Ένα μυστήριο 675 ετών φαίνεται πως βρήκε τη λύση του. Η ανάλυση του DNA επτά ανθρώπων που είχαν πεθάνει τον 14ο αιώνα από βουβωνική πανώλη (πανούκλα), δείχνει ότι ο τρομερός «Μαύρος Θάνατος», όπως έγινε γνωστή η πιθανώς μεγαλύτερη πανδημία στην ανθρώπινη ιστορία, που σάρωσε την Ευρώπη κατά τον Μεσαίωνα, προήλθε από την Κεντρική Ευρασία και συγκεκριμένα από την περιοχή του σημερινού βορείου Κιργιστάν. Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας νέας γερμανικής επιστημονικής έρευνας με επικεφαλής μια Ελληνίδα της διασποράς.

Η λεγόμενη «μαύρη πανώλη», που προκλήθηκε από το βακτήριο Yersinia pestis, εξόντωσε έως το 60% του ευρωπαϊκού πληθυσμού μεταξύ 1346-1353 μ.Χ. Παρά τις προσπάθειες των επιστημόνων εδώ και χρόνια, η γεωγραφική προέλευση εκείνης της πανδημίας παρέμενε αβέβαιη έως τώρα, με τις πιθανές περιοχές από όπου πήγασε η λοιμώδης νόσος, να εκτείνονται από τη Δυτική Ευρασία μέχρι την Ανατολική Ασία και την Κίνα.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Μαρία Σπύρου, μεταδιδακτορική ερευνήτρια του γερμανικού Πανεπιστημίου του Τίμπινγκεν και του Τμήματος Αρχαιογενετικής του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ για την Επιστήμη της Ανθρώπινης Ιστορίας στην Ιένα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», προσδιόρισαν την περιοχή Τιαν Σαν της Λίμνης Ισίκ-Κουλ του σημερινού Κιργιστάν ως το πιθανότερο επίκεντρο της πανούκλας, η οποία μετά εξαπλώθηκε προς τα δυτικά μέσω κυρίως των εμπορικών οδών.

Στην εν λόγω περιοχή έχουν βρεθεί από τους αρχαιολόγους απρόσμενα πολλοί τάφοι της περιόδου 1338-1339 μ.Χ. με ενδείξεις, όπως επιγραφές στη συριακή γλώσσα σε ταφόπλακες, που παραπέμπουν στην πανώλη ως αιτία θανάτου. Σε συνδυασμό με τη νέα γενετική ανάλυση αρχαίου DNA από τα δόντια επτά σκελετών σε δύο νεκροταφεία αυτής της περιοχής και την ανίχνευση του «ένοχου» βακτήριου Yersinia σε τρεις από αυτούς, η μελέτη κατέληξε στην εκτίμηση ότι το σημείο εκείνο έπαιξε τον κομβικό ρόλο στο ξέσπασμα της επιδημίας. Η συγκριτική γενετική ανάλυση με σημερινά στελέχη του ίδιου βακτηρίου, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το αρχαίο στέλεχος είχε ντόπια καταγωγή.

Το 1347 η πανώλη εισήλθε στη Μεσόγειο μέσω του θαλάσσιου εμπορίου και των πλοίων που μετέφεραν προϊόντα από τις περιοχές της Μαύρης Θάλασσας που τότε βρίσκονταν υπό τον έλεγχο της μογγολικής Χρυσής Ορδής. Στη συνέχεια, η πανώλη εξαπλώθηκε στην Ευρώπη, στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική. Το πρώτο αυτό κύμα είχε τη συνέχεια του σε ένα μακρόχρονο δεύτερο κύμα που διήρκεσε έως τον 19ο αιώνα.

«Βρήκαμε το πηγαίο στέλεχος του Μαύρου Θανάτου και ακόμη γνωρίζουμε την ακριβή χρονολογία του (1338)», δήλωσε η Σπύρου, η οποία έχει εξειδικευθεί στην ιστορία και εξέλιξη των λοιμωδών νόσων, ιδίως της πανώλης. "Παρά τον κίνδυνο περιβαλλοντικής μόλυνσης (των δειγμάτων DNA) και την ανυπαρξία εγγυήσεων ότι τα βακτήρια θα είχαν μπορέσει να διατηρηθούν, καταφέραμε να αλληλουχίσουμε αρχαίο DNA από επτά άτομα από δύο νεκροταφεία και βρήκαμε το DNA του βακτηρίου της πανώλης σε τρία από αυτά", πρόσθεσε.

Ο καθηγητής Γιοχάνες Κράουζε του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ επεσήμανε ότι «ακριβώς όπως η Covid, ο Μαύρος Θάνατος υπήρξε μια αναδυόμενη νόσος και η αρχή μιας τεράστιας πανδημίας που συνεχίστηκε για περίπου 500 χρόνια. Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε πραγματικά υπό ποιές συνθήκες η πανώλη εμφανίστηκε».

Η πανώλη δεν είναι κατά βάση ανθρώπινη νόσος, αλλά το βακτήριο της επιβιώνει μέσα σε πληθυσμούς τρωκτικών ανά τον κόσμο. Λογικά, σύμφωνα με τους ερευνητές, το αρχαίο κεντροασιατικό στέλεχος που προκάλεσε την τοπική επιδημία του 1338-39 και στη συνέχεια πυροδότησε την ευρύτερη πανδημία, πρέπει να προήλθε επίσης από τρωκτικά.

Πηγή: ethnos.gr

Με τρομάζει η υστερία της ΕΕ κατά της Ρωσίας! Μου θυμίζει την υστερία των Ναζί κατά των Εβραίων. Επειδή ο ναζισμός δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τη παρανοϊκή ιδέα ενός εχθρού! Αλλά κανείς δεν ανησυχεί! 

 

Γράφει η

ΑΙΘΡΑ ΓΕΝΝΑΔΙΟΥ Οικονομολόγος

Μόνο καποιος που μισεί την Ευρώπη, θα τολμούσε να την  ακρωτηριάσει τόσο βάναυσα! Να της κόψει τον ομφάλιο λώρο της με τη Ρωσία και να την υποτάξει βίαια στις ΗΠΑ! Η Ευρώπη χωρίς τη Ρωσία δεν υπάρχει!  Η Ρωσία είναι  η «γεννήτρια» της Ευρώπης λόγω φτηνής ενέργειας, σιτηρών και κοινών, πολιτιστικών αξιών. Μόνο μια πανικόβλητη Γερμανία θα έκανε ένα τέτοιο απονενοημένο διάβημα! Τί  κρύβεται πίσω από τον πανικό της Γερμανίας; 

Πόσο μάλλον, που είναι τεράστια αγνωμοσύνη να  ξεχνάει η Ευρώπη τι χρωστάει στο ρωσικό λαό, για την ήττα του ναζισμού με τα 25 εκατ. νεκρούς ! Όπως και στο γιουγκοσλαβικό λαό και στον ελληνικό λαό, που με το ισχυρό τους αντάρτικο καθυστέρησαν την επίθεση του Χίτλερ κατά της πρώην ΕΣΣΔ, με αποτέλεσμα να τον προλάβει ο στρατηγός ρωσικός χειμώνας, που έκρινε την έκβαση του πολέμου! 

Από πού κι’ ως πού, λοιπόν, η Ρωσία είναι εχθρός της Ευρώπης και όχι, η αναθεωρητική, εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία, που απειλεί την Ευρώπη με λιμό; Διότι, αυτό είναι,  η «λιτότητα»! Εθνικοσοσιαλισμός! Η οικονομική πολιτική του Χίτλερ. Λιτότητα = Ληστεία = Έγκλημα! 

Και ο λογαριασμός που δεν της βγαίνει της Γερμανίας, από το 2010, είναι οι χρεοκοπημένες γερμανικές τράπεζες που δεν διασώζονται με τίποτα, λόγω του τερατώδους χρέους τους. (Τα αποδεικτικά στοιχεία τα έχω δημοσιεύσει στο militaire.gr και στο slpress.gr). Λόγος που μόνο ένας πόλεμος τη σώζει, για να θάψει κάτω από τα συντρίμμια του το κουρελιασμένο umber ales της, την ταπείνωσή της και τα εγκλήματά της εις βάρος των λαών του Νότου. Λόγος που ετοίμαζε  τον πόλεμο  στην Ουκρανία, προνοητικά, από το 2014. 

