Τουλάχιστον 13 είναι οι νεκροί από το τροχαίο δυστύχημα με λεωφορείο που έγινε σήμερα το πρωί στην Ισπανία. Το λεωφορείο ταξίδευε από τη Βαλένθια στη Βαρκελόνη, μεταφέροντας σπουδαστές πανεπιστημίου, μεταξύ αυτών και ξένους φοιτητές από 14 χώρες. Η υπηρεσία Πολιτικής Προστασίας της Ισπανίας έχει, σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες συμπεριλαμβάνει και την Ελλάδα στη λίστα, αλλά οι πληροφορίες δεν έχουν επιβεβαιωθεί. Ωστόσο, έχει δοθεί στη δημοσιότητα το εξής τηλέφωνο επικοινωνίας: 0034900400012. 

Το λεωφορείο μετέφερε 56 επιβάτες, σύμφωνα με δηλώσεις αξιωματούχων από τη βορειοανατολική περιοχή της Καταλονίας. Μερικοί από τους σπουδαστές συμμετείχαν στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών, μεταξύ ευρωπαϊκών πανεπιστημίων, Erasmus.

Το λεωφορείο προσέκρουσε και ανατράπηκε σε κεντρικό αυτοκινητόδρομο, κατά μήκος της ανατολικής ισπανικής ακτής, ενώ ταξίδευε από τη Βαλένθια προς τη Βαρκελόνη. Οι σπουδαστές παρακολούθησαν τις εκδηλώσεις του τελευταίου Σαββατοκύριακου του Φεστιβάλ Fallas που πραγματοποιείται στη Βαλένθια και είναι γνωστό για το θέαμα των πυροτεχνημάτων.



Ο οδηγός του λεωφορείου συνελήφθη και μεταφέρθηκε σε τοπικό αστυνομικό σταθμό, ενώ τα αίτια του δυστυχήματος δεν έχουν διευκρινιστεί ακόμη.

Οι περισσότεροι από τους επιβαίνοντες στο λεωφορείο που έχουν τραυματιστεί, δεν έχουν υποστεί τραύματα που να είναι απειλητικά για τη ζωή τους, δήλωσε ο περιφερειακός υπουργός Εσωτερικών.

Γιώργος Στάμκος*

Η “Κυριακή της Ορθοδοξίας”, που γιορτάζεται σήμερα 20 Μαρτίου, είναι μια ξεχωριστή γιορτή για τον Ελληνορθόδοξο κόσμο, η οποία έχει όμως τη δική της  “απαγορευμένη ιστορία” που είναι άγνωστη στους πολλούς...
 
Οι Αιρετικοί Παυλικιανοί και η Άγνωστη Ιστορία της Εικονομαχίας

Οι Παυλικιανοί ήταν φανατικά Εικονομάχοι και κατά την περίοδο του σκοτεινού κινήματος της Εικονομαχίας (8ος και 9ος μ.Χ. αιώνας) οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες που ήσαν Εικονομάχοι, συμμάχησαν μαζί τους, οι οποίοι και τους υποστήριξαν στον αγώνα τους κατά των Εικονολατρών. Η “άρνηση των εικόνων”, δηλαδή η “εικονοκλασία”, υπήρξε κεντρικό πρόβλημα της Αυτοκρατορίας, σε μια εποχή που οι ανεικονικοί Άραβες μουσουλμάνοι επέλαυναν. Ένας Σύριος στρατηγός, που έγινε κατόπιν Αυτοκράτορας με το όνομα Λέων Γ', και οι διάδοχοι του της λεγόμενης “συριακής δυναστείας”, καθώς ήταν “σαρακηνόφρων”, ήταν πεπεισμένος πως η λατρεία των εικόνων, αλλά και των αγίων, που προπαγανδίζονταν από τους μοναχούς, δεν ήταν παρά μια μορφή αναβίωσης της ειδωλολατρίας, η οποία ήταν κατά τα άλλα απαγορευμένη.

Οι Ορθόδοξοι πιστοί είχαν φτάσει στο σημείο να λατρεύουν όντως τις εικόνες, σχεδόν ως είδωλα, να τις ασπάζονται, να τις προσκυνούν, να κάνουν μετάνοιες και τάματα σ' αυτές, να πιστεύουν στις θεραπευτικές τους ιδιότητες πίνοντας ακόμη και σκόνη από το ξύλο και το χρώμα τους! Απαγόρευσε λοιπόν τις εικόνες την ίδια εποχή που έκανε το ίδιο και ο χαλίφης Ιζίδ (720-724 μ.Χ.), σε μια προσπάθεια ίσως να αποτρέψει το μαζικό εξισλαμισμό των ανεικονικών πληθυσμών (Μονοφυσίτες, Μανιχαίοι, Παυλικιανοί, Ιουδαϊζοντες κ.α.) των ανατολικών επαρχιών που είχαν περάσει πλέον υπό αραβική κατοχή. Ήταν δηλαδή μια αμυντική κίνηση, στρατηγικού χαρακτήρα, για την προστασία της Αυτοκρατορίας από την Αραβοϊσλαμική απειλή. Η εικονομαχική πολιτική, που ήταν εντελώς αντίθετη με την παράδοση του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού, δημιουργήθηκε πιθανότατα για να συμφιλιώσει την Κωνσταντινούπολη με τους φτωχούς κι εξαθλιωμένους αγροτικούς πληθυσμούς της ανατολικής Μικράς Ασίας. Οι τελευταίοι ήταν επηρεασμένοι από τις θρησκευτικές πρακτικές και την πνευματική αυστηρότητα των πολυάριθμων ανεικονικών αιρέσεων των περιοχών τους, όπως οι Παυλικιανοί, οι Μανιχαίοι κ.α. κι επιζούσαν φτωχικά καλλιεργώντας τη λιγοστή γη τους και τώρα όφειλαν να την υπερασπιστούν από πάνω έναντι των Αράβων μουσουλμάνων επιδρομέων. Κατά μία έννοια η Εικονομαχία ήταν μια ριζική αλλαγή στην πολιτική της Αυτοκρατορίας, που υπαγορεύτηκε από την αναγκαιότητα. Επινοήθηκε για ν' αντιμετωπιστεί ο αραβικός κίνδυνος στην Ανατολή κι εξέλιπε όταν εξαφανίστηκε αυτός ο κίνδυνος.



Οι πνευματικές ρίζες της Εικονομαχίας

Οι πνευματικές ρίζες βέβαια της Εικονομαχίας θα μπορούσαν να εντοπιστούν στις προϋπάρχουσες δοξασίες των Μεσσαλιανών και στον δοκητισμό των διάφορων γνωστικών ομάδων της ανατολής, κλειδί των οποίων ήταν η λέξη “απερίγραπτον”. Όπως περιγράφει χαρακτηριστικά ο Τιμόθεος Κωνσταντινουπόλεως:“Λέγουσιν ότι τον άνθρωπον ον ανέλαβεν εκ της Μαρίας ο Κύριος, πότε μεν αυτόν εις πνεύμα μετέβαλλεν, πότε δέ εις σώμα, διότι αυτό το σώμα του Κυρίου απερίγραπτον ην, καθάπερ η θεία φύσις”. Αυτό το “απερίγραπτον” συνδέεται με το βασικό επιχείρημα των Εικονομάχων κατά των εικόνων, καθώς θεωρούσαν πως η ανθρώπινη φύση του Χριστού δεν μπορεί να περιγραφεί, γι’ αυτό και οι απεικόνισή της εκλαμβάνονταν ως ειδωλολατρεία. Όπως λέει και ο Reinhart Staats “μία από τις ρίζες της Εικονομαχίας βασίζεται στον μεσσαλιανικό μυστικισμό”.



