Βοσκοί και σκύλοι, λώβα και ψώρα. Τ’ αρνιά; Μουζίκοι.
Ο λαός; Όνομα. Σκλάβας πλέμπας δούλα κι η οργή.
—Οι λύκοι! Οι λύκοι!
κι οι βοσκοί ανάξιοι, λύκοι και οι σκύλοι, κι οι αντρείοι, δειλοί.
Ψόφια όλη η στάνη.
Φέρτε να πιούμε, κούφιο νταηλίκι.
Κ. Παλαμάς
Η χερσαία ελληνική γη καταστράφηκε! Δεν καταστράφηκε με πολύπλοκες, θολές και διπλωματικές διαδικασίες. Καταστράφηκε με οφθαλμοφανή, ωμή και άγρια βία! Η μεθόδευση της σημερινής καταστροφής, που άρχισε το 2012 και συνεχίστηκε μέχρι τις ημέρες μας, αποκαλύπτει την ύπαρξη σχεδίου. ‘Ηταν μια μεθόδευση η οποία κάλυπτε όλο το φάσμα της πολιτικής ζωής (με την ευρεία έννοια του όρου). Επώνυμες μαρτυρίες και καταγγελίες απλών ανθρώπων εναντίον επώνυμων αξιωματούχων μπροστά σε κάμερες και μικρόφωνα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, χωρίς να υπάρχει καμμία διάψευση από κανέναν.
Ο κρατικός μηχανισμός, εδώ και χρόνια, έκανε ό,τι μπορούσε για να αυτοακρωτηριαστεί και ολιγώρησε εξόφθαλμα, αποδεικνύοντας ότι η δουλειά του έχει πάψει να είναι η διασφάλιση της ομαλής πορείας και ανάπτυξης του Έθνους και του Λαού κι έχει καταντήσει υποχείριο και όργανο πολιτικής εγχώριων και εξωχώριων εχθρικών κέντρων εξουσίας, που απεργάζονται την ολοκληρωτική καταστροφή της χώρας. Όποιος δημόσιος λειτουργός προσπαθεί να αντισταθεί σε αυτήν την λαίλαπα δέχεται χτυπήματα, συκοφαντείται και επιχειρείται η αποδυνάμωσή του.
Ολόκληρο το πολιτικό σύστημα έχει γίνει η Πέμπτη Φάλαγγα σκοτεινών και δολοφονικών κέντρων. Τις τελευταίες δεκαετίες στηρίζει επίμονα και αταλάντευτα είτε ενεργητικά είτε αδρανώντας, κάθε ενέργεια που στρέφεται εναντίον της Πατρίδας και του Λαού, τόσο όσον αφορά στην εξωτερική πολιτική, όσο αφορά και στην εσωτερική πολιτική.
Το αποτέλεσμα των πυρκαγιών είναι ανυπολόγιστη ζημιά οικονομική, πληθυσμιακή, ηθική και πολιτική. Η επίρριψη της ευθύνης σε κάποια δήθεν κλιματική κρίση αποτελεί προσπάθεια συγκάλυψης ευθυνών, προέρχεται από αμετανόητα εγκληματικά κέντρα και απευθύνεται στους αξιολύπητους “αιώνιους αθώους” οπαδούς.
Υπάρχει σχέδιο καταστροφής του Ελληνισμού. Οι εξελίξεις που αφορούν στην Κύπρο, το Αιγαίο, την Θράκη και, τώρα, στην καταστροφή του χερσαίου τμήματος της χώρας επιβεβαιώνουν γι άλλη μια φορά αυτό το γεγονός και καταδεικνύουν – γι άλλη μια φορά – τους ενεργούντες.
Εάν η Ελλάδα δεν είχε καμμία δυνατότητα να αντιδράσει σε αυτές τις μεθοδεύσεις, αν δεν είχε καμμία δυνατότητα να εξασφαλίσει στους Έλληνες ασφάλεια, ευμάρεια κι ευημερία, η καταστροφή της θα αποτελούσε ένα Δράμα. Όμως, επειδή έχει όλες τις αντικειμενικές προϋποθέσεις για να γίνει μια χώρα-υπόδειγμα σε ολόκληρο τον κόσμο, αλλά δεν έχει το ανάλογο πολιτικό προσωπικό είτε εντός είτε εκτός Βουλής, η καταστροφή της θα αποτελεί Τραγωδία.
Η Ελλάδα δεν χρειάζεται κλάματα και θρήνους ούτε σπάταλη οργή και κούφια λόγια. Δεν χρειάζεται Τρώες που ονειρεύονται ωραία και μεγάλα έργα και δόξα, αλλά κρύβονται πίσω από τα τείχη όταν ακούν την φωνή του Αχιλλέα – πόσο μάλλον που το σημερινό πολιτικό σύστημα και τα κέντρα που υπηρετεί δεν κραυγάζουν σαν τον υπέροχο Αχιλλέα, αλλά κοάζουν σαν τους μολυσμένους βατράχους του βορβορώδους βάλτου. Η Ελλάδα χρειάζεται Ανδρείους.
“Θεριστάδες χρειάζονται, που ξέρουν ν’ ακονίζουν καλά το δρεπάνι.
Εξολοθρευτές θα τους πουν, περιφρονητές του Καλού και του Κακού.
Μα μόνο αυτοί θερίζουν και μόνο αυτοί πανηγυρίζουν.”
Γιώργος Κοντογιώργης: “Με αφορμή τις δασικές πυρκαγιές των ημερών, ας αναλογισθούμε τη θεμελιώδη αιτία.
Θεωρώ το ζήτημα αυτό μείζον διότι αφορά, καθ’ όλες τις ενδείξεις, πλέον του ημίσεος της ιδιωτικής αγροτικής γης και, εάν δεσμευθεί οριστικά, η Ελλάδα κινδυνεύει να μεταβληθεί ευρέως σε μια απαγορευμένη χώρα. Διότι, με τον τρόπο αυτόν, η μεν ιδιωτική γη δεσμεύεται απολύτως (η «δασική έκταση» τίθεται εκτός κάθε μορφής εκμετάλλευσης και η όποια παρέμβαση του ιδιοκτήτη σ’ αυτήν αποτελεί αξιόποινη πράξη!).”
Υ.Γ. Όσοι έχετε χωριά, επιστρέψτε σ’ αυτά το συντομότερο δυνατόν, και καλλιεργείστε τη γη των προγόνων σας.
Η ΖΩΗ ΣΤΙΣ ΜΕΓΑΛΟΥΠΟΛΕΙΣ, ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΑ ΘΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΕΦΙΑΛΤΗ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝ ΖΕΙ ΣΤΟΝ ΚΛΕΙΝΟΝ ΑΣΤΥ.
Μόλις στις 16 Ιουνίου επισήμαινα για πολλοστή φορά τις πολιτικές που εφαρμόζει η κομματική νομενκλατούρα και οι συγκατανευσιφάγοι της εξουσίας στο ζήτημα της ιδιοκτησίας και του δασικού περιβάλλοντος στο εγχείρημά τους να μεταβάλλουν την ελληνική χώρα σε αποικιακό χώρο.
Το 2012 στο Γ.Κοντογιώργης, Κομματοκρατία και δυναστικό κράτος. Μια ερμηνεία του ελληνικού αδιεξόδου, Εκδόσεις Πατάκη (2012):
«…Ένα άλλο, συναφές με το επενδυτικό κλίμα, παράδειγμα αφορά στην αντιμετώπιση όχι απλώς της ιδιοκτησίας, αλλά της Ελλάδας ως κατοικημένης χώρας.
Θα επικαλεσθώ τρία εξόχως χαρακτηριστικά μέτρα που δείχνουν ότι οι φορείς της πολιτικής τάξης αντιμετωπίζουν τη χώρα ως κατακτητές και όχι ως εντολοδόχοι της κοινωνίας.
Ακραία περίπτωση αποτελεί η υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (ΠΕκΚΑ), για την οποία η κοινωνία αποτελεί τη μείζονα απειλή για το περιβάλλον. Εξού και, κλεισμένη στο γραφείο της ομού με διάφορα οικολογικά παράσιτα που σιτίζονται από το κοινωνικό ταμείο, βυσσοδομούν σε βάρος της κοινωνίας.
Το πρόβλημα των «δασωθέντων» αγρών, που δημιούργησε η πολιτική τάξη, μετά τον πόλεμο, είναι γνωστό.
Πρόκειται για τις αγροτικές ιδιοκτησίες, οι οποίες λόγω των ανατροπών που συνέβησαν στον ελληνικό χώρο παρέμειναν ακαλλιέργητες, για ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο διάστημα, από τον πόλεμο και εντεύθεν.
Τις περισσότερες φορές εξαιτίας των εμποδίων που όρθωνε η πολιτεία.
