Η Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. χαιρετίζει τους χιλιάδες πολίτες που έδωσαν το «παρών» στα παλλαϊκά συλλαλητήρια του τριημέρου Παρασκευή 6 έως και Κυριακή 8 Μαΐου 2016 που πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα και σε πολλές ακόμη πόλεις σε ολόκληρη τη χώρα. Χαιρετίζει, επίσης, τους εργαζόμενους στο Δημόσιο που συμμετείχαν στη 48ωρη Γενική Απεργία την Παρασκευή 6 και το Σάββατο 7 Μαΐου 2016.

Η Κυβέρνηση επιχαίρει για την ψήφιση του νομοσχεδίου που σαρώνει ότι έμεινε όρθιο από την Κοινωνική Ασφάλιση στη χώρα μας και εξαπολύει νέα φορολογική επιδρομή εναντίον των πλατιών λαϊκών στρωμάτων.

Όμως, οι πολύμορφες κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν το τελευταίο τετράμηνο από τους εργαζόμενους Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα, τους αυτοαπασχολούμενους, τους αγρότες, τους επιστήμονες, τους επαγγελματίες, τους ανέργους, τους συνταξιούχους και τη νεολαία ανέδειξαν την αντίσταση τους στον ταξικό, αδυσώπητο και μονομερή πόλεμο που έχουν κηρύξει εναντίον τους η Κυβέρνηση, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ, πόλεμο που παίρνει πλέον χαρακτήρα κοινωνικού αφανισμού.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, επιβεβαιώνοντας ότι τα αντιλαϊκά μέτρα συνοδεύονται πάντα από την ένταση του αυταρχισμού και της καταστολής, εξαπέλυσε τις δυνάμεις των ΜΑΤ την Κυριακή, 8 Μαΐου 2016 στην Πλατεία Συντάγματος εναντίον των πολιτών που συμμετείχαν στο παλλαϊκό συλλαλητήριο.

Τα ΜΑΤ χτυπώντας αδιάκριτα στο ψαχνό και εκτοξεύοντας δακρυγόνα και βομβίδες κρότου - λάμψης στο πλήθος τραυμάτισαν πολλούς διαδηλωτές.

Η Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. καταγγέλλει την Κυβέρνηση για τη βίαιη τρομοκρατική επίθεση που εξαπέλυσε εναντίον των διαδηλωτών. Ας είναι σίγουρη η Κυβέρνηση ότι οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο δεν υποχωρούν και θα κλιμακώσουν τον αγώνα τους για την ανατροπή της βάρβαρης πολιτικής της Κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΔΝΤ και του κεφαλαίου.

Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.



adedy

" Γεφυρώνοντας το Χρόνο - Στη Βόρεια Ηπειρο " !

Ο Ερευνητής και Πρόεδρος του Κέντρου Μελέτης Πέτρινων Γεφυριών και δημιουργός του Αρχείου Γεφυριών Ηπειρωτικων Κος Σπύρος Μαντάς στην ERTOPEN.

Τρίτη 10/5/2016 και ώρα 22.00-23.00 στην ERTOPEN και στους 106,7 στα FM στην εκπομπή της Φεβρωνίας Ρεβίνθη.

Τους διαδηλωτές, μέλη της Λαϊκής Ενότητας, που τραυματίστηκαν κατά τη διάρκεια των επεισοδίων επισκέφθηκε η Ζωή Κωνσταντοπούλου, στο ΚΑΤ αργά το βράδυ της Κυριακής.

Ενημερώθηκε για την κατάσταση της υγείας τους και τους εξέφρασε τη συμπαράσταση και αλληλεγγύη της «Πλεύσης Ελευθερίας».

25χρονος βρέθηκε αποκεφαλισμένος μέσα σε στάβλο!

Άγρια δολοφονημένος,βρέθηκε σήμερα το πρωί, ένας 25χρονος Αλβανός,μέσα σε έναν στάβλο στη Γλυκή Θεσπρωτίας.

Σύμφωνα με πληροφορίες του epirusgate,το πτώμα του 25χρονου είναι ακέφαλο!Το κεφάλι του άτυχου 25χρονου,μέχρι και αυτή την ώρα δεν έχει εντοπιστεί,παρά τις έρευνες των αστυνομικών στη περιοχή.

Επί τόπου μετέβη ιατροδικαστής. 

Την υπόθεση ανέλαβε η Υποδιεύθυνση Ασφαλείας Ηγουμενίτσας.

Λιγότερο από το 5% των δανείων, ύψους 220 δισεκατομμυρίων ευρώ, που δόθηκαν για τη σωτηρία της Ελλάδας στα πέντε πρώτα χρόνια των μνημονίων, κατέληξαν στον ελληνικό προϋπολογισμό, ενώ τα υπόλοιπα πήγαν στη διάσωση των ευρωπαϊκών τραπεζών, σύμφωνα με 24σέλιδη έρευνα της «Ευρωπαϊκής Σχολής Μάνατζμεντ και Τεχνολογίας» (ESMT) του Βερολίνου, η οποία δημοσιεύεται, κατ΄αποκλειστικότητα, από τη γερμανική οικονομική εφημερίδα Handelsblatt.

Οπως καταδεικνύει η έρευνα, το 95% των μνημονιακών δανείων διατέθηκαν για να σωθούν ευρωπαϊκές τράπεζες και μάλιστα σε βάρος του συνόλου. «Η έρευνα αποδεικνύει ότι η Ευρώπη και το ΔΝΤ έσωσαν τα περασμένα χρόνια κυρίως τις τράπεζες και άλλους ιδιώτες πιστωτές» προσθέτει η Handelsblatt.

«Με τα πακέτα βοήθειας σώθηκαν κυρίως ευρωπαϊκές τράπεζες» δηλώνει στην Handelsblatt ο διευθυντής της ESMT, Γιοργκ Ρόχολ, ο οποίος συμμετέχει και στο γνωμοδοτικό συμβούλιο του γερμανικού Υπουργείου Οικονομικών. Σύμφωνα με την έρευνα, 86,9 δισ. ευρώ πήγαν στην εξόφληση παλαιών χρεών, 52,3 δισ. για εξόφληση τόκων και 37,3 δισ. για την επανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών.

Η «Ευρωπαϊκή Σχολής Μάνατζμεντ και Τεχνολογίας» (ESMT) του Βερολίνου προσκομίζει για πρώτη φορά στην 24σέλιδη έρευνα ένα λεπτομερή υπολογισμό: Οι οικονομολόγοι της ανέλυσαν κάθε ένα δάνειο ξεχωριστά επί βδομάδες για να διαπιστώσουν που πήγαν τα λεφτά. Το συμπέρασμα είναι αποκαλυπτικό: μόνο 9,7 δισ., δηλαδή λιγότερο από το 5% μπήκαν στον ελληνικό προϋπολογισμό και επομένως ήταν προς όφελος των πολιτών. Το μεγαλύτερο μέρος χρησιμοποιήθηκε για την εξυπηρέτηση παλαιών οφειλών και την πληρωμή των τόκων.

