ΦΥΛΛΙΑ ΠΟΛΙΤΗ

Οι ΗΠΑ συγκεντρώνουν ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις στην Καραϊβική και στον Ειρηνικό την ώρα που εγείρονται ερωτήματα σε σχέση με τις προθέσεις του Τραμπ απέναντι στη Βενεζουέλα.

Ο αμερικανός πρόεδρος διέψευσε μεν δημοσιεύματα που υποστήριζαν ότι έχει λάβει απόφαση να χτυπήσει στρατιωτικούς στόχους στη Βενεζουέλα – με ένα καθόλου καθησυχαστικό «όχι» – αλλά δορυφορικές εικόνες δείχνουν ότι το αμφίβιο πολεμικό πλοίο USS Iwo Jima έχει φτάσει 200 χιλιόμετρα από τις ακτές της χώρας της Λατινικής Αμερικής, συνοδευόμενο με δύο άλλα αντιτορπιλικά.

Στο συγκεκριμένο πλοίο, βασικό των εκστρατευτικών στρατιωτικών δυνάμεων των ΗΠΑ, πραγματοποιήθηκαν ασκήσεις με πραγματικά πυρά. Την ίδια στιγμή έγινε γνωστό ότι το αεροπλανοφόρο USS Gerald R Ford μετακινείται επίσης προς την Καραϊβική Θάλασσα, με τρία αμερικανικά αντιτορπιλικά δίπλα του.

Ο χάρτης δείχνει το USS Iwo Jima στα ανοικτά των ακτών της Βενεζουέλας. Πηγή: EU Sentinel/ Sky News

Το αεροπλανοφόρο – που σαφώς δεν είναι το κατάλληλο για να κυνηγά βάρκες με ναρκωτικά όπως είναι το αμερικανικό αφήγημα – φέρει μία πλήρη γκάμα βομβών και πυραύλων και σχεδόν 5.000 μέλη πληρώματος όπως και πληθώρα μαχητικών αεροσκαφών F/A-18 και F-35.

Με αυτά τα δεδομένα το 14% του στόλου του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ θα βρίσκεται σε λίγο διάστημα στην Καραϊβική, γεγονός που δείχνει μια σημαντική συσσώρευση δύναμης.

Ο Mark Cancian, ανώτερος σύμβουλος άμυνας και ασφάλειας στο Κέντρο Στρατηγικών Διεθνών Σπουδών (CSIS), δήλωσε στο Sky News: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν μόνο 11 αεροπλανοφόρα, τρία βρίσκονται στη θάλασσα ανά πάσα στιγμή. Έτσι, η μετακίνηση ενός από αυτά στην Καραϊβική είναι πολύ σημαντική. Ασκεί μεγαλύτερη πίεση στο καθεστώς Μαδούρο».

Πλησιάζει η ώρα της απόφασης

Πρόσθεσε ότι όταν το αεροπλανοφόρο φτάσει στην Καραϊβική, θα πρέπει να ληφθεί μια απόφαση. «Εάν η κυβέρνηση των ΗΠΑ θέλει να διεξάγει επιθέσεις, η άφιξη του Ford θα ανοίξει το παράθυρο για αυτές τις επιθέσεις», είπε.

Οι ΗΠΑ φαίνεται να έχουν γίνει αρκετά δραστήριες και από αέρος. Τα δεδομένα παρακολούθησης πτήσεων δείχνουν ότι  βομβαρδιστικά B1 και B52 έχουν πετάξει στα ανοικτά των ακτών της Βενεζουέλας,

Τρία βομβαρδιστικά B-52 εθεάθησαν επίσης σε παρακολούθηση πτήσεων στις 30 Οκτωβρίου, να αναχωρούν από το Τζάκσονβιλ (Φλόριντα) και το Σρίβπορτ (Λουιζιάνα). Περικύκλωσαν τις γύρω περιοχές για δύο ώρες πριν επιστρέψουν στη βάση τους.