Το μείζον αυτό ζήτημα είναι πολυσήμαντο ως προς τις διαστάσεις του. Η πολιτική του διάσταση συναρτάται με αυτούς που έπαψαν να καλλιεργούν τους αγρούς τους.
Ποιοί ήσαν αυτοί; Όσοι ενεπλάκησαν στην αντίσταση κατά του κατακτητή, οι ηττημένοι του εμφυλίου και πολιτικά διωκόμενοι στη συνέχεια, καθώς και τα θύματα της ανασύνταξης της οικονομίας.
Έχει σημασία να επισημανθεί ότι το εφεύρημα της «δασικής έκτασης», που εν προκειμένω αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία, συμβαδίζει με πλήθος άλλων πολιτικών μέτρων, που κατέτειναν στην ανατροπή των κοινωνικών ισορροπιών στην ύπαιθρο, και αποτέλεσε το μεγάλο κόλπο που οδήγησε στη διαρπαγή ή στην αιχμαλωσία της αγροτικής ιδιοκτησίας και, εναλλακτικά, στην καταστροφή των καλλιεργειών και των ομόλογων δασών (των ελαιώνων κτλ.) που απέμειναν.
Λειτούργησε δε ως καταλύτης για τη διαιώνιση της ερήμωσης της υπαίθρου και του αποκλεισμού της από τον οικιστικό και παραγωγικό ιστό της χώρας.
Είναι όμως εξίσου γνωστό ότι η έννοια της «δασικής έκτασης», που αντιμετωπίζει τα θαμνώδη «αείφυλλα πλατύφυλλα» ως ιερά φυτά όπως οι Ινδοί τις αγελάδες, συνέβαλε καθοριστικά στη γενίκευση της συναλλαγής και της διαφθοράς στην ύπαιθρο.
Στη ρύθμιση αυτή, που επιβαρύνθηκε έτι περαιτέρω από την τότε υπουργό ΠΕκΚΑ, με αποτέλεσμα να έχει σταματήσει κάθε επενδυτική πράξη στην ύπαιθρο ή, αναλόγως, να έχει ανέβει το «λαδόσημο» στα ύψη, προστέθηκε από προηγούμενη υπουργό η πρόνοια της αρτιότητας ενός κτήματος υπό τον όρο να έχει πρόσοψη 25 μέτρων σε δρόμο, υφιστάμενο προ του 1923.
Συνάγω ότι η ρύθμιση αυτή θεωρεί ότι η Ελλάδα οφείλει να παραμείνει, εξ επόψεως υποδομών, στο καθεστώς του 1923, διότι έτσι θα προστατευθεί το περιβάλλον!
Η αλήθεια όμως είναι ότι το μόνο που επετεύχθη είναι να μπει η πολεοδομία και σ’ αυτό το παιχνίδι της συναλλαγής, που είχε ανατεθεί έως τότε στο Δασαρχείο.
Οι ανωτέρω εστίες διαφθοράς και στασιμότητας δεν είναι οι μοναδικές.
Είναι όμως διδακτικό, αφού καταδεικνύει ότι το κράτος αντί να προστατεύει το δάσος, να συγκροτήσει χωροταξικά την επικράτεια, επινοεί «τερτίπια» για να χειραγωγήσει την κοινωνία.
Το πλέον ενδιαφέρον, εντούτοις, επίτευγμα των νομέων του κράτους αφορά σε παράπλευρες ρυθμίσεις που συνέχονται με τις προστατευόμενες περιοχές («Νατούρα»).
Με πρόσφατη υπουργική απόφαση (sic) ορίσθηκε ότι σε απόσταση τελικά 350 μ. από τις ακτές –φυσικά και αλλού, πέραν των ακτών– η περιοχή μετατάσσεται στη ζώνη «υψηλής παραγωγικότητας» και διέπεται από τις σχετικές απαγορευτικές διατάξεις.
Η πονηρά φύση των εχθρών της κοινωνίας βάφτισε τις κατά τεκμήριο άγονες και βραχώδεις περιοχές σε γαίες «υψηλής παραγωγικότητας» για να τις δημεύσει δωρεάν!
Όλη σχεδόν η ενδιαφέρουσα οικονομικά Ελλάδα οφείλει να νεκρωθεί και οι κάτοικοί της να μετοικήσουν στα ορεινά ή να ξενιτευτούν για να επιβιώσουν.
Η καταφανώς λεηλατική αυτή επιδρομή της υπουργού ΠΕκΚΑ προκύπτει, από τις μόλις πρόσφατες νομοθετικές της πρωτοβουλίες, ότι εγγράφεται σε ένα ευρύτερο σχέδιο, το οποίο εάν δεν εμποδισθεί θα ερημώσει τη χώρα. Τη στιγμή που η χώρα χάνεται, το πολιτικό προσωπικό αναλώνεται στο προσφιλές του άθλημα: του εγκιβωτισμού της κοινωνίας στις δουλείες του κράτους με πρόσημο την ολοσχερή της βύθιση στην ανέχεια και στην αδυναμία[1][1].
Από τα ανωτέρω ολίγα, συνάγεται ότι η Ελλάδα ενδιαφέρει την πολιτική τάξη ως χώρος, όχι ως κοινωνία.
Μια χώρα που άδειασε και ξαναγέμισε άπειρες φορές, δεν πρέπει να ξανακατοικηθεί.
Παραγνωρίζει προφανώς ότι το περιβάλλον υπάρχει ως έννοια υπό τον όρο της παρουσίας της κοινωνίας εντός αυτού. Το περιβάλλον στον Άρη ουδένα ενδιαφέρει.
Η απλή λογική διδάσκει ότι το περιβάλλον υπάρχει για την κοινωνία και δεν δύναται να διατηρηθεί χωρίς να γίνει φιλικό προς αυτήν.
Η προστασία του δεν είναι συμβατή με την αποξένωση της κοινωνίας από αυτό ή από την ιδιοκτησία της, ούτε με την εξώθησή της να οδηγείται στην καταστροφή των ολίγων καλλιεργειών που απέμειναν, ούτε με την απαγόρευση του μετασχηματισμού του κοινωνικο-οικονομικού ιστού της χώρας και της ανάπτυξης.
Για τους «ταλιμπανιστές» του περιβάλλοντος η ιδέα της ένταξης του οικιστικού ιστού σ’ αυτό ή η αρμονική ανάπτυξη των θεμελίων του σε συνάφεια με τις κοινωνικο-οικονομικές και πολιτικές λειτουργίες του παρόντος και του μέλλοντος, είναι αποκρουστική και, σε κάθε περίπτωση, αδιάφορη.
Έχει ενδιαφέρον να προσεχθεί ότι όλα τα μέτρα της υπουργού ΠΕκΚΑ αποβλέπουν στη διαρπαγή της ιδιωτικής αγροτικής ιδιοκτησίας, κανένα όμως στην προστασία των δασών, στην ανάπτυξη του δημόσιου δασικού πλούτου και, μάλιστα, στην αναδάσωση των ορεινών όγκων που καλύπτουν σαφώς το κύριο μέρος της χώρας. Και φυσικά, ουδείς λόγος για το κτηματολόγιο και τη χωροταξία».
Στο Γ.Κοντογιώργης, Οι Ολιγάρχες. Η δυναμική της υπέρβασης και η αντίσταση των συγκατανευσιφάγων, Εκδόσεις Πατάκη (2014),
«….Η ελληνική νομοθεσία δομείται με γνώμονα τη διαπλοκή και τη διαφθορά, όπως και οι πολιτικές του κράτους. Οι πολιτικές δημόσιου συμφέροντος απουσιάζουν ή, όπου νομοθετούνται, διαφθείρονται μέσω των εφαρμογών τους. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει η έννοια της πολιτικής χωροταξίας. Αντιθέτως, έχουμε πλήθος νόμων (π.χ. ο νόμος περί δασικών εκτάσεων κ.λπ.) που κρατάει σε ομηρία όλη την κοινωνία. Στην πολεοδομία και παντού, αντί να διαμορφώνονται γενικές πολιτικές και, στο πλαίσιο αυτό, να διευκολύνονται οι επενδύσεις και να παρακολουθείται στη συνέχεια η συμπεριφορά του επιχειρείν ώστε να μην καταδολιεύεται το δημόσιο συμφέρον, γίνεται το αντίθετο. Βρισκόμαστε ενώπιον επάλληλων στρωμάτων ολιγαρχικών συμμοριών, που δομούν το κράτος, ενορχηστρώνονται και προστατεύονται από την πολιτική τάξη. Τα πεπραγμένα της Βουλής επιβεβαιώνουν πέρα για πέρα την άποψη αυτή!….
