Πριν από μια εικοσαετία, όταν εγώ και η γυναίκα μου ήμασταν μεσόκοποι, τής συνέβη ένα περιστατικό, στο οποίο δεν είχα δώσει μεγάλη σημασία. Χρειάστηκε να έρθει στο χωριό, όπου είχα εργάτες, με το ΚΤΕΛ και να κατέβει σε μια μυλοποταμίτικη διακλάδωση, απ’ όπου θα την παραλάμβανα με το αυτοκίνητο. Επειδή όμως αργούσα, πήρε τον δρόμο, περπατώντας όχι περισσότερο από ένα τέταρτο της ώρας. Όταν τη συνάντησα, ήταν έξαλλη που την είχα αφήσει μόνη. Από τη δεκάδα των «αγροτικοκτηνοτροφικών» αυτοκινήτων που είχε συναντήσει, όλοι σχεδόν οι οδηγοί τής είχαν κορνάρει, της είχαν κάνει άσεμνες χειρονομίες και - κάποιοι - όχι τυχαίες παρατιμονιές.

Σαμιώτισσα στην καταγωγή, μου ξαναθύμισε το περιστατικό εκείνο προ ημερών, όταν μάθαμε ότι μια εξηντάρα βιολόγος, που ερχόταν για πολλαπλή φορά στην Κρήτη για να πάρει μέρος σε επιστημονικό συνέδριο, είχε εξαφανιστεί και βρέθηκε δολοφονημένη και βιασμένη. Η αγανάκτησή μας, και όλων σχεδόν πιστεύω των συντοπιτών, έγινε μεγαλύτερη, όταν πληροφορηθήκαμε ότι ο δολοφόνος την είχε κτυπήσει επίτηδες δύο φορές με το αυτοκίνητό του, την είχε βιάσει σε ημιθανή κατάσταση, την είχε κλείσει στο πορτ μπαγκάζ και την είχε πετάξει σε μια γερμανική στοά, στην οποία ανακαλύφθηκε τυχαία.

Το προφίλ του δολοφόνου; Επρόκειτο για έναν καθημερινό άνθρωπο: νέο, Κρητικό, κάτω των τριάντα, παντρεμένο, παιδιωμένο, γιο επιφανούς μέλους της τοπικής κοινωνίας. Ο άνθρωπος αυτός είχε επιχειρήσει να κάνει το ίδιο τρεις τουλάχιστον φορές στο παρελθόν, τις δύο απ’ αυτές σε αλλοδαπές γυναίκες. Ασφαλώς τις είχε επιλέξει κι εκείνες εξαιτίας της καταγωγής τους και της ανυπαρξίας «σογιού», που να μπορέσει αργότερα να ανακαλύψει την τύχη που είχαν και να απαιτήσει την τιμωρία του.

Τα περιστατικά είναι πολλά. Στην ίδια περίπου περιοχή ένας ιδιώτης σκότωσε πριν από λίγο καιρό τον πρόεδρο του τοπικού συμβουλίου, επειδή δεν αποδεχόταν την καταπάτηση απ’ αυτόν της δημόσιας περιουσίας. Λίγο πιο ανατολικά ένας άλλος καπετάνιος σκότωσε προ καιρού τον αδελφό του, που είχε γυρίσει μετανάστης από το εξωτερικό, επειδή διεκδίκησε την καταπατημένη περιουσία του.

Πιο δίπλα, στον δικό μου νομό, στο Ρέθυμνο, τα πτώματα δυο μεταναστριών από τη Βουλγαρία εξακολουθούν να αγνοούνται, περισσότερο από έναν χρόνο. Μια πρόχειρη αναζήτηση στις εφημερίδες και στο διαδίκτυο δείχνει ότι το πρόβλημα με τις γυναίκες, ιδιαίτερα τις «απροστάτευτες», δεν μπορεί πια να κρυφτεί. Δεν είναι μόνο η Κύπρος τού κατά συρροήν δολοφόνου, είναι και τα Χανιά και το Ρέθυμνο στα οποία αναφερθήκαμε, είναι και το Λασίθι με τον γυμναστή που βίασε τη 14χρονη αθλήτριά του, είναι και το Ηράκλειο του 48χρονου πατέρα που βίασε την κόρη του.

Ασφαλώς δεν είναι αυτή η δική μας Κρήτη, της αντιμετώπισης των γυναικών ως ζώων, των απαγωγών, των χασισοφυτειών και της απαξίωσης της ζωής και της τιμής των μεταναστών. Όμως υπάρχει και αυτή η Κρήτη, όλων των παραπάνω αλλά και της συνολικής καταπάτησης του νόμου, της καπετανιάς, του «επά’ μαι ’γω», του αντριλικιού, της κούπας, της θρασυδειλίας και των γνωστών σ’ όλους μας πολιτικών προσώπων που τους καλύπτουν.

Και σ’ άλλα μέρη της Ελλάδας συμβαίνουν τέτοια γεγονότα, πουθενά όμως δεν ακούστηκε ένας νέος άνθρωπος να σκοτώνει με τ’ αυτοκίνητο μια επιστήμονα για να τη βιάσει. Πουθενά στην Ελλάδα δεν βλέπουμε να αντιμετωπίζονται οι ίδιες τροχαίες παραβάσεις με τη συγκαταβατικότητα που αυτό συμβαίνει στο νησί μας. Πουθενά στη χώρα μας οι βοσκοί δεν καταπατούν με την ίδια ευκολία τις γεωργικές περιουσίες, πουθενά δεν βάζουν τα πρόβατά τους να τρώνε το γρασίδι γύρω από πισίνες ξενοδοχείων, πουθενά αλλού δεν πυροβόλησαν πρώην νομάρχη και δεν ανατίναξαν το σπίτι του επειδή δεν τους έκανε τα χατίρια.

