ΝΕΚΡΕΣ ΨΥΧΕΣ του Ν. ΓΚΟΓΚΟΛ | Σκην. Σοφία Καραγιάννη | ΔΕΥΤΕΡΗ ΧΡΟΝΙΑ στο Θέατρο Θησείον, Ένα Θέατρο Για Τις Τέχνες
Τετάρτη, 24/09/2025 - 15:20Οι νεκρές ψυχές
του Ν. Γκόγκολ
Επιστρέφουν για δεύτερη χρονιά από τη βραβευμένη ομάδα GAFF
ΠΡΕΜΙΕΡΑ 4 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Θέατρο Θησείον, Ένα Θέατρο Για Τις Τέχνες
Μετά την πολύ θερμή ανταπόκριση του κοινού, τις sold out παραστάσεις και τις διθυραμβικές κριτικές για την ατμοσφαιρική σκηνοθεσία, τις υποκριτικές μεταμορφώσεις και την διαχρονικότητα του έργου, η παράσταση της βραβευμένης ομάδας GAFF «Νεκρές Ψυχές» του Ν. Γκόγκολ, επιστρέφει πιο αιχμηρή και πιο επίκαιρη από ποτέ, για δεύτερη χρονιά από το Σάββατο 4 Οκτωβρίου στο Θέατρο Θησείον Ένα Θέατρο Για Τις Τέχνες.
Οι Νεκρές Ψυχές, το εμβληματικό μυθιστόρημα του Νικολάι Γκόγκολ, ένα έργο σταθμός της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ανέβηκαν για πρώτη φορά στη σκηνή μέσα από την τολμηρή ματιά της ομάδας GAFF σε δραματουργική απόδοση και σκηνοθεσία από τη Σοφία Καραγιάννη. Μετά το «Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς» του Χρόνη Μίσσιου, η ομάδα συνεχίζει τη σκηνική συνομιλία με τη λογοτεχνία, αυτή τη φορά με ένα μνημειώδες ρωσικό έργο, σε μια παράσταση καυστικής σάτιρας και σκοτεινής ποίησης.
Ο Γκόγκολ με το μυθιστόρημα αυτό παραδίδει ένα ευφυές σατιρικό έργο, που βασίζεται σε μία μοναδική σε σύλληψη ιδέα: Ο Πάβελ Ιβάνοβιτς, ένας φιλόδοξος κι αδίστακτος τυχοδιώκτης, πηγαίνει από πόλη σε πόλη, για να εξαγοράσει σε εξευτελιστική τιμή τους δουλοπάροικους που έχουν πεθάνει στη δεκαετία που μεσολαβεί ανάμεσα σε δύο απογραφές, δηλαδή τις νεκρές ψυχές, που οι αφέντες τους εξακολουθούν να πληρώνουν γι’ αυτούς κεφαλικό φόρο. Σκοπός του είναι να χρησιμοποιήσει τα ονόματα των νεκρών εργατών προκειμένου να αποκτήσει μια υψηλή θέση στη ρωσική κοινωνία.
Αναδεικνύεται η εικόνα μιας κοινωνίας με όλα τα κουσούρια της και εστιάζει, κυρίως, στο ηθικό και πνευματικό τέλμα της αστικής υποκρισίας. Μέσα από το ανελέητο χιούμορ και την παράλογη συμπεριφορά των γαιοκτημόνων, βγαίνει στην επιφάνεια με τον πιο ανάγλυφο τρόπο η αγωνία του μεγάλου αυτού Ρώσου συγγραφέα να κρατήσει την συνείδηση του λαού του καθαρή και την ψυχή του ζωντανή. Η αγορά των νεκρών ψυχών μοιάζει λογική και οι χαρακτήρες του έργου μας γίνονται ξαφνικά οικείοι.
