Μαρία  Κωνσταντοπούλου

Μαρία Κωνσταντοπούλου

Το άδοξο τέλος των αγωνιστών ηρώων του 1821

Πέμπτη, 25/03/2021 - 20:45

Άρθρο του Χρήστου Καπούτση

Η επέτειος για τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης είναι και μια ευκαιρία , όχι μόνο για να αναθεωρήσουμε  (όπου πρέπει)   την ιστορία,  αλλά και για να θυμηθούμε πόσο «τίμησε»  το ελληνικό κράτος τους  ηρωικούς και ανιδιοτελείς αγωνιστές, όσο ήταν ακόμη εν ζωή, αυτούς που έδωσαν τα πάντα για την Ελευθερία και δεν κράτησαν τίποτα απολύτως για τον εαυτόν τους. Από τις βασικές αιτίας του «αλληλοφαγώματος» των ελλήνων αγωνιστών,  είναι τα συμφέροντα των φατριών, οι εμφύλιες διαμάχες , η εξουσιολαγνεία, η μισαλλοδοξία, η απληστία κάποιων Καπεταναίων και πολιτικών που άσκησαν πολιτική και διπλωματική  εξουσία  και είδαν ως αντίπαλους τους και εχθρούς, τους  συναγωνιστές τους,  τις εμβληματικές μορφές   του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα.  Ας μην ξεχνάμε τον  φρικτό  Εμφύλιο της περιόδου 1823 – 1825 και ακόμη τις ολέθριες επιδράσεις  του κομματισμού.  Κατά τη διάρκεια της Επανάσταση και αργότερα , κυρίαρχος ήταν ο ρόλος  τριών κομμάτων,  το ρωσικό, το αγγλικό και το γαλλικό. Το Αγγλικό κόμμα , είχε Αρχηγό τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο. Το κόμμα ιδρύθηκε κατά τη διάρκεια της δεύτερης εθνοσυνέλευσης στο Άστρος το 1824. Στην εθνοσυνέλευση αυτή ιδρύθηκαν και οι βασικότεροι αντίπαλοί του, που ήταν το Γαλλικό κόμμα του Ιωάννη Κωλέττη και το Ρωσικό κόμμα του Ανδρέα Μεταξά. Οι τρεις  μεγάλες δυνάμεις της εποχής ( Αγγλία, Ρωσία και Γαλλία) βοήθησαν τον αγώνα των ελλήνων σύμφωνα  και ανάλογα και με τα δικά τους συμφέροντά.   Το Αγγλικό κόμμα είχε απήχηση στους Φαναριώτες, νησιώτες και μικρή απήχηση στην Πελοπόννησο. Το  Ρωσικό κόμμα λεγόταν και κόμμα των Ναπαίων, στήριζε τον  Καποδίστρια,   διατηρούσε επαφή με τη Ρωσική διπλωματική αποστολή και είχε μεγάλη υποστήριξη στην Πελοπόννησο. Επιφανείς υποστηρικτές του ρωσικού κόμματος  ήταν και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Κίτσος Τζαβέλας, ο Νικηταράς και ο Ανδρέας Μεταξάς.

 

Είναι χρέος μας , με αφορμή την επέτειο των  200 ετών από την Επανάσταση, να μνημονεύσουμε και  να ζητήσουμε, ως Πολιτεία, ως κράτος, ως νεοέλληνες,  συγγνώμη,  από όσους η τότε εξουσία αδίκησε, λοιδόρησε, φυλάκισε, βασάνισε  και κάποιους άφησε να πεθάνουν από πείνα … Είναι δεκάδες τα παραδείγματα αγωνιστών, που περιφρόνησε και απαξίωσε τον αγώνα τους η εξουσία της εποχής (ντόπιοι και ξένοι) και θα αναφέρουμε μόνο κάποια από αυτά …

  1. Ο Νικήτας Σταματελόπουλος ή Νικηταράς ή Τουρκοφάγος (1784-1849) γεννήθηκε στη Νέδουσα (Μεγάλη Αναστάσοβα) ένα μικρό χωριό που βρίσκεται στους πρόποδες του Ταϋγέτου, 25 χλμ από την  Καλαμάτα.  Μετείχε σε όλες τις φάσεις του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων και υπήρξε έντιμος και ανιδιοτελής αγωνιστής.  Βρισκόταν πάντα στην πρώτη γραμμή στο πλευρό του θείου του  Θ. Κολοκοτρώνη.  Η μάχη στα Δερβενάκια,  γνωστή και ως η Σφαγή του Δράμαλη, είναι μία από τις σημαντικότερες μάχες που πραγματοποιήθηκαν κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Σε αυτή τη μάχη ο Νικηταράς, επέδειξε μεγάλο ηρωισμό  και συνέβαλε αποφασιστικά  στην  νικηφόρα έκβασή  της  και οι συμμαχητές του  τον τίμησαν με  το προσωνύμιο «Τουρκοφάγος».  Ο Νικηταράς πήρε μέρος σε πολλές ακόμη μάχες μέχρι που απελευθερώθηκε η χώρα. Επί Καποδίστρια και Όθωνα ανήκε στο κόμμα των Ναπαίων (Ρωσόφιλων). Η ελληνική κυβέρνηση, κατηγόρησε, αδίκως,  τον Νικηταρά ότι συμμετείχε σε κίνημα ανατροπής του  βασιλιά Όθωνα. Συνελήφθηκε, βασανίστηκε   και  το 1839  καταδικάστηκε, παρότι παντελώς αθώος και εξέτισε την ποινή του  στις φυλακές της Αίγινας. Μετά την 2ετη έκτιση της ποινής του αποφυλακίστηκε σχεδόν τυφλός. Έζησε λίγα ακόμη χρόνια, χωρίς σύνταξη και πέθανε  πάμφτωχος το 1849  στον Πειραιά. Ήταν μάλιστα τόσο φτωχός που κατάντησε ζητιάνος στα σοκάκια του Πειραιά. Μάλιστα, σύμφωνα με κάποιες μαρτυρίες, τον περιέπαιζαν οι «μάγκες» του Πειραιά. Του έβαζαν εμπόδια και επειδή ήταν τυφλός δεν τα έβλεπε σκόνταφτε και έπεφτε και οι «δράστες» γελούσαν με τον …  Νικηταρά! 
  2. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (γεννήθηκε στις 3 Απριλίου 1770 στο  Ραμοβούνι Μεσσηνίας και απεβίωσε στις  4 Φεβρουαρίου 1843 στην  Αθήνα), υπήρξε ο κορυφαίος αγωνιστής της ελληνικής εθνεγερσίας και  συνέλαβε στο πανεθνικό ξεσήκωμα του σκλαβωμένου  έθνους. Έλεγε , το εννοούσε και το προσυπέγραφε:  «Ο Θεός υπέγραψε τη λευτεριά της Ελλάδος και δεν παίρνει πίσω την υπογραφή του». Και όμως, αυτή η μεγάλη μορφή της Ελληνικής Επανάστασης, υπήρξε θύμα πολιτικών αντιπάλων, φατριών, άνομων συμφερόντων και διαπλεκόμενων φορέων της εξουσίας.  Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ μαίνεται ο εμφύλιος στην Πελοπόννησο  και η Επανάσταση «πνέει τα λοίσθια» , στις 13 Νοεμβρίου 1824, οι πολιτικοί αντίπαλοι του Κολοκοτρώνη δολοφόνησαν  τον γιο του Πάνο. Μετά από αυτό το τραγικό συμβάν,  ο Θ. Κολοκοτρώνης στις αρχές Δεκεμβρίου του 1824, παραδίδετε στους πολιτικούς του αντιπάλους,  για να τερματιστεί ο εμφύλιος. Στις 6 Φεβρουαρίου 1825 φυλακίστηκε στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία της Ύδρας. Βέβαια,  τον αποφυλάκισαν άρον-άρον λίγους μήνες μετά, επειδή ήταν ο μόνος που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τον Ιμπραήμ, όπως και έκανε!   Έχει καταγραφεί το εξής περιστατικό: Κατά τη διάρκεια της δίκης του Κολοκοτρώνη, κάποιος μάρτυρας κατηγορίας ήταν πολύ λάβρος κατά του Γέρου του Μωριά. Τότε ο Κολοκοτρώνης γύρισε προς το Γραμματικό του και του είπε: «Ποιος είναι αυτός, δε θυμάμαι να τον έχω ευεργετήσει!».  Όντως,  η ιστορία αποδεικνύει ότι οι μεγαλύτεροι εχθροί γίνονται αυτοί που ευεργετούνται. Ο Θ. Κολοκοτρώνης υπήρξε ένθερμος υποστηριχτής του Ι. Καποδίστρια και μέλος του ρωσικού κόμματος.  Ίσως και για αυτό, μετά την  εκλογή του Όθωνα  ως Βασιλιά και την εγκατάστασή  του  στην Ελλάδα (30 Ιανουαρίου 1832),  έγινε στόχος συκοφαντιών και ραδιουργιών εκ μέρους των πολιτικών του αντιπάλων και των Βαυαρών.  Έτσι ο Θ. Κολοκοτρώνης  κατέληξε  να κατηγορηθεί για εσχάτη προδοσία και να συλληφθεί (6 Σεπτεμβρίου 1833), μαζί  με τον Πλαπούτα, τον Τζαβέλα, τον Νικηταρά και άλλους στρατιωτικούς ηγέτες με την κατηγορία ότι προετοίμαζαν συνομωσία εναντίον του ανήλικου βασιλιά  Όθωνα. Ο  Κολοκοτρώνης και ο Πλαπούτας καταδικάστηκαν σε θάνατο και φυλακίστηκαν στο Παλαμήδι. Ο Γέρος του  Μωριά ήταν 64 ετών.  Έντιμοι δικαστές ο Γ. Τερτσέτης  μαζί με τον πρόεδρο του δικαστηρίου Αναστάσιο Πολυζωίδη, γνωρίζοντας πολύ καλά την αθωότητα των κατηγορουμένων, αρνήθηκαν  να υπογράψουν  την απόφαση καταδίκης τους σε θάνατο δια αποκεφαλισμού για εσχάτη προδοσία!!   Λίγο αργότερα βέβαια η ποινή του μετατράπηκε σε εικοσαετή κάθειρξη από τον βασιλιά, με τον Κολοκοτρώνη να υποδέχεται τα νέα της μετατροπής της ποινής του ως εξής: «Θα γελάσω τον βασιλιά! Δεν θα ζήσω τόσους (χρόνους)!»… 

