Οι ευρωβουλευτές κάλεσαν τις τουρκικές αρχές, με ψήφισμά τους την Πέμπτη, να ολοκληρώσουν ταχέως τις δικαστικές διαδικασίες και να απελευθερώσουν τους δύο Έλληνες στρατιωτικούς.


Το μη νομοθετικό ψήφισμα εγκρίθηκε την Πέμπτη 19 Απριλίου 2018 με συντριπτική πλειοψηφία (607 ψήφους υπέρ, 7 κατά, 18 αποχές).




Στο κείμενο τους ψηφίσματος οι ευρωβουλευτές τονίζουν ότι οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί κρατούνται σε τουρκικές φυλακές για περισσότερο από ένα μήνα χωρίς να τους έχουν απαγγελθεί κατηγορίες, με αποτέλεσμα να αγνοούν το αδίκημα για το οποίο κατηγορούνται. Σημειώνουν ακόμη ότι προηγούμενες υποθέσεις τυχαίας διέλευσης των συνόρων είτε από Έλληνες είτε από Τούρκους στρατιωτικούς διευθετούνταν κατά το παρελθόν επιτόπου σε επίπεδο τοπικών στρατιωτικών αρχών των δύο πλευρών.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καλεί τις τουρκικές αρχές «να ολοκληρώσουν ταχέως τις δικαστικές διαδικασίες, να απελευθερώσουν τους δύο Έλληνες στρατιωτικούς και να τους επιστρέψουν στην Ελλάδα». Τις καλεί επίσης να «ακολουθήσουν επιμελώς τις νομικές διαδικασίες και να σεβαστούν πλήρως, για όλους τους εμπλεκόμενους, τα ανθρώπινα δικαιώματα που κατοχυρώνονται στο διεθνές δίκαιο, περιλαμβανομένης της σύμβασης της Γενεύης».

Το ΕΚ ζητάει από το Συμβούλιο, την Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης και τα κράτη μέλη της ΕΕ «να επιδείξουν αλληλεγγύη προς την Ελλάδα» και να ζητούν την άμεση απελευθέρωση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών σε οποιεσδήποτε επαφές ή επικοινωνίες τους με Τούρκους ηγέτες και αρχές, στο πνεύμα του διεθνούς δικαίου και των σχέσεων καλής γειτονίας.

Το μη νομοθετικό ψήφισμα εγκρίθηκε με συντριπτική πλειοψηφία (607 ψήφους υπέρ, 7 κατά, 18 αποχές).

Συζήτηση στην Ολομέλεια

Οι ευρωβουλευτές συζήτησαν το θέμα αυτό την Τρίτη το βράδυ στην Ολομέλεια με τον Επίτροπο Χρήστο Στυλιανίδη όπου και επέκριναν έντονα την Τουρκία για το μη σεβασμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου. Ομιλητές από όλες τις πολιτικές ομάδες εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους προς την Ελλάδα και ζήτησαν την ολοκλήρωση της δικαστικής διαδικασίας και την απελευθέρωση των δύο στρατιωτικών.

Άνοιξε η ηλεkτρονική εφαρμογή την Πέμπτη 19 Απριλίου 2018, στο ΤΑΧΙS για την υποβολή των φορολογικών δηλώσεων των φορολογούμενων με τα εισοδήματα του 2017.

Όπως είναι γνωστό πρόσβαση στην εφαρμογή έχουν οι φορολογούμενοι μέσα από την ιστοσελίδα της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων
( aade.gr).

Στη συνέχεια θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν τους προσωπικούς κωδικούς τους για να μπουν στην εφαρμογή.

Aνακοίνωση της ΚΕΕΡΦΑ:

ΚΕΕΡΦΑ-ΚΙΝΗΣΗ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ:

Αντιφασιστική συγκέντρωση, Παρασκευή 20 Απρίλη 9πμ. Δικαστική αίθουσα φυλακών Κορυδαλλού. 
Καλούν η οικογένεια Φύσσα, αντιφασιστικές κινήσεις, συλλογικότητες και η ΚΕΕΡΦΑ
3 χρόνια δίκης της Χρυσής Αυγής- Ώρα οι δολοφόνοι να πάνε φυλακή!


Τσακίστε τους φασίστες! Καλοδεχούμενοι οι πρόσφυγες!Στις 20 Απρίλη συμπληρώνονται τρία χρόνια από την έναρξη της δίκης των νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Εκείνη την μέρα χιλιάδες διαδήλωσαν στο Κορυδαλλό όπου ξεκινούσε η δίκη ενώ η ΑΔΕΔΥ είχε καλέσει σε απεργιακή κινητοποίηση. Το αντιφασιστικό κίνημα ήταν αυτό που επέβαλε την έναρξη της διερεύνησης των δολοφονιών και των ρατσιστικών εγκλημάτων της Χρυσής Αυγής και όχι οι κυβερνήσεις, οι οποίες μαζί με τους μηχανισμούς του κράτους, την ίδια την Αστυνομία για χρόνια παρείχαν σκανδαλώδη ασυλία. Η θυσία του Παύλου Φύσσα και ο αντιφασιστικός ξεσηκωμός ανάγκασαν την κυβέρνηση τότε να προχωρήσει στην δίωξη των νεοναζί.

Εξήντα οκτώ στελέχη της Χρυσής Αυγής, βουλευτές, πυρηνάρχες, επικεφαλής ταγμάτων εφόδου, από τον φύρερ Μιχαλολιάκο μέχρι τον Ρουπακιά, δολοφόνο του Παύλου Φύσσα διώκονται για τις δολοφονικές επιθέσεις που σχεδίασαν και εκτέλεσαν πειθαρχημένα χρησιμοποιώντας τα Γραφεία-ορμητήρια τους. Η απαράδεκτη καθυστέρηση στην έναρξη της δίκης σήμανε ότι οι δολοφόνοι κυκλοφορούν σήμερα ελεύθεροι ενώ η δίκη έχει ακόμη χρόνο μπροστά της για να ολοκληρωθεί.

Στην ίδια τη δίκη, η σθεναρή στάση των μαρτύρων, της Μάγδας Φύσσα, των συνδικαλιστών, των μεταναστών, των αγωνιστών της αριστεράς και  βέβαια της πολιτικής αγωγής έχει καταγράψει πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι οι κατηγορίες κατά των νεοναζί όχι μόνο αποδεικνύονται με ατράνταχτα στοιχεία αλλά υπάρχουν περισσότερα εγκλήματα που έχουν διαπράξει. Οι μαρτυρίες και η ανάγνωση των εγγράφων, η προβολή των βίντεο, η απομαγνητοφώνηση των συνομιλιών τους πριν και μετά τις επιθέσεις δείχνουν ότι δρούσαν με πειθαρχία στρατού, με τον αρχηγό να δίνει εντολές και τα στελέχη να εκτελούν, με τα γραφεία τους να είναι ορμητήρια, με τις επιθέσεις τους να εκτελούνται αιφνιδιαστικά με την χρήση  φονικών μέσων, όπλων, μαχαιριών, σιδερογροθιών, ροπάλων.

Την ίδια περίοδο, οι πολιτικές του ρατσισμού στην Ευρώπη και την Ελλάδα, η άνοδος του Τράμπ και της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, η εθνικιστική υστερία τους άνοιξε ξανά τα περιθώρια για να βγάλουν ξανά τα τάγματα εφόδου. Οι επιθέσεις στο κοινωνικό χώρο Φαβέλα με το τραυματισμό της Ελευθερίας Τομπατζόγλου, δικηγόρου της οικογένειας του Παύλου Φύσσα και κατά της Ευγενίας Κουνιάκη, δικηγόρου της πολιτικής αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής, έξω από το Εφετείο, έφεραν στο προσκήνιο την δράση του Σ.Δεβελέκου, υπεύθυνου της Χρυσής Αυγής στον Πειραιά και πρωτοπαλίκαρου του Μιχαλολιάκου. Οι επιθέσεις κατά των μελών της ΚΕΕΡΦΑ στις παρελάσεις της  25 Μάρτη ακολούθησαν τον εμπρησμό της Αφγανικής κοινότητας. Οι επιθέσεις  κατά των μεταναστών εργατών γης στον Ασπρόπυργο αλλά και τα μεταναστών στο Ρέντη δείξανε τις απόπειρες να ξαναβγούν στις γειτονιές οι οποίες συνάντησαν μαζική αντίσταση.

Το αντιφασιστικό κίνημα ορθά παλεύει και δεν αφήνει περιθώρια στους νεοναζί δολοφόνους να παριστάνουν το “νόμιμο πολιτικό κόμμα” φορώντας τη μάσκα πότε του “αγανακτισμένου γονέα” κατά των προσφυγόπουλων που πάνε σε σχολειά και πότε του πατριώτη.

Όμως, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων και της νεολαίας τους έχει απομονώσει ως ρατσιστές ναζιστές δολοφόνους, η κυβέρνηση και οι επίσημοι θεσμοί του κράτους δίνουν σήματα σε άλλη κατεύθυνση. Πρόσφατα, είχαμε υπουργούς και στελέχη της κυβέρνησης να φωτογραφίζονται στην τελετή υποδοχής του “Αγίου Φωτός” με τους υπόδικους νεοναζί ενώ στις 25  Μάρτη η ΕΡΤ τους έδινε τα μικρόφωνα από την παρέλαση. Από την κοινή εμφάνιση βουλευτών ΣΥΡΙΖΑ και Χρυσής Αυγής στο Καστελλόριζο μέχρι τις δηλώσεις Τόσκα ότι οι προκάτοχοι του υπερέβαλαν στην αναζήτηση χρυσαυγίτικων πυρήνων μέσα στην ΕΛΑΣ(!) το ξέπλυμα του ναζιστικού μορφώματος δεν έχει πάρει τέλος.

Πάνω από όλα, η συνέχιση της πολιτικής της Ευρώπης-φρούριο με το κλείσιμο των συνόρων και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των μεταναστών, η κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων με το βομβαρδισμό της Συρίας, οι φιλοπόλεμες κραυγές αφήνουν περιθώρια για να βγουν από το περιθώριο. Δεν θα το επιτρέψουμε! Θα μας βρούνε μπροστά τους!

Ο αγώνας για να κλείσουν τα γραφεία-ορμητήρια των νεοναζί, για να μην έχουν προβολή από τα ΜΜΕ οι βιαστές των ελευθεριών και οι νοσταλγοί του Άουσβιτς, για να διακοπεί κάθε χρηματοδότηση από τη Βουλή, για να μην μπορούν να συνεχίσουν τις φασιστικές επιθέσεις στις γειτονιές, για άσυλο και στέγη στους πρόσφυγες, για να ανοίξουν τα σύνορα και να κλείσουν οι βάσεις χρειάζεται να μπει στο κέντρο της προσοχής  των εργατικών συνδικάτων, των φοιτητικών συλλόγων και των δυνάμεων της αριστεράς. Η ίδια η δίκη και η ολοκλήρωση της με καταδίκη χρειάζεται να γίνουν κεντρική υπόθεση όλων ώστε να μην επιτρέψουμε να πέσουν στα μαλακά.

Ετούτη η δίκη πρέπει να ολοκληρωθεί με την παραδειγματική καταδίκη σε ισόβια των δολοφόνων νεοναζί της Χρυσής Αυγής!

Από την συνέντευξη τύπου της ΛΑ.Ε την Πέμπτη 19 Απριλίου:

Παν. Λαφαζάνης: Η κυβέρνηση δεν τεμαχίζει και πωλεί μόνο την ΔΕΗ. Ξεπουλάει όλη την ενεργειακή βάση της χώρας σε ιδιωτικά και κυρίως ξένα πολυεθνικά συμφέροντα.

Παν. Λαφαζάνης: Το νομοσχέδιο για την πώληση των λιγνιτικών μονάδων καταργεί τα εργασιακά δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων της ΔΕΗ που θα πάνε στις υπό πώληση μονάδες αλλά και τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του συνόλου των εργαζομένων. Επί θύραις και απολύσεις εργαζομένων.



Ο Παν. Λαφαζάνης, Γραμματέας του Π.Σ της ΛΑ.Ε και ο Θαν. Πετράκος, μέλος του Π.Σ της ΛΑ.Ε έδωσαν σήμερα στα γραφεία της ΛΑ.Ε συνέντευξη Τύπου σχετικά με το νομοσχέδιο που κατέθεσε σήμερα η κυβέρνηση στην Βουλή για την πώληση τεσσάρων λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ.

Ο Παν. Λαφαζάνης έκανε αρχικά στην συνέντευξη Τύπου την παρακάτω δήλωση:

«Με το νομοσχέδιο «έκτρωμα» που κατέθεσε η κυβέρνηση για την εκποίηση των τεσσάρων λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ, δεν διαλύεται και ξεπουλιέται μόνο η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού. Στην ουσία το νομοσχέδιο αυτό έχει ως επικεφαλίδα το «Πωλείται η Ελλάς».

