Σε έναν χρόνο, 450 θύματα σεξουαλικής βίας στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας αναγνωρίστηκαν στη Γαλλία και υποστηρίζονται από την Επιτροπή Αναγνώρισης και Αποκατάστασης (CRR), εκ των οποίων 36 που έχουν λάβει οικονομική αποζημίωση, σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα η αρχή αυτή.

Η δομή αυτή δημιουργήθηκε στα τέλη του 2021 μετά την έκθεση κόλαφο της επιτροπής Sauvé, η οποία αποκάλυψε την έκταση των σεξουαλικών εγκλημάτων με θύματα παιδιά στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας από το 1950.

Στόχος της είναι να καταχωρεί τα αιτήματα για οικονομικές αποζημιώσεις ή επανορθώσεις μη οικονομικού χαρακτήρα, από θύματα βιαστών στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας και στη συνέχεια να προτείνει τη διαμεσολάβηση μεταξύ των δύο πλευρών.

Για να βοηθήσει στη διαδικασία, η CRR έχει δημιουργήσει ερωτηματολόγια και πίνακες με προτεινόμενα χρηματικά ποσά, που κυμαίνονται από 5.000 έως 60.000 ευρώ.

Συνολικά, “450 θύματα αναγνωρίζονται και υποστηρίζονται” από έναν από τους 25 επιτρόπους της CRR, επισημαίνει η επιτροπή σε δελτίο Τύπου που εκδόθηκε έπειτα από σχεδόν έναν χρόνο λειτουργίας της.

Για αυτές τις 450 περιπτώσεις, η CRR “διατύπωσε 80 συστάσεις για αποζημίωση” σε ιδρύματα, που περιλάμβαναν τόσο την οικονομική πλευρά όσο και μια μη οικονομική πλευρά.

Και σε αυτές τις 80 υποθέσεις, “ο μέσος όρος αποζημίωσης είναι 40.000 ευρώ“, διευκρίνισε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο πρόεδρός της Αντουάν Γκαραπόν.

Ανάμεσα στις 80 συστάσεις, 37 περιπτώσεις “έκλεισαν”: για τις 36 έχουν καταβληθεί οικονομικές αποζημιώσεις. Ένα θύμα δεν ζήτησε οικονομική αποζημίωση, σύμφωνα με την CRR.

Για τις άλλες 43, η CRR απηύθυνε ειδοποιήσεις, αλλά η διαδικασία δεν έχει ολοκληρωθεί, σύμφωνα με την επιτροπή. Η επιτροπή επισημαίνει ότι “μεταξύ των 450 θυμάτων, το 85% ήταν ανήλικα την περίοδο των αξιόποινων πράξεων.

Το 71% αυτών των ανήλικων θυμάτων είναι άνδρες, ενώ τα δύο τρίτα των ενήλικων θυμάτων είναι γυναίκες”. Σύμφωνα με την επιτροπή, “οι επιθέσεις έγιναν κυρίως μεταξύ της δεκαετίας του 1960 και του 1980”.

Οι μη οικονομικές επανορθώσεις που ζητούνται περισσότερο από τα θύματα είναι “η έκκληση για μαρτυρίες για την αναζήτηση άλλων θυμάτων, η γνώση της πορείας του θύτη και η αναγνώριση της σοβαρότητας όσων εκτυλίχθηκαν σε κάποιο συγκεκριμένο θρησκευτικό ίδρυμα”.

Ένα αποτροπιαστικό περισταστικό σημειώθηκε στη Γαλλία και συγκεκριμένα στην κωμόπολη Σαν Κομ ντι Μον στη Νορμανδία. Την Τετάρτη το μεσημέρι, ο αντιδήμαρχος Μπερνάρ Ντενί βρέθηκε με τραύματα στο πρόσωπο και καρφωμένα τα χέρια και τα πόδια του. «Ο Μπερνάρ Ντενί βρέθηκε σε ένα χωράφι κοντά στο δημαρχείο, με τραύματα στο πρόσωπό του και καρφιά στα χέρια του και σε κάθε φτέρνα του. Καρφιά σαν αυτά των ξυλουργών», δήλωσε ο Mικαέλ Ζιροντέ, εισαγγελέας της Κουτάνς.

Ο αντιδήμαρχος «μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Σεν Λο για να λάβει την απαραίτητη περίθαλψη» και υποβλήθηκε σε «ιατρονομικές εξετάσεις» σύμφωνα με την εισαγγελία. Επιπλέον, έρευνα για επιδεινούμενη βία ανατέθηκε στην ερευνητική ταξιαρχία του Saint-Lô με την υποστήριξη της μονάδας εγκληματικών ερευνών της εθνικής χωροφυλακής. Επίσης, ελήφθησαν δείγματα από το σημείο της επίθεσης.

Αυτή δεν είναι η πρώτη επίθεση που δέχεται ο Μπερνάρ Ντενί τους τελευταίους μήνες.

