωση ή λευκοπενία με αριστερά στροφή, θρομβοπενία και υπεργλυκαιμία.
• Σήψη χωρίς σαφή εστία κατά σειρά συχνότητος προέρχεται απο: α. τους πνεύμονες, β. τους ενδοφλέβιους καθετήρες, γ. τη κοιλιακή χώρα, δ. τα μαλακά μόρια και τα οστά και ε. το ουροποιητικό σύστημα.
• Οταν ένας ασθενής είναι στη ΜΕΘ και έχει σήψη επιβάλλεται η χορήγηση εμπειρικής αντιμικροβιακής θεραπείας, επειδή ο κίνδυνος να μεταπέσει σε σηπτική καταπληξία είναι μεγάλος και συχνός. ∆εν μπορεί κανείς να περιμένει. Πρέπει με εμπειρική αντιμικροβιακή θεραπεία να καλυφθούν τα περισσότερο συνήθη μικρόβια (είδη σταφυλόκοκκου και gram αρνητικά), μέχρι να έχουμε τα αποτελέσματα των καλλιεργειών.
• Επιβάλλεται η λήψη υλικού για καλλιέργειες απο όλα τα πιθανά σημεία, που μπορούν να προκαλέσουν σήψη.
• Καρδιοαναπνευστική αστάθεια λόγω σήψης απαιτεί άμεση ανάνηψη. Υγρά, αγγειοσυσπαστικά φάρμακα, και ενδοτραχειακή διασωλήνωση πρέπει να χορηγούνται η να εκτελούνται άμεσα.
• Πάντοτε πρέπει να σκέφτεται κανείς αν ο σηπτικός ασθενής χρήζει χειρουργικής επέμβασης.
• Σε κάθε σηπτική καταπληξία οι στόχοι μας είναι ο ασθενής α. να είναι αιμοδυναμικά σταθερός, β. να του παρέχουμε την καλύτερη δυνατή απόδοση οξυγόνου στους ιστούς και γ. να έχει επαρκή αιμάτωση ιστών.
• Πάντοτε πρέπει να σκεφτώμαστε και αίτια λοιμώδη μη βακτηριακά (ιογενή μυοκαρδίτιδα, ελονοσία κ.λ.π.), όπως επίσης και αίτια μη λοιμώδη (π.χ φάρμακα, αναφυλαξία, κ.λ.π.), που μπορούν να δημιουργήσουν το ίδιο κλινικό σύνδρομο με εκείνο της σήψης (SIRS).
• Πάντοτε πρέπει να ελέγχουμε αν η σήψη i) προέρχεται απο το κεντρικό νευρικό σύστημα, ii) οφείλεται στο βακτηριοειδές το εύθραστο ή αλλο αναερόβιο, iii) οφείλεται σε gram αρνητικά βακτηρίδια, που είναι ανθεκτικά στα συνήθη αντιβιοτικά, iv) οφείλεται σε μικροοργανισμό που δεν είναι ευαίσθητος στα συνήθη αντιβιοτικά (π. χ. Λετζιονέλλα, μυκόπλασμα, χλαμύδια, κ.λ.π.). 

ΠΗΓΕΣ
World Sepsis Day org

Πηγή: medlabgr.blogspot.com

του Κωνσταντίνου Λούβρου, Μ.D., medlabnews.gr iatrikanea

Ο όρος «καρκίνος του πνεύμονα» (lung cancer) ή «βρογχογενής καρκίνος» αναφέρεται στη νοσηρή διαδικασία ανάπτυξης και σχηματισμού κακοήθους όγκου στην περιοχή των πνευμόνων, και αποτελεί την τρίτη – μετά τον καρκίνο του μαστού και του προστάτη - συχνότερη μορφή καρκίνου σε παγκόσμιο επίπεδο, πρώτη σε αριθμό κρουσμάτων στον ανδρικό πληθυσμό, με ιδιαίτερα αυξητικές τάσεις σε παγκόσμιο επίπεδο.

Παράλληλα, αποτελεί μακράν την πλέον θανατηφόρα μορφή καρκίνου, με ποσοστά θνησιμότητας που αγγίζουν σχεδόν το 30%. 

Ο καρκίνος του πνεύμονα, αποτελεί την κύρια αιτία θανάτου από καρκίνο παγκοσμίως, καθώς το ποσοστό 5ετούς επιβίωσης των ασθενών με μεταστατικό (Σταδίου IV) καρκίνο του πνεύμονα είναι 4%, με τον μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα να αποτελεί το 85% των διαγνωσμένων περιστατικών.

Ο καρκίνος του πνεύμονα είναι ο δεύτερος σε συχνότητα εμφάνισης καρκίνος τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες. Ο μέσος όρος ηλικίας κατά τη διάγνωση είναι περίπου 71.

Στο σύνολο του πληθυσμού, η πιθανότητα ενός ατόμου να αναπτύξει καρκίνο του πνεύμονα στη διάρκεια της ζωής του είναι περίπου 1 στις 15. Ωστόσο, για τους καπνιστές ο κίνδυνος είναι πολύ υψηλότερος, ενώ για τους μη καπνιστές ο κίνδυνος είναι χαμηλότερος.

Τα ποσοστά εμφάνισης καρκίνου του πνεύμονα ανάμεσα στους άνδρες μειώνονται σταθερά εδώ και πολλά χρόνια, ενώ τα αντίστοιχα ποσοστά στις γυναίκες μόλις πρόσφατα άρχισαν να ελαττώνονται μετά από μια μεγάλη περίοδο συνεχούς αύξησης.

Ο καρκίνος του πνεύμονα, στις διάφορες μορφές της νόσου, προκαλείται από άναρχο και αφύσικο πολλαπλασιασμό παθογόνων κυττάρων στους ιστούς του πνεύμονα που, συνακόλουθα, προκαλούν το σχηματισμό κακοήθους όγκου. Ο καρκίνος του πνεύμονα, όπως και κάθε κακοήθης νεοπλασία, αποτελεί ουσιαστικά κυτταρική νόσο. Τα καρκινικά κύτταρα έχουν τη δυνατότητα διήθησης - δηλαδή διείσδυσης σε γειτονικούς ιστούς - και συνεπώς είναι σε θέση να επεκταθούν και να προκαλέσουν σοβαρές βλαπτικές συνέπειες στη γενικότερη λειτουργία του οργανισμού.

Οι πνεύμονες

Κατά την εισπνοή ο αέρας εισέρχεται από την μύτη ή το στόμα, στην τραχεία η οποία στο κάτω μέρος της διαχωρίζεται σε δύο αεραγωγούς, ένα για κάθε πνεύμονα, τους βρόγχους, που με την σειρά τους διαχωρίζονται σε μικρότερους αγωγούς, τα βρογχιολίδια και μεταφέρουν τον αέρα μέσα στους πνεύμονες. Στο τέλος κάθε βρογχιολιδίου υπάρχουν εκατομμύρια μικροσκοπικές σακουλίτσες που ονομάζονται κυψελίδες. Στις κυψελίδες απορροφάται το οξυγόνο από τον αέρα και εισέρχεται στην κυκλοφορία του αίματος για να οξυγονωθεί ο οργανισμός. Αντίθετα με την κυκλοφορία του αίματος αποβάλλεται διαμέσου των κυψελίδων το διοξείδιο του άνθρακα που ήταν μέσα στον οργανισμό και εκπνέεται από τους πνεύμονες.

