Μηνυτήρια αναφορά για τα επεισόδια που σημειώθηκαν το Σάββατο στην ΕΡΤ κατέθεσαν στην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ευτέρπη Κουτζαμάνη οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, Ζωή Κωνσταντοπούλου, Δημήτρης Στρατούλης και η βουλευτής των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Ραχήλ Μακρή.

Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων που βρέθηκαν το απόγευμα του Σαββάτου έξω από το Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ κατήγγειλαν ότι προπηλακίστηκαν από τα ΜΑΤ.

Οι βουλευτές βρέθηκαν εκεί επειδή υπήρξαν καταγγελίες ότι γίνεται μια άτυπη παράδοση-παραλαβή εγκαταστάσεων του Ραδιομεγάρου σε τεχνικούς της ΔΤ.

Πηγή: www.in.gr

Η επέμβαση των ΜΑΤ στο Ραδιομέγαρο επιβεβαίωσε τη ρήση του Μπουρντιέ, ότι όταν αδυνατίζει το αριστερό χέρι του κράτους (αυτό που δίνει τις παροχές και τα κοινωνικά δικαιώματα) δυναμώνει το δεξιό, αυτό που κραδαίνει το κλομπ του αυταρχισμού.

Με το success story σμπαράλια, με την ανεργία να πλησιάζει το 28% και το ένα τρίτο, τουλάχιστον, του ελληνικού λαού κάτω από το όριο της φτώχειας, ένας δρόμος έχει απομείνει στην κυβέρνηση: η καλλιέργεια τεχνητής έντασης και η προσπάθεια ανάδειξης του πρωθυπουργού σε Αϊ-Γιώργη της νομιμότητας κατά του δικέφαλου δράκου των δύο άκρων.

Και όμως, στην υπόθεση της ΕΡΤ η συγκυβέρνηση Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ είναι η πρωταθλήτρια της ανομίας. Από τον πρωτοφανή τυχοδιωκτισμό του λουκέτου σε ένα δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα, που αποδοκιμάστηκε από την αρχή ως ξεκάθαρα αντισυνταγματικός από το Συμβούλιο της Επικρατείας, τα ολισθήματα δεν είχαν τελειωμό: μη συμμόρφωση με την προσωρινή διαταγή και μετά την απόφαση αναστολής του Δικαστηρίου, αποστολή άκυρων καταγγελιών των συμβάσεων εργασίας στους εργαζομένους, μη καταβολή των αποζημιώσεών τους, σκανδαλώδης στελέχωση της ψευδεπίγραφης Δ.Τ.

Ακόμη χειρότερα, όμως, είναι τα παιχνίδια με την κοινοβουλευτική τάξη: ακόμη και εάν υπάρχει, τυπικά, χρόνος για την κύρωση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ), η κυβέρνηση και ο πρόεδρος της Βουλής είναι βαθύτατα εκτεθειμένοι για τη συστηματική παράλειψη εγγραφής στην ημερήσια διάταξη των προτάσεων νόμου ΔΗΜΑΡ-ΠΑΣΟΚ και των κομμάτων της αντιπολίτευσης, που προβλέπουν την ακύρωση τόσο της ΠΝΠ όσο και της υπουργικής απόφασης που κατάργησε την ΕΡΤ.

Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, αντιθέτως, έχουν ήδη νικήσει, ακόμη και εάν καθυστερήσει λίγο η τελική επιστροφή στη θέση εργασίας τους είτε από τα δικαστήρια (όπου εκκρεμούν οι αγωγές τους) είτε από μιαν άλλη κυβέρνηση. Πρωταγωνίστησαν σε ένα παγκόσμιας πρωτοτυπίας πείραμα αυτοδιαχείρισης, που απέδειξε ότι οι εργαζόμενοι στα Μέσα δεν έχουν ανάγκη από πάτρωνες και αφεντικά για να παράγουν πολιτισμό και ενημέρωση. (Να μην ξεχνάμε ότι οι εργαζόμενοι του ραδιόφωνου του ΦΛΑΣ 961 δίνουν σε αντίξοες συνθήκες μια εξίσου ηρωική μάχη.) Μας έδωσαν μια πραγματικά δημόσια, όχι κρατική, τηλεόραση, ανοιχτή στην κοινωνία και τα ρεύματά της. Οι κατακτήσεις αυτές δεν θα πάνε χαμένες.

Οχι δάκρυα για την ΕΡΤ. Τιμή και δόξα της ταιριάζει.

ΠΗΓΗ: www.enet.gr

Με μια επιστολή σκληρή, ο επί χρόνια ανταποκριτής της κρατικής τηλεόρασης στο Λονδίνο, Λάμπης Τσιριγωτάκης ανακοινώνει ότι ανακαλεί την αίτηση ενδιαφέροντος που κατέθεσε στη Δημόσια Τηλεόραση για τη θέση του ανταποκριτή στο Λονδίνο, κατακεραυνώνοντας τον Γιάννη Στουρνάρα για τη διαδικασία που επέβαλε.

Γράφει χαρακτηριστικά στην επιστολή που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο:

«Αγαπητοί κύριοι,

Την Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013 υπέβαλα ηλεκτρονικά αίτηση ενδιαφέροντος για τη θέση του ανταποκριτού στο Λονδίνο. Μετά από προσεκτική σκέψη αποφάσισα να ανακαλέσω την αίτηση μου και ζητώ να την αποσύρετε από τη διαδικασία αξιολόγησης και επιλογής.