Ο δημοτικός σύμβουλος είχε εξηγήσει ότι είχε πέσει θύμα απειλών και εκφοβισμού από τότε που είχε υποστηρίξει τον Εμμανουέλ Μακρόν για τις προεδρικές εκλογές Τον Δεκέμβριο, είπε ότι έλαβε μια ανώνυμη επιστολή με απειλές, λίγες μέρες μετά τον εμπρησμό των αυτοκινήτων του.

Πηγή: francetvinfo.fr

Η γαλλική κυβέρνηση αύξησε το επίπεδο κινδύνου για τη γρίπη των πτηνών στη χώρα σε «υψηλό» από «μέτριο», σύμφωνα με διάταγμα που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα της κυβερνήσεως την Πέμπτη, αναγκάζοντας έτσι τις πτηνοτροφικές μονάδες να κρατούν τα πτηνά σε εσωτερικούς χώρους σε όλη τη Γαλλία.

Τις τελευταίες εβδομάδες η Γαλλία έχει καταγράψει αύξηση των κρουσμάτων γρίπης των πτηνών, αφού βίωσε τη χειρότερη κρίση της γρίπης αυτής πέρυσι, μεταξύ Νοεμβρίου και Μαΐου, με περισσότερα από 19 εκατομμύρια ζώα να θανατώνονται για να αναχαιτίσουν ένα σοβαρό στέλεχος της νόσου.

Από την περασμένη Δευτέρα και η βρετανική κυβέρνηση έχει επιβάλει απαγόρευση της παραμονής πουλερικών και άλλων πτηνών εκτός κλειστών χώρων, ως μέρος των μέτρων για την αντιμετώπιση της μεγαλύτερης επιδημίας γρίπης των πτηνών στη Μεγάλη Βρετανία.

Οι κάτοχοι πτηνών θα πρέπει επίσης να ακολουθούν αυστηρά μέτρα ασφάλειας της υγείας των πτηνών, όπως απολύμανση ρούχων, υποδημάτων, εξοπλισμού και οχημάτων και τήρησης αρχείων θνησιμότητας.

Πηγή: Reuters

Η αυτοπαραγωγή ηλιακής ενέργειας, δραστηριότητα περιθωριακή μέχρι πρόσφατα στη Γαλλία, απογειώνεται, σύμφωνα με τα στοιχεία του κλάδου που δημοσιεύει η γαλλική εφημερίδα Le Monde. Το 2015 τα γαλλικά σπίτια που είχαν εγκαταστημένα φωτοβολταϊκά συστήματα στις στέγες τους ήταν μόλις 3.000. Πλέον έχουν φτάσει στις 207.000, σύμφωνα με τον διαχειριστή του δικτύου Enedis. «Είναι κάτι πρωτοφανές», αναφέρει ο διαχειριστής.

Για τα 60.000 νέα νοικοκυριά που εγκατέστησαν φωτοβολταϊκά συστήματα τους πρώτους μήνες του 2022, το κίνητρο είναι οι τιμές του ρεύματος, αλλά και ο «εκδημοκρατισμός» των τιμών των πάνελ, τα οποία βρίσκονται πλέον σε όλα τα μεγάλα καταστήματα ειδών σπιτιού. «Από τη δημιουργία της εταιρείας, στα τέλη του 2020, έχουμε πουλήσει 10.000 συστήματα», λέει στη γαλλική εφημερίδα ο ιδρυτής της Beam Energy, μιας νεοφυούς επιχείρησης που δραστηριοποιείται στον κλάδο. «Το πρώτο ένα τρίτο το πουλήσαμε σε 18 μήνες, το δεύτερο σε τρεις μήνες και το τρίτο σε έξι εβδομάδες». Η μείωση του κόστους των συστημάτων και η αύξηση του κόστους του ρεύματος σημαίνει ότι για τα απλά αυτά συστήματα, που συνδέονται στο δίκτυο ηλεκτροδότησης, το κόστος αποσβένεται σε 7,5 χρόνια από 10 που ήταν μέχρι πρόσφατα. Για τα συστήματα που διαθέτουν μπαταρίες και παρέχουν ενεργειακή αυτονομία, ο χρόνος απόσβεσης επιμηκύνεται στα 15 με 20 χρόνια.

Παρά τα άλματα, πάντως, η Γαλλία έχει καθυστερήσει σε σχέση με χώρες όπως η Γερμανία, η Ιταλία ή η Ισπανία. Μετά την ώθηση που έχει δώσει η ισπανική κυβέρνηση στην εγκατάσταση φωτοβολταϊκών συστημάτων, η συνολική εγκατεστημένη ισχύς συστημάτων αυτοπαραγωγής στη χώρα φθάνει τα 3 γιγαβάτ, ενώ στη Γαλλία τόσος περίπου είναι ολόκληρος ο κλάδος των φωτοβολταϊκών, περιλαμβανομένων και των φωτοβολταϊκών πάρκων. Η αυτοπαραγωγή στη Γαλλία τώρα μόλις πλησιάζει το 1 γιγαβάτ.

