Ελεύθερη με όρο την εμφάνισή της μια φορά τον μήνα στο Αστυνομικό Τμήμα Βόλου, αφέθηκε μετά την απολογία της στον ανακριτή, η 75χρονη γυναίκα, η οποία συνελήφθη το πρωί της Τρίτης, διότι το βράδυ της Δευτέρας στον Βόλο, πέταξε σε κάδο απορριμμάτων, κοντά στο σπίτι της, 4 νεογέννητα γατάκια, μέσα σε νάιλον σακούλα.

Η γυναίκα κρίθηκε ένοχη για κακοποίηση ζώων με τη μορφή του βασανισμού και με απόφαση ανακριτή και εισαγγελέως υπηρεσίας αφέθηκε ελεύθερη με όρο, ενώ της επιβλήθηκε χρηματική ποινή 1.500 €.

Σύμφωνα με το Magnesianews.gr, η κατηγορούμενη αρνήθηκε την κατηγορία, υποστηρίζοντας ότι πήγε να πετάξει τα σκουπίδια και δεν ήταν αυτή που πέταξε τα γατάκια στον κάδο.

Ωστόσο, ο γείτονας που έκανε την καταγγελία στην Αστυνομία, υποστηρίζει ότι η γυναίκα πέταξε την σακούλα με τα ζωντανά νεογέννητα στον κάδο σκουπιδιών.

Εκτός από την ποινική διαδικασία, στην 75χρονη επιβλήθηκε και διοικητικό πρόστιμο 120.000 € (30.000 € για κάθε ζώο), όπως προβλέπει ο νόμος, από την Αστυνομία.

Το περιστατικό γνωστοποίησε η Φιλοζωική Ομάδα Βόλου, το βράδυ της Δευτέρας. Το πρωί της Τρίτης ενημερώθηκε η Αστυνομία και η ηλικιωμένη γυναίκα συνελήφθη, ενώ οι αστυνομικοί μετέφεραν στο ΑΤ Βόλου τα γατάκια, μέχρι να τα παραλάβει εθελοντής της φιλοζωικής. 

Προβολή του ντοκιμαντέρ του Alterthess «Σε μια στιγμή κινδύνου» και παρουσίαση του συλλογικού τόμου «Η Κανονικοποιήση του Ακροδεξιού Λόγου στην Ελλάδα – Φύλο, ΜΜΕ, Ένοπλες Δυνάμεις, Εκκλησία» (Επιμ. Ρ. Βασιλάκη – Γ. Σουβλής) διοργανώνει το Τμήμα Γλωσσικών και Διαπολιτισμικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στο πλαίσιο του προπτυχιακού μαθήματος «Ανάλυση Λόγου» (Διδάσκουσα: Ρ. Κίτσιου) το Σάββατο 11 Μαρτίου 2023 στις 18:00 στο Αμφιθέατρο Σαράτση (3ος όροφος), Θόλος.

Πιο συγκεκριμένα, η προβολή του ντοκιμαντέρ θα πραγματοποιηθεί στις 18:00, στη συνέχεια θα ακολουθήσουν παρεμβάσεις για το βιβλίο από τους επιμελητές του βιβλίου Ρόζα Βασιλάκη και Γιώργο Σουβλή, την υποψήφια διδακτόρισσα στο ΙΑΚΑ, ΠένυΠασπάλη, τον υποψήφιο διδάκτορα στο ΙΑΚΑ, Κώστα Κωνσταντινίδη και την προπτυχιακή φοιτήτρια στο ΤΓΔΣ, Ελένη Μπέκου και έπειτα θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό.

Η είσοδος θα είναι ελεύθερη για το κοινό.

Οργανωτική και Γραμματειακή υποστήριξη από την Ομάδα «Ημερο-λόγια Γλωσσικού Τοπίου.

Για όσους το επιθυμούν θα δοθεί βεβαίωση συμμετοχής.

Λίγα λόγια για το ντοκιμαντέρ «Σε μια στιγμή κινδύνου»:

Ο τρόπος που θυμόμαστε την Ιστορία καθορίζεται από την πλευρά που τη ζήσαμε. Το προσφυγικό στην Ελλάδα, όπως και η «μάχη» για το όνομα της Μακεδονίας, υπήρξαν σημεία καμπής για μια κοινωνία που ταλαντεύεται ανάμεσα στον εκφασισμό της και την αλληλεγγύη.

Η δημοσιογραφική ομάδα του ανεξάρτητου μέσου ενημέρωσης της Θεσσαλονίκης, Alterthess, ξεκίνησε τη δημιουργία αυτής της ταινίας το 2018, «σε μια στιγμή κινδύνου». Μια περίοδο που στη Θεσσαλονίκη, αλλά και σε άλλες πόλεις της χώρας, η φασιστική ρητορική και τα «τείχη» για τους πρόσφυγες και τις προσφύγισσες μεγάλωναν όλο και πιο πολύ.

Οι ρατσιστικές ιαχές με αφορμή την διαμονή προσφύγων και μεταναστ(ρι)ών ηχούσαν δυνατά. Το «Μακεδονικό» ήρθε να απλώσει ακόμη περισσότερο σκοτάδι στη δημόσια σφαίρα σε καθημερινή βάση.

Εθνικιστικά συλλαλητήρια, επιθέσεις σε μνημεία, στέκια και ανθρώπους, μαζί με μια ολοένα διευρυνόμενη νομιμοποίηση ενός μισαλλόδοξου λόγου, δημιουργούσαν μια συνθήκη πνιγηρή.

Η ταινία επιχειρεί να αναδείξει το νήμα του υπόγειου αυτού «πολέμου» και της διάχυσης της ρητορικής του μίσους προς τον Άλλον, τον ξένο, τον γείτονα, τον πρόσφυγα, τον διαφορετικό, στο πρόσφατο παρελθόν.