…Η μεταπολίτευση, ιδίως από τη δεκαετία του 1980, μπορεί να χαρακτηρισθεί ως η ολική επαναφορά στο καθεστώς της φαυλοκρατίας του 19ου αιώνα. Το πολιτικό σύστημα, δομημένο ως κομματοκρατία, έχει μεταβάλει το κράτος σε πυλώνα λεηλασίας και καταδυνάστευσης της κοινωνίας. Ας αναλογισθούμε, λοιπόν, συμπληρωματικά, το επίπεδο της Ελλάδας εάν διέθετε επιπλέον στοχευμένες πολιτικές ανάπτυξης σε τομείς όπως του πολιτισμού, των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, της γεωργίας κ.λπ., και εάν επίσης αξιοποιούσε επωφελώς την γεωπολιτική της θέση».
Στο Γ.Κοντογιώργης, Η ΣΥΡΙΖΑΙΑ Αριστερά ως «Νέα Δεξιά». Το συντηρητικό ιδιώνυμο της Αριστεράς, Εκδόσεις Πατάκη, (2016)
«..Η άγνοια, σε συνδυασμό με την υψηλή περιφρόνηση με την οποία αντιμετωπίζεται το δημόσιο συμφέρον, και οι επιληπτικές εμμονές που συνοδεύουν σύσσωμη την πολιτική τάξη έχουν οδηγήσει σε ένα τραγελαφικό αδιέξοδο την κοινωνία. Το οποίο, καθώς επικρέμαται ως ανέκκλητη απειλή, οδήγησε στην ολική φυγή του ελληνικού κεφαλαίου και σημαντικού μέρους του πνευματικού δυναμικού από τη χώρα.
Απέναντι στο αδιέξοδο αυτό, η πολιτική τάξη κάνει ό,τι της είναι δυνατόν να δημιουργήσει στην κοινωνία συνθήκες θεσμικής ομηρίας και στα μέλη της ένα περιβάλλον πλήρους ασφυξίας. Εξόχως χαρακτηριστική, αλλ’ όχι μοναδική, είναι η προσέγγιση, διαχρονικά, της ιδιωτικής ιδιοκτησίας της γης.
Επανέρχομαι στο ζήτημα αυτό, διότι το θεωρώ παραδειγματικό της πελατειακής αλλοτρίωσης και της αντιδραστικής ιδεοληψίας στην οποία έχει εγκιβωτισθεί σύσσωμη η πολιτική τάξη. Αναφέρομαι στη μοναδική διεθνώς πρωτοτυπία της έννοιας «δασική έκταση» (και πολλών άλλων συνοδών προς αυτήν «επινοήσεων»), η οποία ήρθε να υποκαταστήσει την αβελτηρία της πολιτικής τάξης, σε συνδυασμό με τη μη αποκρυπτόμενη βούλησή της να εμποδίσει την οργάνωση του χώρου και την ανάπτυξη παραγωγικών ή άλλων δραστηριοτήτων, στο μέτρο που θα διέφευγαν από την πελατειακή της λογική.
Η δήμευση, με απλή διοικητική πράξη, ή η δέσμευση/αδρανοποίηση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, με πρόσχημα την προστασία του περιβάλλοντος, αποτελεί ένα διαχρονικό σκάνδαλο, καθόσον στρέφει την προσοχή του κράτους από τη δασική γη που καλύπτει το ουσιώδες του ελληνικού χώρου στην ιδιωτική γη που συνέβη για λόγους ανάγκης να μείνει ακαλλιέργητη για ορισμένα χρόνια ή, έστω, δεκαετίες και, συγκεκριμένα, μετά τον εμφύλιο.
Θεωρώ το ζήτημα αυτό μείζον διότι αφορά, καθ’ όλες τις ενδείξεις, πλέον του ημίσεος της ιδιωτικής αγροτικής γης και, εάν δεσμευθεί οριστικά, η Ελλάδα κινδυνεύει να μεταβληθεί ευρέως σε μια απαγορευμένη χώρα. Διότι, με τον τρόπο αυτόν, η μεν ιδιωτική γη δεσμεύεται απολύτως (η «δασική έκταση» τίθεται εκτός κάθε μορφής εκμετάλλευσης και η όποια παρέμβαση του ιδιοκτήτη σ’ αυτήν αποτελεί αξιόποινη πράξη!).
Η δε δασική και δημόσια γη αφήνεται εκτός κρατικού ενδιαφέροντος, στη διάθεση των καταπατητών.
Συγχρόνως, το σύστημα αυτό έχει συμβάλει τα μέγιστα στη δημιουργία ενός από τα πρώτιστα εκτροφεία διαπλοκής και διαφθοράς, πέραν του ότι στρέφεται κατά των κοινωνικών εκείνων στρωμάτων που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη γη τους επειδή στρατεύθηκαν στον πόλεμο, στην αντίσταση, στον εμφύλιο ή που διώχθηκαν στη συνέχεια, ή διότι αυτή δεν επαρκούσε να τους θρέψει στο νέο οικονομικό περιβάλλον που διαμορφώθηκε μετά τη δεκαετία του 1950/1960.
Η σταθερά αυτή της πολιτικής τάξης δεν αναλογίζεται, προφανώς, τις συνέπειες της δέσμευσης του μεγίστου μέρους της ιδιωτικής γης της υπαίθρου, για την οικονομική ανασύνταξη της χώρας, εν μέσω κρίσης, και, μάλιστα, για την προστασία των ενεργών καλλιεργειών (ελαιώνων, πορτοκαλεώνων κ.λπ.) στις εύφορες πεδιάδες, που καταστρέφονται συστηματικά.
Αντί επομένως να επιδοτείται η επιστροφή στην καλλιέργεια της αγροτικής γης, μηχανεύονται τα πάντα για να αποτραπεί η αναβίωση της υπαίθρου. Η ρύθμιση αυτή είναι επίσης υπόλογος της ανεξέλεγκτης συγκέντρωσης δυσανάλογα μεγάλων πληθυσμιακών μεγεθών σε περιορισμένους αστικούς χώρους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής.
Να υποθέσουμε άραγε ότι η ελληνική χώρα πριν από τον πόλεμο υπέφερε από την έλλειψη επαρκούς δασικού πλούτου ή από υποβάθμιση του περιβάλλοντος;
Οπωσδήποτε, τα ανωτέρω ολίγα συνομολογούν και αναδεικνύουν το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η ελληνική κοινωνία έχει τεθεί σε διαχρονική ομηρία, με όχημα το δικαίωμά της στην ιδιοκτησία και στη ζωή στην πατρίδα της.
Δεν αναλογίζεται καν η πολιτική τάξη ότι η χώρα αυτή, που «άδειασε» πολλές φορές στην ιστορία της και «ξαναγέμισε» με κατοίκους, κινδυνεύει, με τη ρύθμιση αυτή, να μεταβληθεί σε απαγορευμένη ζώνη.
Οίκοθεν νοείται ότι οι ρυθμίσεις αυτές εγγράφονται στο ευρύτερο ιδεοληπτικό κλίμα που θέτει εκποδών το «επιχειρείν», ενοχοποιώντας το για τα δεινά της ανθρωπότητας και της Ελλάδας.
Η κοινωνία, που εισήγαγε το «επιχειρείν», τη νομισματική οικονομία, ως θεμέλια παράμετρο του ανθρωποκεντρικού κοσμοσυστήματος και σταδιοδρόμησε με αυτήν μέχρι τους νεότερους χρόνους, υπό το έθνος κράτος την έχει θέσει υπό απαγόρευση….»
Και σε πολλές άλλες παρεμβάσεις μου δεκαετίες πριν
Μεγάλες διαστάσεις παίρνει η υπόθεση του θανάτου ενός πίτμπουλ από σφαίρα αστυνομικού σήμερα το πρωί στο Γαλάτσι.
Οι ιδιοκτήτες του σκύλου είναι αποφασισμένοι να καταθέσουν μήνυση σε βάρος του άνδρα της ομάδας ΔΙΑΣ που πυροβόλησε το ζώο, καθώς θεωρούν ότι η πράξη του ήταν αδικαιολόγητη εκτέλεση εν ψυχρώ και μέχρι αργά το βράδυ βρίσκονταν στο αστυνομικό τμήμα της Κυψέλης. Την ίδια ώρα η αστυνομία σε ανακοίνωση της ανέφερε ότι ο αστυνομικός πυροβόλησε αμυνόμενος, καθώς ο σκύλος τον είχε δαγκώσει.
