Νίκος Παπαδογιάννης

Γνωρίζετε, πιθανότατα, ότι στην άλλη μου ζωή είμαι αθλητικός συντάκτης. Ως τέτοιος, και ως κανονικός δημοσιογράφος (με το συμπάθιο), στρογγυλοκάθισα χθες στον καναπέ του σπιτιού μου για να απεργήσω, πιστός στην εξαγγελία της ΕΣΗΕΑ. Το κυρίαρχο αίτημα ήταν η κοινωνική δικαιοσύνη, η δικαίωση των θυμάτων των Τεμπών, η παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων (ξεκινώντας από τους πολιτικούς ταγούς), και η χαμένη τιμή της ρημάδας της δημοσιογραφίας «χωρίς κομματικό πρόσημο» όπως έγραφε το σχετικό τσιτάτο.

Υπέθεσα ότι μαζί μου θα απεργούσαν και οι υπόλοιποι αθλητικοί συντάκτες, αφού άλλωστε ήταν μία σχετικά ψόφια Τετάρτη, χωρίς αγώνες από αυτούς που σταματούν την κυκλοφορία και δονούν την επικράτεια. Όπως αποδείχθηκε, είχα μαύρα μεσάνυχτα. Πριν μεσημεριάσει, η ΕΣΗΕΑ καταστρατήγησε την απεργία της, δίνοντας άδεια για δημοσίευση μικρών επικήδειων για τον μακαρίτη Μίμη Παπαϊωάννου, που πέθανε σε ηλικία 81 ετών. Λίγες ώρες αργότερα, αποφασίστηκε νέα εξαίρεση, για να καλυφθεί από τις αθλητικές ιστοσελίδες και από την κρατική τηλεόραση ο τελικός του Challenge Cup του βόλεϊ, μεταξύ Ολυμπιακού-Μακάμπι.

Και μιας που άνοιξε ο ασκός του απεργοσπάστη Αιόλου, πέρασαν από το ίδιο παράθυρο και όλες σχεδόν οι αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας. ΑΕΚ-Γαλατασαράι για το Champions League του μπάσκετ; Περιγραφή και ρεπορτάζ από τα Λιόσια. Λόντον Λάιονς-Προμηθέας; Περιγραφή από το στούντιο. Ρεάλ-Λίβερπουλ και Νάπολι-Άιντραχτ για το ποδοσφαιρικό Champions League; Περιγραφάρες τόσο από το Μέγκα όσο και από την Cosmote TV. Τένις Σάκκαρη-Κβίτοβα; Κανονικό σπηκάζ μέσα στη μαύρη νύχτα.

Από επαγγελματίες δημοσιογράφους, εννοείται, οι οποίοι ήταν υποχρεωμένοι να διαβάζουν ένα μίνι μανιφέστο της ΕΣΗΕΑ 3-4 φορές σε κάθε μετάδοση. Το διευκρινίζω το τελευταίο, διότι σε παλαιότερες απεργίες επιστρατεύτηκαν από τα κανάλια παλαίμαχοι αθλητές ή συνάδελφοι από την αδελφή Κύπρο ή κάτι περαστικοί που σκάμπαζαν από μπάλα. Παράλληλα, ορισμένοι αθλητικοί ιστότοποι πρόσφεραν στον αναγνώστη διαρκή ενημέρωση από τα ματς της βραδιάς, με σχολιασμό και ανατριχιαστικές λεπτομέρειες.

Τι διάβολο απεργία ήταν αυτή, αγαπητή Ένωση; Απεργούσαν, δηλαδή, μόνο εκείνοι που είχαν ρεπό; Εάν χθες υπήρχε πλήρης αγωνιστική Super League ποδοσφαίρου και Euroleague μπάσκετ, θα την περνούσαμε όλοι στις επαγγελματικές επάλξεις τη μεγάλη μέρα, σκυμμένοι πάνω από τα πληκτρολόγια και φλυαρώντας στα μικρόφωνα; Τι νόημα έχουν οι απεργίες, όταν εξαιρούνται επίσημα από αυτές όσοι …έχουν δουλειά; Και μάλιστα σε μία συνηθισμένη Τετάρτη, με αθλητικές μεταδόσεις ρουτίνας; Τι ρεντίκολο ήταν αυτό το χθεσινό;

Εννοείται, ότι πολλά φιλοκυβερνητικά ειδησεογραφικά σάιτ δούλεψαν κανονικότατα όλη μέρα, για πολιτική επικαιρότητα μιλάμε τώρα, γράφοντας την απεργία και τα αιτήματά τους στα γαλάζια τους μέζεα. Το ίδιο έκαναν και τα πρωινομεσημεριανάδικα των καναλιών, που όποτε βολεύει τάσσονται στο μετερίζι της ειδησεογραφίας και όποτε δεν βολεύει ασχολούνται με ωροσκόπια και μαγειρική. Αλλά ας τους αφήσουμε δαύτους, αφού το πρόβλημα εντοπίζεται αλλού.

Η απεργία των δημοσιογράφων εκφυλίστηκε (ως συνήθως) σε ανέκδοτο, το οποίο προκάλεσε ηχηρά γέλια όταν προστέθηκε στην εξίσωση η ανακοίνωση της ίδια της Ένωσης Συντακτών: «Η ΕΣΗΕΑ χαιρετίζει τη μαζική συμμετοχή των δημοσιογράφων της Αθήνας στην απεργία της Τετάρτης, 15 Μαρτίου», γράφει ο τίτλος.

Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν τρολάρισμα, αλλά όχι, η Ένωση σοβαρολογούσε και μάλιστα μιλούσε για «ηχηρό μήνυμα διεκδίκησης της ανεξαρτησίας των δημοσιογράφων», ιδίως, λέει, προς τα μαγαζιά που την καταστρατήγησαν. «Η παραφωνία, αρκετών ιστοσελίδων που ανάρτησαν ενημερωτικό περιεχόμενο θα αντιμετωπιστεί στο πλαίσιο των καταστατικών προβλέψεων», σημειώνεται στον επίλογο. Θα τους κάνουν τα μούτρα κρέας, όπως συνήθως. Καλύτερα να τις καταργήσουμε τελείως τις απεργίες.

Την ίδια ώρα, η έμπειρη Μαριάννα Πυργιώτη δοκίμαζε τα αντανακλαστικά των χρηστών του Twitter, με οδυνηρές, αν κρίνω από τα σχόλια, συνέπειες. «Θα έπρεπε να γίνει ένα πειραματικό lock down των ΜΜΕ και των δημοσιογράφων για 30 ημέρες, με μόνη πηγή “ενημέρωσης” τα social media. Κανείς πουθενά να μην εργαζόταν, ό,τι κι αν συνέβαινε. Από τραπεζική χρεωκοπία έως σεισμό. Μετά θα τα ξαναλέγαμε για το Α.Ρ.Δ. που πιπιλάτε σαν καραμέλα», έγραψε η χαλκέντερη συνάδελφος.

Για όποιον κατέβηκε από άλλον πλανήτη, τα αρχικά Α.Ρ.Δ. σημαίνουν Αλήτες Ρουφιάνοι Δημοσιογράφοι. Σχεδόν όλοι της επισήμαναν το αυτονόητο: η «δημοσιογραφία», όπως την κατάντησαν οι πετσωμένοι παπαγάλοι της τηλεόρασης και όχι μόνο, αυτή που καταβαράθρωσε την άμοιρη Ελλάδα στην 108^η θέση της σχετικής λίστας, δεν πρόκειται να λείψει σε κανέναν, εάν πεθάνει έναν ωραίο θάνατο.

Εκείνη που κραυγάζει με την απουσία της είναι η ανεξάρτητη και αδέσμευτη δημοσιογραφία, η κανονική δηλαδή. Υπάρχει ακόμη τέτοια στον τόπο, αλλά χάνεται αύτανδρη μέσα στις άναρθρες κραυγές των αργυρώνητων αυλικών της κυβέρνησης και των διακινητών ψευδών ειδήσεων.

Να ξέρεις, φίλε αναγνώστη, ότι όσοι επιμένουμε να διακονούμε το επάγγελμα δίχως να κατεβάζουμε τα βρακιά νιώθουμε απέχθεια στα όρια του μίσους για αυτούς που εξευτελίζουν τον κλάδο, τους ΑΡΔ που λέει και η Μαριάννα. Όποιος έλθει και μου πει κατάμουτρα ότι είμαι σαν τους Πορτοσαλταίους και ατιμάζω το επάγγελμά μου, θα είναι τυχερός αν γλιτώσει μόνο με πτύελο.

Πηγή: koutipandoras.gr

Οι άνθρωποι αναζητούμε την ασφάλεια να γνωρίζουμε τι συμβαίνει γύρω μας. Αυτή η ασφάλεια για την συντηρητική νέα δεξιά παρέχεται από την άσκηση «νόμιμης βίας»: στην οικογένεια από τον πατέρα, στο σχολείο από τον δάσκαλο, στην εργασία από τον εργοδότη και στην κοινωνία γενικότερα από ένα σύστημα «νόμου και τάξης».

ΓΡΑΦΕΙ Η ΜΑΡΙΑ ΡΑΝΤΟΥ

Δεν ξέρω πώς μου ήρθε να γράψω για αυτά. Μάλλον, δεν ξέρω γιατί αποφάσισα να γράψω τώρα για αυτά. Ίσως ήταν αυτό το έγκλημα που σε κάνει να σκέφτεσαι τις σχέσεις και τους δεσμούς που διέπουν τον σύγχρονο κόσμο, ίσως και όχι. Ίσως να ήταν αυτό που είδες πάλι, με τον πιο εγκληματικό τρόπο, το Κράτος, τον πιο σπουδαίο φροντιστή σου, να γίνεται ο πιο δεινός βασανιστής. Αλήθεια, πώς γίνεται να βασανίζεσαι από τον ίδιο τον φροντιστή σου;

Το Κράτος ταυτίζεται με την έννοια της εξουσίας - είναι η οργανωμένη πολιτική οντότητα που κατέχει το μονοπώλιο της χρήσης «νόμιμης βίας».

Ο όρος Κράτος εμφανίζεται την εποχή του Machiavelli και σημαίνει δύναμη. Κράτος και εξουσία, δίχως να είναι συνώνυμα, παραπέμπουν στο ίδιο φαινόμενο. Το κράτος νοείται ως καταπιεστικός μηχανισμός, ο οποίος δίνει τη δυνατότητα στην άρχουσα τάξη να διασφαλίζει την κυριαρχία της πάνω στην εργατική τάξη, προκειμένου να την υποβάλλει στην καπιταλιστική εκμετάλλευση.

Η έννοια της καταπίεσης ταυτίζεται με την έννοια της καταστολής, όμως το Κράτος δεν μπορεί να καθιερώνει και να αναπαράγει την πολιτική κυριαρχία αποκλειστικά και μόνο με την καταστολή, δηλαδή με την ωμή επιβολή της αδιαμφισβήτητης δύναμης που κατέχει και της βίας. Αυτό ακριβώς το πρόβλημα έρχεται να λύσει η ιδεολογία, που θεμιτοποιεί τη βία και ανοίγει τον δρόμο προς την συναίνεση προς την πολιτική εξουσία.

Βασική προϋπόθεση της εγκαθίδρυσης και διατήρησης της εξουσίας είναι ο σωματικός καταναγκασμός και η απειλή πάνω στα σώματά μας. Σκεφτείτε ένα απλό παράδειγμα: η αστυνομία στις πορείες. Η αστυνομία είναι μέρος του κράτους που συνδυάζει ιδεολογία -που προκύπτει από την εκπαίδευση- και καταστολή - που ενσαρκώνεται στην πράξη. Η αστυνομία βρίσκεται σε μία πορεία για να δημιουργήσει φόβο - ο φόβος περιορίζει την ελευθερία μας.

