"Η έξοδος από το ευρώ, αφετηρία για την εναλλακτική μας πρόταση"

Σε εκδήλωση καλεί η Λαϊκή Ενότητα στη Θεσσαλονίκη, αύριο Πέμπτη 11 Μαίου 2017, στις 7 το απόγευμα, στο κινηματοθέατρο «Αλέξανδρος» επί της Εθνικής Αμύνης 1.

Η εκδήλωση περιλαμβάνει την κυρίαρχη πολιτική και οικονομική πρόταση του κόμματος:
Η εκδήλωση έχει ως θέμα την έξοδο της χώρας από το ευρώ, θέση την οποία υποστηρίζει σθεναρά και σταθερά η ΛΑΕ, με τη διατύπωση παράλληλα της εναλλακτικής πρότασης για την επόμενη μέρα, καθώς όπως θεωρούν τα στελέχη της ΛΑΕ η έξοδος από το ευρώ μπορεί να είναι η αρχή μιας καλύτερης πορείας για τους πολίτες και τη χώρα. Είναι η απάντηση της ΛΑΕ στις «φοβίες» που θεωρεί πως καλλιεργούνται από τα κυρίαρχα κόμματα του πολιτικού συστήματος από μια ενδεχόμενη έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη και το ευρώ.

«Η έξοδος από το ευρώ, αφετηρία για την εναλλακτική μας πρόταση» είναι η εκδήλωση, στην οποία κεντρικοί ομιλητές είναι::
ο Αλέκος Αλαβάνος, εκπροσωπώντας το «Σχέδιο Β'», ο Κώστας Λαπαβίτσας (καθηγητής του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, ΕΔΕΚΟΠ), ο Γιώργος Μελισσαρόπουλος, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου της ΛΑΕ και ο Δημήτρης Στρατούλης, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος.

«Η Λαϊκή Ενότητα Α΄ Θεσσαλονίκης διοργανώνει εκδήλωση για την προώθηση της πρότασής μας για έξοδο από το ευρώ και το εθνικό νόμισμα, με στόχο όχι μόνο να απαντήσει στην τρομοκρατία του κυρίαρχου συστήματος σε σχέση με το εθνικό νόμισμα, αλλά και να προβάλλει το σύνολο της εναλλακτικής μας πρότασης, και ιδιαίτερα τους όρους και τα βήματα εξόδου από την ευρωζώνη, για να συζητηθούν και να γίνουν πλατιά γνωστά στο λαό, διαλύοντας παράλληλα τις όποιες γνήσιες και αυθεντικές λαϊκές φοβίες», αναφέρει στη σχετική ανακοίνωσή της για την κεντρική εκδήλωση η ΛΑΕ Α' Θεσσαλονίκης.

Κάλεσμα του Diem στο Βελλίδειο Εκθεσιακό Κέντρο στη Θεσσαλονίκη

"Επειδή υπάρχει εναλλακτική σε αυτή τη χώρα. Επειδή υπάρχει εναλλακτική σε αυτή την Ευρώπη.
 Eπειδή εμείς δε μένουμε Ευρώπη, εμείς είμαστε η μαχόμενη για τη δημοκρατία Ευρώπη.
 Επειδή το Diem διέδωσε το πνεύμα της Ελληνικής Άνοιξη Και το μετέδωσε σε όλη την Ευρώπη, επειδή το Diem επιστρέφει στην γενέτειρά του, την Ελλάδα, θα συναντηθούμε σήμερα στις 29 Απριλίου στις 19:30 στο Βελλίδειο Εκθεσιακό Κέντρο στη Θεσσαλονίκη."

Το Θέατρο Τέχνης ταξιδεύει στο αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο της ΒΙΟ.ΜΕ, στη Θεσσαλονίκη για να παρουσιάσει στις 15 Μαΐου το έργο “Δεν πληρώνομαι, δεν πληρώνω” του Ντάριο Φο στο χώρο του εργοστασίου. Ένα από τα πλέον εμβληματικά έργα του Ιταλού νομπελίστα σε μετάφραση, διασκευή και σκηνοθεσία του Παντελή Δεντάκη.



Για την οικονομική στήριξη της δράση μας, διοργανώνουμε μια ειδική παράσταση του “Δεν πληρώνομαι, δεν πληρώνω” την Δευτέρα 24 Απριλίου στις 21:00 στο Θέατρο Τέχνης, με δωρεάν είσοδο και ελεύθερη συνεισφορά. Πρόκειται για μια ευκαιρία να έρθει ο κόσμος σε επαφή με τους ανθρώπους της ΒΙΟ.ΜΕ και να γνωρίσει τα προϊόντα τους.



Η δράση γίνεται με την υποστήριξη και τη συνεργασία του Θεάτρου του Νέου Κόσμου.





Λίγα λόγια από τους εργαζομένους της ΒΙΟ.ΜΕ.