Δεν ήταν όμως εύκολο να παρουσιαστεί η “άρνηση των εικόνων” στο λαό της Κωνσταντινούπολης απλά ως ένας νέος πολιτικός προσανατολισμός της Αυτοκρατορίας. Χρειαζόταν ένα κατάλληλο αφήγημα για να υποστηριχθεί αυτή η νέα πολιτική από τους Εικονομάχους Αυτοκράτορες. Και το αφήγημα αυτό ήταν η ταύτιση της Εικονολατρείας με την Ειδωλολατρεία. Ο Λέων Γ' πίστευε εξάλλου πως οι αλλεπάλληλες καταστροφές, που είχαν πλήξει τα τελευταία χρόνια την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (π.χ. οι Άραβες και οι Αβαροσλάβοι έφτασαν δύο φορές έξω από τα τείχη της Κωνσταντινούπολης, το ηφαίστειο της Σαντορίνης εξερράγη ξαφνικά το 726 μ.Χ.) οφείλονταν σε κάποιο σφάλμα, σε κάποια “ύβρη” που έπρεπε να διορθωθεί, διότι ο Θεός φαινόταν πως τιμωρούσε τους Ελληνορθόδοξους. Για τον ίδιο το σφάλμα αυτό ήταν η “ειδωλολατρική” λατρεία των εικόνων, που έπρεπε διορθωθεί μέσω της Εικονομαχίας.Μάλιστα, σύμφωνα με τον Βίο του Στεφάνου του Νέου, ο ίδιος ο Αυτοκράτορας Λέων Γ', απευθύνοντας δημόσιο λόγο στο λαό της Κωνσταντινούπολης, κατηγόρησε ανοικτά τους Εικονολάτρες για ειδωλολατρεία. Κι επειδή η πλειονότητα του λαού, ακολουθώντας και τις ως τότε οδηγίες της Εκκλησίας, πίστευε στις εικόνες, βρέθηκε ξαφνικά κατηγορούμενο για αίρεση. Το γεγονός αυτό έγινε και η αιτία για να οδηγηθεί η Αυτοκρατορία σε νέες επικίνδυνες περιπέτειες, που την οδήγησαν σε εσωστρέφεια και σε αναδίπλωση, ευτυχώς όμως προσωρινή.

Με την απομάκρυνση των εικόνων από τις εκκλησίες, χάρη στην αποφασιστική συνδρομή του  στρατού, οι Εικονομάχοι Αυτοκράτορες αντιδρούσαν, ανάμεσα στ' άλλα, και στην πνευματική κατάσταση της Εγγύς Ανατολής, δηλαδή στην άνοδο του Ισλάμ, που απαγόρευσε κάθε μορφή αναπαράστασης στα τζαμιά. Εξαιτίας της αυστηρά μονοθεϊστικής και εικονομαχικής του αντίληψης το Ισλάμ προσιδίαζε περισσότερο στις παλαιότερες μορφές πίστης ενός Γνωστικά και Ιουδαιοχριστιανικά προσχηματισμένου ανατολικού Χριστιανισμού, αντίθετα με τις παραστατικές αισθητικές μορφές λατρείας της Ορθοδοξίας, που είχε μεταλλάξει κι εγκολπώσει την αρχαία ελληνική αισθητική και τέχνη σ΄ ένα χριστιανικό πλαίσιο. Για την ελληνορθόδοξη πλειονότητα του πληθυσμού της Αυτοκρατορίας, που διέθετε ένα ελληνορωμαϊκό πολιτισμικό υπόβαθρο, υπήρξε μια εξοικείωση με την απεικόνιση των θεοτήτων και τις εικόνες.



Γι' αυτό στη βυζαντινή Ιταλία και στην Ελλάδα υπήρξε εξ αρχής μια αποφασιστική εχθρότητα προς την εικονομαχική πολιτική, που οι ανατολικής έμπνευσης προσανατολισμοί της, δεν ανταποκρίνονταν στις παραδόσεις και διαθέσεις των πληθυσμών τους. Δεν συνέβαινε όμως το ίδιο με τους πληθυσμούς της ανατολικής Μικράς Ασίας και της Μέσης Ανατολής γενικότερα, που είχαν αναπτύξει μια ανεικονική λατρεία, σαφέστατα επηρεασμένη από την Ιουδαϊκή πρακτική. Σύμφωνα με τη Βυζαντινολόγο Έφη Ράγια: “Η Εικονομαχία θεωρείται από πολλούς πρόδρομος της Μεταρρύθμισης στη Δύση. Ενώ όμως η Μεταρρύθμιση είχε κατεξοχήν πολιτικό χαρακτήρα, η Εικονομαχία ήταν στην πραγματικότητα συνέχεια των χριστολογικών εριδών και είχε θεωρητικό υπόβαθρο” (Ράγια Έφη,Η Εξάπλωση του Χριστιανισμού: Αιρέσεις στη Μικρά Ασία, Ιστορία της Μικράς Ασίας, τόμος Γ'. Τεγόπουλος Εκδόσεις, 2011  σελ. 92.).

Πρέπει να σημειωθεί πως το ζήτημα των εικόνων απασχόλησε την ίδια περίοδο και τη δυτική χριστιανική εκκλησία στη σημανική Σύνοδο που έλαβε χώρα το 794 μ.Χ. στη Φρανκφούρτη υπό τον Καρλομάγνο. Στη Σύνοδο αυτή συμμετείχαν εκκλησιαστικοί και κοσμικοί παράγοντες, ο Πάπας της Ρώμης έστειλε τους αντιπροσώπους του, και τα ζητήματα που ασχολήθηκαν ήταν πολλά, με σημαντικότερο τη λατρεία των εικόνων. Στη Σύνοδο της Φρανκφούρτης ακυρώθηκαν στην ουσία οι αποφάσεις της Δεύτερης Σύνοδου της Νίκαιας, όπου αποφασίστηκε η αποκατάσταση των εικόνων κι αυτή η απόφαση είχε επικυρωθεί από τον Πάπα της Ρώμης και έγινε δεκτή στην Κωνσταντινούπολη. Επιδεικνύοντας υπερβάλοντα ζήλο για τις εικόνες η Δεύτερη Σύνοδος της Νίκαιας αποκάλεσε τους αντιπάλους της, τους εχθρούς των εικόνων, όχι μόνον Εικονομάχους, αλλά και Μωαμεθανούς!



Παρ 'όλα αυτά στη Σύνοδο της Φρανκφούρτης αποφασίστηκε πως η λατρεία των εικόνων έπρεπε να απορριφθεί. Απορρίφθηκε η λατρεία, η επίδειξη ευλάβειας και η προσκύνηση των εικόνων. Οι Χριστιανοί της Εκκλησίας στη Δύση επίσης δεν έπρεπε να γονατίζουν, ν΄ανάβουν κεριά, να προσφέρουν θυμίαμα, ούτε να φιλούν άψυχες εικόνες, ακόμη και αν απεικόνιζαν την Παναγία με το θείο Βρέφος. Ωστόσο οι εικόνες επιτρέπονταν να υπάρχουν στις εκκλησίες ως στολίδια και ως μνημεία των ευσεβών ανδρών και των ευσεβών πράξεων τους. Επίσης αποφασίστηκε πως ο Θεός μπορούσε να λατρεύεται μόνο σε τρεις “ιερές” γλώσσες: Λατινικά, Ελληνικά και Εβραϊκά. Από την άλλη όμως επιβεβαιώθηκε πως “δεν υπάρχει καμία γλώσσα με την οποία δεν μπορεί κανείς να προσευχηθεί". Με άλλα λόγια για τις επίσημες τελετές επιτρέπονταν αποκλειστικά η χρήση των τριών “ιερών γλωσσών”, ενώ στο σπίτι τους μπορούσε ο κάθε πιστός να προσεύχεται στη δική του μητρική γλώσσα χωρίς να φοβάται πως δεν θα τον ακούσει ο Θεός.  Αυτή η αντίφαση, όπως και η στροφή προς την ανεικονικότητα, της δυτικής Εκκλησίας, θα αποτελούσε τους επόμενους αιώνες στοιχείο προστριβών και αντιπαραθέσεων, ενώ θα συντελούσε με τον τρόπο της στην εμφάνιση της Προτεσταντικής Μεταρρύθμισης.  

Παυλικιανοί: Η “άκρα Αριστερά” της Εικονομαχίας

Οι Εικονομάχοι στρατηγοί και Αυτοκράτορες της Κωνσταντινούπολης, παρά τη βαθιά έχθρα των Ορθόδοξων μοναχών, κατάφεραν με τις προσπάθειες τους, την οργάνωση και τις μεταρρυθμίσεις τους, να διασώσουν μια σαθρή κατά τα άλλα Αυτοκρατορία από την Αραβοϊσλαμική απειλή. Η αποκαθήλωση των εικόνων φαίνεται πως ήταν ένα τίμημα που έπρεπε να πληρωθεί, για να σταματήσει η επέλαση των Αράβων στη Μικρά Ασία. Έτσι ψηφιδωτά και τοιχογραφίες καλύφθηκαν με κονίασμα, εικόνες καταστράφηκαν και όπου ήταν δυνατόν αντικαταστάθηκαν με παραστάσεις από τη Φύση, του Αμνού (σύμβολο του Χριστού) και του Σταυρού. Όπως σημειώνει ο Micha Brumlik στο βιβλίο του Οι Γνωστικοί: Το Όνειρο της Αυτολύτρωσης του Ανθρώπου (εκδόσεις Νήσος, 2006, σελ. 196): “Ένας εικονομαχικός Χριστιανισμός θα είχε σε μεγαλύτερο βαθμό την ευκαιρία να αποτρέψει την αποσκίρτιση των ταραγμένων ακριτικών περιοχών προς το Ισλάμ, οι οποίες κατοικούνταν από Ιουδαίους, Γνωστικές αιρέσεις και ίσως ακόμη κι από Μουσουλμάνους”.