Το σώμα μας δεν είναι μια απλή βιολογική οντότητα, πολύ παραπάνω είναι μια πολιτική σύνθεση, άρρηκτα συνδεδεμένη με το Κράτος και την εξουσία. Το Κράτος καταβροχθίζει τα σώματά μας, εγκαθιδρύοντας θεσμούς (στρατός, φυλακές, αστυνομία κ.ά.) που πραγματώνουν τον σωματικό καταναγκασμό, υπό την απειλή του «ακρωτηριασμού». Το Κράτος εξελίσσεται ακριβώς επειδή καθυποτάσσει και φθείρει τα σώματά μας, ενσαρκώνοντας πάνω μας την κρατική βία.

Έτσι το κράτος «δυναστεύει» τις μάζες είτε με την αστυνομική τρομοκρατία είτε με την εσωτερική καταστολή. Έτσι το Κράτος φιμώνει και διαμορφώνει συνειδήσεις. Έτσι το Κράτος δολοφονεί και εμείς φοβόμαστε τον «ακρωτηριασμό».

Ας αφήσουμε την φιλοσοφία να πάμε σε κάτι λίγο πιο χειροπιαστό. Ας γυρίσουμε και αρκετά τον χρόνο πίσω και ας δώσουμε λίγο χώρο σε αυτή την συζήτηση στην Νέα Δημοκρατία. Από το 2007, η Ελλάδα είχε περάσει στην πιο κρίσιμη καμπή της ιστορίας της, καθώς στιγματίζεται από οικονομική και κοινωνική κρίση.

Σύμφωνα µε την EUROSTAT, τον Αύγουστο του 2013 η ανεργία βρίσκονταν στο 27,3%, σε σύγκριση µε 8,9% τον Ιανουάριο του 2009, µε την ανεργία των νέων να είναι 57,7%, ενώ σύμφωνα µε τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 27% μεταξύ 2008 και 2012.

Η τριετία από το 2012 έως το 2015, περίοδος πρωθυπουργίας του Αντώνη Σαμαρά, χαρακτηρίζεται ιδιαίτερα σημαντική για το μέλλον της χώρας αλλά και νοηματοδοτεί την ύπαρξή της τόσο ως κράτος όσο και ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα πολιτικά γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο, και όσο η οργή και η αγανάκτηση δεν μπορούν να κατευναστούν, τόσο το Κράτος-κένταυρος επιδίδεται στην καταστολή.

Η Νέα Δημοκρατία είναι ένα παραδοσιακά συντηρητικό κόμμα, που στην πορεία του μετέβη σε αυτό που λέμε συντηρητική νέα δεξιά.  

Η συντηρητική νέα δεξιά ή νεοσυντηρητισμός αποτελεί ιδεολογική έκφανση του συντηρητισμού που αναπτύχθηκε την τελευταία τριακονταετία, με επίκεντρο τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Κύριο μέλημα του νεοσυντηρητισμού είναι ο νόμος και η τάξη, η δημόσια ηθική και η εθνική ταυτότητα.

Στον νεοσυντηρητισμό ιδιαίτερα σημαντική είναι η έννοια της εξουσίας, η οποία αποτελεί τη λύση στον κοινωνικό κατακερματισμό και την αταξία και επιβάλλει την κοινωνική πειθαρχία. Οι άνθρωποι αναζητούμε την ασφάλεια να γνωρίζουμε τι συμβαίνει γύρω μας. Αυτή η ασφάλεια για την συντηρητική νέα δεξιά παρέχεται από την άσκηση εξουσίας: στην οικογένεια από τον πατέρα, στο σχολείο από τον δάσκαλο, στην εργασία από τον εργοδότη και στην κοινωνία γενικότερα από ένα σύστημα «νόμου και τάξης».

Αυτό δικαιολογεί και την γενικότερη αντίληψη των νεοσυντηρητικών για την οικογένεια, συμφώνα με την οποία αυτή αποτελεί μια «φυσική ιεραρχία»: τα παιδιά υπακούουν στους γονείς και τους σέβονται, ο σύζυγος είναι ο αρχηγός και η σύζυγος η νοικοκυρά. Το μοντέλο αυτό είναι καθαρά πατριαρχικό και συνδέεται άμεσα με τον κρατικό αυταρχισμό και την επιθυμία των νεοσυντηρητικών για ένα ισχυρό κράτος που βασίζεται στο δόγμα «νόμος και τάξη».

Η συντηρητική νέα δεξιά προβληματίζεται επίσης για ζητήματα δημόσιας ηθικής. Οι νεοσυντηρητικοί πιστεύουν ότι το έγκλημα και η παραβατικότητα μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο με τον φόβο της τιμωρίας. Για αυτούς, μια ανεκτική κοινωνία μπορεί να επιφέρει δυο κινδύνους: Από τη μια, η ελευθερία να επιλέγει κανείς τα ήθη ή τον τρόπο ζωής του μπορεί να οδηγήσει στην επιλογή ανήθικων ή «κακών» απόψεων. Από την άλλη, οι άνθρωποι μπορεί απλώς να επιλέξουν διαφορετικές ηθικές θέσεις. Ο ηθικός πλουραλισμός για έναν νεοσυντηρητικό είναι βαθιά απειλητικός καθώς υπονομεύει τη συνοχή της κοινωνίας.

Τέλος, η συντηρητική νέα δεξιά διακρίνεται από την επιθυμία της να ενισχύσει την εθνική ταυτότητα. Η αξία του έθνους έγκειται στο ότι ενώνει την κοινωνία, δίνοντάς της μια κοινή πολιτιστική και αστική ταυτότητα, η οποία είναι ακόμη πιο ισχυρή επειδή έχει τις ρίζες της στην ιστορία, τη θρησκεία και την παράδοση.

Πολλοί θεωρητικοί ανέπτυξαν τις παραπάνω θέσεις και διαβάζοντας τες, πόσες ομιλίες, πόσες τοποθετήσεις κυβερνητικών αξιωματούχων της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας μας έρχονται στο μυαλό; Από την πανεπιστημιακή αστυνομία μέχρι τις πολιτικές μετανάστευσης και παροχής ασύλου. Από το την ανελευθερία του Τύπου μέχρι την δύναμη που έχει λάβει η Εκκλησία. Από τα δικαιώματα της LGBTQ+ κοινότητας μέχρι τα εργασιακά μας δικαιώματα. Από την ασφάλειά μας μέχρι το πιο πρόσφατο «φταίμε όλοι».

Σκοπός της ιδεολογίας είναι να μην φαίνεται, παρ’ όλα αυτά υπάρχει και εφαρμόζεται. Σκοπός δικός μας είναι να επιλέγουμε αν θέλουμε να συνεχίσουμε να ζούμε υπό αυτό το καθεστώς που πιστεύει βαθιά σε μια τέτοια ιδεολογία, στο «νόμο και την τάξη», στην καταστολή και στην φίμωση.

Πηγή: 2020mag.gr

ΓΡΑΦΕΙ Η ΜΑΡΙΑ ΚΕΦΑΛΑ

Ο Γιώργος Χειμωνάς στον «Εχθρό του ποιητή» περιγράφει ακριβώς την κατάσταση που ζούμε. Η πιο γελοία και ταυτόχρονα η πλέον τρομακτική κυβέρνηση των τελευταίων ετών παραμένει στη θέση της, ό,τι κι αν συμβαίνει. Με μια ανησυχητική αλαζονεία που παραπέμπει σε άλλου τύπου πολιτεύματα.

Τα παρακάτω γεγονότα ακολουθούν μια μέρα με απίστευτες αποκαλύψεις, που θα έπρεπε να έχουν παραιτηθεί ακόμα και τα πόμολα που έφαγαν, κουμπώνουν τέλεια στην εικόνα τους. Που ακροβατεί μεταξύ απίστευτης γελοιότητας και τρομακτικής αλαζονείας. Στο ίδιο σχοινί ακροβατεί η Δημοκρατία.

• Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου μας λέει ούτε λίγο ούτε πολύ ότι σιγά τα στοιχεία και επιτίθεται προσωπικά στον δημοσιογράφο και εκδότη: «Πλεονάζουν οι αφηγήσεις, απουσιάζουν τα στοιχεία» και χαρακτηρίζει «εθνικό συκοφάντη» τον Κώστα Βαξεβάνη: «Όσα αναφέρονται στην εφημερίδα του κ. Βαξεβάνη χρειάζεται να διερευνηθούν διεξοδικά από τις αρμόδιες αρχές και ιδιαίτερα από την ελληνική δικαιοσύνη παρότι δεν προκύπτει καμία τεκμηρίωση του δημοσιεύματος. Πλεονάζουν οι αφηγήσεις, απουσιάζουν τα στοιχεία. Όταν διατυπώνονται τέτοιοι ισχυρισμοί, δύο βασικά ερωτήματα που τίθενται είναι ποιος τους λέει και ποιος είναι ο σκοπός του».
• Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ισίδωρος Ντογιάκος δίνει σήμερα παραγγελία στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών να διενεργήσει ποινική προκαταρκτική έρευνα για το δημοσίευμα της εφημερίδας «Documento». Υποβαθμίζοντας εντελώς για μια ακόμα φορά, το τεράστιο σκάνδαλο των υποκλοπών.
• Λίγες ώρες πριν η Σάσκια Μπρικμόντ, ευρωβουλευτής των Πρασίνων και μέλος της Εξεταστικής Επιτροπής για κακόβουλα λογισμικά του Ευρωκοινοβουλίου, σε ανάρτησή της χαρακτηρίζει «Παρανοϊκό» τον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, αναφέροντας ότι «ο παρανοϊκός Έλληνας πρωθυπουργός κατηγορήθηκε ότι έθεσε υπό παρακολούθηση άτομα που υποψιαζόταν ότι ήταν εναντίον του, συμπεριλαμβανομένου του επιτελείου του» και συμπληρώνει ότι «αυτό εξηγεί γιατί ο Μητσοτάκης δεν εμφανίστηκε ενώπιον της εθνικής ή της ευρωπαϊκής εξεταστικής επιτροπής», κάνοντας σαφή μνεία για την απουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη από την PEGA. Και παραθέτει το δημοσίευμα του Politico το οποίο τονίζει ότι «το σκάνδαλο υποκλοπών στην Ελλάδα γιγαντώνεται». 
• Προχθές η PEGA βάζει ζήτημα ελλείμματος Δημοκρατίας και σήμερα βγαίνει μια ευρωβουλευτής και αποκαλεί τον αρχηγό του κράτους μας «παρανοϊκό», μια καθόλου τυχαία λέξη ταιριαστή μόνο στους αρχηγούς απολυταρχικών καθεστώτων, και εμείς έχουμε άλλες σοβαρές δουλειές:
• Το Μαξίμου επιμείνει να παίζει θέματα στη λίστα Πέτσα του, όπως το παρακάτω: «Ν.Δ.: Προτεραιότητα στα στελέχη της αυτοδιοίκησης για τα γαλάζια ψηφοδέλτια. Πώς θα "εξορκιστεί" η χαλαρή ψήφος ειδικά την πρώτη Κυριακή της απλής αναλογικής - Νέα ονόματα στο προσκήνιο». «Πρώτο Θέμα», Σήμερα!
• Τα δεξιά τρολ στο twitter κάνουν ταχύρρυθμα μαθήματα με τίτλο: «Πώς να κάψετε τα τελευταία σας εγκεφαλικά κύτταρα» κάτω από τον γενικότερο τίτλο: «Στόχος των παρακολουθήσεων ήταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης». 

