ΛΙΝΑ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΥ, ΙΩΑΝΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΗ

Σε κάθε ευνομούμενο κράτος η πολιτεία φέρει ευθύνη όταν από υπαιτιότητα των κρατικών οργάνων, ζημιώνονται οι πολίτες. Στην Ελλάδα, ωστόσο, η διεκδίκηση αποζημιώσεων «καταδικάζει» συχνά τα θύματα σε έναν εφιαλτικό δικαστικό αγώνα που μπορεί να ξεπεράσει τα δέκα χρόνια. Για τον Γιάννη Καυκά, του οποίου η υπόθεση εξετάζεται τη Δευτέρα στο ΣτΕ, ο δύσκολος δικαστικός μαραθώνιος είναι μονόδρομος. Δεν έχουν, όμως, όλοι τις ίδιες αντοχές.

Η φωνή του αρχίζει να σπάει, καθώς περιγράφει τα γεγονότα εκείνης της ημέρας. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα ζητάει συγγνώμη γιατί δεν μπορεί να ελέγξει τα συναισθήματά του. Καθισμένος σε μια πολυθρόνα στο γραφείο του, ο Γιάννης Καυκάς εργάζεται σήμερα ως ψυχολόγος. Αυτή είναι ίσως η πολλοστή φορά που αφηγείται τα φρικτά γεγονότα που συνέβησαν πριν από δεκατέσσερα χρόνια και που άλλαξαν για πάντα τη ζωή του. 

Στις 11 Μαΐου 2011, στο διάστημα μεταξύ της υπογραφής πρώτου και δεύτερου μνημονίου, μια ακόμα γενική απεργία έβγαλε χιλιάδες ανθρώπους στους δρόμους της Αθήνας. Ο Καυκάς συμμετείχε στη διαδήλωση μαζί με άλλα μέλη της «Συνέλευσης Αντίστασης και Αλληλεγγύης Κυψέλης-Πατησίων». Καθώς το πλήθος είχε περάσει τη Βουλή και πορευόταν στην οδό Πανεπιστημίου, δέχτηκε ξαφνική επίθεση από την αστυνομία. «Δεν υπήρχε διαφυγή, χτυπούσαν τους πάντες», θυμάται. «Δεν έχω ξαναδεί τέτοια μανία». Μέσα στα σύννεφα δακρυγόνου και τον θόρυβο των χειροβομβίδων κρότου-λάμψης, ο Καυκάς ένιωσε ένα σφοδρό χτύπημα στο πίσω μέρος του κεφαλιού του. «Ένιωσα όλη μου την ύπαρξη να τραντάζεται και να διαλύεται», λέει. 

Τότε ήρθε ένα δεύτερο χτύπημα, εξίσου έντονο. Μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας, όπου οι γιατροί χαρακτήρισαν την κατάστασή του ως «προθανάτια». Υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση στο κεφάλι και παρέμεινε σε κώμα για δέκα μέρες. Όταν ξύπνησε, μη μπορώντας να μιλήσει, ζήτησε με χειρονομίες χαρτί και στυλό. «Με χτύπησαν με πυροσβεστήρα», έγραψε.

Η αστυνομία δήλωσε ότι δεν ήταν υπαίτια για τον τραυματισμό του Καυκά, υπονοώντας ότι έφταιγαν οι διαδηλωτές. Οι επίσημες αναφορές της αστυνομίας και τα μέσα ενημέρωσης επικεντρώθηκαν εκείνη τη μέρα, όπως συνηθίζεται, στις συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομικών δυνάμεων. Ωστόσο, δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι τα μπλοκ της διαδήλωσης συμπεριφέρονταν προκλητικά όταν δέχτηκαν την αστυνομική επίθεση. Επιπλέον, υπήρχαν πολλές καταγγελίες για χρήση υπερβολικής βίας από την αστυνομία, με περισσότερους από 30 διαδηλωτές να αναζητούν ιατρική βοήθεια, όπως περιγράφει και η Διεθνής Αμνηστία. 

Ο τραυματισμός του Γιάννη Καυκά κυριάρχησε στις ειδήσεις, πυροδοτώντας αντιδράσεις και διαμαρτυρίες, Έξι αστυνομικοί κατηγορήθηκαν τελικά για την επίθεση. Βγαίνοντας από το νοσοκομείο και για αρκετό καιρό, ο Καυκάς έπαιρνε ισχυρά φάρμακα και αισθανόταν αδύναμος. «Δεν μπορούσα να περπατήσω πάνω από 100-200 μέτρα. Έπρεπε να σκέφτομαι το κάθε βήμα. Τα σκαλιά με δυσκόλευαν, τα πάντα γύριζαν», περιγράφει. Χρειαζόταν συνεχή φροντίδα και ξεκίνησε ένα εξαντλητικό πρόγραμμα φυσικοθεραπείας. Κάθε ελπίδα να επιστρέψει γρήγορα στη δουλειά και στην κανονικότητα της ζωής του, εξανεμίστηκε. «Σκοτεινές μέρες», έτσι περιγράφει εκείνη την περίοδο. Σήμερα, ο τραυματισμός που παραλίγο να του στοιχίσει τη ζωή, είναι ακόμα ορατός στο βαθύ σημάδι που χάραξε στο κρανίο του και στη δυσκολία στη χρήση του αριστερού του χεριού. 

Γιάννης Καυκάς Αλέξανδρος Αβραμίδης

Δεκατέσσερα χρόνια μετά τη διαδήλωση της 11ης Μαΐου, ο Γιάννης Καυκάς έχει ξανασταθεί στα πόδια του, αλλά η ανάμνηση εκείνης της ημέρας ακόμα του προκαλεί ένταση. Το κράτος δεν έχει καταβάλει ούτε ένα ευρώ από τα 100.000 που έχει υποχρεωθεί δικαστικά να πληρώσει στον Καυκά ως αποζημίωση. Αντίθετα, μέσα από μια σειρά δικαστικών μαχών, αρνείται πως φέρει ευθύνη και αμφισβητεί τις σχετικές αποφάσεις. «Είναι βασανιστικό, δεν υπάρχει τίποτα ευχάριστο στο να υποβάλλεσαι σε αυτό το είδος σαδισμού», δηλώνει. «Αλλά για να το παλεύουν ακόμα και να μην κάνουν πίσω, ίσως έχει και ένα νόημα να συνεχίσω και εγώ. Δεν καταπίνεται να έχω περάσει όλο αυτό και κανείς να μην κριθεί υπόλογος». 

Η έρευνα αυτή εξετάζει πώς το ελληνικό κράτος καταβάλλει υπέρμετρη προσπάθεια για να αποφύγει την καταβολή αποζημιώσεων σε όσους έχουν υποστεί βλάβες εξαιτίας λαθών, παραβάσεων και παραλείψεων των κρατικών οργάνων. Εκτός από τα θύματα αστυνομικής βίας, όπως ο Καυκάς, αποζημιώσεις διεκδικούν και τραυματίες και συγγενείς θυμάτων μαζικών καταστροφών, όπως των πλημμυρών της Μάνδρας και της φονικής πυρκαγιάς στο Μάτι. Όλοι κλήθηκαν σε έναν μακρύ και δαπανηρό αγώνα εντός του διαβόητα αργοκίνητου ελληνικού δικαστικού συστήματος. Σε κάθε βήμα, τους αντιμάχεται ένα τάγμα δημοσίων δικηγόρων, εντεταλμένων να πολεμούν για κάθε αγωγή μέχρις εσχάτων. 

Η εξάντληση των ένδικων μέσων

Οι δικηγόροι που αναλαμβάνουν την νομική υπεράσπιση της δημόσιας διοίκησης στην Ελλάδα είναι υπάλληλοι του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, μιας ενιαίας, ανώτατης κρατικής αρχής με σχεδόν 500 υπαλλήλους, που εποπτεύεται από το Υπουργείο Οικονομικών. «Χρησιμοποιώ όλα τα νομικά μέσα που έχω στη διάθεσή μου για να υποστηρίξω και να κερδίσω την υπόθεση», επισημαίνει δικηγόρος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, που δέχτηκε να μιλήσει υπό τον όρο της ανωνυμίας. «Ο πελάτης μας είναι το κράτος. Και όταν μηνύεις το ελληνικό κράτος, έχεις το Υπουργείο Οικονομικών απέναντι σου».

Ο Βασίλης Χειρδάρης είναι δικηγόρος που εκπροσωπεί την άλλη πλευρά: τους πολίτες που μπορεί να καταλήξουν να περάσουν πάνω από δύο δεκαετίες από τη ζωή τους μπλεγμένοι σε δικαστικό αγώνα, αναζητώντας αποζημίωση. «Όλα τα κράτη διαθέτουν έναν μηχανισμό με τον οποίο προσπαθούν να κλείσουν τις υποθέσεις και να μην εξαντλήσουν τα ένδικα μέσα», υποστηρίζει. «Στην Ελλάδα, όμως, θα πάνε όλα μέχρι τέρμα. Υπάρχει μια τρομακτική εξάντληση των ένδικων μέσων. Είμαστε μία από τις χειρότερες χώρες που ακολουθούν αυτήν την υπερβολική προσέγγιση».

Το κράτος δεν δημοσιεύει λεπτομερώς στοιχεία για το πόσα ξοδεύει για να αντιμετωπίσει τους πολίτες του στα δικαστήρια ή για να καταβάλει αποζημιώσεις. Τα αιτήματά μας για στοιχεία από τους προϋπολογισμούς των υπουργείων έμειναν χωρίς απάντηση. Ωστόσο, το ιστορικό της Ελλάδας στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου είναι αποκαλυπτικό για τις αδυναμίες αυτού του συστήματος. 

Στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ), στο Στρασβούργο, όπου τα κράτη μπορούν να μηνυθούν από ιδιώτες, η Ελλάδα είναι η πέμπτη χώρα με τον μεγαλύτερο αριθμό υποθέσεων, αντιπροσωπεύοντας το 4% των εκκρεμών προσφυγών. Η Τουρκία είναι η χώρα με τις περισσότερες υποθέσεις, ακολουθούμενη από τη Ρωσία, την Ουκρανία και τη Ρουμανία. Αναλογικά με τον πληθυσμό της όμως, η Ελλάδα κατατάσσεται δεύτερη μεταξύ τους όσον αφορά την κατά κεφαλήν συνεισφορά στον αριθμό των υποθέσεων, με την Τουρκία να βρίσκεται και πάλι στην κορυφή της λίστας.

Η θεωρία της «ατομικής ευθύνης»

Μεταξύ των πελατών του Χειρδάρη είναι ένας άνδρας που έχασε τις εννιάχρονες δίδυμες κόρες και τους ηλικιωμένους γονείς του στην πυρκαγιά στο Μάτι. Πρωτόδικα το δικαστήριο απεφάνθη ότι ο πελάτης του θα έπρεπε να λάβει 870.000 ευρώ ως αποζημίωση για την οδύνη που προκάλεσε ο θάνατος τεσσάρων μελών της οικογένειάς του. «Τα μικρά δίδυμα κορίτσια πέθαναν στην αγκαλιά των παππούδων τους, που προσπαθούσαν να τα προστατεύσουν», λέει ο Χειρδάρης. «Η ανθρώπινη αξία είναι πρωταρχική υποχρέωση του κράτους και δεν πρέπει να αποτυπώνεται στα λόγια, αλλά στην πράξη. Οφείλεις να αποζημιώσεις, εφόσον υπάρχει υπαιτιότητα του δημοσίου οργάνου. Δεν πρέπει το κράτος να είναι εκδικητικό ή τιμωρητικό», συμπληρώνει. Ωστόσο, το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους άσκησε έφεση, ζητώντας όχι μόνο την απόρριψη της αγωγής, αλλά και την καταβολή των δικαστικών εξόδων από τον ενάγοντα. Οι δικηγόροι του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους στην υπερασπιστική τους γραμμή επικαλέστηκαν «ανωτέρα βία» – ότι δηλαδή η πυρκαγιά ήταν τόσο εξαιρετική και απρόβλεπτη που απαλλάσσει το κράτος από κάθε ευθύνη. Σε άλλες υποθέσεις από το Μάτι, οι συνήγοροι του Δημοσίου υποστήριξαν ότι ευθύνονταν οι ίδιοι οι νεκροί και οι τραυματίες που βρέθηκαν στη διαδρομή των πυρκαγιών ή που κατευθύνθηκαν στην καιόμενη περιοχή. 