Ο λόγος που το έκανα αυτό είναι γιατί πιστεύω ότι οι δημοσιογράφοι πρέπει να επιλέγονται και να προσλαμβάνονται και ιδιαίτερα σε δημόσιους οργανισμούς με κριτήρια τη δουλειά τους και το επαγγελματικό τους βιογραφικό.

Η διαδικασία που επέβαλε ο υπουργός των Οικονομικών κ. Στουρνάρας για την πρόσληψη των δημοσιογράφων-ανταποκριτών για τη δημόσια τηλεόραση, ισοπεδώνει κάθε δημοσιογραφική αξία και επαγγελματική αξιοπρέπεια, και κατά την άποψη μου δεν συμβάλλει στην θετική ποιότητα και υποδομή της νέας Δημόσιας Τηλεόρασης.

Προσωπικά μετά από τριάντα και πλέον χρόνια πλούσιας θα έλεγα δραστηριότητας στην ελληνική αλλά και διεθνή δημοσιογραφία, την ηλεκτρονική και έντυπη, δεν μπορώ να αποδεχθώ την συμμετοχή μου σε μια τέτοια διαδικασία.

Η δημοσιογραφική δουλειά είναι δημόσιο υλικό, στη διάθεση του κοινού ώστε όλοι να μπορούν να το αξιολογούν και να κρίνουν».

Μετά Τιμής
Χαράλαμπος - Λάμπης Τσιριγωτάκης».

ΠΗΓΗ: www.theinsider.gr

Σ” ένα ακόμη άρθρο της για τη διαφθορά στην Ελλάδα, η δημοσιογράφος Kerin Ηope των Financial Times, μιλά για την απροθυμία των ελληνικών κυβερνήσεων να αντιμετωπίσουν τη φοροδιαφυγή, κυρίως της προερχόμενης από τις οικονομικές ελίτ. Η εφημερίδα αναφέρει ότι η μοναδική υπόθεση που δείχνει να προχωρά είναι εκείνη του πρώην υπουργού Οικονομικών Γιάννου Παπαντωνίου, ο οποίος κατηγορείται από το ΣΔΟΕ για φοροδιαφυγή 3 εκατ. ευρώ.

Με την ευκαιρία αυτή, οι Financial Times, υπενθυμίζουν την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ, την οποία χαρακτηρίζουν σύμβολο της απροθυμίας των κυβερνήσεων στην Ελλάδα να πατάξουν τη φοροδιαφυγή, επισημαίνοντας τις καθυστερήσεις που καταγράφονται στον έλεγχο των ονομάτων. Η εφημερίδα φιλοξενεί δηλώσεις του Κώστα Βαξεβάνη, ο οποίος λέει: «Οι φορολογικές αρχές δεν έχουν την ικανότητα να ολοκληρώσουν αυτό το έργο στο χρονοδιάγραμμα των δύο ετών που έθεσε η κυβέρνηση, κατά συνέπεια είναι μάλλον απίθανο να βρεθεί κάποιος από τη λίστα αντιμέτωπος με τη Δικαιοσύνη».

Εκείνο πάντως που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι ότι για πρώτη φορά μπαίνει στο κάδρο των μαχόμενων κατά της διαφθοράς ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι Financial Times μιλούν για τις πιέσεις που ασκεί η αξιωματική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, προκειμένου να παταχθεί η φοροδιαφυγή και καυτηριάζουν με τον πλέον έντονο τρόπο το γεγονός ότι όπως φαίνεται ελάχιστοι από τους φερόμενους ως φοροφυγάδες θα βρεθούν αντιμέτωποι με τη δικαιοσύνη.

«Η λίστα, που περιλαμβάνει πολιτικούς και εξέχοντες επιχειρηματίες οι οποίοι εκτιμάται ότι μετέφεραν εκατομμύρια ευρώ σε λογαριασμούς της HSBC, έχει γίνει σύμβολο της απροθυμίας διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων να πατάξουν τη φοροδιαφυγή της πλούσιας ελίτ της χώρας, παρά τις πιέσεις από τους διεθνείς πιστωτές και τον ΣΥΡΙΖΑ», αναφέρεται χαρακτηριστικά στο άρθρο, ενώ παρακάτω υπογραμμίζεται ότι «οι επικριτές της κυβέρνησης αναφέρουν ότι η απόφαση να αναλάβουν την υπόθεση οι φορολογικές αρχές της χώρας αντί να διοριστεί ένα νέο σώμα δείχνει ότι ελάχιστοι από τους φερόμενους φοροφυγάδες θα βρεθούν αντιμέτωποι με τη Δικαιοσύνη».

ΠΗΓΗ: http://www.koutipandoras.gr

Παιδιά του δρόμου, γυναίκες του δρόμου, τραγουδιστές του δρόμου. Το κατάστρωμά του δρόμου είναι το ύστατο καταφύγιο για τους διωγμένους και ξεσπιτωμένους. Σε αυτούς προστέθηκε τώρα και η ΕΡΤ. Από την περασμένη Πέμπτη, 7 Ιουνίου του 2013, έχουμε παγκοσμίως την πρώτη τηλεόραση του δρόμου.