Καθόλου παράξενο λοιπόν που οι Εικονομάχοι Αυτοκράτορες έτρεφαν ανοικτή συμπάθεια προς την ανεικονική αίρεση των Παυλικιανών. Ο Φώτιος μάλιστα αναφέρει πως οι Εικονομάχοι Αυτοκρατόρες υποβοηθούνταν ανοικτά στον αγώνα τους αυτόν από τους Παυλικιανούς και τους Αθίγγανους της Μικράς Ασίας, δημιουργώντας έτσι τις προϋποθέσεις για τις μετέπειτα διώξεις τους, στη Φρυγία και Λυκαονία, εκ μέρους των Εικονόφιλων Αυτοκρατόρων. Σε θρησκευτικό επίπεδο, το αιρετικό λαϊκό κίνημα των Παυλικιανών της Μικράς Ασίας αποτελούσε, κατά κάποιον τρόπο, την “άκρα Αριστερά των Εικονομάχων”. Γι’ αυτό και εξέφραζαν τον αντιφεουδαρχισμό και το μίσος των κατωτέρων κοινωνικών στρωμάτων της Μικράς Ασίας, των φτωχών αγροτών, προς τη βυζαντινή φεουδαρχία και αριστοκρατία και προς τον ανώτερο προνομιούχο κλήρο της Ορθόδοξης εκκλησίας, που επίσης κατείχε γαίες και τις διαβίβαζε κληρονομικά με τους τίτλους της. Όταν όμως η Βυζαντινή Αυτοκρατορία πέρασε και πάλι στην εικονολατρία, και οι εικόνες αναστηλώθηκαν οριστικά (Μάρτιος 843 μ.Χ., όποτε και ανακηρύχθηκε και η λεγόμενη Κυριακή της Ορθοδοξίας), οι Εικονομάχοι, ειδικά οι κληρικοί, στρατιωτικοί και δημόσιοι λειτουργοί, όχι μόνον έπεσαν σε δυσμένεια, αλλά λίγο έλειψε να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Ωστόσο οι Αυτοκράτορες επιδίωξαν να διατηρήσουν την τάξη εντός των πόλεων κι απέφυγαν να επιδοθούν σε διώξεις Εικονομάχων Ορθοδόξων, αλλά αντίθετα φρόντισαν να στρέψουν την καταπιεσμένη οργή των Εικονόφιλων Ορθοδόξων εις βάρος των ανεικονικών αιρετικών των ανατολικών επαρχιών και ειδικά των Παυλικιανών. Οι διωγμοί τους ήταν τόσο φοβεροί, που προκάλεσαν ακόμη και την αντίδραση ενός φανατικά Εικονόφιλου, του Θεόδωρου Στουδίτη, ο οποίος διακήρυσσε πως ο νόμος της Εκκλησίας δεν καταδίκαζε κανέναν σε θάνατο για τις πεποιθήσεις του. Όμως αυτό συνέβαινε στην πραγματικότητα. Γι' αυτό και ο χρονογράφος Θεοφάνης, που δεν φημίζονταν για την ανεκτικότητά του, κατηγόρησε τον Θεόδωρο Στουδίτη για τη στάση του αυτή υποστηρίζοντας πως δεν είναι ανεπίτρεπτο να εκτελούνται οι αιρετικοί, αλλά αντίθετα πως έπρεπε να αντιμετωπίζονται ως ¨εχθροί του κράτους” και “εγκλήματίες”.



Η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, με την ποικιλία των λαών και των εθνογλωσσικών ομάδων της, όσο συρρικνώνονταν εδαφικά, τόσο μετασχηματίζονταν σε μια Ελληνορθόδοξη (Ρωμαίικη) Αυτοκρατορία, με μια ενιαία παιδεία και κουλτούρα, αλλά και μια ανεπιεική και αδιάλλακτη στάση απέναντι σε λαούς και ομάδες, που είχαν διαφορετικά ιδεώδη και θρησκευτικές πεποιθήσεις. Η περιφρόνηση απέναντι στους Αρμένιους, παρά το γεγονός πως είχαν σημαντική θέση στην Αυτοκρατορία ήταν αδιαμφισβήτητη: “Οι Αρμένιοι θεωρούνται ασταθείς και άπιστοι. Η συμπεριφορά τους αμφίβολη” (De Administrando Imperio, σελ. 188.). Σε κάθε περίπτωση οι Αρμένιοι θεωρούνταν ανάξιοι εμπιστοσύνης: “το γαρ των Αρμενίων άστατον και πολυπλανές” (Ζέπος, Jus Craecoromanum I. Sel. 247). Υπήρχε όντως μια αμοιβαία καχυποψία ανάμεσα στην πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας και στους πληθυσμούς των ανατολικών επαρχιών, όπως οι Αρμένιοι, η οποία δεν ήταν πάντοτε αποτέλεσμα των αιρετικών τους πεποιθήσεων. Στην ουσία η αντι-βυζαντινη κι αντι-ορθόδοξη στάση των κατοίκων των ανατολικών συνόρων ήταν αποτέλεσμα  αποτυχίας της αυτοκρατορικής πολιτικής, που υπηρετούσε σχεδόν αποκλειστικά τα συμφέροντα της Κωνσταντινούπολης, της ανώτερης ιεραρχίας, των αριστοκρατών και των ισχυρών γαιοκτημόνων, και ενδιαφέρονταν ελάχιστα για τα συμφέροντα και τις ανησυχίες των επαρχιακών πληθυσμών και των ακριτών της ανατολικής Μικρά Ασίας (Σπύρος Βρυώνης, The Decline of Medieval Hellenism in Asia Minor and the Process of Islamization fron 11^th through the 15^th Century, Berkeley Los Angeles 1971).

Ακόμη πιο περιφρονητική και αδιάλλακτη ήταν και η στάση της Κωνσταντινούπολης απέναντι σε αιρετικές ομάδες ή εκείνες που κρίνονταν ως αιρετικές. “Η εξόντωση των Παυλικιανών και οι διώξεις κάθε μανιχαϊκής τάσης, που παίρνουν πολλές φορές τη μορφή ενός πραγματικού κυνηγητού μαγισσών, μου φαίνεται, ότι αποτελούν τις καλύτερες αποδείξεις”, παραδέχεται και η έγκριτη βυζαντινολόγος Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ στο βιβλίο της Η Πολιτική Ιδεολογία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας (σελ. 61).

Αρχικά η Κωνσταντινούπολη προσπάθησε να μεταστρέψει, με επιχειρήματα και ιεραποστολές, τους Παυλικιανούς προς την Ορθοδοξία. Όταν οι προσπάθειες αυτές απέτυχαν η Αυτοκρατορία αναγκάστηκε να καταφύγει στα όπλα, στέλνοντας τις στρατιές της να συντρίψουν, σφαγιάσουν και να υποτάξουν τους αιρετικούς Παυλικιανούς, οι οποίοι ως αντίδραση αναγκάστηκαν να συμμαχήσουν με τους Άραβες Μουσουλμάνους και να στραφούν κατά της Κωνσταντινούπολης και της Ορθοδοξίας.

Σύμφωνα με τον Άραβα γεωγράφο Al Masoudi (896-956 μ.Χ.) “oι Παυλικιανοί (El-Beilakani στα Αραβικά) ακολουθούσαν την αίρεση του Παύλου από τα Σαμόσατα, που ήταν ένας από τους πρώτους Πατριάρχες της Αντιοχείας. Αυτός διακήρυξε ένα δόγμα που συνδύαζε από τη μία τον Χριστιανισμό κι από την άλλη τον Δυϊσμό και τη Μαγεία, που περιλάμβανε το σεβασμό και τη λατρεία όλων των φωτισμένων του τάγματός του”. Για τον ίδιο οι Beilaki (Παυλικιανοί) ήταν μια αίρεση, οι δοξασίες και τα δόγματα της οποίας περιελάμβαναν στοιχεία τόσο από τον Χριστιανισμό, όσο κι από τη Μαγεία. Η αλήθεια είναι πως το ίδιο πίστευαν και οι Ορθόδοξοι Βυζαντινοί διώκτες των Παυλικιανών, που τους αντιμετώπιζαν και ως αιρετικούς και ως μάγους, τρέφοντας απέναντί τους αισθήματα απέχθειας αλλά και φόβου.