Η ομάδα GAFF τολμά πρώτη να φέρει επι σκηνής τις ‘’Νεκρές Ψυχές’’ και δημιουργεί ένα έργο ζωντανό, ανατρεπτικό και βαθιά πολιτικό. Και εύλογα προκύπτει το ερώτημα, οι νεκρές ψυχές … μήπως τελικά είναι οι ζωντανοί;
Σημείωμα Σκηνοθέτη
Όταν αποφασίσαμε να ανεβάσουμε τις Νεκρές Ψυχές, του Νικολάι Γκόγκολ, ήρθαμε αντιμέτωποι με ένα έργο που, αν και γραμμένο το 1842, παραμένει αφοπλιστικά επίκαιρο. Η κοινωνία που περιγράφει, γεμάτη μικροαπατεώνες, παρακμή, υποκρισία και παραλογισμό, μοιάζει ανησυχητικά γνώριμη. Ο ήρωάς του, ο Τσίτσικωφ, ένας άνδρας που εμπορεύεται νεκρούς δουλοπάροικους για να στήσει την προσωπική του ευημερία, δεν είναι παρά μια αντανάκλαση του κόσμου μας, όπου η αξία συχνά μετριέται σε αριθμούς και όχι σε ανθρώπινες ψυχές.
Οι νεκρές ψυχές, από την άλλη, δεν είναι μόνο χαρτιά σε ένα κατάστιχο. Είναι οι χαμένες φωνές που δεν ακούστηκαν ποτέ, οι αδικημένοι που έμειναν χωρίς δικαίωση, οι μνήμες που παλεύουν με τη λήθη. Τις κουβαλούμε μέσα μας, ακόμα κι αν δεν το συνειδητοποιούμε, ζουν στις κραυγές των δικών τους και στη συλλογική μας συνείδηση που απαιτεί δικαιοσύνη για τον άδικο χαμό τους. Μας στοιχειώνουν ως μια ανεπούλωτη πληγή που μας υπενθυμίζει ότι η ύβρις της εξουσίας δεν πρέπει να μείνει ατιμώρητη. Σε μια εποχή όπου η διαφθορά μεταμφιέζεται σε κανονικότητα, η δικαιοσύνη απέναντί τους δεν είναι απλώς ένα χρέος, αλλά μια αναγκαιότητα. Οφείλουμε να τις σεβαστούμε και να μην σιωπήσουμε.
Γι’ αυτό, το έργο αυτό είναι μια τολμηρή σάτιρα, ένας καθρέφτης που μας αναγκάζει να κοιτάξουμε τον εαυτό μας. Με γκροτέσκο χιούμορ και σουρεαλιστική ατμόσφαιρα, η παράστασή μας αναδεικνύει όχι μόνο τη διαχρονικότητα της κοινωνικής κριτικής του Γκόγκολ, αλλά και την αναπόφευκτη σύγκρουση του ανθρώπου με τις ίδιες του τις ευθύνες.
Σε μια εποχή όπου η απάτη και η ματαιοδοξία συνεχίζουν να βασιλεύουν, οι Νεκρές Ψυχές δεν είναι απλώς ένα κλασικό έργο, αλλά ένα αναγκαίο σχόλιο για τον κόσμο στον οποίο ζούμε.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία: Σοφία Καραγιάννη
Ελεύθερη απόδοση-Διασκευή: Σοφία Καραγιάννη
Σύμβουλος Δραματουργίας: Σβετλάνα Μαμαλούι
Σκηνικά-Κοστούμια: Γεωργία Μπούρδα
Πρωτότυπη μουσική: Γιώργος Χριστιανάκης
Επιμέλεια κίνησης: Μαργαρίτα Τρίκκα
Σχεδιασμός φωτισμών: Βασιλική Γώγου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαρία Χαριτοπούλου
Μακιγιάζ: Στέλλα Χατζοπούλου
Φωτογραφίες: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Trailer: Στέφανος Κοσμίδης
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Παραγωγή: GAFF
Ερμηνεία (αλφαβητικά): Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Διονύσης Λάνης, Γιάννης Μάνθος, Χρήστος Παπαδόπουλος, Κωνσταντίνος Πασσάς
Φωνή: Γιώργος Χριστιανάκης
Πληροφορίες Παράστασης
Παραστάσεις: Από Σάββατο 4 Οκτωβρίου
Ημέρες & ώρες παραστάσεων
Σάββατο στις 18:15
Κυριακή στις 21:00
Διάρκεια παράστασης : 90 λεπτά
Τιμές εισιτηρίων
Κανονικό : 18€
Μειωμένο (Φοιτητικό, Ανέργων – ΑΜΕΑ - Άνω των 65) : 16€
Ομαδικό (πάνω από 10 άτομα): 14€