Όταν διαλύεται, τεμαχίζεται και ξεπουλιέται η ΔΕΗ, ξεπουλιέται η Ελλάδα. Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν την ίδια στιγμή εκποιείται και παραχωρείται σε πολυεθνικά συμφέροντα, όλος ο ενεργειακός τομέας της χώρας. Και αναφέρομαι στην πώληση που έγινε του ΑΔΜΗΕ, στην πώληση του ΔΕΣΦΑ, στην πώληση της ΔΕΠΑ. Αναφέρομαι, βεβαίως, γιατί είναι πάρα πολύ σημαντικό και νευραλγικό αυτό και στην πρόσφατα ανακοινωθείσα εκποίηση των ΕΛΠΕ. Την παράδοση τους σε πολυεθνικά συμφέροντα.

Έτσι εκποιείται και παραδίδεται σε ξένα χέρια όλη η ενεργειακή βάση της χώρας. Αυτή η παράδοση θέτει σε κίνδυνο όχι μόνο την οικονομία και την κοινωνία, αλλά και την άμυνα και την ασφάλεια της χώρας. Από εκείνη την στιγμή, δεν θα υπάρχει Ελλάδα. Η χώρα μετατρέπεται σε ενεργειακή αποικία και στην ουσία σε πολιτικό και οικονομικό «προτεκτοράτο» ξένων δυνάμεων.

Καταγγέλλουμε με όλη μας την ψυχή αυτήν την στρατηγική παράδοσης του ενεργειακού τομέα σε ιδιωτικά χέρια, κυρίως ξένα, η οποία υποθηκεύει το μέλλον της χώρας, το μέλλον του ελληνικού λαού και ιδιαιτέρα το μέλλον της ελληνικής νεολαίας.

Αυτές οι στρατηγικές εκποίησης δεν αναδεικνύουν μόνο πελώριες πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης και όλου του μνημονιακού μπλοκ.

Το λέμε καθαρά. Αυτές οι διαδικασίες και οι εκποιήσεις, επισύρουν κακουργηματικές ποινικές ευθύνες για απιστία και παράβαση καθήκοντος, ισοδυναμούν με εθνική προδοσία.

Να ξέρουν αυτοί που βάζουν την υπογραφή τους στην πώληση της ΔΕΗ, στην πώληση της ενεργειακής βάσης της χώρας, ότι γρήγορα θα καθίσουν στο σκαμνί και η τιμωρία θα είναι παραδειγματική, ενώ οι επιχειρήσεις θα επιστραφούν, ως παρανόμως πωληθείσες, στο Δημόσιο.

Θα είναι παραδειγματική, για αυτές καθαυτές τις πωλήσεις, πρώτα από όλα βεβαίως της ΔΕΗ αλλά και όλου του υπόλοιπου ενεργειακού τομέα, αλλά θα κάτσουν στο σκαμνί και για τις ποινικές διαδικασίες που ακολουθούν για αυτές τις πωλήσεις.

Κλείνω λέγοντας ότι μαζί με τις λιγνιτικές μονάδες Μεγαλόπολης και Πτολεμαΐδας δεν πωλούνται μόνο κρίσιμα μεγέθη της ΔΕΗ, αλλά διαλύονται στο σύνολο τους οι εργασιακές σχέσεις στην ΔΕΗ.

Οι εργαζόμενοι που θα μεταφερθούν στις νέες υπό πώληση λιγνιτικές μονάδες θα αντιμετωπίσουν το εργατικό δίκαιο «ζούγκλα» που υπάρχει στον ιδιωτικό τομέα και νέους κανονισμούς εργασίας. Δηλαδή θα χάσουν όλα τα κεκτημένα εργασιακά τους δικαιώματα.

Αλλά και αυτοί που δεν θα μεταφερθούν και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι της ΔΕΗ, προκείμενου, υποτίθεται, η εναπομείνασα επιχείρηση να σταθεί στον ανταγωνισμό, αυτή η πρόφαση και δικαιολογία θα χρησιμοποιηθεί, θα δούνε να διαλύονται και αυτών στη συνέχεια όλα τα εργασιακά δικαιώματα, κατακτήσεις και εργασιακές σχέσεις δεκαετιών.

Και αυτό θα είναι ένα πολύ μεγάλο πλήγμα για το μέλλον των εργαζομένων στη ΔΕΗ αλλά και όλων των εργαζομένων στην χώρα.

Πέραν τούτου, βεβαίως, θα έχουμε και απολύσεις στις νέες ιδιωτικές εταιρείες λιγνιτικής παράγωγης. Και μαζί με τις απολύσεις αυτές θα συμπαρασυρθεί σε αυτή τη λογική και κατεύθυνση όλη η ΔΕΗ.

Εμείς θα δώσουμε μάχη μέχρι τέλους για να μην περάσει αυτό το νομοσχέδιο αλλά και αν περάσει αυτό το νομοσχέδιο θα συνεχίσουμε τον αγώνα για να μην εφαρμοστεί στην πράξη. Και δεν θα εφαρμοστεί στην πράξη.

Όλα αυτά θα ακυρωθούν και με τους αγώνες και βεβαίως ελπίζουμε και με την ψήφο του ελληνικού λαού ο οποίος πρέπει αυτή την ώρα να καταδικάσει όλες αυτές τις πολιτικές και να επιλέξει με την Λαϊκή Ενότητα την δημοκρατική ανατροπή στην χώρα».



Δήλωση Θαν. Πετράκου

Στην συνέχεια παίρνοντας το λόγο ο Θανάσης Πετράκος τόνισε τα εξής:

1^ον: Η κυβέρνηση λέει συνειδητά ψέματα. Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου δεν την υποχρεώνει να πουλήσει το 40% της λιγνιτικής παραγωγής. Ήταν επιλογή της κυβέρνησης η «εκποίηση» ορισμένων υφιστάμενων λιγνιτικών μονάδων όπως είπε με αποκαλυπτικό τρόπο το η Ευρωπαία επίτροπος Ανταγωνισμού, κ. Vestager στις 7 Μαρτίου, απαντώντας στην ερώτηση του ευρωβουλευτή της Λαϊκής Ενότητας Νίκου Χουντή.

2^ον:Το ίδιο το νομοσχέδιο είναι όχι απλά απαράδεκτο αλλά αποικιοκρατικό. Είναι χαρακτηριστικό ότι το τίμημα με το οποίο θα πουληθούν οι μονάδες δεν θα το καθορίσει η ΔΕΗ που πουλάει αλλά ανεξάρτητος εκτιμητής που θα έχει την έγκριση της Κομισιόν!!! Επίσης η κυβέρνηση κάνει ένα μεγάλο δώρο στους επίδοξους αγοραστές διότι καταργεί το «λιγνιτόσημο» και το αντικαθιστά από ένα νέο ειδικό τέλος με συνέπεια οι ιδιώτες που θα αγοράσουν τις μονάδες να αποζημιώνουν τις τοπικές περιοχές με 30% λιγότερο από ότι σήμερα η ΔΕΗ. Επιπλέον με το κατάπτυστο νομοσχέδιο έχουμε την μεγαλύτερη ιδιωτικοποίηση δημόσιας γης που έχει γίνει ποτέ στην Ελλάδα (50.000 στρέμματα στην Αρκαδία και άλλα τόσα στην Φλώρινα θα περάσουν στα χέρια των νέων τσιφλικάδων).

3^ον: Το ηλεκτρικό ρεύμα θα ακριβύνει ακόμα περισσότερο για τους καταναλωτές και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι από την ώρα που ξεκίνησε η περίφημη απελευθέρωση της αγοράς της ενέργειας 2005-2017 οι λογαριασμοί στους Έλληνες καταναλωτές έχουν αυξηθεί κατά 149%.

Έντονη κριτική προς την ΕΕ άσκησε με τοποθέτηση της στην ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου η ανεξάρτητη ευρωβουλευτής Σοφία Σακοράφα, κατά τη διάρκεια συζήτησης για την κατάσταση στην Λωρίδα της Γάζας.

Ξεκινώντας την τοποθέτηση της, επισήμανε ότι η Χαμάς, την οποία κάποιοι επιμένουν να αποκαλούν “τρομοκρατική οργάνωση” είναι εκλεγμένη κυβέρνηση από τους Παλαιστίνιους στη Γάζα και αυτό θα πρέπει να το αποδεχθούν.



Η Σοφία Σακοράφα καυτηρίασε το γεγονός ότι η ΕΕ συνεργάζεται με την κυβέρνηση του Ισραήλ, ενώ δολοφονούνται εν ψυχρώ παλαιστίνιοι πολίτες από ισραηλινούς στρατιώτες και ο υπουργός Άμυνας  “τους μοιράζει μετάλλια τιμής” και δηλώνει ότι θα εξαφανίσει τους Παλαιστίνιους και δε θα υπάρξουν συνέπειες.

Παρά το γεγονός ότι το θέμα της Παλαιστίνης έχει συζητηθεί πάρα πολλές φορές στο Ευρωκοινοβούλιο -πιο πολλές και από τον πόλεμο στη Συρία, όπως ανέφερε η ευρωβουλευτής, ποτέ δεν έχει ληφθεί ούτε ένα δραστικό μέτρο για να ασκηθεί πίεση στην κυβέρνηση του Ισραήλ.

Η Σοφία Σακοράφα αναφέρθηκε και στις εκκλήσεις που έχει κάνει η ίδια για να παγώσει η Συμφωνία Σύνδεσης με το Ισραήλ.

“Είστε υποχρεωμένοι και από τις Συνθήκες της Ε.Ε. και από την ίδια την συμφωνία” τόνισε.

Κλείνοντας την παρέμβασή της στην ολομέλεια,  ζήτησε να αλλάξει η πολιτική και να ληφθούν δραστικά μέτρα απέναντι στο Ισραήλ για όσα εξακολουθεί να διαπράττει στη Γάζα, αλλιώς όλες αυτές οι συζητήσεις δεν έχουν κανένα άλλο λόγο να γίνονται και σπαταλάται άδικα ο χρόνος μόνο για το “θεαθήναι”.



Η παρέμβαση της ευρωβουλευτού Σοφία Σακοράφα:

«Η Χαμάς, την οποία πολλοί και στο Ευρωκοινοβούλιο ονομάζουν τρομοκρατική οργάνωση, είναι εκλεγμένη κυβέρνηση από τους Παλαιστίνιους. Άρα πρέπει να το αποδεχθούμε.

Δηλαδή πως περιμένετε να είναι η κατάσταση στο μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης του κόσμου;

Η Ισραηλινή Κατοχή είναι το θέμα που έχουμε συζητήσει περισσότερες φορές σε αυτήν  εδώ την αίθουσα. Περισσότερες και από τον πόλεμο στη Συρία!

Πείτε μας ένα μέτρο που έχετε πάρει για τις δολοφονίες. Όχι δύο! Πείτε μας μια πρωτοβουλία που έχετε πάρει για να πιέσετε το Ισραήλ.

Δολοφονούνται παλαιστίνιοι πολίτες από ισραηλινούς στρατιώτες εν ψυχρώ και ο Λίμπερμαν «τους μοιράζει μετάλλια τιμής». Δηλώνει ότι θα εξαφανίσει τους Παλαιστίνιους και εγγυάται ότι δε θα υπάρχουν και συνέπειες.

Φαίνεται ότι για τον κ. Πρέντα έχουν απανθρωποποιηθεί τόσο πολύ οι Παλαιστίνιοι που δεν αξίζουν ούτε μια ανθρωπιστική παρέμβαση. Το αίμα τους είναι φθηνό, τα δεινά τους είναι άνευ σημασίας και οι δολοφόνοι τους μπορεί να είναι φίλοι και εταίροι σας.

Σας έχω κάνει τόσες εκκλήσεις. Παγώστε την Συμφωνία Σύνδεσης με το Ισραήλ. Είστε υποχρεωμένοι και από τις Συνθήκες της Ε.Ε. και από την ίδια την Συμφωνία.

Κάθε φορά απαντάτε ότι δεν υπάρχει πλειοψηφία στο Συμβούλιο. Πως το ξέρετε; Το προτείνατε ποτέ;

Ποια Κράτη μπλοκάρουν το πάγωμα; Πείτε το στους ευρωπαίους πολίτες!

Αν δεν αλλάξετε πολιτική,  σπαταλάτε άδικα και τον δικό σας χρόνο, αλλά και τον δικό μας σε άσκοπες συζητήσεις για το θεαθήναι!»

Έκτακτη επικαιρότητα - "οι ΑΝΑΠΟΔΟΙ" - ΕΡΤ Open 18 Απριλίου 2018.
Συνομιλούν: Β. Αλιφέρης - Γ. Αποστολίδης - Κ. Κυριακόπουλος

Για την νέα κλιμάκωση έντασης μετά την ανύψωση Ελληνικής σημαίας στο σύμπλεγμα των Φούρνων



Ακούστε το ηχητικό απόσπασμα εδώ :




Από την εκπομπή ''τα πρακτοράκΗα" - ΕΡΤ Open 18 Απριλίου 2018.
Συμμετέχουν: Κ. Κυριακόπουλος - Γ. Ιεροδιάκονος - Κ. Γρίβας - Π. Μαντάς - Δ. Φλαμιάτος.