• Ο Άδωνις Γεωργιάδης δηλώνει -και άργησε- ότι φταίει ο Τσίπρας για την υπόθεση των υποκλοπών στον ΣΚΑΪ και παρουσιάζει ατράνταχτα επιχειρήματα: «Δεν είχε άλλη δουλειά ο Μητσοτάκης από το να παρακολουθεί την Ευγενία. Μου θυμίζει τη σκευωρία της υπόθεσης Novartis όπου κατηγόρησαν δέκα πολιτικά πρόσωπα επίσης με τις ίδιας ποιότητας "στοιχεία". Αθωωθήκαμε πανηγυρικά. Αυτά τα αδιάσειστα στοιχεία είναι δύο πηγές που λέει ότι έχει ο δημοσιογράφος. Εγώ απαντώ ότι έχω τέσσερις πηγές και λέω ότι ο Τσίπρας παρακολουθούσε άλλους 500. Αυτή την δουλειά θα κάνουμε στην Ελλάδα; Ο Τσίπρας έχει ευθύνη γι’ αυτό που συμβαίνει στη χώρα από το πάθος τους να γυρίσουν στις καρέκλες, στην εξουσία σπρώχνουν τη χώρα στη λάσπη και το βούρκο. Αυτά είναι γελοιότητες, δεν μπορούμε να ασχολούμαστε. Αυτή τη δουλειά που θα κάνουμε στην Ελλάδα. Έτσι θα πάμε σε εκλογές;».

Σαν να μην συμβαίνει τίποτα ο πρωθυπουργός της χώρας, εκείνος που έκανε διαγγέλματα με την ίδια ταχύτητα που φωτογραφιζόταν τόπλες, είναι άφαντος. «Αν δεν υπολογίζει την αντιπολίτευση, τουλάχιστον ας λάβει υπ’ όψιν του τα μηνύματα των ευρωπαϊκών θεσμών, όπως η PEGA» σχολιάζει ο Νάσος Ηλιόπουλος, εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, προσθέτοντας αναφερόμενος στον πρωθυπουργό ότι «το να συμπεριφέρεται ως κακομαθημένος Λουδοβίκος, που θεωρεί τη χώρα ιδιοκτησία του, απλά επιδεινώνει τη θέση του την επόμενη ημέρα των εκλογών που θα έχει χάσει κάθε εξουσία».

Πηγή: 2020mag

Τα κείμενα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν αποκλειστικά τον/την συντάκτη/τριά τους και οι όποιες τοποθετήσεις και θέσεις τους δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 20/20 Magazine /www.ertopen.com

Μαθηματικός

Παραδείγματα πολλά για το βίο και την πολιτεία της Δεξιάς και των συνοδοιπόρων τους. Από τις μίζες στα εξοπλιστικά, στο πάρτι των μεγάλων έργων, στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, στις ιδιωτικοποιήσεις στρατηγικών υποδομών, μέχρι την τυμβωρυχία την οποία έχουν κάνει επάγγελμα.

Απ’ όπου κι αν τους  πιάσεις λερώνεσαι. Και δε φτάνει που έχουν λερωμένη τη φωλιά τους αλλά φωνάζουν κι από πάνω για την “ηθική” τους υπόσταση, τον “άμεμπτο” δημόσιο βίο τους, τα “καθαρά” πόθεν έσχες τους, για τους “συμμορίτες” που τολμούν να αποκαλύπτουν το μεγάλο και διαχρονικό φαγοπότι τους. Και προκειμένου να μη διαταραχθεί η απρόσκοπτη λεηλασία του κρατικού κορβανά προς ίδιον όφελος, κάνουν τις τραγωδίες ευκαιρία εκμαυλισμού των ψηφοφόρων με σύμμαχο τα συνεταιράκια τους στην προπαγάνδα και στη μάσα. Ο άγραφος νόμος της Δεξιάς είναι “ό,τι, φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κ@λος μας”. Και για να μη τους πάρουν με τις πέτρες οι ψηφοφόροι, τους ρίχνουν κάποιο “κοκαλάκι” από τα αποφάγια τους για να γλύψουν κι αυτοί κατιτίς. Κι όταν η χρεοκοπία χτυπήσει την πόρτα της χώρας τότε έχουν έτοιμη την απάντηση “όλοι μαζί τα φάγαμε”!!! 

Παραδείγματα πολλά για το βίο και την πολιτεία της Δεξιάς και των συνοδοιπόρων τους. Από τις μίζες στα εξοπλιστικά, στο πάρτι των μεγάλων έργων, στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, στις ιδιωτικοποιήσεις στρατηγικών υποδομών, μέχρι την τυμβωρυχία την οποία έχουν κάνει επάγγελμα. 

Η “εποποιία” με τις γεμάτες τσάντες με λεφτά που μοίραζε η Δεξιά στους πυρόπληκτους της Ηλείας το 2007, για την οποία κόμπαζαν οι αποπεμφθέντες Λιβανός και Δούκας, είναι παρωνυχίδα μπροστά στις μεθόδους που χρησιμοποιούν προκειμένου να υφαρπάξουν ψήφους. Ο ίδιος ο πατήρ Μητσοτάκης δήλωνε ότι δεν προλάβαινε να τρέχει από βαφτίσια σε βαφτίσια και έστελνε αντ’ αυτού την Μαρίκα !!! Οι κουμπαριές συλλογής ψήφων, οι διορισμοί και τα ρουσφέτια, το χριστεμπόριο και οι μεγαλόσταυροι της υποκρισίας, κ.ά., είναι στην ημερήσια διάταξη της παράταξης. Ο μπάρμπας στην Κορώνη, ο βουλευτής, ο πολιτευτής, ο κολαούζος του υπουργού, ο κουμανταδόρος  των αφελών και άεργος σουλατσαδόρος της αρπαχτής, συγκαταλέγονται μεταξύ των ...“ηρώων” της αναχρονιστικής Δεξιάς είτε αυτή ονομαζόταν “Συναγερμός” και “ΕΡΕ”, είτε ονομάζεται “ΝΔ”. Οι σημερινοί “εκσυγχρονιστές” και “μεταρρυθμιστές” αποδεικνύονται σε κάθε βήμα άριστοι συνεχιστές των κοτζαμπάσηδων της περιόδου της τουρκοκρατίας. 

Δεν περιμέναμε να αποκαλυφθεί το σκάνδαλο Novartis για να ανακαλύψουμε την Αμερική. Είμαστε προϊδεασμένοι από τις μίζες στα εξοπλιστικά, από το σκάνδαλο της Siemens, από τις λίστες Λαγκάρντ και Μπόργιανς και τις off shore της φοροδιαφυγής και της απάτης, από τη μπόχα του Noor 1.  Γνωρίζουμε επίσης ότι χρησιμοποιούνται κατάλληλοι κρίκοι των θεσμών ώστε να τη βγάζουν καθαρή τα μπουμπούκια του καθεστώτος που εμπλέκονται σε σκάνδαλα, αν παρ’ ελπίδα κάποιοι έντιμοι λειτουργοί κάνουν ευσυνείδητα τη δουλειά τους. 

Ως εκ τούτου ήταν προδιαγεγραμμένη από το καθεστώς Μητσοτάκη η δίωξη της Κυρίας Τουλουπάκη  επειδή υπηρέτησε με συνέπεια το συνταγματικό της καθήκον στη διερεύνηση του σκανδάλου Novartis. Έτσι δουλεύουν τα καθεστώτα. Θάβουν τους υπηρέτες του δημόσιου συμφέροντος και παραδίδουν σαν αθώες περιστερές τους υπηρέτες της αρπαχτής και της διαπλοκής. 

Τα καθεστώτα στα οποία αρχειοθετούνται αντί να ελεγχθούν από τις δικαστικές αρχές “πιστώσεις και καταθέσεις μετρητών” σε λογαριασμούς πολιτικών προσώπων, χωρίς να μπορούν να δικαιολογηθούν με βάση τα δηλωθέντα εισοδήματα των εμπλεκομένων. Με την κονκάρδα στο πέτο“Αδιευκρίνιστες πιστώσεις”  οι ελεγχόμενοι υπουργοί στο σκάνδαλο Novartis βαφτίζονται αθώοι και παραδίδονται άσπιλοι κι αμόλυντοι στην κοινωνία. Φρόντισαν γι’ αυτό κάποιοι δικαστές εν είδει νονών, αναδόχων πολιτικών προσώπων στα σχετικά “βαφτίσια” εξαγνισμού πάσης μιαρής κηλίδος.  Εδώ αρκούσε μια πράξη αρχειοθέτησης προκειμένου να αντικαταστήσει το “απεταξάμην τω σατανά” της ...“σκευωρίας”. Αρκούσε επίσης η “αδιευκρίνιστη” λογική, ηθική και νομική επάρκεια των αναδόχων εμπνευστών της αρχειοθέτησης...  

ΥΓ: Παρεμπιπτόντως - και εκτός θέματος - μια πληροφορία από την ιστοσελίδα του ΟΠΕΚΑ: Το ποσό της οικονομικής ενίσχυσης αναδοχής είναι

1) Για παιδιά τυπικής ανάπτυξης ανέρχεται μηνιαίως στα 325,00 ΕΥΡΩ.

2) Για παιδιά με μια πάθηση που έχει σαν συνέπεια οποιασδήποτε φύσης αναπηρία, σε 375,00 ΕΥΡΩ.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr και της www.ertopen.com

Καθώς η κυβέρνηση βρίσκεται σε «ντελίριο» στοχοποίησης των νέων για την αύξηση των κρουσμάτων κορονοϊού στη χώρα, κλείνοντας τα μάτια στις δικές της ευθύνες για την εξάπλωση του ιού, ο σχετικός διάλογος στα social media έχει πάρει φωτιά.

Η προκλητική στάση της κυβέρνησης να διοχετεύσει σε όλα τα κανάλια πληροφορίας που διαθέτει το αφήγημα περί ατομικής ευθύνης, που είναι η μόνη η οποία επηρεάζει την πορεία εξάπλωσης του ιού, με την κρατική να αποσιωπάται με εριστικό τρόπο από τα μηνύματα της προς τους πολίτες, έχει οδηγήσει πολλούς ανθρώπους να εκφραστούν δημόσια για την επίθεση που δέχεται η νέα γενιά, μετά μάλιστα και το σποτάκι που δημοσιεύτηκε από τη Γ.Γ. Πολιτικής Προστασίας και καθιστά σαφέστατα υπεύθυνη για τη διασπορά του κορονοϊού στη χώρα, τη νεολαία.

Απαντώντας στο παραπάνω αφήγημα και προσωπικά στον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος μετακύλησε τις ευθύνες της κυβέρνησης στους νέους της χώρας, ένας νέος παραθέτει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η γενιά του, ενώ παράλληλα παραθέτει και μια σειρά από λάθος κυβερνητικούς χειρισμούς που οδήγησαν στην έξαρση της επιδημίας.

Σε ανάρτησή του στο facebook, αναφέρει:

«Κοιτάξτε παιδιά. Ο κ. Μητσοτάκης έχει δίκιο.

Αν ληφθεί υπόψη ότι (και) η νέα γενιά έμεινε σπίτι καθ’ όλη την περίοδο της καραντίνας και υπέδειξε μια άριστη στάση κοινωνική ευθύνης.

Φταίει.

Φταίει η νέα γενιά, που η κυβέρνηση δεν αξιοποίησε τον χρόνο που όλοι μαζί κερδίσαμε απέναντι στον αόρατο εχθρό του κορονοϊού.

Φταίει η νέα γενιά, που για να πάει 2-3 μέρες διακοπές, αναγκάστηκε να μπει σε πλοία με 80% πληρότητα.

Φταίει η νέα γενιά, που θα επιστρέψουμε στις δουλειές μας, χωρίς να μπορούμε να κάνουμε μαζικά προληπτικά test.

Φταίμε εμείς οι νέοι και οι νέες, που δεν έγιναν προσλήψεις σε γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό και δεν αγοράσαμε μοριακούς αναλυτές και test.