Όλα ξεκίνησαν περίπου στις 11 το πρωί της Πέμπτης (12/8) όταν άνδρες της ομάδας ΔΙΑΣ πήγαν στην πολυκατοικία του Γαλατσίου, μετά από καταγγελία κατοίκου της για παραμονή δύο σκύλων στην ταράτσα. Όπως φαίνεται, η καταγγέλουσα και οι ιδιοκτήτες του σκύλου έχουν και άλλες διαφορές σχετικές με τη λειτουργία της πολυκατοικίας, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να ξεκινήσει καυγάς. Εκείνη την ώρα ο αστυνομικός πυροβόλησε και σκότωσε τον Οδυσσέα, το ένα από τα δύο πίτμπουλ του ζευγαριού.
Στην ανακοίνωση της η ΕΛ.ΑΣ. σημειώνει ότι έχει ξεκινήσει έρευνα για το περιστατικό και περιγράφει τα γεγονότα ως εξής: «Πρωινές ώρες σήμερα, έγινε καταγγελία στο Κέντρο της Άμεσης Δράσης, σχετικά με τη διατήρηση και παραμονή δύο δεσποζόμενων ζώων συντροφιάς (σκύλων) σε ταράτσα πολυκατοικίας στο Γαλάτσι. Κατά την προσέλευση των αστυνομικών στο σημείο προς διερεύνηση των καταγγελλομένων, έλαβε χώρα φραστικό επεισόδιο μεταξύ του ιδιοκτήτη των σκύλων και της καταγγέλλουσας. Στην προσπάθεια των αστυνομικών να αποκλιμακώσουν το περιστατικό, ένα από τα σκυλιά επιτέθηκε και δάγκωσε στο δεξί πόδι αστυνομικό, ο οποίος αμυνόμενος πυροβόλησε το σκύλο, με αποτέλεσμα το θανάσιμο τραυματισμό. Ο αστυνομικός διακομίστηκε σε νοσοκομείο, ενώ οι εμπλεκόμενοι προσήχθησαν στην Υποδιεύθυνση Ασφαλείας Αθηνών, που διενεργεί προανάκριση για το περιστατικό».
Αντίθετα, σε αρχική ανάρτηση του στο Facebook, ο ιδιοκτήτης του σκύλου ανέφερε ότι ο αστυνομικός εκτέλεσε το πίτμπουλ εν ψυχρώ πυροβολώντας το στην καρδιά και συμπλήρωσε ότι οι συνθήκες διαβίωσης των ζώων του στην ταράτσα ήταν της πολυκατοικίας ήταν πολύ καλές. Αργότερα, ωστόσο, είπε ότι ο σκύλος δάγκωσε με παιχνιδιάρικη διάθεση τον αστυνομικό, ο οποίος φορούσε ρούχα που τον προστάτευαν.
Σε δική της ανάρτηση στο Facebook η σύντροφος του ιδιοκτήτη κάνει λόγο για δολοφονία εν ψυχρώ ενός σκύλου που κουνούσε φιλικά την ουρά. «Ο Ody (Odysseus) δεν θα είναι ποτέ ξανά μαζί μας....πυροβολήθηκε σήμερα το πρωί γύρω στις 11πμ από αστυνομικό της ομάδας ΔΙΑΣ...θα βγουν όλα στο φως της δημοσιότητας κι υπεύθυνος γι' αυτό την εν ψυχρώ δολοφονία θα πληρώσει. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στο Α.Τ Κυψέλης για να υποβάλλουμε μήνυση!! Σας παίρνουμε τηλέφωνο για να έρθετε να βοηθήσετε όταν κινδυνεύουμε σε ενδοοικογενειακή βία, όταν μας κλέβουν όταν μας απειλούν και δεν έρχεστε κι ήρθατε τώρα τρέχοντας για γείτονες που δεν πληρώνουν τα κοινόχρηστα και το αποτέλεσμα φόνος!! Χωρίς λόγο τράβηξες όπλο και πυροβόλησε ένα σκυλί που σου κουνάτε φιλικά την ουρά!! Αν αυτή είναι η ελληνική αστυνομία... ντροπή σας!! Τόσο απλά!» έγραψε.
(Natural News) Στις 6 Αυγούστου 2021,ο Κυβερνήτης του Τενεσί υπέγραψε εκτελεστικό διάταγμα με το οποίο εξουσιοδοτεί την Εθνοφρουρά να απαγάγει βιαίως μη- εμβολιασμένους πολίτες και να τους μεταφέρει βιαίως σε στρατόπεδα «ακούσιου εγκλεισμού» σε όλη την πολιτεία.
Σήμερα, αποκαλύφθηκαν νέες λεπτομέρειες για ένα παρόμοιο σχέδιο που ξεκίνησε αρχικά από τα CDC το 2020, το οποίο απαιτεί τη λειτουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης-covid σε όλη τη χώρα. Σ’ αυτά, θα εγκλείονται πολίτες που χαρακτηρίζονται ως άτομα «υψηλού κινδύνου», τα οποία θα απάγονται βιαίως από τις οικογένειες και τα σπίτια τους.
Μεταξύ άλλων τρομοκρατικών μέτρων, μ’ αυτό το έγγραφο τα CDC ζητούν ανοιχτά τον χωρισμό των ζευγαριών και των οικογενειών, και στη συνέχεια παραδέχονται ότι αυτή η ενέργεια θα προκαλέσει ακραίο ψυχολογικό τραύμα στους Αμερικανούς που θα στοχοποιούνται και θα απάγονται βιαίως από τα σπίτια τους για να εγκλειστούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης-covid:
«Εκτός από τον κίνδυνο του στιγματισμού και το αίσθημα της απομόνωσης, αυτή η προστατευτική προσέγγιση μπορεί να έχει σημαντικό ψυχολογικό αντίκτυπο και μπορεί να οδηγήσει σε σημαντική συναισθηματική δυσφορία, να επιδεινώσει υπάρχουσες ψυχικές ασθένειες ή να συμβάλει στην επίταση του άγχος, στην πρόκληση κατάθλιψης, στην κατάχρηση ουσιών, ή σε σκέψεις αυτοκτονίας τόσο μεταξύ εκείνων που έχουν απομονωθεί όσο και των οικείων τους από τους οποίους αποσπάστηκαν».
Όπως αναφέρεται στο έγγραφο, αυτά τα στρατόπεδα-covid των CDC θα είναι στρατόπεδα-φυλακές που θα ονομάζονται «πράσινες ζώνες» και «δεν θα επιτρέπεται καμία μετακίνηση εκτός της κάθε πράσινης ζώνης». Τα CDC δεν έχουν καταστήσει σαφές το πώς σχεδιάζουν να επιβάλουν αυτά τα σχέδιά τους, αλλά είναι μάλλον προφανές ότι αυτά τα στρατόπεδα-covid θα περιλαμβάνουν ένοπλους φρουρούς και μέτρα επιτήρησης και ασφάλειας, όπως φράχτες με αλυσίδα ή σύρματα ξυραφιού.
Τα CDC θεωρούν τους μη-εμβολιασμένους πολίτες ως «υψηλό κίνδυνο», πράγμα που σημαίνει ότι οι Αμερικανοί ενδέχεται να γίνουν στόχος αστυνομικο-ιατρικών απαγωγών και φυλάκισης απλώς και μόνο επειδή αρνούνται να κάνουν τα θανατηφόρα πειραματικά εμβόλια.
Όπως γράφει η Hannah Arendt [με πλάγια στοιχεία - μέσα σε αγκύλες επιχειρείται μια «επικαιροποίηση» των παρατηρήσεών της Arendt από τον γράφοντα]:
«Σε περίπτωση νίκης, οι Ναζί σκόπευαν να επεκτείνουν την πολιτική της εξολόθρευσης και στους Γερμανούς που ήταν «φυλετικά ακατάλληλοι»... Κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο Χίτλερ μελετούσε την θέσπιση ενός Νόμου περί Εθνικής Υγείας».
[Στην εποχή μας, θεσπίστηκε ένα «Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών» που επιβάλλει τον υποχρεωτικό εμβολιασμό ολόκληρων πληθυσμών μέσω του νομοθετικού καταναγκασμού].
«Ύστερα από την εξέταση όλου του πληθυσμού με ακτίνες Χ, ο Φύρερ θα είχε ένα κατάλογο των αρρώστων, και ιδιαίτερα εκείνων που έπασχαν από πνευμονικά και καρδιακά νοσήματα. Mε βάση το νέο Νόμο περί Εθνικής Υγείας, οι οικογένειες αυτών των ατόμων δεν θα μπορούσαν να συμβιώνουν με τον υπόλοιπο πληθυσμό και δεν θα τους επιτρέπονταν πια να τεκνοποιούν».
[Στην εποχή μας, όσοι αρνούνται τον καταναγκαστικά επιβαλλόμενο εμβολιασμό, θα στιγματίζονται ως απειλή για την κοινότητα και, τα παιδιά τους δεν θα έχουν δικαίωμα στην εκπαίδευση -η οποία, σημειωτέον, είναι συνταγματικά, υποχρεωτική- ούτε στην ιδιωτική ασφάλιση].