Ακούστε το ηχητικό απόσπασμα εδώ:

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΝΑΥΤΩΝ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ:



   ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ



ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΟΥ – ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΥ ΞΕΔΙΑΝΤΡΟΠΑ ΒΑΖΟΥΝ ΠΛΑΤΗ

ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΩΝ

Στην σημερινή συνεδρίαση της Διοίκησης της ΠΝΟ οι δυνάμεις του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού απέδειξαν για πολλοστή φορά ότι είναι υποχείρια του εφοπλιστικού κεφαλαίου και της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής.

Για άλλη μια φορά έβαλαν πάνω από τα συμφέροντα, τα δικαιώματα και τα δίκαια αιτήματα των Ναυτεργατών αυτά του εφοπλιστικού κεφαλαίου με την πλήρη υποταγή τους στην ασκούμενη κυβερνητική ναυτιλιακή πολιτική.

Για άλλη μια φορά ήρθαν σε πλήρη αντίθεση με την αγωνιστική θέληση και βούληση των Ναυτεργατών οι οποίοι σύσσωμοι, μαζικά και αποφασιστικά συμμετείχαν στην διάρκεια της απεργίας και απαίτησαν την συνέχισή της.

Για άλλη μια φορά αποδείχνεται περίτρανα ότι η ηγεσία και η πλειοψηφία της ΠΝΟ είναι ανίκανη να διεκδικήσει λύσεις στα ουσιώδη ναυτεργατικά προβλήματα.

Για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται η άποψή μας ότι το εργοδοτικό συνδικαλιστικό κατεστημένο στην ΠΝΟ είναι όχι μόνο τροχοπέδη στην οργάνωση – ανάπτυξη και τον συντονισμό των αγώνων αλλά αποτελεί το εργαλείο μέσα από το οποίο οι εφοπλιστές και η εκάστοτε κυβέρνηση υλοποιούν την αντεργατική πολιτική τους.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στην πρόταση του Προέδρου της ΠΕΝΕΝ για κλιμάκωση του αγώνα με νέα 24ωρη Πανελλαδική απεργία, δεν τοποθετήθηκε κανείς από το μπλοκ του εργοδοτικού συνδικαλισμού. Παρά ταύτα όμως στην μυστική ψηφοφορία που ακολούθησε η πρότασή μας απορρίφθηκε με ψήφους 7 κατά – 5 υπέρ και 1 λευκό.

Προφανώς η παρουσία δεκάδων Ναυτεργατών και απεργών στον χώρο και έξω από την συνεδρίαση τους τρόμαξε και επέλεξαν με την μυστικότητα στους ψήφους τους να συγκαλύψουν την άθλια απεργοσπαστική επιλογή τους.

Όμως δυστυχώς για τους ίδιους, αυτοί που πήραν τον λόγο ήταν αριθμητικά και αυτοί που ψήφισαν την πρόταση του Προέδρου της ΠΕΝΕΝ αποκαλύπτοντας με τον τρόπο αυτό ποιοι τάχθηκαν ενάντια στην συνέχιση του αγώνα.

Όσο οι δυνάμεις του εργοδοτικού – κυβερνητικού τόξου και αν βάζουν πλάτη να υλοποιηθεί η κυβερνητική – εφοπλιστική πολιτική, οι Ναυτεργάτες θα ασφυκτιούν, θα προβληματίζονται, θα αναζητούν τρόπους – διεξόδους και μορφές οργάνωσης να αντισταθούν και να αντιπαλέψουν αυτή την συντονισμένη επίθεση.

Η Διοίκηση της ΠΕΝΕΝ θα συνεχίσει και αυτοτελώς την δράση και τον αγώνα της για τα συσσωρευμένα και οξυμένα Ναυτεργατικά προβλήματα.

Η κυβερνητική πολιτική και το συμπορευόμενο με αυτήν εφοπλιστικό κεφάλαιο, αλλά και το εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλιστικό μπλοκ, είναι βέβαιο ότι θα βρεθούν πολύ σύντομα απέναντι στο συνεπές και ταξικό Ναυτεργατικό κίνημα αντιμετωπίζοντας την κατακραυγή της μεγάλης πλειοψηφίας του Ναυτεργατικού μας κόσμου.

Καλούμε τους Ναυτεργάτες να στηρίξουν το διεκδικητικό πλαίσιο αιτημάτων της ΠΕΝΕΝ, να αγωνιστούν μαζί της για να δοθούν άμεσες και ουσιαστικές λύσεις σε αυτό.

Η ΠΕΝΕΝ θα πρωτοστατήσει και το επόμενο διάστημα για την οργάνωση και ανάπτυξη των αγώνων των Ναυτεργατών. Στην κατεύθυνση αυτή ξεχωριστός αγωνιστικός σταθμός θα είναι η 24ωρη απεργία την Πρωτομαγιά του 2018.

Κλείνοντας απευθύνουμε θερμό αγωνιστικό μήνυμα σε όλους τους Ναυτεργάτες που πήραν μέρος στην απεργία, τους καλούμε σε αγωνιστική ετοιμότητα για την συνέχιση των αγώνων.
Η Διοίκηση της ΠΕΝΕΝ          

Οι τεχνολογικές ανακαλύψεις στην πορεία εξέλιξης της κοινωνίας, οδήγησαν σε μεγαλύτερες ή μικρότερες ανατροπές στις διαδικασίες παραγωγής και αργά ή γρήγορα επέφεραν αλλαγές στις σχέσεις παραγωγής. Στην περίοδο του καπιταλισμού οι αλλεπάλληλες τεχνολογικές (βιομηχανικές) επαναστάσεις, επέφεραν εκρηκτική ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και παραγωγής πλούτου, η οποία όμως συνοδεύτηκε από αυξανόμενη ανισότητα στην κατανομή του εισοδήματος, κυρίως υπέρ των κυρίαρχων οικονομικά και πολιτικά ελίτ, εντείνοντας τις οικονομικές και κοινωνικές αντιθέσεις του συστήματος. Ωστόσο οι κοινωνίες για σειριά λόγους, δεν συνειδητοποιούν άμεσα την αναγκαιότητα αντιστοίχισης των οικονομικών σχέσεων στα νέα δεδομένα των τεχνολογικών αλλαγών και της ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, με αποτέλεσμα τα προβλήματα και οι αντιθέσεις πολλές φορές να αποδίδονται είτε σε εξωγενείς αιτίες, είτε σε τεχνολογικές εξελίξεις (βιομηχανικές επαναστάσεις), αντί στις παρωχημένες ιστορικά καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής.

1.      Τεχνολογικές επαναστάσεις και καπιταλισμός

Από την εποχή της πρώτης βιομηχανικής επανάστασης, η οποία έχοντας ως βασική κινητήρια δύναμη τον ατμό και τον καταμερισμό εργασίας στη μεταποίηση, οδήγησε στη μεγάλη μηχανοποιημένη παραγωγή, επιφέροντας, όπως διεξοδικά αναλύει ο Μαρξ, την προλεταριοποίηση των μικρών εμπορευματο-παραγωγών και τη δημιουργίας ενός «εφεδρικού στρατού ανέργων», δένοντας τον εργάτη στο κεφάλαιο «πιο γερά απ’ ότι τα καρφιά του Ήφαιστου κάρφωσαν τον Προμηθέα στο βράχο» του Καυκάσου.[1] Ο μισθωτός εργάτης από τα πλεονεκτήματα της μεγάλης μηχανοποιημένης παραγωγής, στην καλύτερη περίπτωση έπαιρνε την αξία της εργατικής του δύναμης. Δηλαδή τα μέσα συντήρησης του ίδιου και της οικογένειάς του, ενώ το υπερ-προϊόν (υπεραξία) από την αύξηση της παραγωγικότητας πήγαινε στους ιδιοκτήτες του κεφαλαίου.

Στη δεύτερη βιομηχανική επανάσταση, έχοντας ως βασική κινητήρια δύναμη τον ηλεκτρισμό και το φορτικό-τεϋλορικό μοντέλο οργάνωσης της παραγωγής και της εργασίας, την εντατική συγκέντρωση και συγκεντρωποίηση της παραγωγής και του κεφαλαίου και τη δημιουργία μονοπωλιακών ενώσεων, έχουμε παραπέρα αύξηση της παραγωγικότητας και διόγκωση της ανισοκατανομής εισοδήματος και πλούτου. Η μεγάλη μάζα των εργατών, με «μπλε» και «λευκό» κολάρο, μετά από σκληρούς ταξικούς αγώνες, στην καλύτερη περίπτωση εξασφαλίζουν την αξία της εργατικής τους δύναμης, έχοντας μόνιμο συνοδοιπόρο τη μεγάλη στρατιά των ανέργων. Το κεϋνσιανό μοντέλο ρύθμισης της οικονομίας και ενσωμάτωσης των εργατικών κατακτήσεων στο λεγόμενο «κοινωνικό κράτος», άμβλυνε ως ένα βαθμό την ανισοκατανομή εισοδήματος, χωρίς ωστόσο να υπερβεί τις ενδογενείς, οικονομικές και κοινωνικές αντιθέσεις του καπιταλιστικού συστήματος.

Η τρίτη βιομηχανική επανάσταση (τεχνολογίες επικοινωνιών-πληροφορικής, ηλεκτρονικά, αυτοματοποίηση παραγωγής), συνοδευόμενη από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της «απορρύθμισης» και της «κοινωνικής ρεβάνς» (συρρίκνωσης εργατικών μισθών και κοινωνικών παροχών, ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων, εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση δημοσίων αγαθών, κά), πέτυχε σχετική αύξηση της παραγωγικότητας εργασίας και ενίσχυση της κερδοφορίας. Ταυτόχρονα η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση των οικονομικών σχέσεων (πολυμερείς συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου, απελευθέρωση κίνησης κεφαλαίων, παγκοσμιοποίηση χρηματοπιστωτικών μηχανισμών, κά), με όχημα τους μεγάλους πολυκλαδικούς-πολυεθνικούς μονοπωλιακούς ομίλους, ενέτεινε την ανισοκατανομή εισοδήματος σε όφελος των κυρίαρχων ελίτ. Ταυτόχρονα η υψηλή ανεργία απόκτησε μόνιμο χαρακτήρα, ενώ η κλιματική αλλαγή, προϊόν της αχαλίνωτης καπιταλιστικής κερδοσκοπίας, απειλεί άμεσα τη βιωσιμότητα του πλανήτη.

Το συμπέρασμα που απορρέει από τις τρεις βιομηχανικές επαναστάσεις, είναι ότι οι τεχνολογικές εξελίξεις και οι συνακόλουθες αλλαγές στην οργάνωση των παραγωγικών δυνάμεων (εργασίας, μέσων παραγωγής και επιστήμης), δεν μετασχημάτισαν την «ψυχή» του καπιταλισμού, ούτε φυσικά είχαν ουδέτερο αποτέλεσμα στην κοινωνική εξέλιξη. Αντίθετα η ανάπτυξη και η αξιοποίηση των πλεονεκτημάτων τους, πήρε συγκεκριμένο ταξικό περιεχόμενο, υπηρετώντας κυρίως τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα των ισχυρών του χρηματιστικού του κεφαλαίου. Αυτό αποκαλύπτουν τα στοιχεία της υπερ-συγκέντρωσης εισοδήματος και πλούτου σε όλο και λιγότερα χέρια.

Χαρακτηριστικό της αυξανόμενης ανισοκατανομής εισοδήματος, είναι το γεγονός ότι το 2017, το 1% του πληθυσμού του πλανήτη (με περιουσία άνω του 1 εκατ. $), κα­τείχε το 50,1% του παγκόσμιου πλούτου, σε σχέση με 45,5% που είχε στις αρχές του 2000.[2] Επίσης οι 500 πλουσιότεροι εκατομμυριούχοι, αύξησαν το 2017 τον πλούτο τους κατά 23% (από 4,4 τρις, σε 5,3 τρις δολάρια).[3] Ανάμεσα στους δέκα πρώτους πολυεκατομμυριούχους επτά ήταν στον τομέα της «πληροφορικής» και του «διαδικτύου»,[4] γεγονός που καταρρίπτει τις θεωρίες για διάχυση των ωφελειών ανάπτυξης των νέων τεχνολογιών σε όλους τους πολίτες και χώρες του πλανήτη. Το συμπέρασμα βάζει αναπόφευκτα σε σκέψεις για τους όρους και τις προϋποθέσεις αξιοποίησης των πλεονεκτημάτων της «νέας βιομηχανικής επανάστασης», που βρίσκεται σε εξέλιξη τα τελευταία χρόνια και συνοδεύεται από αντιφατικά σενάρια για το μέλλον των οικονομιών και των κοινωνιών, ιδιαίτερα για τους όρους εργασίας, επιπέδου εισοδήματος, κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων, κά.