Ο Παυλικιανισμός επιχειρήθηκε πρόσφατα να παρουσιαστεί ως ένα θρησκευτικό ελληνικό φαινόμενο “χωρίς ευδιάκριτες σχέσεις με ιδιαίτερες οικονομικές ή κοινωνικές καταστάσεις”(P. Lemerle). Κατά την άποψη όμως του Γάλλου Βυζαντινολόγου Andre Guillou κάτι τέτοιο “αντιβαίνει στη θεωρία κατά την οποία ο Παυλικιανισμός είναι μαζικό επαναστατικό κίνημα”. Διότι οι Παυλικιανοί πάνω απ' όλα απειλούσαν τη ρωμαϊκή Ευταξία, όπως αποκαλούνταν από τους Ρωμαίους Ορθόδοξους Χριστιανούς η καλή κοινωνική τάξη -για την οποία ήταν υπεύθυνη η Εξουσία και προσωπικά ο Αυτοκράτορας-, που θεμελιώθηκε στη γη από τον Θεό, και κανείς δεν μπορούσε να εξεγερθεί εναντίον της, χωρίς να πληρώσει ακριβό τίμημα. Ήταν δηλαδή μεσαιωνικοί αντιεξουσιαστές και αναρχικοί με κοσμολογικό και μεταφυσικό μανδύα. Οι Παυλικιανοί, όπως και άλλοι αιρετικοί της εποχής τους, εξέφραζαν, όχι απλά εθνικές, κοινωνικές και πολιτικές επιδιώξεις, αλλά και μια αποστροφή προς την ορθόδοξη ομογενοποίηση, από αντίδραση ίσως απέναντι στο ορθόδοξο δόγμα. Υποκινούνταν κι από τα αταβιστικά συναισθήματα της “ανατολικής ψυχής”, που απέρριπτε την ιεραρχία υποστηρίζοντας την αμεσότητα, και χωρίς “μεσάζοντες”, της επικοινωνίας του καθενός με τον Θεό, μέσω της προσωπικής άσκησης, προσευχής και μυστικής εμπειρίας, κάτι που υποστήριζαν και οι Γνωστικοί της αρχαιότητας.


 
Γιώργος Στάμκος, Η ΣΚΙΑ ΤΩΝ ΒΟΓΟΜΙΛΩΝ: Γνωστικισμός, Μανιχαϊκές Αιρέσεις των Βαλκανίων, Καθαροί και η Επίδραση του στο Δυτικό Πολιτισμό, 2016.
 
* Ο Γιώργος Στάμκος (Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.) είναι συγγραφέας και δημιουργός του περιοδικού Ζενίθ (www.zenithmag.wordpress.com). 

Η εαρινή ισημερία, σήμερα 20 Μαρτίου 2016 σηματοδοτεί την πρώτη ημέρα της άνοιξης.

Για την ακρίβεια, η άνοιξη έφτασε εφέτος, επισήμως, στις 6:30 ξημερώματα Κυριακής.

Η εαρινή ισημερία πραγματοποιείται περίπου στις 20 Μαρτίου, όταν το κέντρο του Ηλίου είναι κατακόρυφο προς τον γήινο ισημερινό, διασχίζοντας τους ουρανούς από Νότο προς Βορρά. Η φθινοπωρινή ισημερία γίνεται περίπου στις 23 Σεπτεμβρίου όταν ο Ήλιος διασχίζει από Βορρά προς Νότο.

Οι ονομασίες εαρινή και φθινοπωρινή ισημερία είναι σχετικές και αφορούν στην εύκρατη ζώνη του βόρειου ημισφαιρίου, καθώς στις αντίστοιχες ημερομηνίες στο νότιο ημισφαίριο υπάρχουν εποχές είναι αντίθετες, ενώ στις δύο πολικές και την τροπική ζώνη δεν υπάρχει αυτή η διαφοροποίηση εποχών.

Το όνομα ισημερία προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις ίσος και ημέρα, ενώ το διεθνές αντίστοιχο όνομα, equinox, προέρχεται από το λατινικό aequus (ίσος) και nox (νύχτα), καθώς κατά την ισημερία, η νύκτα και η ημέρα έχουν περίπου το ίδιο χρονικό μήκος.

Στην αστρονομία ισημερία καλείται η αστρική ημέρα κατά την οποία το κέντρο του ηλιακού δίσκου βρίσκεται ίσο χρονικό διάστημα πάνω και κάτω από τον ορίζοντα, διαγράφει δηλαδή ίσα τόξα (ημερήσιο και νυκτερινό), και κατά τη διάρκεια της οποίας οι ακτίνες του ηλίου πέφτουν με γωνία 90 μοιρών (κάθετα) στον ισημερινό, παρουσιάζοντας έτσι μηδενική απόκλιση.

Το φαινόμενο οφείλεται στην περιφορά της γης γύρω από τον ήλιο και στην κλίση του άξονα περιστροφής της. Καθώς η γη περιφέρεται γύρω από τον ήλιο και επειδή ο άξονας περιστροφής της δεν είναι κάθετος στο επίπεδο περιφοράς η διάρκεια της ημέρας αλλάζει. Δύο φορές το χρόνο η γη βρίσκεται σε τέτοια θέση που οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν εντελώς κάθετα στον ισημερινό.

Η ανατολή του ήλιου και η δύση υπολογίζονται στα διάφορα ημερολόγια σύμφωνα με τη χρονική στιγμή που θα εμφανιστεί η πρώτη ακτίνα του ήλιου και τη χρονική στιγμή που θα εξαφανιστεί και η τελευταία ακτίνα. Αυτό σημαίνει πρακτικά, σε συνδυασμό με το μέγεθος του ηλιακού δίσκου και το γεωγραφικό πλάτος που βρίσκεται κάποιος, ότι η πραγματική ίση μέρα και ίση νύχτα δεν εμφανίζεται τις ημερομηνίες που ορίζουμε ως ισημερίες.

Σε πολλές γλώσσες ο αντίστοιχος όρος λεκτικά δεν αναφέρεται στην έννοια της ίσης ημέρας αλλά της ίσης νύχτας κυρίως λόγω της λατινικής προέλευσης του (λατινικά aequinoctium). Οι ισημερίες συμβαίνουν μεταξύ των ηλιοστασίων, του χειμερινού ηλιοστασίου και θερινού ηλιοστασίου.

Το φαινόμενο της ισημερίας παρουσιάζεται σε όλους τους πλανήτες κάθε ηλιακού συστήματος οι οποίοι παρουσιάζουν κλίση του άξονα περιστροφής ως προς το επίπεδο περιφοράς.




πληροφορίες από 
Βικιπαίδεια

«Τάβλι παίζουν οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με πιόνια δεκάδες χιλιάδες δυστυχισμένους πρόσφυγες από τη Συρία κι αλλού, με την Ελλάδα και την Τουρκία με την απόφαση της Παρασκευής για το προσφυγικό, αντί να προωθήσουν μια απλή, λειτουργική, υλοποιήσιμη λύση, σύμφωνη με τη Συμφωνία της Γενεύης για τους πρόσφυγες και τις καλές παραδόσεις της Ευρώπης μετά τη λήξη του Β Παγκοσμίου Πολέμου.

