Άνοιξε, από σήμερα, η ηλεκτρονική εφαρμογή του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών που αφορά την εγγραφή και την υποβολή των απαραίτητων δικαιολογητικών για την ελεύθερη διέλευση, από τα διόδια της Εγνατίας Οδού και των καθέτων αξόνων της, των ΑμεΑ, των ανέργων και των μονίμων κατοίκων των όμορων δήμων.

Η λειτουργία της συγκεκριμένης ηλεκτρονικής πλατφόρμας έρχεται σε εφαρμογή της απόφασης του υπουργού Υποδομών και Μεταφορών, Χρήστου Σπίρτζη, για την ελεύθερη διέλευση συγκεκριμένων ομάδων πολιτών και αφορά τους μετωπικούς σταθμούς: ΤΥΡΙΑ, ΠΑΜΒΩΤΙΔΑ, ΜΑΛΑΚΑΣΙ, ΜΟΥΣΘΕΝΗ, ΙΑΣΜΟΣ, ΜΕΣΤΗ, ΑΡΔΑΝΙΟ και ΙΕΡΟΠΗΓΗ και τους κατοίκους των δήμων ΑΒΔΗΡΩΝ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ, ΑΡΡΙΑΝΩΝ, ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ, ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ, ΙΑΣΜΟΥ, ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ, ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ-ΣΑΠΩΝ, ΜΕΤΣΟΒΟΥ, ΜΥΚΗΣ, ΞΑΝΘΗΣ, ΟΡΕΣΤΙΑΔΑΣ, ΠΑΓΓΑΙΟΥ, ΣΑΜΟΘΡΑΚΗΣ, ΣΟΥΛΙΟΥ, ΣΟΥΦΛΙΟΥ, ΤΟΠΕΙΡΟΥ, ΦΙΛΙΑΤΩΝ.

Οι μόνιμοι κάτοικοι των παραπάνω δήμων, αλλά και οι άνεργοι και τα Άτομα με Αναπηρία, θα μπορούν να υποβάλουν ηλεκτρονικά, ανάλογα με την κατηγορία που εμπίπτουν:

· Δελτίο αστυνομικής ταυτότητας του προσώπου που θα εγγράφεται στον κατάλογο ως μόνιμος κάτοικος

· Αντίγραφο πρόσφατου Εκκαθαριστικού Εφορίας

· Άδεια κυκλοφορίας του οχήματος ή των οχημάτων για τα οποία ζητείται η διέλευση από τα διόδια ως όχημα/τα μόνιμου κατοίκου

· Κάρτα ανεργίας σε ισχύ για τους ανέργους

· Σε ό,τι αφορά τα Άτομα με Αναπηρία, τέλος, υποβάλλεται το δελτίο στάθμευσης ΑΜΑ που χορηγείται από τις υπηρεσίες του τομέα Μεταφορών και Επικοινωνιών των Περιφερειακών Ενοτήτων.

Η διαδικασία είναι εξαιρετικά απλή και σύντομη και με τη μεταφόρτωση των απαραίτητων δικαιολογητικών ολοκληρώνεται και υποβάλλεται η αίτηση.

Αφού ελεγχθεί άμεσα η κάθε αίτηση από την αρμόδια υπηρεσία του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών και, αφού πιστοποιηθούν τα στοιχεία που έχουν υποβληθεί, εγκρίνεται το αίτημα για την ελεύθερη διέλευση των συγκεκριμένων οχημάτων, ως τελικών δικαιούχων ελεύθερης διέλευσης.

Η ηλεκτρονική «φόρμα» θα είναι διαθέσιμη από τις σελίδες του Υπουργείου με την επιλογή του σχετικού banner ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΥΠΟΒΟΛΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΜΟΝΙΜΟΥ ΚΑΤΟΙΚΟΥ ΓΙΑ ΔΙΕΛΕΥΣΗ ΑΠΟ ΔΙΟΔΙΑ








ΑΠΕ

Επτά νεκροί και τέσσερις τραυματίες είναι ο απολογισμός πυρκαγιάς που ξέσπασε από άγνωστα μέχρι στιγμής αίτια, σε εργοστάσιο χημικών στην ανατολική επαρχία Σαντόνγκ, σύμφωνα με τις τοπικές αρχές.

Η φωτιά ξέσπασε στις 9:20 π.μ.(τοπική ώρα) στο εργαστήριο της εταιρίας χημικών στην πόλη Γουέιφανγκ. Οι πυροσβεστικές δυνάμεις που έσπευσαν στην περιοχή κατάφεραν να σβήσουν τη φωτιά, ενώ σε εξέλιξη βρίσκονται έρευνες για τα αίτια.











ΑΠΕ

Συνάντηση – συζήτηση είχε τη Δευτέρα 18 Δεκέμβρη αντιπροσωπεία του ΜΕΤΑ, με επικεφαλής το γραμματέα της παράταξης  Γιώργο  Χαρίση, με την γραμματέα των συνδικάτων (DGB) της βιομηχανικής περιοχής της Νοτιοανατολικής Έσσης,UlrikeEifler. Η αντιπροσωπεία του ΜΕΤΑ αποτελούνταν, από το χώρο της εκπαίδευσης, οι ΒάσιαΧιώτη ( που έκανε και τη μετάφραση), Νίκος Καλόγηρος και Ανδρέας Ζαφείρης, από το χώρο της υγείας, οι Χρήστος Κόνιαρης και Θανάσης Σέρμπος, από το χώρο των ασφαλιστικών ταμείων, ο Χρήστος Βαγενάς, και από τον ιδιωτικό τομέα (ΕΥΔΑΠ), ο Μανώλης Μαστοράκης.

Κατά τη συνάντηση, συζητήθηκαν διεξοδικά οι πολιτικές εξελίξεις στη Γερμανία, αλλά και οι εξελίξεις στις εργασιακές σχέσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων σε Γερμανία και Ελλάδα. Κοινά χαρακτηριστικά και στις δύο χώρες; Ο κλυδωνισμός της μισθωτής εργασίας, με την επέκταση των ελαστικών  σχέσεων εργασίας, οι χαμηλές συντάξεις, η απαξίωση των συνδικάτων (με αφορμή τον εργοδοτικό συνδικαλισμό αλλά και την επισφάλεια στην εργασία) και η χαμηλή συμμετοχή των εργαζομένων σε αυτά (είναι χαρακτηριστικό πως στη Γερμανία των 43 εκατ. εργαζομένων μόνον το 14% συνδικαλίζεται, ενώ στην Ελλάδα -με χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό της ΓΣΕΕ- κινείται περίπου στο 10%), αλλά και τα ακροδεξιά στοιχεία που κινούνται στους χώρους εργασίας, με σκοπό τα χαμηλά μεροκάματα και τη διάσπαση των εργαζομένων.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΡΙΣΗΣ

Κατά το καλωσόρισμά του, ο γραμματέας του ΜΕΤΑ Γιώργος Χαρίση, αφού ευχαρίστησε την Ulrike Eifler για την αποδοχή της πρόσλησης, σημείωσε μεταξύ άλλων ότι μετά το 2015 και τη μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, παρουσιάζεται κάμψη στους αγώνες των εργαζομένων, που οφείλεται στην απογοήτευση και σε ένα κλίμα ηττοπάθειας που επικρατεί στις γραμμές τους.