Ατέλεια: 8€ (αγορά στο ταμείο)
Προπώληση εισιτηρίων: στο MORE.COM
Θέατρο Θησείον, Ένα Θέατρο Για Τις Τέχνες
Τουρναβίτου 7, Αθήνα
Τηλ. 21 0325 5444
Έγραψαν για την παράσταση
[…Η Σοφία Καραγιάννη αποδεικνύει για ακόμη μια φορά το διπλό ταλέντο της ως δραματουργού και ως σκηνοθέτιδας. Διαθέτει δε την ευφυΐα, με ελάχιστα μέσα αλλά καλοδουλεμένους και απόλυτα συγχρονισμένους ηθοποιούς, να δημιουργεί ολοκληρωμένες παραστάσεις υψηλών αξιώσεων, που συνδυάζουν κοινωνική ευαισθησία και ανατρεπτικό χιούμορ…]
[…Ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης στον ρόλο του Τσίτσικοφ αποδεικνύει, για ακόμη μια φορά, το μέγεθος της ερμηνευτικής του δεινότητας, το εύπλαστο της υποκριτικής του. Ένας ηθοποιός χαμηλότονος, πραγματικός υπηρέτης της τέχνης του…]
Δημήτρης Τσατσούλης, Athens Voice
[…Το αποτέλεσμα είναι από όλες τις απόψεις θαυμαστό. Στον πυρήνα αυτού του θεάτρου βρίσκουμε σταθερά τη μαγεία της μεταμόρφωσης και τη χειροποίητη αναπλαισίωση. Μια ομάδα ανδρών –οι Διονύσης Λάνης, Γιάννης Μάνθος, Χρήστος Παπαδόπουλος και Κωνσταντίνος Πασσάς- στροβιλίζεται μπροστά μας, με τον Ιωσήφ Ιωσηφίδη να κρατεί σταθερό τον Τσίτσικοφ στο κέντρο, όμοια με στύλο σε γιαταγάνι…]
Γρηγόρης Ιωαννίδης, Η Εφημερίδα των Συντακτών
[…Η Σοφία Καραγιάννη διασκεύασε θεατρικά το μυθιστόρημα του Νικολάι Γκόγκολ ορμώμενη από τη διαλογική του βάση και αξιοποιώντας ως στέρεη γέφυρα μεταξύ των δρώμενων ψήγματα της λογοτεχνικής δεινότητάς του. Παράλληλα με αυτή την επιλογή, η σκηνοθεσία της εμφορείται από την οξυδερκή σύμμειξη νατουραλιστικών εντυπώσεων και μονερνιστικής αλληγορίας…]
Ηρακλής Λογοθέτης, Εφημερίδα DOCUMENTO
[…Είναι αυτή η τεχνική της σκηνοθέτριας, που καταφέρνει να οδηγήσει τη γκογκολική γλυκόπικρη ούγια σε μια μπρεχτική αποκάλυψη. Και γι αυτό, εδώ μιλάμε για μια επί της ουσίας δημιουργική εργασία στην εξέλιξη της θεατρικής διαδικασίας…]
[…Η παράσταση της Σοφίας Καραγιάννη, προχώρησε το έργο ένα βήμα μπροστά, σε μια προσδοκία Ανάστασης όλων της γης των «νεκρωμένων» που γονατίζουν ακόμα στην κανιβαλιστική φύση ενός άδικου κοινωνικού συστήματος…]
Κώστας Β. Ζήσης, Fragile
[…Ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης είναι ένας χαρισματικός ηθοποιός με εξαιρετική υποκριτική δύναμη, ιδιαίτερη πλαστικότητα στις εκφράσεις του προσώπου και του σώματος. Πλάθει έναν Τσίτσικωφ ανελέητα ψυχρό, αναδεικνύοντας τις σκοτεινές πτυχές του ήρωα και ταυτόχρονα 'επενδύει' στην εξωτερική εμφάνισή του: με την κυρτή στάση του σώματος, γειρτούς ώμους και προτεταμένο το κεφάλι, έκφραση άμυνας και επίθεσης. που πραπέμπει σε έναν τρόπο επιβίωσης. …]
Σμαρώ Κώτσια, Clickatlife
[…Η παράσταση της Σοφίας Καραγιάννη στο θέατρο «Θησείον», σε μια ακόμη ευτυχή διασκευή ενός λογοτεχνικού κειμένου (μετά από εκείνη του βιβλίου του Χρόνη Μίσσιου «Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς»), ανέδειξε με γκροτέσκο, σουρεαλιστικό και αμιγώς θεατρικό τρόπο το υπέροχο, πρωτοπόρο και διαχρονικό αυτό κείμενο...]