«Η διαφορά κλιματικών συνθηκών δεν εξηγεί τα πάντα», σημειώνει η γαλλική εφημερίδα. Το Βέλγιο, του οποίου το κλίμα προσομοιάζει με αυτό της βόρειας Γαλλίας, έχει ήδη διπλάσιους αυτοπαραγωγούς ηλιακής ενέργειας. Ακόμη και η Πολωνία, η χώρα του άνθρακα, προβλέπεται να κλείσει το 2022 με 3 γιγαβάτ εγκαταστημένης ισχύος σε συστήματα αυτοπαραγωγής. Το νομοσχέδιο για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας έφθασε προς συζήτηση την Τετάρτη στη γαλλική Γερουσία. Οι εκπρόσωποι του κλάδου επισημαίνουν ότι αν το γαλλικό κράτος θέλει να δώσει ώθηση στην αυτοπαραγωγή, υπάρχουν πολλά που μπορεί να κάνει. Για την ώρα, οι επιχειρήσεις αυτενεργούν. «Τα τελευταίο πεντάμηνο η ζήτηση έχει πενταπλασιαστεί», λέει ο Πιερ ντε Φρουαντφόν, διευθυντής της εταιρείας CVE, που εγκαθιστά φωτοβολταϊκά συστήματα αυτοπαραγωγής στις στέγες και τα πάρκινγκ εμπορικών κτιρίων.

Πηγή: le monde

Κανείς δεν οργανώνει κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις όπως οι Γάλλοι. Η τελευταία, μεγάλη κινητοποίηση  πραγματοποίηθηκε πριν 11 μέρες απέναντι στην αλματώδη αύξηση του κόστους ζωής, στην ακρίβεια και την ενεργειακή κρίση, με την Ανί Ερνό, που πρόσφατα έλαβε το Νόμπελ Λογοτεχνίας, και τον Ζαν-Λικ Μελανσόν, επικεφαλής του ενιαίου αριστερού μετώπου στη γαλλική Εθνοσυνέλευση, να βρίσκονται στην κεφαλή της πορείας.

Εν τω μεταξύ στη χώρα μας, με πάνω από τον διπλάσιο πληθωρισμό από εκείνο της Γαλλίας, με τα σκάνδαλο να διαδέχονται το ένα το άλλο, δεν κουνιέται φύλλο. Σίγουρα είναι θέμα κουλτούρας, σίγουρα είναι και πολλά άλλα που δεν μπορούμε να «διαβάσουμε» με γυμνό μάτι, σε κάθε περίπτωση ωστόσο οι Γάλλοι κάπως καλύτερα οργανώνονται και διεκδικούν από εμάς. Υπάρχει μία «παράδοση» στην κινητοποίηση κοιτάζοντας την ιστορία της Γαλλίας, που ξεκινά από τη Γαλλική Επανάσταση και την κομμούνα του Παρισιού το 1871 και συνεχίζει μέχρι τις μέρες μας, με τη διαμαρτυρία και τη διεκδίκηση να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της γαλλικής δημόσιας ζωής.

Οι συντηρητικοί πολιτικοί και τα συστημικά ΜΜΕ τονίζουν ότι τα κοινωνικά κινήματα και οι διαμαρτυρίες διχάζουν τους πολίτες, ωστόσο η αλήθεια είναι ότι η γαλλική δημοκρατία οικοδομήθηκε πάνω σε αυτό τον κοινωνικό δεσμό μεταξύ των ανθρώπων, πάνω σε ένα μοντέλο στο οποίο η ψηφοφορία και οι εκλογές δεν αποτελούν το μόνο μέσο λαϊκής έκφρασης.

Η αλήθεια είναι αυτή η παράδοση, αυτό το μοντέλο λειτουργεί. Τον Μάιο του 1968, μία βίαιη αστυνομική καταστολή φοιτητών διαδηλωτών προκάλεσε γενική απεργία και μαζική εξέγερση που οδήγησε τον πρόεδρο Σαρλ ντε Γκωλ να εγκαταλείψει τη χώρα. Το 1995 υπήρξε ένα κύμα μαζικών γενικών απεργιών, που οδήγησε σε αύξηση του κατώτατου μισθού, ενώ τα τελευταία χρόνια τα «Κίτρινα Γιλέκα», παρά τις προσπάθειες της ακροδεξιάς να το καπηλευτεί, σταμάτησαν την νομοθετική πρωτοβουλία του Εμανουέλ Μακρόν να εισάγει φόρο άνθρακα κι άλλες «μεταρρυθμίσεις», όπως τις ονόμαζε, που θα επιβάρυναν δυσανάλογα τα πιο ευάλωτα κοινωνικά στρώματα. Οι Γάλλοι δεν φορούν τα βάσανά τους σαν παράσημο τιμής, όπως συνηθίζεται σε άλλες χώρες και κοινωνίες. Εκεί, ίσως πρέπει και εμείς να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να δούμε γιατί ακριβώς η κινηματική παρακαταθήκη των μνημονιακών χρόνων έχει σιγήσει, ιδιαίτερα τα δύο τελευταία χρόνια. Τι φταίει γι’αυτό, γιατί δεν διεκδικούμε ως κοινωνία αυτά τα οποία η σημερινή κυβέρνηση μας στερεί; Γιατί υπομένουμε στωικά αντικοινωνικές, ελιτίστικες πολιτικές;