Για τον ίδιο λόγο επιτέθηκε και κατά της Ελλάδας, το 2010, από το πουθενά, με πρόσχημα το χρέος! Επειδή οι χρεοκοπίες  κρατών προειδοποιούν! Δεν είναι «μπουμ κι’ έσκασε»! Τα κράτη δεν είναι τράπεζες! Λόγος που η χρεοκοπία της Ελλάδας το Μάη του 2010, ήταν αποτέλεσμα συνομωσίας των αγορών και  των διεθνών κερδοσκόπων για τη δική τους διάσωση. Την Ελλάδα τη χρεοκόπησαν με τα μνημόνια για να την λεηλατούν. Αποκαλώντας τη ληστεία, διάσωση. Με τη συνενοχή και όλων των κρατών της ΟΝΕ και του ΔΝΤ λόγω της έκθεσης και αμερικανικών τραπεζών στις γερμανικές τράπεζες. Με ασυλία τους τη μεταξύ τους συνενοχή. 
Τη χρεοκοπία των γερμανικών τραπεζών και τη διάσωσή τους σε χρέωση  του Νότου, ομολόγησε και ο ίδιος ο τέως Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του,  πριν περίπου ενάμιση χρόνου. Αυτό που παραμένει επτασφράγιστο μυστικό, ωστόσο,  είναι ότι δεν διασώθηκαν και συνεχίζουν να κινδυνεύουν μέχρι σήμερα. Λόγος που η Γερμανία καταστρέφει τις οικονομίες της ευρωζώνης σαν μέσον λεηλασίας. Εξ ου και  οι παρανοϊκές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, για τη συνέχιση της καταστροφής, με πρόσχημα το …διεθνές δίκαιο!  Και η δημιουργία πολεμικού κλίματος κατά της Ρωσίας.

Οπότε ή βγαίνουμε από την ΕΕ, ή πολεμάμε στο πλάι της «αναθεωρητικής» Γερμανίας, κατά της Ρωσίας. Έτσι έχουν τα πράγματα. Η επιλογή δική σου. 

https://www.militaire.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της ertopen.com .

Δύο ευρωπαϊκές εταιρείες πετρελαίου, η ιταλική ENI και η ισπανική REPSOL, αναμένεται να αρχίσουν εντός Ιουλίου να μεταφέρουν πετρέλαιο από τη Βενεζουέλα στην Ευρώπη, για να καλυφθούν οι ποσότητες που θα εκλείψουν από την ευρωπαϊκή αγορά λόγω του εμπάργκο στο πετρέλαιο της Ρωσίας, δήλωσαν στο πρακτορείο ειδήσεων Reuters πέντε πηγές ενημερωμένες για το ζήτημα.

Η μεταφορά πετρελαίου, για την αποπληρωμή χρεών του Καράκας, θα επαναληφθεί δύο χρόνια μετά την αναστολή τους, όταν οι ΗΠΑ είχαν κλιμακώσει τις κυρώσεις στη λατινοαμερικάνικη χώρα, στο πλαίσιο της λεγόμενης εκστρατείας «μέγιστης πίεσης» στην κυβέρνηση του σοσιαλιστή προέδρου Νικολάς Μαδούρο.

Δεν αναμένονται θεαματικές επιπτώσεις στις τιμές του πετρελαίου

Οι ποσότητες πετρελαίου που θα επιτραπεί να μεταφέρουν οι δύο ευρωπαϊκές εταιρείες δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλες και η επίπτωση της εξέλιξης στις παγκόσμιες τιμές του πετρελαίου δεν θα είναι θεαματική, προεξόφλησε μία από τις πηγές. Ωστόσο, το «πράσινο φως» της Ουάσινγκτον για την επανέναρξη της μεταφοράς αργού έχει συμβολική αν μη τι άλλο σημασία για την κυβέρνηση του κ. Μαδούρο.

Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ενέκρινε τη μεταφορά με επιστολές του τον περασμένο μήνα στις δύο ευρωπαϊκές εταιρείες, πάντα σύμφωνα με τις πηγές του Reuters. Η κυβέρνηση του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν θέλει το αργό της Βενεζουέλας να συμβάλει στη μείωση της εξάρτησης της Ευρώπης από τη Ρωσία ως προς τον ενεργειακό εφοδιασμό της και ταυτόχρονα να υπάρξει μείωση των πωλήσεων στην Κίνα. Άλλος ένας στόχος είναι να δοθεί ώθηση στις συνομιλίες της κυβέρνησης του προέδρου Μαδούρο με την αντιπολίτευση, σύμφωνα με δύο από τις πηγές του Reuters.

Ο όρος - «κλειδί»

Όρος - «κλειδί» είναι το πετρέλαιο «να πάει στην Ευρώπη», «δεν μπορεί να μεταπωληθεί αλλού», επέμεινε μία από τις πηγές.

Η Ουάσινγκτον θεωρεί ότι η δημόσια επιχείρηση πετρελαίου της Βενεζουέλας, η PdVSA, δεν θα έχει κανένα κέρδος από αυτές τις συναλλαγές, που θα γίνουν χωρίς την καταβολή χρημάτων, αντίθετα με τις πωλήσεις του Καράκας στο Πεκίνο, σύμφωνα με την ίδια πηγή.

Η Κίνα δεν έχει επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία εξαιτίας της εισβολής στην Ουκρανία και συνεχίζει να αγοράζει πετρέλαιο και αέριο από τη Μόσχα, παρά τις αμερικανικές εκκλήσεις.

Περίπου το 70% του πετρελαίου που πωλεί σήμερα η Βενεζουέλα κατευθύνεται σε διυλιστήρια της Κίνας.

Αν και οι κινήσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ έγιναν τον περασμένο μήνα, οι λεπτομέρειες και οι περιορισμοί δεν δημοσιοποιήθηκαν. Ούτε η ENI, ούτε η REPSOL θέλησαν να σχολιάσουν όταν επικοινώνησε μαζί τους το Reuters.

Τον περασμένο μήνα, η αντιπρόεδρος της Βενεζουέλας Ντέλσι Ροδρίγκες ανέφερε μέσω Twitter πως ελπίζει ότι η κινήσεις των ΗΠΑ θα «ανοίξουν τον δρόμο για την πλήρη άρση των παράνομων κυρώσεων που πλήττουν όλο τον λαό μας».

Το Σάββατο, ο πρόεδρος Μαδούρο χαιρέτισε τα «τα μικρά αλλά σημαντικά μέτρα» της Ουάσινγκτον.

Η κυβέρνηση του κ. Μπάιντεν έστειλε αξιωματούχος στο Καράκας τον Μάρτιο. Η κυβέρνηση του κ. Μαδούρο αποφυλάκισε κατόπιν δύο από τους κάπου δέκα Αμερικανούς που είναι φυλακισμένοι για διάφορους λόγους στη χώρα, ενώ υποσχέθηκε να ξαναρχίσει διαπραγματεύσεις με την αντιπολίτευση για τη διεξαγωγή εκλογών. Η ημερομηνία που θα γίνουν δεν έχει οριστεί ακόμη.

Οι κινήσεις της κυβέρνησης του Μπάιντεν όσον αφορά στη Βενεζουέλα πάντως ήδη επικρίνονται από Ρεπουμπλικάνους -και ορισμένους Δημοκρατικούς- πολιτικούς.

Αμερικανός αξιωματούχος τόνισε, ωστόσο, ότι η πολιτική της Ουάσινγκτον έναντι της Βενεζουέλας δεν έχει αλλάξει: οι κυρώσεις θα «χαλαρώσουν» μόνο αν σημειωθεί πρόοδος προς τον «εκδημοκρατισμό» και πραγματοποιηθούν «ελεύθερες» εκλογές, αλλιώς «θα γίνουν αυστηρότερες» ξανά.