Οι πνεύμονες είναι δύο και βρίσκονται ένας δεξιά και ένας αριστερά στον θώρακα. Ο δεξιός πνεύμονας διαχωρίζεται σε τρεις περιοχές (λοβούς) και ο αριστερός σε δύο λοβούς.

Ποιες αιτίες προκαλούν καρκίνο στον πνεύμονα;

• Όπως γνωρίζετε το κάπνισμα είναι η κυριότερη αιτία του καρκίνου των πνευμόνων. Η πιθανότητα ανάπτυξης καρκίνου στους πνεύμονες είναι εξαρτώμενη από τον αριθμό των τσιγάρων που καπνίζει κάποιος και από το νεαρό της ηλικίας που άρχισε το κάπνισμα. Τα τσιγάρα με φίλτρο και μικρή ποσότητα πίσσας (ελαφριά τσιγάρα) περιορίζουν τον κίνδυνο, όμως παραμένει να είναι μεγαλύτερη η πιθανότητα για ανάπτυξη καρκίνου από τους μη καπνιστές. Υπολογίζεται πως 9 στις 10 περιπτώσεις καρκίνου του πνεύμονα σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με το κάπνισμα.

• Αν κάποιος διακόψει το κάπνισμα μειώνει αρκετά γρήγορα τον κίνδυνο για εμφάνιση καρκίνου στον πνεύμονα και με την πάροδο 15 χρόνων περίπου εντάσσεται στις ίδιες πιθανότητες που έχει ένας μη καπνιστής.

• Είναι φανερό τώρα πως η εισπνοή του καπνού των τσιγάρων από τους μη καπνιστές, γνωστό σαν παθητικό κάπνισμα, αυξάνει λίγο τον κίνδυνο για αναπνευστικά προβλήματα και για καρκίνο. Αυτός ο κίνδυνος όμως είναι πολύ πιο μικρός απ’ ότι αν είστε ο ίδιος καπνιστής.

• Επίσης οι καπνιστές πούρων και πίπας έχουν λιγότερες πιθανότητες για εμφάνιση καρκίνου στους πνεύμονες απ’ ότι οι καπνιστές τσιγάρων. Όμως το ποσοστό κινδύνου είναι πιο ψηλό από τους μη καπνιστές.

• Σε κάποιες οικογένειες οι καπνιστές είναι πιο επιρρεπείς να αναπτύξουν καρκίνο στους πνεύμονες όταν συντρέχει η παρουσία ελαττωματικού γονιδίου (μικρό μέρος/μονάδα του γενετικού υλικού).

• Η συχνή εισπνοή αμιάντου και ιδιαίτερα σε συνδυασμό με το κάπνισμα επαυξάνουν τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου στους πνεύμονες. Η εισπνοή αμιάντου μπορεί να προκαλέσει καρκίνο στις μεμβράνες που καλύπτουν τους πνεύμονες και που ονομάζεται μεσοθηλίωμα. Τέτοιο κίνδυνο διατρέχουν οι εργαζόμενοι σε ορυχεία αμιάντου.

• Η επαφή με διάφορα είδη χημικών ουσιών όπως το ουράνιο, το χρώμιο και το νίκελ μπορεί να προκαλέσουν, πολύ σπάνια όμως, καρκίνο στους πνεύμονες. Η μόλυνση της ατμόσφαιρας, παρ’ όλο που είναι δύσκολο να αποδειχτεί, μπορεί επίσης να προκαλέσει καρκίνο στους πνεύμονες. Ο καρκίνος των πνευμόνων δεν είναι μεταδοτική ασθένεια. Είναι ο πιο συχνός καρκίνος στους άνδρες κυρίως άνω των 40 ετών. Σταδιακή αύξηση παρουσιάζεται και στις γυναίκες λόγω της αύξησης του αριθμού των γυναικών που καπνίζουν.

Τα στοιχεία καταδεικνύουν πως μολονότι οι γυναίκες αποδεικνύονται πιο ευπρόσβλητες στις καρκινογόνους ουσίες του τσιγάρου, οι άντρες διατηρούν σαφώς μεγαλύτερα ποσοστά θνησιμότητας. Έχει, επίσης, διαπιστωθεί πως ο καρκίνος του πνεύμονα σπάνια πλήττει νεαρά άτομα: υπολογίζεται πως το ποσοστό των νοσούντων με ηλικία κάτω των 45 σπάνια ξεπερνά το 3%, ενώ τα ποσοστά νοσούντων άνω των 65 συχνά αγγίζουν την τάξη του 70%. Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί μείωση των ποσοστών θνησιμότητα στους άντρες, κυρίως λόγω των βελτιωμένων τεχνικών αντιμετώπισης της νόσου – μολονότι στις γυναίκες δεν έχει παρατηρηθεί ανάλογη τάση.

Ποια είναι τα συμπτώματα;

Ο καρκίνος του πνεύμονα συχνά δεν παρουσιάζει συμπτώματα παρά μόνο αφού φτάσει σε εκτεταμένο στάδιο ή έχει επεκταθεί και σε άλλα όργανα εκτός της κοιλότητας του θώρακα. Έτσι, λιγότερο από 20% των ασθενών διαγιγνώσκονται έγκαιρα, όταν οι πιθανότητες για πλήρη ίαση είναι μεγαλύτερες.

Ο Καρκίνος ως ομάδα ασθενειών χαρακτηρίζεται από ορισμένα γενικά συμπτώματα, ενώ κάθε διακριτή του μορφή συσχετίζεται με ορισμένα ειδικά συμπτώματα. Τα συμπτώματα στον καρκίνο του πνεύμονα μπορεί να είναι έστω και ένα από τα πιο κάτω:

• Συχνός βήχας ή αλλαγή στη χρονική διάρκεια του βήχα.

• Λοίμωξη του πνεύμονα που δεν περνάει ή υποτροπιάζει συχνά.

• Ελαττωμένη αναπνοή.

• Βήχας με αιματηρά φλέγματα (αιμόπτυσης).

• Αμβλύς πόνος σε βαθιά αναπνοή ή σε βήχα.

• Ανορεξία και απώλεια βάρους.

• Παρατεταμένη βραχνάδα.

• Oίδημα της περιοχής του λαιμού ή του τραχήλου

• Πυρετός,

• Δέκατα,

• Δυσχερής κατάποση,

Αν εσείς έχετε οποιοδήποτε από τα πιο πάνω συμπτώματα είναι σημαντικό να επισκεφθείτε τον γιατρό σας. Παρόμοια συμπτώματα όμως μπορεί να οφείλονται σε άλλο είδος ασθένειας.

Μπορούν να εμφανιστούν συμπτώματα από άλλα συστήματα εκτός του αναπνευστικού;

Συχνά τα σημεία και τα συμπτώματα της νόσου δεν φαίνεται να σχετίζονται με τον πνεύμονα και την αναπνοή. Αυτό συμβαίνει σε περιπτώσεις που ο καρκίνος έχει επεκταθεί και σε άλλα όργανα (μεταστάσεις). Τέτοια συμπτώματα που τελικά μπορεί να οδηγήσουν στην διάγνωση καρκίνου είναι:

• Οστικά άλγη


• αδυναμία και μούδιασμα στα χέρια ή στα πόδια, συνήθως ομόπλευρα
(δεξιά ή αριστερά)


• Ζάλη


• Κιτρινο χρώμα του δέρματος και του «λευκού» του ματιού (ίκτερος)

• Σκληρή διόγκωση στο πλάι του αυχένα

• Βράγχος φωνής

Yπάρχει κάποιο σύμπτωμα που να χαρακτηρίζεται ως ειδικό για τον καρκίνο του πνεύμονα;

Κανένα από τα προαναφερθέντα συμπτώματα δεν εμφανίζεται μόνο στον καρκίνο του πνεύμονα. Τόσο όσα σχετίζονται άμεσα με το αναπνευστικό (βήχας, δύσπνοια, αιμόπτυση) όσο και τα γενικά (πυρετός, ανορεξία, απώλεια βάρους, αδυναμία) εμφανίζονται και σε παθήσεις που δεν χαρακτηρίζονται ως κακοήθεις. Συμπτώματα όμως από το αναπνευστικό σε ενεργό ή πρώην καπνιστή που επιμένουν για περισσότερο από 15 ημέρες, παρά την φαρμακευτική αγωγή, πρέπει να ελέγχονται με μεγαλύτερη προσοχή με ακτινογραφία θώρακα, εξετάσεις αίματος κλπ.