«Πρόκειται για κάτι που υπέθεταν όλοι αλλά το γνώριζαν λίγοι και επιβεβαιώνεται τώρα από την εν λόγω έρευνα: Εδώ και έξι χρόνια η Ευρώπη προσπαθεί μάταια να τερματίσει την κρίση στην Ελλάδα με δάνεια και απαιτεί συνεχώς σκληρότερα μέτρα και μεταρρυθμίσεις. H αιτία της αποτυχίας βρίσκεται όμως προφανώς λιγότερο στην πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης και περισσότερο στο σχεδιασμό των προγραμμάτων βοήθειας» σημειώνει η γερμανική εφημερίδα.

Οπως σημειώνει η εφημερίδα, οι υπολογισμοί αυτοί εγείρουν αμφιβολίες για τον σχεδιασμό των προγραμμάτων βοήθειας, αφού με τα δάνεια εξυπηρετήθηκαν χρέη, αν και η Ελλάδα είναι από το 2010 ντε φάκτο χρεοκοπημένη. Ιδίως η σωτηρία των ελληνικών τραπεζών αποδείχθηκε καταστροφική για τους φορολογούμενους. Συνολικά, διοχετεύθηκαν από τα δύο πακέτα βοήθειας 37,2 δισ. ευρώ στις ελληνικές τράπεζες. Η βοήθεια όμως αυτή εκμηδενίσθηκε εν τω μεταξύ πλήρως, αφού από την ανακεφαλαιοποίηση του 2013 έχασαν σχεδόν το 98% της αξίας τους στο χρηματιστήριο.

«Το κούρεμα του ελληνικού χρέους θα έπρεπε να ήταν πιο σκόπιμο, είναι ήδη στην αρχή των προγραμμάτων βοήθειας το 2010» τονίζει ο Γιόργκ Ρόχολ και προσθέτει: «Θα έπρεπε βέβαια η γερμανική κυβέρνηση να είχε στηρίξει πιθανόν τις γερμανικές τράπεζες με κρατική ενίσχυση, αλλά θα είχε γίνει σαφές τουλάχιστον που πάνε τα λεφτά».

Ο διευθυντής της ESMT σημειώνει με έμφαση ότι «πολλές διαμάχες μεταξύ Βερολίνου και Αθήνας θα είχαν έτσι αποφευχθεί και το κόστος για τους Γερμανούς φορολογούμενους θα ήταν μικρότερο».


Αναδημοσίευση από imerodromos

Η ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΕΥΡΩΑΤΛΑΝΤΙΚΗ ΠΡΟΣΔΕΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΕΙ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΓΙΑ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ

Σε εποπτική ''αναβάθμιση'' της θεωρίας γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο έχει προχωρήσει η Άγκυρα, συμπεριλαμβάνοντας με δυναμικό τρόπο και τις Οινούσσες στις περιοχές το καθεστώς των οποίωναμφισβητεί. Διπλωματικοί κύκλοι, μάλιστα, θεωρούν ότι δεν είναι τυχαίο πως η μετάθεση του κέντρου βάρους των τουρκικών προκλήσεων στις Οινούσσες συμπίπτει χρονικά με την έναρξη της νατοϊκής επιχείρησης στο Αιγαίο.  

Η περίφημη τουρκική θεωρία των γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο, δηλαδή της ύπαρξης νήσων καιβραχονησίδων το καθεστώς των οποίων δεν είναι ξεκάθαρο και κατά συνέπεια αμφισβητούμενο, τέθηκε για πρώτη φορά από την Άγκυρα με αφορμή το επεισόδιο στα Ίμια το 1996. Πρόκειται φυσικά για μια μονομερή αμφισβήτηση από την πλευρά της Άγκυρας , η οποία ουδέποτε έγινε και δεν γίνεταιαποδεκτή από την Αθήνα, η οποία αντιτάσσει πως τα υπάρχοντα σύνορα στο Αιγαίο απορρέουν από τις διεθνείς συνθήκες, τις οποίες η Τουρκία οφείλει να σεβαστεί. Ελληνικές πηγές επισημαίνουν πως αν υπάρξει οποιαδήποτε παρερμηνεία για το τι ορίζουν οι διεθνείς συνθήκες από την Άγκυρα, αυτή μπορεί να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.  

ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ  

Στο αφήγημα της θεωρίας των γκρίζων ζωνών περίοπτη θέση καταλαμβάνει η άποψη για τα 16 νησιάπου κατέχει ''παρανόμως'' η Ελλάδα και, σύμφωνα με την τουρκική ερμηνεία, θα έπρεπε να ανήκουνστην Τουρκία. Στην πραγματικότητα, τα νησιά είναι περισσότερα από 16, αφού σε πολλές περιπτώσεις πρόκειται για νησιωτικά συμπλέγματα. Πρόκειται για τις Οινούσσες που βρίσκονται ανατολικά της Χίου, τους Φούρνους, το Αγαθονήσι, το Φαρμακονήσι, την Καλόλιμνο, τα Ίμια, την Ψέριμο, τουςΑρκούς, που βρίσκονται νοτίως της Σάμου και ανατολικά της Καλύμνου, της νήσους Γυαλί και Σύρνα(νοτίων και ανατολικά της Κω), την Κυρά Παναγιά στις Σποράδες (!) καθώς και τις νήσους που βρίσκονται βορείως και νοτίως της Κρήτης, Δία, Διονυσάδες, Γαύδο, Γαϊδουρονήσι και Κουφονήσι. 

Η Τουρκία υποστηρίζει πως ούτε η συνθήκη της Λωζάνης, ούτε η Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων και η συνθήκη παραχώρησης της Δωδεκανήσου από την Ιταλία καλύπτουν το καθεστώς αυτών των νησιών, πως βρίσκονται εντός τουρκικών χωρικών υδάτων και πως η Ελλάδα τα έχει σφετεριστεί. Αυτές οι ανυπόστατες θεωρίες κυκλοφορούν ευρέως στη γειτονική χώρα, ωστόσο δεν έχει διατυπωθεί έως τώρα επίσημα σε διπλωματικά κείμενα. Αυτό άλλαξε με το κείμενο των 17 σημείων που υπέβαλε το Φεβρουάριο στο ΝΑΤΟ ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Τουρκίας στη Συμμαχία, μέσω του οποίου μεν αλλά για πρώτη φορά τίθεται σε ένα επίσημο έγγραφο το σύνολο αυτών των διεκδικήσεων. Το έγγραφο αυτό ουδέποτε ετέθη πάντως σε συζήτηση στη Συμμαχία, καθώς απορρίφθηκε στο σύνολο του από την ελληνική αντιπροσωπεία και τους συμμάχους.  