Ταυτόχρονα είχαμε και άλλη πρεμιέρα: Το πρώτο δελτίο ειδήσεων του κόσμου στην άσφαλτο. Ο θεός της τύχης, αλλά και ένας ιδιοφυής σκηνοθέτης, φρόντισαν να στήσουν την κάμερα με τρόπο, που πίσω από την παρουσιάστρια των ειδήσεων, την Αγλαϊα Κυρίτση, να φαίνονται οι άντρες των ΜΑΤ που φρουρούν το Ραδιομέγαρο. Ευφάνταστο εύρημα, που ξεπερνά σε δύναμη ακόμη και τις εικόνες των σουρεαλιστικών ταινιών για τις δικτατορίες της Λατινικής Αμερικής.

Ο σουρεαλισμός δεν θα είχε βγει ποτέ στην οδό Μεσογείων αν δεν είχε προηγηθεί η εντολή του Αντώνη Σαμαρά στο Νίκο Δένδια, να εκδιώξει βίαια τους εργαζόμενους από το κτίριο της ΕΡΤ. Από τότε που βγήκε όμως δεν λέει να το κουνήσει από εκεί. Η εκδίωξη αποδείχθηκε μπούμερανγκ. Η συνεχιζόμενη λειτουργία της τηλεόρασης του δρόμου δείχνει ότι η κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας-Πασοκ δεν είναι σε θέση να ελέγξει τις νέες μορφές δημοσιότητας.

Η δημοσιότητα είναι ως γνωστό αρχαιοελληνική ευρεσιτεχνία. Ο στόχος της είναι η συζήτηση για τα προβλήματα του δήμου, που λύνονται μέσα από πολιτικές διαδικασίες – όχι η συζήτηση για τα ιδιωτικά.

Στη νεωτερική εποχή, η δημοσιότητα επανεφευρέθηκε από την αστική τάξη – πρώτα στην Αγγλία του δεκάτου όγδοου αιώνα και ύστερα σε άλλες δυτικοευρωπαϊκές χώρες. Η δημοσιότητα αυτή ήταν καταρχάς μια αντι-δημοσιότητα που στρεφόταν κατά εκείνης των φεουδαρχών και απόπνεε έτσι αέρα απόλυτης ελευθερίας. Η τελευταία χάθηκε βαθμιαία στο δρόμο όταν επιβλήθηκε παντού το αστικό καθεστώς και οι εκπρόσωποί του διαπίστωσαν, ότι η ανεξέλεγκτη δημοσιότητα δεν συμπορευόταν πλέον με τα συμφέροντα τους.

Στην περίφημη διατριβή του «Η δομική αλλαγή της δημοσιότητας», ο Γιούργκεν Χάμπερμας περιγράφει μεθοδικά την πορεία αυτής της αλλαγής: Καταρχάς την επικράτηση της βιομηχανίας παραγωγής πολιτισμού, η οποία καταπνίγει το διάλογο για τα καίρια πολιτιστικά θέματα. Ύστερα την επιβολή των μαζικών μέσων ενημέρωσης, εκ των οποίων μόνο μικρό μέρος τους συμβάλει στον πολιτικό προβληματισμό. Κατόπιν τον εκφυλισμό των πολιτικών προγραμμάτων σε διαφήμιση. Και, τέλος, την επιστροφή της φεουδαρχικής δημοσιότητας με τη μορφή «δημόσιων σχέσεων» (public relations) - με την έννοια ότι ιδιωτικοί σύνδεσμοι, ή ιδιώτες, εκθέτουν τα ιδιωτικά τους συμφέροντα ως δημόσια.

Η γνήσια δημοσιότητα, τονίζει ο Χάμπερμας, είναι πολιτική. Με τη δομική αλλαγή της χάθηκαν όμως εκείνες οι αξίες που την πολιτικοποιούσαν: Η ορθότητα, η αλήθεια και η αληθοφάνεια. Αυτές μπορούν να εφαρμοστούν μόνο εντός ενός συνδέσμου πολιτών, που έχουν ισότιμη πρόσβαση στη δημοσιότητα, όχι σε μια κοινωνία, στην οποία τόσο ο πλούτος, όσο και τα μέσα ενημέρωσης βρίσκονται στα χέρια λίγων.

Παρά τις ζοφερές αυτές περιγραφές όμως, ο Χάμπερμας δεν το βάζει κάτω. Το κίνημα του 68 – επίσης κίνημα του δρόμου! – λέει, έδειξε, ότι τα κινήματα μπορούν να παράξουν μια νέα αντι-δημοσιότητα, που μπορεί να εκτοπίσει τη ρηχή συμβατική. Απομένει βέβαια να βρεθούν εκείνες και εκείνοι που θα τολμήσουν ένα νέο 68.

Ο Χάμπερμας δεν πραγματεύεται στη διατριβή του το ρόλο που έπαιξε μεταπολεμικά η δημόσια ραδιοτηλέοραση σε πολλές δυτικοευρωπαϊκές χώρες ως ανάχωμα κατά της εμπορευματοποίησης της είδησης, της ενημέρωσης και του πολιτισμού. Παράλληλα δεν αναφέρεται στο ενδεχόμενο κλεισίματος δημόσιων ραδιοτηλεοπτικών σταθμών. Αυτό προφανώς δεν μπορούσε να το φανταστεί σε χώρες που έχουν δημοκρατικό καθεστώς.

Γι αυτό και η απόφαση της κυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά και του Ευάγγελου Βενιζέλου, να κλείσουν την ΕΡΤ, αποτελεί μια διόρθωση του Χάμπερμας και μια «πολύτιμη» συμβολή στο θέμα «Δομική αλλαγή της δημοσιότητας».

