Ακόμη μια φορά, την Τετάρτη 9 Νοεμβρίου, τράπεζες, funds και φυσικά η κυβέρνηση και η Γενική Γραμματεία Δημόσιων Εσόδων «βγάζουν στο σφυρί» σπίτια, οικόπεδα, καταστήματα και περιουσίες λαϊκών νοικοκυριών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Ακόμη μια φορά, η κυβέρνηση εξαπατά τον λαό υποσχόμενη ρυθμίσεις και για χρέη προς το Δημόσιο, οι οποίες δεν υλοποιούνται. Αντιθέτως εντείνονται οι πλειστηριασμοί και προετοιμάζεται η ηλεκτρονική διεξαγωγή τους.

Ακόμη μια φορά στελέχη, μέλη και φίλοι της Λαϊκής Ενότητας, μαζί με φορείς της Αριστεράς, κινήματα, συλλογικότητες και πολίτες θα δώσουν –και θα εξακολουθήσουν να δίνουν- δυναμικό «παρών» στα Ειρηνοδικεία όλης της χώρας για να αποτρέψουν τους πλειστηριασμούς σε βάρος των λαϊκών νοικοκυριών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Ήδη, οι κινητοποιήσεις των προηγούμενων εβδομάδων απέτρεψαν πλειστηριασμούς σπιτιών και μικρών καταστημάτων.

Αυτή την Τετάρτη 9 Νοεμβρίου, στις 3 μ.μ., δίνουμε ξανά αγωνιστικό ραντεβού σε όλα τα Ειρηνοδικεία της χώρας.

Καμιάλαϊκήκατοικία, καμιά λαϊκή περιουσία δενθα βγειστοσφυρί. Ο αγώνας θα φέρει τη νίκη.

Μια έμμεση απάντηση σε όλους αυτούς που όταν ανεξαρτητοποιήθηκε, ζήτησαν και την παραίτησή της θέλησε να δώσει εχθές η Σοφία Σακοράφα μέσα από την ομιλία της στην Επιτροπή Αλήθειας, λέγοντας: 
"Είμαι εδώ και θα είμαι εδώ. Παρούσα και μάχιμη. Με την Επιτροπή Αλήθειας, αλλά και το νομικό φορέα για τη δικαιοσύνη. Μέσα σε κάθε διεργασία που έχει χαρακτήρα κινηματικό, σε κάθε διαδικασία που έχει χαρακτήρα αποκατάστασης της δημοκρατίας και του δικαίου, σε κάθε δράση που θα συγκρούεται με τους πρόθυμους υποτακτικούς του εγχώριου πολιτικού κατεστημένου, σε κάθε πολιτική πράξη που θα αποκαλύπτει την αλήθεια και ταυτόχρονα θα αποδίδει ευθύνες, σε κάθε πρωτοβουλία που θα μεταφέρει στην Ευρώπη πορίσματα, τεκμηριώσεις και εναλλακτικές προοπτικές". 


Η ανεξάρτητη ευρωβουλευτής μίλησε ωστόσο,  κυρίως για το έργο που έχει αναλάβει η Επιτροπή Αλήθειας και τη "μεγάλη ανησυχία", αλλά και τη "μεγάλη προσδοκία" που αυτή γεννά.

"Μεγάλη ανησυχία προκαλεί σε όλους αυτούς που πριν ένα χρόνο νόμισαν ότι τελείωσαν οριστικά με μια Επιτροπή που έμοιαζε επικίνδυνη για την κυβερνητική πολιτική. Καθώς επρόκειτο για μία επιτροπή ανεξάρτητη, για μια επιτροπή που επιχείρησε βαθιά εμπλοκή στην εξέταση των αιτίων που παρήγαγαν το χρέος, για μια επιτροπή που τόλμησε να περιγράψει ένα σχέδιο, έναν δρόμο και τελικά μια διέξοδο εναλλακτική".

"Πίστεψαν πέρσι το Νοέμβρη ότι με την απόφαση λήξης των εργασιών της Επιτροπής, θα ξεμπέρδευαν με όλους εμάς, τους ενοχλητικούς, τους απαιτητικούς, που θέτουμε το δάχτυλο επί των τύπων των ήλων, αναζητούμε στοιχεία, τεκμηριώνουμε πορίσματα, αποδίδουμε ευθύνες, επιχειρώντας να διαλύσουμε το δόγμα του μονόδρομου και να οργανώσουμε μια εναλλακτική αντεπίθεση. Δεν τα κατάφεραν.
Η Επιτροπή, ένα χρόνο μετά, συνεδρίασε στην αρχική της πλήρη σύνθεση και ταυτόχρονα, να δώσουμε και μία είδηση, επί της ουσίας ποτέ δεν έπαψε να λειτουργεί. Η Επιτροπή από πέρσι το Νοέμβρη συνέχισε, παρά την πολιτική δίωξη που υπέστη, παρά τα εμπόδια και τα προσκόμματα που συνάντησε καθόλη τη διάρκεια αυτού του ενός χρόνου, συνέχισε να μελετά και να δουλεύει. Ο λόγος;  Ο λόγος αποτυπώθηκε το Σάββατο το απόγευμα, όπου σε αυτήν εδώ την αίθουσα ήρθαν πολλοί, πάρα πολλοί. Πολίτες κάθε ηλικίας, συνταξιούχοι, άνεργοι, εργαζόμενοι, φοιτητές – εδώ θέλω να επισημάνω τη μεγάλη προσέλευση των νέων ανθρώπων - φορείς και σωματεία. Ήρθαν με μια μεγάλη προσδοκία.  Να σπάσει η αδιέξοδη απελπισία που ζει ο καθένας ιδιωτεύοντας και να ανοίξει μια χαραμάδα συλλογικής δουλειάς και ταυτόχρονα συλλογικού αγώνα".




Η Σοφία Σακοράφα ανέφερε ότι αισθάνεται ότι υπάρχει εκ μέρους της και της Επιτροπής, ένα ανυπέρβλητο χρέος:  "Να μετατρέψουμε αυτή τη χαραμάδα σε διάπλατο άνοιγμα.Ανταποκρινόμενοι λοιπόν σε αυτό το πολιτικό χρέος, που ταυτόχρονα αποτελεί και ώριμη δυνατότητα, αλλά και επιβεβλημένη πολιτική αναγκαιότητα η Επιτροπή θα φτάσει παντού. Παντού!"
"Από την πλευρά μου θα σας μιλήσω για την πανευρωπαϊκή έκταση που οργανώνουμε να πάρει" είπε, " καθώς είναι γνωστό σε όλους, ακόμη και στους πιο δύσπιστους, ότι η κρίση των Τραπεζών, ότι η εφαρμοζόμενη λιτότητα, ότι η επικίνδυνη συρρίκνωση των κεκτημένων, ότι η κατάλυση της δημοκρατίας, όπως θα έλεγε και ένας καλός φίλος της Επιτροπής, ο Χάμπερμας, δεν αποτελεί μόνον ελληνικό φαινόμενο".

"Είναι πλέον σαφές, αφού οι προκλήσεις προς το Νότο είναι ανθρωπιστικά ανυπόφορες, πολιτικά ανήθικες και ιδεολογικά επικίνδυνες, ότι μοιραζόμαστε παρόμοιες αγωνίες και προβληματισμούς με αρκετούς λαούς.
Ρόλος δικός μου, ως ανεξάρτητης ευρωβουλευτού, καταρχάς ο συντονισμός της Επιτροπής Αλήθειας, με άλλες Επιτροπές στην Ισπανία και τη Πορτογαλία, οι οποίες ξεκίνησαν την λειτουργία τους κατά τα πρότυπα της δικής μας επιτροπής, έχοντας ως μέλη τους κυρίως πρωτοβάθμια σωματεία.
Η Επιτροπή Αλήθειας για την Ευρώπη, ξέρετε, αποτελεί ό,τι αποτέλεσε η Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου στο Εκουαδόρ για ολόκληρο τον κόσμο.
Αποτελεί δηλαδή ένα εργαλείο σε επίπεδο τεχνικό. Αποτελεί ταυτόχρονα μια δημοκρατική έκφραση σε επίπεδο πολιτικό. Αποτελεί μια πρόκληση σε επίπεδο κοινωνικής χειραφέτησης Αποτελεί τέλος ένα ζητούμενο για την ίδια τη Δημοκρατία, αν πάψουμε να την ορίζουμε μόνον ως έναν απολιθωμένο θεσμό, αλλά την κατανοήσουμε ως αξία, ως οντότητα, ως συμμετοχή στη διαχείριση των κοινών αγαθών που διαθέτουμε. Με την έννοια αυτή συγκροτούμε μια ευκίνητη οργανωτική δομή που θα ενοποιείται διαρκώς με ό,τι συντελείται σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Είναι δεδομένο ότι αυτές οι κινήσεις, που θα προσλάβουν και έναν πιο ενιαίο χαρακτήρα, όσο κι αν σας φαίνεται περίεργο, προκαλούν ανησυχία στο ευρωπαϊκό διευθυντήριο. Προκαλούν ενόχληση στη γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Προκαλούν δυσφορία στην κορυφή της πυραμίδας, όχι μόνο της πολιτικής, αλλά και της χρηματοπιστωτικής.
Από το σημερινό βήμα, τους υπογραμμίζω ότι πολύ καλά κάνουν και ανησυχούν, ενοχλούνται και δυσφορούν. Είμαστε και διατεθειμένοι, αλλά και έτοιμοι να ανοίξουμε το παιχνίδι ακόμη περισσότερο στην Ευρώπη σε πρωτοβάθμια σωματεία, σε συλλογικότητες, σε φορείς και σε Δήμους. Είμαστε αποφασισμένοι να ενοχλούμε διαρκώς τα θεσμικά όργανα, είμαστε αποφασισμένοι να ενισχύσουμε τις συμμαχίες μας και να εκθέσουμε ακόμη περισσότερο τους μηχανισμούς που παρήγαγαν κρίση και δυστυχία".Τα συμπεράσματα της Επιτροπής, τα οποία πολύ σύντομα θα γίνουν κτήμα της ελληνικής κοινωνίας, θα γίνουν κτήμα και εκείνου του τμήματος της Ευρώπης που αγωνιά και ανησυχεί, αλλά και εκείνου του μεγάλου κομματιού που περνά πάνω από το σώμα του ο οδοστρωτήρας της λιτότητας και της κοινωνικής χρεοκοπίας".