Δεν μπορεί να είναι τυχαία τα γεγονότα αυτά και δεκάδες άλλα, εκτός κι αν θέλουμε να εθελοτυφλούμε, μέχρι που το δικό μας χωράφι να είναι αυτό που καταπατείται και η δική μας γυναίκα ή κόρη να είναι εκείνη που βιάζεται και δολοφονείται. Φαίνεται ότι κάτι δεν πήγε καλά στο νησί μας με κάποιες από τις θεωρούμενες ως «αξίες» του. Μήπως η δύναμη του καθενός σογιού και το «κόζι» του οδηγούν τελικά στην αγνόηση όποιου δεν διαθέτει αντίστοιχες πλάτες; Μήπως παράδοση δεν είναι οι κούπες, οι βιομηχανικές διασκεδάσεις των χιλιάδων ατόμων σε γάμους και χοροεσπερίδες, και οι τραυματισμοί και οι δολοφονίες από τα μπαρουτόβολα;

Μήπως έφταιξε η λατρεία του αλκοόλ, ξεκινώντας από τ’ «αντράκια» των δύο ετών που χαιρόμαστε να τα βλέπουμε να βουτούν το δάχτυλό τους στα ποτήρια της τσικουδιάς; Μήπως φταίει που θαυμάζουμε τα ανήλικά μας όταν παίρνουν στα χέρια τους το τιμόνι; Μήπως φταίει που ανεχόμαστε τους μαυροπουκαμισάδες να ξυλοκοπούν παιδιά που ήρθαν στον τόπο μας για να σπουδάσουν, προσφέροντάς μας το κομπόδεμα της οικογένειάς τους; Μήπως φταίει που αφήνουμε να κυκλοφορούν δίπλα μας χωρίς ντροπή τα Κρητικόπουλα που οδήγησαν στα Γιάννενα τον συμπατριώτη μας στην αυτοκτονία;

Για όλα αυτά και για πολλά άλλα δεν μπορεί να έτυχε. Μάλλον η κοινωνία μας απέτυχε…

Πηγή: rethemnosnews.gr

Ο Νίκος Καρούζος γεννήθηκε στις 17 Ιουλίου του 1926 στο Ναύπλιο και πέθανε στις 28 Σεπτεμβρίου του 1990 στην Αθήνα. Ο πατέρας του ήταν δάσκαλος. Στρατευμένος στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, διώχτηκε κατά τη διάρκεια του εμφυλίου και εξορίστηκε μετά τη συνθηκολόγηση της Βάρκιζας.

Η μητέρα του ήταν κόρη ιερωμένου και δασκάλου. Κατά τη διάρκεια των γυμνασιακών του χρόνων, ο Καρούζος έδρασε στην ΕΠΟΝ και εξορίστηκε στην Ικαρία (1947) και στη Μακρόνησο (1951), από όπου έφυγε τελικά το 1953 μετά το νευρικό κλονισμό. Παντρεύτηκε δύο φορές, το 1955 τη Μαρία Δαράκη, με την οποία έζησε λίγους μόλις μήνες και το 1963 τη Μαίρη Μεϊμαράκη, από την οποία χώρισε το 1980. Από το 1981 και ως το τέλος της ζωής του, τον συντρόφεψε η Εύα Μπέη. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα, δεν ολοκλήρωσε όμως τις σπουδές του, καθώς ήδη από το 1941 είχε στραφεί στην ποίηση.

Το 1949 πραγματοποίησε την πρώτη επίσημη εμφάνιση του στο χώρο των γραμμάτων με τη δημοσίευση του ποιήματός του «Σίμων ο Κυρηναίος» στο περιοδικό «Ο Αιώνας μας». Η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Η επιστροφή του Χριστού» εκδόθηκε το 1954.

Στους λογοτεχνικούς κύκλους έγινε πιο γνωστός στη δεκαετία του 60’ με τις συλλογές «Η έλαφος των άστρων», «Ο υπνόσακκος» και «Πενθήματα». Ακολούθησαν πολλές ακόμη συλλογές και συγκεντρωτικές εκδόσεις των ποιημάτων του, ως τη συγγραφή του τελευταίου του ποιητικού έργου «Αιώρηση», γραμμένου στις 29 Αυγούστου 1990 στο νοσοκομείο, όπου ο ποιητής νοσηλευόταν τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του, άρρωστος από καρκίνο. Συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά, ενώ με τιμήθηκε με το Β’ Κρατικό Βραβείο ποίησης (1963), το βραβείο της ομάδας των Δώδεκα (1963), το Α’ Εθνικό Βραβείο ποίησης, από κοινού με τους Τάκη Βαρβιτσιώτη και Μίλτο Σαχτούρη (1972) και το Α’ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1988).

Ο στοχαστής

Ο Νίκος Καρούζος ξεκίνησε την ποιητική του διαδρομή από το κατάλυμα της θρησκευτικής πίστης, για να υιοθετήσει βαθμιαία το πνεύμα μιας θεμελιακής αμφισβήτησης: κάνοντας την αρχή από το γκρέμισμα των ουράνιων και των επίγειων θεών, θα φτάσει αργότερα μέχρι την προκήρυξη για την ανάγκη μιας επαναστατικής διαστολής του κόσμου. Ο Καρούζος δεν είναι, βεβαίως, ούτε συνηθισμένος πιστός ούτε κλασικός επαναστάτης.

Δείτε εδώ αναλυτικά την βιβλιογραφία του Νίκου Καρούζου.

Η απόγνωση της ανθρώπινης ύπαρξης δεν χωρίζεται, για τον Καρούζο, από την οδύνη της Ιστορίας.