Η κυβέρνηση Τσίπρα, έχοντας ήδη χάσει ένα ολόκληρο χρόνο με την αδιαφορία της για ένα πρόβλημα που έδειχνε από τις αρχές του 2015 ότι μπορεί να παρασύρει την Ελλάδα σε μια δεύτερη, πρωτοφανή, ανθρωπιστική κρίση ταυτόχρονα με την εξαετή βαριά υφεσιακή κρίση, παρουσιάστηκε στις Βρυξέλλες χωρίς ελληνική θέση. Αυτή θα έπρεπε να είναι από τη μια η ουσιαστική συμβολή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη λειτουργία κέντρων υποδοχής, προσωρινής αξιοπρεπούς διαμονής, εξέτασης των αιτήσεων ασύλου μέσα στην ίδια τη Συρία όπου εδώ και δέκα ημέρες υπάρχει κατάπαυση του πυρός και στα νότια σύνορα της Τουρκίας. Με αυτό τον τρόπο οι αιτούντες άσυλο θα γνώριζαν ότι δεν χρειάζεται ούτε η Κύρου Ανάβασις μέσω της Τουρκίας ούτε η τα μακάβρια ταξίδια για τα γυναικόπαιδα μέσω των Καβοντόρων του Αιγαίου, αλλά η πόρτα προς την φιλοξενία σε άλλες χώρες, κι όχι μόνον ευρωπαϊκές, είναι ανοικτή στην ίδια τη Συρία ή στα νότια σύνορα της Τουρκίας. Και από την άλλη, το άνοιγμα του βαλκανικού διαδρόμου για να απορροφηθούν οι εγκλωβισμένοι στη Ειδομένη και σε άλλα σημεία της Ελλάδας. Αντί για αυτό, η κυβέρνηση προτίμησε να αναζητήσει προστασία κάτω από την φούστα της Μέρκελ και να εγκρίνει μια συμφωνία που εγκυμονεί μια σειρά βαρύτατα προβλήματα για την Ελλάδα:

Πρώτο, η συμφωνία αυτοπεριορίζεται θέτοντας ένα ανώτατο αριθμό προσφύγων για τον οποίο θα ισχύσει. Όπως αναφέρει στο άρθρο 2: «Σε περίπτωση που ο αριθμός των επιστροφών υπερβαίνει τους αριθμούς που προβλέπονται παραπάνω, ο μηχανισμός αυτός θα πρέπει να διακόπτεται». Το ζήτημα αυτό οξύνεται περισσότερο από το γεγονός ότι δεν υπάρχει καμία δέσμευση για την κατανομή στις χώρες της ΕΕ, παραπέμπεται σε μια «εθελοντική συμφωνία», ενώ είναι γνωστό ότι όλες οι κεντροανατολικές χώρες της ΕΕ αρνούνται να δεχθούν πρόσφυγες. Είναι εξαιρετικά δυσοίωνο το δεδομένο που αναφέρει η σημερινή Guardian: «Το εύρος του προγράμματος σκιάζεται από τα ήδη υπάρχοντα σχήματα: το σχέδιο για την κατανομή 160.000  προσφύγων από την Ελλάδα και την Ιταλία σε άλλες χώρες της ΕΕ έχει οδηγήσει σε λιγότερους από 1000 πρόσφυγες να αποκτήσουν νέα νόμιμη διαμονή»
.
Δεύτερο, η εξέλιξη για τα ελληνικά νησιά είναι πιθανό να είναι εφιαλτική. Η Action Aid δήλωσε για τη συμφωνία: «Στην πράξη καθιστά τα ελληνικά νησιά φυλακές, όπου τρομοκρατημένοι άνθρωποι κρατούνται παρά τη θέλησή τους ώστε να προωθηθούν με τη βία στην Τουρκία». Η Διεθνής Αμνηστία: «Αυτή είναι μια μαύρη μέρα για την Ευρώπη, μια μαύρη μέρα για τη Συμφωνία της Γενεύης για τους πρόσφυγες, και μια μαύρη μέρα για την ανθρωπότητα». Η UNCHR, Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες: «Η εφαρμογή μιας τέτοιας συμφωνίας είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό».

Τρίτο, η Ελλάδα γίνεται το προνομιακό πεδίο εφαρμογής της διεστραμμένης αντιανθρωπιστικής,  αντιξενικής πολιτικής της ΕΕ απέναντι στους ξένους. Η Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας αναφέρει: «Οι μετανάστες που δεν ζητούν άσυλο ή αυτοί των οποίων η αίτηση έχει βρεθεί αβάσιμη ή απαράδεκτη, σύμφωνα με την εν λόγω οδηγία θα επιστρέφονται στην Τουρκία». Ας φαντασθεί κανείς τον Πακιστανό, τον Αφγανό, τον Ιρακινό που με κίνδυνο τη ζωή του και της οικογένειάς του και με μεγάλο οικονομικό τίμημα έκανε αυτό το περιπετειώδες ταξίδι, αν θα συναινεί ή θα αντιδρά με κάθε τρόπο στην μεταφορά του από μια χώρα της ΕΕ προς τη χώρα που το καθεστώς Ερντογάν δεν εγγυάται κανένα ανθρώπινο δικαίωμα και στο απελπισμένο ταξίδι μιας αποτυχημένης επιστροφής.

Τέταρτο, σε αντίθεση με την Τουρκία που εξασφάλισε στήριξη με 6 δις ευρώ για τους πρόσφυγες (μια «φιλοξενία» που δεν είναι άσχετη από τις νεοθωμανικές φιλοδοξίες Ερντογάν και τη δημιουργία μιας φιλοτουρκικής τάσης μέσα στη Συρία), την παροχή βίζας και το άνοιγμα του κεφαλαίου του προϋπολογισμού για την ένταξή της στην ΕΕ, παρά την ασάφεια των διατυπώσεων, η Ελλάδα ούτε αυτή την προώθηση των 50.000 μεταναστών που βρίσκονται ήδη στο έδαφός της δεν μπόρεσε να κατοχυρώσει με ένα τρόπο σαφή. Το προηγούμενο σχέδιο Μέρκελ για ένα τέτοια αριθμό στη χώρα μας επί της ουσίας φαίνεται να παραμένει σε ισχύ. Μετά τη λήξη της συνόδου η  καγκελάριος της Γερμανίας δήλωσε: «Με την ευκαιρία καλώ τους πρόσφυγες στην Ειδομένη να έχουν εμπιστοσύνη στην Ελληνική κυβέρνηση και να μεταφερθούν σε άλλα καταλύματα όπου οι συνθήκες είναι σημαντικά καλύτερες», αντί η ΕΕ να θέσει σε κίνηση, με την ίδια βιασύνη που το κάνει για τις επιστροφές στην Τουρκία, ένα κατεπείγον σχέδιο για την απορρόφηση των δυστυχισμένων ανθρώπων της Ειδομένης από τις άλλες χώρες της ΕΕ .

Πέμπτο, δύο γειτονικές χώρες, χωρίς διχόνοιες και αμφισβητήσεις μεταξύ τους, που αντιμετωπίζουν μια επείγουσα κατάσταση στα σύνορα τους, θα μπορούσαν να ανταλλάσσουν αξιωματούχους για την καλύτερη λειτουργία ενός επείγοντος συστήματος επίλυσης. Μια χώρα, ανεξάρτητη, ακμαία, με σεβαστή την αξιοπρέπειά της από τη διεθνή κοινότητα, θα μπορούσε ακίνδυνα να δεχθεί διεθνή βοήθεια σε προσωπικό για την εκτόνωση ενός αιφνιδιαστικού προβλήματος. Δυστυχώς ούτε το πρώτο ισχύει στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, με την Τουρκία να αμφισβητεί τα θαλάσσια κι όχι μόνο ανατολικά σύνορά μας, ούτε το δεύτερο με μια Ελλάδα ταπεινωμένη, με τα στελέχη της ΕΕ και του ΔΝΤ να λύνουν και να δένουν σε όλα τα υπουργεία. Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος αυτή η «διεθνής ζώνη» που διαμορφώνεται στα ευαίσθητα ανατολικά θαλάσσια και παραθαλάσσια τμήματα της χώρας μας, να ενισχύσει επικίνδυνα τον χαρακτήρα της «γκρίζας ζώνης» εντός της ελληνικής επικράτειας»

Ενάντια στα αντιδραστικά, εθνικιστικά, ρατσιστικά και φασιστικά κινήματα που ξεδιπλώνονται στον πλανήτη
Ο μαχητικός αντιφασισμός, βασικός πυλώνας αντεπίθεσης του ταξικού κινήματος.

Δεύτερο χάλκινο μετάλλιο για την Ελλάδα, στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου του Πόρτλαντ.

Η Βούλα Παπαχρήστου με ένα μόλις άλμα στα 14.15 μέτρα σημείωσε τη μεγαλύτερη διάκριση της καριέρας της κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο στον τελικό του τριπλούν, του Παγκοσμίου πρωταθλήματος κλειστού στίβου.

Η 27χρονη πρωταθλήτρια μας του τριπλούν με το άλμα στα 14.15 μ., στη δεύτερη και μοναδική έγκυρη προσπάθειά της κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο.