[…Είχε την ερμηνεία του Ιωσήφ Ιωσηφίδη (στην καλύτερη στιγμή του απ’ όσες φορές τον έχω δει) κι έναν θίασο που επωμίστηκε και υποδύθηκε, με αυταπάρνηση και κέφι, πολλούς ρόλους…]
Όλγα Σελλά, oanagnostis
[…Η Σοφία Καραγιάννη σκηνοθετεί ξανά με ουσία, γνώση και ευρηματικότητα. Θα λέγαμε πως είναι μετρ των θεατρικών διασκευών με μία οργιάζουσα φαντασία και με ευρήματα μοναδικά. …]
Ντίνα Καρρά, Onlytheater
[…Στον κεντρικό ρόλο, ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης αποδίδει εύστοχα την ηθική πτώση του ήρωα του: αρχικά, η ακραία ιδέα του προκαλεί σοκ και δυσθυμία και τελικά αφομοιώνεται πλήρως από το, ήδη, σαπισμένο σύστημα. Εμπύρετη κυρίως προς την κορύφωση της, η ερμηνεία του Ιωσηφίδη οικειοποιείται τις αποχρώσεις του παραλογισμού…]
[…H Σοφία Καραγιάννη παίρνει το ρίσκο να μιλήσει για τις «νεκρές ψυχές» έτσι όπως τις ερμηνεύει το σημερινό βίωμα και δικαιώνεται…]
Στέλλα Χαραμή, Monopoli
[…Τα σκηνικά αντικείμενα και τα κοστούμια της Γεωργίας Μπούρδα αποδίδουν αφαιρετικά κάθε σημείο της αφήγησης με μέτρο και ακρίβεια, αφήνοντας τον θεατή να συμπληρώσει με τη φαντασία του το τοπίο. Η μουσική επένδυση του Γιώργου Χριστιανάκη, σε συνδυασμό με τους φωτισμούς της Βασιλικής Γώγου και την εξαίσια χορογραφική προσέγγιση της Μαργαρίτας Τρίκκα, συμπληρώνουν τη σύλληψη της κυρίας Καραγιάννη, που για δεύτερη φορά (μετά το υπέροχο «Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς» του Χρόνη Μίσσιου) αξιοποιεί το δυναμικό της πολύ δεμένης αυτής ομάδας, αφήνοντας ένα στίγμα συγκεκριμένου, δυναμικού ρεαλισμού στην αθηναϊκή σκηνή….]
Νίκος Ξένιος, Bookpress
[…Ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης, ως πρώτος μεταξύ ίσων στον πρωταγωνιστικό ρόλο, δεν υποδύεται, αλλά είναι ο Πάβελ Ιβάνοβιτς Τσίτσικοφ, είναι ο τυχοδιώκτης που θέλει να αναρριχηθεί κοινωνικά πατώντας κυριολεκτικά επί πτωμάτων. Επί σκηνής δρα εξαντλητικά τόσο ως προς τις σωματικές του δυνάμεις όσο και ως προς τις ψυχικές ακροβασίες. Η συναισθηματική του κατάσταση έχει αλλεπάλληλες εναλλαγές που συμβαίνουν με ταχύ ρυθμό, ενώ το σώμα του ταυτίζεται απόλυτα με τις απαιτήσεις της στιγμής. Γίνεται κωμικός ή δραματικός, απαιτητικός ή παρακλητικός, σκληρός ή ιπποτικά ευγενικός, ή όλα αυτά μαζί σε ένα παραλήρημα αρκεί να πετύχει τον σκοπό του….]