Φυσικά και φταίμε, που αντί αυτών των μέτρων ενάντια στον Covid-19, δόθηκαν 20.000.000 στα κανάλια, ετοιμάζεται άλλο πακέτο στήριξης και ήρθε, επίσης, το σχέδιο Πισσαρίδη.

Εμείς φταίμε, λοιπόν, κ. Μητσοτάκη, που όπως λέτε, είμαστε ανέμελοι λόγω της ηλικίας μας, που ονομάσατε τη χώρα Covid-19 free zone και υποχωρήσατε στην πίεση της γερμανικής TUI.

Δε ζητάμε, όμως, να μας κατανοήσετε. Δεν ξέρετε τι είναι να είσαι νέος, και να βουτάς από τη μία οικονομική κρίση στην άλλη. Να μην μπορείς να φύγεις από το σπίτι σου, γιατί είσαι εγκλωβισμένος στην εργασιακή φτώχεια και την ανασφάλεια και να έρχεται και μια πανδημία, να βάζει για ακόμα μια φορά φρένο στα όνειρα μιας ολόκληρης γενιάς.

Αυτά εσείς κ. Μητσοτάκη δεν τα γνωρίζετε, γιατί εάν τα γνωρίζατε, δε θα επιχειρούσατε να καταστήσατε τη νέα γενιά αυτού του τόπου εσωτερικό εχθρό στα μάτια της κοινωνίας.

Εσείς φταίτε, αλλά φταίμε και εμείς πράγματι. Φταίμε που σας ανεχόμαστε εσάς, που μονίμως πετάτε την μπάλα στην εξέδρα.

Φταίμε, και ήρθε η ώρα να διορθώσουμε τα λάθη μας»

πηγή ://www.koutipandoras.gr/

Εδώ και 20 χρόνια κοιμάμαι με την Καλυψώ, όπως ο πολυμήχανος Οδυσσέας. Στο στρώμα της γράφω το δικό μου «Άνδρα μοι έννεπε Μούσα…». Μ’ αρέσουν τα καταπράσινα μάτια της, το βελούδινο δέρμα της, το λαχταριστό – ποθητό και «καυτό» κορμί της, που απλώνεται στα γαλάζια νερά του Ιονίου.

Είχε δίκιο ο Βασιλιάς της Ιθάκης που ξεχάστηκε δέκα χρόνια μέσα στα θέλγητρά της. Η Πηνελόπη μπορούσε να περιμένει. Υπήρχε πολύ κρασί στο κελάρι για τους Μνηστήρες.

Έφαγε τα νιάτα του, εκεί στην Τροία. Μηχανεύτηκε ολόκληρο Δούρειο Ίππο. Πέρασε φουρτούνες. Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες. Όλη την εκδικητική μανία του Ποσειδώνα, έως που έφτασε στο νησί των Φαιάκων, στο βασίλειο του Αλκίνοου.

Ο πρόγονός μας, ο Οδυσσέας, θυμήθηκε ξαφνικά τη γυναίκα του. Ένα πρωί είπε στον εαυτό του: «Έχω ένα Βασίλειο, έχω μία δουλειά να κάνω. Με περιμένει η γυναίκα μου». Επέστρεψε, φίλησε στη μουσούδα τον δικό του «Αστερίξ» (τον Άργο),  και εκπαραθύρωσε όσους προσέβαλαν την τιμή του και την περιουσία του.

Τώρα, είναι η σειρά μου. Κοιμάμαι εγώ με την Καλυψώ.  Η καλλονή, μου ψιθυρίζει διάφορα στο αυτί, ενώ προσπαθώ να αποκοιμηθώ, να ηρεμήσω, να περάσω τη δική μου Οδύσσεια στην αγκαλιά της.

Η Κυρά του νησιού προσπαθεί να με διεγείρει για όσα συμβαίνουν. Δεν έχει στο νου της μόνο τα όργιά μας, μόνο την ηδονή αλλά και τους πολίτες της.

Οι διάλογοι μαζί της «ανάβουν» το νευρικό σύστημα. Τα μαγαζιά κλείνουν ακριβώς στις δώδεκα στο νησί των Φαιάκων. Αυτό φαίνεται ακατανόητο. Μασκοφορεμένοι και ασθμαίνοντες δυνατά επί ώρες, οι ταβερνιάρηδες, οι άνθρωποι της εστίασης, μαζεύουν τα λεφτά και τα τραπεζοκαθίσματα μισή ώρα πριν από τα μεσάνυχτα. Για να είναι εντάξει απέναντι στον βλακώδη και τυραννικό νόμο. Ουδείς καταλαβαίνει στο νησί των Φαιάκων, γιατί ο κορωνοϊός είναι απειλητικός, επικίνδυνος και θανατηφόρος στις 00.01 και όχι στις 23.59. Με τις ίδιες μάσκες, τις ίδιες αποστάσεις, τα ίδια αντισηπτικά σε όλα τα τραπέζια. Φυσικά, το ίδιο αναρωτιούνται σε όλη τη χώρα. Στις Κυκλάδες, στο κεντρικό Αιγαίο, στη Βόρειο Ελλάδα, παντού.

Όλοι είναι αναστατωμένοι. Όλοι μουντζώνουν. Πολλοί είναι αυτοί που σκέφτονται να καταφύγουν στη Δικαιοσύνη. Βέβαια, υπάρχει ένα «καυτό» ερώτημα: «Ποια Δικαιοσύνη;».

Για να πάρεις ένα παγωτό στην πόλη της Κέρκυρας, ένα «ονομαστό» παγωτό, από το ζαχαροπλαστείο του Παπά Γιώργη, πρέπει να κάτσεις μία ώρα στην ουρά, να λιώσεις στη ζέστη και να φοράς την απαραίτητη μάσκα. Το ίδιο για να προσκυνήσεις στο σκήνωμα του Αγίου Σπυρίδωνα. Ο νεαρός στην πόρτα της εκκλησίας φορούσε μαύρη μάσκα και ήταν αυστηρός. «Αν θέλετε» μου είπε, «να περάσετε μέσα χωρίς μάσκα, θα εισέλθετε υπ’ ευθύνη σας». Έτσι και έγινε… Ουδείς πλέον αναγνωρίζει το δικαίωμα και την ικανότητα του πολιούχου Αγίου Σπυρίδωνα να προστατεύει τους πιστούς από τον κορωνοϊό. Όλη η χώρα ζει στη «Φωλιά του Κούκου». Πότε αρρωσταίνουν μόνο οι γέροντες και πότε μόνο οι νέοι.

Καθημερινά η Καλυψώ με παρασύρει σε διάφορες ακρογιαλιές. Βουλιάζουμε μαζί κάτω από το νερό και κοιτιόμαστε στα μάτια. For your eyes only. Ο Αρίστος είναι φίλος μου. Και συνομήλικός μου. Τετράγωνος άνθρωπος. Έχει στήσει τη ζωή του στη θάλασσα. Ζει με μια Ρουμάνα που είναι τιμονιέρισσα στο σκάφος και στη ζωή του. Η Μικαέλα είναι από σίδερο και αλάτι. Ατσάλι από το Ιάσιο και χοντρό αλάτι από την Ερείκουσα και τους Οθωνούς.

Το λιμενικό περιπολεί, ξοδεύει πολύ βενζίνη, για να κάνει έλεγχο σε όλα τα καΐκια, σε όλα τα τρεχαντήρια που προσορμίζονται σε διάφορους κολπίσκους από το Μπαρμπάτη έως το Μοναστήρι.

Σε όλο το kensington on sea -το λένε έτσι, λόγω των εκατοντάδων Άγγλων που έχουν σπίτια σε όλη την περιοχή της Βόρειας Κέρκυρας, κουβεντιάζουν για την παραφροσύνη και τα μέτρα της σημερινής κυβέρνησης. Επί των ημερών του Μητσοτάκη η ατμόσφαιρα θυμίζει Χούντα και «Φωλιά του Κούκου» μαζί. Μόλις ανέβουν πάνω στο σκάφος οι τουρίστες που κάνουν μπάνιο στους κολπίσκους, εμφανίζονται ως δια μαγείας άνδρες του λιμενικού και ρωτάνε τον φτωχό καπετάνιο του τρεχαντηριού, γιατί δεν φοράνε μάσκες οι επιβάτες του, που μόλις ανέβηκαν από τη θάλασσα(!!!) και πόσες φορές τους έχει θερμομετρήσει!!! Είναι θέμα ημερών, να επιβληθεί η χρήση υφασμάτινης μάσκας και… εντός της θαλάσσης!!!

Μπροστά μου, συνέστησαν σε φτωχό καϊκέρη, να φορούν οι τουρίστες συνεχώς μάσκα, μόλις ανέβουν πάνω στο σκάφος.

Σκέψου, μου είπε η Καλυψώ, πόσο «ανόητος» είναι αυτός στο Μαξίμου.  Ο μεγαλύτερος «ανεγκέφαλος» που έχουμε γνωρίσει ποτέ. Σκέψου, ότι τα μέτρα αυτά επιβάλλονται σε ανθρώπους που ξεκίνησαν να εργάζονται σχεδόν στα τέλη Ιουλίου!

Ολόκληρη η χώρα (όχι μόνο το νησί των Φαιάκων) ζει «κρυφά»!, γιατί αυτό επιβάλλει, ένας διεθνούς επιπέδου  «βλάκας» που είχε την ατυχή έμπνευση ο ελληνικός λαός να ψηφίσει επί ημερών μνημονίου. Συνυπεύθυνη, μία ομάδα λοιμωξιολόγων, που ο αριθμός της ολοένα και μικραίνει, γιατί οι περισσότεροι επιστήμονες έχουν αρχίσει να αισθάνονται (ανεξάρτητα αριθμού κρουσμάτων), ότι ο κόσμος ήδη πεινάει και σε λίγο θα λιμοκτονεί. Και όχι μόνο θα τους αποδοκιμάσει αλλά και θα τους καταδιώξει. Ήδη ο ανευθυνό-υπεύθυνος του Μαξίμου αρχίζει να λέει επίμονα, ότι τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνησή του, δεν τα παίρνει αυτή αλλά είναι «εισηγήσεις» των αρμοδίων επιστημόνων…

Όλα τα μαγαζιά που κλείνουν στις δώδεκα σε διάφορες περιοχές της χώρας, μετά δουλεύουν σερβίροντας ποτά στις παραλίες! Χιλιάδες σκιές νέων ανθρώπων που θέλουν να ζήσουν αυτό το καλοκαίρι, θέλουν να βιώσουν τους «δρόμους της φωτιάς», να γνωριστούν, να κάνουν έρωτα, να γελάσουν, να κλάψουν μετά τις εφήμερες γνωριμίες, να αλλάξουν τηλέφωνα και απόψεις, καταφεύγουν μέσα στο σκοτάδι στις παραλίες και τις μετατρέπουν σε κρυφά «beach bar» και αναψυκτήρια. Ο ήχος από το φλοίσβο της θάλασσας, μιξάρεται με τη χαμηλή ένταση των τραγουδιών. Οι «παρανοϊκοί» έχουν απαγορεύσει και τη μουσική. Όσοι θέλουν να τους «γλιτώσουν» από τον covid-19, όσοι τώρα προσπαθούν να τους φοβίσουν ότι ο κορωνοϊός χτυπάει ξαφνικά νεαρές ηλικίες, θεωρούνται γελοίοι. Επικίνδυνοι. Φασίστες.