Για την ακρίβεια πρόκειται για πλήρη αναδιατύπωσή της: Δημοσιότητα είναι γι αυτούς νομικό πρόβλημα, όχι πολιτικό, που μπορεί, ως εκ τούτου, να λύνεται κατά περίπτωση με τα ΜΑΤ. Το ότι ο γερμανός φιλόσοφος τάχθηκε πρόσφατα καθαρά κατά του κλεισίματος της ΕΡΤ λέγοντας, ότι «θα πρέπει να ήταν πολύ απελπισμένοι εκείνοι που το έκαναν» δεν έχει προφανώς γι αυτούς σημασία.

Όμως η σύγχρονη δημοσιότητα είναι, όπως είπε εύστοχα ο Ανδρέας Ροδίτης, «Λερναία Ύδρα» - όσο περισσότερα κεφάλια της κόβεις, τόσο περισσότερα ξεφυτρώνουν στη θέση τους. Οι τεχνικές εξελίξεις, με πρώτη το ίντερνετ, της επιτρέπουν να αποκτήσει όχι μόνο παγκόσμια εμβέλεια σε χρόνο μηδέν, αλλά και νέα, ακατανίκητη πολιτική ποιότητα: εκείνη της παγκόσμιας επικοινωνιακής Αγοράς.

Ένα παράρτημα αυτής της Αγοράς, και ίσως το σημαντικότερο από όλα, έχει στηθεί τώρα στην Αγία Παρασκευή. Πρόκειται για «τηλεόραση του δρόμου» με τη διπλή έννοια του όρου: επικοινωνιακή και χωροταξική. Ο χώρος μπροστά στην ΕΡΤ είναι από τους πιο επικίνδυνους στην περιοχή. Όποιος επιχειρεί να περάσει από την πύλη του Ραδιομεγάρου στο απέναντι πεζοδρόμιο ξέρει ότι αναλαμβάνει μεγάλο ρίσκο: Το πράσινο στο φανάρι σβήνει ήδη πολύ προτού φτάσει κανείς ακόμη στην πρώτη νησίδα κυκλοφορίας. Η περίπτωση να σε παρασύρει ένα αυτοκίνητο είναι συγκριτικά πολύ μεγαλύτερη από αλλού. Στα πρόσφατα θύματα αυτής της ανεύθυνης ρύθμισης της κυκλοφορίας ανήκει ο συνάδελφος Αχιλλέας Παναγούλης, που παρασύρθηκε και σκοτώθηκε από αυτοκίνητο στις 4 Σεπτεμβρίου 2013. Ο δημόσιος χώρος, όπως έχει παραδοθεί στα αυτοκίνητα και την αυτοκινητοβιομηχανία, λειτούργησε γι αυτόν σαν καρμανιόλα.

Καταλαμβάνοντας αυτή την περιοχή, η τηλεόραση του δρόμου πέτυχε – όπως προκύπτει και από το όνομά της - ένα τριπλό άθλο: Να ανακαταλάβει και να ενώσει τον επικοινωνιακό με το δημόσιο χώρο. Να αναστήσει το αρχικό πνεύμα της αστικής ελευθερίας. Και να δώσει έτσι στη δημοσιότητα νέα πολιτική διάσταση.

ΠΗΓΗ: tovima.gr

Σε συγκέντρωση έξω από το Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ, καλεί η ΠΟΣΠΕΡΤ, κάνοντας λόγο για δολιοφθορά  στην περιουσία της ΕΡΤ. Νωρίτερα, όπως αποκαλύψαμε, εργαζόμενοι της “Δ.Τ.” εισήλθαν στον κεντρικό κτίριο της ΕΡΤ, υπό τη συνοδεία των ΜΑΤ και έσπασαν την ηλεκτρονική κλειδαριά στο master της ΕΡΤ και παραμένουν στο χώρο. Το κτίριο παραμένει υπό τον έλεγχο της αστυνομίας, χωρίς να έχει γίνει παράδοση και παραλαβή των εγκαταστάσεων της ΕΡΤ. Η ευθύνη των συναρμόδιων υπουργών και του ειδικού διαχειριστή της ΕΡΤ ΑΕ, είναι πρόδηλες από τη στιγμή που εν κρυπτώ, σε δημόσια περιουσία, ακολοθούνται τέτοιες πρακτικές,

«Το πρόγραμμα του μνημονίου μας φορτώνει χρέος και μας βυθίζει όλο και πιο βαθιά στην ύφεση», επεσήμανε ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας χθες στο συνέδριο που πραγματοποιεί - στην Αθήνα - το Levy Economics Institute του Bard College της Νέας Υόρκης, με τη στήριξη του Ιδρύματος Ford.

Για τον τραπεζικό τομέα, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επανέλαβε ότι πρέπει να περάσουν υπό δημόσιο έλεγχο οι τράπεζες, των οποίων η αναχρηματοδότηση γίνεται με δημόσιο δανεικό χρήμα.

Επίσης, τόνισε πως οι τράπεζες θα πρέπει να σταματήσουν να δίνουν δάνεια με περίεργα κριτήρια (έκανε αναφορά στις μιντιακές επιχειρήσεις) αντί να τονώνουν την ρευστότητα.

Επιπλέον, ο κ. Τσίπρας επισήμανε ότι «θα σταματήσουμε την ελεύθερη πτώση των μισθών και θα επαναφέρουμε τον κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ ανεξαρτήτως ηλικίας».

Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά «μόνο αυτό τάξαμε», για να συμπληρώσει ότι, όπως έχει δείξει μελέτη του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, από μόνη της αυτή η ενέργεια θα έχει αναπτυξιακό αποτέλεσμα.

