ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ – ΜΙΑ ΖΩΗ

Σήμερα η ηθοποιός Όλια Λαζαρίδου διαβάζει ένα ασυνήθιστο ποίημα της Μαρίνα Τσβετάγιεβα (1892-1941), γραμμένο σε ελεύθερο στίχο στις 10 Δεκεμβρίου του 1916, εν μέσω του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου.
Η ποιήτρια, ασχέτως αν επικρατούσε η ειρήνη ή αν μαινόταν ο πόλεμος, ζούσε στην κόψη του ξυραφιού, με όλα τα αισθήματα απογυμωμένα και θανατηφόρα (πρωτίστως – για την ίδια), σαν τα γυμνά καλώδια.
«Πρέπει να αγαπάμε για να χτυπάει η καρδιά – κι ας σπάει και ας θριμματίζεται!
Εγώ θριμματιζόμουν πάντοτε, και όλοι οι στίχοι μου είναι εκείνα τα ασημένια θραύσματα της καρδιάς μου…», έγραφε η Τσβετάγιεβα.
Αυτό το ποίημα είναι εκείνα τα «ασημένια θραύσματα»…

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ – ΜΙΑ ΖΩΗ

Σήμερα ο ποιητής και συγγραφέας Αλέξης Πάρνης διαβάζει στα ελληνικά και ο Σίφης Ζαχαριάδης, γιος του θρυλικού Γενικού Γραμματέα του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη στα ρωσικά, ένα από τα γνωστότερα ποιήματα του σοβιετικού ποιητή Μπορίς Σλούτσκι Άλογα στον Ωκεανό. Φέτος συμπληρώνονται τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Μπορίς Σλούτσκι (1919-1986), αλλά υπάρχουν και άλλοι λόγοι για να ακούσουμε τον Αλέξη Πάρνη να απαγγέλει το ποίημα, που μετέφρασε ο ίδιος ως φόρο τιμής στον υπέροχο σοβιετικό ποιητή, τον οποίον γνωριζε προσωπικά. Στις 1 Μαρτίου ο 95χρονος Αλέξης Πάρνης βραβεύθηκε στη Μόσχα στην ειδική τελετή της Ένωσης Συγγραφέων της Ρωσίας για τη συλλογή Ρώσων ποιητών Ρωσικός Παρνασός – έργο μιας μακράς και ασκητικής ζωής.

.