Από την πυρκαγιά στο Μάτι. Aristidis Vafeiadakis/Zuma Press/Visualhellas.gr

Με ανάλογο τρόπο κινήθηκε η κυβέρνηση και σε σχέση με μια άλλη τραγωδία, το πιο θανατηφόρο ναυάγιο στη Μεσόγειο την τελευταία δεκαετία. Πάνω από 600 άνθρωποι, πρόσφυγες και μετανάστες, έχασαν τη ζωή τους όταν το αλιευτικό σκάφος Adriana στο οποίο επέβαιναν, ανατράπηκε σε θαλάσσια περιοχή κοντά στην Πύλο το 2023. Στοιχεία που έφεραν στο φως δημοσιογραφικές ομάδες υποδηλώνουν ότι το σκάφος βυθίστηκε κατά τη διάρκεια μιας αποτυχημένης προσπάθειας της ελληνικής ακτοφυλακής να το ρυμουλκήσει προς την Ιταλία. Δεκαεπτά μέλη του Λιμενικού Σώματος έχουν κατηγορηθεί για το ναυάγιο. Η υπηρεσία αρνείται οποιαδήποτε παράνομη πράξη, υποστηρίζοντας ότι το σκάφος βυθίστηκε λόγω των κινήσεων των μεταναστών που επέβαιναν σε αυτό. Ενώ η υπόθεση δεν έχει ακόμη εκδικαστεί, το πόρισμα του Συνήγορου του Πολίτη έχει επικρίνει σφοδρά την επίσημη έρευνα για τις συνθήκες της τραγωδίας. 

Ο Βασίλης Τσιγαρίδας, δικηγόρος και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, εξηγεί ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις «υιοθετούν όλο και περισσότερο τη θεωρία της ατομικής ευθύνης» ως απάντηση για όλα. «Το κύριο πρόβλημα είναι η πολιτική αντίληψη των εκάστοτε κυβερνήσεων. Όταν ασπάζονται τη θεωρία της ατομικής ευθύνης, το κάνουν για να απεκδυθούν των δικών τους ευθυνών, παραβλέποντας το συνταγματικό πλαίσιο και υιοθετώντας μία προσέγγιση που τελικά αφήνει το κράτος στο απυρόβλητο».

Το κράτος, μέσω του Νομικού του Συμβουλίου, έχει υποχρέωση να αμφισβητεί τις αγωγές που θεωρεί αβάσιμες ή αδικαιολόγητες. Έμπειροι νομικοί, όμως, λένε ότι το ελληνικό κράτος αμφισβητεί σχεδόν όλες τις αγωγές αντανακλαστικά, ανεξάρτητα από τη νομική βάση της υπόθεσης. Όταν λοιπόν τα ανώτερα δικαστήρια αποφασίζουν κατά του κράτους, όπως συμβαίνει συχνά, η τελική αποζημίωση είναι πολύ μεγαλύτερη από τα αρχικά επιδικασθέντα ποσά.

«Οι αποζημιώσεις είναι τοκοφόρες και οι τόκοι αυξάνουν το κόστος», δηλώνει ο δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω Αντώνης Αργυρός. Έχοντας διατελέσει νομικός σύμβουλος σε θεσμούς του Δημοσίου και υπουργός Επικρατείας το 2012 στην κυβέρνηση Πικραμμένου, ο κ. Αργυρός έχει μελετήσει και γράψει εκτενώς για την αλληλεπίδραση μεταξύ του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και των πολιτών που διεκδικούν αποζημίωση. «Με την επίμονη άσκηση εφέσεων σε υποθέσεις που τελικά χάνει, το κράτος αναγκάζεται να καταβάλει πολλαπλάσια ποσά από αυτά που είχαν αρχικά καθοριστεί ως αποζημιώσεις», εξηγεί.

Το δικαίωμα στην αποζημίωση και η εξάντληση των ένδικων μέσων

Από πορεία στο κέντρο της Αθήνας το 2011 Aristidis Vafeiadakis/Zuma Press/Visualhellas.gr

Το καθήκον της προστασίας της ζωής αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της σύμβασης μεταξύ των πολιτών και του σύγχρονου έθνους-κράτους. Οι πολίτες πληρώνουν φόρους στο κράτος, το οποίο με τη σειρά του πληρώνει τους αστυνομικούς, τους στρατιωτικούς, τους λιμενικούς, τους  επιθεωρητές, τις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης, τα νοσοκομεία και τα δικαστήρια. Όταν ένα κράτος, λοιπόν, αθετεί το καθήκον της προστασίας, τα θύματα των παραλείψεων και των παρανομιών του, έχουν δικαίωμα αποζημίωσης. Απορρίπτοντας την ευθύνη για τις πράξεις του, το ελληνικό κράτος αναθεωρεί σιωπηρά αυτή τη σύμβαση με τους πολίτες. Ως αποτέλεσμα, οι πολίτες το σκέφτονται διπλά προτού διεκδικήσουν αποζημίωση. Αντιμετωπίζοντας την προοπτική ατελείωτων δικών και καταστροφικών εξόδων, επιλέγουν συχνά να αποσυρθούν. 

Η υποχρέωση αποζημίωσης κατοχυρώνεται στην ευρωπαϊκή νομοθεσία, στο ελληνικό Σύνταγμα και στο εθνικό νομικό σύστημα. Όλες οι υποθέσεις αποζημιώσεων εκδικάζονται με βάση το άρθρο 105 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα: «Για παράνομες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του Δημοσίου κατά την  άσκηση της δημόσιας εξουσίας που τους έχει ανατεθεί, το Δημόσιο ενέχεται σε αποζημίωση, εκτός αν η πράξη ή η παράλειψη έγινε κατά παράβαση διάταξης, που υπάρχει για χάρη του γενικού συμφέροντος». Το Συμβούλιο της Επικράτειας έχει αποφανθεί πολλές φορές με τρόπο που ενισχύει την υποχρέωση του κράτους να αποζημιώνει. Σε απόφασή του το 2019 αναφέρει: «Το Σύνταγμα δεν ανέχεται να παραμένουν αναποζημίωτες ζημίες που κάποιος υφίσταται από ενέργειες οποιουδήποτε κρατικού οργάνου».

Εάν λοιπόν η νομοθεσία είναι ξεκάθαρη, γιατί δεν εφαρμόζεται; Οι δικαστικές μάχες για τις υποθέσεις αποζημιωτικών αγωγών στο πλαίσιο του άρθρου 105 ΕισΝΑΚ συχνά διαρκούν πάνω από δέκα έτη. Διάστημα στο οποίο μπορεί να εναλλάσσονται διαφορετικές κυβερνήσεις στην εξουσία της χώρας. Σήμερα ο Γιάννης Καυκάς αγωνίζεται να λάβει αποζημίωση από την Πολιτεία που διοικείται από μία δεξιά κυβέρνηση, χωρίς, όμως, αυτό να σημαίνει πως στα χρόνια της αριστερής διακυβέρνησης η διεκδίκησή του είχε καλύτερη τύχη. 

Γιάννης Καυκάς Αλέξανδρος Αβραμίδης

Κατά τον δικηγόρο παρ’ Αρείω Πάγω Αντώνη Αργυρό, το πρόβλημα σχετίζεται λιγότερο με την ιδεολογικοπολιτική φυσιογνωμία του εκάστοτε κόμματος που βρίσκεται στην εξουσία όσο εκδικάζεται μια υπόθεση αποζημιωτικής αγωγής και περισσότερο με μία επικρατούσα αντίληψη που διαιωνίζεται στο ελληνικό Δημόσιο. Ο έμπειρος νομικός εξηγεί πως όπως συμβαίνει στο Δημόσιο, έτσι και το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους καθοδηγείται από τον πολιτικό προϊστάμενό του, το υπουργείο Οικονομικών. Είναι αυτό που πιέζει να εξαντλούνται τα ένδικα μέσα και να φτάνουν οι υποθέσεις στο ανώτατο δικαστήριο, ακολουθώντας μια «πεπαλαιωμένη», όπως τη χαρακτηρίζει, αντίληψη εξοικονόμησης χρημάτων, η οποία εντάθηκε στην περίοδο της δημοσιονομικής κρίσης. 

Η πίεση για την εξάντληση των ένδικων μέσων ασκείται διακριτικά, σύμφωνα με τον δικηγόρο στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, που δέχθηκε να μιλήσει υπό τον όρο της ανωνυμίας. «Η πολιτική ηγεσία το κάνει με το γάντι», λέει. «Ποτέ δεν θα το θέσει γραπτώς ή θα δώσει μια σαφή εντολή. Αλλά θα σηκώσει το τηλέφωνο και θα ωθήσει [την υπόθεση] προς την επιθυμητή κατεύθυνση». Προσθέτει ότι οι συνάδελφοί νομικοί στο ΝΣΚ νιώθουν πως δεν έχουν άλλη επιλογή από το να αμφισβητήσουν τις αξιώσεις των πολιτών σε πρώτο βαθμό, ακόμη και αν προσωπικά μπορεί να πιστεύουν ότι μια υπόθεση θα έπρεπε να διευθετηθεί προτού φτάσει στη δικαστική αίθουσα. «Δυστυχώς η γνώμη μου δεν λαμβάνεται υπόψη στο γραφείο. Όταν έχω διαφορετική άποψη, απλά την καταπίνω. Δεν είναι εύκολο να επιλυθεί μια υπόθεση χωρίς καν να ασκηθεί έφεση». 

Ζητήσαμε από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους να διευκρινίσει τα κριτήρια που λαμβάνει υπόψη για την άσκηση έφεσης κατά των αποφάσεων που επιδικάζουν αποζημιώσεις σε πολίτες. Στην απάντηση που λάβαμε, το ΝΣΚ επισημαίνει ότι το προσωπικό του λειτουργεί «με γνώμονα, κυρίως, τη νομική και ουσιαστική βασιμότητα των αξιώσεων των αντιδίκων και την επίλυση των σχετικών νομικών ζητημάτων από τα ανώτατα δικαστήρια, χωρίς, όπως εξυπακούεται βλάβη των συμφερόντων του Δημοσίου».

Αρνητικές επιδόσεις στη μάχη των εφέσεων

Το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους στεγάζεται σε ένα γυάλινο κτίριο στο κέντρο της Αθήνας, μερικά τετράγωνα από το σημείο όπου δέχθηκε την επίθεση ο Γιάννης Καυκάς. Οι δικηγόροι του εργάζονται συνήθως στα υπουργεία όπου έχουν τοποθετηθεί. Ο προϋπολογισμός του Συμβουλίου -που περιλαμβάνει μισθούς και λειτουργικά έξοδα, αλλά όχι την καταβολή αποζημιώσεων- έχει αυξηθεί κατά σχεδόν 15% την τελευταία πενταετία.  

Την ίδια ώρα, το ΝΣΚ φαίνεται να χάνει τις περισσότερες υποθέσεις αποζημιωτικών αγωγών (105 ΕισΝΑΚ) στις οποίες ασκεί έφεση. Από τις ετήσιες εκθέσεις του ΝΣΚ για την τελευταία διετία προκύπτει ότι η πλειοψηφία των αποφάσεων το 2023 και σχεδόν οι μισές το 2024 κρίθηκαν κατά του Συμβουλίου. 

Αρνητική είναι και η επίδοση της χώρας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ) όπου η πλειοψηφία των αποφάσεων κατά του ελληνικού κράτους καταλήγει σε καταδίκες. Πέρυσι από τις 27 δικαστικές αποφάσεις, οι 25 ήταν κατά του ελληνικού κράτους. Σύμφωνα με στοιχεία του ΕΔΔΑ, η Ελλάδα έχει κληθεί να πληρώσει σχεδόν 23 εκατομμύρια ευρώ από το 2014 ως το 2025. Συγκριτικά αξίζει να αναφερθεί πως το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γερμανία, δύο αρκετά μεγαλύτερα κράτη, έχουν κληθεί να καταβάλουν στο ίδιο διάστημα 3 εκατομμύρια ευρώ και 1.5 εκατ. ευρώ αντίστοιχα.  

Το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους από την πλευρά του επισημαίνει πως δεν ασκεί ένδικα μέσα σε υποθέσεις που θα μπορούσαν να διευθετηθούν διαφορετικά. Στην γραπτή απάντηση στα ερωτήματά μας, αναφέρει πως «μεριμνά για τη μη άσκηση από το Ελληνικό Δημόσιο ενδίκων μέσων κατά τρόπο καταχρηστικό ή παρελκυστικό, ενώ προβαίνει στην άσκηση αυτών μόνο όταν συντρέχουν παραδεκτοί και βάσιμοι λόγοι και, ως εκ τούτου, πιθανολογείται η ευδοκίμησή τους». 

Ωστόσο, πρόσφατες εξελίξεις θέτουν εν αμφιβόλω την επίσημη παραδοχή πως οι διεκδικήσεις πολιτών εξετάζονται μόνο βάσει της νομικής αξίας της υπόθεσης. 

