Τη σημερινή εποχή, η χειρουργική του πεπτικού συστήματος έχει εξελιχθεί τόσο πολύ, που συνήθεις πρακτικές της προηγούμενης δεκαετίας τείνουν να αντικατασταθούν. Μετράμε περισσότερα από 200 χρόνια μετά την 1^η επέμβαση παχέος εντέρου το 1823 στη Lyon της Γαλλίας και τώρα οι ασθενείς μπορούν πλέον να νιώθουν ότι υπάρχει και ελπίδα και λύση στο πρόβλημα τους. Οι κακοήθειες του εντέρου βρίσκονται πλέον στη 2^η θέση θνησιμότητας και 3^η συχνότητας (10% όλων των κακοηθειών) μετά τη νόσο του πνεύμονα, οπότε και αυτό καθιστά επιτακτική την ανάγκη της χρήσης όλο και πιο σύγχρονων τεχνικών και τεχνολογιών.

Τις περασμένες δεκαετίες οι χειρουργικές επεμβάσεις ήταν ακρωτηριάστηκες στο βωμό του φόβου της υποτροπής, ελλείψει σύγχρονων χειρουργικών αλλά και επικουρικών θεραπειών και σίγουρα λόγω ελλιπούς κατανόησης της γενετικής.

Στις μέρες μας, η χειρουργική των ελάχιστα επεμβατικών τεχνικών (Ρομποτική & Λαπαροσκοπική), με ελάχιστο ή καθόλου τραύμα, με ασθενείς που αφαιρείται μόνο το προσβάλλον μέρος του οργάνου και λεμφαδένων αυτού, με χρήση χρωστικών ICG και σπάνιες μετεγχειρητικές επιπλοκές, αποτελεί ή οφείλει να αποτελεί την καθημέρα ιατρική πράξη.

«Νεότερες Τεχνικές και Τεχνολογίες στη χειρουργική του παχέος εντέρου μειώνουν σημαντικά την πιθανότητα ένας ασθενής να καταλήξει με σακουλάκι κολοστομίας μετά από μεγάλες επεμβάσεις στο πεπτικό σωλήνα. Ασθενείς που δεν υποβάλλονται πλέον σε πολύωρα χειρουργεία, που σε 1-2 ημέρες παίρνουν εξιτήριο, επιστρέφουν στην εργασία τους σε λίγες ημέρες, χωρίς εκτεταμένες ουλές στο σώμα τους και σίγουρα χωρίς τον κίνδυνο των μελλοντικών μεγχειρητικών κηλών από τις τομές», επισημαίνει ο Άρης Πλαστήρας, Χειρουργός Ογκολόγος Πεπτικού, Επιμελητής Α΄ στη Χειρουργική Ογκολογική Κλινική ΓΑΟΝΑ «Άγιος Σάββας» και το Ιατρικό Κέντρο Ψυχικού, τ. Διδάσκων King’s College London (www.arisplastiras.com) και συνεχίζει:

«Όλα αυτά συνθέτουν μια ελπιδοφόρα πραγματικότητα που πρέπει να γνωρίζουν οι ασθενείς με σοβαρά προβλήματα του πεπτικού τους συστήματος και να μην εκφράζουν άρνηση, ακόμη και σε ένα ραντεβού στο χειρουργικό ιατρείο, ώστε να ενημερωθούν για το πρόβλημά τους και την πληθώρα νέων θεραπειών που είναι πλέον διαθέσιμες. Οι χειρουργοί που γνωρίζουν καλά το αντικείμενο τους, δεν προτείνουν πάντα το χειρουργείο σα μόνη λύση, αλλά εξατομικεύουν τη θεραπεία ανάλογα τον ασθενή και το εν λόγω πρόβλημα (tailor-made surgery)».

Οι ερωτήσεις των ασθενών που πρωτοδιαγιγνώσκονται με κακοήθεια του εντέρου είναι διαχρονικά σταθερές. Αν υπάρχει επιβίωση, πόσο θα επηρεαστεί η ποιότητα της ζωής τους και αν αξίζει τον κόπο να υποβληθεί σε χημειοθεραπείες / ακτινοβολίες και ένα μεγάλο χειρουργείο.

Η προσέγγιση οφείλει να είναι προς το συμφέρον του ασθενούς με μια ολιστική προσέγγιση από πολλές ειδικότητες οι οποίες από κοινού (ογκολογικό συμβούλιο) θα αποφασίσουν τη θεραπεία που πρέπει να ακολουθηθεί.