Δύο βομβαρδιστικά Β1-Β πετούν πάνω από την Καραϊβική/ Πηγή:Flightradar24 / Sky News

Από τις αρχές Σεπτεμβρίου που οι ΗΠΑ έχουν αρχίσει να στέλνουν ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις στην περιοχή και να στοχεύουν βάρκες έχουν σκοτωθεί 61 άνθρωποι. Μέχρι και σήμερα η αμερικανική διοίκηση δεν έχει προσκομίσει κάποιο στοιχείο που να αποδεικνύει τους ισχυρισμούς της ότι οι βάρκες που στοχεύουν κουβαλούν ναρκωτικά.

Ο ΟΗΕ έχει καταδικάσει τις ενέργειες των ΗΠΑ και «προειδοποιεί ότι πρόκειται για μια εξαιρετικά επικίνδυνη κλιμάκωση, με σοβαρές επιπτώσεις στην ειρήνη και την ασφάλεια της περιοχής της Καραϊβικής».

Οι ΗΠΑ δεν κρύβουν ότι θα ήθελαν να ανατρέψουν τον Μαδούρο από την ηγεσία της Βενεζουέλας και η ανησυχία ότι ο Ντόναλντ Τραμπ θα μπορούσε να εξαπολύσει στρατιωτικά πλήγματα στη χώρα της Λατινικής Αμερικής χωρίς να πάρει την άδεια του Κογκρέσο αυξάνεται.

Βοήθεια από Κίνα, Ρωσία και Ιράν

Η κυβέρνηση της Βενεζουέλας από την άλλη, αντιλαμβανόμενη τον κίνδυνο, φαίνεται να έχει ζητήσει βοήθεια από τη Μόσχα, το Πεκίνο και την Τεχεράνη προκειμένου να ενισχύσει τις στρατιωτικές της δυνατότητες μπροστά στο ενδεχόμενο επίθεσης.

Σύμφωνα με εσωτερικά έγγραφα της κυβέρνησης των ΗΠΑ που έλαβε η Washington Post το Καράκας ζήτησε αμυντικά ραντάρ, επισκευές αεροσκαφών και ενδεχομένως πυραύλους.

Ο Μαδούρο, σύμφωνα με τα έγγραφα, συνέταξε επίσης επιστολή προς τον Κινέζο πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ ζητώντας «διευρυμένη στρατιωτική συνεργασία» μεταξύ των δύο χωρών τους για να αντιμετωπίσουν «την κλιμάκωση μεταξύ ΗΠΑ και Βενεζουέλας».

Στην επιστολή, ο Μαδούρο ζήτησε από την κινεζική κυβέρνηση να επιταχύνει την παραγωγή συστημάτων ανίχνευσης ραντάρ από κινεζικές εταιρείες, πιθανώς ώστε η Βενεζουέλα να μπορέσει να ενισχύσει τις δυνατότητές της.

Τα έγγραφα αναφέρουν ότι ο υπουργός Μεταφορών Ραμόν Σελεστίνο Βελάσκεθ συντόνισε πρόσφατα μια αποστολή στρατιωτικού εξοπλισμού και drones από το Ιράν, ενώ σχεδίαζε μια επίσκεψη στη χώρα. Είπε σε έναν Ιρανό αξιωματούχο ότι η Βενεζουέλα χρειαζόταν «εξοπλισμό παθητικής ανίχνευσης», «συσκευές GPS scrambler» και «σχεδόν σίγουρα drones με εμβέλεια 1.000 χλμ», αναφέρουν τα έγγραφα.

«Στην επιστολή, ο Μαδούρο τόνισε τη σοβαρότητα της αμερικανικής επιθετικότητας στην Καραϊβική, παρουσιάζοντας την στρατιωτική δράση των ΗΠΑ κατά της Βενεζουέλας ως δράση κατά της Κίνας λόγω της κοινής τους ιδεολογίας», σημειώνει ακόμα η WP.