Τον τελευταίο όμως χρόνο παρουσιάζονται ενθαρρυντικά  σημάδια ανάκαμψης κυρίως σε τοπικό, επιχειρησιακό και κλαδικό επίπεδο, διεκδικώντας τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας, την τήρηση του ωραρίου, τις προσλήψεις προσωπικού και την αύξηση των μισθών.

Η παράταξή, μας συμμετέχοντας στους αγώνες, προσπαθεί να πάρουν αυτοί οι αγώνες γενικά χαρακτηριστικά, να συνδεθούν μεταξύ τους και να εκφραστούν σε κεντρικό επίπεδο, μέσα από γενικές πανεργατικές κινητοποιήσεις, που θα βάζουν στο επίκεντρό τους την ανατροπή των βάρβαρων νεοφιλελεύθερων πολιτικών της λιτότητας και των ιδιωτικοποιήσεων, των μνημονίων και της ΕΕ.

Αναφέρθηκε στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, που κυριαρχούν πλέον έναντι της πλήρους απασχόλησης, στη μετανάστευση του εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού (και κυρίως της νεολαίας) αλλά και στις δυσκολίες που υπάρχουν για τη δημιουργία ενός κοινού μετώπου αγώνα, λόγω της απαξίωσης των συνδικάτων από τις μνημονιακές πλειοψηφίες τους αλλά και της μικρής πυκνότητας που συγκεντρώνουν σε εργαζομένους. Ωστόσο, όπως υπογράμμισε, η Γενική Απεργία της 14ης Δεκέμβρη έδειξε ότι ο κόσμος της εργασίας μπορεί να επανακάμψει στους αγώνες, μέσα από την προσπάθεια που γίνεται να οργανωθούν στους χώρους δουλειάς και στα Πρωτοβάθμια Σωματεία.

Τέλος, στηλίτευσε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η οποία -όπως είπε- είναι αυτή που έφερε δύο μνημόνια και εφαρμόζει ό,τι δεν τόλμησαν οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις λόγω της αντίστασης λαού και εργαζομένων, όπως, για παράδειγμα, τις απανωτές περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, την ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων αλλά και των συνδικαλιστικών, με πρόσφατο παράδειγμα την τροπολογία για τον περιορισμό – κατάργηση της απεργίας, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και την υφαρπαγή της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας κτλ.

ULRIKEEIFLER

Από την πλευρά της, η γραμματέας των συνδικάτων (DGB) της βιομηχανικής περιοχής της Νοτιοανατολικής Έσσης τόνισε πως τα προβλήματα των γερμανών εργαζομένων με αυτά των εργαζομένων στη χώρα μας είναι παρόμοια, αλλά σε άλλη ένταση και σε άλλο επίπεδο. Σημείωσε ότι τα τελευταία 20 χρόνια, μετά την ανάλυψη της καγκελαρίας από το Σρέντερ, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας επεκτείνονται, οι εργαζόμενοι γίνονται πιο φτωχοί (όπως είπε, σε σχέση με το 2000, σήμερα αμείβονται με μείον 40% λιγότερα), παρουσιάζουν επαγγελματικές ασθένειες εξαιτίας της υπερεντατικοποίησης της εργασίας (φυσική και ψυχολογική πίεση), τα συνδικάτα αποδυναμώνονται, ενώ όσον αφορά στην κοινωνική ασφάλιση έφερε το παράδειγμα μιας γερμανίδας συνταξιούχο που παίρει μέση σύνταξη 500 ευρώ.

Είναι, δε, χαρακτηριστικό αυτό που ανέφερε, όσον αφορά στην εντατικοποίηση της εργασίας, καθώς έχουν καταγραφεί 1,8 δισ. ώρες σε υπερωρίες, που για να καλυφθούν απαιτείται η πρόσληψη 600.000 εργαζομένων, κάτι που δε γίνεται.

Τα δε συνδικάτα, όπως είπε, «υποφέρουν» από πολιτικό προσανατολισμό, ενώ την ίδια ώρα περιχαρακώνονται στα συντεχνιακά αιτήματά τους, μη δείχνοντας κανένα ενδιαφέρουν να αναπτύξουν ένα κοινό μέτωπο. Εμείς, υπογράμμισε, τα αριστερά συνδικάτα ασκούμε έντονη κριτική σε αυτό, διότι πιστεύουμε, όπως κι εσείς, σε ενοποίηση των αιτημάτων και των αγώνων, με τη συμμετοχή όμως και της κοινωνίας και του λαού, προκειμένου να αναπτυχθεί η αλληλεγγύη που θα οδηγήσει σε νίκες.

Δεν παρέλειψε να στηλιτεύσει και το ναζιστικό κόμμα, το AFD, το οποίο -όπως σημείωσε- με έξυπνο τρόπο κρύβει την ταυτότητά του και διαχωρίζει τους εργαζομένους, λέγοντας, για παράδειγμα, ναι στην αύξηση των μισθών, αλλά για τους γερμανούς εργαζομένους. Όσον αφορά στους πρόσφυγες και τους οικονομικού μετανάστες, είπε πως χρησιμοποιούνται ως φθηνό εργατικό δυναμικό από το γερμανικό κεφάλαιο, το οποίο όμως από την άλλη πλευρά θέλει και… εξειδικευμένο φθηνό εργατικό δυναμικό.

Πιστεύω, κατέληξε, ότι πρέπει να κάνουμε μαζί περισσότερα. Να συζητήσουμε σε βάθος την κοινή στρατηγική που πρέπει να έχουμε για να ενισχύσουμε τον αγώνα από τα κάτω, από τα Πρωτοβάθμια Σωματεία. Είναι υπαρξιακό ζήτημα για τα συνδικάτα που πρέπει να καλλιεργούν τον αγώνα από τη βάση τους, είναι υπαρξιακό ζήτημα για την Αριστερά, διότι χωρίς κίνημα και αγώνες μεταλλάσσεται σε ρεφορμιστικός «χώρος» και πηγαίνει προς την Δεξιά. Κι αυτό είναι το καθήκον των αριστερών συνδικαλιστών, των αριστερών γενικώς, τόσο σε τοπικό επίπεδο, όσο και σε πανευρωπαϊκό.








πηγή ://   ergasianet

Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση του ΤΑΙΠΕΔ, πλειοδότης του διεθνούς διαγωνισμού για την απόκτηση του 67% των μετοχών της ΟΛΘ ΑΕ, ανακηρύχθηκε η κοινοπραξία των εταιρειών Deutsche Invest Equity Partners GmbH, Belterra Investments Ltd και Terminal Link SAS, η οποία υπέβαλλε προσφορά ύψους 231.926.000 ευρώ.