Το ντοκιμαντέρ ξεκινά στον απόηχο της φασιστικής δράσης της Χρυσής Αυγής και της έλευσης ενός μεγάλου προσφυγικού ρεύματος στα νησιά της χώρας. Παρά τη δίωξη και την καταδίκη της, η ναζιστική οργάνωση είχε αφήσει ήδη κατακάθια στην ελληνική κοινωνία, η οποία μέσα σε μια διαρκή οικονομική κρίση αλλά και μέσα από έναν σταδιακά οξυνόμενο θεσμοποιημένο ρατσισμό έψαχνε να βρει νέους εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς.

Η ταινία αποτελεί μια προσπάθεια σύνδεσης των γεγονότων, μέσα από τα μάτια της αλληλεγγύης. Μιλούν άνθρωποι που βίωσαν έντονα την περίοδο αυτή, ενώ ταξιδεύει σε πολλά μέρη της χώρας επιχειρώντας να καταγράψει την γενίκευση του φαινομένου του εκφασισμού αλλά και τον τρόπο που βιώνεται από διαφορετικά μέλη της κάθε τοπικής κοινωνίας. Παράλληλα, ερευνά το πώς οι κρατικές πολιτικές ενισχύουν το κλίμα του φόβου, της βίας και του ρατσισμού, αντί να προστατεύουν τους φτωχούς και αδύναμους. Οι πολλαπλές αφηγήσεις βοηθούν στον εντοπισμό των τρόπων διεξόδου από αυτή την κατάσταση, μέσω του αγώνα για μια κοινωνία που η αλληλεγγύη θα αποτελεί καθημερινή πράξη και οδηγό μιας διαφορετικής ζωής, που θα συμπεριλαμβάνει όλους και όλες.

Συντελεστές:

Σενάριο – σκηνοθεσία – παραγωγή: Θεόφιλος Καλαϊτζίδης, Ιάσων Μπάντιος, Σταυρούλα Πουλημένη
Έρευνα: Ιάσων Μπάντιος, Σταυρούλα Πουλημένη
Φωτογραφία – μοντάζ: Θεόφιλος Καλαϊτζίδης
Μουσική: Σταμάτης Πασόπουλος
Ηχοληψία: Σίμος Λαζαρίδης, Ενές Αχμέτ Κεχαγιά
Μίξη Ήχου: Σίμος Λαζαρίδης
Επιστημονικός συνεργάτης: Δημοσθένης Παπαδάτος Αναγνωστόπουλος
Αφήγηση: ΦούληςΜπουντούρογλου, Δώρα Νεστορίδου

Λίγα λόγια για τον συλλογικό τόμο «Η Κανονικοποιήση του Ακροδεξιού Λόγου στην Ελλάδα – Φύλο, ΜΜΕ, Ένοπλες Δυνάμεις, Εκκλησία»:

Η έκβαση της δίκης της Χρυσής Αυγής τον Οκτώβριο του 2020 ολοκλήρωσε τη διαδικασία απονομιμοποίησής της που είχε αρχίσει ήδη, σε επίπεδο κοινωνίας, κάποια χρόνια πριν.

Ολόκληρο, σχεδόν, το πολιτικό φάσμα επικρότησε την καταδίκη της και οι πρακτικές της χαρακτηρίστηκαν πλέον εγκληματικές.
Ποια είναι όμως τα ιδεολογικά μοτίβα στα οποία στηρίχθηκε η Χρυσή Αυγή και ως ποιον βαθμό συνεχίζουν να υφίστανται και να αποτυπώνονται στην κοινωνία ακόμη και μετά το πέρας της δικαστικής της καταδίκης;

Ποια είναι η αντανάκλαση των ιδεών της στις αντιλήψεις του κοινωνικού συνόλου και ποιες οι ιδεολογικές προσλήψεις τους;

Και, τελικά, μέχρι ποιόν βαθμό διαπερνά ο λόγος της άκρας δεξιάς την καθημερινότητα και εμφιλοχωρεί σε στάσεις και απόψεις που σταδιακά κανονικοποιούνται;

Η μελέτη αυτή καταπιάνεται με ένα εξαιρετικά κρίσιμο και επίκαιρο: την κανονικοποίηση του λόγου της ακροδεξιάς τόσο από επίσημους θεσμούς του Ελληνικού κράτους όσο και από την ίδια την κοινωνία των πολιτών.

Η ιδιαιτερότητα της συγκεκριμένης έρευνας συνίσταται στο ότι τα κεφάλαια που περιέχονται σε αυτήν έχουν συγκροτηθεί με αναφορά τους ίδιους τους λόγους των ανθρώπων που στελεχώνουν τους θεσμούς υπό εξέταση.

Επιμελητές:
Συλλογικός τόμος, (Επιμ.) Ρ. Βασιλάκη – Γ. Σουβλής

Ο Βόλος στο επίκεντρο μετά την καταγγελία για τα όσα συμβαίνουν σε δύο χριστουγεννιάτικες φάτνες. Κτηνίατρος έφτασε στο σημείο να κάνει ένεση σε ζώο, μπροστά στον κόσμο…

Πρωτοφανείς καταστάσεις στην πόλη, με τους υπεύθυνους φιλοζωικής οργάνωσης να ξεσπούν και τον εισαγγελέα να παρεμβαίνει για τη διενέργεια κατεπείγουσας προκαταρκτικής εξέτασης. Αιτία τα όσα συμβαίνουν σε δύο χριστουγεννιάτικες φάτνες που στήθηκαν προ ημερών. Μέσα σε αυτές υπάρχουν ζώα που είναι ζωντανά και δεμένα. Αρνάκια αλλά και πόνυ που μαγνητίζουν τα βλέμματα μικρών και μεγάλων. Τα ζώα όμως υποφέρουν και το όλο «θέαμα» έχει ξεσηκώσει αντιδράσεις.