Εμείς οι εργαζόμενοι στην ΒΙΟ.ΜΕ. μετά  την εγκατάλειψη από την εργοδοσία το 2011, αποφασίσαμε μέσα από την  συνέλευση του σωματείου των εργαζομένων, την επαναλειτουργία του εργοστασίου με κάθε μέσο. Από εκείνη την στιγμή μέχρι και σήμερα δεν σταματήσαμε να αγωνιζόμαστε για τον σκοπό αυτό . Μπήκαμε στην διαδικασία να αλλάξουμε την παραγωγή με  μια διαφορετική φιλοσοφία ποιο φιλική προς το περιβάλλον και τον άνθρωπο και λειτουργούμε το εργοστάσιο κρατώντας ζωντανή την παραγωγή και τους ανθρώπους που συμμετέχουν. Συμμετέχουμε καθημερινά στην διαδικασία του  «εργατικού έλεγχου στην παραγωγή και στην αυτό/διεύθυνση μέσα από την συνέλευση των εργαζομένων»  και στην πρόταση προς όλη την εργατική τάξη για αυτοδιαχείριση στην παραγωγή και την ανάληψη της ευθύνης για την λειτουργία της κοινωνίας από εμάς τους ίδιους .



Αγωνιστικά οι εργαζόμενοι στην συνεργατική εργαζόμενων στην ΒΙΟ.ΜΕ. 





Λίγα λόγια για την παράσταση.



«Δεν πληρώνομαι, δεν πληρώνω» είναι η τελευταία εκδοχή της σπουδαίας κωμωδίας «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» (1974), όπου ο ίδιος ο συγγραφέας επανέφερε το 2010 προσθέτοντας τα νέα δεδομένα της οικονομικής κρίσης στην Ιταλία του 21ου αιώνα.



Επί σκηνής θα δούμε τουςΚάτια Γέρου, Γιώργο Μακρή, Ερατώ Πίσση, Πέτρο Σπυρόπουλο, Χρήστο Μαλάκηνα πρωταγωνιστούν στην πολιτική σάτιρα που αφορά δύο τίμιες οικογένειες που αγωνίζονται με όπλο την «ανυπακοή» κόντρα σε μια παράλογη κοινωνία.



Στην πόλη του Μιλάνο ξεσπάει ανταρσία. Οι γυναίκες κάνουν πλιάτσικο στα σούπερ-μάρκετ, οι εργάτες διακόπτουν την κυκλοφορία των τρένων, τα παιδιά πετροβολούν τους αστυνομικούς. Το σπίτι του νομοταγή προλετάριου Τζοβάνι και της “επαναστατημένης” Αντωνίας, γίνεται γιάφκα και τόπος συνάντησης ενός αναρχικού μπάτσου, ενός γκαστρωμένου καραμπινιέρου και ενός γέρου φιλοσόφου με άνοια. Και η ζωή όλων, γίνεται πιο όμορφη και συνάμα πιο ρημαγμένη.



Μετάφραση-Διασκευή-Σκηνοθεσία: Παντελής Δεντάκης

Σκηνικά-Κοστούμια: Γεωργία Μπούρδα

Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου

Ηχητικό περιβάλλον: Σταύρος Γιαννουλάδης

Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριλένα Μόσχου

Φωτογραφίες: Μυρτώ Αποστολίδου



Παίζουν:

Κάτια Γέρου, Γιώργος Μακρής, Ερατώ Πίσση, Χρήστος Μαλάκης, Πέτρος Σπυρόπουλος.





Ο φίλος μου ο Ντάριο

Κάποτε είχα έναν φίλο που τον έλεγαν Ντάριο. Πολύ παράξενος τύπος, όλο έλεγε κάτι περίεργα πράγματα, γι αυτό σταμάτησα να του μιλάω. Έλεγε πως ίσως μια μέρα οι άνθρωποι καταφέρουμε να φτιάξουμε ένα καλύτερο κόσμο. Έναν κόσμο, έλεγε, λιγότερο φανταχτερό, αλλά πιο δίκαιο. Έναν κόσμο που όλοι θα έχουμε να φάμε, όλοι θα έχουμε ένα σπίτι ζεστό, μια δουλειά για να ζήσουμε με αξιοπρέπεια την οικογένειά μας. Όλοι θα μπορούμε να πάμε μια βόλτα στη θάλασσα και στο βουνό, όλοι θα μπορούμε να γιορτάσουμε, να γελάσουμε, να φανταστούμε, να κοιτάξουμε τον ουρανό. Και όταν έρθει η “ώρα μας” να πεθάνουμε σαν άνθρωποι που έζησαν ελεύθεροι, έλεγε. Εγώ, του έλεγα, πως λέει ανοησίες. Πως αυτός ο κόσμος υπάρχει ήδη και πως δεν χρειάζεται να περιμένει κάτι άλλο. Τότε εκείνος χαμογελούσε και συνέχιζε να λέει τις ανοησίες του. Για να φτιάξουμε αυτόν τον καινούργιο κόσμο, έλεγε, πρέπει να σταματήσουμε να είμαστε ευγενικοί με τους καπιταλιστές. Πρέπει να στριμώξουμε τους καπιταλιστές σε έναν καμπινέ, να τους χώσουμε το κεφάλι στη χέστρα και να τραβήξουμε το καζανάκι. Πρέπει να μπούμε στο σούπερ-μάρκετ, να πάρουμε μακαρόνια, κρέας, ρύζι, λαχανικά, γάλα και να πούμε: “Κύριοι θα σας δώσω “τόσα” γι αυτά που πήρα, γιατί “τόσα” μου έχουν μείνει. Έχω πληρώσει από το πρωί το ρεύμα, το ενοίκιο, το νερό, το τηλέφωνο, την κωλοτράπεζα. Τόσα μου έχουν μείνει, τόσα θα σας δώσω”. Έλεγε – άκουσον άκουσον – πως τις τιμές δεν μπορούν να τις καθορίζουν οι καπιταλιστές, αλλά πρέπει να τις καθορίζει ο καθένας μας, ανάλογα με τα λεφτά που κερδίζει από τη δουλειά του. Έλεγε πως σ' αυτούς που σε εκμεταλλεύονται, σ' αυτούς που σε προδίδουν, σ' αυτούς που σε κοροϊδεύουν, πρέπει να τους κατεβάζεις το παντελόνι και να τους δίνεις μια γερή κλωτσιά στον κώλο. Τέτοια περίεργα πράγματα έλεγε ο φίλος μου ο Ντάριο. Γι αυτό σταμάτησα να του μιλάω. Τι παράξενος τύπος αυτός ο Ντάριο!