2.      Ψηφιακές βιομηχανίες και νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση

Η σημερινή, τέταρτη βιομηχανική επανάσταση,[5] στηρίζεται στην παραπέρα ανάπτυξη των τεχνολογιών της μικροηλεκτρονικής, βιοτεχνολογίας, πληροφορικής και αύξησης συνολικά του ρόλου της γνώσης στην υλική παραγωγή, η οποία σηματοδοτείται με ανάπτυξη της «ρομποτικής», της «τεχνητής νοημοσύνης»,[6] της «νανοτεχνολογίας»,[7] της «γονιδιωματικής»[8], του «διαδικτύου πραγμάτων» (ΙοΤ),[9] του «κυβερνοχώρου», της «ανάλυσης μαζικών δεδομένων» (Bigdataanalysis), κά. Κάθε μια από τις συγκεκριμένες «βιομηχανίες του μέλλοντος»,[10] δημιουργεί ευκαιρίες, αλλά εμπεριέχει και κινδύνους, έχει πλεονεκτήματα αλλά περικλείει και αρνητικές παρενέργειες, ιδιαίτερα στο πεδίο της απασχόλησης, της ασφάλειας των προσωπικών δεδομένων, της διεύρυνσης των ανισοτήτων, της προστασίας των δημοκρατικών δικαιωμάτων, κά. Παρ’ ότι διάφορες αναλύσεις διογκώνουν τα θετικά, είναι γεγονός ότι πολλά από τα σημερινά δεδομένα στο πεδίο της οικονομίας, των συνθηκών εργασίας, της πολιτικής διακυβέρνησης, της καθημερινής ζωής, κλπ, θα αλλάξουν ίσως προς το χειρότερο, αν δεν διασφαλιστούν οι αναγκαίοι όροι αξιοποίησης τους, σε όφελος γενικά των πολιτών και συνολικά των κοινωνιών.

Ειδικότερα με την ανάπτυξη της «ρομποτικής» και της «τεχνικής νοημοσύνης», θα πάψουν πολλές από τις χειρονακτικές εργασίες και εργασίες επαναλαμβανόμενης κίνησης και θα καταργηθούν τα αντίστοιχα επαγγέλματα (χειρώνακτες εργάτες στη βιομηχανία, κατασκευές, εξόρυξη, αγροτικό τομέα, οδηγοί μέσων μεταφοράς, πωλητές σε εμπορικά καταστήματα, διοικητικοί υπάλληλοι, λογιστές, πωλητές μέσω τηλεφώνου, εφοριακοί, αναλυτές δεδομένων, κά). Από την άλλη θα αναβαθμιστούν οι εργασίες που απαιτούν δημιουργικότητα, επιτελικότητα, πρωτοβουλία, κοινωνική επαφή, συναίσθημα, κά. Ιδιαίτερα σημαντική προβλέπεται να είναι η εισφορά της ρομποτικής σε διάφορους τομείς ιατρικών υπηρεσιών, σε υπηρεσίες στήριξης ατόμων με ειδικές ανάγκες κά. Σύμφωνα με εκτιμήσεις,[11] σε 15 αναπτυγμένες χώρες λόγω της αυτοματοποίησης των εργασιακών διαδικασιών, θα επέλθει μείωση 7,1 εκατ. θέσεων εργασίας ως το 2020, ενώ προβλέπεται να δημιουργηθούν 2,1 εκατ. νέες θέσεις εργασίας σε εξειδικευμένες ειδικότητες, ενώ το μερίδιο των ρομπότ στην παγκόσμια βιομηχανική παραγωγή θα εκτιναχτεί από 10% το 2015, στο 45% το 2025. Ταυτόχρονα προβλέπεται αύξηση της παραγωγικότητας εργασίας κατά 30% σε πολλούς τομείς της βιομηχανίας, καθώς και μείωση του εργατικού κόστους κατά 18-33% ως το 2020. [12] Από την άλλη η ανάπτυξη της «γονιδιωματικής» και της μελέτης των γονιδιωμάτων των οργανισμών, μπορεί να συμβάλλει αποφασιστικά στη διάγνωση και καταπολέμηση του καρκίνου, στην ανάπτυξη φαρμάκων με ειδικά χαρακτηριστικά ανά ασθενή, στην αντιμετώπιση ψυχικών νόσων, κά.

Σημαντικές αλλαγές προβλέπονται επίσης στο τομέα των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών. Με τη «ψηφιακή κωδικοποίηση του χρήματος» και της «αγοραπωλησίας αγαθών και υπηρεσιών» με τη χρήση έξυπνων κινητών τηλεφώνων, θα επέλθει δραστική μείωση του κόστους και πολυπλοκότητας συναλλαγών και θα επιτευχθεί σύνδεση πολύ απομακρυσμένων κοινοτήτων με τη διεθνή οικονομία. Η ενίσχυση της αποδοτικότητας του συστήματος πληρωμών, θα επιφέρει σημαντική μείωση των θέσεων εργασίας, καθώς και αύξησης κινδύνων εξαπάτησης των συναλλασσωμένων μέσω της χρήσης ψηφιακών νομισμάτων (bitcoins). Επίσης η ανάπτυξη των ψηφιακών τεχνολογιών «διαδικτύου», παρ’ ότι δημιουργεί ένα παγκόσμιο ιστό γρήγορης επικοινωνίας με πολύ χαμηλό κόστος, από την άλλη ανοίγει δρόμους ανεξέλεγκτης χρήσης προσωπικών δεδομένων, χειραγώγησης της κοινής γνώμης,[13] καταστροφικών επιθέσεων στον «κυβερνοχώρο»,[14] κά.

Το κρίσιμο πρόβλημα με την 4η βιομηχανικής επανάσταση και ειδικότερα με τις ψηφιακές τεχνολογίες, βρίσκεται στο ότι η ανάπτυξης και αξιοποίηση τους γίνεται υπό καθεστώς ελεύθερης αγοράς και νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και τα οφέλη τους καρπώνονται κυρίως οι μεγάλοι κεφαλαιούχοι (πολυεθνικές εταιρίες), ενώ πολύ λίγο, ως σχεδόν καθόλου οι εργαζόμενοι. Η εμπειρία των προηγούμενων βιομηχανικών επαναστάσεων και ειδικότερα της τρίτης επανάστασης, δείχνει ότι τα οφέλη των νέων τεχνολογιών (αύξηση παραγωγικότητας εργασίας), πήγαν κυρίως στους ιδιοκτήτες των εταιριών, ενώ η ανισοκατανομή εισοδήματος, οι ελαστικές μορφές απασχόλησης και η αύξηση της ανεργίας, ήταν η «ανταμοιβή» για τους εργαζόμενους. Όπως επισημαίνει ο Στίβεν Χόκινγ, «ο καθένας θα μπορούσε να απολαύσει μια πολυτελή ζωή, αν η ευημερία που παράγεται από τις μηχανές, μοιράζονταν δίκαια, ενώ, οι άνθρωποι μπορούν να καταλήξουν άθλια φτωχοί αν οι ιδιοκτήτες συνεχίσουν το λόμπι κατά της αναδιανομής του πλούτου. Μέχρι τώρα η τάση δείχνει προς την δεύτερη εκδοχή, με την τεχνολογία να οδηγεί σε αυξανόμενη ανισότητα».[15]

Εκτός από εκτόπιση εργατικών χεριών, οι ψηφιακές τεχνολογίες σε συνθήκες νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, οδηγούν σε ακραίες μορφές ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων, σε αύξηση της μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης και την ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Ειδικότερα το μοντέλο των «mini-jobs» τείνει να γίνει μια «κανονικότητα» στις αναπτυγμένες χώρες. Το ρόλο του σύγχρονου γραφείου εύρεσης εργασίας, έχουν αναλάβει ψηφιακές πλατφόρμες, όπως η «microworkers.com», η «clickworkers.com», η «fiverr.com», κά, οι οποίες λειτουργούν ως ιστοσελίδες «πληθοπορισμού» («clouwdsourcing»). Οι πιο πάνω σελίδες φέρνουν σε επαφή υποψήφιους εργοδότες και εργαζόμενους μιας χρήσης, ενώ μέρος της πληρωμής πηγαίνει στο μεσάζοντα-πλατφόρμα. Οι εργαζόμενοι σε «mini-jobs» παίρνουν ως αμοιβή ευτελή ποσά για εργασίες μέσω πληκτρολογίου και για χρόνο απασχόλησης μικρής διάρκειας. Οι αμοιβές σπάνια ξεπερνούν τα 15 ευρώ ή δολάρια, ενώ η πληρωμή γίνεται από paypal (πύλη ηλεκτρονικών πληρωμών μέσω διαδικτύου). Το καθεστώς ασφάλισης και φορολόγησης του συγκεκριμένου είδους εργασίας, είναι εξαιρετικά θολό σε παγκόσμιο επίπεδο. Πρόκειται για ένα είδος «ελεύθερου επαγγελματία» που κινείται μεταξύ «μαύρης εργασίας» και «άτυπης οικονομίας», οι οποίοι δεν θεωρούνται μισθωτοί από τυπική άποψη.

Μια παραλλαγή του πιο πάνω συστήματος σε πανευρωπαϊκό κλίμακα, είναι η «κατά παραγγελία εργασία» (workondemand), οι «συμβάσεις σύντομης διάρκειας» (shorttermcontracts), οι συμβάσεις απασχόλησης «μηδενικών ωρών» (zerohourscontracts), η τηλε-εργασία, κά. Οι νέες μορφές απασχόλησης, ανεξάρτητα από τις ονομασίες τους, έχουν κοινά χαρακτηριστικά. Ευέλικτα ωράρια σύμφωνα με τις ανάγκες του εργοδότη, χαμηλότερες αμοιβές που δεν επαρκούν για τις βασικές ανάγκες, απουσία κοινωνικής προστασίας, ανυπαρξία εργασιακών δικαιωμάτων και συλλογικής εκπροσώπησης, ανασφάλεια, απουσία προοπτικών καριέρας, κά. Σύμφωνα με την 6^η Ευρωπαϊκή Έρευνα Εργασιακών Συνθηκών (Eurofound 2016),[16] το 56% των εργαζόμενων απάντησε ότι η ευελιξία του χρόνου εργασίας ήταν επιλογή του εργοδότη, το 59% απάντησε ότι δεν ήταν στις προτιμήσεις τους, ενώ το 20% δήλωσε ότι δεν είχε άλλη επιλογή.

Η σύγχρονη «νεοφιλελεύθερη αντεπανάσταση» στην αγορά εργασίας, επαναφέρει στο προσκήνιο μορφές απόλυτης εξαθλίωσης της εργατικής τάξης της περιόδου της πρωταρχικής συσσώρευσης κεφαλαίου. Ο νέος εφιάλτης της εργασιακής ζούγκλας φέρνει στο προσκήνιο μια γενιά εργαζόμενων με 100 ευρώ το μήνα, με απασχόληση 4-8 ημερών, καθώς και ένα αυξανόμενο ποσοστό μερικά απασχολουμένων με μισθό 400 ευρώ το μήνα. Με πρόσχημα μάλιστα την οικονομική κρίση και την υψηλή ανεργία, οι συγκεκριμένες μορφές εργασίας επεκτείνονται κλαδικά και ηλικιακά σε όλο τον ευρωπαϊκό χώρο. Ωστόσο μια τέτοια εξέλιξη δεν δημιουργεί καμιά ελπιδοφόρα προοπτική, ούτε για τους εργαζόμενους, αλλά ούτε βαθύτερα για το ίδιο κεφαλαιοκρατικό σύστημα. Η αύξηση του παραγόμενου κοινωνικού προϊόντος και αντίστοιχη δυσκολία ρευστοποίησης του, λόγω μειωμένης αγοραστικής δύναμης καταναλωτών-εργαζόμενων, εντείνει τη βασική αντίθεση του συστήματος, ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και στην ιδιωτικο-καπιταλιστική μορφή ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της. Η ιστορική αναγκαιότητα επίλυσης της συγκεκριμένης αντίθεσης, σε συνθήκες 4^ης βιομηχανικής επανάστασης, κάνει περισσότερο ορατή και πάνω απ’ όλα πιο επιτακτική, την ανάγκη υπέρβασης της.