Νικήτρια του αγώνα (επίσης με μόλις μια έγκυρη προσπάθεια τη δεύτερη) αναδείχθηκε το μεγάλο φαβορί η Γιούλιμαρ Ρόχας από τη Βενεζουέλα με 14,41 μ. Ενώ δεύτερη ήταν η Γερμανίδα Κριστίν Γκέρις, που με 14,30 μ. πέτυχε φετινό ρεκόρ.

Με συλλαλητήριο στην πλατεία Βικτωρίας και πορεία προς τα γραφεία της ΕΕ στην Βασ. Σοφίας, κορυφώθηκαν χθες το μεσημέρι (19/3) οι εκδηλώσεις της 4μερης διεθνούς κινητοποίησης, με κεντρικό σύνθημα: "Αλληλεγγύη σε πρόσφυγες και μετανάστες, αντίσταση στην Ευρώπη - Φρούριο".

Με τη συμ­με­το­χή χι­λιά­δων προ­σφύ­γων, με­τα­να­στών και αλ­λη­λέγ­γυων από αντι­ρα­τσι­στι­κές-αντι­φα­σι­στι­κές, LGBTQ ορ­γα­νώ­σεις (ανά­με­σά τους η Κί­νη­ση "Απε­λά­στε το Ρα­τσι­σμό" και το "Κυ­ρια­κά­τι­κο Σχο­λείο Με­τα­να­στών"), συν­δι­κά­τα και το­πι­κούς φο­ρείς, τη Λαϊκή Ενό­τη­τα κ.α., η πο­ρεία με αφε­τη­ρία την πλα­τεία Βι­κτω­ρί­ας, πέ­ρα­σε από τις οδούς Πα­νε­πι­στη­μί­ου, Στα­δί­ου και Βα­σι­λίσ­σης Σο­φί­ας, για να κα­τα­λή­ξει στα γρα­φεία της Ευ­ρω­παϊ­κής Επι­τρο­πής. Λίγο αρ­γό­τε­ρα η πο­ρεία επέ­στρε­ψε ξανά στην πλα­τεία Βι­κτω­ρί­ας. 

"Σύ­νο­ρα ανοι­χτά, για την προ­σφυ­γιά, κλεί­στε τα στρα­τό­πε­δα τα ρα­τσι­στι­κά", ήταν το σύν­θη­μα που κυ­ριάρ­χη­σε, μια μέρα μετά την ντρο­πια­στι­κή συμ­φω­νία των Βρυ­ξελ­λών που επι­κυ­ρώ­νει την πο­λι­τι­κή των κλει­στών συ­νό­ρων, του εγκλει­σμού γυ­ναι­κό­παι­δων και των απε­λά­σε­ων. 

Με αφορμή τον θάνατο 40 προβάτων βοσκού έγινε ανάλυση που έδειξε σε ρέμα που εκβάλλει στον κόλπο της Ιερισσού 580μg/l αρσενικό, με όριο το 10! Η δημοσιοποίηση του θέματος αποφεύχθηκε, ο βοσκός “σώπασε” και ο δήμος δεν δημοσιοποιεί τις αναλύσεις.



Ιερισσός: στα 580μg/l το αρσενικό σε ρέμα, 40 πρόβατα νεκρά!



της Νέλλης Ψαρρού


- Κάπου μέσα στον Δεκέμβρη του 2015 ξεκληρίστηκε ένα κοπάδι, 40 πρόβατα*, του βοσκού κ. Β., ο οποίος ανέφερε το ζήτημα στον δήμο Αριστοτέλη. Τα πρόβατα ήπιαν νερό από ένα μικρό ρέμα, στην περιοχή Χειλαντάρη, ανάμεσα σε Στρατώνι και Ιερισσό – εκεί όπου ενώνεται ο Κοκκινόλακας (που κατεβαίνει από την προϋπάρχουσα μεταλλευτική ζώνη του Μαντέμ Λάκου) και ο Ασπρόλακας (που κατεβαίνει από την καινούρια μεταλλευτική ζώνη των Σκουριών), και μετά χύνεται στον κόλπο της Ιερισσού. Τα πρόβατα ψόφησαν άμεσα. 


- Πριν από τα Χριστούγεννα έγινε σχετική υδροληψία από την ΚΕΠΑΜΑΧ, παρουσία μελών του δημοτικού συμβουλίου, η οποία έδειξε υψηλή παρουσία βαρέων μετάλλων, ενώ στο αρσενικό ο δείκτης σύμφωνα με πληροφορίες έδειξε 580μg/l με όριο το 10!
- Ο βοσκός, αφού αρχικά ανέφερε το θέμα στον δήμο, σύντομα έπαυσαν οι διαμαρτυρίες του. Φήμες στην περιοχη λένε ότι αποζημιώθηκε αδρά για τη σιωπή του, κάτι που φυσικά παραμένει άνευ τεκμηρίου!

• - Τα παραπάνω ήρθαν σε γνώση μου το πρώτο 10ήμερο του Γενάρη. Μιας και προσωπικοί λόγοι δεν μου επέτρεπαν να ερευνήσω συστηματικά το ζήτημα, ανέμενα σχετικές ανακοινώσεις από τον δήμο ή μέλη του κινήματος ενάντια στην εξόρυξη, για τις οποίες ήμουν βέβαιη λόγω της σοβαρότητας του ζητήματος. Αυτές δεν υπάρξαν, όπως επίσης δεν διαπίστωσα κάποια αναφορά ούτε στα κοινωνικά δίκτυα από ντόπιους.
  
  
• 
  - Σε επαφή μου στα τέλη Γενάρη 2016, και ξανά τέλη Φλεβάρη, με μέλος του δημοτικού συμβουλίου που γνώριζα από την επιστημονική συμβολή του στο ντοκιμαντέρ για το νερό στην περιοχή των μεταλλείων,Σταγώνες, δήλωσε άγνοια. Άλλον υπεύθυνο για το θέμα στάθηκε αδύνατον να προσεγγίσω μέχρι πρότινος.
  
  
• 
  - Στις 25 Φλεβάρη 2016 συμμετείχα σε εκδήλωση της Περιβαλλοντικής Οργάνωσης “Καλλιστώ” στο σινεμά “Αλέξανδρος” στη Θεσσαλονίκη με θέμα: “Κινήματα και περιβάλλον: Το Νερό και το Χρυσό”. Στην παρέμβασή μου μέσω Skype (λόγω κωλύματος να παραβρεθώ) αποφάσισα να κάνω δημόσια αναφορά στο θέμα, ώστε μέλη του κινήματος που ήταν καλεσμένα να έχουν την ευκαιρία να διορθώσουν ή να επιβεβαιώσουν την είδηση, αλλά και να έχουν το έναυσμα να το δημοσιοποιήσουν στη συνέχεια. Μέλη της Επιτροπής Αγώνα Μεγάλης Παναγιάς επιβεβαίωσαν την τοποθέτησή μου αναφέροντας τα εξής:
  
  

Από την αρχή δεν ξέραμε ακριβώς, υπήρχαν μόνο φήμες. Επειδή υπήρχαν και άλλα ζητήματα που θέλαμε να συζητήσουμε, μαζέψαμε 41 υπογραφές για να ζητήσουμε συνάντηση με τον δήμαρχο, κ. Ζουμπά και το δημοτικό συμβούλιο. Αφού προσπάθησε επανειλημμένα να την αποφύγει, τελικώς συναντηθήκαμε γύρω στα τέλη Γενάρη, όπου μας είπε ότι όντως υφίσταται το περιστατικό, και ότι ο δήμος δεν πήγε αμέσως για δειγματοληψία μιας και το ρέμα αυτό δεν τρέχει μόνιμα – φήμες πάλι λένε ότι τρέχει μόνο όταν ανοίγει μια στρόφυγγα η εταιρεία. Έτσι ο δήμαρχος ζήτησε από τον κόσμο να το κρατήσει μυστικό για να μην το μάθει η εταιρεία, και να τον ειδοποιήσει όταν δει το ρέμα να τρέχει για να πάρει δείγμα [σ.σ.: η εταιρεία όμως ήδη το ήξερε, αφού έγινε δειγματοληψία πριν τα Χριστούγεννα από τον δήμο, και ενημερώθηκε και η ΚΕΠΑΜΑΧ, στην οποία είναι μέτοχος η Ελληνικός Χρυσός!]. Ταυτόχρονα είπε ότι δεν έχει δημοσιοποιήσει το θέμα επειδή το έχει αναλάβει εισαγγελέας, στον οποίον στάλθηκαν δείγματα νερού, και διαβεβαίωσε τους πολίτες ότι οι αναλύσεις είναι στη διάθεσή τους άμα τις ζητήσουν.