Πιο αναλυτικά, καταγγελία για εκμετάλλευση και βάναυση μεταχείριση ζώων κατέθεσε φιλοζωική οργάνωση, υποστηρίζοντας ότι τα ζώα δεν είναι εκθέματα. Μετά την καταγγελία ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών Βόλου διέταξε τη διενέργεια κατεπείγουσας προκαταρκτικής εξέτασης για να διαπιστωθεί το αν και κατά πόσο υφίστανται κακοποίηση τα ζώα στις δύο φάτνες που στήθηκαν στην πλατεία του Αγίου Νικολάου και στο χωριό του Άη Βασίλη, στην πλατεία Ρήγα Φεραίου, στον Βόλο.

Η ανακοίνωση της Promise to Animals αναφέρει μεταξύ άλλων: ο ∆ήμος Βόλου δημιούργησε δύο φάτνες στο πλαίσιο του στολισμού της πόλης και μέσα σε αυτές τοποθέτησε ζωντανά ζωάκια ως δημόσιο θέαμα. Πώς δικαιολογείται η αυτή απόφαση του ∆ημοτικού Συμβουλίου; Πολύ θα θέλαμε να γνωρίζουμε το σκεπτικό της ∆ημοτικής Αρχής.

Συγκεκριμένα, στη μία φάτνη έβαλε ένα πόνυ και τρία αρνάκια και στην άλλη ένα πόνυ και δύο αρνάκια. Οφείλουμε να αναφέρουμε πως τα ζώα, βρίσκονται περιορισμένα μέσα στο χώρο της ξύλινης φάτνης, εκτεθειμένα στις διαθέσεις του καιρού, μην έχοντας χώρο να κινηθούν. Ειδικά τα αρνάκια – πολύ μικρής ηλικίας – είναι ιδιαίτερα ταλαιπωρημένα και δεν λαμβάνουν την απαραίτητη φροντίδα.

Όσον αφορά τα πόνυ, είναι δεμένα και περιορισμένα χωρίς να έχουν χώρο ούτε αυτά να κινηθούν. Κι επιπλέον, σαν να μην έφταναν τα παραπάνω για να αναδείξουν την αδιαφορία των υπευθύνων για την ευζωία τους, ένα από τα πόνυ αρρώστησε.

Αντί λοιπόν να μεταφερθεί προκειμένου λάβει την απαραίτητη φροντίδα, προτιμήθηκε να γίνει μία «ξεχωριστή παράσταση» για το κοινό, καλώντας έναν κτηνίατρο να επιληφθεί επιτόπου, πραγματοποιώντας εξέταση και κάνοντας ένεση μπροστά στα μάτια των περαστικών θεατών και επισκεπτών.

Αλήθεια, έχει οριστεί και ανατεθεί σε κτηνίατρο η ευθύνη της υγείας των ζώων για όσο καιρό θα βρίσκονται εκεί, προκειμένου να διασφαλίζουν σε συνεχή βάση πως όλα πάνε καλά; Και αν ναι σε ποιόν; Με αυτή την κίνηση, εκτός από την έκθεση, τα ζώα περιορίζονται και κακοποιούνται, καταλήγοντας στο να έχει δημιουργηθεί μία φάτνη-τσίρκο, με αυτά πρωταγωνιστές.

Παραμονές Χριστουγέννων 2022, βρισκόμαστε στη δυσάρεστη θέση να αντιμετωπίζουμε μία κατάσταση σαν κι αυτή… δηλαδή να χρησιμοποιούνται ζώα ως στολισμός μιας πόλης και ως δημόσιο θέαμα…»

100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή

ΕΚΘΕΣΗ «ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ: Τεκμήρια και μνήμες».

ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ

Η συμπλήρωση το 2022 των 100 χρόνων απο τη Μικρασιατική καταστροφή αποτελεί για το Βόλο, την πόλη που υποδέχθηκε  τον μεγαλύτερο αριθμό μικρασιατών προσφύγων στη Θεσσαλία και την Κεντρική Ελλάδα, ένα κομβικό ιστορικό ορόσημο.

Με αφορμή αυτή τη σημαντικό επέτειο το Μουσείο της Πόλης του Βόλου διοργανώνει, από 16 Δεκεμβρίου 2022 έως 26 Μαρτίου 2023,  μεγάλη περιοδική έκθεση με τίτλο «ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ: Τεκμήρια και μνήμες».

Η έκθεση, μέσα από την παρουσίαση αυθεντικών τεκμηρίων και προφορικών μαρτυρίων επιτυγχάνει να αναδείξει τις ποικίλες πτυχές της περιπέτειας του μικρασιατικού ελληνισμού, αλλά και να συλλέξει και διασώσει  ό,τι έχει ακόμη μείνει από την άυλη και υλική πολιτιστική κληρονομιά της πρώτης γενιάς προσφύγων.

Τα αυθεντικά τεκμήρια από τη ζωή στη Μικρά Ασία και προφορικές μαρτυρίες προσφύγων πρώτης και δεύτερης γενιάς που συγκεντρώθηκαν και παρουσιάζονται είναι το αποτέλεσμα μιας κοπιώδους έρευνας που περιλάμβανε στοχευμένες επαφές για τη συγκέντρωση τεκμηρίων που έφεραν μαζί τους οι πρόσφυγες από την πατρίδα, όπως:

 φωτογραφίες,  ρούχα, αξεσουάρ, στρωσίδια, κεντήματα, εικόνες, ευαγγέλια, κοσμήματα, φυλαχτά, τάματα, είδη καθημερινής χρήσης, πιστοποιητικά ταυτοπροσωπίας, επαγγελματικά εργαλεία, παιχνίδια, διακοσμητικά αντικείμενα, νομίσματα - χαρτονομίσματα, μικροέπιπλα.