Ιδιαίτερα αρνητική εξέλιξη για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις συνιστά το γεγονός ότι το θέμα των 16 νησιών έγινε στην Τουρκία αντικείμενο πολιτικής αντιπαράθεσης από το 2004, οπότε ο ΤαγίπΕρντογάν ανέλαβε τα ηνία της χώρας. Για να πλήξει την τουρκική κυβέρνηση, η κεμαλικήαντιπολίτευση την κατηγόρησε πως για να πάρει το καθεστώς της υποψήφιας προς ένταξη χώρας εκχώρησε τα ''δικαιώματα της'' στα νησιά αυτά στην Ελλάδα και υποστήριξε, μάλιστα, σοβαρά πως η χώρα μας χρησιμοποίησε αυτήν την ευκαιρία ''για να τα καταλάβει''. Έκτοτε το θέμα αυτό επανέρχεται συνεχώς στο προσκήνιο, τελευταία το Φεβρουάριο του 2016, οπότε ο βουλευτής Νιαζί Νέφι Κάρακατέθεσε ερώτηση προς τον υπουργό Εξωτερικών Μελβούτ Τσαβούσογλου, ζητώντας να μάθει τι σκοπεύει να κάνει η κυβέρνηση ''ώστε να τερματίσει την παράνομη κατοχή των νησιών αυτών από την Ελλάδα''. Έναν χρόνο νωρίτερα και απαντώντας σε ανάλογη ερώτηση, ο τότε υπουργός Άμυνας Ισμέτ Γιλμάζ είχε δηλώσει στην τουρκική εθνοσυνέλευση πως ''η ελληνική κυβέρνηση ασκεί διοίκηση στα νησιά αυτά μόνο προσωρινά και ότι ''ανήκουν στην Τουρκία''.  

Σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, η παραφιλολογία για τα 16 νησιά οδήγησε στο δεύτερο μισό της περασμένης δεκαετίας και σε επικίνδυνες ενέργειες, δηλαδή αυτοσχέδιες απόπειρες πολιτών να αποβιβαστούν στα νησιά αυτά. Οι πολιτικές διαστάσεις που είχε πάρει το θέμα, καθώς και η εμμονή τηςΆγκυρας στη θεωρία των γκρίζων ζωνών εκδηλώθηκαν από τις αρχές του 2011 με συνεχείςυπερπτήσεις και παραβιάσεις του εναέριου χώρου και των χωρικών υδάτων μας στο Φαρμακονήσι, το Αγαθονήσι και τους Φούρνους. Με τις Οινούσσες, ωστόσο, η πρόκληση ''αναβαθμίζεται'', αφού η αμφισβήτηση δεν αφορά πια νησιά με ελάχιστους κατοίκους και ακατοίκητες βραχονησίδες, αλλά ένα νησί με πληθυσμό άνω των 1.000 κατοίκων.  

Η αμφισβήτηση στην Κυρά Παναγιά, που βρίσκεται στις Σποράδες, βορειοανατολικά της Αλονήσου, φανερώνει ότι η Τουρκία ξεδιπλώνει ένα συνολικά σχέδιο ''γκριζαρίσματος'' του Αιγαίου, που εγκυμονεί ακόμα και τον κίνδυνο θερμού επεισοδίου.

Η ελληνική πλευρά αντιμετωπίζει χωρίς σχέδιο και χωρίς στρατηγική την αναθεωρητική πολιτικήτης Τουρκίας, ενώ είναι βέβαιον ότι όσο αγκιστρώνεται όλο και πιο βαθιά στη μνημονιακή κατοχή, τόσο θα υποχωρεί και θα υπαναχωρεί απέναντι στα τουρκικά τετελεσμένα.

Η τακτική αυτή της κυβέρνησης γρήγορα μπορεί να έχει ως συνέπεια επικίνδυνες προεκτάσεις, ενώ είναι αρκετά πιθανό ένα ''θερμό'' επεισόδιο στο Αιγαίο να οδηγήσει σε περιπέτειες ελληνικά νησιά.

Αυτήν την ώρα, η κυβέρνηση, αντί να θέσει καθεύδει παραδομένη, παραλυμένη και επαναπαυμένη, όφειλε να αναλάβει πρωτοβουλίες με μια νέα δυναμική και πολυδιάστατη εξωτερική και αμυντική πολιτική.

Ποιοι, όμως, θα το πράξουν; 

Βασική Πηγή: Realnews, Παναγής Γαλιατσάτος - iskra

ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΑΙΜΟΦΥΡΤΟΙ ΤΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΗΣ ΛΑ.Ε Η ΣΟΦΗ ΠΑΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΚΡΙΔΗΣ ΣΤΟ ΚΑΤ  

ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΙ ΜΕ ΕΓΚΑΥΜΑΤΑ ΠΟΛΛΩΝ ΝΕΩΝ  

ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ ΤΩΡΑ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ  

Μια μεγάλη αντιμνημονιακή κοσμοπλημμύρα κατέκλυσε από νωρίς το απόγευμα το ΣΥΝΤΑΓΜΑ και η οποία συνεχώς γιγαντώνετο με νέα αγωνιστικά πλήθη να προσέρχονται στηνπλατεία.  

Η παραδομένη νεομνημονιακή κυβέρνηση Τσίπρα, έντρομη από την κοσμοσυρροή, βρήκε ευκαιρία και διάτρητο άλλοθι τους λεγόμενους ''αντιεξουσιαστές'' για να εξαπολύσει μια πρωτοφανήεπιχείρηση βίας και αίματος ενάντια στο ειρηνικό πλήθος και με σκοπό τη βίαιη διάλυση του.

Απρόκλητα οι σιδερόφρακτες και πολυπληθέστατες διμοιρίες των ΜΑΤ, με αφορμή τους ''αναρχικούς'', άρχισαν να ρίχνουν στο ψαχνό μπροστά από τη Βουλή στο πλήθος των ειρηνικών διαδηλωτών στην κατάμεστη λεωφόρο Αμαλίας βροχή από δακρυγόνα και βόμβες κρότου λάμψης τόσο από τον αέρα όσο και στο έδαφος.  

Στόχος της βάρβαρης κυβερνητικής επιχείρησης βίας ήταν τα μεγάλα μπλοκ της ΛΑ,Ε, στα οποία έδινε το παρόν με συνθήματα ο Παναγ. Λαφαζάνης και όλα τα κεντρικά στελέχη της ΛΑ.Ε, αλλά και τα μπλοκ των άλλων οργανώσεων (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΕΠΑΜ κ.α) και φυσικά ο μεγάλος όγκος των πολιτών που είχε κατακλύσει το χώρο.

H βροχή δακρυγόνων και βομβών που έπεφταν από τον αέρα και το έδαφοςείχε ως αποτέλεσμα να τραυματιστούν πολλοί και πολλές και αμφότεροι στιςαγκαλιές συναγωνιστών τους να τους οδηγούν στα γύρω ξενοδοχεία καικαφέ.  

Το εντυπωσιακό είναι ότι τα μπλοκ και το πλήθος των διαδηλωτών, παρά την ωμή αιματηρή και δολοφονική βία, δεν διαλύθηκε, οπισθοχώρούσε συντεταγμένα και ανασυγκροτήθηκε.  