Παντελής Δεντάκης





Λίγα λόγια για το κείμενο

Η πρώτη γραφή του έργου γίνεται το 1974. Ο αρχικός τίτλος είναι Non si paga, non si paga (Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω). Ο Ντάριο Φο γράφοντας μια ξεκαρδιστική φάρσα, προσπαθεί να μιλήσει για το Αυτονόητο: κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα στην πραγματική και αξιοπρεπή Ζωή. Και αυτό είναι Κοινωνική υποχρέωση. Χρησιμοποιώντας τραγελαφικά γεγονότα, πρόσωπα και καταστάσεις, χλευάζει την λειτουργία και τις πρακτικές της εξουσίας, την αγριότητα του καπιταλισμού, την εγκληματική συνέργεια της θρησκείας. Κραυγάζει κωμικά για την άδικη δομή του οικονομικού συστήματος της Δύσης. Το έργο παίζεται για χρόνια στην Ιταλία, αλλά και σ' όλη την Ευρώπη. Ο ίδιος ο Φο το διατηρεί στο ρεπερτόριό του – είτε στο θέατρο είτε στους δημόσιους χώρους που παίζει (εργοστάσια, πλατείες, σχολεία κα). Ωστόσο το 2010, παίρνει πάλι το μολύβι του και “επανέρχεται”. Επηρεασμένος από την νέα παγκόσμια οικονομική πραγματικότητα – τις χαλαρές εργασιακές σχέσεις, την αύξηση της ανεργίας, την κυριαρχία του τραπεζικού συστήματος, τα δάνεια, τις εξώσεις – ξαναγράφει το έργο δίνοντας τον τίτλο Sotto paga non si paga, που θα το μεταφράζαμε κατά λέξη: “Χαμηλά αμειβόμενος, δεν πληρώνω”. Σ' αυτή τη δεύτερη γραφή, ο Φο είναι το ίδιο ξεκαρδιστικός. Όμως τώρα φαίνεται πιο σκοτεινιασμένος, πιο θολωμένος, πιο απαισιόδοξος. Μπορεί τα πράγματα να μην έχουν αλλάξει πάρα πολύ σήμερα. Η οικονομική αγριότητα και αδικία στην Ιταλία του 2010, ίσως δεν είναι πολύ μεγαλύτερη από εκείνη του 1974. Υπάρχει όμως μια βασική διαφορά. Τότε, υπάρχει ακόμα ζωντανή η Ελπίδα της Αριστεράς, για ανθρώπους σαν τον Ντάριο Φο. Σήμερα φαίνεται πως αυτή έχει χαθεί.





Video trailer:

https://www.youtube.com/watch?feature=youtu.be&v=OEIrbOQI3IA



Φωτογραφίες σε υψηλή ανάλυση:

https://www.dropbox.com/sh/g54i4bcaawasbnv/AAA15jJ8L_GeeIlefcTRxSDTa?dl=0

Πορεία μνήμης για τα 74 χρόνια από την αναχώρηση του πρώτου συρμού που μετέφερε Θεσσαλονικείς Εβραίους, θύματα του ναζισμού, στο στρατόπεδο Άουσβιτς - Μπιργκενάου, πραγματοποιήθηκε το μεσημέρι της Κυριακής στη Θεσσαλονίκη.

Εκατοντάδες πολίτες περπάτησαν από την πλατεία Ελευθερίας και το Μνημείο του Ολοκαυτώματος μέχρι τον Παλιό Σταθμό, από τον οποίο ξεκινούσαν από τον Μάρτιο του 1943 «τα τρένα του θανάτου» για τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Στην κορυφή της πορείας τέθηκαν μαθητές από το Ισραήλ με πλακάτ, που ανέφεραν «Ποτέ Ξανά» καθώς και σχολεία της πόλης, ενώ συμμετείχαν επίσημοι και πολίτες.   