Παράλληλα, έγινε συγκέντρωση προφορικών μαρτυριών από τους πρόσφυγες των επόμενων γενιών σχετικές με την οικογένειά τους, τις μνήμες που έχουν παραδοθεί από γενιά σε γενιά για την ιστορία της οικογένειας, την καθημερινή ζωή στον τόπο καταγωγής τους, καθώς και το ταξίδι προς τον Βόλο και την εγκατάσταση στη νέα πατρίδα.

Δεκάδες πρόσφυγες 3^ης και 4^ης γενιάς παραχώρησαν κομμάτια δαντέλας, τμήματα από παλιές ενδυμασίες, φωτογραφίες, στέφανα του γάμου στη γυάλινη θήκη τους, εικόνες, εργαλεία, χάλκινα σκεύη, όλα μικρά, ευτελή τα περισσότερα, σωσμένα με χίλιες δυσκολίες που φυλάσσονται από τους απογόνους των προσφύγων ως πολύτιμοι θησαυροί.

Τα ταπεινά και πολύτιμα τεκμήρια της προσφυγικής ζωής στο Βόλο συνοδεύεουν μοναδικές και συγκινητικές ιστορίες για το παλιό σπίτι, τις δουλειές, τις συνήθειες και τα έθιμα, τον πόλεμο  και το χωρισμό, τις μάχες και τις απώλειες, την άφιξη στη νέα πατρίδα, στέγη, τη δουλειά, τους νέους γείτονες.

Ολα εκείνα που  μεταφέρονται από γενιά σε γενιά και γίνονται οι γέφυρες με τις οποίες διάβηκε κάθε προσφυγική οικογένειας εδώ κι έναν αιώνα.

Η έκθεση πλαισιώνεται από πολυσέλιδο (128σελίδες) καταλόγο με φωτογραφίες των αντικειμένων που έφεραν οι πρόσφυγες από την πατρίδα τους, αλλά και συνεντεύξεις των απογόνων τους, που τα διέσωσαν και τα παραχώρησαν για τις ανάγκες της έκθεσης. Παρουσιάζεται έτσι, για πρώτη φορά σε έντυπη μορφή, ένα σημαντικό σύνολο με εικόνες πολλών και διαφορετικών αντικειμένων, πέραν των θρησκευτικών εικόνων- από τη μικρασιατική πατρίδα συνοδευόμενο από μαρτυρίες – μνήμες για τη ζωή εκεί και το ταξίδι τους στη νέα πατρίδα.

INFO: ΕΚΘΕΣΗ «ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ: Τεκμήρια και μνήμες».

Μουσείο της Πόλης του Βόλου (Φερών 17),

Ώρες λειτουργίας: Τρίτη έως Κυριακή 10.30 - 13.30 και απογεύματα Τετάρτη &  Παρασκευή 18.00 - 21.00. Δευτέρα κλειστό.

Τηλ. 2421029878, mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε., site: http://www.vmoc.gr/

Μικρασιάτες πρόσφυγες στο Βόλο /Σύντομη ιστορική τεκμηρίωση

Ο Βόλος υπήρξε η πόλη που υποδέχθηκε τον μεγαλύτερο αριθμό μικρασιατών προσφύγων στη Θεσσαλία και την Κεντρική Ελλάδα γενικότερα. Σε τρεις βασικούς οικιστικούς πυρήνες στις παρυφές της πόλης, στους συνοικισμούς Ιωλκού, Παλιού Λιμεναρχείου και Νέας Ιωνίας, εγκαταστάθηκαν περίπου 14.000 πρόσφυγες. Πάνω από το 80% των προσφύγων ήταν μικρασιάτες, πολλοί από τους οποίους προωθήθηκαν εκεί μετά από μικρή ενδιάμεση παραμονή στα νησιά του βορείου Αιγαίου, στον Πειραιά και τη Θεσσαλονίκη.

Οι πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία έφτασαν στην περιοχή σε τρεις φάσεις: Το 1921 ήρθαν 5.300 πρόσφυγες από τη Γιάλοβα, τη Νικομήδεια και την ευρύτερη περιοχή της Προποντίδας. Αρκετοί από αυτούς εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Αλμυρού και ψηλά στην οδό Ιωλκού στο Βόλο. Το 1922, χρονιά της μικρασιατικής καταστροφής, φτάνουν περίπου 12.000 πρόσφυγες.

Το 1924, μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης, οπότε αποφασίζεται η ανταλλαγή των πληθυσμών ανάλογα με το θρήσκευμά τους, εισρέουν στην πόλη 4.022 πρόσφυγες από το εσωτερικό της Μικράς Ασίας (Λυδία, Πισιδία, Πόντο και Καππαδοκία), ενώ αναχωρούν για την Τουρκία οι τελευταίοι μουσουλμάνοι (περίπου 700), που κατοικούσαν στην περιοχή των Παλιών και στα «Γύφτικα», τη γειτονιά κοντά στο Σιδηροδρομικό Σταθμό. Το 1928 απογράφηκαν στη Μαγνησία 13.411 πρόσφυγες, με την αναλογία προσφύγων σε 1.000 κατοίκους να φτάνει τους 212,01.

Στον Βόλο εγκαταστάθηκαν συνολικά 11.945 πρόσφυγες. Το Δημοτικό Συμβούλιο σε συζήτησή του για τον αριθμό των προσφύγων που μπορεί να φιλοξενήσει η πόλη, αποφαίνεται ότι μπορεί έως 6.000 με βάση τον γενικό πληθυσμό, που τότε υπολογιζόταν σε λίγο παραπάνω από 30.000 κατοίκους.