«Το τι θα γινόταν μ' αυτές τις οικογένειες επρόκειτο να διακανονιστεί με νεότερες διαταγές του Φύρερ».
[Στην εποχή μας, διακανονίζεται με διαρκώς ανανεούμενες διαταγές του Φαρμακοβιομηχανικής Συμμορίας με την οποία διαπλέκεται ένα μεγάλο μέρος της «ιατρικής κοινότητας» και των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης και αποβλάκωσης»].
«Και δεν χρειάζεται ιδιαίτερη φαντασία για να μαντέψει κανείς τι θα ήταν αυτές οι νεότερες διαταγές».
(Hannah Arendt: Οι Απαρχές του Ολοκληρωτισμού, τόμ. Γ: Ολοκληρωτισμός. μτφρ. Βασίλης Τομανάς, εκδ. Νησίδες).
Στη ναζιστική Γερμανία,αυτό που συνέβη στους Εβραίους, τους Ρομά, ψυχασθενείς, τους ανάπηρους και τους περιθωριακούς (με την εφαρμογή του αποκρουστικού Σχεδίου Τ4 που «έλυσε» με το «πρόβλημα» των «ζωών που δεν άξιζαν να βιωθούν»,με τη συστηματική δολοφονία εκατοντάδων χιλιάδων παιδιών και ενηλίκων από φονιάδες-«γιατρούς»), προμήνυε ό,τι επρόκειτο να συμβεί στις άλλες μειονότητες. Μια αποτρόπαια δολοφονία με την ηθική και φυτική αυτουργία της αλαζονικής, διεστραμμένης, διεφθαρμένης και εγκληματικής ιατρικής συντεχνίας που είχε προσχωρήσει σχεδόν εξ’ ολοκλήρου στο ναζιστικό κόμμα.
Στη σύγχρονες μετα-ναζιστικές «δημοκρατίες», αυτό που συμβαίνειμε την άσκηση της εγκληματικής καταναγκαστικής θεσμικής «ιατρικής» από τα αυταρχικά καθεστώτα και τις φιλελεύθερες ολιγαρχίες ενάντια στα πλέον ευάλωτα τμήματα του πληθυσμού του «πρώτου κόσμου», προμηνύει αυτό που θα συμβεί σε όλη την έκταση του πλανήτη:
Ανεπανόρθωτη μόλυνση των βασικών πηγών της ζωής (αέρας, νερό, τροφή). Δραστική αύξηση των διαφόρων ασθενειών, των λοιμωδών νόσων, των καρκινογενέσεων και των τερατογενέσεων, εξαιτίας της συνεχούς αποδυνάμωσης του ανοσοποιητικού συστήματος των πληθυσμών, με την σκόπιμη και συστηματική δηλητηρίαση του αέρα, του νερού και της τροφής. Καταστροφή της οικόσφαιρας με την καταστροφή των φιλικών στο περιβάλλον τοπικών οικονομιών και την αντικατάστασή τους από τις αφανιστικές οικονομίες μεγάλης κλίμακας. Υπερπληθυσμός. Κλιματική αλλαγή.
Με τους πείνα, τις αρρώστιες και τους θανάτους που προκαλούνται σκοπίμως, «λύνουν» το σύγχρονο πρόβλημα των «ζωών που δεν αξίζει να βιωθούν», με βασικό εργαλείο την εγκληματική καταναγκαστική θεσμική «ιατρική» (μεταξύ άλλων), και προσπορίζονται απ’ αυτές τις αιματοβαμμένες δραστηριότητες ασύλληπτα κέρδη, αφενός από την πώληση των τοξικών προϊόντων τους που προκαλούν τις βλάβες και, αφετέρου, από την, εν συνεχεία, πώληση των, επίσης τοξικών, προϊόντων τους για τη δήθεν «επανόρθωση» αυτών των βλαβών.
Κι όλα αυτά στο όνομα μιας άθλιας δήθεν «επιστήμης» και μιας αθλιότερης δήθεν «φιλανθρωπίας», που είναι βουτηγμένες στο αίμα.
Στον άμεσο ορίζοντα των ανθρώπων προβάλλει ήδη το φάσμα της ιατρικο-στρατοπεδικής κοινωνίας που το πειραματικό της μοντέλο έχει δοκιμαστεί μαζικά με «επιτυχία» στα εργαστήρια της «ολοκληρωτικής κυριαρχίας» της Εξουσιαστικής Διεθνούς:
Tα στρατόπεδα συγκέντρωσης σε όλη την έκταση του πλανήτη, οι στρατοπεδικές κοινωνίες της Ανατολής και τα στρατοκρατικά καθεστώτα της Δύσης, αποτελούν το σημερινό εξουσιαστικό προείκασμα του αποτρόπαιου κοντινού μέλλοντος της ανθρώπινης κοινωνίας που θα συντίθεται από μιά ομοιογενή μάζα ανιστορικών ανθρωποειδών, προγραμματισμένων να μην παρεκκλίνουν ποτέ από τον «κανόνα». Ένα άθυρμα από ιδεώδεις μέσους «πολίτες» για τους οποίους δεν έχει καμιά σημασία εάν φορούν την ομοιόμορφη στολή των φυλακισμένων ή εάν βολεύονται με ένα συμβατικό ζουρλομανδύα.
Με όλο και πιο γοργούς ρυθμούς, η κτηνωδία της οργανωμένης «νόμιμης» βίας αποβάλλει την πολιτική και υιοθετεί μια αφανιστική «θεραπευτική» ιδεολογία. O πολιτικός ολοκληρωτισμός υποκαθίσταται βαθμιαία από έναν «θεραπευτικό» ολοκληρωτισμό, μέσα από τον οποίο προβάλλει το αποκρουστικό πρόσωπο μιάς «ποιοτικής» αναπαλαίωσης της εξουσίας:
«Ο φασισμός που θα έλθει δεν θα λέγεται πια φασισμός» [Γ. Λυκιαρδόπουλος: Η έσχατη στράτευση. Αθήνα, Υψιλον, 1985, σ. 66]. Θα ονομάζεται Ολοκληρωτικό Θεραπευτικό Κράτος.
Στην εποχή μας, με την αποσάθρωση των ιδεολογιών, η θεωρία και η πρακτική του «επιστημονικού» ιδεώδους της «σωτηρίας της υγείας» έχει αναχθεί σε κύριο εργαλείο του παγκοσμιοποιημένου αληταριάτου της Εξουσιαστικής Διεθνούς, με μέσο επιβολής του τη καταναγκαστική «θεραπεία».
Στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας:
Tα «παραδοσιακά» εργαλεία του μαζικού φόνου (λιμοί, εκτελέσεις και αέρια) ενσωματώνονται στο πιο σύγχρονο εργαλείο του μαζικού φόνου μέσω της «θεραπείας».
Η θρησκευτική, πολιτική, αστυνομική και ποινική καταστολή ενσωματώνονται σε μιά ιδιόμορφη «θεραπευτική» καταστολή.
Ο θρησκευτικός, πολιτικός, αστυνομικός και ποινικός καταναγκασμός ενσωματώνεται προοδευτικά σε έναν ιδιότυπο «θεραπευτικό» καταναγκασμό.
H Ιερή Εξέταση, η πολιτική αστυνομία και ο ποινικός μηχανισμός βρίσκουν την ολοκλήρωσή τους στην εγκληματική καταναγκαστική θεσμική «ιατρική».
Οι τελετουργικές ανθρωποσφαγές και τα βασανιστήρια, τα πογκρόμ, οι πυρές της Ιερής Εξέτασης, το Χάνταμαρ, το Νταχάου, το εμβληματικό Άουσβιτς και το Γκουλάγκ, είναι τυπικά και σταθερά επαναλαμβανόμενα συμπτώματα της εξουσιαστικής σχιζοφρένειας που όλο και πιο γοργά αποσυνθέτει την ανθρώπινη κοινωνία.
«Η γoνεoποίηση της εξουσίας και η βρεφoποίηση της κοινωνίας» ήταν και παραμένει ο ιστορικά αμετάλλακτος στόχος όλων των διαχειριστών της «νόμιμης» βίας, ανεξάρτητα από τις πολιτικές και ιδεολογικές ενδυμασίες τους. Μόνο τα μέσα που χρησιμοποιούν οι εξουσιοφρενείς αλλάζουν, σύμφωνα με τις «ανάγκες» και τις «τεχνολογικές» δυνατότητες κάθε ιστορικής εποχής. [T. Szasz: Το Δεύτερο Αμάρτημα. Αθήνα, Αβραάμ, 1982, σ. 15]
Στη σύγχρονη εποχή, η κατάκτηση αυτού του στόχου αποδεικνύεται για πρώτη φορά απολύτως εφικτή χάρη στην εγκληματική καταναγκαστική θεσμική «ιατρική» που, εξοπλίζοντας την εξουσία με τη δυνατότητα της καθολικής καθυπόταξης της κοινωνίας, εισάγει την ανθρωπότητα σε έναν ατέλειωτο εφιάλτη.