«Δυστυχώς, η καταστολή λειτουργεί», έγραψε η Zeynep Tufekci στο The Atlantic το 2020, απηχώντας τα κοινωνικά κινήματα στις ΗΠΑ και το Black Lives Matter. «Όσο γενναίοι κι αν είναι οι διαδηλωτές, ένα κράτος έχει συχνά πολύ περισσότερες δυνατότητες να προκαλέσει κόστος το οποίο οι απλοί διαδηλωτές είναι εξαιρετικά δύσκολο να το αντέξουν», γράφει η Tufekci. Η «εξουσία», όμως, δεν έχει να κάνει μόνο με μία κυβέρνηση που μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. «Η νομιμότητα, όχι η καταστολή, είναι το θεμέλιο μίας ανθεκτικής εξουσίας. Η απώλεια της νομιμότητας είναι η σημαντικότερη απειλή για ένα δημοκρατικό πολιτικό σύστημα», συνεχίζει η Tufekci.

Το «ρεύμα», η κοινωνική δυναμική αν θέλετε, μπορεί να αλλάξει, ειδικά όσο η νεολαία ασχολείται με την πολιτική δράση και τον ακτιβισμό. Παγκοσμίως, η Gen Z διαμορφώνει σταδιακά τις συνθήκες για μία νέα, μαζική πολιτική απάντηση σε πολιτικές ηγεσίες που δεν στηρίζουν τα αιτήματά της και πετσοκόβουν τα όνειρά της. Εκεί υπάρχει προοπτική για το παρόν και για το μέλλον. Γιατί καλό είναι να βγάζουμε το καπέλο στους Γάλλους, αλλά ας δοκιμάσουμε κι εμείς να μάθουμε κάτι και να πάρουμε τη σκυτάλη των διεκδικήσεων.

Πηγή: www.rosa.gr

• Η γαλλική κυβέρνηση ανακοίνωσε χθες ότι προτίθεται να αναγκάσει τους εργαζομένους να επιστρέψουν στην εργασία τους σε εγκατάσταση αποθήκευσης της TotalEnergies, καθώς το συνδικάτο CGT και η εταιρεία εξακολουθούν να βρίσκονται σε αδιέξοδο όσον αφορά την επίτευξη συμφωνίας για τους μισθούς, πράγμα που σημαίνει ότι οι απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων, που διαρκούν ήδη δύο εβδομάδες και επιβαρύνουν τις προμήθειες βενζίνης στη χώρα, θα παραταθούν.

"Αν χρειαστεί θα λάβουμε μέτρα για να άρουμε τον αποκλεισμό των διαθέσιμων προμηθειών στην αποθήκη της Δουνκέρκης", δήλωσε η υπουργός Ενέργειας Ανιές-Πανιέ Ρινασέρ και πρόσθεσε: "Ωστόσο ελπίζω ότι ακόμη και σήμερα θα εξελιχθούν τα πράγματα ανάμεσα στο CGT και την Total".

Οι πρώτες συνομιλίες ανάμεσα στην εταιρεία και τους επικεφαλής του συνδικάτου έγιναν την Τετάρτη, αλλά απέτυχαν να καταλήξουν σε άρση του αδιεξόδου και εκπρόσωπος του συνδικάτου δήλωσε σήμερα στο Reuters ότι οι απεργιακές κινητοποιήσεις, που επηρεάζουν τέσσερα διυλιστήρια και τις εγκαταστάσεις αποθήκευσης στην Δουνκέρκη, συνεχίζονται.

Η TotalEnergies αναφέρει σε χθεσινή της ανακοίνωση ότι δεν τηρούνται οι προϋποθέσεις για την ύπαρξη συνομιλιών για το μισθολογικό με όλα τα συνδικάτα, καθώς συνεχίζονται οι διάφοροι αποκλεισμοί εγκαταστάσεων.

Η γαλλική πετρελαϊκή εταιρεία ανακοίνωσε επίσης ότι θα καταβάλει ένα εφάπαξ μπόνους στο εργατικό της δυναμικό.

Ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών Μπρουνό Λεμέρ δήλωσε παράλληλα  στον ραδιοσταθμό RTL ότι η TotalEnergies έχει "την δυνατότητα και άρα το καθήκον" να αυξήσει τους μισθούς και σημείωσε ότι η εταιρεία "άργησε" να αρχίσει συνομιλίες με τα συνδικάτα αφού αποκόμισε μεγάλα κέρδη.