Μικρασιάτες πρόσφυγες στο Βόλο

Μαρτυρίες προσφύγων

l  Ο Παναγιώτης Κατσιρέλος έφτασε μικρό παιδί στο Βόλο και με το πλούσιο συγγραφικό του έργο  καταξιώθηκε ως λογοτέχνης των κατατρεγμένων μικρασιατών στη νέα τους πατρίδα. Ο ίδιος έγραψε:

“Όσοι Ρωμιοί γλίτωσαν […], έφτασαν πρόσφυγες κι έπεφταν στην ποδιά της φτωχής πονεμένης μάνας Ελλάδας, να κλάψουν την τρομάρα τους, το ρημαγδιό τους, τον ορφανεμό τους, τη γύμνια τους, την πείνα τους. Έκλαψαν, έκλαψαν και σπάραξαν. Το δάκρυ καυτό αυλάκωνε τα μάγουλά τους ποτάμι αστέρευτο, ώσπου να μαλακώσει τη θλίψη, να γλυκάνει τον καημό, να δώσει την ηρεμία στην ψυχή. Έπειτα, οι ζωντανοί ετούτοι άνθρωποι, έσφιξαν την καρδιά να παλαίψουν την ανάγκη. Και μάτωσαν και κόπιασαν κι ο ιδρώτας αλμυρός τους τύφλωνε τα μάτια. Ξερίζωσαν τ' αγκάθια εδώ στον Ξηρόκαμπο, μάζεψαν τα κοτρόνια που κατέβαζε από τα πανάρχαια χρόνια ο χείμαρρος Ξεριάς, ο πρώτος Άναυρος του Ιάσονα, έσκα­ψαν τη σκληρή γη του στέρφου τόπου. Και να το θαύμα! Στα τέλη του φθινοπώρου του 1924 φάνηκαν στημένα τα πρώτα «σπίτια» της καινούργιας πατρίδας τους με πισσόχαρτο για στέγη, που οι πρό­σφυγες μέσα από τα χωρίς παντζούρια παράθυρά τους, κοίταζαν τον ελληνικό ουρανό, μ' ελπίδα για τη ζωή. Τα είπανε «ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟ”

Κατσιρέλος Παναγιώτης, Ο προσφυγικός "συνοικισμός": το χρονικό της ίδρυσης στο Βόλο της σημερινής Νέας Ιωνίας, Βόλος 1994, σελ.19

l  Στις 20 Σεπτεμβρίου 1922 στην εφημερίδα «Θεσσαλία» δημοσιεύεται συγκλονιστικό άρθρο του Τάκη Οικονομάκη με τον τίτλο «Το μαύρο κύμα»:

«Την φθινοπωρινήν ηρεμίαν του λιμένος μας ήλθε χθες να ταράξη ένα μεγάλο μαύρο κύμα, κύμα συμφοράς. Εμπήκε μέσα και εξέσπασεν ύστερα εις την παραλίαν από όπου εξεχύθη εις όλην την πόλιν. Και ένα αίσθημα υπερτάτης φρίκης, απεριγράπτου συγκινήσεως, αλλά και οργής τρομεράς συνεκλόνισε τους πάντας.

Το μαύρον αυτό κύμα μάς το απέστειλεν η αντίπερα του Αιγαίου ακτή. Απετελείτο από τα τραγικά θύματα της φρικτής μικρασιατικής συμφοράς, από τα θλιβερά αυτά ναυάγια του ασιατικού Ελληνισμού, τα οποία η θάλασσα εξέβρασε και εις την παραλίαν μας. Υπέρ τους δέκα χιλιάδας πρόσφυγας έφθασαν χθες έως εδώ, αφού εν τω μεταξύ έχουν πλημμυρίση όλα τα νησιά και όλοι οι πλησιέστεροι και κυριώτεροι αιγαιοπελαγικοί λιμένες. Και είναι αυτή η πρώτη φουρνιά που περνάει. Θα την ακολουθήσουν και άλλες, ώστε υπολογίζεται, ότι περί τους πενήντα χιλιάδες πρόσφυγες θα περάσουν από τον λιμένα μας διά να ζητήσουν εις την Θεσσαλίαν καταφύγιον. Το θέαμα των θλιβερών αυτών θυμάτων της φρικτής καταστροφής εσπάραζε την ψυχήν του καθενός. Απεβιβάζοντο και εσταυροκοπούντο, απεβιβάζοντο και εφιλούσαν το χώμα, απεβιβάζοντο και άλλοι έκλαιαν, άλλοι χαμογελούσαν με την εντύπωσιν ότι ετελείωσαν τα απερίγραπτα μαρτύριά των που κατά τον τελευταίον μήνα εδοκίμασαν»

• Η Αϊδινλή Μαρία θυμάται: «Η γιαγιά η Κωνσταντία έλεγε στον άνδρα μου και εγγονό της Παναγιώτη, ότι, όταν τους επιτέθηκαν οι Τούρκοι να τους σκοτώσουν, ο άνδρας της ο Σταύρος, πέταξε κάτω τις λίρες που είχε και οι Τούρκοι τις μάζευαν κι έτσι έφυγαν και γλύτωσαν»

• Η Βαΐτση – Παπαδοπούλου περιγράφει: «Ο πατέρας μου έλεγε χαρακτηριστικά, πως με τους γείτονες Τούρκους είχαν τόσο καλές σχέσεις, που όταν τα πράγματα δυσκόλεψαν, αγρίεψαν κι είχε δοθεί η εντολή να ετοιμαστούν και να φύγουν, πολλοί από τους γείτονες επέμεναν να παραμείνουν και υπόσχονταν ότι θα τους προστατέψουν. Και ο μεν πατέρας του είχε δελεαστεί από όλο αυτό, ίσως αφέλεια, άγνοια κινδύνου, δεν ξέρω»