Τον περασμένο μήνα, η κυβέρνηση Μπάιντεν επέτρεψε στη Chevron, τη μεγαλύτερη αμερικανική πετρελαϊκή εταιρεία που παραμένει στη Βενεζουέλα, να αρχίσει συνομιλίες για μελλοντικές δραστηριότητες με την κυβέρνηση Μαδούρο.

Επιστήμονες μελέτησαν την ιστορικών διαστάσεων ξηρή τριετία 2018-2020 στη Γηραιά Ηπειρο και προτείνουν πολιτικές διαχείρισης παρόμοιων φαινομένων στο μέλλον. ● Δημιουργία μεγάλων δεξαμενών νερού, υπόγεια συστήματα αποθήκευσης, έξυπνες τεχνολογίες άρδευσης και καλλιέργεια πιο ανθεκτικών στη ζέστη ποικιλιών είναι ορισμένες από αυτές.

Τις ιστορικές διαστάσεις της ξηρασίας στη Ευρώπη που διήρκεσε από το 2018 έως το 2020 κατάφερε να κατηγοριοποιήσει μια διεθνής ομάδα ερευνητών με επικεφαλής επιστήμονες από το Κέντρο Περιβαλλοντικής Ερευνας Helmholtz (UFZ). Με βάση τα ευρήματά τους καμία ξηρασία που να καλύπτει μια τόσο μεγάλη περιοχή για μεγάλο χρονικό διάστημα και να συμπίπτει με υψηλότερη θερμοκρασία δεν έχει σημειωθεί στην Ευρώπη από τα μέσα του 18ου αιώνα.

Τα έτη από το 2018 έως το 2020 αντιπροσωπεύουν επομένως ένα νέο σημείο αναφοράς για τις ξηρασίες. Επειδή ένα τέτοιο πρωτοφανές γεγονός είναι πιθανό να συμβαίνει πιο συχνά στο μέλλον, οι επιστήμονες προτείνουν επειγόντως την ανάπτυξη και εφαρμογή κατάλληλων, περιφερειακά προσαρμοσμένων μέτρων πρόληψης της ξηρασίας.

Ξεραμένα λιβάδια και χωράφια, ξηρές κοίτες ρεμάτων, νεκρά δάση και μειωμένη παραγωγή σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Τα έτη ξηρασίας του 2018, 2019 και 2020 ήταν ασυνήθιστα και είχαν σημαντικές επιπτώσεις στη φύση και την οικονομία. Μέχρι σήμερα δεν ήταν σαφές πού έπρεπε να ταξινομηθούν στην ιστορική τους διάσταση.

Πλέον γνωρίζουμε: «Η ξηρασία της περιόδου 2018-2020 θέτει ένα νέο σημείο αναφοράς για τις ξηρασίες στην Ευρώπη» λέει ο δρ Ολντριχ Ράκοβεκ, μοντελοποιητής στο UFZ και κύριος συγγραφέας του σχετικού επιστημονικού άρθρου που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Earth's Future» της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ενωσης.

Συλλογή δεδομένων

Η έρευνα τεκμηριώθηκε με μεγάλη συλλογή δεδομένων και τεχνικών μοντελοποίησης, που επέτρεψε στους επιστήμονες να ανασυνθέσουν τις ιστορικές ξηρασίες από το 1766 και να συγκρίνουν την έκτασή τους με την ξηρασία από το 2018 έως το 2020.

Η ξηρασία αυτή επηρέασε περίπου το ένα τρίτο της χερσαίας έκτασης της Ευρώπης, ειδικά στην κεντρική Ευρώπη, σε χώρες όπως η Γερμανία, η Γαλλία και η Τσεχική Δημοκρατία. «Κανένα άλλο περιστατικό ξηρασίας τα τελευταία 250 χρόνια δεν είχε τόσο μεγάλη χωρική έκταση όσο αυτό» εξηγεί ο Ολντριχ Ράκοβεκ. Η συνολική διάρκεια αυτής της ξηρασίας στην Ευρώπη ήταν επίσης ασυνήθιστα μεγάλη.

Ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2018 και δεν έληξε μέχρι τον Δεκέμβριο του 2020: συνολικά 33 μήνες. Μόνο η ξηρασία μεταξύ 1857 και 1860 διήρκεσε ελαφρώς περισσότερο, για συνολικά 35 μήνες. Επιπλέον η ξηρασία από το 2018 έως το 2020 συνεχίστηκε επίσης το 2021 και το 2022 σε βαθύτερα εδάφη (δηλαδή έως και 2 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους). «Παρ' όλο που το 2021 ήταν πιο υγρό και παρείχε το πολύ αναγκαίο νερό στο ανώτερο έδαφος, σημαντικό για τη διατήρηση των γεωργικών δραστηριοτήτων, η υγρασία δεν διείσδυσε σε μεγαλύτερα βάθη» λέει ο ίδιος.

Επειδή ένα γεγονός ξηρασίας αναπτύσσεται δυναμικά στον χώρο και στον χρόνο (δηλαδή ξεκινά από ένα σημείο, μετά συνεχίζει να αναπτύσσεται και τελικά τελειώνει κάπου αλλού), η μέση διάρκειά του διαφέρει από τη συνολική του. Σε αυτήν την περίπτωση η εκδήλωση 2018-2020 παρουσίασε μέση διάρκεια ξηρασίας 12 μηνών. Στο παρελθόν μόνο το περιστατικό της ξηρασίας από το 1857 έως το 1860 διήρκεσε περισσότερο, με μέση διάρκεια 13 μήνες.

Ιστορικό ρεκόρ

Η άνοδος της θερμοκρασίας του αέρα έφτασε επίσης σε ιστορικό ρεκόρ κατά τη διάρκεια της ξηρασίας 2018-2020, με ανωμαλία 2,8 βαθμών Κελσίου πάνω από τον μακροπρόθεσμο μέσο όρο τα τελευταία 250 χρόνια. «Οι ξηρασίες στο παρελθόν ήταν ψυχρότερες από τις πρόσφατες ξηρασίες, στις οποίες η μέση θερμοκρασία δεν άλλαξε σχεδόν καθόλου» λέει ο δρ Ροχίνι Κουμάρ, μοντελοποιητής στο UFZ και συν-συγγραφέας του άρθρου.

Οι επιπτώσεις ενός γεγονότος ξηρασίας γίνονται σημαντικά πιο σοβαρές εάν, εκτός από το έλλειμμα βροχοπτώσεων (περίπου 20% για μεγάλα γεγονότα ξηρασίας των περασμένων αιώνων), επικρατούν οι θερμότερες συνθήκες. Αυτό το συνδυασμένο αποτέλεσμα οδηγεί σε μεγαλύτερες απώλειες εξάτμισης, οδηγώντας σε μείωση των επιπέδων της υγρασίας του εδάφους.

Οι επιστήμονες εξέτασαν επίσης τις συνέπειες της έλλειψης νερού για τη γεωργία κατά τη διάρκεια αυτού του γεγονότος ξηρασίας. Συνέκριναν τις μέσες ετήσιες αποδόσεις των καλλιεργειών για το σιτάρι, τον αραβόσιτο και το κριθάρι μεταξύ 2018 και 2020 με εκείνες μεταξύ 1961 και 2021. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι συγκομιδές μειώθηκαν σημαντικά σε χώρες που επλήγησαν κυρίως από την ξηρασία της περιόδου 2018-2020.

Για παράδειγμα, η παραγωγή καλαμποκιού μειώθηκε μεταξύ 20 και 40% στο Βέλγιο, την Ολλανδία, το Λουξεμβούργο, τη Γερμανία και τη Γαλλία. Η παραγωγή σιταριού μειώθηκε έως και 17,5% στη Γερμανία και του κριθαριού κατά 10% σε όλη σχεδόν την Ευρώπη.