Τι είναι η δύσπνοια;

Δύσπνοια είναι ένας ιατρικός όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει το υποκειμενικό αίσθημα δυσκολίας στην αναπνοή που αναφέρει ένας ασθενής. Περιγράφει ότι έχει «κοντή ανάσα» ή «δεν του φτάνει ο αέρας». Φυσιολογικά συμβαίνει στην έντονη άσκηση. Παρουσιάζεται σε ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα αλλά και σε πολλές άλλες πνευμονικές (όπως η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια των καπνιστών - ΧΑΠ) ή καρδιακές (όπως η καρδιακή ανεπάρκεια) παθήσεις.

Τι είναι η αιμόπτυση;

Η αποβολή αίματος με βήχα λέγεται αιμόπτυση. Μπορεί να αφορά σε αποβολή καθαρού αίματος, ζωηρού κόκκινου χρώματος, ή χρωματισμένων με αίμα φλεγμάτων. Παρουσιάζει διαβαθμίσεις ως προς την ένταση και κατατάσσεται σε μικρή, όταν η ποσότητα αίματος δεν ξεπερνά το ένα κουτάλι σούπας (10 ml) την ημέρα, μέτρια όταν φτάνει τα δύο ποτήρια (500 ml) και μεγάλη όταν ξεπερνά αυτή την ποσότητα. Εκτός από τον καρκίνο του πνεύμονα, αιμόπτυση ή αιμόφυρτα πτύελα εμφανίζουν καπνιστές χωρίς καρκίνο, αλλά και ασθενείς με άλλες πνευμονικές παθήσεις όπως οι βρογχιεκτασίες και η φυματίωση των πνευμόνων.

Τι είναι η πληκτροδακτυλία;

Πρόκειται για παραμόρφωση του σχήματος των νυχιών που γίνονται σαν το εξογκωμένο άκρο μπαγκέτας (πλήκτρου) τυμπάνου. Εμφανίζεται σε καπνιστές, καθώς και σε πολλές πνευμονικές παθήσεις, όπως και στον καρκίνο του πνεύμονα.

Τι είναι τα παρανεοπλασματικά σύνδρομα;

Υπάρχουν φορές που τα καρκινικά κύτταρα μερικών τύπων καρκίνου του πνεύμονα παράγουν ουσίες που μοιάζουν με τις φυσιολογικές ορμόνες του οργανισμού και καθώς αυτές μπαίνουν στην κυκλοφορία του αίματος διαταράσσουν την ισορροπία του. Μερικά παραδείγματα παρανεοπλασματικών συνδρόμων είναι:
- η παραγωγή ουσιών που ευνοούν την πήξη του αίματος και συχνά μπορεί να προκληθεί φράξιμο (θρόμβωση) των φλεβών, συχνότερα στα πόδια,

- η μείωση των επιπέδων αλατιού (νατρίου) στο αίμα, με αποτέλεσμα να παρουσιάζεται μυϊκή αδυναμία και ανορεξία,
- η αύξηση των επιπέδων ασβεστίου του αίματος με αποτέλεσμα την ανάγκη για συχνή ούρηση αλλά και η σύγχυση και η αύξηση του μεγέθους των μαστών σε άνδρες (γυναικομαστία).

Τι είναι ο όγκος Pancoast;

Όταν ο καρκίνος εντοπίζεται στο ανώτερο τμήμα του πνεύμονα, μπορεί να προσβάλει (να πιέζει) το νεύρο που περνά από το άνω μέρος του θώρακα στον αυχένα και τότε ονομάζεται όγκος Pancoast. Το συχνότερο σύμπτωμα αυτών των όγκων είναι ο πόνος στον αντίστοιχο ώμο.

Τι είναι το σύνδρομο της άνω κοίλης φλέβας;


Το σύνδρομο της άνω κοίλης φλέβας παρατηρείται όταν η απόφραξη της άνω κοίλης φλέβας διακόπτει τη φλεβική επιστροφή του αίματος από την κεφαλή, τα άνω άκρα και τον θώρακα προς τον δεξιό κόλπο. Κλινικά οι ασθενείς αναφέρουν: προοδευτική εμφάνιση δύσπνοιας, οίδημα προσώπου, βήχα, οίδημα του βραχίονα, στηθάγχη, δυσφαγία, ναυτία και κεφαλαλγία, διαταραχές της όρασης, διάταση των φλεβών του λαιμού και του θώρακα.

Τι είναι το βράγχος της φωνής;

Πρόκειται για βράχνιασμα, παροδικό ή μόνιμο, το οποίο οφείλεται σε πίεση των νεύρων (τα ονομαζόμενα λαρυγγικό και παλίνδρομο λαρυγγικό, νεύρα) που κινούν τις φωνητικές χορδές, Η πίεση μπορεί να προκαλείται από τον ίδιο τον όγκο (συνηθέστερα σε όγκους του αριστερού άνω λοβού), ή από διογκωμένους λεμφαδένες. 'Αλλες φορές η φωνή ελαττώνεται σε ένταση. 

Διάγνωση
Συνήθως η διάγνωση γίνεται στα πλαίσια της διερεύνησης κάποιων από τα παραπάνω συμπτώματα. Η πρώτη εξέταση που γίνεται είναι συνήθως μια ακτινογραφία θώρακος, στην οποία μπορεί να φαίνεται ο καρκίνος του πνεύμονα. Ακολούθως, πραγματοποιείται αξονική τομογραφία θώρακος (CT) για τον ακριβή καθορισμό της θέσης του όγκου και την εκτίμηση των λεμφαδένων του μεσοθωρακίου. Στη συνέχεια, είναι απαραίτητη η λήψη βιοψίας από τον καρκίνο ή και από τυχόν ύποπτους λεμφαδένες, αφού ο ιστολογικός τύπος του όγκου σε συνδυασμό με την έκταση της νόσου θα καθορίσουν το είδος της θεραπείας. Η βιοψία γίνεται συνήθως με βρογχοσκόπηση και ορισμένες φορές, όταν αυτό δεν είναι εφικτό, μπορεί να γίνει με διαδερμική παρακέντηση της μάζας υπό απεικονιστική καθοδήγηση με CT. Τέλος, σε κάποιες περιπτώσεις η ταυτοποίηση του όγκου μπορεί να γίνει με κυτταρολογική εξέταση των πτυέλων του ασθενούς. Άλλες διαγνωστικές εξετάσεις που μπορεί να γίνουν είναι: CT κοιλίας και εγκεφάλου, σπινθηρογράφημα οστών, PET–CT, και ενδοσκοπικό υπερηχογράφημα (EUS).