 Η Γουργούτη – Μπουρτζή Καλλιόπη λέει: «Ξέρουμε για τον Γιώργο τον Γουργούτη, τον παππού μου, που ήταν στη Σμύρνη, ότι έκανε εννέα παιδιά και ζήσαν εφτά. Ο πατέρας μου πήγαινε στο αγγλικό σχολείο, τον λέγανε Αλέκο και το σπίτι που ζούσαν ήταν δυο γωνίες πάνω από κάποιο θέατρο στη Σμύρνη, κοντά στο λιμάνι. Όταν έγινε η καταστροφή στη Σμύρνη, ο διωγμός, φαίνεται ότι ο παππούς πρόλαβε, πήρε ένα καΐκι και ήρθε στην Ελλάδα»

• Ο Δημάκης Ελευθέριος θυμάται:

«Χωρίς παρατσούκλι δεν μπορούσες να βρεις κανέναν στο Εγγλεζονήσι. Το παρατσούκλι της οικογένειας της γυναίκας μου, που ήταν κι αυτοί απ’ το Εγγλεζονήσι και είχαν επώνυμο Κωνσταντίνου, ήταν «Μπουγάδες». Υπήρχε στο νησί τότε κάποιος Κρέμερ με μεγάλη δύναμη, αρχηγός, πλούσιος, διοικούσε σχεδόν όλο το νησί. Ο παππούς ο Νικόλας Αγνουσιώτης ήταν πολύ ανοιχτός άνθρωπος, δεν είχε καταφέρει τίποτε, αλλά έκανε παιδιά τα οποία γίνανε και εφοπλιστές, της μητέρας μου τ΄ αδέλφια.

Πώς βγήκε το παρατσούκλι. Ο Εγγλέζος ο Κρέμερ είχε λεφτά και μοίραζε. Ο παππούς μου ο Νικόλας, παρόλο που ήταν φτωχός, όποτε πήγαινε στη Σμύρνη έπαιρνε καραμέλες για τα παιδάκια και τα μοίραζε. Μια φορά που έγινε αυτό τού ’παν «Ε, ρε Νικόλα πώς μοιράζεις τα δώρα, σαν να είσαι ο Κρέμερ!». Και έμεινε το παρατσούκλι και τον έλεγαν «Κράμερη» κι η κόρη του «Κραμερίνα».

• Ο Θεραπιώτης Νικόλαος καταθέτει:

«Η γιαγιά μου η Δροσιά και ο παππούς ο Θεράποντας. Ο παππούς βρέθηκε στα Αμελέ Ταμπουρού ( Amele Taburları (τουρκ.) -  τάγματα εργασίας) και δεν ξαναγύρισε ποτέ. (συγκίνηση) Η γιαγιά με τα ορφανά δεν πορεύθηκαν προς τον Ελλαδικό χώρο, αλλά προς την ενδοχώρα της Τουρκίας. Εκεί βέβαια ήταν η καταστροφή τους γιατί όλοι πέθαναν καθ’ οδόν, από αρρώστιες, πείνα, δυστυχία και δίψα γιατί τους οδηγούσαν σε μέρη μη καλλιεργήσιμα, χωρίς νερό και τροφή με αποτέλεσμα τον θάνατο. Ο πατέρας μου κι ο θείος μου, που ήταν οι μεγαλύτεροι, σώθηκαν»

• Η Καφριτσοπούλου - Ευσταθίου Μαρία αφηγείται:

Όταν ήρθε η αποφράς ημέρα της ανταλλαγής, να φύγουν για την άγνωστη πατρίδα, πίστεψαν πως δεν θα ήταν για πάντα και αφήσαν τα σπίτια τους όπως ακριβώς ήταν. Μάζεψαν ότι είχαν να μαζέψουν και μπορούσε να μαζευτεί και ξεκίνησαν. Και όπως έλεγε και ο μπαμπάς μου «άφησαν τα Άγια χώματα» -και τό ’λεγε αυτό μέχρι και που πέθανε- άφησαν τις περιουσίες και τις ψυχές τους και τις καρδιές τους εκεί που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν και ξεκίνησαν το ταξίδι με το καράβι, που δεν ήξεραν πού θα τους άφηνε, στο άγνωστο.

• Μαυροειδή - Μελαχροινού Μαρία  λέει: «Άναβε το καντήλι και πάντα η γιαγιά, η μητέρα της Έλλης, την οποία και αυτή τη λέγανε Αικατερίνη Λουκίδου, πάντα περίμενε. Όταν ακουγόταν, ότι κάποιοι είχαν έλθει από τον Ερυθρό Σταυρό πάντα περίμενε να έρθει ο άντρας της. Όπως και η γιαγιά μου στη Θεσσαλονίκη. Η μία περίμενε τον παππού τον Τάσο και άλλη περίμενε τον παππού τον Αντώνη. Όλη τους τη ζωή περίμεναν να γυρίσουν οι παππούδες»

«Ακόμη ένας εργαζόμενος έχασε τη ζωή του εχθές, πέφτοντας από ύψος 15 μέτρων, κατά τη διάρκεια ηλεκτροσυγκόλλησης σε καρνάγιο στον Αλμυρό Βόλου» επισημαίνει η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας (ΓΣΕΕ), σημειώνοντας ότι για τη Συνομοσπονδία τα λόγια στέρεψαν.

«Δεν υπάρχουν λέξεις να περιγράψουν πλέον την τραγική κατάσταση με τα εργατικά δυστυχήματα στη χώρα μας. Το πρόβλημα έχει γιγαντωθεί και η κραυγή αγωνίας μας δυστυχώς δεν εισακούεται. Έχουμε κατ’ επανάληψη κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου, έχουμε στείλει σχετική επιστολή στο αρμόδιο υπουργείο. Παρ’ όλα αυτά, τίποτα δεν έχει γίνει και η λίστα των νεκρών και των τραυματιών εργαζομένων ημέρα με την ημέρα μεγαλώνει» αναφέρει η ΓΣΕΕ.