Το Μέτωπο Νίκης, αναζητώντας τα στοιχεία των εταιρειών διαπίστωσε ότι, η Deutsche Invest Equity Partners GmbH, είναι μία Γερμανική ΕΠΕ με έδρα το Μόναχο που ιδρύθηκε στις 19.04.2001 με μετοχικό κεφάλαιο και κατά την έρευνα με μόλις 25.500 Ευρώ.

Δραστηριοποιείται σε παροχή χρηματοοικονομικών υπηρεσιών. Ο Μέτοχος της VOLKER HICHERT – προέρχεται από την Deutsche Bank AG, ενώ ο MARC THIERY δούλευε στην Morgan Stanley Capital Partners.

Η γερμανική εταιρία Deutsche Invest EP είναι «σφραγίδα – βιτρίνα», έχοντας απλώς μια home page για site.

Η Terminal Link SAS, είναι γαλλική εταιρεία και ανήκει σε μια από τις πιο γνωστές επιχειρηματικές οικογένειες της Γαλλίας την οικογένεια Saadé. Είναι θυγατρική εταιρεία του Γαλλικού κολοσσού CM, ενός από τους μεγαλύτερους port operator στον κόσμο και ένα από τα βασικά μέλη της Ocean Alliance, δηλαδή της συμμαχίας τακτικών γραμμών μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων στην οποία συμμετέχει και η COSCO.

Η Belterra Investments LTD, είναι μια κυπριακή εταιρεία που έχει σαν μέτοχο την Belterra Holdings Ltd, που ιδρύθηκε το 2004 αξία ενός ευρώ, με διευθυντή τον Μιχαήλ Ιωάννου.

Από την έρευνα προέκυψε, ότι η Belterra έχει μέτοχο ένα δίκτυο εταιρειών μηδενικού κεφαλαίου κλασική περίπτωση Κυπριακής εταιρείας & Nominee Services.

Συνήθως, είναι απλά εταιρείες που υπάρχουν απλά ως φάκελοι σε δικηγορικά γραφεία στην Κύπρο, περιλαμβάνουν Nominee Διευθυντή, Nominee Γραμματέα και Εγγεγραμμένο Γραφείο στην Κύπρο.

Στην περίπτωση λοιπόν, της πώλησης του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, η δομή των εταιρειών δεν επιτρέπει σε καμία περίπτωση την εξαγορά ενός τέτοιου έργου.


Το τίμημα των 232 εκατ. Ευρώ θα το καταβάλλουν, ΟΧΙ οι συμμετέχοντες στην κοινοπραξία, αλλά Τράπεζες. Τράπεζες ελληνικές ανακεφαλαιοποιημένες με λεφτά των Ελλήνων φορολογούμενων, που θα δανείσουν εταιρείες φαντάσματα που πήραν έργο με και χωρίς φράγκο τσακιστό.

Το Μέτωπο Νίκης καταθέτει στις αρμόδιες εισαγγελικές και δικαστικές αρχές της χώρας όλα τα στοιχεία που διαθέτει, προκειμένου να προβούν σε κάθε απαραίτητη νόμιμη ενέργεια προκειμένου να διαπιστωθεί εάν έχουν τελεστεί ποινικά αδικήματα με θετικές πράξεις ή παραλείψεις, να εντοπιστούν οι δράστες αυτών και να ακυρωθεί η ανάθεση του λιμανιού της Θεσσαλονίκης στους πλειοδότες.




Ραχήλ Μακρή




Οικονομολόγος (MSc in Banking) – Πρώην Βουλευτής




Επικεφαλής του Μετώπου Νίκης

Τη στιγμή που η εταιρεία PUBLIC, κερδίζει  «κορυφαία διάκριση» για τις «ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ», πλήθος καταγγελιών δημοσιεύονται από παλιότερους και νέους εργαζομένους. Η πολιτική των PUBLIC και αντίστοιχων εργασιακών κάτεργων είναι η διαρκής αύξηση των κερδών εις βάρος των εργαζομένων τους. Το παρακάτω κείμενο, στάλθηκε στο ΕΜΠΑΡΓΚΟ, από εργαζόμενη στα PUBLIC Θεσ/νίκης και παρατίθεται αυτούσιο:

Εργάζομαι τα τελευταία 2 χρόνια στα PUBLIC. Οι συνθήκες εργασίας στην αλυσίδα καταστημάτων PUBLIC, είναι λίγο ή πολύ γνωστές σε όλους. Δουλεύουμε άπειρες ώρες εργασίας για έναν μισθό της πείνας. Προσωπικά για να τα βγάλω πέρα εργάζομαι παράλληλα και σε άλλο κατάστημα.

Πιεστικοί ρυθμοί εν ώρα εργασίας καθώς πρέπει να πιάσουμε τα bonus της εταιρείας, να μην αφήσουμε κανέναν πελάτη δυσαρεστημένο, να τα έχουμε όλα τακτοποιημένα, να είμαστε στην «τσίτα» 8 ώρες, χωρίς να μιλάμε στο διπλανό μας, χωρίς να σηκώνουμε κεφάλι από την δουλειά μας, χωρίς να εγκαταλείπουμε το πόστο μας ακόμα και αν πρόκειται για ένα ποτήρι νερό και παράλληλα να ικανοποιούμε τις απαιτήσεις των υπευθύνων – που είναι και πολλοί – όσο παράλογες και αν είναι.

Η μέρα στη δουλειά ξεκινάει με το πρώτο email από τον διευθυντή ή τον υπεύθυνο του καταστήματος. Ενημερωνόμαστε για το στόχο της ημέρας και τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσουμε προκειμένου να τον φέρουμε εις πέρας. Να σημειωθεί ότι οι στόχοι κυμαίνονται από 25000 έως και 45000 ευρώ! Την στιγμή που εκατοντάδες εργαζόμενοι πληρωνόμαστε με μόλις 500 ευρώ!

Οι υπεύθυνοι που θα συναντήσεις μέσα σε αυτές τις εταιρείες είναι ότι πιο υποτελές υπάρχει σε ανθρώπινο είδος. Αξιοπρέπεια μηδέν. Άνθρωποι που με την ρουφιανιά και πατώντας πάνω από τους συναδέλφους τους ορέγονται λίγη εξουσία. Και να σκεφτεί κανείς πως δεν πληρώνονται κάτι παραπάνω από εμάς. Κι όμως δέχονται να ξεφτιλίζονται και να πέφτουν στα μάτια και στην εκτίμηση μας διαρκώς. Άνθρωποι που βγάζουν πάνω σου όλη την ανασφάλεια τους για το κέρδος κάποιου άλλου.

Γράφω εδώ γιατί μετά από 2 χρόνια πίεσης, πλήρους εκμετάλλευσης και εξάντλησης σωματικών ορίων… υπέβαλα την παραίτηση μου.

Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε την BLACK FRIDAY. Μπορεί για τους καταναλωτές ο συγκεκριμένος θεσμός να είναι μια μέρα γιορτής και ανελέητης κατανάλωσης, για εμάς τους εργαζομένους όμως το ” Party ” ξεκινάει βδομάδες νωρίτερα… Εξαντλητικές προετοιμασίες με remodeling του καταστήματος για εκείνη την μέρα σε συνδυασμό με υπερογκώδεις παραλαβές προϊόντων και δημιουργία ”κλίματος” από τα τσιράκια του διευθυντή πως θα πρέπει να είμαστε ακόμα πιο γρήγοροι, πιο αποδοτικοί, πιο πειθήνιοι. 