Τι πρέπει να γνωρίζει ο ασθενής πριν την έναρξη της θεραπείας

Όπως τονίζει ο κ. Πλαστήρας, ο ασθενής προτού συναινέσει στην έναρξη της θεραπείας που υποδεικνύει ο ιατρός του, πρέπει να γνωρίζει τα εξής:

1. Είναι σημαντικό να ληφθεί λεπτομερές ιστορικό για στενούς συγγενείς με παρόμοια προβλήματα, καθώς και ιστορικό με άλλα προβλήματα υγείας, ώστε να υπολογιστεί το ρίσκο και το όφελος της θεραπείας. Οι ασθενείς σε προχωρημένη ηλικία δεν έχουν καμία αντένδειξη από τις κατευθυντήριες οδηγίες να μη χειρουργηθούν, τουναντίον είναι πολύ πιο ευάλωτοι σε ισχυρές χημειοθεραπείες.

2. Είναι επιτακτική η επαρκής χαρτογράφηση της έκτασης του προβλήματος (χρήση Αξονικών και Μαγνητικών Τομογραφιών), αλλά και τα γενετικά χαρακτηριστικά του όγκου (Μικροδορυφορική Αστάθεια/ MSI, BRAF, KRAS-NRAS, HER-2, DΥPD). Όλα αυτά πρέπει να λαμβάνουν χώρα προ του χειρουργείου και όχι ελέω φόβου του ασθενούς να αποφασιστεί χειρουργείο της επόμενης ημέρας. Πλην αποφρακτικών όγκων όλες οι άλλες περιπτώσεις πρέπει να εξετάζονται ξεχωριστά.

3. Ένα μικρό ποσοστό (~15%) των ασθενών είναι υποψήφιο να λάβει ανοσοθεραπεία εξαρχής σε όγκους του κατώτερου τμήματος του εντέρου. Σε αυτούς, η ανοσοθεραπεία μπορεί να είναι πολύ πιο αποτελεσματική από τη χημειοθεραπεία, και μάλιστα με ελάχιστες παρενέργειες.

4. Μικρό ποσοστό ασθενών αλλά υπαρκτό, μπορούν να λάβουν επικουρικές θεραπείες -ανοσοθεραπεία, χημειοθεραπεία και ακτινοβολία- και να επιτευχθεί πλήρη ανταπόκριση της νόσου. Αυτοί οι ασθενείς μπορούν να μπουν -αφού ενημερωθούν καταλλήλως- σε πρωτόκολλο στενής παρακολούθησης (watch & wait) και να μην υποβληθούν εξαρχής σε ένα μεγάλο χειρουργείο, αλλά μόνο σε περίπτωση επανεμφάνισης της νόσου με συγκρίσιμα ποσοστά επιβίωσης.

5. Η ποιότητα ζωής και η ύπαρξη κολοστομίας – σακουλάκι παρά φύσιν έδρας- είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα που στις μέρες μας μπορεί κατά πολύ να αποφευχθεί. Με τη βοήθεια προηγμένης απεικόνισης και των ελάχιστα επεμβατικών τεχνικών (δηλαδή της Ρομποτικής και της Λαπαροσκοπικής προσέγγισης), αναγνωρίζονται και προστατεύονται ζωτικές δομές όπως αγγεία, νεύρα και σφιγκτήρες του πρωκτού με αποτέλεσμα πολλοί ασθενείς να αποφύγουν τη μόνιμη κολοστομία, ακόμη και με όγκους πολύ κοντά στον πρωκτό ή ακόμη και όταν εμπλέκονται μερικώς οι σφιγκτήρες αυτού.

«Με τον κατάλληλο συνδυασμό απεικόνισης, γενετικής, προηγμένης χειρουργικής και στοχευμένων θεραπειών, οι ασθενείς στις μέρες μας έχουν πιο πολλές επιλογές από ποτέ, μπορούν να αποφύγουν τις παλιές και επώδυνες εγχειρήσεις και να αντιμετωπίσουν με αισιοδοξία όποιο σοβαρό πρόβλημα και αν εμφανιστεί στη ζωή τους. Ζητούμενο πλέον δεν είναι μόνο η ζωή, αλλά και η ποιότητα αυτής», καταλήγει ο κ. Πλαστήρας.

 

• Έχετε ανεξήγητη δυσκοιλιότητα, διάρροια, αέρια, ή άλλα συμπτώματα του συνδρόμου ευερέθιστου εντέρου
• Ταξιδέψατε πρόσφατα στο εξωτερικό και είχατε κάποιο επεισόδιο διάρροιας
• Είχατε πάθει τροφική δηλητηρίαση στο παρελθόν και έκτοτε η πέψη σας δεν είναι η ίδια
• Έχετε πρόβλημα να αποκοιμηθείτε ή ξυπνάτε πολλές φορές κατά τη διάρκεια της νύχτας
• Έχετε ανεξήγητους δερματικούς ερεθισμούς ή εξανθήματα, κνίδωση, ροδόχρους νόσος και έκζεμα
• Τρίζετε τα δόντια σας στον ύπνο σας
• Έχετε πόνο στους μυς ή στις αρθρώσεις σας
• Αισθάνεστε κούραση, εξάντληση, κατάθλιψη
• Ποτέ δεν αισθάνεστε ικανοποιημένοι, ή πλήρεις (χορτασμένοι) μετά από τα γεύματά σας
• Έχετε διαγνωστεί με σιδηροπενική αναιμία

Το να έχει κανείς κάποιο παράσιτο, όπως σκουλήκια, στο εντερικό του σύστημα μπορεί να είναι μια τρομακτική σκέψη, αλλά δεν είναι τόσο απόμακρη πιθανότητα όσο πιστεύουν πολλοί άνθρωποι.