Η ολοκληρωτική χειραγώγηση της ανθρώπινης βούλησης και ο συνακόλουθος οριστικός θρίαμβος του παγκοσμιοποιημένου αληταριάτου δεν αποτελεί πλέον μιά μακρινή αποκρουστική προοπτική, αλλά την (υπό διαμόρφωση) οδυνηρή πραγματικότητα μιάς ιστορίας που τείνει στην αυτοαναίρεσή της.
Από τη στιγμή που θα ολοκληρωθεί αυτή η πορεία, ο άνθρωπος, απογυμνωμένος από την ιστορική του διάσταση, θα «υφίσταται» σαν ένα απλό ανιστορικό είδος πλάι στα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου. Το πρόβλημα για την εξουσία ήταν πάντοτε
«Η κατασκευή ενός πράγματος που δεν υπάρχει, ενός ανθρώπινου είδους το οποίο θα μοιάζει με τα άλλα ζωικά είδη και του οποίου η μόνη ελευθερία θα συνίσταται στη διατήρηση του είδους». (Η. Arendt)
«Αυτός ο τύπος ανθρώπου έχει υλοποιηθεί ιστορικά: Είναι ο άνθρωπος της σύγχρονης εποχής είναι ο άνθρωπος της μάζας, ο ικανοποιημένος με την ευτελή του μόρφωση, τις ασήμαντες αρετές του, την ευτυχία που του προκαλεί η μέτρια τοξικομανία του... Είναι ένας άνθρωπος αδύναμος, αφοπλισμένος, ευνουχισμένος, απομονωμένος. Είναι ο άνθρωπος της ψυχρής τεχνολογίας και των κομματιασμένων συναισθημάτων. Είναι ο άνθρωπος που έχει εξοριστεί μέσα στον εαυτό του. Σχιζοειδικός έξω απ' τους τοίχους του ψυχιατρείου, Σχιζοφρενικός μέσα σ' αυτούς...» [R. Jaccard: Η εξορία μέσα μας, (Αθήνα, Χατζηνικολή, 1981, σ. 11].
Κι όπως σηματοδοτείται από τις εξελίξεις, ο άνθρωπος θα υποστεί σύντομα την οριστική «λύση» αυτού του προβλήματος, με την αμετάκλητη απώλεια του δικαιώματός του να δημιουργεί και να νοηματοδοτεί την κοινωνία, την ιστορία και τη ζωή του. Και μ’ αυτό τον τρόπο, μετασχηματίζεται από ενεργός κινητήρια δύναμη της ιστορίας σε παθητικό ενεργούμενό της.
Σήμερα, η ανθρωπότητα καλείται να πληρώσει το τίμημα της ιστορικής της «κωφότητας», διαπιστώνοντας έκπληκτη ότι η εξουσιαστική διεκδίκηση για την καθολικοποίηση και την οριστικοποίηση της δουλείας, έχει ήδη διατυπωθεί με σαφήνειααπό τους εξουσιοφρενείς που ασκούν την «τέχνη της διακυβέρνησης», και έχει σκιαγραφηθεί με ακρίβειααπό τους τεχνο-επιστήμονες του Ολοκληρωτισμού που ευαγγελίζονται μιά «πολιτισμένη κοινωνία» υπό καθεστώς καθολικής επιτήρησης, στην οποία
«Η συμπεριφορά, τα συναισθήματα και οι πράξεις των ανθρώπων θα τηλεκατευθύνονται από ένα κεντρικό υπολογιστή... πρόκειται για τη μετατροπή των ανθρώπων σε ρομπότ που υπακούουν στις διαταγές ενός υπολογιστή, ο οποίος θα εγγυάται την παγκόσμια τάξη», γράφει στις αρχές της δεκαετίας του… 1970, ο Αμερικανός ψυχίατρος J. Delgado, θεωρητικό του ψυχοτεχνικού ολοκληρωτισμού. [J. Delgado: Physical Control of the Mind, N.Y. 1971. Αναφ. στο M. Bosquet: Οικολογία και Πολιτική, Αθήνα, Νέα Σύνορα, 1984, σ. 100].
Ποιός θα προγραμματίζει τον υπολογιστή;. Μια επιτροπή τεχνο-επιστημόνων Αρνητών της Επιστήμης που βρίσκονται στην υπηρεσία του Μεγάλου Αδελφού, απόλυτου δυνάστη σε μια κοινωνία που θα συνδυάζει σε ένα φονικό χαρμάνι στοιχεία από τον Θαυμαστό Καινούριο Κόσμο, το 1984 και το Φαρενάιτ 451. Έτσι, επιβλήθηκε η σταθερότητα.
Η προφητική και αγωνιώδης προειδοποίηση του Thomas Szasz από το 1975, επαληθεύεται στο ακέραιο. Γιατί τώρα πια είναι ολοφάνερο ότι:
«Η ανθρώπινη ελευθερία κινδυνεύει από μια διαβολική συμμαχία μεταξύ της κρατικής εξουσίας και της [θεσμικής] ιατρικής». [T. Szasz: Συνέντευξη στην εφ. Il Giornale, αναδημ. στην εφ. Θεσσαλονίκη, 8/7/1975)
Ζώντας στην εποχή της ομογενοποιημένης συνείδησης, διαπιστώνουμε καθημερινά ότι οι προοπτικές είναι απελπιστικές. Αλλά παράλληλα, ανακαλύπτουμε ότι υπάρχουν ελπιδοφόρες νησίδες αμφισβήτησης που θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε μέτωπα αντίστασης.
«Αυτά τα μέτωπα της αντίστασης βρίσκονται παντού υπό διαμόρφωση. Και πρέπει να τα χτίσουμε, καθένα μας χωριστά και όλοι μαζί».
Το ξακουστό πευκόμελο της Εύβοιας, αντιπροσώπευε, πριν τις φωτιές, το 70% του συνόλου της ελληνικής παραγωγής
Σε απόγνωση βρίσκονται οι μελισσοπαραγωγοί της Εύβοιας, καθώς τα μελίσσιαέγιναν στάχτη, ενώ το δάσος θα χρειαστεί χρόνια για να αναγεννηθεί. Ενδεικτικό του πλήγματος που δέχτηκε ο κλάδος, είναι το γεγονός πως το ξακουστό πευκόμελο της Εύβοιας, αντιπροσώπευε το 70% του συνόλου της ελληνικής παραγωγής.
Έσβησαν οι φωτιέςαλλά μαζί τους χάθηκαν χιλιάδες μελισσοσμήνη, η καταστροφή για τους μελισσοπαραγωγούς που είχαν τις κυψέλες τους στην Εύβοια είναι ανυπολόγιστη.
«Το δάσος δεν ξαναγίνεται θέλει 30 -40 χρόνια τι θα κάνουμε δεν υπάρχουν δουλειές, 100% κάηκαν όλα», αναφέρει μελισσοκόμος της περιοχής στην ΕΡΤ.
Οι παραγωγοί μελιού είναι σε απόγνωση καθώς οι κυψέλες έγιναν στάχτη ενώ ότι κατάφεραν να περισώσουν δεν θα έχε παραγωγή. Το πευκόμελο της Εύβοιαςείναι η σημαντικότερη κατηγορία ελληνικού μελιού καθώς αντιπροσωπεύει το 70% της συνολικής παραγωγής της χώρας μας.
Με κίνδυνο της ζωής του ένας μελισσοπαραγωγός έσωσε τις κυψέλες του την ώρα που η πύρινη λαίλαπα κατάκαιγε τα πεύκα στο μαύρο δάσος όμως δεν υπάρχει τίποτα για να τραφούν οι μέλισσες και να επιβιώσουν.
Όπως δήλωσε ο πρόεδρος της ομοσπονδίας μελισσοκομικών Συλλόγων Ελλάδας Βασίλης Ντούρας: «Χάνουμε 5 με 10 χιλιάδες μέλι τώρα με το έγκλημα της Εύβοιας είναι δυσβάσταχτο, εκεί ζούσαμε οι μισοί μελισσοκόμοι της Ελλάδας».
Μαζί με τους μελισσοπαραγωγούς και οι πευκάδες που μάζευαν το ρετσίνι θρηνούν, για το καμένο δάσος, το μαύρο παρόν και το δύσκολο μέλλον.
600,000 + στρέμματα καμένα. Μακράν η μεγαλύτερη Οικολογική καταστροφή της χώρας μας. Καταστράφηκαν σπίτια, έγιναν στάχτη περιουσίες χιλιάδων πολιτών, καταστράφηκαν ζωές ολόκληρες.