Η πολιτική ευθύνη 

Πανό στο Εφετείο για Μάτι credit Orange Press Agency

Οι χειρισμοί υποθέσεων αποζημιωτικών αγωγών βρέθηκαν στην αρχή της χρονιάς στο επίκεντρο της δημόσιας προσοχής, όταν ξεκίνησε η εκδίκαση των εφέσεων που είχε καταθέσει το κράτος κατά πρωτόδικων αποφάσεων καταβολής αποζημιώσεων σε συγγενείς θυμάτων της πυρκαγιάς στο Μάτι. 

Την ώρα που στο Εφετείο συγκεντρώνονταν καθημερινά συγγενείς θυμάτων της φονικής πυρκαγιάς, ολόκληρη η χώρα έμοιαζε με καζάνι που βράζει. Μαζικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας διεξάγονταν από άκρη σε άκρη, απέναντι στην καθυστέρηση και τις παραλείψεις στην έρευνα των ανακριτικών αρχών για τα αίτια του πολύνεκρου σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών, που στις 28 Φεβρουαρίου 2023 οδήγησε στον θάνατο 57 ανθρώπων. Συγγενείς των θυμάτων και εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες διαδήλωσαν καταγγέλλοντας μεθοδεύσεις που αποσκοπούσαν στη συγκάλυψη των κρατικών ευθυνών για την τραγωδία. 

Καθώς η λαϊκή αποδοκιμασία αυξανόταν, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία άρχισαν να σημειώνουν πτώση στις δημοσκοπήσεις. Η κυβέρνηση αποφάσισε να κάνει μία σημαντική παραχώρηση: Ανακοίνωσε δια στόματος του υπουργού Οικονομικών Κυριάκου Πιερρακάκη πως θα αποσύρει τους δικηγόρους του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους από τις υποθέσεις αποζημιωτικών αγωγών για την πυρκαγιά στο Μάτι, αλλά και για μία ακόμη τραγωδία, τις πλημμύρες της Μάνδρας στις οποίες έχασαν τη ζωή τους 24 άνθρωποι το 2017. «Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε», δήλωσε ο Κ. Πιερρακάκης σε τηλεοπτική συνέντευξη τον περασμένο Μάρτιο. Το υπουργείο Οικονομικών έσπευσε να στείλει τη σχετική διάταξη στη Βουλή μερικές ημέρες αργότερα. Μέχρι σήμερα, το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους φέρεται να έχει αποσυρθεί από 37 ένδικα μέσα, έχοντας αποδεχθεί το αποτέλεσμα σε 31 δίκες. Σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών, που προανήγγειλε αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας του ΝΣΚ, «2,9 εκατομμύρια ευρώ έχουν καταβληθεί ως αποζημιώσεις σε δικαιούχους». 

Η στροφή 180 μοιρών σε δύο από τις πιο «καυτές» μεγάλες δικαστικές διαμάχες κατέδειξε πως η στρατηγική του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους μπορεί να αλλάξει μέσα σε μια νύχτα, αρκεί να υπάρχει πολιτική απόφαση. «Η πρακτική αποδεικνύει ότι η λογοδοσία του κράτους δεν διασφαλίζεται αποκλειστικά μέσω της δικαιοσύνης», σχολιάζει ο Βασίλης Τσιγαρίδας από την Ελληνική Ένωση για τα δικαιώματα του Ανθρώπου. «Ο καλύτερος τρόπος διασφάλισης της λογοδοσίας ήταν και παραμένει η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης, κάτι που επιτυγχάνεται, προεχόντως, με πολιτικούς όρους». 

Ωστόσο, το ότι πάρθηκε πολιτική απόφαση για το Μάτι και την Μάνδρα, δεν σημαίνει πως η πολιτεία θα κάνει πίσω σε χιλιάδες άλλες μαραθώνιες υποθέσεις αποζημίωσης που δεν έχουν τελεσιδικήσει. 

Από τη δικαστική δικαίωση πίσω στο εφετείο

Οι κατηγορίες κατά των έξι αστυνομικών που είχαν κατηγορηθεί για την επίθεση στον Καυκά  αποσύρθηκαν μετά από επτά χρόνια, με την αιτιολογία της έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων Αλέξανδρος Αβραμίδης

«Πιστεύω ειλικρινά πως αποτελεί κατάχρηση του χρόνου του», δηλώνει η δικηγόρος Μαρίνα Δαλιάνη για τη δικαστική διαμάχη στην οποία εκπροσωπεί τον Γιάννη Καυκά. Ο ίδιος λέει πως η μακροχρόνια διεκδίκηση αποζημίωσης από το ελληνικό κράτος τον έχει καταβάλει σωματικά και ψυχολογικά. «Θα ήθελα να μπορώ να πω ότι δεν κατάφεραν να μου πάρουν τίποτα, αλλά το έκαναν. Μου έχουν βάλει ένα φόβο». Ο φόβος, τονίζει ο Καυκάς, είναι πραγματικός. «Τον ξέρει όλη σου η ύπαρξη τον φόβο αυτό, δεν είναι μια σκέψη στο κεφάλι σου. Τον ξέρει το σώμα σου, τον νιώθεις στα κόκκαλά σου. Υπάρχει η αδυναμία στο αριστερό χέρι που μου υπενθυμίζει ακόμα και τώρα τη δυσκολία».

. Η Μαρίνα Δαλιάνη υποστηρίζει σθεναρά πως η έρευνα ήταν εσφαλμένη από την αρχή. 

Το 2016 ο Καυκάς απευθύνθηκε σε διοικητικό δικαστήριο για τη διεκδίκηση αποζημίωσης για την επίθεση που δέχθηκε το 2011. Πέντε χρόνια μετά, το Διοικητικό Πρωτοδικείο της Αθήνας έκρινε την απόφαση υπέρ του, επιδικάζοντας καταβολή αποζημίωσης ύψους 50.000 ευρώ. Αυτή ήταν και η πρώτη δικαστική αναγνώριση για την ευθύνη της αστυνομίας στην επίθεση που παραλίγο να τον σκοτώσει δέκα χρόνια νωρίτερα. 

Το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους άσκησε έφεση. Το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών έκρινε πως η πολιτεία είχε ευθύνη για τον βάναυσο τραυματισμό του Γιάννη Καυκά και διπλασίασε το ποσό της αποζημίωσης που θα έπρεπε να του καταβληθεί, στις 100.000 ευρώ. 

Λίγο πριν εκπνεύσει η προθεσμία τον Δεκέμβριο του 2023, οι δικηγόροι του ΝΣΚ άσκησαν και πάλι αίτημα αναίρεσης, στέλνοντας την υπόθεση στο Συμβούλιο της Επικρατείας, όπου αναμένεται να συζητηθεί τη Δευτέρα 13 Οκτωβρίου. 

Άλλο ένα πλήγμα στο κράτος δικαίου στην Ελλάδα

Από τις μεγάλες πορείες για τα Τέμπη, με το αίτημα της απόδοσης δικαιοσύνης να κυριαρχεί. intime

Η αργή λειτουργία του δικαστικού συστήματος αποτελεί άμεση απειλή για την απονομή δικαιοσύνης, τονίζει ο Βασίλης Τσιγαρίδας της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Σε ειδικές κατηγορίες υποθέσεων αποζημιωτικών αγωγών, «όπως η παράνομη αστυνομική βία ή η ιατρική ευθύνη, πρόσθετος ανασταλτικός παράγοντας -όχι τόσο, για την άσκηση της αγωγής αλλά για την ευόδωσή της με επιτυχία- μπορεί να είναι η πειθαρχική ή η ποινική διαδικασία που έχει προηγηθεί», επισημαίνει και προσθέτει πως η ποινική διαδικασία εκτυλίσσεται μεν ενώπιον των αρμόδιων δικαστικών αρχών, ωστόσο «όταν φερόμενοι δράστες της παρανομίας είναι υπάλληλοι -και δη αστυνομικοί- τυγχάνουν ευνοϊκής μεταχείρισης από τον ποινικό δικαστή». 

Μεταξύ 1959 και 2018, η Ελλάδα συγκέντρωσε περίπου 900 καταδίκες στο ΕΔΔΑ. Από αυτές, σχεδόν το 60% αφορούσε καθυστερήσεις στην απονομή της δικαιοσύνης. Για την μακρά διάρκεια των δικών γίνεται τακτικά αναφορά στις εκθέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ως μείζονα απειλή για το κράτος δικαίου στην Ελλάδα. Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΕ, τα ελληνικά πρωτοβάθμια δικαστήρια είναι από τα πιο αργά στην Ευρώπη όσον αφορά την εκδίκαση αστικών και εμπορικών υποθέσεων, καθώς χρειάζονται κατά μέσο όρο δύο χρόνια για να εκδώσουν απόφαση. Επίσης, η τελευταία αξιολόγηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το κράτος δικαίου στη χώρα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι λιγότεροι από τέσσερις στους δέκα Έλληνες θεωρούν τους δικαστές και τα δικαστήρια πραγματικά ανεξάρτητα.

Για τον Γιάννη Καυκά -ακόμα και αν η υπόθεση του δεν πάρει αναβολή τη Δευτέρα ή το ΣτΕ δεν κάνει αποδεκτή την αίτηση αναίρεσης του ΝΣΚ- μπορεί να χρειαστεί να περάσουν μέχρι και τρία χρόνια ώσπου να λάβει μία τελεσίδικη απόφαση στο αίτημά του για αναγνώριση της ευθύνης των κρατικών λειτουργών στον βαρύ τραυματισμό του και την καταβολή αποζημίωσης από το ελληνικό Δημόσιο. 

«Δεν πρόκειται για την αποζημίωση αυτή καθεαυτή», λέει καθισμένος στο γραφείο του. «Από το χέρι του αστυνομικού μέχρι το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους υπάρχει μια συνέχεια. Το να τιμωρηθεί κάποιος, από μόνο του, δεν μου λέει κάτι, παρά μόνο στον βαθμό που αυτό θα αποτελέσει ανάχωμα. Ότι κάποιος που θα ξανασηκώσει το χέρι του, μπορεί να το σκεφτεί δεύτερη φορά. Μόνο έτσι θα μπορώ να πω ότι αυτό που περνάω εδώ και 15 χρόνια έχει νόημα».

Info: 

Η έρευνα αυτή πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του Fellowship for Journalistic Excellence, με την υποστήριξη του ERSTE Foundation σε συνεργασία με το Balkan Investigative Reporting Network και απέσπασε το δεύτερο βραβείο στο πλαίσιο των υποτροφιών του 2023. Επιμέλεια από τον Neil Arun. Η έρευνα δημοσιεύεται στα αγγλικά στο BIRN.

Πηγή: news247.gr

ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΕΛΟΠΟΥΛΟΣ

Ενα σκάνδαλο σε εξέλιξη είναι η υπόθεση με τις αποζημιώσεις για τις ακακίες στον Εβρο μετά τις περσινές καταστροφικές πυρκαγιές. Οπως προκύπτει από το ρεπορτάζ, αποζημιώθηκαν μόνο όσοι, ως άλλοι… προφήτες, γνώριζαν από τον περασμένο Σεπτέμβριο ότι θα εκδοθεί υπουργική απόφαση για τις αποζημιώσεις, η οποία όντως εκδόθηκε, ωστόσο… 4 μήνες αργότερα! Αυτό σημαίνει ότι αποζημιώθηκαν όσοι «γνώριζαν» τον Σεπτέμβριο ότι τον Ιανουάριο θα βγει υπουργική απόφαση που θα αποζημιώνει για τις ακακίες παρά το γεγονός ότι ο κανονισμός του ΕΛΓΑ δεν αποζημιώνει για μη παραγωγικά δέντρα.

 

Πιο συγκεκριμένα, οι δηλώσεις ζημιάς ξεκίνησαν να υποβάλλονται από τους παραγωγούς τέλος Αυγούστου του ’23, εκτός από τις ζημιές σε ακακίες, αφού, σύμφωνα με τον κανονισμό του ΕΛΓΑ, δεν δίνονται αποζημιώσεις για καταστροφές σε μη παραγωγικά δέντρα. Ωστόσο, κατά την επίσκεψη κυβερνητικού κλιμακίου στον Εβρο, στα τέλη του περσινού Αυγούστου, με τη συμμετοχή των υπουργών Τριαντόπουλου και Κελέτση, ζητήθηκε από παραγωγό να αποζημιωθούν και οι ακακίες.