Δεν είναι σαφές από τα έγγραφα πώς αντέδρασαν η Ρωσία, η Κίνα και το Ιράν.

Η χλιαρή στήριξη της Ρωσίας

Οι στρατηγικές σχέσεις Καράκας – Μόσχας είναι σε ισχύ για πάνω από 20 χρόνια και περιλαμβάνουν μία σειρά από τομείς. Η Βενεζουέλα εφοδιάζεται με ρωσικά πολεμικά αεροσκάφη ενώ αναπτυγμένοι είναι και οι οικονομικοί δεσμοί που περιλαμβάνουν εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της Βενεζουέλας.

Επισήμως το Κρεμλίνο αρνήθηκε να σχολιάσει την επιστολή αλλά το υπουργείο Εξωτερικών δήλωσε την Παρασκευή το βράδυ ότι η Μόσχα υποστηρίζει τη Βενεζουέλα «στην υπεράσπιση της εθνικής της κυριαρχίας» και είναι «έτοιμη να ανταποκριθεί κατάλληλα στα αιτήματα των εταίρων μας υπό το πρίσμα των αναδυόμενων απειλών».

Ωστόσο αναλυτές επισημαίνουν ότι η Ρωσία κρατάει πλέον αποστάσεις από τη Βενεζουέλα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.

«Η αντιπαράθεση μεταξύ Ουάσιγκτον και Καράκας θα μπορούσε ακόμη και να προσφέρει στους Ρώσους κάποια απροσδόκητα οφέλη, καθώς αποσπά την αμερικανική προσοχή από την Ευρώπη», αναφέρει η WP.

Η Μόσχα επιδιώκει τα τελευταία χρόνια στενότερη συνεργασία με άλλους εταίρους της Λατινικής Αμερικής και έχει δείξει ελάχιστα σημάδια αύξησης της υποστήριξής της στη Βενεζουέλα λόγω της τρέχουσας κρίσης.

Το γεγονός επίσης ότι βρίσκεται σε εξέλιξη η προσπάθεια εξομάλυνσης των σχέσεων ΗΠΑ – Ρωσίας, κάνει την Μόσχα ακόμα πιο επιφυλακτική στο πόσο θα ανεβάσει τους τόνους και πολύ περισσότερο στο πόσο αποφασισμένη είναι να στηρίξει με υλικούς όρους τη Βενεζουέλα, ιδίως όταν η αντίδρασή της ήταν χλιαρή στην περίπτωση του συμμαχικού Ιράν ή ακόμα και της Συρίας.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία σαφώς είναι προτεραιότητα για τη Ρωσία αυτή τη στιγμή με αμερικανούς αναλυτές να λένε στη WP ότι η μετακίνηση σημαντικών στρατιωτικών δυνάμεων των ΗΠΑ στην Καραϊβική «αποτελεί από ορισμένες απόψεις μία νίκη για τον Πούτιν» καθώς το «ανανεωμένο ενδιαφέρον των ΗΠΑ για το δυτικό ημισφαίριο διχάζει την προσοχή μας στην Ουκρανία»

Την Τετάρτη, ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ δήλωσε ότι η Μόσχα «σέβεται την κυριαρχία της Βενεζουέλας» και πιστεύει ότι το ζήτημα πρέπει να επιλυθεί σύμφωνα με το «διεθνές δίκαιο» – μία φράση που χρησιμοποιεί συχνά το Κρεμλίνο για να παρακάμψει ευαίσθητα γεωπολιτικά ζητήματα.