Βγήκε χαμογελαστός στην συνέντευξη τύπου, λες και δεν έχει συμβεί τίποτα απολύτως, περιγράφει την μεγαλύτερη φυσική καταστροφή για την χώρα μας χαμογελαστός.
Είναι ξεκάθαρο ότι δεν τον αγγίζει τίποτα, δεν τον νοιάζει ο ελληνικός λαός, το πιθανότερο είναι να σκεφτόταν πότε θα τελειώσει η συνέντευξη τύπου για να φύγει τριήμερο.
Η Αρκαδία ακόμα είναι μέσα στις φλόγες , πόσα χωριά έχουν καεί και εκεί, αλλά κανένα απολύτως σχόλιο.
Μόνο χαμόγελα. Εκτός πραγματικότητας και με την απίστευτη ατάκα του "δεν κάηκαν πολλά σπίτια" , ναι, αλαζονικός και επικίνδυνος χωρίς καθόλου ενσυναίσθηση.
Φυσικά φταίει η κλιματική αλλαγή και ο καύσωνας αυτή την φορά.
O γιατρός Dr Vladimir Zelenko ένας Ουκρανοαμερικανός οικογενειακός γιατρός γνωστός για την προώθηση ενός κοκτέιλ τριών φαρμάκων υδροξυχλωροκίνης, ψευδαργύρου και αζιθρομυκίνης στο πλαίσιο μιας πειραματικής εξωτερικής θεραπείας για τον COVID-19 που έχει προωθήσει ως πρωτόκολλο Zelenko που φρόντισε 6000 ασθενείς με covid19 από ότι λέγεται επιτυχώς καταγγέλει: ”Αναφορικά με τα παιδιά ο μόνος λόγος για να εμβολιάσετε τα παιδιά είναι αν πιστεύατε στην θυσία στην ανθρωποθυσία των παιδιών όπως πιστεύουν οι βουλευτές.Αν θέλετε να πειραματιστείτε πάνω στα παιδιά όπως με τον άνθρακα αυτός είναι ένας πολύ καλός λόγος για να κάνετε την ένεση.Αντίθετα αυτό δεν είναι απαραίτητο. Σας εξηγώ.
Κάθε φορά που αξιολογείτε μια θεραπεία πρέπει να εξεταστεί υπό 3 δείκτες. Είναι ακίνδυνη; Λειτουργεί;;(είναι αποτελεσματική;) Την έχετε ανάγκη; (είναι απαραίτητη;) To ότι έχετε μια δυνατότητα αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να τη χρησιμοποιήσετε. Πρέπει να υπάρχει μια ιατρική αναγκαιότητα..να την έχουμε ανάγκη.
Βλέπετε το CDC τα στατιστικά για τα παιδιά κάτω των 18 ετών που είναι υγιή τα ποσοστά επιβίωσης από covid19 χωρίς θεραπεία είναι 99,998% . Όπως το είπε ο Dr Yeadon ο ιός της γρίπης είναι πιο επικίνδυνος για τα παιδιά παρά ο covid19.’Εκανε μια εκτίμηση ανά εκατομμύριο μια εκατοντάδα παιδιών θα πέθαινε από το εμβόλιο…
Αν έχετε μια δημογραφική ομάδα που δεν διατρέχει κανέναν κίνδυνο να πεθάνει από 1 αρρώστια γιατί να την εμβολιάσουμε μ΄ένα θανάσιμο δηλητήριο;;Nα δούμε αν αυτό λειτουργεί. Έχουμε 2 χώρες παγκοσμίως όπου οι περισσότεροι πολίτες εμβολιάστηκαν. Είναι το Ισραήλ με ποσοστό εμβολιασμού που ανέρχεται στο 85% και οι Σεϋχέλλες ομοίως με πάνω από 80%. Τα 2 κράτη γνωρίζουν μια επιδημία της παραλλαγής Δέλτα.Αν εσείς εμβολιάσατε την πλειοψηφία του πληθυσμού σας γιατί έχετε ακόμη μια επιδημία;;;Γιατί δίνετε μια 3η δόση του ίδιου σκευάσματος που δεν λειτούργησε τις 2 προηγούμενες φορές;;;”
Διευκρινιστική επείγουσα επιστολή σχετικά με την υποχρέωση εμβολιασμού των εργαζομένων σε δομές παροχής υπηρεσιών υγείας «για επιτακτικούς λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας» απέστειλε το Υπουργείο Υγείας, με την οποία καλεί τις υπηρεσίες να θέσουν άμεσα σε υποχρεωτική αναστολή εργασίας όσους δεν έχουν εμβολιαστεί μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου και να φροντίσουν για την αναπλήρωση των θέσεων που θα παραμείνουν κενές.
Επείγουσα επιστολή με την υπογραφή του αναπληρωτή υπουργού υγείας, Βασίλη Κοντοζαμάνη, απέστειλε το Υπουργείο Υγείας στις δομές παροχής υπηρεσιών υγείας, με την οποία επαναφέρει το ζήτημα του υποχρεωτικού εμβολιασμού των εργαζομένων σε αυτές, καθώς «δεν νοείται όσοι προσέρχονται στις δομές υγείας, προκειμένου να λάβουν τις αναγκαίες υπηρεσίες για την πρόληψη, θεραπεία ή αποκατάσταση ενός προβλήματος υγείας να εκτίθενται στον κίνδυνο διασποράς του κορωνοϊού Covid-19, λόγω ανεμβολίαστου προσωπικού».
Ως εκ τούτου, με το άρθρο 206 παρ. 2 του ν. 4820/2021, όπως ήδη γνωρίζετε και έχετε ενεργήσει σχετικά, προβλέφθηκε για επιτακτικούς λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας ο υποχρεωτικός εμβολιασμός κατά του κορωνοϊού Covid-19, όλου του προσωπικού των ιδιωτικών, δημόσιων και δημοτικών δομών υγείας, συμπεριλαμβανομένων των διαγνωστικών κέντρων, των κέντρων αποκατάστασης, κλινικών, νοσοκομείων δομών πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, μονάδων νοσηλείας, ΕΚΑΒ και ΕΟΔΥ. Η υποχρέωση εμβολιασμού καταλαμβάνει και κάθε φυσικό πρόσωπο που παρέχει υπηρεσίες, εκτελεί έργο ή προσφέρει εθελοντικά υπηρεσίες και εργασία με φυσική παρουσία, καθώς και κάθε φυσικό πρόσωπο που παρέχει υπηρεσίες, με φυσική παρουσία εντός των ίδιων δομών, σε νομικό πρόσωπο, με το οποίο είναι συμβεβλημένος ο φορέας λειτουργίας των δομών.
Ο Β. Κοντοζαμάνης καλεί τις δομές υγείας να θέσουν άμεσα σε αναστολή εργασίας όσους δεν έχουν προχωρήσει στον εμβολιασμό τους μέχρι και την 1η Σεπτεμβρίου 2021, καθώς και να μεριμνήσουν για την αντικατάστασή τους, προκειμένου να συμπληρωθούν οι κενές θέσεις που θα προκύψουν. Την ίδια ώρα, το Υπουργείο καλεί τις δομές υγείας να προχωρήσουν στην ενημέρωση του προσωπικού για την επερχόμενη απαλλαγή των ανεμβολίαστων από τα καθήκοντά τους και την αντικατάστασή τους,«προκειμένου όσοι είναι ανεμβολίαστοι να ενθαρρυνθούν να προχωρήσουν σε αυτόν».
Δεδομένου ότι μετά την 1η.09.2021 όσοι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας παραμένουν ανεμβολίαστοι κατά του κορωνοϊού Covid-19, εφόσον δεν συντρέχει λόγος εξαίρεσής τους από αυτόν, δεν θα μπορούν να προσφέρουν την εργασία τους, καλείσθε όπως ολοκληρώσετε χωρίς καθυστέρηση όλες τις αναγκαίες ενέργειες για την αναπλήρωση του προσωπικού που θα τεθεί σε αναστολή, σύμφωνα και με τις οδηγίες που θα σας αποσταλούν, προκειμένου να διασφαλιστεί η εύρυθμη λειτουργία των δομών υγείας της αρμοδιότητάς σας
Διαβάστε ολόκληρη την επιστολή του Υπουργείου Υγείας:
Η αδελφή του πρωθυπουργού, Αλεξάνδρα, είναι αρωγό μέλος του σωματείου του
Την κατηγορία πως ο Σταύρος Μπένος γυρίζει «όλη την Ελλάδα ως σκιώδης υπουργός Πολιτισμού και κλείνει δουλειές» για λογαριασμό του μη κερδοσκοπικού σωματείου Διάζωμα, το οποίο ίδρυσε ο ίδιος το 2008 με στόχο -θεωρητικά- την ανάδειξη και την προστασία των μνημείων της πολιτιστικής κληρονομιάς μας, είχε κάνει δημόσια ήδη από τον Σεπτέμβριο του 2018 ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων.