Ο Μητσοτάκης, ο ΣΚΑΙ του Αλαφούζου, ελάχιστα καλοπληρωμένα από κυβερνητικά κονδύλια κανάλια, δύο ιστοσελίδες που τρομολαγνούν συνεχώς με τους αριθμούς κρουσμάτων covid-19  και μερικοί επιδημιολόγοι, κατάφεραν να γυρίσουν τις μνήμες  όλων των κατοίκων της χώρας στην Απριλιανή 7ετία. «Ασθενήν έχομεν, εις τον γύψον τον βάλαμε και όταν σπάσουμε το γύψο θα σας καλέσουμε να τον δείτε να περπατάει» (Γεώργιος Παπαδόπουλος).

Τόσο στο Ιόνιο, όσο και στις Κυκλάδες, στη Βόρειο Ελλάδα και στο Αιγαίο, τον λένε πλέον ανοικτά «νοσηρό», «άρρωστο», «βλάκα» και «ηλίθιο». Όλοι οι οπαδοί της ΝΔ έχουν καταλάβει, γιατί οδηγεί την οικονομία σε πλήρη αφανισμό υπακούοντας σε ξένα κέντρα. Γιατί φτωχοποιεί περισσότερο το λαό και γιατί παθητικοποιεί τους Έλληνες, επιμένοντας στο σύνθημα: «Μείνετε στο σπίτι, μείνετε ασφαλείς». Είναι το δικό του μαγικό διαφημιστικό μήνυμα: «coca cola που πάει με όλα». Δηλαδή, πρέπει να προτιμήσουμε μία εθνική ταπείνωση, εθνικές υποχωρήσεις και την παράδοση του Καστελορίζου και άλλων νήσων, παρά μία πολεμική σύγκρουση με τον γείτονα, που θα έχει θύματα. Αυτό «μαγειρεύει» το Βερολίνο και αυτό θα «σερβίρει» ο γερμανόφιλος Εφιάλτης πασπαλισμένο με πολύ άχνη … κορωνοϊού.

Κανένας πλέον δεν τον αντέχει. Οι επιχειρηματίες στη Μύκονο, σπεύδουν πλέον για μαζικές αγωγές εναντίον του Δημοσίου. Ορισμένοι σκέφτονται να στραφούν και εναντίον του ίδιου και της οικογένειάς του. Μέσα σε ένα χρόνο, κατάφερε να γίνει το πιο μισητό πρόσωπο στην Ελλάδα. Εφιάλτης για επιχειρηματίες και εργαζόμενους. Ένας «ηλίθιος» και «δόλιος» συνάμα, που δεν αντιλαμβάνεται ότι η χώρα βουλιάζει και γκρεμίζεται παντού, χάνοντας το βασικό εισόδημά της που είναι ο τουρισμός. Πολλοί φίλοι μου Βρετανοί, στο Κensington on sea, μου λένε ότι : « είναι φασίστας, γερμανόφιλος και μεγατονικός «βλάκας». Η επένδυση στον Ερημίτη, όπως μου προφητεύει στο αυτί η Καλυψώ, δεν θα γίνει!.Ο Τζέικομπ, ο γιός του Νέιθαν, ο πάμπλουτος Γερμανός, που έχει πολλά ακίνητα και κάποιοι πλούσιοι Έλληνες, θα δώσουν πίσω τα λεφτά στην κοινοπραξία. Ήδη ο Άδωνις ένιωσε τα πρώτα «χάδια», μετά τις κόντρες με τον Νέιθαν.

Τα «χειρότερα λόγια» λένε πολλοί για την πολυφωνική «Καθημερινή» που  με διευθυντή τον κο Παπαχελά λογοκρίνει κείμενα Βρετανών συνεργατών της αποδεικνύοντας έτσι την «αντικειμενικότητα» της.

Η Καλυψώ, όταν έχει κέφια με παρασύρει το σούρουπο σε ερημικές αμμουδιές και μου λέει παλιές ιστορίες. Ο Τζέικομπ Ρότσιλντ ήταν θετός γιός (από μάνα) του Νίκου Χατζηκυριάκου – Γκίκα, βασικού μετόχου της ΑΓΕΚ ΗΡΑΚΛΗΣ (λένε ότι είχε περίπου το 30% των μετοχών) που πούλησε αντί πινακίου φακής, ο πατέρας Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, στον αρχιμαφιόζο Παντσαβόλτα, ιδιοκτήτη της Καλτσεστρούτσι, που καταδικάστηκε από την ιταλική Δικαιοσύνη.

Επτά χρόνια ήταν στα Δικαστήρια η οικογένεια Ρότσιλντ εναντίον του Μητσοτάκη και φυσικά του ελληνικού δημοσίου, για την τιμή της μετοχής, την οποία πούλησε τότε ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού. Ένα από τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά σκάνδαλα όλων των εποχών.  Η οικογένεια Ρότσιλντ, η οποία δεν ξεχνά εύκολα, έχει τις περισσότερες μετοχές στην Τράπεζα της Ελλάδος.

Δεν ξέρω πότε θα ξεφύγω από την αγκαλιά της Καλυψώς που ρουφάει όλες τις δυνάμεις μου. Ίσως κάποια στιγμή, βλέποντας το πέλαγος σκεφτώ, όπως ο Οδυσσέας, ότι πρέπει να τελειώνει και η δική μου Οδύσσεια. Πολλά χρόνια θαλασσοδέρνομαι και μένω ξενιτεμένος μακριά από τη δική μου Ιθάκη. Βέβαια, αν επιστρέψω ένα πρωί στο νησί μου και εκεί στην παραλία πέσω μύτη με μύτη με το σκύλο μου, πρέπει να σκεφτώ πώς θα διώξω τους Μνηστήρες από το Παλάτι. Είναι η τελευταία δουλειά που πρέπει να κάνω. Και πρέπει να την κάνω καλά. Πριν γράψω το δικό μου στίχο: « Άνδρα μοι έννεπε  Μούσα…».

Το κείμενο αυτό αφιερώνεται σε όσους νιώθουν ελεύθεροι άνθρωποι. Σε όσους πιστεύουν στην ελεύθερη κίνηση των ιδεών. Σε όσους αμφισβητούν και ψάχνουν. Σε όσους γνωρίζουν καλά, ότι η Υγεία δεν υπάρχει, χωρίς Εργασία, Δημοκρατία, Δικαιοσύνη, Ελευθερία και Ανεξαρτησία.  Είναι πραγματικά αφιερωμένο σε όσους πλέουν ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ αναζητώντας τη δική τους Ιθάκη.

*Το άρθρο του Γιώργου Τράγκα δημοσιεύεται στο σημερινό φύλλο (14 Αυγούστου 2020) της εφημερίδας “Δημοκρατία”

«Όσοι έχουν κάψει βιβλία, θα καταλήξουν να καίνε ανθρώπους» Χάινριχ Χάινε

Δεν αποκλείεται αν γράψει κάποιος βιβλίο, αναλύοντας τα ακραία μέτρα (lockdown κ.ά.) για τον covid-19, να δοθεί εντολή από την κυβέρνηση Μητσοτάκη (δια στόματος Μιχάλη Χρυσοχοΐδη) να κατασχεθούν όλα τα αντίτυπα και να ριφθούν στην πυρά, στο κέντρο του Συντάγματος, έτσι ώστε να παραδειγματιστούν οι μη μασκοφορεμένοι πολίτες. Είναι βέβαιο, ότι ο Κυριάκος θα «χαρεί» πολύ, με τη θέα της φωτιάς και των πύρινων γλωσσών, όπως οι Ναζί, που έβλεπαν να καίγονται τα αιρετικά και αντίθετα στον φασισμό βιβλία, στο κέντρο και στις γειτονιές του Βερολίνου.

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΡΑΓΚΑ 

Ήδη τον τελευταίο καιρό, ο διεθνής περίγυρος καταγράφει στην Ελλάδα περιστατικά φίμωσης του Τύπου, ακρωτηριασμού ή εξαφάνισης κειμένων και ανελέητης δίωξης δημοσιογράφων με παράλληλη νομοθέτηση απαγόρευσης διαδηλώσεων και συγκεντρώσεων.

Το Διεθνές Ινστιτούτο Τύπου πρόσφατα επισήμανε ότι όλες οι καθημερινές ενημερώσεις -συνεντεύξεις του κου Τσιόδρα, γίνονταν χωρίς την παρουσία εκπροσώπων του Τύπου! Προφανώς, για να μην ερωτηθεί,  για τις αντιφατικές απόψεις του γύρω από τη χρήση μασκών και κυρίως για τον ρόλο που έπαιξε ως σύμβουλος του ΚΕΕΛΠΝΟ στην αγορά των εμβολίων Η1Ν1 από τη GlaxoSmithKline, που τελικά τα πετάξαμε στη χωματερή. Η πολυεθνική εταιρία είναι εκ των χορηγών του καθηγητή (βλ. ΔΙΑΥΓΕΙΑ).  Προ ημερών αποσύρθηκαν όλοι οι συνάδελφοι – φωτορεπόρτερ, γιατί σύμφωνα με την άποψη Τσιόδρα – Χαρδαλιά δημιουργείτο «συνωστι-σμός»!! Η ανακοίνωση – καταγγελία της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδος έκανε τον γύρο του κόσμου. Όπως τόνισαν στην ανακοίνωση, επρόκειτο για «απρόκλητη παρεμπόδιση της εξάσκησης του δικαιώματος στην Ελευθερία του Τύπου».

Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη αποπνέει ολοκληρωτισμό και φασιστική διάθεση απέναντι στην ελεύθερη διακίνηση των ιδεών. Η πολυχρηματοδοτούμενη από το Μαξίμου «Καθημερινή» λογόκρινε κείμενο Βρετανού αρθογράφου που συνεργαζόταν με την αγγλική έκδοσή της!!  Ο διευθυντής της Σχολής Ντάρελ στην Κέρκυρα και αρθρογράφος Ρίτσαρντ Πάιν, κατήγγειλε την εφημερίδα της οικογένειας Αλαφούζου με Διευθυντή τον κο Παπαχελά, ότι λογόκρινε κείμενό  του στο οποίο έκανε κριτική στον Κυριάκο Μητσοτάκη για την καταστροφική για το περιβάλλον επένδυση στον Ερημίτη. Ο Άγγλος μάλιστα στην οργισμένη επιστολή – διαμαρτυρία του, υπογραμμίζει ότι θα διακόψει άμεσα τη συνεργασία του με την εφημερίδα! Φυσικά αυτό έγινε από την εφημερίδα στα πλαίσια της κοινής πολιτικής φίμωσης όλων των αντίθετων ή κριτικών φωνών. Λεπτομέρεια: προηγήθηκε του κου Πάιν, ο Νέιθαν Ρότσιλντ που είπε «ανόητο» τον πρωθυπουργό. Λίγο πολύ όλοι οι Βρετανοί που μένουν χρόνια στη Βόρεια Κέρκυρα έχουν την ίδια άποψη.

Η γερμανόφιλη και χειραγωγούμενη από τον γερμανικό αετό Sagrada Familia ήταν πάντα υπέρ της λογοκρισίας και της φίμωσης των ΜΜΕ. Ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού δεν δίστασε να στείλει στον Κορυδαλλό, επτά εκδότες και επώνυμους δημοσιογράφους, επειδή παραβίασαν την απαγόρευσή του και δημοσίευσαν προκηρύξεις της 17Ν  που εξιστορούσαν τις αιματηρές επιχειρήσεις και τους λόγους που έκαναν ένοπλη κριτική (Σεραφείμ Φυντανίδης (Ελευθεροτυπία), Χρήστος Θεοχαράτος (Έθνος), Δημήτρης Μαρούδας (Νίκη), Κώστας Κοντοπάνος (Αυριανή), Κώστας Γερονικολός (Δημοκρατικός Λόγος), Σπύρος Καρατζαφέρης (48 Ώρες) και Κώστας Παπαϊωάννου (Ποντίκι). Όλοι καταδικάστηκαν και πέρασαν το κατώφλι του Κορυδαλλού, επειδή σεβάστηκαν την ελεύθερη κίνηση των πληροφοριών.