Την ημέρα της Black Friday εργάστηκα, όπως και οι περισσότεροι συνάδελφοι μου,  με σπαστό ωράριο. Εξαιτίας όμως της μεγάλης προσέλευσης κόσμου η εταιρεία εκβιαστικά μας κράτησε 12 ώρες! Όταν μάλιστα κάποιοι από εμάς ζητήσαμε να φύγουμε η απάντηση που λάβαμε ήταν ότι δεν υπάρχει διαθέσιμο προσωπικό και πώς θα πρέπει να κάνουμε λίγη υπομονή καθώς στο τέλος του μήνα θα ανταμειφθούμε για τις επιπλέον ώρες!

Στο τμήμα που βρίσκομαι έρχονται καθημερινά email από δυσαρεστημένους πελάτες, στα οποία καλούμαστε να απαντάμε εν ώρα εργασίας. Δηλαδή, μέσα στη βάρδια μας εκτός από όσα περιέγραψα παραπάνω, πρέπει να απολογούμαστε διαδικτυακά για ότι του κατέβει του πελάτη στο κεφάλι.

Την προηγούμενη εβδομάδα λοιπόν σε ένα από αυτά τα email, έλαβα από τον διευθυντή του καταστήματος την απάντηση:  «Υπενθυμίζω πως πρέπει να είμαστε ΑΨΟΓΟΙ σε ΟΛΟΥΣ τους πελάτες μας, είτε έχουν δίκιο είτε όχι». Για την εταιρεία, η αρχή και το τέλος του προβλήματος λοιπόν είναι ο ίδιος ο εργαζόμενος.

Τι και αν ο διαθέσιμος χώρος για την εξυπηρέτηση πελατών είναι όλος κ όλος 4 μέτρα, τι και αν κάνουμε παραλαβή δεκάδες προϊόντα καθημερινά, τι και αν στοιβάζουμε τις παραγγελίες στο συγκεκριμένο τμήμα το ένα πάνω στο άλλο με αποτέλεσμα όχι μόνο να καθυστερεί η εξυπηρέτηση αλλά να υπάρχει κίνδυνος ατυχήματος μιας και η χρήση κάποιων ραφιών απαιτούν να ανέβουμε σε καρέκλα! Ο εργαζόμενος είναι ο πρώτος και κυρίαρχος εχθρός των μεγαλοεταιρειών.

Πώς να απαντήσω κύριε διευθυντά μου στην δυσαρεστημένη πελάτισσα ότι παρότι αυξήθηκαν τα κέρδη σας, μειώσατε το προσωπικό; Πώς να πω ότι κρατάω το τμήμα μόνη μου και πρέπει να κάνω παράλληλα δέκα πράγματα; Πώς να πω ότι για να έχετε περισσότερο χώρο για τις πωλήσεις σας, αναγκαζόμαστε οι εργαζόμενοι να δουλεύουμε κάτω από αυτές τις συνθήκες;

Βρέθηκα στη θέση να προσπαθώ να εξηγήσω τα αυτονόητα. Προϊστάμενοι της εταιρείας και ο διευθυντής με βρήκαν εν ώρα εργασίας να μου τα πουν ένα χεράκι, καθώς είμαι λιγότερη των προσδοκιών τους και εκθέτω καθημερινά το τμήμα. Ενώ όπως ανέφερα παραπάνω κρατάω μόνη μου ένα τμήμα.

Την επόμενη ημέρα, απουσίασα από την δουλειά γιατί οι δυνάμεις μου με εγκατέλειψαν τελείως.

Στο τέλος του μήνα, ενώ εργάστηκα Κυριακή, υπερεργασίες, απογραφή του τμήματος ώς τις 11 το βράδυ και τέλος BLACK FRIDAY, στην μισθοδοσία όχι μόνο δεν έλαβα τις απαιτούμενες προσαυξήσεις αλλά πληρώθηκα με 65 ευρώ λιγότερα!!!

Η εργασιακή ζούγκλα που κυριαρχεί στην Ελλάδα σήμερα και ο φόβος της ανεργίας, μας αναγκάζουν όλους εμάς που εργαζόμαστε κάτω από αυτές τις εξευτελιστικές συνθήκες να σκεφτούμε την απόφαση μας για παραίτηση, 2 και 3 και ίσως και παραπάνω φορές.

Φτάνει ένα σημείο που η εταιρεία έχει αποφασίσει να σε εξαναγκάσει  να σε εξωθήσει ουσιαστικά σε απόλυση. Η τακτική είναι ίδια σε όλους τους συναδέλφους. Προσωπικές εμπάθειες και προσβολές από τους υπεύθυνους, σπαστά ωράρια και υπερωρίες και προσωπική χρέωση εργασιών που ένα 24ωρο δε θα αρκούσε.

Για να μην γίνουμε, λοιπόν, βορά στα σχέδια τους οι εργαζόμενοι σε μικρά και μεγάλα καταστήματα να ανοίξουμε κουβέντα μέσα στους χώρους δουλειάς και να υπερασπιστούμε το δικαίωμα μας για αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας. Όλοι εμείς, απέναντι στον φόβο, την τρομοκρατία και τις απειλές της εταιρείας να οργανωθούμε σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε αλυσίδα και να προβάλλουμε την ανάγκη για οργάνωση αλληλεγγύη και συλλογικοποίηση εδώ και τώρα! Κανένας μόνος του απέναντι στην εργοδοτική τρομοκρατία, όλοι μαζί ενωμένοι σαν μια γροθιά να καταγγέλλουμε να διεκδικούμε να αγωνιζόμαστε. Το δίκιο το έχουμε μόνο εμείς. Και θα το υπερασπιστούμε.







πηγή ://ergasianet.gr/

Δεκτή έκανε η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας την αίτηση ακύρωσης όλων των δικαστικών ενώσεων κατά της απόφασης του υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου και του αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνης Δημήτρη Παπαγγελόπουλου, για την υποβολή δήλωσης «πόθεν έσχες».

Με την υπ’ αριθμόν 3212/2017 απόφασή του το Συμβούλιο της Επικρατείας, ακύρωσε την υπουργική απόφαση που καθόριζε το περιεχόμενο υποβολής των δηλώσεων περιουσιακής κατάστασης για όλους τους υπόχρεους και όχι μόνο για τους δικαστές.

Συγκεκριμένα η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε μη νόμιμες τις ρυθμίσεις ή παραλείψεις που αφορούν:

1) Την υποχρέωση δηλώσεως των μετρητών άνω των 15.000 ευρώ που δεν περιλαμβάνονται σε καταθέσεις, σε τράπεζες, καθώς και των κινητών πραγμάτων αξίας άνω των 30.000 ευρώ.