Κλείνοντας την ομιλία της τόνισε ότι : "Γίναμε τα προηγούμενα χρόνια όλοι μας μάρτυρες μιας ακατάσχετης τηλεοπτικής φλυαρίας, που τελικά αποδείχτηκε ότι δεν είχε κανένα βάθος και καμία συνέπεια.
Γίναμε μάρτυρες μιας συνειδητής διαδικασίας εμπορίας ελπίδας και αυταπάτης.
Σήμερα γινόμαστε μάρτυρες της μεγάλης προσπάθειας του πολιτικού συστήματος να ανασυγκροτήσει τις εφεδρείες του και μάλιστα με υλικά τόσο ακραία νεοφιλελεύθερα, που εχθρός τους, σε αυτή τη μάχη για την εξουσία, είναι κατά κύριο λόγο ο ίδιος τους ο εαυτός. Σήμερα γίνεστε μάρτυρες μιας διαδικασίας που ανεξάρτητα εάν συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τις θέσεις και τις προτάσεις της Επιτροπής, διαθέτει τρία αναμφισβήτητα χαρακτηριστικά :

Δουλεύει, όχι για χρήματα,  όπως τον Απρίλη του 2015 αρκετοί συνάδερφοί σας έγραφαν, αλλά άοκνα και μεθοδικά, έχοντας απέναντί της τεράστιες δυσκολίες, ακόμη και οικονομικής φύσης. Οι άνθρωποι που σήμερα είναι μαζί μας, διαπρεπείς επιστήμονες, φιλοξενούνται σε σπίτια Ελλήνων, για να υπηρετήσουν την αλήθεια.

Δεύτερο χαρακτηριστικό δουλεύει όχι για να υπηρετήσει μια ιδεοληψία, αλλά την ίδια την κοινωνία και τις ανάγκες της και για το λόγο αυτό οι τεκμηριώσεις των πορισμάτων είναι αναπόσπαστο κομμάτι της έρευνας. Αφού είναι γνωστό ότι η κοινωνία δεν υπηρετείται με προθέσεις, αλλά με καλά τεκμηριωμένα σχέδια, που αποδεικνύουν βήμα προς βήμα τις προθέσεις.
Και τρίτο χαρακτηριστικό η ανεξαρτησία μας. Κανείς από όσους σήμερα είναι εδώ μαζί μας, στο τέλος της ημέρας δε θα παραδώσει στρατιωτική αναφορά στον προιστάμενο είτε πολιτικό, είτε τραπεζικό, είτε εγχώριο είτε διεθνή.
Αναφορά και μάλιστα λεπτομερή δίνουμε μόνο στον ελληνικό λαό.
Νομίζω λοιπόν ότι αυτό που συντελείται αυτές τις 3 μέρες εδώ, στην Επιτροπή Αλήθειας αξίζει μιας ανάλογης μεταχείρισης με αυτό που πραγματικά είναι."

 

7 Νοέμβρη, μια μέρα ξεχωριστή για το «μαύρο» της ΕΡΤ και τους εργαζόμενούς της.

Μια μέρα ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη μας γιατί δεν είναι τα ΜΑΤ που εισέβαλαν και κατέλαβαν το Ραδιομέγαρο και οι συλλήψεις που έγιναν, είναι άλλη μια μέρα κατάλυσης της δημοκρατίας, φίμωση της ελευθεροφωνίας, καταστολή της αξιοπρέπειας και απαξίωση της αγωνιζόμενης κοινωνίας.

7 Νοέμβρη, όταν κυβέρνηση και κολαούζοι τους πίστεψαν ότι «τελειώσαμε», «ως εδώ ήταν». Εμείς συνεχίσαμε με περισσότερη δύναμη, με πάθος, με αυταπάρνηση, με ανιδιοτέλεια, καταθέτοντας την ψυχή μας, μαζί με τους αλληλέγγυους και ποτίσαμε με αίμα έναν αγώνα πρωτοφανή απέναντι στο κράτος και τις παραφυάδες του.

7 Νοέμβρη, επαναπροσδιορίσαμε τον αγώνα μαζί με αλληλέγγυους, με κινήματα, με σωματεία, με την κοινωνία και με στόχο και σταθερά οράματα, με προγραμματισμό, με καθαρή ματιά και άτρωτη καρδιά, ανοίξαμε κόντρα σε όλους τη νέα ERTOPEN, άμεση συνέχεια του Ραδιομεγάρου, τον πυλώνα του αγώνα μας που πολεμήθηκε εντός κι εκτός αλλά άντεξε ώστε να είναι σημείο αναφοράς σήμερα αυτού του νικηφόρου αγώνα.

Μέχρι και σήμερα η ERTOPEN, οι αγωνιστές και οι αλληλέγγυοι πολεμούνται σκαιότατα γιατί πρέπει να μην παραδειγματίζει και να μην οριοθετεί αξίες πανανθρώπινες στο παρόν και στο μέλλον όλων αυτών που αγωνίζονται ενάντια στα μνημόνια, στην κρατική καταστολή και στον αυταρχισμό των κυβερνήσεων.

7 Νοέμβρη, με μνήμες ζωντανές και αδούλωτες ψυχές συνεχίζουμε στους ίδιους στόχους και αξίες για τη δημοκρατία, για την ελευθεροφωνία, για την κοινωνία, για τους εργαζόμενους, για τη χώρα μας.

7 Νοέμβρη, εμείς δεν σβήνουμε τη φλόγα και τη δυναμική που είχαμε και έχουμε για τη δημόσια ραδιοτηλεόραση, για ισονομία και δικαιοσύνη. Αξίες που είναι ζητούμενο στη σημερινή εποχή και που δεν τις εκχωρούμε ούτε τις αναθέτουμε σε κανέναν για να μας δηλώνουν αργότερα ανερυθρίαστα ότι έχουν ή ότι μπορεί να έχουν αυταπάτες.

7 ΝΟΕΜΒΡΗ, ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΤΙΜΟΥΜΕ, ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΙΖΟΥΜΕ.

Ανέστης Ταρπάγκος

Είναι περισσότερο από ορατό στη σημερινή περίοδο που διανοίγεται με την, σε δύο μήνες, έναρξη του 2017, ότι μια πλημμυρίδα του νεοσυντηρητισμού και του ρατσιστικού – εθνικιστικού ρεύματος τείνει να κατακλύσει τις κύριες χώρες της Δυτικής Ευρώπης
(με δεδομένο ότι σ’ εκείνες της Ανατολικής Ευρώπης ισχύει ήδη εδώ και αρκετό καιρό).

Στην Βρε­τα­νία, πα­ρό­λη την λαϊκή επέν­δυ­ση στο Brexit, ενόσω τμή­μα­τα του οι­κο­νο­μι­κού κα­τε­στη­μέ­νου υπο­στή­ρι­ζαν το Remain, η όλη δια­δι­κα­σία ηγε­μο­νεύ­τη­κε από την ακρο­δε­ξιά, με την συ­ντη­ρη­τι­κή κυ­βέρ­νη­ση ακλό­νη­τη στη θέση της, που υιο­θε­τεί πο­λι­τι­κές νε­ο­θα­τσε­ρι­κού τύπου. Στην Ισπα­νία, το αστι­κό κοι­νω­νι­κό κα­θε­στώς προ­τί­μη­σε να «θυ­σιά­σει» ένα ση­μα­ντι­κό μέρος του Σο­σια­λι­στι­κού Κόμ­μα­τος, προ­κει­μέ­νου να ανα­λά­βει εκ νέου την δια­κυ­βέρ­νη­ση το Λαϊκό Κόμμα, απο­τρέ­πο­ντας έτσι το εν­δε­χό­με­νο προ­ο­δευ­τι­κής κυ­βέρ­νη­σης με το Unidos Podemos. Στη Γερ­μα­νία, μπο­ρεί η ισχύς της χρι­στια­νο­δη­μο­κρα­τί­ας να εμ­φα­νί­ζε­ται μειω­μέ­νη σε επι­μέ­ρους εκλο­γι­κές ανα­με­τρή­σεις, αλλά αυτή αντι­σταθ­μί­ζε­ται από την αλ­μα­τώ­δη άνοδο της Εναλ­λα­κτι­κής για τη Γερ­μα­νία. Στις προ­ε­δρι­κές εκλο­γές της Γαλ­λί­ας της άνοι­ξης του 2017, είναι πε­ρισ­σό­τε­ρο από σί­γου­ρη η συμ­με­το­χή των ρε­που­μπλι­κά­νων και του Εθνι­κού Με­τώ­που στον δεύ­τε­ρο γύρο, τη στιγ­μή που ήδη από τον πρώτο γύρο τα δύο αυτά κόμ­μα­τα της συ­ντη­ρη­τι­κής πα­ρά­τα­ξης φαί­νο­νται να συ­γκε­ντρώ­νουν τις προ­τι­μή­σεις των δύο-τρί­των του εκλο­γι­κού σώ­μα­τος.