Την κυβέρνηση εκπροσώπησε στις εκδηλώσεις ο υπουργός Παιδείας Κωνσταντίνος Γαβρόγλου, ενώ παραβρέθηκαν υφυπουργοί, γενικοί γραμματείς υπουργείων, βουλευτές, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, ο περιφερειάρχης Κ. Μακεδονίας, εκπρόσωποι της αυτοδιοίκησης και των τοπικών αρχών, η πρέσβης του Ισραήλ στην Ελλάδα, οι ραβίνοι της Θεσσαλονίκης και της Λάρισας, εκπρόσωποι της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης (ΙΚΘ), επιζήσαντες, απόγονοι των θυμάτων του ναζισμού, κ.ά.

Ο πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης και του Ισραηλιτικού Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου, Δαβίδ Σαλτιέλ, επισήμανε ότι πενήντα χιλιάδες Θεσσαλονικείς Εβραίοι έχασαν τη ζωή τους στα «εργοστάσια εξόντωσης», ανάμεσα σε αυτούς και «οι πάνω από δώδεκα χιλιάδες Εβραίοι ήρωες του αλβανικού μετώπου, πολλοί εκ των οποίων επέστρεψαν στην πατρίδα βαριά τραυματισμένοι και ακολούθησαν την ίδια πορεία», και πρόσθεσε: «Δεν έχουμε το δικαίωμα να μείνουμε αδιάφοροι, να στεκόμαστε σιωπηλοί. Οφείλουμε να επενδύσουμε στη μετάδοση των διδαγμάτων του Ολοκαυτώματος προς τις νέες γενιές, ως ασπίδα απέναντι σε όσους σήμερα αμφισβητούν, αρνούνται και παραποιούν το Ολοκαύτωμα.

«Ο άνθρωπος έχει μια δυνατότητα ενσυναίσθησης. Υπάρχουν όμως και γι? αυτό κάποια όρια» είπε ο δήμαρχος Γιάννης Μπουτάρης, υπογραμμίζοντας ότι δύσκολα μπορεί να αντιληφθεί ο ανθρώπινους νους τη διάσταση του μαρτυρίου, στο οποίο υποβλήθηκαν τα θύματα του ναζισμού.



ΑΠΕ

Η «Εναλλακτική Κοινότητα Πελίτι» και η τοπική της ομάδα «Πελίτι Θεσσαλονίκης» ανακοινώνει ότι σταματάει τη συνεργασία της με το Δήμο Θεσσαλονίκης ως ένδειξη διαμαρτυρίας μετά την ανακοίνωση συνεργασίας και χρηματοδότησης του Δήμου Θεσσαλονίκης από τις εταιρίες σπόνσορες του δήμου Θεσσαλονίκης Coca Cola 3E και η Hellas(Canadian) Gold για τις εορταστικές εκδηλώσεις των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.



Τα Χριστούγεννα θα ήταν πιο λαμπερά και πιο υγιεινά αν ο δήμος δεν έπαιρνε αυτά τα χρήματα και ας έμενε στο σκοτάδι η πόλη.

Το Πελίτι είναι αλληλέγγυο στους αγώνες των κατοίκων της Χαλκιδικής για τη διακοπή λειτουργίας της εξορυκτικής διαδικασίας και των απολυμένων εργατών της Coca Cola 3E

Τηλ. 2521550951 / www.peliti.gr / fb:κοινότητα Πελίτι / YouTube: Peliti

Για το Πελίτι

Παναγιώτης Σαϊνατούης

Για το Πελίτι Θεσσαλονίκης

Δημήτρης Κουφάκης

Το ΤΑΚΙΜ σε συνεργασία με το Σωματείο Εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ διοργανώνει λαϊκή βραδιά, το Σάββατο 15 Οκτώβρη, στις 9 μ.μ., στο χώρο ΤΑΚΙΜ, Κατούνη 25, 4ος όροφος, με σκοπό την οικονομική ενίσχυση της 2ης ευρωμεσογειακής συνάντησης ανακτημένων επιχειρήσεων

“Η οικονομία των εργαζομένων” που θα γίνει 28-29-30 Οκτώβρη στο αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής (ΒΙΟΜΕ).

Αύριο Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2016
η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
καλεί τους Θεσσαλονικείς να πάρουν τη σκυτάλη της μάχης

Μετά την 1η Δημόσια Παρέμβαση στην Δεξαμενή,
Όπου ανοίξαμε τα απόρρητα έγγραφα για τις Γερμανικές Οφειλές

Μιλάμε τη γλώσσα της αλήθειας
Για τα Μνημόνια, το Χρέος, το ΤΑΙΠΕΔ, το Υπερταμείο ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας

Αύριο Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2016, η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ κάνει τη δεύτερη δημόσια παρέμβαση της, αυτή τη φορά στη Θεσσαλονίκη.

Θα ανακοινωθούν νέα τεκμήρια που έχει στα χέρια της και επεξεργάζεται η νομική ομάδα της "Δικαιοσύνης για Όλους” και -μετά τα απόρρητα έγγραφα που διαβάστηκαν από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου στην πρώτη εκδήλωση- θα αποκαλυφθούν νέα στοιχεία που αποδεικνύουν την προδοσία.