Στο μεταξύ εκπρόσωπος του CGT στην Esso France δήλωσε προχθες ότι οι κινητοποιήσεις στο πλαίσιο των οποίων έχουν αποκλειστεί δύο διυλιστήρια θα συνεχιστούν επίσης.

Δύο εβδομάδες μετά την έναρξη των απεργιακών κινητοποιήσεων που έχουν μειώσει την παραγωγή βενζίνης της Γαλλίας άνω του 60%, ακόμη ένα στα τρία πρατήρια βενζίνης εξακολουθεί να δυσκολεύεται για να εξασφαλίσει προμήθειες.

Ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ, ο εμβληματικός σκηνοθέτης με τις χίλιες ζωές και το πλούσιο και πρωτεϊκό έργο, η ενσάρκωση των αντιφάσεων μιας τέχνης που βρίσκεται σε συνεχή αναζήτηση, πέθανε την Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου σε ηλικία 91 ετών. Αφήνει πίσω του μια καριέρα γεμάτη αριστουργήματα και παρεξηγήσεις που τον έκαναν θρύλο κατά τη διάρκεια της ζωής του.

Από τη δεκατία του '60, ο Γκοντάρ ήταν ένα από τα κεντρικά πρόσωπα της Νουβέλ Βαγκ, του ρεύματος που διερεύνησε και διεύρυνε με τρόπο μοναδικό τα αισθητικά και αφηγματικά όρια της 7ης τέχνης. Απόλυτα συνδεδεμένος με αυτή την κοσμογονία του μοντερνισμού, ο Γκοντάρ άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο κάνουμε και βλέπουμε σινεμά, αγαπήθηκε (αλλά και μισήθηκε από κριτικούς και κοινό), επηρέασε βαθιά άλλους δημιουργούς, και άφησε πίσω του ένα τεράστιο και πλούσιο στοχαστικό έργο πάνω στην τέχνη, την κοινωνία και τη μεταξύ τους σχέση.

(Richard Dumas/Libération)

Γεννημένος στις 3 Δεκεμβρίου του 1930, ο πιο διάσημος από τις γαλλοελβετούς καλλιτέχνες, κλείνει με το θανάτό του κάτι που συνδέεται με τη συλλογική συνείδηση. Κατ' αρχάς, την απώλεια ενός από τους μεγαλύτερους κινηματογραφιστές όλων των εποχών, με τα ηλεκτροσόκ εικόνων και ήχου που προκαλεί το έργο του. Αλλά ο θάνατός του είναι και το συμβολικό τέλος αυτού του σπουδαίου ρεύματος στην κινηματογραφική τέχνη, της Νουβέλ Βαγκ.Αυτή τη ρήξη του μοντερνισμού με τον ιταλικό νεορεαλισμό, με την καταστροφή του παγκόσμιου πολέμου, ο Γκοντάρ την ενσάρκωσε με μεγαλύτερο πάθος, βία και οδύνη από τους περισσότερους πρώην συντρόφους του της Νουβέλ Βαγκ, κάτι που τον έκανε σύμβολο και παράδειγμα για όσους πίστευαν και στόχευαν σε ένα σινεμά που θα μπορούσε να αλλάξει τον κόσμο.

Το 1949, o Ζαν-Λυκ Γκοντάρ βρίσκεται στο Παρίσι για να σπουδάσει εθνολογία στη Σορβόννη. Εκεί θα γνωρίσει και θα συναναστραφεί με τους Κλοντ Σαμπρόλ, Φρανσουά Τρυφώ, Έρικ Ρομέρ και Ζακ Ριβέτ – τους κινηματογραφιστές δηλαδή που μετέπειτα θα στελεχώσουν το κίνημα της Νουβέλ Βαγκ (Nouvelle Vague).

Το 1950, μαζί με τους Τρυφώ και Ριβέτ εκδίδει το περιοδικό Gazette du Cinema, γράφει για το σινεμά και παράλληλα παίζει σε ταινίες των Ριβέτ και Ρομέρ. Το 1952 ξεκινά η συνεργασία του με το θρυλικό περιοδικό Cahiers du Cinema του Αντρέ Μπαζέν. Με τα χρήματα που συγκεντρώνει, θα γυρίσει την πρώτη του μικρού μήκους ταινία, το ντοκιμαντέρ «Επιχείρηση Μπετόν» (1954). Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’50 θα ολοκληρώσει ακόμη τέσσερις ταινίες μικρού μήκους.

Έντονα επηρεασμένος από σκηνοθέτες όπως οι Ζαν Ρενουάρ, Νίκολας Ρέι, Ρομπέρ Μπρεσόν, Ρομπέρτο Ροσελίνι και Ζαν Ρους, ο Γκοντάρ θα προσπαθήσει εξαρχής – σε αντίθεση με τον φίλο και συνάδελφό του Τρυφώ – να εντάξει την προσωπική του ζωή, αλλά και τις πολιτικές του πεποιθήσεις, στις ταινίες του αλλά και να δείξει ότι στον κινηματογράφο «όλα επιτρέπονται».