 
Τέλος, σε σχέση με την πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε κατά της κυβέρνησης, ανέφερε πως «αποτελεί χρέος πατριωτικό και δημοκρατικό να απομακρυνθεί αυτή η κυβέρνηση» και τόνισε πως η χώρα χρειάζεται μια κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας που θα σπάσει το φαύλο κύκλο.

Με χειροπέδες κλείδωσαν τα ΜΑΤ τα χαράματα της Πέμπτης την κεντρική είσοδο της ΕΡΤ. Η φωτογραφία τους έχει κάνει ήδη το γύρο του κόσμου. Για να πείσει και τους πιο αδαείς στον πλανήτη, ότι η κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας-Πασοκ δεν είναι από αυτόν τον κόσμο: Η σκέψη στην καταστολή, τα μυαλά στα κάγκελα.

Με την κατάληψη της ΕΡΤ από τα ΜΑΤ επιβεβαιώνονται τρία πράγματα.

Πρώτον, ότι η βασική κακοδαιμονία της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια είναι το μνημόνιο. Χάρη σε αυτό έγιναν πράγματα, που στο παρελθόν ήταν δυνατά μόνο σε δικτατορίες: κατάργηση βασικών εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, δραστική μείωση εισοδημάτων, εκχώρηση μέρους της κρατικής κυριαρχίας στην τρόικα των δανειστών. Ένας τέτοιος δυισμός: Από τη μια, η διατήρηση της δημοκρατίας και των δημοκρατικών ελευθεριών, από την άλλη, η επιβολή ενός χρηματιστηριακού «προτεκτοράτου» στη χώρα, δεν έχει προηγούμενο στα παγκόσμια χρονικά.

Δεύτερον, ότι η μεγαλύτερη πηγή εσωτερικής ανωμαλίας είναι εκείνη που εφαρμόζει το μνημόνιο, ήτοι η κυβέρνηση των Αντώνη Σαμαρά και Ευάγγελου Βενιζέλου. Αυτή είναι που έχει τα γένια και τα κτένια: Και την πλειοψηφία στη Βουλή, για να περνά με ρυθμό εξπρές τους μνημονιακούς νόμους, και τα ΜΑΤ του Νίκου Δένδια, για να επιδίδεται τελευταία, παράλληλα με το σαφάρι κατά των ξένων, και στο κυνήγι των ντόπιων πολιτών (βλέπε ΕΡΤ). Αυτό, ειρήσθω εν παρόδω, αναιρεί και την άποψη όσων αναλυτών υποστηρίζουν, ότι η Χρυσή Αυγή αποτελεί μια χρυσή παρακρατική εφεδρεία για την περίπτωση που το κράτος του κ.Δένδια δεν θα μπορούσε πλέον να εξασφαλίσει την εφαρμογή του μνημονίου. Το αντίθετο συμβαίνει: Η Χρυσή Αυγή συνιστά προφανώς εμπόδιο στην εφαρμογή του  – εξ ου και οι πρόσφατες διώξεις εναντίον της. Οι ασύγκριτα μεγαλύτερες σε αριθμό και άριστα εξοπλισμένες δυνάμεις ασφαλείας μπορούν εμφανώς να επιτελέσουν πολύ καλύτερα το έργο καταστολής από ότι τα «μπουλούκια» των Χρυσαυγιτών. Ο κ.Δένδιας κινήθηκε εναντίον τους όχι επειδή αντιβαίνουν στις κατηγορικές προσταγές περί μονοπωλίου της κρατικής βίας, αλλά επειδή τα θεωρεί εμπόδιο στο έργο του.

Τρίτον, ότι η κυβέρνηση, πάλι στον αστερισμό του μνημονίου, δεν πρόκειται να επιτρέψει ποτέ την παρουσία μιας ανεξάρτητης ραδιοτηλεόρασης. Η ΔΤ, που λειτουργεί ήδη, και η ΝΕΡΙΤ, που πρόκειται να την αντικαταστήσει, αποτελούν υποχείρια της: Κρατικότερη ραδιοτηλεόραση (και από την άποψη των συνθηκών γέννησής της, και από την άποψη επιλογής και χειραγώγησης του νέου προσωπικού της) δεν γίνεται.

Το ίδιο συνέβαινε και επί ΕΡΤ, για 50 περίπου χρόνια. Έως ότου ήρθε το κλείσιμο της, στις 11 Ιουνίου 2013 και η απροσδόκητη «ανάστασή» της, την ίδια ημέρα, ως  ανεξάρτητη ραδιοτηλεόραση υπό τη διοίκηση του ίδιου του προσωπικού.

Ήταν το πρώτο εγχείρημα πλήρους αυτονόμησης των εργαζόμενων του κλάδου στα παγκόσμια τηλεοπτικά χρονικά, που συνδύαζε μαζί με την αυτοδιαχείριση και την απεξάρτηση από την κρατική κηδεμονία, την υπεράσπιση των λεγόμενων δημόσιων αξιών: δημοκρατία, πλουραλισμό, πολιτισμό, ανάδειξη των προβλημάτων των ντόπιων και των ξένων.