Ο νομικός φορέας που συγκροτείται με πρωτοβουλία της Πλεύσης Ελευθερίας και του "ΟΧΙ στα Ναι τους" για να διεκδικήσει, εκ μέρους των πολιτών, την απόδοση Δικαιοσύνης σε υποθέσεις δημοσίου συμφέροντος, θα συναντηθεί εκεί με συλλογικότητες, κινήματα και σωματεία υπεράσπισης της δημόσιας περιουσίας.

Εκτός από τη Ζωή, μιλούν ο Δημήτρης Κλούρας (τ. Γ.Γ. Δημόσιας Περιουσίας) και εκπρόσωποι των κινημάτων, των συλλογικοτήτων και των σωματείων εργαζομένων των δημοσίων επιχειρήσεων που ξεπουλιούνται.

Διοργάνωση: ΟΧΙ στα Ναι τους, Δικαιοσύνη για Όλους, σε συνεργασία με Σωματεία και Συλλόγους Εργαζομένων του Ο.Λ.Θ.

Τόπος: Αποθήκη Δ, Προβλήτα 1 Λιμένα Θεσσαλονίκης
Χρόνος: Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2016, 18.30’

το βίντεο για την αυριανή εκδήλωση:

Στη φόρμα διαμαρτυρίας του κινήματος SOSTE το νερό ανταποκρίθηκαν 15.000 άτομα στέλνοντας περίπου 3.500.000 email στους βουλευτές


Την περασμένη Τετάρτη ψηφίστηκε στη Bουλή το νομοσχέδιο που περνάει την ΕΥΑΘ στο νέο Υπερταμείο για 99 χρόνια.
Ανοίγει έτσι ο δρόμος της ιδιωτικοποίησης και αλλάζει ο σκοπός της ΕΥΑΘ, από την παροχή καθαρού και ποιοτικού νερού στο να αποπληρώνει Χρέος.
Το μοντέλο «μερικής» ιδιωτικοποίησης με ΣΔΙΤ είχε εφαρμοστεί στο παρελθόν στο Παρίσι και το Βερολίνο, και αφού απέτυχε, το νερό επαναδημοτικοποιήθηκε.
Είχε όμως προλάβει να αυξηθεί η τιμή του και να υποβαθμιστεί η ποιότητα του δικτύου.


Για τις εξελίξεις αυτές μιλήσαμε με τον Γιώργο Αρχοντόπουλο, πρόεδρο του Σωματείου Εργαζομένων της ΕΥΑΘ και ιδρυτικό μέλος της πρωτοβουλίας SOSTE το νερό.


Ποιες είναι οι πρώτες σκέψεις σου μετά την ψήφιση στη Βουλή, από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, του νομοσχεδίου που περνά την ΕΥΑΘ στο Υπερταμείο; Τι αισθάνεσαι έχοντας υπάρξει υποψήφιος στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ;

Πρώτα απ’ όλα αισθάνομαι ευθύνη απέναντι στον κόσμο. Τόσο τον κόσμο που στήριξε το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, όσο, κυρίως, τον κόσμο που συμμετείχε στο κίνημα για το νερό. Θέλω να τονίσω το εξής: Πριν γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση, πασχίζαμε να αποδείξουμε ότι αυτός δεν αποτελούσε την ταυτότητα του κινήματος, ότι δεν πρέπει και δεν θέλει να το καπελώσει. Υπήρχαν πολλοί που ήταν δύσπιστοι απέναντι στην εμπλοκή του ΣΥΡΙΖΑ στα κινήματα, ενώ για κάποιους ήταν η δικαιολογία ώστε να μην συμμετέχουν ενεργά. Τώρα αγωνιζόμαστε για να αποδείξουμε ότι εμείς παραμείναμε σταθεροί στις θέσεις του κινήματος ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτός που άλλαξε την πολιτική του.

Η αλήθεια είναι ότι το τελευταίο δύσκολο διάστημα έχουμε εισπράξει και ειρωνεία, έχουμε ακούσει και το «εμείς τα λέγαμε», όμως η αντίδραση της πρώτης πελάτισσας που αντίκρισε την κλειστή, λόγω κινητοποίησης, πόρτα της ΕΥΑΘ την περασμένη Τρίτη μας γέμισε κουράγιο: «Καλό αγώνα παιδιά. Όχι και το νερό, δε γίνεται». Απέναντι σ’ αυτόν τον κόσμο αισθάνεσαι την ευθύνη αλλά και την ανάγκη να συνεχίσεις τον αγώνα. Να βγούμε μπροστά όπως και τότε, να διατηρήσουμε στην πράξη την αξιοπιστία μας και τη δυναμική μας.