Ο πατέρας, όπως και ο (υ)ιός, ήταν κατά της ελευθεροτυπίας, της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και υπέρ της λογοκρισίας και του ελέγχου των ειδήσεων και των σχολίων που έφταναν στους πολίτες.

Η Αγία Οικογένεια διαπνεόταν  από τη γκεμπελίστικη άποψη της καθοδηγούμενης μαύρης προπαγάνδας, της πλύσης εγκεφάλου, της νιτσεΐστικης αποθέωσης του «αρχηγού» και της απόλυτης τιμωρίας όσων τολμούσαν να ασκήσουν κριτική στην αντιλαϊκή και αντεθνική πολιτική της.  Όταν η οικογένεια του Αριστείδη Αλαφούζου κατήγγειλε την υπόθεση με τα εκατομμύρια των δολαρίων και ο ΣΚΑΙ επετέθη κατά της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, τότε ασκήθηκε δίωξη για λαθρεμπορία εναντίον του Γιάννη Αλαφούζου. Εκδικάστηκε στον Πειραιά. Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος υπερασπίστηκε τον σημερινό ιδιοκτήτη του ΣΚΑΙ, ο οποίος αθωώθηκε πανηγυρικά και λίγο αργότερα βέβαια, ανατράπηκε η κυβέρνηση της ΝΔ.

Η λογοκρισία είναι το αγαπημένο «σπορ» των μελών της οικογένειας Μητσοτάκη. Απολύουν, διώκουν, καταδιώκουν, στέλνουν εξώδικα και απειλούν με «εξόντωση» όσους επιθυμούν την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών ή ασκούν κριτική στις πολιτικές επιλογές τους.

Όπως έλεγε ο Όσκαρ Ουάιλντ: « Τα βιβλία που ο κόσμος αποκαλεί ανήθικα, είναι τα βιβλία που δείχνουν στον κόσμο τη δική του αισχρότητα».  Και όπως έλεγε ο Τζορτζ Μπέρναρντ Σω: «Η δολοφονία είναι η ακραία μορφή λογοκρισίας».

Η ατμόσφαιρα της εποχής του Κυριάκου Μητσοτάκη αρχίζει να είναι δύσοσμη, όπως η εποχή της Απριλιανής Δικτατορίας. Όταν, όλοι οι άνθρωποι του Τύπου προσέχαμε μην παραβιάσουμε τις κόκκινες γραμμές της λογοκρισίας της Χούντας και βρεθούμε στο εδώλιο κάποιου Στρατοδικείου.

Θυμάμαι… Οι παλιές λινοτυπικές μηχανές, λιώνοντας το μέταλλο,  ανέβαζαν πολύ τη θερμοκρασία στον ημιώροφο της «Βραδυνής» του Τζώρτζη Αθανασιάδη. Εγώ (νυκτερινός αστυνομικός συντάκτης) λαγοκοιμόνουνα στον σκούρο καναπέ, πίσω από το διορθωτήριο. Εκεί φορώντας χοντρά γυαλιά, ο λόγιος φίλος μου Πέτρος Κυπριωτέλης διόρθωνε τα δοκίμια του Βάσσου Βασιλείου, του Μπάμπη Κλάρα (αδελφού του Άρη Βελουχιώτη), του Ανταίου ( του γίγαντα Κυριάκου Σιμόπουλου), του Τάκη Σωτήρχου και όλων των αδαμάντινων υπογραφών εκείνης της τυραννικής περιόδου.

Κάθε τόσο, κατέβαινα κάτω στην κεντρική αίθουσα, για να πάρω τις «γραμμές», όπως τις λέγαμε όσοι κάναμε αστυνομικό ρεπορτάζ.  Δηλαδή, την Άμεση Δράση, τα κεντρικά της Πυροσβεστικής στην οδό Σαρρή, την Άμεσο Επέμβαση (χωροφυλακή προαστίων) και το Α’ Βοηθειών, εκεί στην 3η Σεπτεμβρίου. Στην ημιφωτισμένη αίθουσα, έβλεπα τον απεσταλμένο της χουντικής λογοκρισίας.

Έναν κοντόσωμο άνδρα που έκανε αυστηρό έλεγχο, διαβάζοντας όλες τις «βρεγμένες» σελίδες της εφημερίδας, που του πήγαιναν οι σελιδοποιοί – τυπογράφοι, προκειμένου να εγκρίνει τους τίτλους και κείμενα ή όχι.

Αυτό γινόταν πριν πάνε τα σιδερένια «ταψιά» με τις σελίδες στο «φούρνο», βγούνε τα εκμαγεία και μετά ανέβουν στους κυλίνδρους του ταχυπιεστηρίου.

Αυτός ο άνθρωπος, ο λογοκριτής, ήταν ο «απόλυτος άρχοντας» της έκδοσης. Αυτός ενέκρινε, τι θα φτάσει στους αναγνώστες της «Βραδυνής» και τι όχι.

Για να τυπωθεί η εφημερίδα, έπρεπε να φέρει την υπογραφή του.  Μπορούσε να αφαιρέσει ολόκληρα άρθρα ή παραγράφους ή τίτλους ή να ζητήσει να μην φτάσει ποτέ μία σελίδα στο πιεστήριο.

Λογοκρισία. Φίμωση. Προληπτικός έλεγχος.

Κάτι σαν και αυτό που συμβαίνει τώρα με τις εντολές του Χρυσοχοΐδη προς το ηλεκτρονικό έγκλημα. Τότε υπήρχε το περίφημο «σφραγιδάκι» και η υπογραφή που έβαζε ο λογοκριτής πάνω στη σελίδα πριν τυπωθεί.

Τώρα υπάρχει η ηλεκτρονική αστυνομία, που εντοπίζει τα κείμενα των σκεπτόμενων antivirus, όσων δεν πιστεύουν στα ακραία μέτρα και στο lockdown και στη συνέχεια τους στέλνει στον αρμόδιο Εισαγγελέα. Είναι η σύγχρονη μορφή ελέγχου του πληθυσμού.

Ο φασισμός, συνοδεύεται πάντα από ποικίλες μορφές και μεθόδους λογοκρισίας. Μπορεί να κάψει όλα τα ανεπιθύμητα βιβλία, να αφαιρέσει κείμενα από μία εφημερίδα, να βάλει λουκέτο στα γραφεία της, να απολύσει ή να διώξει δημοσιογράφους, να πιάσει αντιδραστικούς συγγραφείς και να τους στείλει σε ένα γκούλαγκ στη Σιβηρία ή σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, σε μία φυλακή.

Ο ολοκληρωτισμός χρησιμοποιεί διάφορα εργαλεία για να επιβάλλει την πολιτική του και την παθητικοποίηση των μαζών. Απαγορεύει τις διαδηλώσεις, τις πορείες και τις συγκεντρώσεις. Πότε για λόγους διασάλευσης της τάξεως ή παρεμπόδισης των συγκοινωνιών και πότε για λόγους… υγείας.

Τότε ( στην περίοδο Ιωαννίδη), αυτός ο ανθρωπάκος, ο λογοκριτής,  φάνταζε στα μάτια μου σαν ένα δηλητηριώδες φίδι που έμπαινε κάθε νύχτα στα γραφεία της «Βραδυνής» και πήγαινε συνήθως μεσάνυχτα και κάτι, στο γραφείο του Αντώνη Κυριακόπουλου, που ερχόταν γύρω στις 4 το πρωί. Μέχρι τότε, έπρεπε να έχει εγκρίνει όλη την ύλη. Ήταν ένα «φίδι», μία μαύρη μάμπα, μια ταραντούλα,  που κουλουριαζόταν στην καρέκλα του Αντώνη και με ένα μωβ μολύβι στα χέρια, διάβαζε αράδα αράδα όλη την εφημερίδα. Ό,τι ήθελε να αφαιρεθεί το πέρναγε από επάνω με το μολύβι. Και έπρεπε άμεσα οι τυπογράφοι να αλλάξουν στο «ταψί» τις «αμαρτωλές» αράδες. Όσες ενοχλούσαν τη Χούντα.

Θυμάμαι, ότι η «ταραντούλα» αναστατώθηκε και σήμανε συναγερμό, διαβάζοντας μία είδηση για ένα τραγούδι που βγήκε σε βινύλιο και έγινε σουξέ λόγω του πολύκροτου εγκλήματος του Νίκου Κοεμτζή. Ο τίτλος του τραγουδιού ήταν: «ο χάρος βγήκε παγανιά». Ήταν μία είδηση – μονόστηλο στην καλλιτεχνική σελίδα.

Επειδή, ήταν οι ημέρες του Πολυτεχνείου και υπήρχε απαγόρευση κυκλοφορίας το βράδυ (και τότε είχαμε lockdown και απαγόρευση διαδηλώσεων, συναθροίσεων και πολυμελών συγκεντρώσεων σε σπίτια ή κέντρα διασκέδασης) ο ανθρωπάκος, το «φίδι», ο λογοκριτής επέμεινε να αφαιρεθεί από την εφημερίδα όλο το ρεπορτάζ για το τραγούδι: « ο χάρος βγήκε παγανιά». Πίστευε, ότι αυτό ήταν «πονηρό» μήνυμα των συντακτών προς τους αναγνώστες (!), γιατί τα άρματα μάχης του Ιωαννίδη είχαν ζώσει την Αθήνα! Τόσο ηλίθιος ήταν… Και τέτοια είναι η τρέλα της εκάστοτε λογοκρισίας σε κάθε εποχή, σε κάθε περίοδο, όπως και στη σημερινή με τον covid-19.

Ο λογοκριτής, το «φίδι» του ολοκληρωτισμού, ερχόταν κάθε βράδυ, μέχρι την ημέρα που η Στρατιωτική Διοίκηση Αθηνών έβαλε ένα τεράστιο λουκέτο (πάνω από 4 κιλά!) στην είσοδο των γραφείων της «Βραδυνής».

Κατά σύμπτωση εκείνη την ημέρα, υπήρχε ένα ρεπορτάζ στην πρώτη σελίδα, που ενόχλησε πολύ τη Δικτατορία Ιωαννίδη. Ο τίτλος έλεγε: « τα τρία φρούρια του Δικτάτορα». Δηλαδή τα τρία σπίτια του δικτάτορα Παπαδόπουλου και της συζύγου του, της περίφημης Δέσποινας, που έφυγε νύχτα από τον άνδρα της, για να πάει στην αγκαλιά του αρχηγού των Συνταγματαρχών και να πάρει διαζύγιο με ταχύτητα φωτός! Το ζεύγος – όπως είναι γνωστό- είχε συλληφθεί στο Λαγονήσι από την «Αρσακειάδα» το Δημήτρη Ιωαννίδη.

Θυμάμαι, ότι είχαμε κάνει εκτεταμένο ρεπορτάζ με τον Γιώργο Καράγιωργα και τον Μάκη Γεωργίου, για να μάθουμε πληροφορίες και λεπτομέρειες για τα πολυτελή σπίτια στο Λαγονήσι, στο Ψυχικό και στην Πάρνηθα, στην οποία ο Παπαδόπουλος ήθελε να έχει μία αετοφωλιά, όπως ο Χίτλερ ένα σαλέ στο Μπέργκχοφ.

Έχω ζήσει αρκετές Χούντες στην πολύχρονη καριέρα μου. Έχω εκτός από τη δική μας (΄67-‘74) βιώσει σε πολλά ταξίδια μου στο Ιράκ, τη Δικτατορία του Σαντάμ Χουσεΐν. Επίσης, έχω μείνει για μεγάλο διάστημα στο Μπουένος Άιρες την εποχή του πολέμου των Φόκλαντ. Δηλαδή, έζησα και γνώρισα τη Χούντα του Στρατηγού Γκαλτιέρι με διοικητή του Α΄ Σώματος Στρατού, τον ελληνικής καταγωγής Στρατηγό Κριστίνο Νικολαΐδη. Όπως ξέρω πολύ καλά, ποιοι είναι οι κλώνοι των δοσιλόγων της Κατοχής στις κυβερνήσεις του Μνημονίου και ποιες είναι οι σχέσεις τους με τη γερμανική Πρεσβεία των Αθηνών.