Υπάρχουν δύο κύριοι τύποι καρκίνου του πνεύμονα

1) Μη Μικροκυτταρικός Καρκίνος Πνεύμονα (ΜΜΚΠ): αντιστοιχεί στο 85% έως 90% των περιπτώσεων και χωρίζεται σε 3 υπο-τύπους, οι οποίοι παρουσιάζουν διαφορές στην εμφάνιση των κυττάρων τους στο μικροσκόπιο, αλλά ανήκουν στην ίδια ομάδα γιατί η θεραπεία και η πρόγνωσή τους είναι παρόμοια. Εκτιμάται ότι, κάθε χρόνο παγκοσμίως, μέχρι και 36.000 άνθρωποι, ή περίπου ποσοστό 1-3% των ασθενών με καρκίνο του πνεύμονα, διαγιγνώσκονται με ΜΜΚΠ θετικό στη μετάλλαξη BRAF V600.

Αδενοκαρκίνωμα: αντιστοιχεί στο 40% περίπου των περιπτώσεων και αν και εμφανίζεται κατά κύριο λόγω σε άτομα με ιστορικό καπνίσματος, ωστόσο είναι ο πιο συχνός καρκίνος πνεύμονα σε μη καπνιστές. Αφορά πιο συχνά σε γυναίκες και σε σχετικά νεότερα άτομα.

Πλακώδες καρκίνωμα: αντιστοιχεί στο 30% περίπου των περιπτώσεων και σχετίζεται με ιστορικό καπνίσματος. Συνήθως εντοπίζεται κεντρικά στους πνεύμονες, κοντά στους βρόγχους.

Καρκίνωμα από μεγάλα κύτταρα: αντιστοιχεί στο 15% περίπου των περιπτώσεων. Μία υποομάδα του, που ονομάζεται μεγαλοκυτταρικό νευροενδοκρινικό καρκίνωμα, μοιάζει πολύ με το μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα.

2) Μικροκυτταρικός Καρκίνος Πνεύμονα (ΜΚΠ): αντιστοιχεί στο 15% περίπου των περιπτώσεων και ονομάζεται έτσι λόγω του μικρού μεγέθους που έχουν τα κύτταρά του στο μικροσκόπιο. Είναι πολύ σπάνιο να εμφανιστεί σε μη καπνιστές. Συνήθως, έχει την τάση για γρήγορη ανάπτυξη και πρώιμη εμφάνιση μεταστάσεων. Παρόλα αυτά, συνήθως παρουσιάζει ταχεία ανταπόκριση στη χημειοθεραπεία και την ακτινοθεραπεία.

Θεραπεία
Η αντιμετώπιση εξαρτάται από πολλούς παράγοντες κυριότεροι από τους οποίους είναι οι ακόλουθοι: 
Α. Ο ιστολογικός τύπος του ΚΠ. Η χειρουργική επέμβαση χρησιμοποιείται κατεξοχήν στην αντιμετώπιση του μη μικροκυτταρικού ΚΠ. Δεν αποτελεί θεραπευτική επιλογή για τον μικροκυτταρικό ΚΠ, εκτός από σπάνιες μεμονωμένες περιπτώσεις όπου ο ογκολόγος ιατρός θα κρίνει ότι υπάρχει ένδειξη.
Β. Το μέγεθος (στάδιο) και η ανατομική θέση του όγκου του ΚΠ. Η χειρουργική αφαίρεση αποτελεί θεραπεία εκλογής των πρώιμων σταδίων (περιορισμένη νόσος) του μη μικροκυτταρικού ΚΠ. Συνήθως, αντιμετωπίζονται οι ασθενείς με στάδιο Ι (πολύ περιορισμένη νόσος) και ΙΙ (περιορισμένη νόσος) και επιλεγμένοι ασθενείς σταδίου ΙΙΙ (τοπικά εκτεταμένη νόσος). Πολύ σπάνια και εξατομικευμένα μπορεί να υποβληθεί σε χειρουργείο ασθενής με μεμονωμένη μετάσταση και χειρουργήσιμη πρωτοπαθή εστία.
Γ. Η γενική κατάσταση της υγείας του ασθενή. Η βιολογική ηλικία του ασθενή, η καλή γενική κατάσταση και η απουσία σοβαρών υποκείμενων νόσων αποτελούν σημαντικά κριτήρια επιτυχημένης έκβασης και καλύτερης πρόγνωσης.

Υπάρχουν τρεις κύριοι τύποι επεμβάσεων.

Α. Τμηματεκτομή είναι η αφαίρεση ενός μικρού τμήματος του πνεύμονα μέσα στο οποίο εμπεριέχεται ο όγκος.
Β. Λοβεκτομή είναι η αφαίρεση ενός λοβού του πνεύμονα. Είναι η πιο συχνή επέμβαση για περιορισμένη νόσο.
Γ. Πνευμονεκτομή είναι η αφαίρεση του ενός πνεύμονα.
Η επιλογή κάθε φορά του τύπου της επέμβασης εξαρτάται από παράγοντες που μπορούν να προσδιοριστούν εν μέρει προεγχειρητικά π.χ. οι αναπνευστικές εφεδρείες αλλά και διεγχειρητικά (δηλ. κατά τη διάρκεια του χειρουργείου). Έτσι, είναι δυνατόν ο χειρουργός κατά τη διάρκεια της επέμβασης να τροποποιήσει τον αρχικό σχεδιασμό εάν διαπιστώσει ότι η νόσος είναι περισσότερο εκτεταμένη από ότι είχε προσδιοριστεί με τον προεγχειρητικό απεικονιστικό έλεγχο. Σε κάθε περίπτωση ο στόχος είναι η πλήρης εξαίρεση του όγκου με την μικρότερη δυνατή απώλεια πνευμονικού παρεγχύματος. 

Νέες φαρμακευτικές θεραπείες αναπτύσσονται ιδιαίτερα για ασθενείς με μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα (ΜΜΚΠ), θετικό στην μετάλλαξη BRAF V600.

Πηγή: medlabnews.gr iatrikanea https://medlabgr.blogspot.com/2013/12/blog-post_18.html#ixzz7UwrecDZ5

 

Προστατίτιδα ονομάζεται η φλεγμονή του προστάτη αδένα, η οποία μπορεί να είναι οξεία (αιφνίδια έναρξη) ή χρόνια (επίμονη) καθώς και μολυσματική (που προκαλείται από λοίμωξη) ή μη μολυσματική. Ωστόσο, υπάρχει μια μεταβλητή απόκριση στα αντιβιοτικά και τα αντιφλεγμονώδη παυσίπονα και η ακριβής αιτία της μορφής της χρόνιας προστατίτιδας δεν είναι γνωστή. Έτσι, οι ιατροί προτιμούν να χρησιμοποιούν τον όρο «σύνδρομο χρόνιου πυελικού άλγους».

Το σύνδρομο αυτό μπορεί να έχει χαρακτήρες σταθερού και δυνατού πόνου, οξέος πόνου (σαν μαχαιριά), πόνου που έρχεται και φεύγει ή αίσθημα πίεσης και βάρους βαθιά στην πύελο.

«Επίσης, είναι πιθανό να εμφανιστεί πόνος κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής, της εκκένωσης του εντέρου, ή ακόμα και όταν ο ασθενής με χρόνιο πυελικό άλγος είναι απλά καθήμενος. Όταν ο ασθενής στέκεται για αρκετή ώρα, ο πόνος μπορεί να γίνει έντονος αλλά να ηρεμήσει όταν ξαπλώσει. Ο πόνος του συνδρόμου μπορεί να είναι από ήπιος μέχρι αβάσταχτος, και από απλώς ενοχλητικός, τόσο έντονος που να καθιστά τον/την ασθενή πρακτικά ανάπηρο», τονίζει ο δρ Στυλιανός Κοντός Χειρουργός Ουρολόγος (https://urologyclinic.gr), Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής, μέλος Βασιλικού Κολλεγίου Χειρουργών Ουρολόγων Ηνωμένου Βασιλείου.