Μια σαφής ροπή συ­ντη­ρη­τι­κών με­τα­το­πί­σε­ων

          Στην ελ­λη­νι­κή πε­ρί­πτω­ση η χρε­ο­κο­πία και ήττα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, από την σκο­πιά προ­φα­νώς των λαϊ­κών συμ­φε­ρό­ντων και της Αρι­στε­ράς, ανα­δει­κνύ­ει ήδη ένα ση­μα­ντι­κό ρεύμα απο­στα­σιο­ποί­η­σης από αυτόν, που βαί­νει συ­νε­χώς διευ­ρυ­νό­με­νο. Και πώς θα μπο­ρού­σε να γίνει δια­φο­ρε­τι­κά όταν ένας σχη­μα­τι­σμός της Ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς, που κα­τα­γρά­φη­κε ως φο­ρέ­ας κα­τάρ­γη­σης των μνη­μο­νί­ων και ικα­νο­ποί­η­σης στοι­χειω­δών ζω­τι­κών ερ­γα­τι­κών ανα­γκών, πο­λι­τεύ­τη­κε ευθύς ως ανέ­λα­βε την δια­κυ­βέρ­νη­ση με την ετυ­μη­γο­ρία των λαϊ­κών τά­ξε­ων, ως εξου­σί­ας νο­μι­μο­ποί­η­σης και στα­θε­ρο­ποί­η­σης των κα­τα­στρε­πτι­κών απο­τε­λε­σμά­των των δύο προη­γου­μέ­νων μνη­μο­νί­ων, υιο­θε­τώ­ντας και προ­σθέ­το­ντας ένα τρίτο μνη­μό­νιο πάνω στο ήδη γε­μά­το πλήγ­μα­τα σώμα της ερ­γα­ζό­με­νης ελ­λη­νι­κής κοι­νω­νί­ας. Έτσι το φά­ντα­σμα της επα­νά­καμ­ψης του νε­ο­συ­ντη­ρη­τι­σμού τεί­νει να κυ­ριαρ­χή­σει και πάνω στον ελ­λη­νι­κό ου­ρα­νό, δια­μορ­φώ­νο­ντας όρους αυ­το­δύ­να­μης δια­κυ­βέρ­νη­σης της ΝΔ του ακραί­ου και σα­ρω­τι­κού νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού, και σα­φέ­στα­της υπο­χώ­ρη­σης της εκλο­γι­κής εμ­βέ­λειας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

          Εκεί­νο που τεί­νει να συμ­βεί είναι το ότι όπως τα λαϊκά στρώ­μα­τα εγκα­τέ­λει­ψαν τη σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τία του ΠΑΣΟΚ και στρά­φη­καν μα­ζι­κά στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, έτσι και σή­με­ρα ση­μα­ντι­κό τμήμα αυτών των στρω­μά­των, δια­πι­στώ­νο­ντας την διά­ψευ­ση των προσ­δο­κιών του, τεί­νει να στρα­φεί προς τα δεξιά, πα­ρό­λο τον με­τω­πι­κό νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο λόγο της ΝΔ (εκ νέου κύ­μα­τα απο­λύ­σε­ων στο δη­μό­σιο, απο­δο­χή των απαι­τή­σε­ων των ορ­γά­νων της ευ­ρω­παϊ­κής κα­πι­τα­λι­στι­κής διε­θνο­ποί­η­σης και του ελ­λη­νι­κού ΣΕΒ, κα­τάρ­γη­ση φο­ρο­λό­γη­σης του επι­χει­ρη­μα­τι­κού κε­φα­λαί­ου, κα­τάρ­γη­ση των δη­μό­σιων κοι­νω­νι­κών υπη­ρε­σιών, ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση και σε το­μείς όπως τα νο­σο­κο­μεία και οι εκ­παι­δευ­τι­κοί μη­χα­νι­σμοί). Το απο­τέ­λε­σμα δη­λα­δή της με­τάλ­λα­ξης του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είναι πολύ χει­ρό­τε­ρο από τα ανα­με­νό­με­να : Έχει ανοί­ξει τον δρόμο διά­πλα­τα προς την ροπή επα­νά­καμ­ψης της συ­ντη­ρη­τι­κής δε­ξιάς, πράγ­μα που πλέον θα οδη­γή­σει τον ήδη εξα­ε­τή όλε­θρο των ερ­γα­ζο­μέ­νων τά­ξε­ων στην από­λυ­τη εξα­θλί­ω­ση. Το να κα­τα­λά­βεις την δια­κυ­βέρ­νη­ση και να μην είσαι ικα­νός, ή να μην έχεις την πρό­θε­ση να εφαρ­μό­σεις μια αρι­στε­ρή πο­λι­τι­κή, στο όνομα της οποί­ας έχεις εκλε­γεί, αυτό εκ των πραγ­μά­των οδη­γεί στην κα­τί­σχυ­ση της δε­ξιάς πο­λι­τι­κής και πα­ρά­τα­ξης.

          Άρα, όσο είναι ανα­γκαία η ανά­σχε­ση και ανα­τρο­πή της κυ­βερ­νη­τι­κής πο­λι­τι­κής εφαρ­μο­γής του τρί­του μνη­μο­νί­ου του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, με την ταυ­τό­χρο­νη κα­τάρ­γη­ση  όλων των εφαρ­μο­στι­κών νόμων των προη­γού­με­νων μνη­μο­νί­ων, κατά μεί­ζο­να λόγο απαι­τεί­ται η ανα­κο­πή της προ­ο­πτι­κής επα­νά­καμ­ψης του ακραί­ου νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού στην δια­κυ­βέρ­νη­ση της χώρας. Ένα ζή­τη­μα είναι η ήττα της πο­λι­τι­κής της ση­με­ρι­νής κυ­βέρ­νη­σης, κι’ ένα ακόμη με­γα­λύ­τε­ρο ζή­τη­μα είναι η απο­τρο­πή και η ανα­χαί­τι­ση της πο­ρεί­ας της συ­ντη­ρη­τι­κής δε­ξιάς προς την εξου­σία, για μια και­νού­ρια φορά. Δεν μπο­ρεί ναι ασκεί­ται η πιο αδιάλ­λα­κτη αντι­πο­λί­τευ­ση προς τον μνη­μο­νια­κό ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, και να μην ασκεί­ται ταυ­τό­χρο­να η πλέον επι­θε­τι­κή και ολο­μέ­τω­πη αντι­πο­λί­τευ­ση προς τη ΝΔ. Είναι δυ­να­τόν και με ποιους όρους να υλο­ποι­η­θεί αυτός ο στό­χος (ήττα της κυ­βερ­νη­τι­κής πο­λι­τι­κής, ανά­σχε­ση του δρό­μου προς την εξου­σία της ΝΔ), με την επί­γνω­ση ότι η εν­δε­χό­με­νη επα­νά­καμ­ψη της δε­ξιάς στην δια­κυ­βέρ­νη­ση, θα έχει ακόμη σκλη­ρό­τε­ρα και κα­τα­στρε­πτι­κά κοι­νω­νι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα ; Το ερώ­τη­μα αυτό δεν θα απα­ντη­θεί στην όποια εν­δε­χό­με­νη προ­ε­κλο­γι­κή πε­ρί­ο­δο, δεν μπο­ρεί να απα­ντη­θεί με την εν­δε­χό­με­νη ή μη εί­σο­δο στη βουλή σχη­μά­των όπως η Λαϊκή Ενό­τη­τα, η Ανταρ­σύα, η Πλεύ­ση Ελευ­θε­ρί­ας, δεν μπο­ρεί να βρει λύση με την όποια σχε­τι­κή βελ­τί­ω­ση των εκλο­γι­κών επι­δό­σε­ων του ΚΚΕ.

Πε­ρι­πτώ­σεις ανά­σχε­σης της ακραί­ας συ­ντη­ρη­τι­κής επέ­λα­σης

          Α) Μια πρώτη θε­ω­ρη­τι­κή πε­ρί­πτω­ση που μπο­ρεί να ανα­δει­χθεί για την ανά­σχε­ση αυτού του κιν­δύ­νου κα­θο­λι­κής κα­τα­στρο­φής, είναι η δια­μόρ­φω­ση ενός με­τώ­που με δη­μο­κρα­τι­κά και αντι­νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά, ανά­με­σα στον συρ­ρι­κνω­μέ­νο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, και στις δυ­νά­μεις της Αρι­στε­ράς που έχουν αντι­μνη­μο­νια­κό και ρι­ζο­σπα­στι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό. Μια τέ­τοια πε­ρί­πτω­ση που θα χρη­σι­μο­ποιού­σε ως κύριο επι­χεί­ρη­μα την απο­φυ­γή χει­ρό­τε­ρων εξε­λί­ξε­ων με την επα­νά­καμ­ψη της ΝΔ στη δια­κυ­βέρ­νη­ση, είναι προ­φα­νώς ανυ­πό­στα­τη από κάθε άποψη, στο βαθμό που ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ έχει προ πολ­λού προ­σχω­ρή­σει στην ανοι­χτή μνη­μο­νια­κή πο­λι­τι­κή, στην υπη­ρέ­τη­ση της κα­πι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης και των υπα­γο­ρεύ­σε­ων των ευ­ρω­παϊ­κών υπε­ρε­θνι­κών κέ­ντρων. Άλ­λω­στε μια τέ­τοια συμ­μα­χία δεν θα μπο­ρού­σε να συ­γκρα­τή­σει σε καμία πε­ρί­πτω­ση την πα­ρα­φθο­ρά του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, αλλά απε­να­ντί­ας θα προ­κα­λού­σε ζημία στις ίδιες τις αρι­στε­ρές δυ­νά­μεις, εξ αι­τί­ας της πλή­ρους αντι­φα­τι­κό­τη­τας και ασυ­ναρ­τη­σί­ας της.