  1.       Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης γεννήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 1780 (ή 1782) στο Μαυρομάτι Καρδίτσας και ήταν καρπός της σχέσης του αρματολού Δημήτρη Καραΐσκου και της μοναχής Ζωής Ντιμισκή, Ηγετική μορφή της Ελληνικής Επανάστασης, που έδρασε κυρίως στη Ρούμελη (Στερεά Ελλάδα).  Κατά τη διάρκεια του πρώτου εμφυλίου πολέμου, ο Μαυροκορδάτος  κατηγορεί τον Γ. Καραϊσκάκη για πράξη εσχάτης προδοσίας και τον σύρει σε δίκη στο Αιτωλικό (1 Απριλίου 1824). Παρότι διαπιστώνεται η ανακρίβεια των κατηγοριών, ο Καραϊσκάκης θα αποστερηθεί όλων των αξιωμάτων του και θα αναγκασθεί να καταφύγει στο Καρπενήσι. Την ηθική  εξόντωση του Καραϊσκάκη, πριν την φυσική του, προσπάθησαν να την πετύχουν με την καταδίκη του, ως  εχθρό της πατρίδας!  Η περίφημη  δίκη παρωδία  του Γ. Καραϊσκάκη έγινε στο Αιτωλικό στην εκκλησία της Παναγίας την 1 Απριλίου του 1824. Την περιγραφή της δίκης την έχουμε ολόκληρη από τα απομνημονεύματα του Κασομούλη .  Στις 30 Μαρτίου του 1824 ο Μαυροκορδάτος  διορίζει ανακριτική επιτροπή με πρόεδρο τον επίσκοπο Άρτας Πορφύριο και  μεταξύ των δικαστών (κριτών) διορίζεται και  ο 80χρονος Γαλάνης Μεγαπάνου, επιφανής πρόκριτος αγωνιστής, γνωστός του Γ. Καραϊσκάκη, που πρόσφερε πολλά στον αγώνα, αλλά είχε μιαν «αδυναμία» να έχει πολλές νεαρές ερωμένες ακόμη και σε μεγάλη ηλικία. Έτσι τη πρώτη Απριλίου ξεκίνησε αυτή η παράξενη δίκη μέσα στο Ιερό Ναό της Παναγίας του Αιτωλικού. Ο Κασομούλης μας περιγράφει με γλαφυρό τρόπο την δίκη – παρωδία.. . Ένας διάλογος που είναι σχετικός με την παροιμιώδη αθυροστομία του Καραϊσκάκη, που έκανε όλους τους συγκεντρωμένους να σκάσουν στα γέλια και ουσιαστικά διέλυσε μέσα σε γενική ευθυμία το δικαστήριο είναι χαρακτηριστικός της διαδικασίας, που δεν ολοκληρώθηκε, αλλά όμως ο Γ. Καραϊσκάκης καταδικάστηκε!

«Γ. Καραϊσκάκης: -Αν βάλετε θεμέλιο εις τα λόγια μου, εκατό ζωές να έχω δεν γλυτώνω, πλην ποτέ έργο δεν έκαμα.

Κριτής (Γαλάνης Μεγαπάνου): -Βρε, ηξεύρομεν Καραϊσκάκη όπου λέγεις όλο λόγια. Μα διατί να τα λέγης έτζι; (πρόστυχα).

 

Καραϊσκάκης: -Το έχω χούι, κυρ Πάνο.

Γ. Μεγαπάνου(Κριτής: -Μα γιατί να το έχεις αυτό το χούι, ενώ είσαι πενήντα χρονών;

Καραϊσκάκης: -Αμ δεν ημπορώ να το κόψω τώρα, κυρ Πάνο. Και συ, κυρ Πάνο μου, είσαι ογδόντα χρονών, μα το χούι δεν τ’ αφήνεις να γαμής και δε με ακούς.» 