Η ενασχόληση του με θέματα που θεωρούνταν ταμπού καθώς και με νέες τεχνικές τάραξαν το κινηματογραφικό κατεστημένο και ενέπνευσαν εικονοκλάστες σκηνοθέτες δεκαετίες μετά την κορύφωση της καριέρας του στα χρόνια του 1960.

Ο σκηνοθέτης του «Με κομμένη την ανάσα» και της «Περιφρόνησης», αν θέλουμε να αναφέρουμε τις πιο διάσημες ίσως ταινίες του, σκηνοθέτησε συνολικά πάνω από 100 ταινίες. Αιρετικός για την εποχή του αμφισβήτησε έντονα τις κινηματογραφικές φόρμες του Χόλιγουντ αλλά και του γαλλικού κινηματογράφου.

Απόλυτα συνδεδεμένος υπήρξε εξάλλου με τα πολιτικά κινήματα που οδήγησαν στον Μάη του '68, ενώ η πολιτική υπήρξε μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του ένα πεδίο στο οποίο επίσης άσκησε με πάθος την εικονοκλαστική και αιρετική αντίληψή του για την τέχνη και τον κόσμο. 

«Ήθελα να ξεκινήσω από μια ιστορία συμβατική και να ανακατασκευάσω, με διαφορετικό τρόπο, ό,τι είχε γίνει μέχρι τότε στον κινηματογράφο. Ήθελα επίσης να δώσω την εντύπωση ότι τα κινηματογραφικά μέσα ανακαλύπτονταν ή δοκιμάζονταν για πρώτη φορά», θα πει χαρακτηριστικά ο Γκοντάρ σε μία από τις πρώτες του συνεντεύξεις στο περιοδικό Cahiers du Cinema το 1962. Επίσης υπήρξε από τη δεκαετία του '50 συνδεδεμένος με το περιοδικό Cahiers du Cinema, εμβληματικό έντυπο κριτικής και θεωρίας του κινηματογράφου. Το 1968, ο Γκοντάρ εγκατέλειψε τη Νουβέλ Βαγκ και ίδρυσε μαζί με τον Jean-Pierre Gorin την κινηματογραφική ομάδα Dziga Vertov Group, ονομασμένη από τον γνωστό Σοβιετικό σκηνοθέτη. Επρόκειτο για μια ομάδα πολιτικά ενεργών σκηνοθετών οι οποίοι ομαδικά και ανώνυμα δημιουργούσαν πειραματικές και πολιτικές ταινίες οι οποίες υποστήριζαν κινήματα όπως ο Μαοϊσμός και ο Μαρξισμός.

Μεταξύ άλλων, ο Γκοντάρ είχε σκηνοθετήσει τις ταινίες: «Η κυρία θέλει έρωτα» (1961), «Ζούσε τη ζωή της» (1962), «Αλφαβίλ» (1965), «Ο τερλός Πιερό» (1965), «Συνέβη στην Αμερική» (1966), «Η Κινέζα» (1967), «Όλα πάνε καλά» (1972), «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω» (1980), «Histoire(s) du Cinema» (1989), «Χαίρε Σεράγεβο) (1993), «Η ελεγεία ενός έρωτα» (2001), «Film Socialisme» (2010), «Το βιβλίο της εικόνας» (2018).

Εκτενές ρεπορτάζ στο σκάνδαλο των υποκλοπών στην Ελλάδα παρουσιάζει η γαλλική εφημερίδα Liberation ανήμερα της επίσκεψης του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Παρίσι, όπου θα συναντηθεί με τον πρόεδρο της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν.

Η γαλλική εφημερίδα, με τίτλο «Στην Ελλάδα η ακροδεξιά είναι επικεφαλής του “βαθέος κράτους”», έρχεται να προστεθεί στα διεθνή ΜΜΕ που αναδεικνύουν το σοβαρό αυτό σκάνδαλο, ερωτώμενη ουσιαστικά αν η χώρα μας κατρακυλάει σε καθεστώς που λίγο θυμίζει δημοκρατία.

Αφού κάνει μια αναδρομή στη ζέουσα υπόθεση των υποκλοπών, επισημαίνει πως έχει τις ρίζες της στην περίοδο της δικτατορίας (1967-1974) που οι παρακολουθήσεις ήταν το άλφα και το ωμέγα της ρατσιστικής, αντισημιτικής πολιτικής των συνταγματαρχών, που αρνούνταν ακόμη και ο Ολοκαύτωμα.