2) Η μη πρόβλεψη εύλογης προθεσμίας τόσο για τη διενέργεια και την ολοκλήρωση του ελέγχου όσο και για τη διατήρηση των προσωπικών δεδομένων των υπόχρεων προς δήλωση πόθεν έσχες.

3) Η υποχρέωση να περιλαμβάνεται στην ετήσια δήλωση το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων των υπόχρεων ανεξαρτήτως του αν επήλθε ή όχι κατά το προηγούμενο έτος μεταβολή σε αυτά.

4) Η μη πρόβλεψη προκειμένου περί περιουσιακών στοιχείων κτηθέντων σε προηγούμενες χρήσεις για την μη αναγραφή στην πρώτη ηλεκτρονική δήλωση της αξίας κτήσεως.

5) Η υποχρέωση δηλώσεως των περιουσιακών στοιχείων του προσώπου με το οποίο ο/η υπόχρεος έχει συνάψει σύμφωνο συμβίωσης.

6) Προκειμένου περί τραπεζικών λογαριασμών η υποχρέωση αθροίσεως των προερχομένων από κάθε πηγή ποσών καθ’ όλο το έτος και ακολούθως παραθέσω των πηγών από τις οποίες προέρχεται το απομένον στις 31 Δεκεμβρίου υπόλοιπο του λογαριασμού και του ακριβούς ποσού που αντιστοιχεί σε κάθε μία από αυτές αφού αφαιρεθούν τα ποσά των αναλήψεων, χωρίς να προσδιορίζεται από ποια πηγή ο/η υπόχρεος μπορεί να αφαιρέσει τα ποσά που ανέλαβε.

Οι Σύμβουλοι επισημαίνουν ότι επειδή αυτές οι ρυθμίσεις δεν είναι νόμιμες, δεν μπορεί χωρίς αυτές να λειτουργήσει καθ’ ολοκληρία το σύστημα υποβολής των δηλώσεων, «δεδομένου μάλιστα ότι το ηλεκτρονικό σύστημα υποβολής των εν λόγω δηλώσεων δεν επιτρέπει κατ’ αρχήν την πρόοδο στη συμπλήρωση, ολοκλήρωση και υποβολή αυτών αν προηγουμένως δεν συμπληρωθούν υποχρεωτικώς όλα τα στοιχεία που περιλαμβάνονται στους οικείους πίνακες».

Οι αδελφοί Ρετσίνα και οι φαμπρικούδες


Εν Πειραιεί 13 Απριλίου 1892: Η «επανάστασις» των υφαντριών

Τύλιξε γρήγορα τα μαλλιά της πλεξίδα γύρω από το κεφάλι, έριξε λίγο νερό στο πρόσωπό της από το πήλινο κανάτι κι έπιασε μάνι-μάνι να κάνει τις δουλειές. Ό,τι προλάβει, όπως πάντα και πιο βιαστικά ακόμα.

…Από τότε που δούλευε στο εργοστάσιο, ούτε στην αυλή δεν προλάβαινε να καθίσει, ούτε μια κουβέντα ν’ αλλάξει με τις γειτόνισσές της. Έφευγε νύχτα ακόμα. Να ΄ναι μπροστά στην πόρτα του Ρετσίνα πριν χαράξει. Να πιάσει έγκαιρα δουλειά. Τα λεφτά που έπαιρνε ήταν λίγα, 80 λεπτά για κάθε τόπι πανί που ύφαινε κι αυτά τις πιο πολλές φορές λειψά, αφού όλο και κάποια δικαιολογία εύρισκε ο επιστάτης να της κρατήσει για πρόστιμο τα Σαββατόβραδα που πληρωνότανε το βδομαδιάτικο». (Ίρις Αυδή-Καλκάνη: Εκείνο το πρωί-Πειραιάς 1892. Η πρώτη απεργία εργατριών στην Ελλάδα).

Η πρώτη απεργία εργατριών στην Ελλάδα έγινε στις 13 Απριλίου 1892 από τις υφάντριες του δεύτερου εργοστασίου υφαντουργίας των αδελφών Ρετσίνα στον Πειραιά. Ελάχιστα είναι γνωστά γι’ αυτό το ιστορικό γεγονός. Οι περισσότερες εφημερίδες της εποχής δεν ασχολήθηκαν και σε όσες, λίγες, έγινε μια μικρή αναφορά δεν δίνουν πληροφορίες για την έκβαση της πρώτης αυτής κινητοποίησης που έμελλε να γραφτεί στην ιστορία. Δεν γνωρίζει κανείς αν η απεργία στέφθηκε με επιτυχία. Τα λιγοστά στοιχεία που αντλούνται από τον Τύπο της εποχής, οδηγούν στο συμπέρασμα πως αυτή η απεργία, που αποτελεί ορόσημο στην ιστορία του εργατικού κινήματος της χώρας -γιατί ήταν η πρώτη μαζική κινητοποίηση εργατριών-, έγινε αυθόρμητα και ανοργάνωτα, όταν ο εργοδότης αποφάσισε να μειώσει κατά 20% την μικρή αμοιβή που έπαιρναν και που δεν έφτανε ούτε για τη συντήρησή τους.

Τα εργοστάσια Ρετσίνα

«Μην πεις κακό για φαμπρικού γιατί ‘ναι αμαρτία
γιατί την τρώει ο πάγκος της και η ορθοστασία».

Ό,τι απέμεινε σήμερα είναι τα ερείπια του εργοστασίου Ρετσίνα, που μένουν περιφρονημένα και καταδικασμένα στη λήθη. Πεζοί, φορτηγά, ΙΧ προσπερνούν καθημερινά και ούτε ως υποψία περνάει από το μυαλό των περαστικών πως αυτά τα ερείπια, λίγα μέτρα από τη λεωφόρο Θηβών, πριν από 150 χρόνια ξύπνησαν τις ελπίδες δεκάδων απεγνωσμένων, εργατικών οικογενειών του Πειραιά που πάλευαν πενόμενες για να συντηρηθούν.

Το 1871 οι αδελφοί Θεόδωρος, Αλέξανδρος και Δημήτριος Ρετσίνας, που έχουν τις ρίζες τους στην Πελοπόννησο, ιδρύουν το πρώτο τους εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας στον Πειραιά με την επωνυμία «Αδελφοί Ρετσίνα». Στην περιοχή της Λεύκας λειτουργεί νηματουργείο με 5.000 ατράκτους και ατμομηχανή 60 ίππων. Τα χρόνια που ακολούθησαν δημιουργείται υφαντήριο και βαφείο και στις αρχές της δεκαετίας του 1890 η επιχείρηση Ρετσίνα διαθέτει πέντε εργοστάσια στον Πειραιά, με 2.000 εργάτες και εργάτριες. Με την ανατολή του 20ού αιώνα η επιχείρηση Ρετσίνα είναι η μεγαλύτερη κλωστοϋφαντουργία της χώρας και χιλιάδες εργατών και εργατριών από όλες τις συνοικίες του Πειραιά εργάζονται στα εργοστάσιά της. Η οικογενειακή επιχείρηση που έχει αναπτυχθεί σε υφαντουργία βαμβακερών υφασμάτων, γνωστών με το όνομα «ρετσίνες» γίνεται η σημαντικότερη των Βαλκανίων.