(Το βίντεο με την εκδήλωση είναι αναρτημένο εδώ και εδώ).



Σε τηλεφωνική συνομιλία μου με μέλος της Επιτροπής Αγώνα Μεγάλης Παναγιάς επισήμανε ότι το ζήτημα είναι πολύ σοβαρό και για λόγους υγειονομικής ασφάλειας. Όπως μου είπε, “ένα πρόβατο να πεθάνει κινητοποιούνται όλοι οι μηχανισμοί, το υγειονομικό, μπαίνουν σε εξέταση και άλλα ζώα, διερευνούνται οι αιτίες εξονυχιστικά... Εδώ έχουμε, όχι ένα, αλλά 40. Και το πιο σημαντικό, που θάφτηκαν αυτά τα 40 πρόβατα; Αποσιωπήθηκε ένα τόσο σοβαρό θέμα από τον δήμο και όλες τις αρχές, γιατί”;
Τέλος, όπως μου επιβεβαίωσε άλλος ντόπιος που ήταν παρών εξ αρχής στη διαδικασία, ο δήμαρχος προσπαθούσε να αποφύγει αυτό το δημοτικό συμβούλιο (π.χ. προφασιζόμενος μη απαρτία, ή λέγοντας ότι δεν είναι καλό να διαρεύσουν αυτά τα θέματα κλπ) και καλούσε τους ντόπιους που ζήτησαν επίσημη ενημέρωση σε άτυπη συνάντηση σε επίπεδο δημοτικής παράταξης. Αυτό, εκτιμούν όλοι, έγινε προκειμένου να μην καταγραφούν τα πρακτικά σε καμερα, όπως γίνεται στα δημοτικά συμβούλια. Τα συνολικά θέματα για τα οποία ήθελαν να ενημερωθούν οι 41 υπογράφοντες από το δημοτικό συμβούλιο τέθηκαν τελικώς αναγκαστικά μετά από καθυστερήσεις, αλλά καμία επί της ουσία απάντηση δεν δόθηκε για κανένα από αυτά, πάρα μόνο ασάφειες και αντικρουόμενες απαντήσεις. "Παίζει ομερτά στην περιοχή. Διαφορετικά, που είναι η κτηνοτροφική υπηρεσία; Ένα πρόβατο να πεθάνει πρέπει να το δηλώσεις, αφού όλα έχουν σκουλαρίκι. Πρέπει αμέσως μετά το συμβάν να πάρουν ιστούς, να γίνουν τοξικολογικές εξετάσεις... Αυτοί αφήσαν τα πρόβατα, και το όλο θέμα, να θαφτεί για να μπει στις καλένδες στη συνέχεια καθώς δεν θα υπάρχουν πλέον στοιχεία. Και την ανάλυση που λένε ότι έκαναν μετά με την ΚΕΠΑΜΑΧ, που έδειξε μεγάλη επιβάρυνση, έγινε για να καλύψουν την πρώτη που έγινε άμεσα και να την εξαφανίσουν. Που είναι η ανάλυση που έγινε και βάση της οποίας ο ίδιος ο αντιδήμαρχος μας ανέφερε κατ' ιδίαν πριν τα χριστούγεννα ότι το αρσενικό είναι πάνω από τα 500";

• - Μετά την εκδήλωση ζήτησα από την περιβαλλοντική οργάνωση Καλλιστώ να ενεργήσουμε μαζί, με αφορμή την εκδήλωση όπου με είχαν καλέσει, ώστε να δημοσιοποιήσουμε το θέμα. Άλλωστε η οργάνωση έχει δείξει ένα σχετικό ενδιαφέρον για τις επιπτώσεις των μεταλλείων σε ό,τι αφορά τρία είδη πανίδας της περιοχής: το λύκο, το τσακάλι και τη βίδρα. Η απάντηση ήταν ότι “δεν επαρκούν οι δυνάμεις μας να το τρέξουμε και έτσι δεν μπορούμε να βοηθήσουμε σε αυτό”.
  
  
• 
  - Ταυτόχρονα, τέλη Φλεβάρη, κατάφερα να επικοινωνήσω με τον αντιδήμαρχο κ. Ψιλιάγκο και να του ζητήσω τις αναλύσεις. Αφού δεσμεύτηκε να μου απαντήσει αφού ρωτήσει τον δήμαρχο, και αφού χρειάστηκε να τον αναζητήσω εγώ ξανά, η απάντηση ήταν ότι δεν μπορούν να μου δώσουν τις αναλύσεις επειδή το θέμα έχει σταλεί στον εισαγγελέα και στις αρμόδιες αρχές. Σε ερώτησή μου σχετικά με τη δέσμευσή τους στα μέλη της επιτροπής Μεγάλης Παναγιάς ότι κάθε πολίτης μπορεί να έχει πρόσβαση στις αναλύσεις αν τις ζητήσει, μου απάντησε ότι αυτή η δέσμευση ήταν παλιότερη, και δεν ισχύει εφόσον το θέμα ανέλαβε η εισαγγελία. Βέβαια, όταν τους έδωσε τη σχετική διαβεβαίωση τους είπε ότι είχε ήδη πάει στον εισαγγελέα. Τέλος, σε ερώτησή μου γιατί δεν αναρτούν τις αναλύσεις, όπως υποχρεούται να κάνει ο δήμος στην ιστοσελίδα του, μου είπε ότι αυτή είναι έκτακτη υδροληψία και γι αυτό δεν υποχρεούνται να την αναρτήσουν.
  
  
  
  
• - Το θέμα έχει αναφερθεί στους Επιθεωρητές Περιβάλλοντος, ενώ η εισαγγελία Πολυγύρου αρνείται να απαντήσει αν της έχει γίνει καταγγελία.
  
  
  
  
• - Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει δημοσιοποίηση της υπόθεσης από κανέναν, αν και όλοι το γνωρίζουν. Μεταξύ αυτών και η ντόπια βουλευτής Κατερίνα Ιγγλέζη, η οποία όταν ενημερώθηκε κατά τη διάρκεια πορείας στις Σκουριές από ντόπιο στα τέλη Ιανουαρίου, απάντησε: “έχει δημοσιογράφους εδώ για να το καταγγείλεις αν θες”...
  
  

Μέχρι σήμερα δεν έχω λάβει τις αναλύσεις στα χέρια μου, και αν ο αριθμός του αρσενικού ανά λίτρο δεν είναι αυτός που αναφέρω, ζητώ συγνώμη εκ των προτέρων που ο δήμος Αριστοτέλη δεν μου τις έδωσε ούτε τις δημοσιοποίησε στην ιστοσελίδα του, και επιφυλάσσομαι να διορθώσω αν χρειαστεί. Σε κάθε περίπτωση, είναι σίγουρα πολύ μεγάλος μιας και πέθαναν 40 πρόβατα και το θέμα πήγε στις αρμόδιες αρχές - και κυρίως μιας και το θέμα έχει τόσο έντεχνα και καθολικά αποσιωπηθεί...


* Μετά τη δημοσίευση του άρθρου, με ειδοποίησαν ότι δεν ήταν πρόβατα αλλά γίδια τα ζώα που πέθαναν. Το επισημαίνω, χωρίς να αλλάξω την ανάρτηση μιας και δεν αλλάζει το περιεχόμενου του άρθρου.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν αυτό το άρθρο προέρχονται από την Ολυμπιάδα, από έναν ερειπωμένο πλέον οικισμό δίπλα στις μεταλλευτικές δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα εδώ και δεκαετίες στην περιοχή. Με αυτή την έννοια, είναι εικόνες από το μέλλον της υπόλοιπης ΒΑ Χαλκιδικής, που έχει χαρακτηριστεί μεταλλευτική ζώνη. Αυτά τα πρόβατα (που εικονίζονται στη φωτογραφία στην αρχή του άρθρου), τελευταίο κοπάδι ενός ανύπαρκτου πια οικισμού, βόσκουν δίπλα στον χώρο εργασιών που φαίνεται στη φωτογραφία..



Η περιοχή αυτή δεν είναι απλώς μολυσμένη, από τους αγωγούς που πέφτουν ακριβώς μέσα στα ρέματα και τα δημόσια ποτάμια, αλλά είναι και απαγορευμένη: κανείς δεν μπορεί να πλησιάσει αν ενοχλεί την εταιρεία, παρόλο που παραμένει δημόσια και τα λίγα χαμόσπιτα αποτελούν ακόμα ιδιοκτησίες ντόπιων.