Η αδιαφάνεια

Σε απάντηση της ανταποκρίτριας του ΕΛΓΑ σε σχετική ερώτηση του βουλευτή της Ελληνικής Λύσης, Πάρη Παπαδάκη, ο οποίος επέδειξε μια περίεργη και ανεξήγητη… ζέση για το εν λόγω ζήτημα, αναφέρεται πως «κάποια στιγμή ο παραγωγός που ζήτησε να αποζημιωθούν οι ακακίες πήρε προσωπικό μήνυμα να κάνει δήλωση ζημιάς, ενημέρωσε την ανταποκρίτρια του ΕΛΓΑ για το προσωπικό μήνυμα και της ζήτησε να κάνει τη δήλωση.

Η ανταποκρίτρια έστειλε στις 26/9/2023 στο γραφείο Τύπου του δήμου ανακοίνωση για να ενημερωθούν οι παραγωγοί. Χωρίς να υπάρχει καμία επίσημη απόφαση. Η απόφαση για την αποζημίωση των ακακιών βγήκε 26-1-2024 ΦΕΚ 562Β. Κάπως έτσι έμειναν εκτός αποζημιώσεων πολλοί παραγωγοί ακακίας, αφού, όπως αποδεικνύεται, η κυβέρνηση δεν είχε καμία πρόθεση να αποζημιώσει όλους τους δικαιούχους με διαφανείς διαδικασίες.

Κανονικά θα έπρεπε τον Ιανουάριο, μαζί με την έκδοση της απόφασης, να ενημερώσει τον ΕΛΓΑ ώστε να ανοίξει ξανά την πλατφόρμα δήλωσης ζημιάς, στη συνέχεια να ενημερωθούν τα Κέντρα Υποβολής Δηλώσεων ώστε να ενημερωθούν οι παραγωγοί και να κάνουν τη δήλωση ζημιάς αλλά και να δηλώσουν τα αντίστοιχα αγροτεμάχια στη δήλωση καλλιέργειας, επειδή πολλοί -αφού είχε λήξει το επιδοτούμενο πρόγραμμα δάσωσης- δεν τα δήλωσαν στη δήλωση του ’23 λόγω του ότι δεν παίρνουν καμία επιδότηση και απλά είναι υποχρεωμένοι κατά τη δήλωση καλλιέργειας να πληρώνουν 1,5-2 ευρώ ανά αγροτεμάχιο.

Από τη συγκεκριμένη αφήγηση των γεγονότων προκύπτουν δύο βασικά ερωτήματα: Πώς είναι δυνατόν με την επίδειξη ενός τηλεφωνικού μηνύματος να έγινε δεκτή μια διαδικασία που όχι μόνο φαίνεται να είναι παράτυπη αλλά, παράλληλα, αντίκειται και στον κανονισμό του ΕΛΓΑ. Ακόμη, θα πρέπει να γίνει σαφές ποιο είναι αυτό το πρόσωπο που υπέδειξε τη συγκεκριμένη διαδικασία, το κύρος του οποίου μάλιστα έκανε την ανταποκρίτρια του ΕΛΓΑ να δεχτεί την υποβολή της δήλωσης.

Η κοινή λογική επιτάσσει να αναζητήσουμε το συγκεκριμένο πρόσωπο ανάμεσα στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και του ΕΛΓΑ. Σημειωτέον πως την επίμαχη περίοδο υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης διατελούσε ο Εβρίτης βουλευτής της Ν.Δ. Σταύρος Κελέτσης.

Αξίζει ακόμη να σημειωθεί πως, σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, στην απέλπιδα προσπάθειά της η κυβέρνηση να διορθώσει το «λάθος», όχι μόνο ομολογεί τις ευθύνες της αλλά γιγαντώνει ακόμη περισσότερο την αυθαιρεσία, καθώς τις τελευταίες ημέρες με προφορική εντολή προς τον ΕΛΓΑ ζητάει από τα Κέντρα Υποδοχής Δηλώσεων να αποστείλουν στοιχεία σχετικά με τον αριθμό των δηλούμενων δασικών εκτάσεων στις δηλώσεις καλλιέργειας για να τα ταυτίσουν με τα στοιχεία από το σύστημα «Κοπέρνικος», ενώ στην πραγματικότητα η ενδεδειγμένη διαδικασία παραμένει το άνοιγμα της σχετικής πλατφόρμας.

Τα παράδοξα

Τέλος, ενδεικτική της κατάστασης είναι και η σχετική δήλωση του Σταύρου Κελέτση, πρόσφατα, στον Maximum FM, ότι οι συνεργάτες του τότε υπουργού Λευτέρη Αυγενάκη δεν τον ενημέρωσαν, κάτι που ήταν λάθος. Στα παράδοξα της συγκεκριμένης υπόθεσης συγκαταλέγεται και η υπερβολική ζέση του άλλοτε διαπρύσιου κήνσορα σε ζητήματα (α)διαφάνειας της κυβερνητικής πολιτικής, βουλευτή της Ελληνικής Λύσης στον νομό, Πάρη Παπαδάκη, που επέλεξε ουσιαστικά να στοχοποιήσει μια κατά γενική ομολογία καλή υπάλληλο αντί να καταδείξει την κυβερνητική αυθαιρεσία από την πρώτη στιγμή και να ζητήσει να επιβληθεί τουλάχιστον η νομότυπη διαδικασία.

Η απάντηση, σύμφωνα με τις «κακές γλώσσες», ίσως να βρίσκεται στο γεγονός πως ο ίδιος, σύμφωνα πάντα με παραπολιτικές φήμες, σχεδιάζει να κατέλθει στις ερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές ως υποψήφιος δήμαρχος Αλεξανδρούπολης και, όπως είναι γνωστό, εκείνη τη στιγμή κάθε δυνατή βοήθεια θα είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία, μετά της απαραίτητης κωλοτούμπας βεβαίως.

Πηγή: efsyn.gr

Η AstraZeneca παραδέχτηκε για πρώτη φορά σε δικαστικά έγγραφα πως το εμβόλιο της φαρμακευτικής εταιρείας, που παρασκευάστηκε για τον κορονοϊό, μπορεί να προκαλέσει σπάνιες παρενέργειες, μια παραδοχή που αναμένεται να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για τεράστιες αποζημιώσεις.

Ο φαρμακευτικός γίγαντας έχει μηνυθεί σε ομαδική αγωγή για τους ισχυρισμούς ότι το εμβόλιο του, που αναπτύχθηκε με το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, προκάλεσε θάνατο και σοβαρές παρενέργειες σε δεκάδες περιπτώσεις.

Στη Βρετανία, που είναι και η έδρα της φαρμακευτικής εταιρείας, 51 οικογένειες έχουν καταθέσει ομαδική αγωγή κατά της AstraZeneca.

Η Telegraph, σε αφιέρωμά της στην πρώτη αγωγή κατά της εταιρείας, σημειώνει ότι αυτή αφορά τον Βρετανό μηχανικό ηλεκτρονικών υπολογιστών και πατέρα δύο παιδιών, Τζέιμι Σκοτ, ο οποίος έμεινε με μόνιμο εγκεφαλικό τραύμα αφού ανέπτυξε θρόμβο αίματος και αιμορραγία στον εγκέφαλο που τον εμπόδισε να εργαστεί αφού έλαβε το εμβόλιο τον Απρίλιο του 2021. Το νοσοκομείο τηλεφώνησε στη γυναίκα του τρεις φορές για να της πει ότι ο άντρας της επρόκειτο να πεθάνει.

Η AstraZeneca αμφισβητεί τους ισχυρισμούς, αλλά έχει αποδεχθεί, σε νομικό έγγραφο που υποβλήθηκε στο Ανώτατο Δικαστήριο τον Φεβρουάριο, ότι το εμβόλιο της για τον Covid «μπορεί, σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις, να προκαλέσει TTS, δηλαδή, θρόμβωση με σύνδρομο θρομβοκυτταροπενίας».

Πενήντα μία υποθέσεις έχουν κατατεθεί στο Ανώτατο Δικαστήριο, με θύματα και συγγενείς που θρηνούν να ζητούν αποζημίωση που εκτιμάται ότι ανέρχεται σε 100 εκατομμύρια λίρες.

Στη Βρετανία, που είναι και η έδρα της φαρμακευτικής εταιρείας, 51 οικογένειες έχουν καταθέσει ομαδική αγωγή κατά της AstraZeneca.

Η παραδοχή έγινε στο Ανώτατο Δικαστήριο της Βρετανίας τον Μάιο του 2023, όταν εκδικαζόταν η υπόθεση του Τζέιμι Σκοτ. Θα μπορούσε να οδηγήσει σε αποζημιώσεις εάν η φαρμακευτική εταιρεία αποδεχτεί ότι το εμβόλιο ήταν η αιτία σοβαρής ασθένειας και θανάτου σε συγκεκριμένες νομικές υποθέσεις. Η Κυβέρνηση έχει δεσμευτεί να αναλάβει τους νομικούς λογαριασμούς της AstraZeneca.

Η απάντηση της AstraZeneca

Σε μια επιστολή που εστάλη τον Μάιο του 2023, η AstraZeneca είπε στους δικηγόρους του Σκοτ ότι «δεν αποδεχόμαστε ότι το TTS προκαλείται από το εμβόλιο σε γενικό επίπεδο».

Σε αυτό, η εταιρεία σημειώνει πως, «είναι παραδεκτό πως το εμβόλιο AZ ενδέχεται σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις να προκαλέσει TTS. Ο αιτιολογικός μηχανισμός δεν είναι γνωστός. Το TTS μπορεί, επίσης, να προκληθεί και με την απουσία του εμβολίου AZ ή οποιουδήποτε εμβολίου».

Η εταιρεία δεν αναγνωρίζει ισχυρισμούς ότι πραγματοποίησε μια ανατροπή αναγνωρίζοντας ότι το εμβόλιο μπορεί να προκαλέσει TTS στα δικαστικά έγγραφα.

Οι δικηγόροι υποστηρίζουν ότι το εμβόλιο AstraZeneca-Oxford είναι «ελαττωματικό» και ότι η αποτελεσματικότητά του έχει «υπερεκτιμηθεί πολύ» – ισχυρισμούς που η AstraZeneca αρνείται κατηγορηματικά.

Στο δημοσίευμα της Telegraph αναφέρεται ότι, επιστήμονες είχαν εντοπίσει για πρώτη φορά μια σύνδεση μεταξύ του εμβολίου και μιας ασθένειας που ονομάζεται ανοσοθρομβοπενία και θρόμβωση που προκαλείται από το εμβόλιο (σύνδρομο VITT). Η σύζυγος του Τζέιμι, Κέιτ Σκοτ, μίλησε στο βρετανικό μέσο όπου, μεταξύ άλλων, σημείωσε ότι, «χρειάστηκαν τρία χρόνια για να γίνει αυτή η παραδοχή. Είναι πρόοδος, αλλά θα θέλαμε να δούμε περισσότερα από αυτούς και από την κυβέρνηση. Ήρθε η ώρα να προχωρήσουν τα πράγματα πιο γρήγορα».

Η εταιρεία δεν αναγνωρίζει ισχυρισμούς ότι πραγματοποίησε μια ανατροπή αναγνωρίζοντας ότι το εμβόλιο μπορεί να προκαλέσει TTS στα δικαστικά έγγραφα.

Ανεξάρτητες μελέτες δείχνουν ότι το εμβόλιο AstraZeneca ήταν απίστευτα αποτελεσματικό στην αντιμετώπιση της πανδημίας, σώζοντας περισσότερες από έξι εκατομμύρια ζωές παγκοσμίως τον πρώτο χρόνο της κυκλοφορίας.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας είπε ότι το εμβόλιο ήταν «ασφαλές και αποτελεσματικό για όλα τα άτομα ηλικίας 18 ετών και άνω» και η αρνητική επίδραση που οδήγησε στη νομική ενέργεια ήταν «πολύ σπάνια».

Το εμβόλιο – που αναγγέλθηκε κατά την κυκλοφορία του από τον Μπόρις Τζόνσον ως «θρίαμβος για τη βρετανική επιστήμη» – δεν χρησιμοποιείται πλέον στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Πρόγραμμα… αποζημίωσης εμβολίων

Η κυβέρνηση εφαρμόζει το δικό της πρόγραμμα αποζημίωσης εμβολίων, αλλά τα φερόμενα θύματα ισχυρίζονται ότι η εφάπαξ πληρωμή των 120.000 λιρών είναι ανεπαρκής.

Τα στοιχεία που ελήφθησαν στο πλαίσιο ενός αιτήματος για την Ελευθερία της Πληροφορίας δείχνουν ότι από τις 163 πληρωμές που πραγματοποίησε η κυβέρνηση μέχρι τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους, τουλάχιστον 158 πήγαν σε αποδέκτες του εμβολίου AstraZeneca.