Πηγή: in.gr

ΚΑΤΑΛΥΤΕΣ Η ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟΥ ΚΑΙ Η ΑΘΛΙΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ Ε.Ε. - ΤΟΥΡΚΙΑΣ  

Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ  

Σε ανησυχητικό βαθμό κλιμακώνονται, μέρα με τη μέρα, οι εντάσεις στο Αιγαίο. Εκδοτικά συγκροτήματα βομβαρδίζουν την κοινή γνώμη με ρεπορτάζ περί “ανελέητου πολέμου” Αθήνας και Άγκυρας, με αλλεπάλληλες εκδόσεις NOTAM και NAVTEX, με αφορμή μεγάλης κλίμακας τουρκικές ασκήσεις (Efes, Beyaz Firtina) που δεσμεύουν μεγάλες περιοχές του Αιγαίου και αμφισβητούν ελληνικά, κυριαρχικά δικαιώματα, ιδίως στην περιοχή Χίου- Οινουσσών- Ψαρών. Ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς δεν έκρυψε, μάλιστα, με συνέντευξή του στην “Καθημερινή” της Κυριακής, τους φόβους του για ενδεχόμενο “θερμό επεισόδιο”.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι εσωτερικές εξελίξεις στην Τουρκία ενισχύουν την αβεβαιότητα και την αστάθεια στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου. Η τροπή που έχει πάρει ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία (και για την οποία η “νεο- οθωμανική” πολιτική της τουρκικής ηγεσίας επωμίζεται σημαντικό μερίδιο ευθύνης) ενισχύει την πιθανότητα δημιουργίας ντε φάκτο κουρδικής οντότητας στα νότια σύνορα της Τουρκίας, πράγμα που αποτελεί τον χειρότερο εφιάλτη της Άγκυρας. Η νευρικότητα που προκαλεί στη τουρκική ηγεσία αυτή η προοπτική εκδηλώθηκε με τον πιο δραματικό τρόπο με τη μείζονα κρίση που προκάλεσε η κατάρριψη του ρωσικού, μαχητικού αεροπλάνου, τον περασμένο Νοέμβριο.

Η υποτροπή του Κουρδικού τροφοδοτεί και την επιδείνωση των σχέσεων Ε.Ε.- Τουρκίας, απειλώντας με κατάρρευση τη συμφωνία τους για το προσφυγικό, ιδίως μετά την αποπομπή Νταβούτογλου. Ο Ταγίπ Ερντογάν ξεκαθάρισε πρόσφατα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει την “αντιτρομοκρατική” νομοθεσία του, που στοχοποιεί πρωτίστως τους Κούρδους (αλλά και τους αντιπολιτευόμενους δημοσιογράφους, ακτιβιστές και ακαδημαϊκούς), όπως αξιώνει η Ε.Ε. προκειμένου να προχωρήσει στην κατάργηση της βίζας για τους Τούρκους υπηκόους. Ήδη, η εφαρμογή αυτής της απόφασης μετατέθηκε από τον Ιούνιο για τον Οκτώβριο και πολλοί θεωρούν ότι η συμφωνία για το προσφυγικό τελικά θα καταρρεύσει, επιβαρύνοντας για απροσδιόριστο διάστημα τις σχέσεις Ε.Ε.- Τουρκίας.

Υπό την πιέση των συσσωρευόμενων αδιεξόδων, ο Ταγίπ Ερντογάν φαίνεται να επιχειρεί μείζονα αναπροσανατολισμό των εσωτερικών του συμμαχιών και των εξωτερικών του προτεραιοτήτων. Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι, στα 14 χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία, το ΑΚΡ του Ταγίπ Ερντογάν περιόρισε το στρατό στους στρατώνες και, στο μεγαλύτερο μέρος αυτής της περιόδου, προσπάθησε να εξομαλύνει τις σχέσεις της Τουρκίας με τους γείτονές της. Σε ό,τι αφορά τα ελληνοτουρκικά, η (μέχρι τώρα) εποχή Ερντογάν ήταν η πιο ήρεμη περίοδος, χωρίς κανένα “θερμό” επεισόδιο- και πάντως πολύ καλύτερη από την εποχή που κυριαρχούσε το εθνικιστικό, Κεμαλικό κατεστημένο.