Έζησε με τον Σαιν Ζύστ και τον Κουτόν, με τον Ροβεσπιέρο και τον Μακρυγιάννη, με τον Σολωμό και τον Παπαδιαμάντη, με τον Ηράκλειτο και τον Κάφκα, με τον Λένιν, τον Τρότσκι, τους μπολσεβίκους, τους ναύτες της Κρονστάνδης, τον Γκουεβάρα, τον δολοφονημένο απ΄ τους φασίστες του Σαλβαντόρ αρχιεπίσκοπο Ρομέρο, τους μακρονησιώτες και τους εξόριστους της Ικαρίας, τους ταπεινούς και τους εξεγερμένους όπου γης. Ήταν οικουμενικός στην Τέχνη και στην Επανάσταση, στα βάθη της παράδοσης και της πρωτοπορίας.

Διάλογος πρῶτος

Σὰ νὰ μὴν ὑπήρξαμε ποτὲ
κι ὅμως πονέσαμε ἀπ᾿ τὰ βάθη.
Οὔτε ποὺ μᾶς δόθηκε μία ἐξήγηση
γιὰ τὸ ἄρωμα τῶν λουλουδιῶν τουλάχιστον.
Ἡ ἄλλη μισή μας ἡλικία θὰ περάσει
χαρτοπαίζοντας μὲ τὸ θάνατο στὰ ψέματα.
Καὶ λέγαμε πὼς δὲν ἔχει καιρὸ ἡ ἀγάπη
νὰ φανερωθεῖ ὁλόκληρη.
Μία μουσικὴ
ἄξια τῶν συγκινήσεών μας
δὲν ἀκούσαμε.
Βρεθήκαμε σ᾿ ἕνα διάλειμμα τοῦ κόσμου
ὁ σῴζων ἑαυτὸν σωθήτω.
Θὰ σωθοῦμε ἀπὸ μία γλυκύτητα
στεφανωμένη μὲ ἀγκάθια.
Χαίρετε ἄνθη σιωπηλὰ
μὲ τῶν καλύκων τὴν περισυλλογὴ
ὁ τρόμος ἐκλεπτύνεται στὴν καρδιά σας.
Ἐνδότερα ὁ Κύριος λειτουργεῖ
ἐνδότερα ὑπάρχουμε μαζί σας.
Δὲν ἔχει ἡ ἁπαλὴ ψυχὴ βραχώδη πάθη
καὶ πάντα λέει τὸ τραγούδι τῆς ὑπομονῆς.
Ὢ θὰ γυρίσουμε στὴν ὀμορφιὰ
μία μέρα…
Μὲ τὴ θυσία τοῦ γύρω φαινομένου
θὰ ἀνακαταλάβει, ἡ ψυχὴ τὴ μοναξιά της.

Ο επαναστάτης

Σε μια από τις τελευταίες του συνεντεύξεις αναφερόταν στην κατάρρευση των καθεστώτων του «υπαρκτού σοσιαλισμού» που συντελούνταν εκείνο τον καιρό, επιμένοντας ο ίδιος στη σοσιαλιστική προοπτική:

«Για να δούμε τι θα προκύψει. Η πλευρά της Ιστορίας που είναι ο ακροβάτης, η επανάσταση, θα σταθεί στο σχοινί ή θα πέσει; Γιατί, αν πέσει, θα έχουμε την πλήρη παλινόρθωση του καπιταλισμού σε όλη τη Σοβιετική Ενωση και την Κίνα, γιατί σε χώρες όπως η Ανατολική Γερμανία η παλινόρθωση έχει ήδη συντελεστεί. Αν λοιπόν σταθεί ο ακροβάτης, είναι πολύ πιθανό ο άνθρωπος να φτάσει στην αταξική κοινωνία, αφού φυσικά φτάσει μέσα από τη συνείδησή του σ’ αυτή την κοινωνία. Χρειάζεται η από μέσα ανύψωση του ανθρώπου, που θα γίνει εφικτή μόνο με τη σοσιαλιστική παιδεία που θα αφήσει τη σοσιαλιστική ηθική ν αναπτυχθεί. Το θέμα δεν είναι η σοσιαλιστική ιδεολογία – αυτό είναι εύκολο. Το θέμα είναι η σοσιαλιστική ψυχολογία – αυτό είναι το δύσκολο».

Ο άνθρωπος...με χιούμορ

Το χιούμορ, σε όλες τις διαβαθμίσεις και τις ποικιλίες του, είναι ένα ακόμη όπλο που θα χρησιμοποιήσει ο Νίκος Καρούζος στον διαρκή αγώνα του εναντίον της υπαρξιακής απόγνωσης αλλά συχνά και εναντίον της απαράδεκτης πολιτικής και πνευματικής οργάνωσης της κοινωνίας μας.

Διαβάζουμε ενδεικτικά στο ποίημα «Κοντά στον κάθε ήλιο», ένα ποίημα συγκλονιστικής ποιητικής αυτογνωσίας: «Είμαστε ακόμη στην προϊστορία του χιούμορ», γιατί, όπως θα γράψει αλλού, «Το χιούμορ είναι βραδύτητα· δεν είναι για βιαστικούς». Εξάλλου, ακόμη και τα πιο αγωνιώδη ερωτήματα της ύπαρξης μπορούν να αντιμετωπιστούν με το χιούμορ, ένα είδος μεταφυσικού χιούμορ, όπως διαβάζουμε στον τίτλο ενός ποιήματος: «Το σύμπαν έμοιαζε καμωμένο για να διασκεδάσω μαζί με την αιωνιότητα μόνος», «ερεβώδη αστειάκια στο στίβο της νόησης», «καταλήγω πως η μια αλήθεια είναι το χιούμορ της άλλης».