Θυμίζει επίσης την προαγωγή της Μαριάνθη Παγουτέλη (βλέπε: Μας κυβερνά ο Κώστας Πλεύρης;) ως αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου, που έχει προκαλέσει αντίδραση ακόμη και μέσα στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας (Όλγα Κεφαλογιάννη), επισημαίνοντας ότι έχει κάνει ανοιχτά αντισημιτικά σχόλια ενώ, όπως τονίζει η εφημερίδα «θρηνούσε σε blog “που ο Χίτλερ δεν εξολόθρευσε εντελώς τους Εβραίους”. Το 2007 είχε ζητήσει την αθώωση ενός διαβόητου αρνητή του Ολοκαυτώματος, του Κωνσταντίνου Πλεύρη, συγγραφέα του βιβλίου Οι Εβραίοι, όλη η αλήθεια, που προσπάθησε για ρατσιστικά σχόλια και υποκίνηση μίσους. Δικηγόρος του ήταν ο γιος του, Θάνος Πλεύρης… πλέον υπουργός Υγείας!»

Η Liberation επισημαίνει ότι στοιχεία για το σκάνδαλο των υποκλοπών έρχονται καθημερινά στο φως, καθώς και νέα θύματα παρακολούθησης, σημειώνει μεταξύ άλλων ότι «δημιουργούνται σοβαρά ερωτήματα «για το τεράστιο σύστημα παρακολούθησης που έχει τεθεί σε εφαρμογή στη χώρα και ελέγχεται από την κορυφή του ελληνικού κράτους», ευθεία και σαφής βολή προς το Μέγαρο Μαξίμου και τον πρωθυπουργό που έχει πάρει υπό την ευθύνη του την ΕΥΠ και ισχυρίζεται ότι «δεν ξέρει, δεν άκουσε τίποτα».

Η Liberation έχει μιλήσει με καθηγητές Πανεπιστημίων στην Ελλάδα και τη Γαλλία, δημοσιογράφους μεταξύ των οποίων ο Δημήτρης Ψαρράς της «Εφ.Συν.» που έχει κάνει εκτενές ρεπορτάζ για τη Μαριάνθη Παγουτέλη, αλλά και με ευρωβουλευτές, μέλη της επιτροπής PEGA, μεταξύ των οποίων ο Αυστριακός των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, Χάνες Χάιντε, ο οποίος αναρωτιέται: «Γιατί είναι εύκολο να παρακολουθούνται πολίτες στην Ελλάδα; Μήπως η Ελλάδα βρίσκεται στον δρόμο να καταστεί αυταρχικό κράτος;» 

Οκτώ τόνοι ψαριών βρέθηκαν νεκρά από ασφυξία σε μια λίμνη στο Μαμπλί, στην κεντροανατολική Γαλλία, λόγω της ξηρασίας που επικρατεί στην περιοχή, ανέφερε σήμερα (23/8) η Ομοσπονδία Αλιείας του Λίγηρα. Η επιχείρηση διάσωσης που οργανώθηκε επέτρεψε να επιβιώσει περίπου το 1% των ψαριών.

Συνολικά, 80 εθελοντές μάζεψαν 10,5 τόνους νεκρών ψαριών την Δευτέρα και άλλα 500 κιλά σήμερα από τη λίμνη Κορνιγιόν, σύμφωνα με τον Βενσάν Γκαρνιέ, ένα στέλεχος της Ομοσπονδίας, αρμόδιο για την ανάπτυξη της αλιείας στην περιοχή.

Στην επιχείρηση που οργανώθηκε μέσω των ιστοτόπων κοινωνικής δικτύωσης οι εθελοντές πήγαν με απόχες και μάζεψαν τα ελάχιστα ψάρια που ήταν ακόμη ζωντανά και στη συνέχεια τα έριξαν στον Λίγηρα. Συνολικά, σώθηκαν γύρω στα 100 κιλά ψάρια. Περίπου τα τρία τέταρτα των ψαριών που πέθαναν από ασφυξία ήταν κυπρίνοι.

Λόγω της πτώσης της στάθμης του Λίγηρα, ο οποίος τροφοδοτεί αυτή τη λίμνη και σε συνδυασμό με τις υψηλές θερμοκρασίες που επικρατούσαν στην περιοχή, μειώθηκε το ποσοστό οξυγόνου στα νερά και αυξήθηκαν τα φύκια, με αποτέλεσμα τα ψάρια να πεθάνουν από ασφυξία.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ, AFP 

Τα νιτρώδη άλατα είναι χημική ουσία που χρησιμοποιείται ευρέως για να παρατείνει τη διάρκεια ζωής των επεξεργασμένων κρεάτων και να δώσει στο βραστό ζαμπόν το ροζ χρώμα, καθιστώντας τα επικίνδυνα για την υγεία, καθώς στο πεπτικό σύστημα του καταναλωτή, αυτή η ένωση μετατρέπεται σε νιτροζαμίνη, που είναι καρκινογόνος ουσία ενώ ταυτόχρονα συμβάλλει στην ανάπτυξη αλλαντίασης, λιστερίωσης ή σαλμονέλας.