Πριν από την ίδρυση της κλωστοϋφαντουργίας των Αδελφών Ρετσίνα, τα υφάσματα ήταν πανάκριβα, καθώς εισάγονταν από την Ευρώπη. Οι ρετσίνες λοιπόν, τα υφάσματα του Ρετσίνα, γίνονται περιζήτητα. Είναι χαρακτηριστικό της υψηλής ζήτησης των υφασμάτων του Ρετσίνα, σκίτσο του Θέμη Άννινου που απεικονίζει τον Χαρίλαο Τρικούπη να φοράει ελληνικά τσαρούχια και να είναι ντυμένος με τις «ρετσίνες».

Η οικογένεια Ρετσίνα την εποχή αυτή κυριαρχεί στην οικονομική και πολιτική ζωή του Πειραιά. Ο Θεόδωρος Ρετσίνας εκλέγεται δήμαρχος της πόλης και στη συνέχεια βουλευτής με το κόμμα του Χαρίλαου Τρικούπη.

Οι εργάτριες της εποχής ξεκινούν να δουλεύουν στα 10 με 12 τους χρόνια, εργάζονται 12 με 14 ώρες την ημέρα και πληρώνονται με το μισό ή και ακόμα πιο κάτω από το μεροκάματο που λαμβάνουν οι άνδρες. Στον Πειραιά, έχουν ήδη φθάσει μαζικά Κρητικοί που δημιουργούν κάτω από τον λόφο της Καστέλας, τη συνοικία «Κρητικά». Οι Κρητικοπούλες, με παράδοση στην υφαντική τέχνη, δεν δυσκολεύονται να βρουν εργασία στα εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας του Πειραιά. Το ίδιο και οι γυναίκες που καταφθάνουν στον Πειραιά από την Ανατολή, μέσω των νησιών, ψάχνοντας μεροκάματα. Πενόμενοι εργάτες και εργάτριες ελληνικής εθνικότητας από την Κωνσταντινούπολη και από άλλα μέρη της Ανατολής έχουν μεταναστεύσει στον Πειραιά για εργασία. Οι εργάτριες, προφανώς λόγω της παράδοσης της Ανατολής στην υφαντική τέχνη, τοποθετούνται στα κλωστήρια και υφαντήρια.

Το εργοστάσιο Ρετσίνα έμελλε να γίνει και πρώτος υποδοχέας γυναικών εργαζομένων και πεδίο της πρώτης απεργίας εργατριών στην Ελλάδα.

Η θέση της εργάτριας στην Ελλάδα του 1890

Το Μάιο του 1894 η εφημερίδα «Ακρόπολις» δημοσιεύει στην πρώτη σελίδα άρθρο με τον τίτλο «Ο εργατικός κόσμος εν Ελλάδι – Οι φαμπρικούδες». Το δημοσίευμα αυτό δίνει την εικόνα και τις συνθήκες για την εργάτρια της εποχής. Μαθαίνουμε ότι στα υφαντουργεία ξεκινούν εργασία ακόμη και κορίτσια οκτώ, εννιά και δέκα ετών, γυναίκες χλωμές, ρακένδυτες, εξαθλιωμένες που βγήκαν στην παραγωγή για να επιβιώσουν και με μεροκάματα στο μισό ή στο ένα τρίτο από αυτά που έπαιρναν οι άνδρες.

Εφημερίδα «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ»
Αθήνα Σάββατο 14 Μαΐου 1894 αριθμός 4405

«Εις τας υπωρείας του Σταυρού, όπου εκτείνονται τα Υδραιϊκά, κάτω από την Καστέλλα, όπου είναι τα Κρητικά, εις το χωριό του Μελετόπουλου και εις τα Καμίνια, ένθα ανεγείρονται τα εργοστάσια, εκεί κατοικεί η φαμπρικού. Το κορίτσι, που πάει στη φάμπρικα, η μεσόκοπη δουλεύτρα, που έμεινε χήρα και εργάζεται να θρέψη τα ορφανά ή δια να συμπληρώσει την προίκα της θυγατρός της, οι περισσότεραις από την Ύδρα και τας Σπέτσαις, από τον Πόρον και την Σαντορίνην, καμμιά φορά από τα χωριά της Αττικής και από την Κούλουρην. Έχει όλων των ηλικιών. Έχει κορίτσια οκτώ ετών και εννιά ετών και δέκα ετών. Έχει κοπέλας εις την τελειοτέραν ακμή της νεανικής ηλικίας και του σφρίγους της ζωής, δέκα οκτώ έως είκοσι τεσσάρων ετών, έχει και γεροντοκόραις και μεσόκοπαις και γρηαίς. Αλλ’ ο κυριαρχών τύπος είναι της νεανικής ηλικίας από τα δέκα εξ έως τα είκοσι δύο».

Η εφημερίδα «Ακρόπολις» έδινε στους αναγνώστες με μεγάλη γλαφυρότητα την εικόνα της εργάτριας:

«…Αληθής εικών εργατρίας είνε της δυστυχούς εκείνης νεανίδος που διαβαίνει εκεί πτωχικά ενδεδυμένη, πολλάκις δε ρακένδυτος και με μπαλώματα, που αν έχει υποδήματα θα είναι καταφαγωμένα από τους δρόμους τους μακρυνούς, αλλά συνήθως δεν έχει και σούρνεται με τας εμβάδας της αναιμικής».

«…Και όταν βγαίνουν από το εργοστάσιον του Φαλήρου και αναρριχώνται επί των εκεί βραχώδων λόφων δια να γλυτώσουν δρόμον, και όταν διέρχωνται τας μαυρισμένας στενωπούς των Καμινίων και τας κονιορτοβρεθείς λεωφόρους και όταν εδώ στην Αθήνα σχολούν από το εργοστάσιον του Πυρρή ή την πρωίαν όταν πηγαίνουν εις τα εργοστάσια και εκεί υπό τους επικλινείς υψηλούς από ψευδάργυρον θόλους ίστανται προ των ατμηλάτων ιστών εν τω εκκωφαντικών και εκνευριστικών βόμβων των περιφερόμενων τελαμόνων, υπό τον οξύν κρότον της σιδηράς σαϊτας, μέσα εις το πανδαιμόνιον αυτό, που και το συνδιαλέγεσθαι είναι αδύνατον, όπου η άμιλλα περί του ποία θα υφάνη, περισσότερον διπλασιάζει τους κόπους παντού και πάντοτε θα τα ιδήτε να καμπουριάζουν επωδύνως, με το κιτρινόλευκον χρώμα της αναιμίας, με το βαθυκίτρινον της χρόνιας χλωρώσεων, νευρασθενικάς, υστερικάς, φυματιώσας. Νευρασθένειαι δε, φυματιώσεις και υστερισμοί κατά τας παρατηρήσεις των εν Πειραιεί ιατρών υπερπλεονάζουν δυσαλόγως προς τον αριθμόν των εργατίδων. Και όλα αυτά κατά την ομόφωνον γνώμην γων ιδίων εκ της ελεεινής διαίτης, την οποίαν κάμνουν οι εργάτιδές μας».