Δημήτρης Φιλελές, Fractal
[…Ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης είναι ένας ανυπέρβλητος Πάβελ Ιβάνοβιτς Τσίτσικοφ που δίνει φωνή σε έναν δόλιο χαρακτήρα, ο οποίος γνωρίζει πως όλα έχουν μία τιμή, αρκεί να παίξεις τα σωστά φύλλα. Δίπλα του στέκονται ισάξια και ισότιμα τέσσερις ταλαντούχοι ηθοποιοί, αναφέρονται αλφαβητικά, Διονύσης Λάνης, Γιάννης Μάνθος, Χρήστος Παπαδόπουλος, Κωνσταντίνος Πασσάς που υποδύονται όλους τους υπόλοιπους ρόλους του έργου με δυναμισμό, εκφραστικότητα και αλήθεια, δίνοντας στον κάθε χαρακτήρα, ξεχωριστή προσωπικότητα…]
Κατερίνα Δημητρακοπούλου, Quinta
[…Η παράσταση είναι μια μεγάλη ερμηνευτική αρένα στην οποία ρίχνονται με ορμή και περίσσια υποκριτική μαεστρία όλοι οι ηθοποιοί. Οι Ιωσήφ Ιωσηφίδης και Κωνσταντίνος Πασσάς αποτελούν ένα θεατρικό ντουέτο που έχει δοκιμαστεί πολλαπλά, έχει χημεία και έναν ξεχωριστό κώδικα επί σκηνής. Ο Χρήστος Παπαδόπουλος είναι απολαυστικός σε όλους τους ρόλους που ερμηνεύει. Ο Γιάννης Μάνθος φέρνει μια ιδιαίτερη εσωτερικότητα μαζί με σωματική άνεση επί σκηνής, αποσπώντας τα βλέμματα με την εξαιρετική του παρουσία. Ο Διονύσης Λάνης είναι ένας ηθοποιός που πρώτη φορά βλέπω επί σκηνής και είναι πάρα πολύ αξιόλογος. ….]
Νάγια Παπαπάνου, Boem Radio
[…Η σκηνοθεσία παραδίδει μια παράσταση απόλυτα ζωντανή που πάλλεται μπροστά σου και μαζί της πάλλεσαι κι εσύ με έναν ρυθμό αξιέπαινο που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό. Η Σοφία Καραγιάννη αξιοποιεί εξαιρετικά τον σκηνικό χώρο του Θεάτρου Θησείον, όπου η δράση συμβαίνει παντού και ο θεατής βρίσκεται περικυκλωμένος από μία ατμόσφαιρα μοναδικής αισθητικής ποιότητας, στην οποία κυριαρχεί η έντονη σωματικότητα των ηθοποιών…]
Λουκία Μητσάκου, Theaterproject365
[…Στο θέατρο Θησείον, ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ συντελείται ένα όμορφο θεατρικό θαύμα…]
[…Η θεατρική πράξη όπως πρέπει να είναι: ρεαλιστική, συγκλονιστικά επίκαιρη, απόλυτα κατανοητή, παραμυθένια και λυτρωτική…]
Έφη Χρυσού, Debop
[…Για τον κύριο Ιωσηφίδη τα είπαμε και στην παράσταση «Το ημερολόγιο ενός τρελού». Πρόκειται για φαινόμενο της υποκριτικής και – καθώς φαίνεται – για έναν άνθρωπο που παθιάζεται πολύ με τη δουλειά του. Και ξέρετε ποιο είναι το εντελώς τρελό εδώ, σε αυτό το έργο; Ότι οι κύριοι Λάνης, Μάνθος, Παπαδόπουλος και Πασσάς παίζουν το ίδιο απίστευτα. Μεταξύ διάνοιας, οξύνοιας, πάθους και τρέλας, οι πέντε τους μας καθιστούν κοινωνούς μίας ροής, που έχει σκοπό να ψυχαγωγήσει και να προβληματίσει. Με κίνηση για βραβείο, με την υπογραφή της κυρίας Μαργαρίτας Τρίκκα και με πλήθος νοημάτων να εκτοξεύονται κατά πάνω μας…]
Κώστας Κούλης, keysmash
[…Ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης σε ένα ρεσιτάλ ερμηνείας ενσαρκώνει τον κεντρικό ρόλο του Τσιτσικώφ αποκαλύπτοντας την απελπιστική κατάσταση της ανθρώπινης ψυχής όπως την διαμόρφωσαν οι κοινωνικές δομές μιας παραπαίουσας κοινωνίας Συνοδοιπόροι του στην σκηνή ο Κωνσταντίνος Πασσάς, ο Γιάννης Μάνθος , ο Διονύσης Λάνης και ο Χρήστος Παπαδόπουλος ερμηνεύουν σχεδόν με μαγική εναλλαγή όλους τους υπόλοιπους χαρακτήρες από τους μουζίκους και τους γαιοκτήμονες έως τα σκυλιά και τις γυναίκες συζύγους με ισάξιο υποκριτικό ταλέντο….]