Το Πρόγραμμα Πληρωμής Ζημιών Εμβολίου παρέχει αποζημίωση σε όσους τραυματίστηκαν από εμβόλια ή σε συγγενείς που έχουν πενθεί. Λιγότερα από πέντε άτομα στο πλαίσιο του προγράμματος έλαβαν εμβόλια εκτός του AstraZeneca.

Η AstraZeneca έχει υποστηρίξει στο παρελθόν σε δικαστικά έγγραφα ότι οι αξιώσεις κατά της εταιρείας είναι «μπερδεμένες» και «λανθασμένες νομικά» . Στο αρχείο υπεράσπισης, η AstraZeneca είπε ότι το προφίλ οφέλους/κινδύνου του εμβολίου ήταν, και παραμένει, θετικό.

Η AstraZeneca είναι η δεύτερη μεγαλύτερη εισηγμένη εταιρεία στο Ηνωμένο Βασίλειο, με χρηματιστηριακή αξία άνω των 170 δισεκατομμυρίων λιρών. Ο διευθύνων σύμβουλός της, ο Sir Pascal Soriot, είναι το πιο ακριβοπληρωμένο αφεντικό μεταξύ των εταιρειών του FTSE 100, με κέρδη κοντά στα 19 εκατομμύρια λίρες.

 

Έχουν πλέον συμπληρωθεί οκτώ μήνες από το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, όπου έχασαν τη ζωή τους 57 άνθρωποι, ωστόσο οι πολυτραυματίες επιζώντες έχουν να αντιμετωπίσουν και μια σειρά προβλημάτων που σίγουρα δεν περίμεναν.

• ΜΑΝΟΣ ΦΡΑΓΚΙΟΥΔΑΚΗΣ
• •  

Εκτός του 21χρονου, μοναδικού επιζώντα από το πρώτο βαγόνι, που τόσους μήνες μετά παραμένει διασωληνωμένος με πολλαπλά τραύματα στη ΜΕΘ του Γ.Ν. Βόλου δίνοντας μάχη για να συνεχίσει να ζει, οι υπόλοιποι άνθρωποι που επέζησαν με σοβαρά τραύματα από το δυστύχημα στα Τέμπη παλεύουν με τις διαδικασίες και τη μέριμνα που δεν έλαβε ποτέ το κράτος για να τους διευκολύνει να επανέλθουν.

Το θέμα είχε θίξει μια από τις πολυτραυματίες των Τεμπών την περασμένη εβδομάδα, όμως φαίνεται πως κάθε άλλο παρά η μοναδική περίπτωση είναι.

Το NEWS 24/7 ήρθε σε επικοινωνία με ορισμένους από τους νέους ανθρώπους που βρίσκονταν στην αμαξοστοιχία Intercity 62 της Hellenic Train, οι οποίοι περιέγραψαν πως έχουν αφεθεί απολύτως μόνοι τους στη διαδικασία να επανέλθουν από τα τραύματά τους, αναγκαζόμενοι να πληρώνουν με δικά τους χρήματα που σε κάποιες περιπτώσεις μετριούνται σε χιλιάδες ευρώ, τις θεραπείες και το ιατρικό υλικό που χρειάζονται.

Για τους πολυτραυματίες και τα άτομα που νοσηλεύτηκαν σε ΜΕΘ η κατάσταση είναι δραματική. Οι ανάγκες τους είναι καθημερινές και οι περισσότεροι, όπως εξηγούν, δεν έχουν δει ακόμη ούτε ένα ευρώ στους λογαριασμούς τους, 8 μήνες μετά για θεραπείες που έχουν ήδη κάνει.

Στις 3 Απριλίου 2023 ψηφίστηκε στη Βουλή ο νόμος 5039 με τα μέτρα στήριξης «των συγγενών των θυμάτων και των πληγέντων του σιδηροδρομικού δυστυχήματος της 28ης Φεβρουαρίου 2023», τα οποία όμως δεν εφαρμόζονται για τους πληγέντες σύμφωνα με τις ανάγκες τους.

Σύμφωνα με το άρθρο 62 «ο Ε.Ο.Π.Υ.Υ. καλύπτει πλήρως τις δαπάνες νοσηλείας και αποκατάστασης των τραυματιών του σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών της 28ης Φεβρουαρίου 2023, σε υλικά και υπηρεσίες, σε όλες τις δομές Δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, καθώς και τα έξοδα μετάβασής τους σε δομές αποκατάστασης του εξωτερικού, χωρίς οποιαδήποτε συμμετοχή αυτών». Όμως στην πραγματικότητα οι πολυτραυματίες καλούνται να πληρώσουν προκαταβολικά τα πάντα και να περιμένουν μετά από μήνες να τους επιστραφούν τα χρήματα.

Ιατρικό υλικό χιλιάδων ευρώ το πληρώνουν από την τσέπη τους

Πρακτικά, το κράτος έχει ζητήσει από τους επιζώντες να έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώνουν χιλιάδες ευρώ από χρήματα που δεν έχουν και να περιμένουν πότε θα τους επιστραφούν. Η εναλλακτική τους είναι να μην λάβουν το απαραίτητο ιατρικό υλικό.

Τη φωτογραφία που δημοσιεύει το NEWS 24/7 την τράβηξε ένα από τα άτομα που επέζησαν του δυστυχήματος. Εκεί περιλαμβάνονται οι αποδείξεις από έναν μόνο μήνα κατά τον οποίο ο συγκεκριμένος πολυτραυματίας χρειάστηκε να αγοράσει ιατρικό υλικό. Το κόστος των συγκεκριμένων αποδείξεων είναι πάνω από 2.000 ευρώ και έχει καλυφθεί με χρήματα του πολυτραυματία που μέχρι σήμερα δεν του έχουν επιστραφεί.

Αποδείξεις αγοράς ιατρικού υλικού από θύμα του δυστυχήματος των Τεμπτών, για διάστημα ενός μήνα

Τι απαιτεί η διαδικασία; Οι πολυτραυματίες καλούνται να κάνουν μια γραφειοκρατική δουλειά που μάλλον δεν τους αναλογεί. Κάθε σελίδα στη φωτογραφία περιέχει έξι διαφορετικές φωτοτυπίες πληρωμένων αποδείξεων (με όλη τη λεπτομέρεια του κάθε φαρμάκου στην πίσω σελίδα και καρφιτσωμένη την κάθε γνωμάτευση), οι οποίες πρέπει να κατατεθούν για να επιστραφούν τα χρήματα. Παρότι όμως οι συγκεκριμένες φωτοτυπίες έχουν κατατεθεί εδώ και μήνες σύμφωνα με τον πολυτραυματία που μίλησε στο NEWS 24/7, τα χρήματα δεν έχουν κατατεθεί μέχρι την ημέρα που δημοσιεύεται το ρεπορτάζ.

Τα χρήματα φυσικά δίνονται από τις οικογένειες των πολυτραυματιών, χωρίς να είναι αυτονόητο πως έχουν τη δυνατότητα να πληρώνουν αυτά τα ποσά αναμένοντας να τα πάρουν πίσω κάποια στιγμή στο μέλλον. Στις περιπτώσεις όπως τα σοβαρά εγκαύματα για παράδειγμα, ακόμη και οι κρέμες που απαιτούνται για την επούλωση έχουν μεγάλο κόστος. Ουσιαστικά αυτό που ζητούν οι επιζώντες της τραγωδίας, είναι η διαδικασία κάλυψης των δαπανών νοσηλείας να γίνεται αυτόματα με το ΑΜΚΑ τους.

Επιπροσθέτως, οι πολυτραυματίες εξηγούν στο NEWS 24/7 πως αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα με τις επιτροπές των ΚΕ.Π.Α. (Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας).  Το άρθρο 57.1 του νόμου που ψηφίστηκε από την κυβέρνηση για τη στήριξη των πληγέντων, προβλέπει τη χορήγηση σύνταξης «σε όσους υπέστησαν μόνιμη αναπηρία ποσοστού πενήντα τοις εκατό (50%) και άνω λόγω του σιδηροδρομικού δυστυχήματος της 28ης Φεβρουαρίου 2023», ωστόσο οι επιτροπές χορηγούν μόνο γνωματεύσεις για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Με άλλα λόγια, φαίνεται πως θα χρειαστεί μεγάλο χρονικό διάστημα ακόμη μέχρι να μπορεί να γνωματευτεί το ποσοστό της μόνιμης αναπηρίας που προβλέπει το άρθρο. Έτσι, ορισμένοι από αυτούς, σήμερα, αναγκάζονται να ψάξουν για δουλειά προκειμένου να ανταπεξέλθουν οικονομικά.

Όπως προκύπτει, παρά τα όσα είχαν εξαγγελθεί από την κυβέρνηση, τα μέτρα είναι προβληματικά ως προς την εφαρμογή τους και το μόνο που προκαλούν είναι περαιτέρω σωματική και ψυχολογική ταλαιπωρία σε όσους επιβάτες κατάφεραν να επιβιώσουν τη νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου. Οκτώ μήνες αργότερα, οι επιζώντες, εκτός από την προσπάθεια να ξεπεράσουν τα τραύματά τους, έχουν να αντιμετωπίσουν μόνοι τους έναν κυκεώνα γραφειοκρατικών διαδικασιών με τον οποίο ουδείς ασχολήθηκε για να τους διευκολύνει.

Πηγή: news247.gr

Σε μια σοβαρή καταγγελία σχετικά με τις αποζημιώσεις των πλημμυροπαθών προχώρησε την Παρασκευή ο ηθοποιός, Θανάσης Βισκαδουράκης.

Οπως κατήγγειλε ο ηθοποιός, μιλώντας στον ΣΚΑΙ,  αποζημιώσεις ύψους 6.500 ευρώ που κατατέθηκαν προσωρινά στους λογαριασμούς πλημμυροπαθών στη Θεσσαλία, μετά το φονικό πέρασμα του Daniel στην περιοχή κατέληξαν σε εισπρακτικές εταιρείες.

Ο γνωστός ηθοποιός κατήγγειλε ότι η «αρπαγή» του ποσού συνέβη στον πεθερό του αλλά και σε άλλους πλημμυροπαθείς που είδαν τις περιουσίες τους να καταστρέφονται από το πέρασμα της κακοκαιρίας Daniel στις αρχές Σεπτεμβρίου.

Το πρωί της Παρασκευής, όπως είπε ο ηθοποιός, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τράπεζα στον Παλαμά Καρδίτσας, με πολίτες που είδαν τα χρήματά τους να κάνουν «φτερά» να ζητούν απαντήσεις.

Σημειώνεται ότι τα χρήματα των αποζημιώσεων είναι ακατάσχετα και δεν συμψηφίζονται με χρέη στην εφορία.

Υπενθυμίζεται ότι ο Θανάσης Βισκαδουράκης κατάγεται από τον Βλοχό Καρδίτσας και είχε περιγράψει πως σώθηκε η οικογένειά του από τα ορμητικά νερά.

«Παρακαλούσα τον πεθερό μου να φύγει από τον Βλοχό. Πήγαν στον Παλαμά και εκεί στις 3:00 το πρωί χτύπησε το 112 και πήγαν σε ένα ύψωμα για να σωθούν από τα ορμητικά νερά. Δεν τους έχει μείνει τίποτα, έχουν καταστραφεί».

«Έπεσε το πλίθινο σπίτι και ένας περαστικός με μια βάρκα φόρτωσε τη γιαγιά 95 χρονών, μπρούμυτα. Τα αγαπάνε τα σπίτια τους, τα χωράφια τους, τις αποθήκες τους. Αγαπάνε τον τόπο τους. Εύχομαι εμείς οι νέοι να αγαπήσουμε τους τόπους, γιατί η Ελλάδα είναι όμορφη», σημείωσε.

Μάλιστα ο ηθοποιός είχε κοινοποιήσει στο προσωπικό του προφίλ στο instagram σοκαριστικά στιγμιότυπα από την κακοκαιρία Daniel που έπληξε την περιοχή.

Δείτε την παρακάτω

Επίσης, ο Θανάσης Βισκαδουράκης κοινοποίησε και ένα βίντεο με τις εικόνες να είναι αποκαρδιωτικές. Τα πάντα έχουν μετατραπεί σε μια απέραντη λίμνη ενώ το νερό παρασύρει τα πάντα στο διάβα του. «Βλόχος Καρδίτσας, εγκλωβισμένοι SOS», αναφέρει κάνοντας έκκληση για βοήθεια.

 

Η Γερμανία ανακοίνωσε ότι θα αυξήσει την αποζημίωση για τους επιζώντες του Ολοκαυτώματος παγκοσμίως σε 1,4 δισεκατομμύρια δολάρια τον επόμενο χρόνο.