Είναι εντυπωσιακό ότι η «Ακρόπολις» δεν παραλείπει να παραθέσει στο πρωτοσέλιδο αυτό άρθρο της για τις «φαρμπρικούδες» και τη μαρτυρία του ίδιου του Θεόδωρου Ρετσίνα, που τότε ήταν και δήμαρχος Πειραιά αλλά και να τον επικρίνει διότι «δεν ηθέλησε να πρωτοστατήσει εις το εργατικό ζήτημα» αν και μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα είχε καταφέρει να κάνει «αγνώριστη» την πόλη.

«Είνε χαρακτηριστικώτατον κάτι που μας αφηγήθησαν, ότι ο Δήμαρχος Πειραιώς κ. Θ. Ρετσίνας και μεγαλοεργοστασιάρχης περιελθών τα Χριστούγεννα τας οικογενείας των εργατών έφριξε, λέγει, διά την ένδειαν και τας κρατούσας συνθήκας της διαίτης! Ποιαί είναι αι συνθήκαι αυταί νομίζομεν ότι δεν υφίσταται ανάγκη μακρών και εμπεριστατωμένων περιγραφών δια να το αντεληφθήτε και το εννοήσετε. Θα ήτο κοινοτοπία του τελευταίου είδους να σας είπωμεν ότι κατοικούν εις τρώγλας ανηλίους, τρία και τέσσαρα άτομα εις το αυτό δωμάτιον, πατέρας, μητέρα, τεκνία, αδελφοί και αδελφαί κοιμώνται επί του αυτού επιπέδου και κατά την αυτήν γραμμήν, να οφραίνωνται τον βούρκον, που ρέει εν τω μέσω της αυλής, να μην καθαρίζωνται, να μη πλένωνται. Και ενώ τοιαύται υπήρξαν αι εντυπώσεις του κ. Ρετσίνα και συγκινηθείς διένειμε 4,000 δρ. εις τα ενδεή ταύτα πλήθη, χριστιανικώτατα φερόμενος, η φιλανθρωπία του δεν προέβη περαιτέρω ατυχώς και αυτός που εποιήσιν εντός ολιγίστου χρονικού διαστήματος την πόλιν, ης προϊσταται, αγνώριστον δι έργων καλλωπιστικών και δι έργων της απολύτου ανάγκης, δεν ηθέλησε να πρωτοστατήση εις το εργατικόν ζήτημα, να βελτιώση την θέσιν των εργατών του, να τακτοποιήση αυτούς εις ανθρωπινωτέραν τάξιν, ρυθμίζων τα της διαίτης αυτών εντός και εκτός των εργοστασίων, μεριμνών περί ιδρύσεως εργατικών θεραπευτηρίων, αφού μάλιστα ως προς το τελευταίον τούτο γνωρίζει κάλλιον παντός άλλου, ότι το Ζάνειον νοσοκομείον είνε εκάστοτε υπερπληρωμένον από ξένους. Διότι η καλή θέλησις δεν λείπει από τον κ Ρετσίναν και απόδειξις τα μεγάλα αυτού και του αδελφού του εργοστάσια, τα αχανή ταύτα ιδρύματα, πρότυπα ευρωπαϊκών εργοστασίων με τα τελειότερα μηχανήματα, την μεθοδικότέραν κατάταξιν και τας χιλιάδας των εργατών και εργατίδων, που απορεί κανείς και εξίσταται ομολογουμένως, πότε έφθασαν εις τοιαύτην πρόοδον και ακμήν».

Σημαντικά είναι τα στοιχεία που αντλούμε και για τις αμοιβές στα εργοστάσια της εποχής, από το άρθρο της εφημερίδας «Ακρόπολις»:

«Το ημερομίσθιον κατά γενικό κανόνα το είπομεν εις τα προηγούμενα και κατά μέσον όρον δεν φθάνει πέραν των 2 δραχμών. Είναι τώρα και ημερομίσθια των 3 δρχ. και άλλα που υπερβαίνουν το ποσόν τούτο. Αι υφάντριαι λόγου χάριν, η εργαλειούδες, όπως αποκαλούνται, φθάνει να κερδίζουν και τρεις και τρεις ήμισυ και τέσσαραις εργαζόμεναι κατ αποκοπήν με το τόκι. Αλλ αυταί δεν είνε αι περισσότεραι απέναντι του ολικού αριθμού των εργατίδων. Έπειτα η άμιλλα περί του ποια να κάμη μεγαλύτερον αριθμόν πήχεων τας εξαντλεί προώρως. Έχουν δε οι δυστυχισμέναις αυταίς εξαιρετικώς το μαρτύριον των υστερισμών, της αναιμίας και της χλωρώσεως ένεκεν της διαρκούς ορθοστασίας και του παραγομένου εκ της κινήσεως των μηχανημάτων θορύβου, ο οποίος εξάπτει το νευρικόν των σύστημα. Κα οι πνεύμονές των ευκολώτερον προσβάλλονται εκ φυματιώσεων δια το αναπνέειν μολυσμένον και δηλητηριώδη αέρα. Αλλά και μεταξύ αυτών ακόμη των τοιαύταις υφισταμένων ο μέσος όρος του ημερομισθίου ουδέποτε υπερβαίνει τας 3 δρχ».

«…Αι καλαμούδες, που δουλεύουν εις το κλωστήριον,  αι δυάστραις και ανεμούδες, αυταί που αποτελούν τον μέγαν αριθμόν, την πλειονότητα δυστυχούν, φθίνουν, μικραίνονται. Τα ημερομίσθια αρχίζουν από τα 80 λεπτά και μόλις προσεγγίζουν το δίδραχμον. Και όμως δια το φόρεμα της δουλειάς, το οποίον αγοράζει εκ του εργοστασίου και όπερ φθείρεται ταχέως και λαδώνεται και μουντζουρώνεται θέλει 8 δρχ αντίτιμον μόνον του υφάσματος προς 1 δρχ τον πήχυν, υπό τον όρον πάλιν να το κάνει στενόν ως σάβανον, διότι για να φοράη ένα φόρεμα της προκοπής και να κινήται ελευθέρως 10 πήχεις δεν της φθάνουν, οπότε η δαπάνη ανέρχεται εις 10 δρχ. Για να φάει το μεσιμέρι θέλει το ολιγώτερον 50 λεπτά, για να φάη το βράδυ βεβαίως θα θέλη περισσότερα. Αλλ αι άλλαι ανάγκαι; Να παπουτσωθεί, να πληρώση ενοίκιον, να έχη ένα φόρεμα εορτάσιμον, να ανταποκριθή εις άλλα έκτακτα περιστατικά της ζωής; Ελάτε να βρήτε λογαριασμόν».