Την στιγμή που είπε αυτά ο Καραϊσκάκης μέσα στην εκκλησία , «εκτύπησαν τα γέλια όλοι και πήγαν και πολλοί να λιποθυμήσουν, καθώς κι εγώ ο ίδιος», γράφει ο Κασομούλης. Παρόλο που το δικαστήριο δεν ολοκλήρωσε ποτέ το έργο του, εντούτοις βγήκε καταδικαστική απόφαση για τον Καραϊσκάκη που ήταν ουσιαστικά μια διοικητική πράξη του Μαυροκορδάτου.  Στην «Προκήρυξη των εγκλημάτων του Καραϊσκάκη», που την υπογράφουν ο Μαυροκορδάτος και οι περισσότεροι καπετάνιοι της Δυτικής Ελλάδας, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης αναφέρεται «ως επίβουλος της πατρίδος και προδότης»!!!  Ωστόσο, τον Ιούλιο του 1826 διορίζεται αρχιστράτηγος της Ρούμελης, με πλήρη δικαιοδοσία. Η πρώτη του ενέργεια ήταν να ανακουφίσει τους πολιορκημένους της Ακρόπολης της Αθήνας. Στις 6 Αυγούστου του 1821 νικά τους Τούρκους στο Χαϊδάρι και θα επαναλάβει τη νίκη του δύο ημέρες αργότερα. Είναι χαρακτηριστικός ο διάλογος του Γ. Καραϊσκάκη με τον Κάρολος Φαβιέρος (ο πραγματικός και όχι ο λογοκριμένος), που ήταν Γάλλος φιλέλληνας στρατηγός και διοικητής του τακτικού στρατού της Ελλάδας κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Ο Κ. Φαβιέρος είχε μάθει και κάποιες ελληνικές λέξεις για να συνεννοείται με τους αγράμματους , αλλά εύψυχους, Έλληνες καπεταναίους.  Στις 6 και 8 Αυγούστου 1826 γίνεται η Μάχη του Χαϊδαρίου. Είναι σε εξέλιξη η μάχη και οι Τούρκοι φαίνεται αρχικά να επικρατούν, ενώ Έλληνες και φιλέλληνες καταγράφουν σοβαρές απώλειες. Ο Κ. Φαβιέρος, έξαλλος για τις απώλειες μάχης απευθύνεται με έντονο ύφος στον Γ. Καραΐσκάκη και του λέει: «Ποιον ρωτήσατε Καπετάνιε εσείς οι Έλληνες, για να κάνετε πόλεμο και να τα βάλετε με την Οθωμανική Αυτοκρατορία;». Και ο Γ. Καραϊσκάκης, στο ίδιο οργίλο ύφος απαντά «τον μπούτζον μου» και εκεί έληξε ο «διάλογος». Τελικά χάρις  στον  ηρωισμό  και του στρατηγικού σχεδίου  του Γ. Καραϊσκάκη, οι Τούρκοι ηττήθηκαν. Ένα χρόνο αργότερα, στις 23 Απριλίου 1827 μία από τις σημαντικότερες μορφές της ελληνικής επανάστασης, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, υπέκυψε στο θανατηφόρο τραύμα, που δέχτηκε την προηγούμενη μέρα, ανήμερα της γιορτής του.  Ο Γ. Καραϊσκάκης είχε μεταφέρει το στρατόπεδό του στο Κερατσίνι στα υψώματα του οποίου έχτισε «ταμπούρια» (μικρές οχυρώσεις),  όπου επανειλημμένα δέχθηκε επιθέσεις των Τούρκων, ιδιαίτερα στις 4 Μαρτίου 1827. Το απόγευμα της 22ας Απριλίου ακούστηκαν πυροβολισμοί από ένα κρητικό οχύρωμα. Οι Κρητικοί προκαλούσαν τους Τούρκους και καθώς εκείνοι απαντούσαν,  οι εχθροπραξίες γενικεύτηκαν. Ο Καραϊσκάκης, παρότι άρρωστος βαριά, έφτασε στον τόπο της συμπλοκής. Εκεί μια σφαίρα τον τραυμάτισε θανάσιμα στο υπογάστριο. Φήμες επιμένουν ότι  δολοφονήθηκε συνεργία του Κίτζιου Τζαβέλα και Λάμπρου Βεΐκου, αφού  «επληγώθη από το μέρος των Ελλήνων». Ο Γ. Καραϊσκάκης ετοιμοθάνατος είπε, ότι γνώριζε τον αίτιον και ότι, «αν ήθελε ζήση, ήθελε να τον κάμει γνωστόν και εις το στρατόπεδον».

Υπάρχει και συνέχεια.    Τα τρία ανήλικα ορφανά παιδιά τού Γ. Καραϊσκάκη με επιστολή τους της 2-10-1827 από τον Κάλαμο παρακαλούν τη «Σεβαστή Διοίκηση» να τους εξασφαλίσει τα προς το ζην, διότι δυστυχούν…

Διασώζεται η επιστολή που έστειλε ο Γ. Καραϊσκάκης στο Κιουταχή, λίγες μέρες πριν πεθάνει.

https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/03/karaiskakis-213x300.png 213w, https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/03/karaiskakis-726x1024.png 726w, https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/03/karaiskakis-768x1083.png 768w, https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/03/karaiskakis-696x981.png 696w, https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/03/karaiskakis-298x420.png 298w" sizes="(max-width: 830px) 100vw, 830px" style="box-sizing: border-box; border: 0px; max-width: 100%; height: auto; margin-top: 0px; display: block;">

  

  1. Γιάννης Μακρυγιάννης: Πρωταγωνίστησε στην επανάσταση, αλλά κυρίως στην λαϊκή εξέγερση στις 3 του Σεπτέμβρη για την παραχώρηση Συντάγματος από τον μονάρχη Όθωνα. Καταδικάστηκε σε θάνατο για εσχάτη προδοσία και έμεινε φυλακισμένος και σε απομόνωση επί τριετία (1851-1854). Πέθανε από τις κακουχίες αυτές το 1864 σε ηλικία 67 ετών. Έγραψε «Και λευτερωθήκαμεν από τους Τούρκους και σκλαβωθήκαμεν εις ανθρώπους κακορίζικους, όπου ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης

    5.    Ο Ανδρέας Λόντος (1786–1846) , καταγόταν από ισχυρή οικογένεια προυχόντων της Βοστίτσας και ήταν αρκετά εύπορος.  Αξιοσημείωτη ήταν η μεγαλοδωρία του Λόντου κατά τον Αγώνα. Διέθετε όλα του τα υπάρχοντα χωρίς φειδώ. Κάποτε μάλιστα, που ο Οδυσσέας Ανδρούτσος του παρατήρησε «να κρατήσει και παραπίσω τα χρήματά του, για να μην ψωμοζητήσει το σπίτι του», ο Λόντος του απάντησε: « Πλούτη μου είναι η Πατρίδα ! Χωράφια μου είναι η Ελλάδα!» Στην κυβέρνηση  του Α. Μεταξά, ο Α. Λόντος ανέλαβε το υπουργείο Στρατιωτικών και έγινε αντιπρόεδρος της Εθνικής Συνέλευσης για το Σύνταγμα του 1844. Στις εκλογές του 1845 εκλέχτηκε βουλευτής, αλλά με παρεμβάσεις των ανακτόρων και του Κωλέττη, έχασε την έδρα. Απογοητευμένος από την αχαριστία των τότε ιθυνόντων  αποσύρθηκε από την πολιτική, ενώ «κατετρύχετο υπό της πενίας και εστερείτο και των αναγκαιοτάτων». Ο πλούσιος πρόκριτος των Καλαβρύτων Α. Λόντος , συμπρωταγωνιστής του Μακρυγιάννη στα γεγονότα της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 για την παραχώρηση Συντάγματος,  αυτοκτόνησε στις 27 Σεπτεμβρίου του 1846,  σε ηλικία 62 ετών ‘’μη δυνάμενος να ανεχθεί την ένδεια του’’!
    6.  Μαντώ Μαυρογένους: Η πλούσια αρχόντισσα της Μυκόνου διέθεσε όλη της την περιουσία για τον μεγάλο Αγώνα. Πέθανε φτωχή και εγκαταλειμμένη από όλους σε ηλικία 44 ετών από τύφο στην Πάρο το 1840!

  1. Είναι συγκλονιστική η ιστορία ενός Προύχοντα των Σπετσών , ενός καραβοκύρη , του θρυλικού Λέκα Ματρόζου , που τα έδωσε όλα ,για τον Αγώνα . Όλα : Σπίτια ,    χρυσαφικά ,  καράβια  και έγινε ένας από τους μπουρλοτιέρηδες , που γράψανε   το έπος , του 1821 , μαζί με τον Κωνσταντή Κανάρη .

               Μετά την απελευθέρωση ο Ματρόζος κατάντησε ζητιάνος. Σκέφθηκε , λοιπόν, να πάει στον Κανάρη, που ήταν Πρωθυπουργός και Υπουργός  και να του ζητήσει οικονομική βοήθεια, να γλυτώσει από την πείνα .

Αυτόν, λοιπόν, τον Κανάρη, του οποίου τη ζωή είχε γλυτώσει κοντά στην Τένεδο, πήγε να συναντήσει στην Αθήνα ο ήρωας γερο-Ματρόζος, που ζούσε σεμνός και αφανής όλα τα χρόνια της ζωής του, μέχρι που η πείνα τον ανάγκασε να καταπιεί την υπερηφάνειά του και να ζητήσει βοήθεια. Στο Υπουργείο, δυστυχώς, του έκλεισε το δρόμο ένας άνθρωπος, που ευεργετημένος ασκούσε τη μικρή εξουσία του με υπεροψία.

Μπαίνοντας στο Υπουργείο ο γέρο-Ματρόζος, που είχε την όψη ζητιάνου, είπε στον υπασπιστή, που ήταν ντυμένος στα χρυσά.

– Θέλω να δω τον Κωνσταντή!

– Ποιόν Κωνσταντή; Τον ρώτησε εκείνος.

– Αυτόν… τον Ψαριανό!

Ο υπασπιστής εκνευρισμένος του απαντά:

– Δε λεν κανένα Ψαριανό, εδώ είν΄ Υπουργείο, να ζητιανέψεις πήγαινε μεσ΄ στο φτωχοκομείο.