«Οι λήπτες των αποφάσεων θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για σημαντικά, πιο σοβαρά περιστατικά ξηρασίας στο μέλλον. Ειδικά για τη χάραξη νέων γεωργικών πολιτικών αυτό θα πρέπει να θεωρηθεί ως αφύπνιση για την αξιολόγηση των κατάλληλων μέτρων για τον μετριασμό της απειλητικής έλλειψης νερού» λέει ο δρ Λούις Σαμιανένγκο, συν-συγγραφέας του άρθρου και επικεφαλής της ομάδας εργασίας.

Σε περιφερειακή βάση αυτό θα μπορούσε να είναι η δημιουργία μεγάλων δεξαμενών νερού, όπως τα υπόγεια συστήματα αποθήκευσης, έξυπνες τεχνολογίες άρδευσης ή αναπαραγωγή πιο ανθεκτικών στη ζέστη ποικιλιών.

Πηγή: efsyn.gr

Η Επίτροπος Υγείας παρουσίασε στο συνέδριο του Economist τις βασικές αρχές της πολιτικής της ΕΕ για την αντιμετώπιση του καρκίνου – Παράλληλα, αναφέρθηκε στις προσπάθειες της ΕΕ για τη στήριξη και φιλοξενία Ουκρανών προσφύγων με προβλήματα υγείας

Η επίτροπος Υγείας και Ασφάλειας των Τροφίμων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Στέλλα Κυριακίδου, στην ομιλία της στο συνέδριο του «Economist» με θέμα «Η ατζέντα της Ελλάδας για την καταπολέμηση του καρκίνου στον μετά-covid κόσμο» -που πραγματοποιείται σήμερα στην Αθήνα υπό την αιγίδα της Εταιρείας Ογκολόγων Παθολόγων Ελλάδας (ΕΟΠΕ)- αναφέρθηκε στις επιπτώσεις της πανδημίας στους ογκολογικούς ασθενείς, με τη διακοπή των διαγνώσεων και θεραπειών του καρκίνου. Μάλιστα, η κ. Κυριακίδου εκτίμησε ότι υπάρχουν 1 εκατ. μη διαγνωσμένοι ασθενείς με καρκίνο στην Ευρώπη λόγω της πανδημίας.

Η επίτροπος μίλησε για το Ευρωπαϊκό Σχέδιο Καταπολέμησης του Καρκίνου της ΕΕ το οποίο παρουσιάστηκε μέσα στην πανδημία. Έδωσε βάρος σε βασικές αρχές της πολιτικής της ΕΕ για την αντιμετώπιση του καρκίνου, όπως η συμπερίληψη, η συνεργασία μεταξύ όλων των εμπλεκόμενων μερών, η ολοκληρωμένη προσέγγιση για κάθε στάδιο της ασθένειας, η έρευνα και καινοτομία, η ψηφιοποίηση, η εξατομικευμένη ιατρική, η δράση για μείωση των ανισοτήτων και η αποτελεσματικότητα, με χρονοδιαγράμματα και ορόσημα. Αναφέρθηκε σε μια σειρά πρωτοβουλίες στις οποίες πρόκειται να προχωρήσει η ΕΕ την επόμενη περίοδο και τόνισε ότι στόχος είναι, μέσω και της διακρατικής συνεργασίας, να μειωθούν οι σημαντικές διαφορές από χώρα σε χώρα και μεταξύ κοινωνικο-οικονομικών ομάδων όσον αφορά τη διάγνωση και θεραπεία του καρκίνου.
 

Η κ. Κυριακίδου, κατά την έναρξη της ομιλίας, αναφέρθηκε στις προσπάθειες της ΕΕ για την υποστήριξη και φιλοξενία Ουκρανών προσφύγων που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας. Στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, η κ. Κυριακίδου αναφέρθηκε και στην παρακαταθήκη από την κοινή ευρωπαϊκή πολιτική για την πανδημία της covid-19.

«Ο καρκίνος πρέπει να βρίσκεται στην κορυφή της ατζέντας κάθε χώρας»

Στα μεγάλα βήματα που έκανε η επιστήμη στο πλαίσιο της αντιμετώπισης της πανδημίας αναφέρθηκε κατά την έναρξη της ομιλίας της η εκπρόσωπος του Economist Impact και επικεφαλής του The Vaccine Ecosystem Initiative, Mary Bussell. Επεσήμανε ότι την τελευταία δεκαετία τα ποσοστά επιβίωσης από καρκίνο παρουσίασαν κάποια βελτίωση, ωστόσο, όπως τόνισε, τα τελευταία δύο χρόνια διαπιστώθηκαν διακοπές σε προγράμματα προσυμπτωματικού ελέγχου, με συνέπειες όσον αφορά την έγκαιρη ανίχνευση και διάγνωση και την έγκαιρη πρόσβαση σε θεραπεία.

Ο καρκίνος πρέπει να βρίσκεται στην κορυφή της ατζέντας κάθε χώρας, επεσήμανε. Ανέφερε ότι στην Ευρώπη ο καρκίνος είναι η δεύτερη κύρια αιτία θνησιμότητας και ευθύνεται για το 26% όλων των θανάτων. Η ανάπτυξη ασφαλών και αποτελεσματικών εμβολίων και η αυστηρότερη καταπολέμηση του καπνίσματος μπορούν να συμβάλουν στη μεγιστοποίηση των προσπαθειών πρόληψης του καρκίνου, τόνισε. Η εκπρόσωπος του Economist Impact εστίασε στην τεχνολογία mRNA και τον ρόλο των εμβολίων. Αναφέρθηκε στη διαθεσιμότητα θεραπειών για τον καρκίνο και τις σχετικές οικονομικές προκλήσεις, ιδίως μετά την κρίση της πανδημίας. Τέλος, έδωσε έμφαση σε ορισμένες βασικές αρχές για την αντιμετώπιση του καρκίνου στη μεταπανδημική περίοδο, όπως την αναγνώριση του καρκίνου ως προτεραιότητας για ολόκληρη την Ευρώπη και μέσω των εθνικών σχεδίων ελέγχου, βελτίωση της πρόληψης, εστίαση στην έγκαιρη διάγνωση, εξασφάλιση του ότι οι άνθρωποι με καρκίνο ακούγονται από τους υπευθύνους, δημιουργία και εφαρμογή συστημάτων για βιώσιμη και ισότιμη πρόσβαση στις καινοτομίες και αποστιγματισμός των ασθενών.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

 

Το προσφυγικό δράμα των ανθρώπων της Ουκρανίας είναι συνυφασμένο πλέον με τη συνέχιση του αιματηρού πολέμου. Καθημερινά επιβεβαιώνονται ολοένα οι εκτιμήσεις του ΟΗΕ για τους εκατομμύρια πρόσφυγες που θα αφήσει πίσω ο πόλεμος.

Πάνω από 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει την Ουκρανία από την πρώτη μέρα της ρωσικής στρατιωτικής εισβολής, σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα του ΟΗΕ.

Οι εκτιμήσεις του ΟΗΕ για προσφυγικό κύμα που θα αγγίξει μεγέθη έως και 4 εκατομμυρίων ατόμων φαίνεται να γίνονται όλο και πιο πραγματικά μέρα με τη μέρα, με τις εικόνες χιλιάδων ανθρώπων που έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους να στήνονται σε ουρές εκατοντάδων μέτρων στα ουκρανικά σύνορα προκειμένου να επιβιβαστούν σε λεωφορεία και τρένα.

Όπως αναφέρει η Προσφυγική Υπηρεσία του ΟΗΕ, μόνο το τελευταίο 24ωρο πέριπου 200.000 πρόσφυγες έχουν διαφύγει από την Ουκρανία με προορισμό ευρωπαϊκές και δυτικές χώρες, αριθμός που είναι πολύ πιθανό να τροποποιηθεί προς τα πάνω μέχρι το τέλος της μέρας, λένε αξιωματούχοι του Οργανισμού.

Οι ανθρωπιστικές οργανώσεις και εθελοντικής ομάδες παροχής βοήθειας που έχουν βρεθεί στη ρημαγμένη από τον πόλεμο χώρα προσπαθούν να συνδράμουν με κάθε τρόπο τους ανθρώπους αυτούς, παρέχοντας στέγη με φαγητό και θέρμανση για χιλιάδες εκτοπισμένους τη στιγμή που επικρατούν πολικές θερμοκρασίες. Καθημερινά καταφθάνουν στις ουκρανικές πόλεις και σύνορα φορτηγά που μεταφέρουν κουβέρτες και στρώματα, αναφέρει η Προσφυγική Υπηρεσία του ΟΗΕ.