Η λογοκρισία είναι το αγαπημένο τους «σπορ».  Όπως έλεγε ο Χάινριχ Χάινε : «όσοι έχουν κάψει βιβλία, θα καταλήξουν να καίνε ανθρώπους!».



ΠΗΓΗ ://crashonline.gr/

Γερμανική αποικία 2020. Όλα μαύρα! Καλοκαίρι με απόλυτη καταχνιά. Μίνι ανασχηματισμός χωρίς πρόσωπα. Ορκωμοσία με μαύρες μάσκες. Φωτογραφία που θυμίζει μύηση σε μυστική λέσχη σκοταδιστών. Ατμόσφαιρα νοσηρή. Άρωμα από το φιλμ «μάτια ερμητικά κλειστά» του Στάνλει Κιούμπρικ. Ο Κυριάκος πρέπει να έχει λατρέψει την ασύλληπτα άρρωστη σκηνοθεσία στην «τελετή των μασκών». Ενδεχομένως, κάθε τόσο φαντασιώνεται (όπως ο Τομ Κρουζ) τη Νικόλ Κίντμαν στην αγκαλιά του σκληρού – αρρενωπού Αξιωματικού του United States Navy.

Γερμανική αποικία 2020.

Επωάζεται φτώχεια και ανεργία. Τα σταφύλια της οργής ωριμάζουν. Η επιβολή της μάσκας, οι αποστάσεις, η απαγόρευση των διαδηλώσεων, τα πρόστιμα, η μείωση της ανθρώπινης επικοινωνίας είτε στους χώρους εργασίας, είτε στους χώρους ψυχαγωγίας, έχει να κάνει με την αναχαίτιση των αντιδράσεων που φέρνει η αφόρητη καταπίεση και η στέρηση των ανθρωπίνων ελευθεριών. Λένε ότι μας προστατεύουν από τον ιό, ενώ στην πραγματικότητα βασανίζουν την ψυχή μας, γεννώντας όλες τις προϋποθέσεις για την εμφάνιση εκφυλιστικών ασθενειών, όπως καρκίνους, καρδιαγγειακά νοσήματα και βαριές ψυχικές ασθένειες (κατάθλιψη και μελαγχολία).

Είναι χιλιάδες αυτοί που αισθάνονται ήδη, όπως στην εποχή της Χούντας των Απριλιανών. Οργανώνουν κρυφά πάρτι ή πηγαίνουν σε σπίτια – μπαρ, δίνοντας στην πόρτα σύνθημα και παρασύνθημα. Όπως ακριβώς γινόταν επί Δικτατορίας Παπαδόπουλου. Ενώ ο Αντρέα Μποτσέλι, ο Ρίτσαρντ Γκιρ, τα μέλη της οικογένειας Κέννεντυ και πολλοί άλλοι διάσημοι, επισημαίνουν τα πλήγματα που καταφέρει ο κορωνοϊός στη Δημοκρατία και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, εδώ ο κος Χρυσοχοΐδης  στέλνει στον Εισαγγελέα, όποιον προβληματίζεται για τα ακραία μέτρα που διαλύουν την οικονομία αλλά και την υγεία των συμπολιτών του.

Το «καυτό» ερώτημα είναι: “γιατί ο γερμανόφιλος επιλέγει τα πιο μαρτυρικά, τα πιο ακραία μέτρα. Απλά υπακούει τυφλά το Βερολίνο και προωθεί τον Σκυλακάκη και όσους οι παππούδες τους ήταν στενοί συνεργάτες των Γερμανών στην περίοδο της Κατοχής;”.

Μάτια ερμητικά κλειστά. Τρελαίνεται με την τελετή των μασκών. Κυριαρχείται από ίλιγγο, βλέποντας τη Νικόλ Κίντμαν στην αγκαλιά του Αξιωματικού. Σίγουρα θα είχαν ασχοληθεί μαζί του  ο Σίγκμουντ Φρόυντ, ο Γιουνκ και ο Άντλερ. Ένα παιδί μεγαλωμένο με γερμανίδα νταντά. Στα πούπουλα.  Τα παράξενα μεγάλα ματάκια του διάβασαν πρώτα γερμανικά βιβλία, αποστήθισαν στίχους με μυθικούς ήρωες Ούννων και Οστρογότθων. Γερμανική κουλτούρα, πειθαρχεία, κυνικότητα και λατρεία πάντα στον Φύρερ ( αρχηγό). Προϋποθέσεις για το σμίλευμα του χαρακτήρα και της ψυχής. Ο πατέρας του (ο δικός του Φύρερ) δικηγόρος στα Χανιά. Συνελήφθη δύο φορές από τους Γερμανούς για αντίσταση (και κατασκοπεία). Κατά σύμπτωση, οι Γερμανοί κατακτητές του φέρθηκαν μεγαλόψυχα, δεν τον έστησαν στον τοίχο μπροστά στις κάνες των όπλων, όπως έγινε με όσους παρέμειναν στα ίδια κελιά. Μιλούσε Γερμανικά και φάνηκε χρήσιμος στις ανακριτικές αρχές. Υπάρχουν πολλές φωτογραφίες του, με τους «Τσολάκογλου», και «Λογοθετόπουλους» εκείνης της εποχής. Δηλαδή τους κατοχικούς διοικητές που τοποθέτησε η Βέρμαχτ και η Γκεστάπο στην ηρωική Μεγαλόνησο.

Από τότε ο Φύρερ της Sagrada Familia παρασύρθηκε από τους δυνατούς ανέμους της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Κάποιοι είπαν ότι “στη διάρκεια του πολέμου έδινε πληροφορίες στους Βρετανούς”. Πάντα όμως η Intelligence Service (έως και την εποχή που έγινε πρωθυπουργός) είχε “αμφιβολίες” για το ρόλο του στην Κατοχή. Μου το είχαν αναφέρει ορισμένα στελέχη της Υπηρεσίας στην Αθήνα και στη Λευκωσία.

Κατά σύμπτωση όλοι οι κλώνοι δοσιλόγων και στενών συνεργατών επί γερμανικής Κατοχής είναι πάλι στα πράγματα

Υπήρχαν οι φωτογραφίες με τους SS που συγκλόνισαν το Πανελλήνιο και προκάλεσαν μετωπική σύγκρουση της οικογένειας Μητσοτάκη με την Αυριανή, τον αείμνηστο Γιώργο Κουρή και το ΠΑΣΟΚ. Πάντα τη Sagrada Familia ακολουθούσε η σκιά των στενών σχέσεων με το Βερολίνο. Ο αείμνηστος Μητσοτάκης είχε φτάσει στο σημείο να μην το κρύβει. Έλεγε με έμφαση: «Εγώ που είχα ιδιαίτερες σχέσεις με το Βερολίνο». Άλλωστε, όπως θυμάμαι, η πρώτη συνέντευξη που του πήρα, ήταν στα γραφεία της «Βικτώριας», γερμανικής ασφαλιστικής εταιρίας, δίπλα στο Καλλιμάρμαρο.

Μάτια ερμητικά κλειστά. Η «τελετή των μασκών». Ο αξιωματικός, η ανάγκη να κρύψουμε την αρρώστια πίσω από τη μάσκα.

Η Αποστασία του πατρός ξεσήκωσε του Ελεύθερους και Δημοκράτες Έλληνες, άναψε φωτιές σε πολλές συνοικίες των Αθηνών και ενίσχυσε τις μυστικές συσκέψεις Στρατηγών και Συνταγματαρχών που αξιοποίησαν τον κοινωνικό πυρετό  και τη λαϊκή εξέγερση για να καταλάβουν την εξουσία.

Ο «Φύρερ» των Συνταγματαρχών ήταν ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, υπολοχαγός των ταγμάτων Ασφαλείας στην περιοχή της Αχαΐας, που επόπτευε της συγκομιδής των σιτηρών υπέρ του γερμανικού στρατού (βιβλίο του στρατηγού Κουρκουλάκου: «Τα Τάγματα Ασφαλείας» σελ.49). Κατά σύμπτωση, όλοι Γερμανόφιλοι – δοσίλογοι.

Ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης μετά την πτώση του από την εξουσία (με πρωτοβουλία Αντώνη Σαμαρά και ψήφο- μαχαίρι Γιώργου Σιμπιλίδη) με κάλεσε στο σπίτι του (αν και εθεωρούμην ο άνθρωπος που τον πολέμησε λυσσαλέα από το ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ) και μου έδωσε μία αποκαλυπτική συνέντευξη, δηλώνοντας ότι: «μετανιώνει για την Αποστασία». Αυτή η συνέντευξη δόθηκε παρουσία της συζύγου του Μαρίκας Μητσοτάκη που τον διέκοπτε συνεχώς, λέγοντας: «εγώ του έλεγα να μην φύγει αλλά να επιμείνει, να βρεθεί συμβιβασμός μεταξύ Γεωργίου Παπανδρέου και βασιλιά Κωνσταντίνου». Θυμάμαι, ότι η Μαρίκα μου εξομολογήθηκε, ότι :«άνοιγαν το ραδιόφωνο και με άκουγαν κάθε πρωί!».

Ο Μητσοτάκης  με αυτή τη «μετάνοια» για την Αποστασία, ήθελε να δώσει διαβατήριο ή χρίσμα στη Ντόρα Μπακογιάννη για την αρχηγία της ΝΔ.

Την επόμενη μέρα το ζεύγος έφυγε στη Γερμανία, για να εξετάσουν και περιθάλψουν τη Μαρίκα, Γερμανοί γιατροί.

Πρέπει να σημειώσω, ότι η Sagrada Familia, εκτός από το «ιταλικό» σκάνδαλο ΑΓΕΤ- Ηρακλής- Καλτσεστρούτσι- Παντσαβόλτα (ο Παντσαβόλτα δικάστηκε και καταδικάστηκε ως αρχιμαφιόζος της Κόζα Νόστρα) πορεύτηκε μέσα σε πλήθος σκανδάλων που είχαν πάντα ένα σελοφάν … made in Germany. Ας μην ξεχνάμε το σκάνδαλο της Ζίμενς και τις αδελφικές σχέσεις του Κυριάκου με τον Μιχάλη Χριστοφοράκο, του οποίου ο πατέρας ήταν στενός συνεργάτης των Γερμανών και δικάστηκε ως δοσίλογος ( απηλλάγη λόγω αμφιβολιών).

Μάτια ερμητικά κλειστά. Η «τελετή των μασκών». Η Νικόλ στην αγκαλιά του Αξιωματικού. Άρρωστη ατμόσφαιρα. Κυριαρχούν οι μάσκες (όπως αυτές των δοσιλόγων στην Κατοχή), το μαύρο χρώμα και η προδοσία.

Δεν είναι συμπτωματικό ότι ανέβηκε βαθμίδα στην κυβέρνηση και ανέλαβε όλο το πακέτο στήριξης ο Θεόδωρος Σκυλακάκης. Δηλαδή τα λεφτά που θα δοθούν στην Αποικία από τους Γερμανούς και πρέπει ένας άνθρωπος εμπιστοσύνης να αποδίδει λογαριασμό. Ο παππούς του Σκυλακάκη, ήταν υπουργός του Μεταξά και αρχηγός των γερμανόφιλων της εποχής που πίεζαν τον Μεταξά να βγει στον πόλεμο υπέρ του Βερολίνου και όχι των συμμάχων. Ο Δικτάτορας τον έκανε 4 μήνες υπουργό Εσωτερικών, αλλά τελικά ο Σκυλακάκης εκτοπίστηκε τον Ιούνιο του 1940 με τη λεγομένη ομάδα των Γερμανόφιλων.