Ο Ματρόζος τότε παλληκαρήσια του απάντησε:

– Αν οι ζητιάνοι σαν κι εμέ δεν έχυναν το αίμα, οι καπετάνιοι σαν κι έσέ δε θα φορούσαν στέμμα!

Την σκηνή κατάγραψε σε ένα έξοχο ποίημά του , ο ποιητής Γεώργιος Στρατήγης στο ομότιτλο ποίημά του «Ο Ματρόζος»

Παραθέτουμε ένα απόσπασμα του ποιήματος.

    «Ένας Ματρόζος δεν μπορεί να κάνει το ζητιάνο,

μα να βαστάξω δεν μπορώ της πείνας τον καημό.

Κλαίω που αφήνω το νησί, θα πάω στην Αθήνα,

πριν πεθαμένο μ’ εύρετε μια μέρα από την πείνα…

Μου λεν, ο καπετάν Κωνσταντής, απ’ τα Ψαρά κει πέρα,

πως υπουργός εγίνηκε μεγάλος και τρανός,

κι αν θυμηθεί πως τη ζωή τού έσωσα μια μέρα

απ’ έξω από την Τένεδο, μπορούσε ο Ψαριανός

να κάνει τίποτε για με κι ίσως να δώσουν κάτι

σ’ εκείνον που ‘χε τάλαρα τη στέρνα του γεμάτη».

«Εδώ τι θέλεις, γέροντα;» ρωτά τον καπετάνο

στο υπουργείον εμπροστά κάποιος θαλασσινός

ντυμένος στα χρυσά. «Παιδί μου, είναι πάνω

ο Κωνσταντής;». «Ποιος Κωνσταντής;». «Αυτός… ο Ψαριανός».

«Δε λεν κανένα Ψαριανό, εδώ είναι Υπουργείο,

να ζητιανέψεις πήγαινε μες στο φτωχοκομείο!».

Ο γέρος ανασήκωσε το κάτασπρο κεφάλι

και τα μαλλιά του εσάλεψαν σαν χαίτη λιονταριού

και με σπιθόβολη ματιά μες απ’ τα στήθια βγάνει

με στεναγμό βαρύγνωμο φωνή παλληκαριού :

«Αν οι ζητιάνοι σαν κι εμέ δεν έχυναν το αίμα,

οι καπετάνοι σαν και σε δεν θα φορούσαν στέμμα!» 


Πηγή: militaire.gr

Στήνουν φιέστες πάνω στα κουφάρια μας

Πέμπτη, 25/03/2021 - 20:43
Οι έγκλειστοι οι Έλληνες  παρακολουθούν την φιέστα για τις εκδηλώσεις για την ελευθερία τους αποκλεισμένοι  από 4.000 αστυνομικούς


Σαν να είμαστε σε παράλληλο σύμπαν νιώθουμε μα τα όσα διαδραματίζονται στην Ελλάδα αυτές τις ημέρες. 

Από την μία έχουμε μια χώρα που είναι «πνιγμένη »από σημαίες και… εθνική υπερηφάνεια για την σημαντική  επέτειο των 200 ετών από την Επανάσταση του 1821, και από την άλλη έχουμε μια χώρα που πεθαίνει στις ανύπαρκτες ΜΕΘ των νοσοκομείων.  Την  στιγμή που η κυβέρνηση μέσω διαρροών, εξετάζει το σενάριο της παράτασης του Lockdown (στην συνέχεια την διέψευσε)  με σκοπό να μειωθούν τα κρούσματα, την ίδια στιγμή κάνει γεύματα... στους επίσημους καλεσμένους που θα παραστούν στις εκδηλώσεις, δείχνοντας ότι η ελευθερία... είναι μόνο για ορισμένους γαλαζοαίματους. Και όλα αυτά με το πρωθυπουργό να μην βλέπει ότι  η  Αττική σημείωσε για ακόμη ένα εικοσιτετράωρο μια θλιβερή πρωτιά, με 1.422 περιπτώσεις κρουσμάτων,  από τις 3.062 της επικράτειας. 

Το οξύμωρο είναι ότι ή ήδη έγκλειστοι οι Έλληνες  παρακολουθούν την φιέστα για τις εκδηλώσεις για την ελευθερία τους αποκλεισμένοι  από 4.000 αστυνομικούς, και την ίδια χρονική στιγμή που  στερεύει ο οικογενειακός κορβανάς,  καθώς οι περισσότεροι είναι σε αναστολή εργασίας, βλέπουν το μενού που θα παραθέσει η ΠτΔ στο  Προεδρικό Μέγαρο στους επίσημους προσκεκλημένους  με το μελάνι σουπιάς και τη κακαβιά με την πεσκανδρίτσα. 

 
Οπότε με τη καρδιά να αναφωνήσουν αύριο Ζήτω το Έθνος; Αφού όλα έγιναν για ένα μενού... και μάλιστα επαναστατικό;  Ας κάτσουμε λοιπόν να απολαύσουμε κι εμείς το δικό μας μενού που μας έχει σερβίρει... ο πρωθυπουργός,  με lockdown,  κοινωνικό αυτοματισμό, βία,  προπαγάνδα, φτωχοποίηση.

 Και όπως εύστοχα είπε ο Τάσος Μόρφης, «η  κυβέρνηση της χώρας στήνει φιέστες  πάνω στα κουφάρια μας»!!! 

Πηγή: koutipandoras.gr

ΠΟΕΔΗΝ: Αποθήκη ψυχών το Δρομοκαΐτειο – Ζητά παρέμβαση εισαγγελέα (Video)

Πέμπτη, 25/03/2021 - 20:38

Ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ, Μιχάλης Γιαννάκος, έδωσε στη δημοσιότητα βίντεο στα οποία καταγράφονται οι δραματικές συνθήκες που επικρατούν στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής «Δρομοκαΐτειο» εν μέσω της πανδημίας.

Η ΠΟΕΔΗΝ με τα βίντεο που φέρνει στη δημοσιότητα ζητεί την παρέμβαση του εισαγγελέα, ώστε να σωθούν οι ψυχικά πάσχοντες ασθενείς με κορονοϊό, υπογραμμίζοντας ότι 36 ψυχικά ασθενείς με κορονοϊό εξακολουθούν να βρίσκονται στο γηροψυχιατρικό τμήμα σε απαράδεκτες συνθήκες.

Διαβάστε επίσης: Εισαγγελική παρέμβαση ζητούν οι εργαζόμενοι στο Δρομοκαΐτειο

Παράλληλα, η ΠΟΕΔΗΝ τονίζει ότι σε τμήμα του νοσοκομείου νοσηλεύονται μαζί θετικοί και αρνητικοί στον κορονοϊό ψυχικά πάσχοντες ασθενείς.


Την ίδια ώρα, σύμφωνα με ανακοίνωση του νοσοκομείου, τα κρούσματα κορονοϊού έχουν φτάσει τα 71, δύο άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους και ασθενείς μεταφέρονται σε ιδιωτικές Ψυχιατρικές Κλινικές.


Πηγή Video: Η Αυγή

Αναλυτικά η ανακοίνωση του νοσοκομείου:

«Σχετικά με τα περιστατικά λοίμωξης COVID-19 στο Ψ.Ν.Α. «Δρομοκαΐτειο» και τη διαχείρισή τους, διευκρινίζεται ότι:

Από την έναρξή της πανδημίας ως σήμερα, έχουν ανιχνευθεί συνολικά 71 κρούσματα λοίμωξης COVID-19, εκ των οποίων τα 57 αφορούν ασθενείς με ήπια συμπτώματα οι οποίοι παραμένουν σε δομές του Νοσοκομείου.

Τα πρώτα κρούσματα παρουσιάστηκαν στο Γηροψυχιατρικό Τμήμα «Γεμέλειο» το οποίο διαμορφώθηκε άμεσα για νοσηλεία ασθενών COVID-19 με ήπια συμπτωματολογία.

Πραγματοποιήθηκαν rapid test και μοριακός έλεγχος σε όλους τους νοσηλευόμενους και το προσωπικό και οι ασθενείς διαχωρίστηκαν ανάλογα με την κατάσταση της υγείας τους.

Οι ασθενείς που παρουσιάζουν επιδείνωση των συμπτωμάτων αποφασίστηκε να διακομίζονται άμεσα σε Γενικά Νοσοκομεία με Κλινικές COVID-19.