Τα παράσιτα είναι πολύ πιο συχνά από ό,τι νομίζετε.
Είναι μύθος ότι τα παράσιτα υπάρχουν μόνο σε όσους ανθρώπους ζουν σε υπανάπτυκτες χώρες. Στην πραγματικότητα, πάρα πολλοί άνθρωποι μπορεί να έχουν ένα παράσιτο και να μην το ξέρουν. Όπως θα δείτε, τα παράσιτα μπορεί να προκαλέσουν μια πλειάδα συμπτωμάτων, μόνο μερικά από τα οποία επηρεάζουν στην πραγματικότητα το πεπτικό σύστημα.

Τα παράσιτα είναι ζωντανοί οργανισμοί που χρησιμοποιούν άλλα έμβια όντα (όπως το σώμα σας) για να βρουν τροφή και ένα μέρος για να ζήσουν, να αναπτυχθούν και ενδεχομένως να αναπαραχθούν. Τα παράσιτα κυμαίνονται σε μέγεθος από μικροσκοπικούς, μονοκύτταρους οργανισμούς, που ονομάζονται πρωτόζωα, μέχρι μεγάλα σκουλήκια που μπορεί τα να δει κανείς με γυμνό μάτι.

Μερικά παραδείγματα παρασίτων περιλαμβάνουν τα νηματώδη σκουλήκια, την ταινία, τα αγκυλόστομα σκουλήκια και πολλά άλλα. Επειδή τα παράσιτα έχουν τόσα πολλά διαφορετικά σχήματα και μεγέθη, μπορούν να προκαλέσουν ένα πολύ ευρύ φάσμα προβλημάτων.

Μερικά καταναλώνουν το φαγητό σας, αφήνοντας σας πεινασμένους μετά από κάθε γεύμα και ανήμπορους να αυξήσετε το σωματικό σας βάρος. Άλλα τρέφονται από τα ερυθρά σας αιμοσφαίρια, προκαλώντας αναιμία. Μερικά γεννούν αυγά που μπορεί να σας προκαλέσουν κνησμό, ευερεθιστότητα, ακόμα και αϋπνία.

Μπορείτε να κολλήσετε παράσιτα από μολυσμένα τρόφιμα ή νερό, από το δάγκωμα ενός εντόμου, ή μέσω της σεξουαλικής επαφής με μολυσμένο άτομο. Μερικές παρασιτικές ασθένειες αντιμετωπίζονται εύκολα και κάποιες άλλες όχι.

Εάν έχετε δοκιμάσει κάθε πιθανή θεραπεία για να θεραπεύσει το έντερό σας και να ανακουφίσετε τα συμπτώματα, χωρίς καμία επιτυχία, ένα παράσιτο θα μπορούσε να είναι η βασική αιτία για πολλά από τα ανεξήγητα και τα ανεπίλυτα αυτά συμπτώματα.

Τα σημάδια που δείχνουν ότι μπορεί να έχετε παράσιτα στον οργανισμό σας

• Έχετε ανεξήγητη δυσκοιλιότητα, διάρροια, αέρια, ή άλλα συμπτώματα της νόσου του ευερέθιστου εντέρου
  
  
• Ταξιδέψατε πρόσφατα στο εξωτερικό και είχατε κάποιο επεισόδιο διάρροιας
  
  
• Είχατε πάθει τροφική δηλητηρίαση στο παρελθόν και έκτοτε η πέψη σας δεν είναι η ίδια
  
  
• Έχετε πρόβλημα να αποκοιμηθείτε ή ξυπνάτε πολλές φορές κατά τη διάρκεια της νύχτας
  
  
• Έχετε ανεξήγητους δερματικούς ερεθισμούς ή εξανθήματα, κνίδωση, ροδόχρους ακμή και έκζεμα
  
  
• Τρίζετε τα δόντια σας στον ύπνο σας
  
  
• Έχετε πόνο στους μυς ή στις αρθρώσεις σας
  
  
• Αισθάνεστε κούραση, εξάντληση, κατάθλιψη
  
  
• Ποτέ δεν αισθάνεστε ικανοποιημένοι ή πλήρεις μετά από τα γεύματά σας
  
  
• Έχετε διαγνωστεί με σιδηροπενική αναιμία
  
  

 

πηγή www.alfavita,
mindbodygreen.com/
iatropedia.gr,

Τα βακτήρια που ζουν στο ανθρώπινο έντερο, μας βοηθούν να απορροφούμε τις τροφές, όμως, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, είναι πιθανό ότι είναι «ένοχα» για την πρόκληση αυτοάνοσων ασθενειών, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα.