Όταν, δηλαδή, επικεφαλής στο υπουργείο Πολιτισμού ήταν η Λυδία Κονιόρδου, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η οποία μάλιστα συνοδευόταν από τον κ. Μπένο ακόμη και σε επίσημα ταξίδια της.
Πρόκειται για τον ίδιο Σταύρο Μπένο τον οποίο προχθές ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης όχι μόνο έχρισε επικεφαλής της ειδικής επιτροπής που θα συσταθεί για την ανασυγκρότηση της Εύβοιας, αλλά και παρουσίασε με τα πιο θερμά λόγια, επισημαίνοντας πως «έχει το όραμα και την εμπειρία για να πετύχει αυτό που θέλουμε». Το θέμα είναι, βεβαίως, τι ακριβώς κρύβει αυτό το «θέλουμε».
Φυσικά, ο Σταύρος Μπένος δεν είναι ούτε παλιός ούτε άγνωστος στην πολιτική ζωή αυτού του τόπου, καθώς μετά την πολύχρονη παραμονή του στον δημαρχιακό θώκο της Καλαμάτας κατάφερε να αναδειχθεί στα ανώτερα αξιώματα της κεντρικής πολιτικής σκηνής του τόπου, διαγράφοντας λαμπρή πορεία στο εκσυχρονιστικό όχημα του Κώστα Σημίτη, που έσυρε τη χώρα και την έριξε στην πιο βαθιά χαράδρα της μεταπολιτευτικής ιστορίας της.
Ανέβηκε, μάλιστα, από νωρίς σε αυτό το όχημα, αφού χρίστηκε υπουργός από την πρώτη… εκσυχρονιστική κυβέρνηση, του Κώστα Σημίτη, μαζί με άλλους… ογκόλιθους της πολιτικής ζωής αυτού του τόπου, όπως ο Θεόδωρος Τσουκάτος (πήρε τα λεφτά από τα ταμεία της Siemens, αλλά δεν καταφέραμε να αποδείξουμε πως τα πήγε στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ), ο Άκης Τσοχατζόπουλος (καταδικάστηκε για τα εξοπλιστικά) και ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
Η τελευταία ανοιχτή πολιτική κίνηση του κ. Μπένου ήταν πάντως το 2013, όταν υπέγραψε μαζί με άλλους το πολυθρύλητο στην ελληνική ιστορία κείμενο των 58 για «μια δημοκρατική προοδευτική παράταξη» που είχε ως κεντρική κατεύθυνση την παρότρυνση προς ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ.ΑΡ., με τους υπογράφοντες να δηλώνουν πως «δεν αναγνωρίζονται ούτε στη Δεξιά ούτε στη νεοκομμουνιστική – εθνολαϊκιστική Αριστερά».
Ο κ. Μπένος, δηλαδή, δήλωνε τότε πως δεν ανήκει ούτε στη Νέα Δημοκρατία, με την οποία συνεργάζεται σήμερα, ούτε στον ΣΥΡΙΖΑ, με στελέχη του οποίου φαίνεται πως συνεργάστηκε μέσω του σωματείου του στο παρελθόν.
Σε κάθε περίπτωση, σε αυτή την πολιτική παρέα ανήκει ο κ. Μπένος που θα ανασυγκροτήσει τη βόρεια Εύβοια και ίσως γι’ αυτό εξελίχθηκε σε θαυμαστό πολιτικό χαμαιλέοντα, αφού κατάφερε και να επεκτείνει τις «δουλειές» του επί ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και να αναπτύξει θερμότατους φιλικούς δεσμούς με την οικογένεια Μητσοτάκη.
Προφανώς και δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως η αδελφή του πρωθυπουργού Αλεξάνδρα Μητσοτάκη είναι αρωγό μέλος του σωματείου του κ. Μπένου, του κάνει προτάσεις συνεργασίας και δηλώνει γι’ αυτόν «εξαρχής ήμασταν κοντά πνευματικά».
Εκείνο, ωστόσο, που αναρωτιέται κανείς είναι αν είναι τυχαίο το γεγονός πως η κυρία Μητσοτάκη ηγείται ακόμη του Ινστιτούτου για τη Μεσόγειο του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Δημοσίου Δικαίου (EPLO), που έχει αναλάβει να κάμψει τις αντιδράσεις της κοινωνίας για την εγκατάσταση αιολικών πάρκων, δηλαδή ανεμογεννητριών, για τον οποίο σκοπό στα τέλη του περασμένου Ιουνίου δόθηκαν αρκετές χιλιάδες ευρώ από το Πράσινο Ταμείο. Αλήθεια, είναι και σε αυτό το θέμα η κυρία Μητσοτάκη και η οικογένειά της πνευματικά… κοντά με τον κ. Μπένο και σε ό,τι αφορά τη βόρεια Εύβοια;
Βαριές κατηγορίες και ακυρώσεις
Οι καταγγελίες των Ελλήνων αρχαιολόγων, τις οποίες προαναφέραμε, για τον κ. Μπένο και το σωματείο του, το οποίο σήμερα χρηματοδοτείται από εταιρίες-κολοσσούς αλλά και όλες τις συστημικές τράπεζες, ήταν σφοδρές.
Σε ανοιχτή επιστολή που δημοσίευσαν οι αρχαιολόγοι ανέφεραν -μεταξύ άλλων- πως ο κ. Μπένος είχε καταφέρει το σωματείο του «να διαχειρίζεται τεράστια ποσά, εκτός δημόσιου λογιστικού», «να ασκεί δημόσια πολιτική» και «να αποφασίζει ποιοι χώροι και ποια μνημεία θα χρηματοδοτηθούν και ποια θα μένουν εκτός χρηματοδότησης», πάντα με στόχο «τη “μόχλευση” κοινοτικών πόρων από τα συγχρηματοδοτούμενα ευρωπαϊκά προγράμματα», αλλά και «την αποδυνάμωση της κρατικής προστασίας, την οικειοποίηση εσόδων από τα μνημεία (το ΔΙΑΖΩΜΑ συζητά και «συνδιαχείριση»!) και τον στραγγαλισμό της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας».
Νωρίτερα και συνδικαλιστές του υπουργείου Πολιτισμού είχαν εμπλακεί σε δημόσιο διάλογο με τον κ. Μπένο, καταγγέλλοντας πως ο πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ παρουσιάζει «ως έργο του Διαζώματος όλα τα χρήματα που έχουν κατευθυνθεί στα μνημεία από το 2011 ως το 2017, συμπεριλαμβανομένων ακόμη αυτών από εθνικούς πόρους»!
Λίγες μέρες, πάντως, πριν από τις εκλογές του 2019, κι ενώ η ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού έχει αλλάξει και πολιτική προϊστάμενος είναι πλέον η Μυρσίνη Ζορμπά, η εφημερίδα «Έθνος» αποκαλύπτει πως η υπουργός αδειάζει το Διάζωμα, ανακαλώντας την αποδοχή δωρεάς εκπονηθείσας µελέτης µε τίτλο «Μελέτη αποκατάστασης αρχαίου θεάτρου Ορχοµενού Αρκαδίας» στο σύνολό της και αναδροµικά από τον χρόνο έκδοσής της, λόγω «έκδοσης κατά παράβαση της αρχής της νομιμότητας και δη λόγω παράβασης νόμου, κατά παράβαση ουσιώδους τύπου και λόγω έκδοσης κατά πλάνη περί τα πράγματα».
Από το υπουργείο Πολιτισμού γίνεται λόγος για «συγκεκαλυµµένη κάτω απ’ τον μανδύα της νομιμότητας δράση» του σωματείου του κ. Μπένου, ο οποίος θα ανασυγκροτήσει τη βόρεια Εύβοια, όπως μας ανακοίνωσε με μεγάλη χαρά και περηφάνια ο Έλληνας πρωθυπουργός.
Αμέσως μετά τις εκλογές του 2019 ο κ. Μπένος παραχωρεί συνεντεύξεις με αγιογραφική διάθεση σε διάφορα μέσα, στα οποία μεταξύ άλλων ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ δηλώνει τον θαυμασμό του για τη νέα υπουργό πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, η οποία εξάλλου ξεκίνησε την πολιτική καριέρα της ως γενική γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού, επίσης επί Κώστα Σημίτη. Εξάλλου, τι είναι οι πολιτικές αποστάσεις σήμερα; Από το Τατόι μέχρι τη βόρεια Εύβοια, μερικές ανεμογεννήτριες δρόμος…