3.      Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και 4^η Βιομηχανικής Επανάσταση

Η ΕΕ μετά την οξεία κρίση του 2009, αρχίζει να μιλάει για την ανάγκη εφαρμογή μιας νέας βιομηχανικής πολιτικής και ενίσχυσης της θέσης της στην παγκόσμια οικονομία. Μετά τη δημιουργία της ΟΝΕ, με εξαίρεση τη Γερμανία, όλες οι μεγάλες χώρες (Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, κλπ) είχαν υποστεί συρρίκνωση της βιομηχανικής βάσης, με αποτέλεσμα το μερίδιο της ΕΕ στη μεταποίηση από 18% το 2000 να περιοριστεί στο 14% το 2009, ενώ το 2011 ανέβηκε λίγο στο 16%. Το 2012 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσιεύει την έκθεση για «AStrongerEuropeanIndustryforGrowthandEconomicRecovery» με στόχο την ενίσχυση της βιομηχανικής της βάσης της ΕΕ. Με την έκθεση ετέθη στόχος το 2020 να φθάσει στο 20%. Το 2016 η ΕΕ εξαγγέλλει το πρόγραμμα «Industry 4.0.» [17] το οποίο έχει ως βάση το αντίστοιχο πρόγραμμα «Industry 4.0.» της Γερμανίας, που είχε εξαγγελθεί το 2014 στο Ανόβερο με βασικό στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της γερμανικής βιομηχανίας.

Τοπρόγραμμα «Industry 4.0.», παρουσίασεεπίσηςτο 2016, ως «The Fourth Industrial Revolution», στοΦόρουμτουΝταβός, ο Klaus Schwab, Founder and Executive Chairman of the World Economic Forum. Το «Industry 4.0.» περιγράφει την οργάνωση των διαδικασιών παραγωγής, με βάση την τεχνολογία και τις συσκευές που επικοινωνούν αυτόματα μεταξύ τους, κατά μήκος της αλυσίδας αξίας. Είναι ένα μοντέλο «έξυπνου εργοστασίου» του μέλλοντος, όπου τα συστήματα κινούνται μέσω υπολογιστή, ελέγχουν τις φυσικές διαδικασίες, δημιουργούν ένα εικονικό αντίγραφο του φυσικού κόσμου και παίρνουν αποκεντρωμένες αποφάσεις, βασιζόμενες σε μηχανισμούς αυτό-οργάνωσης, κά. Σύμφωνα με αναλυτές,[18] «το πρόγραμμα Industry 4.0. είναι καθαρά ένα εθνικό, γερμανικό πρόγραμμα, χωρίς καμία ρητή αναφορά στην Ευρώπη. Η σιωπή αυτή συγκαλύπτει το γεγονός ότι χωρίς τους οικονομικούς και τους ανθρώπινους πόρους που θα αντληθούν από τα υπόλοιπα κράτη – μέλη της ΕΕ, το πρόγραμμα δεν μπορεί να υλοποιηθεί. Είναι προφανές ότι οι Γερμανοί ιθύνοντες θεωρούν τη συνεργασία των υπόλοιπων Ευρωπαίων και την αποδοχή από αυτούς υποδεέστερων ρόλων στην υλοποίηση του προγράμματος, σαν κάτι το δεδομένο».

Η προώθηση του «Industry 4.0.» θα αλλάζει προς το δυσμενέστερο τις συνθήκες ανταγωνισμού μεγάλους μέρους των ΜΜ-Επιχειρήσεων, οι οποίες δεν μπορούν να αξιοποιήσουν τα πλεονεκτήματα της ψηφιοποίησης. Σε ειδική έρευνα που έγινε στη Γερμανία το 2014,[19] σε δείγμα 1.000 ΜΜΕ (SMEs) με κύκλο εργασιών 0,5-125 εκατ. €, το 35% απάντησε ότι οι ψηφιακές τεχνολογίες δεν παίζουν σημαντικό ρόλο στη δραστηριότητα τους, ενώ στις μικρότερες επιχειρήσεις η αναλογία ήταν στο 52%. Σε ότι αφορά τη μελλοντική προοπτική το 28% πιστεύει ότι οι ψηφιακές τεχνολογίες δεν θα έχουν σημαντική επίδραση στη λειτουργία τους, ενώ το 49% θεωρεί ότι η ψηφιοποίηση θα αποτελέσει μέρος της στρατηγική τους. Τα προσδοκώμενα οφέλη αφορούσαν τη μείωση του κόστους, την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας δια μέσου «έξυπνων» συστημάτων παραγωγής, την εφαρμογή καινοτομιών μέσω ευέλικτης παραγωγής, νέα δίκτυα πωλήσεων, κά.

Από την άλλη οι προοπτικές για τους εργαζόμενους, σε ότι αφορά τις θέσεις εργασίας, τις ειδικότητες, τις αμοιβές, τα εργασιακά δικαιώματα, το χρόνο εργασίας και τις συνθήκες ζωής, εμφανίζονται πολύ σκοτεινές. Όπως αναφέρει το κείμενο του προγράμματος «Industry 4.0, «Θα υπάρξει νέα λειτουργική και οργανωτική δομή που θα απαιτεί τη λήψη αποφάσεων, συντονισμό, έλεγχο και στήριξη υπηρεσιών – ένα πιο σύνθετο περιβάλλον. Θα υπάρξει επίσης ανάγκη συντονισμού μεταξύ έξυπνων και πραγματικών μηχανών και των εγκαταστάσεων, στη διεύθυνση των παραγωγικών συστημάτων».[20] Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Συνδικάτου Μετάλλου της Γερμανίας "IGMetall", DetlefWetzel,[21] με την επερχόμενη ψηφιακή επανάσταση προκύπτει κίνδυνος για «ισχυρή ένταση στην διεξαγωγή της εργασίας και νέοι τρόποι επίβλεψης και μέτρησης της». Η οικονομία θα στηρίζεται σε όλο και περισσότερο σε ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, όπως σε “clickworkers” και “cloudworkers”. Τέτοιες εργασίες δεν πληρώνονται καθόλου καλά, ενώ συνδέονται κατά κανόνα με καθεστώς ανασφάλιστης εργασίας. Κάθε δεύτερη θέση απασχόλησης βρίσκεται σε κίνδυνο. Δεν ξέρουμε ακόμα τι είδους θα είναι το κύμα αυτοματοποίησης που θα επέλθει. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο κόσμος εξακολουθεί να είναι επιφυλακτικός στη τεχνολογία και ότι οι αυτές δεν θα έλθουν να καταδυναστεύσουν τους ανθρώπους».

Όσον αφορά τη διάχυση των δυνητικών ωφελειών από την εφαρμογή του «Industry 4.0.» στις χώρες της ΕΕ, με βάση τη μελέτη της ITRE, οι χώρες κατατάσσονται σε τέσσερις ομάδες: a) τους “πρωτοπόρους” (Γερμανία, Σουηδία, Αυστρία, Ιρλανδία), b) τους “δυνητικούς” (Βέλγιο, Δανία, Ολλανδία, Αγγλία, Γαλλία, και Φινλανδία μεταξύ «πρωτοπόρων» και «δυνητικών», c) τους “παραδοσιακούς” (Τσεχία, Σλοβακία, Σλοβενία, Ουγγαρία, Λιθουανία) και d) τους “διστακτικούς” (Ιταλία, Ισπανία, Εσθονία, Πορτογαλία, Πολωνία, Κροατία, Βουλγαρία). Για τις υπόλοιπες χώρες, μεταξύ αυτών Ελλάδα, Κύπρος, Λετονία, Μάλτα, κλπ, δεν γίνεται καμιά αναφορά. Είναι φανερό ότι το «Industry 4.0.», στοχεύει όχι απλώς στην αναπαραγωγή, αλλά κυρίως την ενίσχυση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας και επέκταση της γερμανικής οικονομίας. Η συνεισφορά των υπολοίπων χωρών περνάει μέσα από το σύνολο των πολιτικών της ΕΕ, τις οποίες ουσιαστικά έχει επιβάλλει η Γερμανία. Οι «κοινές πολιτικές», ο «ενιαίος οικονομικός χώρος» και το «ενιαίο νόμισμα» (Ευρώ), λειτουργούν υπέρ της ισχυρότερης οικονομίας. Ανεξάρτητα από τις αυτοτελείς προσπάθειες που κάνει κάθε χώρα μαζί και η Ελλάδα,[22] είναι φανερό ότι το συγκεκριμένο σχέδιο δεν αντιστοιχεί στο όραμα του «ευρωπαϊκού φεντεραλισμού» αλλά σε μια ΕΕ των «πολλών ταχυτήτων» που στηρίζεται όχι στην ισότιμη συνεργασία αλλά στην ισχύ και τον ανταγωνισμό. Γιαυτό αντί σύγκλιση οικονομιών έχουμε απόκλιση και ένταση ανισόμετρης ανάπτυξης, με τις συνακόλουθες οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες. Υπό αυτές τις συνθήκες, δεν μπορούν να υπάρξουν συνθήκες αξιοποίηση των ψηφιακών τεχνολογιών σε όφελος των εργαζόμενων και των λαών, αλλά μόνο των ισχυρών πολυεθνικών εταιριών, κυρίως του γερμανικού κεφαλαίου.

4.      Τεχνοκρατικές θεωρήσεις και ανεδαφικές προσεγγίσεις

Η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση με τις αντιφατικές επιπτώσεις που θα έχει στο κυρίαρχο σύστημα παραγωγής, ανταλλαγής και κατανομής εισοδήματος, είναι πολύ πιθανό να λειτουργήσει ως καταλύτης στις μακροχρόνιες τάσεις εξέλιξης του καπιταλισμού και να διευκολύνει αντικειμενικά την υπέρβαση του, ανοίγοντας στους εργαζόμενους και λαούς ελπιδοφόρες προοπτικές στο μέλλον. Ωστόσο από τους απολογητές του συστήματος, γίνεται προσπάθεια εξωραϊσμού των προβλημάτων από την ανάπτυξη και την εφαρμογή των ψηφιακών τεχνολογιών, ιδιαίτερα στους τομείς απασχόλησης-ανεργίας και ανισοκατανομής εισοδήματος. Ταυτόχρονα προβάλλονται και απόψεις για μέτρα και ρυθμίσεις που θα αμβλύνουν τα προβλήματα και θα εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητα του συστήματος. Συγκεκριμένα μπροστά στη διαφαινόμενη έκρηξη της ανεργίας και φτωχοποίησης μεγάλου αριθμού εργαζόμενων με τις συνακόλουθες κοινωνικές προεκτάσεις, ο ιδιοκτήτης της «Microsoft» BillGates, πρότεινε την επιβολή φόρου στα ρομπότ,[23] τους οποίους θα χρησιμοποιούν για την εξασφάλιση ενός «παγκόσμιου βασικού εισοδήματος» (UniversalBasicIncome-UBI), για τους εργαζόμενους που εξωθούνται στην ανεργία και στην εξαθλίωση.!!

Ανεξάρτητα από τα ερωτήματα που προκύπτουν, για το ύψος του φόρου, του βασικού εισοδήματος, ο τρόπος διανομής του, κά, ο βαθύτερος λόγος της πρότασης, δεν εδράζεται τόσο στην κοινωνική ευαισθησία, όσο στη μεγάλη ανησυχία από τη δραματική πτώση της καταναλωτικής ζήτησης και μείωσης της αγοραστικής δύναμης εκατομμυρίων εργαζόμενων, λόγω συρρίκνωσης μισθών και αύξησης ανεργίας από τη χρήσης ψηφιακών τεχνολογιών. Την συγκεκριμένη πρόταση απορρίπτουν ως μη λειτουργική άλλοι εκπρόσωποι της τεχνοκρατικής θεώρησης των ψηφιακών τεχνολογιών, όπως ο Γ.Βαρουφάκης,[24] ισχυριζόμενοι ότι θα ήταν καλύτερο να δημιουργηθεί ένα «δημόσιο ταμείο αρωγής» στο οποίο θα κατατίθεται ένα σταθερό κομμάτι από κάθε έκδοση νέων μετοχών, από το οποίο οι πολίτες θα λαμβάνουν ένα «παγκόσμιο βασικό μέρισμα» (UniversalBasicDividend-UBD), εξασφαλίζοντας έτσι την επιβίωση των ανέργων. Ωστόσο το ζήτημα δεν είναι τεχνικό, αν θα δημιουργηθεί ένα UBIή UBD, αφού και στις δύο περιπτώσεις δεν αλλάζει το καθεστώς της παραγωγής «ανέργων-μισθωτών» ή «μισο-αμοιβόμενων» μισθωτών, είτε και σχετικά καλύτερα αμοιβώμενων «εργαζόμενων-μισθωτών», ενώ διατηρείται ανέπαφο το σύστημα της εκμετάλλευσης της ζωντανής εργασίας και της ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής από τους καπιταλιστές.

Αυτό που στην ουσία φέρνει στο προσκήνιο η ανάπτυξη των ψηφιακών τεχνολογιών και η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, είναι ότι έχει ουσιαστικά εξαντληθεί, το ιστορικό όριο των κυρίαρχων σχέσεων παραγωγής, ανταλλαγής και διανομής του εισοδήματος και πλούτου και γίνεται πλέον ζωτικά αναγκαίο, ένα νέο σύστημα οικονομικής οργάνωσης, όπου η παραγωγή και η διανομή των υλικών αγαθών θα γίνεται σε όφελος όλων των μελών της κοινωνίας και η ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής θα βρίσκεται υπό τον έλεγχο των πραγματικών δημιουργών του υλικού και πνευματικού πλούτου της κοινωνίας.