          Β) Σε μια δεύ­τε­ρη πε­ρί­πτω­ση η κυ­βέρ­νη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα επι­διώ­ξει να προσ­δώ­σει στην πο­λι­τι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση «πο­λω­τι­κά» χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά, εμ­φα­νί­ζο­ντας τον εαυτό της ως δύ­να­μη φι­λο­λαϊ­κής προ­στα­σί­ας και πο­λι­τι­κού εκ­συγ­χρο­νι­σμού, ένα­ντι του «φαύ­λου» πο­λι­τι­κού πα­ρελ­θό­ντος του «τρι­γώ­νου της δια­πλο­κής» κλπ. Θα αξιο­ποι­ή­σει προ­φα­νώς το φό­βη­τρο του πραγ­μα­τι­κά ακόμη πιο αντι­λαϊ­κού και σα­ρω­τι­κού νε­ο­συ­ντη­ρη­τι­σμού της ΝΔ : Μια τέ­τοια επι­χει­ρη­μα­το­λο­γία δεν έχει πει­στι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά, εφό­σον ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ νο­μι­μο­ποί­η­σε και ανα­πα­ρή­γα­γε το σύ­νο­λο της μνη­μο­νια­κής πο­λι­τι­κής, σε σχε­τι­κή ταύ­τι­ση με τις αστι­κές μνη­μο­νια­κές δυ­νά­μεις. Εντού­τοις όμως μπο­ρεί να έχει ορι­σμέ­να απο­τε­λέ­σμα­τα στην συ­γκρά­τη­ση ενός μέ­ρους του εκλο­γι­κού του σώ­μα­τος, προ­κει­μέ­νου να απο­τρέ­ψει την προς τα αρι­στε­ρά με­τα­τό­πι­σή του. Μια τέ­τοια λο­γι­κή αντι­πα­ρά­θε­σης με­τα­ξύ «φωτός και σκό­τους», μπο­ρεί να είχε μια ορι­σμέ­νη απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα στις προη­γού­με­νες δε­κα­ε­τί­ες με­τα­ξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, γιατί ακρι­βώς η ελ­λη­νι­κή σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τία δια­τη­ρού­σε ακόμη τις ερ­γα­τι­κές της εκ­προ­σω­πή­σεις, ένα­ντι της συμ­μα­χί­ας αστι­κής τάξης και μι­κρο­με­σαί­ων στρω­μά­των που έκ­φρα­ζε η δεξιά πα­ρά­τα­ξη. Στην πε­ρί­πτω­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν έχει ισχύ κάτι τέ­τοιο, γιατί το κόμμα της μι­κρο­α­στι­κής εκ­συγ­χρο­νι­στι­κής τε­χνο­κρα­τί­ας, δεν έχει ορ­γα­νι­κές σχέ­σεις με την ερ­γα­τι­κή τάξη, και γιατί ευ­θέ­ως έχει τα­χθεί στην υπη­ρε­σία στή­ρι­ξης των συμ­φε­ρό­ντων ανά­καμ­ψης και στή­ρι­ξης της κα­πι­τα­λι­στι­κής κερ­δο­φο­ρί­ας.

          Γ) Μια τρίτη πε­ρί­πτω­ση έχει να κάνει με την ανά­δει­ξη στο προ­σκή­νιο ενός συ­νο­λι­κού (υπο­θε­τι­κού βέ­βαια) με­τώ­που όλων των δυ­νά­με­ων της Αρι­στε­ράς (ΚΚΕ, Λαϊκή Ενό­τη­τα, Πλεύ­ση Ελευ­θε­ρί­ας, Ανταρ­σύα), το οποίο εν­δε­χο­μέ­νως μέσα από την ενω­τι­κή του δυ­να­μι­κή θα μπο­ρού­σε να έχει πολ­λα­πλα­σια­στι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα. Ωστό­σο μια τέ­τοια πο­λι­τι­κή συμ­μα­χία αντι­με­τώ­πι­σης τόσο της πτω­τι­κής πο­ρεί­ας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, όσο και της ανο­δι­κής πο­ρεί­ας της ΝΔ, είναι από τη μια πλευ­ρά ανέ­φι­κτο, ενώ από την άλλη είναι αμ­φι­βό­λου απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τας. Είναι φα­νε­ρό ότι ο πο­λι­τι­κός υπο­κει­με­νι­σμός που χα­ρα­κτη­ρί­ζει δυ­νά­μεις του αρι­στε­ρού κι­νή­μα­τος, αλλά και πολύ ση­μα­ντι­κές με­τα­ξύ τους δια­φο­ρο­ποι­ή­σεις, εμπο­δί­ζουν την δια­μόρ­φω­ση μιας τέ­τοιου εί­δους συμ­μα­χί­ας. Και από την άλλη πλευ­ρά, είτε θέλει να το απο­δε­χθεί κα­νείς είτε όχι, οι δυ­νά­μεις της Αρι­στε­ράς, ιδιαί­τε­ρα μά­λι­στα μετά την μνη­μο­νια­κή με­τάλ­λα­ξη ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, έχουν χάσει τα πεδίο μιας πλειο­ψη­φι­κής λαϊ­κής απεύ­θυν­σης και συ­σπεί­ρω­σης, και κι­νού­νται στους δι­κούς τους «μι­κρο­κό­σμους».

          Είναι άρα ανα­πό­τρε­πτη η επα­νά­καμ­ψη του ακραί­ου δε­ξιού νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού στην δια­κυ­βέρ­νη­ση της χώρας, με την πα­ρα­φθο­ρά που υφί­στα­ται ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, πράγ­μα που θα έχει «θα­να­τη­φό­ρες» πλέον επι­πτώ­σεις για τον λαϊκό ερ­γα­ζό­με­νο κόσμο ; Η μο­να­δι­κή δυ­να­τό­τη­τα που απο­μέ­νει , κι’ αυτή με δυ­σμε­νείς όρους στην ση­με­ρι­νή πε­ρί­ο­δο, είναι η ενω­τι­κή αντι­μνη­μο­νια­κή και ρι­ζο­σπα­στι­κή πα­ρέμ­βα­ση του λαϊ­κού ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος, του πα­ρά­γο­ντα δη­λα­δή εκεί­νου που ει­σερ­χό­με­νος στο κε­ντρι­κό πο­λι­τι­κό σκη­νι­κό, είναι σε θέση να επα­να­προσ­διο­ρί­σει τα πράγ­μα­τα, να δια­φο­ρο­ποι­ή­σει τους τα­ξι­κούς συ­σχε­τι­σμούς, και να δώσει ισχυ­ρή ώθηση στο ελ­λη­νι­κό αρι­στε­ρό κί­νη­μα. Κι’ αυτό δεν μπο­ρεί να γίνει στη ση­με­ρι­νή συ­γκυ­ρία παρά μόνον εφό­σον οι σχη­μα­τι­σμοί της Αρι­στε­ράς επι­κε­ντρω­θούν κατ’ εξο­χήν σ’ αυτό τον προ­σα­να­το­λι­σμό, της τρο­φο­δό­τη­σης αυτής της κοι­νω­νι­κής κι­νη­μα­τι­κής δυ­να­μι­κής, κατά τρόπο με­τω­πι­κό, ή του­λά­χι­στον σε πα­ραλ­λη­λία. Μόνον μια τέ­τοια κί­νη­ση είναι σε θέση να δώσει εκ νέου αυ­το­πε­ποί­θη­ση στους «από κάτω», να προ­ω­θή­σει τα κοινά τα­ξι­κά τους συμ­φέ­ρο­ντα, να κα­τα­στή­σει την μι­σθω­τή ερ­γα­σία, τους ανέρ­γους, τους συ­ντα­ξιού­χους ισχυ­ρό υπο­κεί­με­νο της τρέ­χου­σας τα­ξι­κής αντι­πα­ρά­θε­σης.

Η αντα­πό­κρι­ση σε μια ανοι­χτή ιστο­ρι­κή εκ­κρε­μό­τη­τα

          Μπο­ρεί η ανα­φο­ρά σε μια τέ­τοια κα­τεύ­θυν­ση να γί­νε­ται κου­ρα­στι­κή και κα­τα­χρη­στι­κή, ωστό­σο είναι μο­νό­δρο­μος για την αντι­με­τώ­πι­ση των ση­με­ρι­νών προ­κλή­σε­ων. Δεν ήταν παρά το πα­νελ­λα­δι­κό απερ­για­κό κί­νη­μα της πε­ριό­δου 2010 – 12, καθώς και το αυ­θόρ­μη­το κί­νη­μα της Πλα­τεί­ας Συ­ντάγ­μα­τος, που επέ­φε­ραν την πλήρη απο­νο­μι­μο­ποί­η­ση της μνη­μο­νια­κής πο­λι­τι­κής και ως συ­νε­πα­κό­λου­θο την ευ­ρύ­τα­τη με­τα­στρο­φή του λαϊ­κού κό­σμου προς τα αρι­στε­ρά. Σή­με­ρα βέ­βαια είναι δυ­σμε­νέ­στε­ροι οι όροι για την απερ­για­κή κι­νη­το­ποί­η­ση των λαϊ­κών τά­ξε­ων, πράγ­μα που οφεί­λε­ται : Στην εν τω με­τα­ξύ διό­γκω­ση και στα­θε­ρο­ποί­η­ση της ανερ­γί­ας στο 25% και της συ­να­κό­λου­θης «αδή­λω­της» ερ­γα­σί­ας, στα ει­σο­δη­μα­τι­κά πλήγ­μα­τα που έχει δε­χθεί ο κό­σμος της μι­σθω­τής ερ­γα­σί­ας, στην αμη­χα­νία και αδρα­νο­ποί­η­ση των λαϊ­κών στρω­μά­των που ανέ­δει­ξαν τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στην δια­κυ­βέρ­νη­ση της χώρας και σή­με­ρα πα­ρα­κο­λου­θούν σε πλήρη σύγ­χυ­ση την διά­ψευ­ση των προσ­δο­κιών τους. Επει­δή ακρι­βώς συ­ντρέ­χουν στην τρέ­χου­σα συ­γκυ­ρία αυτοί οι επι­βα­ρυ­ντι­κοί όροι για την κι­νη­μα­τι­κή δυ­να­μι­κή, γι’ αυτό και απαι­τεί­ται η κα­θο­ρι­στι­κή επι­κέ­ντρω­ση και υπη­ρέ­τη­ση της κι­νη­μα­τι­κής ανά­τα­ξης του λαϊ­κού ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος από την πλευ­ρά των αρι­στε­ρών δυ­νά­με­ων.