Ο ίδιος ομολογεί: «Εγώ, κύριοι, τη διασκεδάζω την αποτυχία μου στην ύπαρξη», «Θα συνεχίσω την ποίηση μονάχα για πλάκα», «Η ζωή μάς προτρέπει σταθερά ναν το ρίξουμε στα ανέκδοτα», «Δεν παίζω σοβαρότητα», «Η μια μου λέξη ας κοροϊδεύει πάντα την άλλη». Δεν διστάζει εξάλλου να δηλώσει «Γελοίος όσο και το γέλιο». Αν και πρέπει να έχουμε πάντα υπόψη μας τη διευκρίνιση των ανθρωπολόγων ότι «Το χιούμορ και το γέλιο, αν και στενά συνδεδεμένα, δεν πρέπει να θεωρούνται αδιαχώριστα, θα ήταν λάθος να υποθέσουμε ότι το κριτήριο για το αστείο είναι το κατά πόσον προκαλεί γέλιο ή όχι. Δεν είναι απαραίτητο να μπούμε στη φυσιολογία και την ψυχολογία του γέλιου, αφού είναι γενικά αποδεκτό ότι μπορεί κανείς να εκτιμήσει ένα αστείο χωρίς να γελάσει, καθώς και ότι μπορεί να γελάει για λόγους πέραν του ότι έχει αντιληφθεί ένα αστείο».

Ο Νίκος Καρούζος διέθετε στη ζωή του «ένα δαιμονικό χιούμορ για πρόσωπα και πράγματα. Κορόιδευε το λογής κατεστημένο με καυστικά σχόλια αλλά και μια βαθύτερη χριστιανική επιείκεια». Τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά διατηρούνται και στην ποίησή του:

Ο ποιητής κύριοι περισσεύει!

Μου το ‘παν οι τσιγγάνες ένα βράδυ.

Μου το ‘χε πει κι η μάνα μου παλιότερα:

«Πρόσεξε, πρόσεξε σ’ αυτό τον κόσμο που σ’ έφερα.

Στο λέω για το καλό σου, παιδάκι μου,

CINTURATO υπάρχει μόνο PIRELLI».

Μα εγώ δεν την άκουσα.»

Μετά τα τελευταία γενέθλια της ζωής του, στις 17 Ιουλίου 1990, κλείνοντας τα 64 και μπαίνοντας στα 65, ο Νίκος Καρούζος έλεγε με χαρμόσυνο πένθος: «65 χρονών πέθαναν και οι τρεις μέγιστοι άνθρωποι: ο Ηράκλειτος, ο Ιωάννης Σεβαστιανός Μπαχ κι ο Καρλ Μαρξ».

Αν δεν αγαπάς και τους τρεις, μη διαβάσεις τα ποιήματα του Καρούζου.

Ῥομαντικὸς ἐπίλογος

Μὴ μὲ διαβάζετε ὅταν δὲν ἔχετε
παρακολουθήσει κηδεῖες ἀγνώστων
ἢ ἔστω μνημόσυνα.
Ὅταν δὲν ἔχετε
μαντέψει τὴ δύναμη
ποὺ κάνει τὴν ἀγάπη
ἐφάμιλλη τοῦ θανάτου.
Ὅταν δὲν ἀμολήσατε ἀϊτὸ τὴν Καθαρὴ Δευτέρα
χωρὶς νὰ τὸν βασανίζετε
τραβώντας ὁλοένα τὸ σπάγγο.
Ὅταν δὲν ξέρετε πότε μύριζε τὰ λουλούδια
ὁ Νοστράδαμος.
Ὅταν δὲν πήγατε τουλάχιστο μιὰ φορὰ
στὴν Ἀποκαθήλωση.
Ὅταν δὲν ξέρετε κανέναν ὑπερσυντέλικο.
Ἂν δὲν ἀγαπᾶτε τὰ ζῶα
καὶ μάλιστα τὶς νυφίτσες.
Ἂν δὲν ἀκοῦτε τοὺς κεραυνοὺς εὐχάριστα
ὁπουδήποτε.
Ὅταν δὲν ξέρετε πῶς ὁ ὡραῖος Modigliani
τρεῖς ἡ ὥρα τὴ νύχτα μεθυσμένος
χτυποῦσε βίαια τὴν πόρτα ἑνὸς φίλου του
γυρεύοντας τὰ ποιήματα τοῦ Βιγιὸν
κι ἄρχισε νὰ διαβάζει ὦρες δυνατὰ
ἐνοχλώντας τὸ σύμπαν.
Ὅταν λέτε τὴ φύση μητέρα μας καὶ ὄχι θεία μας
Ὅταν δὲν πίνετε χαρούμενα τὸ ἀθῶο νεράκι.
Ἂν δὲν καταλάβατε πῶς ἡ Ἀνθοῦσα
εἶναι μᾶλλον ἡ ἐποχή μας.
ΠΡΟΣΟΧΗ
ΧΡΩΜΑΤΑ
Μὴ μὲ διαβάζετε
ὅταν
ἔχετε
δίκιο.
Μὴ μὲ διαβάζετε ὅταν
δὲν ἤρθατε σὲ ρήξη μὲ τὸ σῶμα...
Ὥρα νὰ πηγαίνω
δὲν ἔχω ἄλλο στῆθος.