Ταυτόχρονα, σχεδόν δύο εκατομμύρια Ουκρανοί πολίτες έχουν εκτοπιστεί στο εσωτερικό της χώρας από την αρχή του πολέμου.

 
Η επέκταση του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη 1998-2022. Η Εικόνα ανακτήθηκε από το άρθρο του Gerardo Femina «Ο ρόλος του ΝΑΤΟ, της Ευρώπης και των Αόρατων στη σύγκρουση στην Ουκρανία»

Οι εντάσεις στην Ουκρανία μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και ορισμένων συμμάχων τους, από την μία πλευρά, και της Ρωσικής Ομοσπονδίας, από την άλλη, αναπτύσσονται μέσα σε ένα πολύ σύνθετο πλαίσιο, όπου διάφοροι παράγοντες διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο. Υπάρχουν τα ζητήματα της ενεργειακής κρίσης και της σημασίας του ρωσικού αερίου για την Ευρώπη, της διαίρεσης της Ευρώπης σε Ανατολή και Δύση, της κρίσης στον αγγλοσαξωνικό κόσμο – στην Αγγλία μετά το Brexit και ειδικά στις ΗΠΑ, όπου υπάρχει ένας αέρας σχεδόν εμφυλίου πολέμου.
Αλλά ας δούμε ποιο είναι ίσως το κεντρικό σημείο: Η Ρωσία έχει δηλώσει ότι δεν έχει πρόθεση να καταλάβει την Ουκρανία, αλλά επιθυμεί εγγυήσεις ότι το ΝΑΤΟ δεν θα διευρυνθεί, κάτι στο οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες απάντησαν αρνητικά.

Η επέκταση του ΝΑΤΟ

Αλλά ας δούμε εν συντομία πώς προέκυψε αυτή η κατάσταση. Στις 4 Απριλίου 1949 ιδρύθηκε το ΝΑΤΟ με σκοπό την υπεράσπιση του Δυτικού κόσμου από την απειλή της Σοβιετικής Ένωσης και των κρατών-δορυφόρων της. Ως απάντηση, ιδρύθηκε το Σύμφωνο της Βαρσοβίας το 1955. Στην πραγματικότητα, κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, δεν αναλήφθηκε καμία συγκεκριμένη στρατιωτική δράση από τα μέλη της Συμμαχίας. Το 1990, προκειμένου να ξεπεραστεί η σοβιετική αντίθεση στη γερμανική επανένωση, ο Γερμανός Καγκελάριος Κολ διαβεβαίωσε τον Γκορμπατσόφ
ότι «το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί για να συμπεριλάβει τα σημερινά εδάφη της Ανατολικής Γερμανίας». Ο υπουργός Εξωτερικών Γκένσερ απέστειλε μήνυμα στον Έντβαρντ Σεβαρντνάτζε: «Για μας είναι ένα σταθερό σημείο ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί προς ανατολάς». Παρόμοιες διαβεβαιώσεις δόθηκαν προφορικά και από τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Μπέικερ. Ο τότε Αμερικανός πρέσβης στη
Μόσχα, Τζακ Μάτλοκ, επιβεβαίωσε ότι η Μόσχα είχε λάβει «σαφή δέσμευση» σε αυτό το σημείο. Έτσι η Γερμανία επανενώθηκε και τον Ιούλιο του 1991 το Σύμφωνο της Βαρσοβίας διαλύθηκε στην Πράγα. Αλλά το ΝΑΤΟ όχι, παρόλο που ο ιστορικός εχθρός δεν υπήρχε πλέον. Αντιθέτως, ξεκίνησαν οι πρώτες στρατιωτικές επεμβάσεις, πρώτα στην πρώην Γιουγκοσλαβία και στη συνέχεια στο Αφγανιστάν, στη Λιβύη και το 2015 με στρατιωτικές ασκήσεις στην Ανατολική Ευρώπη στα σύνορα με τη Ρωσία.

Σημείο καμπής ήταν το 1999, όταν ορίστηκε ένα νέο «στρατηγικό σχέδιο» στη συνεδρίαση της Ουάσιγκτον, μετατρέποντας το αρχικό σύμφωνο άμυνας σε μια ευρύτερη στρατιωτική συμφωνία, συμπεριλαμβάνοντας την προληπτική δράση. Και κυρίως, κατά παράβαση των συμφωνιών του 1990, η Δημοκρατία της Τσεχίας, η Πολωνία και η Ουγγαρία εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ και αργότερα άλλες χώρες, ενσωματώνοντας σχεδόν όλα τα πρώην κράτη-δορυφόρους της Σοβιετικής Ένωσης. Σήμερα, το ΝΑΤΟ έχει 30 κράτη μέλη, σε σύγκριση με τα 16 το 1998.

Σε αυτό το σημείο, είναι σαφές ότι ο ισχυρισμός ότι η Ρωσία ακολουθεί μια επιθετική πολιτική, ότι για επεκτατικούς λόγους μεταφέρει στρατεύματα στα ουκρανικά σύνορα, είναι απλώς ένα αφήγημα που αποσκοπεί στην δικαιολόγηση ενός σχεδίου και μιας πρόθεσης που οι ΗΠΑ είχαν κατά νου από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Από την άλλη πλευρά, αν η Ρωσία επρόκειτο να συνάψει στρατιωτική συμμαχία με τις περισσότερες χώρες της Νότιας Αμερικής και στη συνέχεια ήθελε να την επεκτείνει μέχρι το Μεξικό, συμπεριλαμβάνοντας τη δημιουργία στρατιωτικών
βάσεων με πυρηνικά όπλα, ποια θα ήταν η αντίδραση των Ηνωμένων Πολιτειών;  Ίσως ένας πυρηνικός πόλεμος να είχε ήδη ξεσπάσει. Από αυτήν την άποψη, η Ρωσία ανταποκρίθηκε τις τελευταίες δεκαετίες λογικά σε πολλές προκλήσεις και απέφυγε τις ένοπλες συγκρούσεις με κάθε δυνατό τρόπο.

Σε αυτό το πλαίσιο, η Ευρώπη ακολουθεί πεισματικά την πολιτική των ΗΠΑ, ενάντια στα δικά της συμφέροντα. Η Ρωσία δεν είναι μόνο σημαντική για το φυσικό αέριο, είναι επίσης μια βασική αγορά για την Ευρώπη. Μια πραγματική συνεργασία μεταξύ Ευρώπης και Ρωσίας, στο πλαίσιο μιας ευρασιατικής περιοχής, θα αντιπροσώπευε ευημερία και μεγάλη πρόοδο, όχι μόνο οικονομική. Αλλά αυτό ακριβώς δεν μπορούν να επιτρέψουν οι Ηνωμένες Πολιτείες και έτσι συνεχίζουν να προωθούν τον διχασμό στην Ευρώπη, όχι μόνο μεταξύ Ανατολής και Δύσης, αλλά και εντός των ίδιων των
δυτικών χωρών. Δεν θέλουν να δεχτούν ότι ο κόσμος έχει γίνει πολυπολικός και ότι η παγκόσμια αυτοκρατορία τους είναι πλέον εντελώς σε παρακμή. Αν η Ευρώπη θέλει να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην πρόοδο και την ειρήνη, πρέπει να έχει μια κοινή εξωτερική πολιτική που θα είναι ανεξάρτητη από την αναχρονιστική ιμπεριαλιστική μανία των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως καθίσταται σαφές στη δήλωση Μια Ευρώπη για την Ειρήνη .