Τραυματίστηκε στο κεφάλι από δακρυγόνο η Σόφη Παπαδόγιαννη, μέλος τηςΠολιτικής Γραμματείας της ΛΑ.Ε και με βομβίδα ο Βασ. Μακρίδης,στέλεχος της ΛΑ.Ε που αιμόφυρτοι οδηγήθηκαν με ασθενοφόρο στο ΚΑΤ.  

Είχαμε, επίσης, ανεξακρίβωτο ακόμα αριθμό πολιτών, κυρίως νέων, πουτραυματίστηκαν.

ΒΑΡΒΑΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΒΙΑΣ ΚΑΙ ΑΙΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤ  

ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΑΝ ΤΗ ΣΟΦΗ ΠΑΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΜΑΚΡΙΔΗ ΠΟΥ ΝΟΣΗΛΕΥΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΚΑΤ  

Το Γραφείο Τύπου της ΛΑ.Ε εξέδωσε την παρακάτω δήλωση:  

H παραδομένη κυβέρνηση Τσίπρα, τρομοκρατημένη από την οργισμένη ειρηνική κοσμοπλημμύρατου Συντάγματος ,εξαπέλυσε τα ΜΑΤ σε μια πρωτοφανή σε βαρβαρότητα τρομοκρατική επιχείρησηβίας και αίματος ενάντια σε ειρηνικούς διαδηλωτές.  

Τα ΜΑΤ, χτυπώντας αδιάκριτα στο ψαχνό και εξαπολύοντας δακρυγόνα και βομβίδες στο ειρηνικό πλήθος, χτύπησαν με δακρυγόνο στο κεφάλι την Σόφη Παπαδόγιαννη, μέλος της ΠολιτικήςΓραμματείας της ΛΑ.Ε, η οποία αιμόφυρτη οδηγήθηκε με ασθενοφόρο στο ΚΑΤ.  

Χτύπησαν και τραυμάτισαν, επίσης, τον Βασίλη Μακρίδη, στέλεχος της ΛΑ.Ε, που νοσηλεύεται και αυτός στο ΚΑΤ. Τραυμάτισαν, ακόμα, με εγκαύματα δυο νέους της ΛΑ.Ε και πολλούς/ες άλλους/εςπολίτες αγωνιστές/τριες.  

Καταγγέλλουμε την κυβέρνηση της βίας, η οποία επαναφέρει σκοτεινές εποχές και ζητάμε την άμεση παραίτηση της και την άμεση απόσυρση του αντιασφαλιστικού εκτρώματος.  

Οι μέρες της κυβέρνησης των ΜΑΤ, της βίας και της μνημονιακής βαρβαρότητας είναι μετρημένες, όπως είναι λίγα τα ψωμιά και του μνημονιακού μπλοκ.

Κυριακή 8 Μαίου 2016

Εγκρίθηκε με 153 ψήφους από την Ολομέλεια της Βουλής το ασφαλιστικό και φορολογικό νομοσχέδιο.
Στην ονομαστική ψηφοφορία που ζήτησαν επί της αρχής και επί άρθρων του νομοσχεδίου η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ και το Ποτάμι, συμμετείχαν 296 βουλευτές, υπέρ ψήφισαν οι 153 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, ενώ καταψήφισαν 143 βουλευτές από όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Για το άρθρο 38 του νομοσχεδίου, με το οποίο παρατείνεται για ακόμη τρεις μήνες η διάρκεια του αγγελιόσημου, η ΝΔ ψήφισε παρών.

Από την ψηφοφορία απουσίασαν από τη ΝΔ η Ντόρα Μπακογιάννη και ο Κώστας Βλάσσης, από το ΠΑΣΟΚ η πρόεδρος του κόμματος Φώφη Γεννηματά και από την Χρυσή Αυγή ο Νίκος Μίχος

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ

Στις 9 Μαΐου 1945, ώρα 0.43' π.μ., στην αίθουσα της στρατιωτικής σχολής μηχανικού, στο προάστιο Κάρλσχορστ του Βερολίνου, οι πληρεξούσιοι της ανώτατης γερμανικής στρατιωτικής διοίκησης στρατάρχης Κάιτελ, ναύαρχος Φρίντερμπουργκ και στρατηγός της αεροπορίας Στούμπφ υπέγραψαν την πράξη για την χωρίς όρους συνθηκολόγηση της Γερμανίας ενώπιον των αντιπροσώπων των ενόπλων δυνάμεων των χωρών της αντιχιτλερικής συμμαχίας:
Από μέρους της ΕΣΣΔ παραβρέθηκε ο στρατάρχης Γ. Κ. Ζούκωφ, της Αγγλίας ο στρατάρχης της αεροπορίας Α. Τέντερ, των ΗΠΑ ο στρατηγός Κ. Σπάατς και της Γαλλίας ο στρατηγός Ντε Λατρ ντε Τασινύ.

Το πρώτο άρθρο της πράξης συνθηκολόγησης έγραφε:
 «Οι κάτωθι υπογεγραμμένοι, ενεργώντας εξ ονόματος της Γερμανικής Ανώτατης Διοίκησης, συμφωνούμε με την άνευ όρων παράδοση όλων των ενόπλων δυνάμεων μας κατά ξηράν, θάλασσα και αέρα, καθώς και όλων των δυνάμεων που βρίσκονται τώρα υπό  την γερμανική διοίκηση, προς την Ανώτατη Διοίκηση του Κόκκινου Στρατού και ταυτόχρονα προς την Ανώτατη Διοίκηση των συμμαχικών εκστρατευτικών δυνάμεων».

Ας δούμε όμως πως ο στρατάρχης Ζούκωφ περιγράφει στα απομνημονεύματα του την ιστορική αυτή στιγμή:




«Ώρα 24η ακριβώς- γράφει ο Ζούκωφ- μπήκαμε στην αίθουσα. Άρχιζε η 9 Μαΐου 1945...

Όλοι καθίσαμε στο τραπέζι που ήταν στον τοίχο, όπου υπήρχαν οι κρατικές σημαίες της Σοβιετικής Ένωσης, των Ηνωμένων Πολιτειών, της Αγγλίας και της Γαλλίας. 
Στα στενόμακρα τραπέζια της αίθουσας, που ήταν καλυμμένα με πράσινη τσόχα, κάθισαν οι στρατηγοί του Κόκκινου Στρατού, τα στρατεύματα των οποίων συνέτριψαν σε συντομότατο χρονικό διάστημα την άμυνα του Βερολίνου και ανάγκασαν τον εχθρό να καταθέσει τα όπλα. Εδώ παραβρίσκονταν πολυάριθμοι σοβιετικοί και ξένοι δημοσιογράφοι και φωτορεπόρτερς.