O σημερινός τρίτος «θάνατος» της ΕΡΤ έχει τη δική του σημειολογική αξία, επειδή συμπληρώνει την τεχνική βία του μαύρου στις οθόνες (την πρώτη φορά στις 11 Ιουνίου, τη δεύτερη προ τριών εβδομάδων, όταν η κυβέρνηση εξανάγκασε τους ιδιοκτήτες του δορυφόρου Astra να μην εκπέμπουν πλέον το σήμα της ΕΡΤ) με τη φυσική βία των ΜΑΤ. Παράλληλα δείχνει, ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να καταστρέψει κάθε τι το καλό που συντελείται εκτός του πεδίου ελέγχου της – και ας έχει αυτό τη βούλα της παγκόσμιας πρωτοτυπίας.

Όμως στην κοινοβουλευτική δημοκρατία, η δημόσια σφαίρα επικοινωνίας δεν μπορεί να χειραγωγηθεί εντελώς ακόμα και υπό συνθήκες μνημονίου. Αυτό που πέτυχαν οι κύριοι του μνημονίου, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και οι συνεργάτες τους στην Ελλάδα με κοινοβουλευτικά μέσα, ήτοι τη συντριβή των εργασιακών δικαιωμάτων χωρίς αναστολή των δημοκρατικών ελευθεριών, δεν μπορούν να το επαναλάβουν και στο δημόσιο διάλογο κατά το δοκούν. Κι αυτό αφορά όλα τα ανεξάρτητα μέσα επικοινωνίας, είτε ιδιωτικά, είτε «κοινωνικά», συμπεριλαμβανομένης και της ΕΡΤ μετά την επανίδρυσή της στις 11 Ιουνίου. Τυχόν περιορισμός, ή κλείσιμό τους, θα ισοδυναμούμε με την αναστολή, ή την κατάλυση των δημοκρατικών ελευθερίων – κάτι που δεν εμπεριέχεται στην τρέχουσα μνημονιακή λογική.  

Μνημόνιο σημαίνει προφανώς: επιβολή μιας νέας τάξης πραγμάτων σε εργασία και κοινωνία χωρίς κατάργηση των δημοκρατικών ελευθεριών. Με αυτή την αφετηρία, η κυβέρνηση θα μπορούσε έτσι να δικαιολογήσει νομότυπα (όχι στην ουσία!) μόνο τον πρώτο θάνατο της ΕΡΤ – όταν ο σταθμός ήταν ακόμα, νομικά, υπό κρατική κατοχή. Ο δεύτερος, και κυρίως ο τρίτος, δεν δικαιολογείται με τίποτα.  Ο σταθμός που έκλεισε τελεσίδικα σήμερα είναι εντελώς άλλος, από εκείνον που κάποτε κατείχε. Ο θάνατός του πλήττει έτσι και τις δημοκρατικές ελευθερίες – αντιβαίνει δηλαδή, κατά παράδοξο τρόπο, και στη μνημονιακή πολιτική. Γι αυτό και θα την κυνηγάει συνεχώς. Έως ότου αποφασίσει κάποτε να βγάλει τις χειροπέδες από τα κάγκελα. Τα μυαλά της, μάλλον, δεν πρόκειται να τα κατεβάσει ποτέ από εκεί.

ΠΗΓΗ: tovima.gr

Στη χώρα μου έχουμε δημοκρατία. Οι εποχές που χτυπούσαν την πόρτα σου στις 5 το πρωί - και δεν ήταν ο γαλατάς - έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Τώρα, όταν χτυπάει το τηλέφωνό σου στις 5 το πρωί, είναι για να μάθεις από τους φίλους σου, από τους συναδέλφους σου, ότι τα ΜΑΤ με προτεταμένα τα οπλοπολυβόλα τους εισέβαλαν στην ΕΡΤ. Για να συλλάβουν το κτίριο…

Στη χώρα μου έχουμε δημοκρατία. Ως εκ τούτου το «μαύρο» στην ΕΡΤ δεν ήταν ένα μέτρο αντιδημοκρατικό. Όχι. Αλλά τότε τι ήταν; Όπως είχε ισχυριστεί το καλοκαίρι ο υπουργός κ.Δένδιας, το «αποφασίζουμε και διατάσσουμε» στην ΕΡΤ, το πολύ – πολύ να ήταν ένα μέτρο λιγάκι... «αντιαισθητικό». Αλλά αντιδημοκρατικό, ποτέ! Το αντιαισθητικό του πράγματος αποκαταστάθηκε χτες. Το φρόντισε ο κ.Δένδιας. Η «αισθητική» της κυβέρνησης αποκαλύφθηκε διά του οργάνου της τάξης που έσπευσε να περάσει χειροπέδες… στην κεντρική πύλη του ραδιομεγάρου!

Στη χώρα μου έχουμε δημοκρατία. Και ως εκ τούτου έχουμε και διαφάνεια. Έτσι ο πρώην εκπρόσωπος της κυβέρνησης του τραπεζίτη Παπαδήμου και νυν υφυπουργός στην κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου, αρμόδιος για την ΕΡΤ (σ.σ.: πρόκειται για τον ακομμάτιστο, τον ακηδεμόνευτο, τον αντικειμενικό δημοσιογράφο Παντελή Καψή), είχε φροντίσει να μας προϊδεάσει. Μάλιστα μας είχε προϊδεάσει πριν ακόμα υπουργοποιηθεί από τον κ.Σαμαρά και ενώ ακόμα αρθρογραφούσε στην εφημερίδα «Εθνος», όπου και έγραφε ότι: «...κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πως η τύχη της ΕΡΤ είναι σημαντικότερη από την τύχη της χώρας».Μετά τη σύλληψη των ντουβαριών της ΕΡΤ από 8 διμοιρίες ΜΑΤ, η τύχη της χώρας είναι πλέον εξασφαλισμένη…