Σήμερα, η Ευρώπη πρέπει να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για την εξεύρεση διπλωματικής λύσης στη σύγκρουση στην Ουκρανία: Η Ρωσία πρέπει να αποσύρει τα στρατεύματά της από τα σύνορα, αλλά πρέπει να διασφαλιστεί η μη διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Μπορούν οι ευρωπαίοι πολιτικοί, χαμένοι στις εκλογές και τα κομματικά συμφέροντα, να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της ιστορίας; Κατανοούν τις καταστροφικές συνέπειες ενός πολέμου μεταξύ πυρηνικών δυνάμεων; Αντιλαμβάνονται ότι διακυβεύεται το μέλλον της ανθρωπότητας; Ίσως οι διπλωματικές προσπάθειες της Ιταλίας, της Γαλλίας και της Γερμανίας να καταφέρουν σήμερα να αποφύγουν προσωρινά την κλιμάκωση της σύγκρουσης, αλλά αυτό δεν θα αλλάξει την καταστροφική κατεύθυνση των γεγονότων.
Είναι καιρός για τους λαούς, τους απλούς ανθρώπους, τους Αόρατους, εκείνους που δεν συμμετέχουν στις διαπραγματεύσεις και δεν εμφανίζονται σε εκπομπές να ακουστεί η φωνή τους κατά του πολέμου και υπέρ της ειρήνης. Ήρθε η ώρα να βγούμε στους δρόμους! Αλλά ακόμα και μια μικρή χειρονομία προς αυτήν την κατεύθυνση είναι σημαντική για να δώσουμε σε εμάς και στα παιδιά μας ένα μέλλον, ένα ανθρώπινο μέλλον όπου θα μπορούμε επιτέλους να γελάμε με τις δυστυχίες που αναγκαζόμαστε να βιώσουμε σήμερα.

Μετάφραση από τα αγγλικά: Pressenza Athens

Gerardo Femina
Former president of the Community for Human Development in Italy, engaged in social, political and cultural activity. For 20 years he has lived in Prague, where he was among the promoters of the campaign "Europe for Peace" and the protest against the so-called Missile Shield, that the United States wanted to install in the Czech Republic. He writes about politics and social matters. In recent years he has dedicated himself to the construction of the Park of Study and Reflection in the Czech Republic.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Πώς ο Kίσινγκερ το 2014 είχε προφητεύσει αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ουκρανία

Κώστας Αργυρός 25 Φεβρουαρίου, 2022, https://politicus.gr ,

Το 2014 με αφορμή την κρίση της Κριμαίας η μεγάλη «αλεπού» της αμερικανικής διπλωματίας, ο Χένρι Κίσινγκερ τασσόταν κατά της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, απέτρεπε σαφώς τους Δυτικούς από ένα τέτοιο βήμα και ουσιαστικά προέβλεπε ποια θα είναι η απάντηση της Ρωσίας του Πούτιν αν το κάνουν.

Υπενθυμίζοντας ότι ο ίδιος έχει δει τέσσερεις πολέμους στη ζωή του, προειδοποιούσε ότι το πρόβλημα με τους πολέμους είναι πώς τελειώνουν και όχι πώς ξεκινούν, συνήθως δηλαδή με «μεγάλο ενθουσιασμό και δημόσια υποστήριξη». Χαρακτήριζε λανθασμένο στη σύλληψη του το ερώτημα αν η Ουκρανία θα πρέπει να ενταχθεί στην Ανατολή ή στη Δύση επιμένοντας ότι «αν η Ουκρανία θέλει να
επιβιώσει και να ευδοκιμήσει, δεν πρέπει να είναι το φυλάκιο της μιας πλευράς ενάντια στην άλλη – θα πρέπει να λειτουργεί ως γέφυρα μεταξύ τους».

Αναφερόμενος στη Ρωσία έγραφε:

«Η Ρωσία πρέπει να αποδεχθεί ότι η προσπάθεια να εξαναγκάσει την Ουκρανία σε καθεστώς δορυφόρου, και έτσι να μετακινήσει ξανά τα σύνορα της Ρωσίας, θα καταδίκαζε τη Μόσχα να επαναλάβει την ιστορία της των αυτοεκπληρούμενων κύκλων αμοιβαίων πιέσεων με την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Δύση πρέπει να καταλάβει ότι, για τη Ρωσία, η Ουκρανία δεν μπορεί ποτέ να είναι απλώς μια ξένη χώρα. Η ρωσική ιστορία ξεκίνησε σε αυτό που ονομαζόταν Κιέβο-Ρωσία. Η ρωσική θρησκεία διαδόθηκε από εκεί. Η Ουκρανία ήταν μέρος της Ρωσίας για αιώνες και οι ιστορίες τους ήταν αλληλένδετες πριν από τότε. Μερικές από τις πιο σημαντικές μάχες για τη ρωσική ελευθερία, ξεκινώντας με τη Μάχη της Πολτάβα το 1709, έγιναν σε ουκρανικό έδαφος. Ο στόλος της Μαύρης Θάλασσας – το μέσο προβολής ισχύος της Ρωσίας στη Μεσόγειο – βασίζεται με μακροχρόνια μίσθωση στη Σεβαστούπολη, στην Κριμαία. Ακόμη και διάσημοι αντιφρονούντες όπως ο Αλεξάντερ Σολζενίτσιν και ο
Γιόζεφ Μπρότσκυ επέμειναν ότι η Ουκρανία ήταν αναπόσπαστο μέρος της ρωσικής ιστορίας και, μάλιστα, της Ρωσίας».

Συνέχιζε σημειώνοντας ότι «Η εξωτερική πολιτική είναι η τέχνη του καθορισμού προτεραιοτήτων. Οι Ουκρανοί είναι το καθοριστικό στοιχείο. Ζουν σε μια χώρα με πολύπλοκη ιστορία και πολυγλωσσική σύνθεση. Το δυτικό τμήμα ενσωματώθηκε στη Σοβιετική Ένωση το 1939, όταν ο Στάλιν και ο Χίτλερ μοίρασαν τα λάφυρα. Η Κριμαία, το 60% του πληθυσμού της οποίας είναι Ρώσοι, έγινε μέρος της
Ουκρανίας μόλις το 1954, όταν ο Νικίτα Χρουστσόφ, Ουκρανός στην καταγωγή, την απένειμε ως μέρος του εορτασμού των 300 χρόνων από τη ρωσική συμφωνία με τους Κοζάκους. Η Δύση είναι σε μεγάλο βαθμό καθολική. Η ανατολή σε μεγάλο βαθμό Ρώσοι Ορθόδοξοι. Η Δύση μιλάει Ουκρανικά. η ανατολή μιλάει κυρίως ρωσικά. Οποιαδήποτε προσπάθεια από τη μία πτέρυγα της Ουκρανίας να κυριαρχήσει στην άλλη — όπως ήταν το πρότυπο — θα οδηγούσε τελικά σε εμφύλιο πόλεμο ή σε διάλυση».

Προφητική στην κυριολεξία ήταν η παρατήρησή του ότι:
«Το να αντιμετωπίζεται η Ουκρανία ως μέρος μιας αντιπαράθεσης Ανατολής-Δύσης θα εξάλειφε για δεκαετίες κάθε προοπτική να φέρει τη Ρωσία και τη Δύση —ιδιαίτερα τη Ρωσία και την Ευρώπη— σε ένα συνεργατικό διεθνές σύστημα».

Η συμβουλή του προς την τότε αμερικανική ηγεσία, με δεδομένο τον εσωτερικό διχασμό της χώρας ήταν ξεκάθαρη: «Μια σοφή πολιτική των ΗΠΑ έναντι της Ουκρανίας θα αναζητούσε έναν τρόπο για τα δύο μέρη της χώρας να συνεργαστούν μεταξύ τους. Πρέπει να επιδιώξουμε τη συμφιλίωση, όχι την κυριαρχία μιας παράταξης».