          Δεν είναι παρά η διεκ­δί­κη­ση των άμε­σων λαϊ­κών ζω­τι­κών ανα­γκών που μπο­ρούν να συ­γκρο­τή­σουν ένα κοινό πρό­γραμ­μα στό­χων πάλης, ένα με­τα­βα­τι­κό τα­ξι­κό αντι­πο­λι­τευ­τι­κό πρό­γραμ­μα : Απο­κα­τά­στα­ση και αύ­ξη­ση κα­τώ­τα­του μι­σθού και αμοι­βών συλ­λο­γι­κών συμ­βά­σε­ων, γε­νι­κευ­μέ­νο επί­δο­μα ανερ­γί­ας για το σύ­νο­λο των ανέρ­γων, κα­τάρ­γη­ση των φο­ρο­λο­γι­κών επι­βα­ρύν­σε­ων (ΕΝΦΙΑ, ει­σο­δή­μα­τος, ΦΠΑ κλπ.), απο­κα­τά­στα­ση των συ­ντά­ξε­ων και απο­τρο­πή κάθε νέου τρό­που υπο­λο­γι­σμού τους, προ­ά­σπι­ση των δη­μό­σιων κοι­νω­νι­κών υπη­ρε­σιών (εκ­παί­δευ­σης, με­τα­φο­ρών, νο­σο­κο­μεια­κής πε­ρί­θαλ­ψης κλπ.). Τέ­τοιου εί­δους, με­τα­ξύ άλλων,  τα­ξι­κές αιχ­μές μπο­ρούν στην αγω­νι­στι­κή τους ανά­πτυ­ξη να λει­τουρ­γή­σουν στην κα­τεύ­θυν­ση κλο­νι­σμού των μνη­μο­νια­κών πο­λι­τι­κών, της κυ­ριαρ­χί­ας της αστι­κής τάξης της χώρας, των εκ­βια­στι­κών υπα­γο­ρεύ­σε­ων των υπε­ρε­θνι­κών κα­πι­τα­λι­στι­κών κέ­ντρων. Μια τέ­τοια δυ­να­μι­κή είναι όρος sine qua non για την οποια­δή­πο­τε εκτί­να­ξη της επιρ­ρο­ής του αρι­στε­ρού κι­νή­μα­τος, όπως ακρι­βώς είχε συμ­βεί με τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στις εκλο­γι­κές ανα­με­τρή­σεις Μαίου – Ιου­νί­ου 2012.

          Αν αντί να συ­νει­σφέ­ρου­με ολικά και κα­θο­ρι­στι­κά για να έρθει στην επι­φά­νεια μια τέ­τοια λαϊκή δυ­να­μι­κή, στο έδα­φος της υπαρ­κτής υλι­κής κοι­νω­νι­κής πραγ­μα­τι­κό­τη­τας, αντί να με­τα­θέ­του­με τις με­γά­λες αλ­λα­γές για τις λε­ω­φό­ρους ενός απροσ­διό­ρι­στου μέλ­λο­ντος, αν αντί αυτών προ­τάσ­σου­με τον νο­μι­σμα­τι­κό φε­τι­χι­σμό και την εθνι­κή ανά­πτυ­ξη της κα­πι­τα­λι­στι­κής οι­κο­νο­μί­ας, αν κα­νο­ναρ­χού­με την κα­θο­λι­κή επα­να­στα­τι­κή με­ταλ­λα­γή χωρίς με­τα­βα­τι­κές δια­με­σο­λα­βή­σεις στη συ­γκυ­ρία και στην τα­κτι­κή, τότε ένα είναι σί­γου­ρο : Ότι ο δε­ξιός συ­ντη­ρη­τι­σμός, αξιο­ποιώ­ντας στο έπα­κρο την χρε­ο­κο­πία της κε­ντρο­α­ρι­στε­ράς και της σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας, με κύρια πα­ρα­δείγ­μα­τα τη ση­με­ρι­νή Γαλ­λία και Ελ­λά­δα, θα λει­τουρ­γή­σει σα­ρω­τι­κά για τα λαϊκά ερ­γα­τι­κά δι­καιώ­μα­τα και συμ­φέ­ρο­ντα. Εμ­μο­νή λοι­πόν στον υπο­κει­με­νι­σμό μας ή δρο­μο­λό­γη­ση της ενω­τι­κής και με­τω­πι­κής υπη­ρέ­τη­σης ανά­πτυ­ξης του αντι­κει­με­νι­κού πα­ρά­γο­ντα, του λαϊ­κού πα­ρά­γο­ντα ;

Ό,τι και αν έχει δια­με­σο­λα­βή­σει, το δη­μο­ψή­φι­σμα του Ιου­λί­ου 2015 ήταν κα­θο­ρι­στι­κό από αυτή την άποψη, ανε­ξάρ­τη­τα αν ήταν εκλο­γι­κού τύπου έκ­φρα­ση και όχι μορφή κι­νη­μα­τι­κής ανά­τα­ξης : Η κά­θε­τη ενα­ντί­ω­ση στα μνη­μό­νια συ­γκέ­ντρω­σε την από­λυ­τη λαϊκή πλειο­ψη­φία. Το ση­με­ρι­νό ζή­τη­μα είναι η υλική και κι­νη­μα­τι­κή μορ­φο­ποί­η­ση αυτού του συ­ντρι­πτι­κά πλειο­ψη­φι­κού «όχι», έτσι ώστε το «ναι» να πα­ρα­μεί­νει μειο­ψη­φι­κό και πε­ρι­θω­ριο­ποι­η­μέ­νο. Αν το αρ­χι­κό αυτό «όχι» με­τα­τρά­πη­κε στο με­τέ­πει­τα «ναι» της υιο­θέ­τη­σης του τρί­του μνη­μο­νί­ου, του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ αυτή τη φορά, και αυτό δεν ακο­λου­θή­θη­κε από μια λαϊκή κι­νη­μα­τι­κή έξαρ­ση για την προ­ά­σπι­ση της αλή­θειας του «όχι», σή­με­ρα, που τα απο­τε­λέ­σμα­τα της με­τα­στρο­φής του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είναι πε­ρισ­σό­τε­ρο από ορατά, χρειά­ζε­ται να πλη­ρω­θεί αυτή η ιστο­ρι­κή εκ­κρε­μό­τη­τα : Ο υλι­κός κι­νη­μα­τι­κός λαϊ­κός με­τα­σχη­μα­τι­σμός της εκλο­γι­κής έκ­φρα­σης, το πέ­ρα­σμα από την ψήφο που «προ­δό­θη­κε» στην άτεγ­κτη  τα­ξι­κή κοι­νω­νι­κή κι­νη­το­ποί­η­ση.


πηγή rproject

Σε συνέντευξη που έδωσε στο BBC

Για την ανάγκη δημιουργίας ενός τρίτου ισχυρού προοδευτικού πολιτικού κινήματος τάχθηκε η Σούζαν Σάραντον. Τάχθηκε κατά της επιλογής Χίλαρι Κλίντον ως το δήθεν ”μικρότερο κακό” και εξέφρασε την ανησυχία της για τους πολέμους και την πορεία της δημοκρατίας ανά τον κόσμο.

Σε απάντηση για το αν θα ψήφιζε την Κλίντον ώστε να εκλεγεί η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος των H.Π.Α. ανέφερε ότι ”δεν ψηφίζει με το αιδοίο της”, και θα ψήφιζε την κατάλληλη γυναίκα, αφήνοντας αιχμές και για την επιλογή των Βρετανών να εκλέγουν επί χρόνια την Μάργκαρετ Θάτσερ.

“Ο λόγος που φτάσαμε ως εδώ είναι ότι για πολύ καιρό διαλέγαμε το μικρότερο κακό”










πηγή nostimonimar

Έκκληση από τις φυλακές Bakirkoy

Η Τουρκάλα συγγραφέας Ασλί Ερντογάν συνελήφθη το καλοκαίρι, μετά την απόπειρα πραξικοπήματος και βρίσκεται στη φυλακή από τις 19 Αυγούστου με την κατηγορία ότι διατηρούσε «σχέσεις» με το PKK.

Μέσα από τις φυλακές Bakirkoy στη Κωνσταντινούπολη, με ανοιχτή επιστολή της, απευθύνει επείγουσα έκκληση στους ηγέτες της Ε.Ε. να μην θυσιάσουν τις ευρωπαϊκές αξίες στο βωμό των πολιτικών συμφερόντων τους, υποτιμώντας τους κινδύνους από «την ολική απώλεια της δημοκρατίας» στη χώρα της.

Αγαπητοί φίλοι, συνάδελφοι, δημοσιογράφοι 

Σας γράφω από τις φυλακές Μπακιρκόι, μια ημέρα μετά την επιχείρηση της αστυνομίας στην εφημερίδα  “Cumhuriyet”, μια από τις παλαιότερες στην Τουρκία και την φωνή των σοσιαλδημοκρατών. Περισσότεροι από 12 αρθρογράφοι της κρατούνται προς το παρόν, ενώ τέσσερις ακόμα “καταζητούνται από την αστυνομία”, μεταξύ αυτών και ο Τζαν Ντουντάρ, ο διευθυντής της.

Ακόμα κι εγώ σοκαρίστηκα!  

Αυτό είναι ένα σαφές σημάδι ότι η Τουρκία αποφάσισε να μην υπακούει σε κανένα νόμο για τον σεβασμό των δικαιωμάτων. 

Μέχρι τώρα, μέσα σε δυο μήνες, περισσότεροι από 130 δημοσιογράφοι βρίσκονται στη φυλακή- παγκόσμιο ρεκόρ. Επιπλέον 170 εφημερίδες, περιοδικά, ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί έκλεισαν. Η κυβέρνηση θέλει να μονοπωλήσει την «πραγματικότητα» και την «αλήθεια». Οποιαδήποτε άποψη διαφέρει έστω και λίγο από αυτή την κυβερνώντων καταπιέζεται δια της βίας: μεταξύ άλλων τιμωριών υποβάλλονται σε ξυλοδαρμούς από την αστυνομία και βρίσκονται υπό κράτηση (έως 30 ημέρες)

Εμένα με συνέλαβαν στις 19 Αυγούστου μόνο και μόνο επειδή είμαι μεταξύ των συμβούλων της “Ozgur Gundem”, της «Κουρδικής εφημερίδας». Παρότι ο νόμος περί Τύπου σαφώς αναφέρει ότι οι σύμβουλοι δεν φέρουν νομική ευθήνη για την εφημερίδα, δεν έχω βρει ακόμα δικαστήριο που να ακούσει την δική μου εκδοχή της ιστορίας. 

Μαζί με εμένα σε αυτή τη Καφκική δίκη είναι η Νετζμιγιέ Αλπάι, μια 70χρονη γλωσσολόγος και μεταφράστρια που επίσης συνελήφθη και κατηγορείται για σχέσεις με την τρομοκρατία. 

Το γράμμα αυτό είναι μια επείγουσα έκκληση!