Υπό αυτές τις συνθήκες, στις σημερινές κοινωνίες προβάλλουν σχηματικά δύο «εναλλακτικά μέλλοντα».[25] Το πρώτο, είναι η διατήρηση της τάσης συγκέντρωσης του εισοδήματος και πλούτου στα χέρια των κυρίαρχων ελίτ, οι οποίες ζουν προνομιούχα σε περίκλειστες κοινότητες και από την άλλη η τεράστια πλειοψηφία του πληθυσμού να ζει στα όρια της φτώχιας και του κοινωνικού αποκλεισμού, ενώ ένα άλλο ενδιάμεσο μικρό στρώμα, θα κινείται ανάμεσα στους δύο πόλους απολαμβάνοντας μια άνετη ζωή. Το δεύτερο «εναλλακτικό μέλλον», είναι η ανάδυση ενός νέου υποδείγματος μετα-καπιταλιστικής οργάνωσης, στον αντίποδα του σημερινού κόσμου, που θα αξιοποιεί τις δυνατότητες αυτοματοποίησης και ανάπτυξης των νέων τεχνολογιών, έχοντας στο επίκεντρο την ικανοποίηση των αυξανόμενων και μεταβαλλόμενων κοινωνικών αναγκών (υλικών και πνευματικών). Η υπέρβαση της «δυστοπίας» και η μετάβαση στην «ουτοπία», είναι ζήτημα πολιτικού αγώνα, εκείνων των κοινωνικών δυνάμεων που έχουν ζωτικό συμφέρον από μια τέτοια εξέλιξη.

5.      Πως τα ρομπότ, αντί για «δυνάστες», μπορούν να γίνουν «υπηρέτες» των ανθρώπων

Το ζοφερό σενάριο ανάπτυξης των ψηφιακών τεχνολογιών με μαζική ανεργία και κοινωνικό αποκλεισμό, δεν είναι μοιραίο ούτε αναπόφευκτο. Και στις προηγούμενες «βιομηχανικές επαναστάσεις» είχαν τεθεί με μικρότερη ένταση, ανάλογα διλήμματα και είχαν δοθεί απαντήσεις. Ακόμα και ο J.M.Keynes, στη δεκαετία του ’30, στην κορύφωση της δεύτερης βιομηχανικής επανάστασης, είχε μιλήσει για εβδομαδιαία εργασία 15 ωρών. [26] Ωστόσο ο πρώτος που έδωσε φιλοσοφική απάντηση στο ερώτημα, ήταν ο Κ.Μαρξ, με τη γνωστή φράση ότι «ο πραγματικός πλούτος της κοινωνίας είναι ο ελεύθερος χρόνος του ανθρώπου».[27]

Στη βάση αυτή μπορούμε βάσιμα να ισχυριστούμε, ότι το δίλημμα μεταξύ «ρομπότ» και «θέσεων εργασίας», ουσιαστικά είναι ένα ψευτοδίλημμα, διότι με μικρότερο χρόνο εργασίας και δικαιότερη κατανομή εισοδήματος και πλούτου, δεν υφίσταται ζήτημα. Άλλωστε στα πλαίσια του κυρίαρχου συστήματος, συντελείται μείωση του εργάσιμου χρόνου, αλλά με όρους αγοράς και κυρίως με ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και ένταση της ανισοκατανομής εισοδήματος (ιδιοποίηση παραγωγικότητας εργασίας από τους ιδιοκτήτες των νέων τεχνολογιών).

Κατά συνέπεια πρωτεύον ζήτημα άμεσης διεκδίκησης των εργαζόμενων, είναι η δραστική μείωση του ημερήσιου και εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας, χωρίς μείωση αποδοχών, η αύξηση των θέσεων εργασίας πλήρους απασχόλησης και αυξήσεις μισθών λαμβάνοντας υπ’ όψη την άνοδο της παραγωγικότητας εργασίας.

Δεύτερο ζήτημα, η προγραμματισμένη ανάπτυξη και διάχυση των ψηφιακών τεχνολογιών, αντί της άναρχης με όρους αγοράς εφαρμογή τους, καθώς και η αναπροσαρμογή του συστήματος εκπαίδευσης και κατάρτισης για την παραγωγή κατάλληλου εργατικού δυναμικού, αντί του «κυνηγητού εγκεφάλων» ή της «φυγής μυαλών» (brain drain), ένα φαινόμενο που βιώνει με ιδιαίτερα οδυνηρό τρόπο η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια λόγω της κρίσης.[28]

Τρίτο ζήτημα η ανάπτυξη και η χρήση των ψηφιακών τεχνολογιών με κριτήριο την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών (δημόσια αγαθά, κοινωνικές υπηρεσίες, δημόσιες υποδομές, κά, που αφορούν ζωτικές ανάγκες του πληθυσμού), αντί την μεγιστοποίηση των κερδών και την πολυτελή κατανάλωση των ολίγων.

Τέταρτο ζήτημα, η επιβολή φορολογίας κερδών στις εταιρίες ψηφιακής τεχνολογίας (έσοδα από διαφημίσεις και παρεχόμενες υπηρεσίες) στην επικράτεια της χώρας που πραγματοποιούνται, με εφαρμογή ταμιακών, αναπτυξιακών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών κριτηρίων. Παροχή ειδικών κινήτρων ανάπτυξης νεοφυών επιχειρήσεων και δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας. Ειδικά μέτρα αξιοποίησης των ψηφιακών τεχνολογιών από ΜΜ-Επιχειρήσεις.

Πέμπτο ζήτημα, η εφαρμογή νομοθετικών ρυθμίσεων προστασίας των προσωπικών δεδομένων, αποτροπής πρακτικών χειραγώγησης της κοινής γνώμης (τύπου Face-book & CambridgeAnalytica), επιθέσεων κυβερνοχώρου, διασφάλισης δημόσιας υγείας, της υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας, προστασίας περιβάλλοντος, κά, καθώς και κοινωνικός έλεγχος στην εφαρμογή του.

Έκτο ζήτημα, η ανάπτυξη ισότιμης και αμοιβαία επωφελούς συνεργασίας μεταξύ χωρών, αντί «εμπορικών πολέμων» και «οικονομικών κυρώσεων», για την ανάπτυξη και διάχυση των νέων τεχνολογιών, με σεβασμό του διεθνούς δικαίου, της εθνικής κυριαρχίας και ειρηνικής χρήσης των πλεονεκτημάτων τους.

Τέλος ιδιαίτερα σημαντικό, είναι η ανάπτυξη ενωτικού κινήματος αντίστασης για αποτροπή των αρνητικών παρενεργειών της χρήσης των ψηφιακών τεχνολογιών, προς τους εργαζόμενους και την κοινωνία, καθώς και ενίσχυση της διεθνιστικής αλληλεγγύης των εργατικών ενώσεων, επιστημονικών και κοινωνικών φορέων και λαϊκών κινημάτων, για την προώθηση κοινωνικών μετασχηματισμών που ανοίγουν ελπιδοφόρους ορίζοντες στους λαούς στο μέλλον.



(*) Βασικά σημεία του κειμένου, παρουσιάστηκαν στον Διεθνές Οικονομικό Συνέδριο που έγινε στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας (2.4.18), από το «Ινστιτούτο Νέας Βιομηχανικής Ανάπτυξης» (ИНСТИТУТ НОВОГО ИНДУСТРИАЛЬНОГО РАЗВИТИЯ» (ИНИР) ИМ. ‘С.Ю.ВИТТЕ’), μεθέμα: “Foresight "RUSSIA": New Industrial Society & Future” (April 2, 2018, St. Petersburg).

---

[1]. Κ.Μαρξ. Το Κεφάλαιο. Α’ τόμος, σελ.668, εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα.



[2]. Global Wealth Report 2017, Credit Suisse Bank.



[3]. Bloomberg Billionaires Index, https://www.bloomberg.com/billionaires

[4]. Πρώτος στη σειρά, ήταν ο ιδιοκτήτης της εταιρίας ηλεκτρονικού εμπορίου «Amazon.comInc.» (Jeff Bezos με 132 δις), της μεγαλύτερης στον κόσμο εταιρίας πώλησης αγαθών και υπηρεσιών μέσω Διαδικτύου. Δεύτερος ο ιδιοκτήτης της εταιρίας λογισμικού «MicrosoftCor.» (Bill Gates με 91,3 δις), τρίτος ο ιδιοκτήτης του πολυκλαδικού ομίλου «Berkshire Hathaway» (Warren Buffett με 87,8 δις), τέταρτος ο ιδιοκτήτης της παγκόσμιας αλυσίδας καταστημάτων «ΖΑRΑ» (Amancio Ortega, με 70,3 δις), πέμπτος ο ιδιοκτήτης της εταιρίας «FacebookInc.» (Mark Zuckerberg, με 68,6 δις). Στους δέκα πρώτους πολυεκατομμυριούχους, έξι ήταν αμερικανοί. https://www.bloomberg.com/billionaires/..

[5]. Γύρω από τον ορισμό της 4^ης Βιομηχανικής Επανάστασης υπάρχει μια φιλολογία για το περιεχόμενο της. Ο Klaus Schwab(2016), ορίζει ως «Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση», τις νέες τεχνολογίες που συνενώνουν το φυσικό, ψηφιακό και βιολογικό κόσμο, επιδρώντας σε όλες τις επιστήμες της οικονομίας και βιομηχανίας, καθώς επίσης ιδέες που αγγίζουν την ανθρώπινη ύπαρξη». https://www.weforum.org/about/the-fourth-industrial-revolution. Από την άλλη υπάρχουν ορισμοί που συνδέουν την 4^η βιομηχανική επανάσταση με το νέο βιομηχανικό σύστημα του 21^ου αιώνα και τη «Νέα Βιομηχανική Κοινωνία» 2^ης Γενιάς. Αναλυτικότερα βλ. Bordunov S. & J.K.Galbraith (2017), «New Industrial Revolution and Inequality Issues», Study guide, ed, SPEC, Moscow, σελ, 55.



[6]. Η «τεχνητή νοημοσύνη» (artificialintelligence), κατανοείται καλύτερα από τις εφαρμογές της. Ενδεικτικά αναφέρουμε, την «αναγνώριση προσώπων» (facerecognition), τα «αυτόνομα αυτοκίνητα» (autonomouscars), «γεωργία ακρίβειας» (precisionagriculture), «βιομηχανικός αυτοματισμός» (industrialautomation), «δημιουργία έργων τέχνης» (creationofworksofart), «ιατρική διάγνωση» (medicaldiagnosis), «σχεδίαση φαρμάκων» (drugdesign), «κυβερνο-ασφάλεια» (cybersecurity), «μη επανδρωμένα σκάφη υδάτων και αέρος» (drones), «παίξιμο παιγνιδιών» (gameplaying), «συμβουλευτικά συστήματα» (recommendationsystems), κά. Αναλυτικότερα βλ. Κόντος Ιωάννης, (2017), «Τεχνητή Νοημοσύνη και Ελληνικές Εφαρμογές», εκδ. «Νότιος Άνεμος», Αθήνα, σελ. 17



[7]. Η «Νανοτεχνολογία»ως επιστήμη, είναι η μηχανική και η τεχνολογία στην νανοκλίμακα, δηλαδή στην κλίμακα διαστάσεων από 1 έως 100nm. Στο επίπεδο αυτό αποκαλύπτονται διαφορετικές και συχνά καταπληκτικές ιδιότητες της ύλης και είναι δυσδιάκριτα τα όρια μεταξύ των καθιερωμένων επιστημών και τεχνικών κλάδων. Με άλλα λόγια η «Νανοτεχνολογία» είναι η μελέτη και η χρήση εφαρμογών, εξαιρετικά μικρών διαστάσεων, σε πολλά επιστημονικά πεδία, όπως στη φυσική, στη χημεία, στην επιστήμη των υλικών και στις μηχανικές επιστήμες. (Από την ομιλία Λευτ.Λιδωρίκη, Αναπληρωτή Καθηγητή στο Τμήμα Μηχανικών Επιστήμης Υλικών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, στην εκδήλωση του «ΜΑΧΩΜΕ» για τη «Νανοτεχνολογία», στις 26.9.17). www.maxome.gr



[8]. Η «γωνιδιοματική», είναι κλάδος της βιο-ιατρικής τεχνολογίας, που ασχολείται με την «ανάλυση της αλληλουχίας ολόκληρου του ανθρώπινου γωνιδιόματος» (DNA), για την παραγωγή κατάλληλων φαρμάκων (πχ. καρκίνου) ή μέσων θεραπείας (μεταμοσχεύσεις οργάνων, τεχνητές καρδιές, κά). Βλ. RossAlec (2017), «Οι βιομηχανίες του μέλλοντος», εκδ. «Ικαρος». Αθήνα. σελ. 86



[9]. Το «διαδίκτυο πραγμάτων» (InternetofThinks) ή IoT, σημαίνει όλα να μιλάνε μεταξύ τους. Τα πράγματα που «ομιλούν» περιλαμβάνουν αισθητήρες, καταναλωτικές συσκευές, αυτοματισμός σπιτιού, συνδεδεμένα οχήματα, κά. Το ΙοΤ αφορά τη σχέση μεταξύ πελατών με υπηρεσίες ή προϊόντα.