Κυριολεκτικά προφητική ήταν η εκτίμησή του για τη στάση της Ρωσίας και την αντιμετώπιση του Πούτιν από τη Δύση: «Η Ρωσία δεν θα ήταν σε θέση να επιβάλει μια στρατιωτική λύση χωρίς να απομονωθεί σε μια εποχή που πολλά από τα σύνορά της είναι ήδη επισφαλή. Για τη Δύση, η δαιμονοποίηση του Βλαντιμίρ Πούτιν δεν είναι πολιτική. Είναι άλλοθι για την απουσία τέτοιας. Ο Πούτιν θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι, όποια κι αν είναι τα παράπονά του, μια πολιτική στρατιωτικών επιβολών θα προκαλούσε έναν άλλο Ψυχρό Πόλεμο. Από την πλευρά τους, οι Ηνωμένες
Πολιτείες πρέπει να αποφύγουν να αντιμετωπίζουν τη Ρωσία ως παρεκκλίνουσα που θέλουν να τη διδάξουν κανόνες συμπεριφοράς που έχουν θεσπιστεί από την Ουάσιγκτον».

Και τελικά ο Κίσινγκερ παρουσίαζε την «ιδέα του» για ένα αποτέλεσμα συμβατό με τις αξίες και τα συμφέροντα ασφάλειας όλων των πλευρών:

1. Η Ουκρανία πρέπει να έχει το δικαίωμα να επιλέγει ελεύθερα τις οικονομικές και πολιτικές ενώσεις της, συμπεριλαμβανομένης της Ευρώπης.

2. Η Ουκρανία δεν πρέπει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, μια θέση που πήρα πριν από επτά χρόνια, όταν εμφανίστηκε για τελευταία φορά.

3. Η Ουκρανία θα πρέπει να είναι ελεύθερη να δημιουργήσει οποιαδήποτε κυβέρνηση συμβατή με την εκφρασμένη βούληση του λαού της. Οι σοφοί Ουκρανοί ηγέτες θα επέλεγαν τότε μια πολιτική συμφιλίωσης μεταξύ των διαφόρων περιοχών της χώρας τους. Σε διεθνές επίπεδο, θα πρέπει να ακολουθούν μια στάση παρόμοια με αυτή της Φινλανδίας. Αυτό το έθνος δεν αφήνει καμία αμφιβολία για τη σκληρή ανεξαρτησία του και συνεργάζεται με τη Δύση στους περισσότερους τομείς, αλλά αποφεύγει προσεκτικά τη θεσμική εχθρότητα προς τη Ρωσία.

4. Είναι ασυμβίβαστο με τους κανόνες της υπάρχουσας παγκόσμιας τάξης η Ρωσία να προσαρτήσει την Κριμαία. Ωστόσο, θα πρέπει να είναι δυνατό να τεθεί η σχέση της Κριμαίας με την Ουκρανία σε λιγότερο προβληματική βάση. Για τον σκοπό αυτό, η Ρωσία θα αναγνωρίσει την κυριαρχία της Ουκρανίας στην Κριμαία. Η Ουκρανία θα πρέπει να ενισχύσει την αυτονομία της Κριμαίας στις εκλογές που θα πραγματοποιηθούν παρουσία διεθνών παρατηρητών. Η διαδικασία θα περιλαμβάνει την άρση τυχόν ασαφειών, σχετικά με το καθεστώς του στόλου της Μαύρης Θάλασσας στη Σεβαστούπολη».

«Αυτά είναι αρχές, όχι συνταγές» παραδεχόταν ο Κίσινγκερ. Ηξερε ότι όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να γίνουν εύκολα αποδεκτά αλλά εξηγούσε ότι δεν μπορεί να υπάρξει «η απόλυτη ικανοποίηση αλλά η ισορροπημένη δυσαρέσκεια. Εάν δεν επιτευχθεί κάποια λύση που βασίζεται σε αυτά ή σε συγκρίσιμα στοιχεία, η στροφή προς την αντιπαράθεση θα επιταχυνθεί. Η ώρα για αυτό θα έρθει αρκετά σύντομα». Η προφητεία του πρώην ΥΠΕΞ των ΗΠΑ επιβεβαιώθηκε οκτώ χρόνια αργότερα με τον πιο μακάβριο τρόπο.

Πηγή: skidon

Εξαντλούνται τα αποθέματα ιωδίου σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, καθώς πανικόβλητοι Ευρωπαίοι πολίτες σπεύδουν να παραλάβουν ταμπλέτες ιωδίου υπό το φόβο ενός πυρηνικού ατυχήματος στη σκιά του Πολέμου στην Ουκρανία. Πότε συστήνεται η λήψη ιωδίου.

Το πυρηνικό ηλεκτροπαραγωγικό εργοστάσιο στη Ζαπορίζια, το μεγαλύτερο της Ευρώπης, στην κεντρική Ουκρανία, χτυπήθηκε τα ξημερώματα της Παρασκευής. Ευτυχώς, όμως, δεν υπήρξε απελευθέρωση ραδιενεργού υλικού σύμφωνα με την ανακοίνωση από τον Διεθνή Οργανισμό Ατομικής Ενέργειας.

«Ουκρανοί αξιωματούχοι ενημέρωσαν τον ΔΟΑΕ ότι ένα βλήμα κατά τη διάρκεια της νύχτας είχε πλήξει ένα κτίριο εκπαίδευσης κοντά σε μία από τις μονάδες αντιδραστήρων του εργοστασίου, προκαλώντας τοπική πυρκαγιά που αργότερα έσβησε. Τα συστήματα ασφαλείας των έξι αντιδραστήρων του εργοστασίου δεν είχαν επηρεαστεί και δεν υπήρξε απελευθέρωση ραδιενεργού υλικού» ανέφερε η ανακοίνωση.

Η λήψη ιωδίου μετά από την απελευθέρωση ραδιενέργειας

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συνιστά στα παιδιά, στις έγκυες γυναίκες και σε άτομα κάτω των 40 ετών να λαμβάνουν ιώδιο, γνωστό και ως ιωδιούχο κάλιο, για την προστασία του θυρεοειδούς από την έκθεση στην ακτινοβολία μετά από ένα πυρηνικό ατύχημα. Λαμβάνοντας ιωδιούχο κάλιο, εμποδίζεται η δυνατότητα του θυρεοειδή αδένα να απορροφήσει ραδιενεργό ιώδιο, το οποίο μπορεί να προκαλέσει καρκίνο.

Σύμφωνα με τη Ρυθμιστική Επιτροπή Πυρηνικών των Ηνωμένων Πολιτειών, το ιώδιο «προστατεύει τον θυρεοειδή αδένα από την εσωτερική πρόσληψη ραδιοϊωδίων που μπορεί να απελευθερωθούν στην απίθανη περίπτωση ατυχήματος πυρηνικού αντιδραστήρα».

Παράλληλα, η λήψη ταμπλετών ιδωδίου ως προστατευτικό μέτρο για τον πληθυσμού έχει σχεδιαστεί στην Ελβετία σε περίπτωση ατυχήματος σε ένα Ελβετικό πυρηνικό εργοστάσιο ή σε μία γειτονική χώρα, όταν απελευθερώνεται ραδιενεργό ιώδιο. Σε αυτό το πλαίσιο η Ελβετία παρακολουθεί την κατάσταση στην Ουκρανία μετρώντας την παρουσία ραδιενέργειας στο περιβάλλον.

Πότε συστήνεται η λήψη ιωιδιούχου καλίου

Το Τμήμα Υγείας του New York State παρέχει χρήσιμες πληροφορίες σχετικά με το πότε πρέπει να λάβετε χάπια ιωδίου για την προστασία σας από την έκθεση με ραδιενέργεια. Υπογραμμίζει ότι η λήψη ιωιδιούχου καλίου (ΚΙ) πρέπει να γίνεται μόνο μετά από μια ανακοίνωση από τοπικούς ή κρατικούς υπαλλήλους της κάθε χώρας. Η εγχώρια αρχή υγείας θα ενημερώσει πότε πρέπει να αρχίσετε να παίρνετε ιωδιούχο κάλιο και πότε μπορείτε να σταματήσετε να το λαμβάνετε.

Χρειάζεται να το λάβετε πριν ή αμέσως μετά την έκθεση σας σε ραδιοϊώδιο. Μπορείτε επίσης να το πάρετε 3 ή 4 ώρες αργότερα, αλλά δεν θα είναι τόσο χρήσιμο. Η επίδραση του αρκεί για περίπου 24 ώρες. Θα πρέπει να συνεχίσετε να το λαμβλανετε μία φορά την ημέρα έως ότου το τμήμα υγείας σας πει να σταματήσετε ή είστε εκτός περιοχής έκτακτης ανάγκης.