Η κατάσταση είναι τρομακτική και εξαιρετικά ανησυχητική. Πιστεύω ότι ένα ολοκληρωτικό καθεστώς στη Τουρκία αναπόφευκτα θα ταρακουνήσει και ολόκληρη την Ευρώπη. 

Η Ευρώπη, που προς το παρόν έχει στρέψει την προσοχή της στην «προσφυγική κρίση», δείχνει να υποτιμά τους κινδύνους από την ολική απώλεια της Δημοκρατίας στην Τουρκία. Και τώρα εμείς- οι συγγραφείς, οι δημοσιογράφοι, οι Κούρδοι, οι Αλεβίτες και φυσικά οι γυναίκες- πληρώνουμε το βαρύ τίμημα της “δημοκρατικής κρίσης”

Η Ευρώπη θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της για τις αξίες που καθόρισε με αίμα δια μέσου των αιώνων, τις αξίες που κάνουν την “Ευρώπη” δημοκρατία με ανθρώπινα δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας του λόγου και της σκέψης. 

Χρειαζόμαστε την υποστήριξη και την αλληλεγγύη όλων.

Πολλά ευχαριστώ για όσα έχετε κάνει μέχρι τώρα για μας

Με τις ευχές μου

Ασλί Ερντογάν 

1 Νοεμβρίου 2016

Φυλακές Μπακιρκόι,  C-9

*Η Ασλί Ενρτογάν είναι μια διακεκριμμένη, βραβευμένη Τουρκάλα συγγραφέας της οποίας τα βιβλία έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, μεταξύ άλλων στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, αραβικά. Εργάστηκε στην εφημερίδα Radikal ως αρθρογράφος, γράφοντας για θέματα-ταμπού στην Τουρκία, όπως για τις φυλακές, το Κουρδικό, τα δικαιώματα των γυναικών, θεματολογία που ήταν τελικά η αιτία της απόλυσης το 2001. Η απασχόληση της στην καθημερινή εφημερίδα “Ozgur Gundem” – που έβαλε λουκέτο με εντολή των αρχών επειδή “έκανε προπαγάνδα υπέρ του PKK” – την οδήγησε τώρα στη φυλακή.

efsyn

Σε μαζική συμμετοχή στην πανελλαδική απεργία στις 8 Δεκέμβρη καλεί το ΠΑΜΕ. Στην Αθήνα η απεργιακή συγκέντρωση έχει οριστεί στις 10.30 π.μ. στην Ομόνοια.

Το ΠΑΜΕ καλεί τις οργανώσεις της εργατικής τάξης να μπούνε γρήγορα στη μάχη της προετοιμασίας, την ενημέρωσης, της επιτυχίας της πανεργατικής απεργίας, να στηριχτούν παράλληλα οι αγώνες του επόμενου διαστήματος που προγραμματίζονται από συνδικαλιστικές οργανώσεις σε χώρους δουλειάς και κλάδους, η απεργία των δημοσίων υπαλλήλων στις 24 Νοέμβρη. 

Επισημαίνει ότι ο νέος γύρος επίθεσης είναι αποφασισμένος εδώ και καιρό από την κυβέρνηση, το κουαρτέτο, ΕΕ και ΔΝΤ, το ΣΕΒ και τις άλλες εργοδοτικές ενώσεις, τα κόμματα που ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο, τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Θέλουν με κάθε τρόπο ακόμα πιο φτηνά εργατικά χέρια. Θέλουν να καταργήσουν ότι έχει απομείνει σε εργατικό δικαίωμα και απαιτούν να μην υπάρχουν αντιδράσεις για να συνεχίζεται απρόσκοπτα η συντριβή των δικαιωμάτων του λαού, οι διαπραγματεύσεις με στόχο την αύξηση των κερδών τους. 

Ολόκληρη η ανακοίνωση του ΠΑΜΕ έχει ως εξής:

«Συνάδελφοι, συναδέλφισσες, άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι, ελευθεροεπαγγελματίες επιστήμονες, αγρότες, συνταξιούχοι, νέοι και νέες.

Εξαπολύουν νέο οδοστρωτήρα σε ότι έχει απομείνει από εργατικά λαϊκά δικαιώματα και απαιτούν σιωπή νεκροταφείου από τους εργαζόμενους!

Απελευθέρωση απολύσεων και αύξηση του ορίου από το 5% στο 10%!

Νέα μείωση του άθλιου κατώτερου μισθού των 586 ευρώ και νέος "υποκατώτερος μισθός" για τους νεοπροσλαμβανόμενους!

Κατάργηση όσων επιδομάτων έχουν απομείνει, σφαγή στα προνοιακά επιδόματα!

Πλήρη επικράτηση των ατομικών και επιχειρησιακών συμβάσεων για ακόμα μεγαλύτερη μείωση του μέσου μισθού!

Παραπέρα επέκταση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης δηλαδή της δουλειάς λάστιχο με 100 και 200 ευρώ μισθό!

Νέα μείωση των σημερινών συντάξεων και των κοινωνικών παροχών, δηλαδή νέα μείωση του μη μισθολογικού κόστους που έχει παραγγείλει στην κυβέρνηση ο ΣΕΒ!

Νέα μεγάλη μείωση του αφορολόγητου ορίου για μισθωτούς και συνταξιούχους στα 5.000 από τα 8.600 ευρώ!

"Δικαίωμα" στους εργοδότες να απαντούν με "λοκ-άουτ" στους αγώνες των εργαζομένων.

Νέος συνδικαλιστικός νόμος για τον περιορισμό και την απαγόρευση της συνδικαλιστικής δράσης.

Ο κατάλογος είναι μακρύς. Ο νέος γύρος επίθεσης είναι αποφασισμένος εδώ και καιρό από την κυβέρνηση, το κουαρτέτο, ΕΕ και ΔΝΤ, το ΣΕΒ και τις άλλες εργοδοτικές ενώσεις, τα κόμματα που ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο, τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Θέλουν με κάθε τρόπο ακόμα πιο φτηνά εργατικά χέρια. Θέλουν να καταργήσουν ότι έχει απομείνει σε εργατικό δικαίωμα και απαιτούν να μην υπάρχουν αντιδράσεις για να συνεχίζεται απρόσκοπτα η συντριβή των δικαιωμάτων του λαού, οι διαπραγματεύσεις με στόχο την αύξηση των κερδών τους. Ακόμα περισσότερο η ανοχή, η αδράνεια, θα αξιοποιηθεί από το ΣΕΒ, την κυβέρνηση και τα κόμματα που ψήφισαν το 3ο μνημόνιο για να εμφανίσουν και το λαό σύμφωνο και υποστηρικτή της άγριας αντεργατικής πολιτικής.

Βιομήχανοι εφοπλιστές, μεγαλέμποροι και τραπεζίτες, όλοι αυτοί που δεν ξέρουν τι έχουν στα θησαυροφυλάκια της Ελβετίας και αλλού, διατάζουν τους άνεργους, τους μερικά απασχολούμενους, τους απλήρωτους και κακοπληρωμένους, το φτωχό εργαζόμενο λαό να βγάλει το σκασμό! Αυτό εννοούν όταν μιλάνε για συναίνεση!

Θέλουνε συναίνεση να φτάσουμε στον πάτο,

Οργάνωση παντού να 'ρθουν τα πάνω - κάτω!

Είναι ανάγκη τώρα οι οργανώσεις της εργατικής τάξης να μπούνε γρήγορα στη μάχη της προετοιμασίας, την ενημέρωσης, της επιτυχίας της πανεργατικής απεργίας στις 8 Δεκέμβρη. Να στηριχτούν παράλληλα οι αγώνες του επόμενου διαστήματος που προγραμματίζονται από συνδικαλιστικές οργανώσεις σε χώρους δουλειάς και κλάδους, η απεργία των δημοσίων υπαλλήλων στις 24 Νοέμβρη.

Δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε από τη "διαπραγμάτευση", ούτε από την ανάπτυξη που ευαγγελίζονται κυβέρνηση, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και εργοδοτικές οργανώσεις. Δεν θα γυρίσουν δικαιώματα, μισθούς και συντάξεις αλλά θα αφαιρούν και άλλα.

Δεν θα σταματήσουν, αν δεν τους σταματήσουμε εμείς!

Στα ταμπούρλα που χτυπάνε συγχρονισμένα οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες στοιχίζονται από πίσω η κυβέρνηση, τα κόμματα που ψήφισαν το 3ο μνημόνιο (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι), οι υπόλοιποι που στηρίζουν το δρόμο των μονοπωλίων αλλά και οι χρήσιμοι στυλοβάτες τους στο συνδικαλιστικό κίνημα, οι παρατάξεις τους σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΜΕΤΑ) που συγκροτούν τις γνωστές συμβιβασμένες πλειοψηφίες.

Όλοι μαζί σηκώνουν τη σημαία της συναίνεσης για να επιτεθούν από κοινού στο λαό, να περάσουν τα βάρβαρα μέτρα.

Η πιστή και χωρίς αντιστάσεις υλοποίηση και συνέχιση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων αποτελεί την προϋπόθεση στην προοπτική ανάκαμψης των κερδών τους σύμφωνα με τους εγχώριους βιομηχάνους. Η ανάπτυξη που προσδοκούν θα ξεκινάει από τα συντρίμμια των εργατικών κατακτήσεων, την παγίωση των μισθών των 300 και 400 ευρώ.

Μας καλούν να ξεχάσουμε δικαιώματα στη δουλειά και τη ζωή και να αποδεχτούμε τις συνθήκες σύγχρονης σκλαβιάς: Όπως χαρακτηριστικά τονίζει ο ΣΕΒ στο εβδομαδιαίο ενημερωτικό δελτίο του, "είναι ανεδαφικό να επιδιώκουμε την επαναφορά στο προ του 2009 ρυθμιστικό πλαίσιο της αγοράς εργασίας".

Οι πλειοψηφίες στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ με καταμερισμένους ρόλους και σχέδιο βάζουν εμπόδια στην ανάπτυξη αγώνων, καλλιεργούν την ηττοπάθεια, δίνουν χώρο και χρόνο στην κυβέρνηση και στους επιχειρηματικούς ομίλους για να οργανώσουν χωρίς αντιδράσεις την επίθεσή τους.