Σε δήλωση του ιδρύματος, που χειρίζεται αξιώσεις για λογαριασμό Εβραίων που έπεσαν θύματα της ναζιστική εποχή, αναφέρεται ότι αποφασίστηκε να καταβληθούν 888,9 εκατομμύρια δολάρια για την παροχή κατ’ οίκον φροντίδας και υποστήριξης σε ευάλωτα θύματα του Ολοκαυτώματος, μετά από διαπραγματεύσεις με το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών.

Επιπλέον, όπως μετέδωσε η ΕΡΤ, σύμφωνα με τη Διάσκεψη για τις υλικές αξιώσεις που διεκδικούν οι Εβραίοι κατά της Γερμανίας (Conference on Jewish Material Claims Against Germany), σημειώθηκε αύξηση 175 εκατομμυρίων δολαρίων σε συμβολικές πληρωμές προς το ταμείο Hurtship Fund που συνδράμει 128.000 επιζώντες του Ολοκαυτώματος παγκοσμίως.

Στην ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών της Γερμανίας σημειώνεται επίσης ότι το σύνολο των 1,4 δισ. δολαρίων θα καταβληθεί μέσω διαφόρων σχεδίων και προγραμμάτων.

Η εθνική τραγωδία στα Τέμπη εξακολουθεί να φέρνει στο φως απίστευτες αποκαλύψεις για τους σιδηροδρόμους και τις πολιτικές των ελληνικών κυβερνήσεων.

Το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, που έχει βυθίσει στο πένθος ολόκληρη την Ελλάδα, έχει ταυτόχρονα προκαλέσει αγανάκτηση και οργή για τα αναρίθμητα «γιατί» αυτής της τραγωδίας.

«Γιατί», που δεν εξαντλούνται σε ένα ανθρώπινο λάθος ενός άπειρου σταθμάρχη.

Και μέσα στον κυκεώνα των πληροφοριών για τις ελλείψεις εν έτει 2023 σε σύγχρονο εξοπλισμό και σε προσωπικό των ελληνικών σιδηροδρόμων, μία νέα αποκάλυψη από τα… παλιά έρχεται να ανεβάσει κυριολεκτικώς την πίεση!

Η «αμαρτωλή» εξαίρεση

Υπουργική απόφαση του Δεκεμβρίου του 2019, δηλαδή της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ, που φέρει ημερομηνία 27/12/2019 και την υπογραφή τού τότε υφυπουργού Μεταφορών Γιάννη Κεφαλογιάννη, εξαιρεί την ΤΡΑΙΝΟΣΕ – και μάλιστα, για πέντε χρόνια, ως το 2024, όπως και οι δύο προηγούμενες που υπεγράφησαν το 2009 και το 2014 – από το να αποζημιώνει χρηματικά επιβάτες όταν παραβιάζονται βασικά δικαιώματά τους.

Η απόφαση αυτή, ουσιαστικά, αξιοποίησε τη δυνατότητα που δίνει σε κάθε κράτος – μέλος ο ευρωπαϊκός Κανονισμός 1371/2007 για «τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των επιβατών σιδηροδρομικών γραμμών», να χορηγεί εξαιρέσεις επί συγκεκριμένων άρθρων για τις αποζημιώσεις επιβατών για ορισμένο χρονικό διάστημα.

Σύμφωνα με την υπουργική απόφαση, οι εξαιρέσεις αφορούν στα εξής άρθρα του Κανονισμού: Άρθρο 10 Συστήματα ταξιδιωτικών πληροφοριών και κρατήσεων, Άρθρο 13 Προκαταβολές, Άρθρο 15 Ευθύνη για καθυστερήσεις, απώλειες ανταπόκρισης και ακυρώσεις, Άρθρο 16 Επιστροφή χρημάτων και επαναδρομολόγηση, Άρθρο 17 Αποζημίωση κομίστρου, Άρθρο 18 Συνδρομή.

Τι γίνεται «εάν επιβάτης σκοτωθεί ή τραυματιστεί»

Και αν νομίζετε πως η εξαίρεση αυτή αφορά μόνο σε καθυστερήσεις δρομολογίων και άλλα παρεμφερή προβλήματα, κάνετε λάθος.

Γιατί η ΤΡΑΙΝΟΣΕ από το 2019 έχει εξαιρεθεί, για παράδειγμα, από την υποχρέωση που ορίζει ο ευρωπαϊκός κανονισμός ότι ένας επιβάτης, «χωρίς απώλεια του δικαιώματος μεταφοράς, μπορεί να ζητήσει αποζημίωση για καθυστερήσεις από σιδηροδρομική επιχείρηση, εάν αντιμετωπίζει καθυστέρηση για τη διαδρομή από τον τόπο αναχώρησης έως τον τόπο προορισμού» (αρ.17), αλλά ακόμη και από την υποχρέωση σύμφωνα με την οποία «εάν επιβάτης σκοτωθεί ή τραυματιστεί, η σιδηροδρομική επιχείρηση, πρέπει, χωρίς καθυστέρηση και οπωσδήποτε το αργότερο εντός δεκαπέντε ημερών από τον καθορισμό της ταυτότητας του φυσικού προσώπου που δικαιούται αποζημίωσης, να προκαταβάλει τα ποσά που απαιτούνται για την κάλυψη άμεσων οικονομικών αναγκών ανάλογα με την προκληθείσα ζημία» (αρ. 13).

Τον Ιούνιο του 2023 θα τεθεί σε ισχύ ο νέος οδηγός δικαιωμάτων των επιβατών σε περιπτώσεις ακυρώσεων ή ματαιώσεων των ταξιδιών τους ο οποίος θα φέρει και αλλαγές στις σιδηροδρομικές μεταφορές. Οι αποζημιώσεις για καθυστέρηση 1 ώρας φθάνουν και την επιστροφή του κομίστρου στο ακέραιο ενώ για μικρότερες καθυστερήσεις είναι κλιμακούμενες.

Ο νέος οδηγός, που θεσπίστηκε με τον Ευρωπαϊκό Κανονισμό 782/21 και θα ισχύει για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες θα είναι εφεξής μόνιμα αναρτημένος στην επίσημη ιστοσελίδα της Ρυθμιστικής Αρχής Σιδηροδρόμων https://ras-el.gr/ στην ελληνική και αγγλική γλώσσα, προκειμένου οι επιβάτες να μπορούν να ανατρέχουν σε αυτόν, ανά πάσα στιγμή, και να ενημερώνονται με κάθε λεπτομέρεια για το τι ισχύει σε όλα τα σιδηροδρομικά ταξίδια και τις αντίστοιχες παρεχόμενες υπηρεσίες, καθώς και ποια είναι τα δικαιώματα των επιβατών με αναπηρία ή μειωμένη κινητικότητα.

Ο νέος οδηγός για αποζημιώσεις σε περίπτωση καθυστερήσεων ή ματαιώσεων

Εάν προβλέπεται καθυστέρηση τουλάχιστον 60′ λεπτών, οι επιβάτες έχουν τις εξής επιλογές:

• Επιστροφής του κομίστρου στο ακέραιο ή για το μέρος του ταξιδιού που δεν πραγματοποιήθηκε και για το μέρος που έχει ήδη πραγματοποιηθεί, εάν το ταξίδι δεν εξυπηρετεί πλέον τον σκοπό του αρχικού ταξιδιωτικού σχεδίου του επιβάτη. Επιπλέον, σε αυτήν την περίπτωση, δικαιούστε δρομολόγιο επιστροφής, με την πρώτη ευκαιρία, στην αρχική αφετηρία.
• Συνέχισης του ταξιδιού ή επαναδρομολόγησης, υπό συγκρίσιμες συνθήκες, προς τον τελικό προορισμό και με την πρώτη ευκαιρία ή προς τον τελικό προορισμό σε μεταγενέστερη ημερομηνία κατά την προαίρεσή σας. Όταν οι διαθέσιμες επιλογές επαναδρομολόγησης δεν σας κοινοποιούνται εντός 100 λεπτών από την προγραμματισμένη ώρα αναχώρησης του καθυστερημένου ή του ματαιωμένου δρομολογίου της υπηρεσίας ή την απώλεια ανταπόκρισης, δικαιούστε να συνάψετε τέτοια σύμβαση με άλλους παρόχους υπηρεσιών δημόσιας μεταφοράς μέσω σιδηροδρόμου, πούλμαν ή λεωφορείου. Η σιδηροδρομική επιχείρηση οφείλει να σας επιστρέψει τα αναγκαία, ενδεδειγμένα και εύλογα έξοδα που προκύπτουν. Σε περίπτωση που ανήκετε στην ομάδα των Ατόμων με Αναπηρία ή με μειωμένη κινητικότητα, οι πάροχοι των υπηρεσιών επαναδρομολόγησης οφείλουν να σας παρέχουν εναλλακτικές υπηρεσίες οι οποίες είναι κατάλληλες για τις ανάγκες σας και οι οποίες μπορεί να διαφέρουν από τις παρεχόμενες σε άλλους επιβάτες. Οι επιστροφές χρημάτων πραγματοποιούνται εντός 30 ημερών από την παραλαβή του αιτήματος. Η επιστροφή μπορεί να πραγματοποιηθεί με τη μορφή κουπονιών και/ή την παροχή άλλων υπηρεσιών, υπό την προϋπόθεση ότι οι όροι των εν λόγω κουπονιών και /ή υπηρεσιών παρέχουν επαρκή ευελιξία, ιδίως όσον αφορά την περίοδο ισχύος και τον προορισμό, και ότι εσείς συμφωνείτε να αποδεχθείτε τα κουπόνια και / ή τις υπηρεσίες αντί για χρήματα. Η επιστροφή του κομίστρου δεν μειώνεται με τη χρήση εξόδων συναλλαγής.

Αποζημίωση για τη συνέχεια του ταξιδιού παρά την καθυστέρηση

• Η ελάχιστη αποζημίωση για καθυστερήσεις είναι 25% του κομίστρου για καθυστέρηση 60 έως 119 λεπτών και 50% της τιμής του κομίστρου για καθυστέρηση 120 λεπτών και άνω.
• Η αποζημίωση του κομίστρου καταβάλλεται εντός ενός μηνός από την υποβολή της αίτησης αποζημίωσης. Η αποζημίωση μπορεί να καταβληθεί σε κουπόνια και/ή σε άλλες υπηρεσίες, εάν οι όροι παρέχουν ευελιξία, ιδίως όσον αφορά την περίοδο ισχύος και τον προορισμό. Ως επιβάτης δεν δικαιούστε αποζημίωση σε ορισμένες περιπτώσεις, π.χ. εάν η ματαίωση, η καθυστέρηση ή η απώλεια ανταπόκρισης οφείλονται σε εξαιρετικές περιστάσεις ή συμπεριφορές τρίτων τις οποίες ο μεταφορέας δεν μπορούσε να αποφύγει, παρότι επέδειξε την απαιτούμενη επιμέλεια για τη συγκεκριμένη περίπτωση καθώς και εάν οφείλεται σε σφάλμα δικό σας. Επιπλέον, δεν δικαιούστε αποζημίωση εάν πληροφορηθήκατε για την καθυστέρηση πριν την αγορά του εισιτηρίου.
• Η εκάστοτε σιδηροδρομική επιχείρηση έχει υποχρέωση να σας ενημερώνει για καθυστερήσεις και ματαιώσεις δρομολογίων, αμέσως μόλις έχει στη διάθεσή της αυτήν την πληροφορία.
• Σε περίπτωση καθυστέρησης 60 λεπτών και άνω, πρέπει να σας προσφέρονται δωρεάν γεύματα και αναψυκτικά ανάλογα με τον χρόνο αναμονής.
• Επιπλέον, η σιδηροδρομική επιχείρηση πρέπει να προσφέρει δωρεάν ξενοδοχείο ή άλλο κατάλυμα και μεταφορά μεταξύ του σιδηροδρομικού σταθμού και του καταλύματος, σε περίπτωση που είναι απαραίτητη η παραμονή για μία ή περισσότερες νύχτες λόγω της καθυστέρησης. Οι απαιτήσεις πρόσβασης των Ατόμων με Αναπηρία και των ατόμων με μειωμένη κινητικότητα και οι ανάγκες των σκύλων οδηγών λαμβάνονται υπόψη, όποτε είναι δυνατόν.
• Εάν η αμαξοστοιχία είναι ακινητοποιημένη εκτός σταθμού, η σιδηροδρομική επιχείρηση πρέπει να φροντίσει για τη μεταφορά από την αμαξοστοιχία στον σιδηροδρομικό σταθμό, σε εναλλακτικό τόπο αναχώρησης ή στον τελικό προορισμό, όταν και όπου αυτό είναι πρακτικά εφικτό.
• Εάν το σιδηροδρομικό δρομολόγιο δεν μπορεί, πλέον, να συνεχιστεί, η εταιρεία πρέπει να οργανώσει το συντομότερο δυνατόν εναλλακτικά δρομολόγια.
• Οι σιδηροδρομικές επιχειρήσεις οφείλουν να ενημερώσουν εσάς και κάθε θιγόμενο επιβάτη πώς να ζητήσετε πιστοποίηση ότι η σιδηροδρομική υπηρεσία υπέστη καθυστέρηση, οδήγησε σε απώλεια ανταπόκρισης ή ματαιώθηκε.