Έτσι, στο σημείο που στην πρώτη φωτογραφία έβοσκαν αμέριμνα τα πρόβατα κι εμείς τραβούσαμε βίντεο και φωτογραφίες κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων για το ντοκιμαντέρ Σταγώνες, (Νοέμβριος 2013), στις επόμενες φωτογραφίες βρίσκονται οι υπεύθυνοι ασφαλείας της εταιρείας για να μας πουν ότι είμαστε παράνομες και να φύγουμε από το σημείο! Το ίδιο είχαν κάνει λίγο πριν, όταν περνούσαμε το (δημόσιο φυσικά) ποτάμι. Ο τραμπουκισμός τους θα συνεχιζόταν αν δεν βρίσκονταν εκεί 1-2 ντόπιοι, που άρχισαν να τους "ξεφωνίζουν" για το γεγονός ότι οι ίδιοι, οι security της εταιρείας, βρίσκονται σε ξένη ιδιοκτησία την οποία καταπατούσαν και έπρεπε να φύγουν αμέσως...


























ΥΓ: παρακαλώ όποιος επιλέγει να αναδημοσιεύσει αυτό ή οποιοδήποτε άλλο άρθρο από αυτό το ιστολόγιο να το κάνει τηρώντας συγκεκριμένες ορθές πρακτικές που απομακρύνουν φαινόμενα αντιδεοντολογικής αναπαραγωγής που έχουν παρατηρηθεί στο παρελθόν. Για λεπτομέρειες δείτε εδώ: 
Αποκατάσταση άρθρου ως πηγή ρεπορτάζ και δεοντολογία αναδημοσιεύσεων στο διαδίκτυο 

KEEΡΦΑ-ΚΙΝΗΣΗ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗ ΦΑΣΙΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ

Χιλιάδες διαδήλωσαν στην Αθήνα και σε πολλές πόλεις κατά της συμφωνίας του αίσχους ΕΕ-Τουρκίας

Χιλιάδες διαδήλωσαν το Σάββατο 19 Μάρτη σε όλη την Ελλάδα στα πλαίσια της διεθνούς μέρας  δράσης κατά του ρατσισμού και του φασισμού σε πάνω από 17 χώρες. Διεθνώς η εικόνα είναι συγκλονιστική,  με το Λονδίνο να πολιορκείται από δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές, αντιστοιχα στη Γλασκώβη,  τη Βιέννη πάνω από δεκαέξι χιλιάδες, μαζικότατη πορεία στη Λευκωσία, στη Ζυρίχη, στη Βαρκελώνη.

Στην Αθήνα, χιλιάδες διαδηλωτές βάδισαν από την Ομόνοια προς τα Γραφεία της ΕΕ, στέλνοντας ένα οργισμένο μήνυμα κατά της συμφωνίας του αίσχους ΕΕ-Τουρκίας. Πρόσφυγες και μετανάστες  από το Αφγανιστάν, την Συρία, το Πακιστάν, την Σενεγάλη, την Γουινέα και  το Μπαγκλαντές έσμιξαν με εργαζόμενους,  φοιτητές, εκπαιδευτικούς  και μαθητές.

Στην κεντρική ομιλία της ΚΕΕΡΦΑ, τονίστηκε ότι το κίνημα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες μαζί με το εργατικό και το φοιτητικό κίνημα θα δώσουν την μάχη για να ακυρωθεί στη πράξη η συμφωνία της ντροπής ΕΕ-Τουρκίας. Δεν θα αφήσουμε να ανοίξουν στρατόπεδα συγκέντρωσης και να γίνουν μαζικές απελάσεις προς την Τουρκία.

Στην Ομόνοια είχαν προηγηθεί ομιλίες και καλλιτεχνικά δρώμενα με την Μάνια Παπαδημητρίου, ομάδα ηθοποιών και το μουσικό συγκρότημα κρουστώνQUILOMBO, που προπορεύτηκε της πορείας, ενώ έδωσε ξεχωριστό τόνο έξω από τα Γραφεία της ΕΕ.  Χαιρέτησαν η ΚΕΕΡΦΑ, η ΠΕΝΕΝ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η Αφγανική Κοινότητα, η Κοινότητα Μπαγκλαντές και Σενεγάλης, ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Αμαρουσίου,  η Σχολή Καλών Τεχνών, το Δίκτυο φαντάρων Σπάρτακος, πανεπιστημιακοί, μαθητές και γιατροί. Παρευρέθηκαν η δημοτική  κίνηση «Ρήξη και Ανατροπή Ν. Ηρακλείου», η ΟΚΔΕ, το ΕΕΚ,  οι  Οικολόγοι –Πράσινοι, ο Συντονισμός ενάντια στα Μνημόνια, η Γ΄ΕΛΜΕ Αθήνας, το Σωματείο Εργαζομένων στην Ιντρακόμ, Σωματεία εργαζομένων στα νοσοκομεία Γεννηματάς, Άγιος Σάββας, Αγλαΐα Κυριακού, το Σωματείο Εκτάκτων ΥΠΠΟ και Βυζαντινού μουσείου και η Ανατρεπτική Κίνηση Ηθοποιών.

Στην Θεσσαλονίκη, πήραν μέρος πάνω από χίλιοι διαδηλωτές ενώ ξεχώριζε η παρουσία προσφύγων από τον καταυλισμό των Διαβατών.

Στα Χανιά η συγκέντρωση ήταν μαζική με συμμετοχή εκατοντάδων. Εργαζόμενοι από τα σχολεία, την ΕΡΑ, τον Δήμο, μετανάστες διαδήλωσαν μαχητικά.

Στη Μυτιλήνη η καταρρακτώδης βροχή εμπόδισε τη συγκέντρωση με εκατοντάδες κόσμου, που είχαν φτάσει στη Πλατεία Σαπφούς να προσπαθούν να φυλαχτούν.  Ωστόσο μετά τη λήξη της βροχής έγινε πορεία στους κεντρικούς δρόμους προς το Λιμάνι .

Οι κινητοποιήσεις της 19^ης Μάρτη ήταν μόνο η αρχή ενός διεθνούς συντονισμού κατά της ΕΕ των φραχτών και του φασισμού. Στο αμέσως επόμενο διάστημα θα υπάρξει συνέχεια. 

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου συμμετείχε στο Αντιρατσιστικό -Αντιφασιστικό Συλλαλητήριο ενόψει της Παγκόσμιας Ημέρας κατά του Ρατσισμού (21 Μαρτίου) που ξεκίνησε χθες το μεσημέρι από την πλατεία Βικτωρίας.

Κεντρικό σύνθημα της διαδήλωσης που ολοκληρώθηκε με την πορεία προς τη Βουλή και τα γραφεία της ΕΕ ήταν: "Αλληλεγγύη σε πρόσφυγες και μετανάστες, αντίσταση στην Ευρώπη - Φρούριο".

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου για την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού δήλωσε:

«Η σημερινή πορεία προς τιμήν της Παγκόσμιας Ημέρας κατά του Ρατσισμού αποτελεί μια κραυγή αγωνίας των ανθρώπων που δοκιμάζονται τα πιο θεμελιώδη δικαιώματά τους. Αυτά που αποτελούν και θεμελιώδες κεκτημένο του κοινωνικού κράτους-δικαίου και της οικουμενικής απόφασης λαών και κρατών να προστατεύουν χωρίς διακρίσεις τις ανθρώπινες υπάρξεις».

Ερωτηθείσα για τη χθεσινή συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας είπε:

«Είναι μια ντροπιαστική συμφωνία. Αποτελεί όνειδος και για την Ευρωπαϊκή Ένωση και για την ελληνική Κυβέρνηση.

Συνοψίζει την υπαναχώρηση από τα πιο πολύτιμα κεκτημένα σε επίπεδο Διεθνούς Δικαίου, σε επίπεδο διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, σε επίπεδο ανθρωπίνων δικαιωμάτων και σε επίπεδο διαδικασιών προστασίας του δικαιώματος στο άσυλο. Αποτελεί άλλη μία ένδειξη ότι οι σημερινές κυβερνήσεις της ΕΕ έχουν αποφασίσει να γκρεμίσουν τις βάσεις και το έδαφος επί του οποίου χτίστηκε αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση και να ακυρώσουν όλες τις αξίες και τους συμβολισμούς που μας κάνουν ανθρώπους».