Ποιητικές συλλογές

• Επιστροφή του Χριστού, Αθήνα, 1953
• Νέες Δοκιμές, Αθήνα, 1954
• Σημείο, 1955
• Είκοσι ποιήματα, Αθήνα, 1955
• Διάλογοι, 1956
• Ποιήματα, 1961
• Η Έλαφος των άστρων, 1962
• Ο Υπνόσακος, εκδ.Ζαρβάνος, 1964
• Πενθήματα, Αθήνα, 1969
• Λευκοπλάστης για μικρές και μεγάλες αντινομίες, 1971
• Χορταριαμένα χάσματα,εκδ. Εγνατία, 1974
• Απόγονος της νύχτας, εκδ.Πολυπλάνο, 1978
• Δυνατότητες και χρήση της ομιλίας, εκδ.Εγνατία, 1979, εκδ.Ερατώ, 1986
• Ο ζήλος του μη σχετικού με παροράματα, εκδ.Πολυπλάνο, 1980
• Μονολεκτισμοί και ολιγόλεκτα, εκδ.Εξάντας, 1980
• Φαρέτριον, εκδ. Ύψιλον, 1981
• Αναμνηστική λήθη, εκδ.Γοργώ, 1982
• Αντισεισμικός τάφος, εκδ.Εστία, 1984
• Συντήρηση ανελκυστήρων, εκδ. Καστανιώτης, 1986
• Νεολιθηκή νυχτωδία στην Κροστάνδη, εκδ.Απόπειρα, 1987
• Ερυθρογράφος, εκδ.Απόπειρα, 1988
• Λογική μεγάλου σχήματος, εκδ.Ερατώ, 1989
• Ευρεσεις από Κυανό κοβάλτιο, εκδ.Ίκαρος, 1991
• Θρίαμβος χρόνου, εκδ.Απόπειρα, 1997
• Οιδίπους τυραννούμενος και άλλα ποιήματα, ( φιλολογική επιμέλεια Μαρία Αρμυρά. Εκδόσεις Ίκαρος)

Μεταφράσεις

Χόρχε Λουί Μπόρχες-Ο δημιουργός και άλλα κείμενα, εκδ.Ύψιλον, 1980

Πεζά-δοκίμια

• Μεταφυσικές εντυπώσεις απ΄τη ζωη ως το θέατρο, εκδ.Άψινθος, 1966
• Περί ζωγράφων, εκδ.Galerie Titanium, 1988
• Πεζά κείμενα, εκδ.Ίκαρος, 1997

Τους πιθανούς αντιπάλους τους στον γ΄ προκριματικό γύρο του Europa League έμαθαν οι ελληνικές ομάδες, ύστερα από τη σχετική κλήρωση που πραγματοποιήθηκε στη Νιόν της Ελβετίας.

Το νικητή του ζευγαριού, ανάμεσα στην ουγγρική Χόνβεντ και τη ρουμανική Ουνιβερσιτατέα Κραϊόβα, θα αντιμετωπίσει η ΑΕΚ στον Γ΄ προκριματικό γύρο του Europa League. Η Ένωση θα δώσει το πρώτο φετινό επίσημο παιχνίδι της εκτός έδρας, στις 8/8, και θα υποδεχθεί τον αντίπαλό της στο ΟΑΚΑ στις 15 Αυγούστου.

Η νορβηγική Μόλντε ή η Τσουκαρίτσκι από τη Σερβία θα είναι ο αντίπαλος του Άρη στον τρίτο προκριματικό γύρο, εφόσον οι Θεσσαλονικείς αποκλείσουν την ΑΕΛ Λεμεσού. Ο Άρης θα δώσει το πρώτο παιχνίδι εκτός έδρας στις 8 Αυγούστου, ενώ ο αγώνας ρεβάνς θα διεξαχθεί στις 15/8 στο «Κλεάνθης Βικελίδης».

Η πολωνική Λέγκια ή η φινλανδική Κουόπιο θα είναι ο αντίπαλος του Ατρομήτου στον τρίτο προκριματικό γύρο του Europa League, εφόσον οι «κυανέρυθροι» αποκλείσουν την Ντουναΐσκα Στρέντα. Ο Ατρόμητος θα δώσει το πρώτο παιχνίδι εκτός έδρας στις 8 Αυγούστου, ενώ ο αγώνας ρεβάνς θα διεξαχθεί στις 15/8 στο Περιστέρι.

Τη βελγική Αντβέρπ θα αντιμετωπίσει ο Ολυμπιακός στον Γ΄ προκριματικό γύρο του Europa League, εφόσον βεβαίως αποκλειστεί από το Champions League, μετά τις αναμετρήσεις του Β΄ προκριματικού γύρου με τη Βικτόρια Πλζεν. Σε μία τέτοια περίπτωση, οι «ερυθρόλευκοι» θα ταξιδέψουν για το πρώτο ματς στην Αμβέρσα, στις 8 Αυγούστου, και θα υποδεχθούν την αντίπαλό τους στη ρεβάνς της 15ης Αυγούστου στο «Γ. Καραϊσκάκης».




ΑΠΕ

Ο μουσώνας έχει στοιχίσει τη ζωή σε τουλάχιστον 650 ανθρώπους τις δύο τελευταίες εβδομάδες στη νότια Ασία, σύμφωνα με τον νεότερο απολογισμό που έδωσαν σήμερα στη δημοσιότητα οι αρχές των πληγεισών χωρών.

Στην Ινδία, το Μπανγκλαντές και το Νεπάλ, περισσότεροι από 10 εκατομμύρια άνθρωποι επλήγησαν από τις κατακλυσμιαίες βροχές, που είχαν ως αποτέλεσμα τον εκτοπισμό δεκάδων χιλιάδων πολιτών.

Με πληθυσμό 1,3 δισεκατομμυρίων κατοίκων, η Ινδία πληρώνει το βαρύτερο τίμημα με τουλάχιστον 460 νεκρούς. Πολλές περιοχές στο βόρειο και το βορειανατολικό τμήμα της χώρας έχουν αποκοπεί από τον υπόλοιπο κόσμο εξαιτίας των πλημμυρών.

Χθες, τουλάχιστον 37 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από την πτώση κεραυνών σε διαφορετικές περιοχές της πολιτείας Ούταρ Πραντές, είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο ένας εκπρόσωπος της αρχής διαχείρισης καταστροφών της χώρας.