Παροχή βοήθειας σε επιβάτες με Αναπηρία ή Μειωμένη Κινητικότητα

Το θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ, μέσω των κανόνων που καθορίστηκαν, διασφάλισε από το 2007 ισότιμη πρόσβαση για τη μεταφορά Ατόμων με Αναπηρία, συμπεριλαμβανομένων των συνοδών τους μέσω αναγνωρισμένης ιδιότητας, και ατόμων με μειωμένη κινητικότητα, έτσι ώστε οι επιβάτες με αναπηρία ή μειωμένη κινητικότητα να μπορούν να ταξιδεύουν όπως οι υπόλοιποι πολίτες. Οι σιδηροδρομικές επιχειρήσεις και οι υπεύθυνοι των σιδηροδρομικών σταθμών οφείλουν να θεσπίσουν κανόνες πρόσβασης που δεν εισάγουν διακρίσεις για τη μεταφορά Ατόμων με Αναπηρία ή με μειωμένη κινητικότητα, όπου περιλαμβάνονται π.χ. οι ηλικιωμένοι.

Κατόπιν αιτήματός σας, οι σιδηροδρομικές επιχειρήσεις, οι πωλητές εισιτηρίων και οι ταξιδιωτικοί πράκτορες οφείλουν να ενημερώνουν, επίσης, σχετικά με τη δυνατότητα πρόσβασης σε σιδηροδρομικές μεταφορές, τις συνθήκες πρόσβασης και τους σχετικούς λόγους. Αυτή η ενημέρωση πρέπει να γίνεται με προσβάσιμους τρόπους.

Οι σιδηροδρομικές επιχειρήσεις πρέπει να σας παρέχουν συνδρομή επί της αμαξοστοιχίας, καθώς και κατά την επιβίβαση και αποβίβασή σας, πάντοτε δωρεάν. Η συνδρομή παρέχεται υπό τον όρο ότι η ανάγκη σας (για αυτήν τη συνδρομή) γνωστοποιείται στη σιδηροδρομική επιχείρηση, στον υπεύθυνο σταθμού, στον πωλητή ή στον ταξιδιωτικό πράκτορα από τον οποίο αγοράστηκε το εισιτήριο, τουλάχιστον 24 ώρες πριν από τη στιγμή που απαιτείται. Η συνδρομή μπορεί να σας παρασχεθεί ως εξής:

• Μέσω του συνοδού σας, ο οποίος διαθέτει Δελτίο Μετακίνησης συνοδού ΑμεΑ και μπορεί να ταξιδεύει με ειδικό τιμολόγιο ή δωρεάν και να κάθεται δίπλα σας.
• Μέσω της δυνατότητας να συνοδεύεστε από σκύλο-οδηγό σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στη συναφή εθνική νομοθεσία.
• Σε επανδρωμένους σταθμούς, μέσω της παροχής δωρεάν συνδρομής από το προσωπικό του σιδηροδρομικού σταθμού κατά την αναχώρηση ή τη μετεπιβίβαση ή την άφιξή σας σε αυτόν, εφόσον αυτή η ανάγκη έχει κοινοποιηθεί εκ των προτέρων.
• Σε μη επανδρωμένους σταθμούς, μέσω της δωρεάν παροχής συνδρομής επί της αμαξοστοιχίας, καθώς και κατά την επιβίβαση και αποβίβασή σας από αυτήν.

Εάν δεν υπάρξει κοινοποίηση σύμφωνα με τα προαναφερθέντα, ο υπεύθυνος σταθμού ή οποιοσδήποτε άλλος αρμόδιος καθορίζει σημεία, όπου μπορείτε να γνωστοποιήσετε την άφιξή σας στον σταθμό και να ζητήσετε συνδρομή. Βασική προϋπόθεση για τη παροχή συνδρομής είναι η παρουσία σας στο προκαθορισμένο σημείο:

•  Την καθορισμένη ώρα (από τη σιδηροδρομική επιχείρηση ή τον υπεύθυνο σταθμού που παρέχει βοήθεια) η οποία πρέπει να είναι τουλάχιστον 60 λεπτά πριν από τη δημοσιευμένη ώρα αναχώρησης.
• Την ώρα κατά την οποία πρέπει να επιβιβασθούν όλοι οι επιβάτες ή αν δεν έχει καθοριστεί ώρα τουλάχιστον 30 λεπτά πριν από τη δημοσιευμένη ώρα αναχώρησης ή από την ώρα κατά την οποία πρέπει να επιβιβασθούν οι επιβάτες.

Στην περίπτωση που δεν είναι εφικτή η τήρηση των κανόνων παροχής βοηθητικών μέσων επιβίβασης και παροχή βοήθειας επί των υποδομών των σταθμών, και μόνο για την περίπτωση που αυτό κρίνεται απολύτως αναγκαίο για την τήρηση των κανόνων προσβασιμότητας, η σιδηροδρομική επιχείρηση, ο πωλητής εισιτηρίων ή ο ταξιδιωτικός πράκτορας μπορούν να αρνηθούν την κράτηση ή έκδοση εισιτηρίων ή να απαιτήσουν να συνοδεύεστε από άλλο άτομο. Σε αυτήν την περίπτωση, κατόπιν αιτήματός σας, οφείλουν να σας ενημερώσουν γραπτώς εντός πέντε ημερών για τους λόγους που αρνήθηκαν την κράτηση ή έκδοση εισιτηρίου και να καταβάλλουν κάθε εύλογη προσπάθεια να σας προτείνουν αποδεκτή εναλλακτική λύση μεταφοράς, με βάση τις ανάγκες σας.

Δικαιώματα – ενημέρωση πριν και μετά το ταξίδι

Πληροφορίες προ του ταξιδιού

• Ποιοι γενικοί όροι ισχύουν στο πλαίσιο της σύμβασης μεταφοράς.
• Ποιο είναι το χρονικά συντομότερο ταξίδι και για ποιο ισχύει η χαμηλότερη χρέωση.
• Αν υπάρχουν και ποιες διευκολύνσεις για τα Άτομα με Αναπηρία και με μειωμένη κινητικότητα, καθώς και για επιβάτες με ποδήλατα, κατά την επιβίβαση και την παραμονή τους επί της αμαξοστοιχίας.
• Αν υπάρχουν θέσεις για καπνίζοντες και μη καπνίζοντες, για επιβάτες πρώτης και δεύτερης θέσης, καθώς και θέσεις σε άμαξες κλινοθέσεων και κλινάμαξες.
• Πληροφορίες πριν την αγορά για το αν το εισιτήριο ή τα εισιτήρια συνιστούν ενιαίο εισιτήριο.
• Αν θα υπάρξει διακοπή ή καθυστέρηση στο δρομολόγιο (προγραμματισμένη ή σε πραγματικό χρόνο)
• Τι είδους υπηρεσίες παρέχονται επί της αμαξοστοιχίας.
• Πού και με ποιο τρόπο μπορούν οι επιβάτες να αναζητούν τις απολεσθείσες αποσκευές.
• Πού και με ποιο τρόπο μπορούν οι επιβάτες να υποβάλλουν τις καταγγελίες τους
• Πληροφορίες στη διάρκεια του ταξιδιού
• Ποιες υπηρεσίες παρέχονται επί της αμαξοστοιχίας, συμπεριλαμβανόμενου δικτύου Wi-Fi.
• Ποιος είναι ο επόμενος σταθμός.
• Εάν το τρένο έχει καθυστέρηση και πότε αναμένεται να έρθει.
• Ποιες είναι οι κύριες ανταποκρίσεις που είναι διαθέσιμες.
• Τι πρέπει να λαμβάνεται υπόψη όσον αφορά τα θέματα ασφάλειας.

Ικανοποίηση της ΡΑΣ για τη συμμόρφωση της εταιρείας στο ζήτημα καταβολής των αποζημιώσεων

Με την παρουσίαση του νέου οδηγού για τα δικαιώματα των επιβατών, η Ρυθμιστική Αρχή Σιδηροδρόμων (ΡΑΣ) εκφράζει την ικανοποίησή της για την πρόσφατη συμμόρφωση της Hellenic Train AE με την απόφαση της Αρχής. Υπενθυμίζεται πως η Hellenic Train AE, την περασμένη Παρασκευή 20 Ιανουαρίου, όπως προβλέπει, άλλωστε, και η δέσμευσή της έναντι της απόφασης της ΡΑΣ, ενημέρωσε τους θιγόμενους επιβάτες που επέβαιναν στις πέντε αμαξοστοιχίες, οι οποίες ακινητοποιήθηκαν τον Ιανουάριο του 2022 εξαιτίας των ακραίων καιρικών συνθηκών, για τα δικαιώματά τους και εν προκειμένω για τον τρόπο καταβολής των αποζημιώσεων σε όλους εκείνους τους οποίους τις δικαιούνται και δεν τις είχαν λάβει μέχρι τώρα.

Υψηλές αποζημιώσεις καλείται να καταβάλει το Δημόσιο για ζημιές που προκλήθηκαν σε τέσσερα καταστήματα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη κατά τη διάρκεια των επεισοδίων μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, το 2008.

Συγκεκριμένα το Συμβούλιο της Επικρατείας επιδίκασε αποζημίωση ύψους 1.562.613 ευρώ και επιπλέον τους νόμιμους τόκους σε ασφαλιστική εταιρεία. Μάλιστα, το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο και συγκεκριμένα το Α’ τμήμα αναίρεσε τέσσερις αποφάσεις των Διοικητικών Εφετείων με τις οποίες είχαν απορριφθεί οι προσφυγές της ασφαλιστικής εταιρείας με το σκεπτικό ότι τα βίαια επεισόδια εκείνης της βραδιάς μετά την δολοφονία Γρηγορόπουλου δεν θα μπορούσαν να αποτραπούν «με μέτρα άκρας επιμέλειας» κατά συνέπεια «δεν συντρέχει ευθύνη του δημοσίου.

Οι σύμβουλοι επικρατείας ωστόσο είχαν διαφορετική άποψη σημειώνοντας πως «δεν προκύπτει ο τρόπος δράσης των αστυνομικών κατά την διάρκεια των βίαιων επεισοδίων». Το Συμβούλιο Επικρατείας στις αποφάσεις του επισημαίνει πως «διακριτική ευχέρεια διαθέτουν τα αστυνομικά όργανα μόνο ως προς τον τρόπο με τον οποίο  θα ενεργήσουν» σημειώνοντας παράλληλα ότι στην περίπτωση που τα αστυνομικά όργανα, «αν και επεμβαίνουν και επιχειρούν, δεν λαμβάνουν κανένα συγκεκριμένο μέτρο για να προστατεύσουν την περιουσία του πολίτη, η επιλογή της αποχής τους από κάθε ενέργεια ειδικώς προς τον σκοπό της προστασίας του ανωτέρω αγαθού, συνιστά υπέρβαση των άκρων ορίων της διακριτικής ευχέρειάς τους και για το λόγο αυτό είναι παράνομη».

 Σύμφωνα με το σκεπτικό τους «η προστασία της περιουσίας των πολιτών από βίαια επεισόδια που εκδηλώνονται στο πλαίσιο οποιασδήποτε μορφής μαζικής κινητοποίησης πολιτών αποτελεί υποχρέωση των αστυνομικών οργάνων, η εκπλήρωση της οποίας δεν εναπόκειται στη διακριτική ευχέρειά τους. Επομένως, αν τα αστυνομικά όργανα παραλείψουν παντελώς να επέμβουν  για να προστατεύσουν την περιουσία του πολίτη, η οποία απειλείται, υπό τις ανωτέρω περιστάσεις, η παράλειψη αυτή είναι παράνομη και συνεπώς συντρέχει η απαιτούμενη για την θεμελίωση αστικής ευθύνης του Δημοσίου προϋπόθεση της παρανομίας» και κατά προέκταση  καταβολής αποζημίωσης.