πηγή: dikaiologitika.gr

Του Jack Kelly

Βρισκόμαστε σε μια εποχή παγκόσμιας αναγέννησης για τους εργαζόμενους, καθώς η στενότητα της αγοράς εργασίας έχει ''συσφίξει'' τις επιλογές των εργοδοτών. Πρέπει πλέον να κάνουν ό,τι χρειάζεται για να προσελκύσουν, να προσλάβουν και να διατηρήσουν τους εργαζόμενους. Επιχειρήσεις προσφέρουν δωρεάν δίδακτρα κολεγίου και απομακρυσμένες, υβριδικές και ευέλικτες μορφές εργασίας. Προσέχουν τώρα επίσης την ψυχική υγεία και τη συναισθηματική ευημερία των εργαζομένων και ενδιαφέρονται να βοηθήσουν τους ανθρώπους να αποφύγουν την εξουθένωση.

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, οι άνθρωποι εργάζονται περισσότερες ώρες από ποτέ άλλοτε. Αυτό ήταν αποτέλεσμα του εγκλωβισμού σε εσωτερικούς χώρους χωρίς πολλά άλλα να κάνουν, και της πίεσης να παράγεις ή να κινδυνεύεις να χάσεις τη δουλειά σου, ειδικά τον πρώτο ενάμιση χρόνο της πανδημίας.

Οι κλήσεις, τα μηνύματα, τα email, τα μηνύματα Slack και τα αιτήματα Zoom αναμενόταν -από τους εργοδότες- να απαντηθούν, είτε αυτό γινόταν το βράδυ είτε τα Σαββατοκύριακα. Αυτό επιβάρυνε σε μεγάλο βαθμό τον εργαζόμενο. Ήταν ένα σενάριο που δεν μπορούσε να φέρει μια επιθυμητή κατάληξη. Αν ο εργαζόμενος δεν ανταποκρινόταν γρήγορα, μπορεί να υπήρχε κάποιο τίμημα. Το να απαντάει κανείς όλες τις ώρες στο αφεντικό του μπορούσε να οδηγήσει σε υπερβολικό άγχος και επαγγελματική εξουθένωση.

Σε μια προσπάθεια να βελτιώσει την ποιότητα της ζωής των εργαζομένων στο Βέλγιο, η ευρωπαϊκή χώρα ανακοίνωσε ότι χιλιάδες ομοσπονδιακοί δημόσιοι υπάλληλοι δεν θα χρειάζεται πλέον να απαντούν σε κλήσεις ή μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από τα αφεντικά τους εκτός ωραρίου εργασίας. Περίπου 65.000 δημόσιοι υπάλληλοι κέρδισαν "το δικαίωμα να αποσυνδεθούν", με την ελπίδα να οδηγήσουν σε μια καλύτερη ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής. 

Με τον νέο κανόνα που τέθηκε σε ισχύ, οι ομοσπονδιακοί δημόσιοι υπάλληλοι δεν μπορούν να επικοινωνούν εκτός του καθιερωμένου ωραρίου εργασίας. Ωστόσο, υπάρχει η κατανόηση ότι σε ορισμένες περιπτώσεις, "εξαιρετικές και απρόβλεπτες περιστάσεις απαιτούν δράση που δεν μπορεί να περιμένει μέχρι την επόμενη εργάσιμη περίοδο". Ο κανόνας διασφαλίζει επίσης ότι οι υπάλληλοι δεν θα τιμωρούνται ή θα αντιμετωπίζονται διαφορετικά εάν δεν απαντούν στην αλληλογραφία εκτός των καθιερωμένων ωρών εργασίας.  

Η Petra De Sutter, υπουργός δημόσιας διοίκησης του Βελγίου, αναφέρθηκε στο άγχος και την επαγγελματική εξουθένωση ως την "πραγματική ασθένεια του σήμερα". Η De Sutter πρόσθεσε ότι το δικαίωμα αποσύνδεσης καταπολεμά το "υπερβολικό εργασιακό στρες και την επαγγελματική εξουθένωση" μεταξύ των ομοσπονδιακών δημοσίων υπαλλήλων. Σε σχέση με το δικαίωμα στην αποσύνδεση, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση του Βελγίου εξετάζει επίσης μια πρόταση για την καθιέρωση μιας τετραήμερης εβδομάδας εργασίας 38 έως 40 ωρών για το προσωπικό πλήρους απασχόλησης. 

Ομοίως με το Βέλγιο, η Πορτογαλία ψήφισε προηγουμένως τον πορτογαλικό εργατικό κώδικα που ορίζει ότι "οι εργοδότες έχουν την υποχρέωση να μην επικοινωνούν με τους εργαζομένους κατά τη διάρκεια της περιόδου ανάπαυσής τους, εκτός από περιπτώσεις ανωτέρας βίας". Η πολιτική αυτή ισχύει τόσο για τους εργαζόμενους γραφείου όσο και για τους εργαζόμενους εξ αποστάσεως. Εάν ένας διευθυντής παραβιάσει αυτή την πολιτική, μπορεί να αντιμετωπίσει πρόστιμο, καθώς θεωρείται "σοβαρό αδίκημα για τους εργοδότες να παραβιάζουν την ιδιωτική ζωή των εργαζομένων τους". 

Η Ευρώπη είναι πολύ πιο μπροστά από τις Ηνωμένες Πολιτείες σε αυτά τα θέματα. Το 2016, η Γαλλία εισήγαγε το δικαίωμα στην αποσύνδεση. Στη συνέχεια, η Ιταλία ακολούθησε το παράδειγμά της το 2017 και η Ισπανία ένα χρόνο αργότερα. Η Ιρλανδία εφάρμοσε το δικαίωμα όλων των εργαζομένων να αποσυνδέονται το 2021.

 

Το φετινό καλοκαίρι ήταν το πιο ζεστό που έχει καταγραφεί ποτέ στην Ευρώπη, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή υπηρεσία Copernicus για την κλιματική αλλαγή (C3S), η οποία υπογραμμίζει τις θερμοκρασίες ρεκόρ που παρατηρήθηκαν τον Αύγουστο στις μεσογειακές χώρες, οι οποίες επλήγησαν σκληρά από τις πυρκαγιές.

Η μέση θερμοκρασία Ιουνίου-Ιουλίου-Αυγούστου στην Ευρώπη ήταν υψηλότερη κατά σχεδόν 1 βαθμό Κελσίου από τον μέσο όρο της περιόδου 1991-2020, αναφέρει η Copernicus σε ανακοίνωση που εξέδωσε. «Αυτό το καθιστά το πιο ζεστό καλοκαίρι», με μικρή διαφορά (0,1 βαθμό Κελσίου) από τα καλοκαίρια του 2010 και του 2018.

Έτσι οι θερμοκρασίες ήταν χαμηλότερες από τον μέσο όρο στη βόρεια Ευρώπη, αλλά πιο υψηλές στην ανατολική, ενώ θερμοκρασίες ρεκόρ καταγράφηκαν στις μεσογειακές χώρες.

«Στη διάρκεια του καύσωνα στη νότια Ευρώπη, θερμοκρασία 48,8 βαθμών Κελσίου καταγράφηκε στις 11 Αυγούστου στη Σικελία. Η θερμοκρασία αυτή, αν επιβεβαιωθεί από τον Παγκόσμιο Μετεωρολογικό Οργανισμό, θα είναι η υψηλότερη που έχει καταγραφεί ποτέ στην Ευρώπη» υπογραμμίζει η C3S.

Το κύμα καύσωνα, το οποίο έπληξε επίσης την Ισπανία και νωρίτερα μέσα στον μήνα την Ελλάδα και την Τουρκία, συνέβαλε στη δημιουργία «ευνοϊκών συνθηκών» για τις καταστροφικές πυρκαγιές στην περιοχή, σχολίασε η ευρωπαϊκή υπηρεσία.