Στο γειτονικό Νεπάλ, ο πιο πρόσφατος απολογισμός έκανε λόγο για 90 νεκρούς και 29 αγνοουμένους.

«Οι μετεωρολόγοι προειδοποιούν για βροχοπτώσεις αυτήν την εβδομάδα και βρισκόμαστε σε κατάσταση επιφυλακής, όμως δεν αναμένουμε ότι θα έχουν μεγάλο αντίκτυπο» επισήμανε ο Μπεντ Νίντχι Κανάλ, ένας εκπρόσωπος τύπου του υπουργείο Εσωτερικών του Νεπάλ.

Στο Μπανγκλαντές, τουλάχιστον 97 άνθρωποι χάθηκαν από τις 10 Ιουλίου, σύμφωνα με τις αρχές, ενώ στο Πακιστάν οι αρχές έχουν καταμετρήσει τουλάχιστον 30 νεκρούς.

Ο Αντρέι Ταρκόφσκι (Andrei Tarkovsky: 4 Απριλίου 1932 – 28 Δεκεμβρίου 1986) υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες στην Ιστορία του Σινεμά. Αν και πρόλαβε να μας χαρίσει μόλις οκτώ μεγάλου μήκους ταινίες, ωστόσο κάθε μία αποτελεί σημείο αναφοράς στον παγκόσμιο κινηματογράφο. Το βιβλίο «Αντρέι Ταρκόφσκι: Ο ποιητής της Έβδομης Τέχνης», έρχεται να ρίξει φως στη ζωή και στο έργο ενός χαρισματικού δημιουργού.

«Δεν υπάρχει κρυμμένο, κρυπτογραφημένο νόημα στις ταινίες μου. Δεν υπάρχει τίποτα πέρα από την επιθυμία μου να πω την αλήθεια» - Αντρέι Ταρκόφσκι

Το έργο του Ταρκόφσκι χαρακτηρίζεται από έντονα προσωπικά και μεταφυσικά στοιχεία, με επιρροές από τη λογοτεχνία και τη ζωγραφική. Αργοί ρυθμοί, εικόνες εξαιρετικής αισθητικής και σταθερά απόμακρα και μακράς διάρκειας πλάνα είναι μερικά από τα κύρια χαρακτηριστικά των ταινιών του. Παράλληλα όμως ο Ρώσος σκηνοθέτης συνθέτει μία απολύτως προσωπική κινηματογραφική γραφή που κατατάσσει δικαίως τον δημιουργό, ανάμεσα στους κορυφαίους όλων των εποχών.

Η μεταφυσική, η πολυσήμαντη φύση της καλλιτεχνικής δημιουργίας, ζητήματα πίστης και θυσίας, το νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης μέσα στο πέρασμα του χρόνου, αποτελούν μερικές από τις βασικές θεματικές που διαπότισαν τη φιλμογραφία του Αντρέι Ταρκόφσκι και καθόρισαν τη διαρκή και εναγώνια προσπάθειά του να συνθέσει την απόλυτη κινηματογραφική εικόνα, μαχόμενος την εξοντωτική ρωσική γραφειοκρατία.

«Ο Ταρκόφσκι είναι ο μεγαλύτερος σκηνοθέτης, αυτός που εφηύρε μια καινούρια γλώσσα, πιστή στη φύση του κινηματογραφικού μέσου, καθώς καταγράφει τη ζωή σαν μια αντανάκλαση, τη ζωή σαν ένα όνειρο.» - Ίνγκμαρ Μπέργκμαν

Ποιητικός, λιτός και αφαιρετικός, ο Ταρκόφσκι καταφέρνει να πει με τη σιωπή όσα δεν μπορούν να πουν άλλοι κινηματογραφιστές με τεράστιους διαλόγους. Το βλέμμα του από την αρχή της σταδιοδρομίας του ήταν στραμμένο στην αναζήτηση της αλήθειας, πολιτικής, ιστορικής και φιλοσοφικής.

Κυρίαρχα θέματα στο φιλμικό του σύμπαν ήταν η θνητή φύση του ανθρώπου, οι ατέρμονες ανθρώπινες σχέσεις, η φύση, ο Θεός, η προσωπική αρμονία, η μοναξιά και ο θάνατος. Διακρίνεται για την αισθητική ολοκλήρωση των ταινιών του, την εικαστικότητα των πλάνων του, την αρμονία εικόνας και περιεχομένου και το υπαρξιακό βάθος των ταινιών του, μαχόμενος την εξοντωτική ρωσική γραφειοκρατία.

Ο κορυφαίος σκηνοθέτης, άλλαξε για πάντα την κινηματογραφική εμπειρία σμιλεύοντας τον χρόνο και διευρύνοντας την εικόνα με ταινίες για την πίστη, την εξορία, αλλά και τη μνήμη. Το έργο του Ταρκόφσκι είναι ανεξίτηλα επηρεασμένο από την παράδοση του σοβιετικού κινηματογράφου, και ιδιαίτερα των κορυφαίων εκφραστών του: Ρομ, Ντοβζένκο και Αϊζενστάιν.

Το βιβλίο «Αντρέι Ταρκόφσκι: Ο ποιητής της Έβδομης Τέχνης», αποτελεί τον 2ο τόμο της εκδοτικής σειράς «Με το Βλέμμα της Κριτικής», καθώς είχε ήδη προηγηθεί το βιβλίο «Μικελάντζελο Αντονιόνι: Επάγγελμα Σκηνοθέτης».