Και προσθέτει: «Την προηγούμενη εβδομάδα, χειριστής σε τεχνικό έργο έπεσε στον γκρεμό με το μηχάνημά του. Πλέον, έχουμε έναν νεκρό εργαζόμενο την εβδομάδα. Τα θύματα από εργατικά δυστυχήματα μέσα στην τελευταία διετία διπλασιάστηκαν».

«Τι γίνεται με τους ελέγχους του ΣΕΠΕ στους χώρους εργασίας;

Τι γίνεται με την τήρηση των μέτρων υγείας και ασφάλειας στην εργασία;

Τι γίνεται με την απόδοση ευθυνών με τα εργατικά δυστυχήματα και ατυχήματα;» διερωτάται η ΓΣΕΕ.

«Κρίσιμα ερωτήματα τα οποία δυστυχώς παραμένουν αναπάντητα. Αρνούμαστε να αποδεχθούμε μια καθημερινότητα με νεκρούς εργαζόμενους και την πολιτεία να παραμένει άπραγη και απαθής» τονίζει η Συνομοσπονδία.

Σε μια γιορτή έκφρασης, αντίστασης και ελευθερίας στην πολύπαθη πόλη του Βόλου μας καλεί το Support Earth το Σάββατο 21 και την Κυριακή 22 Μαΐου.

Ο Βόλος, η πόλη κάτω από το Πήλιο με την πανάρχαια και πλούσια ιστορία, με το πανεπιστήμιο, τη θάλασσα, τα καΐκια και τα τσιπουράδικα, μετατρέπεται σταδιακά, παράνομα και κατά το δυνατόν αθόρυβα, σε βιομηχανική περιοχή. Η τσιμεντοβιομηχανία της ΑΓΕΤ-Lafarge καίει σκουπίδια για την παραγωγή ενέργειας, διαδικασία κατά την οποία παράγονται τοξικοί ρύποι, όπως διοξίνες και φουράνια, βαρέα μέταλλα και μικροσωματίδια, τα οποία θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο την υγεία, ρυπαίνουν τον υδροφόρο ορίζοντα και τη γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγή της περιοχής.

Στις κοντινές Σταγιάτες, έπειτα από 350 χρόνια, εξαιτίας επιχειρηματικών συμφερόντων δεν έχουν πρόσβαση στο καθαρό νερό της Κρύας Βρύσης, η οποία είναι συνυφασμένη με την κοινωνική ζωή και την ταυτότητα του χωριού. Οι κάτοικοι της περιοχής δημιούργησαν ισχυρά κινήματα, τα οποία έγιναν φορείς ενημέρωσης και αντιστάθηκαν στην περιβαλλοντική βαρβαρότητα που τους επιβλήθηκε και συνεχίζει να απειλεί τη ζωή τους.

Η απάντηση του κράτους ήταν αδιαφορία, λοιδορία, διώξεις και, τέλος, βία και καταστολή. Η αστυνομία, κατά τη διάρκεια της μεγάλης πορείας στον Βόλο ενάντια στην καύση σκουπιδιών στις 13/6/2020, μαγνητοσκόπησε και άσκησε ανυπόστατες διώξεις σε 14 πολίτες που ταυτοποιήθηκαν εκ των υστέρων, απλά και μόνο επειδή διεκδίκησαν καθαρό αέρα, με ξεκάθαρο στόχο την τρομοκρατία του κόσμου. Την επόμενη μέρα της πορείας, ο Βασίλης Μάγγος έπεσε θύμα άγριας κακοποίησης και βασανισμού από αστυνομικούς, όταν αυθόρμητα διαμαρτυρήθηκε για τις άδικες συλλήψεις φίλων του, και έναν μήνα μετά απεβίωσε.

Σήμερα σχεδιάζονται νέες επενδύσεις σε απόσταση αναπνοής από την πόλη, όπως οι εγκαταστάσεις του Υπεράκτιου Πλωτού Τερματικού Σταθμού Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (LNG) που, χωρίς καμία διαβούλευση, αδειοδοτήθηκε εσπευσμένα και θα ξεκινήσει να κατασκευάζεται στον κόλπο του Βόλου.

Τα παραπάνω, ως μια μικρή σύγχρονη ιστορία της περιοχής, μας τα υπενθυμίζει το Support Earth, που καλεί το Σάββατο 21 και την Κυριακή 22 Μαΐου σε μια γιορτή έκφρασης, αντίστασης και ελευθερίας στην πολύπαθη πόλη του Βόλου με το σύνθημα «Φτιάχνουμε Ατμόσφαιρα». Το μεσημέρι του Σαββάτου θα πραγματοποιηθεί πορεία στο κέντρο της πόλης με προσυγκέντρωση στην πλατεία Ελευθερίας και το απόγευμα θα ακολουθήσει συναυλία. Το πρωί της Κυριακής θα πραγματοποιηθεί πεζοπορία στη μνήμη του Βασίλη Μάγγου στην «Πεζοπορική Διαδρομή Βασίλειος Μάγγος» με κατάληξη την πλατεία στις Σταγιάτες. Θα ακολουθήσει συζήτηση με τη συνέλευση «Σταγιάτες - Ελεύθερα Νερά» και τον Γιάννη Μάγγο, πατέρα του Βασίλη.

Πηγή: efsyn.gr

Το μηχανάκι που οδηγούσε ξέφυγε της πορείας του και καρφώθηκε σε κολόνα.