Ευθυγραμμίζονται με τις επιθυμίες του ΣΕΒ και των άλλων εργοδοτικών ενώσεων της κυβέρνησης και των κομμάτων τους για συναίνεση. Επί της ουσίας, δε θέλουν τη σύγκρουση με το κεφάλαιο και τη στρατηγική του, με την οποία εξάλλου συμφωνούν και παίζουν βρώμικο παιχνίδι για να μην εκδηλωθεί μαζική μαχητική ενιαία απάντηση από τους εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Θέλουν απεργίες "ντουφεκιές στον αέρα" την ίδια στιγμή που υπογράφουν κοινωνική ειρήνη με τα αφεντικά, "κοινά πορίσματα" και "κοινές ανακοινώσεις" και συμφωνούν μέχρι κεραίας με τα συμφέροντά τους. Αυτός ο σχεδιασμός δεν εκπονείται από τους εργαζόμενους αλλά στα κυβερνητικά γραφεία. Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από αυτές τις ηγεσίες. Η υπόθεση της υπεράσπισης της ζωής μας και της κλιμάκωσης του αγώνα μας θα κριθεί μέσα στους χώρους δουλειάς από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Παίρνουμε την υπόθεση της οργάνωσης της πάλης στα χέρια μας σε κάθε κλάδο, αλλάζουμε τους συσχετισμούς, δυναμώνουμε τα σωματεία μας, δίνουμε απάντηση με τη συμμετοχή μας στην απεργία.

Περισσότερες από 530 συνδικαλιστικές οργανώσεις, Σωματεία, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα βγήκαν μπροστά στις 17 Οκτώβρη και απαίτησαν: Κατάργηση των αντεργατικών νόμων, κάλυψη των απωλειών, αυξήσεις στους μισθούς, κλαδικές συλλογικές συμβάσεις, κανένας εργαζόμενος κάτω από 751 ευρώ, σταθερή δουλειά με δικαιώματα.

Κατέθεσαν το δικό μας πόρισμα, το πόρισμα των εργαζομένων. Δείχνουν το δρόμο της οργάνωσης, της σύγκρουσης, της αγωνιστικής κλιμάκωσης, του μη συμβιβασμού με τη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Απεργιακός ξεσηκωμός απέναντι στη σύγχρονη σκλαβιά!

Ο κόσμος που υπερασπίζονται από κοινού κυβέρνηση και κόμματα της ΕΕ και του κεφαλαίου μαζί με τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες είναι ο κόσμος του νέου υποκατώτατου μισθού, της μαζικής ανεργίας, της 3ωρης και 4ωρης εργασίας, της 5μηνης κακοπληρωμένης δουλειάς των προγραμμάτων, της διαχείρισης με ψίχουλα της φτώχειας, της "επιχειρηματικότητας", της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Είναι ο κόσμος που απαιτεί "ευελιξία" στην αγορά εργασίας, για να μπορούν οι επιχειρήσεις να απασχολούν εργαζόμενους όποτε, όσο και όπως τις βολεύει, να τους πληρώνει όποτε και όσο θέλει.

Επιστρέφουμε ως απαράδεκτα τα πορίσματά τους, τις συμφωνίες τους.

Απαιτούμε δικαιώματα στην εργασία και τη ζωή, με βάση την εποχή μας - τον 21ο αιώνα, τις ανάγκες μας»!

Ολόκληρη η ανακοίνωση και στο συνημμένο.

ΣΥΝΗΜΜΕΝΑ ΑΡΧΕΙΑ

Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ



902

2015: Το 26,6% των νέων ζει σε νοικοκυριά χωρίς εισόδημα, ενώ το 44,5% των ανηλίκων υφίσταται σοβαρές υλικές στερήσεις

Μια νέα σκληρότερη πραγματικότητα διαμορφώνεται τα τελευταία χρόνια για τα παιδιά και τους νέους κάτω των 17 ετών. Ενώ στη χώρα καταγράφεται το ένα αρνητικό ρεκόρ γεννήσεων μετά το άλλο, όλοι οι δείκτες που καταγράφουν τις συνθήκες διαβίωσης της νέας γενιάς παρουσιάζουν σοβαρότατη επιδείνωση: το 26,6% των νέων έφτασε το 2015 να ζει σε νοικοκυριά χωρίς εισόδημα, ενώ το 44,5% των παιδιών και των νέων υφίσταται πλέον σοβαρές υλικές στερήσεις. Η επιδείνωση που αποτυπώνεται ξεκάθαρα στα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής απασχολεί πλέον τόσο την κυβέρνηση όσο και τους θεσμούς, οι οποίοι ήδη καταθέτουν προτάσεις για μεταβιβάσεις πόρων από τους παλαιότερους (τα άτομα ηλικίας άνω των 67 ετών) στους νεότερους.

Φτώχεια και ανισότητα

Το 2008 το κατώφλι κινδύνου φτώχειας είχε οριοθετηθεί στα 6.879 ευρώ ανά άτομο. Κάτω από αυτό κατατασσόταν το 20,1% του πληθυσμού: το 19,6% των ανδρών και το 20,7% των γυναικών. Τα δε υψηλότερα ποσοστά εμφανίζονταν στους νέους ηλικίας έως 17 ετών (23,7%). Το 2015 -και ενώ η χώρα διένυε ήδη το 3ο μνημόνιο- το κατώφλι της φτώχειας, λόγω της μείωσης του εισοδήματος και του ΑΕΠ, περιορίστηκε στα 4.512 ευρώ. Το ποσοστό του πληθυσμού, παρά τη μείωση του εισοδηματικού ορίου, αυξήθηκε από το 20,1% που ήταν το 2008 στο 21,4% το 2015.



Αυτή η μεταβολή, βέβαια, δεν αποτυπώνει όλη την αλήθεια: στους νέους ηλικίας έως 17 ετών το ποσοστό του πληθυσμού σε κίνδυνο φτώχειας εκτοξεύτηκε από το 23% το 2008 στο 26,6% το 2015, ενώ αύξηση παρατηρήθηκε στα άτομα ηλικίας από 18 έως 64 ετών (από το 22,3% το 2008 στο 22,5% το 2015). Μεγάλη μείωση εμφανίστηκε στα άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών. Το ποσοστό μειώθηκε από το 22,3% το 2008 στο 13,7% το 2015. Το φαινόμενο έχει την εξήγησή του: το εισόδημα των χαμηλοσυνταξιούχων μειώθηκε από το 2008 μέχρι το 2014 με πολύ μικρότερη ταχύτητα σε σχέση με το όριο του κινδύνου της φτώχειας. Αυτό συνέβη διότι στις χαμηλές συντάξεις δεν υπήρξαν περικοπές πέραν της 13ης και της 14ης σύνταξης από το 2012, αλλά και πρόσφατα από την επιβολή της εισφοράς υπέρ υγείας.

Ο πληθυσμός σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, από τα τρία εκατομμύρια που ήταν το 2008 αυξήθηκε στα 3,828 εκατομμύρια το 2015, με το αντίστοιχο ποσοστό να εκτοξεύεται από το 28,1% στο 35,7%. Αντίστοιχα, ο πληθυσμός που διαβιοί σε νοικοκυριά με χαμηλή ένταση εργασίας αυξήθηκε από 611 χιλιάδες άτομα το 2008 σε 1,111 εκατομμύριο άτομα το 2015.

Το 2008 το ποσοστό του πληθυσμού που υφίστατο υλικές στερήσεις ανερχόταν σε 21,8%. Το μικρότερο ποσοστό εντοπιζόταν στα άτομα ηλικίας 0 έως 17 ετών και το μεγαλύτερο ποσοστό στα άτομα ηλικίας άνω τω 65 ετών (29,7%). Το 2015 η εικόνα άλλαξε άρδην. Κατ’ αρχάς, σχεδόν διπλασιάστηκε το ποσοστό του πληθυσμού με υλικές στερήσεις: από το 21,8% φτάσαμε στο 39,9%. Για τους νέους κάτω των 17 ετών ο δείκτης εκτοξεύτηκε από το 18,7% στο 44,5%, ενώ για τα άτομα άνω των 65 ετών το ποσοστό διαμορφώθηκε από το 29,7% στο 34,9%.

Το δημογραφικό

Οι γεννήσεις εμφανίζονται να υποχωρούν για έβδομη διαδοχική χρονιά το 2015 με αποτέλεσμα να κινούνται στα χαμηλότερα επίπεδα όλων των ετών για τα οποία η Ελληνική Στατιστική Αρχή διαθέτει στοιχεία. Το 2008 γεννήθηκαν 118.302 παιδιά. Με τη συνεχή υποχώρηση φτάσαμε σταδιακά στις 91.847 γεννήσεις, ενώ τα στοιχεία από τα ληξιαρχεία δείχνουν ότι θα καταγραφεί περαιτέρω πτώση και το 2016.

Αντιστρόφως ανάλογη με τις γεννήσεις ήταν η πορεία των θανάτων, οι οποίοι επίσης κινούνται το 2015 σε ιστορικά υψηλά επίπεδα. Το 2008 καταγράφηκαν 107.979 θάνατοι, για να αυξηθούν σταδιακά σε 121.212 το 2015. Από το 2011 και μετά οι θάνατοι ξεπερνούν τις γεννήσεις με αποτέλεσμα τη μείωση του πληθυσμού. Το «άνοιγμα» από τα 4.671 άτομα το 2011 διευρύνθηκε σταδιακά στα 16.297 άτομα το 2012, στα 17.660 άτομα το 2013, στα 21.592 άτομα το 2014 και στα 29.365 άτομα το 2015.

Η έκρηξη της ανεργίας

Οι μακροχρόνια άνεργοι άρρενες το 2008 ήταν 60.209 και οι γυναίκες 122.447, συνολικά 182.656. Στο τέλος του 2015 η Ελληνική Στατιστική Αρχή κατέγραψε αύξηση των μακροχρόνια ανέργων ανδρών κατά 598%, με τον αριθμό να εκτινάσσεται στις 420.797 άτομα.