Σε κάποιες περιπτώσεις, ο έντονος πόνος φέρνει αϋπνία, στερεί την ικανότητα άσκησης και δυσκολεύει την εκτέλεση καθημερινών λειτουργιών, καθώς και την αποδοτικότητα στην εργασία.

Ειδικότερα, πολλοί νέοι άνθρωποι νιώθουν ότι η ασθένεια τους έχει καταστήσει «ανάπηρους», με αποτέλεσμα την αύξηση του ποσοστού της κατάθλιψης.

«Πλέον, για ασθενείς με χρόνια προστατίτιδα υπάρχει σύγχρονη θεραπευτική επιλογή, χωρίς τη χρήση φαρμάκων και χωρίς την ύπαρξη παρενεργειών. Για πρώτη φορά, έχουμε τη δυνατότητα να θεραπεύσουμε τα συμπτώματα με τη χρήση κρουστικών κυμάτων χαμηλής έντασης. Η μέθοδος αυτή είναι επιστημονικά τεκμηριωμένη και ενεργοποιεί μηχανισμούς νεοαγγείωσης στα σημεία που ενεργεί, με αποτέλεσμα τη βελτίωση της ροής του αίματος στη λεκάνη. Τα κρουστικά κύματα οδηγούν στη δημιουργία νέων αγγειακών κλάδων στην περιοχή», εξηγεί ο ιατρός.

Το γεγονός ότι δεν χρειάζεται αναισθησία, αφού είναι εντελώς ανώδυνη, και οι μηδενικές παρενέργειες αποτελούν τα πλεονεκτήματα της μεθόδου.

Η σταδιακή αποκατάσταση της αγγείωσης στην περιοχή επιτυγχάνεται με μαγνητική αγγειογραφία, όπως επιβεβαιώνουν κλινικές μελέτες. Παρατηρήθηκε βελτίωση στη στύση σε ποσοστό πάνω από 80%. Όσοι ασθενείς λάμβαναν φάρμακα για χρόνια προστατίτιδα/CPPS, δεν τα χρειάζονταν πλέον σε ποσοστό 60%-75%, ενώ, μετά τη θεραπεία με τα κρουστικά, τα φάρμακα έδρασαν αποτελεσματικά στο 70% των ασθενών που μέχρι πρότινος δεν ανταποκρίνονταν σε αυτά. Επίσης, οι μετρήσεις έδειξαν αύξηση της ροής του αίματος στο πέος κατά 140%.

«Οι περισσότεροι άνδρες που διαγνώστηκαν με χρόνια προστατίτιδα/CPPS τείνουν να έχουν μια βελτίωση στα συμπτώματά τους κατά τους επόμενους δύο μήνες. Σε μία μελέτη, περίπου το ένα τρίτο των ανδρών δεν είχε περαιτέρω συμπτώματα τρεις μήνες αργότερα, ενώ σε άλλη μεγάλη μελέτη, το ένα τρίτο των ανδρών έδειξε μέτρια έως σημαντική βελτίωση στο επόμενο εξάμηνο.

Η εφαρμογή της θεραπείας γίνεται εξωτερικά μέσω μιας ειδικής κεφαλής σε επαφή, που μεταφέρει την ενέργεια των κρουστικών κυμάτων. Κατά τη διάρκεια της συνεδρίας, ο ασθενής αισθάνεται μόνο πολύ ελαφρά «τσιμπήματα».

Η θεραπεία εφαρμόζεται στο ιατρείο, είναι απλή, απολύτως ασφαλής, ανώδυνη και χωρίς παρενέργειες. Σε κάθε συνεδρία δίνονται 2.400 κρούσεις σε συγκεκριμένα σημεία της λεκάνης και απαιτούνται συνολικά έξι συνεδρίες, δύο φορές την εβδομάδα.

Βέβαια, ο ιατρός είναι αυτός που θα αποφασίσει εάν ο ασθενής είναι κατάλληλος για τη θεραπεία», καταλήγει ο κ. Κοντός.

Ο Ντέιβιντ Μπένετ, ο 57χρονος Αμερικανός που πέρασε στην ιστορία της Ιατρικής ως ο πρώτος λήπτης καρδιάς χοίρου, πέθανε την Τρίτη λίγες εβδομάδες μετά την πρωτοποριακή επέμβαση.

Η είδηση του θανάτου του ανακοινώθηκε από το Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ όπου είχε πραγματοποιηθεί η μεταμόσχευση στις 7 Ιανουαρίου.

Η επέμβαση θεωρήθηκε σημαντική πρόοδος για την ιδέα της λεγόμενης ξενομεταμόσχευσης, η οποία θα μπορούσε δυνητικά να λύσει το πρόβλημα έλλειψης μοσχευμάτων.

Οι χοίροι θεωρούνται ιδανικοί υποψήφιοι δότες λόγω της ομοιότητας με τον άνθρωπο όσον αφορά το μέγεθος και τη φυσιολογία των οργάνων. Καρδιακές βαλβίδες από χοίρους χρησιμοποιούνται εδώ και χρόνια σε καρδιολογικές επεμβάσεις.

O Ντέβιντ Μπένετ με τον χειρουργό Μπάρτλεϊ Γκρίφιθ πριν από την επέμβαση (Reuters)

Προηγούμενες απόπειρες ξενομεταμόσχευσης είχαν αποτύχει λόγω γενετικών παραγόντων που προκάλεσαν απόρριψη του οργάνου.

Στην περίπτωση του Μπένετ, το μόσχευμα προήλθε από χοίρο που είχε τροποποιηθεί γενετικά από την αμερικανική Revivicor. Οι ερευνητές της εταιρείας απενεργοποίησαν τέσσερα γονίδια του χοίρου και πρόσθεσαν έξι ανθρώπινα γονίδια.

Επιπλέον, στον Μπένετ χορηγήθηκε πειραματικό φάρμακο της αμερικανικής Kiniksa Pharmaceuticals σχεδιασμένο να αποτρέπει την απόρριψη του μοσχεύματος.

Ο Μπένετ έπασχε από καρδιακή ανεπάρκεια τελικού σταδίου και είχε δηλώσει ότι η πειραματική επέμβαση ήταν η μόνη ελπίδα του.

Για να πραγματοποιήσει την μεταμόσχευση το Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ εξασφάλισε έκτακτη άδεια της FDA (Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων) την παραμονή της Πρωτοχρονιάς.

Η ιατρική ομάδα δεν έχει διευκρινίσει αν σχεδιάζει να επαναλάβει το εγχείρημα, ωστόσο ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μονάχου ανακοίνωσαν στις αρχές Φεβρουαρίου ότι θα ξεκινήσουν φέτος την εκτροφή γενετικά τροποποιημένων γουρουνιών για μεταμοσχεύσεις καρδιάς που προγραμματίζονται για το 2025.

Επιμέλεια: Κλεοπάτρα Ζουμπουρλή, Μορ. Βιολόγος, medlabnews.gr iatrikanea

Το κακόηθες μεσοθηλίωμα του υπεζωκότα αποτελεί μία σπάνια αλλά επιθετική μορφή καρκίνου που αναπτύσσεται στο τοίχωμα των πνευμόνων και κατά κανόνα προκαλείται από την έκθεση σε αμίαντο.