Τελευταία συσσωρεύονται, ωστόσο, ενδείξεις ότι ο Ταγίπ Ερντογάν επιχειρεί να στηριχθεί πιο ενεργά στο στρατό (ο οποίος, λόγω Κουρδικού και Συριακού επωμίζεται ντε φάκτο αυξημένες ευθύνες) στο πλαίσιο μιας γενικότερης στροφής προς τον εθνικισμό, η οποία περιλαμβάνει και τα ολοένα και πιο τολμηρά ανοίγματα προς το ακροδεξιό ΜΗΡ (πρώην Γκρίζοι Λύκοι). Αν μονιμοποιηθεί, αυτή η “φυγή προς τα εμπρός” του Τούρκου προέδρου, μπορεί να αποδειχθεί πολύ επικίνδυνη και στο μέτωπο των ελληνοτουρκικών σχέσεων.

Θα εθελοτυφλούσε, ωστόσο, κανείς αν απέδιδε όλα τα προβλήματα για τις κλιμακούμενες εντάσεις στην Άγκυρα. Η αλήθεια είναι ότι οι διαδοχικές, κατά τα τελευταία χρόνια, κυβερνήσεις της Αθήνας, συμπεριλαμβανομένης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, δεν είναι καθόλου άμοιρες ευθυνών. Η στρατηγική τους επιλογή για στενή συμμαχία με το Ισραήλ και το απολυταρχικό καθεστώς Σίσι, στην Αίγυπτο, στο πλαίσιο μιας λογικής οικοδόμησης “αντιαξόνων” εναντίον της Τουρκίας, κάθε άλλο παρά ευνοούσε μια πολιτική ειρήνης και φιλίας στο Αιγαίο.

Πάνω σ' αυτά ήρθε να προστεθεί η απαράδεκτη, τόσο από ανθρωπιστική, όσο και από πολιτική άποψη στρατιωτικοποίηση του προσφυγικού προβλήματος, που προκάλεσε συσσώρευση ναυτικών και στρατιωτικών δυνάμεων της Ελλάδας, της Τουρκίας, αλλά και του ΝΑΤΟ στα νερά του Αιγαίου, δημιουργώντας ντε φάκτο ιδανικό σκηνικό για τριβές, αμφισβητήσεις, εντάσεις, ή ακόμη και θερμά επεισόδια. Ενδεχομένως, σημαίνοντα κυβερνητικά στελέχη είχαν την αυταπάτη ότι, δίνοντας το πράσινο φως για τη μετατροπή του Αιγαίου σε ΝΑΤΟϊκή λίμνη, θα εξασφάλιζαν ισχυρή στήριξη από τον αμερικανικό παράγοντα, κάτι που θα λειτουργούσε αποτρεπτικά έναντι της Άγκυρας.

Διαψεύστηκαν οικτρά. Απέναντι στη βροχή των τουρκικών παραβιάσεων, ουδείς Αμερικανός ή Δυτικοευρωπαίος αξιωματούχος αισθάνθηκε την ανάγκη να πάρει δημόσια θέση. Μόνο η Ρωσία, για τους δικούς της λόγους, καταδίκασε απερίφραστα τις τουκρικές παραβιάσεις διά στόματος υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, κάτι που σχεδόν αποσιωπήθηκε στην Ελλάδα. Για άλλη μία φορά, επιβεβαιώνεται ότι μόνο μία ανεξάρτητη από ευρωατλαντικές δεσμεύσεις, πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική μπορεί να δημιουργήσει προϋποθέσεις για την ειρήνη στο Αιγαίο και τη φιλία των λαών Ελλάδας και Τουρκίας, μακριά από τους εκατέρωθεν, δυνητικά ολέθριους εθνικισμούς.  

Δευτέρα 16 Μαΐου 2016


Αναδημοσίευση από την iskra