Την εισαγωγή υπογράφει ο Γιώργος Ρούσσος. Ακολουθούν κείμενα για το έργο του Ρώσου σκηνοθέτη από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο και τον Μαρσέλ Μαρτέν (μτφρ.  Λένα Κωνσταντέλλου). Κριτικές για τις ταινίες του γράφουν οι Αχιλλέας Κυριακίδης, Τάσος Γουδέλης, Θόδωρος Σούμας, Τάσος Ρέτζιος, Σταύρος Γανωτής και Γιώργος Ρούσσος. Αρχισυνταξία: Νέστορας Πουλάκος. Σύμβουλος Έκδοσης: Γιώργος Ρούσσος. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.


πηγή tvxs

Πιο ακριβά γίνονται από σήμερα Δευτέρα τα μετρητά για τους καταναλωτές που χρησιμοποιούν την χρεωστική τους κάρτα για να κάνουν ανάληψη από ΑΤΜ άλλης τράπεζας από αυτή που έχει εκδοθεί η κάρτα τους, καθώς το υψηλό κόστος λειτουργίας των ΑΤΜ, όπως υποστηρίζουν τραπεζικά στελέχη, τις αναγκάζει να χρεώνουν προμήθεια σε όσους δεν είναι πελάτες τους και κάνουν αναλήψεις από τα ΑΤΜ τους.

Η εξέλιξη αυτή, όπως αναφέρουν τραπεζικά στελέχη, αποτελεί ακόμα ένα κίνητρο για τη χρήση των χρεωστικών καρτών που είναι ο πιο φθηνός τρόπος συναλλαγών και συμβάλλει καίρια στον περιορισμό της φοροδιαφυγής. Όσοι, πάντως, επιμένουν στα μετρητά, θα πρέπει να αναζητούν ATM της δικής τους τράπεζας για να γλυτώσουν την επιβάρυνση.

H προσαρμογή των προμηθειών που χρεώνονται για την ανάληψη από ΑΤΜ άλλης τράπεζας ξεκινά σήμερα Δευτέρα και γίνεται ξεχωριστά από κάθε πιστωτικό ίδρυμα ανάλογα με τη διάρθρωση του δικτύου του και την επιχειρηματική του πολιτική. Στην ουσία κάθε τράπεζα προσαρμόζει την τιμολογιακή της πολιτική στους κανονισμούς της ΕΕ που προβλέπουν ότι όλοι οι κάτοχοι καρτών, έλληνες και ξένοι, πρέπει να πληρώνουν το ίδιο όταν πραγματοποιούν συναλλαγές από το ΑΤΜ ενός πιστωτικού ιδρύματος που δεν είναι όμως ο εκδότης της κάρτας τους.

Όπως επισημαίνεται από τραπεζικά στελέχη, ο πελάτης δεν επηρεάζεται καθόλου εφόσον επιλέγει το ΑΤΜ της δικής του τράπεζας.

Έλενα Ακρίτα

«Η Σούζαν Ίτον τα ‘θελε και τα ‘παθε. Προκαλούσε. Φιρί φιρί πήγαινε να την βιάσουν και να την δολοφονήσουν. Ήταν πολύ νέα. Ήταν προκλητική. Φορούσε κοντή φούστα και βαθύ ντεκολτέ. Και να θες να αγιάσεις, κολάζεσαι. Την βιάζεις και την σκοτώνεις.

Η Σούζαν Ίτον ήταν 64 χρονών. Φορούσε φόρμα, αθλητικά παπούτσια και πήγε, όπως κάθε πρωί, να τρέξει στην περιοχή που τόσο αγαπούσε. Μέχρι που βρέθηκε μπροστά της ο δολοφόνος της. Που όπως δήλωσε στην αστυνομία, εκείνη την μέρα βγήκε έξω με πρόθεση να βιάσει την πρώτη γυναίκα που θα έβρισκε μπροστά του. Την πρώτη γυναίκα. Την όποια γυναίκα. Είτε φορούσε ντεκολτέ είτε φορούσε μπούργκα. Είτε ήταν 20 είτε 60. Είτε ήταν επιστημόνισσα είτε εργάτρια του σεξ.

Άθελά του λοιπόν, ο τύπος αυτός όρισε με ακρίβεια μοιρογνωμονίου την έννοια ‘βιασμός’: αυτό που εμείς λέμε και ξαναλέμε, το γράφουμε και ξαναγράφουμε. Ο βιασμός δεν έχει σχέση με τον ερωτισμό. Ο βιασμός έχει σχέση με τη βία. Την ωμή, την κτηνώδη, την απροκάλυπτη. Δεν συνδέεται με την ηλικία ή το dress code του θύματος. Ο βιασμός δεν είναι η ‘τιμωρία’ του θύματος που γυρίζει από μπαρ προκλητικά ντυμένο: με τον ίδιο τρόπο θα ‘τιμωρηθεί’ κι εκείνη που γυρίζει απ’ το κατηχητικό ντυμένη ως το λαιμό. Ή το 7χρονο αγοράκι στο Παπάφειο, ή το οποιοδήποτε παιδί στις τουαλέτες του σχολείου, ή η ανήμπορη γυναίκα, η κατάκοιτη, η ηλικιωμένη.

Η Σούζαν Ίτον τα ‘θελε και τα ‘παθε. Δεν φταις εσύ, αυτή φταίει. Άλλωστε, εσύ είσαι ένας φιλήσυχος οικογενειάρχης. Ήσυχος, ευγενικός, κύριος. Τα καλύτερα είπαν για σένα οι συγχωριανοί σου.

«Καλό παιδί».

«Δεν είχε δώσει δικαιώματα στη γειτονιά».

«Ιδέα δεν είχαμε».

Είπαν.

Κι έπεσαν από τα σύννεφα.

Προφανώς κανένας γείτονας δεν γνώριζε τον βίο και την πολιτεία του τύπου αυτού.

Κανένας δεν ήξερε πως – πριν φτάσει στον φόνο – ο 27χρονος είχε επιτεθεί σε μια Πολωνή, που μάλιστα την χτύπησε με το αυτοκίνητο.