Ο αμίαντος είναι μια φυσική ουσία που αποτελείται από ισχυρές ίνες, οι οποίες αντιστέκονται στη θερμότητα και σε χημικές ουσίες. Λόγω των χαρακτηριστικών αυτών ο αμίαντος έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως σαν υλικό απομόνωσης, στην οικοδομική βιομηχανία, σε μηχανικές κατασκευές, στα αυτοκίνητα, στα φρένα κ.α.

Ωστόσο ο αμίαντος αποτελεί μια σοβαρή απειλή για την ανθρώπινη ζωή και έχει απασχολήσει έντονα την ιατρική κοινότητα κατά τις τελευταίες δεκαετίες, σχεδόν σε όλες τις χώρες του κόσμου. Εξαιρετικά μεγάλη έκθεση σε αμίαντο είχαν οι διασωθέντες αλλά και οι διασώστες που βρέθηκαν στην καταστροφή των δίδυμων πύργων στην Νέα Υόρκη. Αμίαντος επίσης έχει βρεθεί σε καλλυντικά και σε παιδικές πούδρες με βάση το ταλκ. Στην Ελλάδα ήρθε στην επιφάνεια ως σοβαρό θέμα υγείας μετά από μεγάλες πυρκαγιές, όπως ήταν η φωτιά που κατέστρεψε το Μάτι, καθώς η καύση των υλικών που βρίσκονται στα κτήρια απελευθέρωσαν στην ατμόσφαιρα μεγάλες ποσότητες σκόνης αμιάντου. Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια το Ελληνικό Δημόσιο μετά από αγωγές αποζημίωσε τις οικογένειες απόστρατων αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού που εκτέθηκαν κατά τη θητεία τους σε αμίαντο χωρίς προφυλάξεις, και δεκαετίες μετά νόσησαν από μη ιάσιμο καρκίνο.

Η σύνδεση του αμίαντου με το κακόηθες μεσοθηλίωμα του υπεζωκότα παρατηρήθηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία του 50’ από τον Chris Wagner ο οποίος ήταν Ουαλός παθολογοανατόμος και εργαζόταν ως γιατρός στη Νότιο Αφρική. Μέσα στα καθήκοντά του ήταν και οι νεκροτομές. Παρατήρησε ότι οι εργάτες των ορυχείων αμιάντου πέθαιναν από έναν καρκίνο του υπεζωκότα που ονομαζόταν μεσοθηλίωμα. Δημοσίευσε τα ευρήματά του στο 1960 στο περιοδικό British Journal of Industrial Medicine και ήταν ο πρώτος που σαφώς απέδειξε τη σχέση του αμίαντου με αυτόν τον καρκίνο ανοίγοντας μία νέα εποχή στην εργασιακή και περιβαλλοντολογική ιατρική.

Η άμεση και πρώτη επαφή με τον αμίαντο δεν προκαλεί εμφανή σημεία ασθένειας. Ωστόσο η έκθεση σε αμίαντο μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση προβλημάτων υγείας, καθώς οι ίνες του αμίαντου που υπάρχουν στον αέρα μπορεί να εισέλθουν στον ανθρώπινο οργανισμό μέσω του αναπνευστικού και του πεπτικού συστήματος. Ο αμίαντος γίνεται κίνδυνος για την υγεία όταν εισπνέονται υψηλές συγκεντρώσεις ινών για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τα άτομα τα οποία εργάζονται καθημερινά με τον αμίαντο και εκτίθενται σ' αυτόν συνεχώς μπορούν να υποστούν σοβαρές βλάβες στην υγεία τους. Μία από τις πιο σοβαρές ασθένειες που προκαλεί ο αμίαντος είναι το κακόηθες μεσοθηλίωμα του υπεζωκότα.

Κακόηθες μεσοθηλίωμα του υπεζωκότα

Το μεσοθηλίωμα είναι ένας πολύ κακοήθης όγκος. Η διάγνωση της νόσου γίνεται συνήθως με καθυστέρηση, με συνέπεια οι περισσότεροι ασθενείς να εμφανίζουν προχωρημένη ή μεταστατική νόσο και να έχουν γενικά πτωχή πρόγνωση. Συγκεκριμένα, η διάμεση επιβίωση των ασθενών με προχωρημένο ή μεταστατικό κακόηθες μεσοθηλίωμα του υπεζωκότα που δεν έχουν λάβει προηγούμενη θεραπεία, ανέρχεται σε 12 έως 14 μήνες, ενώ το ποσοστό πενταετούς επιβίωσης είναι περίπου 10%.

Ο ακριβής μηχανισμός της ασθένειας παραμένει άγνωστος, καθώς επίσης και τα αίτια αυτής. Η μόνη γνωστή αιτία του μεσοθηλιώματος είναι η έκθεση του ατόμου σε ίνες αμιάντου.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ακόμα και πολύ περιορισμένη εισπνοή αρκεί για να προκαλέσει καρκίνο. Έτσι και το τρύπημα με ένα τρυπάνι μιας πλάκας αμιάντου και εισπνοή της σκόνης ή το πριόνισμα μιας πλάκας αμιαντοτσιμέντου, είναι δυνατόν να αποδειχθούν καρκινογόνα.

Συμπτώματα

Συνήθως, τα συμπτώματα της νόσου αναπτύσσονται ακόμα και 20 έως 50 χρόνια μετά την αρχική έκθεση στον αμίαντο και εμφανίζονται όταν οι όγκοι εξαπλώνονται, μεγαλώνουν και πιέζουν το θωρακικό τοίχωμα. Η έγκαιρη διάγνωση μπορεί να αυξήσει τις πιθανότητες των ασθενών να επωφεληθούν από περισσότερες επιλογές θεραπείας. Επειδή τα συμπτώματα μοιάζουν με αυτά άλλων, κοινών ασθενειών, μια αρχική εσφαλμένη διάγνωση είναι συχνή. Είναι σημαντικό ο ασθενής να γνωρίζει το ιστορικό έκθεσης στον αμίαντο και να το συζητήσει με το γιατρό του το συντομότερο δυνατό.

Τα συμπτώματα του κακοήθους μεσοθηλιώματος του υπεζωκότα περιλαμβάνουν:

• Πόνο στο στήθος
• Δυσκολία στην αναπνοή
• Ξηρό βήχα
• Κόπωση
• Βραχνάδα
• Δυσκολία στην κατάποση
• Ανεξήγητη απώλεια βάρους
• Πυρετό
• Μυϊκή αδυναμία
• Οίδημα στο πρόσωπο και στα χέρια

Όταν τα συμπτώματα εντοπίζονται και αντιμετωπίζονται γρήγορα, οι ασθενείς μπορεί να ωφεληθούν από υψηλότερη ποιότητα ζωής και βελτιωμένο προσδόκιμο ζωής. Ο έλεγχος των συμπτωμάτων αποτελεί ζωτικό σημείο της αντιμετώπισης της νόσου.

Διάγνωση

Ανάλογα με τα συμπτώματα του ασθενούς, ο γιατρός θα συστήσει διάφορες εξετάσεις όπως αξονική ή μαγνητική τομογραφία θώρακος. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι απεικονιστικές εξετάσεις για άλλη ασθένεια μπορεί να αποκαλύψουν την ύπαρξη μεσοθηλιώματος. Σε άλλες περιπτώσεις, ένα γνωστό ιστορικό έκθεσης στον αμίαντο μπορεί να οδηγήσει στην απόφαση λήψης ιστού για βιοψία.