Όσο για τις γυναίκες, από 122.447 αυξήθηκαν σε 454.462 το 2015. Μπορεί από το 2014 και μετά να έχει αρχίσει η αργή αποκλιμάκωση της ανεργίας, ωστόσο μείζον πρόβλημα παραμένει το γεγονός ότι 875.259 άνθρωποι είναι εκτός αγοράς εργασίας για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο του ενός έτους. Τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία αφορούν το β’ τρίμηνο του 2016 και δείχνουν τον αριθμό των μακροχρόνια ανέργων στα 805.476 άτομα.

Το 2008 τα ανήλικα παιδιά (από νεογέννητα έως 17 ετών) που ζούσαν σε νοικοκυριά χωρίς κανέναν εργαζόμενο ήταν μόλις 71.753. Το 2013 είχαν φτάσει στα 260.680 άτομα, για να υποχωρήσει ο αριθμός το 2014 στα 219.791 άτομα. Το 2015 τα ανήλικα σε οικογένειες χωρίς κανένα εισόδημα αυξήθηκαν και πάλι στα 222.152 άτομα. Στις ηλικίες 18 έως 60 ετών τα άτομα που διαμένουν σε νοικοκυριά χωρίς κανέναν εργαζόμενο ανέρχονταν στο τέλος του 2015 σε 1.058.593 άτομα, όταν το 2008 δεν ξεπερνούσαν τα 463.807 άτομα.




Πηγή: naftemporiki.gr

«Παράθυρο» για νέες μειώσεις στις επικουρικές συντάξεις, παρά τις σωρευτικές περικοπές ύψους 1,2 δισ. ευρώ που έχουν γίνει από το 2011 έως και φέτος αλλά και τις αυξήσεις των εισφορών των εργαζομένων και των εργοδοτών στο 7% από 6%, «ανοίγει» ο προϋπολογισμός του Ενιαίου Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης και Εφάπαξ Παροχών εμφανίζοντας δημοσιονομικό έλλειμμα 174,4 εκατ, ευρώ το 2017.

Το σχέδιο του ενιαιοποιημένου προϋπολογισμού του ΕΤΕΑΕΠ που αποκαλύπτει η «Ημερησία», παρουσιάζει συγκεκριμένα ταμειακό «άνοιγμα» 79,2 εκατ. ευρώ το οποίο, συνυπολογίζοντας μέρος των απλήρωτων υποχρεώσεων για τις επικουρικές και τα εφάπαξ, τον ΟΑΕΔ και τον ΕΟΠΥΥ, φτάνει ως «δημοσιονομικό αποτέλεσμα» στα 174,4 εκατ ευρώ (βλ. πίνακα).



«Κόφτης»

Το αρνητικό αυτό αποτέλεσμα, το οποίο προέρχεται από την ελλειμματικότητα του κλάδου της επικουρικής ασφάλισης, είναι σαφώς μικρότερο από τα 455,1 εκατ. ευρώ που είχαν προϋπολογιστεί ως έλλειμμα για το 2016 και τα 257,1 εκατ. ευρώ στα οποία υπολογίζεται ότι, τελικώς, θα διαμορφωθεί στις 31 Δεκεμβρίου. Ωστόσο, είναι αμφίβολο αν μπορεί να αποτρέψει νέες περικοπές μέσα στο 2017, όπως υπογραμμίζουν στελέχη της κοινωνικής ασφάλισης τονίζοντας πως ο νόμος Κατρούγκαλου προβλέπει (στο άρθρο 96) «αυτόματο μηχανισμό εξισορρόπησης», ο οποίος θα ενεργοποιηθεί στην περίπτωση κατά την οποία, εάν αφαιρεθούν τα έξοδα από τα έσοδα του Ταμείου, το αποτέλεσμα είναι είτε αρνητικό είτε μικρότερο από το 0,5% των εισφορών, λαμβάνοντας υπόψη τα απολογιστικά στοιχεία της προηγούμενης χρήσης.

Ο «κόφτης» αυτός θα ισχύει, με βάση τον ίδιο άρθρο, για όλη την περίοδο που προβλέπεται η καταβολή αυξημένων εισφορών, δηλαδή 7% το μήνα έως τις 31/5/2019 και 6,5% από 1/6/2019 έως 31/5/2022, αποκλείοντας την πώληση περιουσιακών στοιχείων για την κάλυψη των ελλειμμάτων, όπως έγινε φέτος με τη ρευστοποίηση διαθεσίμων ύψους 543,7 εκατ. ευρώ, όπως φαίνεται στο σχέδιο του προϋπολογισμού.

Τα βασικά έσοδα και οι δαπάνες

Τα βασικά έσοδα του ΕΤΕΑΕΠ το 2017 θα είναι 3,215 δισ. ευρώ από ασφαλιστικές εισφορές έναντι 2,757 δισ. ευρώ φέτος και 1,450 δισ. ευρώ από τις μειώσεις στις συντάξεις και τις περικοπές στα εφάπαξ που συνολικά έχουν επιβληθεί (το «όφελος» για το Ταμείο, φέτος, ήταν 1,2 δισ. ευρώ). Επιπλέον 706 εκατ. ευρώ θα εισπραχθούν για λογαριασμό «τρίτων» (άλλων φορέων).

Οι μεγαλύτερες δαπάνες για παροχές το 2017 θα είναι η καταβολή επικουρικών συντάξεων (4,262 δισ. ευρώ έναντι 4,197 δισ. ευρώ φέτος), εφάπαξ του Δημοσίου (667 εκατ. ευρώ έναντι 619 εκατ. ευρώ και του υψηλότερου αρχικού στόχου για 848,4 εκατ. ευρώ ) και εφάπαξ του ιδιωτικού τομέα (610 εκατ. ευρώ έναντι 540,6 εκατ. ευρώ και αρχικού στόχου για το 2016 για 740,1 εκατ. ευρώ).

Οι μικρές αυξήσεις των σχετικών κονδυλίων, σε σχέση με το μεγάλο αριθμό των εκκρεμών αιτήσεων (μόνο στο ΕΤΕΑ εκκρεμεί η πληρωμή 125.000 συντάξεων), δημιουργούν τη βεβαιότητα ότι είτε δεν θα πληρωθούν οι περισσότεροι συνταξιούχοι που είναι σε αναμονή για 1,2 ή και 3 χρόνια είτε ότι θα δοθούν σημαντικά χαμηλότερα ποσά.

Οι επτά μειώσεις που έχουν γίνει στις επικουρικές

1η περικοπή (ν. 3986 από 1/9/2011):Κλιμακωτή ειδική εισφορά 3% – 10% συνταξιούχων επικουρικής ασφάλισης με συντάξεις πάνω από 300 ευρώ.

2η περικοπή (2011):Μείωση 30% στο τμήμα της μηνιαίας σύνταξης υπερβαίνει το ποσό των 150 ευρώ, αφού αφαιρεθεί η προηγούμενη περικοπή του ν. 3986 στο μεικτό ποσό.

3η περικοπή (ν. 4051/2012):Μείωση 10% για συντάξεις έως 250 ευρώ, 15% από 250 έως 300 ευρώ και 20% για συντάξεις πάνω από 300 ευρώ.

4η περικοπή (ν.4093/2012):Μείωση συντάξεων στο άθροισμα κύριας + επικουρικής σε ποσοστό 5% για ποσά άνω των 1.000,01 ευρώ και έως 1.500,00 ευρώ, 10% για ποσά κύριας και επικουρικής σύνταξης από 1.500,01 ευρώ και έως 2.000,00 ευρώ, 15% για ποσά κύριας και επικουρικής σύνταξης από 2.000,01 ευρώ και έως 3.000,00 ευρώ και 20% για ποσά κύριας και επικουρικής σύνταξης από 3.000,01 ευρώ και άνω, στο σύνολο του ποσού.

5η περικοπή (2014):Με την εφαρμογή της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος όλες οι συντάξεις του ΕΤΕΑ μειώθηκαν κατά 5,2% στο αρχικό μεικτό ποσό.

6η περικοπή (2015):Από την 1η Ιουλίου επιβλήθηκε η ειδική παρακράτηση ? εισφορά υγειονομικής περίθαλψης της τάξης του 6% υπέρ του ΕΟΠΥΥ.

7η περικοπή (2016):Με το νέο ασφαλιστικό νόμο 4387/16 επανυπολογίστηκαν όλες οι επικουρικές συντάξεις και μειώθηκαν αναδρομικά από τον Ιούνιο όσες ξεπερνούσαν, μαζί με την κύρια, τα 1.300 ευρώ μεικτά. Οι αναδρομικές παρακρατήσεις των διαφορών ακόμη συνεχίζονται.

Πηγή: imerisia.gr

Την κινητοποίηση των μαθητών τη Δευτέρα 7 Νοέμβρη, στα Προπύλαια, στις 12 το μεσημέρι, στηρίζει το διοικητικό συμβούλιο της ΟΛΜΕ και καλεί όλους και όλες με τη συμμετοχή τους να ενισχύσουν τον κοινό αγώνα εκπαιδευτικών, γονιών, μαθητών. Για τη διευκόλυνση συμμετοχής των εκπαιδευτικών στο συλλαλητήριο, κήρυξε 3ωρη στάση εργασίας, από 11πμ.- 2μμ.

Όπως σημειώνει η ΟΛΜΕ, μαζί με τους γονείς και τους μαθητές μας παλεύουμε για:

• Δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλα τα παιδιά. Ενιαίο 12χρονο υποχρεωτικό δημόσιο σχολείο και δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή.
• Μόνιμους μαζικούς διορισμούς για την κάλυψη των πραγματικών κενών στα σχολεία.
• Γενναία αύξηση της χρηματοδότησης για τις λειτουργικές δαπάνες των σχολείων.
• Στήριξη της Ειδικής αγωγής.
• Καμία συγχώνευση, κατάργηση σχολείων και τμημάτων. Διεκδικούμε 20 μαθητές στο τμήμα, 15 στις ομάδες προσανατολισμού και 10 στα εργαστήρια.

ΣΤΙΣ 7 ΝΟΕΜΒΡΗ ΓΟΝΕΙΣ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ-ΜΑΘΗΤΕΣ
ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΣΤΙΣ 12:00









ergasianet