Σοκ προκαλεί το δεύτερο θανατηφόρο τροχαίο δυστύχημα που σημειώθηκε χθες στον Βόλο. Σύμφωνα με το TheNewspaper.gr, ένας 55χρονος άνδρας έχασε τη ζωή του στις 17.30 το απόγευμα της Πρωτομαγιάς, όταν το μηχανάκι που οδηγούσε ξέφυγε της πορείας του και καρφώθηκε σε κολόνα.

Ο 55χρονος έκανε δοκιμή ως μάστορας σε μηχανάκι ιδιοκτησίας ενός νεαρού. Για άγνωστο λόγο, εξετράπη της πορείας του, στην οδό Διμηνίου, λίγα μέτρα πριν τη γέφυρα.

Ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ τον παρέλαβε και τον μετέφερε στο Νοσοκομείο Βόλου, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του.

Ο άτυχος άνδρας ήταν παντρεμένος και πατέρας τριών παιδιών.

Στον τόπο της τραγωδίας δεν βρέθηκαν ίχνη φρεναρίσματος. Προανάκριση για τα αίτια του δυστυχήματος διενεργεί το Τμήμα Τροχαίας Βόλου.

Μια μεγάλη περιπέτεια ζει τις τελευταίες ημέρες ένας 49χρονος από το Βόλο, ο οποίος πάσχει από χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια και δεν μπορεί, λόγω της κατάστασης του και της δυσκολίας που του προκαλεί στην αναπνοή, να φορέσει μάσκα για να προστατευθεί από τον Covid-19.

Την περασμένη Παρασκευή 1 Απριλίου, ο Γιώργος Ματσουκάς επιχείρησε να μπει στο αστικό λεωφορείο για να επιστρέψει στο σπίτι του. Ως γνωστόν, η χρήση μάσκας παραμένει υποχρεωτική στα μέσα μαζικής μεταφοράς, αλλά όχι για τους πολίτες που τεκμηριωμένα αντιμετωπίζουν αναπνευστικά προβλήματα. Λόγω της ΧΑΠ, ο κ. Ματσουκάς είναι ένας από αυτούς και μπήκε στο λεωφορείο χωρίς να την έχει φορέσει.

Ο οδηγός όχι μόνο του έκανε παρατήρηση αλλά απείλησε ότι δεν θα συνεχίσει το δρομολόγιο αν ο κ. Ματσουκάς δεν έβαζε τη μάσκα του. Οι εξηγήσεις του 49χρονου Βολιώτη αποδείχθηκαν μάταιες και ο οδηγός κάλεσε την αστυνομία, η οποία επέβαλε στον κ. Ματσουκά πρόστιμο ύψους 300 ευρώ αν και ο ίδιος είχε μαζί του χαρτί που αποδεικνύει ότι πάσχει από χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο πολίτης έκανε ένσταση, η οποία απορρίφθηκε, μολονότι ένσταση του για τον ίδιο ακριβώς λόγο είχε γίνει δεκτή στις αρχές της πανδημίας.  

Μιλώντας στη «Ζούγκλα» ο κ. Ματσουκάς εξήγησε ότι δεν μπορεί να φορά μάσκα επειδή, λόγω της πάθησης του, δυσκολεύεται πολύ να αναπνεύσει. Όπως είπε, γενικά είναι απολύτως υπέρ της χρήσης της για να προστατευθούν οι πολίτες από τον κορωνοϊό, ωστόσο ο δικός του οργανισμός δεν μπορεί να την ανεχθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Η «Ζούγκλα» επικοινώνησε με το Α.Τ. Βόλου. Η απάντηση που λάβαμε ήταν ότι η διάγνωση που έχει στα χέρια του ο κ. Ματσουκάς αφορούσε μόνο την εργασία του και ουδεμία άλλη χρήση και ότι επρόκειτο για ένα παλιό έγγραφο του 2018. Στην παρατήρηση ότι οι πολίτες που πάσχουν από χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια ταλαιπωρούνται για πάντα από αυτήν, τα στελέχη του αστυνομικού τμήματος μας απάντησαν ότι αν ο κ. Ματσουκάς προσκομίσει μια πρόσφατη διάγνωση της πάθησης του η ένσταση του θα επανεξεταστεί.  

Πηγή: zougla.gr

Νέα διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος έχει σημειωθεί από τις 13:30, σε μεγάλες περιοχές του Βόλου.

Κυρίως στα ανατολικά προάστια του Βόλου, προς την Αγριά, τα Κάτω Λεχώνια, τα Άνω Λεχώνια, τα Πλατανίδια και μέχρι το Μαλάκι.

Από χθες το βραδυ το πρόβλημα στο Βόλο

Η νέα διακοπή της ηλεκτροδότησης έχει προκαλέσει πολλά προβλήματα σε εστιατόρια, καφετέριες, πρατήρια υγρών καυσίμων, ξενοδοχεία, φωτεινούς σηματοδότες και πέραν των χιλιάδων νοικοκυριών που έχουν μείνει και πάλι χωρίς ρεύμα.

Τα ίδια προβλήματα δημιουργήθηκαν και χθες το βράδυ ακόμη και στο κέντρο του Βόλου, αλλά και σε περιοχές όπως τμήματα της Νέας Ιωνίας, στα Παλαιά, στους Αγίους Αναργύρους, στη Νεάπολη, στη Νέα Δημητριάδα και σε όλα τα προάστια προς το παραλιακό μέτωπο, όταν παρουσιάσθηκε σοβαρή βλάβη στο δίκτυο και έσπευσαν συνεργεία της ΔΕΗ σε υποσταθμό προς την Άλλη Μεριά για αποκατάσταση της βλάβης.

Σύμφωνα με την ΔΕΗ η νέα διακοπή έγινε για την επανατροφοδότηση των γραμμών, μετά την αποκατάσταση της μεγάλης χθεσινοβραδινής βλάβης, στην κανονική τροφοδοσία με ηλεκτρικό ρεύμα.