Συνολικά, 12 άτομα έχουν μεταφερθεί μέχρι σήμερα και νοσηλεύονται σε Κλινικές COVID-19 Γενικών Νοσοκομείων (Σωτηρία, Αττικό, Γενικό Κρατικό Νίκαιας, Ασκληπιείο). Δυστυχώς, δύο ασθενείς απεβίωσαν.

Επίσης, νοσούν έξι άτομα του προσωπικού. Ο εμβολιασμός του προσωπικού ανέρχεται στο 50% του συνόλου των εργαζομένων. Ειδικότερα, είναι εμβολιασμένο το 70% του ιατρικού προσωπικού και το 30% του νοσηλευτικού προσωπικού.

Στο «Δρομοκαΐτειο» εφαρμόζονται αυστηρά όλα τα μέτρα προστασίας όπως αυτά έχουν επικαιροποιηθεί από τις 26/11/2020, με απόφαση της Υφυπουργού Ψυχικής Υγείας Ζωής Ράπτη. Μεταξύ αυτών, είναι οι συνεχείς έλεγχοι με τεστ, απαγόρευση επισκεπτηρίων, μείωση ραντεβού Εξωτερικών Ιατρείων, αναστολή λειτουργίας Νοσοκομείων Ημέρας.

Ο συνολικός αριθμός των ασθενών του «Δρομοκαϊτείου» στις 22/3/2021 ανέρχονταν στους 347, εκ των οποίων 205 ασθενείς νοσηλεύονται εντός και 142 φιλοξενούνται σε δομές αποκατάστασης.

Τέλος, με σκοπό την αποσυμφόρηση των Κλινικών και με στόχο τον αποτελεσματικότερο έλεγχο της διασποράς του SARS-CoV-2, το Υπουργείο Υγείας δρομολογεί τη μεταφορά ασθενών που δεν έχουν μολυνθεί από τον νέο κορονοϊό σε ιδιωτικές Ψυχιατρικές Κλινικές, χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση για τους ασθενείς».

ΚΟΙΤΑ ΡΕ | Αντώνης Παπαντωνίου , Υποναύαρχος Λ.Σ. (ε.α.)-Νομικός

Πέμπτη, 25/03/2021 - 20:13

Τεράστιο το Θράσος αυτών που ετοιμάζουν «Εορτές και Πανηγύρεις» για να τιμήσουν αυτούς που χύσανε το αίμα τους  και  πέθαναν Επαιτώντας για να ζήσουν  γιατί έκαναν ένα μεγάλο λάθος που το πληρώνουμε 200 χρόνια τώρα.

    Τους επιτρέψανε να υπάρχουν μετά την Απελευθέρωση που όπως είπε ο Μακρυγιάννης «Απελευθερωθήκαμε από τους Τούρκους  και υποδουλωθήκαμε στους «Σκατόψυχους». Ναι σε αυτούς που αρμέξανε μέχρι και το τελευταίο «γρόσι» σπέρνοντας στη Ζωή  νέα κλαδιά για να τους αντικαταστήσουν μην τυχόν και κάποια στιγμή τους πάρει ο Διάολος και τους σηκώσει από τα ψεύτικα Βιβλία που τους είχαν ονομάσει Αγωνιστές-Απελευθερωτές ενώ δημιουργούσαν το Νέο Καθεστώς της  Εξάρτησης  στους Διάδοχους  Εξουσιαστές  εξασφαλίζοντας για τον εαυτό τους το μερίδιο της λείας που όλοι οι Προδότες απολάμβαναν πάντα και εξακολουθούν να απολαμβάνουν σε βάρος του Λαού,  που με χίλιους τρόπους έχουν καταφέρει να αποκοιμίζουν και να τον κάνουν να ζεί συνεχώς με την Ελπίδα μιάς καλύτερης, μιάς Ανθρώπινης Ζωής που συνεχώς έρχεται και που ποτέ δεν έχει αξιωθεί να την δεί!

    Σήμερα λοιπόν όλοι αυτοί απόγονοι των Κοτζαμπάσηδων του τότε είτε σε Φυσική διαδοχή, γιατί έχουμε και από δαύτους είτε με την προσχώρηση και αποδοχή «Νέων» για ενίσχυση των Δυνάμεών τους εορτάζουν στη Μνήμη των «κορόιδων» που τους υβρίζουν όχι μόνον με τη στάση  και συμπεριφορά τους αλλά και  ξεστομίζοντας λέξεις που δείχνουν το δηλητήριο που έχουν στην Ψυχή τους, αν έχουν Ψυχή.

     Αυτοί οι απόγονοι, τι ντροπή μας να τους χαρακτηρίζουμε σαν τέτοιους, αλλά πώς να τους πεις αφού υπάρχουν ακόμα και, δυστυχώς, ζούν  ακόμα ανάμεσά μας, ετοιμάζονται και ετοιμάζουν τις  τουαλέτες  των Κυριών που  θα κοσμούν τον Οχετό στον οποίο θα βρίσκονται όλοι μαζί, αυστηρά μακρυά από το βρωμερό αυτό «Πόπολο» που θα έχουν φροντίσει να κλειδώσουν και να ασφαλίσουν στη Φυλακή του για να μην ταράξει  τις «ΠΑΝΗΓΎΡΕΙΣ»  τους. Ειδικά τώρα που  έχουμε γυρίσει πίσω στη ΣΚΛΑΒΙΑ  η κάθε φωνή που θα μπορούσε να ταράξει την «σιωπή των αμνών» θα ήταν μια βδελυρή πράξη. Για σκεφθείτε να φώναζε το «ΠΟΠΟΛΟ» κάποια συνθήματα όπως  ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ-ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ……..

                                                            ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ!!!!!

                                                                                                             Αθήνα 24-3-2021

                                                                                                         Αντώνης Παπαντωνίου

                                                                                               Υποναύαρχος Λ.Σ. (ε.α.)-Νομικός

Βάζοντας τον Πατούλη στη θέση του...

Πέμπτη, 25/03/2021 - 20:11

Πέτρος Κατσάκος

Είναι τελικά κάποιες φορές που κάποιοι δημοσιογράφοι είναι αυτοί που προωθούν την κυβερνητική γραμμή καλύτερα κι από εκλεγμένους νεοδημοκράτες

Ανοίγεις την τηλεόραση, βάζεις ΣΚΑΪ, πέφτεις πάνω στον Γιώργο Πατούλη να ζητάει προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στο ΕΣΥ κι εκεί που λες πως πάει, έρχονται τα ύστερα του κόσμου, αναλαμβάνει ο  Άρης Πορτοσάλτε και επαναφέρει την κατάσταση στις «εργοστασιακές ρυθμίσεις» της κυβέρνησης.

«Από τον Δεκέμβριο του 2019 έφυγαν από το ΕΣΥ 480 εργαζόμενοι, κυρίως διευθυντές, οι οποίοι άφησαν τεράστια κενά. Συνταξιοδοτήθηκαν. Αυτή τη στιγμή δεν έχει ενισχυθεί ταυτόχρονα με ένα ισότιμο ή και μεγαλύτερο ακόμα ποσοστό συναδέλφων» τόλμησε να πει στον αέρα ο Γ. Πατούλης και η απάντηση ήρθε κυριολεκτικά πληρωμένη από τον δημοσιογράφο υπηρεσίας, που τον επανέφερε στην κυβερνητική τάξη λέγοντάς του «ναι, αλλά, κ. πρόεδρε, δεν θα έχουμε κάθε μέρα κορωνοϊό. Σήμερα είναι μια έκτακτη κατάσταση, είμαστε σε πόλεμο. Μεθαύριο, όταν με το καλό ησυχάσουμε, θα χρειάζονται όλοι αυτοί ή θα έχουμε πλεόνασμα;».

Είναι τελικά κάποιες φορές που κάποιοι δημοσιογράφοι είναι αυτοί που προωθούν την κυβερνητική γραμμή καλύτερα κι από εκλεγμένους νεοδημοκράτες όπως ο περιφερειάρχης Αττικής. Γιατί, όπως βλέπουμε, ακούμε και διαβάζουμε σε καθημερινή βάση, κάποιοι δημοσιογράφοι είναι αυτοί που έχουν αναλάβει την αναπαραγωγή του κυβερνητικού αφηγήματος βάζοντας συχνά - πυκνά σε δεύτερη μοίρα ακόμα κι αυτούς τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας.