- Εμείς, οι αντιπρόσωποι της Ανωτάτης Διοίκησης των Σοβιετικών Ενόπλων Δυνάμεων και της Ανωτάτης Διοίκησης των συμμαχικών στρατευμάτων, είπα, ανοίγοντας τη συνεδρίαση, είμεθα εξουσιοδοτημένοι από τις κυβερνήσεις του αντιχιτλερικού συνασπισμού να δεχθούμε την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας από τη Γερμανική Στρατιωτική Διοίκηση. Καλέσατε στην αίθουσα τους αντιπροσώπους της Γερμανικής Γενικής Διοίκησης.


Όλοι οι παριστάμενοι γύρισαν τα κεφάλια τους προς  την πόρτα...

Πρώτος χωρίς να βιάζεται και προσπαθώντας να διατηρήσει φαινομενική ηρεμία, πέρασε  το κατώφλι ο στρατάρχης Κάιτελ, δεξί χέρι του Χίτλερ. Σήκωσε το χέρι με τη στραταρχική του ράβδο, χαιρετίζοντας τους αντιπροσώπους της Ανωτάτης Διοίκησης των σοβιετικών και συμμαχικών στρατευμάτων.

Μετά τον Κάιτελ μπήκε ο στρατηγός Στούμπφ. Ανάστημα λίγο κάτω του μέτριου, με μάτια γεμάτα κακία και αδυναμία. Ταυτόχρονα μπήκε ο ναύαρχος Φον Φρίντεμπουργκ που έμοιαζε πρόωρα γερασμένος.

Στους  Γερμανούς προτάθηκε να καθίσουν σε ξεχωριστό τραπέζι, το οποίο τοποθετήθηκε ειδικά γι' αυτούς κοντά στην είσοδο...

Απευθύνθηκα στη γερμανική αντιπροσωπεία:

- Έχετε στα χέρια σας την πράξη της άνευ όρων παράδοσης, την μελετήσατε και είσθε εξουσιοδοτημένοι να υπογράψετε την πράξη αυτή;...

- Μάλιστα, τη μελετήσαμε και είμαστε έτοιμοι να την υπογράψουμε απάντησε με υπόκωφη φωνή ο στρατάρχης Κάιτελ δίνοντάς μας το ντοκουμέντο που είχε υπογράψει ο ναύαρχος Νταίνιτς. Το ντοκουμέντο αυτό έλεγε ότι ο Κάιτελ, ο Φον Φρίντεμπουργκ και ο Στούμπφ είναι εξουσιοδοτημένοι να υπογράψουν την πράξη της άνευ όρων παράδοσης.

Ήταν κάθε άλλο παρά ο υπερφίαλος εκείνος Κάιτελ, ο οποίος δεχόταν την παράδοση της νικημένης Γαλλίας. Τώρα φαινόταν τσακισμένος, αν και προσπαθούσε να κρατήσει κάποια πόζα.

Αφού  σηκώθηκα, είπα τα εξής:

- Προτείνω στη γερμανική αντιπροσωπεία να πλησιάσει εδώ, στο τραπέζι. Εδώ θα υπογράψετε την πράξη της άνευ όρων παράδοσης της Γερμανίας.

Ο Κάιτελ σηκώθηκε γρήγορα από τη θέση του, ρίχνοντας σε μας μια εχθρική ματιά, ύστερα κατέβασε τα μάτια και, παίρνοντας αργά από το τραπέζι τη στραταρχική ράβδο του, προχώρησε με αβέβαιο βήμα προς το τραπέζι μας. Το μονόκλ του έπεσε και κρεμάστηκε στο κορδόνι. Το πρόσωπο του γέμισε με κόκκινες κηλίδες.

Μαζί του πλησίασαν στο τραπέζι ο στρατηγός Στούμπφ, ο ναύαρχος Φον Φρίντεμπουργκ και οι γερμανοί αξιωματικοί που τους συνόδευαν. Αφού διόρθωσε  το μονόκλ ο Κάιτελ κάθισε στην άκρη του τραπεζιού και με τρεμάμενο ελαφρά χέρι και χωρίς να βιάζεται υπέγραψε πέντε αντίτυπα της πράξης για την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας. Μετά έθεσαν τις υπογραφές τους οι Στούμπφ και Φρίντεμπουργκ.

Μετά την υπογραφή της πράξης, ο Κάιτελ σηκώθηκε από το τραπέζι, φόρεσε το δεξί γάντι του και προσπάθησε πάλι να επιδείξει το στρατιωτικό του παράστημα, αλλά δεν τα κατάφερε και γύρισε ήσυχα πίσω στο τραπέζι του.

Στις 9 Μαΐου 1945 ώρα 0.43', η υπογραφή της πράξης για την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας είχε  τελειώσει...»[1].




Την ίδια ημέρα σε διάγγελμά του ο ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης Ι. Στάλιν έλεγε μεταξύ άλλων[2]:«Πριν από τρία χρόνια ο Χίτλερ δήλωσε  δημόσια πως μέσα στα καθήκοντά του περιλαμβάνεται και ο διαμελισμός της Σοβιετικής Ένωσης και η απόσπαση από αυτή του Καυκάσου, της Ουκρανίας, της Λευκορωσίας, των Βαλτικών και άλλων περιοχών. Δήλωσε ξεκάθαρα: ‘‘Θα εξοντώσουμε τη Ρωσία ώστε να μην μπορέσει ποτέ πια να σηκωθεί’’. 
Αυτό ήταν πριν τρία χρόνια. Δεν ήταν όμως τυχερό να πραγματοποιηθούν οι παράφρονες ιδέες του Χίτλερ. Η πορεία του πολέμου τις εξανέμισε. Στην πραγματικότητα έγινε κάτι εντελώς αντίθετο από αυτό που έλεγαν μέσα στο παραλήρημα τους οι χιτλερικοί. Η Γερμανία τσακίστηκε κατακέφαλα. Τα γερμανικά στρατεύματα συνθηκολογούν. Η Σοβιετική Ένωση πανηγυρίζει τη νίκη, αν και δεν ετοιμάζεται ούτε να διαμελίσει, ούτε να εκμηδενίσει τη Γερμανία».

Η διαφορά του νικητή  από τον ηττημένο είναι φανερή. Στην πραγματικότητα είναι η διαφορά που χαρακτηρίζει ένα εργατικό από ένα αστικό κράτος, διότι οφείλουμε να μην ξεχνάμε την απλή, αλλά μεγίστης σημασίας, ιστορική αλήθεια, ότι η Γερμανία και τα άλλα φασιστικά κράτη ήταν πρωτίστως αστικά κράτη, κράτη στα οποία κυριαρχούσαν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής.


Η αντιφασιστική νίκη με την άνευ όρων συνθηκολόγηση της Γερμανίας στην ουσία της ήταν επίτευγμα της ΕΣΣΔ και του Κόκκινου Στρατού. Το γεγονός αυτό, τότε, δεν ήταν σε θέση να το αμφισβητήσει κανείς, πράγμα που φαίνεται πεντακάθαρα και από τα συγχαρητήρια μηνύματα που έστειλαν στον Στάλιν οι ηγέτες της Μ. Βρετανίας και των ΗΠΑ.