Έλενα Γαζγαλή, All4fun
[…Αυτή η ακρίβεια κινήσεων, λέξεων, παύσεων κι εκφράσεων, αυτό το απόλυτα χορογραφημένο γαϊτανάκι των εφήμερων σχέσεων-αγοραπωλησιών που ξεδιπλώνονται μπροστά μας, είναι το αποτέλεσμα του χειρουργικού σκηνοθετικού αγγίγματος της Σοφίας Καραγιάννη. Η πάντα ιδιαίτερη ματιά της εξειδικεύεται εδώ στη μετουσίωση ενός καταρχήν σατιρικού κειμένου σε σχόλιο για τη μεταχείριση των ανθρώπων –νεκρών και ζωντανών- ως αριθμών, καταλόγων, αντικειμένων στυγνής εκμετάλλευσης κι ευτελούς μεταχείρισης, προπάντων ως εμπορευμάτων, ως προϊόντων προς αγορά και πώληση…]
Μαίρη Μαρκογιαννάκη, Ζω ένα δράμα
[…Σήμερα, και για πρώτη φορά, στο θέατρο Θησείο, η Σοφία Καραγιάννη αναδεικνύει το εμβληματικό έργο του Νικολάι Γκόγκολ, σε ελεύθερη απόδοση, διασκευή και σκηνοθεσία. Και ο θεατής απολαμβάνει με όλο του το είναι την παράσταση, η οποία βρίθει ευρηματικότητας και συμβολισμών.
Σε ένα περιβάλλον, όπου τα άλογα καλπάζουν, τα σκυλιά αλυχτούν, τα ευφυή σκηνικά, κοστούμια-περούκες (Γεωργία Μπούρδα), οι φωτισμοί (Βασιλική Γώγου), η πρωτότυπη μουσική (Γιώργος Χριστιανάκης) και οι χορογραφημένες κινήσεις (Μαργαρίτα Τρίκκα), πλάθουν μια παράσταση που αναγκάζει τον θεατή, μέσα από το γκροτέσκο και το σουρεάλ, να σκάψει βαθιά στον εαυτό του…]
Έλενα Χατζοπούλου, Sinwebradio
[…Η Σοφία Καραγιάννη φιλοτεχνεί ξανά μια σχεδόν καθ' ολοκληρίαν χειροποίητη παράσταση με την συνεργασία της Μαργαρίτας Τρίκκα, δίδυμης αδελφής της θεατρικά και καλλιτεχνικά.
Μετατρέπει τα σώματα των ηθοποιών σε μεταφορικά μέσα, άμαξες, άλογα, διάφορα ζώα, σε άντρες και γυναίκες μέσα από την αδιαμφισβήτητη γοητεία του γκροτέσκο, τους μετατρέπει σε άψυχα μηχανικά ρομπότ χωρίς ταυτότητα, εξαρτήματα ενός απάνθρωπου συστήματος, ενός μεσαιωνικού σκοταδισμού και μιας γελοίας άχρηστης γραφειοκρατίας (ένα από τα αγαπημένα θέματα του συγγραφέα)…]
Λένα Σάββα, θέατρο.gr