Δημοσιογράφοι και δημοσιογραφίσκοι της συμφοράς, που έχουν αναλάβει να πείσουν την κοινωνία πως οι προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στο ΕΣΥ ή η επίταξη ιδιωτικών κλινικών είναι αχρείαστο κόστος, χαρακτηρίζοντας την προστασία της δημόσιας υγείας πεταμένα λεφτά. Τα λένε και πασχίζουν να φανούν πειστικοί για να δείξουν κι αυτοί με τη σειρά τους ότι τα λεφτά της λίστας Πέτσα δεν ήταν πεταμένα λεφτά, αλλά έπιασαν τόπο. Γιατί για την κυβέρνηση Μητσοτάκη τα μόνα λεφτά που δεν πάνε χαμένα είναι όσα πάνε σε φίλους, ημέτερους και «υπαλλήλους».

 

 

Το online παιχνίδι που έφτιαξε Δημοτικό Σχολείο για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση

Τετάρτη, 24/03/2021 - 23:59

Οι μαθητές του 2oυ Δημοτικού Σχολείου Παπάγου με αφορμή την φετινή επέτειο της συμπλήρωσης 200 χρόνων από την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, έφτιαξαν ένα online παιχνίδι γνώσεων.


Πιο συγκεκριμένα και σύμφωνα με το κείμενο παρουσίασης του παιχνιδιού:
Η εξαιρετική ιδέα ήταν του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων όπου με τη βοήθεια των μαθητών δημιούργησαν ένα ενδιαφέρον παιχνίδι 15 ερωτήσεων.

Σε συνεργασία με το σχολείο, προετοιμάσαμε έναν εναλλακτικό τρόπο, διαδικτυακού, εορτασμού για την επέτειο των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821. Είναι ένα παιχνίδι 15 ερωτήσεων που αφορά όλα τα παιδιά, αλλά και όλη την οικογένεια, καθώς περιέχει πλούσιο υλικό και γνώσεις για μικρούς και μεγάλους!  Τα παιδιά καλούνται να δουν ένα σύντομο βίντεο, να ακούσουν ένα τραγούδι ή ποίημα, ή να δουν ένα θεατρικό σκετς και στη συνέχεια να απαντήσουν σε μία ερώτηση. Μπορούν να λαμβάνουν και τη δική σας βοήθεια για να απαντήσουν. Δεν είναι κάτι ιδιαίτερα δύσκολο και δε μας ενδιαφέρουν οι σωστές απαντήσεις. Το σημαντικό είναι να γνωρίσουν τα παιδιά τη σημασία της θυσίας και του αγώνα των εθνικών ηρώων μας για την απελευθέρωση της χώρας μέσα από το παιχνίδι.

 

Για να παίξετε το παιχνίδι πατήστε εδώ 

Πηγή: themamagers.gr

Γιάννης Ρίτσος: Οι ποιητές είναι οι αρχιτέκτονες της ανθρώπινης ψυχής

Τετάρτη, 24/03/2021 - 21:55

Ο Γιάννης Ρίτσος απαντά στα ερωτήματα «γιατί γράφετε» και «τι είναι για σας η ποίηση».

Στη συνέχεια ο ποιητής διαβάζει ένα από τα τελευταία του ποιήματα, με τίτλο «Ο επαναστάτης».


Τα δημοσιεύουμε με αφορμή την 21η Μαρτίου ως Παγκόσμια Μέρα της Ποίησης. 
Πρόκειται για αποσπάσματα  από το ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ «Γιάννης Ρίτσος Ποίηση και Εικόνα».


 
 

 


Πηγή: pronews.gr

1821-2021: Διακόσια χρόνια μετά

Τετάρτη, 24/03/2021 - 21:50
Γιάννης Μήτσιος  




Τέτοιες μέρες το 1821,  οι πρόγονοί μας κόντρα στις γεωπολιτικές ισορροπίες της περιοχής και στην στρατιωτική υπεροχή του κατακτητή σήκωσαν το λάβαρο της επανάστασης και του αγώνα για μια Ελεύθερη Πατρίδα. Ενάντια σε κάθε πολιτική λογική, λίγοι εναντίων πολλών, τόλμησαν και ρίσκαραν τα πάντα.


Δεν υπάρχει μέρος στην Ελλάδα που δεν αγιάστηκε από τις θυσίες για τον πόθο της ελευθερίας, που όπως λέει και στον εθνικό μας ύμνο ο Διονύσιος Σολωμός από τα «Κόκκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ώ χαίρε Ελευθεριά». Η Επανάσταση ξεκίνησε και όπως γράφει ο Κολοκοτρώνης στα απομνημονεύματά του: «Ο Θεός έβαλε την υπογραφή του και δεν την παίρνει πίσω».
Θέλει Αρετή και Τόλμη η Ελευθερία, όπως θα πει ο ποιητής και το δένδρο της ελευθερίας ποτίστηκε με αίμα, δάκρυα και αγώνες από τους Έλληνες. Η Ελληνική Επανάσταση ενάντια στον τουρκικό ζυγό δεν ήταν ένας περίπατος, ούτε ανταλλαγή επιστολών, διαλόγου και διπλωματίας με τον κατακτητή. Δόθηκαν μάχες, χύθηκε αίμα, ξεκληρίστηκαν πληθυσμοί, έγιναν βασανιστήρια, βιασμοί, ολοκαυτώματα, εξισλαμισμοί και εξανδραποδισμοί. Τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς και πεντακόσια για κάποιες άλλες περιοχές της Ελλάδας δεν στάθηκαν ικανά να σβήσουν τον πόθο για λευτεριά, να υποτάξουν τους Έλληνες και να τους εξαφανίσουν. «Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή», θα γράψει ο εθνομάρτυρας, Ρήγας Φερραίος.

Δεν υπάρχει μέρος στην Ελλάδα που δεν αγιάστηκε από τις θυσίες για τον πόθο της ελευθερίας, που όπως λέει και στον εθνικό μας ύμνο ο Διονύσιος Σολωμός από τα «Κόκκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ώ χαίρε Ελευθεριά». Η Επανάσταση ξεκίνησε και όπως γράφει ο Κολοκοτρώνης στα απομνημονεύματά του: «Ο Θεός έβαλε την υπογραφή του και δεν την παίρνει πίσω». 

Οι ραγιάδες, για τον τούρκο κατακτητή, ήταν οι μη μουσουλμάνοι υπήκοοι (υποτελείς/σκλάβοι) του σουλτάνου και κατ΄ επέκταση σημαίνει μειωτικά τον υπόδουλο, τον υποτελή. Η λέξη είναι αραβικής προέλευσης και προέρχεται από το «Ράγι» που στα αραβικά σημαίνει «κοπάδι». Οι ραγιάδες είχαν ελάχιστα δικαιώματα, ήταν υποχρεωμένοι να προσκυνούν τους Τούρκους κατακτητές και να πληρώνουν τον κεφαλικό φόρο, το λεγόμενο «χαράτσι».

Ποιος όμως θα το περίμενε, ότι 200 χρόνια μετά, στον εορτασμό αυτού του μεγάλου γεγονότος για το ελληνικό έθνος, ο ραγιαδισμός να επιστρέφει με άλλες μορφές, που στοχεύουν στην ψυχή, την ταυτότητα, στην ιστορία, στην ενότητά και ομοψυχία των Ελλήνων.