Πολλά κυβερνητικά στελέχη αρνήθηκαν ότι πρόκειται για ιδιωτικοποίηση, προσπαθώντας να υπεραμυνθούν των επιλογών τους. Πως σχολιάζεις την παρουσίαση της ιδιωτικοποίησης ως «αξιοποίηση της εταιρίας μέσω του Υπερταμείου»;

Μοναδική αξιοποίηση της ΕΥΑΘ είναι το να μετατραπεί σε πραγματικό πόλο παραγωγικής ανασυγκρότησης, τόσο για την πόλη της Θεσσαλονίκης όσο και για την ευρύτερη περιοχή. Η ΕΥΑΘ έχει έναν ετήσιο τζίρο περίπου 80 εκατομμυρίων, συνεργάζεται με δεκάδες μικρότερες επιχειρήσεις, ενώ έχει και τη δυνατότητα να επεκτείνει τη δραστηριότητα της και σε κοντινούς νομούς. Όταν προτείναμε στην προηγούμενη διοίκηση να επενδύσει η εταιρεία σε μια δική της μονάδα παραγωγής εδαφοβελτιωτικών, με βάση τη λυματολάσπη, η απάντηση ήταν «αυτά δεν γίνονται». Δεν μπορεί να μην υπάρχει μια συνεχής συνεργασία με το Πανεπιστήμιο σε προγράμματα που προκύπτουν από τις πραγματικές ανάγκες της εταιρίας. Αντί αυτών όμως προωθούνταν, όπως γίνεται παντού τα τελευταία χρόνια, το μοντέλο της εξάρτησης από εργολάβους.

Αυτή την στιγμή προωθείται ένα μοντέλο ΣΔΙΤ, με στρατηγικό επενδυτή που αποκτά τον έλεγχο της πώλησης και της διαχείρισης του νερού. Τέτοια παραδείγματα τα έχουμε δει παγκοσμίως και παντού έχουν αποτύχει, αφού πρώτα έφεραν αυξήσεις στα τιμολόγια και υποβάθμιση της ποιότητας του νερού και των δικτύων. Το να επιμένουν κάποιοι σ’ αυτήν την επιχειρηματολογία, όταν μάλιστα υποστήριζαν τα αντίθετα πριν γίνουν κυβέρνηση, αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει κανένας κεντρικός σχεδιασμός για τα κοινά αγαθά.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται παγκοσμίως μια τάση επανακρατικοποίησης του νερού. Ποιος ο ρόλος του παγκόσμιου κινήματος που φαίνεται να αναπτύσσεται σχετικά με το νερό;



Τα τελευταία 15 χρόνια, σε 37 χώρες και 237 πόλεις επανακρατικοποιήθηκε ή επαναδημοτικοποιήθηκε το νερό, κάτι που αποδεικνύει ότι η ιδιωτικοποίηση έχει αποτύχει. Ο ρόλος του κινήματος ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού παγκοσμίως είναι καθοριστικός και δεν είναι τυχαίο ότι παρουσιάζονται τέτοια κινήματα σχεδόν παντού! Βέβαια αυτό δε σημαίνει πως όλα είναι ρόδινα και δεν συναντάμε εμπόδια. Για παράδειγμα με τις 1.800.000 υπογραφές που μαζεύτηκαν από το πανευρωπαϊκό κίνημα, η πρόταση του Right2water υπερψηφίστηκε από το Ευρωκοινοβούλιο όμως η Κομισιόν δεν έχει κάνει τίποτα ακόμη σε αυτή την κατεύθυνση.

Ο ρόλος του κινήματος είναι να γεννάει ιδέες που δίνουν στον κόσμο τη δυνατότητα και τη θέληση να συμμετέχει. Δείτε για παράδειγμα τι έγινε με το δημοψήφισμα για το νερό στη Θεσσαλονίκη. Σαν γεγονός, γράφτηκε στην ιστορία της πόλης, και αν και ανεπίσημο η δυναμική του είναι τέτοια που χρειάζεται πολύ θράσος για να αμφισβητηθεί. Την περασμένη βδομάδα φτιάξαμε μια φόρμα διαμαρτυρίας και μόλις σε μία μέρα, σχεδόν 15.000 άτομα ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα μας στέλνοντας περίπου 3.500.000 email στους βουλευτές διαμαρτυρόμενοι για την ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών αγαθών.

 

Μετά τις τελευταίες εξελίξεις ποιες είναι οι πρώτες σκέψεις σας για τα επόμενα βήματα, τόσο σε τοπικό όσο και σε πανελλαδικό επίπεδο;

Το τελευταίο πολυνομοσχέδιο για το Υπερταμείο ήρθε και σφυρηλάτησε την δικτύωση που είχαμε με την ΕΥΔΑΠ. Στρεφόμαστε σε κοινούς αγώνες πλέον, όπως έγινε και με τη διαδικτυακή φόρμα διαμαρτυρίας που φτιάχτηκε από το Sosτε το νερό, αλλά χρησιμοποιήσαμε και για την ΕΥΔΑΠ κινητοποιώντας ακόμη περισσότερο κόσμο. Δε μπορούμε να είμαστε σκόρπιοι, δεν το επιτρέπουν οι καιροί. Χρειαζόμαστε τη δικτύωση ακόμη και αν πολλές φορές η φύση των προβλημάτων μας διαφέρει. Όλοι όσοι αγωνιστήκαμε ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ, το Sosτε το νερό, το Σωματείο της ΕΥΑΘ, και όλοι οι φορείς και οι πολίτες που ήταν δίπλα μας, αγωνιστήκαμε ενάντια στο μνημονιακό καθεστώς που βλέπει το νερό ως ένα ακόμη προαπαιτούμενο. Όλοι εμείς πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα αυτόν από εκεί που τον αφήσαμε, στο νικηφόρο δημοψήφισμα του 2014. Είναι σημαντικό να γνωρίζουν αυτοί που παίρνουν αποφάσεις ότι θα μας βρουν απέναντι τους, σε ένα οργανωμένο κίνημα έτοιμο να δράσει και να δώσει απαντήσεις.