Η Καλλιρρόη Παρρέν

Στην Ελλάδα οι πρώτες φωνές διαμαρτυρίας, προκειμένου να θεσπισθούν προστατευτικοί νόμοι για την εργάτρια, προέρχονται από γυναίκες διανοούμενες που ανήκουν στην αστική τάξη. Η διευθύντρια του περιοδικού «Εφημερίς των Κυριών» Καλλιρρόη Παρρέν ζητεί το 1890 να καθορισθούν με νόμο οι ώρες εργασίας των γυναικών.

Την εικόνα της εργάτριας εκείνης της εποχής πέτυχε να διατηρήσει ζωντανή η Καλλιρρόη Παρρέν μέσα από την Εφημερίδα των Κυριών. Το εβδομαδιαίο περιοδικό της, που το 1892 έρχεται δεύτερο σε κυκλοφορία από τα εβδομαδιαία έντυπα, με πρώτο τον «Ρωμηό» του Σουρή, είναι η σημαντικότερη πηγή γνώσης για την πραγματική κατάσταση των γυναικών και είναι το έντυπο που παίρνει σαφή θέση για το δίκαιο της απεργίας των εργατριών του Ρετσίνα τον Απρίλιο του 1892.

ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΚΥΡΙΩΝ
Απεργία εργατριών εν Πειραιεί

«Περί τας 60 εκ των εργαζομένων γυναικών εις το εν Πειραιεί Νηματουργείον των αδελφών Ρετσίνα, ενήργησαν απεργία άμα ως εγένετο αυταίς γνωστόν, ότι ηλαττώθη το ημερομίσθιόν των. Αι απεργήσασαι ανηνέχθησαν εις την διεύθυνσιν του καταστήματος, ζητούσαι τη διόρθωσιν του αδίκου τούτου μέτρου.

Εν εποχή καθ΄ην πάντα τα τρόφιμα και λοιπά είδη της απολύτου ανάγκης έχουσιν υπερτιμηθεί, φρονούμεν, ότι έδει να αυξηθεί το ημερομίσθιον των πτωχών εργατίδων, αίτινες δι΄όλης της ημέρας εργαζόμεναι, μόλις πορίζονται τον επιούσιον άρτον, πλουτίζοντες ολονέν δια του ιδρώτος αυτών τα βαλάντια των εργοστασιαρχών».

«Εφημερίς» 14 Απριλίου 1892
Απεργία εργατριών

«Χθες την πρωίαν περί τα 50 κοράσια ανήκοντα εις το δεύτερον εργοστάσιον των αδελφών Ρετσίνα συνελθόντα κατά την Λάκκαν Βάβουλα εν Πειραιεί συνεφώνησαν ν΄απόσχουν της εργασίας των. Αίτιον της απεργίας των αυτής ην ότι δι΄έκαστον τόπι πανίου, ενώ μέχρι τούδε επληρώνοντο προς 80 λεπτά τους ανηγγέλθη ότι εις το εξής θα πληρώνονται μόνον 65. Αι εργάτριαι εκείθεν μετέβησαν εν σώματι εις την διεύθυνσιν του εργοστασίου, όπως υποβάλωσι τα παράπονά των».







πηγή :// ergasianet

• Η ΔΕΗ θα κόβει το ρεύμα σε πάνω από 2.000 νοικοκυριά κάθε μέρα μέχρι την πρωτοχρονιά!
  
  
• Απάντηση ΔΕΔΔΗΕ σε επιστολή του Νίκου Χουντή
  
  

35.000 διακοπές ρεύματος θα πραγματοποιήσει ο ΔΕΔΔΗΕ μέχρι τέλος του έτους σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις που αδυνατούν να πληρώσουν τις οφειλές τους. Από αυτές το 70% είναι νοικοκυριά!

Αυτά τα στοιχεία προκύπτουν από την απάντηση του Προέδρου και Διευθύνοντα Συμβούλου του ΔΕΔΔΗΕ. κ. Νίκου Χατζηαργυρίου, σε απαντητική επιστολή στον ευρωβουλευτή της Λαϊκής Ενότητας, Νίκο Χουντή.

Σημειώνεται ότι ο Νίκος Χουντής είχε ζητήσει με επιστολή του, εξ ονόματος της Επιτροπής Αλληλεγγύης και Αγώνα Μεσσηνίας και της ΛΑΕ Μεσσηνίας, τα σχετικά στοιχεία από τη ΔΕΗ και τον ΔΕΔΔΗΕ, με αφορμή το τραγικό περιστατικό στην Καλαμάτα, όπου κινδύνευσαν να καούν 3 μικρά παιδιά από κεριά, διότι στο σπίτι ήταν κομμένο το ρεύμα, λόγω αδυναμίας πληρωμής των οφειλών.

Στην απάντησή του, ο Πρόεδρος του ΔΕΔΔΗΕ, κ. Χατζηαργύριου, αφού σημειώνει ότι, «Στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του ΔΕΔΔΗΕ, ο οποίος είναι εκ του θεσμικού ρόλου υποχρεωμένος να εκτελεί τα αιτήματα διακοπής λόγω οφειλών», διευκρινίζει ότι, στους δέκα πρώτους μήνες του 2017 «έχουν εκτελεστεί 204.000 περίπου διακοπέςπαροχών ηλεκτρικού ρεύματος λόγω οφειλών σε όλη την χώρα μετά από αιτήματα όλων των προμηθευτών και 159.000 επανασυνδέσεις μετά από πληρωμή ή διακανονισμό των οφειλών».

Καταλήγοντας στην επιστολή του, σημειώνει ότι, «Μέχρι τέλος του έτους εκτιμάται ότι θα εκτελεστούν περαιτέρω περί τις 35.000 διακοπές, απότις οποίες ποσοστό της τάξεως του 70% αφορά οικιακούς καταναλωτές (κατοικίες)».

(Επισυνάπτονται η επιστολή του Νίκου Χουντή και η απάντηση του ΔΕΔΔΗΕ).

Τεράστια ήταν η διεθνής απήχηση και το κύμα Αλληλεγγύης με την Απεργία στην Ελλάδα στις 14 Δεκέμβρη και στον αγώνα για την υπεράσπιση του δικαιώματος στην Απεργία.

Την Αλληλεγγύη τους στο ΠΑΜΕ και στον αγώνα των εργαζομένων της Ελλάδας εξέφρασαν πολυάριθμές συνδικαλιστικές οργανώσεις ενώ πάρθηκαν και σημαντικές πρωτοβουλίες Αλληλεγγύης.

Το ΠΑΜΕ ευχαριστεί την Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία και όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, τους συνδικαλιστές και τους εργαζόμενους όλου του κόσμου που εξέφρασαν την Αλληλεγγύη τους και βοήθησαν με τον τρόπο τους στην επιτυχία της Απεργίας.

Αγωνιστικά και παραδοσιακά κάλαντα θα τραγουδήσει η πολιτιστική ομάδα του ΠΑΜΕ την Παρασκευή 22 Δεκεμβρίου 2017 στις 6:30μμ στο Σπίτι του Αγωνιστή

Το ΠΑΜΕ θα παραδώσει επίσης μικρή ποσότητα φάρμακων χρήσιμη για τις ανάγκες των αγωνιστών.