«Σας διαβιβάζω εγκάρδιον χαιρετισμόν με την ευκαιρίαν της λαμπράς νίκης που εσημειώσατε εκδιώξαντες τους επιδρομείς από το έδαφός σας και συντρίψαντες την ναζιστικήν τυραννίαν»,έγραφε στο μήνυμά του της 9ης Μαΐου 1945, προς τον Σοβιετικό ηγέτη, ο βρετανός πρωθυπουργός Ουιν. Τσώρτσιλ[3].

Στο δικό του αντίστοιχο μήνυμα ο Αμερικανός πρόεδρος Χ. Τρούμαν σημείωνε[4]: «Τώρα που τα σοβιετο- αγγλο- αμερικανικά στρατεύματα εξηνάγκασαν τας στρατιάς των φασιστών επιδρομέων να συνθηκολογήσουν άνευ όρων, επιθυμώ να μεταδώσω προς Σας και δι’ Υμών προς τας ηρωικάς σας στρατιάς τα θερμά συγχαρητήρια του λαού μας και της Κυβερνήσεώς του. Εκτιμώμεν μεγάλως την μεγαλειώδη συμβολήν της πανισχύρου Σοβιετικής Ενώσεως εις την υπόθεσιν του πολιτισμού και της ελευθερίας. Διεδηλώσατε την ικανότητα ενός φιλελευθέρου και εις ύψιστον βαθμόν ανδρείου λαού να συντρίψη τας κακάς δυνάμεις της βαρβαρότητος, οσονδήποτε ισχυραί και αν είναι αύται. Επ’ ευκαιρία της κοινής μας νίκης χαιρετίζομεν τον λαόν και τας στρατιάς της Σοβιετικής Ενώσεως και την ανυπέρβλητον ηγεσίαν τους».

Η 9η Μαΐου, μέρα της ολοκληρωτικής συντριβής της φασιστικής Γερμανίας, κηρύχθηκε από το προεδρείο του ανώτατου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ, ως η μέρα της Μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών.Έτσι, μ' αυτό το χαρακτηρισμό, έμεινε στην ιστορία αλλά και στις καρδιές όλων των λαών του κόσμου. Όμως πως φτάσαμε ως αυτή την ημέρα;

Όταν κοιτάζει κανείς έστω και πρόχειρα τα ψυχρά αριθμητικά στοιχεία που συνθέτουν τον απολογισμό του Β' Παγκοσμίου δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσει ότι την νίκη την έδωσε η ΕΣΣΔ και ο σοβιετικός λαός που πλήρωσαν και το βαρύτερο τίμημα.

Στις μάχες που έγιναν στο σοβιετογερμανικό μέτωπο η χιτλερική Γερμανία έχασε το 80% της δύναμης της. Από τις 22/6/1941 που τα ναζιστικά στρατεύματα εισέβαλαν στην ΕΣΣΔ ως τις 9/5/1945 στο Ανατολικό μέτωπο καταστράφηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν 607 γερμανικές μεραρχίες. Πρόκειται για έναν αριθμό που είναι τριπλάσιος ως και τετραπλάσιος σε σχέση με τις απώλειες των Ναζί σε όλα τ' άλλα μέτωπα είτε στην Βόρειο Αφρική, είτε στην Ιταλία, είτε στη Δυτική Ευρώπη.
 Για να πετύχει αυτά τα σημαντικά αποτελέσματα ο Κόκκινος Στρατός έκανε εννιά μεγάλες πολεμικές εξορμήσεις σε ευρεία κλίμακα και 210 μικρότερες επιχειρήσεις. Σε επτά από τις πολεμικές εξορμήσεις και σε 160 από τις επιχειρήσεις είχε την επιθετική πρωτοβουλία.

Ο Σοβιετικός στρατός δεν είχε εύκολο και σύντομο δρόμο προς το Βερολίνο. Αντίθετα ο δρόμος του αυτός ήταν μακρύς και δύσκολος. Σ' ένα μέτωπο το μήκος του οποίου κυμαινόταν από 3.000 έως 6.200 χιλιόμετρα- και πίσω από τις γραμμές του μετώπου σε περιοχές κατεχόμενες από τον εχθρό, που βρισκόταν στα νώτα του- ο στρατός της ΕΣΣΔ έδωσε σκληρές μάχες, για 1.418 μέρες και νύχτες. Κάθε λεπτό του πολέμου υπήρχαν κατά μέσο όρο 9 νεκροί, κάθε ώρα 507 και κάθε μέρα 1.400. Από αυτά τα νούμερα εύκολα μπορεί κανείς να καταλάβει πως φτάσαμε στο φοβερό αριθμό των 20.000.000 και πάνω, νεκρών που ήταν το βαρύ τίμημα που πλήρωσε η ΕΣΣΔ σε ανθρώπινο δυναμικό για να έρθει η 9η Μαΐου 1945. Δύο στους πέντε νεκρούς, στο Β' Παγκόσμιο πόλεμο, ήταν Σοβιετικοί πολίτες ενώ η Αγγλία και οι ΗΠΑ είχαν αντίστοιχα 375.000 και 405.000 συνολικά νεκρούς.

Εξίσου κολοσσιαίες ήταν οι υλικές ζημιές της ΕΣΣΔ στον πόλεμο, πολύ μεγαλύτερες απ' αυτές των υπολοίπων χωρών. Οι χιτλερικοί κατέστρεψαν στη σοβιετική γη 1.710 πόλεις και κωμοπόλεις, έκαψαν και ξεθεμελίωσαν πάνω από 70 χιλιάδες χωριά, κατέστρεψαν 32 χιλιάδες περίπου βιομηχανικά εργοστάσια, 65.000 χιλιόμετρα σιδηροδρομικές γραμμές, λήστεψαν 98 χιλιάδες κολχόζ, 1.876 σοβχόζ, 2.890 μηχανοτρακτερικούς σταθμούς. Για να εκτιμηθεί πιο ολοκληρωμένα η συνεισφορά της ΕΣΣΔ στην αντιφασιστική νίκη των λαών σημειώνουμε τα εξής επιπλέον στοιχεία: Το  συνολικό ύψος των υλικών ζημιών από τον Β' παγκόσμιο πόλεμο σε ότι αφορά τις ευρωπαϊκές χώρες ανέρχεται στα 260 δισεκατομμύρια δολάρια εκ των οποίων τα 128 δισεκατομμύρια δολάρια αναλογούν στην ΕΣΣΔ. Αν τώρα σ' αυτό το ποσό προστεθούν και τα 357 δισεκατομμύρια δολάρια που είναι οι σοβιετικές πολεμικές δαπάνες τότε προκύπτει ότι ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος στοίχισε στην ΕΣΣΔ το κολοσσιαίο ποσό των 485 δισεκατομμυρίων δολαρίων, δηλαδή ένα ποσό αρκετά μεγαλύτερο απ' αυτό που δαπάνησαν ΗΠΑ, Αγγλία και Γαλλία μαζί [5].