Ενάμιση χρόνο μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζει να υλοποιείται κανονικά το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, που αποτελεί βασική μνημονιακή υποχρέωση. Ποιες είναι οι σκέψεις σας, με βάση και την εμπειρία του κινήματος του νερού απέναντι στη μόνιμη δικαιολογία «δεν υπάρχει εναλλακτική»;

Η διεθνής και ιδιαίτερα η ευρωπαϊκή εμπειρία των νικηφόρων αγώνων του νερού είναι από μόνη της μια αδιαμφισβήτητη απάντηση πως εναλλακτικές υπάρχουν, και τις επιβάλουν οι πολίτες και οι αγώνες τους. Δεν μπορεί να μην υπάρχει εναλλακτική. Αν δεν υπήρχε τότε θα μιλούσαμε Γερμανικά τώρα. Δεν μπορεί να στερείς από τις επόμενες γενιές τη δυνατότητα να επιλέξουν μια καλύτερη, μια διαφορετική προοπτική για τη ζωή τους. Είναι μεγάλη η ευθύνη σου όταν λες δεν γίνεται αλλιώς.

Η δική μας δουλειά από δω και πέρα είναι να ανοίγουμε καινούργιους δρόμους, ειδικά τώρα που είδαμε που μας οδήγησαν οι πεπατημένες. Δεν εννοώ ότι θα είναι εύκολο, ούτε αγνοώ το ότι ο αντίπαλος θα κάνει τα πάντα για να σε συντρίψει. Δεν εννοώ πως είναι απίθανο ακόμα και να ηττηθείς. Τότε ακριβώς είναι όμως που θα πρέπει να φανείς δυνατός, και παρά την ήττα να ξαναπροσπαθήσεις, να σηκωθείς και να παλέψεις. Διορθώνεις τα λάθη σου και μαθαίνεις από αυτά. Η συνεχής προσπάθεια να δημιουργήσουμε εναλλακτικές είναι αναγκαία, αφενός για να γνωρίζουν οι επόμενες γενιές ότι προσπαθήσαμε, αφετέρου για να μάθουν από εμάς τι πήγε στραβά και να μην επαναλάβουν τα δικά μας λάθη.

Γῆν καί ὕδωρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο οι Πέρσες ζητούσαν γῆν καί ὕδωρ απ’ τις πόλεις και τους λαούς που τους παραδίδονταν. Στο τέταρτο βιβλίο, ο Ηρόδοτος αναφέρει για πρώτη φορά τον όρο γῆν καί ὕδωρ στην απάντηση του βασιλιά Ιδαθύρσου των Σκυθών προς τον βασιλιά Δαρείο.

Στο πέμπτο βιβλίο, ο Δαρείος στέλνει αγγελιαφόρους που ζητούν γῆν καί ὕδωρ από τον βασιλιά Αμύντα των Μακεδόνων. Και στο έκτο βιβλίο, στέλνει αγγελιαφόρους σε όλη την Ελλάδα που ζητούν γῆν καί ὕδωρ για τον βασιλιά.

Η απαίτηση για γῆν καί ὕδωρ συμβόλιζε ότι αυτοί που παραδίδονταν στους Πέρσες παραιτούνταν από κάθε δικαίωμα πάνω στη γη τους και στα αγαθά της. Δίνοντας γῆν καί ὕδωρ αναγνώριζαν την περσική εξουσία πάνω σε όλα. Ακόμα και οι ζωές τους άνηκαν στον Βασιλιά των Περσών. Μετά από αυτή την αναγνώριση, ακολουθούσαν διαπραγματεύσεις για τις υποχρεώσεις και τα προνόμια των υποτελών.

Όταν οι Πέρσες αγγελιαφόροι απαίτησαν από τον βασιλιά Λεωνίδα στη Σπάρτη γῆν καί ὕδωρ, οι Σπαρτιάτες τους πέταξαν σε ένα βαθύ πηγάδι, λέγοντάς τους πως θα τα βρουν εκεί.

Η φράση γῆν καί ὕδωρ , ακόμα και στα νέα ελληνικά, συμβολίζει την υποταγή άνευ όρων σε έναν κατακτητή

Συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη θα πραγματοποιηθούν σήμερα Πέμπτη 28 Ιουλίου στις 6μμ
ως απάντηση στην αστυνομική επιχείρηση που εξαπέλυσε χθες η αστυνομία σε τρεις καταλήψεις στέγης προσφύγων στη Θεσσαλονίκη. Η αστυνομιά προχώρησε σε συλλήψεις 74 ατόμων, τα οποία περνάνε από αυτόφωρο σήμερα.



Συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις 6 μ.μ. στα Προπύλαια πραγματοποιεί  ο Χώρος Στέγασης Προσφύγων City Plaza, ζητώντας την άμεση απελευθέρωση των 74 ατόμων που συνελήφθησαν κατά την έκκένωση των καταλήψεων στέγης στη Θεσσαλονίκη.

Σε σχετική ανακοίνωση τονίζεται ότι η εκκένωση «από τα ΜΑΤ συνιστά ποιοτική αναβάθμιση μιας πολιτικής που προτάσσει την καταστολή ως μέθοδο αντιμετώπισης του προσφυγικού ζητήματος». Στη διαδήλωση καλούν και άλλες συλλογικότητες και πρωτοβουλίες.



Σήμερα 27/07/2016 νωρίς το πρωί μπάτσοι εισέβαλαν και εκκένωσαν τρείς καταλήψεις προσφύγων στην θεσσαλονική (Ορφανοτροφείο, hurriya και Καρόλου Nτήλ).

Μεταφέρφηκαν όλοι/ες μετανάστες και μη στην ΓΑΔΘ.

Περίπου 85 άτομα έχουν προσαχθεί και θα διωχθούν ποινικά για διατάραξη οικιακής ειρήνης για τις 2 και για την άλλη για διατάραξη ιδιωτικής οικιακής ειρήνης.

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΜΕΣΗ

Έτσι καλούμε αύριο 28/7 στις 6 το απόγευμα πορεία στα προπυλαιά για τις εκκενώσεις των καταλήψεων και όλους τους προσαχθέντες.


Σήμερα το πρωί, πριν ακόμα ξημερώσει, το κράτος επιτέθηκε και πραγματοποίησε εισβολή σε 3 καταλήψεις στέγης στη Θεσσαλονίκη. Στο Ορφανοτροφείο, στην κοινότητα Hurriya και την κατάληψη στη Λεωφόρο Νίκης 39. Σε αυτές τις καταλήψεις διέμεναν οικογένειες προσφύγων και μεταναστών/ριών καθώς και αλληλέγγυοι/ες. Ο ακριβής αριθμός προσαγωγών και συλλήψεων δεν είναι σίγουρος ακόμα, αλλά γνωρίζουμε ότι οι προσαγωγές αυτή τη στιγμή είναι 100 και οι συλλήψεις πάνω από 70.

Η εξουσία αντεπιτίθεται και τρίζει τα δόντια της στο κίνημα αλληλεγγύης. Μια εκδικητική κίνηση που έρχεται 2 μέρες μετά το NoBorderCamp στη Θεσσαλονίκη, το οποίο έφερε στην καθημερινότητα της πόλης το μεταναστευτικό ζήτημα και ενόχλησε ιδιαίτερα την εξουσία. Η αυτοοργάνωση και η αλληλεγγύη είναι έννοιες εχθρικές προς κάθε κυβέρνηση και φρόντισαν να το αποδείξουν αξιοποιώντας φασιστικές πρακτικές εν μια νυκτί. Η επίθεση συνεχίστηκε με την κατεδάφιση του Ορφανοτροφείου και σύντροφοι/συντρόφισσες απάντησαν με κατάληψη των γραφείων του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στη Θεσσαλονίκη.

Το μακρύ χέρι του κράτους δηλώνει πιο ανοιχτά από ποτέ την εναντίωση του στέλνοντας τους/τις πρόσφυγες/ μετανάστες/τριες πίσω στα κέντρα κράτησης και απομονώνοντας τους αλληλέγγυους και τις αλληλέγγυες στα κρατητήρια.

Η απάντηση μας παραμένει η ίδια.Το κίνημα αλληλεγγύης και οι καταλήψεις στέγης δε θα σταματήσουν να υπάρχουν. Είμαστε και θα είμαστε αλληλέγγυοι/ες στους αγώνες των προσφύγων/ μεταναστών/τριών και απαιτούμε την απελευθέρωση των συλληφθέντων αλληλέγγυων και μεταναστών/ριών.

ΟΠΛΟ ΜΑΣ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ Η ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΤΕΓΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ/ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ/ΡΙΩΝ ΝΟΤΑΡΑ 26

του Γιώργου Ζήβα

Με ψηλά το κεφάλι επέστρεψε από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη το Καραβάνι Αγώνα και Αλληλεγγύης, μετά από πολλές μέρες δυναμικών κινητοποιήσεων.
Οι εργάτες της ΒΙΟΜΕ, που έμειναν για σχεδόν μία εβδομάδα στην Αθήνα, αποχώρησαν, καταγγέλλοντας την κυβέρνηση για τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις σε μία συνέντευξη τύπου.

Όλα είχαν ξεκινήσει την Πέμπτη 30 Ιουνίου, με το λεωφορείο να ξεκινά από τη Θεσσαλονίκη και να φτάνει στην Αθήνα, όπου διεξήχθη μαζική γενική συνέλευση στο κατειλημμένο θέατρο «Εμπρός».