Κατά σύμπτωση, όλοι οι κλώνοι των δοσιλόγων της Κατοχής ή των γερμανόφιλων ή των διερμηνέων, αναρριχήθηκαν στις καρέκλες της εξουσίας μετά τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου (Γεώργιος Παπαδόπουλος κ.ά) και ειδικότερα στη διάρκεια του Μνημονίου, κατά την οποία είναι εμφανής η νέα γερμανική κατοχή. Τώρα είμαστε στην κορύφωση αυτής της απάνθρωπης κατάστασης και με εργαλείο τον covid-19, για τον καλύτερο έλεγχο των αντιδράσεων του πληθυσμού.

Μάτια ερμητικά κλειστά. Ένας “άρρωστος” άνθρωπος που επιβάλλει μαύρες μάσκες και ακραία μέτρα, ενώ ο ίδιος φωτογραφίζεται με ακάλυπτο πρόσωπο μαζί με τον Τομ Χανκς ή αναρτά στο instagram φωτογραφία του με μαγιό στο Μαράθι των Χανίων.

Αποικία 2020. Καλοκαίρι και καταχνιά. Τα  σταφύλια της οργής ωριμάζουν.

Γιώργος Τράγκας

πηγή ://crashonline.gr/

Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία, πώς η ιστορία γίνεται σιωπή...

 Μέσα στην πανδημία του κορωνοϊού, η προσδοκία μιας υγιούς, ασφαλούς κοινότητας παραπέμπει σε μια κοινότητα αναγεννημένη, απαλλαγμένη από τις αμαρτίες και τις ύβρεις της.

 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

 Η ελπίδα κάτι να μάθουμε από την πανδημία δεν είναι εντελώς μάταια.    

   Σε ένα από τα πιο επιδραστικά κείμενα της θεωρίας του κράτους και του δικαίου του 20ού αιώνα¹, ο Γερμανός πολιτειολόγος Carl Schmitt γράφει: «Η έννοια της κυριαρχίας προσανατολίζεται στην κρίσιμη περίπτωση, δηλαδή στην περίπτωση έκτακτης ανάγκης. (…)

 Η ίδια η έννομη τάξη μπορεί να αναστέλλει από μόνη της την ισχύ της. (...) Η εξαίρεση είναι πιο ενδιαφέρουσα από την κανονική περίπτωση.

 Το κανονικό δεν αποδεικνύει τίποτε, η εξαίρεση αποδεικνύει τα πάντα. Δεν επιβεβαιώνει απλώς τον κανόνα, παρά ο κανόνας ζει από την εξαίρεση και μόνο. Μέσα στην εξαίρεση η δύναμη της πραγματικής ζωής διαρρηγνύει την κρούστα μιας μηχανικής αγκυλωμένης στην επανάληψη. Ένας προτεστάντης θεολόγος... το είπε: "Η εξαίρεση εξηγεί το γενικό και τον εαυτό της. Κι αν θέλει κανείς να μελετήσει σωστά το γενικό, χρειάζεται απλώς να αναζητήσει μια πραγματική εξαίρεση. Αυτή τα φανερώνει όλα πολύ πιο ξεκάθαρα απ' ό,τι το ίδιο το γενικό. Τελικά, αηδιάζει κανείς την ασταμάτητη φλυαρία για το γενικό. Υπάρχουν εξαιρέσεις. Αν δεν μπορούμε να τις εξηγήσουμε, τότε δεν μπορούμε να εξηγήσουμε ούτε το γενικό. Συνήθως, δεν παρατηρούμε τη δυσκολία, γιατί το γενικό ούτε καν το στοχαζόμαστε με πάθος, παρά με μια βολική επιφανειακότητα. Αντίθετα, η εξαίρεση στοχάζεται το γενικό με ενεργό πάθος».

. Η πανδημία του κορωνοϊού είναι η κατεξοχήν εξαίρεση. Αυτή που επιβάλλει να ορθώσουμε το δίκαιο της ανάγκης. Μέσα από το δίκαιο της ανάγκης, στην πανδημία, τα κράτη επιστρέφουν στις ρίζες τους, στις παραδοσιακές τους οσμές.

 Αυτές που η παγκοσμιοποίηση είχε ξεθυμάνει: απαγορεύσεις εισόδου και εξόδου, περιορισμοί κυκλοφορίας και απαγόρευση συναθροίσεων, πολιτικές πρόνοιας ακόμα και από τα ξεχασμένα «παπαγαλάκια του νεοφιλελευθερισμού», που είπε και γνωστό στέλεχος της συντηρητικής παράταξης... Το παλιό, καλό κράτος, πατερούλης. Αυταρχικό αλλά και προστατευτικό συνάμα. Πατερναλιστικό, αλλά ευτυχώς που υπάρχει κι αυτό. Τους πρόσφυγες τους αφήσαμε στην Κοινωνία των Πολιτών και στους ενεργούς πολίτες. Εμείς οι ντόπιοι, όμως, θέλουμε κράτος. Κράτος!

 Η επικράτεια αποκτά εκ νέου το νόημα που είχαμε ξεχάσει. Το έδαφος εντός του οποίου ασκείται η δημόσια εξουσία γίνεται πλέον ο ευλαβώς ακαταγώνιστος χώρος της δημόσιας εξουσίας, εκεί που το κράτος συνθλίβει τις ελευθερίες της μέχρι πρότινος κοσμοπολίτικης αμεριμνησίας: σύνορα, όρια, περιορισμοί, ο ένας μετά τον άλλον. Η έννοια της ασφάλειας παλεύει να επιστρέψει σε ένα νόημα ξεχασμένο: ασφάλεια ως το σύνολο των κρατικών εγγυήσεων, ως απουσία ‒έστω περιορισμό– των κινδύνων, ως αγώνα για την εξάλειψη της απειλής.

Μέσα στην πανδημία, η προσδοκία μιας υγιούς, ασφαλούς κοινότητας παραπέμπει σε μια κοινότητα αναγεννημένη, απαλλαγμένη από τις αμαρτίες και τις ύβρεις της.   Η επικράτεια αποκτά εκ νέου το νόημα που είχαμε ξεχάσει.

 Το έδαφος εντός του οποίου ασκείται η δημόσια εξουσία γίνεται πλέον ο ευλαβώς ακαταγώνιστος χώρος της δημόσιας εξουσίας, εκεί που το κράτος συνθλίβει τις ελευθερίες της μέχρι πρότινος κοσμοπολίτικης αμεριμνησίας: σύνορα, όρια, περιορισμοί, ο ένας μετά τον άλλον. Κι όμως, πάνω σε αυτή την πεποίθηση οικοδομήθηκε το κοινωνικό κράτος δικαίου του 20ού αιώνα: στην ασφάλεια που ισοδυναμεί με την εξάλειψη των κινδύνων.

 Των πάσης φύσης κινδύνων. Η ασφάλεια, όμως, αυτή κοστίζει. Δεν αφορά μόνο το πηλήκιο της αστυνομίας, αλλά ασφαλείς δρόμους, παιδικούς σταθμούς, νοσοκομεία, κ.ο.κ. Μια ολική κοινωνική ασφάλεια. Ήδη όμως, στις συνθήκες της κανονικότητας, αυτή η ασφάλεια είχε εγκαταλειφθεί. Τώρα πεισματικά επανέρχεται και δίνει το «παρών», αλλά δεν προκάμουμε... Τι να πρωτοκάνουμε; Πόσο πιθανό είναι το νυν καταρρακωμένο κράτος να αναταχθεί και να παρέχει υπηρεσίες μέσα στην ανάγκη; Το παλεύει όμως. Διότι, κακά τα ψέματα: μόνο το κράτος μπορεί να ασκήσει τέτοιες πολιτικές. Αν μη τι άλλο, η μέριμνα αντιμετώπισης μιας πανδημίας απαιτεί κεντρικό σχεδιασμό. Ως σήμερα, ωστόσο, τα κράτη εναποθέτουν σε μεγάλη κλίμακα τις ευθύνες που έχουν αποποιηθεί στην «κοινωνία των πολιτών» και στους διεθνείς οργανισμούς. Αυτό που συνέβη, και εξακολουθεί να συμβαίνει, στην Ελλάδα με τη διαχείριση του προσφυγικού θα χρησιμεύει στο μέλλον ως υπόδειγμα μιας τέτοιας αποποίησης ευθυνών. Το κράτος απισχναίνεται διαρκώς εδώ και πολλά χρόνια: αδυνατεί, αρνείται να διαχειριστεί ζητήματα που μερικά χρόνια πιο πίσω θα τα θεωρούσε δική του υπόθεση και ουδείς θα διανοούνταν να αμφισβητήσει την πρωτοκαθεδρία του.  

 Η τριπλή πρόκληση μιας λαβωμένης χώρας και γιατί κανείς δεν θα ήθελε να είναι στη θέση του Μητσοτάκη Αυτό αλλάζει η πανδημία. Και τώρα, που οι μέχρι χθες οπαδοί του Φρίντμαν ανακοινώνουν πολιτικές βγαλμένες από κεϊνσιανά εγχειρίδια, τι κάνουμε; Προλαβαίνουμε; Με τι απώλειες; Έχουμε ελπίδες η ανάγκη που έγινε ιστορία να μας διδάξει; Ή όχι μάλλον; Διότι αν η ιστορία διέθετε αυτό το καταπληκτικό χάρισμα, θα ήμασταν όλοι εδώ και πολλά χρόνια ώριμοι και αυτάρκεις. Δεν είμαστε όμως. Παρ' όλα αυτά, η ελπίδα κάτι να μάθουμε από την πανδημία δεν είναι εντελώς μάταια. Το γενικό το στοχαζόμαστε ανέκαθεν με μια «επιφανειακή βολικότητα». Την εξαίρεση όμως όχι.   Σε μια περιβόητη αποστροφή της, η Μάργκαρετ Θάτσερ είχε πει: «There is no such thing as society». Κι όμως, η πανδημία δείχνει πως όχι μόνο κοινωνία υπάρχει, αλλά και κοινότητα. Κοινότητα ως όλον που ξεπερνά τα εγωιστικά δικαιώματα των μελών της. Κοινότητα συλλογικού χρέους και αλληλεγγύης, όχι μόνο άθροισμα ατομικών ευθυνών. Όλοι μέσα μας έχουμε κάτι από τους άλλους. Το ίδιο το Σύνταγμά μας κάνει λόγο για «πρόσωπα» αλλά και για «μέλη του κοινωνικού συνόλου». Αυτό εννοεί. Έχουμε πολλά να δούμε και να σκεφτούμε ακόμη. Να ξανασκεφτούμε την κοινότητα, την προοπτική και τη σύνθεσή της πιο εμφατικά παρά ποτέ.

Να σκεφτούμε, επίσης, ότι τέτοιες κρίσεις αποτελούν νοσηρή ευκαιρία για ένα γερό ξεκαθάρισμα παραγωγικών δυνάμεων και μισθωτής εργασίας στο όνομα μιας νέας, αδυσώπητης κερδοφορίας. Είναι αφέλεια να νομίσουμε πως «άμα περάσει τούτο δω»³, αυτομάτως θα πάμε σε μια δικαιότερη κατεύθυνση.

 Θα πάμε, αρκεί να το σκεφτούμε, να το επεξεργαστούμε και να το παλέψουμε. Οι άνθρωποι δεν είναι μόνο θύματα, αλλά και πρωταγωνιστές της ιστορίας τους. Περιμένοντας σπίτι, μόνο έτσι υπάρχει η αμυδρή ελπίδα ότι μπορεί και να ξαναβρεθούμε καλύτερα. Γίνεται.