Στη χώρα μου έχουμε δημοκρατία. Απόδειξη πρώτη: Το «μαύρο» στη ζωή μας πέφτει με αλλεπάλληλες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου. Απόδειξη δεύτερη: Ακόμα και όταν οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου έχουν καταπέσει, διότι ποτέ δεν κυρώθηκαν από τη Βουλή ως είχε υποχρέωση η κυβέρνηση, εντούτοις, ακόμα και τότε, τα ΜΑΤ λαμβάνουν οδηγίες να προβούν σε καταδρομική επιχείρηση (!) για να καταλάβουν δημόσια περιουσία στο όνομα της εφαρμογής αυτών των - άκυρων και παράνομων - ΠΝΠ…

Στη χώρα μου έχουμε δημοκρατία. Απόδειξη: Ο πρωθυπουργός της χώρας μου, αυτός που μαζί με τον συγκυβερνήτη του, τον Βενιζέλο, έδωσαν την εντολή για την έφοδο στην ΕΡΤ, δήλωσε πριν μερικές μέρες ότι – μέχρι τώρα - δεν είχε δει ποτέ στη ζωή του φασίστα…

Στη χώρα μου έχουμε δημοκρατία. Που πάει να πει ότι «βασιλεύει» η πολιτική ειλικρίνεια. Για παράδειγμα: Όταν η εφημερίδα «Real News» αποκάλυψε το επερχόμενο «μαύρο» στην ΕΡΤ, και το αποκάλυψε ένα μήνα πριν το διαπράξει η κυβέρνηση, οι ταγοί της ειλικρίνειας (και της δημοκρατίας) το διέψευδαν. Τι διέψευδαν δηλαδή; Μα αυτό που είχαν ήδη αποφασίσει να κάνουν (και το είχαν αποφασίσει ήδη από το πρώτο Μνημόνιο! Διέψευδαν αυτό που λίγο αργότερα από την αποκάλυψη της «Real» το διέπραξαν…

Μνημόνιο (δεύτερη επικαιροποίηση, σελ. 39, 57, 58): Όπως βλέπετε έχουν προδιαγράψει το κλείσιμο της ΕΡΤ και τη διάλυση μιας σειράς επιχειρήσεων από το Νοέμβρη του 2010

 Επί της ουσίας τώρα:

Το «όχι» στο «μαύρο»στην ΕΡΤ, δεν σημαίνει «ναι» στην διαχρονικά «φαιά» ΕΡΤ - κι ας παριστάνουν μερικοί ότι δεν το καταλαβαίνουν. Δεν υπερασπιζόμαστε την κρατική και κομματοκρατούμενη ΕΡΤ. Την κυβερνητική. Την ΕΡΤ των ημετέρων, των καρεκλοκένταυρων και της διασπάθισης δημόσιου χρήματος. Δεν υπερασπιζόμαστε ούτε την ΕΡΤ του κ. Λιάτσου, ούτε την ΕΡΤ του κ. Λιάρου. Δεν υπερασπιζόμαστε δηλαδή την «ΥΕΝΕΔ» του κ. Κεδίκογλου και της έκαστοτε τρικομματίλας, δικομματίλας ή μονοκομματίλας.

Το «όχι» στο «μαύρο»υπερασπίζεται αυτό που θα έπρεπε να είναι και που μπορεί να είναι η ΕΡΤ: Δηλαδή μια πραγματικά δημόσια ραδιοτηλεοπτική συχνότητα. Μια συχνότητα που η αντικειμενικότητά της, ο πλουραλισμός της, η δημοκρατικότητά της, το ήθος που θα εκπέμπει το πολιτιστικό και ψυχαγωγικό της πρόγραμμα, δεν θα μετριέται με τις μεζούρες της κομματικής χειραγώγησης εκ μέρους των πολιτικών της προϊσταμένων - πολιτικών υπηρετών της αντιλαϊκής πολιτικής και προπαγάνδας.

Το «όχι» στο «μαύρο»και στις «μαύρες» διαδικασίες επιβολής του, υπερασπίζεται το δικαίωμα στη δουλειά δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων, αφού η ΕΡΤ, όπως περιγράφεται στην Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, δεν ήταν παρά η κορυφή του παγόβουνου της διάλυσης που έχει σχεδιαστεί για όλες τις κρατικές επιχειρήσεις, τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τα Ταμεία κοκ.

Το «όχι» στο «μαύρο», που εκδηλώθηκε ως κύμα συμπαράστασης και αλληλεγγύης προς τους εργαζόμενους της ΕΡΤ, είναι το «ναι» για μια άλλη, πραγματικά δημόσια ΕΡΤ, που μέτρο της προσφοράς της και ζύγι της δημοκρατικότητάς της θα είναι το πώς και το πόσο ανταποκρίνεται στην αλήθεια που βιώνει ο λαός και όχι η κατασκευασμένη «αλήθεια» των πολιτικών κεχαγιάδων και των εργολάβων - προμηθευτών της. Που το προϊόν της τίμιας και σκληρής δουλειάς της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων σε αυτήν, δε θα αλέθεται στις μυλόπετρες των πολιτικών σκοπιμοτήτων της εκάστοτε κυβερνητικής διοίκησης, αλλά θα βγαίνει ανόθευτο στο γυαλί και στο μικρόφωνο, όπως το πάλεψαν οι επί 6 μήνες αγωνιζόμενοι εργαζόμενοι – απολυμένοι της ΕΡΤ.