Κατά τα τελευταία χρόνια, ορισμένες μελέτες έχουν εμπλέξει τους μικροοργανισμούς του εντέρου σε διαταραχές όπως οι αλλεργίες και η παχυσαρκία και η νέα έρευνα έρχεται πιθανότατα να διευρύνει αυτή τη λίστα. Τα νέα ευρήματα παρουσιάστηκαν στο περιοδικό eLife από τους ανοσολόγους Νταϊάν Μάθις της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Χάρβαρντ και Νταν Λίτμαν του πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, σύμφωνα με το "Science".

Όπως είπε η Νταϊάν Μάθις, εδώ και χρόνια οι επιστήμονες υποπτεύονταν ότι τόσο στα ζώα, όσο και στους ανθρώπους, η ανάπτυξη αυτοάνοσων ασθενειών όπως η αρθρίτιδα οφείλεται και στα εντερικά μικρόβια, κάτι που τώρα φαίνεται να επιβεβαιώνεται με τα νέα ευρήματα.

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα θεωρείται μυστηριώδης πάθηση, καθώς μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, προκαλώντας ακαμψία και πρήξιμο στις αρθρώσεις των χεριών και των ποδιών. Μπορεί ακόμα να καταστρέψει μέρη των οστών και τον χόνδρο, καθώς επίσης να κάνει ζημιά σε όργανα όπως οι πνεύμονες και τα νεφρά.

Οι επιστήμονες ακόμα δεν είναι βέβαιοι τι προκαλεί τη νόσο «πυροδοτώντας» την αυτοάνοση αντίδραση του οργανισμού, με συνέπεια το ίδιο το ανοσοποιητικό σύστημα να στρέφεται κατά του οργανισμού που προστατεύει. Η νέα έρευνα δείχνει πως γι’ αυτή την αντίδραση, μεταξύ άλλων πιθανών παραγόντων, ευθύνονται και τα εντερικά βακτήρια.

Οι αμερικανοί ερευνητές ανέλυσαν δείγματα από κόπρανα ασθενών με αρθρίτιδα, καθώς και υγιών ατόμων και εντόπισαν ένα μικροοργανισμό (Prevotella copri) που είναι παρών πολύ συχνότερα στους ασθενείς με αρθρίτιδα από ό,τι στους υγιείς ανθρώπους, προκαλώντας φλεγμονή στους πρώτους. Όμως οι επιστήμονες δεν μπορούν να αποδείξουν ότι το εν λόγω βακτήριο όντως ευθύνεται για τη νόσο, καθώς δεν είναι ηθικό να το χορηγήσουν σε υγιή άτομα για να δουν αν αυτά θα νοσήσουν.

Σε κάθε περίπτωση, ακόμα κι αν το βακτήριο ευθύνεται για την αρθρίτιδα, στη συγκεκριμένη ασθένεια εμπλέκονται και άλλοι περιβαλλοντικοί παράγοντες (όπως το κάπνισμα), συνεπώς ο εντερικός μικροοργανισμός μάλλον δεν δρα μόνος του.

Το επόμενο βήμα, όπως είπαν οι ερευνητές, θα είναι να σιγουρευτούν πόσο «ένοχο» για την αρθρίτιδα είναι το συγκεκριμένο βακτήριο. Υπάρχει πάντα η εναλλακτική πιθανότητα ότι το διαταραγμένο ανοσοποιητικό σύστημα των ασθενών με αρθρίτιδα απλώς επιτρέπει τη δυσανάλογα μεγάλη ανάπτυξη του Prevotella copri ή, ακόμα, μπορεί να υπάρχει κάποιος άλλος τρίτος παράγων, άγνωστος μέχρι σήμερα, που επιδρά ταυτόχρονα τόσο στο ανοσοποιητικό σύστημα, όσο και στο μικροβιακό «οικοσύστημα» του εντέρου των ασθενών.

Η ελπίδα της Νταϊάν Μάθις είναι ότι μελλοντικά στο «οπλοστάσιο» κατά της αρθρίτιδας θα προστεθούν νέα φάρμακα (π.χ. αντιβιοτικά ή προβιοτικά), που θα στοχεύουν όχι άμεσα στις αρθρώσεις, αλλά έμμεσα στο έντερο του ασθενούς, για να τον ανακουφίσουν από τους πόνους.


Πηγή ΑΜΠΕ