Το μέγεθος της Σοβιετικής συμβολής στην αντιφασιστική νίκη συμπληρώνουν ορισμένα ακόμη στοιχεία που αξίζει να τα αναφέρουμε.

Παρά τις βαριές ήττες που είχε δεχτεί στο ανατολικό μέτωπο, ο Γερμανικός στρατός στα τέλη του 1944- αρχές του 1945 παρέμενε αρκετά ισχυρός. Είχε στις τάξεις του 5.400.000 άνδρες, 28.500 πυροβόλα και όλμους, 3.950 άρματα και 1.960 αεροπλάνα. 
Ακόμη, οι εφεδρείες του, που αργότερα χρησιμοποιήθηκαν κατά κύριο λόγο  εναντίον των σοβιετικών στρατευμάτων, αριθμούσαν 2.433.000 άνδρες, 2.700 πυροβόλα. 5.300 άρματα και άλλα επιθετικά όπλα και 3.270 αεροπλάνα [6].

Υπό αυτές τις συνθήκες κανείς δεν περίμενε πως η στρατιωτική μηχανή του Χίτλερ θα εκμηδενιζόταν μέσα σε λίγους μήνες. Αντίθετα, ακόμη και οι πιο αισιόδοξες προβλέψεις τοποθετούσαν μια πιθανή συνθηκολόγηση της Γερμανίας στο τέλος του '45. Περισσότερο απ' όλους είχαν κάθε λόγο να είναι απαισιόδοξοι οι δυτικοί, οι εγγλέζοι και οι αμερικανοί, οι οποίοι στα τέλη Δεκεμβρίου του 1944 δέχτηκαν μια ισχυρότατη επίθεση από τις γερμανικές δυνάμεις στις Αρδένες με αποτέλεσμα να είναι προ των πυλών μια δεύτερη Δουγκέρκη. Αλλά κι αυτή τη φορά τα κάστανα από τη φωτιά κλήθηκε να τα βγάλει ο Σοβιετικός στρατός.


Στις 6/1/1945 ο Ουίν. Τσώρτσιλ στέλνει ένα αγωνιώδες μήνυμα προς τον Στάλιν εκλιπαρώντας, ουσιαστικά, για βοήθεια δεδομένου ότι η κατάσταση των δυτικών δυνάμεων ήταν κάτι περισσότερο από τραγική ύστερα από τη γερμανική αντεπίθεση στις Αρδένες.
 «Εις την Δύσιν- γράφει ο Τσώρτσιλ- διεξάγονται πολύ σκληραί μάχαι και εις κάθε στιγμήν είναι δυνατόν να απαιτηθούν μεγάλαι αποφάσεις. Γνωρίζετε και από την προσωπικήν σας πείρα πόσον ανησυχητική είναι η κατάστασις όταν αναγκάζεται κανείς να αμύνεται επί πολύ ευρέως μετώπου ύστερα από προσωρινήν απώλειαν της πρωτοβουλίας. Ο στρατηγός Αϊζενχάουερ επιθυμεί πολύ και είναι απαραίτητον να γνωρίζη εις γενικάς γραμμάς τι σκοπεύετε να πράξετε, δεδομένου ότι τούτο θα έχη βεβαίως αντίκτυπον επί όλων των ιδικών του και των ιδικών μας σπουδαιοτάτων αποφάσεων... Θα Σας είμαι υπόχρεος αν με πληροφορήσετε κατά πόσον ημπορούμε να υπολογίζωμεν επί μεγάλης ρωσικής επιθέσεως εις το μέτωπον του Βίσλα ή εις κάθε άλλον τόπον κατά τη διάρκειαν του Ιανουαρίου ή εις κάθε άλλην στιγμήν που Σεις θα δεχθήτε ενδεχομένως να ανακοινώσετε... Το ζήτημα τούτο το θεωρώ κατεπείγον».

Ο Στάλιν θα μπορούσε να απαντήσει στον Τσώρτσιλ με τέτοιο τρόπο που να τον παραπέμπει στην αδιάφορη- έως και υπονομευτική για την ΕΣΣΔ- στάση που κράτησε η Δύση όταν τα γερμανικά στρατεύματα πολιορκούσαν το Στάλιγκραντ. Όμως ένα σοσιαλιστικό κράτος δεν θα μπορούσε να ζυγίσει τις τύχες τις ανθρωπότητας με τον τρόπο που τις ζύγιζαν οι ιμπεριαλιστές. Γι' αυτό στις 7/1/1945 ο Σοβιετικός ηγέτης απαντώντας στο αγωνιώδες μήνυμα του βρετανού πρωθυπουργού έγραφε μεταξύ άλλων. «...Ετοιμαζόμεθα δι' επίθεσιν, αλλά ο καιρός τώρα δεν ευνοεί την επθεσίν μας. Εν τούτοις το Επιτελείον της Ανωτάτης Διοικήσεως, υπολογίζον την θέσιν των συμμάχων μας, απεφάσισε να τελειώση με σύντονον ρυθμόν τας προετοιμασίας και αδιαφορούν δια τον καιρόν, θα αρχίση ευρείας κλίμακος επιθετικάς επιχειρήσεις εναντίον των γερμανών εις όλον το κεντρικόν μέτωπον, το βραδύτερον εντός του δευτέρου δεκαπενθημέρου του Ιανουαρίου. Να μην αμφιβάλλετε ότι θα πράξωμεν παν το δυνατόν, δια να συνδράμωμεν τα ένδοξα συμμαχικά μας στρατεύματα» [7].

Έτσι στις 12/1/1945 τα σοβιετικά στρατεύματα εξαπέλυσαν μια επίθεση τεραστίας εκτάσεως που διέλυσε τη ναζιστική στρατιωτική μηχανή και κατέληξε στη μεγάλη αντιφαστική νίκη των λαών της 9ης Μαΐου του ίδιου έτους. Ήταν τόσο μεγάλη αυτή η στρατιωτική ενέργεια του κόκκινου στρατού που στην κυριολεξία άφησε ολόκληρο τον κόσμο άναυδο. «Η μεγάλη ρωσική επίθεση- έγραφε για παράδειγμα η βρετανική εφημερίδα The Manchester Guardian- που άρχισε στις 12/1 μετέβαλε πλέον την όψη του πολέμου... Η ίδια η εξέλιξη των μαχών αφήνει άναυδο τον καθένα... Είναι ίσως η πιο μεγάλη επίδειξη στρατιωτικής δύναμης που έχει δει ποτέ ο κόσμος... Τύπος και στρατιωτικοί αρμόδιοι συμφωνούν ότι εκεί κρίνεται τώρα η τύχη του πολέμου, ότι πρόκειται για την τελική δοκιμασία». Αλλά και το γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων υποχρεωνόταν να αναγνωρίσει ότι «ποτέ δεν έγινε στην πολεμική ιστορία μια τέτοια επίθεση»[8].