[10]. RossAlec (2017), το ίδιο με 8.



[11]. CNNGreece, Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός, 6^η Φεβρουαρίου 2016.



[12]. Bank of America Annual Report (2015), Robot Revolution – Global Robot & AI Primer



[13]. Σύμφωνα με πρόσφατες αποκαλύψεις της βρετανικής εφημερίδα «Observer» και της αμερικανικής «NewYorkTimes» (17.5.18), η διαδικτυακή εταιρία «FacebookInc.» και η αγγλική εταιρία ανάλυσης δεδομένων «CambridgeAnalytica», χρησιμοποίησαν προσωπικά δεδομένα 50 εκατομμυρίων χρηστών του Facebook, για χειραγώγηση ψηφοφόρων (με προβολή ψευδών ειδήσεων κά), στις αμερικανικές εκλογές υπέρ του Ντ.Τράμπ, και στο δημοψήφισμα Brexit στη Βρετανία. https://www.theguardian.com/news/2018/mar/17/cambridge-analytica-facebook-influence-us-election



[14]. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της «επίθεσης» που δέχτηκε στις 15.8.2015, το δίκτυο υπολογιστών της SaudiAramco, από ιό υπολογιστή, με στόχο να σβήσει τη μνήμη του συστήματος και αποτέλεσμα να διακοπεί προσωρινά η λειτουργία ολόκληρου του δικτύου της SaudiAramco. Ο ιός ανακαλύφτηκε την επόμενη ημέρα από μια τριάδα εταιριών ασφάλειας κυβερνοχώρου (ΗΠΑ, Ρωσίας και Ισραήλ). Αναλυτ. βλ. Alec Ross, «The Industries of the Future». (εκδ. Ίκαρος, 2017, σελ. 207).



[15]. www.viralnet.gr



[16]. The Sixth European Working Conditions Survey (EWCS), based on face-to-face interviews with 43,850 workers in 35 European countries, attempts to capture the multi-faceted dimensions of work in Europe today. https://www.eurofound.europa.eu/publications/report/2016/workin.



[17]. Industry 4.0: Policy Department, Economic and Scientific Policy. Study of for the European Parliament’s Committee on “Industry, Research and Energy” (ITRE), 2016 http://www.europarl.europa.eu/RegData/etudes/STUD/2016/570007/IPOL_STU(2016)570007_EN.pdf



[18]. Χρήστος Χατζηιωσήφ,Ομότιμος Καθηγητής Παν. Κρήτης, «Η ευρωπαϊή ενοποίηση, η Γερμανία και η επιστροφή των εθνικισμών», Ημερίδα, Ινστιτούτου Εναλλακτικών Πολιτών «ΕΝΑ», 28 Νοε 2017, http://www.enainstitute.org/event/



[19]. Το ίδιο με 17, σελ. 58



[20]. Το ίδιο με 17, σελ. 47


[21].Detlef Wetzel, Chairman of the "IG Metall" the dominant metalworkers' union in Germany and the country's largest union as well as Europe's largest industrial union.http://www.dw.com/en/journal-interview-with-ig-metall-union-chairman-detlef-wetzel/av-17342137

[22]. Η Ελλάδα, παρά την ύπαρξη υψηλού επιπέδου επιστημονικού δυναμικού, πολύ αργά μπαίνει στο δρόμο των ψηφιακών τεχνολογιών. Τα αποσπασματικά βήματα, αφορούν κυρίως προγράμματα «Στρατηγικών Έρευνας και Καινοτομίας για την Έξυπνη Εξειδίκευση» (RIS3), από τη Γενική Γραμματεία Ψηφιακής Πολιτικής (καταπολέμηση φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής, πληροφοριακό σύστημα ενιαίου φορέα κοινωνικής ασφάλισης, πληροφοριακή υποστήριξη εθνικού δικτύου πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, δικτύωση του δημόσιου τομέα «ΣΥΖΕΥΞΗ ΙΙ», κά). Πηγή: Υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής, 12.3.18


[23]. http://www.businessinsider.com/bill-gates-basic-income-2017-2

[24]. https://www.weforum.org/agenda/2017/03/taxing-robots-wont-work-says-yanis-varoufakis


[25]. Α.Γεωργίου & Γ.Μαριά (2017), «Τέταρτη βιομηχανική επανάσταση και εναλλακτικά μέλλοντα», 25/9/17, www.anaireseis.gr


[26]. Keynes J.M. (1930), «Economic opportunities for our grandchildren» Source: Scanned from John Maynard Keynes, Essays in Persuasion, New York: W. W. Norton & Co., 1963, pp. 358-373


[27]. Karl Marx, «Grundrisse», https://athens.indymedia.org/post/1391821/. Για το Μαρξ ο «ελεύθερος χρόνος» (leisure), δεν σημαίνει «απραξία» ή «τεμπελιά», αλλά δημιουργική αξιοποίηση του, για ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου και όλων των μελών της κοινωνίας.

Κατά συνέπεια πρωτεύον ζήτημα άμεσης διεκδίκησης των εργαζόμενων, είναι η δραστική μείωση του ημερήσιου και εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας, χωρίς μείωση αποδοχών, η αύξηση των θέσεων εργασίας πλήρους απασχόλησης και αυξήσεις μισθών λαμβάνοντας υπ’ όψη την άνοδο της παραγωγικότητας εργασίας.

Δεύτερο ζήτημα, η προγραμματισμένη ανάπτυξη και διάχυση των ψηφιακών τεχνολογιών, αντί της άναρχης με όρους αγοράς εφαρμογή τους, καθώς και η αναπροσαρμογή του συστήματος εκπαίδευσης και κατάρτισης για την παραγωγή κατάλληλου εργατικού δυναμικού, αντί του «κυνηγητού εγκεφάλων» ή της «φυγής μυαλών» (brain drain), ένα φαινόμενο που βιώνει με ιδιαίτερα οδυνηρό τρόπο η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια λόγω της κρίσης.[1]

Τρίτο ζήτημα η ανάπτυξη και η χρήση των ψηφιακών τεχνολογιών με κριτήριο την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών (δημόσια αγαθά, κοινωνικές υπηρεσίες, δημόσιες υποδομές, κά, που αφορούν ζωτικές ανάγκες του πληθυσμού), αντί την μεγιστοποίηση των κερδών και την πολυτελή κατανάλωση των ολίγων.

Τέταρτο ζήτημα, η επιβολή φορολογίας κερδών στις εταιρίες ψηφιακής τεχνολογίας (έσοδα από διαφημίσεις και παρεχόμενες υπηρεσίες) στην επικράτεια της χώρας που πραγματοποιούνται, με εφαρμογή ταμιακών, αναπτυξιακών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών κριτηρίων. Παροχή ειδικών κινήτρων ανάπτυξης νεοφυών επιχειρήσεων και δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας. Ειδικά μέτρα αξιοποίησης των ψηφιακών τεχνολογιών από ΜΜ-Επιχειρήσεις.

Πέμπτο ζήτημα, η εφαρμογή νομοθετικών ρυθμίσεων προστασίας των προσωπικών δεδομένων, αποτροπής πρακτικών χειραγώγησης της κοινής γνώμης (τύπου Face-book & CambridgeAnalytica), επιθέσεων κυβερνοχώρου, διασφάλισης δημόσιας υγείας, της υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας, προστασίας περιβάλλοντος, κά, καθώς και κοινωνικός έλεγχος στην εφαρμογή του.

Έκτο ζήτημα, η ανάπτυξη ισότιμης και αμοιβαία επωφελούς συνεργασίας μεταξύ χωρών, αντί «εμπορικών πολέμων» και «οικονομικών κυρώσεων», για την ανάπτυξη και διάχυση των νέων τεχνολογιών, με σεβασμό του διεθνούς δικαίου, της εθνικής κυριαρχίας και ειρηνικής χρήσης των πλεονεκτημάτων τους.

Τέλος ιδιαίτερα σημαντικό, είναι η ανάπτυξη ενωτικού κινήματος αντίστασης για αποτροπή των αρνητικών παρενεργειών της χρήσης των ψηφιακών τεχνολογιών, προς τους εργαζόμενους και την κοινωνία, καθώς και ενίσχυση της διεθνιστικής αλληλεγγύης των εργατικών ενώσεων, επιστημονικών και κοινωνικών φορέων και λαϊκών κινημάτων, για την προώθηση κοινωνικών μετασχηματισμών που ανοίγουν ελπιδοφόρους ορίζοντες στους λαούς στο μέλλον.



(*) Βασικά σημεία του κειμένου, παρουσιάστηκαν στον Διεθνές Οικονομικό Συνέδριο που έγινε στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας (2.4.18), από το «Ινστιτούτο Νέας Βιομηχανικής Ανάπτυξης» (ИНСТИТУТ НОВОГО ИНДУСТРИАЛЬНОГО РАЗВИТИЯ» (ИНИР) ИМ. ‘С.Ю.ВИТТЕ’), μεθέμα: “Foresight "RUSSIA": New Industrial Society & Future” (April 2, 2018, St. Petersburg).

---

[28]. Ο συνολικός αριθμός των νέων Ελλήνων που έφυγαν στην περίοδο 2008-16, ανέρχεται σε 450.000 άτομα. Σύμφωνα με μελέτη του ΕΜΠ (επίκ. καθηγητής Σπ.Παπαευθυμίου), η Ελλάδα για την πολυετή εκπαίδευση των συγκεκριμένων νέων, δαπάνησε πάνω από 15 δις ευρώ. Επομένως η Ελλάδα λόγω του «braindrain» χάρισε ουσιαστικά στις χώρες υποδοχής το παραπάνω ποσό, πέρα από την προστιθέμενη αξία, τις φορολογικές και ασφαλιστικές εισφορές που προσφέρουν ως εργαζόμενοι, στις αντίστοιχες χώρες. ΜΕΤΑ, 5.2.18, www.ergasianet.gr/2018/02/....

Από antigoldgreece:

Υπόμνημα που κατατέθηκε σήμερα από το «Παρατηρητήριο» στον Υπουργό ΠΕΝ κ. Σταθάκη και τις αρμόδιες για την αδειοδότηση της Ελληνικός Χρυσός υπηρεσίες, Διεύθυνση Περιβαλλοντικής Αδειοδότησης (ΔΙΠΑ/ΥΠΕΝ) και Διεύθυνση Μεταλλευτικών, Ενεργειακών και Βιομηχανικών Ορυκτών (ΔΜΕΒΟ/ΥΠΕΝ).



Ιερισσός, 19 Απριλίου 2018

ΘΕΜΑ: “Γιατί το ΥΠΕΝ δεν νομιμοποιείται να εκδώσει άδειες για τις Σκουριές”

Στο δελτίο τύπου που εξέδωσε η Eldorado Gold μετά τη έκδοση της διαιτητικής απόφασης 9/2018 αναφέρει:

“Αναμένουμε από το Ελληνικό Δημόσιο να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του βάσει της Σύμβασης Μεταβίβασης, που περιλαμβάνουν την έκδοση των  αδειών  που εκκρεμούν για το έργο των Σκουριών”.

Ωστόσο η διαιτητική απόφαση, την οποία το Υπουργείο σας ως αρμόδιο απέφυγε να δώσει στη δημοσιότητα, δε νομιμοποιεί τις Υπηρεσίες σας να εκδώσουν άδειες για τις Σκουριές για τους κάτωθι λόγους:

1. Δεν υπάρχει μεταλλουργία, δεν υπάρχει Επενδυτικό Σχέδιο

Όπως προκύπτει από την απόφαση, το Ελληνικό Δημόσιο ζήτησε από το διαιτητικό δικαστήριο να αναγνωρίσει ΜΟΝΟ ότι η υποβολή από την εταιρεία μιας ελλιπούς τεχνικής μελέτης (προσαρτήματος) μεταλλουργίας που δεν έφτανε μέχρι την παραγωγή καθαρών μετάλλων, συνιστούσε πρόθεση μονομερούς τροποποίησης του επενδυτικού σχεδίου και παραβίαση της σύμβασης και όχι να κρίνει αν η απόρριψη της μελέτης μεταλλουργίας, όπως διενεργήθηκε με τις από 05.07 και 02.11.2016 αποφάσεις της ΔΜΕΒΟ/ΥΠΕΝ (αποφάσεις Σκουρλέτη), τεκμηριώνει πράξεις και παραλείψεις της εταιρείας που συνιστούν παραβίαση της σύμβασης. Ως εκ τούτου, το διαιτητικό δικαστήριο απεφάνθη μόνο επί της εικαζόμενης πρόθεσης παραβίασης της σύμβασης από την εταιρεία και όχι επί της ουσίας της παραβίασης της σύμβασης που τεκμαίρεται από τις ως άνω διοικητικές αποφάσεις.