Υπενθυμίζεται ότι το 2015, έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ταξινόμησε το επεξεργασμένο κρέας ως καρκινογόνο, επειδή η ωρίμανση -με την προσθήκη νιτρικών ή νιτρωδών αλάτων ή με το κάπνισμα- μπορεί να οδηγήσει στον σχηματισμό χημικών ουσιών που μπορεί να προκαλέσουν καρκίνο. Η έκθεση της ANSES έρχεται να επιβεβαιώσει τον ΠΟΥ παίρνοντας μάλιστα και πολιτικές διαστάσεις.

Ήδη, τον Φεβρουάριο του 2022, το γαλλικό κοινοβούλιο ενέκρινε νομοσχέδιο με στόχο τη σταδιακή μείωση της χρήσης νιτρωδών στα αλλαντικά και διέταξε την επανεξέταση των πιθανών κινδύνων για την υγεία.

Έτσι, όπως αναφέρεται στην έκθεση, «περισσότερο από το ήμισυ των περιπτώσεων έκθεσης στα νιτρώδη προέρχεται από την κατανάλωση αλλαντικών, λόγω των πρόσθετων [συντηρητικών] που χρησιμοποιούνται στην παρασκευή τους».

Τα ευρήματα επιβεβαίωσαν επίσης «την ύπαρξη συσχέτισης μεταξύ του κινδύνου καρκίνου του παχέος εντέρου και της έκθεσης σε νιτρώδη ή/και νιτρικά άλατα, είτε μέσω της κατανάλωσης επεξεργασμένου κρέατος είτε με πόσιμο νερό. Όσο μεγαλύτερη είναι η έκθεση σε αυτές τις ενώσεις, τόσο υψηλότερος είναι ο κίνδυνος καρκίνου του παχέος εντέρου στον πληθυσμό», αναφέρει η έκθεση.

Ωστόσο στην έκθεση σημειώνεται ότι μπορεί τα νιτρώδη να συνδέονται και με άλλα είδη καρκίνων ωστόσο, όπως αναφέρεται «τα διαθέσιμα δεδομένα, μέχρι σήμερα, δεν επιτρέπουν το συμπέρασμα μιας αιτιώδους συνάφειας. Ο οργανισμός συνιστά να διεξαχθεί περαιτέρω έρευνα σε αυτόν τον τομέα για να επιβεβαιωθούν ή να διαψευστούν αυτές οι σχέσεις».

Η ANSES συμβουλεύει τους καταναλωτές «να περιορίσουν την κατανάλωση αλλαντικών στα 150 γραμμάρια την εβδομάδα» και «να τρώνε μια ποικίλη και ισορροπημένη διατροφή, με τουλάχιστον πέντε μερίδες φρούτων και λαχανικών την ημέρα». Σημειώνεται ότι σήμερα οι Γάλλοι καταναλώνουν περίπου 280 γραμμάρια αλλαντικών ημερησίως, οπότε πρέπει να αλλάξουν σημαντικά το διαιτολόγιό τους.

Ανησυχεί η βιομηχανία

Πλέον, η γαλλική κυβέρνηση έχει τώρα 12 μήνες για να αποφασίσει εάν μειώσει ή καταργήσει σταδιακά το συντηρητικό. Ο Γάλλος κεντρώος βουλευτής Richard Ramos, που από την πρώτη στιγμή τάχθηκε κατά της χρήσης χημικών, είναι ήδη έτοιμος να ζητήσει για άλλη μια φορά την απαγόρευσή τους. «Υπάρχει σύνδεση μεταξύ του καρκίνου του παχέος εντέρου και των νιτρικών αλάτων στα αλλαντικά, επομένως πρέπει να απαγορεύσουμε τα νιτρικά», είπε ο Ramos.

Επί του παρόντος, το 90% όλων των αλλαντικών περιλαμβάνουν νιτρώδη άλατα, και έτσι η είδηση έχει προκαλέσει αναστάτωση στην γαλλική βιομηχανία αλλαντικών.

Είναι γεγονός ότι οι μεγαλύτερες εταιρείες όπως η Herta ή η Fleury Michon της Nestlé, πειραματίζονται ήδη με προϊόντα χωρίς νιτρώδη, ωστόσο σχεδόν 300 μικρές και μεσαίες εταιρείες του κλάδου θα δυσκολευτούν να κατασκευάσουν τα προϊόντα τους χωρίς τη χρήση νιτρωδών αλάτων. Η έλλειψη του συντηρητικού θα μειώσει τη διάρκεια ζωής τους και θα αυξήσει τον κίνδυνο βακτηριακής μόλυνσης.

Το ερώτημα είναι πως θα είναι μετά η γεύση του αγαπημένου για πολλούς ζαμπόν δίχως αυτή την επίνδυνη ουσία. Θα αντικατασταθεί από άλλο υποκατάστατο ή θα είναι αλλιώς μετά το προϊόν;

Πηγή: tvxs.gr