Κανένας γείτονας δεν ήξερε πως, πριν από αυτό, επιτέθηκε σε μια Λιθουανή που σώθηκε η γυναίκα γιατί ξέφυγε από την ερημιά κι έτρεξε σε κατοικημένη περιοχή.

Κανένας γείτονας δεν ήξερε πως είχε επιτεθεί και σε Ελληνίδα – προφανώς για να μην τον πουν και ρατσιστή τον άνθρωπο – που κι αυτή την γλίτωσε την τελευταία στιγμή.

Και βεβαίως κανένας γείτονας δεν ήξερε πως πέρσι ο ίδιος άνθρωπος είχε συλληφθεί στην Κρήτη για εμπρησμό. Κι όταν ερωτήθηκε το γιατί και το πώς από την αστυνομία, απάντησε πως έβαλε φωτιά γιατί του άρεσε να ακούει λέει τις σειρήνες της Πυροσβεστικής.

Έλα όμως που κανένας δεν ήξερε τίποτα. Όλοι οι κυρ Παντελήδες της γειτονιάς έπεσαν από τα σύννεφα. Ήταν βλέπεις καλό παιδί. Άψογος οικογενειάρχης. Και δεν είχε δώσει δικαίωμα στη γειτονιά – μια γειτονιά που προφανώς διακτινίστηκε από τον πλανήτη Κρίπτον.

Δυο μεγάλες αλήθειες επικυρώνει εκ νέου ο βιασμός και ο θάνατος της Σούζαν Ίτον. Την πρώτη αλήθεια την ομολόγησε ο ίδιος δράστης. Δεν αναζητούσε τύπο γυναίκας, δεν τον ένοιαζε η ηλικία, η διάθεση, το ντύσιμο. Έψαχνε την πρώτη που θα έπεφτε στο δρόμο του. Απλά, ωμά και ξεκάθαρα.

Την δεύτερη αλήθεια την είπαν στις κάμερες οι κυρ Παντελήδες του χωριού. Της γειτονιάς, της μικρής κοινότητας, της πόλης, της κωμόπολης, του οικισμού και του συνοικισμού. Εκείνοι που δεν ακούν, δεν βλέπουν, δεν μιλάνε. Δεν παρεμβαίνουν, δεν βοηθούν, δεν καταγγέλλουν. Εκείνοι οι ‘δεν θα βγάλω εγώ το φίδι απ’ την τρύπα’, οι ‘μην θα βρεις το μπελά σου’, οι ‘μη μπλέκεις και κοίτα τη δουλίτσα σου και μη μπλέκεις.’

Στο κάτω κάτω, η Σούζαν ‘προκαλούσε’. Κι ο δολοφόνος της δεν είχε δώσει δικαιώματα στη γειτονιά».

Πηγή: Τα Νέα

Την τελευταία του πνοή άφησε ξαφνικά σε ηλικία 53 ετών ο δημοσιογράφος Βαγγέλης Καραγεώργος, κατά πληροφορίες από καρδιακή προσβολή. 

Η είδηση του θανάτου έγινε γνωστή από την σελίδα στο Facebook του ραδιοφωνικού σταθμού «στο Κόκκινο», όπου εργαζόταν. 

Επίσης είχε συνεργαστεί με την Εφημερίδα των Συντακτών και την Ελευθεροτυπία, ενώ είχε διατελέσει και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ.

Το αποχαιρετιστήριο κείμενο της «Εφημερίδας των Συντακτών»

«Η Εφημερίδα των Συντακτών με βαθιά θλίψη αποχαιρετά τον συνάδελφο και συνεταιριστή Βαγγέλη Καραγεώργο, ο οποίος έφυγε από τη ζωή τα ξημερώματα της Κυριακής. Ο Βαγγέλης Καραγεώργος, αρχισυντάκτης του τμήματος σύνταξης ύλης της εφημερίδας μας πέθανε σε ηλικία 53 ετών. Η Εφημερίδα των Συντακτών εκφράζει τα συλλυπητήρια και τη συμπαράστασή της στην οικογένειά του και τους κοντινούς του ανθρώπους».

Ανακοίνωση από τον ΣΥΡΙΖΑ

«Με θλίψη πληροφορηθήκαμε σήμερα τον πρόωρο χαμό του αγαπημένου μας συντρόφου Βαγγέλη Καραγεώργου. Ο Βαγγέλης Καραγεώργος ήταν αρχισυντάκτης και συνεταιριστής στην ‘Εφημερίδα των Συντακτών’, ενώ εργαζόταν ως δημοσιογράφος και στον ραδιοφωνικό σταθμό ‘105,5 Στο Κόκκινο’ από την πρώτη μέρα λειτουργίας του. Από τα νιάτα του στρατεύθηκε στην Αριστερά και διετέλεσε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ. Αποχαιρετούμε με οδύνη τον σύντροφο Βαγγέλη και εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας στους οικείους του».

Σε ηλικία 86 ετών πέθανε το Σάββατο, 20 Ιουλίου, ο συνθέτης και μαέστρος Νίκος Λαβράνος.

Είχε συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου και είχε συνθέσει μεγάλες επιτυχίες.

Μία από τις μεγάλες επιτυχίες του ήταν το τραγούδι «Για πάντα μαζί», το οποίο ερμήνευσε ο Γιάννης Πάριος.

Είχε συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως οι Τόλης Βοσκόπουλος, Βίκυ Μοσχολιού, Γιάννης Πουλόπουλος, Γιώργος Νταλάρας, Άγγελος Διονυσίου, Θέμης Αδαμαντίδης, Λίτσα Διαμάντη.

Την είδηση του θανάτου του έκανε γνωστή η σύζυγός του, η τραγουδίστρια Μίλλη Καραλή.