Στο σκεπτικό της απόφασης δεν αμφισβητείται ούτε η τεχνική κρίση της αρμόδιας υπηρεσίας, ούτε φυσικά η ακυρωτική αρμοδιότητα του ΣτΕ:

“Το αχθέν προς επίλυση ενώπιον του διαιτητικού δικαστηρίου ζήτημα […] είναι εντελώς διάφορο του ζητήματος α) της τεχνικής επάρκειας/ανεπάρκειας ή ακρίβειας/ανακρίβειας των στοιχείων της τεχνικής αυτής μελέτης, β) των τεχνικών επίσης λόγων για τους οποίους αυτή επεστράφη με την υπ’αρ. πρωτ…. απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας και γ) των λόγων για τους οποίους απορρίφθηκε με την υπ’ αρ. πρωτ. Απόφαση του Υπουργού η από 9/9/2016 αίτηση θεραπείας της καθής”.
“Το Ελληνικό Δημόσιο οριοθέτησε την υπόθεση κατά τρόπο που αυτή να διαφοροποιείται πλήρως από την εκκρεμούσα ενώπιον του ΣτΕ δίκη”.

Μάλιστα, την ορθότητα των αποφάσεων απόρριψης (επιστροφής) της τεχνικής μελέτης (προσαρτήματος) μεταλλουργίας επικυρώνουν τόσο η μητρική Eldorado με την πρόσφατη αναθεωρημένη Τεχνική Μελέτη Σκουριών, όσο και ο Ilkka Kojo, διευθυντής περιβάλλοντος και βιωσιμότητας της Outotec που κατέθεσε ως μάρτυρας στο διαιτητικό δικαστήριο. Και οι δύο βεβαιώνουν ότι η εφαρμογή της μεταλλουργικής μεθόδου της ακαριαίας τήξης στους υψηλού αρσενικού πυρίτες της Ολυμπιάδας δεν έχει αναπτυχθεί ακόμα σε επίπεδο μελέτης εφαρμογής (engineering), όπως απαιτεί η αρμόδια υπηρεσία.

Μέχρι την έκδοση απόφασης από το ΣτΕ, οι από 05.07 και 02.11.2016 αποφάσεις είναι ισχυρές και η εφαρμογή τους υποχρεωτική. Ως εκ τούτου η ΑΕΠΟ παραβιάζεται και συνακόλουθα τα ΠΡΟΣΑΡΤΗΜΑΤΑ 5&6 αντιστοίχως των εγκρίσεων Τεχνικών Μελετών Σκουριών και Ολυμπιάδας δεν έχουν εγκριθεί και δεν μπορούν να εγκριθούν. Κατόπιν αυτών, δεν μπορεί να εγκριθεί το αναθεωρημένο Επενδυτικό Σχέδιο, κατά τη σύμβαση του ν.3220/2004, την ΑΕΠΟ, τις από 10/2/2012 αποφάσεις έγκρισης των Τεχνικών Μελετών και την απόφαση ΣτΕ 217/2016.

2. Επιβάλλεται νέα περιβαλλοντική και τεχνική αδειοδότηση του Υποέργου Σκουριών

Υπάρχει όμως και άλλος λόγος για τον οποίο δεν μπορούν να δοθούν οι άδειες που ζητά οι εταιρεία για τις Σκουριές. Με τη νέα Τεχνική Μελέτη Σκουριών που υπέβαλλε στις 29 Μαρτίου στα Χρηματιστήρια Νέας Υόρκης (NYSE) και Τορόντο (TSX) και δημοσίευσε στον ιστότοπό της, https://s2.q4cdn.com/536453762/files/doc_downloads/2018/technical_reports/SKR_NI-43-101_Report(2018-03-27).pdf, ώστε να είναι ελεύθερα προσβάσιμη και σε γνώση του καθένα και μεταξύ όλων των άλλων και του Ελληνικού Δημοσίου, η Eldorado Gold προβαίνει μονομερώς σε εκτεταμένες ουσιώδεις αλλαγές του περιβαλλοντικά και τεχνικά εγκεκριμένου υποέργου Σκουριών. Συγκεκριμένα:
(Οι αριθμοί παραγράφων αναφέρονται στην Skouries Technical Report – March 2018)

1. Παρ. 1.8: ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΙΜΩΝ ΒΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΘΕΜΑΤΩΝ:
Οι τιμές βάσης των μετάλλων αναθεωρούνται προς τα πάνω, στα $ 1200/ουγγιά για το Χρυσό και τα $ 2.50/lb ($ 5500/t) για τον Χαλκό. Τα μεταλλευτικά αποθέματα στην εγκεκριμένη ΜΠΕ/2010 είχαν υπολογιστεί με τιμές $ 425/ουγγιά και Cu: $ 1,1$/lb. Η αναθεώρηση οδηγεί σε αύξηση των μεταλλευτικών αποθεμάτων από τα 146 στα 158 εκατ. τόνους, με αντίστοιχη αύξηση των παραγόμενων προϊόντων και αποβλήτων.

2. Παρ. 1.9, 16.1 ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΕΞΟΡΥΞΗΣ ΜΕΤΑΛΛΕΙΟΥ:
– Αύξηση διάρκειας επιφανειακής εξόρυξης από τα 7 στα 10 έτη.
– Τροποποίηση του σχεδιασμού εξόρυξης: Ταυτόχρονη επιφανειακή και υπόγεια εξόρυξη κατά τα πρώτα 10 έτη και μόνο υπόγεια στη συνέχεια.

3. Παρ. 1.10.3, 16.10 ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΗΛΕΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΗΣ ΕΞΟΡΥΞΗΣ (Remote Mining Technology) στο υπόγειο μεταλλείο. Η τηλεχειριζόμενη εξόρυξη θα έχει θετική για την εταιρεία επίπτωση στην δυναμικότητα παραγωγής, αλλά αρνητική επίπτωση στo πλήθος των θέσεων εργασίας.

4. Παρ. 1.12.1, 18.1 ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ:
“Ξηρά” τέλματα εμπλουτισμού, συναπόθεση τελμάτων με στείρα, οδική και όχι υδραυλική μεταφορά, αποθέτες, ενιαίος χώρος απόθεσης, νέες εγκαταστάσεις διήθησης τελμάτων υπό πίεση (9 φιλτρόπρεσσες).

5. Παρ. 1.12.3, 18.3, 19.2.6 ΟΔΙΚΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΣΥΜΠΥΚΝΩΜΑΤΩΝ:
Η τεχνική μελέτη θεωρεί ως “βασικό σενάριο” την οδική μεταφορά των συμπυκνωμάτων των Σκουριών σε μεταλλουργίες του εξωτερικού μέσω της ΕΟ16 για όλη τη διάρκεια ζωής του μεταλλείου. Ο λιμένας Στρατωνίου έχει εγκαταλειφθεί.

6. Παρ. 4.3, 20.1 ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΙΚΗ ΑΔΕΙΟΔΟΤΗΣΗ:
“Η Ελληνικός Χρυσός σχεδιάζει να υποβάλει τροποποίηση της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που θα καλύπτει την ενσωμάτωση του τροποποιημένου σχεδιασμού διαχείρισης αποβλήτων”.
“Η ΕΧ θα ετοιμάσει και θα επιβάλει τροποποιημένες τεχνικές μελέτες για την υπόγεια εξόρυξη και τις εγκαταστάσεις διαχείρισης αποβλήτων… Μετά την έγκριση των αναθεωρημένων τεχνικών μελετών, η ΕΧ θα ζητήσει τροποποιημένες άδειες εγκατάστασης ηλεκτρομηχανολογικού εξοπλισμού και άδειες δόμησης”.

Με τα ανωτέρω, η ΜΠΕ/2010, η ΑΕΠΟ/2011 και η Τεχνική Μελέτη/2012 του υποέργου “Σκουριές” ανατρέπονται καθολικά και απαιτείται νέα περιβαλλοντική και εν συνεχεία τεχνική αδειοδότηση, όπως αναγνωρίζει και η ίδια η Eldorado στην Τεχνική Έκθεση που απευθύνεται στα χρηματιστήρια και τους μετόχους της αλλά και της οποίας έλαβε γνώση το Ελληνικό Δημόσιο. Αλλά, όπως ανακοινώθηκε στα μέσα ενημέρωσης, τελικά υπέβαλε μόνο μια τροποποίηση του Προσαρτήματος 3 “Τεχνική Μελέτη Εγκαταστάσεων Διαχείρισης Εξορυκτικών Αποβλήτων υποέργου Σκουριών”. Η Ελληνικός Χρυσός επιδιώκει να αποφύγει τόσο την τροποποίηση της εγκεκριμένης ΜΠΕ όσο και την τροποποίηση της εγκεκριμένης (10.2.2012) συνολικής τεχνικής μελέτης του υποέργου Σκουριών, που απαιτούνται από την κείμενη νομοθεσία. Παράλληλα, η εταιρεία ζητάει άδειες τις οποίες χαρακτηρίζει “άδειες ρουτίνας” οι οποίες βασίζονται στον προηγούμενο, εγκεκριμένο με τις ανωτέρω διοικητικές πράξεις σχεδιασμό, που όμως η ίδια έχει ήδη ριζικά τροποποιήσει.

Υποχρέωση του ΥΠΕΝ είναι να διασφαλίσει το δημόσιο συμφέρον.

Είναι φανερό ότι με βάση τη διαιτητική απόφαση που επιβεβαίωσε την ισχύ των αποφάσεων απόρριψης της τεχνικής μελέτης μεταλλουργίας αλλά και με βάση τη ριζική τροποποίηση του υποέργου Σκουριών, καμία άδεια δεν μπορεί πλέον να θεωρηθεί «ρουτίνας». Κατά την άποψή μας το ΥΠΕΝ δεν νομιμοποιείται και δεν οφείλει να εκδώσει καμία άδεια αν και εφόσον δεν έχει αδειοδοτηθεί συνολικά το «νέο υποέργο Σκουριών», αλλά και, κυρίως, πριν αποφασιστεί υπό τα νέα δεδομένα η έγκριση ή μη της τεχνικής μελέτης της μεταλλουργίας και το νέο Επενδυτικό Σχέδιο.

Όλες οι επιμέρους αδειοδοτήσεις οφείλουν να δίνονται με τελικό στόχο την πλήρη και ολοκληρωμένη κατασκευή εργοστασίου μεταλλουργίας και την παραγωγή καθαρών μετάλλων που, όπως αναγνωρίστηκε από το διαιτητικό δικαστήριο, «εμπίπτουν στο δικαιοπρακτικό θεμέλιο της Σύμβασης Μεταβίβασης», προκειμένου να ικανοποιηθεί το δημόσιο συμφέρον. Το ΥΠΕΝ έχει ήδη παρανομήσει διαχωρίζοντας το κατά το Επενδυτικό Σχέδιο και την ΑΕΠΟ “ενιαίο και αδιαίρετο” έργο των “Μεταλλευτικών-Μεταλλουργικών Εγκαταστάσεων Μεταλλείων Κασσάνδρας” και αδειοδοτώντας τη Φάση ΙΙΙ του υποέργου Ολυμπιάδας και την εξαγωγή των πολύτιμων συμπυκνωμάτων χωρίς εγχώρια επεξεργασία. Με αυτόν τον τρόπο αποσύνδεσε ουσιαστικά τη λειτουργία του μεταλλείου Ολυμπιάδας από τη μεταλλουργία χρυσού, δηλαδή από τον κεντρικό στόχο της σύμβασης που δεν μπορεί να αδειοτηθεί.

Αν το ΥΠΕΝ προχωρήσει τώρα και στην αδειοδότηση και του μεταλλείου Σκουριών, η Ελληνικός Χρυσός θα υλοποιήσει το “βασικό της σενάριο”: την εξαγωγή όλων των συμπυκνωμάτων για όλη τη διάρκεια ζωής του υποέργου Σκουριών, χωρίς κανένα απολύτως όφελος για το Δημόσιο, για τους λόγους που σας έχουμε ήδη γνωστοποιήσει με υπομνήματά μας στο παρελθόν.

Μέρα δράσης κατά των έργων στον άνω ρου του Αχελώου ήταν η Πέμπτη 19/4/2018,  για το Δίκτυο «Μεσοχώρα - Αχελώος SOS» και άλλες συνεργαζόμενες συλλογικότητες,  καθώς μέλη τους προχώρησαν σε συντονισμένες παρεμβάσεις σε χώρους και γραφεία της ΔΕΗ, σε μια σειρά πόλεις της χώρας. 

Στην Αθήνα πραγματοποιήθηκε συμβολική κατάληψη των κεντρικών γραφείων της ΔΕΗ, στην οδό Χαλκοκονδύλη, ενώ συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας έγιναν έξω από χώρους γραφείων της ΔΕΗ στη Θεσσαλονίκη, στα Γιάννενα, στο Μεσολόγγι και στη Λάρισα.