Δεν υπάρχει σαφές πρωτόκολο για τη διάγνωση του καρκίνου μεσοθηλιώματος του υπεζωκότα για κάθε ασθενή. Η παροχή του πλήρους ιστορικού εργασίας του ασθενή στον γιατρό είναι απαραίτητη για τη διαγνωστική διαδικασία. Ο γιατρός είναι πολύ δύσκολο να υποψιαστεί την ασθένεια εκτός και αν ο ασθενής αναφέρει τη φύση της εργασίας του όπου μπορεί να έχει συμβεί έκθεση σε αμίαντο.

Θεραπεία

Το κακόηθες μεσοθηλίωμα του υπεζωκότα αντιμετωπίζεται με συμβατικές θεραπείες όπως η χειρουργική επέμβαση, η χημειοθεραπεία και η ακτινοβολία. Νέες θεραπείες για τον καρκίνο, συμπεριλαμβανομένης της ανοσοθεραπείας, είναι επίσης διαθέσιμες για ορισμένους ασθενείς. Αν και δεν είναι κάθε ασθενής κατάλληλος για κάθε τύπο θεραπείας της νόσου, οι περισσότεροι ασθενείς μπορούν να επωφεληθούν από την παρηγορητική φροντίδα που βοηθά στην ανακούφιση των συμπτωμάτων.

Νέες θεραπείες

Πρόσφατα ανακοινώθηκε ότι η φαρμακευτική εταιρεία Bristol Myers Squibb έλαβε έγκριση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τον συνδυασμό nivolumab με ipilimumab για την πρώτης γραμμής θεραπεία ενηλίκων ασθενών με ανεγχείρητο κακόηθες μεσοθηλίωμα του υπεζωκότα. Η απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής βασίζεται σε αποτελέσματα από τη μελέτη CheckMate -743, την πρώτη και μοναδική θετική μελέτη Φάσης 3 που αφορά ανοσοθεραπεία ως πρώτης γραμμής θεραπεία κακοήθους μεσοθηλιώματος του υπεζωκότα. Η μελέτη πέτυχε το πρωτεύον καταληκτικό σημείο, καταδεικνύοντας μεγαλύτερη συνολική επιβίωση (OS) με τον συνδυασμό nivolumab με ipilimumab έναντι χημειοθεραπείας (πεμετρεξίδη και σισπλατίνη ή καρβοπλατίνη) στο σύνολο των τυχαιοποιημένων ασθενών. Επιπρόσθετα, το προφίλ ασφάλειας για τον συνδυασμό nivolumab με ipilimumab ως πρώτης γραμμής θεραπεία του κακοήθους μεσοθηλιώματος του υπεζωκότα ήταν διαχειρίσιμο, βάσει των καθιερωμένων πρωτοκόλλων διαχείρισης ανεπιθύμητων ενεργειών. Επίσης, το προφίλ ασφάλειας ήταν αντίστοιχο με εκείνο που έχει αναφερθεί σε προηγούμενες μελέτες του εν λόγω συνδυασμού σε άλλους τύπους όγκων.

«Ύστερα από πολλά χρόνια μικρής προόδου στη θεραπεία του κακοήθους μεσοθηλιώματος του υπεζωκότα, διαπιστώνουμε σημαντικό κλινικό όφελος για τους ασθενείς που έλαβαν τον συνδυασμό nivolumab με ipilimumab στο πλαίσιο της μελέτης CheckMate -743», δήλωσε ο Paul Baas, M.D., Ph.D., Τμήμα Ογκολογίας Θώρακα, Αντικαρκινικό Ινστιτούτο Ολλανδίας και Πανεπιστήμιο του Λάιντεν. «Με την έγκριση του συγκεκριμένου συνδυασμού διπλού ανοσοαποκλεισμού από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, οι ασθενείς και οι γιατροί θα έχουν πλέον στη διάθεσή τους μία νέα θεραπευτική επιλογή, η οποία έχει δείξει σημαντική βελτίωση της επιβίωσης και επιτρέπει πλέον την καλύτερη διαχείριση της ανθεκτικής αυτής νόσου».

Η απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής επιτρέπει τη χρήση του συνδυασμού nivolumab με ipilimumab ως πρώτης γραμμής θεραπεία για το ανεγχείρητο κακόηθες μεσοθηλίωμα του υπεζωκότα στα 27 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και στην Ισλανδία, το Λιχτενστάιν και τη Νορβηγία. Εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο συνδυασμός έχει λάβει έγκριση σε έξι χώρες, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, ενώ πρόσθετες αιτήσεις για έγκριση βρίσκονται υπό αξιολόγηση από ρυθμιστικές αρχές παγκοσμίως.

 

«Η έγκριση του συνδυασμού nivolumab με ipilimumab από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποτελεί ένα κρίσιμης σημασίας βήμα για την αντιμετώπιση των ακάλυπτων αναγκών των ασθενών με κακόηθες μεσοθηλίωμα του υπεζωκότα. Στη μελέτη CheckMate -743, ο εν λόγω συνδυασμός διπλού ανοσοαποκλεισμού έδειξε κλινικά ουσιαστική βελτίωση της επιβίωσης έναντι της καθιερωμένης θεραπείας, με 41% των ασθενών που έλαβαν τον συνδυασμό nivolumab με ipilimumab να παραμένουν εν ζωή στα δύο έτη, σε σύγκριση με μόλις 27% των ασθενών που έλαβαν χημειοθεραπεία», δήλωσε ο Abderrahim Oukessou, M.D., Αντιπρόεδρος, επικεφαλής του τμήματος ανάπτυξης καρκίνου του θώρακα της Bristol Myers Squibb. «Θέλουμε να ευχαριστήσουμε τους ασθενείς και τους ερευνητές που συμμετείχαν στη μελέτη CheckMate -743, η συμβολή των οποίων ήταν απαραίτητη για να προσφέρουμε την πρώτη ανοσοθεραπευτική επιλογή για τη συγκεκριμένη νόσο σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση».

Πηγή: medlabnews.gr iatrikanea 

Ένας σφοδρός επικριτής των χειρισμών των κυβερνήσεων στο θέμα του κορωνοϊού και υποστηρικτής της εργαστηριακής «γέννησης» του ιού

Το γαλλικό περιοδικό FranceSoir ανακοίνωσε τον θάνατο του βραβευμένου με Νόμπελ ιολόγου και βιολόγου Luc Montagnier, αλλά περιέργως η είδηση αυτή δεν έχει αναφερθεί σε άλλο μέσο, πέραν κάποιων (στην Ιταλία) που την αναπαράγουν.

«Ο καθηγητής Luc Montagnier, βραβευμένος με Νόμπελ Ιατρικής το 2008, πέθανε ειρηνικά στις 8 Φεβρουαρίου 2022 στο Αμερικανικό Νοσοκομείο στο Neuilly-sur-Seine παρουσία των παιδιών του», έγραψε μεταξύ άλλων το περιοδικό.

Πράγμα εξαιρετικά περίεργο για τον θάνατο ενός νομπελίστα. Εκτός αν οι πληροφορίες του γαλλικού μέσου είναι εσφαλμένες.

Ο Montagnier υπήρξε σφοδρός επικριτής των χειρισμών των κυβερνήσεων στο θέμα του κορωνοϊού, κάνοντας πολλές φορές λόγο για «υγειονομική δικτατορία». Καταφερόταν συχνά εναντίον των εμβολίων κατά του covid και κυρίως εναντίον των παιδικών εμβολιασμών («έγκλημα» είχε πει ενδεικτικά…), χαρακτηρίζοντάς τα «περιττά, επικίνδυνα και αναποτελεσματικά», ενώ για το εμβολιαστικό πάσο είχε σχολιάσει ότι αφορά μόνο το μάρκετινγκ.