Ο πιο επικίνδυνος και ύπουλος όμως νεοραγιαδισμός προέρχεται από τους φορείς του οργανωμένου κράτους, κόμματα και θεσμούς αλλά και συντριπτικής μερίδας των ΜΜΕ. Τι έχουμε δεί όλα τα τελευταία χρόνια; Η λέξη ελληνικό έθνος έχει σχεδόν απαγορευτεί, από κάθε δημόσιο λόγο,  τη λέξη γένος, ξεχάστε την, ζούμε στην εποχή της πολιτικής ορθότητας ενώ ακόμη και οι λέξεις πατρίδα, πατριώτης, έχουν συκοφαντηθεί τόσο πολύ και από τους χρήσιμους ηλίθιους του συστήματος, που έφτασαν να ταυτίζονται με το φασίστα, τον οπισθοδρομικό, τον ακραίο κλπ. Η λέξη τουρκική κατάκτηση, τουρκικός ζυγός έχουν αντικατασταθεί με το οθωμανικός και στο πλαίσιο του κατευνασμού, να μη μας θυμώσει ο γείτονας σουλτάνος αποφεύγουμε κάθε αναφορά στις απαντήσεις μας στην τουρκική προκλητικότητα να δανειζόμαστε στοιχεία από το ένδοξο ελληνικό παρελθόν. Υποθηκεύσαμε την Ελλάδα για 99 χρόνια με τα μνημόνια, πουλήσαμε και τη Μακεδονία, τα δίνουμε όλα στους συμμάχους μπας και μας σώσουν από τον Τούρκο και πάει λέγοντας. Αν αυτό δεν είναι νεοραγιαδισμός τότε τι είναι;

Με θλίψη, αγανάκτηση και θυμό η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού παρακολουθεί τελευταία την προσπάθεια απαξίωσης της επανάστασης του 1821 είτε μέσω μεγάλων εντύπων, (που αντί για τα πρόσωπα των μορφών της Επανάστασης, τοποθετούν ξένους σύγχρονους ηγέτες), είτε μέσω μειοψηφικών συλλογικοτήτων που εκφράζουν σεξουαλικό προσανατολισμό αντικαθιστώντας της σημαία του λαβάρου της επανάστασης με τη δική τους σημαία, είτε άλλων που οργανώνουν συλλαλητήρια ενάντια στον εορτασμό της επετείου των 200 χρόνων και που καλούν στην βεβήλωση γκράφιτι, εικόνων σε διάφορες περιοχές που απεικονίζουν ήρωες της επανάστασης. Είναι δε τέτοιο το μίσος για κάθε τι ελληνικό, ορθόδοξο, πατριωτικό που έχει λανσαριστεί και το σύνθημα «να πεθάνει η Ελλάδα και να ζήσουμε εμείς». Εδώ φτάσαμε λοιπόν.

Για τον πόλεμο που γίνεται στην επίσημη θρησκεία των Ελλήνων αφήστε το καλύτερα. Σε μια πολυπολιτισμική Ελλάδα (που μετατρέπεται βάσει σχεδίου) δεν χωρούν πολλά πολλά. Ήδη μέσα στην πανδημία αποκαλύφθηκε το μίσος που υπάρχει στις οργανωμένες «ελίτ» για την ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία. Οι πολιτικοί ηγέτες μας όσοι είναι «χριστιανοί» με το ζόρι ψελίζουν, ευχές στις θρησκευτικές εορτές, με το ζόρι προσκυνούν το ευαγγέλιο και κάνουν το σταυρό τους, για τις κάμερες, ενώ ουσιαστικά η συμμετοχή τους στον εκκλησιασμό καταντά αγγαρεία και γίνεται μόνο για τις δοξολογίες και όπου υπάρχει αναγκαία-θεσμική παρουσία.

Από δε την ακαδημαϊκή κοινότητα και τους διαμορφωτές κοινής γνώμης, τα ΜΜΕ κλπ, η προβολή του πατριωτικού φρονήματος, της ιστορίας, των παραδόσεων, της οικογένειας και  αξιών κλπ έχουν εκλείψει. Απεναντίας γίνεται μια προσπάθεια εξουδετέρωσης των αντανακλαστικών των πολιτών, μιας «ηλιθιοποίησής  τους» μέσω των τηλεσκουπιδιών, της τρομολαγνείας και του φόβου και μετατροπής τους σε σύγχρονους ραγιάδες.

Ας μην απογοητευόμαστε όμως, ο ραγιαδισμός όπως και τότε έτσι και σήμερα δεν κατάφερε και δεν θα καταφέρει να υποτάξει τον Έλληνα. Οι συγκυρίες και οι συσχετισμοί των γεωπολιτικών δυνάμεων είναι τέτοιες που αργά ή γρήγορα θα απαιτηθούν πατριωτικές κυβερνήσεις με ηγέτες και στελέχη βγαλμένα από τα σπλάχνα του ελληνικού λαού και πίστη στις αστείρευτες δυνάμεις του ελληνισμού και της ορθοδοξίας. Η Ελλάδα προορίζεται να ζήσει και θα ζήσει. (Χ.Τρικούπης).

Ζήτω η 25η Μαρτίου 1821!!!

Χρόνια Πολλά Ελλάδα, Χρόνια Πολλά σε όλους τους Έλληνες απανταχού της γης.

Κυριακή της Ορθοδοξίας 21/3/2021

Ο Γιάννης Μήτσιος είναι πολιτικός επιστήμων-διεθνολόγος, μέλος Διοικούσας Επιτροπής Ελεύθερης Πατρίδας.

Γιατί το 1821 μας εκδικείται;

Τετάρτη, 24/03/2021 - 21:49

«Είμαστε παιδιά της εποχής μας», έλεγε ο Χέγκελ. Κουβαλάμε μαζί μας όλες τις σημασίες, τις διαψεύσεις, τις προσκολλήσεις αλλά και τις προκλήσεις, τις δαιμονολογίες και τις ερμηνείες του χρόνου που ανήκουμε, της σκέψης που κτίζουμε, της συνήθειας που υιοθετούμε.

Παρά τις όποιες διαφορές που μπορούμε να έχουμε με άλλες εποχές και πρόσωπα υπάρχουν πάντα οι λιγοστές σημασίες κοινής αναφοράς. Για παράδειγμα η διαδρομή της ελευθερίας τρέχει σ’ όλη την ιστορία της ανθρωπότητας. Οι στιγμές αυθεντικότητας και οι βιωματικές αναφορές αποτελούν πάντα τον πυρήνα της προσωπικής μας εννόησης σε όλους τους χρόνους και τόπους.

Τι έχει συμβεί όμως και έχουμε μπει σε μια αντιστροφή όλων των δεδομένων; Γιατί με άλλα λόγια δεν μπορούμε να καταλάβουμε το απόθεμα της προσδοκίας του Καποδίστρια; Γιατί δεν μπορούμε να καταλάβουμε την κρυμμένη υπερπίστη του Παπαφλέσσα;

Γιατί χάσαμε τη σαγηνευτική των μεγάλων εννοιακών συστημάτων. Γιατί τα καταστρέψαμε όλα μέσα στην ίδια την εικόνα τους. Γιατί ζούμε σ’ ένα διαρκές βέρτιγκο που όλα μας παρουσιάζονται υπερπραγματικά, έτσι δεν θα μπορέσουμε να δούμε τη σκηνή του πραγματικού με τα μάτια του Καραϊσκάκη, δεν θα μπορέσουμε να αντιληφθούμε το ψυχικό βλέμμα και την ποιητική γραμμή φυγής προς το βάθος του Σολωμού και του Κάλβου. Και αυτό γιατί η σκηνή του πραγματικού και του αντιπροσωπευτικού χώρου έχει καταλυθεί από την κατάπληξη του υπερπραγματικού.

Όλα έχουν υπερθερμανθεί στις ταχύτητες της εποχής μας. Καμιά βιωματική διάρκεια δεν υφίσταται, γιατί οι ταχύτητες έχουν επιταχυνθεί τόσο ώστε κάθε βεβαιότητα έχει ακυρωθεί, κάθε υποψία κινείται στην απώλειά της.

Ζούμε κάτω από το καθεστώς της λήξης του περιεχομένου μας, γι’ αυτό δεν θα μπορέσουμε να προσεγγίσουμε τις στιγμές του 1821.

Πώς να καταλάβει ο νεοέλληνας τις θυσίες στο Σούλι, την Ιερά Μονή του Αρκαδίου, όταν βιώνει την αργή και βασανιστική εξασθένηση των εννοιών, αλλά και την αντιμετάθεσή τους; Όταν τη μόνη θυσία που ξέρει είναι εκείνη των υπερδόσεων της καταναλωτικής του μανίας, για να πληρώσει τα χρέη στις τράπεζες που δημιουργήθηκαν από τα εξαρτημένα αντανακλαστικά του;

Προσκυνημένος ο νεοέλληνας στα κυκλώματα της χρήσης και της ανάγκης ζει πάντα στη φαντασίωση της απώθησης, αλλά όχι στη φαντασίωση της ελευθερίας.