Η σοβιετική επίθεση δεν θορύβησε μόνο τους γερμανούς, που έβλεπαν τον ανατολικό τους μέτωπο να λυγίζει μπρος στην ορμή του κόκκινου στρατού, αλλά και τους αγλοαμερικάνους οι οποίοι υπολογίζοντας το μακροπρόθεσμο ταξικό τους συμφέρον δεν ήθελαν σε καμία περίπτωση ο Β' Παγκόσμιος πόλεμος να λήξει με κορυφαία των νικητών- και προπαντός ισχυρή- την ΕΣΣΔ. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει άλλωστε πως η γενικότερη τακτική της Βρετανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών, σ' όλη τη διάρκεια του πολέμου, ήταν, αν όχι η συντριβή, τουλάχιστον η πλήρης εξασθένιση του σοβιετικού κράτους το οποίο και άφησαν αβοήθητο σ' όλες τις κορυφαίες στιγμές των πολεμικών του αναμετρήσεων με τους Ναζί.

Από τα μέσα του 1944 ακόμη, όταν άρχισε να γέρνει η πλάστιγγα σε βάρος των δυνάμεων του άξονα και μια σειρά χώρες απελευθερώνονταν, οι αγγλοαμερικανοί δεν δίστασαν να έρθουν ανοικτές συμφωνίες με τους χιτλερικούς έχοντας ως κύριο σκοπό τους να εμποδίσουν την προέλαση των σοβιετικών στρατευμάτων προς τη δύση. Έτσι για παράδειγμα η Αγγλία συμφώνησε με τη Γερμανία να μην ενοχλήσει τα στρατεύματα της τελευταίας κατά την αποχώρηση τους από την Ελλάδα ούτως ώστε ο κόκκινος στρατός στην προέλασή του να έχει να αντιμετωπίσει πολύ ισχυρή αντίσταση [9].

Η γραμμή αυτή, των συμφωνιών με τη Γερμανία, συνεχίστηκε με μεγαλύτερη ένταση και στην τελευταία φάση του πολέμου στην Ευρώπη, από τη στιγμή δηλαδή που ξεκίνησε η μεγάλη σοβιετική επίθεση ως την οριστική συνθηκολόγηση των ναζιστών. Έτσι για παράδειγμα στις αρχές Μάρτη του 1945 ξεκίνησαν στην Ελβετία διαπραγματεύσεις μεταξύ του απεσταλμένου της Γερμανίας στρατηγού Βόλφ και εκπρόσωπων των ΗΠΑ και της Βρετανίας που αποσκοπούσαν στο να διευκολυνθεί η προέλαση των αγγλοαμερικανικών δυνάμεων προς ανατολάς με την μεταφορά των γερμανικών δυνάμεων για ενίσχυση του μετώπου με τον κόκκινο  στρατό. Οι διαπραγματεύσεις - στις οποίες οι αγλλοαμερικάνοι δεν δέχτηκαν να συμμετέχουν σοβιετικοί- κράτησαν δύο εβδομάδες και απ' ότι φαίνεται, όπως έδειξαν και τα γεγονότα στη συνέχεια, κατέληξαν σε αποτέλεσμα. Μάλιστα ο Στάλιν, σε μήνυμά του προς τον Ρούσβελτ με ημερομηνία 3/4/1945, είναι απόλυτα σαφής και κατηγορηματικός: «οι διαπραγματεύσεις- γράφει στον αμερικανό πρόεδρο- διεξήχθησαν και ετερματίσθησαν δια συμφωνίας με τους  Γερμανούς, συμφώνως προς την οποίαν ο γερμανός διοικητής εις το δυτικόν μέτωπον στρατάρχης Κέσσελριγκ εδέχθη να ανοίξη το μέτωπον και να αφήση να διέλθουν προς ανατολάς τα αγγλο- αμερικανικά στρατεύματα και οι αγγλο- αμερικανοί υποσχέθηκαν αντ' αυτού να ελαφρύνουν δια τους Γερμανούς τους όρους της ανακωχής»[10].

Η πραγματικότητα στο πεδίο των μαχών ήταν αυτή που περιγράφει ο Στάλιν στο μήνυμά του προς τον Ρούσβελτ. Από τα τέλη Μάρτη του  '45 τα γερμανικά στρατεύματα στο δυτικό μέτωπο πέρασαν ουσιαστικά στο «συμβολικό» πόλεμο. Οι λίγες δυνάμεις που έμειναν εκεί παραδίδονταν χωρίς σοβαρή αντίσταση ενώ ο κύριος στρατιωτικός όγκος μεταφέρθηκε στο ανατολικό μέτωπο όπου ως το τέλος έδωσε λυσσασμένες μάχες με τον σοβιετικό στρατό[11].

Υπάρχει πλήθος στοιχείων που φανερώνει το ρόλο που έπαιξαν σε βάρος της Σοβιετικής Ενωσης- και σ' αυτή την τελική φάση του πολέμου- η Βρετανία και οι ΗΠΑ. Αρκεί, όμως, η παράθεση ενός και μόνο μηνύματος που ο Τσώρτσιλ έστειλε στο Ρούσβελτ την 1η Απριλίου 1945 για να κατανοηθεί πλήρως η ταξική στρατηγική στόχευση των δύο αυτών χωρών. «Τα ρωσικά στρατεύματα- έγραφε ο Τσώρτσιλ στον αμερικανό πρόεδρο- αναμφίβολα θα καταλάβουν όλη την Αυστρία και θα μπουν στη Βιέννη. Εάν καταλάβουν και το Βερολίνο τότε δεν θα δημιουργούσαν την ισχυρή εντύπωση ότι αυτά πρόσφεραν τη μεγαλύτερη συνεισφορά στην κοινή νίκη, και αυτό δεν θα δημιουργήσει το κλίμα που θα προκαλεί σοβαρές και εξαιρετικά σημαντικές δυσκολίες στο μέλλον; Γι' αυτό κι εγώ νομίζω ότι από πολιτική άποψη, εμείς πρέπει να προελάσουμε όσο μπορούμε πιο βαθιά ανατολικά της Γερμανίας και στην περίπτωση που το Βερολίνο θα είναι μέσα στα όρια της προέλασή μας, αναμφίβολα πρέπει να το καταλάβουμε»[12].



Η αντιφασιστική νίκη ήταν η νίκη των λαών με ηγέτη την ΕΣΣΔ και τα εργατικά- επαναστατικά κινήματα, σε κάθε χώρα ξεχωριστά, ενάντια στον φασισμό. Όμως τι ήταν ο Φασισμός; «Ο φασισμός- σύμφωνα με τον ορισμό της Κομμουνιστικής Διεθνούς- είναι η ανοικτή τρομοκρατική δικτατορία των πιο αντιδραστικών, σοβινιστικών και ιμπεριαλιστικών στοιχείων του χρηματιστικού κεφαλαίου»[13].