Οι σύμβουλοι Επικρατείας απορρίπτουν το επιχείρημα πως οι δυνάμεις είχαν διασπαστεί λόγω της έκτασης των βίαιων επεισοδίων. Όπως τονίζουν  δεν συνιστούν περίπτωση ανωτέρας βίας «έτσι ώστε να δικαιολογήσουν τη μη υποχρέωση του Δημοσίου να καταβάλλει αποζημίωση, σε βίαια επεισόδια ιδιαίτερης μεγάλης έντασης και έκτασης που κλιμακώνονται  και εξαπλώνονται σταδιακά και λαμβάνουν χώρα σε πολλά σημεία ταυτοχρόνως, με συνέπεια τη διάσπαση των αστυνομικών δυνάμεων και κατ΄ επέκταση τη μείωση της αποτελεσματικότητάς τους, αν αυτά τα επεισόδια μπορούν να προβλεφθούν, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας και να τεθούν υπό έλεγχο εγκαίρως, πριν δηλαδή εξαπλωθούν και καταστούν ανεξέλεγκτα με τη λήψη άμεσων, αναγκαίων και πρόσφορων μέτρων».

Στο παρελθόν το Συμβούλιο της Επικρατείας είχε επιδικάσει και πάλι αποζημιώσεις ύψους 1.868.000 ευρώ σε  ιδιοκτήτες καταστημάτων στην περιοχή του Πολυτεχνείου και τα Εξάρχεια.

Πηγή: newsit.gr

Όπως ανακοινώθηκε το βράδυ της Παρασκευής 29 Απριλίου 2022, η Γερμανία προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης της Χάγης εναντίον της Ιταλίας για δεύτερη φορά μετά το 2008 επικαλούμενη ότι η Ιταλία συνεχίζει να επιτρέπει την άσκηση αξιώσεων αποζημίωσης στα εθνικά δικαστήρια, παρά την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου Δικαιοσύνης της Χάγης (International Court of Justice) στις 3 Φεβρουαρίου 2012 και ότι αυτό παραβιάζει το δικαίωμα του Βερολίνου στην κρατική ασυλία.. Ο στόχος της αμετανόητης Γερμανίας είναι σαφής και διπλός: να εμποδίσει τα Ιταλικά Δικαστήρια να εκδώσουν αποφάσεις κατάσχεσης περιουσίας του γερμανικού δημοσίου προς αποζημίωση των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας και να σταματήσει την έκδοση νέων αποφάσεων υπέρ των θυμάτων του ναζισμού.

Υπενθυμίζουμε ότι η Γερμανία είχε προσφύγει εναντίον της Ιταλίας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης το 2008. Η δίκη (προφορική διαδικασία) έλαβε χώρα από τις 12 έως τις 16 Σεπτεμβρίου 2011 και η Ελλάδα συμμετείχε ως παρεμβαίνουσα (μη διάδικο μέρος) κατόπιν επίσημου αιτήματός της το οποίο κατατέθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011 κι έγινε αποδεκτό από το Διεθνές Δικαστήριο με διάταξή του στις 4/15 Ιουλίου 2011.  Πληρεξούσιος της Ελληνικής Δημοκρατίας ήταν ο Καθηγητής Στέλιος Περράκης, ενώ στην ελληνική νομική ομάδα συμμετείχαν, επίσης, ο Καθηγητής Αντώνης Μπρεδήμας και η Λέκτορας (τότε) Μαρία – Ντανιέλλα Μαρούδα.

Είχα την τιμή να εκπροσωπώ το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα και έζησα από κοντά, από την πρώτη μέρα, την ιστορική αυτή διαδικασία. Παράλληλα, συμμετείχα, μαζί με άλλους Έλληνες συναγωνιστές σε σημαντικές εκδηλώσεις εκτός του Δικαστηρίου, τις οποίες οργάνωσε η Ομάδα “ΑΚ Distomo” από το Αμβούργο, σε συνεργασία με τη Διεθνή Αμνηστία και άλλους φορείς. Στόχος των παρεμβάσεων αυτών ήταν η έκφραση διεθνιστικής αλληλεγγύης στα θύματα του Διστόμου και των άλλων ελληνικών Ολοκαυτωμάτων, η ενημέρωση της κοινής γνώμης και η στήριξη του αγώνα για Δικαιοσύνη. Είναι χαρακτηριστικά τα συνθήματα που φωνάξαμε στους δρόμους της Χάγης εκείνες τις μέρες, Γερμανοί, Ολλανδοί και Έλληνες συναγωνιστές: «Δικαιοσύνη και Αποζημίωση», «άμεση αποζημίωση όλων των θυμάτων του εθνικοσοσιαλισμού» και «όχι κρατική ασυλία για τα εγκλήματα των Ναζί - έξω (η γερμανική κυβέρνηση) από τη Χάγη!».
 
Στη μνήμη μου έχει αποτυπωθεί έντονα η εξαιρετική εκδήλωση στο Πανεπιστήμιο της Χάγης, παράλληλα με τη διεξαγωγή της δίκης, την οποία είχαν οργανώσει η Διεθνής Αμνηστία Ολλανδίας και η Ομάδα “ΑΚ Distomo” από το Αμβούργο με κύριο ομιλητή τον διεθνούς φήμης Γερμανό Καθηγητή Διεθνούς Δικαίου Δρ. Michael Bothe. Η ποιότητα των επιχειρημάτων του, η ρητορική του ικανότητα αλλά και το γεγονός ότι αυτός, ένας Γερμανός, δεν δίστασε να καταρρίψει πλήρως τα επιχειρήματα της Γερμανίας με έκανε να αναρωτηθώ γιατί, άραγε, δεν είχε κληθεί να στηρίξει την ελληνική νομική ομάδα στο δύσκολο έργο της… Ας ελπίσουμε ότι θα κληθεί αυτή τη φορά!

Η Γερμανία στην επιχειρηματολογία της κατά την πρώτη μέρα της διαδικασίας προσπάθησε να απορρίψει το προβάδισμα του Ανθρωπιστικού Δικαίου εντός του Διεθνούς Δικαίου, εκφράζοντας την άποψη της απόλυτης εφαρμογής, χωρίς εξαίρεση,  του προνομίου της κρατικής ασυλίας - ετεροδικίας. Υποστήριξε δηλαδή ότι καμία υπόθεση δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται διαφορετικά (δηλαδή να εξαιρείται της εφαρμογής της αρχής της ετεροδικίας), ακόμα κι αυτές που παραβιάζουν τα πιο θεμελιώδη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στρέφονται εναντίον της ανθρωπότητας («jus cogens»). Η Γερμανία προχώρησε, μάλιστα, ακόμα πιο πέρα, δείχνοντας την προϊούσα ηθική έκπτωση του γερμανικού κράτους: προειδοποίησε (ή καλύτερα απείλησε) ότι στην περίπτωση που γίνουν δεκτές οι αποφάσεις των Ιταλικών Δικαστηρίων, που δικαιώνουν τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας, ο πλανήτης θα βυθισθεί στο χάος και θα υπάρξει παγκόσμια αναρχία! Το Διεθνές Δικαστήριο δέχθηκε, ουσιαστικά, τον εκβιασμό της ισχυρής Γερμανίας αλλά στην πράξη συνέβη το ακριβώς αντίθετο από αυτό που επικαλούνταν η Γερμανία: η μη απόδοση Δικαιοσύνης στα θύματα του ναζισμού και ο μη έμπρακτος σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου κινδυνεύει να βυθίσει σήμερα τον πλανήτη στο χάος!

Όμως, παρά την απόφαση της Χάγης, η Ιταλική Δικαιοσύνη απέδειξε το υψηλό της κύρος. Με ιστορικές αποφάσεις τους τα Ιταλικά Δικαστήρια, συμπεριλαμβανομένου του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Ιταλίας (Οκτώβριος 2014), δεν δέχθηκαν το σχετικό νόμο της Ιταλικής Βουλής, που επιχειρούσε την εφαρμογή της απόφασης της Χάγης και απέρριψαν εκ νέου την απόλυτη εφαρμογή της αρχής της ετεροδικίας, η οποία προσβάλλει τόσο το Ιταλικό Σύνταγμα όσο και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Ακολούθησε, δε, ο Ιταλικός Άρειος Πάγος με την πολύ σημαντική απόφασή του της 3ης Σεπτεμβρίου 2019 με την οποία απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς της Γερμανίας και άνοιξε διάπλατα το δρόμο για τη δικαίωση των θυμάτων του Διστόμου δικαιώνοντας τον πρωτοπόρο της δικαστικής διεκδίκησης Γιάννη Σταμούλη και τον δικηγόρο Φλωρεντίας Γιόακιμ Λάου που πέτυχε τις σημαντικές αυτές αποφάσεις.

Αξίζει να σημειωθεί ότι παρά την απόφαση του Δ.Δ. της Χάγης, χάρη στις γενναίες αποφάσεις της Ιταλικής Δικαιοσύνης, έχουν κατατεθεί στην Ιταλία μετά τις 3.2.2012  περισσότερες από 25 νέες αγωγές αποζημίωσης κατά του γερμανικού κράτους για εγκλήματα του Γ' Ράιχ κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Σε πολλές από αυτές τις υποθέσεις, τα δικαστήρια έχουν διατάξει τη Γερμανία να καταβάλει αποζημίωση, ενώ σε δύο τέτοιες υποθέσεις Ιταλικά Δικαστήρια προσπαθούν να κατασχέσουν ακίνητα του Γερμανικού Δημοσίου στη Ρώμη.

Η νέα προσφυγή της Γερμανίας εναντίον της Ιταλίας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αποτελεί αναμφισβήτητα σημαντική εξέλιξη που αφορά και την Ελλάδα και δικαιώνει όσους υποστηρίζαμε ότι το θέμα δεν έχει κλείσει! Και εκθέτει τη χώρα μας που δεν έχει προχωρήσει αποφασιστικά στη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών. Ταυτόχρονα η σθεναρή στάση της Ιταλικής Δικαιοσύνης στην προάσπιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας απέναντι στα κελεύσματα της κρατικής εξουσίας, υπενθυμίζει σε μας τους Έλληνες, άμεσα θύματα και απογόνους θυμάτων της ναζιστικής κατοχής, ότι πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα και να δώσουμε και στην Ελληνική Δικαιοσύνη την ευκαιρία μέσω της άσκησης αγωγών, να σταθεί στο ύψος της Ιταλικής Δικαιοσύνης.

Αλλά και η Ελληνική Δημοκρατία οφείλει να ζητήσει επισήμως να παρέμβει στη δίκη της Γερμανίας εναντίον της Ιταλίας στη Χάγη και να στείλει την κατάλληλη νομική αντιπροσωπεία με ισχυρή στήριξη, αφού -ας μη το ξεχνάμε- στην Ιταλία συνεχίζεται ο δικαστικός αγώνας της υπόθεσης του Διστόμου εξαιτίας του οποίου και προκλήθηκε η προηγούμενη προσφυγή της Γερμανίας στη Χάγη. Παράλληλα οφείλει η ελληνική κυβέρνηση να άρει πλήρως τα δικαστικά εμπόδια (δικαστικό ένσημο για αγωγές θυμάτων, αλλαγή του άρθρου 923 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, που αποτελεί κατάλοιπο της δικτατορίας του Μεταξά, κ.α.) διευκολύνοντας την πρόσβαση των θυμάτων των ελληνικών Ολοκαυτωμάτων σε δίκη και δικαστή, όπως επιτάσσει ο σεβασμός των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου!

Αναμφισβήτητα, ο αγώνας για Δικαιοσύνη κι Αποζημίωση μπαίνει σε μια ενδιαφέρουσα και κρίσιμη φάση. Η Γερμανία μετά την μονομερή και αντίθετη με τις Διεθνείς Συνθήκες απόφασή της για τον περαιτέρω επανεξοπλισμό της προχωρά σε νέα πρόκληση επιχειρώντας, κυνικά και απροκάλυπτα, να μπλοκάρει τη δικαίωση των Ιταλών και Ελλήνων θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας. Αποδεικνύει, έτσι, ότι δεν της αξίζει ο ρόλος της ηγέτιδας δύναμης της Ευρώπης αλλά η περιφρόνηση όσων πιστεύουν στην ισχύ της Ηθικής και του Δικαίου απέναντι στο δίκαιο της ισχύος.

Ο ελληνικός και ο ιταλικός λαός πρέπει να κινητοποιηθούν για να αναγκάσουν όλους τους εμπλεκόμενους – και ιδίως τις κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Ιταλίας – να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων!

* Δρ. Αριστομένης Ι. Συγγελάκης Συγγραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα και μέλος της Ένωσης Θυμάτων Ολοκαυτώματος Δήμου Βιάννου. Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Πηγή: tvxs.gr