Όλα τα οράματά του είναι στο επίπεδο της συναλλαγής, των ανοικτών προθεσμιών, και της επανατοποθέτησης. Όλες οι αξίες του, ακτινοβολούν χωρίς σταματημό στο κενό της λήξης τους.

Όλες οι αντιθέσεις γίνονται πλαστές και όλες οι υποσχέσεις έχουν δρομολογηθεί ώστε να αγκυροβολήσουν στο λιμάνι της φθοράς.

Η θυσία του Αθανάσιου Διάκου στην Αλαμάνα ερμηνεύεται σαν τελετουργική πράξη, εθιμοτυπική και πολεμική της οποίας η υποχρεωτική κατάληξη είναι ο θάνατος, δηλαδή, εξηγείται ως μια πράξη στη σημασία της άρνησης και όχι ως ένα ποίημα ελευθερίας.

Η δολοφονία του Ρήγα Φεραίου εξετάζεται ως στρατηγική παραζάλη μιας ελπίδας και όχι ως αλήθεια που σχηματίζει ένα μυστικό.

Να λοιπόν γιατί μας εκδικείται το 1821, γιατί έχουμε μεταστρέψει όλες τις αλήθειες μας, έχουμε κλείσει όλες τις ανοιχτές σημασίες, και τους ρυθμούς αμοιβαιότητας, έχουμε αποδυναμώσει όλες τις έλξεις και τις προκλήσεις, έχουμε φλυαρήσει ακατάσχετα επάνω σ’ όλες τις βαθιές μορφές του μυστικού.

Γιατί σήμερα όλα τα μυστικά σήματα της ιστορίας έχουν αποσυρθεί από τη διαδικασία της ανταλλαγής και απαιτούν ερμηνείες ισοπεδωτικές, πληκτικές, απομυθοποιημένες και χωρίς προκλήσεις, να κινούνται στο θρίαμβο του εύθραυστου, και στις εννοημένες παρανοήσεις.

Το 1821 έχει θέλγητρα και επίνοιες, έχει την τόλμη της ελευθερίας και το όραμα, έχει τις θυσιαστικές προκλήσεις. Και όλα αυτά δεν κληρονομούνται σ’ εποχές που απαγορεύουν τη μνήμη, σε εποχές όπου η μεταμόρφωση των πραγμάτων γίνεται μια θνητή φαινομενολογία και μια κενόδοξη ρητορική.

Απόστολος Αποστόλου. Καθηγητής Φιλοσοφίας.

Συγκινούν οι μαθητές που απέδωσαν για πρώτη φορά τον Εθνικό Ύμνο στη νοηματική

Τετάρτη, 24/03/2021 - 19:51

Οι κινήσεις τους καθαρές, ακολουθούν αρμονικά τον ήχο. Η έκφραση τους βαθιά, συγκινητική. Τα χέρια τους αποτυπώνουν με ακρίβεια κάθε λέξη, κάθε νόημα και τα πρόσωπα τους εκφράζουν το αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας που νιώθουν καθώς αποδίδουν στη νοηματική, τη δική τους γλώσσα, τον Εθνικό Ύμνο της Ελλάδας.


Με τη βοήθεια της Σπυριδούλας Κουρτέση, η οποία είναι διερμηνέας νοηματικής γλώσσας, οι δυο μαθητές περιέγραψαν στο Αθηναϊκό/ Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, τη μοναδική εμπειρία που έζησαν, υπογραμμίζοντας πως η σημαντικότερη δυσκολία ήταν να αποδώσουν στη νοηματική τον Εθνικό Ύμνο, δίχως να τον έχουν ακούσει ποτέ.
Η Ελευθερία Λαζαρίδου, μαθήτρια της Β’ Λυκείου και ο Χρήστος Γκανάτσας, μαθητής της Γ’ Γυμνασίου στο Ειδικό Γυμνάσιο- Λύκειο Κωφών και Βαρήκοων Θεσσαλονίκης, είναι οι δύο πρωταγωνιστές του εξαιρετικού βίντεο στο οποίο αποδίδεται, για πρώτη φορά στη νοηματική, ο Εθνικός Ύμνος.

Νιώθω πάρα πολύ περήφανη και συγκινημένη ταυτόχρονα”, δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Ελευθερία Λαζαρίδου. “Η συμμετοχή μου στον Εθνικό Ύμνο έχει πολύ μεγάλη σημασία για μένα διότι δεν προβλήθηκε απλώς, αλλά μάθαμε ότι ο Εθνικός Ύμνος από κωφούς είναι κάτι πραγματικά ιδιαίτερο”, επισημαίνει η μαθήτρια.

 

Πραγματικά υπερήφανος για τη συμμετοχή του δήλωσε και ο Χρήστος Γκανάτσας. “Όταν είδα το βίντεο ολοκληρωμένο, συγκινήθηκα πάρα πολύ. Μου άρεσε πολύ η απόδοση και όλο το τελικό αποτέλεσμα”, εξήγησε. 

Συγκινούν οι μαθητές που απέδωσαν για πρώτη φορά τον Εθνικό Ύμνο στη νοηματική

Οι δύο μαθητές επιλέχθηκαν από τον σύλλογο διδασκόντων νοηματικής γλώσσας, με βασικά κριτήρια την εκφραστικότητα και τη φυσική απόδοση της νοηματικής. Όπως οι ίδιοι εκμυστηρεύτηκαν, δεν ήταν εύκολο το εγχείρημα.

“Ήταν πάρα πολύ δύσκολο για εμάς, γιατί έπρεπε να μεταφέρουμε στη νοηματική γλώσσα τον Εθνικό Ύμνο, χωρίς καν να τον έχουμε ακούσει, μελετώντας μόνο το βίντεο που μας είχε δοθεί και το οποίο έπρεπε εμείς να ενσωματώσουμε. Αυτό για να γίνει, έπρεπε να κάνουμε πολλές πρόβες”, υπογράμμισε -στη νοηματική- η Ελευθερία και ο Χρήστος συμπλήρωσε: “Το πιο δύσκολο για μένα ήταν οι επανειλημμένες πρόβες, είτε μαζί με την Ελευθερία, είτε μόνος, έτσι ώστε να φέρουμε το αποτέλεσμα που έπρεπε”.

Περιγράφοντας τη διαδικασία που ακολουθήθηκε, ο ίδιος σημείωσε:

“Στο σχολείο που φοιτούμε, στο Ειδικό Γυμνάσιο- Λύκειο Κωφών και Βαρήκοων Θεσσαλονίκης, ήρθαν δύο εκπρόσωποι του συλλόγου διδασκόντων και επέλεξαν, από το σύνολο των μαθητών, εμάς τους δύο, σε μία τελική επιλογή. Μας στάλθηκε το βίντεο που έπρεπε να μελετήσουμε και στη συνέχεια, ύστερα από πολλές πρόβες, φτάσαμε στο σημερινό αποτέλεσμα”.

Σχολιάζοντας την αντίδραση των φίλων τους, αλλά και όλων όσοι είδαν το ξεχωριστό αυτό βίντεο, η Χριστίνα ανέφερε:

“Οι φίλοι μου είπαν πως είναι πολύ υπερήφανοι για μένα, αλλά και για το αποτέλεσμα του βίντεο και ήταν πάρα πολύ χαρούμενοι που συμμετείχαμε σ’ αυτό. Μου είπαν ότι το βίντεο στο σύνολό του άρεσε πολύ, διότι ήταν μια επαγγελματική δουλειά και είναι ενθουσιασμένοι”. Την ίδια αντίδραση εισέπραξε από τους φίλους και την οικογένειά του και ο Χρήστος, δηλώνοντας επίσης ενθουσιασμένος “από τον χώρο, τη σκηνοθεσία και το γενικότερο αποτέλεσμα”.

Το συγκεκριμένο βίντεο, που δημιουργήθηκε από την επιτροπή “Ελλάδα 2021”, στο πλαίσιο του εορτασμού των 200 ετών από την έναρξη της Επανάστασης του 1821, δεν συγκίνησε μόνο όλη την Ελλάδα, αλλά κατάφερε να αποτελέσει έμπνευση για τους κωφούς.

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