Το «όχι» στο «μαύρο» είναι έκφραση του τέλους της ανοχής στην υποκρισία. Ιδού ένα χαρακτηριστικό δείγμα τέτοιας, ασύλληπτης, υποκρισίας:

Αυτά τα έλεγε ο Κεδίκογλου πριν γίνει υπουργός. Όταν έγινε υπουργός ήταν εκείνος, ο Κεδίκογλου, που εφάρμοσε όσα είχε καταγγείλει… ο Κεδίκογλου, ως αντιπολίτευση.

Εν κατακλείδι:

Λέμε «όχι» στο «μαύρο» και στις μαύρες μεθόδους επιβολής του «μαύρου» γιατί υπερασπιζόμαστε την ΕΡΤ που δεν υπάρχει και την ΕΡΤ που ποτέ μέχρι τώρα δεν υπήρξε! Υπερασπιζόμαστε την ΕΡΤ που και πρέπει και που μπορεί να υπάρξει. Αλλά είναι κατορθωτό, είναι ρεαλιστικό, είναι εφικτό μια τέτοια δημόσια ΕΡΤ να υπάρξει;

Ναι, είναι!

 Όπως ακριβώς είναι κατορθωτό, είναι ρεαλιστικό, είναι εφικτό να υπάρξει πραγματικά Δημόσια Υγεία και Δημόσια Παιδεία. Όπως είναι κατορθωτό, είναι ρεαλιστικό, είναι εφικτό να υπάρξει πραγματικά δημόσιος φορέας ενέργειας. Όπως είναι κατορθωτό, είναι ρεαλιστικό, είναι εφικτό να υπάρξει πραγματικά δημόσιος φορέας επίγειων, θαλάσσιων, εναέριων μεταφορών κοκ. Σύμμαχος για την επίτευξη αυτού του ευγενικού στόχου είναι τόσο το έμπειρο και καταρτισμένο ανθρώπινο δυναμικό που διαθέτει η Ελλάδα σε όλους τους τομείς, όσο και οι δυνατότητες της επιστήμης, της τεχνολογίας και της τεχνογνωσίας που διαθέτει και μπορεί να αξιοποιήσει η χώρα.

Η παραπάνω αναγκαία συνθήκη, δηλαδή ότι διαθέτουμε ως χώρα και τα μέσα και τους ανθρώπους για να φτιάξουμε αυτό το Δημόσιο (σ.σ.: που καμία σχέση δεν έχει με το «Δημόσιο» της «Ζήμενς», των υποβρυχίων που γέρνουν, των ρουσφετιών των Κεδίκογλου κοκ), για να μετατραπεί ταυτόχρονα σε συνθήκη όχι μόνο αναγκαία αλλά και ικανή για την επίτευξη του στόχου που περιγράφηκε, απαιτείται η κατανόηση και η συμφωνία πάνω σε μια κρίσιμη «λεπτομέρεια»: Η «λεπτομέρεια» είναι ότι

όπως η πληροφόρηση (μιας και μιλάμε για την ΕΡΤ),

έτσι και το φαΐ,

έτσι και το δικαίωμα στη δουλειά,

έτσι και η θέρμανση,

έτσι και η μόρφωση,

έτσι και το δικαίωμα στη μετακίνηση,

έτσι και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη,

έτσι και ηστέγαση,

έτσι και οτιδήποτε καλύπτει ανθρώπινες κοινωνικές ανάγκες, δεν μπορεί να είναι αντικείμενο αγοραπωλησίας. Δεν μπορεί να είναι εμπόρευμα. Δεν μπορεί δηλαδή να βρίσκονται υπό την κατοχή και την καπιταλιστική ιδιοκτησία του κάθε εργολάβου, του κάθε εφοπλιστή, του κάθε τραπεζίτη, του κάθε καναλάρχη.

Τα παραπάνω σημαίνουν ότι εκείνο που απαιτείται είναι η κατάθεση «μομφής» όχι απλώς απέναντι στο «μαύρο» διαχειριστικό μοντέλο της πολιτικής που εφαρμόζεται. Απαιτείται μομφή στην ουσία αυτής της πολιτικής, δηλαδή η απόρριψη των «μονοδρόμων» και η συνολική ανατροπή της πολιτικής της κυβέρνησης, της ΕΕ, των ΔΝΤ, των εντός και εκτός των συνόρων «εργολάβων». 

Ειδάλλως, και εφόσον συνεχιστεί η ενημέρωση, η θέρμανση, οι δρόμοι, τα τηλέφωνα, το νερό, τα πάντα, να ανήκουν στους κάθε λογής «εργολάβους»,

τότε,

η ΔΕΗ, κρατική ή ιδιωτική, θα είναι σαν αυτή που επιβάλει τα χαράτσια. Ο ΟΤΕ θα είναι σαν αυτόν που παράγει κέρδη για την «Ντόιτσε Τέλεκομ». Τα ναυπηγεία θα συνεχίσουν να είναι σαν αυτά τα κουφάρια που έχει καταντήσει η «Κρουπ». Ο ορυκτός πλούτος θα συνεχίσει να χαρίζεται στους «επενδυτές». Και η ΕΡΤ (με ό,τι «ΔΤ» κι αν τη βαφτίσουν) θα είναι σαν αυτή που είχαν φτιάξει μέχρι σήμερα οι νυν και οι πρώην «Κεδίκογλου».

ΠΗΓΗ: www.enikos.gr