Το 2020, ο Montagnier υποστήριξε ότι ο SARS-CoV-2 κατασκευάστηκε από τον άνθρωπο σε εργαστήριο και ότι μπορεί να ήταν το αποτέλεσμα μιας προσπάθειας δημιουργίας εμβολίου για το HIV/AIDS.

«Αντιμέτωποι με την απαίσια σιωπή των μέσων ενημέρωσης και της πολιτικής τάξης μετά την εξαφάνιση του καθηγητή Montagnier, βραυεμβένου με Νόμπελ Ιατρικής τα @france_soir και @BonsensOrg ζητούν μια ημέρα εθνικού πένθους στη μνήμη αυτού του μεγάλου Γάλλου επιστήμονα διεθνούς φήμης», ανήρτησε το γαλλικό περιοδικό στο twitter το βράδυ της Τετάρτης.

Ο Luc Montagnier διετέλεσε ομότιμος διευθυντής έρευνας στο CNRS, καθηγητής στο Ινστιτούτο Παστέρ, διευθυντής του Κέντρου Μοριακής και Κυτταρικής Βιολογίας στο Queens College του City University της Νέας Υόρκης, διευθυντής ερευνητικού ινστιτούτου στο Πανεπιστήμιο Jiao-tong της Σαγκάης. Υποστήριξε την Ακαδημία Επιστημών καθώς και την Εθνική Ακαδημία Ιατρικής μέσω της έρευνάς του για πολλά χρόνια.

Με όσα λέω εδώ για τον κατασταλτικό ρόλο τής ιατρικής δεν αντιτίθεμαι στην "πολιτικοποίηση της ιατρικής" γενικώς, αλλά σε μια ορισμένη πειθαρχική πολιτική της λειτουργία· και πιστεύω ακράδαντα την ίδια στιγμή ότι αν μια ιατρική είναι όντως θεραπευτική, ενέχει κατ' ανάγκη μια ορισμένη πολιτική διάσταση, χειραφετησιακή και απελευθερωτική. Το πρόβλημα δεν είναι οι πολιτικές χρήσεις τής ιατρικής, ως εάν η ίδια ήταν ένα ουδέτερο εργαλείο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί με καλό ή με κακό τρόπο, για καλούς είτε για κακούς σκοπούς. Οι πολιτικές σημασίες για τις οποίες μιλώ και οι οποίες διακυβεύονται στην άσκηση της ιατρικής δεν ανάγονται κατ' αρχήν σε προθέσεις αλλά είναι ενθηκευμένες στο ίδιο το επιστημολογικό μοντέλο, δηλαδή στη μορφή τής εκάστοτε ιατρικής. Η συζήτηση που αναλαμβάνω αφορά πρωτίστως αυτό το βαθύτερο επίπεδο, τα ιατρικά μοντέλα και τις πολιτικές σημασίες που είναι εγγεγραμμένες στη δομή τους, τις οποίες προσπαθώ να φέρω στο φως και να καταστήσω ρητές - και μόνο δευτερευόντως, εν είδει προέκτασης των πρώτων, τις πολιτικές χρήσεις τής ιατρικής και τον εγκληματικά κερδοσκοπικό χαρακτήρα των φαρμακευτικού καρτέλ και της βιομηχανίας υγείας.
Η καρδιά τής αντιμαχίας των θεραπευτικών προσεγγίσεων στον σύγχρονο κόσμο έγκειται στο πώς θα σηματοδοτηθεί κεντρικά η αρρώστια: εξωγενής εισβολή ή κατάρρευση της έμφυτης ανοσοποιητικής ικανότητας; Η βαρύτητα της απάντησης είναι τεράστια, διότι από την οπτική που θα υιοθετηθεί απορρέουν άκρως διαφορετικές, και δραματικά αποκλίνουσες, θεραπευτικές στρατηγικές, με ανυπολόγιστες συνέπειες τόσο στη ζωή τού ατόμου όσο και στην οργάνωση της κοινωνίας. Αν είμαστε υποχρεωμένοι να διαλέξουμε χρειαζόμαστε ένα κριτήριο. Και το κριτήριο αυτό είναι κατ' ανάγκη πολιτικό, με την ευρύτερη δυνατή έννοια του όρου: αφορά σε τελευταία ανάλυση την πολιτική έναντι της φύσης που είμαστε διατεθειμένοι ν' ασκήσουμε, συνυπολογίζοντας και όλες τις επιπτώσεις της στον ατομικό και συλλογικό βίο. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε συνεπώς για μια θεραπευτική συναρμόσιμη με μια ριζοσπαστική οικολογική σκοπιά· και μοντέλα μιας τέτοιας θεραπευτικής μάς προσφέρουν πολλές από τις λεγάμενες (ελλείψει καλύτερου όρου) "εναλλακτικές θεραπείες" που διεκδικούν μεγάλο μερίδιο δημοτικότητας στις μέρες μας - στις οποίες περιλαμβάνω την ψυχανάλυση, για λόγους που θα προσπαθήσω να εξηγήσω. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ένας 57χρονος Αμερικανός, ο Ντέηβιντ Μπένετ, είναι ο πρώτος άνθρωπος στον κόσμο, στον οποίο πραγματοποιήθηκε μεταμόσχευση καρδιάς ενός γενετικά τροποποιημένου χοίρου.

Η κατάσταση του ασθενούς είναι καλή τρεις μέρες μετά την πειραματική επτάωρη επέμβαση, που πραγματοποιήθηκε από γιατρούς του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ στη Βαλτιμόρη.

Οι γιατροί του, με επικεφαλής τον καθηγητή Μπάρτλεϊ Γκρίφιθ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ, ευελπιστούν ότι άνοιξαν τον δρόμο για νέου είδους μεταμοσχεύσεις που θα σώσουν τις ζωές πολλών ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, λόγω της έλλειψης επαρκών ανθρωπίνων οργάνων για μεταμόσχευση. Αρκετοί άνθρωποι σε λίστες αναμονής για μόσχευμα πεθαίνουν κάθε χρόνο, προτού προλάβουν να λάβουν το ζωτικό όργανο που χρειάζονται.

Στην περίπτωση του Μπένετ, ο οποίος έπασχε από σοβαρή καρδιοπάθεια, υπάρχει ελπίδα ότι θα κερδίσει αρκετά χρόνια ζωής, κάτι που πάντως πρέπει να επιβεβαιωθεί.

Ο χοίρος από τον οποίο ελήφθη η καρδιά, είχε προηγουμένως τροποποιηθεί γενετικά από την αμερικανική εταιρεία βιοτεχνολογίας Revivicor (θυγατρική της United Therapeutics), έτσι ώστε να απενεργοποιηθούν ορισμένα γονίδια του, τα οποία μπορεί να είχαν οδηγήσει σε απόρριψη του οργάνου ως ξένου σώματος από τον οργανισμό του ασθενούς.

Οι γιατροί δήλωσαν ότι είναι ακόμη νωρίς για να πουν με βεβαιότητα ότι η μεταμόσχευση είναι επιτυχής και ότι η καρδιά του ζώου θα λειτουργήσει στο ανθρώπινο σώμα χωρίς πρόβλημα. Οι επόμενες μέρες και εβδομάδες θεωρούνται κρίσιμες.